Τρίτη 19 Μαρτίου 2024

 

ΕΑΝ   ΘΕΛΕΤΕ
ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ
ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ 
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ






Οι Άγιοι Μάρτυρες Χρύσανθος και Δαρεία







Ζῶσι Χρύσανθος καὶ Δαρεία ἐν πόλῳ,
Κἂν ἐκπνέωσι, ζῶντες εἰσδύντες βόθρῳ.
Χῶσαν συζυγίην δεκάτῃ ἐνάτῃ ὁμόλεκτρον.


Βιογραφία

Οι Άγιοι Μάρτυρες Χρύσανθος και Δαρεία έζησαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Νουμεριανού (243 - 284 μ.Χ.). Ο Άγιος Χρύσανθος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ήταν υιός επιφανούς ειδωλολάτρου, του Πολέμωνος. Όμως κατηχήθηκε στην χριστιανική πίστη από κάποιο Χριστιανό και βαπτίσθηκε. Όταν ο πατέρας του πληροφορήθηκε το γεγονός, τον φυλάκισε και, για να τον αποσπάσει από την χριστιανική πίστη, του έδωσε για γυναίκα του την ωραία Δαρεία, η οποία καταγόταν από την Αθήνα και ήταν ειδωλολάτρισσα.

Αντί όμως να προσελκύσει η Δαρεία τον σύζυγό της Χρύσανθο στην ειδωλολατρία, συνέβη το αντίθετο. Πίστεψε κι αυτή στον Χριστό και βαπτίσθηκε. Τότε τους κατήγγειλαν στον ύπαρχο Κελερίνο, ο οποίος τους παρέδωσε στον τριβούνο (διοικητή τάγματος) Κλαύδιο.


Мученики Хрисанф и Дария
Константинополь. 985 
г. Ватиканская библиотека. Рим.
Οι Άγιοι Μάρτυρες Χρύσανθος και Δαρεία
 Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β '. 985 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη. 
Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη






Мчч. Хрисанф и Дария
Примечание: Книжная миниатюра. Франция,14в.
Οι Άγιοι Μάρτυρες Χρύσανθος και Δαρεία
Μικρογραφία (Μινιατούρα) τού 14ου αιώνα μ.Χ. . Γαλλία 






Martyre de saint Chrysanthe et de sainte Daria (Martyrdom of Saints Chrysanthus and Daria). Cote : Français 185 , Fol. 77. Vies de saints, France, Paris, XIVe si
Οι Άγιοι Μάρτυρες Χρύσανθος και Δαρεία
Μικρογραφία (Μινιατούρα) τού 14ου αιώνα μ.Χ. . Γαλλία 




 Το μαρτύριο άρχισε. Αλλά η καρτερία και η επιμονή των μαρτύρων εξέπληξε τον Κλαύδιο, ο οποίος μαζί με την σύζυγό του Ιλαρία, τους υιούς του Ιάσονα και Μαύρο και τους στρατιώτες του (βλέπε ίδια ημέρα) πίστεψε στον Χριστό.

Στην συνέχεια έριξαν τους Αγίους Χρύσανθο και Δαρεία μέσα σε λάκκο και τους ενταφίασαν ζωντανούς. Ήταν το έτος 283 μ.Χ.




Хрисанф и Дария Римские, мч. (19 марта)
Менологий  17 - 20 марта;  Византия. Греция; XIV в.; памятник: Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion); 10 x 13 см.; местонахождение: Англия. Оксфорд. Бодлеанская Библиотека (Bodleian Library)
Οι Άγιοι Μάρτυρες Χρύσανθος και Δαρεία
Βυζαντινό Μηνολόγιο τού Μαρτίου (17 - 20)  τού 14ου αιώνα μ.Χ. και ευρίσκεται Αγγλία. Βιβλιοθήκη Bodleian στην Οξφόρδη. Αγγλία






Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Οἱ Μάρτυρές σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτῶν, τὸ στέφος ἐκομίσαντο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· σχόντες γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλον· ἔθραυσαν καὶ δαιμόνων τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτῶν ταῖς ἱκεσίαις Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως, τῇ ἐπιγνώσει, πᾶσαν ἔλιπες, πατρῴαν πλάνην, καὶ Χριστῷ κατηκολούθησας Χρύσανθε, ᾧ καὶ προσάγεις Δαρείαν τὴν πάνσεμνον, καὶ σὺν αὐτῇ τὸν ἀγῶνα ἐτέλεσας. Μεθ' ἧς πρέσβευε, δοθῆναι τοῖς σὲ γεραίρουσι, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον  
Tὴν σύμπνουν ξυνωρίδα τῶν μαρτύρων τιμήσωμεν, Χρύσανθον ἁγνείας τὸ ἄνθος καὶ Δαρείαν τὴν πάνσεμνον· τῇ πίστει ἑνωθέντες γὰρ σεπτῶς, ἐδείχθησαν τοῦ Λόγου κοινωνοί, ἐναθλήσαντες νομίμως ὑπὲρ αὐτοῦ καὶ σῴζουσι τοὺς ψάλλοντας· δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι δι' ἡμῶν πᾶσιν ἰάματα.

Κοντάκιον
Ἦχος α’. Χορὸς Ἀγγελικός.
Ὡς κρίνον χρυσαυγές, τήν ὀσμήν εὐσεβείας, ἐμπνεύσας δαψιλῶς, Χρύσανθε Ἀθλοφόρε, πρὸς γνῶσιν σωτήριον, τήν Δαρείαν ἐφείλκυσας, μεθ᾽ἧς ἤθλησας, καὶ τὸν ἀρχέκακον ὄφιν, τροπωσάμενος, πρός ἀκηράτους παστάδας, ἀξίως ἐπήρθητε.


Минея - Март (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии.
Μηναίο - Μάρτιος  Εικονίδιο. Russ. τοῦ 17 αἰ..  Από τήν Εκκλησία καί τό Αρχαιολογικό  Μουσειο της Θεολογικής Ακαδημίας της Μόσχας.

Κάθισμα
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Τὸ ὡραιότατον κάλλος ἐπόθησας καὶ τὰ ὁρώμενα κάλλη παρέδραμες, καὶ προσηγάγω τῷ Χριστῷ, χρυσέοις Μάρτυς λόγοις σου, Χρύσανθε μακάριε, τὴν Δαρείαν τὴν ἔνδοξον, ἄθλους διανύσασαν, καὶ τυράννους αἰσχύνασαν, μεθ' ἧς ἡμῶν μνημόνευσε πάντων, τῶν πίστει τελούντων τὴν μνήμην ὑμῶν.

Μεγαλυνάριον
Σύμφρονες ὁμόζυγοι Ἀθληταί, οἱ τοῦ Ζωοδότου, πειθαρχήσαντες τῷ ζυγῷ, χαίρετε ἀπαύστως, Χρύσανθε καὶ Δαρεία, τῆς παγκαλοῦς ἁγνείας, τερπνὰ ἀλάβαστρα.








(μετάφραση Google)


Άγιος Δημήτριος Ροστόφ

Βίοι των Αγίων





Το Μαρτύριο των Αγίων Μαρτύρων του Χρύσανθου και του Δαρείου
Μνήμη 19 Μαρτίου





Κάποιος Πολέμιος, ένας άνθρωπος ευγενικής γέννησης, μετακόμισε με τον γιο του Χρυσάνθου από την Αλεξάνδρεια  2024 στη Ρώμη 2025 . Εδώ δέχθηκε με τιμή και απονεμήθηκε στον αυτοκράτορα της γελοιογραφίας. Επιθυμώντας να εκπαιδεύσει τον Χρυσάνθου, ο Πολέμιος τον έδωσε σε μια φιλοσοφική σχολή. Ένας περιπετειώδης και πολύ λογικός νέος, ο Χρύσανθος, με ζήλια που μελετούσαν διάφορες επιστήμες, βρήκε τυχαία τα βιβλία της Καινής Διαθήκης. προσεκτικά διαβάζοντας και νευρώνοντας το νόημά τους, ο Χρυσάντ σκέφτηκε έτσι:
- Μέχρι τότε, θα πρέπει να είναι, Χρύσανθος, για να μελετήσει τα ειδωλολατρικά κείμενα, γεμάτα σκοτάδι, μέχρι να έρθει να γνωρίζουν το αληθινό φως, το οποίο είναι ένα και κρατήστε την. Διότι δεν θα ήταν σοφό να επιστρέψουμε από το φως στο σκοτάδι. Θα καταστρέψετε τις εργασίες του δόγματος αν απορρίψετε τους καρπούς αυτών των εργασιών. Οι καρποί των εργασιών είναι από το Θεό που τις αναζητά. Διότι ο ίδιος ο Θεός εντολώνει αυτό, όπως διαβάζετε στα βιβλία της Καινής Διαθήκης: "Ρωτήστε και θα σας δοθεί. αναζητήστε, και θα βρείτε? χτυπήσει, και θα ανοίξει υμίν » ( Luk.11: 9 ) Αν θέλουμε να κρατήσουμε αυτό που αναζήτησε και βρήκε, τότε θα είναι σαν μια ανόητη και παράλογη ανθρώπους. Έτσι, κρατήστε σταθερά σε αυτό που θα έπρεπε να κολλήσει με όλη την κατανόηση, έτσι ώστε να μην χάσουν εθελοντικά τόσο κόπο απέκτησε οφέλη: μπορείτε να βρείτε χρυσό και ασήμι, βρήκε ένα πολύτιμο λίθο. Γιατί αναζητήσατε για να βρείτε, και για να βρείτε, να επωφεληθείτε από αυτό που αποκτήθηκε: έτσι, δείτε. για να μην αφαιρέσετε τον θησαυρό που έχετε αποκτήσει.
Σκεπτόμενος με αυτόν τον τρόπο, ο Χρυσάνθρωπος αναζητούσε κάποιον που του είχε διδάξει τη Θεία Γραφή. Και όπως και στην αρχή ήταν η σοφία ενός ακροατή ritorskoy και της φιλοσοφίας και των φοιτητών τους δασκάλους της σοφίας, έτσι και τώρα θέλουν να βρουν τους εκπαιδευτικούς των μη-βιβλίο, αυτό που ήταν κάποτε οι απόστολοι του Χριστού, αγράμματοι ψαράδες που οδήγησαν στη γνώση του Χριστού, αλλά και ολόκληρος ο κόσμος. «Είδαν την τόλμη του Πέτρου και του Ιωάννη, και θεωρείται ότι ήταν αμαθείς και αδαείς ανθρώπους, θαύμασαν? Και να τους αναγνωρισθεί, ότι ήταν με τον Ιησού» ( Πράξεις 4:13. )? Αυτές οι δάσκαλοι και αναζήτηση με επιμέλεια Chrysanth-σοφός νεαρός άνδρας, για την ανάγνωση του Αποστόλου, ο οποίος λέει: «Πού είναι ο σοφός; πού είναι ο γραφέας; πού είναι το quaker αυτής της ηλικίας; Δεν έχει αλλάξει ο Θεός τη σοφία αυτού του κόσμου σε παραφροσύνη; Διότι όταν ο κόσμος μέσω της σοφίας δεν γνώρισε τον Θεό με σοφία » ( 1 Κορινθίους 1: 20-21 · βλ. Ησαΐας 33:18 ).
Έτσι, μια σκέψη και ψάχνει για ένα χριστιανικό δάσκαλο, Χρύσανθος ακούσει για μια χριστιανική ονομάζεται Carpophorus ότι είναι πολύ καλά την Αγία Γραφή? Αυτός ο Carpophorus έζησε, ή καλύτερα να πει, ότι κρύβεται λόγω διωγμού - σε μια συγκεκριμένη σπηλιά, σε ένα άγνωστο μέρος. Ακρόαση για αυτό το χριστιανικό, ευσεβής νεαρός άνδρας πολύ χαρούμενος, και παρακάλεσε σκληρά για να τον ενημερώσει σχετικά με αυτό το χριστιανικό, έτσι του έδειξε το μέρος όπου ο άνθρωπος του Θεού έζησε.
Μετά την εκμάθηση του τόπου κατοικίας του, Χρύσανθος ήρθε για να Carpophorus, την αξιοπρέπεια πρεσβύτερος και δίδαξε τους η Αγία Γραφή και η χριστιανική πίστη? συχνά έρχονται σε αυτόν, του έλαβε εντολή στο δρόμο της σωτηρίας. Δίδαξε στο πρεσβύτερος Carpophorus, Χρύσανθος λίγους μήνες κατανοήσει το μυστήριο της Αγίας Γραφής, και στη συνέχεια έλαβε το βάπτισμα από τον ίδιο. Και έτσι Χρύσανθος καθιερωθεί στη χριστιανική πίστη, και καθιέρωσε τον εαυτό του στην αγάπη του Χριστού, ότι μετά από επτά ημέρες από το βάπτισμά του, ανοιχτά άρχισαν να κηρύττουν στους ανθρώπους του Χριστού του Υιού του Θεού. Ακούγοντας αυτό, μερικοί από τους ευγενείς συγγενείς του Χρύσανθου είπαν στον πατέρα του:
"Κοιτάξτε, θα υπάρξει κρασί σε σας και θα απαιτηθείτε για ό, τι ο γιος σας τολμά να κάνει, γιατί καταδικάζει τους θεούς, κάποιος Χριστός θα αναγνωρίσει ως αληθινό Θεό? και αν η φήμη αυτού έρχεται στον βασιλιά, τότε εξαιτίας του ούτε εσείς ούτε εμάς - οι συγγενείς του - δεν θα συγχωρεθούν και όλοι θα στερηθούμε από τη βασιλική χάρη. Για ποιον τολμά να μιλήσει τόσο βλάσφημες ομιλίες ενάντια στους θεούς, είναι έτσι ένας αντίπαλος των νόμων του βασιλιά.
Εξοργισμένος με Χρύσανθος, ο γιος τομέα πύλη σε ένα σκοτεινό και βρωμερό φυλακή, και αρνήθηκε την πείνα του, μόνο το βράδυ δίνοντας του μια μικρή ποσότητα τροφής. Μακάριοι οι Χρύσανθος ότι η φυλακή θεωρείται και η πείνα δεν είναι τιμωρία, αλλά ως εκπαίδευση σε νηστεία, σιωπή και ταπεινότητα των χριστιανικών ζωές και πανηγύρισαν στο σκοτάδι και να κλείσει τη στέγαση του περισσότερο από ευρύχωρα και φωτεινά θαλάμους.
Με την εκμάθηση αυτού, η οικογένεια και οι συγγενείς έδωσαν τέτοια συμβουλή στην Πολεμία:
- Εάν θέλετε να απενεργοποιήσετε το γιο σας από τη χριστιανική πίστη, τότε τον αφήστε ελεύθερο και απολαύστε τον εαυτό του. Βρείτε τον ένα όμορφο και έξυπνο κορίτσι και συνδυάστε το με το γάμο του και στη συνέχεια θα ξεχάσει τον Χριστιανισμό. Η φυλακή, οι δεσμοί και η πείνα με την οποία βασανίζεις τον Χρυσάνθου, οι χριστιανοί καταλογίζονται σε δόξα και τιμή, περισσότερο από αγωνία.
Κατόπιν αυτού, παρήγγειλα το πεδίο για να προετοιμάσει ένα πολυτελές δωμάτιο, διακοσμούν το στους τοίχους ακριβό ταπετσαρία, βάλτε σε αυτό ένα πολύτιμο κρεβάτι και μαγειρεύουμε όλα για τη διασκέδαση και την ευχαρίστηση. Γιος τότε αποσύρεται από το σκοτάδι, και έχοντας στην πύλη της στα ακριβά τομέα ένδυσης που εισέρχονται στο θάλαμο. Στη συνέχεια εκλέγονται από τους σκλάβους, και τα πιο όμορφα κορίτσια ντυμένοι με εκλεκτά ρούχα τους, η πύλη πεδίο τους στο θάλαμο με το γιο του, τιμωρούνται αυστηρά, ενώ τα κορίτσια, έτσι ώστε να γίνει κάθε δυνατή προσπάθεια για να εξαπατήσει Χρύσανθος για ηδονικός σαρκική αγάπη του Χριστού ως πτέρυγα του. Και υπηρετούν στο θάλαμο σε αφθονία όλα τα τρόφιμα και το καλύτερο κρασί - είναι όμως τα κορίτσια τραγουδούν μπροστά σε μια ιερή Χρύσανθος προσλαμβάνει τραγούδια, χόρευαν μπροστά του, λέγοντας αισχρές λέξεις, με κάθε τρόπο προσπαθεί να πιάσει στην μοιχεία και σαρκική απόλαυση της ευλογημένης ψυχής της νεολαίας.
Ο νεαρός Chrysanth όχι ως νεαρός άνδρας, αλλά ως ένας δοκιμασμένος και αληθινός σύζυγος, αντιμετώπισε τα παιχνίδια και τους πειρασμούς αυτών των κοριτσιών και, αν βρισκόταν ανάμεσα στα δίκτυα, παρέμεινε αμέτοχος. Σε αυτόν τον αγώνα έδειξε ότι είναι ένας αήττητος πολεμιστής του Χριστού, αρνούμενος εντελώς από νόστιμα πιάτα και γλυκά ποτά. στα κορίτσια, έμοιαζαν με ασηπία, αποφεύγοντας να τους αγγίξουν σαν φίδια και έμειναν όλη την ώρα στην προσευχή. Όταν ήταν απαραίτητο για να ενισχυθεί το όνειρο, που βρισκόταν στο έδαφος χωρίς κρεβάτι, μια σαγηνευτική και ξεδιάντροπη λέξεις κορίτσια θεωρούν σαν βέλη και ασπίδα της πίστης τους αντανακλούν μακριά, φωνάζει στο Θεό:
"Πάρτε την ασπίδα και την πανοπλία και σηκώστε για να με βοηθήσετε. Βγάλτε το σπαθί και μπλοκάρετε το μονοπάτι εκείνων που με διώκουν. πείτε στη ψυχή μου: "Είμαι η σωτηρία σας" ( Ψαλμός 34: 2-3 ). Όποιος αγωνίζεται αυτό, τον οποίο ο διάβολος έχει εγείρει πάνω μου, θα μπορέσει να ξεπεράσει, εκτός αν το δεξί σου χέρι κατακτηθεί και δεν κερδίσει. Πειρασμό από αυτόν που σκέφτεται την δική του δύναμη για να ξεπεράσει το σαρκικό πάθος και να τηρούν αγνότητα, εκτός εάν η φλόγα της σάρκας δεν θα σβήσει από τη βροχή του ελέους σου. Δεν είναι δυνατή η ψυχή να φτάσει οικισμούς σου, αν δεν την dovedesh εκεί, επειδή το σαρκικό πάθος σαν ένα ύπουλο τέρας που καραδοκεί στην έρημο καθημερινή φασαρία της καταστροφής των ανθρώπινων ψυχών, και αν κάποιος θα φύγει δόντια του, πρέπει να επιστρέψει ειλικρινά ευχαριστώ τον Θεό του Στον Σωτήρα, διότι μέσα από εσάς θα απαλλαγούμε από μια τέτοια κακοήθεια. Και αγνός Ιωσήφ δραπέτευσε το χέρι σου, χρησιμοποιώντας μια πόρνη, σαν τα δόντια του αδάμαστο θηρίο - το ένα Ιωσήφ, μη πατέρας κλαίγοντας, δήλωσε: «Το άγριο θηρίο έχει καταβροχθίσει το γιο μου» ( Byt.37: 33 ). Για πραγματικά τη γυναίκα Pentefrieva σαν ένα άγριο θηρίο, του επιτέθηκε, σαν ένα είδος λιονταριού βασανίζεται νύχια ήπια αρνί Ιωσήφ, μεταφέροντάς το στη ανομία ( Byt.39: 12 ). Και τι θα μπορούσε να είναι ένα θηριώδες θηρίο, αν όχι ένας διάβολος και μια γυναίκα; Η φυσική σαρκικές λαγνείας ενθουσιασμένος αγόρι Ιωσήφ, και η γυναίκα ακόμη πιο γοητευμένος από το παιχνίδι του μάτι, πολύτιμα ρούχα, την ομορφιά του προσώπου, τον πλούτο, τη δύναμη και κολακευτικά λόγια γοητευμένος αγνός νεαρός άνδρας σε όλεθρο και το θάνατο. Και είναι θαυμάσιο να αποφεύγει το κακό πιάσιμο του θηρίου! Δεν μάταια, ο πατέρας του είπε, «είναι καλό για μένα, αν ο γιος μου είναι ζωντανός εκεί» ( Γένεση 45: 28 ), λόγω του μεγάλου και επικείμενη, διέφυγε τον θάνατο, και πιο έντονος από ό, τι όταν ήθελε να σκοτώσει τα αδέλφια? Έχει δραπετεύσει από αυτόν τον θάνατο με την παντοδύναμη βοήθεια σας, τον Παντοδύναμο Θεό! γιατί ήσουν μαζί του τότε. Και τώρα εγώ, Κύριε, σε παρακαλώ με ταπεινή δουλειά, δώσε μου βοήθεια σε αυτά τα ζώα και τα φίδια με τα οποία ο πατέρας μου με φυλάκισε σε ένα μέρος. Και κοιμούνται μαγεμένο φίδι, οπότε ναι κοιμάται κατά τη διάρκεια προσευχές ασεβών μου αυτά τα κορίτσια που δεν θα μπορούσε να διεγείρει σε νέους σώμα μου σαρκικές λαγνείας. Βοήθησέ με, Σωτήρας, γιατί γνωρίζω τον αληθινό Θεό, ο οποίος σώσει τους πιστούς σε Σένα και δίνει την ανίκανη βοήθειά Του ».
Μετά από αυτή την προσευχή, τα κορίτσια που ήταν κλειδωμένα με τον Χρυσάνθου έπεσαν σε τέτοιο βαθύ ύπνο ώστε δεν μπορούσαν να ξυπνήσουν ή να ξυπνήσουν από κάποιον μέχρι να βγουν από εκείνο τον θάλαμο. Όταν απομακρύνθηκαν από εκεί, ξυπνούσαν αμέσως. αφού έτρωγαν φαγητό, πήγαν και πάλι στην αίθουσα στον Άγιο Χρύσανθο και έπεσαν ξανά στον ίδιο βαρύ ύπνο. Και έτσι συνεχίστηκε κάθε μέρα. Όταν αυτό ειπώθηκε στον Πολεμία, ο πατέρας του Χρύσανθου, άρχισε να κλαίει γι 'αυτόν, σαν να ήταν νεκρός. Στη συνέχεια, ορισμένοι φίλοι είπαν στην Πολεμία:
"Ο γιος σας έμαθε μαγεία από τους χριστιανούς και τα έβαζε εύκολα σε αυτά τα κορίτσια". Αλλά στεφάνες μαζί του και το άγχος του για το μορφωμένο και έξυπνο κορίτσι, και αυτή, έστω και αν ο ίδιος δεν ήθελε να παντρευτεί, ζούσε μαζί του όλη την ώρα, θα τον οδηγήσει σε σαρκική συνουσία μαζί τους, και θα απομακρυνθεί από τον Χριστιανισμό.
Ο Πολεμιός είπε αυτό:
"Πού μπορούμε να βρούμε ένα τόσο έξυπνο κορίτσι που θα μπορούσε να μαλακώσει την καρδιά του άγριου Χρυσάνθου, να ενεργήσει σε αυτόν με προτροπή και να στραφεί στους νόμους μας;"
Σε αυτό, οι συγγενείς του είπαν:
- Μεταξύ των κοριτσιών που υπηρετούν στο ναό της θεάς Αθηνάς 2026 , υπάρχει μια κοπέλα, που ονομάζεται Δαρείος. Είναι πολύ όμορφο πρόσωπο, έξυπνο, και μελέτησε όλα τα βιβλία και όλη τη σοφία της ρητορικής. αυτή είναι ήδη πριν από το γάμο. Γι 'αυτό βιαστείτε να την θυμάστε στο γιο σας, μέχρι που κάποιος άλλος την πήρε.
Να τηρείτε αυτή την συμβουλή, το πεδίο ζήτησε από τους συγγενείς του, έτσι ώστε να πήγε στο κορίτσι και της μίλησε για το παλικάρι, ο Χρύσανθος και η παραπλάνηση του στη χριστιανική πίστη, να εξαπατήσει το κορίτσι τον παρακαλούσε να συμβίωσης μαζί τους και να στραφούν μακριά από τον Χριστιανισμό. Maid συμφώνησε με το γάμο με τον Χρύσανθο και έτοιμη να διασφαλίσει ότι οι σαγηνευτικό ομιλίες θέσει σε σαρκική αγάπη για τον αρραβωνιαστικό της και να οδηγήσει στη λατρεία των ρωμαϊκών θεών.
Μετά από αυτό, ήταν το κορίτσι με την τιμή δίνεται στον τομέα του σπιτιού και την ομορφιά του φυσικού, είναι διακοσμημένο με πολύτιμα ρούχα και λουρί, τέθηκε σε κρεβατοκάμαρα στον άγιο. Παραμένοντας εκεί με μόνο του, με κάθε είδους καλοί λόγοι και διάφορες εξαπάθειες, προσέλκυσε την πορνεία ενός γοητευμένου νεαρού άνδρα. Τότε οι στρατιώτες του Χριστού Χρύσανθος παρέμεινε σταθερή, όπως η ανυποχώρητη 2027 , ως μια σταθερή πυλώνα και ακίνητη σαν ένα βουνό, κατακτώντας την αγάπη του Θεού, η αγάπη της σάρκας και του σημείου του σταυρού τον προβληματισμό σχετικά με τον εαυτό καύση βέλη σε αυτόν ο διάβολος. Αναστενάζοντας βαθιά από την καρδιά στον Θεό και στο Άγιο Πνεύμα, καλώντας τον εαυτό του να βοηθά, ο Χρύσανθος είπε στο κορίτσι:
- Ωραία κοπέλα! Εάν μόνο για χάρη των βραχυπρόθεσμων συνδυασμός για μένα - ένας θνητός άνθρωπος, έτσι ντυμένος, και να διακοσμήσετε και τόσο γλυκιά να προφέρει τη λέξη, να μου γυρίσει από ελεύθερα εκλεγμένους μου ζει, διεφθαρμένη ψυχή μου και να απορρίψει όλες τις σκέψεις μου, inoyu αγάπη κατείχε, πόσο περισσότερο θα έπρεπε να φροντίσουν έτσι ώστε στον αθάνατο Βασιλιά του Υιού του Θεού θα μπορούσατε να κερδίσετε αγάπη. και αυτό είναι για σας, αν το θέλετε μόνοι σας. Εάν είστε μια ψυχή με το σώμα, εκτός από τις ακεραιότητα σας και πώς τώρα έχετε το σώμα σας, διακοσμημένες με πολύτιμα ρούχα και να διακοσμήσετε την καρδιά χρηστά ήθη σας, οι Άγγελοι είστε φίλοι, οι απόστολοι - φίλοι, οι μάρτυρες - γείτονες? κατόπιν αιτήσεώς τους, ο ίδιος ο Χριστός θα είναι η νύφη, και Αυτός που γίνεται στον ουρανό άφθαρτο παλάτι ασύγκριτα λεπτότερα και ελαφρύτερα από τη γη, και να σου δώσει αιώνια ουράνια χαρά, τη νεολαία σας θα σας κάνει να αθάνατο, και θα ορίσει μια προίκα στα βιβλία της αιώνιας ζωής.
Ακούγοντας αυτά τα λόγια της αγίας νεότητας, ο Δαρείος κινήθηκε και είπε:
"Δεν ήταν σαρκική επιθυμία που με έφερε εδώ σε αυτή την πλούσια ενδυμασία, αλλά την αγάπη για σένα και τα δάκρυα και τα αιτήματα του γονέα σου, ότι σε οδηγώ στην υπηρεσία των θεών μας".
Ο Άγιος Χρυσάνθος απάντησε:
"Αν έχετε κάποια επιχειρήματα σχετικά με αυτό και σαφείς οδηγίες με τις οποίες θα μπορούσατε να αποδείξετε την αλήθεια της υπηρεσίας που φέρετε στους θεούς, τότε θα σας ακούσω και θα αλλάξω τις σκέψεις μου". Για το κοινό μας καλό, θα μιλήσουμε γι 'αυτό.
- Δεν υπάρχει τίποτα πιο χρήσιμο και η ανάγκη για τους ανθρώπους - είπε ο Δαρείος - πώς να τιμήσουν τους θεούς και να παρακολουθούν με προσοχή έτσι ώστε να μην τους θυμό, αλλά θα πρέπει να τους ευχαριστήσουν τα θύματα, που ήταν οι φύλακες μας.
"Ω, ο σοφός παρθένος!" - ο άγιος απάντησε σε αυτήν - πώς μπορούν αυτοί οι θεοί να είναι οι φύλακες τους, οι οποίοι ζητούν οι ίδιοι την προστασία τους και φυλάσσονται τη νύχτα από σκύλους που τους συνδέονται, έτσι ώστε να μην κλέβονται από κλέφτες; Γι 'αυτό είναι καρφωμένα με σιδερένια καρφιά και συγκολλημένα με κασσίτερο, έτσι ώστε, αν ανατραπούν από κάποιον, δεν πέφτουν στο έδαφος και δεν σπάνε.
"Εάν οι άγνοια άνθρωποι μπορούσαν να λατρεύουν τους θεούς χωρίς είδωλα", δήλωσε ο Δαρείος, "τότε δεν θα πρέπει να συγκομίζονται και να παρέχονται". Προέρχονται από χρυσό, ασήμι και χαλκό και είναι κατασκευασμένα από μάρμαρο και ξύλο, έτσι ώστε οι άνθρωποι, βλέποντάς τους με τα μάτια τους, να γνωρίζουν ποιοι πρέπει να αντιπροσωπεύουν στο μυαλό, να διαβάζουν και να φοβούνται.
- Εξετάστε και λόγο μαζί - είπε ο Άγιος Χρύσανθος - ο οποίος απεικόνισε έκανε είδωλα και άξιος της θείας τιμής και αν οι είδωλα που παρέχονται; Δεν μπορεί να ονομάζεται Θεός που δεν έχει όλη την αγιότητα και τη δικαιοσύνη και τη Θεϊκή δόξα. Έτσι που είναι η αγιότητα και η δικαιοσύνη και τη δόξα της bozheetvennuyu σας serponosets Krohn, που καταβροχθίζουν τα δικά τους παιδιά, πώς να γράψω τα δικά τους οπαδούς του 2028 ; Ή ότι θα βρείτε αξιέπαινη στον Δία 2029 , που είναι ο αριθμός των ημερών έζησε, τόσες πολλές ανομίες, διαπράττουν μοιχεία και δολοφονία διέπραξαν: διώκτης του πατέρα του, ο καταστροφέας των παιδιών τους, και έχουν διαπράξει μοιχεία με τις συζύγους άλλων ανδρών, πρώην σύζυγό του βασανιστή βασιλείου μαγεία εφευρέτη της αδελφής του, μεσολαβητής Θάνατος και ένοχος τόσες πολλές ανομίες και το κακό, για το οποίο είναι αδύνατο να ακούσουν - έτσι ώστε να είναι ξεδιάντροπη και ακάθαρτα πράγματα από αυτό. Πιστεύετε πραγματικά ότι ένας τέτοιος κακός μπορεί να είναι θεός; Και ήταν ακριβώς που μαρτυρούν την ίδια σας συγγραφείς που έγραψαν ότι οι κακοί άνθρωποι που ονομάζεται θεούς, γενναία στον πόλεμο των βασιλέων, στο χρόνο των νεκρών. Πες μου, ποια ήταν η αρετή στο θεό σας Δία, ο οποίος μέχρι το θάνατό του ήταν ο εχθρός όλων των καθαρότητας και ακεραιότητας για τον εαυτό της μέσα από την απαγωγή αγόρι Ganimida 2030 μόλυνε τον αέρα και το έδαφος και μόλυναν, βίασαν τις αδελφές του. Και στο Ερμα 2031 σας βρίσκετε το Θείο, του οποίου το κεφάλι είναι σαν ένα φτερωτό τέρας. Βρήκε μέσα από τη μαγεία κρύβεται στη γη του χρυσού, το ίδιο το μαγικό ραβδί και μαγικό τρόπο εξουδετερώνει το δηλητήριο zmiiny? Το έκανε αυτό με τη βοήθεια των δαίμων, τους οποίους καθημερινά θυσίασε ένα αγριογούρουνο ή έναν κόκορα. Ποια ήταν η ιερότητα και ο Ηρακλής 2032 , η οποία είχε εξαντληθεί από τη θανάτωσή τους γείτονές τους και τον εαυτό του - πάνω στο κύμα του Θεού - ρίχνει στη φωτιά και έκαψαν το κολασμένων με το ραβδί έφερε, και με το δέρμα; Τι είδους μπορείτε να βρείτε στο Απόλλων 2033 , ή στις μυστικές θυσίες Βάκχος 2034 , στην μέθη και της ακολασίας; Ανάκληση και θεά Ήρα, αδελφή και σύζυγος του Δία, τρελός Παλλάς 2035 , ξεδιάντροπη Αφροδίτη 2036 , φιλονικίες μεταξύ τους, οι οποίοι έχουν την τάση μεταξύ τους, για να είναι θυμωμένος με το ένα το άλλο, το καθένα υποστηρίζοντας για την ομορφιά της και απαιτεί από τα πλοία βοσκός. Όλοι εκείνοι που δεν έχουν καμία θεότητα ή αγιότητα και η δικαιοσύνη, οι οποίοι θεωρούνται άξιοι της θείας τιμής; Και από την άλλη λιγότερο θεούς και όχι σωστό να μιλάμε για τα κύρια θεούς ως επικεφαλής, που θα ακολουθηθεί από τα άλλα μέλη. Και ποια από αυτά θα πρέπει να λατρεύεται ως θεός ή θεά, όταν ο Κρόνος, ο Δίας και η Αφροδίτη, που θεωρούνται οι πονηροί άνθρωποι από τις μεγαλύτερες των θεών, δεν είναι πραγματικά θεοί; Έτσι, αν οι θεοί σας περιφρόνησης και μάταια, πόσο πιο άξια περιφρόνησης για όσους λατρεύουν ως θεούς.
Ο Δαρείος, ακούγοντας προσεκτικά τα λόγια του Χρύσανθου, είπε:
- Αν οι θρύλοι των ποιητών μας είναι ανόητοι, ας στραφούμε σε φιλόσοφοι που διδάσκουν να αποκηρύξουν το κακό και να κρατήσουν την αρετή. Αυτοί, στα γραπτά τους για τον σχηματισμό του κόσμου, εξηγούν τα ονόματα των θεών ως εξής. Κάτω από το θόλο του χρόνου που σημαίνει, τρώω τα πάντα και τίποτα δεν έχει εκδοθεί, σύμφωνα με την ίδια Δία - θερμότητας, σύμφωνα με Iroyu - αέρα κάτω από την Αφροδίτη - φωτιά κάτω από τον Ποσειδώνα - θάλασσα, κάτω από το Ceres - τη γη, και κάτω από άλλα ονόματα με θεϊκή - τα άλλα στοιχεία.
Στον Χρυσάνθου είπε:
- Συνήθως κάνουν μια εμφάνιση του τι δεν μπορεί πάντα να είναι, αλλά αυτό εξαφανίζεται με το χρόνο? η γη υπάρχει πάντα, καθώς και η θάλασσα και η φωτιά υπάρχουν πάντα και όλες παρατηρούνται, καθώς και ο αέρας. Και γιατί αυτά τα στοιχεία νομιμοποιούνται ως θεοί στα είδωλα, που έχουν την ομοιότητα των ανθρώπων και δημιουργούνται από ανθρώπινα χέρια - δεν ξέρω και δεν καταλαβαίνω; Και γιατί διαβάζετε τα σύμβολα των στοιχείων στα ανθρωποειδή αγάλματα και δεν τιμάτε τα ίδια τα στοιχεία; Γιατί δεν λατρεύεις τη γη, τον αέρα και τη θάλασσα; Υπάρχει ένας τέτοιος πρίγκιπας ή βασιλιάς που θα ήταν περιφρονημένος, αλλά μια ομοιότητα από κάποιον, να λατρεύει; Και επειδή δεν υπάρχει τέτοιος βασιλιάς ή πρίγκιπας, πρέπει να ειπωθεί, αληθινά, ότι απεικονίζετε όχι κάτω από τα στοιχεία και όχι θεούς, αλλά θνητούς ανθρώπους.
Ο Ντάριους είπε:
"Τα δικαιώματά σας, ο Χρυσάνθρωπος, επιβεβαιώνουν την ιδέα μου: τα αδρανειακά είδωλα λατρεύονται από απλούς, αγνοούντες ανθρώπους, τιμούμε τα ίδια τα πράγματα που απεικονίζονται.
- Αν είστε διδασκαλίες του θέλουν να διεκδικήσουν τα στοιχεία μας - είπε ο Χρύσανθος - τότε δίνουμε το παράδειγμα όλων των ανθρώπων που διαβάζουν ποιήματά του, αν λατρεύουν το έδαφος, τότε ας διαβάσει το αξίζει σαν θεά, και ντροπή δεν θα πρέπει να εφαρμόζονται, ας Μη το αράζετε, μην το σκάβετε και το μεταχειρίζεστε με κάποιο άλλο τρόπο. αφήστε τη γη να ελευθερωθεί από την καλλιέργεια και την επεξεργασία. Ποιος δεν ομολογούν ότι η θεά γη, η - αν ο γεωργός - ας καλλιεργεί άροτρο και το όνομά της, δεν της δίνει καμία θεϊκή τιμή. Και κοιτάξτε, ποιος έχει ένα πιο καρποφόρο πεδίο και κήπους; Ποιος δεν καταλήγει στη γη και δεν το σκάει και το θεωρεί θεϊκή; ή που τον καλλιεργεί και καλλιεργεί χωρίς κανένα σεβασμό; Αν η γη είναι αλήθεια - όπως λέτε - υπάρχει μια θεά, τότε θα πρέπει να πάρετε ως τους οπαδούς τους, να υποβάλουν τα φρούτα χωρίς εργασία σας χωρίς να vspahivaema, εργασιμότητα και έχουν σπαρθεί. Επίσης, εάν η θάλασσα είναι θεός, τότε κολυμπήστε πάνω του χωρίς κουκούλα, αφήστε το να σας πάει όπου θέλετε. Ομοίως, αν θέλετε να έχετε ψάρια, τότε μην τα πιάσετε και δεν δουλεύετε, αλλά λατρεύετε τη θάλασσα σαν θεό και προσεύχεστε γι 'αυτούς από αυτόν. Και για τα άλλα στοιχεία, πρέπει να καταλάβετε ότι δεν γνωρίζουν τους οπαδούς τους, επειδή δεν έχουν ούτε ψυχή ούτε λόγο, αλλά εξυπηρετούν τις ανάγκες του ανθρώπου σύμφωνα με την εντολή του Θεού. και η γη στην εντολή του Δημιουργού του, είναι napoyaema και θερμαίνεται με ακτίνες του ήλιου, μαραζώνουν σπόρους, μεγαλώνει και φύτευση κατά το χρόνο δίνει αποτελέσματα. Γι 'αυτό είναι κατάλληλο να τιμήσουμε τον Ένα Θεό του Δημιουργού, ο οποίος δημιούργησε όλα αυτά, που μας κανόνισαν και μας έδωσαν για ζωή και όχι τα στοιχεία που δημιούργησε ο ίδιος. Μετά από όλα, και οι μαθητές στα σχολεία, τα παιδιά δεν αποδίδουν φόρο τιμής σε βιβλία, πλάκες και χάρτες, αλλά στους δασκάλους τους. όπως και ο ασθενής, που θεραπεύεται και γίνεται υγιής, ευχαριστεί για τη θεραπεία του όχι στο φάρμακο, αλλά στον γιατρό που τον έκανε υγιή. Μετά από Chrysanth είπε αυτά και πολλά περισσότερα, Darius ήρθε να πιστεύουν στον ένα αληθινό Θεό, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, και στη συνέχεια οι δύο συμφώνησαν Χρύσανθος να ζουν σε αγαμία, υπό το πρόσχημα του γάμου, διατηρώντας την αγνότητα και την παρθενία της, είναι στο φόβο του Κυρίου. Από τότε, το πεδίο, ο πατέρας του Χρύσανθου, του έδωσε πλήρη ελευθερία για χάρη της δήθεν γάμο του, γιατί ήταν πολύ ευχαριστημένος με το γάμο του γιου του, οπότε δεν ήξερε τα μυστικά που αποθηκεύονται μεταξύ της νύφης και του γαμπρού. Ομοίως, έδωσε στον γιο του στην κατοχή του όλη την περιουσία του, ως μοναδικό κληρονόμο του. Το πεδίο πέθανε σε σύντομο χρονικό διάστημα, επειδή ο Θεός είναι διευθετημένο έτσι ώστε η αγία δυαδικότητα - Χρύσανθου και Daria διεξαγωγή της παρθενίας στο γάμο τους, ήταν ελεύθεροι να Τον υπηρετήσουμε.
Όταν, λοιπόν, ο Χρύσανθος έγινε εντελώς δωρεάν στη ζωή του, ο ίδιος βάφτισε τη σύζυγό του, την παρθενική του Δαρείου, και αυτή σύντομα έμαθε όλες τις θείες Γραφές και όλα τα χριστιανικά βιβλία, και έγινε άγιος για τη ζωή του και το τέλειο σκλάβος και τη νύφη του Χριστού. Και όχι μόνο για τη σωτηρία τους φροντίδα Χρύσανθος και Daria, αλλά και για τη σωτηρία των άλλων, γιατί στρέφεται προς τον Χριστό πολλούς άνδρες, και προέτρεψε τους νέους άνδρες να Δραστηριότητα παρθένα ζωή, και είναι πολλές οι γυναίκες και τα κορίτσια του Χριστού unevestila. Και ο καθένας που ζουν σε ειδικά διαμορφωμένο όπως μοναστήρια σπίτια, το καθένα είχε παρθένες συνάντησή τους: Χρύσανθος - νεαροί άνδρες, περιφρονούσε όλη τη διασκέδαση του κόσμου και υπόσχεται να καθαρίσει τη ζωή του Θεού, και ο Δαρείος - κορίτσια, unevestivshihsya Χριστού.
Μετά από λίγα χρόνια, όταν οι συναντήσεις του Χρυσάνθου και του Δαρείου αυξήθηκαν πολύ στη Ρώμη, ξαφνικά υπήρξε μια ταραχή και ενθουσιασμός στην πόλη. Οι άνθρωποι που ήρθαν στην εποχή 2037 Kellerin, συκοφαντούσαν τους αγίους Χρυσάνθου και Δαρείου. Οι σύζυγοι φώναξαν:
"Έχουμε χάσει τις συζύγους μας!"
Και οι νέοι άντρες έκλαψαν:
- Έχουμε χάσει εξαιτίας του Νταριού που μας είχε μαντέψει νύφες!
Οι γυναίκες επίσης φώναξαν:
"Έχουμε χάσει τους συζύγους μας!"
Τα κορίτσια φώναξαν:
"Έχουμε χάσει ορκίστες για τον Χρυσάνθου!"
Όλος ο κόσμος φώναξε, λέγοντας:
- Πώς θα γεννηθούν τα παιδιά εάν ο γάμος απορριφθεί; Η ανθρώπινη φυλή θα σταματήσει, αν ακολουθώντας τις διδασκαλίες του Χρυσάνθου και του Δαρείου και το μαγικό τους σκάνδαλο, οι άντρες θα απομακρυνθούν από τις γυναίκες.
Τότε ο έπαρχος διέταξε να πάρει τον Χρύσανθο και τον Δαρείο και να τους προδώσει σε διάφορα βάσανα, αν δεν προσφέρουν θυσίες στους θεούς. Χρυσάνθου, έδωσε ένα τρίμπουμ  2038 , ονομάστηκε Claudius, και το tribune το παρέδωσε στους στρατιώτες του, λέγοντάς τους:
- Βγάλτε τον έξω από την πόλη στο ναό του Δία και αν δεν θέλει να υποκύψει στον αήττητο Ηρακλή, τότε τον βασανίζει διαφορετικά, μέχρι να υποβάλει και να θυσιάσει.
Οι στρατιώτες, παίρνοντας τον Χρυσάνθου, τον έδεσαν χωρίς έλεος με ισχυρούς βόμβες και τους έσφιξαν τόσο σφιχτά ώστε να αγγίξουν τα οστά του μάρτυρα. Ωστόσο, αυτοί οι δεσμοί ξέσπασαν αμέσως και ταυτόχρονα τόσο ξαφνικά ότι ήταν αδύνατο να το δούμε με τα μάτια τους. όλα αυτά έγιναν νωρίτερα από ότι κανείς θα μπορούσε να δώσει μια λέξη. Έχει εργαστεί εδώ και καιρό οι πολεμιστές, συνδέοντας τον Χρυσάνθιο. χωρίς να κερδίσουν τίποτα, έγιναν εξοργισμένοι και τον έβαλαν σε ένα σκοτεινό και φαύλο σπήλαιο. έχοντας επιβάλει αλυσίδες πάνω του και έχοντας εγκλωβίσει σε αλυσίδες σιδήρου, ορκίστηκαν σε αυτόν και τον υπέβαλαν σε διάφορες κατηγορίες. Αλλά οι δέσμες είναι σαν σκόνη, διάσπαρτα. Επιπλέον, το πότισαν με διάφορες ακαθαρσίες, λέγοντας:
"Η μαγεία και η μαγεία σου δεν θα σε βοηθήσουν εδώ!"
Αλλά ξαφνικά η δυσωδία από αυτές τις ακαθαρσίες μετατράπηκε σε θυμίαμα. Μετά από αυτό, οι πολεμιστές σφάχτηκαν τον μοσχάρι, έσπασαν από το δέρμα του και, με αυτό το ωμό δέρμα, τυλίγαν το μάρτυρα πάνω από το γυμνό σώμα και το έβαλαν στην ηλιόλουστη θερμότητα. αλλά και από αυτά τα βασανιστήρια ο άγιος δεν βίωσε κανένα κακό. Μετά από αυτό, ξανακλείστηκε σε σιδερένιες αλυσίδες και ρίχτηκε στη φυλακή, αλλά οι πεποιθήσεις ξαφνικά κατέρρευσαν και μέσα στο μπουντρούμι το φως έλαμπε, σαν από πολλά καίγοντας κεριά. Όλοι οι πολεμιστές είπαν στον τριωνικό τους Claudius για όλα όσα είχαν συμβεί. Ο Κλαύδιος, ήρθε στο μπουντρούμι και είδε το φως εκεί, διέταξε να φέρει τον ιερό μάρτυρα Χρυσάνθου στον εαυτό του και του είπε:
"Με ποια μαγική δύναμη κάνετε τέτοια θαύματα;" Πείραξα πολλούς μάγους και μάγους και δεν βρήκα τέτοια δύναμη σε αυτούς. Και όπως βλέπω ότι είστε μια ωραία σύζυγος και σοφός, δεν ζητώ τίποτε άλλο από εσάς, μόλις η παραγγελία σας να αφήσετε μια τολμηρή χριστιανικό δόγμα, εξαιτίας της οποίας εμφανίζονται στο ρωμαϊκό λαό σύγχυση και τον ενθουσιασμό? Τώρα, λοιπόν, εισάγετε. όπως ταιριάζει με την καταγωγή σας και φέρνει τους παντοδύναμους θεούς άξια θυσίες.
Ο Άγιος Χρυσάνθου απάντησε:
"Αν είχατε μια μικρή σπίθα σοφίας σε σας, τότε εύκολα ήξερα ότι δεν ήταν μαγικό τέχνασμα, αλλά η Θεία δύναμη με βοήθησε και με ενίσχυσε. Αλλά με κοιτάς με τον ίδιο τρόπο, όπως με τους θεούς σου, με τα μάτια που είναι αχνά από τον παραλογισμό.
Διότι εάν τα μάτια σας ήταν σωστά, θα δείτε ότι οι θεοί σας δεν βλέπουν? και αν τα αυτιά σας ακούσουν την αλήθεια, τότε θα γνωρίζετε ότι οι θεοί σας δεν ακούν τις φωνές που τους φωνάζουν. και αν είχατε ένα υγιές μυαλό, θα καταλάβετε ότι οι θεοί σας δεν έχουν τίποτα μέσα τους, εκτός από τη σκόνη, τη σκόνη και το κασσίτερο.
Τότε ο Claudius Tribune διέταξε να δέσει τον μάρτυρα σε ένα δέντρο και να τον νικήσει με ένα ραβδί φτυάρι. αλλά στα χέρια των ξυλοδαρμένων μαρτύρων, τα ραβδιά ήταν σκληρά και βαριά, και στο σώμα του αγίου ήταν μαλακά, σαν ράβδους. Βλέποντας αυτό, ο θρόνος διέταξε να σταματήσει να χτυπάει τον Χρυσάνθου και να τον αποκολλήσει από το δέντρο, να φοράει τα ρούχα του και, στραμμένος προς τους στρατιώτες, είπε:
"Πραγματικά, δεν είναι το ανθρώπινο μαγικό τέχνασμα που λειτουργεί εδώ, αλλά η ίδια η θεία δύναμη. Διότι οι ισχυροί δεσμοί των ίδιων των βόδιων έχουν αποσυντεθεί και οι αλυσίδες έχουν σπάσει και το δέντρο στα πόδια του έχει γίνει σαν σκόνη. και υγρό δέρμα, το φοράτε, είναι όλη την ημέρα στον ήλιο, δεν έχει ακόμα αποξηραμένα, και τα βαριά δεσμά επιλυθεί από μια αόρατη δύναμη και έσπασε προς τα κάτω, και ζοφερό μπουντρούμι έλαμψε ένα μεγάλο φως και ένα βαρύ ραβδί αγγίζει το σώμα του είναι τόσο απαλό σαν μια ράβδο. Έτσι, βλέποντας προφανώς ενεργώντας θεία δύναμη, όλοι πέφτουν στα πόδια του ανθρώπου του Θεού, και ζήτησε συγχώρεση όλων των κακία και το μαρτύριο που προκλήθηκε από εμάς. Ας τον παρακαλέσει να μας συμφιλίωσε με παντοδύναμο Θεό τους, που δημιουργεί τέτοια θαύματα που κάνει τους υπηρέτες του τόσο ισχυρή και αήττητη σε όλα τα είδη των προβλημάτων, - όπως μπορούμε να δούμε για τον εαυτό μας: για ιδού τον πάσχοντα, τον υπηρέτη του, όπως μας νίκησε, έτσι θα κατακτήσει τους πρίγκιπες και τους βασιλιάδες μας και θα ντρέπεται από το ακαταμάχητο σε αυτόν από τη δύναμη του ουράνιου Θεού.
Τούτου λεχθέντος, ο Κλαύδιος έπεσε με όλους τους στρατιώτες στα πόδια του Αγίου Χρυσάνθου και είπε:
"Αλήθεια, μάθαμε ότι ο Θεός σου είναι ο αληθινός Θεός. Γι 'αυτό σας παρακαλούμε να μας στραφείτε προς αυτόν και να μας κάνετε τους δούλους του ».
Ο Άγιος τους είπε:
"Εάν θέλετε να έρθετε στον Θεό μου, μην έρθετε με τα πόδια σας, αλλά με την καρδιά σας να έρχεστε σε Αυτόν, γιατί ο Θεός είναι κοντά σε εκείνους που τον αναζητούν στην καρδιά και στην πίστη.
Και πολύ αργότερα ο άγιος Χρύσανθος μίλησε μαζί τους για τον αληθινό Θεό. Μετά από αυτή τη συζήτηση, ο τριδύων Claudius και η σύζυγός του Ilaria και οι δύο γιους του Jason και Maurus πίστευαν στο Θεό. Όλοι οι συγγενείς, οι φίλοι και ολόκληρο το σπίτι τους πίστευαν επίσης. και όλοι οι πολεμιστές πίστευαν με όλα τα νοικοκυριά τους και όλοι μαζί πήραν το ιερό βάπτισμα. Και όλοι τους έμαθαν αδιάκοπα από τον Χρύσανθο, ακούγοντας επιμελώς τις ομιλίες του για τον Κύριο Ιησού Χριστό και όλοι γι 'Αυτόν ήταν πρόθυμοι να υποφέρουν.
Εκείνη τη στιγμή στη Ρώμη, βασιλεύει ο Αριθμητικός  2039 . Όταν άκουσε μια φήμη για τη μετατροπή του Κλαυδιού στον Χριστό του και το βάπτισμα του με όλη του την οικογένεια και στρατιώτες, διέταξε το πνίξιμο του Claudius στη θάλασσα, έδεσε μια πέτρα στο λαιμό του. και όλοι οι στρατιώτες και οι δύο γιοι του Claudius διέταξαν να μαχαιρώσουν με ένα σπαθί. Στο χώρο του θανάτου των μαρτύρων του ιερού Χριστού υπήρχε μια εγκαταλελειμμένη σπηλιά, όπου προηγουμένως θάφτηκαν οι νεκροί. Καθαρίζοντας αυτή τη σπηλιά, οι Χριστιανοί πήραν το σώμα των ιερών μαρτύρων τη νύχτα και τους έβαλαν σ 'αυτή τη σπηλιά. Σε αυτό το σπήλαιο, στα λείψανα των ιερών μαρτύρων, ήρθε συχνά η σύζυγος της Claudine Ilaria και προσευχήθηκε εκεί στη θέση της περικοπής των γιων της. Μια μέρα, ενώ προσευχόταν σε εκείνο τον τόπο, καταλήφθηκε από ειδωλολάτρες, οι οποίες της ανάγκασαν να βασανιστεί. Τους ικέτευσε, λέγοντας:
"Αφήστε μου να τελειώσω την προσευχή μου, και στη συνέχεια να με οδηγήσει οπουδήποτε γνωρίζετε."
Όταν οι στρατιώτες απελευθέρωσαν λίγο τη Χίλαρι, γονάτισε το γόνατο της στο έδαφος, σήκωσε τα χέρια της στο Βουνό 2040 , τα μάτια της σηκώθηκαν στον ουρανό και είπαν:
- Κύριε, Κύριε Ιησού Χριστό, τον οποίο ομολογώ με όλη μου την καρδιά! Ρίξτε με μαζί με τους γιους μου, τους οποίους ζητήσατε ένα κακό πείραμα για χάρη σας και έβαλαν τις ψυχές τους για σας, τον Κύριό τους.
Προσευχή, πρόδωσε το πνεύμα του Θεού. οι στρατιώτες που πήραν τη Χίλαρι, βλέποντας ότι ήταν νεκρός, άγγιξαν με καρδιά και άφησαν τους δύο σκλάβους της που ήταν μαζί της. Οι δούλοι, έχοντας πάρει το σώμα της ερωμένης τους, τον έθαψαν με τιμή σε εκείνη την ερειπωμένη σπηλιά, στην οποία είχαν τοποθετηθεί οι άγιοι μάρτυρες.
Οι Άγιοι Χρυσάνθου και ο Νταριός Νημισιάν, ο βασιλιάς διέταξε να προδώσει διάφορες, αγωνίες. Και τότε ο Χρυσάνθου φυλακίστηκε και ρίχτηκε σε ένα βαθύ ομίχλη, όπου όλα τα λύματα στραγγίζονταν από την πόλη και ο Δαρείος οδηγήθηκε στο λιμάνι. Και ο Θεός να βοηθήσει τους δύο μάρτυρες, δείχνοντάς τους παντοδύναμη εξουσία του, για Χρύσανθος άγιος στο σκοτεινό και βρωμερό μπουντρούμι του, για να μην το φως του ουρανού και αντί να γευτείτε η δυσωδία ήταν μεγάλη? και το ιερό Δαρείος έστειλε ένα λιοντάρι, το οποίο έτρεξε από απομόνωσής του, ήρθε στο δωμάτιό της, όπου το ιερό του προστάτη κατάκοιτος  2041 , προσευχήθηκε - και άρχισε να την φυλάνε. Και οι πολίτες, χωρίς να το γνωρίζουν, έστειλαν σε Νταριάγια μια ορισμένη νεανική νεόνυμη, για να την καταστρέψει. Όταν εισήλθε στην αίθουσα του αγίου, καταλήφθηκε αμέσως από ένα λιοντάρι και, χτυπώντας κάτω, άρχισε να καταπατά στα πόδια του. και κοιτάζοντας τον Άγιο Δαρείο, όπως ένας έξυπνος σκλάβος, περίμενε την κυρία του να υπαγορεύει αυτό που διέταξε να κάνει με αυτή τη ντροπή της νεολαίας: είτε να τον σκοτώσει είτε να τον αφήσει να ζήσει ζωντανό. Αλλά ο άγιος Δαρείος, έχοντας καταλάβει αυτό, είπε στο λιοντάρι:
"Σας παρακωλύω από τον Υιό του Θεού, αφήστε αυτόν τον νεαρό ώστε να ακούσει από εμένα τον λόγο του Θεού".
Ο Λέων, αφήνοντας τον νεαρό άνδρα, βγήκε και βρισκόταν στην πόρτα, μη αφήνοντας κανέναν στην αίθουσα του Αγίου Δαρείου. Και ο Δαρείος είπε στον νεαρό:
- Εδώ η οργή του λιονταριού με ένα όνομα του Χριστού εξημερώνεται και το κτήνος, ως λογικό πρόσωπο, γνωρίζει τον αληθινό Θεό, φοβάται και τον σεβασμό. Εσείς, ο ασεβής άνθρωπος, που είσαστε ένας άνθρωπος με νόημα, δεν φοβάστε τον Θεό, παραμένοντας σε τέτοια κακία και βρωμιά. Και τι πρέπει να ντρέπεσαι και τι να μετανοήσεις, είσαι τόσο καυχηρός.
Ο νεαρός άνδρας έπεσε μπροστά στον Δαρείο και άρχισε να φωνάζει λέγοντας:
"Πείτε μου, δούλος του Χριστού, να φύγετε από εδώ χωρίς κακό" και θα πω σε όλους ότι ο Χριστός στον οποίο υπηρετείτε είναι ο αληθινός Θεός και δεν υπάρχει άλλος από αυτόν.
Και ο Δαρείος διέταξε το λιοντάρι να δώσει στον νεαρό άνδρα ελεύθερη διέξοδο από το δωμάτιό της. Και ο νέος γύρισε ολόκληρη την πόλη, φωνάζοντας δυνατά:
"Γνωρίζετε, όλους τους Ρωμαίους, ότι ο Δαρείος είναι θεά!"
Έτσι, οι παλαιστές του τσίρκου έτρεχαν στο σπίτι του Dariya  2042 και με δική τους τόλμη θέλησαν να βγάλουν το λιοντάρι από το δωμάτιο του Darius. Λέων επίσης, ενισχύεται από τον Θεό, πιάνοντας κάθε μία από αυτές χτύπησε το έδαφος και τα βάζουμε όλα γύρω από το ιερό του Δαρείου, φύλαγε τους γύρω από τα πόδια της, χωρίς τη θανάτωσή τους, και χωρίς να τους οποιαδήποτε ζημιά, αλλά ο Δαρείος περίμενε εντολές. Και ο άγιος είπε στους άντρες:
"Αν πιστεύετε στον Χριστό, μπορείτε να φύγετε χωρίς κακό. Αν δεν πιστεύετε, αφήστε τους θεούς σας να σας παραδώσουν από το θάνατο.
Όλοι αναφώνησαν ομόφωνα:
- Όποιος δεν πιστεύει ότι ο Χριστός είναι ο αληθινός Θεός, ας μην ζει από εδώ!
Όταν αυτοί άσκησαν έφεση, τότε ο Δαρείος διέταξε το λιοντάρι να αφήσει τους άνδρες να πάνε χωρίς καμιά βλάβη. Και ήρθαν από εκεί και φώναξαν με μια δυνατή φωνή:
"Πιστέψτε, ρωμαίους ανθρώπους, ότι δεν υπάρχει άλλος Θεός, αλλά ο Χριστός κηρύχθηκε από τον Δαρείο!"
Όταν έμαθε για αυτή την έπαρχη του Kellerin, διέταξε να χτίσει μια ισχυρή φωτιά στην πόρτα του σπιτιού όπου ο Darius ήταν με το λιοντάρι και τους έκαψε. Βλέποντας αυτό, το λιοντάρι σήκωσε ένα ισχυρό βρυχηθμό από το φόβο. Ο άγιος του είπε:
- Μη φοβάστε: δεν θα καείτε, δεν θα ληφθεί από κανέναν ούτε θα σκοτωθεί, αλλά θα πεθάνετε από το θάνατό σας σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή. λοιπόν, πηγαίνετε από εδώ χωρίς φόβο και πηγαίνετε στην έρημο. Αυτός στον οποίο τιμήσατε μέσα μου, θα σας προστατεύσει.
Και το λιοντάρι, λυγίζοντας το κεφάλι του, βγήκε και πέρασε όλη την πόλη, δεν έφταιλε σε κανέναν, αλλά έφυγε στην έρημο. αλλά έπεσαν από το λιοντάρι, δέχτηκαν το ιερό βάπτισμα.
Όταν όλα αυτά προανήγγειλε Numerianu βασιλιάς, διέταξε ο Χρύσανθος και η Daria προδίδουν ένα άγριο μαρτύριο. Χρύσανθος κρεμάστηκε σε ένα δέντρο και έφερε αναμμένα κεριά για να κάψουν το σώμα του, αλλά αμέσως έσπασε και το δέντρο και το σχοινί έσπασε και τα κεριά είχαν σβήσει. Που ήθελε να αγγίξει το ιερό του Δαρείου, αυτά τα αμέσως σφαδάζει χέρια, ολόκληρο το σώμα τους παραμορφωμένα και φώναξε έντονα στο μεγάλο πόνο. Βλέποντας αυτό, ο έπαρχος φοβόταν και έσπευσε να ανακοινώσει όλα αυτά στον βασιλιά. Τα ίδια, αποδίδοντας αυτά τα θαύματα δεν είναι η δύναμη του Θεού, αλλά τα μαγικά κόλπα, διέταξε δύο μάρτυρες - Χρύσανθου και Daria κινήθηκε έξω από την πόλη και στο δρόμο, που ονομάζεται «Salar» 2043 , για να σκάψει ένα βαθύ χαντάκι, και κάντε μια βουτιά για να καλύψει τις ζωντανές πέτρες και τη γη. Γύρος Αγίων Μαρτύρων Χρύσανθου και Daria ήρθαν και πήγαν με το τραγούδι και την προσευχή στην τάφρο και πήρε μαζί μαρτυρικό θάνατο, βομβαρδιζόμαστε από την εντολή του βασανιστή, χώμα και πέτρες. Και έτσι, όπως και στη ζωή είχαν ένα κοινό πνευματικό γάμο, και πέθανε και τα δύο μαζί, να γίνει αποδεκτή από τον Θεό ως θυσία ζωντανή και ευχάριστη μέσα και πήρε τις κορώνες της αθάνατης ανταμοιβή 2044 .
Στη θέση του θανάτου του Αγίου Μαρτύρων Χρύσανθου και Daria, αφού έκανε πολλά θαύματα και θεραπείες, πολλοί Χριστιανοί - άνδρες, γυναίκες και παιδιά που συγκεντρώθηκαν σε μια σπηλιά που βρίσκεται κοντά χαρά γιόρτασε το μαρτύριο της μνήμης τους και την κοινωνία των θείων μυστηρίων. Έμαθα για αυτό το βασανιστή και διέταξε τη γη για να γεμίσουν την είσοδο του σπηλαίου, όπου και μαρτύρησε πολλοί χριστιανοί, μεταξύ των οποίων: Διόδωρος ο Πρεσβύτερος και Διάκονος Marian και πολλοί κληρικοί - και δεν περιλαμβάνει τα ονόματα όλων εκείνων που έχασαν τη ζωή τους εκεί, για τους πάρα πολύ.
Όλα αυτά θα Uarini και Αρμενία - αδελφοί έγραψε στην εντολή της Αυτού Αγιότητος του Πάπα Στεφάνου και αποστέλλεται σε όλες τις πόλεις, όλοι να γνωρίζουν ότι οι άγιοι Chrysanth και Daria στην ουράνια Βασιλεία πήρε το στέμμα του μαρτυρίου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, Εκείνος είναι η ίδια η δόξα και η δύναμη, τώρα και πάντα και για πάντα. Αμήν.


* * *
2024 Η Αλεξάνδρεια είναι μια περίφημη πόλη που ιδρύθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο τον 4ο αιώνα π.Χ. στην ακτή της Μεσογείου στο στόμιο του ποταμού Νείλου. Η Αλεξάνδρεια μετά τη Ρώμη ήταν η πρώτη πόλη στον κόσμο και χρησίμευσε ως κέντρο εμπορίου, βιομηχανίας και ειδικής παγανιστικής εκπαίδευσης και στους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού - εστία χριστιανικού διαφωτισμού. Ο Χριστιανισμός έφερε εδώ, σύμφωνα με το μύθο, ο άγιος Ευαγγελιστής Μάρκος για το έτος 60.
2025 Η Ρώμη - η κύρια πόλη του ρωμαϊκού κράτους - βρίσκεται στη μέση της Ιταλίας, και στις δύο πλευρές του ποταμού Τίβερη, στη συμβολή της στη θάλασσα. Στη Ρώμη, ο μαρτύρωνος κάτω από τους άγιοι Απόστολοι του Αγίου Πέτρου και του Παύλου πέθανε.
2026 Η Αθηνά (ή Παλλάς ή Μινέρβα) είναι ελληνική θεά, κόρη του θεού Δία, που γεννήθηκε χωρίς μητέρα από το κεφάλι του. Η Αθηνά μεταξύ των Ελλήνων ήταν γενικά προσωποποιημένη από το μυαλό του Δία: το μυαλό και η δύναμη είναι τα κύρια χαρακτηριστικά αυτής της θεάς. Ο φρουρός της πόλης - η Αθηνά ενθαρρύνει όλα όσα συμβάλλουν στην ευημερία των πολιτών, της γεωργίας και της βιοτεχνίας. το μυαλό της εφευρέθηκε πολλά χρήσιμα πράγματα. ασκεί και διδάσκει τη βιοτεχνία κάθε γυναίκας. αυτή είναι η θεά όλων των τεχνών και των τεχνών, της σοφίας και της επιστήμης. Ακολουθεί την εφαρμογή του νόμου και του νόμου, των δικαστηρίων και των λαϊκών συνελεύσεων. Ταυτόχρονα, είναι η θεά του πολέμου και μερικές φορές απεικονίζεται σε στρατιωτική θωράκιση.
2027 Adamant (διαμάντι) - μια πέτρα που έχει ένα τέτοιο φρούριο που αντλεί και κόβει άλλες πέτρες, χωρίς να βγαίνει από τη ζημιά. Αυτό το όνομα στην εκκλησιαστική λογοτεχνία δίνεται σε πολλούς αγίους (ειδικά στους πατέρες και τους δασκάλους της Εκκλησίας), διάσημο για την σταθερότητα της πίστης και του χαρακτήρα του.
2028 Ο Κρόνος ή ο Κρόνος (ή ο Χρόνος, χρόνος) είναι η εποχή του χρόνου, ο γιος του Ουρανού (ο ουρανός). κατέλαβε τα δικά του παιδιά, αλλά η σύζυγός του Ρέα έσωσε τον Δία και τον έκρυψε στα καλάμια της νήσου Δήλου, όπου τον έτρωγαν αιγών.
2029 Δίας (ή Δίας) - Ελληνορωμαϊκός θεός, σεβαστός ειδωλολάτρης του ουρανού και της γης, ο πατέρας όλων των θεών και των ανθρώπων.
2030 Ο Χανίμντε (ή ο Γανυμήδης) είναι ο γιος του βασιλιά Τροία, των καλύτερων θνητών που οι θεοί έχουν κλέψει στον ουρανό, έτσι ώστε να ζει εκεί για πάντα και να γεμίζει το κύπελλο με τον Δία. (Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Δίας τον έφερε είτε μέσα από τον αετό του, είτε στον εαυτό του με τη μορφή αετού). Στη συνέχεια, ο Ganimid γίνεται ο κυνηγός των θεών και ιδιαίτερα του Δία, που γίνεται το αγαπημένο του τελευταίου.
2031 Ο Ερμής (Ερμής) ή ο Ερμής θεωρήθηκε αγγελιοφόρος των θεών, προστάτης του εμπορίου και των ομιλητών και ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς ειδωλολατρικούς θεούς. (Έτσι άγνοια πληθυσμό πόλεις της Λύστρα και Λυκαονίας, εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από τα θαύματα των Αποστόλων Παύλου και Βαρνάβα, που ονομάζεται Βαρνάβα Δία, και ο Παύλος Ermiem, επειδή ήταν ο κύριος ομιλητής. - Πράξεις 14: 12 ).
2032 Ο Ηρακλής (Ηρακλής ή Ηράκλειος) ήταν γιος της βασίλισσας Αλκέννης και του θεού Δία. Υπηρέτησε ως το υπέρτατο ιδεώδες της ελληνικής ηρωικής δύναμης. ήταν εθνικός ήρωας των Ελλήνων.
2033 Ο Απόλλωνας (ο Φοίβος) είναι ο γιος του Δία και της Λατόνας, ενός από τους πιο αγαπητούς ομογενείς θεούς της Ελλάδας. Θεωρήθηκε θεός του ήλιου και πνευματικού διαφωτισμού, καθώς και η ευημερία του κοινού και της τάξης, ο θεματοφύλακας του νόμου, η θεότητα του μέλλοντος.
2034 Βάκχος (Διόνυσος) - ο γιος του Δία και της Σεμέλης, θεός του σταφύλια και το κρασί, την καρδιά δώρο το κρασί ευχάριστο ανθρώπων και σκορπίζει θλίψη και ανησυχία. Οι εορτασμοί προς τιμήν του Bacchus συνοδεύονταν από μια ισχυρή ανεξέλεγκτη.
2035 Ο Παλλάς βλέπε παραπάνω κάτω από τη λέξη Αθηνά.
2036 Αφροδίτη - Ελληνορωμαϊκή θεά της αγάπης, της ομορφιάς, της κομπασίας και της ακάθαρτης λαγνείας.
2037 Ο έπαρχος είναι ο ηγεμόνας μιας πόλης ή μιας περιοχής.
2038 Trivun (tribunes) - κάτι σαν συνταγματάρχης ή διοικητής της εταιρείας.
2039 Αυτοκράτορας Numerian βασίλεψε από 283 σε 284.
2040 Αλίμονο , δηλαδή στον ουρανό.
2041 Nitz - πρόσωπο, κάτω, στο πρόσωπό του.
2042 Αυτοί οι παλαιστές στα ρωμαϊκά τσίρκα είναι γνωστοί με το όνομα των μονομάχων.
2043 Σ 'αυτό το μέρος ήταν ένας αρχαίος σωλήνας νερού, προσαρμοσμένος από χριστιανούς στην ταφή των νεκρών.
2044 Ο θάνατος των ιερών μαρτύρων Χρυσάνθου και Δαρείου ακολουθήθηκε το 283. (Μερικοί από τον ίδιο θάνατο των ιερών μαρτύρων αναφέρονται σε 256, από την εποχή της βασιλείας του αυτοκράτορα Βαλεριανού).



 

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2024

 

ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ
ΤΟΥ  ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ



ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ 
Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

ΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΗ  ΤΟΥ ΘΕΟΥ





Καθαρά Δευτέρα



Ἦχος πλ. α' 
Τὸ στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέῳκται, οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε, ἀναζωσάμενοι τὸν καλὸν τῆς Νηστείας ἀγῶνα· οἱ γὰρ νομίμως ἀθλοῦντες, δικαίως στεφανοῦνται, καὶ ἀναλαβόντες τὴν πανοπλίαν τοῦ Σταυροῦ, τῷ ἐχθρῷ ἀντιμαχησώμεθα, ὡς τεῖχος ἄρρηκτον κατέχοντες τὴν Πίστιν, καὶ ὡς θώρακα τὴν προσευχήν, καὶ περικεφαλαίαν τὴν ἐλεημοσύνην, ἀντὶ μαχαίρας τὴν νηστείαν, ἥτις ἐκτέμνει ἀπὸ καρδίας πᾶσαν κακίαν. Ὁ ποιῶν ταῦτα, τὸν ἀληθινὸν κομίζεται στέφανον, παρὰ τοῦ Παμβασιλέως Χριστοῦ, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως.

Ἦχος πλ. β' 
Ἔφθασε καιρός, ἡ τῶν πνευματικῶν ἀγώνων ἀρχή, ἡ κατὰ τῶν δαιμόνων νίκη, ἡ πάνοπλος ἐγκράτεια, ἡ τῶν Ἀγγέλων εὐπρέπεια, ἡ πρὸς Θεὸν παρρησία· δι' αὐτῆς γὰρ Μωϋσῆς, γέγονε τῷ Κτίστῃ συνόμιλος, καὶ φωνὴν ἀοράτως, ἐν ταῖς ἀκοαῖς ὑπεδέξατο· Κύριε, δι' αὐτῆς ἀξίωσον καὶ ἡμᾶς, προσκυνῆσαί σου τὰ Πάθη καὶ τὴν ἁγίαν Ἀνάστασιν, ὡς φιλάνθρωπος.


Ἦχος πλ. β' 
Αὐτόμελον ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ 


Τῆς σοφίας ὁδηγέ, φρονήσεως χορηγέ, τῶν ἀφρόνων παιδευτά, καὶ πτωχῶν ὑπερασπιστά, στήριξον, συνέτισον τὴν καρδίαν μου Δέσποτα. Σὺ δίδου μοι λόγον, ὁ τοῦ Πατρός Λόγος· ἰδοὺ γὰρ τὰ χείλη μου, οὐ μὴ κωλύσω ἐν τῷ κράζειν σοι· Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με τὸν παραπεσόντα. 

Ἦχος πλ. β' 
Ἀυτόμελον ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ 
Ψυχή μου ψυχή μου, 
ἀνάστα, τί καθεύδεις; 
τὸ τέλος ἐγγίζει, 
καὶ μέλλεις θορυβεῖσθαι. 
Ἀνάνηψον οὖν, ἵνα φείσηταί σου Χριστὸς ὁ Θεός, 
ὁ πανταχοῦ παρών, καὶ τὰ πάντα πληρῶν

Ἦχος β' 
Τῶν ὑπὲρ νοῦν δωρεῶν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ 
Τὸν τῆς Νηστείας καιρόν, φαιδρῶς ἀπαρξώμεθα, πρὸς ἀγῶνας πνευματικοὺς ἑαυτοὺς ὑποβάλλοντες, ἁγνίσωμεν τὴν ψυχήν, τὴν σάρκα καθάρωμεν, νηστεύσωμεν ὥσπερ ἐν τοῖς βρώμασιν ἐκ παντὸς πάθους, τὰς ἀρετὰς τρυφῶντες τοῦ Πνεύματος, ἐν αἷς διατελοῦντες πόθῳ, ἀξιωθείημεν πάντες, κατιδεῖν τὸ πάνσεπτον Πάθος Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ τὸ ἅγιον Πάσχα, πνευματικῶς ἐναγαλλιώμενοι.

Ἦχος πλ. α' 
Ὅσιε Πάτερ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ 
Δεῦτε προθύμως, τὸ στερρὸν ὅπλον τῆς Νηστείας, ἔχοντες ὡς θυρεόν, πᾶσαν μεθοδείαν πλάνης τοῦ ἐχθροῦ, ἀποστρέψωμεν πιστοί, μὴ θελχθῶμεν ταῖς ἡδοναῖς τῶν παθῶν, μὴ τὸ πῦρ τῶν πειρασμῶν δειλιάσωμεν, δι' ὧν Χριστὸς ὁ φιλάνθρωπος, βραβείοις τῆς ὑπομονῆς στεφανώσει ἡμᾶς· ὅθεν παρρησίᾳ προσευχόμενοι, προσπίπτομεν κραυγάζοντες, αἰτούμενοι εἰρήνην, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος. 

Ἦχος δ' 
Ὡς γενναῖον ἐν Μάρτυσιν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ 
Τῶν Ἀγγέλων αἱ τάξεις σε, Θεομῆτορ δοξάζουσι· τὸν Θεὸν γὰρ Πάναγνε ἀπεκύησας, τὸν σὺν Πατρὶ καὶ τῷ Πνεύματι, ἀεὶ συνυπάρχοντα, καὶ Ἀγγέλων στρατιάς, ἐκ μὴ ὄντος βουλήματι, ὑποστήσαντα, ὃν ἱκέτευε σῶσαι καὶ φωτίσαι, τὰς ψυχὰς τῶν ὀρθοδόξως, σὲ ἀνυμνούντων Πανάχραντε. 





ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
τοῦ μακαριστοῦ  Ἀρχιμανδρίτου π. Γεωργίου, Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους
Ἱερὰ Μονὴ Ὁσίου Γρηγορίου - Α´ Ἔκδοσις 1992, Β´ Ἔκδοσις 1997, Γ´ Ἔκδοσις 1998




ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ὁ ἄνθρωπος γιὰ νὰ ἀγωνίζεται κατὰ τοῦ κακοῦ ἑαυτοῦ του, τοῦ ἐγωισμοῦ ἀλλὰ καὶ κατὰ τῶν θελημάτων τοῦ κόσμου καὶ τοῦ πονηροῦ, ἔχει ἀνάγκη νὰ γεύεται τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ, νὰ γλυκαίνεται ἀπὸ τὴν γλυκύτητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ ἐν Χριστῷ ἐμπειρία εἶναι αὐτὴ ποὺ στηρίζει τὸν Χριστιανὸ στὸν ἀγώνα του νὰ ἀρέσῃ στὸν Θεό.
Εἶναι ὅμως δυνατὸν ἡ ἀδυναμία μας καὶ ὁ διάβολος νὰ μᾶς παρασύρουν ἔτσι ὥστε νόθες κι ὄχι κατὰ Θεὸν ἐμπειρίες νὰ μᾶς ὁδηγήσουν σὲ σφαλεροὺς δρόμους, σὲ θολὰ νερὰ ἂν δὲν προσέξουμε.
Ἡ συμμετοχή μας στὴν ζωὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, τῆς μόνης ἀληθινῆς πίστεως στὸν Θεάνθρωπο Χριστό, ἡ ἀπὸ καρδίας παραδοχὴ καὶ ἐνστερισμὸς τῆς Ἁγίας Παραδόσεώς της καὶ τῆς καθημερινῆς της πρακτικῆς, εἶναι ἀσφάλεια γιὰ ὅσους ποθοῦμε νὰ ἰδοῦμε τὸ πρόσωπο τοῦ Νυμφίου της, νὰ ἔχουμε ἐλπίδα αἰωνίου ζωῆς, νὰ γευώμαστε καὶ ἀπὸ τὸν νῦν αἰώνα τὴν ἀληθινὴ ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ.
«Γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος» μὲ τοὺς ὅρους καὶ τὶς προϋποθέσεις ποὺ γνωρίζει ἡ Ἐκκλησία μας, ἡ ὁποία γέννησε, γεννὰ καὶ θὰ γεννᾶ Ἁγίους, ἐν κοινωνίᾳ Θεοῦ, μὲ ἐμπειρίες ζωῆς αἰωνίου.
Τὴν ἀπάντηση τοῦ ἀποστόλου Φιλίππου, ποὺ ἔδωσε στὸν τότε ἀκόμη δύσπιστο φίλο τοῦ ἀπόστολο Ναθαναήλ, προτείνει καὶ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία σ᾿ ὅσους ἀμφισβητούν τὴν γνησιότητα τῆς βιωματικῆς ἐμπειρίας της. «Ἔρχου καὶ ἴδε».
Ἔλα, γίνε μέλος ζωντανὸ τῆς Ἐκκλησίας σὲ ὑπακοὴ καὶ μαθητεία Χριστοῦ, ταπείνωσε τὸ πνεῦμα τῆς φιλαυτίας, ἀγωνίσου κατὰ τῶν πνευμάτων τῆς πονηρίας καὶ τότε θὰ ἰδῆς, θὰ χαρῆς, θὰ μάθης. Θὰ γευθῇς τὴν γνήσια προσωπικὴ ἐμπειρία ποὺ ὁ Θεός, ἀπὸ τὴν ἄπειρη ἀγάπη Του, δίδει σ᾿ ὅσους εἰλικρινὰ καὶ ἐμπόνως Τὸν ἀναζητοῦν.
Φεβρουάριος 1997


ΓΝΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΝΟΘΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
(Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, Ἀρχιμ. Γεωργίου, στὸ Στρατώνι Χαλκιδικῆς τὴν 14η/27η Ἰανουαρίου 1989, κατόπιν προσκλήσεως τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καὶ Ἀρδαμερίου κ. κ. Νικοδήμου)
Σκοπὸς τῆς ζωῆς μας, ὅπως γνωρίζουμε, εἶναι ἡ ἕνωσίς μας μὲ τὸν Θεό. Ὅπως λέγει ἡ Ἁγία Γραφή, ὁ ἄνθρωπος πλάσθηκε «κατ᾿ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν» τοῦ Θεοῦ, νὰ ὁμοιάση μὲ τὸν Θεό, δηλαδὴ νὰ ἑνωθῆ μαζί Του. Τὴν ὁμοίωσι τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεὸ οἱ ἅγιοι Πατέρες τὴν λέγουν θέωσι. Βλέπετε πόσο μεγάλος εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου; Νὰ γίνῃ ὄχι ἁπλῶς καλλίτερος, ἠθικώτερος, δικαιότερος, εὐγενέστερος, ἀλλὰ θεὸς κατὰ χάριν. Καὶ ποιὰ διαφορὰ ὑπάρχει μεταξὺ τοῦ ἁγίου Θεοῦ καὶ τῶν θεωμένων ἀνθρώπων; Ὅτι ὁ μὲν Πλάστης καὶ Δημιουργός μας εἶναι Θεὸς κατὰ φύσιν, ἀπὸ τὴν φύσιν Του, ἐνῶ ἐμεῖς γινόμαστε θεοὶ κατὰ χάριν, διότι ἐνῶ κατὰ τὴν φύσιν μας παραμένουμε ἄνθρωποι, μὲ τὴν ἰδικὴ Τοῦ χάρι θεωνόμαστε.
Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἑνώνεται μὲ τὸν Θεὸν κατὰ χάριν, ἀποκτᾶ καὶ ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ, αἰσθάνεται τὸν Θεό. Ἀλλοιῶς πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἑνώνεται μὲ τὸν Θεό, χωρὶς νὰ αἰσθάνεται τὴν χάρι Του;
Οἱ πρωτόπλαστοι στὸν Παράδεισο πρὶν ἁμαρτήσουν, συνομιλοῦσαν μὲ τὸν Θεό, αἰσθάνοντο τὴν θεία χάρι. Ὁ Θεὸς ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο, γιὰ νὰ εἶναι ἱερεύς, προφήτης καὶ βασιλεύς. Ἱερεύς, γιὰ νὰ δέχεται τὴν ὕπαρξί του καὶ τὸν κόσμο ὡς δῶρα τοῦ Θεοῦ, καὶ νὰ ἀντιπροσφέρῃ ἐν συνεχείᾳ τὸν ἑαυτό του καὶ τὸν κόσμο στὸν Θεὸ εὐχαριστιακὰ καὶ δοξολογικά. Προφήτης, γιὰ νὰ γνωρίζει τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ. Βασιλεύς, γιὰ νὰ βασιλεύῃ στὴν ὑλικὴ δημιουργία καὶ στὸν ἑαυτό του. Νὰ χρησιμοποιῇ τὴν φύσι ὄχι ὡς τύραννος, ἀλλὰ μὲ ἀρχοντιά. Νὰ μὴ κάνῃ κατάχρησι τῆς δημιουργίας, ἀλλὰ εὐχαριστιακὴ χρῆσι. Σήμερα ὁ ἄνθρωπος δὲν χρησιμοποιεῖ τὴν φύσι λογικά, ἀλλὰ συμπεριφέρεται ἐγωιστικὰ καὶ παράλογα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ καταστρέφῃ τὸ φυσικό του περιβάλλον καὶ μέσα σ᾿ αὐτὸ νὰ καταστρέφεται καὶ ὁ ἴδιος.
Ἐὰν ὁ ἄνθρωπος δὲν ἁμάρτανε καὶ δὲν ἀντικαθιστοῦσε τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ὑπακοὴ στὸν Θεὸ μὲ τὸν ἐγωισμό, δὲν θὰ χωριζόταν ἀπὸ τὸν Θεό, θὰ ἦταν βασιλεύς, ἱερεὺς καὶ προφήτης. Ὅμως ὁ ἅγιος Θεὸς ποὺ πονάει τὸ πλάσμα του, θέλει νὰ ξαναφέρει τὸν ἄνθρωπο στὴν κατάστασι νὰ μπορῇ πάλι νὰ γίνῃ ἀληθινὸς ἱερεύς, προφήτης καὶ βασιλεύς. Νὰ μπορῇ πάλι νὰ λάβῃ ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἑνωθῆ μαζί του. Γι᾿ αὐτὸ στὴν ἱστορία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης βλέπουμε πῶς ὁ Θεὸς προετοιμάζει σιγὰ-σιγὰ τὴν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων μὲ τὴν ἔλευσι τοῦ Μονογενοῦς Του Υἱοῦ. Ἔτσι δίνει χαρίσματα, σὰν ἐκεῖνα ποὺ εἶχε ὁ ἄνθρωπος πρὸ τῆς πτώσεως, ὅπως τὸ χάρισμα τῆς προφητείας. Ὑπάρχουν στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ἄνδρες, ὅπως ὁ προφήτης Ἠλίας, ὁ προφήτης Ἡσαΐας, ὁ προφήτης Μωυσῆς, ποὺ ἔλαβαν τὸ προφητικὸ χάρισμα καὶ εἶδαν τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ· πλὴν ὅμως αὐτὸ τὸ χάρισμα δὲν ἦταν γενικὸ γιὰ ὅλους. οὔτε ἦταν γιὰ ὅλο τὸ διάστημα τῆς ζωῆς τους, ἀλλὰ ἦταν μερικὸ χάρισμα ποὺ τοὺς ἔδωσε ὁ Θεὸς γιὰ ὠρισμένο σκοπὸ καὶ γιὰ συγκεκριμένες περιπτώσεις. Ὁσάκις δηλαδὴ ὁ Θεὸς ἤθελε οἱ δίκαιοι αὐτοὶ ἄνδρες νὰ ἐξαγγείλουν τὴν ἔλευσι τοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο ἢ νὰ ἀναγγείλουν τὸ θέλημά Του, τοὺς ἔδινε τὴν δυνατότητα νὰ λάβουν κάποια ἐμπειρία καὶ ἀποκάλυψι.
Ὅμως ὁ προφήτης Ἰωὴλ προφήτευσε ὅτι θὰ ἔλθῃ ἐποχὴ ποὺ τὴν χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος θὰ δώσῃ ὁ Θεὸς ὄχι σὲ ὠρισμένους μόνο ἄνδρες καὶ γιὰ ὠρισμένο σκοπό, ἀλλὰ πρὸς ὅλο τὸν λαό. Ἰδοὺ τί λέγει ἡ προφητεία τοῦ προφήτου Ἰωήλ: «Ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ Πνεύματός μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα», θὰ δώσω τὸ Πνεῦμα μου σὲ κάθε ἄνθρωπο, «καὶ προφητεύουσιν οἱ υἱοὶ ὑμῶν καὶ αἱ θυγατέρες ὑμῶν, καὶ οἱ πρεσβύτεροι ὑμῶν ἐνύπνια ἐνυπνιασθήσονται, καὶ οἱ νεανίσκοι ὑμῶν ὁράσεις ὄψονται» (Ἰωὴλ β´ 27). Δηλαδὴ θὰ ἰδῆ ὁ λαός μου ὁράσεις πνευματικές, θὰ ἰδῆ μυστήρια Θεοῦ. Αὐτὴ ἡ ἔκχυσις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔγινε τὴν ἡμέρα τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς. Τότε ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δόθηκε σ᾿ ὅλη τὴν Ἐκκλησία. Δὲν δόθηκε ἡ χάρις αὐτὴ σὲ ὅλους κατὰ τὴν περίοδο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, διότι ὁ Χριστὸς δὲν εἶχε ἀκόμη σαρκωθῆ. Ἔπρεπε νὰ ἀποκατασταθῇ ἡ κοινωνία τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό, γιὰ νὰ δώσῃ ὁ Θεὸς τὴν χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σὲ ὅλο τὸν λαό. Αὐτὴ τὴν ἐπανένωσι τὴν ἔκανε ὁ Σωτήρας μας Χριστὸς μὲ τὴν ἐνανθρώπησί Του.
Ἡ πρώτη ἕνωσις ποὺ εἶχε κάνει ὁ Θεὸς μὲ τὸν ἄνθρωπο στὸν Παράδεισο δὲν ἦταν ὑποστατική, καὶ γι᾿ αὐτὸ διασπάσθηκε. Αὐτὴ ἡ δευτέρα ἕνωσις εἶναι ὑποστατική, δηλαδὴ προσωπική. Στὴν ὑπόστασι - πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἑνώθηκε ἀσύγχυτα, ἄτρεπτα, ἀδιαίρετα, ἀχώριστα, αἰώνια ἡ ἀνθρώπινη φύσις μὲ τὴν θεία φύσι. Ὅσο καὶ ἂν ἁμαρτήσουν οἱ ἄνθρωποι, δὲν μπορεῖ πλέον ἡ ἀνθρώπινη φύσις νὰ χωρισθῇ ἀπὸ τὸν Θεό, διότι στὸν Ἰησοῦ Χριστό, τὸν Θεάνθρωπο, εἶναι αἰώνια ἑνωμένη μὲ τὴν θεία φύσι.
Γιὰ νὰ μπορῇ λοιπὸν ὁ ἄνθρωπος νὰ λάβῃ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, νὰ γίνῃ ἱερεύς, βασιλεὺς καὶ προφήτης, νὰ γνωρίζῃ τὰ μυστήρια του Θεοῦ καὶ νὰ αἰσθάνεται τὸν Θεό, πρέπει νὰ γίνει μέλος τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ μοναδικός, ὁ ἀληθινός, ὁ τέλειος ἱερεύς, βασιλεὺς καὶ προφήτης. Αὐτὸ ποὺ εἶχε πλασθῆ νὰ κάνῃ ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ Εὔα, καὶ ἀπέτυχαν νὰ τὸ κάνουν λόγω τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ ἐγωισμοῦ, τὸ ἔκανε ὁ Χριστός. Τώρα ὅλοι ἐμεῖς ἑνωμένοι μὲ τὸν Χριστὸ μποροῦμε νὰ συμμετάσχουμε στὰ τρία ἀξιώματα τοῦ Χριστοῦ, τὸ βασιλικό, τὸ προφητικὸ καὶ τὸ ἱερατικό. Στὸ σημεῖο αὐτὸ πρέπει νὰ διευκρινίσουμε ὅτι μὲ τὸ ἅγιο βάπτισμα καὶ τὸ χρίσμα ὁ χριστιανὸς ἀποκτᾶ τὴν γενικὴ ἱερωσύνη, καὶ ὄχι τὴν εἰδικὴ ἱερωσύνη, ποὺ ἀποκτᾶται μὲ τὴν χειροτονία καὶ διὰ τῆς ὁποίας οἱ λειτουργοὶ τῆς Ἐκκλησίας λαμβάνουν τὴν χάρι νὰ ἱερατεύουν στὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ ποιμαίνουν τοὺς λαϊκούς.
Λαϊκὸς πάλι δὲν εἶναι μόνο ὁ μὴ ἱερωμένος, ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ μὲ τὸ ἅγιο βάπτισμα καὶ χρίσμα ἔλαβε τὸ ἀξίωμα νὰ εἶναι μέλος τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ συμμετέχῃ στὰ τρία ἀξιώματα τοῦ Χριστοῦ. Ὅσο μάλιστα πιὸ ὑγιές, συνειδητὸ καὶ ἐνεργὸ μέλος τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ χριστιανός, τόσο καὶ πληρέστερα μετέχει στὸ ἱερατικό, προφητικὸ καὶ βασιλικὸ ἀξίωμα τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἀνώτερη ἐμπειρία καὶ αἴσθησι τῆς χάριτός Του λαμβάνει, ὅπως βλέπουμε στοὺς βίους τῶν Ἁγίων της πίστεώς μας.


Μορφὲς τῆς ἐμπειρίας τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ
Ποιὲς εἶναι οἱ ἐμπειρίες τῆς χάριτος ποὺ μπορεῖ νὰ λάβῃ ὁ χριστιανός, ὥστε ἡ πίστις καὶ ἡ χριστιανικὴ ζωὴ νὰ μὴ εἶναι γι᾿ αὐτὸν κάτι διανοητικὸ καὶ ἐξωτερικό, ἀλλὰ ἀληθινὴ αἴσθησις πνευματικὴ τοῦ Θεοῦ, κοινωνία μὲ τὸν Θεό, οἰκείωσις τοῦ Θεοῦ, στὴν ὁποία συμμετέχει ὁ ὅλος ἄνθρωπος;
Εἶναι πρῶτα - πρῶτα μία ἐσωτερικὴ πληροφορία ὅτι διὰ τῆς πίστεως στὸν Θεὸ βρίσκει τὸ ἀληθινὸ νόημα τῆς ζωῆς του. Αἰσθάνεται ὅτι ἡ πίστις του πρὸς τὸν Χριστὸ εἶναι πίστις ποὺ τὸν ἀναπαύει ἐσωτερικά, ποὺ δίνει νόημα στὴν ζωή του καὶ τὸν καθοδηγεῖ, ποὺ εἶναι ἕνα δυνατὸ φῶς ποὺ τὸν φωτίζει. Ὅταν αἰσθανθῇ ἔτσι τὴν χριστιανικὴ πίστι μέσα του, ἀρχίζει νὰ ζῇ τὴν χάρι τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεὸς δὲν εἶναι κάτι ἐξωτερικὸ γι᾿ αὐτόν.
Ἄλλη ἐμπειρία τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ λαμβάνει ὁ ἄνθρωπος, ὅταν ἀκούει στὴν καρδιά του τὴν πρόσκλησι τοῦ Θεοῦ νὰ μετανοήσῃ γιὰ τὰ σκοτεινὰ καὶ ἁμαρτωλά του ἔργα, νὰ ἐπιστρέψει στὴν χριστιανικὴ ζωή, νὰ ἐξομολογηθῇ, νὰ μπῇ στὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ ποὺ ἀκούει μέσα του, εἶναι μία πρώτη ἐμπειρία τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. Τόσα χρόνια ποὺ ζοῦσε μακρυὰ ἀπὸ τὸν Θεό, τίποτε δὲν καταλάβαινε.
Ἀρχίζει νὰ μετανοῇ· ἐξομολογεῖται γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ζωή του στὸν Πνευματικό. Μετὰ τὴν ἐξομολόγησι αἰσθάνεται βαθειὰ εἰρήνη καὶ χαρά, ποὺ οὐδέποτε στὴν ζωή του εἶχε αἰσθανθεῖ. Καὶ τότε λέει: «Ἀνακουφίσθηκα». Αὐτὴ ἡ ἀνακούφισις εἶναι ἐπίσκεψις τῆς θείας χάριτος σὲ μία ψυχὴ ποὺ μετενόησε, καὶ ὁ Θεὸς θέλει νὰ τὴν παρηγορήσῃ.
Τὰ δάκρυα ποὺ ἔχει ὁ μετανοῶν χριστιανός, ὅταν προσεύχεται καὶ ζητᾶ συγχώρησι ἀπὸ τὸν Θεὸ ἢ ὅταν ἐξομολογῆται, εἶναι δάκρυα μετανοίας. Αὐτὰ τὰ δάκρυα εἶναι πολὺ ἀνακουφιστικά. Φέρνουν πολλὴ εἰρήνη στὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ τότε ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται ὅτι αὐτὰ εἶναι δῶρο καὶ ἐμπειρία τῆς θείας χάριτος.
Ὅσο βαθύτερα μετανοεῖ καὶ ἔρχεται σὲ περισσότερη ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ προσεύχεται μὲ ἕνα θεϊκὸ ἔρωτα, τόσο ἐκεῖνα τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας γίνονται δάκρυα χαρᾶς, δάκρυα ἀγάπης καὶ θείου ἔρωτος. Αὐτὰ τὰ δάκρυα ποὺ εἶναι ἀνώτερα ἀπὸ τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας, εἶναι καὶ αὐτὰ μία ἀνωτέρα ἐπίσκεψις καὶ ἐμπειρία τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.
Προσερχόμεθα νὰ κοινωνήσουμε τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μετανοημένοι, ἐξομολογημένοι, μὲ νηστεία καὶ πνευματικὴ προετοιμασία. Μετὰ τὴν Θεία Κοινωνία τί αἰσθανόμεθα; Βαθειὰ εἰρήνη στὴν ψυχή μας, χαρὰ πνευματική. Εἶναι καὶ αὐτὸ μία ἐμπειρία καὶ ἐπίσκεψις τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.
Ἄλλες φορὲς πάλι, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς προσευχῆς ἢ τῆς θείας λατρείας ἢ τῆς Θείας Λειτουργίας, αἰσθανόμεθα ἀνεκλάλητη χαρά. Κι αὐτὸ εἶναι ἐπίσκεψις τῆς θείας χάριτος καὶ ἐμπειρία Θεοῦ.
Ὑπάρχουν ὅμως καὶ ἄλλες ἀνώτερες ἐμπειρίες τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀνώτερη ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ θέα τοῦ ἄκτιστου Φωτός. Αὐτὸ τὸ Φῶς εἶδαν οἱ μαθηταὶ τοῦ Κυρίου στὸ Ὄρος τῆς Μεταμορφώσεως. Εἶδαν τὸν Χριστὸ νὰ λάμπῃ ὅλος σὰν τὸν ἥλιο μὲ ἕνα οὐράνιο καὶ θεῖο φῶς, τὸ ὁποῖο δὲν ἦταν ὑλικό, κτιστὸ φῶς, ὅπως εἶναι ὁ ἥλιος καὶ τὰ ἄλλα κτιστὰ φῶτα. Ἦταν ἄκτιστο Φῶς, δηλαδὴ τὸ Φῶς τοῦ Θεοῦ, τὸ Φῶς τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Αὐτοὶ ποὺ καθαρίζονται τελείως ἀπὸ τὰ πάθη τους κι ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ προσεύχονται μὲ ἀληθινὴ καὶ καθαρὰ προσευχή, ἀξιώνονται αὐτῆς τῆς μεγάλης ἐμπειρίας, νὰ ἰδοῦν τὸ Φῶς τοῦ Θεοῦ ἀπ᾿ αὐτὴ τὴν ζωή. Αὐτὸ τὸ Φῶς εἶναι ποὺ θὰ λάμπη στὴν αἰώνια ζωή. Κι ὄχι μόνο τὸ βλέπουν ἀπὸ τώρα, ἀλλὰ καὶ τοὺς βλέπουν ἀπὸ τώρα μέσα σ᾿ αὐτὸ τὸ Φῶς. Διότι αὐτὸ τὸ Φῶς περιβάλλει τοὺς Ἁγίους. Ἐμεῖς δὲν τὸ βλέπουμε, ἀλλὰ οἱ καθαροὶ στὴν καρδιὰ καὶ ἅγιοι τὸ βλέπουν. Τὸ φωτοστέφανο ποὺ εἰκονίζεται γύρω ἀπὸ τὰ πρόσωπα τῶν Ἁγίων εἶναι τὸ Φῶς τῆς Ἁγίας Τριάδος, ποὺ τοὺς ἔχει φωτίσει καὶ ἁγιάσει.
Στὸν βίο τοῦ Μεγάλου Βασιλείου διαβάζουμε ὅτι τὸν Μέγα Βασίλειο, ὅταν προσευχόταν στὸ κελλί του, τὸν ἔβλεπαν νὰ λάμπῃ ὅλος καὶ ὅλο τὸ κελλί του ἄκτιστο Φῶς, τὸ ὁποῖο τὸν περιαύγαζε. Καὶ σὲ πολλοὺς βίους τῶν Ἁγίων βλέπουμε τὸ ἴδιο.
Ἄρα λοιπὸν τὸ νὰ ἀξιωθῇ κανεὶς νὰ ἰδῆ τὸ ἄκτιστο Φῶς εἶναι μία ἀνωτάτη ἐμπειρία Θεοῦ, ἡ ὁποία δὲν δίδεται σὲ ὅλους, ἀλλὰ σὲ ἐλαχίστους, ὅσους ἔχουν προχωρήσει στὴν πνευματικὴ ζωή. Κατὰ τὸν ἀββᾶ Ἰσαάκ, σὲ κάθε γενεὰ μόλις ἕνας ἄνθρωπος κατορθώνει νὰ ἰδῇ ἐναργῶς τὸ ἄκτιστο Φῶς (Λόγος λβ´). Ὑπάρχουν ὅμως καὶ σήμερα χριστιανοὶ ἅγιοι ποὺ ἀξιώνονται νὰ ἔχουν αὐτὴ τὴν μοναδικὴ ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ.
Βέβαια πρέπει νὰ ποῦμε ὅτι καθένας ποὺ βλέπει ἕνα φῶς, δὲν σημαίνει ὅτι βλέπει τὸ ἄκτιστο Φῶς. Ὁ διάβολος πλανᾶ τοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς δείχνει ἄλλα φῶτα, δαιμονικά, ἢ ψυχολογικά, γιὰ νὰ νομίσουν πῶς εἶναι τὸ ἄκτιστο Φῶς, ἐνῶ δὲν εἶναι. Γι᾿ αὐτὸ κάθε χριστιανὸς ποὺ βλέπει κάτι ἢ ποὺ ἀκούει μία φωνὴ ἢ ποὺ ἔχει μία ἐμπειρία, δὲν πρέπει νὰ τὴν δέχεται ὡς ἐκ Θεοῦ, γιατὶ μπορεῖ νὰ πλανηθῇ ἀπὸ τὸν διάβολο. Ἀλλὰ πρέπει νὰ τὴν ἐξομολογηθῇ στὸν Πνευματικό του, κι αὐτὸς θὰ τοῦ πῇ ἂν εἶναι ἐκ τοῦ Θεοῦ ἢ ἂν εἶναι τῆς πλάνης καὶ τῶν δαιμόνων. Χρειάζεται πολλὴ προσοχὴ στὸ θέμα αὐτό.

Προϋποθέσεις γνησίας ἐμπειρίας τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ
Θὰ ἐξετάσουμε τώρα τὶς προϋποθέσεις, οἱ ὁποῖες μᾶς ἐξασφαλίζουν ὥστε οἱ διάφορες ἐμπειρίες ποὺ ἔχουμε νὰ εἶναι γνήσιες καὶ ὄχι νόθες.
Ἡ πρώτη προϋπόθεσις εἶναι ὅτι θὰ εἴμεθα ἄνθρωποι μετανοίας. Ἐὰν δὲν μετανοοῦμε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας καὶ καθαριζόμεθα ἀπὸ τὰ πάθη μας. δὲν μποροῦμε νὰ δοῦμε τὸν Θεό. Ὅπως λέγει ὁ Κύριός μας στοὺς μακαρισμούς: «Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται». Μακάριοι αὐτοὶ ποὺ εἶναι καθαροὶ στὴν καρδιά. γιατὶ αὐτοὶ θὰ δοῦν τὸν Θεό. Ὅσο περισσότερο ὁ ἄνθρωπος καθαρίζεται ἀπὸ τὰ πάθη του, μετανοεῖ, ἐπιστρέφει στὸν Θεό, τόσο καλλίτερα μπορεῖ νὰ αἰσθάνεται καὶ νὰ βλέπῃ τὸν Θεό.
Τὸ νὰ ἐπιδιώκουμε νὰ λάβουμε ἐμπειρίες τοῦ Θεοῦ μὲ τεχνητοὺς τρόπους καὶ μεθόδους, ὅπως γίνεται στὶς αἱρέσεις στοὺς ἰνδουϊστές, στὰ γιόγκα, εἶναι λάθος. Οἱ ἐμπειρίες αὐτὲς δὲν εἶναι ἐκ Θεοῦ. Εἶναι ἐμπειρίες ποὺ προκαλοῦνται μὲ ψυχολογικοὺς τρόπους.
Οἱ ἅγιοι Πατέρες μας λέγουν: «Δῶσε αἷμα καὶ λάβε πνεῦμα». Ἂν δηλαδὴ δὲν δώσῃς τὸ αἷμα τῆς καρδιᾶς σου μὲ τὴν μετάνοια, τὴν προσευχή, τὴν νηστεία, τὴν ἄσκησι, δὲν μπορεῖς νὰ λάβῃς τὴν χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Οἱ ἀληθινὲς πνευματικὲς ἐμπειρίες δίνονται σ᾿ ἐκείνους ποὺ ἀπὸ ταπείνωσι δὲν ζητοῦν πνευματικὲς ἐμπειρίες, ἀλλὰ ζητοῦν ἀπὸ τὸν Θεὸ μετάνοια καὶ σωτηρία. Σ᾿ αὐτοὺς ποὺ εἶναι ταπεινοὶ καὶ λέγουν: «Θεέ μου, ἐγὼ δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ ἔχω ἐμπειρίες, δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ λάβω χαρίσματα πνευματικά, δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ λάβω ἐπίσκεψι τῆς χάριτός σου καὶ θεῖες καὶ οὐράνιες παρηγοριὲς καὶ πνευματικὲς ἡδονές». Σ᾿ αὐτοὺς ὅμως ποὺ μὲ ὑπερηφάνεια ζητοῦν ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ τοὺς δώσῃ ἐμπειρίες, δὲν θὰ δώσῃ ἀληθινὲς καὶ γνήσιες ἐμπειρίες. Ἀντίθετα, θὰ τὸ ἐκμεταλλευθῆ ὁ πειρασμὸς καὶ θὰ τοὺς δώσῃ πλανεμένες καὶ διαβολικὲς ἐμπειρίες, λόγω τῆς ὑπερηφανείας τους. Ἄρα λοιπὸν ὁ δεύτερος ὅρος εἶναι ἡ ταπείνωσις.
Τρίτος ὅρος γιὰ νὰ λάβουμε ἀληθινὲς πνευματικὲς ἐμπειρίες εἶναι νὰ εἴμεθα μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ὄχι ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Διότι ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ὁ διάβολος θὰ μᾶς πλανήση. Ἅμα ἀπομονωθῇ τὸ πρόβατο ἀπὸ τὴν ποίμνη, θὰ τὸ κατασπαράξη ὁ λύκος. Μέσα στὴν ποίμνη εἶναι ἡ ἀσφάλεια. Ὁ χριστιανὸς μέσα στὴν Ἐκκλησία εἶναι ἀσφαλής. Ἅμα βγεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, εἶναι ἐκτεθειμένος στὶς πλάνες τὶς δικές του, τῶν ἄλλων ἀνθρώπων καὶ τῶν δαιμόνων. Ἔχουμε παραδείγματα πολλῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι μὴ κάνοντας ὑπακοὴ στὴν Ἐκκλησία καὶ στὸν Πνευματικό τους ἔπεσαν σὲ μεγάλες πλάνες. Καὶ νόμιζαν ὅτι βλέπουν τὸν Θεὸ ἢ ὅτι τοὺς ἐπισκέπτεται ὁ Θεός, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα οἱ ἐμπειρίες ποὺ εἶχαν ἦταν δαιμονικὲς καὶ καταστρεπτικὲς γι᾿ αὐτούς. Ἐπίσης βοηθεῖ πολὺ τὸ νὰ ἔχουμε καθαρὰ καὶ θερμὴ προσευχή. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς ὁ θεὸς δίνει τὶς περισσότερες πνευματικὲς ἐμπειρίες στὸν ἄνθρωπο, γι᾿ αὐτὸ καὶ ὅσοι προσεύχονται μὲ πόθο, μὲ ζῆλο, μὲ ὑπομονή, λαμβάνουν τὰ δῶρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ αἴσθησι τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.
Ὅπως γνωρίζετε, ὑπάρχει μία προσευχὴ ποὺ λέγομε στὸ Ἅγιον Όρος· καὶ σεῖς ἴσως τὴν λέγετε: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλόν». Αὐτὴ ἡ προσευχή, ποὺ χαρακτηρίζεται ὡς νοερά, καρδιακὴ καὶ ἀδιάλειπτος, ὅταν λέγεται μὲ ταπείνωσι, μὲ πόθο καὶ μὲ ἐπιμονή, φέρνει σιγὰ-σιγὰ μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου τὴν αἴσθησι τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.

Ψευδεῖς ἐμπειρίες τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ
Ψευδεῖς ἐμπειρίες τοῦ Θεοῦ ἔχουν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι νομίζουν ὅτι ἀπὸ μόνοι τους, μὲ τὶς δικές τους δυνάμεις, σὲ αἱρέσεις, σὲ ὁμάδες, σὲ θρησκευτικὲς συναθροίσεις, ἐκτὸς Ἐκκλησίας, μποροῦν νὰ λάβουν τὴν χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Συγκεντρώνονται λοιπόν, κάποιος νέος «προφήτης» κάνει τὸν ἀρχηγό, καὶ αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι νομίζουν ὅτι δέχονται τὴν ἐπίσκεψι καὶ τὴν χάρι τοῦ Θεοῦ.
Ἔτυχε νὰ βρεθῶ σὲ μία συνάντησι Πεντηκοστιανῶν στὴν Ἀμερικὴ τὸ 1966 ποὺ ἤμουν ἐκεῖ. Ἡ «ἐκκλησία» τους ἦταν σὰν μία αἴθουσα σχολείου. Ἄρχισε πρῶτα ἕνα ὄργανο νὰ παίζῃ κάποια μουσικὴ μὲ ἁπαλοὺς καὶ σιγανοὺς ἤχους, ποὺ ὅσο προχωροῦσε γινόταν πιὸ ἐντατική, πιὸ ἐκκωφαντικὴ καὶ ἔξαλλη, ὥστε νὰ προκαλῇ ἔξαψι. Τελείωσε ἡ μουσικὴ καὶ ἄρχισε ὁ ἱεροκήρυκας. Ἄρχισε καὶ αὐτὸς ἁπαλὰ καί, ὅσο προχωροῦσε, φώναζε δυνατώτερα. Στὸ τέλος δημιούργησε καὶ αὐτὸς μιὰ κατάστασι ἐξάψεως. Καὶ τότε, ὅταν ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι εἶχαν πάθει ὁμαδικὴ ὑποβολὴ καὶ ὑστερία, ἄρχιζαν νὰ φωνάζουν, νὰ σηκώνουν καὶ κινοῦν τὰ χέρια, νὰ βγάζουν ἄναρθρες κραυγές. Ἔνοιωσα τότε ὅτι δὲν ἦταν ἐκεῖ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, τὸ ὁποῖο εἶναι Πνεῦμα εἰρήνης καὶ ὄχι ταραχῆς καὶ ἐξάψεως. Τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ δὲν ἔρχεται μὲ τεχνητοὺς καὶ ψυχολογικοὺς τρόπους. Μάλιστα λυπήθηκα τὰ παιδιά, ποὺ ἦταν ἐκεῖ μέσα μαζὶ μὲ τοὺς γονεῖς τους καὶ θὰ ὑφίσταντο τὶς συνέπειες αὐτῆς τῆς ὁμαδικῆς νευρώσεως.
Κάποιος νέος, ποὺ ἔγινε μοναχὸς στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ εἶχε περάσει πρῶτα ἀπὸ τὴν ἰνδουϊστικὴ γιόγκα (πρέπει νὰ γνωρίζετε ὅτι ὑπάρχουν περὶ τὶς 500 ἰνδουϊστικὲς αἱρέσεις στὴν Ἑλλάδα), μοῦ ἐξήγησε τί ἐμπειρίες προσπαθοῦσαν νὰ ἔχουν ἐκεῖ. Ὅταν ἤθελαν νὰ ἰδοῦν φῶς, ἔτριβαν τὰ μάτια τους, ἔτσι ὥστε νὰ βλέπουν κάποια φωτάκια. Ὅταν ἤθελαν πάλι νὰ ἀκούουν ἀσυνήθιστους ἤχους, ἔκαναν κάποιες συμπιέσεις στὰ αὐτιά τους, ὥστε νὰ δημιουργοῦνται ἦχοι.
Παρόμοιες ψυχολογικὲς ἐμπειρίες ποὺ προκαλοῦνται τεχνητὰ κάποιοι αἱρετικοὶ τὶς ἀποδίδουν στὸ Ἅγιο Πνεῦμα.
Ἀλλὰ οἱ ἐμπειρίες στὶς αἱρετικὲς συνάξεις δὲν εἶναι μόνο ψυχολογικές. Ἄλλοτε εἶναι καὶ δαιμονικές.Ο διάβολος ἐκμεταλλεύεται τὴν ἀναζήτησι ἀπὸ μερικοὺς ἀνθρώπους τέτοιων ἐμπειριῶν καὶ τοὺς παρουσιάζει διάφορα σημεῖα, τὰ ὁποῖα δὲν εἶναι ἐκ Θεοῦ, ἀλλὰ ἰδικά του, διαβολικά. Αὐτοὶ δὲν μποροῦν νὰ καταλάβουν ὅτι εἶναι θύματα τοῦ διαβόλου.
Νομίζουν ὅτι τὰ σημεῖα αὐτὰ εἶναι οὐράνια καὶ ἐκ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀκόμη τοὺς δίδει ὁ διάβολος κάποια προφητικὴ ἱκανότητα, ὅπως δίδει καὶ στὰ «μέντιουμ». Ὁ Κύριος ὅμως μᾶς εἶχε προειδοποιήσει: «Ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδoπροφῆται καὶ δώσουσι σημεῖα μεγάλα καὶ τέρατα» Ματθ. κδ´ 24). Ὄχι ἁπλῶς θὰ κάνουν θαύματα, ἀλλὰ μεγάλα θαύματα καὶ τέρατα, φοβερὰ σημεῖα. Ὅπως καὶ ὁ Ἀντίχριστoς, ὅταν θὰ ἔλθη, δὲν θὰ κάνη κακὰ πράγματα. Θὰ κάνη εὐεργεσίες, θεραπεῖες ἀσθενῶν καὶ ἄλλα θαυμαστά, γιὰ νὰ πλανήσῃ τοὺς ἀνθρώπους, εἰ δυνατὸν καὶ τοὺς ἐκλεκτούς, γιὰ νὰ τὸν πιστεύσουν ὡς Σωτῆρα τους καὶ νὰ τὸν ἀκολουθήσουν.
Γι᾿ αὐτὸ χρειάζεται νὰ προσέχουμε. Κάθε ἕνας ποὺ κάνει κάποια σημεῖα ἢ προφητεύει, δὲν εἶναι πάντοτε ἐκ τοῦ Θεοῦ. Ὅπως πάλι ὁ Κύριος λέγει: «Πολλοὶ ἐροῦσί μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. Κύριε, Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι πρoφητεύσαμεν καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν; καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν» (Ματθ. ζ´ 22-23).
Ἐγνώρισα νέους ποὺ εἶχαν παρασυρθῆ ἀπὸ ἀποκρυφιστὲς κι πεντηκοστιανὲς αἱρέσεις καὶ οἱ ὁποῖοι μετὰ τὴν ἐπιστροφή τους στὴν Ἐκκλησία ὡμολόγησαν ὅτι διάφορες ἐμπειρίες ποὺ εἶχαν, ὅταν ἦσαν μέλη τῶν αἱρέσεων αὐτῶν, ἦσαν διαβολικές.
Ἕνας πρώην πεντηκοστιανὸς π.χ. ὡμολόγησε ὅτι στὶς πεντηκοστιανὲς συγκεντρώσεις, ὅταν κάποια «προφήτις» προφήτευε αὐτὸς αἰσθανόταν δαιμονικὴ ταραχὴ καὶ ὅτι, ὅταν προσπαθοῦσε νὰ εἰπῇ τὴν εὐχὴ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλόν», ἐρχόταν ἡ γλωσσολαλιὰ καὶ τὸν ἔπνιγε ἐμποδίζοντάς τον νὰ λέγῃ τὴν εὐχή.
Ἐπειδὴ ὁ διάβολος μετασχηματίζεται σὲ ἄγγελο φωτὸς πρέπει νὰ εἴμεθα ἐπιφυλακτικοὶ στὶς ἐμπειρίες. Ὁ Ἀπόστολος Ἰωάννης μας συμβουλεύει: «Ἀγαπητοί, μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε» (Α´ Ἰωάν. δ´ 1). Δὲν εἶναι ὅλα τὰ πνεύματα ἐκ τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἔχοντες δὲ τὸ κατὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο χάρισμα τῆς διακρίσεως τῶν πνευμάτων (Α´ Κορ. ιβ´ 10) ἠμποροῦν νὰ διακρίνουν τὰ πνεύματα, ἐὰν εἶναι ἐκ τοῦ Θεοῦ ἢ εἶναι τοῦ διαβόλου. Αὐτὸ τὸ χάρισμα τὸ ἔχουν οἱ Πνευματικοὶ τῆς Ἐκκλησίας. Γι᾿ αὐτό, ὅταν ἔχουμε τέτοιο πρόβλημα, πρέπει νὰ ἀπευθυνώμεθα στὸν Πνευματικό μας, καὶ αὐτὸς θὰ διακρίνη τὴν προέλευσι κάθε ἐμπειρίας.
Ἀκόμη καὶ μοναχοὶ εἶναι δυνατὸν νὰ πλανηθοῦν. Ἔχουμε περιπτώσεις στὸ Ἅγιoν Ὄρος ποὺ μοναχοὶ πλανήθηκαν ἀπὸ τέτοιες ἐμπειρίες. Παρουσιάσθηκε π.χ. σὲ κάποιο μοναχὸ ἕνας ἄγγελος -ἐνῶ ἦταν ὁ διάβολος- καὶ τοῦ εἶπε: «Ἔλα πάνω στὴν κορυφὴ τοῦ Ἄθωνος, νὰ σοῦ δείξω μεγάλα θαύματα». Τὸν ὡδήγησε ἐκεῖ, καὶ παρὰ λίγο θὰ τὸν γκρέμιζε ἀπὸ τὰ βράχια, ἂν ἐκεῖνος δὲν ἐπεκαλεῖτο τὴν θεία βοήθεια. Αὐτὸς ἔκανε τὸ λάθος νὰ πιστεύσῃ τὴν ὀπτασία ὡς ἐκ Θεοῦ, ἐνῶ δὲν ἔπρεπε. Διότι οἱ μοναχοὶ γνωρίζουν ὅτι, ὅταν ἰδοῦν μία ὀπτασία, πρέπει νὰ τὴν ποῦν στὸν Γέροντά τους, καὶ αὐτὸς θὰ τοὺς πῆ ἂν εἶναι ἐκ τοῦ Θεοῦ ἢ ἐκ τῶν δαιμόνων. Ὅπου λοιπὸν ὑπάρχει ὑπερηφάνεια, εἶναι πολὺ πιθανὴ ἡ πλάνη.

Περὶ Πεντηκοστιανῶν
Οἱ ἐμπειρίες τῶν Πεντηκοστιανῶν δὲν εἶναι ἐκ τοῦ Θεοῦ. Γι᾿ αὐτό, ὄχι μόνο δὲν τοὺς βοηθοῦν νὰ μποῦν στὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ τοὺς ὁδηγοῦν ἐκτὸς Ἐκκλησίας. Μόνο ὁ διάβολος ἔχει συμφέρον νὰ βγάλῃ τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.
Ἀλλὰ καὶ ὁ κατατεμαχισμός τους σὲ πολλὲς αἱρέσεις καὶ ὁμάδες εἶναι ἀπόδειξις ὅτι δὲν ἀποτελοῦν τὴν ἀληθινὴ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ. Ὁ Προτεσταντισμὸς ἀποτελεῖται ἀπὸ χιλιάδες αἱρέσεις. Μία ἀπὸ τὶς προτεσταντικὲς αἱρέσεις εἶναι οἱ Πεντηκοστιανoί. Μόνο στὶς Η. Π. Α. ὑπάρχουν 39 εἴδη Πεντηκοστιανῶν. Πολλὲς ἀπὸ τὶς πεντηκοστιανὲς αἱρέσεις δὲν ἔχουν καμμία σχέσι μεταξύ τους. Σὰς ἀναφέρω τίτλους μερικῶν πεντηκoστιανῶν ὁμάδων: «Συνάθροισις τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ, τοῦ ὄρους», «Ἐνσωματωμένη συνάθροισις τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ», «Θέατρο Γάρ», «Ἄγρυπνη ἱεραποστολή», «Ἐκκλησία τῆς Μητέρας Χόρν», «Ἐκκλησία τῆς Μητέρας Ρόμπερτσον», «Ἰησοῦς καὶ ἄγρυπνη ἱεραποστολή», «Ὑπόλοιπον τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ», «Ἐν πυρὶ βαπτισμένη Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ ἁγιότητος Ἀμερικῆς», «Ἐκκλησία τῆς Μογέρα Κούκ», «Ἐθνικὴ πνευματικὴ δαβιδικὴ ἕνωσις ναοῦ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ», «Ἐκκλησία τοῦ τετραγωνικοῦ εὐαγγελίου».
Ἂν ὑπῆρχε σ᾿ αὐτὲς τὶς ὁμάδες τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, θὰ ὑπῆρχε ἑνότης, θὰ ὑπῆρχε μία Ἐκκλησία καὶ ὄχι τόσες διαφορετικὲς καὶ ἀντιτιθέμενες ὁμάδες.
Ὠρισμένες ἐπίσης ἐκδηλώσεις ποὺ λαμβάνουν χώρα στὶς συγκεντρώσεις τους, ὅπως τὸ νὰ τρέμουν, νὰ πέφτουν κάτω σὰν νεκροί, νὰ βγάζουν ἄναρθρες κραυγές, δὲν εἶναι εἰρηνικοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ. Παρόμοια φαινόμενα συναντοῦμε στὶς εἰδωλολατρικὲς θρησκεῖες. Ὑπάρχουν ἐπίσης πολλὲς ὁμοιότητες μὲ τὰ πνευματιστικὰ φαινόμενα.
Καλλιεργοῦν ἀκόμη πνεῦμα ὑπερηφανείας πιστεύοντας ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὅλη ἐπὶ δυὸ χιλιάδες χρόνια πλανᾶται, ἐνῶ αὐτοὶ βρῆκαν τὴν ἀλήθεια τὸ 1900. Ὁ πρῶτος ποὺ ἵδρυσε τὴν ὁμάδα τῶν Πεντηκοστιανῶν εἶναι ἕνας Ἀμερικανός. Ὁ πρῶτος στὴν Ἑλλάδα πεντηκοστιανός, Μιχαὴλ Γκούνας, διεκήρυσσε: «Μετὰ ἀπὸ τόσους αἰῶνες ἔγινε πάλι στὴν χώρα τῆς Ἑλλάδος ἀπαρχὴ τῆς ἐπίσκεψης τοῦ Θεοῦ, ὅπως τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Ἀπ᾿ αὐτὸν ἄρχισε ἡ ἐπίσκεψις τοῦ Χριστοῦ στὴν Ἑλλάδα ὅπως τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς! Τόσα χρόνια δὲν ὑπῆρχε! Βλέπετε σατανικὸς ἐγωισμὸς καὶ ὑπερηφάνεια;
Τί γίνεται τώρα μὲ τὸ ἐπιδιωκόμενο ἀπ᾿ αὐτοὺς χάρισμα τῆς γλωσσολαλίας; Πράγματι, στὴν Καινὴ Διαθήκη ἀναφέρεται ἡ γλωσσολαλία. Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς μιλοῦσαν τὶς γλῶσσες τῶν λαῶν ποὺ ἦλθαν νὰ προσκυνήσουν στὰ Ἱεροσόλυμα, γιὰ νὰ τοὺς κατηχήσουν στὸ Εὐαγγέλιο. Τὸ χάρισμα τῆς γλωσσολαλίας εἶναι χάρισμα ποὺ δόθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ στοὺς Ἀποστόλους γιὰ ἕνα εἰδικὸ λόγο: Γιὰ νὰ προσηλυτίσουν τοὺς μὴ χριστιανοὺς στὴν χριστιανικὴ πίστι. Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, ὅταν μιλοῦσαν γλῶσσες, δὲν μιλοῦσαν ἄναρθρες κραυγές, σὰν δαιμονισμένοι. Μιλοῦσαν ξένες γλῶσσες, ὄχι ὁποιεσδήποτε γλῶσσες, ἀλλὰ τὶς γλῶσσες αὐτῶν ποὺ ἦταν ἐκεῖ στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ δὲν ἤξεραν τὴν ἑβραϊκὴ γλώσσα, γιὰ ν᾿ ἀκούσουν τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ πιστεύσουν. Ἄρα οἱ ἄναρθρες κραυγὲς δὲν ἔχουν καμμία σχέσι μὲ τὸ χάρισμα τῆς γλωσσολαλίας, τὴν ὁποία ἐπικαλοῦνται οἱ Πεντηκοστιανοί.

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ὁ χῶρος τῆς γνησίας ἐμπειρίας τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ
Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας. Καὶ γιατί εἶναι αὐτή; Διότι εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῆς σαρκώσεως καὶ ἐνανθρωπήσεως τοῦ Χριστοῦ, τοῦ σταυρικοῦ Του θανάτου, τῆς Ἀναστάσεώς Του καὶ τῆς Πεντηκοστῆς. Ὅταν ἀπὸ τὸ ὅλο ἔργο τοῦ Χριστοῦ ἀπομονώσουμε ἕνα μόνο σημεῖο, τὸ ὑπερτονίσουμε καὶ λανθασμένα τὸ ἐξηγήσουμε, αὐτὸ γίνεται μονομέρεια καὶ αἵρεσις. Μόνο ἡ Ἐκκλησία ποὺ δέχεται καὶ βιώνει ὅλο τὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ, συμπεριλαμβανομένης τῆς Πεντηκοστῆς, εἶναι ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς. Χωρὶς Σταυρὸ γίνεται Ἀνάστασις; Χωρὶς νὰ σταυρωθῇ ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν νηστεία, τὴν προσευχή, τὴν μετάνοια, τὴν ταπείνωσι, τὴν ἄσκησι, μπορεῖ νὰ ἰδῆ τὸν Θεό; Προηγεῖται ὁ Σταυρὸς στὴν ζωὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ χριστιανοῦ, καὶ ἕπεται ἡ Ἀνάστασις καὶ ἡ Πεντηκοστή. Ἐνῶ αὐτοὶ θέλουν Ἀνάστασι καὶ χαρίσματα πνευματικά, χωρὶς νὰ σταυρώσουν τὸν ἑαυτὸ τοὺς διὰ τῆς μετανοίας, τῆς ἀσκήσεως, τῆς νηστείας, τῆς ὑπακοῆς στὴν Ἐκκλησία. Καὶ γι᾿ αὐτὸ δὲν ἀποτελοῦν αὐτοὶ τὴν Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς.
Σὲ κάθε θεία Λειτουργία στὴν Ἐκκλησία μας ἔχουμε Πεντηκοστή. Πῶς ὁ ἄρτος καὶ ὁ οἶνος γίνονται Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ; Δὲν γίνονται μὲ τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Νὰ ἡ Πεντηκοστή! Κάθε Ἁγία Τράπεζα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι καὶ ὑπερῶον τῆς Πεντηκοστῆς. Σὲ κάθε Βάπτισμα Πεντηκοστὴ ἔχουμε. Μὲ τὴν χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὁ ἄνθρωπος γίνεται χριστιανὸς καὶ ἐνσωματώνεται στὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Κάθε χειροτονία διακόνου, ἱερέως καὶ μάλιστα ἀρχιερέως εἶναι μία νέα Πεντηκοστή. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα κατεβαίνει καὶ κάνει ἕνα ἄνθρωπο λειτουργὸ τοῦ Θεοῦ.
Κάθε ἐξομολόγησις ἑνὸς χριστιανοῦ εἶναι πάλι Πεντηκοστή. Τὴν ὥρα ποὺ ὁ χριστιανὸς γονατίζει στὸν Πνευματικό του μὲ ταπείνωσι καὶ λέγει τὶς ἁμαρτίες του μὲ μετάνοια καὶ ὁ Πνευματικὸς τοῦ διαβάζει τὴν συγχωρητικὴ εὐχή, συγχωρεῖται διὰ τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Κάθε σύναξις καὶ κάθε μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας εἶναι συνέχεια τῆς Πεντηκοστῆς, διότι τελοῦνται μὲ τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γι᾿ αὐτὸ ὅλες σχεδὸν οἱ πράξεις, οἱ προσευχὲς καὶ τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας ἀρχίζουν μὲ τὴν προσευχή: «Βασιλεῦ Οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας... ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν...». Ζητοῦμε νὰ ἔλθῃ ὁ Παράκλητος, ὁ Παρηγορητής, τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Καὶ ἔρχεται. Ὅπου συνάγεται ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἐκεῖ ἐπιφοιτᾶ καὶ ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Κάθε Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ἕνας ἄνθρωπος πνευματεμφόρος, γεμάτος ἀπὸ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἄνθρωπος τῆς Πεντηκοστῆς.
Τὸ αἴτημα τῆς Κυριακῆς προσευχῆς: «ἐλθέτω ἡ Βασιλεία σου» σημαίνει: «ἐλθέτω ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Σου Πνεύματος». Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἄρα καὶ μὲ τὸ «Πάτερ ἡμῶν» ζητοῦμε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα.
Ἡ προσευχὴ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλόν» καὶ αὐτὴ γίνεται μὲ τὴν χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Διότι, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «οὐδεὶς δύναται εἰπεῖν Κύριον Ἰησοῦν, εἶ μὴ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ» (Α Κορ. ιβ´ 3). Κανεὶς δὲν ἠμπορεῖ νὰ εἰπῇ τὸν Ἰησοῦ Κύριο, παρὰ μόνον μὲ τὴν χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Νὰ λοιπόν, ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας ζῆ διαρκῶς τὴν Πεντηκοστή.
Ἔχουμε, ἀδελφοί μου, τὴν εὐλογία μέσα στὴν ἁγία μας Ἐκκλησία νὰ ἔχουμε τὴν χάρι τοῦ Θεοῦ. Ἔχουμε τὴν δυνατότητα νὰ οἰκειωθοῦμε καὶ νὰ λάβουμε ἐμπειρία τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τὸν Θεό. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας εἶναι δοκιμασμένος καὶ ἀσφαλὴς δρόμος σωτηρίας. Εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων, τῶν Πατέρων, τῶν Μαρτύρων, τῶν Ἁγίων, μέχρι καὶ τῶν τελευταίων χρονικῶς Ἁγίων, ὅπως τοῦ ἁγίου καὶ θαυματουργοῦ Νεκταρίου. Εἶναι ἡ Ἐκκλησία ποὺ κρατᾶ τὴν διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου ἀνόθευτη ἐδῶ καὶ δυὸ χιλιάδες περίπου χρόνια, ἂν καὶ φοβεροὶ αἱρετικοὶ τὴν ἐπολέμησαν.
Θυμηθῆτε πόσοι αἱρετικοὶ ἐπολέμησαν τὴν Ἐκκλησία μας διὰ μέσου τῶν αἰώνων. Καὶ ὄχι ἐχθροί, σὰν τοὺς Πεντηκοστιανούς. Αὐτοκράτορες μὲ στρατιές, μὲ κοσμικὲς δυνάμεις. Δὲν μπόρεσαν ὅμως νὰ γκρεμίσουν τὴν Ἐκκλησία. Οὔτε ἡ εἰκονομαχία, ποὺ διήρκεσε ἑκατὸν τριάντα χρόνια, μπόρεσε νὰ γκρεμίσῃ τὴν Ὀρθοδοξία. Χιλιάδες οἱ μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας· καὶ ὅμως ἡ Ἐκκλησία οὐδέποτε νικήθηκε, ἔστω καὶ ἂν φαίνεται ὅτι καταβάλλεται. Καὶ μάλιστα ὅσο πολεμεῖται, τόσο δυναμώνει καὶ λαμπρύνεται.
Μέσα στὴν Ἐκκλησία μας λοιπὸν ὑπάρχει ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Στὴν Ἐκκλησία μας ὑπάρχουν Ἅγιοι μέχρι σήμερα. Πολλῶν Ἁγίων τὰ σώματα διατηροῦνται ἄθικτα, μυροβλύζουν, εὐωδιάζουν, θαυματουργοῦν. Ποῦ ἀλλοῦ γίνεται αὐτό; Σὲ ποιὰ αἵρεσι καὶ σὲ ποιὰ «ἐκκλησία» βγάζουν τοὺς ἄλλους ἀπὸ τὸν τάφο καὶ εὐωδιάζουν; Θὰ ἔχετε ἀκούσει ἴσως ὅτι τὰ ὀστεοφυλάκια στὸ Ἅγιον Ὄρoς εὐωδιάζουν, διότι μεταξὺ τῶν ὀστῶν τῶν πατέρων ὑπάρχουν ὀστὰ ἁγίων μοναχῶν. Αὐτὰ συμβαίνουν λόγω τῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἐπὶ πλέον μόνο ὁ ἁγιασμὸς τῶν Ὀρθοδόξων διατηρεῖται ἄθικτος. Ὅσοι ἔχετε ἁγιασμὸ στὸ σπίτι σας, γνωρίζετε ὅτι ὅσο χρόνο καὶ νὰ μείνῃ, οὐδέποτε χαλᾶ.
* * *
Αὐτὴ εἶναι ἡ πίστις μας, ἡ ἀληθινὴ καὶ ὀρθόδοξος!
Γιατί νὰ ἀφήσουμε αὐτὴν τὴν πίστι καὶ νὰ ἀκολουθήσομε κάποιους ἀμερικανοὺς νεοφανεῖς «σωτῆρας», οἱ ὁποῖοι νομίζουν ὅτι ἀπὸ αὐτοὺς ἀρχίζει ἡ Ἐκκλησία; Γιὰ σκεφθῆτε τί δαιμονικὴ ἔπαρσι ποὺ ἔχουν! Ἡ Ἐκκλησία ὑπάρχει δυὸ χιλιάδες χρόνια, καὶ αὐτοὶ λέγουν ὅτι ἀπ᾿ αὐτούς, τοὺς Πεντηκοστιανοὺς καὶ λοιποὺς αἱρετικούς, ἀρχίζει ἡ γνησία πίστις.
Καὶ ἂν γιὰ τοὺς ἄλλους λαοὺς ὑπάρχει κάποιο ἐλαφρυντικὸ νὰ ἀκολουθοῦν τὶς αἱρέσεις, γιὰ μᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους Ἕλληνες, ποὺ ἔχουμε τέτοια Παράδοσι, τόσους Ἁγίους, τόσα μοναστήρια, τόσα ἅγια λείψανα, τόσες θαυματουργὲς εἰκόνες, τόσους ἁγίους Μάρτυρας καὶ Πατέρας, ὑπάρχει ἐλαφρυντικὸ καὶ δικαιολογία;
Ἡ ἀποχώρησίς μας ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία εἶναι φοβερὴ καὶ ἀσυγχώρητη ἀποστασία ἀπὸ τὸν Θεὸ τῶν Πατέρων μας.
Ὁ διάβολος προσπαθεῖ μὲ τὶς αἱρέσεις νὰ συντρίψῃ τὴν Ἐκκλησία. Ἀλλὰ τελικὰ αὐτὸ ἀποβαίνει εἰς βάρος του. Νομίζει ὅτι θὰ κάνη κακὸ στὸν Χριστό, στὴν Ἐκκλησία καὶ στοὺς χριστιανούς, ὅταν τοὺς πολεμᾶ, ἀλλὰ στὸ τέλος συντρίβεται. Ὁ ἅγιος Θεός, ἀπὸ τὸν πόλεμο ποὺ κάνει ὁ διάβολος κατὰ τῆς Ἐκκλησίας, βγάζει καλό. Οἱ Ὀρθόδοξοι στερεώνονται στὴν πίστι, ἀναδεικνύονται νέοι μάρτυρες καὶ ὁμολογηταί, μεγάλοι θεολόγοι καὶ ὑπερασπισταὶ τῆς ὀρθοδόξου πίστεως.
Ὅταν τὸν 14ο αἰώνα ὁ δυτικὸς μοναχὸς Βαρλαὰμ πολέμησε τὴν ὀρθόδοξο διδασκαλία περὶ θείων ἐνεργειῶν καὶ ἀκτίστου Φωτός, ὅπως τὴν ἐβίωναν στὸ Ἅγιον Ὄρος, ὁ Θεὸς ἀνέδειξε τὸν ἁγιορείτη ἱερομόναχο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ σὲ μεγάλο Θεολόγο καὶ διδάσκαλο τῆς ὀρθοδόξου πίστεως. Ἔτσι καὶ τώρα, ἐὰν δὲν ὑπῆρχε ἡ αἵρεσις τῶν Πεντηκοστιανῶν, δὲν θὰ συναγόμεθα ὅλοι ἐδῶ. Δὲν θὰ ἐμβαθύναμε περισσότερο στὴν πίστι μας. Δὲν θὰ ἐκάναμε τὴν ὁμολογία τῆς πίστεώς μας. Νὰ λοιπὸν ὅτι τελικὰ εἰς βάρος τῶν αἱρέσεων καὶ τοῦ διαβόλου ἀποβαίνει αὐτό, τὸ ὁποῖο ἐπιχειροῦν νὰ κάνουν κατὰ τῆς Ἐκκλησίας. Λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Δεῖ γὰρ καὶ αἱρέσεις ἐν ὑμῖν εἶναι, ἵνα οἱ δόκιμοι φανεροὶ γένωνται ἐν ὑμῖν» (Α´ Κορ. ια´ 19). Πρέπει, λέγει, νὰ ὑπάρχουν καὶ αἱρέσεις, γιὰ νὰ φαίνωνται οἱ στερεοὶ στὴν πίστι. Τώρα λοιπὸν ποὺ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία πολεμεῖται ἀπὸ τὸν ἀθεϊσμό, τὴν σαρκολατρεία, τὶς αἱρέσεις μέσῳ ραδιοφώνων, τηλεοράσεων, ἐφημερίδων καὶ ἄλλων μέσων, τώρα εἶναι ἡ ὥρα ποὺ θὰ φανοῦν οἱ πιστοὶ καὶ ἀληθινοὶ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ καὶ ἀγωνισταὶ καὶ ὁμολογηταὶ τῆς ὀρθοδόξου πίστεως.
Σ᾿ αὐτὲς τὶς πολὺ κρίσιμες ὧρες, ὅποιος ὀρθόδοξος χριστιανὸς κρατήσει τὴν ὀρθόδοξο πίστι του στὸν Χριστό, θὰ λάβη πολλὴ εὐλογία καὶ πολὺ μισθὸ ἀπὸ τὸν ἅγιο Θεό. Καὶ τοῦτο διότι σ᾿ αὐτὴν τὴν πονηρὴ καὶ διεστραμμένη ἐποχὴ δὲν παρασύρθηκε ἀπὸ τὴν σύγχρονη εἰδωλολατρία, ἀπὸ τοὺς συγχρόνους ψευδοθεούς, δὲν ἔκλινε γόνυ σ᾿ αὐτούς, ἀλλὰ ἔμεινε σταθερὸς καὶ ἀμετακίνητος στὴν ἁγία μας ὀρθόδοξο πίστι.
Μακάρι λοιπὸν κανεὶς ὀρθόδοξος Ἕλληνας νὰ μὴ φανῇ προδότης, Ἰούδας καὶ ἀποστάτης τῆς ἁγίας μας ὀρθοδόξου πίστεως. Ἀλλὰ καὶ ὅσοι συνεργείᾳ τοῦ πονηροῦ παρασύρθηκαν ἐξ ἀγνοίας στὶς πλάνες καὶ τὶς αἱρέσεις, νὰ φωτισθοῦν ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ νὰ ἐπιστρέψουν στὴν ἁγία μας ὀρθόδοξο πίστι, γιὰ νὰ ἔχουν ἐλπίδα σωτηρίας.
Μπορεῖ νὰ εἴμεθα ἁμαρτωλοὶ ὅλοι, ἀλλὰ ὅταν εἴμεθα μέσα στὴν ἁγία μας ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, ἔχουμε ἐλπίδα σωτηρίας. Ἐνῶ ἀντιθέτως, καὶ «δίκαιοι» νὰ εἴμεθα, ἐκτὸς Ἐκκλησίας δὲν ἔχουμε ἐλπίδα σωτηρίας. Μέσα στὴν Ἐκκλησία ὅλοι μας εἴμεθα, θὰ μετανοήσουμε, θὰ ἐξομολογηθοῦμε, θὰ συγχωρεθοῦμε καὶ ὁ Θεὸς θὰ μᾶς ἐλεήση. Ἐκτὸς Ἐκκλησίας ποιὸς θὰ μᾶς σώσῃ; Ποιὸ Ἅγιο Πνεῦμα θὰ συγχωρήσῃ τὶς ἁμαρτίες μας καὶ ποιὰ Ἐκκλησία θὰ πρεσβεύη μετὰ τὸν θάνατό μας γιὰ τὶς ψυχές μας; Ὅποιος λοιπὸν Ὀρθόδοξος πεθαίνει ὡς ὀρθόδοξος, νὰ ξέρῃ ὅτι ἔχει ἐλπίδα σωτηρίας. Ἐνῶ ὅποιος βγῇ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἔστω καὶ ἂν νομίζῃ ὅτι ἔχει καλὰ ἔργα, δὲν ἔχει ἐλπίδα σωτηρίας.
Γι᾿ αὐτό, ἀδελφοί, ἂς μείνουμε στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία μας πιστοὶ καὶ ἀμετακίνητοι μὲ ἕνα ἅγιο πεῖσμα μέχρι τέλους γιὰ νὰ ἔχουμε ὅλοι ἐμεῖς, μὲ τὴν χάρι τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν εὐλογία τῆς Παναγίας μας, ἐλπίδα σωτηρίας.



ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ

ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ

 

Εἰσαγωγὴ στὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ

Metr. Anthony Bloom

 

 

Μεγάλη Σαρακοστή: «Ἕνας τρόπος ζωῆς»

π. Αλέξανδρος Σμέμαν,









 
 
 





Ο Άγιος Κύριλλος Αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων

Святитель Кирилл, Архиепископ Иерусалимский. 
Фреска XIV век
церкви Спаса в Кучевиште
Τοιχογραφία (fresco) τού 14ου αιώνα μ.Χ.
στόν Ιερό Ναό τού Σωτήρος. Κουτσέβιτσε. Σκόπια




Εἴσελθε, κέρδος ἐκ ταλάντων προσφέρων,
Εἰς τὴν χαράν, Κύριλλε, τοῦ σοῦ Κυρίου.
Ὀγδοάτῃ δεκάτῃ θάνατος μέλας εἷλε Κύριλλον.



Βιογραφία

Ο Άγιος Κύριλλος καταγόταν από την Παλαιστίνη και γεννήθηκε πιθανώς το έτος 313 μ.Χ. στα Ιεροσόλυμα. Χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος υπό του Επισκόπου Ιεροσολύμων Μαξίμου του Γ' (333 - 348 μ.Χ.) (βλέπε 9 Μαΐου), τον οποίο και διαδέχθηκε στην επισκοπική έδρα κατά τις αρχές του έτους 348 μ.Χ., είτε διότι ο Μάξιμος απομακρύνθηκε από τους αιρετικούς Αρειανούς, είτε διότι πέθανε.






Святитель Кирилл, архиепископ Иерусалимский. 
Роспись Ирининского придела Успенского Собора 
Троице-Сергиевой Лавры
Ο Άγιος Κύριλλος Αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων
Τοιχογραφία τού παρεκκλησίου Irininsky του καθεδρικού ναού της Κοίμησης της Θεοτόκου
Trinity-Sergius Lavra





Ο Άγιος αρχικά αδιαφορούσε για τις δογματικές «λεπτολογίες» και απέφευγε επιμελώς τον όρο «ομοούσιος». Γι' αυτό ο Αρειανός Μητροπολίτης Κασαρείας Ακάκιος ενέκρινε την εκλογή του και τον χειροτόνησε Επίσκοπο. Αλλά συνέβη και εδώ, ότι αργότερα και στην περίπτωση του Αγίου Μελετίου, Πατριάρχου Αντιοχείας (τιμάται 12 Φεβρουαρίου). Ο Άγιος δεν έμεινε εκτός του κλίματος της εποχής, ως προς τους δογματικούς αγώνες και από τους πρώτους μήνες της αρχιερατείας του αποδείχθηκε με τις περίφημες Κατηχήσεις του, υπερασπιστής των Αποφάσεων και των Όρων της Α' Οικουμενικής Συνόδου.



Τους αγώνες του Αγίου Κυρίλλου εξήρε και η εν Κωνσταντινουπόλει Σύνοδος του έτους 382 μ.Χ.: «Τῆς δὲ γὲ μητρὸς ἁπασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις, τὸν αἰδεσιμώτατον Κύριλλον ἐπίσκοπον εἶναι γνωρίζομεν. Κανονικῶς τὲ παρὰ τῶν τῆς ἐπαρχίας χειροτονηθέντα πάλαι καὶ πλεῖστα πρὸς τοὺς Ἀρειανοὺς ἐν διαφόροις τόποις ἀθλήσαντα».




Αποτέλεσμα εικόνας για Кирилл Иерусалимский
Три иерарха (слева на право: свтт. Кирилл Иерусалимский, Андрей Критский, Софроний Иерусалимский). Михаил Дамаскин. Икона. Греция. XVI в. 86.5 х 71.6. Византийский музей. Афины.
(από αριστερά προς τα δεξιά) Άγ.Κύριλλος Ιεροσολύμων, Ανδρέας Κρήτης, και Σωφρόνιος Ιεροσολύμων). Εικόνα βυζαντινή τού 16ου αιώνα μ.Χ. που ευρίσκεται στο Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών.
  από τον  Μιχαήλ ή Μιχέλη Δαμασκηνό που ήταν ζωγράφος του 16ου αιώνα από την Κρήτη. Ο Δαμασκηνός θεωρείται από τις κορυφαίες μορφές της μετα-βυζαντινής ζωγραφικής της Κρητικής Σχολής.


Η δογματική τοποθέτηση του Αγίου Κυρίλλου υπήρξε η πρώτη αιτία ρήξεως με τον Επίσκοπο Ακάκιο Καισαρείας, ο οποίος στη συνέχεια ζητούσε διάφορες αφορμές για να καταστρέψει τον Άγιο. Δεύτερη αιτία ήταν η διαφορά σχετικά με την δικαιοδοσία των δύο εδρών. Ως γνωστό, λόγω καταστροφής της πόλεως των Ιεροσολύμων η εκεί Χριστιανική κοινότητα διασκορπίστηκε, μετά δε την επανοικοδόμηση αυτής οι Χριστιανοί ήταν λίγοι, γι' αυτό σε Μητρόπολη αναδείχθηκε η πρωτεύουσα της Παλαιστίνης, Καισάρεια. Μετά από λίγο, όταν οι Χριστιανοί των Ιεροσολύμων αυξήθηκαν, η Επισκοπή Ιεροσολύμων ζήτησε αποκατάσταση της παλαιάς αυτής θέσεως. Το 325 μ.Χ. η Α' Οικουμενική Σύνοδος, διά του 7ου Κανόνος αυτής, όριζε να τιμάται ιδιαίτερα κατά τα αρχαία έθιμα ο Επίσκοπος Αιλίας, δηλαδή Ιεροσολύμων, η δε Μητρόπολη Καισαρείας να διατηρεί το οικείο αξίωμα. Η ασάφεια της διατυπώσεως του Κανόνος προκάλεσε διένεξη μεταξύ του Αγίου Κυρίλλου και του Ακακίου.


Ο τελευταίος ήταν σε πλεονεκτική θέση λόγω της υποστηρίξεως αυτού από τον Αρειανό αυτοκράτορα Κωνστάντιο (337 - 361 μ.Χ.) και αφού βρήκε πρόφαση κατά του Αγίου Κυρίλλου, ότι σε καιρό λιμού πούλησε ιερά κειμήλια και αναθήματα για να προσφέρει τροφή σε άπορους, καθαίρεσε τον Άγιο διά Συνόδου, η οποία συνήλθε στα Ιεροσόλυμα, το έτος 357 μ.Χ. και τον απομάκρυνε από εκεί.




св. Кирилл Иерусалимский и св. Христофор.
монастырь Креста Иерусалим
Άγ.Κύριλλος Ιεροσολύμων καί Αγ. Χριστοφόρος
στήν  Ιερά Μονή του Τιμίου Σταυρού 
στη συνοικία Ναγιότ της Ιερουσαλήμ του Ισραήλ.
 Ευρίσκεται στην Κοιλάδα του Σταυρού,
 δίπλα στο Μουσείο του Ισραήλ και την Κνεσέτ. 


Ο Άγιος Κύριλλος εξορίσθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας και έγινε δεκτός υπό του εκεί Επισκόπου Σιλβανού, ο οποίος απέρριψε την αξίωση του Ακακίου να διακόψει την επικοινωνία του με τον Άγιο. Ωστόσο ο Άγιος Κύριλλος ζητούσε να διερευνηθεί η υπόθεσή του από μεγαλύτερη Σύνοδο. Πράγματι, η Σύνοδος η οποία συνήλθε το έτος 359 μ.Χ. στα Ιεροσόλυμα, τον αποκατέστησε και τον αθώωσε, αλλά ο Ακάκιος, αφού κατέφυγε στην Κωνσταντινούπολη, ματαίωσε τις αποφάσεις της Συνόδου των Ιεροσολύμων δι' άλλης Συνόδου, η οποία συνήλθε το έτος 360 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη και επικύρωσε την καθαίρεση και εξορία του Αγίου Κυρίλλου.

Ο Άγιος Κύριλλος επέστρεψε στην έδρα του, όπως και οι λοιποί εξόριστοι Επίσκοποι, το έτος 361 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτου, ο οποίος θέλοντας να έχει κοντά του όλους τους εχθρούς του αυτοκράτορα Κωνστάντιου, ανακάλεσε τους εξόριστους Αρχιερείς. Ο Άγιος αισθανόταν την ανάγκη να επιδοθεί στη διαποίμανση του ποιμνίου του. Αλλά μετά τον θάνατο του Ιουλιανού του Παραβάτου, στις 26 Ιουλίου 363 μ.Χ., εξορίσθηκε και πάλι από τον αυτοκράτορα Ουάλη (364 - 378 μ.Χ.) για ένδεκα χρόνια και επανήλθε στα Ιεροσόλυμα μετά τον θάνατο του αυτοκράτορα, το έτος 378 μ.Χ.





Святители Кирилл Иерусалимский и Нектарий Константинопольский 
перед имп. Феодосием Великим
Фреска Ок. 1350 г.
Монастырь  Высокие Дечаны, Косово.Сербия.
Οι Άγιοι Κύριλλος Ιεροσολύμων καί Νεκτάριος Κωνσταντινουπόλεως
ενώπιον τού Θεοδοσίου τού Μεγάλου στήν Β’ Οικουμενική Σύνοδος 
Τοιχογραφία (fresco) τού έτους περίπου 1350 μ.Χ.
στήν Ιερά Μονή Βισόκι Ντέτσανι. Κοσσυφοπέδιο (Κόσσοβο). Σερβία




Ο Άγιος Κύριλλος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 387 μ.Χ.






Кирилл патриарх Иерусалимский, свт. (18 марта)
Менологий  17 - 20 марта;  Византия. Греция; XIV в.; памятник: Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion); 10 x 13 см.; местонахождение: Англия. Оксфорд. Бодлеанская Библиотека (Bodleian Library)
Ο Άγιος Κύριλλος Αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων
Βυζαντινό Μηνολόγιο τού Μαρτίου (17 - 20)  τού 14ου αιώνα μ.Χ. και ευρίσκεται Αγγλία. Βιβλιοθήκη Bodleian στην Οξφόρδη. Αγγλία



Το κύριο έργο του είναι οι Κατηχήσεις (23 στο σύνολο), οι οποίες εκφωνήθηκαν κατά την διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και της Διακαινησίμου εβδομάδας του έτους 348 μ.Χ. στη βασιλική της Αναστάσεως. Σκοπός των Κατηχήσεων ήταν αφ' ενός μεν η εισαγωγή των Κατηχουμένων στις θεμελιώδεις διδασκαλίες της πίστεως και του ηθικού βίου των Χριστιανών, αφ' ετέρου δε η φανέρωση των Μυστηρίων της Εκκλησίας στους Νεοβαπτισθέντες. Η αξία των Κατηχήσεων του Αγίου Κυρίλλου είναι ανυπολόγιστη. Κανένα έργο προ αυτού δεν εμφανίζει με τόση παραστατικότητα σχεδόν όλο το τελετουργικό της Ορθοδόξου Εκκλησίας, καθώς και το μυστηριακό και αγιαστικό σύστημα με τόση καταπληκτική ομοιότητα προς τα μέχρι σήμερα τελούμενα στο ναό, ώστε δικαιολογημένα να θεωρούμε ότι οι Κατηχήσεις του Αγίου Κυρίλλου αποτελούν έκτυπη αναπαράσταση και στην πράξη διατήρηση αυτής της ίδιας της Αποστολικής Τελετουργικής Παραδόσεως.








Ιερά Λείψανα: Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Παντελεήμονος Αγίου Όρους.







Часть мощей свт. Кирилла Иерусалимского в монастыре св. Николая в Форт-Майерсе
Απότμημα Λειψανου του Αγίου Κύριλλου της Ιερουσαλήμ στήν Ιερά Μονή του Αγίου Νικολάου 
στο Φορτ Μάγερς. Φλώριδα. ΗΠΑ


Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ' 
Κανόνα πίστεως καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον ἀνέδειξέ σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια. Διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια· Πάτερ Ἱεράρχα Κύριλλε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. 

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον  
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Στολὴν τὴν ἔνθεον, ἀμφιεσάμενος, στῦλος ὁλόφωτος, ὤφθης τῆς πίστεως, τῶν Ἀποστόλων ἐν Σιῶν τὴν χάριν κεκληρωμένος, ὅθεν ἐνδιέπρεψας, εὐσέβειας τοὶς δόγμασι, καὶ πιστῶς ἐσκόρπισας, τῆς σοφίας τὸ τάλαντον. Καὶ νῦν ὑπὲρ ἠμῶν ἐκδυσώπει, Κύριλλε Πάτερ Ἱεράρχα.

Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Φερωνύμος γέγονε, τῇ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ὁ φωσφόρος λόγος σου, κῦρος οὐράνιον Πάτερ· γνῶσιν γάρ τῆς ἀληθείας Πάτερ διδάσκων, ἔλλαμψιν, ἠθῶν ὁσίων καθυπογράφεις, καί παθῶν βραβεύεις λύσιν, τῇ σῇ πρεσβείᾳ, θεόφρον Κύριλλε.




Минея - Март  (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии.
Μηναῖο - Μάρτιος (τεμάχιο). Εἰκονίδιο στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰώνα μ.Χ. στήνἘκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσεῖο τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μόσχας 



Αποτέλεσμα εικόνας για Кирилл Иерусалимский
Кирилл Иерусалимский
фрагмент иконы XVIII века
Ο Άγιος Κύριλλος Αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων
 Τμήμα Εἰκόνας τοῦ 18ου αἰώνα μ.Χ. 



Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ' 
Τὴν σοφίαν 

Τὴν σοφίαν τοῦ λόγου πεπλουτηκώς, ἐξηρεύξω δογμάτων ῥεῖθρα ζωῆς, καὶ πᾶσαν κατήρδευσας, εὐσεβούντων διάνοιαν, καὶ βακτηρίᾳ θείᾳ ποιμάνας τὸ ποίμνιον, ἐπὶ χλόην θείας, ἐξέθρεψας γνώσεως· ὅθεν ὡς Ποιμένα, καὶ διδάσκαλον μέγαν, καὶ πίστεως πρόμαχον, εὐφημοῦμέν σε Κυριλλε, Ἱεράρχα κραυγάζοντες· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.


Ἦχος α'
Τὸν Τάφον σου Σωτὴρ
 

Ἡ γλῶσσά σου Σοφέ, θεϊκαῖς ἐπιπνοίαις, ἐφώτισε λαούς, μίαν σέβειν Τριάδα, τῇ φύσει ἀμέριστον, μεριστὴν τοῖς προσώποις δέ· ὅθεν χαίροντες, τὴν παναγίαν σου μνήμην, ἑορτάζομεν, πρὸς τὸν Θεὸν πρεσβευτὴν σε, ἀεὶ προβαλλόμενοι.



Στιχηρό τοῦ Ἱεράρχου 
Ἦχος δ' 
Ὡς γενναῖον ἐν Μάρτυσιν 
Ὡς ἀστὴρ ἀνατέταλκας, καὶ πιστοὺς κατεφώτισας, ἱεραῖς λαμπρότησι τῶν δογμάτων σου, καὶ τὰς αἱρέσεις ἐσκότασας, καὶ τέλεον ἔτρεψας, καὶ ὡς δοῦλος τὸ δοθέν, πλεονάσας σου τάλαντον, εὐηρέστησας, τῷ Δεσπότῃ θεόφρον, οὗ εἰς χεῖρας ἐναπέθου σου τὸ πνεῦμα, τὸ ἱερώτατον Κύριλλε.