Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ήταν δεινός θεολόγος και διαπρεπέστατος ρήτορας και φιλόσοφος. Δεν γνωρίζουμε το χρόνο και τον τόπο της γέννησής του. (Ο Σ. Ευστρατιάδης όμως, στο αγιολόγιο του, αναφέρει ότι ο Άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε το 1296 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη, από τον Κωνσταντίνο τον Συγκλητικό και την ευσεβέστατη Καλλονή). Ξέρουμε όμως, ότι κατά το πρώτο μισό του 14ου αιώνα μ.Χ. ήταν στην αυτοκρατορική αυλή της Κωνσταντινούπολης, απ' οπού και αποσύρθηκε στο Άγιο Όρος χάρη ησυχότερης ζωής, και αφιερώθηκε στην ηθική του τελειοποίηση και σε διάφορες μελέτες.
Свт. Григорий Палама. Фреска. Афон (Ватопед). 1371 г. Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς. Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1371 μ.Χ. στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου. Άγιον Όρος
Το 1335 μ.Χ. με τους δύο αποδεικτικούς λόγους του «Περί εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος», ήλθε σε σύγκρουση με τον Βαρλαάμ τον Καλαβρό, ο οποίος δίδασκε πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίσει το Θεό, κι ακόμα περισσότερο δεν μπορεί να ενωθεί μαζί Του. Κατά τα λεγόμενα του Βαρλαάμ, ο Θεός είναι «κλειστός στον εαυτό του» και δεν μπορεί να ενωθεί με τους ανθρώπους. Επομένως, οι «ησυχαστές», οι μοναχοί δηλαδή εκείνοι που έλεγαν ότι μπορεί ο άνθρωπος, αν έχει καθαρή καρδιά και αν συγκεντρωθεί στην «καρδιακή προσευχή» (το «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ Θεού, ελέησόν με»), να ενωθεί με το Θεό και να φωτισθεί και να δει το Άκτιστο φως, ασχέτως της μόρφωσής του, δεν ήταν Ορθόδοξοι αλλά «μεσσαλιανιστές» και «ομφαλόψυχοι». Μετά από αυτές τις τοποθετήσεις του Βαρλαάμ, ο Παλαμάς εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη από όπου και άρχισε τον αγώνα «υπέρ των Ιερώς ησυχαζόντων», δηλ. αυτών που ασκούσαν τον ησυχασμό, συγγράφοντας μάλιστα και τους ομώνυμους λόγους του. Το ζητούμενο της πάλης αυτής ήταν κυρίως το μεθεκτικόν ή αμέθεκτον της θείας ουσίας. Ο Γρηγόριος, οπλισμένος με μεγάλη πολυμάθεια και ισχυρή κριτική για θέματα αγίων Γραφών, διέκρινε μεταξύ θείας ουσίας αμεθέκτου και θείας ενεργείας μεθεκτής. Και αυτό το στήριξε σύμφωνα με το πνεύμα των Πατέρων και η Εκκλησία επικύρωσε την ερμηνεία του με τέσσερις Συνόδους. Στην τελευταία, που έγινε στην Κωνσταντινούπολη το 1351 μ.Χ., ήταν και ο ίδιος ο Παλαμάς. Αλλά ο Γρηγόριος έγραψε πολλά και διάφορα θεολογικά έργα, περίπου 60.
 Свт. Григорий Палама. Тзортзи (Зорзис) Фука. Фреска. Афон (Дионисиат). 1547 г. Άγιος Γρηγόριος Παλμάς. Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1547 μ.Χ. από τον Γεώργιο Φουκά στην Ιερά Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους
Свт. Григорий Палама. Феофан Критский и Симеон. Фреска церкви свт. Николая. Монастырь Ставроникита. Афон. 1546 год. Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς.Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1546 μ.Χ. από τον Θεοφάνη τον Κρήτα και τον Συμεών στο Παρεκκλήσιο τού Αγίου Νικολάου τής Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα. Αγίου Όρους
Αργότερα ο Πατριάρχης Ισίδωρος, τον εξέλεξε αρχικά επίσκοπο Θεσσαλονίκης. Λόγω όμως των τότε ζητημάτων, αποχώρησε πρόσκαιρα στη Λήμνο. Αλλά κατόπιν ανέλαβε τα καθήκοντα του. Πέθανε το 1360 μ.Χ. και τιμήθηκε αμέσως σαν Άγιος. Ο Πατριάρχης Φιλόθεος, έγραψε το 1376 μ.Χ. εγκωμιαστικό λόγο στο Γρηγόριο Παλαμά, μαζί και ακολουθία και όρισε την εκκλησιαστική μνήμη του στη Β' Κυριακή της Μ. Τεσσαρακοστής.
Το τίμιο σώμα του, μετά από την εκταφή, υπήρξε άφθαρτο, δηλαδή δέν σάπισε, αλλά ευωδίαζε και θαυματουργούσε. Στούς λατίνους όμως, τους υποτελείς του Πάπα, ήταν χονδρό αγκάθι η ενθύμιση του Αγίου και μάλιστα ολόσωμου. Γι αυτό πολλες φορές τον συκοφαντούσαν λέγοντας, πως για τα αμαρτήματά του έμεινε «άλυωτος», δέν δέχθηκε από απέχθεια η γη να τον διαλύσει «στα εξ ων συνετέθη»! Τον 19ο αιώνα μ.Χ. ο ναός του Αγίου καταστράφηκε από φωτιά και το τίμιο σκήνωμά του κάηκε αφήνοντας μόνον τα οστά ανέπαφα!
Τόσο γινάτι κράτησαν οι καθολικοί που όταν τυπώνονταν οι εκκλησιαστικές μας ακολουθίες στην Βενετία - κατά τους χρόνους της τουρκοκρατίας - ο Δόγης έδινε την άδειά του για την έκδοση, μόνον εφόσον δέν υπήρχε σχετική αναφορά στον Αγιο. Έτσι για αρκετά χρόνια που κυκλοφορούσαν τα έντυπα από την Βενετία, η γιορτή του είχε σχεδόν ξεχαστεί. Περί τα μέσα και τέλη του 20ου αιώνα, επανήλθε η μνήμη των ενδόξων αγώνων του και έλαβε την πρέπουσα θέση στον χώρο των Ορθόδοξων ναών.
|
|
Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. δ’. Ὀρθοδοξίας ὁ φωστήρ, Ἐκκλησίας τὸ στήριγμα καὶ διδάσκαλε, τῶν Μοναστῶν ἡ καλλονή, τῶν θεολόγων ὑπέρμαχος ἀπροσμάχητος, Γρηγόριε θαυματουργέ, Θεσσαλονίκης τὸ καύχημα, κῆρυξ τῆς χάριτος, ἱκέτευε διὰ παντός, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Τὸ πολύφωνον στόμα τῆς θείας χάριτος, τῶν Ὀρθοδόξων δογμάτων τὴν ἀληθῆ θησαυρόν, ἀνυμνοῦμέν σε πιστῶς Πάτερ Γρηγόριε· τῆς Ἐκκλησίας γὰρ φωστήρ, ἀνεδείχθης φαεινός, καὶ κλέος Θεσσαλονίκης· ἥτις ἐν σοὶ καυχωμένη, λαμπρῶς γεραίρει τοὺς ἀγῶνάς σου.
Минея - Ноябрь (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии. Μηναῖο - Νοέμβριος (τεμάχιο). Εἰκονίδιο στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰώνα μ.Χ. στήνἘκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσεῖο τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μόσχας
Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ. Τὸ τῆς σοφίας ἱερὸν καὶ θεῖον ὄργανον Θεολογίας τὴν λαμπρὰν συμφώνως σάλπιγγα Ἀνυμνοῦμέν σε Γρηγόριε θεορρῆμον. Ἀλλ’ ὡς νοῦς νοΐ τῷ πρώτῳ παριστάμενος, Πρὸς αὐτὸν τὸν νοῦν ἡμῶν Πάτερ ὁδήγησον, Ἵνα κράζωμεν, χαῖρε κῆρυξ τῆς χάριτος.
Ἕτερον Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ. Θεσσαλονίκη ἡ περίβλεπτος πόλις, τὴν σὴν ἁγίαν ἑορτάζουσα μνήμην, πρὸς εὐφροσύνην συγκαλεῖται ἅπαντας· ταύτης ποιμενάρχης γάρ, θεοφόρος ἐδείχθης, καὶ σοφὸς διδάσκαλος, Ἐκκλησίας ἁπάσης· χαριστηρίους ὅθεν σοι ᾠδάς, ᾄδομεν πάντες, Γρηγόριε μέγιστε.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις Ἐκκλησίας λαμπρὸς φωστήρ, καὶ Θεσσαλονίκης, ποιμενάρχης θεοειδής· χαίροις τοῦ ἀκτίστου, φωτὸς ὄργανον θεῖον, καὶ θεολόγων στόμα, Πάτερ Γρηγόριε.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
Άγιος Υπάτιος επίσκοπος Γαγγρών
Сщмч. Ипатий. . Фреска 1546 год. церкви свт. Николая. Монастырь Ставроникита. Феофан Критский и Симеон Άγιος Υπάτιος Επίσκοπος Γαγγρών Τοιχογραφία ((fresco) τού έτους 1546 μ.Χ. στόν Ιερό Ναό τού Αγίου Νικολάου τής Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα. Άγιον Όρος έργο τών αγιογράφων Θεοφάνη τού Κρητός καί Συμεών Сщмч. Ипатий. Фреска. 1547 г. Афон (Дионисиат). Тзортзи (Зорзис) Фука. Άγιος Υπάτιος Επίσκοπος Γαγγρών Τοιχογραφία (fresco) τού έτους 1547 μ.Χ. στήν Ιερά Μονή Αγίου Διονυσίου. Άγιον Όρος έργο τού αγιογράφου Τζώρτζη (Ζωρζη) Φουκά
Сщмч. Ипатий Гангрский.
Роспись XVII в.
келлии св. Стефана, Афон.
Άγιος Υπάτιος Επίσκοπος Γαγγρών Αγιογραφία τού 17ου αιώνα μ.Χ. στό Ιερό Κελλί Αγίου Στεφάνου. Άγιον Όρος
Ипатий Гангрский с житием. Икона. Тверь. 1-я половина XV в. ( У Попова Г.В. - XVI в.) 112 х 81. ГТГ. Москва. Άγιος Υπάτιος Επίσκοπος Γαγγρών μέ τόν βίο του Εικόνα τού 1ου μισού τοὐ 15ου αιώνα μ.Χ. από τήν πόλη Τβέρ τής Ρωσίας U Popova G.V. - XVI c.) Τώρα ευρίσκεται στήν Κρατική Πινακοθήκη Τρετιακόφ . Μόσχα
Κτείνει γυνὴ βαλοῦσα καιρίαν λίθῳ,
Τὸν Ὑπάτιον· φεῦ γυναικὶ ἀθλίᾳ!
Πρώτῃ Ὑπατίῳ βιότου πέρας ἐν τριακοστῇ.
| Βιογραφία
Ο Άγιος Υπάτιος ήταν μορφή από εκείνες που δόξασαν την Εκκλησία στους πρώτους αιώνες της και αγωνίσθηκαν για το θρίαμβο του χριστιανισμού και της Ορθοδοξίας.
Сщмч. Ипатий и Ираклид Фреска. Кипр. Άγιος Υπάτιος Επίσκοπος Γαγγρών
Τοιχογραφία ((fresco) Κύπρος
Ήταν επίσκοπος Γαγγρών στα χρόνια του Μεγάλου. Κωνσταντίνου και συμμετείχε στην Α' Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια (325 μ.Χ.), κατά της πλάνης του Αρείου.
Сщмч. Ипатий. Фреска. Άγιος Υπάτιος Επίσκοπος Γαγγρών Τοιχογραφία ((fresco).
Сщмч. Ипатий. Фреска. 1192 г.
ц. Панагии Аракос близ Лагудеры, Кипр. Άγιος Υπάτιος Επίσκοπος Γαγγρών Τοιχογραφία ((fresco) τού έτους 1192 μ.Χ.
στόν Ιερό Ναό Παναγίας τού Άρακα
στα βορειοανατολικά μέρη του όρους Τρόοδος,
κοντά στο χωριό. Λαγουδέρα (Κύπρος)
Στο ποιμαντικό του έργο, εξακολούθησε να διδάσκει και να καθοδηγεί το ποίμνιο του, αλλά κυρίως αντιμαχόταν τις αιρέσεις, και ιδιαίτερα την αίρεση των Ναυτιανών. Η επιτυχία με την οποία καταπολεμούσε τους Ναυτιανούς, ξεσήκωσε τα άγρια πάθη τους και ζητούσαν την εξόντωση του.
Святитель Ипатий Гангрский
Миниатюра Минология Василия II.
Константинополь. 985 г. Ватиканская библиотека. Рим.
Άθληση τού Άγιου Υπάτιου Επίσκοπου Γαγγρών .
Μικρογραφία (Μινιατούρα)
στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β '. 985 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη.
Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη
Мучение св. Ипатия. Фреска. 1547 г. Афон (Дионисиат). Тзортзи (Зорзис) Фука. Μαρτύριο τού Άγιου Υπάτιου Επίσκοπου Γαγγρών Τοιχογραφία ((fresco) τού έτους 1547 μ.Χ. στήν Ιερά Μονή Αγίο Διονυσίου. Άγιον Όρος
έργο τού αγιογράφου Τζώρτζη (Ζωρζη) Φουκά
Έτσι, το έτος 326 μ.Χ. πλήρωσαν κάποιους ειδωλολάτρες, οι οποίοι σε κρημνώδη περιοχή επιτέθηκαν κατά του Αγίου με ξύλα και πέτρες και τον άφησαν μισοπεθαμένο. Πριν ξεψυχήσει, μία εκ των φανατικών αιρετικών γυναικών τον θανάτωσε διά λίθου.
******
"Πολυάριθμα θαύματα ακολούθησαν, τα οποία επιτελούσαν τα χαριτόβρυτά του λείψανα. Ένα από αυτά σχετίζεται με την δολοφόνο γυναίκα του Αγίου. Όταν του έριξε την πέτρα και είδε πώς πέθανε ο Άγιος, την ίδια στιγμή κυριεύθηκε από ακάθαρτο και μιαρό πνεύμα, το οποίο άρχισε να την βασανίζει σκληρά. Άρχισε να κτυπά με την πέτρα που θανάτωσε τον Άγιο το στήθος της, κλαίοντας για το σφάλμα της. Ελευθερώθηκε από το δαιμόνιο όταν τοποθετήθηκε το ιερό σκήνωμα του Αγίου στον τάφο.(https://www.ekklisiaonline.gr Ιεροδιάκονος Ραφαήλ Χ. Μισιαούλης, θεολόγος)"
|
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὁσίως ἱέρευσας, τῷ ἐπὶ πάντων Θεῶ, καὶ πρόεδρος ἔνθεος, τῆς Ἐκκλησίας Γαγγρῶν, ἐδείχθης Ὑπάτιε, Ὅθεν θαυματουργίαις, διαλάμπων ποικίλαις, σύνθρονον τῷ Τεκόντι, τὸν Υἷον ὠμολώγεις, δι' ὃν καὶ χαίρων ἤθλησας, Ἱερομάρτυς ἔνδοξε.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Καί τρόπων μέτοχος, καί θρόνων διάδοχος, τῶν Ἀποστόλων γενόμενος, τήν πρᾶξιν εὗρες θεόπνευστε, εἰς θεωρίας ἐπίβασιν· διά τοῦτο τόν λόγον τῆς ἀληθείας ὀρθοτομῶν, καί τῇ πίστει ἐνήθλησας μέχρις αἵματος, Ἱερομάρτυς Ὑπάτιε· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.
Минея - Март (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии. Μηναῖο - Μάρτιος (τεμάχιο). Εἰκονίδιο στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰώνα μ.Χ. στήνἘκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσεῖο τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μόσχας
Ἦχος πλ. β’. Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν.
Τὴν ζωοποιόν, τελέσας ἱερουργίαν, καὶ τῶν δωρεῶν, τὸ τάλαντον ἐπαύξησας, ὡς θυσία προσήχθης, καὶ κάρπωμα ἔνθεον, δι’ ἀθλήσεως Ὑπάτιε, τῷ δοξάσαντι τὸν βίον σου, τοῖς ἀρρήτοις Πάτερ θαύμασιν. Αὐτὸν δυσώπει ἀεί, ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.
Κάθισμα
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τῆς πίστεως δόγματα, κρατύνων Ὅσιε, Πατρὶ συναΐδιον, καὶ ὁμοούσιον, τὸν Λόγον ἐκήρυξας· ὅθεν ὀρθοδόξως, τὴν σὴν ποίμνην ποιμάνας, ᾔσχυνας τοῦ Ἀρείου, τήν κακόφρονα γνώμην· διὸ νῦν μεταβὰς πρὸς τὸν Χριστόν, πρέσβευε ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.
Μεγαλυνάριον
Ὁμοουσιότητος τοῦ Πατρός, καὶ Υἱοῦ παμμάκαρ, χρηματίζων κῆρυξ λαμπρός, ἀθλήσει σφραγίζεις, τὸν θαυμαστόν σου βίον, Ὑπάτιε θεόφρον, Γαγγρῶν ὁ πρόεδρος.
Богоматерь «Воплощение», с предстоящими ап. Филиппом и сщмч. Ипатием. Икона. Кон. XVI в. (КГОИАХМЗ) Η Υπεραγία Θεοτόκος Οι Άγιοι Άπόστολος Φίλιππος καί Υπάτιος Επίσκοπος Γαγγρών (κύκλος εργασιών της εικόνας Vladimirskaya). Εικόνα περίπου τού 16ου αιώνα μ.Χ. Συμβολή D.I. Godunov. Συλλογή τού κρατικού ιστορικού, αρχιτεκτονικού και καλλιτεχνικού Μουσείου Kostroma- Ρωσία
Ап. Филипп, свт. Иоанн Златоуст, свт. Ипатий Гангрский (оборот иконы "Владимирская"). Икона. XVI - начало XVII в. Вклад Д.И. Годунова. Собрание Костромского музея- заповедника "Ипатьевский монастырь". Οι Άγιοι Άπόστολος Φίλιππος , Ιωάννης Χρυσόστομος καί Υπάτιος Επίσκοπος Γαγγρών (κύκλος εργασιών της εικόνας Vladimirskaya). Εικόνα τού 16ου - αρχές τού 17ου αιώνα μ.Χ. Συμβολή D.I. Godunov. Συλλογή τού κρατικού ιστορικού, αρχιτεκτονικού και καλλιτεχνικού Μουσείου Kostroma- Ρωσία
στήν Ιερά Μονή Αγίας Τριάδας "Ιπατιέφ" ανδρικό μοναστήρι στο δυτικό τμήμα τής πόλης Κοστρομά στις όχθες του ομώνυμου ποταμού κοντά στη συμβολή του με το Βόλγα .
Сщмч. Ипатий Гангрский. Икона 1652 г. из деисусного чина иконостаса Троицкого собора Ипатиевского мон-ря.
(КГОИАХМЗ) Άγιος Υπάτιος Επίσκοπος Γαγγρών Εικόνα τού ἐτους 1652 μ.Χ.
από τό Τέμπλο τού Ιερού Ναού της Αγίας Τριάδας τής Ιεράς Μονής "Ιπατιέφ" πόλης Κοστρομά. Ρωσία Συλλογή τού κρατικού ιστορικού, αρχιτεκτονικού και καλλιτεχνικού Μουσείου Kostroma- Ρωσία
Царь Константин воздает почести сщмч. Ипатию Гангрскому. Сцена из житийного цикла сщмч. Ипатия Гангрского в росписи 1684 г. диаконника Троицкого собора Ипатиевского мон-ря. Гурия Никитина и Силы Савина Ο Μέγας Κωνσταντίνος αποτίει φόρο τιμής στόν Άγιο Υπάτιο Επίσκοπος Γαγγρών. Σκηνή από τον κύκλο ζωής τού Άγιου Υπάτιου στην τοιχογραφία τού έτους 1684 μ.Χ.
στό Διακονικό τού Ιερού Ναού της Αγίας Τριάδας τής Ιεράς Μονής "Ιπατιέφ" πόλης Κοστρομά. Ρωσία έργο τών ρώσων αγιογράφων Γκούρι Νικήτα και Σίλα Σαβίν
Сщмч. Ипатий Гангрский и свт. Иона, митр. Московский. Фрагмент иконы «Минея годовая». 1-я пол. XVI в. (Музей икон, Рекклингхаузен) Οι Αγιοι Υπάτιος Επίσκοπος Γαγγρών καί Ιωνας Μητροπολίτης Μόσχας Τμήμα Εικόνας 'Ετήσια Μηναία' τού πρώτου μισού τού 16ου αιώνα μ.Χ. στό Μουσείο Εικόνων (Recklinghausen) που βρίσκεται στη γερμανική πόλη Recklinghausen της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας.
ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ (μετάφρση Google)
Μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Υπάτιου του Θαυματουργού, Επίσκοπος ΓαγγρώνΜνήμη 31 Μαρτίου Ο ιερός μεγάλος άγιος του Θεού Υπάτιος, επίσκοπος της πόλης Γαγγρών, στην Παφλαγονία 2285 , ήταν ένας από τους τριακόσιους ογδόντα πατέρες που συμμετείχαν στην Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο, συγκεντρώθηκαν κατά την βασιλεία του Μεγάλου Κωνσταντίνου . Εδώ, μαζί με άλλους άγιοι πατέρες, γεμάτοι με το Άγιο Πνεύμα και ζωντανό με ζήλο για την Ορθοδοξία, εκτίμησαν τον Αρείο στην αίρεση και τον αναθεωρούν. Ο Άγιος Υπάτιος είχε το μεγάλο δώρο των θαυμάτων από τον Θεό.θεραπεύει διάφορες ασθένειες και εκτοξεύει δαίμονες. Σε ένα χωριό γύρισε την πηγή πικρού νερού που ρέει από τα βουνά σε γλυκό. και σε μια άλλη θέση, μέσω της προσευχής του, μια πηγή ζεστού νερού που ρέει από τη γη, έχοντας θεραπευτικές ιδιότητες, έρεε από τη γη. Κάποτε, σε μια σκοτεινή νύχτα, περπάτησε κοντά σε ένα ποτάμι και φώτα εμφανίστηκαν από το νερό, δείχνοντάς του τον τρόπο ώστε να μην απομακρυνθεί από αυτό και να πέσει στο ποτάμι. Επίσης, σκότωσε το φοβερό φίδι. Κάτω από την Κωνσταντία 2286 , βασιλεύοντας μετά το θάνατο του αδελφού του Κωνσταντίνου 2287 , ένα πολύ μεγάλο φίδι σέρνεται στο βασιλικό παλάτι.Μέσα στο βασιλικό θησαυροφυλάκιο, όπου βρισκόταν πολύς χρυσός και άλλος πλούτος, έβαλε το κεφάλι του στην είσοδο αυτού του δωματίου και δεν επέτρεπε σε κανέναν να τον εισέλθει. Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος τρομοκρατήθηκε από αυτό και έστειλε να πει στον άγιο του Θεού Υπάτη, να έρθει στην Κωνσταντινούπολη, επειδή το όνομα του αγίου ήταν ένδοξο χάρη στα θαύματα που πραγματοποίησε η χάρη του Χριστού. Ο βασιλιάς χαιρέτησε τον άγιο με τιμή, τον υποτάχτηκε στο έδαφος και τον ζήτησε με την προσευχή του να οδηγήσει το φίδι μακριά από το βασιλικό θησαυρό, το οποίο δεν μπορούσε να αποβάλει καμία ανθρώπινη εξουσία - αφού πολλοί κληρικοί, οπλισμένοι με προσευχή, προσπάθησαν να τον αποβάλουν, αλλά χωρίς επιτυχία. μερικοί από αυτούς υποφέρουν ακόμη. Ο άγιος είπε στον βασιλιά: - Ο βασιλιάς! Εάν η προσευχή μας είναι ανίσχυρη, τότε η πίστη σας ενώπιον του Θεού δεν θα είναι μάταιη. Στη συνέχεια, πτώση στο έδαφος, προσευχόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στη συνέχεια, υψώνοντας, ο Υπάθυος είπε στον βασιλιά: - Μεταξύ της ιπποδρομίας 2288 , όπου βρίσκεται το άγαλμα του πατέρα σου, οδήγησαν στη σόμπα και το λάμψουν όσο το δυνατόν, περιμένοντας να έρθω εκεί. Αμέσως μαγειρεμένο και φωτισμένο τη σόμπα? ο Άγιος Υπάτιος, παίρνοντας το ιερό ραβδί, πήγε στο βασιλικό παλάτι, άνοιξε τις πύλες του θησαυρού και για πολύ καιρό χτύπησε το φίδι με τη ράβδο του. Ο λαός και ο βασιλιάς, που κατέλαβαν με φόβο και τρόμο, κοίταζαν από μακριά και, βλέποντας ότι το φίδι δεν έπεφτε μακριά (και η μέρα ήταν ήδη φθίνουσα προς το βράδυ), όλοι πίστευαν ότι το φίδι είχε σκοτώσει τον άγιο, όπως είχε συμβεί με μερικούς ιερείς. Ο ιεράρχης Υπάθυμος, που σηκώνει τα μάτια του στον ουρανό και ζητά τη βοήθεια του Κυρίου, βάζει μια ράβδο στο στόμα ενός φιδιού με τις λέξεις: "Στο όνομα του Κυρίου μου Ιησού Χριστού, ακολουθήστε με". Το φίδι, κρατώντας τα δόντια του από τη ράβδο, όπως ένας δεσμευμένος κρατούμενος, ακολούθησε τον άγιο. Και πράγματι, ο μεγάλος εργάτης του θαύματος τον δέσμευσε με τη δύναμη του Θεού. Στη συνέχεια ο Άγιος Υπάθυμος αναχώρησε από το βασιλικό θησαυροφυλάκιο, γύρισε ολόκληρο το άλογο και την περιοχή εμπορικών συναλλαγών, οδηγώντας το φίδι. Ο λαός, βλέποντας ένα φίδι που κρατάει στην άκρη της ράβδου και τραβηγμένο από τους αγίους, τρομοκρατείται και εκπλήσσεται. Και το φίδι ήταν πολύ τρομακτικό, το μήκος του ήταν εξήντα αγκώνες 2289 . Προσεγγίζοντας τον φλογερό φούρνο που καίει με μεγάλη φλόγα, ο άγιος είπε στο φίδι: - Στο όνομα του Χριστού, τον οποίο εγώ, ο ανάξιος, κηρύττω, σας καλώ να εισέλθετε στη μέση αυτής της φωτιάς! Τότε αυτό το τρομερό φίδι, που λυγίζει πάνω, έσπευσε αμέσως στον φλογερό κλίβανο, στο μέσο του οποίου καίγεται. Όλοι όσοι το κοίταζαν με τρόμο, δοξάσαν τον Θεό για το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της ζωής τους είχε δείξει στον κόσμο έναν τέτοιο λαμπτήρα και εργαζόμενο στο θαύμα, τον Άγιο Υπάτη. Τότε ο βασιλιάς έδωσε μεγάλη ευχαριστία στον Θεό και στον άγιο του, τον Άγιο Υπάτη, τον οποίο λατρεύει ως πατέρα του. Ο ίδιος διέταξε στο διοικητικό συμβούλιο να κάνει μια εικόνα του προσώπου του και να θέσει αυτή την εικόνα στο βασιλικό του θησαυρό για να εξαφανίσει τους δαίμονες.και ο άγιος, έχοντας δώσει δώρα και φίλησε ευγενικά ο ένας τον άλλον, τον απελευθέρωσε στο σπίτι του. Όταν ο άγιος επέστρεψε στο ιερό θρόνο του, οι κακοί άνθρωποι, οι οπαδοί των διδασκαλιών του Novat 2290 , υπονόμευτοι από το μεγάλο φθόνο του αγίου του Θεού, τον έβαλαν στο δρόμο σε ένα στενό πέρασμα, στην άκρη ενός βουνού βουνού και στην όχθη ενός βάλτου, οπλισμένου με σπαθιά και πασσάλους. Μόλις πλησίασε εκείνο τον τόπο, τον επιτέθηκαν ξαφνικά, βιάζοντάς του σαν άγρια ζώα και, αφού τον τραυματίστηκαν σοβαρά, τον έριξαν από την ψηλή τράπεζα στο βάλτο. Ο άγιος, ελάχιστα ζωντανός, απλώνει τα χέρια του λίγο προς τα πάνω και ανεβάζει τα μάτια του στον ουρανό, καθώς ο πρώην άγιος μάρτυρας Στίβεν Στέφανος προσευχόταν για τους δολοφόνους του λέγοντας: "Κύριε! Μη τους κατηγορείτε για αυτήν την αμαρτία " ( Πράξεις 7:60 ). Και όταν προσευχόταν έτσι, μια θυμωμένη γυναίκα που κρατούσε την αίρεση Arieva, παίρνοντας μια βαρύ πέτρα, τον χτύπησε άγια στο κεφάλι και τον σκότωσε. Η ιερή ψυχή Υπατία, αμέσως μετά την απομάκρυνσή της από το σώμα, αναχώρησε στον Λόρδο 2291 . Οι δολοφόνοι, παίρνοντας το σώμα του αγίου, τον έκρυψαν σε μια σπηλιά που βρίσκεται κοντά σε αυτό το μέρος και άφησε. Αλλά η απόρριψη αθώου αίματος δεν ήταν αργή για να κατανοήσουν την τιμωρία του Θεού. Έτσι, πρώτα απ 'όλα, το ακάθαρτο πνεύμα επιτέθηκε στη γυναίκα στην ίδια θέση και την βασανίστηκε. Συνέχισε συνεχώς τον εαυτό της στο στήθος με την πολύ πέτρα. τότε όλοι αυτοί οι βασανιστές κατέκτησαν και υπέφεραν πολύ. Μετά από αυτό, κάποιος κάτοχος της σπηλιάς (όπου κρατούσε το άχυρο), χωρίς να ξέρει τίποτα για την πλήρη αδικία δολοφονία, ήρθε να πάρει άχυρο από εκεί για τα βοοειδή και ακούγοντας τις φωνές τραγουδιστών αγγέλων, έκπληκτος και τρομοκρατημένος. Και όταν άρχισε να παίρνει άχυρο, βρήκε ένα νεκρό σώμα, καλυμμένο με όλες τις πληγές, ενώ ήταν ακόμα πιο τρομαγμένο. αναγνωρίζοντας το θάνατο του ιερού επισκόπου του Υπάτη, έτρεξε στους συμπατριώτες του και σύντομα μίλησαν για όλα αυτά στην πόλη. Οι κάτοικοι της πόλης Γανγκρά, αμέσως συγκεντρώθηκαν, ήρθαν με μια μεγάλη κραυγή σε εκείνο τον τόπο, και λαμβάνοντας το τίμιο σώμα του αγίου πατέρα και του βοσκού τους, τον έθαψαν με μεγάλη τιμή. Ο θηλυκός δολοφόνος ακολούθησε το σώμα του αγίου, έφερε στην ταφή και με τον τρόπο που χτυπήθηκε με την ίδια την πέτρα με την οποία ο επίσκοπος του Θεού σκότωσε και ομολόγησε δημόσια την αμαρτία της. Όταν θάφτηκε το σώμα του αγίου, η γυναίκα αυτή θεραπεύτηκε από δαίμονα. όλοι οι άλλοι που είχαν προηγουμένως κατοχή από δαίμονες, οι οποίοι ήταν συνεργάτες στη δολοφονία του αγίου, επουλώθηκαν, στον τάφο του αγίου, ο οποίος, ακόμη και μετά το θάνατο, ωφελήθηκε τους εχθρούς του από την καλοσύνη του. Πολλά άλλα θαύματα και θεραπείες εκτελέστηκαν εκεί πάνω από ανθρώπους που, με πίστη, ήρθαν στο τάφο του Αγίου Υπάτου, μέσω των προσευχών του προς τον Θεό. * * * 2285Παφλαγονία - Μικρά Ασία 2286Ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος βασίλευσε από 337 έως 361 γρ. 2288Ιπποδρομίες ιστιοσανίδα. 2289Ο αγκώνας είναι ένα μέτρο μήκους. ήταν ίσο με 10-12 στις κορυφές μας. 2290Novat - πρεσβύτερος της εκκλησίας της Καρχηδονίας, που έζησε τον ΙΙΙ αιώνα. και είναι γνωστός ως ο ιδρυτής μιας σχισματικής εκκλησίας. Η ουσία αυτού του διαχωρισμού είναι η εξής: Όταν ο κ. Κυπριανός εξελέγη επίσκοπος στην Καρχηδόνα το 248, πέντε πρεσβύτεροι, μεταξύ των οποίων ο Ντόβας ήταν ιδιαίτερα προεξέχων, δυσαρεστημένος από τις εκλογές, χωρισμένοι από τους Κυπρίους και ο Νότιτ, χωρίς τη γνώση και τη θέληση του επισκόπου, , ένα πλούσιο και επιρροή πρόσωπο. Το σχίσμα στην Ιστορία της Εκκλησίας είναι γνωστό ως το «σχίσμα του Νότιου και του Φελικισίμ».Οι σχισματικοί, χωρισμένοι από την εκκλησία, καταδικάστηκαν στον Καρθαγιανικό καθεδρικό ναό του 251. 2291Ο θάνατος του ιερού μάρτυρα ακολούθησε περίπου 326.
Ο ΑΓΙΟΣ ΥΠΑΤΙΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΓΑΓΓΡΩΝ Ο αναδειχθείς σε φλογερό πρόμαχο της Ορθοδοξίας θαυματουργός και μαρτυρικός ιεράρχης των Γαγγρών της Παφλαγονίας
 Μέσα στη σεπτή χορεία των τριακοσίων δέκα οκτώ πνευματοφόρων πατέρων που μετείχαν στη συνελθούσα το 325 στη Νίκαια της Βιθυνίας Α’ Οικουμενική Σύνοδο είναι και ο τιμώμενος στις 31 Μαρτίου θεοφόρος και θαυματουργός ιεράρχης των Γαγγρών της Παφλαγονίας Άγιος ιερομάρτυς Υπάτιος, ο οποίος αναδείχθηκε φλογερός πρόμαχος της Ορθοδοξίας, αλλά και πανάριστος μάρτυς Χριστού. Παράλληλα θαυμαστώθηκε από τον Πανάγαθο Θεό και κατέστη αστείρευτος πηγή θαυμάτων τόσο κατά τη διάρκεια της επίγειας θεοφιλούς βιοτής του όσο και μετά τη μαρτυρική του τελευτή.Ο Άγιος Υπάτιος γεννήθηκε στην Κιλικία της Μικράς Ασίας επί των ημερών της βασιλείας του Μεγάλου Κωνσταντίνου (307-337) και διακρίθηκε για τον ενάρετο βίο και τον ένθεο ζήλο του, γεγονός που τον ανέδειξε σε χαρισματικό επίσκοπο της πόλεως των Γαγγρών της Παφλαγονίας. Ο ευκλεής και πάνσοφος ιεράρχης των Γαγγρών κατόρθωσε να καθοδηγήσει πνευματικά τον πιστό λαό της επαρχίας του, ενώ προσέλκυσε πολλούς απίστους στην πίστη του Ιησού Χριστού. Ο Άγιος Υπάτιος κατέστη όμως με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος και θαυματουργός άγιος. Έτσι με τη χάρη του Θεού και τη δύναμη της προσευχής του στον Κύριο κατόρθωσε να εξαφανίσει τους ασπάλακες (τυφλοπόντικες) που μάστιζαν τους αγρούς της επαρχίας του και κατέτρωγαν τους καρπούς, ενώ κατόρθωσε με την ευλογία του να μεταβάλει το αλμυρό νερό της θάλασσας σε γλυκό. Αξιοσημείωτο είναι ότι καταυγαζόταν από θείο και λαμπρό φως, όταν περπατούσε τη νύχτα, ενώ επί των ημερών της βασιλείας των Κωνσταντίου, υιού του Μεγάλου Κωνσταντίνου, αναδείχθηκε με τη χάρη και τη δύναμη του Θεού και γενναιότατος δρακοκτόνος.
 
Την εποχή αυτή ένας μεγάλος δράκοντας είχε μπει μέσα στο βασιλικό θησαυροφυλάκιο και κανείς δεν τολμούσε να πλησιάσει, διότι στην περίπτωση που κάποιος τολμηρός και θαρραλέος επιχειρούσε να μπει, έβρισκε φρικτό και ακαριαίο θάνατο από τον δράκοντα. Το γεγονός αυτό είχε προκαλέσει τρόμο και έκπληξη στον λαό, ενώ ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος δεν ήξερε τί να κάνει για να αντιμετωπίσει τον φοβερό δράκοντα που σκορπούσε τον πανικό και τον θάνατο. Όταν όμως πληροφορήθηκε για τον θεόληπτο και πάνσοφο επίσκοπο των Γαγγρών Άγιο Υπάτιο και τη φήμη του να θαυματουργεί, έστειλε ανθρώπους να τον παρακαλέσουν να έρθει στον αυτοκράτορα. Ο Άγιος Υπάτιος πήγε στον Κωνστάντιο, ο οποίος τον υποδέχθηκε με ιδιαίτερο σεβασμό και τιμή και μάλιστα έπεσε ευλαβικά στα πόδια του ζητώντας τη βοήθειά του. Τότε ο Άγιος είπε στον αυτοκράτορα να έχει θάρρος και να μην στεναχωριέται, διότι τα αδύνατα για τους ανθρώπους είναι δυνατά και πραγματοποιήσιμα για τον Θεό. Ο αυτοκράτορας έδειξε τότε στον Άγιο από μακριά τον δράκοντα και τον προειδοποίησε να μην κάνει το λάθος και τον πλησιάσει, διότι θα θανατωθεί από αυτόν. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα είχε την ίδια φρικτή τύχη όπως είχαν και άλλοι, ενώ τόνισε ότι όλα αυτά συμβαίνουν εξαιτίας των δικών μας αμαρτιών. Τότε ο ευκλεής και θεόληπτος ιεράρχης Υπάτιος του απάντησε ότι η προσευχή του επισκόπου δεν έχει καμία δύναμη στο να τελέσει θαύματα, αλλά η πίστη του αυτοκράτορα στον ένα και αληθινό Θεό και η αήττητος δύναμη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μπορεί να κατορθώσει τα πάντα. Στη συνέχεια ο Άγιος έπεσε κάτω στο έδαφος και αφού προσευχήθηκε για αρκετή ώρα, σηκώθηκε και απευθυνόμενος στον αυτοκράτορα, του παρήγγειλε να ανάψει μεγάλη φωτιά στο μέσο της αγοράς, αυτοί δε που θα ανάψουν τη φωτιά, να περιμένουν μέχρι να πάει και εκείνος. Τότε ο πάνσοφος ιεράρχης του Χριστού πλησίασε μόνος του το βασιλικό θησαυροφυλάκιο και αφού άνοιξε την πόρτα, χτύπησε με το ραβδί του, το οποίο είχε στην άκρη του το σημείο του Τιμίου Σταυρού, τον τρομερό και επικίνδυνο δράκοντα. Αλλά το χτύπημα με το ραβδί δεν έφερε απολύτως κανένα αποτέλεσμα και κάποιοι που παρακολουθούσαν από μακριά έντρομοι το θέαμα, πίστεψαν ότι ο Άγιος είχε θανατωθεί από τον δράκοντα. Όμως ο θεοφόρος επίσκοπος των Γαγγρών ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό και επικαλούμενος το πάντιμο όνομα του Θεού, έβαλε το ραβδί στο στόμα του δράκοντα και απευθυνόμενος στο θηρίο, είπε να τον ακολουθήσει στο όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Τότε ο δράκοντας δάγκωσε το ραβδί του Αγίου και τον ακολούθησε σαν να τον εξεδίωκε κάποιος. Μόλις ο Άγιος Υπάτιος βγήκε από το βασιλικό θησαυροφυλάκιο με το ραβδί του, πάνω στο οποίο ήταν κολλημένος ο τρομερός δράκοντας που το μέγεθός του έφτανε τις εξήντα πήχεις, όλοι έμειναν έκπληκτοι στο φοβερό και αποτρόπαιο αυτό θέαμα. Αφού ο Άγιος πέρασε μέσα από την αγορά σέρνοντας τον επικίνδυνο δράκοντα ενώπιον πλήθους λαού, έφτασε στο μέσο αυτής, όπου είχε ανάψει η μεγάλη φωτιά. Τότε επικαλούμενος ο Άγιος το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού πρόσταξε τον δράκοντα να μπει στο μέσο της φωτιάς. Και τότε όλοι είδαν το ανατριχιαστικό θέαμα να ρίχνεται ο φοβερός και επικίνδυνος αυτός δράκοντας στη φωτιά και να αποτεφρώνεται. Αμέσως όλοι οι παρόντες έμειναν άναυδοι από το παράδοξο και υπερφυές αυτό γεγονός και δόξασαν τον Πανάγαθο και Παντοδύναμο Θεό, ο Οποίος ανέδειξε έναν τέτοιο θεοφόρο και θαυματουργό ιεράρχη, όπως ήταν ο Άγιος Υπάτιος. Μάλιστα ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος ευχαρίστησε τον Άγιο, προσφέροντάς του πολύτιμα δώρα, έδωσε δε την εντολή να ιστορηθεί η εικόνα του σε σανίδα και να τοποθετηθεί στην πόρτα του βασιλικού θησαυροφυλακίου για να προστατεύει τον χώρο από κάθε κίνδυνο και απειλή.
 Αποφασιστικός και βαρυσήμαντος ήταν ο ρόλος που διαδραμάτισε ο θεόληπτος και πάνσοφος επίσκοπος των Γαγγρών της Παφλαγονίας Άγιος Υπάτιος με τη δυναμική παρουσία και συμμετοχή του στη συνελθούσα το 325 Α΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας. Στη Σύνοδο αυτή ο Άγιος Υπάτιος κατόρθωσε μαζί με τους υπόλοιπους σεπτούς και θεοφόρους ιεράρχες να καταδικάσει την αιρετική διδασκαλία του ασεβούς Αρείου, σύμφωνα με την οποία αμφισβητούνταν η θεϊκή υπόσταση του Σωτήρος Χριστού. Ο δυναμικός και ευκλεής ιεράρχης της πόλεως των Γαγγρών αναδείχθηκε μέσα από τους αγώνες του ένας φλογερός πρόμαχος της Ορθοδοξίας. Είναι ενδεικτικό ότι με δική του πρωτοβουλία συγκροτήθηκε και η Τοπική Σύνοδος της Γάγγρας για να καταπολεμήσει την αιρετική διδασκαλία του μητροπολίτου Σεβαστείας Ευσταθίου, ο οποίος μαζί με τους φανατικούς και βλάσφημους οπαδούς του ήταν εναντίον του θεσμού του γάμου, της νηστείας και άλλων ιερών κανόνων, γεγονός που έβαζε σε κίνδυνο τον θεσμό της οικογένειας και τα χρηστά ήθη των πιστών. Στην Τοπική Σύνοδο της Γάγγρας συμμετείχαν μαζί με τον Άγιο Υπάτιο και άλλοι δώδεκα ιεράρχες, οι οποίοι θέσπισαν 21 κανόνες που καταδίκαζαν και αναθεμάτιζαν την αιρετική διδασκαλία του Ευσταθίου. Αλλά ο ρόλος που διαδραμάτισε ο Άγιος Υπάτιος ως ένθερμος υπερασπιστής των δογμάτων της ορθοδόξου πίστεως και ως φλογερός πρόμαχος της χριστιανικής αλήθειας αποδεικνύεται περίτρανα και από τη θέση που κράτησε έναντι των δυσσεβών Ναυατιανών. Σύμφωνα με τη διδασκαλία τους κρατούσαν μία αδιάλλακτη και αρνητική στάση απέναντι σ’ αυτούς που σε περίοδο διωγμών είχαν αρνηθεί την πίστη τους και στη συνέχεια μετανοούσαν, ενώ δεν δέχονταν τους δίγαμους και πίστευαν ότι είναι αδύνατο να αποκτήσει το έλεος του Θεού ο αμαρτωλός άνθρωπος μετά το βάπτισμά του. Ο πάνσοφος και ευκλεής ιεράρχης των Γαγγρών αγωνίσθηκε σθεναρά ενάντια στην αντιχριστιανική διδασκαλία των Ναυατιανών, η οποία απέρριπτε τη μετάνοια και τη συγνώμη και απέκλειε την επιστροφή των μετανοούντων στο σώμα της Εκκλησίας του Χριστού. Μ’ αυτό τον τρόπο προστάτευσε την ενότητα των χριστιανών και απέτρεψε τον πνευματικό αποπροσανατολισμό τους από ασεβείς και αιρετικές διδασκαλίες.
Η σθεναρή και αγωνιστική δράση του Αγίου Υπατίου προκάλεσε όμως τον φθόνο των δυσσεβών Ναυατιανών, οι οποίοι έβλεπαν με θαυμασμό τους μεν μετανοούντες να επιστρέφουν στην πίστη του Ιησού Χριστού, πολλούς δε απίστους να ελκύονται από τη χριστιανική διδασκαλία και να ασπάζονται τον Κύριο ως τον μόνο αληθινό Θεό. Γι’ αυτόν τον λόγο και κάποια ημέρα οι ασεβείς αιρετικοί καιροφυλακτώντας σε απόκρημνη περιοχή όρμησαν ξαφνικά εναντίον του Αγίου, καθώς περνούσε από εκεί. Αμέσως άνδρες και γυναίκες άρχισαν να τον κτυπούν ανελέητα, άλλος με ξύλα, άλλος με μαχαίρια, άλλος με πέτρες, του συμπεριφέρονταν δε με τέτοια βαναυσότητα σαν να ήταν θηρία ανήμερα. Στη συνέχεια τον έριξαν από μεγάλο ύψος σ’ έναν ποταμό και τότε ο Άγιος μισοπεθαμένος σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό και αναφώνησε, όπως είχε πει ο Άγιος πρωτομάρτυς Στέφανος, «Κύριε, μή στήσης αὐτοῖς τήν ἁμαρτίαν ταύτην», δηλαδή μην καταλογίσεις, Κύριε, σ’ αυτούς αυτό το αμάρτημα. Τη στιγμή εκείνη και ενώ ο θεοφόρος επίσκοπος των Γαγγρών ανέπνεε ακόμη, μία αιρετική γυναίκα πήρε μία μεγάλη πέτρα και κτύπησε τον Άγιο στα μηνίγγια, γεγονός που του προκάλεσε ακαριαία τον θάνατο. Μ’ αυτό τον τρόπο ο ένδοξος ιερομάρτυς του Χριστού Άγιος Υπάτιος τελείωσε την επίγεια θεοφιλή βιοτή του για να συνευφραίνεται μαζί με τον Κύριο στη Βασιλεία των Ουρανών. Και η μεν ψυχή του Αγίου παραδόθηκε στα χέρια του δικαιοκρίτου Θεού, η δε αιρετική γυναίκα που τον φόνευσε, κυριεύθηκε από το δαιμόνιο και άρχισε να χτυπά το στήθος της με την πέτρα, με την οποία θανάτωσε τον Άγιο. Αλλά και όλοι όσοι είχαν συμμετάσχει στη θανάτωση του Αγίου, κυριεύθηκαν από πονηρά δαιμόνια και αφού έκρυψαν το ιερό του λείψανο σε κάποιον αχυρώνα, τράπηκαν σε φυγή. Όταν όμως ο ιδιοκτήτης του αχυρώνα πήγε εκεί για να ταΐσει τα ζώα του, άκουσε ουράνια δοξολογία να βγαίνει από αυτόν. Το παράδοξο αυτό γεγονός τον οδήγησε στην εύρεση του ιερού λειψάνου του Αγίου μέσα στον αχυρώνα. Η ευφρόσυνη αυτή είδηση χαροποίησε ιδιαίτερα τους χριστιανούς της πόλεως των Γαγγρών, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν στον τόπο της ευρέσεως και θρήνησαν όλοι μαζί για την απώλεια του ενάρετου, φιλόστοργου και χαρισματικού επισκόπου τους. Στη συνέχεια μετέφεραν το ιερό λείψανο στη Γάγγρα και το ενταφίασαν με την πρέπουσα εκκλησιαστική τιμή. Μάλιστα μεταξύ αυτών που ακολούθησαν την πομπή του ιερού λειψάνου, ήταν και η γυναίκα που φόνευσε τον Άγιο, η οποία έκλαιγε απαρηγόρητη και χτυπούσε τον εαυτό της με τη φονική πέτρα που θανάτωσε τον Άγιο. Μόλις το ιερό λείψανο ενταφιάσθηκε, θεραπεύτηκε πλήρως η γυναίκα από το δαιμόνιο, όπως και όλοι όσοι είχαν συμμετάσχει στη μαρτυρική τελείωση του Αγίου.
Όμως και άλλα πολυάριθμα θαύματα έλαβαν χώρα τόσο κατά τη διάρκεια του ενταφιασμού όσο και μετά από αυτόν, γεγονός που αποδεικνύει ότι ο Άγιος Υπάτιος έλαβε πλουσιοπάροχα από τον Θεό το χάρισμα να θαυματουργεί αδιαλείπτως. Γι’ αυτό και καθιερώθηκε να τιμάται ως θαυματουργός πολιούχος και προστάτης άγιος της πόλεως των Γαγγρών της Παφλαγονίας, προς τιμήν του οποίου ανεγέρθηκε μεγαλοπρεπής ιερός ναός, ο οποίος μέχρι τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922 αποτελούσε το σημείο ευλαβικής αναφοράς και το κέντρο της λατρευτικής ζωής των ευσεβών κατοίκων. Ο ιστορικός αυτός ναός του Αγίου Υπατίου στη Γάγγρα κοσμούνταν με θαυμάσιο τέμπλο που προσέλκυε το ενδιαφέρον των επισκεπτών, ενώ φυλασσόταν σ’ αυτόν ως πολύτιμος πνευματικός θησαυρός η θαυματουργή εικόνα του πολιούχου Αγίου Υπατίου, την οποία διέσωσε από την καταστροφή η αείμνηστη Υπατία Πατμάνογλου. Η εφέστια αυτή εικόνα φυλάσσεται πλέον στον θεμελιωθέντα το 1973 και εγκαινιασθέντα το 1976 νέο περικαλλή ιερό ναό του Αγίου Υπατίου στο χωριό Αντίγονο της ακριτικής Φλώρινας, όπου και εγκαταστάθηκαν πολλοί από τους κατοίκους των Γαγγρών μετά το 1922. Αξιομνημόνευτος ήταν και ο παλαιός ιερός ναός του Αγίου Υπατίου στην τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη, ο οποίος σύμφωνα με την προφορική παράδοση ανεγέρθηκε το 1818 από μοναχό που καταγόταν από τη Γάγγρα. Στη θέση του παλαιού αυτού ναού θεμελιώθηκε το 1954 ο μεγαλοπρεπής και περιώνυμος ιερός ναός της Παναγίας Δεξιάς, ο οποίος εγκαινιάσθηκε το 1976 και αποτελεί λαοφιλές θεομητορικό προσκύνημα χάρη στη φυλασσόμενη θαυματουργή εικόνα της «Δεξιοκρατούσης Υπεραγίας Θεοτόκου». Η εικόνα αυτή είχε εναποτεθεί στον ιερό ναό του Αγίου Υπατίου από ευσεβή χριστιανό που είχε δει στον ύπνο του την Παναγία που του παρήγγειλε να μεταφέρει την ιερά εικόνα Της στη Θεσσαλονίκη για να τη διασώσει από τις επιδρομές των μωαμεθανών και να την τοποθετήσει στον πρώτο ναό που θα εύρισκε στα δεξιά του, εισερχόμενος από την πύλη των ανατολικών τειχών. Στον περικαλλή ιερό ναό της Παναγίας Δεξιάς Θεσσαλονίκης υπάρχει εντός του ναού παρεκκλήσιο επ’ ονόματι του Αγίου ενδόξου ιερομάρτυρος Υπατίου του θαυματουργού, στο οποίο φυλάσσεται και η ιστορηθείσα το 1817 αριστουργηματική εφέστια εικόνα του Αγίου, όπου κάτω από τον εικονιζόμενο ένθρονο ιεράρχη των Γαγγρών απεικονίζονται οκτώ σκηνές από τον βίο του.
 
Ο Άγιος Υπάτιος τιμάται επίσης στη μυροβόλο και αγιοτόκο νήσο Χίο με δύο ομώνυμους ιερούς ναούς, εκ των οποίων ο ένας βρίσκεται στην πόλη της Χίου στην περιοχή της ενορίας Ζωοδόχου Πηγής Λετσαίνης και ανήκει στη Συντεχνία των Κουρέων, ενώ ο δεύτερος βρίσκεται στον χείμαρρο Κοκκαλά στην περιοχή του Κάμπου. Ναός του Αγίου Υπατίου υπάρχει και στο χωριό Αϊπάτια της Άνδρου, ενώ στον Άγιο είναι αφιερωμένοι επίσης ο ναός στο ομώνυμο κελί της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου του Αγίου Όρους, ο ναός του Αγίου Αντίπα και Αγίου Υπατίου στην περιοχή Υπατία των Δύο Χωριών της Τήνου και ο χρονολογούμενος από τον 18ο αιώνα τρίκλιτος ναός των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, του Αγίου Υπατίου και του Αγίου Κωνσταντίνου στο Κάστρο της Σίφνου. Την προσωνυμία Άγιος Υπάτιος φέρει εγκαταλελειμμένος πλέον οικισμός κοντά στο χωριό Ρεπανίδι της Λήμνου, ενώ ο Άγιος τιμάται ως πολιούχος στο χωριό Κάθηκας της επαρχίας Πάφου στην Κύπρο, όπου το περικαλλές παρεκκλήσιο του Αγίου εγκαινιάσθηκε στις 27 Μαρτίου 2005 από τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Πάφου (νυν Αρχιεπίσκοπο Κύπρου) κ. Χρυσόστομο. Σύμφωνα μάλιστα με την τοπική παράδοση ο Άγιος θεωρείται θεραπευτής των παθήσεων των χεριών και των ποδιών, γεγονός που αποδεικνύεται και από το επιτελεσθέν θαύμα το 1928. Προς τιμήν του Αγίου εποίησαν ασματικές ακολουθίες τόσο ο Μέγας Υμνογράφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, Γεράσιμος Μοναχός ο Μικραγιαννανίτης όσο και ο Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας Δρ. Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας, την οποία και εξέδωσε η Ιερά Μονή Οσίου Παταπίου Λουτρακίου Κορινθίας, όπου στο ιερό σπήλαιο του τιμίου και αφθάρτου λειψάνου του Οσίου υπάρχει αποτυπωμένη τοιχογραφία του Αγίου Υπατίου. Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί ότι στην ιστορική Ιερά Μονή Προφήτου Ηλιού Ζαχόλης Κορινθίας φυλάσσεται μεγάλο τμήμα της τιμίας κάρας του Αγίου, το οποίο έφερε στη μονή ιερομόναχος καταγόμενος από την επαρχία των Γαγγρών.
Ο τιμώμενος στις 31 Μαρτίου Άγιος Υπάτιος αναδείχθηκε ευκλεής και θεόληπτος ιεράρχης στην πόλη των Γαγγρών της Παφλαγονίας, αλλά ταυτόχρονα υπήρξε και ένας φλογερός αγωνιστής της χριστιανικής πίστεως κατά τον 4ο μ.Χ. αιώνα, παραδίδοντας στους σημερινούς χριστιανούς ως πολύτιμη πνευματική παρακαταθήκη τη διατήρηση της άσβεστης φλόγας της χριστιανικής αλήθειας και των δογμάτων της ορθοδόξου πίστεώς μας. Τιμήθηκε από τον Ιησού Χριστό με το ύπατο αξίωμα της Βασιλείας των Ουρανών ως γνήσιος φίλος Του, ενώ έλαβε από Εκείνον και το χάρισμα να θαυματουργεί αδιαλείπτως σ’ αυτούς που επικαλούνται με ευλάβεια το πάντιμο όνομα του Θεού και τις πρεσβείες του θεοφόρου και πανσόφου ιεράρχου των Γαγγρών.
Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος Εκπαιδευτικός
Βιβλιογραφία
* Ακολουθία του Αγίου ενδόξου ιερομάρτυρος Υπατίου Επίσκοπου Γαγγρών του θαυματουργού, ποίημα Γερασίμου Μοναχού Μικραγιαννανίτου χ.χ.
* Δουρουκίδη Ιωάννου Π., Γάγγρα - Η χαμένη πατρίδα, Β΄ Έκδοσις, Θεσσαλονίκη 2002
* Μπούσια Χαραλάμπους Μ., Ακολουθία του Αγίου ενδόξου ιερομάρτυρος Υπατίου Επισκόπου Γαγγρών, Έκδοσις Ιεράς Μονής Οσίου Παταπίου Λουτρακίου, Αθήναι 2006
Εικόνες
[1] Η ιστορηθείσα το 1817 εφέστια εικόνα του θαυματουργού Αγίου Υπατίου στο ομώνυμο παρεκκλήσιο του Ιερού Ναού Παναγίας Δεξιάς Θεσσαλονίκης. [2] Ο ένδοξος ιερομάρτυς του Χριστού Άγιος Υπάτιος αναδείχθηκε φλογερός πρόμαχος της Ορθοδοξίας. [3] Φορητή εικόνα του Αγίου Υπατίου στο τέμπλο του Ιερού Προσκυνηματικού Ναού Τιμίου Σταυρού Περίσσας Σαντορίνης. [4] Τοιχογραφία του Αγίου Υπατίου στο ιερό σπήλαιο του Οσίου Παταπίου στην ομώνυμη Ιερά Μονή του Λουτρακίου Κορινθίας. [5] Ο ιερός ναός του πολιούχου των Γαγγρών Αγίου Υπατίου στη Γάγγρα της Παφλαγονίας, όπως τον άφησαν οι Έλληνες κατά τη Μικρασιατική καταστροφή το 1922. [6] Ο Άγιος ιερομάρτυς Υπάτιος Επίσκοπος Γαγγρών έλαβε από τον Θεό το χάρισμα να θαυματουργεί αδιαλείπτως. ahdoni.blogspot.gr [7] Ο Ιερός Ναός του Αγίου Υπατίου στην πόλη της Χίου. Ο ναός ανήκει στη Συντεχνία των Κουρέων, οι οποίοι τον θεωρούν προστάτη τους. naoschios.blogspot.gr [9] Πανοραμική άποψη του βατοπεδινού κελίου του Αγίου Υπατίου. Βρίσκεται σε απόσταση 15 λεπτών από την Ιερά Μονή Βατοπεδίου. vatopaidi.wordpress.com [10] Ο μεγαλοπρεπής Ιερός Ναός της Παναγίας Δεξιάς Θεσσαλονίκης θεμελιώθηκε στη δεκαετία του 1960 στη θέση του παλαιού Ιερού Ναού του Αγίου Υπατίου. Σήμερα εντός του ναού υπάρχει παρεκκλήσιο επ’ ονόματι του Αγίου. act-in-idios.blogspot.gr [11] Το εσωτερικό του παρεκκλησίου του Αγίου Υπατίου στον Ιερό Ναό Παναγίας Δεξιάς Θεσσαλονίκης. act-in-idios.blogspot.gr [12] Το περικαλλές παρεκκλήσιο του Αγίου Υπατίου στο χωριό Κάθηκας της Κύπρου. www.gmbds.com [13]Το εσωτερικό του παρεκκλησίου του Αγίου Υπατίου στο χωριό Κάθηκας της Κύπρου. www.gmbds.com [14] Τοιχογραφία του Αγίου Υπατίου στο καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας του Άρακα στην Κύπρο. www.orthphoto.net ____________________________________________ Επιτρέπεται η αναδημοσίευση με την προϋπόθεση της αναφοράς του συγγραφέα και του ιστολογίου πρώτης δημοσίευσης [Σύνδεσμος Κληρικών Χίου]
|
|
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
