ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΑΛΥΚΟΥ

 

ΕΑΝ   ΘΕΛΕΤΕ

ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ

ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ

ΜΑΡΤΥΡΙΟΝ 
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΙ ΕΝΔΟΞΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΛΑΤΩΝΟΣ 
Συμεών τοῦ Μεταφραστοῦ
( σελίδες 403 - 426 )




DE SANCTO PLATONE MARTYRE ANCYRAE IN GALATIA
(σελίδες 226 - 235 )

Ο Άγιος Μάρτυς Πλάτων

Мч. Платон. 
. Фреска.  1547 г.
Афон (Дионисиат).
Тзортзи (Зорзис) Фука. 
Μάρτυς Πλάτων. 
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1547 μ.Χ.  
στην Ιερά Μονή  Διονυσίου Αγίου Όρους. 
Έργο τού Αγιογράφου Τζώρτζη (Ζώρζη) Φουκά

Μικροῦ λαθὼν παρῆλθεν ἡμᾶς ὁ Πλάτων, Πλάτων ἐκεῖνος, ὃν πλατὺ κτείνει ξίφος. Ὀγδοάτῃ δεκάτῃ τε Πλάτωνα ἄορ κατέπεφνεν.

Βιογραφία Ο Άγιος Πλάτωνας έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ. Καταγότανε από την Άγκυρα της Γαλατίας της Μικρός Ασίας, και ήταν αδελφός του μάρτυρα Αντιόχου. Святой мученик Платон.  Фреска в монастыре Ватопед на Афоне. Μάρτυς Πλάτων. Τοιχογραφία (Fresco) στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου  Мч. Платон.  Фреска  Около 1318 г. монастыря Грачаница. Косово. Сербия. Μάρτυς Πλάτων. Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους περίπου 1318 μ.Χ.  στον Ιερό Ναό τού Ευαγγελισμού τής Θεοτόκου στην Ιερά Μονή  Γκρατσάνιτσα.  Κοσσυφοπέδιο. Σερβία. Платон Анкирский, мч.  Фреска.  Около 1350 года. Церковь Христа Пантократора. Дечани.  Косово. Сербия. Μάρτυς Πλάτων. Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους περίπου 1350 μ.Χ.  στον Ιερό Ναό  τού Χριστού Παντοκράτορα στην Ιερά Μονή Βισόκι Ντέτσανι.  Κοσσυφοπέδιο. Σερβία.  Платон Анкирский, мч. Фреска.  XVII в.;   Храм во имя Святых апостолов. Печская Патриархия Косово.Сербия. Μάρτυς Πλάτων. Τοιχογραφία (Fresco) τού 17ου αιώνα μ.Χ.  στον Ιερό Ναό  Αγίων Αποστόλων στην  Πατριαρχική Ιερά Μονή Πεκίου. Πέτς  Κοσσυφοπέδιο. Σερβία. Святой мученик Платон Анкирский.  Фреска 1316 - 1318 годы.  церкви Св. Георгия в Старо Нагоричино  Иконописцы Михаил Астрапа и Евтихий. Μάρτυς Πλάτων. Τοιχογραφία (Fresco) μεταξύ τών ετών 1316 - 1318 μ.Χ.  στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου στο Στάρο Ναγκορίτσινο. Σκόπια έργο τών αγιογράφων Μιχαήλ Αστραπά καί Ευτύχιου  Святой мученик Платон Анкирский.  Фреска . XIV век. Успенского храма в селе Лыхны, Абхазия Μάρτυς Πλάτων. Τοιχογραφία (Fresco) τού 14ου αιώνα μ.Χ.  στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως τής Θεοτόκου στο χωριό Lykhny τής Αμπχαζίας Σε νεαρή ηλικία τον συνέλαβαν οι ειδωλολάτρες, διότι διακήρυττε την πίστη του στον Ιησού Χριστό και τον οδήγησαν μπροστά στον ηγεμόνα Αγριππίνο. Ο Αγριππίνος βλέποντας την ωραιότητα του νέου και γνωρίζοντας ότι κατείχε περιουσία, προσπάθησε να τον ελκύσει με κολακείες. Όμως ο Άγιος Πλάτων αρνήθηκε και συνέχισε να διακηρύττει την πίστη του στον Έναν και μοναδικό Θεό. Αφού ο ηγεμόνας είδε ότι δεν κατάφερε να τον αλλαξοπιστήσει δελεάζοντάς τον, τον απείλησε με μαρτύρια. Παρ' όλα ταύτα ο Άγιος Πλάτων παρέμεινε σταθερός στην πίστη του. Έτσι ο Αγριππίνας διέταξε να τον μαστιγώσουν ανελέητα και ύστερα να τον βασανίσουν με πυρωμένες ράβδους. Ο Άγιος διατήρησε όλη του την πίστη και δεν έπαψε να ομολογεί τον Ιησού Χριστό, γι' αυτό διατάχθηκε ο αποκεφαλισμός του (306 μ.Χ.). Έτσι λοιπόν ο Άγιος μεγαλομάρτυρας Πλάτωνας παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο και τιμήθηκε με το αμάραντο στέφανο του μαρτυρίου. Мучение св. Платона.  Фреска. Около 1350 года. Церковь Христа Пантократора.  Дечани. Косово. Сербия.  Μαρτύριο  τού Μάρτυρος Πλάτωνα.  Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους περίπου 1350 μ.Χ.  στον Ιερό Ναό  τού Χριστού Παντοκράτορα  στην Ιερά Μονή Βισόκι Ντέτσανι.  Κοσσυφοπέδιο. Σερβία.  Мучение св. Платона.  . Фреска.  1547 г. Афон (Дионисиат). Тзортзи (Зорзис) Фука Μαρτύριο  τού Μάρτυρος Πλάτωνα.  Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1547 μ.Χ.   στην Ιερά Μονή  Διονυσίου Αγίου Όρους.  Έργο τού Αγιογράφου Τζώρτζη (Ζώρζη) Φουκά  Мучение св. Платона.  Миниатюра Минология Василия II. Константинополь. 985 г. Ватиканская библиотека. Рим. Μαρτύριο τού Μάρτυρος Πλάτωνος.   Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β '. 985 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη.  Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη Мучение св. Платона.  (18 ноября) Менологий на 17 - 20 ноября Византия. Греция; XIV в.; памятник:  Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion);  10 x 13 см.;  местонахождение: Англия. Оксфорд.  Бодлеанская Библиотека  Μαρτύριο τού Μάρτυρος Πλάτωνος.   Μηνολόγιο 17 - 20 Νοεμβρίου Βυζαντινή Μηνολόγιο  τού 14ου αιώνα μ.Χ.  Τώρα ευρίσκεται στην  Αγγλία. Οξφόρδη.  Bodleian Βιβλιοθήκη (Bodleian Library) Ιερά Λείψανα   Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Ζωοδόχου Πηγής Πόρου και Φανερωμένης Σαλαμίνας. Απότμημα τού Ιερού Λειψάνου του Αγίου  στην Ιερά Μονή Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων

Ἀπολυτίκιον   Ἦχος α’. Χορὸς Ἀγγελικός. Δυὰς ἡ εὐκλεής, τῶν κλεινῶν Ἀθλοφόρων, ἐδόξασε λαμπρῶς, τὴν Ἁγίαν Τριάδα, ὁ Πλάτων ὁ ἔνδοξος, Ρωμανὸς τε ὁ ἔνθεος, ἐναθλήσαντες, καὶ τὸν ἐχθρὸν καθελόντες, ὅθεν πάντοτε, ὑπὲρ ἠμῶν δυσωπούσι, τὸν μόνον Φιλάνθρωπον. Κοντάκιον Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον. Ἡ ἁγία μνήμη σου, τὴν οἰκουμένην εὐφραίνει, συγκαλοῦσα ἅπαντας, ἐν τῷ πανσέπτῳ ναῷ σου, ἔνθα νῦν, μέτ' εὐφροσύνης συναθροισθέντες, ᾄσμασι, σὰς ἀριστείας Πλάτων ὑμνοῦμεν, καὶ ἐν πίστει ἐκβοῶμεν· Βαρβάρων ῥῦσαι τὴν πόλιν σου Ἅγιε. Минея - Ноябрь (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии. Μηναῖο - Νοέμβριος (τεμάχιο). Εἰκονίδιο στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰώνα μ.Χ. στήνἘκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσεῖο τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μόσχας . Κάθισμα Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σόφίαν. Τῶν ἀγώνων τῷ πλάτει Μάρτυς σοφέ, πλατυνόμενον πίστει πανευκλεῶς, ἐχθροῦ ἀπεστένωσας, μηχανὰς καὶ ἠφάνισας, καὶ καλῶς τελέσας, τὸν δρόμον τὸν ἔνθεον, Παραδείσου πλάτος, γηθόμενος ἔφθασας· ὅθεν Ἐκκλησία, πλατυσμῷ εὐσεβείας, ἀστράπτουσα σήμερον, ἑορτάζει τὴν μνήμην σου, καὶ βοᾷ σοι Μακάριε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου. Ὁ Οἶκος Τῶν Ἑλλήνων λιπὼν ἅπασαν τὴν ματαιότητα, τῶν Χριστοῦ Μαθητῶν τὰ ψυχωφελῆ διδάγματα ἠγάπησε λίαν Πλάτων ὁ θεόφρων. Διὸ καὶ ὤφθη πᾶσιν αἰδέσιμος, καὶ ἄγκυρα πίστεως ἐν τῇ πατρίδι, ἧς καὶ ἡ κλῆσις σαφῶς Ἄγκυρα ὑπάρχει. Καλῶς γὰρ τοῦτον ἐκθρεψαμένη, βεβαίαν σκέπην κατ' ἐχθρῶν, καὶ ἀντιλήπτορα θερμὸν ἐν πολέμοις εὑρίσκει, καθ' ἑκάστην ἐκβοῶσα πρὸς αὐτόν· Βαρβάρων ῥῦσαι τὴν πόλιν σου Ἅγιε. ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ   Βίοι των αγίων   Άγιου Δημήτριου του Ροστόφ Τα βάσανα του αγίου μάρτυρα Πλάτωνα Εορτάζεται στις 18 Νοεμβρίου Ο Άγιος Μάρτυρας Πλάτων, αδελφός του Αγίου Μάρτυρα Αντιόχου , καταγόταν από τη γη της Γαλατίας, από την πόλη της Άγκυρας το 7513. Γεννήθηκε από χριστιανούς γονείς και ανατράφηκε με ευσέβεια. Πριν καν ενηλικιωθεί, έφτασε στην αριστεία στην αρετή. Από τη νεότητά του κιόλας, το μυαλό του ήταν ήδη ώριμο. Ανάμεσα σε άθεους ειδωλολάτρες, κήρυττε με τόλμη τον Χριστό, τον Αιώνιο Θεό, και δίδασκε τους πλανεμένους ειδωλολάτρες να αναγνωρίζουν την αλήθεια και να στραφούν από τη δαιμονική πλάνη στον Θεό. Γι' αυτό, συνελήφθη από τους άπιστους και οδηγήθηκε σε δίκη ενώπιον της ηγεμόνος Αγριππίνας. Εκείνη την εποχή, η Αγριππίνα βρισκόταν στον Ναό του Δία και κάθισε να κρίνει τον ομολογητή του Χριστού. Κοιτάζοντάς τον, είπε: – Όλος ο κόσμος τιμά τους θεούς του, αλλά εσύ μόνο κάνεις λάθος και τους απομακρύνεσαι! Ο άγιος απάντησε: «Έχετε ξεστρατίσει, έχοντας εγκαταλείψει τον Θεό, που δημιούργησε τον ουρανό και τη γη, και όλη την ομορφιά τους, και λατρεύετε την πέτρα και το φθαρτό ξύλο, το έργο των ανθρώπινων χεριών.» Η Αγριππίνα είπε: «Η νεότητά σου σε κάνει τολμηρό και επαναστατικό. Πες μου το όνομά σου, πώς σε λένε και από ποια πόλη είσαι;» Ο άγιος απάντησε: – Οι γονείς μου με ονόμασαν Πλάτωνα· ήμουν δούλος του Χριστού από την κοιλιά της μητέρας μου και πολίτης αυτής της πόλης· τώρα, για ευσέβεια, στέκομαι ενώπιον της άδικης κρίσης σας και περιμένω έναν άδικο θάνατο, τον οποίο επιθυμώ διακαώς να δεχτώ για τον Κύριό μου· κάντε λοιπόν ό,τι σκοπεύετε να κάνετε. «Δεν είναι δική σου δουλειά, Πλάτωνα», αντέτεινε ο ηγεμόνας, «να διδάσκεις για τον Εσταυρωμένο ή έστω να έχεις το όνομά Του στη μνήμη σου, αφού η βασιλική εξουσία επιτάσσει όσοι Τον ομολογούν να θανατώνονται φρικτά και όσοι Τον αρνούνται να τιμώνται με μεγάλες τιμές. Γι' αυτό, σε συμβουλεύω να υπακούσεις στη βασιλική εντολή και τότε θα έχεις την ευκαιρία να αποφύγεις την θανάσιμη καταστροφή». Ο Άγιος Πλάτωνας απάντησε: «Υπακούω στον Βασιλιά μου, τον Θεό, και πολεμώ γι' Αυτόν, αλλά δέχομαι πρόθυμα τον προσωρινό θάνατο για να είμαι κληρονόμος της αιώνιας Βασιλείας». «Σκέψου, Πλάτωνα», είπε ο κυβερνήτης, «τι είναι καλύτερο για σένα: να παραμείνεις ζωντανός ή να υποστείς έναν οδυνηρό θάνατο;» Ο Πλάτωνας απάντησε: – Ο Κύριος θα φροντίσει για το καλύτερο για μένα. «Δεν γνωρίζετε», απάντησε ο κυβερνήτης, «τους βασιλικούς νόμους, που διατάσσουν τους Χριστιανούς είτε να θυσιάζουν στους θεούς είτε να υποφέρουν από θάνατο; Πώς τολμάτε να παραβιάζετε τους βασιλικούς νόμους και να διαφθείρετε τους άλλους;» Ο άγιος απάντησε: «Γνωρίζω τα διατάγματα του Θεού μου και κάνω ό,τι προστάζουν οι άγιες και ζωοποιές εντολές Του, και μας προστάζουν να απορρίπτουμε τις δαιμονικές θυσίες και να λατρεύουμε τον Έναν Αληθινό Θεό. Εγώ μόνο Αυτόν υπηρετώ και περιφρονώ τους θεούς σας. Εσείς όμως, σύμφωνα με τη βασιλική εντολή, υποβάλλετέ με σε βασανιστήρια όπως θέλετε — έχετε συνηθίσει να βασανίζετε Χριστιανούς και τους Χριστιανούς να υποφέρουν για τον Χριστό». Η επαρχιακή κυβερνήτης Αγριππίνα, ένας άνθρωπος με άγριο χαρακτήρα, βλέποντας τον άγιο να αψηφά το ασεβές θέλημά του και να αντιστέκεται, σε μια τρομερή οργή διέταξε να τον ξαπλώσουν γυμνό στο έδαφος και όρισε σε δώδεκα στρατιώτες να τον χτυπούν εναλλάξ. Τον χτυπούσαν ανελέητα σε όλο του το σώμα για τόσο πολύ καιρό που οι στρατιώτες εξαντλήθηκαν, αλλά ο άγιος πάσχων δεν κουραζόταν ποτέ να υπομένει και να ομολογεί το όνομα του Κυρίου του Ιησού Χριστού. Τότε, όταν οι στρατιώτες σταμάτησαν να τον χτυπούν, ο κυβερνήτης, σαν να τον γλίτωνε, άρχισε να του μιλάει ευγενικά: – Ως φίλος, σε συμβουλεύω, Πλάτωνα: στράφηκε από τον θάνατο προς τη ζωή. Ο μάρτυρας απάντησε: «Με διδάσκεις καλά, Αγριππίνα, να στρέφομαι από τον θάνατο στη ζωή· εγώ η ίδια τρέχω μακριά από τον αιώνιο θάνατο και αναζητώ την αθάνατη ζωή». Η Αγριππίνα είπε θυμωμένα στον άγιο: - Πες μου, δυστυχισμένε άνθρωπε, πόσοι θάνατοι; Ο άγιος απάντησε: Υπάρχουν δύο θάνατοι: ο ένας προσωρινός και ο άλλος αιώνιος· και επίσης υπάρχουν δύο ζωές: η μία προσωρινή και η άλλη αιώνια. «Άφησε τους μύθους σου», απάντησε ο κυβερνήτης, «και υποκλίθηκε στους θεούς, για να ελευθερωθείς από αυτό το σκληρό μαρτύριο». Ο άγιος απάντησε: «Ούτε φωτιά, ούτε πληγές, ούτε η οργή των θηρίων, ούτε η απώλεια άκρων (του σώματος) θα με χωρίσουν από τον Ζωντανό Θεό, γιατί δεν αγάπησα αυτόν τον αιώνα, αλλά τον Χριστό μου, που πέθανε και αναστήθηκε για μένα». Τότε ο ηγεμόνας διέταξε να οδηγηθεί ο Άγιος Πλάτωνας στη φυλακή. Καθώς τον οδηγούσαν μακριά, ο λαός τον ακολουθούσε, παρακολουθώντας τα βάσανά του σαν να ήταν κάποιο θέαμα. Ανάμεσα στο πλήθος υπήρχαν πολλοί Χριστιανοί. Πλησιάζοντας τη φυλακή, σταθερός και μεγαλόψυχος, ο μάρτυρας του Χριστού, Πλάτωνας, απευθύνθηκε στον λαό και, διατάζοντάς τους να σιωπήσουν, άρχισε να μιλάει με δυνατή φωνή: «Άνδρες που αγαπούν την αλήθεια, να ξέρετε ότι ανέλαβα αυτό το κατόρθωμα των παθημάτων μόνο για χάρη του Θεού, ο οποίος δημιούργησε τον ουρανό και τη γη και όλα όσα υπάρχουν σε αυτά. Ως υπηρέτες του Χριστού, σας παρακαλώ να μην ανησυχείτε για όσα συμβαίνουν τώρα, επειδή «πολλές είναι οι θλίψεις των δικαίων, αλλά ο Κύριος τον ελευθερώνει από όλες» ( Ψαλμός 34:20 ). Ελάτε, λοιπόν, και ας καταφύγουμε όλοι μαζί στο ήσυχο λιμάνι και στον Βράχο, για τον οποίο ο μέγας Απόστολος λέει: «Και ο Βράχος αυτός ήταν ο Χριστός» ( Α΄ Κορινθίους 10:4 ). Και ας μην αποκάμουμε στις θλίψεις στις οποίες υποβληθούμε για την πίστη του Χριστού, θυμούμενοι ότι «τα παθήματα του παρόντος καιρού δεν είναι άξια να συγκριθούν με τη δόξα που θα αποκαλυφθεί σε εμάς» ( Ρωμ. 8:18 ). Αφού είπε αυτά, ο μάρτυρας μπήκε στη φυλακή και, γονατίζοντας στο έδαφος, στράφηκε στον Θεό με την ακόλουθη προσευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Δημιουργέ και Προμηθευτή των πάντων, ο οποίος χαρίζεις υπομονή και νίκη στους δούλους Σου, δώσε μου, τον ταπεινό και άχρηστο δούλο Σου, να υπομείνω άξια μέχρι τέλους για το άγιο όνομά Σου, και απόστειλε τον άγγελό Σου να με ελευθερώσει από το δόλιο και πανάδικο φίδι - την Αγριππίνα, για να γνωρίσουν όλοι ότι δεν είναι θεοί τα δημιουργήματα από ανθρώπινα χέρια, αλλά Εσύ - ο Ένας Αληθινός Θεός, μακρόθυμος και πανεύσπλαχνος, δοξασμένος στους αιώνες. Αμήν.» Αφού πέρασαν επτά ημέρες, ο βασανιστής κάθισε ξανά στο βήμα της κρίσης στο Ναό του Δία και διέταξε να φέρουν τον άγιο μάρτυρα ενώπιόν του. Πρώτα, έβαλε μπροστά του διάφορα όργανα βασανιστηρίων: χάλκινα καζάνια, μπότες με καρφιά, πυρωμένες μπάλες κανονιών, αιχμηρές ράβδους, σιδερένιες σφεντόνες, τροχούς και πολλά άλλα, ελπίζοντας να εκφοβίσει τον γενναίο πολεμιστή του Χριστού. Έπειτα άρχισε να του μιλάει: «Αγαπημένε Πλάτωνα! Βλέποντας τη νεότητά σου και την ευγένεια των γονιών σου, και φειδόμενος στην ομορφιά του σώματός σου, πριν αρχίσω να σε βασανίζω ξανά, σε συμβουλεύω: έλα στη θυσία των θεών μας και ενώσου μαζί μας, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι όποιος μου αντιταχθεί δεν θα μείνει ζωντανός, και, αντίστροφα, όποιος με υπακούσει δεν θα στερηθεί την τιμή και τα δώρα που σου έχω υποσχεθεί. Και εγώ, όμορφο Πλάτωνα, αν θέλεις να με ακούσεις ως πατέρα που σου δίνω καλές συμβουλές, θα σου δώσω τη μοναχοκόρη του αδελφού μου σε γάμο, μαζί με πολύ πλούτο, και θα σε αποκαλώ γιο μου.» Αλλά ο ευλογημένος Πλάτωνας, χλευάζοντάς τον, είπε: «Καημένος και μισάνθρωπος γιε του διαβόλου και υπηρέτης του Σατανά! Αν αποφάσιζα να αφοσιωθώ στις κοσμικές απολαύσεις και αν έπαιρνα γυναίκα, δεν θα έβρισκα καλύτερη από την κόρη του αδελφού σου; Αλήθεια, θα προτιμούσα να πάρω μια σκλάβα. Και έτσι, θα ήθελα να την πάρω τώρα που, αφήνοντας τον κόσμο, ενώομαι με τον Χριστό;» Τότε ο βασανιστής, εξοργισμένος, διέταξε να τοποθετήσουν τον άγιο σε ένα χάλκινο κρεβάτι και να τοποθετήσουν από κάτω πλήθος κάρβουνα, τα οποία θα αναφλεγούν ρίχνοντας λάδι, κερί και ρητίνη στη φωτιά. Το σώμα του μάρτυρα κάηκε και ξυλοκοπήθηκε με μια λεπτή ράβδο, ώστε να ενταθεί το βάσανό του τόσο με το ξύλο όσο και με το κάψιμο. Μετά από τόσο παρατεταμένο μαρτύριο, η Αγριππίνα είπε στην αγία μάρτυρα: «Δυστυχή, ελέησον επιτέλους τον εαυτόν σου! Κι αν δεν θέλεις να λατρεύεις τους θεούς, τότε πες απλώς αυτά τα λόγια: «Μέγας είναι ο θεός Απόλλωνας» και θα σταματήσω αμέσως να σε βασανίζω και θα πας σπίτι σου εν ειρήνη». Αλλά ο άγιος απάντησε: - Ας μην λυπηθώ το σώμα μου, αλλά ετοιμάσω γέεννα πυρός για την ψυχή μου. Μετά από τρεις ώρες τέτοιων βασανιστηρίων, ο Πλάτωνας σηκώθηκε από το κρεβάτι του, αλλά το σώμα του βρέθηκε ολόκληρο, υγιές και χωρίς ίχνος τραυμάτων ή φωτιάς, σαν να είχε μόλις βγει από λουτρό. Ένα δυνατό άρωμα αναδυόταν από το σώμα του, έτσι ώστε όλοι οι παρόντες έμειναν έκπληκτοι και είπαν: – Αληθινά μεγάλος είναι ο Χριστιανικός Θεός! Ο περιφερειάρχης είπε στον άγιο: «Αν δεν θέλετε να θυσιάσετε στους θεούς μας, τότε τουλάχιστον απαρνηθείτε τον Χριστό σας και θα σας αφήσω να φύγετε». Αλλά ο άγιος απάντησε: «Άφρονε και άθεε, πώς λες ότι πρέπει να αρνηθώ τον Σωτήρα μου; Θέλεις στ’ αλήθεια να γίνω σαν εσένα, ασεβή; Δεν σου φτάνει η δική σου καταστροφή; Αλλά θέλεις να σύρεις και άλλους, που είναι ανάμεσα στους πολεμιστές του Χριστού, σε αυτήν! Φύγε από μένα, άνομε. Έχω εμπιστοσύνη στον Θεό μου ότι δεν θα με εγκαταλείψει και δεν θα με αφήσει να πέσω όπως έπεσες εσύ». Τότε η Αγριππίνα σηκώθηκε από τον θρόνο της και άρχισε να βασανίζει η ίδια τον άγιο. Άναψε σιδερένια δαχτυλίδια, τα έβαλε κάτω από τους ώμους του και έκαψε τα πλευρά του. Έπειτα, τοποθέτησε δύο πυρακτωμένα σιδερένια δαχτυλίδια στο στήθος του μάρτυρα — και καπνός άρχισε να ανεβαίνει από τα ρουθούνια του, γιατί η ένταση της φωτιάς διαπερνούσε ακόμη και τα σωθικά του. Πολλοί νόμιζαν ότι ήταν ήδη νεκρός. Αλλά μετά από λίγο, είπε στον βασανιστή του: - Τα βασανιστήρια σου είναι ασήμαντα, άγριο αιμορραγούντα! Τότε, σηκώνοντας το βλέμμα του ψηλά, ο άγιος είπε: -«Έδωσα την πλάτη μου στους χτυπητές, και τα μάγουλά μου σε εκείνους που μου ξερίζωσαν τα μάγουλα· δεν έκρυψα το πρόσωπό μου από ντροπή και φτύσιμο» ( Ησαΐας 50:6 ) , «Μη απομακρυνθείς από μένα, Κύριε, γιατί η θλίψη είναι κοντά» ( Ψαλμός 22:12 ), «Γιατί λένε τα έθνη: «Πού είναι ο Θεός τους;»» ( Ψαλμός 79:10 ). Δώσε μου, Ιησού Χριστέ, τον δούλο σου, εντελώς απαλλαγμένο από τα βασανιστήρια του αντιπάλου, να σταθώ με παρρησία ενώπιον της τρομερής σου κρίσης, έχοντας ολοκληρώσει αυτό το αγαθό έργο· επειδή, σε Σένα ανήκει η δόξα, η τιμή και η κυριαρχία σε κάθε τόπο της κυριαρχίας Σου, τώρα και πάντα και στους αιώνες των αιώνων. Και όταν είπε «Αμήν», ο ναός σείστηκε και όλοι φοβήθηκαν. Ωστόσο, οι σκληροτράχηλοι αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν τη δύναμη του Θεού. Τότε ο βασανιστής διέταξε να κοπεί το δέρμα του Αγίου Πλάτωνα σε λωρίδες και να γδαρθεί. Αλλά ο άγιος, σκίζοντας μια από τις λωρίδες που κρεμόταν από το σώμα του, την πέταξε στο πρόσωπο της Αγριππίνας, λέγοντας: «Απάνθρωποι και πιο άγριοι από όλα τα θηρία! Πώς γίνεται εσύ, μη θέλοντας να γνωρίσεις τον Θεό, που μας έπλασε κατ' εικόνα Του, να μην λυπάσαι την ίδια σάρκα με την οποία είσαι ντυμένος, και να βρίσκεις ευχαρίστηση στο θέαμα των μελών μου να συντρίβονται; Αλλά υπέβαλε με σε ακόμη πιο σκληρά βασανιστήρια, ώστε τόσο η απανθρωπιά σου όσο και η υπομονή μου να είναι φανερές σε όλους, γιατί υπομένω με χαρά όλα αυτά για χάρη του Χριστού μου, ώστε, μέσω της χάρης Του, να βρω ειρήνη στον μέλλοντα αιώνα». «Ω, σε τι βαθμό είσαι τρελός», διαμαρτυρήθηκε ο Αγριππίνος, «που δεν λυπάσαι ούτε το ίδιο σου το σώμα, παρά το γεγονός ότι τα εντόσθιά σου βγαίνουν ήδη από τα πλευρά σου, και ακόμα δεν σταματάς να βλασφημείς τους θεούς και να με εξοργίζεις;» Τότε η Αγριππίνα διέταξε να κρεμάσουν τον άγιο από ένα δέντρο και να ξυλοκοπήσουν το σώμα του μέχρι που η ακόμα άθικτη σάρκα έπεφτε από τα κόκαλα και σχεδόν όλο το αίμα έτρεχε έξω. Στη συνέχεια βασάνισε το άγιο πρόσωπο του μάρτυρα με σιδερένιες σφεντόνες μέχρι που δεν έμεινε ούτε ίχνος ανθρώπινης μορφής, μόνο γυμνά κόκαλα. Αλλά ο Άγιος Πλάτωνας, ένας άνθρωπος με ανοιχτόμυαλη γλώσσα, επέπληξε τον βασανιστή για τη σκληρότητά του και καταράστηκε τα είδωλα και τους ειδωλολάτρες. Τότε ο βασανιστής είπε: - Πλάτωνα! Αν δεν ήσουν τόσο πεισματάρης και άκαμπτος, θα γινόμουν σαν εκείνον τον σοφό Πλάτωνα, τον αρχηγό των φιλοσόφων 7515 , που συνέταξε τις Θείες Διδασκαλίες. Αλλά ο άγιος απάντησε: «Αν και έχω το ίδιο όνομα με τον Πλάτωνα, δεν ανήκω στην ίδια σχολή. Ένα όνομα δεν μπορεί να ενώσει εκείνους που έχουν διαφορετικές πεποιθήσεις. Επομένως, ούτε εγώ είμαι σαν τον Πλάτωνα, ούτε ο Πλάτωνας είναι σαν εμένα, παρά μόνο στο όνομα. Εγώ μελετώ και διδάσκω τη φιλοσοφία του Χριστού, ενώ αυτός διδάσκει μια φιλοσοφία που είναι μωρία ενώπιον του Θεού, γιατί είναι γραμμένο: «Θα καταστρέψω τη σοφία των σοφών και θα εκμηδενίσω τη σύνεση των συνετών» ( Α΄ Κορινθίους 1:19 , πρβλ. Ησ. 29:14 ). Οι διδασκαλίες του Πλάτωνα, τις οποίες εσείς αποκαλείτε θεϊκές, είναι ψευδείς μύθοι, που διαφθείρουν τα μυαλά των αφελών με πονηρά λόγια.» Όταν ο άγιος σταμάτησε να μιλάει, η Αγριππίνα σώπασε κι αυτή, γιατί δεν ήξερε τίποτα άλλο να απαντήσει ή τι να κάνει μαζί του, και θαύμασε τη μεγάλη υπομονή και τις τολμηρές απαντήσεις του. Διέταξε να τον οδηγήσουν στη φυλακή και να μην επιτραπεί σε κανέναν από τους γνωστούς του να έρθει σε αυτόν. Αλλά, για να μην πεθάνει ο άγιος μάρτυρας, ο βασανιστής διέταξε να του δίνουν λίγο ψωμί και νερό κάθε μέρα. Ο άτυχος δεν γνώριζε ότι «ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με ψωμί, αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Κυρίου ζει ο άνθρωπος» ( Δευτ. 8:3 ). Αλλά ο μάρτυρας του Χριστού δεν δέχτηκε τίποτα από τα χέρια των ειδωλολατρών και παρέμεινε χωρίς φαγητό ή ποτό για δεκαοκτώ ημέρες, έτσι ώστε τα λόγια της Γραφής να εκπληρωθούν σε αυτόν: «Ο δίκαιος θα ζήσει με την πίστη του» ( Αββ. 2:4 ). Ήλπιζε ότι Αυτός που είχε θρέψει τον Δανιήλ στο λάκκο των λεόντων ( Δανιήλ 6 ) θα τον έθρεψε και στη φυλακή με άφθαρτη τροφή. Οι φρουροί, βλέποντας ότι δεν δεχόταν ούτε ψωμί ούτε νερό, του είπαν: - Φάε, άνθρωπέ μου, και πιες, για να μην πεθάνεις, και για να μην πέσουμε σε μπελάδες εξαιτίας σου. Αλλά ο ευλογημένος απάντησε: – Μη νομίζετε, αδελφοί, ότι θα πεθάνω αν δεν κοινωνήσω της τροφής σας· εσείς τρέφεστε με ψωμί, εγώ όμως τρέφομαι με τον λόγο του Θεού, που μένει για πάντα· εσείς χορταίνετε με κρέας, εγώ όμως χορταίνω με άγιες προσευχές· εσείς ευφραίνεστε με κρασί, εγώ όμως ευφραίνω με τον Χριστό, την αληθινή άμπελο. Μετά από αυτό, η ηγεμόνας Αγριππίνα, βλέποντας ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να απομακρύνει τον Πλάτωνα από τον Χριστό, τον καταδίκασε σε αποκεφαλισμό. Ο μάρτυρας οδηγήθηκε έξω από την πόλη. Αφού ζήτησε μια ώρα για να προσευχηθεί, σήκωσε τα χέρια του και είπε: «Σε ευχαριστώ, Κύριε Ιησού Χριστέ, ότι με το άγιο όνομά Σου προστάτευσες εμένα, τον δούλο Σου, από τους πειρασμούς του εχθρού και μου έδωσες τη χάρη να ολοκληρώσω επάξια τον αγώνα που ανέλαβα για χάρη Σου. Και τώρα Σε παρακαλώ, δέξου την ψυχή μου εν ειρήνη, γιατί είσαι ευλογημένος στους αιώνες. Αμήν.» Έπειτα, σκύβοντας την αγία του κεφαλή, είπε στον στρατιώτη που επρόκειτο να τον αποκεφαλίσει: «Κάνε, φίλε μου, όπως σου έχει δοθεί εντολή». Και αμέσως αποκεφαλίστηκε. Έτσι αγωνίστηκε και πέθανε ο άγιος μάρτυρας Πλάτωνας για τον Χριστό, για να ζήσει και να βασιλεύσει μαζί Του για πάντα . 7516 ΕΑΝ   ΘΕΛΕΤΕ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ  ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΜΑΡΤΥΡΑ ΡΩΜΑΝΟΝ  Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου (σελίδες 605 - 618 ) Ο Άγιος  Μάρτυς Ρωμανός Мч. Роман. Фреска. Церковь Христа Пантократора. Дечани. Косово. Сербия. Около 1350 года. Μάρτυς Ρωμανός. Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους περίπου 1350 μ.Χ. στον Ιερό Ναό τού Χριστού Παντοκράτορα στην Ιερά Μονή Βισόκι Ντέτσανι. Κοσσυφοπέδιο. Σερβία.

Τὸ καρτερόφρον Ῥωμανοῦ πᾶς θαυμάσει. Σὺν χαρμονῇ γὰρ πνιγμονὴν ἐκαρτέρει.

Βιογραφία Ο Άγιος Ρωμανός έζησε στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. Мч. Роман.  Фреска  Около 1318 г. монастыря Грачаница. Косово. Сербия. Μάρτυς Ρωμανός.  Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους περίπου 1318 μ.Χ.  στον Ιερό Ναό  τού Χριστού Παντοκράτορα  στην Ιερά Μονή Βισόκι Ντέτσανι.  Κοσσυφοπέδιο. Σερβία.  Святой мученик Роман Диакон (?).  Фреска церкви Святой Троицы в монастыре Сопочаны, Сербия. Μάρτυς Ρωμανός Τοιχογραφία (Fresco) στόν Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος τής Ιεράς Μονής Σοποτσάνι. Σερβία Святой мученик Роман диакон.  Фреска 1316 - 1318 годы.  церкви Св. Георгия в Старо Нагоричино  Иконописцы Михаил Астрапа и Евтихий. Μάρτυς Ρωμανός Τοιχογραφία (Fresco) μεταξύ τών ετών 1316 - 1318 μ.Χ.  στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου στο Στάρο Ναγκορίτσινο. Σκόπια έργο τών αγιογράφων Μιχαήλ Αστραπά καί Ευτύχιου Επειδή ο έπαρχος Αντιοχείας Ασκληπιάδης φώναζε και βλασφημούσε κατά του Ιησού Χριστού, η πιστή καρδιά του Ρωμανού πήρε φωτιά από Ιερή αγανάκτηση εναντίον του. Και κάποια μέρα, καιροφυλάκτησε τη στιγμή που ο έπαρχος θα έμπαινε στο ναό των ειδώλων, και του είπε κατά πρόσωπο: «τα είδωλα δεν είναι θεοί». Οργισμένος ο ειδωλολάτρης άρχοντας, διέταξε και έκοψαν τη γλώσσα του Ρωμανού. Αλλά ο Θεός με θαύμα, διατήρησε τη λαλιά στο Ρωμανό και χωρίς τη γλώσσα του. Έτσι όταν τον έκλεισαν στη φυλακή κήρυττε τον Χριστό στους δεσμοφύλακες. Οι ειδωλολάτρες, επειδή δεν μπορούσαν να αντέξουν σ' αυτά τα θαύματα, έπνιξαν τον γενναίο μάρτυρα (το 304 μ.Χ.).  Мучение Мч. Роман. Миниатюра Минология Василия II. Константинополь. 985 г. Ватиканская библиотека. Рим. Μαρτύριο τού Μάρτυρος Ρωμανού.  Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β '. 985 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη. Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη

Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’. Χορὸς Ἀγγελικός. Δυὰς ἡ εὐκλεής, τῶν κλεινῶν Ἀθλοφόρων, ἐδόξασε λαμπρῶς, τὴν Ἁγίαν Τριάδα, ὁ Πλάτων ὁ ἔνδοξος, Ρωμανὸς τε ὁ ἔνθεος, ἐναθλήσαντες, καὶ τὸν ἐχθρὸν καθελόντες, ὅθεν πάντοτε, ὑπὲρ ἠμῶν δυσωπούσι, τὸν μόνον Φιλάνθρωπον. Минея - Ноябрь (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии. Μηναῖο - Νοέμβριος (τεμάχιο). Εἰκονίδιο στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰώνα μ.Χ. στήνἘκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσεῖο τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μόσχας . Κοντάκιον Ἦχος δ’ . Ἐπεφάνης σήμερον. Ὡς ἀστέρα μέγιστον, ἡ Ἐκκλησία, Ῥωμανὲ πανεύφημε, σὲ κεκτημένη ἀληθῶς, φωταγωγεῖται τοῖς ἄθλοις σου, τὴν φωτοφόρον δοξάζουσα μνὴμην σου. τὸν ἐχθρὸν καθελόντες, ὅθεν πάντοτε, ὑπὲρ ἠμῶν δυσωπούσι, τὸν μόνον Φιλάνθρωπον. ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ   Βίοι των αγίων   Άγιου Δημήτριου του Ροστόφ Τα βάσανα των αγίων μαρτύρων Ρωμαίου και του νεαρού Βαρούλ Εορτάζεται στις 18 Νοεμβρίου Ο Άγιος Μάρτυρας Ρωμανός καταγόταν από την Παλαιστίνη και ήταν διάκονος στην Εκκλησία της Καισάρειας. Κατά τη διάρκεια του παγανιστικού διωγμού των Χριστιανών, έζησε στην Αντιόχεια το 7517 , κηρύττοντας και ενθαρρύνοντας τους πιστούς να παραμείνουν σταθεροί στην ομολογία του Χριστού. Όταν ο ασεβής έπαρχος Ασκληπιάδης ήθελε να ισοπεδώσει την τοπική χριστιανική εκκλησία, ο Άγιος Ρωμανός προέτρεψε τον χριστιανικό λαό να αντισταθεί στον έπαρχο και να τον εμποδίσει να καταστρέψει τον ιερό ναό. «Εμείς τώρα», είπε στους ομοπίστους του, «αντιμετωπίζουμε έναν αγώνα για τα θυσιαστήρια του Θεού. Ο Ασκληπιάδης είναι εχθρός της πατρίδας και θέλει να μας πάρει τον Θεό, και θα τα καταφέρουμε καλά αν, υπερασπιζόμενοι τα θυσιαστήρια του Θεού, πέσουμε, τραυματισμένοι, στο κατώφλι του ιερού ναού. Όποια και αν είναι η έκβαση του αγώνα, εμείς οι Χριστιανοί θα είμαστε νικητές. Αν δεν επιτρέψουμε να καταστραφεί ο οίκος του Θεού, τότε θα θριαμβεύσουμε στην Εκκλησία που αγωνίζεται στη γη· και αν πέσουμε σκοτωμένοι στο ιερό θυσιαστήριο, τότε θα ψάλλουμε ένα τραγούδι νίκης στην Εκκλησία που θριαμβεύει στον ουρανό». Με αυτά τα λόγια ενέπνευσε όλους να υπερασπιστούν τον ιερό ναό και να αντισταθούν με αποφασιστικότητα μέχρι θανάτου και να μην επιτρέψουν στον έπαρχο να εισέλθει στον ναό και να τον καταστρέψει. Εκείνη την εποχή, έφτασε μια κάποια ειδωλολατρική γιορτή και πλήθος ειδωλολατρών συνέρρευσε στον ειδωλολατρικό ναό με τις γυναίκες και τα παιδιά τους. Τότε ο Άγιος Ρωμανός, φλεγόμενος από θείο ζήλο, μπήκε μέσα στα πλήθη των ασεβών ανθρώπων και άρχισε να καταγγέλλει δυνατά την πλάνη τους. Σταμάτησε ακόμη και τον ίδιο τον έπαρχο Ασκληπιάδη καθώς έμπαινε στον ειδωλολατρικό ναό, λέγοντάς του: «Πλανήθηκες, άρχε, πηγαίνοντας στα είδωλα· τα είδωλα δεν είναι θεοί, αλλά υπάρχει ένας αληθινός Θεός, ο Ιησούς Χριστός». Ο Άγιος Ρωμανός διέταξε αμέσως να συλληφθεί και να ξυλοκοπηθεί σοβαρά στο στόμα ο Ρωμανός. Στη συνέχεια, καθισμένος στο βήμα, τον παρότρυνε να απαρνηθεί τον Χριστό. Όταν τον είδε ανυπάκουο, διέταξε τα βασανιστήριά του. Τον κρέμασαν, τον χτύπησαν με διάφορα όπλα και τον βασάνισαν με σιδερένιες σφεντόνες. Αλλά ο Άγιος Ρωμανός, υπομένοντας με θάρρος αυτά τα βασανιστήρια, ομολόγησε τον Ένα Θεό, τον Δημιουργό των πάντων, και επέπληξε τον έπαρχο για την τρέλα του επειδή αρνήθηκε να γνωρίσει την αλήθεια. Καθώς ο άγιος υπέφερε έτσι, κηρύττοντας με θάρρος τον Χριστό μέσα από τα βασάνιστά του, πολλοί άνθρωποι, τόσο άπιστοι όσο και πιστοί, στέκονταν εκεί, παρακολουθώντας τα παθήματα του Χριστού. Ένας νέος Χριστιανός ονόματι Βαρύλος στεκόταν κοντά. Κοιτάζοντάς τον, ο μάρτυρας είπε στον βασανιστή: «Αυτό το μικρό αγόρι είναι σοφότερο από εσένα, τον μεγαλύτερο, αν και είναι ακόμα ανήλικος, αφού γνωρίζει τον Αληθινό Θεό, εσύ όμως, στα γηρατειά σου, δεν Τον γνωρίζεις». Τότε ο έπαρχος, καλώντας το αγόρι κοντά του, τον ρώτησε: - Ποιον Θεό λατρεύεις; «Τιμώ τον Χριστό», απάντησε το αγόρι. Ο επίσκοπος τον ρώτησε: – Τι είναι καλύτερο – να λατρεύουμε έναν Θεό ή πολλούς; «Είναι καλύτερο να τιμούμε τον Ένα Θεό, τον Ιησού Χριστό», απάντησε ο νεαρός. Ο επίσκοπος τον ρώτησε ξανά: – Πώς είναι ο Χριστός καλύτερος από όλους τους θεούς; Το αγόρι απάντησε: – Ο Χριστός είναι καλύτερος επειδή είναι ο Αληθινός Θεός και μας δημιούργησε όλους, ενώ οι θεοί σας είναι δαίμονες και δεν δημιούργησαν κανέναν. Και ο νέος είπε πολύ περισσότερα, σαν να ήταν σοφός θεολόγος: το Άγιο Πνεύμα, ενεργώντας μέσα του, έφερε αίνο από τα χείλη του προς ντροπή του πονηρού επάρχου και όλων των ειδωλολατρών. Ο βασανιστής και όλοι οι παρόντες, έκπληκτοι από την ευφυΐα και τα σοφά λόγια του αγοριού, ένιωσαν μεγάλη ντροπή που δεν μπορούσαν να αντικρούσουν τα λόγια του. Γι' αυτό, ο βασανιστής διέταξε να μαστιγωθεί ανελέητα ο Βάρυλος με ράβδους. Μετά από ένα μακρύ μαστίγωμα, ο Βάρυλος άρχισε να εξασθενεί και ζήτησε νερό. Αλλά η μητέρα του, που στεκόταν εκεί ανάμεσα στο πλήθος και παρακολουθούσε με χαρά τα βάσανα του γιου της, βλέποντάς τον να εξασθενεί και ζητώντας νερό, με επίμονη αυστηρότητα τον διέταξε να υπομείνει τα βάσανα του με θάρρος μέχρι το τέλος. Όταν ο βασανιστής διέταξε τον αποκεφαλισμό του αγοριού, η μητέρα του τον πήρε στην αγκαλιά της και τον μετέφερε στον τόπο του αποκεφαλισμού. Αγκαλιάζοντάς τον και φιλώντας τον, τον παρηγόρησε και τον ενθάρρυνε να μην φοβάται τη θέα του σπαθιού πάνω από το κεφάλι του: «Μη φοβάσαι, γιε μου», είπε. «Μη φοβάσαι, αγαπημένο μου παιδί! Μη φοβάσαι τον θάνατο! Δεν θα πεθάνεις, αλλά θα ζήσεις για πάντα! Μην τρομάζεις, λουλούδι μου! Θα μεταφερθείς αμέσως στους κήπους του παραδείσου! Μη φοβάσαι το σπαθί! Μόλις σε αποκεφαλίσουν, θα πας αμέσως στον Χριστό και θα δεις τη δόξα Του. Θα σε δεχτεί με αγάπη και θα ζήσεις μαζί Του με ανείπωτη χαρά, απολαμβάνοντας ευδαιμονία με τους αγίους αγγέλους Του». Παρηγορώντας έτσι το παιδί της, η ευσεβής μητέρα το μετέφερε στον τόπο της εκτέλεσης. Μετά τον αποκεφαλισμό του αγοριού, η μητέρα συνέλεξε το αίμα του σε ένα καθαρό αγγείο και, παίρνοντας το σώμα του, το έγλειψε με δάκρυα χαράς, φιλώντας το με αγάπη και χαρούμενη που ο γιος της είχε χύσει το αίμα του για τον Χριστό, το οποίο είχε λάβει από αυτήν. Στη συνέχεια, τάφησε το σώμα του γιου της με ιερό τρόπο. Μετά τον αποκεφαλισμό του Αγίου Βαρύλου, ο Άγιος Ρωμανός καταδικάστηκε σε καύση στην πυρά. Δεμένος και περικυκλωμένος από έναν κύκλο από καυσόξυλα, ο Άγιος Ρωμανός, πριν καν οι υπηρέτες προσθέσουν καυσόξυλα ή τα ανάψουν, περιμένοντας τον τελευταίο λόγο του δικαστή, φώναξε δυνατά από το κέντρο της φωτιάς, απευθυνόμενος στους βασανιστές του: «Πού είναι η φωτιά; Γιατί δεν την ανάβεις; Άναψέ την έτσι ώστε οι φλόγες να με τυλίξουν τριγύρω.» Όταν η φωτιά άναψε και τα ξύλα από παντού καιγόντουσαν μανιωδώς, έπεσε ξαφνική δυνατή βροχή και έσβησε τη φωτιά. Ο Άγιος Ρωμανός παρέμεινε ζωντανός και δεν έπαθε καμία ζημιά από τη φωτιά. Μετά από αυτό, για τους τολμηρούς λόγους του αγίου μάρτυρα (γιατί είχε επιπλήξει τους ασεβείς ειδωλολάτρες, επιπλήττοντας την ανοησία τους και καταριόμενος τους θεούς τους, ενώ δοξολογούσε τον Χριστό, τον Ένα Θεό), ο βασανιστής διέταξε να του κόψουν τη γλώσσα. Αλλά ο ίδιος υποτάχθηκε στους βασανιστές να του κόψουν τη γλώσσα. Ακόμα και αφού του έκοψαν τη γλώσσα που μιλούσε θεά, ο Ομολογητής του Χριστού δεν παρέμεινε σιωπηλός, αλλά υπερφυσικά, ακόμη και χωρίς γλώσσα, μιλούσε καθαρά, όπως και πριν, δοξάζοντας τον Ένα Θεό. Τότε τον έριξαν στη φυλακή, όπου παρέμεινε για πολύ καιρό, με τα πόδια του σε ξύλα. Όταν ο αυτοκράτορας Μαξιμιανός πληροφορήθηκε ότι μιλούσε καλά ακόμη και με κομμένη τη γλώσσα του, ο αυτοκράτορας διέταξε να τον στραγγαλίσουν. Μπαίνοντας στη φυλακή, οι στρατιώτες έσφιξαν το σχοινί γύρω από το λαιμό του και τον στραγγάλισαν 7518 . Έτσι ο άγιος μάρτυρας Ρωμαίος ολοκλήρωσε το κατόρθωμά του να υποφέρει για τον Χριστό, στη βασιλεία του οποίου τώρα δοξάζεται, δοξάζοντας την Αγία Τριάδα για πάντα. Αμήν.