Πέμπτη 31 Μαΐου 2018



Ἀπολυτίκιον 
Ήχος πλ. δ'.
Εὐλογητὸς εἶ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ πανσόφους, τοὺς ἁλιεῖς ἀναδείξας, καταπέμψας αὐτοῖς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, καὶ δι' αὐτῶν, τὴν οἰκουμένην σαγηνεύσας· φιλάνθρωπε, δόξα σοι.




Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ΄.
Ὅτε καταβὰς τὰς γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν ἔθνη ὁ Ὕψιστος· ὅτε τοῦ πυρὸς τὰς γλώσσας διένειμεν, εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσε· καὶ συμφώνως δοξάζομεν, τὸ πανάγιον Πνεῦμα.




«Сошествие Святого Духа на апостолов». Архиепископская мастерская в Великом Новгороде. Рубеж XV—XVI веков.
"Η Κάθοδος του Αγίου Πνεύματος μετά των Αποστόλων». Εικόνα τοῦ αιώνα XV-XVI. στο Αρχιεπισκοπικό κατάστημα στο Νόβγκοροντ.




Δ Ι Α Β Α Σ Τ Ε
(παρακάτω)
ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ
ΚΑΙ
ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΡΒΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ



ΟΠΟΥ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ (ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ) ΚΑΙ ΕΚΤΕΝΗ ΒΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ
ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΤΙΓΡΑΨΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
ΡΩΣΙΚΟ ΚΑΙ ΣΕΡΒΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙΑ




Άγιος Ερμείας



Βάπτεις σεαυτὸν κογχύλῃ σῶν αἱμάτων,
Ἑρμεία, τμηθεὶς· ὢ βαφῆς ἀνεκπλύτου!
Ἑρμείαν τριακοστῇ ἄορ κατέκτανε πρώτῃ.


Βιογραφία

"Ο άγιος Ερμείας ζούσε επί του βασιλιά Αντωνίνου, στην πόλη των Κομάνων και ήταν στρατιωτικός. Ήταν προχωρημένης ηλικίας και είχε άσπρα μαλλιά. Συνελήφθη επειδή ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό και οδηγήθηκε στον άρχοντα Σεβαστιανό, με αποτέλεσμα να δώσει αυτός διαταγή να του σπάσουν πρώτα τα σαγόνια, να του αφαιρέσουν το δέρμα του προσώπου και να του ξεριζώσουν τα δόντια. Έπειτα άναψαν καμίνι και τον έριξαν μέσα. Παρέμεινε όμως αβλαβής από τη φωτιά, οπότε δόθηκε διαταγή να τον σκοτώσουν με δηλητηριώδη φάρμακα. Ήπιε τα φάρμακα κι όταν παρέμεινε και από αυτά αβλαβής, έλκυσε προς την πίστη του Χριστού αυτόν που του τα έδωσε. Επειδή αυτός ομολόγησε τον Χριστό ως Θεό, του κόψανε το κεφάλι. Τότε του αγίου του έβγαλαν τα νεύρα του σώματος και τον έριξαν σε πυρωμένο λέβητα, στη συνέχεια του τρύπησαν τους οφθαλμούς και σε τρεις ημέρες τον κρέμασαν με το κεφάλι κάτω. Και έτσι αφού του έκοψαν τον αυχένα, εξεδήμησε προς τον Κύριο" τό 160 μ.Χ..

Мч. Ермий. Фреска. Церковь Христа Пантократора.
 Дечани. Косово. Сербия. Около 1350 года.
Μάρτυς Ερμείας. Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους περίπου 1350 μ.Χ.
 στην Εκκλησία του Χριστού Παντοκράτορα.
 Ιερά Μονή Βισόκι Ντέτσανι. Κοσσυφοπέδιο. Σερβία. 



Τη γενναιότητα και την ανδρεία είναι φυσικό να την βλέπει κανείς στους νέους ανθρώπους. Να την βλέπει όμως σε μεγάλους και προχωρημένης ηλικίας ανθρώπους είναι πράγμα θαυμαστό και παράδοξο. Διότι ο μεγάλος άνθρωπος, βλέποντας τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν, νιώθει περισσότερο ανασφαλής και αναζητεί συνήθως κάλυψη και ασφάλεια. Ο φόβος έτσι γίνεται στοιχείο της ζωής του ηλικιωμένου, συναυξανόμενο με την πρόοδο της ηλικίας. Τα παραπάνω βεβαίως ισχύουν εκεί που δεν λειτουργεί η μεγάλη πίστη στον Χριστό. Ή μάλλον ισχύουν, αλλά καταπολεμούνται και υπερβαίνονται από την πίστη του Χριστού. Διότι αυτό είναι το χαρακτηριστικό της χριστιανικής πίστεως: η ενδυνάμωση της καρδιάς του ανθρώπου και η εξάλειψη του κάθε φόβου. Η παρουσία του Χριστού στη ζωή του ανθρώπου, όποιας ηλικίας, συνοδεύεται πάντοτε με την προτροπή: "Μη φοβού, μόνον πίστευε". Γι' αυτό και ο απόστολος Παύλος σημειώνει ότι "ουκ έδωκεν ημίν ο Θεός πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως και αγάπης και σωφρονισμού". Και μία τέτοια μεγάλη πίστη, χαρισματική πίστη που κατακρήμνισε όλες τις θεωρούμενες σταθερές, ήταν και η πίστη του αγίου μάρτυρα Ερμεία. Προχωρημένης ηλικίας ο άγιος "και λευκήν έχων την τρίχα τω χρόνω" κατά το συναξάρι. Κι όμως! Το φρόνημά του ήταν τόσο ανδρείο, η γενναιότητά του τόσο εκτυφλωτική, που οι νέοι άνθρωποι κάθε εποχής μπροστά του ωχριούν και υποστέλλονται. Πολύ περισσότερο ισχύουν γι' αυτόν - όπως και για τους άλλους μεγάλης ηλικίας άγιους μάρτυρες της πίστεως, σαν τον άγιο Πολύκαρπο, σαν τον άγιο Χαράλαμπο για παράδειγμα, ή και για τις μικρές κοπέλες χριστιανές μάρτυρες - τα λόγια που είχε πει σπουδαίος άνδρας, όταν γνώρισε την ηρωίδα του '21 Μπουμπουλίνα και είχε θαυμάσει την τόλμη και τη γενναιότητά της, παρόλη τη γυναικεία φύση της: "Μπροστά της οι ανδρείοι έκλιναν την κεφαλή, ενώ οι δειλοί φοβούνταν".



Ермий Команский, мч. (31 мая)
Менологий  28 -31 мая; Византия. Греция; XIV в.; 
памятник: Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion); 10 x 13 см.; местонахождение: Англия. Оксфорд. Бодлеанская Библиотека 
(Bodleian Librry)
Άγιος Ερμείας
Βυζαντινό Μηνολόγιο τού Μαίου (28 - 31)  τού 14ου αιώνα μ.Χ.
 και ευρίσκεται Αγγλία. Βιβλιοθήκη Bodleian στην Οξφόρδη. Αγγλία






Ο άγιος Ιωσήφ ο υμνογράφος επισημαίνει επανειλημμένως την πραγματικότητα αυτή. Δεν είναι τυχαίο ότι ήδη το πρώτο στιχηρό του εσπερινού, ο πρώτος ύμνος δηλαδή για τον μάρτυρα Ερμεία, αναφέρεται ακριβώς σ' αυτό: "Η ακαταμάχητη χάρη του Χριστού που σε δυνάμωνε, μάρτυς, δείχνει σε όλους τη δύναμή Του μέσα από την ασθένεια της φύσης σου. Γι' αυτό και σε θνητό σώμα σε ενίσχυσε να καταπαλέψεις τον άσαρκο διάβολο με δύναμη και να πάρεις τη νίκη" ("Η απροσμάχητος χάρις του δυναμούντός σε, εν ασθενεία, μάρτυς, σου της φύσεως πάσι την δύναμιν δεικνύει. Διό και θνητώ σε ενίσχυσε σώματι, καταπαλαίσαι τον άσαρκον κραταιώς και λαβείν τα νικητήρια"). "Ενισχυόμενος, πάνσοφε, από τη δύναμη του θείου Πνεύματος, ταπείνωσες με χαρά τον δυνατό στην κακία δράκοντα" ("Ρώμη θείου Πνεύματος συ κρατυνόμενος, πάνσοφε, τον δυνατόν χαίρων εν κακία εταπείνωσας δράκοντα") (ωδή γ΄). Ακόμη και στη ρίψη του αγίου μέσα στο καμίνι της φωτιάς, κι εκεί φαίνεται να εισέρχεται απτόητος, θυμίζοντας τους τρεις παίδας εν τη καμίνω. "Μπήκες χωρίς κανένα φόβο στην πυρακτωμένη κάμινο, ένδοξε, κι όπως οι τρεις παίδες διέμεινες ακατάφλεκτος με τη δύναμη του Θεού" ("Υπεισήλθες απτόητος την πυρακτωθείσαν, ένδοξε, κάμινον, ως οι παίδες δε διέμεινας θεϊκή δυναστεία ακατάφλεκτος") (ωδή δ΄). Η νεανική ανδρεία του τον έκανε να κραυγάζει την αφοβία του και να ομολογεί την πίστη του στον αληθινό Θεό: "Δεν φοβάμαι κάθε αύξηση των βασάνων που μου γίνεται, ούτε προσφέρω κανένα σεβασμό στους ανύπαρκτους θεούς, έκραζες, παμμακάριστε. Έναν μόνον σέβομαι, τον Ιησού τον Κύριο, ο Οποίος σταυρώθηκε επί Ποντίου Πιλάτου" ("Ου πτοούμαι πάσαν αλγεινών επίτασιν προσγινομένην, ουδέ νέμω σέβας τοις μη ούσιν, έκραζες θεοίς, παμμάκαρ. Ένα μόνον σέβω, Ιησούν τον Κύριον, τον επί Ποντίου Πιλάτου σταυρωθέντα") (ωδή η΄).


Ο άγιος Ιωσήφ βεβαίως δεν είναι δυνατόν να μην επισημάνει την αιτία της μεγάλης αυτής πίστης του αγίου Ερμεία και της τρομερής γενναιότητας της καρδιάς του. Κι αυτή δεν είναι άλλη από την θερμή αγάπη του προς τον Κύριο. Κινητήρια δύναμη, ποιητικό αίτιο της αταλάντευτης θέλησής του, ώστε να υπομείνει όλα τα φοβερά κολαστήρια μέχρι τελικής πτώσης του, παρόλη την ηλικία του, ήταν η πλήρωση της καρδιάς του από τη φλόγα της αγάπης του Χριστού και η διαρκής επομένως ενατένισή του προς Αυτόν. "Γέμισες από το πυρ της αγάπης του Χριστού και έγινες πραγματικά σαν δίστομη μάχαιρα" ("Στομούμενος τω πυρί της του Χριστού αγαπήσεως, ως δίστομος αληθώς γεγένησαι μάχαιρα") (ωδή ς΄). "Ατενίζοντας στον Θεό, ο Οποίος μπορεί να προσφέρει τη σωτηρία, υπέμεινες γενναία τους πόνους του σώματος, Ερμεία, με προσηλωμένο νου" ("Εις Θεόν ατενίζων, τον δυνάμενον σώζειν, νοός ευθύτητι υπήνεγκας τους πόνους, Ερμεία, τους γενναίους") (ωδή ζ΄). Τελικά, το μόνο που μετράει στη ζωή αυτή δεν είναι ούτε η ηλικία ούτε βεβαίως οτιδήποτε άλλο επίγειο προσόν, πέραν του φρονήματος της ίδιας της καρδιάς. Και καρδιά που αντέχει και τον ίδιο τον θάνατο, με επίγνωση και με νόημα, έχει η καρδιά του χριστιανού, η καρδιά δηλαδή που είναι γεμάτη από την πίστη και την αγάπη του Χριστού και του ανθρώπου.









Ἀπολυτίκιον 


Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Χριστῷ στρατευσάμενος, τῷ Βασιλεῖ τοῦ παντός, γενναίως διέκοψας, τὰς παρατάξεις ἐχθρῶν. Ἑρμεία πανένδοξε· σὺ γὰρ ἐγκαρτερήσας, πολυτρόποις αἰκίαις, ἤθλησας ἐν τῷ γήρᾳ, ὡς τοῦ Λόγου ὁπλίτης· ὧ πρέσβευε Ἀθλοφόρε, σώζεσθαι ἅπαντας.


Ἕτερον Ἀπολυτίκιον


Ἦχος δ´

Ὁ Μάρτυς σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτοῦ, τὸ στέφος ἐκομίσατο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· ἔχων γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλεν ἔθραυσε καὶ δαιμόνων τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτοῦ ταῖς ἱκεσίαις Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.


Минея - Май (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии.
Μηναῖο - Μάιος (τεμάχιο). Εἰκονίδιο στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰώνα μ.Χ. στήνἘκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσεῖο τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μόσχας .



Κοντάκιον


Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.

Τοῦ Χριστοῦ τὸ ὄνομα, ὁμολογήσας εὐτόνως, καὶ σφοδρῶν κολάσεων, ὑπενεγκὼν τὰς ὀδύνας, ᾔσχυνας, τῶν παρανόμων τὰς ἐπινοίας· ἔδειξας, τῆς εὐσεβείας πᾶσι τὸ κράτος· διὰ τοῦτό σε Ἑρμεία, ὁ Ἀθλοθέτης Λόγος ἐδόξασε.



Μεγαλυνάριον

Ὄπλοις ἀληθείας περιφραχθείς, κάθεῖλες τοῦ ψεύδους, Ἀθλοφόρε τὸν εὑρετήν, ἐν γήρᾳ νεάζον, ψυχῆς φρόνημα φέρων, καὶ ἤθλησας νομίμως, Ἑρμεία ἔνδοξε.








ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ

Ιερομάρτυρος Ermija
Σε μια εποχή μεγάλων διώξεων, οι χριστιανοί ανεγερθεί για τη βασιλεία του Ρωμαίου αυτοκράτορα neznabožnog Αντωνίνα, μια ορισμένη διαταγή του αυτοκράτορα για να βασανίζουν τους χριστιανούς έναν πρίγκιπα που ονομάζεται Sevastijan. Ερχόμενοι από την Κιλικία στην Καππαδοκία, ήταν συναντήθηκαν στο Koman ένα στρατιώτη, του οποίου το όνομα ήταν Ermija, ο γέρος με γκρίζα μαλλιά, ένας Χριστιανός που πίστευε στον ένα αληθινό Θεό και να σχηματίσουν μια κρίση. Knez είπε Ermija: Από το Ρωμαίο αυτοκράτορα Αντωνίνου μενού αποστέλλεται στην εντολή, η οποία διατάζει όλους τους Χριστιανούς να προσφέρουν θυσίες στους θεούς της Ρώμης? και αν δεν htednu, στη συνέχεια, τα βάζουμε σε ένα μεγάλο και θυμωμένος μαρτύριο. Ως εκ τούτου, σας Ermija, φέρει μια θυσία στους θεούς, και θα είναι φίλος του αυτοκράτορα, και να βιώσουν τις μεγάλες τιμές. Ακούστε με, δεν θα είχα την ψυχή και το σώμα παραδίδεται στη μιζέρια σας.
Χρίστοφ κοινοπραξίας Ermija είπε, είμαι ένας στρατιώτης του ουράνιου και αθάνατη Cara Χριστού, που το Βασίλειο δεν θα έχει τέλος, και γι 'αυτό θα υποτάξει το θάνατο και άθεοι αυτοκράτορα, του οποίου η αυτοκρατορία για σύντομο χρονικό διάστημα? Αυτοκρατορία pak Κυρίου μας Ιησού Χριστού, θα παραμείνει για πάντα ακλόνητη? όποιος πιστεύει σ 'Αυτόν θα κληρονομήσουν την αιώνια ζωή. Πιστεύω σ 'Αυτόν. Προηγουμένως, θα τον υπηρετήσει ένα μυστικό, και τώρα Τον υπηρετούν στο δημόσιο, και ο διάβολος δεν θα με κερδίσει. Έχετε εξουσία πάνω από το σώμα μου, και σε popuštenju Θεό μου και την ψυχή μου πάνω Κανείς δεν έχει εξουσία, εκτός από τον ένα Θεό που μπορεί να μου δώσει τον πόνο και να διατηρήσει για πάντα.
Ακούγοντας αυτό, ο πρίγκιπας είπε Sevastijan κόσμο Ermija: Φέρτε μια θυσία στους θεούς, αν θέλετε να απολαύσετε τις χαρές αυτής της ζωής. Ο άγιος απάντησε: Τι θα γίνει με μένα μπορεί να είναι μια χαρά, και τι μια χαρά, και τι είδους ζωή αν μπορώ, otstupivši του Δημιουργού μου, δαίμονες λατρείας; Πραγματικά, αυτό δεν είναι η χαρά της πιο δυστυχώς, δεν τρώει περισσότερο mukovanje, όχι τη ζωή, αλλά αιώνιο θάνατο. Πρίγκιπα με τον ίδιο, είπε: Βλέπω είσαι πολύ σοφός. Ο άγιος απάντησε: Ένας σοφός Εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός μου, πιστεύοντας σ 'Αυτόν και να τον υπηρετήσει με όλη την καρδιά σας? με χαρά θέλω να λιμοκτονούν και πεθαίνουν. Knez είπε προς αυτόν, με σεβασμό στο περιβάλλον να επηρεάσει το μυαλό και τα δικά σας σας, είμαι εξοικονόμηση χάριτος διατάζω. Ο άγιος απάντησε: Δεν χρειάζομαι έλεος σας, αλλά έχω ζήτησε τη χάρη του Θεού που θα με οδηγήσει σ 'Αυτόν ότι το Άγιο Πνεύμα Του σοφός εις τους δούλους Του. Πρίγκιπα τον ρώτησε τότε: Νομίζετε ότι θάνατο πάνω από τη ζωή; Ο άγιος απάντησε: Αυτός ο θάνατος δεν είναι θάνατος, αλλά η αιώνια ζωή, αν υπομένουν παθητικά τα βάσανα σας.
Στη συνέχεια, ο πρίγκιπας κάνει πέτρες του σπάσει το σαγόνι και τα δόντια τους να ξεσπάσει, και ένα μαχαίρι με ένα δέρμα το πρόσωπό του. Μάρτυρας είπε: Ευχαριστώ το Θεό για τη χάρη του Κυρίου μου Ιησού Χριστού pridođe μου. Ο πρίγκιπας τον ρώτησε: Γιατί δεν λαμβάνουν τις μερίδες τους, όπως λαμβάνεται από άλλους στρατιώτες; Μάρτυρας απάντησε: Από άδικα ληστεύουν τους φτωχούς, έτσι ώστε να μην λαμβάνετε μερίδες, και δεν το χρησιμοποιούν γιατί έχω μια πνευματική τροφή η οποία είναι του Αγίου Πνεύματος, και ποτέ δεν θα πεινάσετε.
Στη συνέχεια, ο πρίγκιπας πρόσταξε να είναι τόσο δύσκολο όσο λαμπερό καμίνι, και ρίχνει στον μάρτυρα της του Χριστού. Και όταν μετά από τρεις ημέρες άνοιξε το φούρνο, ο πρίγκιπας των μαρτύρων που βρέθηκαν ζωντανοί και σώοι, τραγουδούν και δοξάζουν τον Θεό, γιατί η φωτιά δεν είχε καν αγγίξει.
Στη συνέχεια, ο πρίγκιπας που ονομάζεται Μάγος, μάγος, και τον διέταξε να προετοιμάσει ένα δηλητήριο και δηλητήριο Ermija. Ιερομάρτυρος, προσευχήθηκε, ήπιε δηλητήριο, και τίποτα δεν θα ήταν, σύμφωνα με τα λόγια του Χριστού, ο Κύριος, ο οποίος είπε: Αν πίνετε, και ο θάνατος δεν θα σας βλάψει (Mk 16, 18).. Στη συνέχεια, αποθηκεύστε το Μάγος θανατηφόρες δηλητήριο και το έδωσε στον μάρτυρα, λέγοντας: Αν και αυτό το δηλητήριο δεν θα βλάψει τίποτα, τότε θα αφήσω volhvovanje σας πιστεύω σε μια σταυρώθηκε ο Θεός τους οποίους σας εξυπηρετήσει. - Ιερά Ermija και ήπιε το δηλητήριο προς τα κάτω, αλλά ούτε αυτός ούτε το λιγότερο κακό, και για το σύνολο παρέμεινε υγιής.
Στη συνέχεια, ο Μάγος αναφώνησε: Μπορείτε να κερδίσει, Ermija! θα νικήσει και θα εξουδετερώσει, υπηρέτης του Χριστού, και θα σωθεί από την κόλαση απέτυχε την ψυχή μου και με ξύπνησε με το ζωντανό Θεό! Όπως ανανεώνει ένα παλιό άγαλμα σίδερο όταν οξύνει, έτσι είμαι, sastareo τις αμαρτίες και την κακία, την ανανέωση αντιμετώπιση του ζωντανού Θεού, και večitome. O Θεός του ουρανού, ο οποίος μου έφερε μέσω των υπαλλήλων της Ermija σας παραδοθεί από δαιμονική απάτη και ειδωλολατρικές poganštine, λαμβάνουν αμαρτωλή μου ότι στραφούν σε σας, και ελέησόν με, ο οποίος Thee ομολογήσω!
Όταν έτσι ακολούθησε φώναζε συνεχώς, έξαλλος πρίγκιπας της οργής, και διέταξε να κοπεί αμέσως το κεφάλι σας. Θα ήθελα να περικόψει το Μάγος, βαφτίστηκε από το αίμα του? και η νέα χριστιανική και μάρτυρας του Χριστού πήγε στο Χριστό τον Θεό, ο οποίος έθεσε την ψυχή του. Ένας ιερός Ermija κάνει τον πρίγκιπα σε βασανιστήρια, δακρύρροια φλέβες του όλο το σώμα. Βασανιστεί σε μια τέτοια άκαρδος τρόπο, ο άγιος μάρτυρας μίλησε βασανιστή: δεν νιώθω κανένα πόνο από αυτό το βασανιστήριο? γιατί ως rasecajući σκάφος ιατρικό μαχαίρι, χάνοντας ανθυγιεινά αίματος και παρέχει την υγεία του σώματος, έτσι μπορώ να κάνω, το τράβηγμα έξω από σκάφη παραλαβής του σώματός μου, παίρνω πιο υγιεινό και πιο υγιείς στην πίστη του Χριστού.
Τότε ο βασανιστής ρίχνει Μαρτύρων στο καυτό καζάνι, kipećeg jeleja. Αλλά καζάνι αμέσως Ώστιν, και κοχλάζει jelej γίνει τόσο ψυχρός δροσιά? και μάρτυρας ακολούθησε φώναζε, δεν αισθάνομαι το πάθος και θέληση σας δεν γεμίζουν, o βασανιστή! Έχω εκπληρώσει μόνο το θέλημα του ουράνιου Πατέρα, και σ 'Αυτόν, ο Δημιουργός μου, προσφέρω να θυσιάσει τον εαυτό του άψογη, γιατί είναι ο Κύριος των ψυχών και των σωμάτων μας. - Ενώ ο άγιος μάρτυρας έτσι είπε, ο βασανιστής διέταξε την πικάντικη ξίδι ανακατεμένο με χολή, χύνεται στο στόμα του μάρτυρα. Ένας μάρτυρας, λέγοντας, Πρόκειται για μένα ως πικρία ανάμεσα στην αγάπη του Θεού μου, γιατί ανεχτούμε αυτό.
Στη συνέχεια, ο πρίγκιπας διέταξε ότι ο μάρτυρας σκάψει και τα δύο μάτια. Ακούγοντας αυτό, ο άγιος μάρτυρας είπε βασανιστή: Αν χρειαστεί φυσικά μάτια μου, που θεωρούν την ματαιοδοξία αυτού του κόσμου, να τους τον εαυτό μου, και έχω τα μάτια της καρδιάς, η οποία δούμε ξεκάθαρα την πραγματική φωτεινότητα. - Έσκαψα ιερομάρτυρος Bise και τα δύο μάτια. Στη συνέχεια, κρέμασαν ανάποδα από τα πόδια του? και τις θεωρήσεις τόσο για τρεις ημέρες, και ισχυρή διαρροή του αίματος του από τη μύτη. Και μετά από τρεις ημέρες ήρθαν κάποιοι να τον δει, νομίζοντας ότι ήταν ήδη νεκρός, και κατάπληκτος όταν τον βρήκαν ζωντανό και η δόξα του Θεού. Στη συνέχεια, όμως τα μάτια τους έπεσαν σε κάποια σκοτεινή στην απιστία τους, και oslepeše? Και άρχισε να κλαίει: Ελέησον ημάς, ο αληθινός δούλος του Θεού, γιατί evo χτύπησε τύφλωσης! Ένας άγιος είπε: Έλα εδώ σε μένα! - Όταν τον πλησίασε, έβαλε το χέρι του πάνω τους και είπε: Στο όνομα του Κυρίου μου Ιησού Χριστού, και να δούμε! - Και αυτή τη φορά έλαβαν θέαμα. Και επιστρέφοντας, ενημερώστε τον πρίγκιπα ό, τι τους επέρχεται. Ένας πρίγκιπας raspaljujući την οργή, όλο και περισσότερο, που κάνει ο μάρτυρας και ξεφλουδισμένα όλο το δέρμα από το σώμα. Και όταν αυτή η σειρά γίνεται, ο άγιος μάρτυρας χλευάζει τον πρίγκιπα, και η διασκέδαση των παγανιστικών θεών των εθνών, η οποία οδήγησε στη μεγαλύτερη βασανιστές οργή. Έχω βασανιστής, Με ένα βρυχηθμό σαν λιοντάρι, τραβάει το σπαθί του και κόψουν το κεφάλι του σκόρδου μάρτυρας.
Έτσι ολοκληρώσει ιερομάρτυρος επιχείρηση της Ermija. Ένα μυστικό Χριστιανοί ήρθε, πήρε το ιερό σώμα και το κεφάλι του, και τα έθαψαν στην Καππαδοκία, σε ένα μέρος που λέγεται Koman. Και bivahu υπάρχουν θαύματα των λειψάνων σκόρδου των μαρτύρων, και έδωσαν τη θεραπεία, τη δόξα του Χριστού ο Θεός μας, ο οποίος μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, την τιμή και λατρεία, τώρα και πάντα και σε όλες τις ηλικίες, αμήν.



ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΡΒΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ




Свети мученик Ермије

ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΒΙΟΣ
Το Άγιο Μάρτυρα Ερμία υποφέρει για τον Χριστό στην πόλη της Κομάνων zo τη δίωξη κάτω από τον αυτοκράτορα Αντωνίνου Πίου (138-161). Ο κυβερνήτης Sebastian, ο οποίος ήρθε στην Καππαδοκία για την εκτέλεση της εντολής σχετικά με τις διώξεις των χριστιανών, πρόσφερε την ιερή θυσία στους θεούς ειδωλολατρική, υπόσχεται να τιμήσει τον αυτοκράτορα και το έλεος. Αλλά ο γκριζομάλλης πολεμιστής ομολόγησε με θάρρος την πίστη του στο Χριστό. Μετά από πολλή πειθώ, ο διοικητής διέταξε να βασανίσουν τον άγιο. Είχε ηττηθεί στο πρόσωπο, έτσι ώστε το δέρμα να αφαιρεθεί από το πρόσωπο, και στη συνέχεια ρίχνονται σε ένα πύρινο καμίνι. Όταν 3 ημέρες άνοιξε φούρνο, μάρτυρας Ερμία βγήκε από αυτό αλώβητη. Ο κυβερνήτης διέταξε το δηλητήριο Μάγων Sebastian Αγίου Ερμά με δηλητήριο. Δηλητηριαστεί το πόσιμο δεν φέρει καμία βλάβη στον άγιο. Ομοίως, το δεύτερο κύπελλο με το ισχυρότερο δηλητήριο δεν σκοτώσει έναν μάρτυρα. Magus πίστευε, μετανόησε του Σωτήρος Χριστού και αμέσως αποκεφαλίστηκε, βαφτίστηκε με το αίμα του, και συλλαμβάνεται το στέμμα του μαρτυρίου. Μια Ερμία άγιος προδόθηκε ακόμα πιο σκληρά βασανιστήρια: τράβηξε έξω καλώδια, ρίχνονται σε βραστό κασσίτερο, έβγαζαν τα μάτια του, αλλά ταπεινά ευχαρίστησε τον Κύριο Ιησού Χριστό. Στη συνέχεια ο μάρτυρας Ερμία κρέμασαν ανάποδα. Τρεις ημέρες κρέμονται σε αυτήν τη θέση. Οι άνθρωποι που αποστέλλονται κυβερνήτης εξασφαλίσει μαρτυρικό θάνατο, τον βρήκε ζωντανό. Επηρεάζονται από θαύμα, είναι τυφλωμένοι από το φόβο και άρχισαν να φωνάξουν στον άγιο ότι τους βοήθησε. Ιερομάρτυρος είπε να πάμε τυφλά σε αυτό, έβαλαν τα χέρια τους, και να επουλωθεί το όνομα του Ιησού Χριστού. Σε μια οργή, ο διοικητής διέταξε να αφαιρεί όλο το δέρμα του αγίου σώματος, αλλά ένας μάρτυρας ήταν ακόμα ζωντανός. Στη συνέχεια, αλλόφρων Sebastian προσωπικά κόψει το κεφάλι του με ένα μαχαίρι. Χριστιανοί θαφτεί κρυφά το σώμα του μάρτυρα Ερμία, των ιερών λειψάνων που υποβλήθηκαν πολλές θεραπείες.
ΠΛΗΡΗΣ ΒΙΟΣ
Κατά τη διάρκεια του διωγμού, οι χριστιανοί ανεγερθεί κατά τη διάρκεια της βασιλείας του κακού αυτοκράτορα Αντωνίνου ρωμαϊκής [1] , για τα βάσανα των χριστιανών έχει διοριστεί από τον αυτοκράτορα μια ευγενής που ονομάζεται Sebastian. Φτάνοντας στην Καππαδοκία από την Κιλικία [2], συνάντησε στο Κομάνων [3] ενός στρατιώτη με το όνομα του Ερμά, ένας γέρος, γκρίζα μαλλιά, χριστιανός, να πιστεύουν στον ένα αληθινό Θεό και να ζήσουν μια ζωή της αρετής. Πρίγκιπας είπε Ermiyu:
– Να μου έστειλε με διάταγμα του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αντωνίνο, διατάζει όλους τους Χριστιανούς να προσφέρουν θυσίες στους θεούς της Ρώμης? αν οι Χριστιανοί δεν είναι πρόθυμοι να κάνουν τις θυσίες που θα πρέπει να τεθεί σε πολλές σκληρές μαρτύριο. Ως εκ τούτου σας, Ερμία, θυσία στους θεούς: τότε θα είναι μια άλλη βασιλιάς? θα ανταμειφθείτε με μεγάλες τιμές. Ακούστε με, αλλιώς θα παραδώσει μαρτύριο, και την ψυχή και το σώμα σας.
Ο Χριστός ασκητική Ερμία απαντηθεί είναι:
– Είμαι πολεμιστής του ουράνιου και αθάνατη Χριστό ο βασιλιάς και η βασιλεία Του δεν θα έχει τέλος?Ως εκ τούτου, δεν θα εκτελούν τις διαταγές και τον θάνατο των ασεβών βασιλιά, του οποίου η βασιλεία malovremenno, ενώ η βασιλεία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού μένει αναλλοίωτο για πάντα? όποιος πιστεύει σ «αυτόν θα κληρονομήσει αιώνια ζωή. Γι «αυτό πιστεύω σ» Αυτόν. Προηγουμένως, τον υπηρέτησε κρυφά, αλλά τώρα εξυπηρετούν σαφώς? ο διάβολος δεν θα κερδίσει μου? Έχετε εξουσία μόνο πάνω από το σώμα μου, και στη συνέχεια, με την άδεια του Θεού? πάνω από την ψυχή η δική μου δεν έχει καμία εξουσία, αλλά ένας Θεός, ο οποίος θα μου δώσει υπομονή και θα με κρατήσει σώος πάντα.
Μετά Sebastian ακούσει Αγίου Ερμά, αντιμετωπίζοντας τον, είπε:
– Φέρτε μια θυσία στους θεούς, αν θέλετε να απολαύσετε τις χαρές αυτής της ζωής.
Αλλά ο άγιος απάντησε:
– Πώς μπορεί να υπάρχει για μένα μια χαρά, τι χαρά και τι είδους ζωή, αν είμαι, που αναχωρούν από το ορυχείο, δαίμονες λατρείας Δημιουργός; Πραγματικά, αυτό δεν είναι η χαρά αλλά λύπη? δεν είναι ευχαρίστηση, και η θλίψη? Δεν είναι η ζωή, αλλά ο θάνατος είναι αιώνια.
Είπε Δούκας:
– Βλέπω ότι είσαι πολύ σοφός.
Υπεύθυνος ιερή:
– Είμαι σοφός στον Κύριο, ο Θεός μου, στον οποίο πιστεύω και τους οποίους υπηρετώ με κάθε επιμέλεια? Αυτόν είμαι έτοιμος να υποφέρει και να πεθάνει ευτυχώς συμφωνεί.
– Σεβασμός γκρίζα μαλλιά σας και το μυαλό σας, – είπε ο Πρίγκιπας – Είμαι έτοιμος να έχει το έλεος και τον οίκτο για σένα.
Υπεύθυνος ιερή:
– Δεν ψάχνω για έλεος από εσάς, αλλά ψάχνει για το έλεος του Θεού, ο οποίος διαχειρίζεται τους υπηρέτες του με το Άγιο Πνεύμα.
Σε αυτό ο πρίγκιπας είπε:
– Έτσι, μήπως προτιμάτε τη ζωή στο θάνατο;
– Αυτός ο θάνατος, – απάντησε ο άγιος, – δεν είναι ο θάνατος, αλλά η αιώνια ζωή, αν έχω την υπομονή να φέρουν αλεύρι σου χρήσεων.
Στη συνέχεια, ο πρίγκιπας διέταξε να συντρίψουν το πρόσωπο ενός αγίου πέτρες τον χτύπησε στο στόμα και καταληστεύουν το δέρμα από το πρόσωπό του. Και είπε στον άγιο:
– Ευχαριστώ τον Θεό μου για χάρη Του μένει μαζί μου.
Στη συνέχεια, ο πρίγκιπας ρώτησε ο στρατιώτης:
– Γιατί δεν παίρνετε τέλη του καθώς παίρνει όλα τα άλλα στρατιώτες;
– Από τη στιγμή που είναι άδικα ληστεύουν τους φτωχούς, – απάντησε ο μάρτυρας – ότι για το λόγο αυτό δεν παίρνω τα τέλη σας και δεν τα τρώνε, γιατί είμαι πνευματική τροφή, τροφοδοτείται σε μένα από το Άγιο Πνεύμα, από την οποία ποτέ δεν ήταν πεινασμένοι.
Στη συνέχεια, ο πρίγκιπας διέταξε τη θέρμανση του φούρνου και να ρίξει μια μάρτυρας του Χριστού σε αυτό. Τρεις ημέρες αργότερα, άνοιξαν το φούρνο, αλλά βρήκαν ο άγιος ζωντανός και καλά, δοξάζουν τον Θεό, για την πυρκαγιά δεν αγγίζουν το σώμα του.
Μετά από αυτό ο πρίγκιπας, που ονομάζεται τους σοφούς, τον διέταξε να δηλητηριάσει Ermiyu.
Ο άγιος προσευχήθηκε στο Θεό, και ήπιε το δηλητηριασμένο ποτό δεν βλάπτει, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου Ιησού, ο οποίος είπε: «Αν πίνετε κάτι θανάσιμο, να μην τους πειράξει» ( Μάρκος 16 :. 18 ).
Magus έχει ετοιμάσει ένα ακόμη πιο επικίνδυνο δηλητήριο και έδωσε μάρτυρας, λέγοντας:
– Εάν δεν ανέχεται αυτό το δηλητήριο, θα αφήσω τη μαγεία της και είμαστε σίγουροι για την σταυρώθηκε ο Θεός, τον οποίο σας εξυπηρετήσει.
Η Ερμία άγιος, έχοντας δοκιμάσει το δηλητήριο και μετά την κατανάλωση να τα κατακάθια, δεν βλάπτει, αλλά συνέχισε να παραμείνει ισχυρή και ασφαλής. Στη συνέχεια, ο μάγος φώναξε:
– Μπορείτε να με νικήσει, Ερμία! Μπορείτε να μου εξουδετέρωσαν και επικράτησε, έναν υπηρέτη του Χριστού! Μπορείτε σωθεί από την κόλαση και η νεκρή ψυχή μου με ώθησε να υπηρετήσουν τον Θεό.Ακριβώς όπως το παλιό άγαλμα φτιαγμένο από σίδηρο, που reforged ενημερωθεί από την ενημερωμένη ψυχή μου κι εγώ, ηλικίας στις αμαρτίες και την κακία? Έχω ενημερωθεί, αναφερόμενος στο ζωντανό Θεό, μένει για πάντα. O Θεός του ουρανού, η μία αλήθεια, να παραδώσει μου από την εξαπάτηση των δαιμόνων και από το μίασμα της ειδωλολατρίας από τον δούλον σου Ερμά! Πάρε με, τον αμαρτωλό, απευθύνονται σε σας, και να είναι ευγενικό για μένα, ομολογώντας Σένα!
Όταν φώναξε έτσι ο πρίγκιπας γέμισε με οργή και διέταξε να τον αποκεφαλίσει. Και αποκομμένες ήταν ένας μάγος που είχε βαπτιστεί με το δικό τους αίμα? και μετακόμισε μια νέα χριστιανική και μαρτύρησε για τον Χριστό το Θεό, για την οποία ο ίδιος τη ζωή του.
Στ ίδια Ερμά Πρίγκιπα διέταξε βασανιστήρια χωρίς έλεος, τραβώντας τα σκέλη γύρω από το σώμα του. Όντας τόσο βάναυσα βασανισμένος, άγιος είπε:
– Δεν νιώθω κανένα πόνο από τα βασανιστήρια? επειδή, ακριβώς όπως ένα μαχαίρι, την κοπή καλωδίων, παράγει άχρηστα αίματος και δίνει την υγεία του σώματος, και παίρνω istorganie ζούσε έξω από το σώμα μου, έγινα όλο και πιο συχνά στη χριστιανική πίστη.
Τότε ο βασανιστής διέταξε να ρίξει τον άγιο στην κατσαρόλα γεμάτη με καυτό λάδι. Αλλά μόλις το λέβητα να κρυώσει, και το καυτό λάδι μετατράπηκε σε δροσερό δροσιά. Μάρτυρας του Χριστού τόσο δυνατά αναφώνησε:
– Δεν αισθάνομαι πόνο και δεν πληρούν τις παραγγελίες σας, βασανιστή! Είμαι ακριβώς πρόκειται να κάνει το θέλημα του ουράνιου Πατέρα, ο οποίος είμαι θύμα του κενού, γιατί – ο Κύριος των ψυχών και των σωμάτων μας.
Εκείνη την εποχή, όπως το ιερό μίλησε ως βασανιστής διέταξε να χύνεται στο λαιμό πικρή ξύδι του ανακατεμένο με χολή. Μάρτυρας είπε:
– Αυτή η πίκρα για μένα είναι σαν κηρήθρα, για χάρη του Θεού μου, για χάρη των οποίων υποφέρω όλα αυτά τα πράγματα.
Τότε ο βασανιστής διέταξε να τρυπώντας τα μάτια του το ιερό Ermiyu. Ακούγοντας αυτό, ο άγιος είπε βασανιστή:
– Αν θέλετε σωματική μάτια μου που βλέπουν ματαιότητα αυτού του κόσμου – στη συνέχεια να τους πάρει? Έχω τα μάτια της καρδιάς, τα οποία σαφώς το αληθινό φως.
Και τα μάτια του έβγαζαν έξω από το ιερό μάρτυρα.
Τότε ο άγιος κρεμάστηκε ανάποδα και κρεμάστηκε σε αυτή τη θέση για τρεις ημέρες, έτσι, ένα πολύ αίμα βγήκε από τα ρουθούνια του. Στο τέλος των τριών ημερών, ήρθαμε να δούμε μερικά από του αγίου, νομίζοντας ότι είχε ήδη πεθάνει, αλλά τον βρήκε ζωντανό και δοξάζοντας τον Θεό, αυτό είναι πολύ έκπληκτος. Αλλά απιστία τα μάτια τους τους καλύπτονται με το σκοτάδι? που είναι τυφλοί, και άρχισαν να φωνάζουν:
– Ελέησον ημάς, έναν υπηρέτη του αληθινού Θεού, επειδή είμαστε χτύπησε με τύφλωση!
Ο άγιος είπε σ «αυτούς:
– Έλα σε μένα!
Όταν ήρθε σ «αυτόν, τότε που τα χέρια του πάνω τους, είπε:
– Στο όνομα του Κυρίου μου Ιησού Χριστού, λαμβάνουν την όρασή σας.
Και αμέσως όλα είδε το φως, επέστρεψαν και είπαν όλα όσα είχαν συμβεί.
Ο πρίγκιπας ήρθε σε ακόμα μεγαλύτερο θυμό, διέταξε να σχίσει το δέρμα σε όλο το σώμα του μάρτυρα. Όταν οι υπηρέτες των εντολών που εκτελούνται βασανιστή, ο ίδιος καταχράστηκε το άγιο πρίγκιπα, και κατηγόρησε χυδαία θεούς του, η οποία προκάλεσε τον πρίγκιπα σε ακόμη μεγαλύτερη οργή. Βρυχάται σαν λιοντάρι, είναι ένα μαχαίρι κόψτε την αξιότιμη επικεφαλής του ιερομάρτυρος.
Από αποφοίτησε από το κατόρθωμα του μάρτυρα του Ερμία του Χριστού [4] .
Χριστιανοί ήρθε κρυφά στη θέση που πήρε ειλικρινής και θάφτηκε το σώμα του στην Καππαδοκία σε ένα μέρος που λέγεται Κομάνων. Εκεί έγιναν πολλά θαύματα από την εύλογη σώμα του μάρτυρα και τρέφονται πολλαπλή επούλωση τη δόξα του Χριστού, του Κυρίου μας, ο οποίος μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα που αποδίδουμε δόξα, τιμή και λατρεία, τώρα και στο απέραντο ηλικιών. Αμήν.

σημειώσεις
[1] Ο αυτοκράτορας Αντωνίνος 1ο βασίλεψε από το 138 έως το 161 g
[2] την Κιλικία και την Καππαδοκία – μια περιοχή της Μικράς Ασίας.
[3] Η πόλη Κομάνων ήταν στο βόρειο-ανατολικά. μέρος της Μικράς Ασίας, στην επαρχία του Πόντου. – Στην ιστορία της Χριστιανικής Εκκλησίας, αυτή η πόλη είναι γνωστή ως τόπος εξορίας του ΑγίουΙωάννου του Χρυσοστόμου (δείτε τη ζωή του από 13 Νοεμβρίου.). Ωστόσο, καταλαβαίνουν κάποια από την πόλη εδώ Κομάνων, ο οποίος ήταν στην Καππαδοκία.






Τετάρτη 30 Μαΐου 2018




Ἀπολυτίκιον 
Ήχος πλ. δ'.
Εὐλογητὸς εἶ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ πανσόφους, τοὺς ἁλιεῖς ἀναδείξας, καταπέμψας αὐτοῖς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, καὶ δι' αὐτῶν, τὴν οἰκουμένην σαγηνεύσας· φιλάνθρωπε, δόξα σοι.




Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ΄.
Ὅτε καταβὰς τὰς γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν ἔθνη ὁ Ὕψιστος· ὅτε τοῦ πυρὸς τὰς γλώσσας διένειμεν, εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσε· καὶ συμφώνως δοξάζομεν, τὸ πανάγιον Πνεῦμα.




«Сошествие Святого Духа на апостолов». Архиепископская мастерская в Великом Новгороде. Рубеж XV—XVI веков.
"Η Κάθοδος του Αγίου Πνεύματος μετά των Αποστόλων». Εικόνα τοῦ αιώνα XV-XVI. στο Αρχιεπισκοπικό κατάστημα στο Νόβγκοροντ.



Δ Ι Α Β Α Σ Τ Ε


(σελίδες  244 - 255)







Όσιος Ισαάκιος ο Ομολογητής ηγούμενος Μονής Δαλμάτων



Ψήφῳ Θεοῦ πρὸς θεῖον ἤρθη χωρίον,
Γῆς, Ἰσαάκιος ἐκλιπὼν τὸ χωρίον.
Θεῖον Ἰσαάκιον μόρος εἷλεν ἑνὶ τριακοστῇ.




Ψήφω Θεού προς θείον ήρθη χωρίον,
Γης Iσάκιος εκλιπών το χωρίον.
Γην λίπεν Iσακίου τριακοστή κυδάλιμον κηρ.



Βιογραφία

Ο Όσιος Ισαάκιος καταγόταν από την Συρία και έζησε στα χρόνια του βασιλιά Ουάλη (364 μ. Χ.), που ήταν υποστηρικτής των Αρειανών. Κάποτε οι Οστρογότθοι, παρά την απαγόρευση της κυβέρνησης, κατασκήνωσαν στη Θράκη και απειλούσαν την Κωνσταντινούπολη. Τότε ο Ουάλης αναγκάσθηκε να βαδίσει εναντίον τους. Ο Ισαάκιος, που ήταν ηγούμενος στη Μονή Δαλμάτων, βγήκε και συνάντησε τον πολέμιο των ορθοδόξων Ουάλη, και αφού έπιασε από τα χαλινάρια το άλογο του, του είπε: «Άπόδος ταις ποίμναις τους αρίστους νομέας και λήψη την νίκην άπονητί ει δε τούτων μηδέν δεδρακώς παρατάξαιο, μαθήσει τη πείρα ότι σκληρόν το προς κέντρα λακτίζειν ούτε γαρ έπανήξεις και προσαπολέσεις την στρατιάν» (Πράξεις των Αποστόλων, κστ' 14). Δηλαδή, δώσε στά ποίμνια τους άριστους ποιμένες και χωρίς κόπους θα πάρεις τη νίκη. Αν, όμως, δεν αποδεχθείς αυτά που σου λέω και δε συμφωνήσεις μαζί τους, θα μάθεις από την πείρα ότι είναι σκληρό πράγμα να κλωτσάς στα καρφιά. Διότι ούτε εσύ πρόκειται να γυρίσεις από τον πόλεμο, και σύντομα θα χάσεις και το στράτευμα. Ο Ουάλης όχι μόνο δεν πείσθηκε από τα λόγια του ηγουμένου, αλλά αφού τον ειρωνεύθηκε, τον έριξε μέσα σε ένα κρημνώδες φαράγγι. Ο Ισαάκιος από θαύμα δεν έπαθε απολύτως τίποτα. Ο δε Ουάλης έπαθε αυτά που προφήτευσε ο Άγιος ηγούμενος.



Исаакий игумен Далматинский, прп., исп. (30 мая)
Менологий  28 -31 мая; Византия. Греция; XIV в.; 
памятник: Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion); 10 x 13 см.; местонахождение: Англия. Оксфорд. Бодлеанская Библиотека 
(Bodleian Librry)
Όσιος Ισαάκιος ο Ομολογητής ηγούμενος Μονής Δαλμάτων
Βυζαντινό Μηνολόγιο τού Μαίου (28 - 31)  τού 14ου αιώνα μ.Χ.
 και ευρίσκεται Αγγλία. Βιβλιοθήκη Bodleian στην Οξφόρδη. Αγγλία



Στις 9 Αυγούστου του 378 μ.Χ., διεξήχθη γύρω από την Αδριανούπολη σφοδρή μάχη, κατά την οποία ο αυτοκρατορικός στρατός κατατροπώθηκε, αφού φονεύθηκαν πολλοί από τους άριστους στρατηγούς του. Ο Ουάλης, καταφεύγοντας εντός αχυρώνος, για να σωθεί, κάηκε ζωντανός, μαζί με τον αρχιστράτηγό του.

Ως ηγούμενος παρευρέθηκε στη Β' Οικουμενική Σύνοδο, που συνήλθε στην Κωνσταντινούπολη το 381 μ.Χ., συντελώντας τα μέγιστα στην επιτυχία αυτής.

Προαισθανόμενος το τέλος του, αφού διόρισε διάδοχό του τον Όσιο Δαλμάτιο (τιμάται 3 Αυγούστου), κοιμήθηκε με ειρήνη σε βαθύ γήρας το 396 μ.Χ.

Η μνήμη του Οσίου Ισαάκιου επαναλαμβάνεται και στις 3 Αυγούστου.






Ιερά Λείψανα: Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Ισαάκιου βρίσκεται στη Μονή Κύκκου Κύπρου.



Μωσαικό  (1850 μ.Χ) του Καθεδρικού Ιερού Ναού του Αγίου Ισαάκ
στην Αγία Πετρούπολη








Βόρεια Πόρτα του Καθεδρικού Ιερού Ναού του Αγίου Ισαάκ
στην Αγία Πετρούπολη




















Ἀπολυτίκιον 

Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Τύπος πέφηνας, τῆς ἐγκρατείας, καὶ ἑδραίωμα, τῆς Ἐκκλησίας, Ἰσαάκιε Πατέρων ἀγλάϊσμα· ἐν ἀρεταῖς γὰρ φαιδρύνας τὸν βίον σου, Ὀρθοδοξίας τὸν λόγον ἐτράνωσας. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαο ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.


 Άγιος Ισαάκιος με τη ζωή. Εικονίδιο. Ρωσία (επιστολή Ρομανώφ). 1883


Κοντάκιον

Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Ὡς τῶν Ὁσίων ἀκριβέστατον ὑπόδειγμα· καὶ εὐσεβείας πρακτικώτατον ἐκφάντορα· ἀνυμνοῦμέν σε οἱ δούλοι σου θεοφόρε. Ἀλλ’ ὡς χάριτος τῆς θείας καταγώγιον, ναοὺς ἔργασθαι ἡμᾶς φωτὸς τοῦ Πνεύματος, τοὺς βοῶντάς σοι, χαίροις Πάτερ Ἰσαάκιε.



Ο  Απόστολος Πέτρος και ο Αγιος Ισαάκ της Δαλματίας


Μεγαλυνάριον

Χαίροις Μοναζόντων ὑπογραμμός, καὶ Μονῆς Δαλμάτων, κυβερνήτης ὁ ἀπλανής· χαίροις χαρισμάτων, ταμεῖον θεοβρύτων, Ἰσαάκιε παμμάκαρ, Ἀγγέλων σύσκηνε.





ДНИ ПАМЯТИ:

4 апреля

12 июня

16 августа

ЖИТИЕ







Пре­по­доб­ный Иса­а­кий про­ис­хо­дил «с во­сто­ка», по всей ве­ро­ят­но­сти из Си­рии. Он под­ви­зал­ся в пу­стыне, по­ка не услы­шал го­лос с небес, по­велев­ший ему от­пра­вить­ся в Кон­стан­ти­но­поль. При­быв ту­да, свя­той за­стал сто­ли­цу охва­чен­ной ере­сью ари­ан­ства, при­вер­жен­цем ко­то­рой был им­пе­ра­тор Ва­лент (364–378). Ко­гда им­пе­ра­тор со­би­рал­ся на вой­ну с вар­ва­ра­ми[1], прп. Иса­а­кий несколь­ко раз под­хо­дил к нему с уве­ще­ва­ни­я­ми, про­ся от­крыть церк­ви и пре­кра­тить го­не­ния на пра­во­слав­ных. За это при­бли­жен­ные им­пе­ра­то­ра из­би­ли свя­то­го, а Ва­лент при­ка­зал бро­сить его в зло­вон­ное бо­ло­то, из ко­то­ро­го жи­вым не вы­би­ра­лось ни од­но су­ще­ство. Но 2 ан­ге­ла чу­дес­ным об­ра­зом из­ба­ви­ли прп. Иса­а­кия от ги­бе­ли. При­дя к им­пе­ра­то­ру в по­след­ний раз, он пред­ска­зал ему по­ра­же­ние в войне и ги­бель в огне. Раз­гне­ван­ный им­пе­ра­тор по­ве­лел бро­сить по­движ­ни­ка в тем­ни­цу до сво­е­го воз­вра­ще­ния. По про­ро­че­ству свя­то­го ар­мия Ва­лен­та бы­ла раз­би­та вар­ва­ра­ми, а им­пе­ра­тор, спа­са­ясь бег­ством, сго­рел в де­ре­вян­ном ам­ба­ре, по­до­жжен­ном пре­сле­до­ва­те­ля­ми.

О встре­че прп. Иса­а­кия с Ва­лен­том и пред­ска­за­нии по­ра­же­ния и ги­бе­ли им­пе­ра­то­ра со­об­ща­ют так­же цер­ков­ные ис­то­ри­ки блж. Фе­о­до­рит Кир­ский[2], Со­зо­мен[3] и неко­то­рые дру­гие. В си­нак­сар­ном Жи­тии прп. Исаакия[4] в свя­зи с эти­ми со­бы­ти­я­ми при­ве­де­на ис­то­рия, не встре­ча­ю­ща­я­ся в дру­гих ре­дак­ци­ях: святой узнал о ги­бе­ли им­пе­ра­то­ра еще до то­го, как ве­сти до­шли до Кон­стан­ти­но­по­ля, ибо он чу­дес­ным об­ра­зом чув­ство­вал за­пах со­жжен­но­го те­ла, до­но­сив­ший­ся с ме­ста сра­же­ния[5]. Эта ис­то­рия бы­ла впо­след­ствии пе­ре­ска­за­на ис­то­ри­ком Иоан­ном Зо­на­рой[6].

По­сле смер­ти им­пе­ра­то­ра Ва­лен­та на пре­стол взо­шел им­пе­ра­тор Фе­о­до­сий I Ве­ли­кий (379–395). Услы­шав о про­ро­че­стве свя­то­го, им­пе­ра­тор при­ка­зал от­пу­стить его из тем­ни­цы и с по­че­стя­ми при­нял во двор­це. По­сле это­го прп. Иса­а­кий, со­глас­но Жи­тию, участ­во­вал во II Все­лен­ском Со­бо­ре (381) (од­на­ко в спис­ках участ­ни­ков Со­бо­ра он не от­ме­чен). За­тем свя­той хо­тел вер­нуть­ся в пу­сты­ню, но бла­го­че­сти­вые вель­мо­жи Са­тур­нин и Вик­тор про­си­ли его не по­ки­дать Кон­стан­ти­но­поль и не остав­лять сво­их ду­хов­ных чад. Вняв их уго­во­рам, прп. Иса­а­кий по­про­сил по­стро­ить ему ке­лью. Каж­дый из вель­мож воз­вел в сво­ем име­нии жи­ли­ще для него, и свя­той вы­брал скром­ную ке­лью, со­ору­жен­ную Са­тур­ни­ном. Она на­хо­ди­лась в при­го­ро­де Кон­стан­ти­но­по­ля, за го­род­ски­ми сте­на­ми. К свя­то­му при­хо­ди­ло мно­го лю­дей из го­ро­да, он по­се­щал жи­те­лей по их прось­бам, чтобы по­мо­лить­ся с ни­ми и бла­го­сло­вить их до­ма. Им­пе­ра­тор Фе­о­до­сий так­же неод­но­крат­но при­гла­шал его во дво­рец. Прп. Иса­а­кий все­гда стре­мил­ся по­мо­гать бед­ным, и ес­ли кто-то, встре­тив его на до­ро­ге, про­сил ми­ло­сты­ни, то он сни­мал с се­бя плащ и от­да­вал ни­ще­му. Ес­ли он воз­вра­щал­ся из го­ро­да и во­ро­та уже бы­ли за­кры­ты, то по­сле мо­лит­вы и крест­но­го зна­ме­ния свя­то­го они все­гда чу­дес­ным об­ра­зом от­кры­ва­лись. Через неко­то­рое вре­мя во­круг ке­льи Иса­а­кия был ос­но­ван мо­на­стырь, впо­след­ствии на­зван­ный Дал­ма­та мо­на­стырь, ко­то­рый счи­тал­ся древ­ней­шим в Кон­стан­ти­но­по­ле[7]; там свя­той про­жил до кон­ца сво­их дней.

По­чув­ство­вав при­бли­же­ние смер­ти, прп. Иса­а­кий со­звал уче­ни­ков, на­став­лял их в пра­вой ве­ре и вы­брал сре­ди них од­но­го, по име­ни Дал­мат, ко­то­ро­го на­зна­чил сво­им пре­ем­ни­ком.

По­сле кон­чи­ны свя­то­го им­пе­ра­тор при­ка­зал со­вер­шить тор­же­ствен­ное по­гре­бе­ние с про­цес­си­ей к церк­ви св. Ири­ны (ко­то­рая то­гда бы­ла ка­фед­раль­ным со­бо­ром Кон­стан­ти­но­по­ля). Бра­тия мо­на­сты­ря и уче­ни­ки свя­то­го ис­про­си­ли раз­ре­ше­ние по­ло­жить остан­ки Иса­а­кия в церк­ви св. Сте­фа­на, по­стро­ен­ной непо­да­ле­ку от Дал­мат­ско­го мо­на­сты­ря. Св. Иса­а­кий был по­гре­бен в ал­та­ре это­го хра­ма, спра­ва от свя­то­го пре­сто­ла.

Ис­хо­дя из тек­ста Жи­тия Иса­а­кия, го­дом его смер­ти сле­ду­ет счи­тать 383-й[8]. Од­на­ко дру­гие ис­точ­ни­ки та­кую да­ту не под­твер­жда­ют. Со­глас­но Жи­тию Дал­ма­та, Иса­а­кий жил еще при ар­хи­епи­ско­пе Ат­ти­ке (406–425). Кал­ли­ник, ав­тор Жи­тия прп. Ипа­тия Ру­фи­ни­ан­ско­го, так­же со­об­ща­ет, что св. Иса­а­кий был жив еще в 406 г., ко­гда по­се­щал прп. Ипа­тия в его мо­на­сты­ре. При этом дру­гая вер­сия Жи­тия Дал­ма­та, из­дан­ная М. Ге­део­ном, под­твер­жда­ет 383 г. как да­ту кон­чи­ны свя­то­го, од­на­ко сам из­да­тель кри­ти­че­ски от­но­сит­ся к да­ти­ров­кам это­го со­чи­не­ния, ука­зы­вая на раз­но­об­раз­ные несо­от­вет­ствия, встре­ча­ю­щи­е­ся в тек­сте[9].

Ис­сле­до­ва­те­ли неод­но­крат­но за­тра­ги­ва­ли этот во­прос, и, по об­ще­му мне­нию, 383 г. нель­зя счи­тать го­дом смер­ти пре­по­доб­но­го. В на­сто­я­щее вре­мя об­ще­при­знан­ной яв­ля­ет­ся да­ти­ров­ка его кон­чи­ны пе­ри­о­дом по­сле 406 г.[10] Неко­то­рые ис­сле­до­ва­те­ли бо­лее кон­крет­но опре­де­ля­ют год смер­ти св. Иса­а­кия. Так, А. Ка­ме­рон от­но­сит его кон­чи­ну к 416 г. на ос­но­ва­нии дан­ных о церк­ви пер­во­мч. Сте­фа­на, в ко­то­рой бы­ли по­ло­же­ны мо­щи Иса­а­кия[11]. Су­ще­ству­ет мне­ние, что свя­той скон­чал­ся в 424 или 425 г.[12]

Со­глас­но О. Мей­нар­ду­су, ча­сти­цы мо­щей прпп. Иса­а­кия и Дал­ма­та хра­нят­ся в ски­ту Но­вая Фива­и­да на Афоне[13].

По­чи­та­ние прп. Иса­а­кия в Рос­сии свя­за­но с лич­но­стью им­пе­ра­то­ра Пет­ра I, день рож­де­ния ко­то­ро­го (30 мая) сов­пал с днем па­мя­ти свя­то­го. Им­пе­ра­тор счи­тал его сво­им небес­ным по­кро­ви­те­лем, и в честь свя­то­го был воз­двиг­нут Иса­а­ки­ев­ский со­бор в С.-Пе­тер­бур­ге.


См. так­же: «Жи­тие пре­по­доб­но­го от­ца на­ше­го Иса­а­кия Ис­по­вед­ни­ка» в из­ло­же­нии свт. Ди­мит­рия Ро­стов­ско­го.


При­ме­ча­ния

[1] Речь идет о по­хо­де про­тив ве­ст­го­тов 378 г.

[2] Theodoret. Hist. eccl. IV 34

[3] Sozom. Hist. eccl. V 40

[4] Су­ще­ству­ет две вер­сии Жи­тия прп. Иса­а­кия. Бо­лее пол­ная (BHG, N 956) со­хра­ни­лась в ру­ко­пи­си Vat. gr. 1671 (X в.) и из­да­на бол­лан­ди­ста­ми (ActaSS. Mai. T. 7. P. 247–258). Ее пе­ре­вод на сла­вян­ский язык со­дер­жит­ся в Су­п­расль­ском сбор­ни­ке (XI в.), а так­же вклю­чен под 21 мар­та в ВМЧ митр. Ма­ка­рия (Иосиф, ар­хим. Оглав­ле­ние ВМЧ. С. 37; Ива­но­ва К. Bibliotheca Hagiographica Balcano-Slavica. Со­фия, 2008. С. 493). Ав­тор, по всей ве­ро­ят­но­сти, был ино­ком Дал­ма­та мо­на­сты­ря. Ис­сле­до­ва­те­ли обыч­но да­ти­ру­ют это Жи­тие VI–VIII вв. (Dagron. 1970. P. 231; Lenski. 2004. P. 108). Крат­кая вер­сия (BHG, N 955) оста­ет­ся неиз­дан­ной, лат. пе­ре­вод был осу­ществ­лен А. Лип­по­ма­ном и из­дан вме­сте с пол­ной вер­си­ей Жи­тия (ActaSS. Mai. T. 7. P. 258-260). Крат­кое си­нак­сар­ное Жи­тие прп. Исаакия (BHG, N 956b), со­дер­жа­щее неко­то­рые све­де­ния, не встре­ча­ю­щи­е­ся в др. вер­си­ях, бы­ло из­да­но Ф. Аль­ке­ном в 1948 г. Н. Лен­ски вы­ска­зал пред­по­ло­же­ние, что обе ре­дак­ции Жи­тия, а так­же крат­кое си­нак­сар­ное Жи­тие вос­хо­дят к од­но­му ар­хе­ти­пу (Lenski. 2004. P. 108). Ис­сле­до­ва­тель Ф. Но упо­ми­на­ет о су­ще­ство­ва­нии еще од­ной вер­сии Жи­тия Иса­а­кия – в ру­ко­пи­си Paris. gr. 1453 (XII в.). Fol. 225v – 226 и при­во­дит из нее неболь­шой от­ры­вок, од­на­ко пол­ный текст до сих пор оста­ет­ся неиз­дан­ным (Nau F. Sur les mots ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ et ΠΟΛΙΤΕΥΟΜΕΝΟΣ et sur plusieurs texts grecs relatifs à Saint Étienne // ROC. 1906. Vol. 11. P. 198-216).
До­пол­ни­тель­ные све­де­ния об Иса­а­кии и о Дал­ма­те мож­но по­черп­нуть из Жи­тия прп. Ипа­тия Ру­фи­ни­ан­ско­го (Callinicos. Vie d'Hypatios / Introd., texte crit., trad. et not. G. J. M. Bartelink. P., 1971. (SC; 177)), ко­то­рое, по мне­нию ис­сле­до­ва­те­лей, яв­ля­ет­ся бо­лее до­сто­вер­ным с ис­то­ри­че­ской точ­ки зре­ния со­чи­не­ни­ем, т. к. оно бы­ло со­зда­но вско­ре по­сле опи­сы­ва­е­мых со­бы­тий; имен­но к это­му Жи­тию сле­ду­ет об­ра­щать­ся в слу­чае со­мни­тель­ных да­ти­ро­вок.

[5] Halkin F. Le synaxaire grec de Christ Church, à Oxford // AnBoll. 1948. Vol. 66. P. 77

[6] Zonara. Epit. hist. XIII 16

[7] Theoph. Chron. P. 443

[8] Это слу­чи­лось при им­пе­ра­то­ре Фе­о­до­сии I (379–395), по­сле объ­яв­ле­ния со­пра­ви­те­лем его сы­на Ар­ка­дия (383), при ар­хи­еп. Нек­та­рии (381–397), в год кон­суль­ства Ме­робав­да и Са­тур­ни­на (383).

[9] Γεδεών. 1899. Σ. 144–145

[10] См.: Pargoire. Les débuts. 1899. P. 124; Idem. Date de la mort. 1899. P. 145; Dagron. 1970. P. 233; Lenski. 2004. P. 109.

[11] Cameron A., Long J. Barbarians and Politics at the Court of Arcadius. Berkeley, 1993. P. 73–75). Су­ще­ству­ет мне­ние, что И. скон­чал­ся в 424 или 425 г. (Παπαδόπουλος Σ. Γ. ᾿Ισαάκιος // ΘΗΕ. Τ. 6. Σ. 1007).

[12] Παπαδόπουλος Σ. Γ. ᾿Ισαάκιος // ΘΗΕ. Τ. 6. Σ. 1007

[13] Meinardus O. F. A. A Study of the Relics of Saints of the Greek Orthodox Church // Oriens Chr. 1970. Bd. 54. S. 166, 194

МОЛИТВЫ

Тропарь преподобных Исаакия, Далмата и Фавста
глас 4
Боже отец наших,/ творяй присно с нами по Твоей кротости,/ не отстави милость Твою от нас,/ но молитвами их// в мире управи живот наш.
Кондак преподобного Исаакия
глас 8

Яко угодник Божий верный,/ по Христове Церкви ревностию разжегся,/ бразды Валентовы удержав,/ пророчески тому о затворении Церкве пагубную смерть предрекл еси, преподобне./ Темже присно моли о нас, чтущих тя, Исаакие преподобне.






MEMORIAL ΗΜΕΡΕΣ:

4ης, Απριλίου

12 Ιουνίου

16 του Αυγούστου

ΖΩΗ ΤΟΥ

Rev. Ισαάκ ήρθε "από την Ανατολή», κατά πάσα πιθανότητα από τη Συρία. Εργάστηκε στην έρημο, μέχρι που άκουσα μια φωνή από τον ουρανό, τον διέταξε να πάει στην Κωνσταντινούπολη. Φτάνοντας εκεί, βρήκε ένα ιερό κεφάλαιο καλύπτεται αίρεση του Αρειανισμού, που ήταν οπαδός του αυτοκράτορα Ουάλη (364-378). Όταν ο αυτοκράτορας ήταν να πάμε σε πόλεμο με τους βαρβάρους [1], st. Ισαάκ πολλές φορές τον πλησίασε με παραινέσεις ζητώντας ανοιχτά εκκλησίες και να σταματήσει η δίωξη των Ορθοδόξων. Κατά τη διάρκεια αυτής της κατά προσέγγιση κτύπησε το άγιο αυτοκράτορα, Valens και διέταξε να τον ρίξουν σε ένα δύσοσμο τέλμα, από την οποία ζουν να μην επιλέξουν οποιοδήποτε πλάσμα. 2 Αλλά ο άγγελος ως εκ θαύματος απελευθερωθεί st. Ισαάκ από το θάνατο. Όταν ήρθε στον αυτοκράτορα για τελευταία φορά, είχε προβλέψει την ήττα του στον πόλεμο και το θάνατο στη φωτιά. Η οργισμένη αυτοκράτορας διέταξε να εγκαταλείψει την ασκητική στη φυλακή μέχρι την επιστροφή του. Σύμφωνα με την προφητεία του Αγίου Βαλεντίνου στρατός νικήθηκε από τους βαρβάρους, και ο αυτοκράτορας, που φεύγουν, σε ένα ξύλινο αχυρώνα καίγεται, που σε διώκτες φωτιά.

Σχετικά με τη συνεδρίαση του st. Ισαάκ με Valens και την πρόβλεψη την ήττα και το θάνατο της έκθεσης του αυτοκράτορα και την εκκλησία ιστορικούς BL. Θεοδώρητος Κύρου [2], Sozomen [3] και κάποιοι άλλοι. Η ζωή του Αγίου sinaksarnom. Ισαάκ [4] σε σχέση με αυτά τα γεγονότα, δείτε την ιστορία, που δεν υπάρχουν σε άλλες εκδόσεις:. Άγιος μάθει για τον Αυτοκράτορα του θανάτου, ακόμη και πριν η είδηση ​​έφτασε στην Κωνσταντινούπολη, γιατί ως εκ θαύματος μυρωδιά της καμένης φορείς, wafting στη μάχη [5] Αυτή η ιστορία αργότερα επανέλαβε ο ιστορικός Ιωάννης Ζωναράς [6].

Μετά το θάνατο του αυτοκράτορα Ουάλη κατά τη βασιλεία του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α ο Μέγας (379-395). Μετά την ακρόαση σχετικά με την προφητεία του αγίου, ο αυτοκράτορας διέταξε την απελευθέρωσή του από τη φυλακή και έχει λάβει τιμητικές διακρίσεις στο παλάτι. Στη συνέχεια, Σεβ. Ισαάκ, σύμφωνα με την Ζωή, συμμετείχε στην Οικουμενική Σύνοδο II (381) (αλλά δεν σημειώνονται στους καταλόγους των μελών του Συμβουλίου). Τότε ο άγιος ήθελε να πάει πίσω στην έρημο, αλλά ο ευσεβής ευγενής Σατουρνίνος και Victor παρακάλεσε τον να μην εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη και να μην αφήσει τα πνευματικά του παιδιά. Έχοντας ακούσει παρακλήσεις τους, st. Ισαάκ του ζήτησε να κτίσει ένα κελί. Κάθε μία από τις ευγενείς ανεγερθεί στο σπίτι περιουσία του για αυτόν, και ο άγιος επέλεξε μια μέτρια κυττάρων, δομές Σατουρνίνος. Ήταν σε ένα προάστιο της Κωνσταντινούπολης, έξω από τα τείχη της πόλης. Από το Άγιο πολλοί άνθρωποι βγήκαν από την πόλη, επισκέφθηκε τους κατοίκους μετά από αίτησή τους, να προσευχηθούν μαζί τους και ευλογεί τα σπίτια τους. Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος επανειλημμένα, επίσης, τον κάλεσε στο παλάτι. Σεβάσμια. Ισαάκ πάντα προσπαθούσε να βοηθήσει τους φτωχούς, και αν κάποιος τον βρήκε στο δρόμο, παρακάλεσε, πήρε το παλτό του και έδωσε το ζητιάνο. Όταν επέστρεψε από την πόλη, και οι πύλες έκλεισαν, μετά την προσευχή και σημάδι του σταυρού του Αγίου πάντα άνοιξε ως εκ θαύματος. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, η μονή ιδρύθηκε γύρω από το κύτταρο Ισαάκ, που αργότερα ονομάστηκε μοναστήρι Dalmata, το οποίο θεωρείται το παλαιότερο στην Κωνσταντινούπολη [7]? υπάρχει άγιος έζησε μέχρι το θάνατό του.

Ανίχνευση της προσέγγισης του θανάτου, st. Ισαάκ κάλεσε τους μαθητές, καθοδηγώντας τους στη σωστή πίστη, και επέλεξε ένα από αυτά, το όνομα Dalmat, ο οποίος όρισε διάδοχό του.

Μετά το θάνατο του ιερού αυτοκράτορας διέταξε να προβεί στην επίσημη νεκρική πομπή στην εκκλησία του Αγίου Ειρήνη (ο οποίος ήταν τότε ο καθεδρικός ναός της Κωνσταντινούπολης). Αδελφοί του μοναστηριού και οι μαθητές του Αγίου ζητήσει άδεια για να βάλει τα ερείπια της εκκλησίας του Αγίου Ισαάκ. Stephen, που χτίστηκε όχι μακριά από το μοναστήρι της Δαλματίας. Αγίου Ισαάκ θάφτηκε στο τέμπλο του ναού, στα δεξιά της Αγίας Έδρας.

Με βάση το κείμενο της ζωής του Ισαάκ, θα πρέπει να θεωρείται το χρόνο του θανάτου του την 383η [8]. Ωστόσο, άλλες πηγές, όπως η ημερομηνία δεν έχει επιβεβαιωθεί. Σύμφωνα με τη ζωή της Δαλματίας, ο Ισαάκ εξακολουθεί να ζει με τον Αρχιεπίσκοπο Αττικής (406-425). Καλλίνικος, συγγραφέας του Ζωές του Σεβ. Υπατία Rufinianskogo λέει επίσης ότι ο Άγιος Ισαάκ ήταν ακόμα ζωντανός το 406, όταν επισκέπτονται st. Υπατία στο μοναστήρι του. Αυτό είναι μια άλλη εκδοχή της ζωής της Δαλματίας, που δημοσιεύτηκαν από Μ Γεδεών, επιβεβαιώνει την 383 ως την ημερομηνία του θανάτου του αγίου, αλλά ο εκδότης είναι κρίσιμη από τη χρονολόγηση του έργου αυτού, δείχνοντας μια ποικιλία ασυνέπειες στο κείμενο [9].

Οι ερευνητές έχουν επανειλημμένα θέσει το θέμα αυτό, και, υποτίθεται, το 383 δεν μπορεί να θεωρηθεί το έτος του θανάτου του αιδεσιμότατου. Αναγνωρίζεται σήμερα χρονολογείται από το θάνατό του μετά από μια περίοδο 406 [10] Μερικοί ερευνητές ορίζουν ειδικότερα το χρόνο του θανάτου του Αγίου Ισαάκ. Έτσι, A. Cameron θεωρεί το θάνατό του σε 416, με βάση τα στοιχεία για την εκκλησία pervomch. Stephen, στην οποία ο Ισαάκ εξουσίας [11] έχουν τεθεί. Πιστεύεται ότι ο άγιος πέθανε το 424 ή το 425 [12]

Σύμφωνα με τον O. Meinardus, λείψανα των Αγίων. Ισαάκ και Dalmata αποθηκεύεται σε ένα μοναστήρι στο Άγιο Όρος New Fivaida [13].

Η λατρεία του Αγίου .. Ισαάκ στη Ρωσία συνδέεται με την προσωπικότητα του αυτοκράτορα Πέτρου Α ', του οποίου τα γενέθλια (30 Μαΐου) συνέπεσε με την μνήμη του αγίου. Ο αυτοκράτορας τον θεωρούσαν προστάτη τους, και προς τιμήν του καθεδρικού ναού του Αγίου Ισαάκ χτίστηκε στην Αγία Πετρούπολη.


Δείτε επίσης :. "Η ζωή του πατέρα μας Ισαάκ ο Ομολογητής,« όπως παρουσιάστηκε από St. Dimitry του Ροστόφ.


σημειώσεις

[1] Πρόκειται για μια εκστρατεία κατά των Βησιγότθων 378

[2] Θεοδώρητος. Ιστ. Εκκλ. IV 34

[3] Sozom. Ιστ. Εκκλ. V 40

[4] Υπάρχουν δύο εκδοχές της ζωής του Σεβ. Ισαάκ. Fuller (BHG, Ν 956) σώζεται σε χειρόγραφο Vat. gr. 1671 (X γ.) Και δημοσιεύονται από την Bollandists (ActaSS. Mai. Τ 7. Π 247-258). μετάφρασή του στην σλαβική γλώσσα περιέχεται στο Suprasl συλλογής (XI αι.), και είναι επίσης περιλαμβάνονται στο 21 Μαρτίου, Μεγαλομάρτυρα Metropolitan. Μακάριος (Joseph, Μεγαλομάρτυρα Αρχιμανδρίτης Περιεχόμενα Σ 37? .. Κ Ιβάνοφ Bibliotheca Hagiographica Balcano-Slavica Σόφια, 2008. 493 σελ.). Ο συγγραφέας, κατά πάσα πιθανότητα, ήταν ένας μοναχός της μονής Dalmata. Οι ερευνητές συνήθως χρονολογούνται σε αυτή την ζωή του VI-VIII αιώνα. (Dagron 1970. Π 231 ;. Lenski 2004. Ρ 108.). Σύντομη έκδοση (BHG, Ν 955) παραμένει αδημοσίευτη, Lat. μετάφραση έγινε Lippomanom Α και δημοσιεύεται μαζί με τα πλήρη Ζωές έκδοση (ActaSS. Mai. Τ 7. Π 258-260). Σύντομη Ζωή του Αγίου sinaksarnoe. Ισαάκ (BHG, Ν 956b), που περιέχει ορισμένες πληροφορίες δεν βρέθηκαν σε άλλους. Οι εκδόσεις δημοσιεύθηκαν από τον F. Alkenom 1948 N. Lenski πρότεινε ότι και οι δύο εκδόσεις Lives, καθώς και σύντομες sinaksarnoe ζωή και πάλι στο ίδιο αρχέτυπο (Lenski . 2004. Π 108). Ερευνητής ΣΤ Όμως, η αναφορά για την ύπαρξη μια άλλη εκδοχή της ζωής του Ισαάκ - στο χειρόγραφο του Παρισιού. gr. 1453 (XII αιώνα.). Fol. 225v - 226 και οδηγεί από το ένα μικρό κομμάτι, αλλά το πλήρες κείμενο παραμένει αδημοσίευτο (Nau F. Sur les mots ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ et ΠΟΛΙΤΕΥΟΜΕΝΟΣ et sur plusieurs κείμενα grecs relatifs à Saint Etienne // ROC 1906. Τόμος 11. Π 198 .. -216).
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον Ισαάκ και τη Δαλματία μπορεί να φανεί από το βίο του Αγίου .. Υπατία Rufinianskogo (... Καλλίνικος Vie d'Υπάτιος / Introd, TEXTE crit, παραδοσιακά et δεν GJM Bartelink Π, 1971. (SC? ... 177)), η οποία, σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι πιο αξιόπιστη από την ιστορική άποψη .. εγγράφως, ότι σε αυτό δημιουργήθηκε λίγο μετά τα γεγονότα που περιγράφονται? είναι σε αυτή την ζωή του να έρθει σε επαφή σε περίπτωση αμφιβολίας ημερομηνίες.

[5] Halkin F. Le synaxaire grec de Christ Church, à Οξφόρδης // AnBoll. 1948. Vol. 66. Π 77

[6] Ζωναρά. Epit. Ιστ. XIII 16

[7] Theoph. Chron. Π 443

[8] Ήταν κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Θεοδοσίου Α (379-395), μετά τη δήλωση του συν-αντιβασιλέας με το γιο του Arkady (383), στο Αρχιεπισκόπου. Νεκτάριος (381 - 397), κατά το έτος του προξενείου Merobavda και Σατουρνίνος (383).

[9] Γεδεών. 1899. Σ. 144-145

[10] Βλέπε:. Pargoire. Les κάνει το ντεμπούτο του. 1899. Π 124? Idem. Ημερομηνία de la mort. 1899. Π 145? Dagron. 1970. Π 233? Lenski. 2004. Π 109.

[11] Ο Cameron A., Long J. βάρβαροι και Πολιτική στο Δικαστήριο του Αρκαδίου. Berkeley, 1993. Π 73-75). Πιστεύεται ότι Ι πέθανε το 424 ή το 425 (Παπαδόπουλος Σ. Γ. Ισαάκιος // ΘΗΕ. Τ. 6. Σ. 1007).

[12] Παπαδόπουλος Σ. Γ. Ισαάκιος // ΘΗΕ. T. 6. Σ. 1007

[13] Meinardus Ο Φ Α Μια μελέτη των λειψάνων των Αγίων της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας // Oriens Χρ. 1970. Bd. 54. S. 166, 194

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Τροπάριο του Αγίου Ισαάκ, Δαλματία Favst
τόνος 4
Ο Θεός των πατέρων μας, / διαλυθεί για πάντα μαζί μας, σύμφωνα με πραότητα σου, / συμβαδίσουν έλεός σου από εμάς, / αλλά οι προσευχές τους // διέπουν το στομάχι μας στον κόσμο.
Κοντάκιο του Αγίου Ισαάκ
τόνος 8
Yako πιστός υπηρέτης του Θεού, / για την Εκκλησία του Χριστού ζήλο άναψε, / ηνία Valentová αντισταθεί / προφητικά στην Εκκλησία μας για ανάμειξη με ολέθριες προαναγγελθέντος θανάτου Εσύ, ο Αιδεσιμότατος. / Γι προσεύχονται ποτέ για εμάς που σου τιμήσει, ο Αιδεσιμότατος Ισαάκ.

Μετάφραση Google 






Св. Исаакий был сирийским отшельником. Он жил в пустыне во время антихристианских гонений императора Валента (364-379). В 378 г., когда император готовился к военному походу против готов, которые стояли в большом числе на берегах Дуная, угрожая Константинополю, св. Исаакий по Божественному откровению явился пред Валентом и сказал: «Царь! Отопри храмы для православных, и тогда Господь благопоспешествует пути твоему». Но правитель пренебрежительно отмахнулся от пустынника. На следующий день блаженный старец снова предстал перед ним, но Валент опять не прислушался к его словам. И на третий день подвижник подошел к царю. Взяв за узду его коня, Исаакий начал еще усерднее увещевать и просить царя открыть храмы. Когда они дошли до глубокой пропасти, поросшей терниями, раздраженный император приказал стражникам бросить туда святого. По Божией милости, Исаакий упал в терния как на мягкое ложе. Тогда явились ему два светлых мужа в белых сияющих одеждах, извлекли из пропасти и тут же перенесли здравым и невредимым в Константинополь, оставив посреди агоры, куда только что прибыл император. В крайнем изумлении Валент спросил, тот ли перед ним, кого он приказал бросить в пропасть. Святой сказал ему в ответ: «Отопри храмы, и тогда ты возрадуешься. Не послушаешь меня — знай, что, хоть и спасешь свою жизнь бегством, суждено тебе принять смерть от врагов своих на куче соломы». Царь, хотя и был потрясен таким предсказанием, тем не менее не внял ему и приказал сановникам Саторнику и Виктору содержать Исаакия в узах до своего возвращения. Сражение, произошедшее около Адрианополя 9 августа 378 г., обернулось поражением войск императора. Валент сумел выбраться с поля боя и со своим советником спрятался в куче соломы. Варвары, пустившиеся за ним в погоню, обнаружили его там и подожгли. Вот так бесславно погиб тиран, так сбылось пророчество св. Исаакия. Некоторые уцелевшие после битвы воины, вернувшись, желали испытать Исаакия и сказали ему: «Готовься держать ответ за свои слова, ибо император возвращается». А святой им ответил: «Еще семь дней назад до меня дошел запах его сожженных костей». Когда власть взял Феодосий Великий, он, зная, какую роль сыграл в событиях святой инок, освободил его и незамедлительно издал эдикт, по которому православным возвращались храмы после сорокалетнего перерыва. Исаакий решил, что, поскольку его миссия завершена, ему остается лишь вернуться в сирийскую пустыню. Однако Саторник и Виктор со слезами молили святого остаться в городе, чтобы споспешествовать восстановлению иноческой жизни, подорванной во время арианских гонений. В конце концов он уступил при условии, что у него будет келья в уединенном и тихом месте, где он сможет закончить свои дни в безмолвии. Оба сановника, ставшие духовными сыновьями Исаакия, соперничали в усердии, предлагая ему такое место. Подвижник остановил свой выбор на поместье Саторника, расположенном за тогдашней городской оградой, в квартале Псамафия (Саматья), около Ксиролофских ворот. Там он поселился в маленькой келье и стал вести ангелоподобную жизнь отшельника. Каждое утро оба сановника, прежде чем приниматься за дела, приходили к нему за благословением. Все больше и больше благочестивых людей посещали Исаакия ради бесед об истинной вере и духовной жизни. Сам император Феодосий бывал у отшельника, просил дать советы и вступиться перед Господом за него и за империю. Многие христиане приглашали его к себе, и святой, отринув дух тщеславия, иногда покидал келью и навещал их. Понемногу ширился круг его учеников. Место, где он подвизался, вскоре стало первым монастырем Константинополя (382). Под его влиянием возникли другие монашеские сообщества числом до ста пятидесяти иноков как в самом городе, так и в его окрестностях, среди которых и община св. Ипатия в Руфинианском монастыре. Чтобы поддержать их духовное усердие, св. Исаакий регулярно посещал всех иноков. Несмотря на то, что он не обладал никакой официальной властью, он почитался отцом всех столичных иноков. Узнавая, что кто-то остро нуждается, он, если сам не мог помочь, обращался к зажиточным христианам, и те предоставляли нуждающимся еду и одежду. Так св. Исаакий стал не только наставником в вере и духовной жизни, но и в делах милосердия и благотворительности. Когда св. Иоанн Златоуст стал епископом Константинопольским (398), он, видя, что большое число иноков ходит по городу и посещает дома горожан, принял меры против таких нарушений, приказав всем не покидать монастыри. Кроме того, он приступил к реорганизации благотворительности, в частности создал больницу, ответственных за которую назначал сам. Такие важные пастырские меры затмили дела св. Исаакия, и многие иноки почувствовали себя отстраненными. Их недовольством поспешил искусно воспользоваться архиепископ Александрийский Феофил. Он прибыл в Константинополь и, стремясь направить против Златоуста те обвинения, которые выдвигались против него самого, привлек на свою сторону Исаакия и его иноков. И старый отшельник, к сожалению, принял активное участие в Соборе под дубом, будучи среди обвинителей св. Иоанна (403). Златоуст был свергнут и отправлен в ссылку. Однако такой приговор вызвал столь бурный протест, что святой епископ вскоре был восстановлен на престоле, но, увы, ненадолго. Св. Исаакий с тех пор больше не вмешивался в церковные дела и мирно прожил остаток жизни в своем монастыре. Получив Божественное откровение о скором конце своей земной жизни, он собрал учеников, наказал им быть твердыми в истинной вере и назначил Далматина своим преемником, а затем отошел ко Господу (406). Его оплакивал весь народ с императором во главе. После поминальной службы в кафедральном соборе, которую отслужил патриарх, процессия с его останками направилась в монастырь. Но Аврелиан, один из важных дворцовых сановников и горячий почитатель святого, преградил дорогу, выставив военный отряд. Воины завладели святыней и положили тело св. Исаакия в крипту церкви, построенной Аврелианом в честь св. Севастиана. Вынужденные смириться с таким благочестивым насилием, иноки возвратились в монастырь, лишенные утешения от мощей духовного отца. 

Из книги «Синаксарь: Жития святых Православной Церкви», вышедшей в издательстве Сретенского монастыря. 



Αγίου Ισαάκ ήταν ένας Σύριος ερημίτης. Έζησε στην έρημο κατά τη διάρκεια των αντι-χριστιανικό διωγμούς του αυτοκράτορα Ουάλη (364 έως 379). Στο 378, όταν ο αυτοκράτορας ετοιμαζόταν για μια στρατιωτική εκστρατεία εναντίον των Γότθων, οι οποίοι στέκονταν σε ένα μεγάλο αριθμό στις όχθες του Δούναβη, απειλώντας την Κωνσταντινούπολη, St. Ισαάκ από θεία αποκάλυψη εμφανίστηκε πριν Valens και είπε, "ο βασιλιάς! Ξεκλειδώστε εκκλησίες στην Ορθόδοξη, και ο Κύριος blagopospeshestvuet τρόπο σου. " Αλλά ο κυβερνήτης κυμάτισε περιφρονητικά ερημίτης. Την επόμενη μέρα, η ευλογημένη γέρος εμφανίστηκε πριν από αυτόν και πάλι, αλλά Valens και πάλι δεν τον ακούς. Και την τρίτη ημέρα, ο ασκητής πήγε στο βασιλιά. Λαμβάνοντας τα ηνία του αλόγου του, Ισαάκ άρχισε ακόμα πιο δύσκολο να προτρέψει και να ζητήσει από τον βασιλιά να ανοίξει ναούς. Όταν φτάσει σε ένα βαθύ χάσμα κατάφυτος με αγκάθια, ερεθισμένο ο αυτοκράτορας διέταξε τους φρουρούς να ρίξει τον άγιο. Με το έλεος του Θεού, ο Ισαάκ έπεσε σε ένα αγκάθι σαν ένα μαλακό κρεβάτι. Στη συνέχεια, ήρθε σ 'αυτόν δύο φωτεινά λάμπει ο άνθρωπος με τις λευκές στολές, απομακρύνθηκε από τον γκρεμό και στη συνέχεια μετακόμισε στιβαρό και ασφαλές για την Κωνσταντινούπολη, αφήνοντας στη μέση της Αγοράς, όπου ο αυτοκράτορας μόλις είχε φθάσει. Σε απόλυτη έκπληξη Valens ρώτησε αν αυτό μπροστά του, τους οποίους διέταξε να ρίξει στην άβυσσο. Ο άγιος είπε: «Ξεκλειδώστε τους ναούς, και στη συνέχεια να χαίρεστε. Μην ακούτε για μένα - να γνωρίζει ότι, όμως, και να σώσει τη ζωή του από την πτήση, που προορίζονται να πεθάνουν από τους εχθρούς τους σε ένα σωρό από άχυρο ". Ο βασιλιάς, αν και ήταν σοκαρισμένος από μια τέτοια πρόβλεψη, ωστόσο, δεν τον και είπαν αξιωματούχοι λάβουν σοβαρά υπόψη και Victor Satorniku περιλαμβάνουν Ισαάκ στις αλυσίδες πριν από την επιστροφή του. Η μάχη, η οποία έλαβε χώρα κοντά στην Αδριανούπολη, στις 9 Αυγούστου 378, μετατράπηκε σε ήττα των στρατευμάτων του αυτοκράτορα. Valens κατάφερε να ξεφύγει από το πεδίο της μάχης και με σύμβουλό του έκρυψε σε ένα σωρό από άχυρο. Μπάρμπαρα, ας κατά την άσκηση, τον βρήκε εκεί και πυρπολήθηκε. Έτσι άδοξα χάθηκαν τον τύραννο, έτσι εκπλήρωσε την προφητεία του Αγίου Ισαάκ. Κάποιοι επέζησαν μετά τη μάχη οι στρατιώτες επέστρεψαν και ήθελαν να δοκιμάσουν Ισαάκ και του είπε: ". Ετοιμαστείτε να απαντήσει για τα λόγια του, για τον αυτοκράτορα επιστρέφει" Ένας άγιος τους είπε: «Πριν από επτά ημέρες ήρθα με τη μυρωδιά της καμένης τα οστά του." Όταν η κυβέρνηση ανέλαβε ο Μέγας Θεοδόσιος, ήξερε τον ρόλο που διαδραμάτισε στα γεγονότα του ιερομονάχου, τον απελευθέρωσε, και εξέδωσε αμέσως ένα διάταγμα, στο οποίο ορθόδοξες εκκλησίες επέστρεφαν μετά από ένα διάλειμμα των σαράντα. Isaac αποφάσισε ότι, δεδομένου ότι η αποστολή του έχει ολοκληρωθεί, μπορεί να επιστρέψει μόνο σε έρημο της Συρίας. Ωστόσο Satornik και Victor παρακάλεσε με δάκρυα τον άγιο να παραμείνει στην πόλη για να ευημερήσει η αποκατάσταση της μοναστικής ζωής, υπονομεύεται κατά τη διάρκεια της Αριάν διώξεις. Τελικά ενέδωσε με την προϋπόθεση ότι θα είναι σε ένα μοναχικό κελί, και ένα ήσυχο μέρος όπου θα μπορούσε να τελειώσει τις μέρες του στη σιωπή. Τόσο αξιωματούχος, έγινε πνευματική γιοι του Ισαάκ, συναγωνιζόταν σε ζήλο, προσφέροντας μια θέση γι 'αυτόν. Ασκητική επέλεξε περιουσία Satornika που βρίσκεται πίσω από το φράχτη της τότε πόλης, στη συνοικία Psamafiya (ΣΑΜΑΤΑ), σχετικά με την πύλη Ksirolofskih. Εκεί εγκαταστάθηκε σε ένα μικρό κελί και άρχισε να οδηγήσει τη ζωή ενός ερημίτη είναι αγγελική. Κάθε πρωί, οι δύο αξιωματούχοι, πριν από την ανάληψη της υπόθεσης, ήρθε σ 'αυτόν για μια ευλογία. Όλο και περισσότεροι ευσεβείς άνδρες επισκέφθηκαν Ισαάκ για χάρη της συζήτησης σχετικά με την αληθινή πίστη και την πνευματική ζωή. Ο ίδιος ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος επισκέφθηκε το ερημίτη, και ζήτησε να δώσει συμβουλές και να σταθεί ενώπιον του Κυρίου για τον ίδιο και για την αυτοκρατορία. Πολλοί Χριστιανοί έχουν τον προσκάλεσε σε αυτήν, και ιερά, απορρίπτοντας το πνεύμα της ματαιοδοξίας, και μερικές φορές έφυγε από το κελί και επισκέφθηκε τους. Σταδιακά shirilsya κύκλο των μαθητών του. Ο τόπος όπου είχε εργαστεί, σύντομα έγινε η πρώτη μονή της Κωνσταντινούπολης (382). Κάτω από την επιρροή του κάθε άλλη θρησκευτική κοινότητα με έως εκατόν πενήντα μοναχούς, τόσο στην πόλη και στη γύρω περιοχή, μεταξύ των οποίων και η κοινότητα του Αγίου Υπατία στο μοναστήρι Rufinianskom. Προκειμένου να διατηρηθεί η πνευματική ζήλο τους, St. Ισαάκ επισκεπτόταν τακτικά όλους τους μοναχούς. Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος δεν είχε καμία επίσημη αρχή, ήταν σεβαστός πατέρας όλων των μοναχών της πρωτεύουσας. Μαθαίνοντας ότι κάποιος έχει απόλυτη ανάγκη από αυτό, αν δεν μπορούσε να βοηθήσει, απευθύνθηκε σε πλούσιους Χριστιανούς, και ότι έχουν δώσει τροφή και ρουχισμό στους απόρους. Έτσι, St. Ισαάκ έγινε όχι μόνο ένα μέντορα στην πίστη και την πνευματική ζωή, αλλά και στα έργα του ελέους και της φιλανθρωπίας. Όταν St. Ιωάννης ο Χρυσόστομος έγινε επίσκοπος της Κωνσταντινουπόλεως (398), είδε ότι ένας μεγάλος αριθμός των μοναχών με τα πόδια γύρω από την πόλη και να επισκεφθείτε τα σπίτια των κατοίκων της πόλεως, έλαβε μέτρα εναντίον αυτών των παραβιάσεων, και διέταξε όλους να μην εγκαταλείψουν τα μοναστήρια. Επιπλέον, ξεκίνησε μια αναδιοργάνωση φιλανθρωπία, ειδικότερα, έχει δημιουργήσει ένα νοσοκομείο, η οποία είναι υπεύθυνη για το διορισμό τον εαυτό του. Μια τέτοια σημαντική ποιμαντική δράση επισκίασε την υπόθεση του Αγίου Ισαάκ, και πολλοί μοναχοί αισθάνονται αποκλεισμένοι. δυσαρέσκειά τους έσπευσε επιδέξια χρήση Αρχιεπίσκοπος Θεόφιλος Αλεξανδρείας. Έφτασε στην Κωνσταντινούπολη και σε μια προσπάθεια να κατευθύνουν Χρυσοστόμου κατά των αιτιάσεων που προέβαλε εναντίον του, επέστησε την πλευρά του Ισαάκ και τους μοναχούς του. Και το παλιό ερημίτης, δυστυχώς, πήρε ενεργό μέρος στο Συμβούλιο στο πλαίσιο της δρυός, που είναι μεταξύ των εισαγγελέων St. Ιωάννη (403). Χρυσόστομος εκθρονίστηκε και έστειλε στην εξορία. Ωστόσο, αυτή η απόφαση προκάλεσε μια τέτοια κατακραυγή που ο άγιος επίσκοπος σύντομα αποκαταστάθηκε στο θρόνο, αλλά, δυστυχώς, όχι για πολύ. Αγίου Ισαάκ από τότε δεν είναι πλέον παρεμβαίνει στις υποθέσεις της εκκλησίας, και ειρηνικά πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του σε ένα μοναστήρι. Έχοντας λάβει τη θεία αποκάλυψη της επικείμενης τέλος της επίγειας ζωής του, μάζεψε τους μαθητές, τους έδωσε εντολή να είναι σταθερή στην αληθινή πίστη και της Δαλματίας όρισε διάδοχό του, και στη συνέχεια πήγε στον Κύριο (406). Ο ίδιος θρήνησε ολόκληρο το έθνος με τον αυτοκράτορα στο κεφάλι του. Μετά από ένα μνημόσυνο στον καθεδρικό ναό, ο οποίος υπηρέτησε τον πατριάρχη, η πομπή με τα λείψανά του πήγε στο μοναστήρι. Αλλά Aurelian, μία από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες του παλατιού και ζεστό θαυμαστής του αγίου, μπλοκάρει το δρόμο, κρατώντας ένα στρατιωτικό απόσπασμα. Στρατιώτες κατέλαβαν ένα ιερό και τοποθέτησε το σώμα του Αγίου Ισαάκ στην κρύπτη του ναού, που χτίστηκε προς τιμήν του Αγίου Aurelian. Sebastian. Αναγκάζονται να συμβιβαστούν με μια τέτοια θεϊκή δύναμη, οι μοναχοί επέστρεψαν στο μοναστήρι, στέρησε από την άνεση του λειψάνου του πνευματικού πατέρα.

Από το βιβλίο «Συναξάριον: Βίοι Αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας», που δημοσιεύθηκε από τον εκδοτικό οίκο της Μονής Sretensky.