Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2016



Δ Ι Α Β Α Σ Τ Ε

Συμεών τοῦ Μεταφραστοῦ




DE S. GREGORIO EPISCOPO ARMENIAE CONFESSORE
( σελιδες 295 - 319)


VITA Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ σέ ἑλληνικο κείμενο
(σελίδες 320 - 402 )



VITA ALTERA
(σελίδες 402 - 413)



Gregorius ep. Magnae Armeniae




Άγιος Γρηγόριος ο Ιερομάρτυρας επίσκοπος της Μεγάλης Αρμενίας

Άγιος Γρηγόριος ο Ιερομάρτυρας επίσκοπος της Μεγάλης Αρμενίας - 14ος αι. μ.Χ. Παμμακάριστος, Κωνσταντινούπολη




Εἰδὼς τό, Γρηγορεῖτε, τοῦ Θεοῦ Λόγου,
Θεοῦ καλοῦντος, γρηγορῶν ὤφθης Πάτερ,
Ἀρμενίης μεγάλης θάνε Γρηγόριος τριακοστή.
Βιογραφία
Ο Άγιος Γρηγόριος ήταν γιος του Ανάκ, που ήταν συγγενής του βασιλιά της Μεγάλης Αρμενίας, Κουσαρώ (290 μ.Χ.). Ο Ανάκ, λοιπόν, σε συνεργασία με το βασιλιά των Περσών Αρτασείρα, σκότωσε τον Κουσαρώ. Αλλά οι σατράπες της Αρμενίας εκδικήθηκαν το φόνο του, σκοτώνοντας τον Ανάκ και όλη του την οικογένεια. Διασώθηκαν μόνο δύο παιδιά του, που ένας ήταν ο Γρηγόριος.

Στην Καισαρεία συνέβη να συναντηθούν ο γιος του φονιά Ανάκ, Γρηγόριος, και ο γιος του θύματος Τηριδάτης. Τότε ο Γρηγόριος σπούδαζε με ζήλο τα Ιερά γράμματα, (στην Καισαρεία της Καππαδοκίας από τον εκεί αρχιεπίσκοπο Λεόντιο), που μεταξύ άλλων λένε: «τελείων δὲ ἐστὶν ἡ στερεὰ τροφή, τῶν διὰ τὴν ἕξιν τὰ αἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντων πρὸς διάκρισιν καλοῦ τε καὶ κακοῦ» (Εβραίους, ε' 14.1). Δηλαδή, η στερεά και υψηλότερη πνευματική τροφή είναι για τους τέλειους χριστιανούς, που από την άσκηση έχουν τα πνευματικά αισθητήρια γυμνασμένα στο να διακρίνουν εύκολα μεταξύ του καλού και κακού. Γυμνασμένος, λοιπόν, και ο Γρηγόριος στη διάκριση, όχι μόνο δεν αποστράφηκε τον Τηριδάτη, αλλά τον πλησίασε με αγάπη, αποδοκίμασε την πράξη του πατέρα του και τον βοήθησε σε κάποια ασθένεια του.

Όταν αργότερα ο Τηριδάτης έγινε βασιλιάς Αρμενίας, βασάνισε φρικτά τον Γρηγόριο (που τότε ήταν επίσκοπος Αρμενίας). Διέταξε μάλιστα, να τον ρίξουν σε λάκκο με φίδια και άλλα ερπετά. Ο Γρηγόριος όχι μόνο δεν έπαθε τίποτα αλλά επέζησε για 15 χρόνια τρεφόμενος με το ψωμί που του πήγαινε κρυφά μια χήρα. Ο Θεός, όμως, επέτρεψε να γίνει ο Τηριδάτης σχιζοφρενής. Αλλά δια των προσευχών του Γρηγορίου θεραπεύθηκε, μετανόησε και βαπτίσθηκε χριστιανός με όλο του το έθνος.


Ιερά Λείψανα: Η Κάρα και η αριστερά του Αγίου βρίσκονται στη Μονή Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους.











Isle of Athos:  A treasured relic, in the form of the skull of St. Gregory the Enlightener, is to be found in the Gregorian Monastery on the Greek Island of Athas.  In this instance, the name Gregorian is a coincidence.  It has no connection with St. Gregory the Enlightener.  The monastery bears that name because it was founded by a Serbian monk of the same name.  But the skull is of St. Gregory the Enlightener.  The silver chest containing it has engraved on it, in Greek, “Gregory the Great of the Armenians.”  The skull was taken to Constantinople in 473 by the emperor Zeno.  That sacred relic was probably removed to the Isle of Athas around 1453 when the Turks took over Constantinople.  As a consequence of the three fires that have occurred in
the Gregorian Monastery, it is supposed that recorded details of the movements and other facts of the history of the skull have been lost.

Isle of Athos: Μια προσφιλής κειμήλιο, με τη μορφή του κρανίου του Αγίου Γρηγορίου του Διαφωτιστή, είναι να βρεθεί στη Μονή Γρηγοριανό στο ελληνικό νησί της Athas. Σε αυτήν την περίπτωση, το όνομα Γρηγοριανό είναι τυχαίο. Δεν έχει καμία σχέση με την Αγίου Γρηγορίου του Διαφωτιστή. Το μοναστήρι φέρει αυτό το όνομα επειδή ιδρύθηκε από μια σερβική μοναχός με το ίδιο όνομα. Αλλά το κρανίο είναι του Αγίου Γρηγορίου του Διαφωτιστή. Το ασημένιο στο στήθος που περιέχει έχει χαραγμένο πάνω του, στα ελληνικά, "Γρηγόριος ο Μέγας των Αρμενίων." Το κρανίο μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 473 από τον αυτοκράτορα Ζήνωνα. Αυτό το ιερό λείψανο πιθανότατα αφαιρεθεί στο Isle of Athas περίπου 1453 όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη. Ως συνέπεια των τριών πυρκαγιών που σημειώθηκαν στην
το Γρηγοριανό Μονή, που υποτίθεται ότι καταγράφονται τα στοιχεία των κινήσεων και άλλα γεγονότα της ιστορίας του κρανίου έχουν χαθεί.










Saint Gregory the Illuminator Cathedral in the Armenian Catholicosate of Cilicia
Ὁ Καθεδρικός Ναός τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Μεγάλης Ἀρμενίας στό Αρμενικό Πατριαρχείο του Εστμιατζίν Αρμενίας.

The right hand of Saint Gregory the Illuminator in the museum of the Holy See of Cilicia.
Η δεξιά του Αγίου βρίσκεται στό Αρμενικό Πατριαρχείο του Εστμιατζίν Αρμενίας.



Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Παναγίας Σπηλιανής Νυσίρου.





Ἱερά Μονή Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους Άγια λείψανα του Αγίου Αμφιλοχίου Ικονίου, της Αγίας Πελαγίας, του Αγίου Κυπριανού, του Αγίου Χαραλάμπους, του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, του Αγίου Παντελεήμονος, των Αγίων Αναργύρων Κύρου και Ιωάννου, του Αγίου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους, του Αγίου Ιερομάρτυρος Μοδέστου, του Αγίου Γεωργίου, του Αγίου Τρύφωνος, του Αγίου Προκοπίου, της Αγίας Μαρίνης, του Αγίου Παντελεήμονος, των Αγίων Δισμυρίων, του Αγίου Ιερομάρτυρος Ελευθερίου, του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Προκοπίου, του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος, του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος, του Αγίου Τρύφωνος, του Αγίου Γρηγορίου της Μεγάλης Αρμενίας, της Οσίας Ευπραξίας κ.ά.






Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως, τὴ γεωργία, ἐνεούργησας, βροτῶν καρδίας, κατασπείρας τὴν τοῦ Λόγου ἐπίγνωσιν, καὶ λαμπρυνθεῖς μαρτυρίου τοὶς στίγμασιν, ἱεραρχία Γρηγόριε ἔφανας. Πάτερ ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Καὶ τρόπων μέτοχος, καὶ θρόνων διάδοχος, τῶν Ἀποστόλων γενόμενος, τὴν πρᾶξιν εὗρες θεόπνευστε, εἰς θεωρίας ἐπίβασιν· διὰ τοῦτο τὸν λόγον τῆς ἀληθείας ὀρθοτομῶν, καὶ τῇ πίστει ἐνήθλησας μέχρις αἵματος, Ἱερομάρτυς Γρηγόριε· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τοὺς ἀσφαλεῖς.
Τὸν εὐκλεῆ καὶ Ἱεράρχην ἅπαντες, ὡς ἀθλητὴν τῆς ἀληθείας σήμερον, οἱ πιστοὶ θείοις ἐν ἄσμασι, καὶ ὑμνῳδίαις εὐφημήσωμεν, τὸν γρήγορον Γρηγόριον ποιμένα καὶ διδάσκαλον, τὸν ἔκλαμπρον φωστῆρα καὶ ὑπέρμαχον· Χριστῷ γὰρ πρεσβεύει τοῦ σωθῆναι ἡμᾶς.

Κάθισμα
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Βλέμμα γρήγορον τῆς διανοίας, Μάρτυς ἔνδοξε προκεκτημένος, ὁμωνύμως καὶ καταλλήλως διέπρεψας, ὑπὲρ Χριστοῦ τῇ ἀθλήσει στρεβλούμενος, ἐν προσευχαῖς ἀνενδότως ἠγρύπνησες ὅθεν εἴληφας, ἱεραρχικῶς δι' αἵματος, βραβεῖον κατ' ἄμφω παμμάκαρ Γρηγόριε.

Ὁ Οἶκος
Τοῦτον τὸν μέγαν ἐν ἀθλοφόροις, τὸν φωστῆρα τὸν θεῖον, Ἀρμενίας πιστοὶ ποιμένα τε καὶ πρόμαχον, ἐν ὑμνῳδίαις εὐφημοῦμεν, καὶ ᾄσμασιν ἐνθέοις αὐτοῦ τὴν μνήμην· τὴν γὰρ ἀχλὺν τῶν ματαίων εἰδώλων ἠφάνισε, σὺν αὐτοῖς καὶ τῶν δαιμόνων τὴν ἐνέργειαν ἐνέκρωσε· διὸ τοὺς πόνους ὑπήνεγκε, σταθερᾷ διανοίᾳ καὶ χάριτι, καὶ πρεσβεύει Χριστῷ τοῦ σωθῆναι ἡμάς.

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016



Δ Ι Α Β Α Σ Τ Ε




(σελίδες 142 - 146 )



(σελίδες 147 - 159 )







Όσιος Κυριακός ο Αναχωρητής





Прп. Кириак. Тзортзи (Зорзис) Фука. Фреска. Афон (Дионисиат). 1547 г.
 Άγιος Κυριάκος. Τοιχογραφία (Fresco) τού ετους 1547 μ.Χ. από τόνTzortiz (Ζώρζης) Fuca.    στήν Ιερά Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους



Τοιχογραφία Μονή Γκρατσιάνιτσα(14ος αιώνας)






Σκίλλης ἀμύνῃ Κυριακὲ πικρίᾳ,
Γεῦσιν γλυκεῖαν, ᾗ θανεῖν κατεκρίθης.
Σκιλλοβόρος δ' ἐννάτῃ μύσεν εἰκάδι Κυριακός.



Βιογραφία
Ο Όσιος Κυριακός ήταν άνθρωπος που καλλιεργούσε «ὑπομονήν, πραότητα» (Α' προς Τιμόθεον, στ' 11). Γι' αυτό και πέτυχε στην ασκητική του ζωή. Γεννήθηκε στην Κόρινθο το 5ο αιώνα μ.Χ., από Ιερέα πατέρα, τον Ιωάννη. Τη μητέρα του την έλεγαν Ευδοξία και είχε αδελφό τον Αρχιεπίσκοπο Κορίνθου Πέτρο.

Από ιερατικό, λοιπόν, γένος ο Κυριάκος, σε νεαρή ηλικία πήγε στα Ιεροσόλυμα και από εκεί στη Λαύρα του Μεγάλου Ευθυμίου. Εκεί, ο Μέγας Ευθύμιος, τον έκανε μοναχό και τον έστειλε στον ασκητή Γεράσιμο. Όταν πέθανε ο Γεράσιμος, ο Κυριακός επέστρεψε στη Λαύρα του Ευθυμίου, όπου με ζήλο καλλιεργούσε τις αρετές του, ώσπου κάποια στάση που έγινε στη Λαύρα του Ευθυμίου τον ανάγκασε να πάει στη Λαύρα του Σουκά. Εκεί 40 χρονών χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και ανέλαβε την επιστασία του Σκευοφυλακίου.

Εκείνο που τον διέκρινε απέναντι στους συμμοναστές του, ήταν ο γαλήνιος τρόπος με τον όποιο τους αντιμετώπιζε, γι' αυτό και ήταν παράδειγμα προς μίμηση από όλους. Εβδομήντα χρονών ο Κυριακός, έφυγε κι από εκεί και με υπομονή γύρισε πολλά μοναστήρια και σκήτες, όπου έζησε με αυστηρότατη άσκηση. Τελικά, πέθανε 107 χρονών, και σε όλους έμεινε η ενθύμηση του ασκητή, που έδειχνε «πραότητα πρὸς πάντας ἀνθρώπους» (Προς Τίτον, γ' 2). Πραότητα, δηλαδή, σ' όλους ανεξαίρετα τους ανθρώπους.

Свв. Харитон Исповедние (28 сентября), Кириак Отшельник (29 сентября), Григорий Армянский (30 сентября). Фреска. Церковь Христа Пантократора. Дечани. Косово. Сербия. Около 1350 года.
Ἀγιος Χαρίτων ομολογιτής (28 Σεπτεμβρίου),  Άγιος Κυριάκος Ερημίτης (29 Σεπτεμβρίου), ο Ἀγιος Γρηγόριος Αρμενίων (30 Σεπτεμβρίου).  Τοιχογραφία (Fresco) περίπου τού ἐτους 1350 μ.Χ. στην Εκκλησία του Χριστού Παντοκράτορα. Ντέτσανι, Κοσσυφοπέδιο, Σερβία.





Прпп. Кириак Отшельник и Нил Синайский. Фреска монастыря св. Павла. Афон. 1552 г.
Άγιος Κυριάκος Ερημίτης και Άγιος  Νείλος Σινά. Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1552 μ.Χ. στην Ιερά Μονή τού Αγίου Παύλου Άγίου Όρους



Прп. и прп. Кириак. Икона. Греция. XVII (?) в.
Αγιος Κυριάκος. Εικονίδιο του 17oυ αιώνα (;). Ελλάδα. 







Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Χριστῷ ἠκολούθησας, καταλιπῶν τὰ τῆς γῆς, καὶ βίον ἰσάγγελον, ἐπολιτεύσω σαφῶς, ὡς ἄσαρκος Ὅσιε, σὺ γὰρ ἐν ταὶς ἐρήμοις, προσχωρῶν θείω πόθω, σκίλλη πίκρα τὴν πάλαι, πικρᾶν γεῦσιν ἀπώσω. Διὸ Κυριακὲ θεοφόρε, ἀξίως δεδόξασαι.


Ἕτερον Ἀπολυτίκιον

Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφαγισθέντος .

Τῆς ἐρήμου πολίτης καὶ ἐν σώματι ἄγγελος, καὶ θαυματουργὸς ἀνεδείχθης, θεοφόρε Πατὴρ ἡμῶν Κυριακέ· νηστείᾳ ἀγρυπνίᾳ προσευχῇ, οὐράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τοὺς νοσοῦντας, καὶ τὰς ψυχὰς τῶν πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.


Ἕτερον Ἀπολυτίκιον

Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ἀπαλῶν ἐξ ὀνύχων τῷ Χριστῷ ἠκολούθησας, τὴν ἀγγελικὴν πολιτείαν ὁλοτρόπως ἑλόμενος· διὸ ἐν ταῖς ἐρήμοις προσχωρῶν, τῶν θείων ἠξιώθης δωρεῶν, θεραπεύων πᾶσαν νόσον Κυριακέ, τῶν πίστει προσιόντων σοι. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.


Κοντάκιον

Ἦχος πλ. δ’. Τὴ ὑπερμάχω.

Ὡς ὑπερμάχω κραταιῶ καὶ ἀντιλήπτορι, ἡ σὲ τιμώσα ἱερὰ Λαύρα ἑκάστοτε, ἑορτάζει τὰ μνημόσυνα ἐτησίως, Ἀλλ' ὡς ἔχων παρρησίαν πρὸς τὸν Κύριον, ἐξ ἐχθρῶν ἐπεμβαινόντων ἠμᾶς φρούρησον, ἶνα κράζωμεν, Χαίροις Πάτερ τρισόλβιε.


Минея - Сентябрь (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии.
Μηναίο - Σεπτεμβρίου (τεμάχιο). Εικονίδιο. Αρχές τού 17ου αιώνα στην Εκκλησία και το Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεολογικής Ακαδημίας της Μόσχας.











Прп. Кириак. Миниатюра. Афон (Иверский м-рь). Конец XV в. C 1913 года в Российской Публичной (ныне Национальной) библиотеке в Санкт-Петербурге.
Άγιος Κυριάκος. Μικρογραφία από το Valdaisky Iversky Svyatoozersky Μονή Bogoroditsky βρίσκεται στο Νόβγκοροντ περιοχή. Το τέλος του 15ου αιώνα.  στο ρωσικό Δημόσιο (σήμερα Εθνική) Βιβλιοθήκη στην Αγία Πετρούπολη.



Прп. Кириак. Миниатюра Минология Василия II. Константинополь. 985 г. Ватиканская библиотека. Рим. 
Άγιος Κυριακός. Μικροαγραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο τού  Βασίλειου Β. Κωνσταντινούπολη. το έτος 985 μ.Χ. Τώρα ευρίσκεται στην Βιβλιοθήκη του Βατικανού. Ρώμη.

Κάθισμα

Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Τῆς ἄνω ἐφιέμενος, ὑπερκοσμίου ζωῆς, τοῦ κόσμου τὴν τερπνότητα, ὡς διαπίπτουσαν, κατέλιπες Ὅσιε· ὅθεν ἐν ταῖς ἐρήμοις, καὶ σπηλαίοις οἰκήσας, πόλεως οὐρανίου, ἀνεδείχθης πολίτης, ἐν ᾗ τῶν ἐκτελούντων τὴν σήν, μνήμην μνημόνευε.


Μεγαλυνάριον

Ἄστρον ἐκ Κορίνθου ἀναφανείς, ἐν τῇ Παλαιστίνῃ, διαλάμπεις ἀσκητικῶς, καὶ καταπυρσεύεις, Χριστοῦ τὴν Ἐκκλησίαν, Κυριακὲ θεόφρον, τοῖς σοῖς παλαίσμασι.





Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016



Όσιος Χαρίτων ο Ομολογητής






Όσιος Χαρίτων ο Ομολογητής -  Τοιχογραφία (Fresco) τοῦ 16ου αἰώνα τοῦ Θεοφάνους του Κρητός  στό Καθολικόν Μ. Λαύρας





Прп. Харитон. Фреска. Патмос. XII в.
Ὁ Ἅγιος Χαρίτων. Τοιχογραφία (Fresco) τοῦ 12ου αιώνα. Πάτμος



Τῆς γῆς πατήσας τάς τρυφὰς ὁ Χαρίτων,
Κατατρυφᾷ νῦν οὐρανοῦ τῶν χαρίτων.
Εἰκάδι ὀγδοάτῃ Χαρίτων θάνε γήραϊ μακρῷ.








Житийная икона, 1660-е
Ὁ Ἅγιος Χαρίτων. Εἰκόνα τοῦ 1660 μ.Χ. μέ τόν βίο του.





Прп. Харитон с житием. Икона. Сольвычегодск. XVII в. 197 х 157. Сольвычегодский историко - архитектурный музей.
Ὁ Ἅγιος Χαρίτων μέ τόν βίο του. Εἰκόνα τοῦ 17ου αἰώνα στό Solvychegodsk ιστορικό - αρχιτεκτονικό μουσείο στή Ρωσία



Βιογραφία
Ο Όσιος Χαρίτων ο Ομολογητής καταγόταν από το Ικόνιο και έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Αυρηλιανού (270 - 275 μ.Χ.). Ήταν γνωστός για το χριστιανικό του ήθος, γι αυτό και όταν εξεδώθηκε διάταγμα κατά των Χριστιανών, ήταν από τους πρώτους που συνέλαβε ο Έπαρχος της πόλης.


Прп. Харитон Исповедник. Константинополь. 985 г. Миниатюра Минология Василия II. Ватиканская библиотека. Рим.
Ὁ Ἅγιος Χαρίτων. ( Μινιατούρα στό Μηνολόγιο τοῦ Βασιλείου τοῦ Β΄- Κωνσταντινούπολη τό ἔτος 985 μ.Χ.) Τώρα εὐρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ στήν Ρώμη




Pătimirile Cuviosului Hariton, minologhion bizantin, sec. al XIV-lea
Βάσανιστήρια τού Αγίου Χαρίτωνα, Βυζαντινό Μηνολόγιο τού 14ου αιώνα



 Υπεβλήθη σε φρικτά βασανιστήρια, αλλά ενώ ακόμη βρισκόταν στη φυλακή ο αυτοκράτορας Αυρηλιανός δολοφονήθηκε. Ο Πρόβος που τον διαδέχθηκε στο θρόνο ακύρωσε το διάταγμα κι έτσι ο Χαρίτων αφέθηκε ελεύθερος. Αποφάσισε να καταφύγει στα Ιεροσόλυμα και να ζήσει ως αναχωρητής σε σπηλιές της περιοχής. Η φήμη του διαδόθηκε πολύ γρήγορα και ήρθαν στο πλευρό του πολλοί μαθητευόμενοι. Έτσι έκτισε στη Φαρά μεγάλη Λαύρα. Ποθώντας όμως την ερημία, αναχώρησε και πάλι για τα ενδότερα της ερήμου, όπου στην περιοχή Σουκά, έκτισε νέα Λαύρα. Εκεί παρέδωσε την ψυχή του εν Κυρίω.



Ο τόπος ασκήσεως του Οσίου Χαρίτωνος





(Монастырь Харитона Исповедника - Иудейская пустыня, Вади Кельт (Нахаль Прат), Палестина. На заднем фоне - церковь свт. Николая, справа - лестница, ведущая в древнюю пещерную церковь прп.Харитона Исповедника)
(Μονή Χαρίτωνος τού Ομολογητή - Ιουδαϊκή έρημο, Wadi Kelt (Nahal Prat), την Παλαιστίνη στο παρασκήνιο -. Εκκλησία του Αγίου Νικολάου, στη δεξιά -. Σκάλα που οδηγεί στο αρχαίο σπήλαιο εκκλησάκι τού Αγίου Χαρίτωνα τού Ομολογητή)










Στο σπήλαιο του Οσίου Χαρίτωνος






(Монастырь Харитона Исповедника - Иудейская пустыня, Вади Кельт (Нахаль Прат) - Палестина. Крипта -усыпальница прп. Харитона Исповедника)
(Μονή Χαρίτωνος τού Ομολογητή -. Ιουδαϊκή έρημο, Wadi Kelt (Nahal Prat) - Παλαιστίνη -Κρύπτη  τού τάφου τού Αγίου Χαρίτωνος τού Ομολογητού.)






Ιερά Λείψανα: Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Διονυσίου Αγίου Όρους και Κύκκου Κύπρου



Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Χαρίτων τοῦ Πνεύματος, καταυγασθεῖς ταὶς αὐγαίς, φωστὴρ ἐχρημάτισας, τῆς ἐναρέτου ζωῆς, Χαρίτων μακάριε, σὺ γὰρ ὁμολογία, ἀληθείας ἐμπρέψας, ἔλαμψας ἐν ἐρήμῳ, ἐγκράτειας τοὶς πόνοις. Διὸ τῶν εὐφημούντων σέ, Πάτερ μνημόνευε.


Прп. Харитон. Миниатюра. Афон (Иверский м-рь). Конец XV в. C 1913 года в Российской Публичной (ныне Национальной) библиотеке в Санкт-Петербурге.
Ὁ Ἅγιος Χαρίτων. Μικρογραφία στό Iver μοναστήρι. Το τέλος του 15ου αιώνα. Τώρα εὑρίσκεται στο ρωσικό Δημόσιο (σήμερα Εθνική) Βιβλιοθήκη στην Αγία Πετρούπολη.





Минея - Сентябрь (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии.
Μηναῖο - Σεπτεμβρίου (τεμάχιο). Εἰκονίδιο. Russ. Ἀρχές τοῦ 17ου αἰώνα στήν Ἐκκλησία καί τό  Ἀρχαιολογικό Μουσεῖο τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μόσχας.








Cuviosul Hariton Mărturisitorul, manuscris bizantin, sec. al XI-lea
Ο Άγιος Χαρίτων ο Ομολογητής, βυζαντινό χειρόγραφο του 11ου αιώνα



Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαῖς, τῆς ἐρήμου τὸ ἄγονον ἐγεώργησας· καὶ τοῖς ἐκ βάθους στεναγμοῖς, εἰς ἑκατὸν τοὺς πόνους ἐκαρποφόρησας· καὶ γέγονας φωστὴρ τῇ οἰκουμένῃ, λάμπων τοῖς θαύμασιν, Χαρίτων Πατὴρ ἡμῶν ὅσιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τὴν ἐν πρεσβείαις.
Κατατρυφήσας θεόφρον τῆς ἐγκρατείας, καὶ τῆς σαρκός σου τὰς ὀρέξεις χαλινώσας, ὤφθης τῇ πίστει αὐξανόμενος· καὶ ὡς ζωῆς ἐν μέσῳ, ξύλον Ἐδὲμ ἐξήνθησας, Χαρίτων παμμάκαρ ἱερώτατε.

Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Τῆς ἀθλήσεως πόνοις δοκιμασθείς, τῆς ἀσκήσεως ἄθλοις βεβαιωθείς, χρυσίου λαμπρότερον, εὐσεβείᾳ ἀπήστραψας, καὶ καθαρὸν δοχεῖον ὑπάρξας τοῦ Πνεύματος, πονηρῶν πνευμάτων τὸ σκότος ἐμείωσας· ὅθεν συναθροίσας, μοναζόντων ἀγέλας, ποιμὴν τούτων γέγονας, καὶ φωστὴρ διαυγέστατος· Ὦ Χαρίτων μακάριε, πρὲσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.

Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τοῖς λόγοις ἐκόσμησας, τὴν Ἐκκλησίαν Χριστοῦ, τοῖς ἔργοις ἐτίμησας, τὸ κατ' εἰκόνα Θεοῦ, Χαρίτων μακάριε· ἔλαμψε γὰρ ἐν κόσμῳ, ἡ ἐν σοὶ σωφροσύνη, χαρίτας ἰαμάτων, ἀπαστράπτουσα πίστει· διὸ καὶ ἑορτάζομεν, πόθῳ τὴν μνήμην σου.



Прпп. Харитон Исповедник, Варлаам Хутынский, Сергий Радонежский. Икона (таблетка). Новгород. Конец XV в. 24 х 19. Из Софийского собора. Новгородский музей.
Ο Άγιος Χαρίτων ο Ομολογητής, ο Βαρλαάμ Khutyn, Σέργιο του Ραντονέζ. Εικονίδιο (δισκίο). Novgorod. Του τέλους του 15ου αιώνα αιώνα. Από τον καθεδρικό ναό της Αγίας Σοφίας. Νόβγκοροντ Μουσείο. Ρωσία



Ὁ Οἶκος
Τοῦτον τὸν μέγαν ἐν τοῖς Ὁσίοις, τὸν φωστῆρα τὸν θεῖον Ἰκονίου πιστοί, Χαρίτωνα τὸν μακάριον, ἐν ὑμνῳδίαις ἀνευφημήσωμεν, καὶ ἐν ᾄσμασι θείοις, αὐτοῦ τὴν κάραν στέψωμεν· τὴν γὰρ ὀφρὺν τῶν ματαίων εἰδώλων ἠδάφισε, σὺν τούτοις καὶ τῶν δαιμόνων τὴν ἐνέργειαν πᾶσαν ἐνέκρωσε· διὸ τοὺς πόνους μὲν ἤνεγκε, τῶν βραβείων δὲ ἔτυχεν ἀληθῶς· Αὐτὸν οὖν ἐπαινοῦντες γεραίρομεν, τοῦ κόσμου φωστῆρα τὸν παγκόσμιον.

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2016



Δ Ι Α Β Α Σ Τ Ε




DE SS. CALLISTRATO ET SOCIIS
(σελίδες 190 - 195 )




Άγιος Καλλίστρατος και οι μαζί μ' αυτόν Σαράντα εννέα Μάρτυρες


Εἰς τον Kαλλίστρατον.
Τμηθεὶς ὁ Καλλίστρατος αὐχένα ξίφει,
Στρατῷ συνήφθη καλλινίκων Μαρτύρων.

Εἰς τοὺς ἁγίους μθ' Μάρτυρας
Δεκὰς τετραπλῆ Μαρτύρων σὺν ἐννάδι,
Διὰ ξίφους ἄθλησιν ἀθλεῖ τιμίαν.

Εἰκάδι ἑβδομάτῃ Καλλίστρατος ἔνθεν ἀέρθη.
Βιογραφία
Ο Άγιος Καλλίστρατος μαρτύρησε στη Ρώμη επί Διοκλητιανού (284 - 304 μ.Χ.). Καταγόταν από την Καρχηδόνα και οι γονείς του, καθώς και οι πρόγονοί του, ήταν ευσεβέστατοι χριστιανοί.

Όταν μεγάλωσε ο Καλλίστρατος, κατατάχθηκε στο Ρωμαϊκό στρατό σαν νεοσύλλεκτος αλλά δεν εγκατέλειψε τις ευσεβείς συνήθειές του. Μια από αυτές ήταν η βραδυνή προσευχή. Κάποιοι ειδωλολάτρες στρατιώτες κατήγγειλαν το γεγονός στον ειδωλολάτρη στρατηγό Περσεντίνο.

Εκείνος, αφού διέταξε πρώτα τον βασανισμό του, ακολούθως διέταξε να τον τοποθετήσουν μέσα σε ένα δεμένο σάκκο και να τον ρίξουν στη θάλασσα. Με θαυματουργό τρόπο ο σάκκος σχίστηκε και δύο δελφίνια έσωσαν τον Καλλίστρατο. Σαράντα εννέα στρατιώτες που είδαν το θαύμα πίστεψαν στον Χριστό. Ο Περσεντίνος τότε εξοργισθείς διέταξε τον αποκεφαλισμό όλων.




Callistratus with 49 Martyrs (Menologion of Basil II)
Константинополь. 985 г. Миниатюра Минология Василия II. Ватиканская библиотека. Рим.
Καλλίστρατος μέ τούς 49 Μάρτυρες ( Μινιατούρα στό Μηνολόγιο τοῦ Βασιλείου τοῦ Β΄- Κωνσταντινούπολη τό ἔτος 985 μ.Χ.) Τώρα εὐρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ στήν Ρώμη









Мучение св. Каллистрата. Тзортзи (Зорзис) Фука.
Фреска. Афон (Дионисиат). 1547 г.

Μαρτύριο του Αγίου Callistratus. Tzortiz (Ζώρζης) Fuca.

Τοιχογραφία (Fresco) τοῦ ἔτους 1547 μ.Χ.. στήν Ἱερά Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους





Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Τῷ θείῳ Πνεύματι, περιφραξάμενος, Μάρτυς Καλλίστρατε, λαμπρῶς ἠρίστευσας, καταβολῶν τὸν δυσμενῆ, σοφία τῶν σῶν ἀγώνων ὅθεν καὶ προσήγαγες, τῷ Χριστῷ ὡς θυμίαμα, δῆμον παναοίδιμον, Ἀθλητῶν πιστευσάντων σοί, μεθ' ὧν ὑπὲρ ἠμῶν ἐκδυσώπει, τῶν εὐφημούντων σὲ ἐν ὕμνοις.

Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ὥσπερ ἄστρον μέγιστον, ἔλαμψας κόσμω, τᾶς ἀκτῖνας ἄπασι, τῶν σῶν ἀγώνων ἐφαπλῶν, καὶ τῶν θαυμάτων τοὶς κράζουσι, Χαίροις Μαρτύρων, τὸ κλέος Καλλίστρατε.

Ὁ Οἶκος
Τὸν τοῦ Κυρίου ἀθλητήν, καὶ μέγαν στρατιώτην, καὶ φίλον τῆς Τριάδος, καὶ μύστην τῶν ἀρρήτων, καὶ μιμητὴν τοῦ Ἰησοῦ, ᾄσμασιν ἐν πίστει συνελθόντες οἱ πιστοὶ χαρμονικῶς ὑμνήσωμεν, γεραίροντες αὐτοῦ τὰ παλαίσματα καὶ τάς ἀριστείας, τοὺς πόνους, οὓς ὑπέστη διὰ Χριστὸν τὸν παμβασιλέα, αἰτούμενοι τυχεῖν αὐτοῦ ταῖς πρεσβείαις, τῆς ἀμείνονος ζωῆς τοῦ Παραδείσου, ἔνθα οἱ χοροὶ εὐφραίνονται τῶν κραζόντων· Χαίροις Μαρτύρων τὸ κλέος Καλλίστρατε.


Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2016


Δ Ι Α Β Α Σ Τ Ε

Ioannes theologus ap


Ὑπόμνημα εἰς τόν ἅγιον Ἰωάννην τόν Ἀπόστολον καί Εὐαγγελιστήν. 

Ὁμιλιά Α΄ Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσσοστόμου
(σελίδες 23 - 30 )


ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΙΩΑΝΝΗΝ ΤΟΝ ΘΕΟΛΟΓΟΝ
( σελίδες 609 - 614)



Σωφρονίου Ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων ἐκ τοῦ ἐγκωμίου τοῦ εἰς τόν ἅγιον Ἰωάννην τόν Θεολόγον καί Εὐαγγελιστήν
( σελίδες 3362 - 3364 )
Ὑπόμνημα εἰς τόν Ἅγιον Ἀπόστολον Ἰωάννην τόν Εὐαγγελιστήν καί Θεολόγον
Συμεών τοῦ Μεταφραστοῦ



Ἐπιστολή 16η τῷ τιμιωτάτῷ μοναχῷ κυρῷ Χαρίτωνι. Περί τοῦ, εἴτε διά θανάτου τέλος ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης ἐδέξατο, εἴτε καί μή. 
ΜΙΧΑΗΛ ΓΛΥΚΑ ΣΙΚΕΛΙΩΤΟΥ ΒΙΒΛΟΣ ΧΡΟΝΙΚΗ

Η Μετάσταση του Άγιου Ιωάννη του Θεολόγου


Η ταφή και η μετάσταση τού Αγίου Ιωάννη τού Θεολόγου στις αρχές τού 17ου αιώνα η οποία ευρίσκεται στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο 


Πατρὸς παρέστης ἠγαπημένῳ Λόγῳ,
Πάντων μαθητῶν Ἠγαπημένε πλέον.
Πρός γε Θεὸν μετέβη βροντῆς παῖς εἰκάδι ἕκτῃ.
Βιογραφία
Αρκετοί είχαν την άποψη ότι ο Ιωάννης δεν πέθανε, αλλά μετατέθηκε στην άλλη ζωή, όπως ο Ενώχ και ο Ηλίας. Αφορμή γι' αυτή την άποψη έδωσε το γνωστό ευαγγελικό χωρίο, Ιωάννου κα’ 22. Όμως, ο αμέσως επόμενος στίχος κα' 23 διευκρινίζει τα πράγματα.





Άγιος Πρόχορος και Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος (Eυαγγέλιο) – 1629 μ.Χ. – Mονή Σίμωνος Πέτρας, Άγιον Όρος



Άγιος Πρόχορος και Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος - Εμμανουήλ Λαμπάρδος, 1602 μ.Χ.







Η παράδοση που ασπάσθηκε η Εκκλησία μας είναι η έξης: Ο Ιωάννης σε βαθειά γεράματα πέθανε στην Έφεσο και τάφηκε έξω απ' αυτή. Αλλά μετά από μερικές ήμερες, όταν οι μαθητές του επισκέφθηκαν τον τάφο, βρήκαν αυτόν κενό. Η Εκκλησία μας, λοιπόν, δέχεται ότι στον αγαπημένο μαθητή του Κυρίου συνέβη ότι και με την Παναγία μητέρα Του. Δηλαδή, ο Ιωάννης ναι μεν πέθανε και ετάφη, αλλά μετά τρεις ημέρες αναστήθηκε και μετέστη στην αιώνια ζωή, για την οποία ο ίδιος, να τί λέει σχετικά: «Ὁ ἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν, ὁ μὴ ἔχων τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὴν ζωὴν οὐκ ἔχει» (Α' επιστολή Ιωάννου, ε' 12). Εκείνος, δηλαδή, που είναι ενωμένος μέσω της πίστης με το Χριστό και τον έχει δικό του, έχει την αληθινή και αιώνια ζωή. Εκείνος, όμως, που δεν έχει τον Υιό του Θεού, να έχει υπ’ όψιν του πως δεν έχει και την αληθινή και αιώνια ζωή.





Άγιος Στέφανος, Nικόλαος, Iωάννης ο Θεολόγος – 16ος και 18ος αι. μ.Χ. – Πρωτάτο, Άγιον Όρος






Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος β’.
Ἀπόστολε Χριστῷ τῷ Θεῷ ἠγαπηπημένε, ἐπιτάχυνον, ῥῦσαι λαὸν ἀναπολόγητον, δέχεταί σε προσπίπτοντα, ὁ ἐπιπεσόντα τῷ στήθει καταδεξάμενος· ὃν ἱκέτευε, Θεολόγε, καὶ ἐπίμονον νέφος ἐθνῶν διασκεδάσαι, αἰτούμενος ἡμῖν εἰρήνην, καὶ τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Αὐτόμελον.
Τὰ μεγαλεῖά σου Παρθένε, τὶς διηγήσεται; βρύεις γὰρ θαύματα, καὶ πηγάζεις ἰάματα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν, ὡς θεολόγος καὶ φίλος Χριστοῦ.


Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος - γ' τέταρτο 14ου αι. μ.Χ. - Mονή Bατοπαιδίου, Άγιον Όρος



Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος – Αντρέι Ρουμπλιόβ, 1408 μ.Χ.




Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος - 18ος αιώνας μ.Χ, Μονή Παναγίας Τοχνίου, Μάνδρες Ἀμμοχώστου


Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος - 18ος αιώνας μ.Χ



Ὁ Οἶκος
Ὕψη οὐράνια ἐκμανθάνειν, καὶ θαλάσσης τὰ βάθη ἔρευναν, τολμηρὸν ὑπάρχει καὶ ἀκατάληπτον, ὥσπερ οὖν ἄστρα ἑξαριθμῆσαι, καὶ παράλιον ψάμμον οὐκ ἔστιν ὅλως, οὕτως οὔτε τὰ τοῦ Θεολόγου εἰπεῖν ἱκανόν, τοσούτοις αὐτὸν στεφάνοις ὁ Χριστός, ὃν ἠγάπησεν ἔστεψεν! οὗ τῷ στήθει ἀνέπεσε, καὶ ἐν τῷ μυστικῷ δείπνῳ συνειστιάθη, ὡς Θεολόγος καὶ φίλος Χριστοῦ.