Παρασκευή 30 Απριλίου 2021

 

 

ΕΑΝ   ΘΕΛΕΤΕ
ΕΠΙΣΚΕΘΦΕΙΤΕ
ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ 
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ









«Η Σταύρωση του Χριστού»,
 εικόνα στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Αθηνών


ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΛΗΣΤΗ 
 ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ



















Η Σταύρωση του Κυρίου.
Εικόνα τού 17ου αιώνα μ.Χ.
έργο τού αγιογράφου  Εμμανουήλ Λαμπάρδου
(β’ μισό 16ου – α’ μισό 17ου αι.). Ζωγράφος. Υπήρξε ένας από τους πιο γνωστούς ζωγράφους της Κρητικής Σχολής, που εργάστηκε στην Κρήτη στο τέλος του 16ου και κατά την πρώτη πεντηκονταετία του 17ου αι., όπως εικάζεται από έργα του χρονολογημένα μεταξύ 1593-1647. Ήταν ζωγράφος φορητών εικόνων, που διακρίνονταν για την τεχνική τους αρτιότητα τόσο στην κατασκευή όσο και στην εκτέλεση, οι οποίες πιθανολογείται ότι γνώρισαν μεγάλη διάδοση).





Φορητή Εἰκονα τοῦ έτους 1653 μ.Χ.
στό Βυζαντινο καί Χριστιανικο Μουσεῖο
έργο τού αγιογράφου  Εμμανουήλ Λαμπάρδου























Распятие Господне.
 Фреска  1314 год. Фрагмент.
церкви Святых Иоакима и Анны (Королевской церкви) 
в монастыре Студеница, Сербия
Η Σταύρωση του Κυρίου.
  Νωπογραφία τού έτους 1314 μ.Χ. 
στον Ιερό Ναό τών Αγίων Ιωακείμ και Άννα (Βασιλική Εκκλησία)
τής Ιεράς  Μονής Στουντένιτσα τής Σερβίας









ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ 
Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Παρασκευῇ, τὰ ἅγια καὶ σωτήρια καὶ φρικτὰ Πάθη τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτελοῦμεν, τοὺς ἐμπτυσμούς, τὰ ῥαπίσματα, τὰ κολαφίσματα, τὰς ὕβρεις, τοὺς γέλωτας, τὴν πορφυρᾶν χλαίναν, τὸν κάλαμον, τὸν σπόγγον, τὸ ὄξος, τοὺς ἥλους, τὴν λόγχην, καὶ πρὸ πάντων, τὸν σταυρόν, καὶ τὸν θάνατον, ἃ δι' ἡμᾶς ἑκὼν κατεδέξατο, ἔτι δὲ καὶ τὴν τοῦ εὐγνώμονος Λῃστοῦ, τοῦ συσταυρωθέντος αὐτῷ, σωτήριον ἐν τῷ Σταυρῷ ὁμολογίαν.







Распятие Господне. 
Фреска церкви Панагии Мавриотиссы в Кастории, Греция.
Η Σταύρωση του Κυρίου. 
Τοιχογραφία (Fresco) στον Ιερό Ναό τής Παναγίας Μαυριώτισσας 
στην Καστοριά.






Στίχοι εἰς τὴν Σταύρωσιν
Ζῶν εἶ Θεὸς σύ, καὶ νεκρωθεὶς ἐν ξύλῳ,
Ὦ νεκρὲ γυμνέ, καὶ Θεοῦ ζῶντος Λόγε.

Ἕτεροι εἰς τὸν εὐγνώμονα Λῃστὴν
Κεκλεισμένας ἤνοιξε τῆς Ἐδὲμ πύλας,
Βαλὼν ὁ Λῃστὴς κλεῖδα τό, Μνήσθητί μου.

Τῇ ὑπερφυεῖ καὶ περὶ ἡμᾶς παναπείρῳ σου εὐσπλαγχνίᾳ, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.



Ο Φρικτός Γολγοθάς

Ο βράχος του φρικτού Γολγοθά ο οποίος σήμερα έχει καλυφθεί με μαρμάρινη επένδυση βρίσκεται στην νοτιοανατολική πλευρά του Καθολικού και υψώνεται 4,5 μ. περίπου από το δάπεδο του Ναού. Η ανάδειξη του Ιερού Προσκυνήματος του Φρικτού Γολγοθά έγινε κατά τα έτη 1986-1988 από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.


Η μορφή του Ιερού Προσκυνήματος, όπως διαμορφώθηκε μετά την πυρκαγιά του 1808, με τις χονδρές πλάκες από τοπικό λίθο, απέκρυπτε τη θέα του αυθεντικού βράχου. Επιθυμία της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας ήταν η ανάδειξη του Προσκυνήματος και η αποκάλυψή του. Από το ισόγειο του Ναού της Αναστάσεως 27 σκαλιά οδηγούν στο χώρο του Προσκυνήματος όπου υπάρχουν 2 παρεκκλήσια.


Το πρώτο παρεκκλήσι είναι αυτό των Ορθοδόξων στο σημείο που στήθηκε ο Σταυρός του Μαρτυρίου και διακρίνεται για την εξαιρετική διακόσμηση και την επιβλητικότητα του.  Το δεύτερο παρεκκλήσι είναι αυτό των Λατίνων, και σύμφωνα με την παράδοση, είναι στο σημείο όπου οι Ρωμαίοι στρατιώτες κάρφωσαν τον Κύριο στο Σταυρό

Το σημείο όπου είχε τοποθετηθεί ο Σταυρός του Μαρτυρίου


Κάτω από την αγία Τράπεζα του Ορθόδοξου παρεκκλησίου διακρίνεται στο βράχο κυκλικό άνοιγμα, εντός του οποίου στήθηκε ο Σταυρός του Μαρτυρίου. Το άνοιγμα αυτό καλύπτεται από ασπιδόμορφο αργυρό δίσκο και επάνω του έχουν αποτυπωθεί πέντε σκηνές από τα πάθη του Χριστού. Ο χώρος δεξιά και αριστερά της αγίας Τράπεζας είναι περιφραγμένος με τζάμι και μας δείχνει πώς ήταν η όψη του Γολγοθά πριν να χτιστούν τα προσκυνήματα.


Στην δεξιά πλευρά υπάρχει ένα παράθυρο που κάποτε ήταν πόρτα από την οποία ο αυτοκράτορας Ηράκλειος μπήκε με τον Τίμιο Σταυρό και του έπεσε το Στέμμα. Για το λόγο αυτό όταν ο Πατριάρχης ή Επίσκοπος λειτουργεί στο Γολγοθά, δεν φοράει τη μίτρα του.

COPYRIGHT 2015 THE ROYAL CHRONICLES




 

Πέμπτη 29 Απριλίου 2021

 

 


ΕΑΝ   ΘΕΛΕΤΕ
ΕΠΙΣΚΕΘΦΕΙΤΕ
ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ 
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
















Τοιχογραφία στόν ἐξωναρθηκα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπαιδίου









Εἰς τὸν Ἱερὸν Νιπτήρα
Νίπτει Μαθητῶν ἑσπέρας Θεὸς πόδας,
Οὗ ποῦς πατῶν ἦν εἰς Ἐδὲμ δείλης πάλαι.

Εἰς τὸν Μυστικον Δεῖπνον
Διπλοῦς ὁ Δεῖπνος· Πάσχα γὰρ νόμου φέρει,
Καὶ Πάσχα καινόν, Αἷμα. Σῶμα Δεσπότου.

Εἰς τὴν ὑπερφυᾶ Προσευχὴν
Προσεύχῃ· καὶ φόβητρα, θρόμβοι αἱμάτων,
Χριστέ, προσώπου, παραιτούμενος δῆθεν
Θάνατον, ἐχθρὸν ἐν τούτοις φενακίζων.

Εἰς τὴν Προδοσίαν
Τί δεῖ μαχαιρῶν, τί ξύλων λαοπλάνοι,
Πρὸς τὸ θανεῖν πρόθυμον εἰς Κόσμου λύτρον.

Κατά τη Μεγάλη Πέμπτη επιτελούμε ανάμνηση: Της νίψεως των ποδών των Αποστόλων υπό του Κυρίου, Του Μυστικού Δείπνου, δηλαδή της παραδόσεως σ' εμάς υπό του Κυρίου του Μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας, της θαυμαστής προσευχής του Κυρίου προς τον Πατέρα Του και της προδοσίας του Κυρίου υπό του Ιούδα.







Омовение ног
Фреска церкви Св. Георгия в Старо Нагоричино, 
 1316 - 1318 годы. Иконописцы Михаил Астрапа и Евтихий.
 Ιερὸς Νιπτήρ  (Νίψις τών ποδών)
Τοιχογραφία (Fresco) μεταξύ τών έτών 1316 - 1318 μ.Χ.
στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Στάρο Ναγκορίτσινο. Σκόπια
έργο τών αγιογράφων Μιχαήλ Αστραπά καί Ευτύχιου





Εκείνο το βράδυ της Πέμπτης, πριν ν' αρχίσει το δείπνο ο Ιησούς σηκώνεται από το τραπέζι, αφήνει κάτω τα ιμάτιά του, βάζει νερό στο νιπτήρα και τα κάνει όλα μόνος Του, πλένοντας τα πόδια των Μαθητών Του. Με τον τρόπο αυτό θέλει να δείξει σ' όλους ότι δεν πρέπει να επιζητούμε τα πρωτεία. Μετά τη νίψη των ποδιών λέγει: «όποιος θέλει να είναι πρώτος, να είναι τελευταίος απ' όλους».










Тайная Вечеря. 
Фреска церкви Св. Георгия в Старо Нагоричино, 
 1316 - 1318 годы. Иконописцы Михаил Астрапа и Евтихий.
Μυστικός Δείπνος
Τοιχογραφία (Fresco) μεταξύ τών έτών 1316 - 1318 μ.Χ.
στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Στάρο Ναγκορίτσινο. Σκόπια
έργο τών αγιογράφων Μιχαήλ Αστραπά καί Ευτύχιου







Πρώτα πήγε στον Ιούδα και μετά στό Πέτρο, ο οποίος ήταν ο πιο ορμητικός απ' όλους και στην αρχή σταματάει το Διδάσκαλο, αλλά ύστερα όταν τον έλεγξε, υποχωρεί με τη καρδιά του. Αφού έπλυνε τα πόδια όλων, πήρε τα ιμάτιά Του και ξανακάθησε.

Άρχισε κατόπιν να τους νουθετεί να αγαπούν ο ένας τον άλλον και να μη επιζητούν το ποιός θα είναι πρώτος. Στη συνέχεια τους μίλησε για την προδοσία και επειδή θορυβήθηκαν, στρέφεται με ήρεμο τρόπο στον Ιωάννη και τον υπέδειξε.





Ο Μυστικός Δείπνος. Museo dell'Opera del Duomo, Σιένα
Duccio di Buoninsegna. 1308-1311


Κατόπιν πήρε ψωμί στα χέρια Του και είπε: «Λάβετε φάγετε». Το ίδιο έκανε και με το ποτήρι του κρασιού λέγοντας: «Πιέστε απ' αυτό όλοι, γιατί αυτό είναι το αίμα Μου, της νέας Συμφωνίας. Αυτό να κάνετε για να Με θυμάστε». Μετά από αυτή τη στιγμή ο Ιούδας, μόλις έφαγε τον άρτο έφυγε και συμφώνησε με τους αρχιερείς να τους Τον παραδώσει.



Иуда получает сребреники
Фреска церкви Св. Георгия в Старо Нагоричино, 
 1316 - 1318 годы. Иконописцы Михаил Астрапа и Евтихий.
Ο Ιούδας λαμβάνει τόν άρτο
Τοιχογραφία (Fresco) μεταξύ τών έτών 1316 - 1318 μ.Χ.
στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Στάρο Ναγκορίτσινο. Σκόπια
έργο τών αγιογράφων Μιχαήλ Αστραπά καί Ευτύχιου




Μετά το δείπνο βγήκαν όλοι στο όρος των Ελαιών, όπου ο Χριστός τους δίδαξε τα ανήκουστα και τελευταία μαθήματα και αρχίζει να λυπάται και να ανυπομονεί. 




Моление о Чаше. 
Фреска Около 1350 года.
монастыря Высокие Дечаны, Косово, Сербия.
Υπερφυά Προσευχή
Τοιχογραφία (Fresco) περίπου τό έτος 1350 μ.Χ.
στην Ιερά Μονή Βισόκι Ντέτσανο. Κοσσυφοπέδιο. Σερβία 





Αναχωρεί μόνος Του και, γονατίζοντας, προσεύχεται εκτενώς. Από την πολλή αγωνία γίνεται ο ιδρώτας Του σαν σταγόνες πηχτού αίματος, οι οποίες έπεφταν στη γη. Μόλις συμπληρώνει την εναγώνια εκείνη προσευχή, φθάνει ο Ιούδας με ένοπλους στρατιώτες και πολύ όχλο και αφού χαιρετάει και φιλάει πονηρά το δάσκαλό Του, Τον παραδίδει.







Поцелуй Иуды
Фреска церкви Св. Георгия в Старо Нагоричино, 
 1316 - 1318 годы. Иконописцы Михаил Астрапа и Евтихий.
Προδοσία τού Ιούδα ( Φιλί τού Ιούδα)
Τοιχογραφία (Fresco) μεταξύ τών έτών 1316 - 1318 μ.Χ.
στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Στάρο Ναγκορίτσινο. Σκόπια
έργο τών αγιογράφων Μιχαήλ Αστραπά καί Ευτύχιου





Συλλαμβάνεται λοιπόν ο Ιησούς και τον φέρνουν δέσμιο στους Αρχιερείς Άννα και Καϊάφα. Οι μαθητές σκορπίζονται και ο θερμότερος των άλλων ο Πέτρος τον ακολούθησε ως την αρχιερατική αυλή και αρνείται και αυτός ότι είναι μαθητής Του.

Εν τω μεταξύ ο θείος διδάσκαλος παρουσιάζεται μπροστά στο παράνομο συνέδριο, εξετάζεται για τους μαθητές και τη διδασκαλία Του, εξορκίζεται στο Θεό για να πεί εάν Αυτός είναι πράγματι ο Χριστός και αφού είπε την αλήθεια, κρίνεται ως ένοχος θανάτου, επειδή τάχα βλασφήμησε. Από 'κει και πέρα τον φτύνουν στο πρόσωπο, τον χτυπάνε, τον εμπαίζουν με κάθε τρόπο κατά τη διάρκεια όλης της νύχτας, ως το πρωϊ.






Ἀπολυτίκιον

Ἦχος πλ. δ'.

Ὅτε οἱ ἔνδοξοι Μαθηταί, ἐν τῷ νιπτῆρι τοῦ Δείπνου ἐφωτίζοντο, τότε Ἰούδας ὁ δυσσεβής, φιλαργυρίαν νοσήσας ἐσκοτίζετο, καὶ ἀνόμοις κριταῖς, σὲ τὸν δίκαιον Κριτὴν παραδίδωσι. Βλέπε χρημάτων ἐραστά, τὸν διὰ ταῦτα ἀγχόνῃ χρησάμενον, φεῦγε ἀκόρεστον ψυχὴν τὴν Διδασκάλῳ τοιαῦτα τολμήσασαν. Ὁ περὶ πάντας ἀγαθός, Κύριε δόξα σοι.


Κοντάκιον

Ἦχος β'. Τὰ ἄνω ζητῶν.

Τὸν ἄρτον λαβών, εἰς χεῖρας ὁ προδότης, κρυφίως αὐτάς, ἐκτείνει καὶ λαμβάνει, τὴν τιμὴν τοῦ πλάσαντος, ταῖς οἰκείαις χερσὶ τὸν ἄνθρωπον, καὶ ἀδιόρθωτος ἔμεινεν, Ἰούδας ὁ δοῦλος καὶ δόλιος.



Κάθισμα

Ἦχος α'. Τὸν Τάφον σου Σωτὴρ.

Ὁ λίμνας καὶ πηγάς, καὶ θαλάσσας ποιήσας, ταπείνωσιν ἡμᾶς, ἐκπαιδεύων ἀρίστην, λεντίῳ ζωννύμενος, Μαθητῶν πόδας ἔνιψε, ταπεινούμενος, ὑπερβολῇ εὐσπλαγχνίας, καὶ ὑψῶν ἡμᾶς, ἀπὸ βαράθρων κακίας, ὁ μόνος φιλάνθρωπος.


Ἕτερον Κάθισμα

Ἦχος γ'. Θείας πίστεως.

Ταπεινούμενος, δι' εὐσπλαγχνίαν, πόδας ἔνιψας, τῶν Μαθητῶν σου, καὶ πρὸς δρόμον θεῖον τούτους κατεύθυνας, ἀπαναινόμενος Πέτρος δὲ νίπτεσθαι, αὖθις τῷ θείῳ ὑπείκει προστάγματι, ἐκνιπτόμενος, καὶ σοῦ ἐκτενῶς δεόμενος, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.



Ἕτερον Κάθισμα

Ἦχος δ'. Ἐπεφάνης σήμερον.

Συνεσθίων Δέσποτα, τοῖς Μαθηταῖς σου, μυστικῶς ἐδήλωσας, τὴν παναγίαν σου σφαγήν, δι' ἧς φθορᾶς ἐλυτρώθημεν, οἱ τὰ σεπτά σου, τιμῶντες Παθήματα.




Ὁ Οἶκος

Τῇ μυστικῇ ἐν φόβῳ τραπέζῃ, προσεγγίσαντες πάντες, καθαραῖς ταῖς ψυχαῖς, τὸν ἄρτον ὑποδεξώμεθα, συμπαραμένοντες τῷ Δεσπότῃ, ἵνα ἴδωμεν τοὺς πόδας πῶς ἀπονίπτει τῶν Μαθητῶν, καὶ ἐκμάσσει τῷ λεντίῳ, καὶ ποιήσωμεν ὥσπερ κατίδωμεν, ἀλλήλοις ὑποταγέντες, καὶ ἀλλήλων τοὺς πόδας ἐκπλύνοντες· αὐτὸς γὰρ ὁ Χριστὸς οὕτως ἐκέλευσε, τοῖς αὐτοῦ Μαθηταῖς ὡς προέφησεν, ἀλλ' οὐκ ἤκουσεν, Ἰούδας ὁ δοῦλος καὶ δόλιος.