Ἀπολυτίκιον
Ήχος πλ. δ'.
Εὐλογητὸς εἶ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ πανσόφους, τοὺς ἁλιεῖς ἀναδείξας, καταπέμψας αὐτοῖς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, καὶ δι' αὐτῶν, τὴν οἰκουμένην σαγηνεύσας· φιλάνθρωπε, δόξα σοι.
Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ΄.
Ὅτε καταβὰς τὰς γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν ἔθνη ὁ Ὕψιστος· ὅτε τοῦ πυρὸς τὰς γλώσσας διένειμεν, εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσε· καὶ συμφώνως δοξάζομεν, τὸ πανάγιον Πνεῦμα.
 | |||||||||||||
«Сошествие Святого Духа на апостолов». Архиепископская мастерская в Великом Новгороде. Рубеж XV—XVI веков.
"Η Κάθοδος του Αγίου Πνεύματος μετά των Αποστόλων». Εικόνα τοῦ αιώνα XV-XVI. στο Αρχιεπισκοπικό κατάστημα στο Νόβγκοροντ.
Δ Ι Α Β Α Σ Τ Ε
(σελίδες 244 - 255)
Όσιος Ισαάκιος ο Ομολογητής ηγούμενος Μονής Δαλμάτων
ДНИ ПАМЯТИ:
4 апреля
12 июня
16 августа
ЖИТИЕ
Преподобный Исаакий происходил «с востока», по всей вероятности из Сирии. Он подвизался в пустыне, пока не услышал голос с небес, повелевший ему отправиться в Константинополь. Прибыв туда, святой застал столицу охваченной ересью арианства, приверженцем которой был император Валент (364–378). Когда император собирался на войну с варварами[1], прп. Исаакий несколько раз подходил к нему с увещеваниями, прося открыть церкви и прекратить гонения на православных. За это приближенные императора избили святого, а Валент приказал бросить его в зловонное болото, из которого живым не выбиралось ни одно существо. Но 2 ангела чудесным образом избавили прп. Исаакия от гибели. Придя к императору в последний раз, он предсказал ему поражение в войне и гибель в огне. Разгневанный император повелел бросить подвижника в темницу до своего возвращения. По пророчеству святого армия Валента была разбита варварами, а император, спасаясь бегством, сгорел в деревянном амбаре, подожженном преследователями.
О встрече прп. Исаакия с Валентом и предсказании поражения и гибели императора сообщают также церковные историки блж. Феодорит Кирский[2], Созомен[3] и некоторые другие. В синаксарном Житии прп. Исаакия[4] в связи с этими событиями приведена история, не встречающаяся в других редакциях: святой узнал о гибели императора еще до того, как вести дошли до Константинополя, ибо он чудесным образом чувствовал запах сожженного тела, доносившийся с места сражения[5]. Эта история была впоследствии пересказана историком Иоанном Зонарой[6].
После смерти императора Валента на престол взошел император Феодосий I Великий (379–395). Услышав о пророчестве святого, император приказал отпустить его из темницы и с почестями принял во дворце. После этого прп. Исаакий, согласно Житию, участвовал во II Вселенском Соборе (381) (однако в списках участников Собора он не отмечен). Затем святой хотел вернуться в пустыню, но благочестивые вельможи Сатурнин и Виктор просили его не покидать Константинополь и не оставлять своих духовных чад. Вняв их уговорам, прп. Исаакий попросил построить ему келью. Каждый из вельмож возвел в своем имении жилище для него, и святой выбрал скромную келью, сооруженную Сатурнином. Она находилась в пригороде Константинополя, за городскими стенами. К святому приходило много людей из города, он посещал жителей по их просьбам, чтобы помолиться с ними и благословить их дома. Император Феодосий также неоднократно приглашал его во дворец. Прп. Исаакий всегда стремился помогать бедным, и если кто-то, встретив его на дороге, просил милостыни, то он снимал с себя плащ и отдавал нищему. Если он возвращался из города и ворота уже были закрыты, то после молитвы и крестного знамения святого они всегда чудесным образом открывались. Через некоторое время вокруг кельи Исаакия был основан монастырь, впоследствии названный Далмата монастырь, который считался древнейшим в Константинополе[7]; там святой прожил до конца своих дней.
Почувствовав приближение смерти, прп. Исаакий созвал учеников, наставлял их в правой вере и выбрал среди них одного, по имени Далмат, которого назначил своим преемником.
После кончины святого император приказал совершить торжественное погребение с процессией к церкви св. Ирины (которая тогда была кафедральным собором Константинополя). Братия монастыря и ученики святого испросили разрешение положить останки Исаакия в церкви св. Стефана, построенной неподалеку от Далматского монастыря. Св. Исаакий был погребен в алтаре этого храма, справа от святого престола.
Исходя из текста Жития Исаакия, годом его смерти следует считать 383-й[8]. Однако другие источники такую дату не подтверждают. Согласно Житию Далмата, Исаакий жил еще при архиепископе Аттике (406–425). Каллиник, автор Жития прп. Ипатия Руфинианского, также сообщает, что св. Исаакий был жив еще в 406 г., когда посещал прп. Ипатия в его монастыре. При этом другая версия Жития Далмата, изданная М. Гедеоном, подтверждает 383 г. как дату кончины святого, однако сам издатель критически относится к датировкам этого сочинения, указывая на разнообразные несоответствия, встречающиеся в тексте[9].
Исследователи неоднократно затрагивали этот вопрос, и, по общему мнению, 383 г. нельзя считать годом смерти преподобного. В настоящее время общепризнанной является датировка его кончины периодом после 406 г.[10] Некоторые исследователи более конкретно определяют год смерти св. Исаакия. Так, А. Камерон относит его кончину к 416 г. на основании данных о церкви первомч. Стефана, в которой были положены мощи Исаакия[11]. Существует мнение, что святой скончался в 424 или 425 г.[12]
Согласно О. Мейнардусу, частицы мощей прпп. Исаакия и Далмата хранятся в скиту Новая Фиваида на Афоне[13].
Почитание прп. Исаакия в России связано с личностью императора Петра I, день рождения которого (30 мая) совпал с днем памяти святого. Император считал его своим небесным покровителем, и в честь святого был воздвигнут Исаакиевский собор в С.-Петербурге.
См. также: «Житие преподобного отца нашего Исаакия Исповедника» в изложении свт. Димитрия Ростовского.
Примечания
[1] Речь идет о походе против вестготов 378 г.
[2] Theodoret. Hist. eccl. IV 34
[3] Sozom. Hist. eccl. V 40
[4] Существует две версии Жития прп. Исаакия. Более полная (BHG, N 956) сохранилась в рукописи Vat. gr. 1671 (X в.) и издана болландистами (ActaSS. Mai. T. 7. P. 247–258). Ее перевод на славянский язык содержится в Супрасльском сборнике (XI в.), а также включен под 21 марта в ВМЧ митр. Макария (Иосиф, архим. Оглавление ВМЧ. С. 37; Иванова К. Bibliotheca Hagiographica Balcano-Slavica. София, 2008. С. 493). Автор, по всей вероятности, был иноком Далмата монастыря. Исследователи обычно датируют это Житие VI–VIII вв. (Dagron. 1970. P. 231; Lenski. 2004. P. 108). Краткая версия (BHG, N 955) остается неизданной, лат. перевод был осуществлен А. Липпоманом и издан вместе с полной версией Жития (ActaSS. Mai. T. 7. P. 258-260). Краткое синаксарное Житие прп. Исаакия (BHG, N 956b), содержащее некоторые сведения, не встречающиеся в др. версиях, было издано Ф. Алькеном в 1948 г. Н. Ленски высказал предположение, что обе редакции Жития, а также краткое синаксарное Житие восходят к одному архетипу (Lenski. 2004. P. 108). Исследователь Ф. Но упоминает о существовании еще одной версии Жития Исаакия – в рукописи Paris. gr. 1453 (XII в.). Fol. 225v – 226 и приводит из нее небольшой отрывок, однако полный текст до сих пор остается неизданным (Nau F. Sur les mots ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ et ΠΟΛΙΤΕΥΟΜΕΝΟΣ et sur plusieurs texts grecs relatifs à Saint Étienne // ROC. 1906. Vol. 11. P. 198-216).
Дополнительные сведения об Исаакии и о Далмате можно почерпнуть из Жития прп. Ипатия Руфинианского (Callinicos. Vie d'Hypatios / Introd., texte crit., trad. et not. G. J. M. Bartelink. P., 1971. (SC; 177)), которое, по мнению исследователей, является более достоверным с исторической точки зрения сочинением, т. к. оно было создано вскоре после описываемых событий; именно к этому Житию следует обращаться в случае сомнительных датировок.
[5] Halkin F. Le synaxaire grec de Christ Church, à Oxford // AnBoll. 1948. Vol. 66. P. 77
[6] Zonara. Epit. hist. XIII 16
[7] Theoph. Chron. P. 443
[8] Это случилось при императоре Феодосии I (379–395), после объявления соправителем его сына Аркадия (383), при архиеп. Нектарии (381–397), в год консульства Меробавда и Сатурнина (383).
[9] Γεδεών. 1899. Σ. 144–145
[10] См.: Pargoire. Les débuts. 1899. P. 124; Idem. Date de la mort. 1899. P. 145; Dagron. 1970. P. 233; Lenski. 2004. P. 109.
[11] Cameron A., Long J. Barbarians and Politics at the Court of Arcadius. Berkeley, 1993. P. 73–75). Существует мнение, что И. скончался в 424 или 425 г. (Παπαδόπουλος Σ. Γ. ᾿Ισαάκιος // ΘΗΕ. Τ. 6. Σ. 1007).
[12] Παπαδόπουλος Σ. Γ. ᾿Ισαάκιος // ΘΗΕ. Τ. 6. Σ. 1007
[13] Meinardus O. F. A. A Study of the Relics of Saints of the Greek Orthodox Church // Oriens Chr. 1970. Bd. 54. S. 166, 194
МОЛИТВЫ
Тропарь преподобных Исаакия, Далмата и Фавста
глас 4
Боже отец наших,/ творяй присно с нами по Твоей кротости,/ не отстави милость Твою от нас,/ но молитвами их// в мире управи живот наш.
Кондак преподобного Исаакия
глас 8
Яко угодник Божий верный,/ по Христове Церкви ревностию разжегся,/ бразды Валентовы удержав,/ пророчески тому о затворении Церкве пагубную смерть предрекл еси, преподобне./ Темже присно моли о нас, чтущих тя, Исаакие преподобне.
MEMORIAL ΗΜΕΡΕΣ:
4ης, Απριλίου
12 Ιουνίου
16 του Αυγούστου
ΖΩΗ ΤΟΥ
Rev. Ισαάκ ήρθε "από την Ανατολή», κατά πάσα πιθανότητα από τη Συρία. Εργάστηκε στην έρημο, μέχρι που άκουσα μια φωνή από τον ουρανό, τον διέταξε να πάει στην Κωνσταντινούπολη. Φτάνοντας εκεί, βρήκε ένα ιερό κεφάλαιο καλύπτεται αίρεση του Αρειανισμού, που ήταν οπαδός του αυτοκράτορα Ουάλη (364-378). Όταν ο αυτοκράτορας ήταν να πάμε σε πόλεμο με τους βαρβάρους [1], st. Ισαάκ πολλές φορές τον πλησίασε με παραινέσεις ζητώντας ανοιχτά εκκλησίες και να σταματήσει η δίωξη των Ορθοδόξων. Κατά τη διάρκεια αυτής της κατά προσέγγιση κτύπησε το άγιο αυτοκράτορα, Valens και διέταξε να τον ρίξουν σε ένα δύσοσμο τέλμα, από την οποία ζουν να μην επιλέξουν οποιοδήποτε πλάσμα. 2 Αλλά ο άγγελος ως εκ θαύματος απελευθερωθεί st. Ισαάκ από το θάνατο. Όταν ήρθε στον αυτοκράτορα για τελευταία φορά, είχε προβλέψει την ήττα του στον πόλεμο και το θάνατο στη φωτιά. Η οργισμένη αυτοκράτορας διέταξε να εγκαταλείψει την ασκητική στη φυλακή μέχρι την επιστροφή του. Σύμφωνα με την προφητεία του Αγίου Βαλεντίνου στρατός νικήθηκε από τους βαρβάρους, και ο αυτοκράτορας, που φεύγουν, σε ένα ξύλινο αχυρώνα καίγεται, που σε διώκτες φωτιά.
Σχετικά με τη συνεδρίαση του st. Ισαάκ με Valens και την πρόβλεψη την ήττα και το θάνατο της έκθεσης του αυτοκράτορα και την εκκλησία ιστορικούς BL. Θεοδώρητος Κύρου [2], Sozomen [3] και κάποιοι άλλοι. Η ζωή του Αγίου sinaksarnom. Ισαάκ [4] σε σχέση με αυτά τα γεγονότα, δείτε την ιστορία, που δεν υπάρχουν σε άλλες εκδόσεις:. Άγιος μάθει για τον Αυτοκράτορα του θανάτου, ακόμη και πριν η είδηση έφτασε στην Κωνσταντινούπολη, γιατί ως εκ θαύματος μυρωδιά της καμένης φορείς, wafting στη μάχη [5] Αυτή η ιστορία αργότερα επανέλαβε ο ιστορικός Ιωάννης Ζωναράς [6].
Μετά το θάνατο του αυτοκράτορα Ουάλη κατά τη βασιλεία του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α ο Μέγας (379-395). Μετά την ακρόαση σχετικά με την προφητεία του αγίου, ο αυτοκράτορας διέταξε την απελευθέρωσή του από τη φυλακή και έχει λάβει τιμητικές διακρίσεις στο παλάτι. Στη συνέχεια, Σεβ. Ισαάκ, σύμφωνα με την Ζωή, συμμετείχε στην Οικουμενική Σύνοδο II (381) (αλλά δεν σημειώνονται στους καταλόγους των μελών του Συμβουλίου). Τότε ο άγιος ήθελε να πάει πίσω στην έρημο, αλλά ο ευσεβής ευγενής Σατουρνίνος και Victor παρακάλεσε τον να μην εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη και να μην αφήσει τα πνευματικά του παιδιά. Έχοντας ακούσει παρακλήσεις τους, st. Ισαάκ του ζήτησε να κτίσει ένα κελί. Κάθε μία από τις ευγενείς ανεγερθεί στο σπίτι περιουσία του για αυτόν, και ο άγιος επέλεξε μια μέτρια κυττάρων, δομές Σατουρνίνος. Ήταν σε ένα προάστιο της Κωνσταντινούπολης, έξω από τα τείχη της πόλης. Από το Άγιο πολλοί άνθρωποι βγήκαν από την πόλη, επισκέφθηκε τους κατοίκους μετά από αίτησή τους, να προσευχηθούν μαζί τους και ευλογεί τα σπίτια τους. Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος επανειλημμένα, επίσης, τον κάλεσε στο παλάτι. Σεβάσμια. Ισαάκ πάντα προσπαθούσε να βοηθήσει τους φτωχούς, και αν κάποιος τον βρήκε στο δρόμο, παρακάλεσε, πήρε το παλτό του και έδωσε το ζητιάνο. Όταν επέστρεψε από την πόλη, και οι πύλες έκλεισαν, μετά την προσευχή και σημάδι του σταυρού του Αγίου πάντα άνοιξε ως εκ θαύματος. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, η μονή ιδρύθηκε γύρω από το κύτταρο Ισαάκ, που αργότερα ονομάστηκε μοναστήρι Dalmata, το οποίο θεωρείται το παλαιότερο στην Κωνσταντινούπολη [7]? υπάρχει άγιος έζησε μέχρι το θάνατό του.
Ανίχνευση της προσέγγισης του θανάτου, st. Ισαάκ κάλεσε τους μαθητές, καθοδηγώντας τους στη σωστή πίστη, και επέλεξε ένα από αυτά, το όνομα Dalmat, ο οποίος όρισε διάδοχό του.
Μετά το θάνατο του ιερού αυτοκράτορας διέταξε να προβεί στην επίσημη νεκρική πομπή στην εκκλησία του Αγίου Ειρήνη (ο οποίος ήταν τότε ο καθεδρικός ναός της Κωνσταντινούπολης). Αδελφοί του μοναστηριού και οι μαθητές του Αγίου ζητήσει άδεια για να βάλει τα ερείπια της εκκλησίας του Αγίου Ισαάκ. Stephen, που χτίστηκε όχι μακριά από το μοναστήρι της Δαλματίας. Αγίου Ισαάκ θάφτηκε στο τέμπλο του ναού, στα δεξιά της Αγίας Έδρας.
Με βάση το κείμενο της ζωής του Ισαάκ, θα πρέπει να θεωρείται το χρόνο του θανάτου του την 383η [8]. Ωστόσο, άλλες πηγές, όπως η ημερομηνία δεν έχει επιβεβαιωθεί. Σύμφωνα με τη ζωή της Δαλματίας, ο Ισαάκ εξακολουθεί να ζει με τον Αρχιεπίσκοπο Αττικής (406-425). Καλλίνικος, συγγραφέας του Ζωές του Σεβ. Υπατία Rufinianskogo λέει επίσης ότι ο Άγιος Ισαάκ ήταν ακόμα ζωντανός το 406, όταν επισκέπτονται st. Υπατία στο μοναστήρι του. Αυτό είναι μια άλλη εκδοχή της ζωής της Δαλματίας, που δημοσιεύτηκαν από Μ Γεδεών, επιβεβαιώνει την 383 ως την ημερομηνία του θανάτου του αγίου, αλλά ο εκδότης είναι κρίσιμη από τη χρονολόγηση του έργου αυτού, δείχνοντας μια ποικιλία ασυνέπειες στο κείμενο [9].
Οι ερευνητές έχουν επανειλημμένα θέσει το θέμα αυτό, και, υποτίθεται, το 383 δεν μπορεί να θεωρηθεί το έτος του θανάτου του αιδεσιμότατου. Αναγνωρίζεται σήμερα χρονολογείται από το θάνατό του μετά από μια περίοδο 406 [10] Μερικοί ερευνητές ορίζουν ειδικότερα το χρόνο του θανάτου του Αγίου Ισαάκ. Έτσι, A. Cameron θεωρεί το θάνατό του σε 416, με βάση τα στοιχεία για την εκκλησία pervomch. Stephen, στην οποία ο Ισαάκ εξουσίας [11] έχουν τεθεί. Πιστεύεται ότι ο άγιος πέθανε το 424 ή το 425 [12]
Σύμφωνα με τον O. Meinardus, λείψανα των Αγίων. Ισαάκ και Dalmata αποθηκεύεται σε ένα μοναστήρι στο Άγιο Όρος New Fivaida [13].
Η λατρεία του Αγίου .. Ισαάκ στη Ρωσία συνδέεται με την προσωπικότητα του αυτοκράτορα Πέτρου Α ', του οποίου τα γενέθλια (30 Μαΐου) συνέπεσε με την μνήμη του αγίου. Ο αυτοκράτορας τον θεωρούσαν προστάτη τους, και προς τιμήν του καθεδρικού ναού του Αγίου Ισαάκ χτίστηκε στην Αγία Πετρούπολη.
Δείτε επίσης :. "Η ζωή του πατέρα μας Ισαάκ ο Ομολογητής,« όπως παρουσιάστηκε από St. Dimitry του Ροστόφ.
σημειώσεις
[1] Πρόκειται για μια εκστρατεία κατά των Βησιγότθων 378
[2] Θεοδώρητος. Ιστ. Εκκλ. IV 34
[3] Sozom. Ιστ. Εκκλ. V 40
[4] Υπάρχουν δύο εκδοχές της ζωής του Σεβ. Ισαάκ. Fuller (BHG, Ν 956) σώζεται σε χειρόγραφο Vat. gr. 1671 (X γ.) Και δημοσιεύονται από την Bollandists (ActaSS. Mai. Τ 7. Π 247-258). μετάφρασή του στην σλαβική γλώσσα περιέχεται στο Suprasl συλλογής (XI αι.), και είναι επίσης περιλαμβάνονται στο 21 Μαρτίου, Μεγαλομάρτυρα Metropolitan. Μακάριος (Joseph, Μεγαλομάρτυρα Αρχιμανδρίτης Περιεχόμενα Σ 37? .. Κ Ιβάνοφ Bibliotheca Hagiographica Balcano-Slavica Σόφια, 2008. 493 σελ.). Ο συγγραφέας, κατά πάσα πιθανότητα, ήταν ένας μοναχός της μονής Dalmata. Οι ερευνητές συνήθως χρονολογούνται σε αυτή την ζωή του VI-VIII αιώνα. (Dagron 1970. Π 231 ;. Lenski 2004. Ρ 108.). Σύντομη έκδοση (BHG, Ν 955) παραμένει αδημοσίευτη, Lat. μετάφραση έγινε Lippomanom Α και δημοσιεύεται μαζί με τα πλήρη Ζωές έκδοση (ActaSS. Mai. Τ 7. Π 258-260). Σύντομη Ζωή του Αγίου sinaksarnoe. Ισαάκ (BHG, Ν 956b), που περιέχει ορισμένες πληροφορίες δεν βρέθηκαν σε άλλους. Οι εκδόσεις δημοσιεύθηκαν από τον F. Alkenom 1948 N. Lenski πρότεινε ότι και οι δύο εκδόσεις Lives, καθώς και σύντομες sinaksarnoe ζωή και πάλι στο ίδιο αρχέτυπο (Lenski . 2004. Π 108). Ερευνητής ΣΤ Όμως, η αναφορά για την ύπαρξη μια άλλη εκδοχή της ζωής του Ισαάκ - στο χειρόγραφο του Παρισιού. gr. 1453 (XII αιώνα.). Fol. 225v - 226 και οδηγεί από το ένα μικρό κομμάτι, αλλά το πλήρες κείμενο παραμένει αδημοσίευτο (Nau F. Sur les mots ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ et ΠΟΛΙΤΕΥΟΜΕΝΟΣ et sur plusieurs κείμενα grecs relatifs à Saint Etienne // ROC 1906. Τόμος 11. Π 198 .. -216).
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον Ισαάκ και τη Δαλματία μπορεί να φανεί από το βίο του Αγίου .. Υπατία Rufinianskogo (... Καλλίνικος Vie d'Υπάτιος / Introd, TEXTE crit, παραδοσιακά et δεν GJM Bartelink Π, 1971. (SC? ... 177)), η οποία, σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι πιο αξιόπιστη από την ιστορική άποψη .. εγγράφως, ότι σε αυτό δημιουργήθηκε λίγο μετά τα γεγονότα που περιγράφονται? είναι σε αυτή την ζωή του να έρθει σε επαφή σε περίπτωση αμφιβολίας ημερομηνίες.
[5] Halkin F. Le synaxaire grec de Christ Church, à Οξφόρδης // AnBoll. 1948. Vol. 66. Π 77
[6] Ζωναρά. Epit. Ιστ. XIII 16
[7] Theoph. Chron. Π 443
[8] Ήταν κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Θεοδοσίου Α (379-395), μετά τη δήλωση του συν-αντιβασιλέας με το γιο του Arkady (383), στο Αρχιεπισκόπου. Νεκτάριος (381 - 397), κατά το έτος του προξενείου Merobavda και Σατουρνίνος (383).
[9] Γεδεών. 1899. Σ. 144-145
[10] Βλέπε:. Pargoire. Les κάνει το ντεμπούτο του. 1899. Π 124? Idem. Ημερομηνία de la mort. 1899. Π 145? Dagron. 1970. Π 233? Lenski. 2004. Π 109.
[11] Ο Cameron A., Long J. βάρβαροι και Πολιτική στο Δικαστήριο του Αρκαδίου. Berkeley, 1993. Π 73-75). Πιστεύεται ότι Ι πέθανε το 424 ή το 425 (Παπαδόπουλος Σ. Γ. Ισαάκιος // ΘΗΕ. Τ. 6. Σ. 1007).
[12] Παπαδόπουλος Σ. Γ. Ισαάκιος // ΘΗΕ. T. 6. Σ. 1007
[13] Meinardus Ο Φ Α Μια μελέτη των λειψάνων των Αγίων της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας // Oriens Χρ. 1970. Bd. 54. S. 166, 194
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τροπάριο του Αγίου Ισαάκ, Δαλματία Favst
τόνος 4
Ο Θεός των πατέρων μας, / διαλυθεί για πάντα μαζί μας, σύμφωνα με πραότητα σου, / συμβαδίσουν έλεός σου από εμάς, / αλλά οι προσευχές τους // διέπουν το στομάχι μας στον κόσμο.
Κοντάκιο του Αγίου Ισαάκ
τόνος 8
Yako πιστός υπηρέτης του Θεού, / για την Εκκλησία του Χριστού ζήλο άναψε, / ηνία Valentová αντισταθεί / προφητικά στην Εκκλησία μας για ανάμειξη με ολέθριες προαναγγελθέντος θανάτου Εσύ, ο Αιδεσιμότατος. / Γι προσεύχονται ποτέ για εμάς που σου τιμήσει, ο Αιδεσιμότατος Ισαάκ.
Μετάφραση Google 
Св. Исаакий был сирийским отшельником. Он жил в пустыне во время антихристианских гонений императора Валента (364-379). В 378 г., когда император готовился к военному походу против готов, которые стояли в большом числе на берегах Дуная, угрожая Константинополю, св. Исаакий по Божественному откровению явился пред Валентом и сказал: «Царь! Отопри храмы для православных, и тогда Господь благопоспешествует пути твоему». Но правитель пренебрежительно отмахнулся от пустынника. На следующий день блаженный старец снова предстал перед ним, но Валент опять не прислушался к его словам. И на третий день подвижник подошел к царю. Взяв за узду его коня, Исаакий начал еще усерднее увещевать и просить царя открыть храмы. Когда они дошли до глубокой пропасти, поросшей терниями, раздраженный император приказал стражникам бросить туда святого. По Божией милости, Исаакий упал в терния как на мягкое ложе. Тогда явились ему два светлых мужа в белых сияющих одеждах, извлекли из пропасти и тут же перенесли здравым и невредимым в Константинополь, оставив посреди агоры, куда только что прибыл император. В крайнем изумлении Валент спросил, тот ли перед ним, кого он приказал бросить в пропасть. Святой сказал ему в ответ: «Отопри храмы, и тогда ты возрадуешься. Не послушаешь меня — знай, что, хоть и спасешь свою жизнь бегством, суждено тебе принять смерть от врагов своих на куче соломы». Царь, хотя и был потрясен таким предсказанием, тем не менее не внял ему и приказал сановникам Саторнику и Виктору содержать Исаакия в узах до своего возвращения. Сражение, произошедшее около Адрианополя 9 августа 378 г., обернулось поражением войск императора. Валент сумел выбраться с поля боя и со своим советником спрятался в куче соломы. Варвары, пустившиеся за ним в погоню, обнаружили его там и подожгли. Вот так бесславно погиб тиран, так сбылось пророчество св. Исаакия. Некоторые уцелевшие после битвы воины, вернувшись, желали испытать Исаакия и сказали ему: «Готовься держать ответ за свои слова, ибо император возвращается». А святой им ответил: «Еще семь дней назад до меня дошел запах его сожженных костей». Когда власть взял Феодосий Великий, он, зная, какую роль сыграл в событиях святой инок, освободил его и незамедлительно издал эдикт, по которому православным возвращались храмы после сорокалетнего перерыва. Исаакий решил, что, поскольку его миссия завершена, ему остается лишь вернуться в сирийскую пустыню. Однако Саторник и Виктор со слезами молили святого остаться в городе, чтобы споспешествовать восстановлению иноческой жизни, подорванной во время арианских гонений. В конце концов он уступил при условии, что у него будет келья в уединенном и тихом месте, где он сможет закончить свои дни в безмолвии. Оба сановника, ставшие духовными сыновьями Исаакия, соперничали в усердии, предлагая ему такое место. Подвижник остановил свой выбор на поместье Саторника, расположенном за тогдашней городской оградой, в квартале Псамафия (Саматья), около Ксиролофских ворот. Там он поселился в маленькой келье и стал вести ангелоподобную жизнь отшельника. Каждое утро оба сановника, прежде чем приниматься за дела, приходили к нему за благословением. Все больше и больше благочестивых людей посещали Исаакия ради бесед об истинной вере и духовной жизни. Сам император Феодосий бывал у отшельника, просил дать советы и вступиться перед Господом за него и за империю. Многие христиане приглашали его к себе, и святой, отринув дух тщеславия, иногда покидал келью и навещал их. Понемногу ширился круг его учеников. Место, где он подвизался, вскоре стало первым монастырем Константинополя (382). Под его влиянием возникли другие монашеские сообщества числом до ста пятидесяти иноков как в самом городе, так и в его окрестностях, среди которых и община св. Ипатия в Руфинианском монастыре. Чтобы поддержать их духовное усердие, св. Исаакий регулярно посещал всех иноков. Несмотря на то, что он не обладал никакой официальной властью, он почитался отцом всех столичных иноков. Узнавая, что кто-то остро нуждается, он, если сам не мог помочь, обращался к зажиточным христианам, и те предоставляли нуждающимся еду и одежду. Так св. Исаакий стал не только наставником в вере и духовной жизни, но и в делах милосердия и благотворительности. Когда св. Иоанн Златоуст стал епископом Константинопольским (398), он, видя, что большое число иноков ходит по городу и посещает дома горожан, принял меры против таких нарушений, приказав всем не покидать монастыри. Кроме того, он приступил к реорганизации благотворительности, в частности создал больницу, ответственных за которую назначал сам. Такие важные пастырские меры затмили дела св. Исаакия, и многие иноки почувствовали себя отстраненными. Их недовольством поспешил искусно воспользоваться архиепископ Александрийский Феофил. Он прибыл в Константинополь и, стремясь направить против Златоуста те обвинения, которые выдвигались против него самого, привлек на свою сторону Исаакия и его иноков. И старый отшельник, к сожалению, принял активное участие в Соборе под дубом, будучи среди обвинителей св. Иоанна (403). Златоуст был свергнут и отправлен в ссылку. Однако такой приговор вызвал столь бурный протест, что святой епископ вскоре был восстановлен на престоле, но, увы, ненадолго. Св. Исаакий с тех пор больше не вмешивался в церковные дела и мирно прожил остаток жизни в своем монастыре. Получив Божественное откровение о скором конце своей земной жизни, он собрал учеников, наказал им быть твердыми в истинной вере и назначил Далматина своим преемником, а затем отошел ко Господу (406). Его оплакивал весь народ с императором во главе. После поминальной службы в кафедральном соборе, которую отслужил патриарх, процессия с его останками направилась в монастырь. Но Аврелиан, один из важных дворцовых сановников и горячий почитатель святого, преградил дорогу, выставив военный отряд. Воины завладели святыней и положили тело св. Исаакия в крипту церкви, построенной Аврелианом в честь св. Севастиана. Вынужденные смириться с таким благочестивым насилием, иноки возвратились в монастырь, лишенные утешения от мощей духовного отца.
Из книги «Синаксарь: Жития святых Православной Церкви», вышедшей в издательстве Сретенского монастыря.
Αγίου Ισαάκ ήταν ένας Σύριος ερημίτης. Έζησε στην έρημο κατά τη διάρκεια των αντι-χριστιανικό διωγμούς του αυτοκράτορα Ουάλη (364 έως 379). Στο 378, όταν ο αυτοκράτορας ετοιμαζόταν για μια στρατιωτική εκστρατεία εναντίον των Γότθων, οι οποίοι στέκονταν σε ένα μεγάλο αριθμό στις όχθες του Δούναβη, απειλώντας την Κωνσταντινούπολη, St. Ισαάκ από θεία αποκάλυψη εμφανίστηκε πριν Valens και είπε, "ο βασιλιάς! Ξεκλειδώστε εκκλησίες στην Ορθόδοξη, και ο Κύριος blagopospeshestvuet τρόπο σου. " Αλλά ο κυβερνήτης κυμάτισε περιφρονητικά ερημίτης. Την επόμενη μέρα, η ευλογημένη γέρος εμφανίστηκε πριν από αυτόν και πάλι, αλλά Valens και πάλι δεν τον ακούς. Και την τρίτη ημέρα, ο ασκητής πήγε στο βασιλιά. Λαμβάνοντας τα ηνία του αλόγου του, Ισαάκ άρχισε ακόμα πιο δύσκολο να προτρέψει και να ζητήσει από τον βασιλιά να ανοίξει ναούς. Όταν φτάσει σε ένα βαθύ χάσμα κατάφυτος με αγκάθια, ερεθισμένο ο αυτοκράτορας διέταξε τους φρουρούς να ρίξει τον άγιο. Με το έλεος του Θεού, ο Ισαάκ έπεσε σε ένα αγκάθι σαν ένα μαλακό κρεβάτι. Στη συνέχεια, ήρθε σ 'αυτόν δύο φωτεινά λάμπει ο άνθρωπος με τις λευκές στολές, απομακρύνθηκε από τον γκρεμό και στη συνέχεια μετακόμισε στιβαρό και ασφαλές για την Κωνσταντινούπολη, αφήνοντας στη μέση της Αγοράς, όπου ο αυτοκράτορας μόλις είχε φθάσει. Σε απόλυτη έκπληξη Valens ρώτησε αν αυτό μπροστά του, τους οποίους διέταξε να ρίξει στην άβυσσο. Ο άγιος είπε: «Ξεκλειδώστε τους ναούς, και στη συνέχεια να χαίρεστε. Μην ακούτε για μένα - να γνωρίζει ότι, όμως, και να σώσει τη ζωή του από την πτήση, που προορίζονται να πεθάνουν από τους εχθρούς τους σε ένα σωρό από άχυρο ". Ο βασιλιάς, αν και ήταν σοκαρισμένος από μια τέτοια πρόβλεψη, ωστόσο, δεν τον και είπαν αξιωματούχοι λάβουν σοβαρά υπόψη και Victor Satorniku περιλαμβάνουν Ισαάκ στις αλυσίδες πριν από την επιστροφή του. Η μάχη, η οποία έλαβε χώρα κοντά στην Αδριανούπολη, στις 9 Αυγούστου 378, μετατράπηκε σε ήττα των στρατευμάτων του αυτοκράτορα. Valens κατάφερε να ξεφύγει από το πεδίο της μάχης και με σύμβουλό του έκρυψε σε ένα σωρό από άχυρο. Μπάρμπαρα, ας κατά την άσκηση, τον βρήκε εκεί και πυρπολήθηκε. Έτσι άδοξα χάθηκαν τον τύραννο, έτσι εκπλήρωσε την προφητεία του Αγίου Ισαάκ. Κάποιοι επέζησαν μετά τη μάχη οι στρατιώτες επέστρεψαν και ήθελαν να δοκιμάσουν Ισαάκ και του είπε: ". Ετοιμαστείτε να απαντήσει για τα λόγια του, για τον αυτοκράτορα επιστρέφει" Ένας άγιος τους είπε: «Πριν από επτά ημέρες ήρθα με τη μυρωδιά της καμένης τα οστά του." Όταν η κυβέρνηση ανέλαβε ο Μέγας Θεοδόσιος, ήξερε τον ρόλο που διαδραμάτισε στα γεγονότα του ιερομονάχου, τον απελευθέρωσε, και εξέδωσε αμέσως ένα διάταγμα, στο οποίο ορθόδοξες εκκλησίες επέστρεφαν μετά από ένα διάλειμμα των σαράντα. Isaac αποφάσισε ότι, δεδομένου ότι η αποστολή του έχει ολοκληρωθεί, μπορεί να επιστρέψει μόνο σε έρημο της Συρίας. Ωστόσο Satornik και Victor παρακάλεσε με δάκρυα τον άγιο να παραμείνει στην πόλη για να ευημερήσει η αποκατάσταση της μοναστικής ζωής, υπονομεύεται κατά τη διάρκεια της Αριάν διώξεις. Τελικά ενέδωσε με την προϋπόθεση ότι θα είναι σε ένα μοναχικό κελί, και ένα ήσυχο μέρος όπου θα μπορούσε να τελειώσει τις μέρες του στη σιωπή. Τόσο αξιωματούχος, έγινε πνευματική γιοι του Ισαάκ, συναγωνιζόταν σε ζήλο, προσφέροντας μια θέση γι 'αυτόν. Ασκητική επέλεξε περιουσία Satornika που βρίσκεται πίσω από το φράχτη της τότε πόλης, στη συνοικία Psamafiya (ΣΑΜΑΤΑ), σχετικά με την πύλη Ksirolofskih. Εκεί εγκαταστάθηκε σε ένα μικρό κελί και άρχισε να οδηγήσει τη ζωή ενός ερημίτη είναι αγγελική. Κάθε πρωί, οι δύο αξιωματούχοι, πριν από την ανάληψη της υπόθεσης, ήρθε σ 'αυτόν για μια ευλογία. Όλο και περισσότεροι ευσεβείς άνδρες επισκέφθηκαν Ισαάκ για χάρη της συζήτησης σχετικά με την αληθινή πίστη και την πνευματική ζωή. Ο ίδιος ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος επισκέφθηκε το ερημίτη, και ζήτησε να δώσει συμβουλές και να σταθεί ενώπιον του Κυρίου για τον ίδιο και για την αυτοκρατορία. Πολλοί Χριστιανοί έχουν τον προσκάλεσε σε αυτήν, και ιερά, απορρίπτοντας το πνεύμα της ματαιοδοξίας, και μερικές φορές έφυγε από το κελί και επισκέφθηκε τους. Σταδιακά shirilsya κύκλο των μαθητών του. Ο τόπος όπου είχε εργαστεί, σύντομα έγινε η πρώτη μονή της Κωνσταντινούπολης (382). Κάτω από την επιρροή του κάθε άλλη θρησκευτική κοινότητα με έως εκατόν πενήντα μοναχούς, τόσο στην πόλη και στη γύρω περιοχή, μεταξύ των οποίων και η κοινότητα του Αγίου Υπατία στο μοναστήρι Rufinianskom. Προκειμένου να διατηρηθεί η πνευματική ζήλο τους, St. Ισαάκ επισκεπτόταν τακτικά όλους τους μοναχούς. Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος δεν είχε καμία επίσημη αρχή, ήταν σεβαστός πατέρας όλων των μοναχών της πρωτεύουσας. Μαθαίνοντας ότι κάποιος έχει απόλυτη ανάγκη από αυτό, αν δεν μπορούσε να βοηθήσει, απευθύνθηκε σε πλούσιους Χριστιανούς, και ότι έχουν δώσει τροφή και ρουχισμό στους απόρους. Έτσι, St. Ισαάκ έγινε όχι μόνο ένα μέντορα στην πίστη και την πνευματική ζωή, αλλά και στα έργα του ελέους και της φιλανθρωπίας. Όταν St. Ιωάννης ο Χρυσόστομος έγινε επίσκοπος της Κωνσταντινουπόλεως (398), είδε ότι ένας μεγάλος αριθμός των μοναχών με τα πόδια γύρω από την πόλη και να επισκεφθείτε τα σπίτια των κατοίκων της πόλεως, έλαβε μέτρα εναντίον αυτών των παραβιάσεων, και διέταξε όλους να μην εγκαταλείψουν τα μοναστήρια. Επιπλέον, ξεκίνησε μια αναδιοργάνωση φιλανθρωπία, ειδικότερα, έχει δημιουργήσει ένα νοσοκομείο, η οποία είναι υπεύθυνη για το διορισμό τον εαυτό του. Μια τέτοια σημαντική ποιμαντική δράση επισκίασε την υπόθεση του Αγίου Ισαάκ, και πολλοί μοναχοί αισθάνονται αποκλεισμένοι. δυσαρέσκειά τους έσπευσε επιδέξια χρήση Αρχιεπίσκοπος Θεόφιλος Αλεξανδρείας. Έφτασε στην Κωνσταντινούπολη και σε μια προσπάθεια να κατευθύνουν Χρυσοστόμου κατά των αιτιάσεων που προέβαλε εναντίον του, επέστησε την πλευρά του Ισαάκ και τους μοναχούς του. Και το παλιό ερημίτης, δυστυχώς, πήρε ενεργό μέρος στο Συμβούλιο στο πλαίσιο της δρυός, που είναι μεταξύ των εισαγγελέων St. Ιωάννη (403). Χρυσόστομος εκθρονίστηκε και έστειλε στην εξορία. Ωστόσο, αυτή η απόφαση προκάλεσε μια τέτοια κατακραυγή που ο άγιος επίσκοπος σύντομα αποκαταστάθηκε στο θρόνο, αλλά, δυστυχώς, όχι για πολύ. Αγίου Ισαάκ από τότε δεν είναι πλέον παρεμβαίνει στις υποθέσεις της εκκλησίας, και ειρηνικά πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του σε ένα μοναστήρι. Έχοντας λάβει τη θεία αποκάλυψη της επικείμενης τέλος της επίγειας ζωής του, μάζεψε τους μαθητές, τους έδωσε εντολή να είναι σταθερή στην αληθινή πίστη και της Δαλματίας όρισε διάδοχό του, και στη συνέχεια πήγε στον Κύριο (406). Ο ίδιος θρήνησε ολόκληρο το έθνος με τον αυτοκράτορα στο κεφάλι του. Μετά από ένα μνημόσυνο στον καθεδρικό ναό, ο οποίος υπηρέτησε τον πατριάρχη, η πομπή με τα λείψανά του πήγε στο μοναστήρι. Αλλά Aurelian, μία από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες του παλατιού και ζεστό θαυμαστής του αγίου, μπλοκάρει το δρόμο, κρατώντας ένα στρατιωτικό απόσπασμα. Στρατιώτες κατέλαβαν ένα ιερό και τοποθέτησε το σώμα του Αγίου Ισαάκ στην κρύπτη του ναού, που χτίστηκε προς τιμήν του Αγίου Aurelian. Sebastian. Αναγκάζονται να συμβιβαστούν με μια τέτοια θεϊκή δύναμη, οι μοναχοί επέστρεψαν στο μοναστήρι, στέρησε από την άνεση του λειψάνου του πνευματικού πατέρα.
Από το βιβλίο «Συναξάριον: Βίοι Αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας», που δημοσιεύθηκε από τον εκδοτικό οίκο της Μονής Sretensky.
| |||||||||||||
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου