ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΑΛΥΚΟΥ

Δ Ι Α Β Α Σ Τ Ε

Κεκραγάριον τού θείου και ιερού Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος 

ήτοι βιβλία τέσσαρα / ενταθέν εις μέτρα κατά την τονικήν βάσιν εκ της μεταφράσεως του Ευγενίου του Βουλγάρεως, 

υπό του Μητροπολίτου Πενταπόλεως Νεκταρίου.

Το κεκραγάριον του θείου και ιερού Αυγουστίνου. Επισκόπου Ιππώνος. : ήτοι: Βιβλία τέσσερα' Α. Αι Μελέται. Β. Τα Μονολόγια. Γ. Το περί συντριβής καρδίας. Εν οις περιέχονται αινέσεις τε, και δεήσεις, και ευχαριστίαι θερμόταται, ας ο θεσπέσιος Πατήρ προς Θεόν αναπέμπων ενδελεχώς εκέκραγεν. / Υπό μεν του Α[ρχιεπισκόπου] Ε[υγενίου] του Β[ουλγάρεως] εξερμηνευθείσαι, υπό δε της πανεντίμου Τετρακτύους των Αυταδέλφων κυρίων Ζωσιμάδων, Α. και Ν. και Ζ. και Μ. ιδία φιλοτίμω δαπάνη τύποις εκδοθείσαι.

Αγίου Αυγουστίνου 

ΑΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

 Nello Cipriani 

 H τριαδολογία του αγίου Αυγουστίνου µε έµφαση στην περί Αγίου Πνεύµατος διδασκαλία του 

Св. Августин. Фреска капеллы Санкта-Санкторум в Латерано. VI в.

Η αρχαιότερη απεικόνιση τού Αγίου Αυγουστίνου σώζονται μέχρι σήμερα, 

Τοιχογραφία (Fresco) τού 6ου αι΄ώνα μ.Χ. στην Chapel Sancta Sanctorum  στο Λατερανό
Ρώμη Ιταλία 

Αυγουστίνος Ιππώνος 

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Блажени Августин, фреска от 1480 в Ognissanti, Florence, Italy от Алесандро Ботичели (Alessandro Botticelli)
Ιερός Αυγουστίνος, τοιχογραφία από το 1480 στο Ognissanti, Φλωρεντία, Ιταλία Alessandro Μποτιτσέλι (Αλεσάντρο Μποτιτσέλι)

DE S. AURELIO AUGUSTINO 

HIPPONENSI EPISCOPO

Άγιος Αυγουστίνος Επίσκοπος Ιππώνος

Ἔρωτι φλεχθεὶς τοῦ Θεοῦ Αὐγουστῖνε. Φωστὴρ ἐδείχθης παμφαέστατος, μάκαρ. Ἀμφὶ πέμπτῃ δέκατῃ θαν’ Αὐγουστῖνος ὁ περίπτυστος.

Βιογραφία Ο Άγιος Αυγουστίνος (ο και Aυρήλιος ονομαζόμενος) γεννήθηκε στην Ταγάστη της Νουμηδίας στην Αφρική, το έτος 354 μ.Χ. από μητέρα φλογερή χριστιανή, τη Μόνικα (τιμάται 4 Μαΐου) και πατέρα ειδωλολάτρη τον Πατρίκιο. Τις εγκύκλιες σπουδές πραγματοποίησε στην πατρίδα του και στη συνέχεια ο πατέρας του, τον έστειλε στα Μάδαυρα και για ανώτερες σπουδές στην Καρχηδόνα. Ως νεαρός φοιτητής έζησε ζωή έκλυτη, από την οποία απόκτησε και κάποιο εξώγαμο τέκνο. Στην Αφρική, έγινε οπαδός του Μανιχαϊσμού, αλλά όταν αργότερα έφθασε στο Μιλάνο οι θερμές ολονύκτιες προσευχές της μητέρας του, η επισταμένη μελέτη των αγίων Γραφών από τον ίδιο και τα φλογερά κηρύγματα του Επισκόπου Μεδιολάνων Αμβροσίου, έφεραν τον Αυγουστίνο στο χριστιανισμό, ζήτησε να κατηχηθεί και βαπτίστηκε χριστιανός μαζί με τον 15χρονο γιο του Αδεοδάτη. Свтт. Григорий, Августин, Сильвестр.  Мозаика собора в Чефалу. Сицилия. Италия. 1148 г. Οι Άγιοι Γρηγόριος, Αυγουστίνος και Συλβέστρος. Μωσαϊκό τού έτους 1148 μ.Χ. στον Καθεδρικό Ναό τής Cefalu που είναι  κοινότητα στην επαρχία τού Παλέρμο ,  στην περιοχή τής Σικελίας , Ιταλία  Αργότερα επέστρεψε στην Αφρική όπου δίδαξε και με θέρμη διέδωσε τον χριστιανισμό και μετά την κοίμηση της μητέρας του πήγε στη Ρώμη. Όταν το 391 μ.Χ. επισκέφθηκε κάποιους φίλους του στην Ιππώνα (στα παράλια της Νουμηδίας), ο επίσκοπος της πόλης εκτιμώντας τα πλούσια χαρίσματά του, το πάθος της διδασκαλίας αλλά και τη βαθύτατη θεολογική του γνώση, τον χειροτόνησε πρεσβύτερο και αργότερα βοηθό επίσκοπο. Μετά την κοίμηση του Βαλερίου τον διαδέχθηκε στο θρόνο της Επισκοπής Ιππώνος το 396 μ.Χ. Ποίμανε με σύνεση και διάκριση το ποίμνιό του για 34 ολόκληρα χρόνια και εκοιμήθη ειρηνικά σε ηλικία 76 ετών, στις 28 Αυγούστου 430 μ.Χ. Ιερά Λείψανα:  Μέρος των Ιερών Λειψάνων του Αγίου βρίσκονται στον ρωμαιοκαθολικό Ναό Αγίου Πέτρου Ciel D' Oro Παβίας Ιταλίας. Basilica San Pietro in Ciel d'Oro L’urna di Sant’Agostino L'urna di cristallo e la cassa altomedievale L'urna di cristallo e la cassa altomedievale I resti del Corpo di S. Agostino sono collocati dal 1900 sotto l’altare che fa da basamento all’Arca di marmo del XIV secolo. I resti furono esaminati scientificamente nel 1884 con il permesso del Papa Leone XIII e gli esperti poterono contare 225 frammenti di varia grandezza di tutte le parti del corpo, tra cui anche 21 pezzi del cranio. I sacri resti del Corpo di S. Agostino giacciono dentro l’Urna di cristallo e bronzo dorato del 1833, fatta eseguire dal Vescovo di Pavia mons. Luigi Tosi e abbellita poi, nel 1884, dal Vescovo mons. Agostino Riboldi. Sul lato anteriore sotto le insegne episcopali è scritto Ossa S. Augustini Episcopi ed Doctoris; sul lato posteriore sotto il simbolo agostiniano del cuore ferito è scritto In Dei amore et animarum consumptum – Consumato dall’amore di Dio e delle anime. L'urna di cristallo contenente le reliquie di sant'Agostino durante un'esposizione L'urna di cristallo contenente le reliquie di sant'Agostino durante un'esposizione L’Urna di cristallo e bronzo dorato è inserita dentro l’Urna argentea originaria, prezioso manufatto di oreficeria longobarda dell’VIII secolo; venne fatta eseguire dal re Liutprando quando nel 722 circa il Corpo di S. Agostino fu traslato a Pavia. Sui 4 lati sono ornati da 4 croci di lamina decorate a rosette e con al centro la figura di Gesù Cristo; ad esse si è ispirata l’artista Pupi Perati per eseguire la croce pettorale donata dalla diocesi di Pavia al Santo Padre Benedetto XVI nella sua visita del 22 Aprile 2007. Due volte l’anno, il 24 Aprile festa della Conversione-Battesimo di S. Agostino e il 28 Agosto giorno della sua morte, l’Urna di cristallo e bronzo dorato viene estratta ed esposta perché i fedeli possano pregare e meditare davanti alle sacre ossa di S. Agostino. Η λάρνακα του Αγίου Αυγουστίνου Το κρύσταλλο urn και στις αρχές της μεσαιωνικής  Τα απομεινάρια του σώματος του Αγίου Αυγουστίνου που διατίθενται από το 1900 κάτω από το θυσιαστήριο που χρησιμεύει ως βάση το μάρμαρο κιβωτό δέκατο τέταρτο αιώνα. Τα υπολείμματα επιστημονικά εξετάστηκαν το 1884 με την άδεια του Πάπα Λέοντα ΧΙΙΙ και οι ειδικοί ήταν σε θέση να μετρήσει 225 τεμάχια διαφόρων μεγεθών όλων των τμημάτων του σώματος, συμπεριλαμβανομένων των 21 κομμάτια του κρανίου. Τα ιερά λείψανα του σώματος του Αγίου Αυγουστίνου βρίσκονται στο εσωτερικό του κρυστάλλου και επιχρυσωμένο ορείχαλκο λάρνακα του 1833, ανατέθηκε από τον Επίσκοπο της Παβίας Mgr. Luigi Tosi και, στη συνέχεια, στολισμένη το 1884 από τον Επίσκοπο Msgr. Αυγουστίνος Riboldi. Στο μέτωπο κάτω από την επισκοπική Insignia είναι γραμμένο Όσσα Σ Augustini Επισκοπής και γιατρού? στην πίσω πλευρά κάτω από την πληγωμένη καρδιά σύμβολο Αυγουστινιανικός είναι γραμμένο σε Of Love et animarum consumptum - που καταναλώνεται από την αγάπη του Θεού και τις ψυχές. Το κρύσταλλο λάρνακα που περιείχε τα λείψανα του Αγίου Αυγουστίνου κατά τη διάρκεια της έκθεσης Το κρύσταλλο λάρνακα που περιείχε τα λείψανα του Αγίου Αυγουστίνου κατά τη διάρκεια της έκθεσης Η λάρνακα του κρυστάλλου και επιχρυσωμένο μπρούντζο εισάγεται στο αρχικό ασημένια λάρνακα, πολύτιμο τεχνούργημα της Lombard όγδοο αιώνα χρυσοχόος? Αυτό έγινε για να τρέχει από όταν ο βασιλιάς Λιουτπράνδο σε 722 γύρω από το σώμα του Αγίου Αυγουστίνου μεταφέρθηκε στην Παβία. Τα 4 πλευρές διακοσμημένο με σταυρούς 4 φύλλο διακοσμημένο με ρόδακες και στο κέντρο εικόνα του Ιησού Χριστού? να τους εμπνεύστηκε από τον καλλιτέχνη pupi Περατή να εκτελέσει το επιστήθιο σταυρό δωρεά από τη Μητρόπολη της Παβίας στον Άγιο Πατέρα Βενέδικτο XVI κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στις 22 Απριλίου, 2007. Δύο φορές το χρόνο, στις 24 Απριλίου γιορτή της μετατροπής-Βάπτιση του Αγίου Αυγουστίνου, και στις 28 Αυγούστου, η ημέρα του θανάτου του, το κρύσταλλο και επιχρυσωμένο ορείχαλκο λάρνακα εξάγεται και εκτίθεται τους πιστούς να προσεύχονται και να διαλογίζεται πριν τα ιερά οστά του Αγίου Αυγουστίνου. Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Οσίου Μελετίου Οινόης Βιλλίων Αττικής. Ακολουθία του Αγίου συνέταξε ο Αγιορείτης Ιάκωβος, που εκδόθηκε στη Σμύρνη το 1861 μ.Χ. και ο αρχιμανδρίτης Ιωάννης Δανιηλίδης, που εκδόθηκε στην Αθήνα το 1914 μ.Χ.

Ἀπολυτίκιον   Ἦχος πλ. α΄. Τὸν Συνάναρχον Λόγον. Αὐγουστῖνον τὸν μέγαν ἀνευφημήσωμεν, τὸν Ἱεράρχην τὸν θεῖον τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ καὶ σοφὸν ὑφηγητήν· τῆς ἄνω πόλεως, τὸν θεολόγον τὸν κλεινὸν, προσευχῆς τὸν ἔραστὴν, καὶ στήλην τῆς μετανοίας· πρεσβεύει γὰρ τῷ Κυρίῳ, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Κοντάκιον Ἦχος β΄. Τὰ ἄνω ζητῶν. Τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ, δεχθεὶς ἐν τῇ καρδίᾳ σου, καὶ φῶς γεγονὼς, πιστοὺς ἐφωταγώγησας, τοὺς δὲ ἐχθροὺς κατέφλεξας, τοῖς σοφοῖς σου Πάτερ συγγράμμασιν, Αὐγουστῖνε μακάρ Χριστὸν, ἀεὶ ἐκδυσώπει, ὑπὲρ πάντων ἡμῶν. Κάθισμα Ἦχος πλ. δ΄. Τῆν Σοφίαν καὶ Λόγον. Τὴν σοφίαν ζηλώσας τὴν τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐκ ταύτης πλησθῆναι ἐπιποθῶν, τὸν νοῦν σου ἐπέστησας, ἐν τοῖς λόγοις τοῦ Πνεύματος, ἀνιχνεύων μάκαρ, ὡς ἕμφρων τὰ κρύφια, καὶ ἀρδεύων θείως, ψυχῆς σου τὰς αὔλακας. Ὅθεν ὡσεὶ δένδρον, ἐν ἐξόδοις ὑδάτων, χλοάζον ταῖς πράξεσι, καὶ καρποῦν θεωρήμασιν, ἀνεδείχθης μακάριε· πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεω, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου. Ὁ Οἶκος Ἐκ τοῦ κρατῆρος τοῦ Πνεύματος πλησθεὶς καὶ τὰ βάθη τῆς τοῦ Θεοῦ σοφίας ἐκεῖθεν μυηθεὶς, γέγονας τοῖς πᾶσι περίβλεπτος. Ποιμὴν δὲ τῆς Ἐκκλησίας προχειρισθεὶς πνευματικοῖς τε ἄνθεσιν τὴν Ποίμνην σου ἐκθρέψας καὶ πρὸς Θεὸν χειραγωγήσας, ἀπῆλθες πρὸς τὸν Χριστόν· ὅν ἐκδυσώπει ἀεὶ ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Μεγαλυνάριον Ἱεράρχην πάντες τὸν τοῦ Χριστοῦ, καὶ τῶν θεολόγων σεμνολόγημα, καὶ τερπνὸν τοῦ Πνεύματος δοχεῖον, μεσίτην δὲ τῶν πόθῳ, τὴν μνήμην ἐκτελούντων αὐτοῦ ὑμνήσωμεν. Δ Ι Α Β Α Σ Τ Ε Ο Άγιος Ιερώνυμος : ή η Χριστιανική κοινωνία εν τη Δύσει / Αμεδαίου Θιέρρη, μετάφρασις Νικ. Ι. Σταματιάδου εισαγγελέως εφετών, Εν Σάμω: Εκ του Ηγεμ. Τυπογραφείου, 1893. Ο Όσιος Ιερώνυμος Ἱερώνυμον τὸν μέγαν τεθνηκότα. Μέγας μένει στέφανος οὐκ ἀπεικότως. Δεκάτη πέμπτη Ἱερωνύμοιο ἦτορ ἔνθεν ἦραν. Βιογραφία Ο Όσιος Ιερώνυμος γεννήθηκε το 345 μ.Χ. στο χωριό Στριδώνι της Δαλματίας από γονείς ενάρετους χριστιανούς, οι όποιοι για να τον μορφώσουν καλύτερα, τον έστειλαν στη Ρώμη. Εκεί βαπτίστηκε, αλλά και εκεί έπεσε στη διαφθορά. Μετά τη Ρώμη επισκέφθηκε τη Γαλλία. Έπειτα επέστρεψε στην Ιταλία και από εκεί πέρασε στην Ανατολή και έφθασε το 373 μ.Χ. στην Αντιόχεια για να συνεχίσει τις σπουδές του. Αφού βέβαια γρήγορα συνήλθε από τις νεανικές του παρεκτροπές, αποσύρθηκε στην έρημο της Χαλκίδας (στη Συρία) και ζούσε ασκητική ζωή. Бичевание Христа, Св. Иероним. Двухсторонняя икона. Греция (?). XV в. 16 х 12. Византийский музей. Афины. Η Μαστίγωση του Χριστού, ο Άγιος Ιερώνυμος. Αμφίδρομη Εικόνα τού 15ου αιώνα που ευρίσκεται στο Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών. Αηδιασμένος όμως από τους εκεί υποκριτές μοναχούς επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου γνωρίστηκε με τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό και τον Γρηγόριο Νύσσης και από εκεί επέστρεψε στη Ρώμη, πολύ εκτιμώμενος για την πολυμάθεια του. Αλλά οι σχέσεις του με μια πλούσια, αλλά ευσεβή χήρα, την Παούλα, και τις θυγατέρες της, σκανδάλισε τη Ρωμαϊκή κοινωνία και αναγκάσθηκε να φύγει με τη συνοδεία αυτών από τη Ρώμη και να πάει δια της Αντιόχειας στα Ιεροσόλυμα και από κει στη Βηθλεέμ, όπου έκτισαν δύο Μονές, μία ανδρική και μία γυναικεία, στις όποιες και διέμεναν. Και η μεν Πάουλα πέθανε στη Βηθλεέμ το 404 μ.Χ. και λύπησε πολύ τον Ιερώνυμο, αυτός δε το 420 μ.Χ. Αργότερα το ιερό του λείψανο μετακομίστηκε στη Ρώμη και εναποτέθηκε στον Ναό της S. Maria Maggiore. Ακολουθία του, ποίημα Νήφωνος Αγιορείτου, εκδόθηκε στην Αθήνα το 1925 μ.Χ. Ἀπολυτίκιον Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης. Τὴν σοφίαν τιμήσας Ἱερώνυμε Ὅσιε, παρ’ αὐτῆς ἐτιμήθης οὐρανίοις χαρίσμασι, καὶ γέγονας φωστὴρ περιφανής, βιώσας ὥσπερ ἄγγελος ἐν γῇ· διὰ τοῦτο σοῦ τὴν μνήμην τὴν ἱεράν, τελοῦμεν ἀνακράζοντες· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ χορηγοῦντι διὰ σοῦ, χάριν ἡμῖν καὶ ἔλεος. Ἕτερον Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε. Σοφία καὶ χάριτι κεκοσμημένος λαμπρῶς, ὁσίως ἐβίωσας, ἐν ἐγκρατείᾳ πολλῇ, σοφὲ Ἱερώνυμε· ὅθεν τῆς τοῦ Σωτῆρος, Ἐκκλησίας ἐδείχθης, πάμφωτος λύχνος Πάτερ, ἀρετῶν ταῖς ἀκτῖσι· καὶ νῦν Χριστὸν δυσώπησον, ὑπὲρ τῶν τιμώντων σέ. Κοντάκιον Ἦχος β´. Τοὺς ἀσφαλεῖς. Τὸν εὐκλεῆ, τῶν ἀρετῶν διδάσκαλον, καὶ μυστικήν, τῆς εὐσέβειας σάλπιγγα, Ἱερώνυμον τὸν μέγιστον, μελωδικὼς ἀνευφημήσωμεν ἐν κόσμῳ γὰρ ὁσίως πεπολίτευται, καὶ μύστης τῆς σοφίας ὤφθη ἔνθεος, αἰτούμενος πᾶσι θείαν ἔλλαμψιν. Κάθισμα Ἦχος γ´. Θείας πίστεως. Θείου Πνεύματος, τῇ ἐπιπνοίᾳ, γλῶσσαν ἔνθεον, καταπλουτήσας, μυστογράφος ἐδείχθης τῆς χάριτος, τὴν τῶν Γραφῶν σαφηνίζων ἀκρίβειαν, καὶ ἀρετῶν ἀναπτύσσων τὴν ἔλλαμψιν ὅθεν πρέσβευε, θεόσοφε Ἱερώνυμε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος. Ὁ Οἶκος Σοφίαν ἐκ νεότητος ποθήσας, καὶ ταύτην ὁλοτρόπως ἐκζητήσας, τῶν ἐν τῷ κόσμῳ ἀγαθῶν, ὡς σφαλλομένων νουνεχώς, ἐμίσησας τὴν σχέσιν καὶ τὸν ζυγὸν τοῦ Σωτῆρος ἄρας, ἀσκητικῆς ζωῆς πρὸς τελειότητα ἔδραμες, ἀπαρνησάμενος σαυτόν, καὶ ἅπαν φρόνημα σαρκός, νεκρώσας θεοφόρε ἐντεῦθεν τῇ πρὸς Θεὸν μυστικὴ ἑνώσει, ἐν μετοχῇ θείᾳ ἐθεώθης, καὶ τῆς σοφίας τὸν δοτῆρα ἐθεράπευσας, τὸν δόντα σοι λόγον σοφίας καὶ γνώσεως· δι’ ὅ, σοφὲ Ἱερώνυμε, μοναστῶν ὑποφήτης καὶ ἀλείπτης γέγονας, καὶ Ἐκκλησίας λύχνος ἀείφωτος, αἰτούμενος πᾶσι θείαν ἔλλαμψιν. Μεγαλυνάριον Χαίροις ἐνάρετου βίου εἰκών, καὶ τοῦ Παρακλήτου, ἐνδιαίτημα ἱερὸν χαίροις συνωνύμων, τῶν σῶν προστάτης θεῖος, καὶ πρέσβυς πρὸς τὸν Κτίστην, ὦ Ἱερώνυμε.