( σελίδες 216 - 260 )
ΝΙΚΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΦΛΑΓΟΝΟΣ
Λόγος Δ΄ Εἰς τόν ἄγιον καί πανευφημον Ἀπόστολον Ἀνδρέαν
(σελίδες 53 80 )
Ο Άγιος Απόστολος Ανδρέας,
ο Πρωτόκλητος
Ἀντίστροφον σταύρωσιν Ἀνδρέας φέρει, Φανεὶς ἀληθῶς οὐ σκιώδης ἀντίπους. Σταυρὸν κακκεφαλῆς τριακοστῇ Ἀνδρέας ἔτλη. |
Βιογραφία Ο Ανδρέας, ψαράς στο επάγγελμα και αδελφός του Αποστόλου Πέτρου, ήταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και τον πατέρα του τον έλεγαν Ιωνά. Επειδή κλήθηκε από τον Κύριο πρώτος στην ομάδα των μαθητών, ονομάστηκε πρωτόκλητος. Ο Ανδρέας (μαζί με τον Ιωάννη τον ευαγγελιστή) υπήρξαν στην αρχή μαθητές του Ιωάννου του Προδρόμου. Κάποια μέρα μάλιστα, που βρισκόντουσαν στις όχθες του Ιορδάνη κι ο Πρόδρομος τους έδειξε τον Ιησού και τους είπε «ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», οι δύο απλοϊκοί εκείνοι ψαράδες συγκινήθηκαν τόσο πολύ, που χωρίς κανένα δισταγμό κι επιφύλαξη αφήκαν αμέσως τον δάσκαλο τους κι ακολούθησαν τον Ιησού.   Андрей Первозванный, ап. Христос и 12 апостолов, ап.Христос и 12 апостолов ; Италия. Равенна; VI в.; местонахождение: Италия. Равенна. Базилика Сан-Витале (итал. Basilica di San Vitale); Местоположение: Алтарь Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος (Ο Χριστός και οι 12 απόστολοι) Ψηφιδωτό (Μωσαϊκό) τού 6ου αιώνα μ.Χ. στην Βασιλική τού Αγίου Βιτάλε. (Σάν Βιτάλε) Ραβέννα. Ιταλία.  Ап. Андрей Первозванный Западная арка. Капелла Св. Петра.; Италия. Венеция. Собор Святого Марка; XII в.; местонахождение: Италия. Венеция, Собор Святого Марка Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος Ψηφιδωτό (Μωσαϊκό) τού 12ου αιώνα μ.Χ. στην δυτική αψίδα τού Παρεκκλήσιου τού Αγίου Πέτρου στον Καθεδρικό Ναό τού Αγίου Μάρκου. Βενετία. Ιταλία.   Святой Апостол Андрей Первозванный. Византийская мозаика 1143 - 1151 годы. в капелле Марторана в Палермо. Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος Ψηφιδωτό (Μωσαϊκό) μεταξύ τών ετών 1143 - 1151 μ.Χ. στήν Μαρτοράνα ή Santa Maria del Ammiralo , επίσημα San Nicola dei Greci ( ital. Σαν Νίκολα ντέι Greci ) - εκκλησία στο Παλέρμο , η οποία είναι μία από τις οι δύο καθεδρικοί ναοί της μητρόπολης Piana degli Albanesi ( Ιταλο-Αλβανική Καθολική Εκκλησία ). Βρίσκεται στην Piazza Bellini, σε άμεση γειτνίαση με τον αραβο-νορμανικό ναό του San Cataldo και τις μπαρόκ εκκλησίες της Santa Catarina και του San Giuseppe de Teatini. Η ιστορία της ζωής του Ανδρέα μέχρι την Σταύρωση, την Ανάσταση και την Ανάληψη, υπήρξε σχεδόν ίδια με εκείνη των άλλων μαθητών. Μετά το σχηματισμό της πρώτης Εκκλησίας, ο Ανδρέας κήρυξε στη Βιθυνία, Εύξεινο Πόντο (μάλιστα ο Απόστολος, είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας του Βυζαντίου αφού εκεί εγκατέστησε πρώτο επίσκοπο, τον απόστολο Στάχυ (βλέπε 31 Οκτωβρίου) κι αυτού διάδοχος είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης), Θράκη, Μακεδονία και Ήπειρο. Τελικά, κατέληξε στην Αχαΐα.   Святой Апостол Андрей Первозванный. Фреска 705 - 707 годы. церкви Санта Мария Антиква в Риме. Άγιος Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος Τοιχογραφία (Fresco) μεταξύ τών ετών 705-707 μ.Χ. στον Ιερό Ναό τής Santa Maria Antiqua στη νότια πλευρά τής Ρωμαϊκής Αγοράς στη Ρώμη.  Святой Апостол Андрей Первозванный. Фрагмент фрески "Причащение Апостолов". 1314 год. Церковь Святых Иоакима и Анны (Королевская церковь) в монастыре Студеница, Сербия. Άγιος Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος Τμήμα τοιχογραφίας (Fresco) τού έτους 1314 μ.Χ. τής σειράς "Συναξη τών Αγίων Αποστόλων" στον Ιερό Ναό Αγίων Ιωακείμ καί Άννης (Βασιλική Εκκλησία τής Ιεράς Μονής Στουντένιτσα. Σερβία  Άγιος Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1314 μ.Χ. στον Ιερό Ναό Αγίων Ιωακείμ καί Άννης (Βασιλική Εκκλησία τής Ιεράς Μονής Στουντένιτσα. Σερβία  Святой Апостол Андрей Первозванный. Фреска 1388 - 1389 годы. церкви Св. Андрея на Треске (Андрияш) Иконописец митрополит Иоанн Зограф. Άγιος Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος Τοιχογραφία (Fresco) μεταξύ τών ετών 1388-1389 μ.Χ. στον Ιερό Ναό τού Αγίου Ανδρέα στο Treske (Andriyash) κοντά στην πόλη των Σκοπίων έργο τού Μητροπολίτ Ιωάννη τού Β΄(Ζωγράφου) καί τού αδελφού του Ιερομονάχου Μακαρίου   Святой Апостол Андрей Первозванный. Фреска Около 1376 года. в церкви Маркова монастыря близ Скопье. Άγιος Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους περίπου 1376 μ.Χ. στον Ιερό Ναό τού Αγίου Δημητρίου τής Ιεράς Μονής Μάρκοβ κοντά στο χωριό Μάρκοβα-Σούσιτσα , μέσω του οποίου ρέει ο ποταμός Μάρκοβα , περίπου 20 χλμ. από την πρωτεύουσα των Σκοπίων . Στην Αχαΐα, η διδασκαλία του καρποφόρησε και με τις προσευχές του θεράπευσε θαυματουργικά πολλούς ασθενείς. Έτσι, η χριστιανική αλήθεια είχε μεγάλες κατακτήσεις στο λαό της Πάτρας. Ακόμα και η Μαξιμίλλα, σύζυγος του ανθύπατου Αχαΐας Αιγεάτου, αφού τη θεράπευσε ο Απόστολος από τη βαρειά αρρώστια που είχε, πίστεψε στο Χριστό. Το γεγονός αυτό εκνεύρισε τον ανθύπατο και με την παρότρυνση ειδωλολατρών ιερέων συνέλαβε τον Ανδρέα και τον σταύρωσε σε σχήμα Χ. Έτσι, ο Απόστολος Ανδρέας παρέστησε τον εαυτό του στο Θεό «δόκιμον ἐργάτην» (Β΄ προς Τιμόθεον, 2: 15). Δηλαδή δοκιμασμένο και τέλειο εργάτη του Ευαγγελίου.  .. Миниатюра 985 г. Минология Василия II. Константинополь. Ватиканкая библиотека. Рим. Μαρτύριο τού Αγίου Απόστολου Ανδρέα τού Πρωτόκλητου Μικρογραφία (Μινιατούρα) τού έτους 985 μ.Χ. στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β '. 985 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη. Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη   Византия. Греция; XIV в.; памятник: Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion); 10 x 13 см.; местонахождение: Англия. Оксфорд. Бодлеанская Библиотека Μαρτύριο τού Αγίου Απόστολου Ανδρέα τού Πρωτόκλητου Μηνολόγιο 29 Νοεμβρίου - 1 Δεκεμβρίου Βυζαντινή Μηνολόγιο τού 14ου αιώνα μ.Χ. Τώρα ευρίσκεται στην Αγγλία. Οξφόρδη. Bodleian Βιβλιοθήκη (Bodleian Library) Οι χριστιανοί της Αχαΐας θρήνησαν βαθιά τον θάνατο του. Ο πόνος τους έγινε ακόμη πιο μεγάλος, όταν ο ανθύπατος Αιγεάτης αρνήθηκε να τους παραδώσει το άγιο λείψανο του, για να το θάψουν. Ο Θεός όμως οικονόμησε τα πράγματα. Την ίδια μέρα, που πέθανε ο άγιος, ο Αιγεάτης τρελάθηκε κι αυτοκτόνησε. Οι χριστιανοί τότε με τον επίσκοπο τους τον Στρατοκλή, πρώτο επίσκοπο των Πατρών, παρέλαβαν το σεπτό λείψανο και το 'θαψαν με μεγάλες τιμές. Αργότερα, όταν στον θρόνο του Βυζαντίου ανέβηκε ο Κωνστάντιος, που ήταν γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, μέρος του ιερού λειψάνου μεταφέρθηκε από την πόλη των Πατρών στην Κωνσταντινούπολη και κατατέθηκε στον ναό των αγίων Αποστόλων «ένδον της Αγίας Τραπέζης». Η αγία Κάρα του Πρωτοκλήτου φαίνεται πως απέμεινε στην Πάτρα. Όταν όμως οι Τούρκοι επρόκειτο να καταλάβουν την πόλη το 1460 μ.Χ., τότε ο Θωμάς Παλαιολόγος, αδελφός του τελευταίου αυτοκράτορας Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και τελευταίος Δεσπότης του Μοριά, πήρε το πολύτιμο κειμήλιο και το μετέφερε στην Ιταλία. Εκεί, αφού το παρέλαβε ο Πάπας Πίος ο Β, το πολύτιμο κειμήλιο εναποτέθηκε στον ναό του αγίου Πέτρου της Ρώμης. Τον Νοέμβριο του 1847 μ.Χ. ένας Ρώσος Πρίγκηπας, ο Ανδρέας Μουράβιεφ δώρησε στην πόλη της Πάτρας ένα τεμάχιο δακτύλου του χεριού του Αγίου. Ο Μουράβιεφ είχε λάβει το παραπάνω ιερό Λείψανο από τον Καλλίνικο, πρώην Επίσκοπο Μοσχονησίων, ο οποίος μόναζε τότε στο Άγιο Όρος.  Святой Апостол Андрей Первозванный. Икона XV века в монастыре Ватопед на Афоне. Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος Εικόνα τού 15ου αιώνα μ.Χ. στήν Ιερά Μονή Βατοπαιδίου. Άγιον Όρος  Ап. Андрей Первозванный. Икона. Ростов. XV. 86 х 33. Из Тихвинской церкви с. Павлово близь Ростова. РЯХМЗ. Ростов Великий. Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος Εικόνα Ροστόφ. τού 15ου αιώνα μ.Χ. από την Εκκλησία Tikhvin. Pavlovsk κοντά στο Ροστόφ. Ρωσία  ΙΕΡΑ ΛΕΙΨΑΝΑ Στην πόλη της Πάτρας, επανακομίσθηκαν και φυλάσσονται από την 26η Σεπτεμβρίου 1964 μ.Χ. η τιμία Κάρα του Αγίου και από την 19ην Ιανουαρίου 1980 μ.Χ. λείψανα του Σταυρού, του μαρτυρίου του. Η αγία Κάρα του Πρωτοκλήτου ύστερα από ενέργειες της Αρχιεπισκοπής Κύπρου μεταφέρθηκε και στην Κύπρο το 1967 μ.Χ. για μερικές μέρες κι εξετέθηκε σε ευλαβικό προσκύνημα.   Όπως αναφέρει μια Κυπριακή παράδοση, σε μια περιοδεία του, ο Απόστολος Ανδρέας, πήγε και στην Κύπρο. Το καράβι, που τον μετέφερε στην Αντιόχεια από την Ιόππη, λίγο πριν προσπεράσουν το γνωστό ακρωτήρι του αποστόλου Ανδρέα και τα νησιά, που είναι γνωστά με το όνομα Κλείδες, αναγκάστηκε να σταματήσει εκεί σ' ένα μικρό λιμανάκι, γιατί κόπασε ο άνεμος. Τις μέρες αυτές της νηνεμίας τους έλειψε και το νερό. Ένα πρωί, που ο πλοίαρχος βγήκε στο νησί κι έψαχνε να βρει νερό, πήρε μαζί του και τον απόστολο. Δυστυχώς πουθενά νερό. Κάποια στιγμή, που έφτασαν στη μέση των δύο εκκλησιών, που υπάρχουν σήμερα, της παλαιάς και της καινούργιας, που 'ναι κτισμένη λίγο ψηλότερα, ο άγιος γονάτισε μπροστά σ' ένα κατάξερο βράχο και προσευχήθηκε να στείλει ο Θεός νερό. Ποθούσε το θαύμα, για να πιστέψουν όσοι ήταν εκεί στον Χριστό. Ύστερα σηκώθηκε, σφράγισε με το σημείο του Σταυρού τον βράχο και το θαύμα έγινε. Από τη ρίζα του βράχου βγήκε αμέσως μπόλικο νερό, που τρέχει μέχρι σήμερα μέσα σ' ένα λάκκο της παλαιάς εκκλησίας κι απ' εκεί προχωρεί και βγαίνει από μια βρύση κοντά στη θάλασσα. Είναι το γνωστό αγίασμα. Το ευλογημένο νερό, που τόσους ξεδίψασε, μα και τόσους άλλους, μυριάδες ολόκληρες, που το πήραν με πίστη δρόσισε και παρηγόρησε. Και πρώτα-πρώτα το τυφλό παιδί του καπετάνιου.   Μέρος της κάρας του Αποστόλου Ανδρέα που φυλάσσεται στη Βατοπαιδινή Σκήτη του Αγίου Ανδρέα (Σεράϊ) Καρυές Αγίου Όρους  Στην Ιερα Μονη Τιμίου Προδρόμου Νικήσιανης (ΕΛΕΥΘΕΡΟΎΠΟΛΗ) φυλλάσονται λείψανα πολλών αγίων όπως: Τμήμα της κάρας του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του πρωτοκλήτου.    Τρίπτυχο λειψανοθήκη του Αγίου Αποστόλου Ανδρέα. Δεν είναι γνωστό στη λειψανοθήκη, εάν το τρίπτυχο περιέχει κάποιο μικρολείψανο (πχ οστό) ή κάτι άλλο σχετικό με τον Απόστολο Ανδρέα στον Καθεδρικό Ναό της Τρηρ (Trier) Γερμανίας   Φορητό αλτάριο λειψανοθήκη του Αγίου Αποστόλου Ανδρέα. Περιέχει τη σόλα από ένα σανδάλι του Αποστόλου Ανδρέα (αλλά και μέρος της γενειάδας του Αποστόλου Πέτρου) στον Καθεδρικό Ναό της Τρηρ (Trier) Γερμανίας  Λειψανοθήκη που περιέχει λείψανα των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Ανδρέου και του Αγίου Μάρτυρος Λαυρεντίου. Κατασκευάστηκε στο Ντουμπρόβνικ στα μέσα του 14ου αιώνα. Ντουμπρόβνικ, θησαυρός του Καθεδρικού.  Храм Успения Пресвятой Богородицы Русская Православная Церковь, Московская епархия , Одинцовское Απότμημα λειψάνου δεξιάς χειρός Αποστόλου Ανδρέου στον Ιερό Ναό τής Κοιμήσεως της Θεοτόκου, Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας, Επισκοπή Μόσχας, Odintsovo Μοσκόφσκαγια ομπλάστ, Ρωσία   Свято-Рождество-Богородичный женский монастырь Ковчег с частицами мощей святых угодников Божиих Апостол Андрей Первозванный; великомученик и целитель Пантелеимон; священномученик Харлампий; бессребреники и чудотворцы Косма и Дамиан; мученик Феодор Тирон; преподобный Евфимий; священномученик Игнатий Богоносец, епископ Антиохийский; преподобный Акакий Афонский. Ιερά Μονή Γενεσίου τής Θεοτόκου περιοχή Οδησσού, συνοικία Bolgradsky, χωριό Αλεξανδροβάνκα, Ουκρανία, Λειψανοθήκη με αποτμήματα των λειψάνων των αγίων : Απόστολου Ανδρέα Πρωτόκλητου, Παντελεήμονος Ιαματικού, Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους, Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού, Μεγαλομάρτυρος Θεόδωρου Τήρωνος. Ευθυμίου Μεγάλου, Ιερομάρτυρος Ιγνάτιου Θεοφόρου, Επίσκοπου της Αντιόχειας, Ακάκιου Καυσοκαλυβίτου   Храм святых первоверховных апостолов Петра и Павла в Ясенево с февраля 1997 г. является Московским подворьем Свято-Введенского ставропигиального монастыря Оптиной Пустыни Московского Патриархата Русской Православной Церкви. В храме находятся частицы мощей св. апостола Андрея Первозванного, свт. Николая Чудотворца, св. вмц. Варвары... Απότμημα Λειψάνων τού Αγίου Ανδρέα τού Πρωτοκλήτου στόν Ιερό Ναό των αγίων των πρώτων αποστόλων Πέτρου και Παύλου στο Γιασεένεβο Μόσχα. Ρωσία από τον Φεβρουάριο του 1997 είναι η αυλή της Μόσχας του πατριαρχείου του Αγίου Βεντενσκι της Οπτίνας, το Ερμιτάζ του Πατριαρχείου Μόσχας της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας  Ковчег с частицей мощей св. апостола Андрея Первозванного за богослужением в Троице-Сергиевой Лавре Η κιβωτός με τα λείψανα του Αγίου Απόστολος Ανδρέας κατά τη διάρκεια της λειτουργία στην της Αγίας Τριάδας του Αγίου Σεργίου Λαύρας) - (το μεγαλύτερο μοναστήρι της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας με μακρά ιστορία. Βρίσκεται στο κέντρο του Σεργκιέφ Ποσάντ , περιοχή της Μόσχας , στις όχθες του ποταμού Konchury)   МОЩИ АП. АНДРЕЯ. Кафедральный собор святого апостола Андрея Первозванного. Duomo, piazza Duomo, 84011 Amalfi (SA). В крипте собора почивают мощи святого апостола Андрея Первозванного. Здесь в подземном храме – крипте - уже тысячу лет хранятся мощи св. Апостола Андрея Первозванного.В главном алтаре весит икона с изображением мученичества святого апостола Андрея. В правом нефе собора мы видим статую святого апостола Андрея.Из базилики Распятия, спустившись вниз по лестнице, мы сразу же попадаем в крипту собора, где сохраняются мощи святого апостола Андрея. Над гробом апостола стоит величественная статуя работы скульптора Микеланджело Наккерино ΛΕΙΨΑΝΟ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ανδρέα. Duomo, Piazza Duomo, 84011 Αμάλφι (SA) Ιταλία. Στην κρύπτη τού Καθεδρικού Ναού βρίσκεται το λείψανο τού Αγίου Ανδρέα Πρωτόκλητου . Στον υπόγειο Ναό - κρύπτη - χίλια χρόνια είναι το λείψανο τού Αγίου Απόστολου Ανδρέα Πρωτόκλητου . Στο δεξιό κλίτος τού Καθεδρικού Ναού μπορούμε να δούμε ένα άγαλμα τού Αγίου Αποστόλου Ανδρέα . Από τη Βασιλική της Σταύρωσης, που κατεβαίνει τις σκάλες, βρισκόμαστε αμέσως στην κρύπτη τού Καθεδρικού Ναού, όπου αποθηκεύεται το λείψανο τού Αγίου Ανδρέα Αποστόλου. Πάνω από τον τάφο του Αποστόλου βρίσκεται το μεγαλοπρεπές άγαλμα του γλύπτη Μιχαήλ Άγγελο Nakkerino  Ковчег для мощей Святого Андрея Первозванного Λειψανοθήκη μέ απότμημα λειψάνου τού Αγίου Αποστόλου Ανδρέα Πρωτοκλήτου  мощей Святого Андрея Первозванного. Кемеровская Епархия Русской Православной Церкви Ленинск-Кузнецкое Απότμημα λειψάνου Αποστόλου Ανδρέου Πρωτοκλήτου στην πόλη Leninsk-Kuznetsk της περιοχής Κεμέροβο, τής Ρωσικής Ορθόδοξης Επισκοπής Κεμεροβο τής Μητρόπολης Κουζμπας Ковчег с мощами апостола Андрея Первозванного, прп. Серафима Саровского, прав. Феодора Ушакова и Дивеевских святых в храма святых Новомучеников и Исповедников Российских г. Ленинск-Кузнецкий Кемеровсокой области Кемеровской Епархии Русской Православной Церкви (Московский Патриархат) Η Λειψανοθήκη με αποτμήματα λειψάνων του Αγίου Ανδρέα, Αγίου .. Σεραφείμ του Σάρωφ, δεξιά. Θεόδωρος Ushakov και Diveevo άγιοι στον Ορθόδοξηο Ενοριακό Ναό των Αγίων Νεομαρτύρων και Ομολογητών ρωσική Leninsk-Kuznetsk, περιοχή Κεμέροβο Kemerovsokoy Επισκοπή της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (Πατριαρχείο Μόσχας)  Mount Athos,St.Apostle Andrew relic Άγ.Όρος,λείψανο Αγ.Αποστόλου Ανδρέα   Manastirea Pestera Sfantului Apostol Andrei Plecand de la Cernavoda spre sud in directia Ostrov, pe drumul care serpuieste printre coline, aproape de cursul Dunarii, ajungi dupa mai multe localitati cu specific pescaresc in comuna Ion Corvin. Un indicator, la iesirea din sat, te indruma sa mergi mai departe pe un drum lateral pentru a ajunge dupa 3-4 kilometri la Manastirea "Pestera Sfantului Apostol Andrei". La capatul drumului ce trece prin padure se afla manastirea cu cele trei biserici si corpul de chilii, situate intr-un frumos cadru natural. In biserica mica se pastreaza o sfanta lacra cu moastele Sfantului Andrei. Este o cruce in forma de X, in fata Sfantului Altar, in partea stanga. In centrul crucii se afla o particica din degetul Sfantului Apostol Andrei, adusa acum doi ani de la Mitropolia Trifiliei din Grecia iar in cele patru laturi ale crucii sunt particele de sfinte moaste ale sfintilor dobrogeni: Zoticos, Attalos, Kamasis si Filippos sfintii martiri de la Niculitel, Epictet preotul si Astion monahul. Σπηλιά Μονή Αγίου Αποστόλου Ανδρέα στην Ρουμανία Ξεκινώντας από το Τσερναβόντα προς τα νότια προς τον Ostrov, στο δρόμο που περνάει από τους λόφους, κοντά στο ποτάμι του Δούναβη, θα φτάσετε σε αρκετές τοποθεσίες με συγκεκριμένη αλιεία στο χωριό Ion Corvin. Ένας δείκτης στην έξοδο του χωριού σας οδήγησε να προχωρήσετε περισσότερο σε έναν παράπλευρο δρόμο για να φτάσετε 3-4 χιλιόμετρα στο Μοναστήρι "Σπήλαιο του Αγίου Αποστόλου Ανδρέα". Στο τέλος του δρόμου που περνά μέσα από το δάσος είναι το μοναστήρι με τις τρεις εκκλησίες και το κελί των κυττάρων, που βρίσκεται σε ένα πανέμορφο φυσικό περιβάλλον. Στη μικρή εκκλησία σώζεται ένας άγιος άγιος με τα λείψανα του Αγίου Ανδρέα. Είναι ένας σταυρός σχήματος Χ μπροστά από το Άγιο Βωμό στα αριστερά. Στο κέντρο του σταυρού υπάρχει ένα δάκτυλο από τον Άγιο Απόστολο Ανδρέα που έφερε πριν από δύο χρόνια από την Μητροπόλεις της Τριφυλίας της Ελλάδας και στις τέσσερις πλευρές του σταυρού είναι οι παρτιζάνες των ιερών κινήτρων των αγίων της Δόμπεγας: οι μάρτυρες των Ζωτικών, Αττάλου, Καμάσι και Φίλιππου από Niculitel, ιερέας Epictet και μοναχός Άστον.   Ιερά Μονή Αποστόλου Ανδρέα (ανδρική). Κύπρος Το ιστορικό της Μονής Για την ίδρυση του φημισμένου Μοναστηριού του Αποστόλου Ανδρέα, που βρίσκεται στο ομώνυμο ακρωτήρι στην κατεχόμενη Καρπασία, ελάχιστα είναι γνωστά. Η παράδοση φέρει τον Απόστολο Ανδρέα να έχει περάσει από το μέρος εκείνο, τον 1ο αιώνα μ.Χ., όταν το καράβι με το οποίο ταξίδευε έμεινε αγκυροβολημένο για τρεις ημέρες σε παρακείμενο λιμανάκι λόγω νηνεμίας. Εκεί ο Απόστολος δημιούργησε μια πηγή στο βράχο από όπου άρχισε να αναβλύζει άφθονο νερό, «που τρέχει από τότε στον λάκκο της Παλαιάς Εκκλησίας και από εκεί βγαίνει σαν Αγίασμα από βρύση κοντά στη θάλασσα» (Ι. Τσικνοπούλλου «Ο Απόστολος Ανδρέας», 1967, σ. 21). Αυτό θεράπευσε και το τυφλό παιδί του καπετάνιου του καραβιού, ο οποίος, σύμφωνα με την παράδοση, έκτισε στην ίδια τοποθεσία ναό αφιερωμένο στον πρωτόκλητο μαθητή του Χριστού. Το 1103 μ.Χ. υπάρχει μια πρώτη μαρτυρία για την ονομασία του λιμενίσκου που βρίσκεται κοντά στο μοναστήρι, από τον Αγγλοσάξονα προσκυνητή Seawolf, ο οποίος το αποκαλεί «λιμανάκι του Αποστόλου Ανδρέα». Η μαρτυρία θεωρείται σημαντική, αφού συνδέει το όνομα του Αποστόλου με το ακρωτήρι της Καρπασίας από τα βυζαντινά χρόνια, ένδειξη ότι η παράδοση για τον Απόστολο Ανδρέα υπήρχε από τότε. Μια άλλη σημαντική μαρτυρία με σαφή αναφορά, αυτή τη φορά, σε ύπαρξη μοναστηριού στην περιοχή, γίνεται το 1191 μ.Χ. από τον Άγγλο ιερωμένο Benedict of Peterborough, ο οποίος αναφέρει ότι ο τότε διοικητής της Κύπρου Ισαάκιος Κομνηνός (1185-1191) συνελήφθη από το Ριχάρδο το Λεοντόκαρδο σε πολύ καλά οχυρωμένο μοναστήρι, που ονομαζόταν «Ακρωτήριον του Αποστόλου Ανδρέα». Επίσης, το ακρωτήρι αναφέρεται σε παλαιούς χάρτες της Κύπρου, ήδη από το 1465, ως ακρωτήρι του Αγίου Ανδρέα (“Capo de Sando Andrea”). Σε παλαιούς χάρτες σημειώνεται και η ύπαρξη εκκλησίας στη θέση του σημερινού μοναστηριού, με την ονομασία Άγιος Ανδρέας (“Sando Andrea”). Παρόμοιες αναφορές γίνονται και από πολλούς περιηγητές που επισκέφθηκαν την Κύπρο, τόσο κατά την περίοδο της λατινοκρατίας (1191-1571) όσο και κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας (1571-1878). Ο Άγγλος περιηγητής Richard Pococke, που επισκέφθηκε το νησί το 1738, γράφει, «φθάσαμε στο ανατολικότερο σημείο του νησιού, που ονομαζόταν από τους παλαιούς Βοός Ουρά. Σήμερα ονομάζεται ακρωτήρι του Αποστόλου Ανδρέα εξαιτίας μοναστηριού σε βράχο στο όνομα του Αποστόλου Ανδρέα, στο οποίο κατοικούν 2-3 μοναχοί». (Ν. Γ. Κυριαζή «Τα Μοναστήρια εν Κύπρω», 1950, σ. 18). Η ιστορία του μοναστηριού γίνεται ουσιαστικά γνωστή περίπου από το 1855 όταν ο παπά Ιωάννης Νικόλα Διάκου από το Ριζοκάρπασο άρχισε την οικοδόμηση του καινούργιου ναού, που εγκαινιάστηκε στις 15 Αυγούστου 1867 επί Αρχιεπισκόπου Σωφρονίου. Ο παπά Ιωάννης θεωρείται ο κτήτορας του σημερινού μοναστηριού. Ήταν κι αυτό ένα από τα πρόσωπα του καραβιού που μετέφερε ο πατέρας. Γεννήθηκε τυφλό και μεγάλωσε μέσα σε ένα συνεχές σκοτάδι. Ποτέ του δεν είδε το φως. Δένδρα, φυτά, ζώα αγωνιζόταν να τα γνωρίσει με το ψαχούλεμα. Εκείνη την ήμερα, όταν οι ναύτες γύρισαν με τα ασκιά γεμάτα νερό κι εξήγησαν τον τρόπο που το βρήκαν στο νησί, ένα φως γλυκιάς ελπίδας άναψε στην καρδιά του δύστυχου παιδιού. Μήπως το νερό αυτό, σκέφτηκε, που βγήκε από τον ξηρό βράχο ύστερα απ' την προσευχή του παράξενου εκείνου συνεπιβάτη τους, θα μπορούσε να χαρίσει και σ' αυτόν το φως του που ποθούσε; Αφού με θαυμαστό τρόπο βγήκε, θαύματα θα μπορούσε και να προσφέρει. Με τούτη την πίστη και τη βαθιά ελπίδα ζήτησε και το παιδί λίγο νερό. Διψούσε. Καιγόταν απ' τη δίψα. Ο απόστολος, που ήταν εκεί, έσπευσε κι έδωσε στο παιδί ένα δοχείο γεμάτο από το δροσερό νερό. Όμως το παιδί προτίμησε, αντί να δροσίσει με το νερό τα χείλη του, να πλύνει πρώτα το πρόσωπο του. Και ω του θαύματος! Μόλις το δροσερό νερό άγγιξε τους βολβούς των ματιών του παιδιού, το παιδί άρχισε να βλέπει! Κι ο απόστολος, που τον κοίταζαν όλοι με θαυμασμό, άρχισε να τους μιλά και να τους διδάσκει τη νέα θρησκεία. Το τέλος της ομιλίας πολύ καρποφόρο. Όσοι τον άκουσαν πίστεψαν και βαφτίστηκαν. Την αρχή έκανε ο καπετάνιος με το παιδί του, που πήρε και το όνομα Ανδρέας. Κι ύστερα όλοι οι άλλοι επιβάτες και μερικοί ψαράδες που ήσαν εκεί. Πίστεψαν όλοι στον Χριστό που τους κήρυξε ο απόστολος μας και βαφτίστηκαν. Φυσικά το θαύμα της θεραπείας του τυφλού παιδιού, ακολούθησαν κι άλλα, κι άλλα. Στο μεταξύ ο άνεμος άρχισε να φυσά και το καράβι ετοιμάστηκε για να συνεχίσει το ταξίδι του. Ο απόστολος, αφού κάλεσε κοντά του όλους εκείνους που πίστεψαν στον Χριστό και βαφτίστηκαν, τους έδωκε τις τελευταίες συμβουλές του και τους αποχαιρέτησε. Αργότερα, μετά από χρόνια, κτίστηκε στον τόπο αυτόν που περπάτησε και άγιασε με την προσευχή, τα θαύματα και τον ιδρώτα του ο Πρωτόκλητος μαθητής, το μεγάλο μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα, που με τον καιρό είχε γίνει παγκύπριο προσκύνημα. Κάθε χρόνο χιλιάδες προσκυνητές απ' όλα τα μέρη της Κύπρου, ορθόδοξοι και ετερόδοξοι κι αλλόθρησκοι ακόμη, συνέρεαν στο μοναστήρι, για να προσκυνήσουν τη θαυματουργό εικόνα του αποστόλου, να βαφτίσουν εκεί τα νεογέννητα παιδιά τους και να προσφέρουν τα δώρα τους, για να εκφράσουν τα ευχαριστώ και την ευγνωμοσύνη τους στον θείο απόστολο. Κολυμβήθρα Σιλωάμ ήταν η εκκλησία του για τους πονεμένους. Πλείστα όσα θαύματα γινόντουσαν εκεί σε όσους μετέβαιναν με πίστη αληθινή και συντριβή ψυχής. Διαβάστε εδώ, μια Παράκληση στον Απόστολο Ανδρέα, ποίημα του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη. Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Ὡς τῶν Ἀποστόλων Πρωτόκλητος, καὶ τοῦ Κορυφαίου αὐτάδελφος, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων Ἀνδρέα ἱκέτευε, εἰρήνην τῇ οἰκουμένῃ δωρήσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.
Μετὰ τὴν α' Στιχολογίαν, Κάθισμα Ἦχος α' Τὸν τάφον σου Σωτὴρ Ὡς θεῖον Μαθητήν, καὶ Πρωτόκλητον πάντων, Χριστοῦ τῶν Μαθητῶν, εὐφημοῦμέν σε πόθῳ, Ἀνδρέα Ἀπόστολε, καὶ πιστῶς ἐκβοῶμέν σοι· ῥῦσαι ποίμνην σου, ἣν ἐκ Θεοῦ ἐπιστεύθης, πάσης θλίψεως, καὶ ἀναγκῶν καὶ σκανδάλων, καὶ πάσης κακώσεως.
Μετὰ τὴν β' Στιχολογίαν, Κάθισμα Ἦχος γ' Θείας πίστεως Πρῶτον εὗρέ σε, Χριστὸς μολοῦντα μύστην ἄριστον, Ἀνδρέα μάκαρ, καὶ τὰ προστάγματα αὐτοῦ τομῶς διαγγέλλοντα, τῇ οἰκουμένῃ καθάπερ ὑπόπτερον, καταφωτίζοντα ἐθνῶν τὰ συστήματα. Αὐτὸν ὡς Θεὸν παμμακάριστε ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Μετὰ τὸν Πολυέλεον, Κάθισμα Ἦχος πλ. α' Τὸν συνάναρχον Λόγον Τὸν Ἀπόστολον πάντες ἀνευφημήσωμεν, ὡς αὐτόπτην τοῦ Λόγου καὶ θεῖον κήρυκα, καὶ ἐθνῶν πνευματικόν, σαγηνευτὴν ἀληθῶς, ὅτι προσήγαγεν ἡμᾶς, εἰς ἐπίγνωσιν Χριστοῦ, Ἀνδρέας ὁ θεηγόρος, καὶ νῦν πρεσβεύει ἀδιαλείπτως, εἰς τὸ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Κάθισμα Ἦχος πλ. δ' Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον Ὡς πρωτόκλητον πάντων τῶν Μαθητῶν, καὶ αὐτόπτην τοῦ Λόγου καὶ ὑπουργόν, Ἀνδρέα Ἀπόστολε, κατὰ χρέος τιμῶμέν σε, τῷ γὰρ Ἀμνῷ τῷ αἴροντι, τοῦ κόσμου τὰ πταίσματα, ἀδιστάκτῳ πόθῳ, θερμῶς ἠκολούθησας· ὅθεν καὶ τοῦ πάθους, κοινωνὸς ἀνεδείχθης, τοῦ σαρκὶ ὑπομείναντος, ἑκουσίως τὸν θάνατον. Διὰ τοῦτο βοῶμέν σοι. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου. Δόξα... Ἕτερον, ὅμοιον Τῶν εἰδώλων τὰ θράση καταβαλών, τοῦ Σωτῆρος τὰ πάθη ἐπιποθῶν, Ἀνδρέα μακάριε, ἀνεδείχθης Ἀπόστολος, οὐρανόθεν πᾶσι, πηγάζων τὰ θαύματα, καὶ ἐθνῶν ἐγένου, παμμάκαρ Διδάσκαλος· ὅθεν σου τὴν μνήμην, ἐπαξίως τιμῶντες, ἐν ὕμνοις δοξάζομεν, καὶ πιστῶς μεγαλύνομεν, τοῦ Κυρίου Ἀπόστολε· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.
Κοντάκιον Ἦχος β’. Τὴν ἐν πρεσβείαις. Τὸν τῆς ἀνδρείας ἐπώνυμον θεηγόρον, καὶ μαθητῶν τὸν πρωτόκλητον τοῦ Σωτῆρος, Πέτρου τὸν σύγγονον εὐφημήσωμεν· ὅτι ὡς πάλαι τούτῳ, καὶ νῦν ἡμῖν ἐκέκραγεν· Εὑρήκαμεν δεῦτε τὸν ποθούμενον.
Ὁ Οἶκος Ἄνωθεν μὲν Δαυῒδ ἀναστέλλει ἁμαρτωλόν, ὡς ἐμέ, διηγεῖσθαι Θεοῦ εὐλόγως τὰ δικαιώματα, ὅμως πρὸς πίστιν διδάσκει πάλιν, καὶ ἐν δάκρυσι πλείστοις ἐξαγορεύει· Σήμερον γὰρ τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἐὰν ἀκούσητε, καρδίας μὴ σκληρυνθῆτε, ὥς ποτε Ἰσραὴλ παρεπίκρανεν. Ἐπάγει οὖν τῷ ἑξῆς Ψαλμῷ· Τῷ Κυρίῳ ἡ σύμπασα γῆ ᾄσατε· Εὑρήκαμεν δεῦτε τὸν ποθούμενον.
|
 Минея - Ноябрь (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии. Μηναῖο - Νοέμβριος (τεμάχιο). Εἰκονίδιο στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰώνα μ.Χ. στήνἘκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσεῖο τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μόσχας . Ἐξαποστειλάριον Ἕτερον Ἐξαποστειλάριον Μεγαλυνάριον
ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ (μετάφραση Google) Άγιου Δημήτριου Ροστόφ Τα κατορθώματα και τα βάσανα του Αγίου Αποστόλου Ανδρέα του ΠρωτοκλήτουΕορτάζεται στις 30 Νοεμβρίου Ο Άγιος Ανδρέας, ο Πρωτόκλητος Απόστολος του Χριστού, γιος ενός Ιουδαίου ονόματι Ιωνά, αδελφού του αγίου Πρωταποστόλου Πέτρου , καταγόταν από την πόλη Βηθσαϊδά . 7831 Καταφρονώντας τις ματαιότητες αυτού του κόσμου και προτιμώντας την παρθενία από τον γάμο, δεν ήθελε να παντρευτεί, αλλά όταν άκουσε ότι ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής κήρυττε μετάνοια στον Ιορδάνη, 7832 τα άφησε όλα, πήγε σε αυτόν και έγινε μαθητής του. Όταν ο άγιος Πρόδρομος, δείχνοντας τον Ιησού Χριστό που περνούσε, είπε: «Ιδού το Αρνί του Θεού», 7833 ο Άγιος Ανδρέας, μαζί με έναν άλλο μαθητή του Προδρόμου, που θεωρείται ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, άφησαν τον Βαπτιστή και ακολούθησαν τον Χριστό. Βρήκε τον αδελφό του Σίμωνα (Πέτρο) και του είπε: «Βρήκαμε τον Μεσσία, που ονομάζεται Χριστός», και τον έφερε στον Ιησού ( Ιωάννης 1:41-42 ). Μετά από αυτό, όταν ψάρευε με τον Πέτρο στην ακτή της Θάλασσας της Γαλιλαίας 7834 , και ο Ιησούς τους φώναξε, λέγοντας: «Ακολουθήστε με, και θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων» ( Ματθαίος 4:19 ), τότε ο Ανδρέας, με το κάλεσμα του Κυρίου, άφησε αμέσως τα δίχτυα του και ακολούθησε τον Χριστό με τον αδελφό του Πέτρο ( Ματθαίος 4:20 ). Ο Ανδρέας ονομάστηκε Πρωτόκλητος, επειδή πριν από όλους τους Αποστόλους, έγινε ακόλουθος και μαθητής του Ιησού Χριστού. Όταν, μετά τα εκούσια παθήματα του Κυρίου, μετά την ανάστασή Του, ο Άγιος Ανδρέας έλαβε, όπως και οι άλλοι Απόστολοι, το Άγιο Πνεύμα, το οποίο κατέβηκε πάνω του με μορφή γλώσσας φωτιάς ( Πράξεις 2:3 ), και όταν οι χώρες διαιρέθηκαν, έλαβε με κλήρο τις χώρες της Βιθυνίας 7835 και της Πρωτοντίδας 7836 , με τη Χαλκηδόνα 7837 και το Βυζάντιο 7838 , τη Θράκη 7839 και τη Μακεδονία 7840 , που εκτείνονταν μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα 7841 και τον Δούναβη 7842 , καθώς και τη Θεσσαλία 7843 , την Ελλάδα 7844 , την Αχαΐα 7845 , τον Αμύντινο 7846 , την Τραπεζούντα 7847 , την Ηράκλεια 7848 και την Άμαστριδα 7849 . Ο Άγιος Ανδρέας πέρασε από αυτές τις πόλεις και χώρες, κηρύττοντας τη χριστιανική πίστη, και σε κάθε πόλη υπέμεινε πολλές θλίψεις και βάσανα. Ενδυναμωμένος από την παντοδύναμη βοήθεια του Θεού, υπέμεινε όλες τις συμφορές για τον Χριστό με ευχαρίστηση. Υπέστη τα περισσότερα βάσανα στην πόλη που ονομαζόταν Σινώπη 7850 : εδώ τον έριξαν στο έδαφος και, αρπάζοντάς τον από τα χέρια και τα πόδια, τον έσερναν, τον χτυπούσαν με ξύλα, του πετούσαν πέτρες, του έσκιζαν τα δάχτυλα και τα δόντια. Αλλά με τη χάρη του Σωτήρα και Δασκάλου του, βρέθηκε ξανά υγιής και απαλλαγμένος από τις πληγές του. Αναχωρώντας από εκεί, πέρασε από άλλες χώρες: Νεοκαισάρεια 7851 , Σαμόσατα 7852 , Αλανία 7853 , τη γη των Αβασκανών 7854 , των Ζιγίων 7855 , των Βοσποριανών 7856 . Έπειτα απέπλευσε για τη θρακική πόλη Βυζάντιο το 7857 , όπου ήταν ο πρώτος που κήρυξε τον Χριστό και, αφού δίδαξε πολλούς, διόρισε πρεσβυτέρους της Εκκλησίας· χειροτόνησε τον Στάχυ επίσκοπο Βυζαντίου, τον οποίο αναφέρει ο άγιος Απόστολος Παύλος στην Επιστολή του προς Ρωμαίους ( Ρωμ. 16:9 ). Ο ίδιος, αναδεικνύοντας τις αποστολικές ασθένειες και τους κόπους στο Ευαγγέλιο του Χριστού, περιπλανήθηκε στον Πόντο 7858 , στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, στη Σκυθία 7859 και στη Χερσώνα 7860. Με την Πρόνοια του Θεού, έφτασε στον ποταμό Δνείπερο 7861 , στη ρωσική γη 7862 , και, αφού αποβιβάστηκε στα βουνά του Κιέβου 7863 , σταμάτησε για τη νύχτα. Σηκωμένος από τον ύπνο το πρωί, είπε στους μαθητές που ήταν μαζί του: «Πιστέψτε με, η χάρη του Θεού θα λάμψει πάνω σε αυτά τα βουνά· μια μεγάλη πόλη θα είναι εδώ, και ο Κύριος θα χτίσει πολλές εκκλησίες εκεί και θα φωτίσει ολόκληρη τη ρωσική γη με το άγιο βάπτισμα». Αφού ανέβηκε στα βουνά, ο άγιος τα ευλόγησε και έστησε έναν σταυρό, ανακοινώνοντας την αποδοχή από τους κατοίκους της πίστης της Αποστολικής του Έδρας, η οποία ιδρύθηκε στο Βυζάντιο το 7864. Αφού πέρασε από τις ρωσικές πόλεις που βρίσκονταν ψηλότερα - όπου βρίσκεται τώρα το Μεγάλο Νόβγκοροντ το 7865 - έχοντας επίσης επισκεφθεί τη Ρώμη το 7866 , επέστρεψε στην ελληνική χώρα της Ηπείρου το 7867 και ήρθε ξανά στη Θράκη, ενισχύοντας τους Χριστιανούς και διορίζοντας επισκόπους και δασκάλους γι' αυτούς. Αφού πέρασε από πολλές χώρες, έφτασε στην Πελοπόννησο το 7868 και, μπαίνοντας στην αχαϊκή πόλη που ονομαζόταν Πάτρα το 7869 , έμεινε με έναν σεβάσμιο άνδρα ονόματι Σώσιο. Αυτός τον ανέστησε από το κρεβάτι της ασθένειάς του και στη συνέχεια μετέτρεψε ολόκληρη την πόλη των Πατρών στον Χριστό. Ταυτόχρονα, η σύζυγος του τοπικού ηγεμόνα, Αιγέα Αντίπατη, μια γυναίκα ονόματι Μαξιμίλλα, πίστεψε επίσης στον Χριστό, απελευθερώθηκε από τα βαριά δεσμά της ασθένειας και γρήγορα θεραπεύτηκε. Ο σοφός Στρατοκλής, αδελφός του Αντίπατη, και πολλοί άλλοι, που υπέφεραν από διάφορες ασθένειες, θεραπεύτηκαν με την επιβολή των χειρών του Αποστόλου. Τότε ο Αιγέας Αντίπατας εξοργίστηκε, άρπαξε τον άγιο Απόστολο και τον κάρφωσε στον σταυρό, για τον οποίο έγραψαν οι ιερείς και οι διάκονοι της γης της Αχαΐας: Εμείς, όλοι οι πρεσβύτεροι και οι διάκονοι των εκκλησιών της Αχαΐας, γράφουμε για τα πάθη του αγίου Αποστόλου Ανδρέα, τα οποία είδαμε με τα ίδια μας τα μάτια, σε όλες τις εκκλησίες - στην ανατολή και τη δύση, στο νότο και τον βορρά. Ειρήνη σε εσάς και σε όλους όσους πιστεύουν στον έναν Θεό, τέλειο εν Τριάδι, τον αληθινό Πατέρα αγέννητο, τον αληθινό Υιό γεννημένο, το αληθινό Άγιο Πνεύμα, το οποίο εκπορεύεται από τον Πατέρα και αναπαύεται στον Υιό. Διδαχθήκαμε αυτή την πίστη από τον Άγιο Ανδρέα, έναν Απόστολο του Ιησού Χριστού, του οποίου τα πάθη, τα οποία είδαμε από πρώτο χέρι, τα περιγράφουμε εδώ. Ο Αιγέας Αντίπατος, αφού έφτασε στην πόλη των Πατρών, άρχισε να αναγκάζει τους πιστούς στον Χριστό να προσφέρουν θυσίες στα είδωλα. Ο Άγιος Ανδρέας, σταματώντας μπροστά του, είπε: «Εσύ, ο κριτής των ανθρώπων, έπρεπε να γνωρίσεις τον Κριτή σου, που είναι στους ουρανούς, και, αφού τον γνώριζες, να τον λατρεύεις· αφού λατρεύεις τον αληθινό Θεό, έπρεπε να απομακρυνθείς από τους ψεύτικους θεούς». Ο Εγιάτ του είπε: «Είσαι ο ίδιος Αντρέι που καταστρέφει τους ναούς των θεών και ωθεί τους ανθρώπους σε εκείνη την πρόσφατα αναδυόμενη μαγική πίστη που οι Ρωμαίοι βασιλιάδες διέταξαν να εξοντωθεί;» Ο Άγιος Απόστολος Ανδρέας απάντησε: Οι Ρωμαίοι βασιλείς δεν αναγνώρισαν ότι ο Υιός του Θεού, κατεβαίνοντας στη γη για τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους, απέδειξε ξεκάθαρα ότι αυτά τα είδωλα όχι μόνο δεν είναι θεοί, αλλά ακάθαρτοι δαίμονες, εχθρικοί προς την ανθρωπότητα, που διδάσκουν τους ανθρώπους να εξοργίζουν τον Θεό και να Τον απομακρύνουν από αυτούς, ώστε να μην τους ακούσει. Όταν ο Θεός, θυμωμένος, απομακρύνεται από τους ανθρώπους, τότε οι δαίμονες τους αιχμαλωτίζουν και τους εξαπατούν μέχρι που οι ψυχές τους εγκαταλείπουν γυμνές τα σώματά τους , κουβαλώντας μόνο τις αμαρτίες τους. Ο Egeat είπε: - Όταν ο Ιησούς σας κήρυξε τις ιστορίες και τα κενά λόγια αυτών των γυναικών, οι Εβραίοι Τον κάρφωσαν στον σταυρό. Ο Αντρέι απάντησε: - Ω, αν θέλετε να μάθετε το μυστήριο του σταυρού: πώς ο Δημιουργός του ανθρώπινου γένους, από την αγάπη Του για εμάς, υπέμεινε οικειοθελώς τα βάσανα στον σταυρό, επειδή γνώριζε τον χρόνο των παθών Του, και προφήτευσε για την τριήμερη ανάστασή Του, και, καθισμένος μαζί μας στο μυστικό δείπνο, ανακοίνωσε τον προδότη Του, μιλώντας για το μέλλον σαν να ήταν παρελθόν, και πήγε οικειοθελώς στον τόπο όπου επρόκειτο να προδοθεί στα χέρια των Ιουδαίων. «Με εκπλήσσεις», απάντησε ο Εγιάτ, «που εσύ, όντας σοφός άνθρωπος, θα ακολουθήσεις Αυτόν τον Οποίο ομολογείς ότι σταυρώθηκε στον σταυρό – ανεξάρτητα από τον τρόπο: εκούσια ή ακούσια 7871 ». Ο Απόστολος απάντησε: «Το μυστήριο του σταυρού είναι μέγα», και αν θέλετε να ακούσετε, θα σας το πω. «Αυτό δεν είναι μυστήριο, αλλά η εκτέλεση ασεβών ανθρώπων», διαμαρτυρήθηκε ο Εγιάτ. Ο Άγιος Ανδρέας απάντησε: «Αυτή η εκτέλεση είναι το μυστικό της ανθρώπινης ανανέωσης, απλώς να είσαι αρκετά ευγενικός να με ακούσεις υπομονετικά.» «Θα σε ακούσω υπομονετικά», είπε ο δικαστής, «αλλά αν δεν κάνεις αυτό που διατάζω, θα φέρεις το ίδιο μυστήριο του σταυρού 7872 ». Ο Απόστολος απάντησε σε αυτό: «Αν φοβόμουν τη σταύρωση, δεν θα δόξαζα ποτέ τον σταυρό.» Ο Egeat είπε: – Όπως ακριβώς υμνείς τον σταυρό μέσα στην τρέλα σου, έτσι δεν φοβάσαι τον θάνατο – μέσα στην αυθάδειά σου. Ο Απόστολος απάντησε: «Δεν φοβάμαι τον θάνατο, όχι από θράσος, αλλά από πίστη, γιατί ο θάνατος των αγίων είναι έντιμος, 7873 για τους αμαρτωλούς όμως ο θάνατος είναι σκληρός. Θέλω να ακούσετε τι έχω να πω για το μυστήριο του σταυρού, και, αφού μάθετε την αλήθεια, να πιστέψετε· και αφού πιστέψετε, να βρείτε την ψυχή σας 7874» . Ο Egeat είπε: – 7875 βρίσκουν αυτό που χάθηκε 7876. Μήπως η ψυχή μου είναι πραγματικά χαμένη, ώστε με προστάζεις να τη βρω με πίστη, δεν ξέρω τι είδους; Ο Άγιος Ανδρέας απάντησε: «Αυτό θα μπορούσατε να μάθετε από εμένα· θα σας δείξω πού βρίσκεται η καταστροφή των ανθρώπινων ψυχών, ώστε να γνωρίσετε τη σωτηρία τους, που επιτεύχθηκε μέσω του σταυρού. Ο πρώτος άνθρωπος εισήγαγε τον θάνατο μέσω του δέντρου της παράβασης , και ήταν απαραίτητο για το ανθρώπινο γένος να καταργηθεί ο θάνατος μέσω του δέντρου του πόνου . Και όπως ο πρώτος άνθρωπος, που εισήγαγε τον θάνατο μέσω του δέντρου της παράβασης, δημιουργήθηκε από καθαρή γη, έτσι ήταν πρέπον ο Χριστός, ο τέλειος άνθρωπος, που είναι και ο Υιός του Θεού, που δημιούργησε τον πρώτο άνθρωπο, να γεννηθεί από μια καθαρή Παρθένο, ώστε να αποκαταστήσει την αιώνια ζωή που χάθηκε από όλους τους ανθρώπους. Και όπως ο πρώτος άνθρωπος αμάρτησε απλώνοντας τα χέρια του στο δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, έτσι για τη σωτηρία των ανθρώπων ήταν πρέπον ο Υιός του Θεού να απλώσει τα χέρια Του στον σταυρό για την ακράτεια των ανθρώπινων χεριών και να γευτεί πικρή χολή για τη γλυκιά τροφή από το απαγορευμένο δέντρο .» Ο Egeat είπε σε αυτό: «Πες αυτά τα λόγια σε όσους θα σε ακούσουν. Αν παρακούσεις την εντολή μου και αν αρνηθείς να θυσιάσεις στους θεούς, τότε θα σε χτυπήσω με ράβδους και θα σε σταυρώσω στον σταυρό που δοξάζεις». Ο Αντρέι απάντησε: – Κάθε μέρα προσφέρω στον Έναν, Αληθινό και Παντοδύναμο Θεό όχι τον καπνό του θυμιάματος, ούτε τη σάρκα των βοδιών, ούτε το αίμα των τράγων, αλλά το άμωμο Αρνί, που θυσιάζεται στο βωμό του σταυρού 7880. Όλοι οι πιστοί μετέχουν του αγνότατου σώματός Του και μετέχουν του αίματός Του, κι όμως αυτό το Αρνί παραμένει ολόκληρο και ζωντανό, αν και αληθινά σφαγμένο. Όλοι τρώνε αληθινά τη σάρκα Του και πίνουν το αίμα Του – κι όμως, όπως λέω, παραμένει πάντα ολόκληρος, άμωμος και ζωντανός. Ο Egeat είπε: - Πώς γίνεται αυτό; Ο Αντρέι απάντησε: Αν θέλεις να μάθεις, γίνε μαθητής, ώστε να μπορείς να μάθεις αυτό για το οποίο ρωτάς. Ο Egeat είπε: - Θα αποσπάσω αυτή τη διδασκαλία από εσάς μέσω βασανιστηρίων. Ο Απόστολος απάντησε: «Θαυμάζω που εσύ, σοφός άνθρωπος, μιλάς σαν ανόητος. Διότι μπορείς να μάθεις τα μυστήρια του Θεού από μένα, αφού τα βίωσες μέσα από βασανιστήρια; Έχετε ακούσει για το μυστήριο του σταυρού, και έχετε ακούσει επίσης για το μυστήριο της θυσίας. Αν πιστεύετε ότι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, που σταυρώθηκε από τους Ιουδαίους, είναι ο αληθινός Θεός, τότε θα σας αποκαλύψω πώς Αυτός, αφού θανατώθηκε, ζει, και πώς, αφού θυσιάστηκε και φαγώθηκε, παραμένει ολόκληρος στη βασιλεία Του». Ο Egeat είπε: «Αν σκοτώθηκε και, όπως λες, χρησιμοποιήθηκε από τους ανθρώπους ως τροφή, τότε πώς μπορεί να είναι ζωντανός και ολόκληρος;» «Αν πιστεύεις με όλη σου την καρδιά», απάντησε ο Απόστολος, «τότε μπορείς να καταλάβεις αυτό το μυστήριο· αλλά αν δεν πιστεύεις, δεν θα το κατανοήσεις ποτέ». Τότε ο Αιγέας, εξοργισμένος, διέταξε να ρίξουν τον Απόστολο στη φυλακή. Όταν ο άγιος ρίχτηκε στη φυλακή, πολλοί άνθρωποι από όλη τη χώρα συγκεντρώθηκαν γύρω του, θέλοντας να σκοτώσουν τον Αιγέα και να ελευθερώσουν τον Ανδρέα από τη φυλακή. Αλλά ο άγιος Απόστολος τους συγκρατούσε, νουθετώντας τους και λέγοντάς τους: Μη μετατρέπετε την ειρήνη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού σε διαβολική ανταρσία· γιατί ο Κύριός μας, όταν παραδόθηκε στον θάνατο, έδειξε κάθε υπομονή, δεν αντιφώνησε, δεν έκραξε, και η φωνή Του δεν ακούστηκε στους δρόμους. Γι' αυτό, κι εσείς, σιωπήστε και μείνετε ήρεμοι. Μην εμποδίζετε το μαρτύριό μου, αλλά ως καλοί ασκητές και στρατιώτες του Χριστού, ετοιμαστείτε να υπομείνετε υπομονετικά στα σώματά σας κάθε είδους βασανιστήρια και πληγές. Αν πρέπει να φοβάται κανείς τα βάσανα, τότε μόνο αυτά που δεν έχουν τέλος · οι ανθρώπινοι τρόμοι και οι απειλές είναι σαν καπνός—αφού εμφανιστούν, ξαφνικά εξαφανίζονται. Και αν φοβάται κανείς τα βάσανα, τότε πρέπει να φοβάται εκείνα που ξεκινούν με σκοπό να μην έχουν ποτέ τέλος . Τα προσωρινά βάσανα, αν είναι ασήμαντα, υποφέρονται εύκολα· αλλά αν είναι μεγάλα, σύντομα, αφού αφαιρέσουν την ψυχή από το σώμα, θα τελειώσουν μόνα τους. Αλλά σκληρά είναι τα βάσανα που είναι αιώνια. Γι' αυτό, να είστε έτοιμοι να περάσετε μέσα από προσωρινές θλίψεις σε αιώνια χαρά, όπου θα χαίρεστε, θα ευημερείτε πάντα και θα βασιλεύετε για πάντα με τον Χριστό. Ο Άγιος Ανδρέας πέρασε όλη τη νύχτα διδάσκοντας τον λαό με αυτόν τον τρόπο. Το πρωί, ο Αιγέας Αντίπατος κάθισε να δικάσει. Έστειλε να καλέσουν τον Άγιο Ανδρέα και του είπε: - Αποφάσισες να αφήσεις την τρέλα σου και να μην κηρύξεις τον Χριστό, για να χαίρεσαι μαζί μας σε αυτή τη ζωή, γιατί είναι μεγάλη τρέλα να πηγαίνεις οικειοθελώς σε βασανιστήρια και φωτιά; Ο άγιος απάντησε: «Θα μπορώ να χαίρομαι μαζί σας όταν πιστεύετε στον Χριστό και απορρίπτετε τα είδωλα, γιατί ο Χριστός με έστειλε σε αυτή τη χώρα, στην οποία έχω κερδίσει πολλούς ανθρώπους για Αυτόν». Ο Egeat είπε: «Σε αναγκάζω να θυσιάσεις, ώστε εκείνοι που έχεις εξαπατήσει να εγκαταλείψουν τη ματαιότητα των διδασκαλιών σου και να προσφέρουν θυσίες που αρέσουν στους θεούς. Διότι δεν υπάρχει πόλη στην Αχαΐα όπου οι ναοί των θεών δεν έχουν ερημωθεί. Επομένως, είναι τώρα απαραίτητο να αποκατασταθεί η τιμή τους μέσω εσένα—για να παρακαλέσεις εκείνους που έχεις εξοργίσει, ώστε εσύ ο ίδιος να παραμείνεις μαζί μας με φιλική αγάπη. Αν όχι, τότε επειδή τους ατίμασες θα υποστείς διάφορα βασανιστήρια και θα κρεμαστείς στον σταυρό που δοξάζεις». Ο Άγιος Ανδρέας απάντησε σε αυτό: «Άκου, γιε του θανάτου, καταδικασμένος σε αιώνια βασανιστήρια, άκουσέ με, δούλο του Κυρίου και Απόστολο του Ιησού Χριστού! Μέχρι τώρα σου μιλούσα πραώς, θέλοντας να σε διδάξω την αγία πίστη, ώστε εσύ, ως άνθρωπος που έχει σύνεση, να αναγνωρίσεις την αλήθεια και, απορρίπτοντας τα είδωλα, να λατρέψεις τον Θεό που κατοικεί στους ουρανούς. Αλλά επειδή επιμένεις στην αναισχυντία σου και νομίζεις ότι φοβάμαι τα βασανιστήριά σου, τότε επινόησε τα πιο σκληρά βασανιστήρια που γνωρίζεις εναντίον μου, γιατί όσο πιο σκληρά υπομένω για Αυτόν, τόσο πιο ευάρεστος θα είμαι στον Βασιλιά μου». Τότε ο Αιγέας διέταξε να τον ξαπλώσουν και να τον χτυπήσουν. Και όταν εκείνοι τον χτυπούσαν εναλλάξ, τρεις τρεις, επτά φορές, ο άγιος αναστήθηκε και οδηγήθηκε ενώπιον του δικαστή. Ο δικαστής του είπε: «Άκουσέ με, Αντρέι, και μην χύσεις το αίμα σου μάταια, γιατί αν δεν με ακούσεις, θα σε σταυρώσω στον σταυρό». Ο Άγιος Ανδρέας απάντησε: «Είμαι δούλος του Σταυρού του Χριστού και επιθυμώ τον θάνατο πάνω στον σταυρό. Εσύ, ωστόσο, μπορείς να ξεφύγεις από τα αιώνια βάσανα αν, έχοντας δοκιμάσει την υπομονή μου, πιστέψεις στον Χριστό, γιατί θλίβομαι για την καταστροφή σου περισσότερο από τα δικά μου βάσανα. Τα βάσανα μου θα τελειώσουν σε μία ή το πολύ σε δύο ημέρες, ενώ τα δικά σου βάσανα, ακόμη και μετά από χίλια χρόνια, δεν θα έχουν τέλος. Γι' αυτό, μην αυξάνεις τα βάσανα σου και μην ανάβεις αιώνια φωτιά για τον εαυτό σου». Οι οργισμένοι Αιγεάτες διέταξαν να σταυρωθεί ο Άγιος Ανδρέας, δένοντας τα χέρια και τα πόδια του, γιατί δεν ήθελε να τον καρφώσει με καρφιά, για να μην πεθάνει γρήγορα και, κρεμασμένος δεμένος, υποστεί περισσότερα βασανιστήρια. Όταν οι υπηρέτες του βασανιστή τον οδήγησαν στη σταύρωση, ο λαός συγκεντρώθηκε και φώναξε: – Ποια αμαρτία διέπραξε ένας δίκαιος άνθρωπος και φίλος του Θεού, για την οποία οδηγείται στη σταύρωση; Ο Ανδρέας παρακάλεσε τον λαό να μην εμποδίσει τα βάσανά του, και αυτός πήγε στο βασανιστήριό του με χαρά, χωρίς να σταματά να διδάσκει. Όταν έφτασε στον τόπο όπου επρόκειτο να σταυρωθεί, βλέποντας από μακριά τον σταυρό που είχε ετοιμαστεί γι' αυτόν, φώναξε με δυνατή φωνή: Χαίρε, Σταυρέ, αγιασμένος από τη σάρκα του Χριστού και στολισμένος με τα μέλη Του σαν Μαργαρίτες! Πριν ο Κύριος σταυρωθεί πάνω σου, σε φοβόντουσαν οι άνθρωποι, τώρα όμως σε αγαπούν και σε δέχονται με ενθουσιασμό, γιατί οι πιστοί γνωρίζουν ποια χαρά περιέχεις και ποια ανταμοιβή ετοιμάζεται για σένα. Με παρρησία και χαρά έρχομαι σε σένα, και με δέχεσαι με χαρά, γιατί είμαι ο μαθητής Εκείνου που κρεμάστηκε πάνω σου. Δέξου με, όπως πάντα αγάπησα και επιθύμησα να σε αγκαλιάσω, τιμημένο Σταυρέ, που έλαβες ομορφιά και ένδοξο στολισμό από τα μέλη του Κυρίου, τα πολυπόθητα, τα θερμά αγαπημένα, τα οποία αδιάκοπα αναζητούσα. Πάρε με από τους ανθρώπους και δώσε με στον Διδάσκαλο μου, ώστε μέσω εσένα να με δεχτεί Εκείνος που με λύτρωσε μέσω εσένα. Καθώς μιλούσε, έβγαλε τα ρούχα του και τα παρέδωσε στους βασανιστές του. Τον σήκωσαν στον σταυρό, έδεσαν τα χέρια και τα πόδια του με σχοινιά, τον σταύρωσαν και τον κρέμασαν. Πλήθος ανθρώπων, περίπου είκοσι χιλιάδες, στεκόταν γύρω του. Ανάμεσά τους ήταν και ο αδελφός του Αιγέα, ο Στρατοκλής, ο οποίος φώναξε μαζί με το πλήθος: – Ο άγιος άνθρωπος υποφέρει άδικα. Ο Άγιος Ανδρέας ενίσχυσε όσους πίστευαν στον Χριστό και τους έπεισε να υπομένουν προσωρινά βάσανα, διδάσκοντας ότι κανένα βάσανο δεν αξίζει τίποτα σε σύγκριση με την ανταμοιβή που θα έρθει γι' αυτό. Τότε όλος ο λαός πήγε στο σπίτι της Αιγέας, φωνάζοντας και λέγοντας: «Ένας άγιος, έντιμος άνθρωπος, ένας καλός, ευσεβής, πράος και σοφός δάσκαλος δεν πρέπει να υποφέρει έτσι, αλλά πρέπει να κατέβει από τον σταυρό, γιατί αυτός, κρεμασμένος στον σταυρό για δεύτερη μέρα, δεν παύει να διδάσκει την αλήθεια». Τότε ο Αιγέας, φοβούμενος τον κόσμο, πήγε αμέσως μαζί τους για να κατεβάσει τον Ανδρέα από τον σταυρό. Ο Ανδρέας, βλέποντας τον Αιγέα, είπε: «Γιατί ήρθες, Αιγιάτη; Αν θέλεις να πιστέψεις στον Χριστό, τότε, όπως σου υποσχέθηκα, η πόρτα της χάρης θα σου ανοίξει. Αλλά αν ήρθες μόνο για να με κατεβάσεις από τον σταυρό, τότε δεν θέλω να κατεβώ από τον σταυρό όσο ζω, γιατί ήδη βλέπω τον Βασιλιά μου, ήδη Τον λατρεύω, ήδη στέκομαι ενώπιόν Του, αλλά υποφέρω για σένα, γιατί σε περιμένει η αιώνια καταστροφή που έχει προετοιμαστεί για σένα. Φρόντισε τον εαυτό σου όσο μπορείς, για να μην θέλεις να ξεκινήσεις 7883 όταν δεν θα έχεις πια τη δύναμη.» Όταν οι υπηρέτες προσπάθησαν να τον λύσουν από τον σταυρό, δεν μπόρεσαν να τον αγγίξουν. Πολλοί άλλοι, ο ένας μετά τον άλλον, προσπάθησαν να τον λύσουν, αλλά δεν μπόρεσαν, επειδή τα χέρια τους είχαν μουδιάσει. Μετά από αυτό, ο Άγιος Ανδρέας φώναξε με δυνατή φωνή: «Κύριε Ιησού Χριστέ! Μη επιτρέψεις να κατέβω από τον σταυρό στον οποίο κρεμάμαι για το όνομά Σου, αλλά δέξου με, τον Δάσκαλό μου, τον οποίο αγάπησα, τον οποίο γνώρισα, τον οποίο ομολογώ, τον οποίο επιθυμώ να δω, μέσω του οποίου έγινα αυτό που είμαι! Κύριε Ιησού Χριστέ, δέξου το πνεύμα μου εν ειρήνη, γιατί ήρθε η ώρα να έρθω σε Σένα και να δω Εσένα, τον οποίο τόσο βαθιά επιθυμώ! Δέξου με, Αγαθέ Δάσκαλε, και μην προστάξεις να κατέβω από τον σταυρό μέχρι να λάβεις το πνεύμα μου!» Καθώς μιλούσε, ένα φως από τον ουρανό, σαν αστραπή, έλαμψε γύρω του, ορατό σε όλους, έτσι ώστε ήταν αδύνατο για το θνητό μάτι να το δει. Αυτό το ουράνιο φως έλαμψε γύρω του για περίπου μισή ώρα, και όταν το φως υποχώρησε, ο άγιος Απόστολος άφησε την τελευταία του πνοή και αναχώρησε με μια λάμψη φωτός για να σταθεί ενώπιον του Κυρίου. Η Μαξιμίλλα, πιστή στον Χριστό, γυναίκα ευγενικής καταγωγής, αγνή και άγια ζωή, έχοντας μάθει ότι ο Άγιος Ανδρέας είχε αναχωρήσει προς τον Κύριο, πήρε το σώμα του με μεγάλη τιμή και, χρίζοντάς το με πολύτιμα αρώματα, το τοποθέτησε στον δικό της τάφο, τον ίδιο στον οποίο επρόκειτο να ταφεί και η ίδια. Ο Αιγέας, εξοργισμένος με τον λαό, σχεδίασε εκδίκηση εναντίον τους και εκτέλεσε ανοιχτά όσους είχαν επαναστατήσει εναντίον του, ενώ ήθελε να συκοφαντήσει τη Μαξιμίλλα ενώπιον του αυτοκράτορα. Καθώς το συλλογιζόταν αυτό, ένας δαίμονας του επιτέθηκε ξαφνικά και, βασανισμένος από αυτό, ο Αιγέας πέθανε στη μέση της πόλης. Όταν ο αδελφός του Στρατόκλειος, που πίστευε στον Χριστό, το πληροφορήθηκε, διέταξε να ταφεί, αλλά ο ίδιος δεν ζήτησε τίποτα από την περιουσία του, λέγοντας: – Μη μου επιτρέψεις, Κύριέ μου Ιησού Χριστέ, να αγγίξω κανέναν από τους θησαυρούς του αδελφού μου, για να μην μολυνθώ από την αμαρτία του, γιατί αυτός, αγαπώντας τα μάταια υπάρχοντα, τόλμησε να σκοτώσει τον Απόστολο του Κυρίου. Ήταν την τελευταία ημέρα του Νοεμβρίου, στην Αχαΐα, στην πόλη των Πατρών, όπου, μέσω των προσευχών του Αποστόλου, πολλές ευλογίες εξακολουθούν να απονέμονται στον λαό. Φόβος ήταν πάνω σε όλους, και δεν υπήρχε κανείς που να μην πίστεψε στον Σωτήρα μας Θεό, ο οποίος επιθυμεί να σώσει όλους και να τους φέρει στην επίγνωση της αλήθειας , στον οποίο ανήκει η δόξα στους αιώνες των αιώνων. Αμήν. Μετά από πολλά χρόνια, τα λείψανα αυτού του αγίου Αποστόλου Ανδρέα μεταφέρθηκαν από τον μάρτυρα Αρτέμιο στην Κωνσταντινούπολη, με εντολή του μεγάλου Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου το 7885 , και τοποθετήθηκαν μαζί με τον άγιο Ευαγγελιστή Λουκά και τον Άγιο Τιμόθεο, τον μαθητή του αγίου Αποστόλου Παύλου, στην πιο φωτεινή Αποστολική Εκκλησία, μέσα στο ιερό Βήμα. Διὰ τῶν εὐχῶν τοῦ Ἀποστόλου σου, Χριστέ Θεέ μας, στήριξε τὸν πιστόν σου ἐν Ὀρθοδοξία καὶ σῶσε ἡμᾶς. Αμήν. Εγκώμιο στον Άγιο Απόστολο Ανδρέα τον Πρωτόκλητο από τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο Ισχυρό είναι το δίχτυ του ψαρέματος των Αποστόλων , θαυμαστή είναι η μνήμη του Ανδρέα, και θαυμαστή είναι η ανάμνηση του διχτυού που χρησιμοποίησε για να ψαρεύει και να προσελκύει έθνη στη χριστιανική πίστη. Γιατί το δίχτυ που χρησιμοποιείται από αυτούς τους αθάνατους νεκρούς δεν μπορεί ποτέ να σχιστεί από τη λήθη. Αυτά τα αλιευτικά εργαλεία που κατασκευάστηκαν όχι με ανθρώπινη δεξιοτεχνία, αλλά με τη χάρη του Θεού, δεν θα φθαρούν με τον καιρό. Αν και οι ίδιοι οι ψαράδες έχουν φύγει από εμάς, τα εργαλεία που χρησιμοποίησαν, ή το δίχτυ με το οποίο περικύκλωσαν τον ίδιο τον κόσμο, δεν έχουν φθαρεί ποτέ. Όταν ρίχνουν και τραβούν το δίχτυ τους, είναι αόρατα, όμως τα δίχτυα τους βρίσκονται γεμάτα. Δεν πήραν καλάμι , που φθαρεί με τον καιρό, ούτε βυθίστηκαν στο νερό με λινά νήματα, που σαπίζουν από τη φθορά. Δεν έφτιαξαν αγκίστρι που η σκουριά τρώει, ούτε έβαλαν τροφή σε αγκίστρι για να πιάσουν ψάρια. Δεν κάθισαν σε βράχο που άγγιξαν τα νερά, ούτε έπλευσαν σε βάρκα που την κραδαίνουν τα κύματα. Δεν έπιασαν ψάρια, την παράλογη φύση της οποίας γεννήθηκαν. Αλλά όσο θαυμαστή ήταν η τέχνη που χρησιμοποιούσαν, τόσο καινούργια και εξαιρετικά ήταν τα όργανά τους. Γιατί αντί για καλάμι χρησιμοποιούσαν το κήρυγμα, αντί για ικρίωμα - τη μνήμη, αντί για αγκίστρι - τη δύναμη , αντί για δόλωμα - τα θαύματα, αντί για πέτρα - τους ουρανούς από τους οποίους κάνουν τέτοια ψαριά. Αντί για βάρκα έχουν βωμό, αντί για ψάρια πιάνουν ακόμη και βασιλιάδες, αντί για γρι-γρι διαδίδουν το Ευαγγέλιο. Αντί για τέχνη εφαρμόζουν τη θεία χάρη. Αντί για θάλασσα κυβερνούν την ανθρώπινη ζωή, αντί για δίχτυ έχουν συνηθίσει να χρησιμοποιούν τον σταυρό, σαν να ήταν κάποιο είδος γρι-γρι. Και ποιος είδε ποτέ νεκρούς ψαράδες να πιάνουν ζωντανούς ανθρώπους σαν ψάρια; Ω, μεγάλη δύναμη του Εσταυρωμένου! Ω, υπέρτατη ομορφιά της Θείας αξιοπρέπειας! Τίποτα στη ζωή δεν μπορεί να συγκριθεί με το ύψος της Αποστολικής χάρης. Η ανθρώπινη ζωή έχει δει πολλά πραγματικά θαυμαστά πράγματα, πολλά πράγματα πέρα από τη λογική· γιατί έχει δει χυμένο αίμα να κραυγάζει, και φόνο να μιλάει χωρίς γλώσσα, και τη φύση να διαιρείται εναντίον του εαυτού της από φθόνο· έχει δει έναν αδελφό να προκαλεί τον θάνατο του ίδιου του αδελφού, και την πόρτα του θανάτου να άνοιξε μέσα από την πληγή του φθόνου. Έχει δει την κιβωτό του Νώε να μην έχει βυθιστεί κατά τη διάρκεια του κατακλυσμού του κόσμου και της καταστροφής της ανθρώπινης φυλής. Έχει δει τον πρεσβύτερο που, με πίστη, οπλίστηκε ενάντια στη μήτρα του, δηλαδή τον γιο του, και αυτόν που δεν σκοτώθηκε - να προσφέρεται σαν σε θυσία . Είδα μια ευλογία που αποκτήθηκε μέσω κλοπής 7893 , και τον αγώνα του Δημιουργού Θεού με έναν σκλάβο 7894. Είδα φθόνο να αναδύεται μεταξύ αδελφών 7895 , και δουλεία που ζητούσε τη βασιλεία 7896 . Είδα έναν θρόνο ετοιμασμένο μέσα από όνειρα 7897 και προδότες του αδελφού μου, που τους έλκυε η πείνα 7898. Είδα ένα ραβδί να κάνει θαύματα 7899 , και μια βάτο καλυμμένη με φωτιά, σαν δροσιά 7900. Είδα τον νομοθέτη Μωυσή να διατάζει τα στοιχεία της φύσης 7901. Είδα νερά σκληρά σαν πέτρα, τη βαθιά θάλασσα γυμνή, τον δρόμο ξαφνικά ετοιμασμένο 7902 και μια στήλη νεφέλης την ημέρα, φωτιά τη νύχτα, που δόθηκε ως οδηγός για ένα πλήθος ανθρώπων 7903. Είδα ένα ραβδί να βλασταίνει χωρίς χώμα 7904. Είδα μάννα να κατεβαίνει από τον ουρανό αντί για ψωμί 7905. Είδα τον ήλιο να σταματάει από ανθρώπινη προσευχή, σαν από κάποιο είδος χαλιναριού 7906 , και τη σύλληψη ενός προφήτη, που ζητήθηκε από τις προσευχές μιας στείρας γυναίκας 7907. Είδα μια χούφτα αλεύρι που ήταν μεγαλύτερο από σιταποθήκες, και μια κανάτα λάδι που ήταν πιο άφθονη από πηγές 7908 . Είδα ένα άρμα να μεταφέρεται στον αέρα, και ένας προφήτης να το προλαβαίνει 7909. Αργότερα είδα ότι τα οστά ενός νεκρού ήταν φάρμακο για τη ζωή 7910. – Η ανθρώπινη ζωή έχει δει πολλά τέτοια μεγάλα και θαυμαστά πράγματα. Αλλά πέθαναν σαν χόρτο, και έσβησαν σαν λυχνάρι στην ανατολή. Ποτέ δεν υπήρξε κάτι σαν τους Αποστόλους. Αυτοί, όντας υπηρέτες του Λόγου του Θεού , είχαν κοινωνία με τον ενσαρκωμένο, ο οποίος, όπως ο Θεός, δεν έχει μορφή . Ακολούθησαν τον περπατούντα, ο οποίος είναι πανταχού παρών . Ξάπλωσαν μαζί με Αυτόν που δεν μπορεί να χωρέσει σε κανένα μέρος. Άκουσαν τη φωνή Εκείνου που δημιούργησε τα πάντα με τον λόγο Του (Βλέπε Ιωάννης 1:3 , Ψαλμός 32:6) .). Αγκάλιασαν τον ίδιο τον κόσμο με τη γλώσσα τους, σαν με γρίπο. Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών τους, περικύκλωσαν τα πέρατα της γης. Ξερίζωσαν τα λάθη—σαν γλείψιμο αγελάδας 7914 , έκοψαν ναούς 7915 —σαν αγκάθια, εξολόθρευσαν είδωλα—σαν άγρια θηρία, έδιωξαν δαίμονες—σαν λύκους. Ένωσαν την Εκκλησία—σαν ποίμνιο, συγκέντρωσαν τους Ορθόδοξους—σαν σιτάρι. Ξερίζωσαν αιρέσεις—σαν ζιζάνια, αποξήραναν τον Ιουδαϊσμό—σαν χόρτο, έκαψαν ελληνικά αγάλματα με φωτιά—σαν οποιαδήποτε φυτά. Καλλιέργησαν την ανθρώπινη φύση με τον σταυρό—σαν άροτρο, και έσπειραν τον λόγο του Θεού—σαν σπόρο. Τελικά, όλες οι πράξεις τους έλαμψαν σαν ορισμένα αστέρια. Γι' αυτό, ο Κύριος τους είπε ξεκάθαρα: «Εσείς είστε το φως του κόσμου» ( Ματθαίος 5:14 ). Για τον Χριστιανό, η ανατολή είναι Αυτός που γεννήθηκε από την Παρθένο. Το πρωί είναι Αυτός που ξεκίνησε το βάπτισμα. Η λάμψη είναι η χάρη του σταυρωμένου Χριστού. Οι ακτίνες είναι αυτές οι θαυμαστές γλώσσες φωτός , η ημέρα είναι αυτός ο μελλοντικός αιώνας. Το μεσημέρι είναι η ώρα που ο Κύριος ήταν στον σταυρό. Η Δύση είναι η ώρα του τάφου. Το βράδυ είναι αυτός ο σύντομος θάνατος. Η λάμψη του ήλιου είναι η ανάσταση από τους νεκρούς. «Εσείς είστε το φως του κόσμου», είπε. Κοίταξε αυτά τα αστέρια και θαυμάσου από τη λάμψη τους. Γι' αυτό, ο Ανδρέας, τώρα που θυμήθηκε, όταν βρήκε τον Κύριο των πάντων ως θησαυρό φωτός, αναφώνησε, στρέφοντας προς τον αδελφό του Πέτρο: - Βρήκαμε τον Μεσσία. Ω, η υπεροχή της αδελφικής αγάπης! Ω, η ανατροπή της τάξης! Ο Ανδρέας γεννήθηκε στη ζωή μετά τον Πέτρο και ήταν ο πρώτος που έφερε τον Πέτρο στο Ευαγγέλιο και στο πώς τον άρπαξε: «Βρήκαμε», είπε, «τον Μεσσία». Αυτό ειπώθηκε με χαρά· ήταν τα καλά νέα της ανακάλυψης, σε συνδυασμό με αγαλλίαση. «Βρήκαμε», είπε, «αυτόν τον θησαυρό· φύγε, Πέτρο, από τη φτώχεια της περιτομής , ελευθερώσου από τα κουρελιασμένα κουρέλια του νόμου , απόρριψε τον ζυγό της γραφής , θεώρησέ τον ασήμαντο, περιφρόνησε το παρόν ως όνειρο και απεχθάνσου τη Βηθσαϊδά ως κάποιο κακό και έρημο μέρος. Εγκατάλειψε το δίχτυ ως όργανο φτώχειας, τη βάρκα ως καταφύγιο κατά τη διάρκεια του κατακλυσμού, το ψάρεμα ως σκάφος που υπόκειται στα κύματα της θάλασσας, τα ψάρια ως εμπόρευμα για λαιμαργία, τον εβραϊκό λαό ως εξύψωση ενώπιον του Θεού, τον Καϊάφα ως πατέρα της ασεβούς συναγωγής. Βρήκαμε τον Μεσσία που προανήγγειλαν οι προφήτες, τον οποίο ο νόμος μας διακήρυξε με τη διδασκαλία του, σαν με σάλπιγγα. Βρήκαμε τον θησαυρό του νόμου. Φύγε, Πέτρο, από την πείνα των γραμμάτων· βρήκαμε τον Μεσσία, τον οποίο προμήνυαν τα σημάδια της αρχαιότητας , τον οποίο είδε ο Μιχαίας στον θρόνο της δόξας ( Μιχαίας 4:1-3 ), τον οποίο είδε ο Ησαΐας στα Σεραφείμ ( Ησαΐας 6:1-3 ), τον οποίο είδε ο Ιεζεκιήλ στα Χερουβείμ ( Ιεζεκιήλ 1:1-28 ), τον οποίο ο Δανιήλ είδε στα σύννεφα ( Δαν. 7:13-14 ), τον οποίο ο Ναβουχοδονόσορας είδε σε εκείνο το καμίνι ( Δαν. 3:92 ), τον οποίο ο Αβραάμ δέχτηκε στη σκηνή, τον οποίο ο Ιακώβ δεν θα άφηνε να φύγει μέχρι να λάβει μια ευλογία από Αυτόν ( Γέν. 32:24-32 ), του οποίου το πίσω μέρος είδε ο Μωυσής στην πέτρα - αυτόν τον βρήκαμε, γεννημένο χωρίς αρχή και φανερωμένο στις έσχατες ημέρες . Ω, μεγάλος θησαυρός, του οποίου η πληρότητα δεν μπορεί να εξαντληθεί! Αυτά είναι πλούτη πέρα από τους νόμους της ύλης, των οποίων η ίδια η ύπαρξη δεν γνωρίζει αρχή, και του οποίου η ίδια η ανακάλυψη είναι νέα. «Βρήκαμε τον Μεσσία», που σημαίνει «Χριστός». Υπάρχουν πολλοί Χριστοί , αλλά όλοι είναι θνητοί. Ο Αβραάμ ήταν ο Χριστός, αλλά χάθηκε στον τάφο. Ο Ισαάκ ήταν επίσης Χριστός, αλλά τα οστά του βρίσκονται στον τάφο. Ο Ιακώβ ήταν ο Χριστός, αλλά θνητός. Και ο Μωυσής ήταν ο Χριστός, αλλά θάφτηκε - σε ποιο μέρος, δεν ξέρουμε. Ομοίως, ο Δαβίδ ήταν ο Χριστός, αλλά όλοι ήταν θύματα του θανάτου, όλοι αιχμάλωτοι του θανάτου. Μόνο ο Χριστός είναι αληθινά Θεός εκ φύσεως, Αλλά Εκείνος, στο έλεός Του προς την ανθρωπότητα, σφράγισε την κοιλία της παρθένου με την πομπή Του, σαν με σφραγίδα, και αυτούς τους ψαράδες με τις πηγές των θεραπειών Του. Αυτού ας είναι η κυριαρχία, η βασιλεία, η δόξα και η προσκύνηση, με τον άχραντο και ομοούσιο Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, της ίδιας ουσίας, τώρα και πάντα και στους αιώνες των αιώνων, Αμήν. |
ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ
(μετάφραση Google)
Άγιος Φιλάρετος του Τσερνίγκοφ (Γκουμιλέβσκι)
Άγιος Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος
Ο Ανδρέας ήταν Εβραίος στην καταγωγή, από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, ψαράς και αδελφός του Αποστόλου Πέτρου, και αρχικά μαθητής του Ιωάννη του Βαπτιστή. Μόλις ο Πρόδρομος υπέδειξε τον ερχόμενο Χριστό: « Ιδού το Αρνί του Θεού, ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου », ο Ανδρέας ήταν ο πρώτος που έγινε μαθητής του Ιησού Χριστού ( Ιωάννης 1:35-42 ), ο πρώτος που Τον ομολόγησε ως Μεσσία ενώπιον του μεγαλύτερου αδελφού του Σίμωνα Πέτρου: « Εύραμε τον Μεσσία, τον λεγόμενο Χριστό », και ονομάστηκε Πρωτόκλητος . Από το ψάρεμα στη Θάλασσα της Γαλιλαίας, ο Ανδρέας κλήθηκε από τον ίδιο τον Κύριο στην τάξη του Αποστόλου και, σύμφωνα με την εκτίμηση του Ευαγγελιστή Ματθαίου, κατέχει τη δεύτερη θέση μεταξύ των Αποστόλων ( Ματθαίος 4:18-19, 10:2 ). Μεταξύ των τεσσάρων μαθητών του Κυρίου, ο Ανδρέας τιμήθηκε από Αυτόν να ακούσει την προφητεία Του σχετικά με το μελλοντικό πεπρωμένο της Εκκλησίας και του κόσμου ( Μάρκος 13:3-5 ) και μια ιδιαίτερα στενή συνάντηση με τον Ιησού Χριστό ( Ιωάννης 12:21-22 ). Στο Ανώγειο της Σιών, μαζί με τους άλλους μαθητές, ο Ανδρέας παρηγορήθηκε από την εμφάνιση του Αναστημένου και, μαζί με τους άλλους Αποστόλους, έλαβε από Αυτόν την εξουσία να δένει και να λύνει αμαρτίες. Στο ίδιο Ανώγειο, του δόθηκε η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος, υπέφερε επειδή κήρυξε το Ευαγγέλιο στην Ιερουσαλήμ εναντίον των Ιουδαίων και συμμετείχε στη Σύνοδο των Αποστόλων, η οποία έλαβε χώρα γύρω στο έτος 50 μ.Χ. ( Πράξεις 15:28 ).
Ξεκινώντας με κόπους και παθήματα για το ευαγγέλιο του Χριστού, ο Άγιος Ανδρέας ταξίδεψε με το κήρυγμά του σε πολλές χώρες της Ασίας και της Ευρώπης, στη Βιθυνία και την Προποντίδα, στην Ελλάδα και τη Μακεδονία, στη Θράκη και τη Σκυθία. Για να κηρύξει το Ευαγγέλιο, έκανε τρία ταξίδια από την Ιερουσαλήμ και την Ιουδαία: το πρώτο στην Αντιόχεια της Συρίας , έπειτα στα Τύανα , μια πόλη στην Καππαδοκία, από όπου έφτασε στη Σινώπη της Σκυθίας, την πρώην πρωτεύουσα του Πόντου, όπου οι κάτοικοι εξακολουθούν να δείχνουν λείψανα της διαμονής του. Από τη Σινώπη, ο Πρωτόκλητος ταξίδεψε στο Αμίσιο ή Αμασία στις ακτές του Πόντου. Επισκέφθηκε επίσης την Τραπεζούντα, από όπου πήγε στην Ιβηρία , από εκεί στη γη της Παρθίας ή Σαμχετίας , και επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ για την εορτή του Πάσχα.
Μετά την εορτή της Πεντηκοστής, ο Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ανέλαβε το δεύτερο ταξίδι του για να κηρύξει το Ευαγγέλιο και να ιδρύσει εκκλησίες. Από τα Ιεροσόλυμα, ταξίδεψε ξανά στην Αντιόχεια της Συρίας , στην Έφεσο , στη Λαοδίκεια , στην Οδησσό , στην πόλη της Μυσίας και στη Νίκαια της Βιθυνίας, όπου προσηλύτισε πολλούς στον Χριστό και τους βάπτισε. Αφού πέρασε δύο χρόνια στη Νίκαια, ο Πρωτόκλητος ταξίδεψε στη γειτονική Νικομήδεια . Από εκεί, έπλευσε στη Χαλκηδόνα της Βιθυνίας , στη συνέχεια επισκέφθηκε την Ηράκλεια και την Άμαστριδα του Πόντου , όπου παρέμεινε για μεγάλο χρονικό διάστημα και φώτισε πολλούς με το φως του Ευαγγελίου. Από την Άμαστριδα, έφτασε στην πόλη Χαρίκωνα . Αφού φύτεψε τη σωτήρια πίστη σε αυτήν την πόλη, ο Απόστολος έπλευσε στη Σινώπη και επισκέφθηκε το Αμισίο και την Τραπεζούντα για δεύτερη φορά. Κήρυξε τη χριστιανική πίστη με μεγάλη επιτυχία στη Νεοκαισάρεια και έφτασε στην πόλη Σαμόσατα στην Αρμενία, από όπου επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα για την εορτή του Πάσχα.
Από την Ιερουσαλήμ, ο Πρωτόκλητος ξεκίνησε το τρίτο και τελευταίο του ταξίδι για να προσηλυτίσει Εβραίους και ειδωλολάτρες στον Χριστό, φτάνοντας στην Έδεσσα και επισκεπτόμενος τη Σβανέτι και τα σύνορα με την Οσετία . Από την Οσετία, ταξίδεψε στην Αμπχαζία και σταμάτησε στην πόλη Σεβάστ (Σουχούμ). Από εκεί, ταξίδεψε κατά μήκος του Πομόριε προς τη γη των Τζιγκέτι . Στη συνέχεια, επισκέφθηκε την παράκτια πόλη του Πόντου Εύξεινου - Κερτς, ή αρχαίος Βόσπορος - που βρισκόταν στη γη των Ταυρογκούννι. Ακολουθώντας τη νότια ακτή της Ταυρίδας, επισκέφθηκε τη Φεοδοσία και ταξίδεψε στο δυτικό άκρο της χερσονήσου, στην πόλη Χερσόνησο της Γοτθίας . Από εδώ, πιστεύεται, ο Απόστολος έπλευσε στον Δνείπερο προς τη Σκυθία . Σύμφωνα με την αρχαία παράδοση, βασισμένη στις αφηγήσεις του Ιππόλυτου και του Ωριγένη , συγγραφέων του τρίτου αιώνα, και, το πιο σημαντικό, αποδεκτή από την Εκκλησία, ο Πρωτόκλητος Απόστολος επισκέφθηκε ακόμη και τα τότε ακατοίκητα βουνά του Κιέβου , όπου, αφού έστησε έναν σταυρό, προφήτευσε τη μελλοντική φώτιση της Ρωσίας με τη χριστιανική πίστη. «Βλέπετε αυτά τα βουνά;» προφήτευσε ο Απόστολος στους μαθητές του. «Σε αυτά τα βουνά θα λάμψει η χάρη του Θεού, μια μεγάλη πόλη θα ιδρυθεί και ο Θεός θα ανεγείρει πολλές εκκλησίες». Το σημείο όπου ο Πρωτόκλητος έστησε τον σταυρό τιμάται στο Κίεβο με μια εκκλησία αφιερωμένη σε αυτόν. Από τα βουνά του Κιέβου, ο Απόστολος Ανδρέας περπάτησε μέχρι τη λίμνη Ίλμεν. Επιστρέφοντας στη Χερσόνησο, ο Άγιος Ανδρέας επισκέφθηκε ξανά τον Βόσπορο, από εκεί διέσχισε τον Πόντο και έφτασε για τρίτη φορά στη Σινώπη, όπου ο Χριστιανισμός είχε ήδη εδραιωθεί χάρη στο ζήλο του. Αφού επισκέφθηκε πολλές πόλεις και χωριά όπου είχαν ιδρυθεί εκκλησίες, ο Απόστολος Ανδρέας απέπλευσε από τις ακτές της Ανατολίας στο Βυζάντιο για να κηρύξει το Ευαγγέλιο. Στην Αργυρόπολη (την Ασημένια Πόλη), που σήμερα αποτελεί προάστιο της Κωνσταντινούπολης, χειροτόνησε τον Στάχυ ( Ρωμ. 16:9 ), έναν από τους 70 μαθητές του Χριστού, ως επίσκοπο Βυζαντίου. Από το Βυζάντιο, ο Πρωτόκλητος έφτασε στην θρακική πόλη Ηράκλεια και εκεί έσπειρε τον Χριστιανισμό. Στη συνέχεια, ο Απόστολος κήρυξε το Ευαγγέλιο στη Θεσσαλονίκη και ενίσχυσε όσους είχαν προσηλυτιστεί στον Χριστιανισμό από τον Απόστολο Παύλο στην Πελοπόννησο και στην αχαϊκή πόλη Πάτρα.Εδώ, ο κυβερνήτης της περιοχής, ο Αγεάτης, ένας κακός ειδωλολάτρης, βλέποντας τον αυξανόμενο αριθμό Χριστιανών και την ερήμωση των ειδωλολατρικών ναών, και ιδιαίτερα ενοχλημένος με τον Απόστολο που προσηλύτισε τη σύζυγό του στον Χριστιανισμό, φυλάκισε τον κήρυκα της σωτηρίας. Αλλά η φυλακή του Αποστόλου έγινε εκκλησία, όπου οι Χριστιανοί συνέρρεαν για να ακούσουν τις σωτήριες διδασκαλίες του αγίου κρατουμένου. Ο Αιγέας, ή Αγεάτης, βλέποντας τη συνέχιση του μισητού κηρύγματος, καταδίκασε τον Απόστολο σε σταύρωση. Επειδή κήρυξε το Ευαγγέλιο, σταυρώθηκε σε έναν σταυρό σε σχήμα Χ, και γι' αυτό ονομάζεται σταυρός του Αγίου Ανδρέα. Τα βάσανα του Πρωτόκλητου στο σταυρό διήρκεσαν δύο ημέρες, και καθ' όλη τη διάρκεια αυτού του χρόνου δεν σταμάτησε να διδάσκει τον λαό που συνωστιζόταν γύρω από τον σταυρό. Στις 30 Νοεμβρίου, γύρω στο έτος 70 μ.Χ., ο Απόστολος κοιμήθηκε. Οι ιερείς και οι διάκονοι της Αχαΐας έθαψαν το ιερό σώμα του Πρωτόκλητου και μετέδωσαν την ιστορία του μαρτυρίου του σε μια σύντομη επιστολή, η οποία σώζεται μέχρι σήμερα. Το 355 μ.Χ., κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Κωνστάντιου, ανακαλύφθηκαν τα λείψανα του Πρωτόκλητου και μεταφέρθηκαν, κατόπιν αιτήματός του, από την Πάτρα στην Κωνσταντινούπολη και τοποθετήθηκαν στην εκκλησία των Αγίων Αποστόλων ανάμεσα στους τάφους του Αγίου Λουκά του Ευαγγελιστή και του Αγίου Τιμοθέου, μαθητή του Αποστόλου Παύλου.
Η ιστορία αυτής της ανακάλυψης και μεταφοράς των λειψάνων καταδεικνύει διδακτικά τη βαθιά ευλάβεια των αρχαίων Χριστιανών προς τους αγίους Αποστόλους. Ο Κωνστάντιος, έχοντας μάθει από έναν επίσκοπο ότι τα σώματα των Αποστόλων του Χριστού, Ανδρέα και Λουκά, ήταν θαμμένα στην Αχαΐα, ότι το σώμα του Ανδρέα αναπαύεται στην Πάτρα και του Λουκά στη Θήβα της Βοιωτίας, χάρηκε πολύ από την είδηση, φώναξε δυνατά και είπε στους παρευρισκόμενους: «Καλέστε μου τον Αρτέμιο». Ο Αρτέμιος ήρθε αμέσως. «Σας συγχαίρω, αγαπητέ του Θεού από όλους τους ανθρώπους», του φώναξε ο Κωνστάντιος. «Βρίσκετε κάτι πιο ευνοϊκό από την ανακάλυψη των σωμάτων των Αποστόλων του Χριστού;» Ο Αρτέμιος απάντησε: «Ποιος τώρα, και από πού, κύριε, θα μας αποκαλύψει αυτόν τον θησαυρό;» «Ο Επίσκοπος Αχαΐας, που προεδρεύει τώρα στην Πάτρα, θα τον αποκαλύψει», είπε ο Κωνστάντιος. «Πηγαίνετε λοιπόν και μεταφέρετέ τα γρήγορα στην Κωνσταντινούπολη». Αφού το άκουσε αυτό από τον Τσάρο, ο Αρτέμιος ξεκίνησε να μεταφέρει τα ιερά λείψανα των Αποστόλων στην Κωνσταντινούπολη. Τα λείψανα του Αποστόλου Ανδρέα, του Ευαγγελιστή Λουκά και του Αγίου Τιμοθέου, που αναπαύθηκαν στην Έφεσο της Ιωνίας, μεταφέρθηκαν από την Αχαΐα και τοποθετήθηκαν στην Εκκλησία των Αγίων Αποστόλων. Από τη μεταφορά των λειψάνων του Αγίου Ανδρέα του Πρωτόκλητου, η εορτή του, 30 Νοεμβρίου, έχει γίνει πιο επίσημη. Τον τέταρτο αιώνα, οι άγιοι πατέρες Γρηγόριος ο Θεολόγος , Ιωάννης Χρυσόστομος, Πρόκλος και άλλοι δόξασαν τον Ανδρέα τον Πρωτόκλητο στις διδασκαλίες τους. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, στην τέταρτη ομιλία του κατά του Ιουλιανού, λέει: «Δεν ντράπηκατε για τα θύματα που σφαγιάστηκαν για χάρη του Χριστού, και δεν φοβηθήκατε τους μεγάλους ασκητές: Πέτρο, Παύλο, Ιωάννη, Ιάκωβο, Στέφανο, Λουκά, Ανδρέα , Θέκλα και όλους εκείνους για τους οποίους καθιερώθηκαν μεγάλες τιμές και γιορτές, των οποίων τα ίδια τα σώματα, καθώς και οι ψυχές, είναι δυνατά όταν τιμούνται ή αγγίζονται;» Τον πέμπτο αιώνα, ο Ανατόλιος Κωνσταντινουπόλεως, τον έβδομο αιώνα ο Ανδρέας Ιεροσολύμων, τον όγδοο αιώνα ο Ιωάννης Δαμασκηνός , ο Γερμανός Κωνσταντινουπόλεως και ο Μάλαξ συνέθεσαν πολλούς ύμνους δοξολογίας, οι οποίοι ψάλλονται τώρα από την Ορθόδοξη Εκκλησία προς τιμήν του Αγίου Ανδρέα του Πρωτόκλητου.
Κατά την εποχή των Σταυροφόρων, τα λείψανα του Πρωτόκλητου μεταφέρθηκαν στην Ιταλία στις 8 Μαΐου 1208, στην πόλη Αμάλφι, όπου η 8η Μαΐου εορτάζεται ακόμη και σήμερα με πανηγυρικό τρόπο. Η κεφαλή του Πρωτόκλητου μεταφέρθηκε στη Ρώμη από τον τελευταίο αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης, τον Κωνσταντίνο, όπου εξακολουθεί να τιμάται στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου του Αποστόλου του Βατικανού.
Μετά τη μακρά παραμονή των λειψάνων του Αποστόλου Ανδρέα στην Κωνσταντινούπολη, μέσω της οικογενειακής και πνευματικής κοινωνίας των αυτοκρατόρων και πατριαρχών της Κωνσταντινούπολης με τους αυτοκράτορες και ιεράρχες της Ρωσίας, τεμάχια των ιερών λειψάνων του Πρωτόκλητου τους δόθηκαν επανειλημμένα. Έτσι, ένα τεμάχιο από το δεξί του χέρι φυλάσσεται στον Καθεδρικό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου της Μόσχας, που έφερε ως ευλογία στον Τσάρο Μιχαήλ Φεοντόροβιτς ο Αρχιμανδρίτης Γαλακτίων της Θεσσαλονίκης από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Παρθένιο. Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Αθανάσιος έστειλε επίσης, ως ιερό δώρο στην Ιερά Σύνοδο, ένα μέρος των λειψάνων του Πρωτόκλητου από τα Ιεροσόλυμα, το οποίο τώρα φυλάσσεται σε ασημένια λειψανοθήκη στο Συνοδικό Θάλαμο.
Η ευλάβεια των αρχαίων Χριστιανών για τον Απόστολο Ανδρέα έχει διαφυλάξει για τις επόμενες γενιές την εξωτερική του εμφάνιση: ήταν αρκετά αναστηματικός, κάπως σκυφτός, με αετίσια μύτη, μάτια γεμάτα χαριτωμένη έκφραση, λεπτά φρύδια και πυκνά μαλλιά και γενειάδα.
Όπως ακριβώς οι Δυτικοί Χριστιανοί στρέφονται με ιδιαίτερη πίστη στον Πέτρο, στον οποίο αποδίδουν την ίδρυση της Ρωμαϊκής Εκκλησίας, έτσι και οι Ανατολικοί Χριστιανοί με ιδιαίτερη αγάπη συρρέουν στον Ανδρέα, ο οποίος παρακάμπτοντας τα όρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Το 1698, η Ρωσία ίδρυσε ένα τάγμα στο όνομα του Αγίου Ανδρέα του Πρωτόκλητου και με αυτό το τάγμα όρισε τον Απόστολο ως ειδικό προστάτη της. Επομένως, η εορτή του Αγίου Ανδρέα του Πρωτόκλητου στη χώρα μας είναι επίσης η εορτή των ιπποτών του τάγματος που ιδρύθηκε προς τιμήν αυτού του Αποστόλου.
Την ημέρα που είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Αγίου Αποστόλου Ανδρέα, η Εκκλησία τον δοξάζει «ως Πρωτόκλητο των Αποστόλων, συνονόματο του Θεολόγου και υπέρτατο ακόλουθο της Εκκλησίας, συγγενή του Πέτρου· διότι ως αρχαίως, ούτως και νυν φωνάζει προς ημάς· Ελάτε, διότι ευρήκαμεν αυτόν τον οποίον επιθυμούσαμε (τον Χριστό). Η πόλις των Πατρών σε έδειξε ποιμένα, Απόστολε Ανδρέα».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου