Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ Α Ν Ε Σ Τ Η
Α Λ Η Θ Ω Σ Α Ν Ε Σ Τ Η Ο Κ Υ Ρ Ι Ο Σ Μ Α Σ
Δ Ι Α Β Α Σ Τ Ε
( ΤΕΥΧΟΣ 4 μηνός ΑΠΡΙΛΙΟΥ σελιδες 220 - 232 )
Δ Ι Α Β Α Σ Τ Ε
( ΤΕΥΧΟΣ 4 μηνός ΑΠΡΙΛΙΟΥ σελιδες 208 - 210 )
Οσία Αθανασία εξ Αιγίνης η Θαυματουργός
Ἀθανασίας τῇ κορυφῇ προσφέρω,
Στέφανον ἀθάνατον διὰ τῶν λόγων.
| |||
Βιογραφία
Η Οσία Αθανασία γεννήθηκε στην Αίγινα από ευσεβείς γονείς κατά τον 9ο αιώνα και είχε μεγάλη κλήση για τα θεία. Οι γονείς της όμως, ο Νικήτας και η Ειρήνη, την ενύμφευσαν παρά τη θέλησή της. Λίγες μέρες μετά το γάμο ο σύζυγός της εφονεύθη από βάρβαρους πειρατές, που εκείνη την εποχή επέδραμαν στην Αίγινα.
Τότε η Οσία, αφού έμεινε χήρα, θεώρησε κατάλληλη την στιγμή για να εκπληρώσει το ιερό της πόθο για τη μοναχική πολιτεία. Κι ενώ την απασχολούσε αυτό, έφτασε στην Αίγινα πρόσταγμα βασιλικό, δια του οποίου διατάσσονταν όλες οι ανύμφευτες γυναίκες και οι χήρες να παντρευτούν άνδρες εθνικούς. Έτσι λοιπόν η Αθανασία, παρά τη θέλησή της, ήλθε σε δεύτερο γάμο. Φροντίζοντας πάντοτε για τη σωτηρία της ψυχής της, η Οσία προσευχόταν αδιάλειπτα και προσέφερε αφειδώς από τα πλούτη της στους ενδεείς και πάσχοντες. Ύστερα δε από κάποιο χρονικό διάστημα έπεισε τον σύζυγό της να γίνει μοναχός, αν και ήταν εθνικός. Αυτός, αφού πρόκοψε στις αρετές, μετά από λίγο καιρό παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο. Τότε η Οσία διαμοίρασε την περιουσία της στους φτωχούς και αφού παρέλαβε και άλλες ευσεβείς γυναίκες, κατέφυγε σε ασκητήριο, όπου ζούσε με αυστηρή άσκηση και νηστεία. Στον τόπο αυτό υπήρχε ωραιότατος και πανάρχαιος ναός του Αγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου. Μετά παρέλευση τεσσάρων ετών η Οσία προχειρίσθηκε Ηγουμένη του ασκητηρίου, αλλά ανεχώρησε σε τόπο ήσυχο και άγνωστο κι εκεί με τις συνασκήτριές της αγωνιζόταν τον καλό αγώνα και ετρεφόταν από το εργόχειρο που έκανε. Από κει επισκέφθηκε το Βυζάντιο, όπου ασκήτεψε για επτά χρόνια, και ύστερα επέστρεψε πάλι στον τόπο της ησυχίας της. Η Οσία Αθανασία προαισθάνθηκε την κοίμησή της δώδεκα μέρες πριν, γεγονός που ανακοίνωσε στις μοναχές και για το οποίο εξέφρασε με την προσευχή της τις ευχαριστίες της στον Κύριο. Φρόντισε δε να γίνει εκλογή της Ηγουμένης τους, για να εξακολουθήσει απρόσκοπτα η συμβίωσή τους και να διατηρηθεί ο σύνδεσμος της αδελφικής τους αγάπης. Την ημέρα της κοιμήσεώς της εκάλεσε κοντά της τις μοναχές, απηύθυνε σε αυτές λόγια παρηγορητικά και συνετά, και τις παρακάλεσε να διατηρήσουν πάντοτε μια ψυχή και μια καρδιά. Κατόπιν, αφού έψαλε κι εκείνη και οι μοναχές και ενώ είχε εξομολογηθεί και κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων την προηγούμενη μέρα, παρέδωσε το πνεύμα της με γαλήνη, δηλώνοντας προς όσες παρευρίσκονταν ότι τις περιμένει εκεί πάνω. Η είδηση του θανάτου της έφερε πολλούς από τους κατοίκους του νησιού στο ασκητήριο. Εκεί γονάτισαν μπροστά στο ιερό λείψανό της πενθώντας και κλαίγοντας όλοι όσοι είχαν δεχθεί από τα χέρια της βοηθήματα και από τα λόγια της παρηγοριά, αρκετοί δε άρρωστοι θεραπεύτηκαν την ώρα του ενταφιασμού της. 
Δ Ι Α Β Α Σ Τ Ε
( ΤΕΥΧΟΣ 4 μηνός ΑΠΡΙΛΙΟΥ σελιδες 210 - 220 )
Τριαντ. Απ. Σιούλης, δ.φ., Σχ. Σύμβ. Θεολόγων Ηπείρου, Κερκύρας και Λευκάδος
πηγή: paterikos.blogspot.gr
Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΕΞ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΣΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Τη 18η του αυτού Μηνός Μνήμη του Αγίου Ιωάννου του Νεομάρτυρος εξ Ιωαννίνων
Bληθείς καμίνου εν μέσω Iωάννη,
Xριστώ προσήδες ύμνον ευχαριστίας.
Σε όλες τις εποχές η Εκκλησία μας, που κατά τον Απόστολο Παύλο και τους Πατέρες είναι «Σώμα Χριστού» και «ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας», καλούσε και καλεί τους ανθρώπους να ενταχθούν στο Σώμα της και τις κοινωνίες να γίνουν Εκκλησία, «Σώμα Χριστού». Καλούσε δηλαδή τους ανθρώπους να γίνουν «μιμηταί Χριστού» κατά το Παύλειο «μιμηταί μου γίνεσθαι καθώς καγώ Χριστού», προβάλλοντας με άλλα λόγια ως πρότυπο ανθρώπου τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό και κατ’ επέκταση τους θεούμενους «μιμητάς Χριστού», τους Αγίους μας.
Από την πλευρά τους οι πιστοί, οι φιλόχριστοι ευσεβείς χριστιανοί, ακολουθώντας τις προτροπές της, όχι ιδεαλιστικά και μηχανικά ή από φόβο αλλά από πίστη πραγματική (και για τους χριστιανούς το «πιστεύειν» είναι τρόπος ζωής), προσπαθούσαν και προσπαθούν να φανούν αντάξιοι της κλίσεως αυτής. Να αγιάσουν. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος μας.
Δυσκολίες και εμπόδια πάρα πολλά. Βλέπετε «το μεν πνεύμα πρόθυμον η δε σαρξ ασθενής». Όμως με υπομονή και επιμονή, ταπείνωση, γενναιότητα και αδούλωτο φρόνημα απέναντι στους παντοειδείς πειρασμούς, πολλοί τα κατάφεραν και τα καταφέρνουν να επιτύχουν τον στόχο, τον αγιασμό. Η Εκκλησία μας έχει να επιδείξει στην ιστορική της πορεία αναρίθμητα πρότυπα αγωνιστών ηρώων, μορφές αγίων, που λειτουργούν στηρικτικά και εμπνέουν αγωνιστικά τους χριστιανούς.
Μια τέτοια μορφή, ένας τέτοιος άγιος είναι και ο Νεομάρτυς Ιωάννης ο εξ Ιωαννίνων, ο «αθλοφόρος νέος», όπως τον αποκαλεί ο υμνογράφος του (Κοντάκιο): «Αθλοφόρον νέον σε ἡ Ἐκκλησία, κτησαμένη ἅπασαν τοῦ διαβόλου τὴν ἰσχύν, καταβαλοῦσα γεραίρει σε, ἀξιοχρέως τιμῶσα τὴν μνήμην σου».
Καταγόταν από το χωριό Τέροβο, γεννημένος στις αρχές του 16ου αιώνος (1500). Οι γονείς του φιλόθεοι και ευσεβείς. Όταν τους έχασε, νέος στην ηλικία, πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη, όπου ασκεί την τέχνη που έμαθε από τον πατέρα του, αυτή του ράπτη, για να ζήσει. Αλλά τον εφθόνησαν οι εκ των γειτόνων του αλλόφυλλοι ομότεχνοι που τον ζήλευαν και τον συκοφαντούσαν. Αυτός δε, τους αντιμετώπιζε με παρρησία. Πηγαίνει σε πνευματικό να εξομολογηθεί και να του δηλώσει ότι είναι έτοιμος και πρόθυμος να μαρτυρήσει. Ήταν ήδη Μεγάλη Παρασκευή του έτους 1526. Ο πνευματικός
Επιστρέφοντας στην εργασία του οι μισούντες αυτόν αρχίζουν να το προπηλακίζουν λέγοντας δήθεν πως όταν ήταν κάποτε στα Τρίκαλα είχε αλλαξοπιστήσει και τώρα ξαναέγινε χριστιανός. Ο Άγιος Ιωάννης τα αρνείται όλα αυτά, δηλώνοντας πως ποτέ δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Εγώ, λέγει, «εν αυτώ τω Χριστώ και ζω και ζήσομαι και συν αυτώ και υπέρ αυτού ευγνωμόνως τεθνήξομαι». Τον διώκουν, τον χτυπούν αλλά εκείνος προσεύχεται: «Ενίσχυσόν με μόνε Δυνατέ. δός μοι δύναμιν, δός μοι κραταίωσιν και χείρα μοι βοηθείας εξ αγίου σου κατοικητηρίου κατάπεμψον». Τους δε συκοφάντες του αποστομώνει με θάρρος και εκείνοι συνεχίζουν να τον βασανίζουν, τον φυλακίζουν. Και ο Άγιος προσεύχεται. Γράφει ο συναξαριστής: «ο δε εις ουρανόν και νουν ανατείνας και όμμα, Χριστός Ανέστη και τα λοιπά της ωδής επέψαλλε κείμενος». Τον καταδικάζουν στον δια πυρός θάνατον, όμως δήθεν φιλανθρώπως φερόμενοι απέναντί του για να μη καεί οδυνηρώς, τον αποτραβούν εκ της πυράς και τον αποκεφαλίζουν. Το σώμα του έπεσε και κάηκε στην πυρά, όσα δε λείψανα απέμειναν μαζί με την σεπτή κεφαλή του, ευλαβείς χριστιανοί τα περισυνέλεξαν. Ήταν Παρασκευή της Διακαινησίμου εβδομάδος του 1526, η μνήμη του δε τιμάται την 18 Απριλίου. Ο φιλόχριστος λαός, αγαπώντας και νοιώθοντας τα πρότυπα ζωής σαν τον Άγιο Ιωάννη τον Νεομάρτυρα πολύ κοντινά του, με το αδιάψευστο χριστιανικό και εκκλησιαστικό –βιωματικό του αισθητήριο, προσπαθεί να τον εντάξει και στην προσωπική του ζωή τιμώντας τον. Κάνει τη ζωή του, τον αγώνα του, το μαρτύριό του τραγούδι, ύμνο (Δοξαστικό Εσπερινού):«Τὸν γενναῖον Ἀθλητήν τιμήσωμεν, Ἰωάννην τὸν ἀοίδιμον. οὗτος γὰρ ἡδρασμένος ἐν τῇ πέτρᾳ τῆς ἀληθείας, Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ταῖς ἀλλεπαλλήλοις προσβολαῖς τῶν βασάνων, ἀκλόνητος ἔμεινε. καὶ διηυγασμένος ταῖς θείαις ἀκτῖσιν αὐτοῦ, πυρός, τομῆς, καὶ μαστίγων, ἀνδρείως κατεφρόνησε. διό καὶ χαράν ἄληκτον, εἰς οὐρανούς ἐκληρώσατο. ἀλλ’ ὦ πολύαθλε Μάρτυς, νῦν τρανῶς καθορῶν τὴν δόξαν Θεοῦ, πρέσβευε ἐκτενῶς ὑπέρ ἡμῶν, τῶν πιστῶς εὐφημούντων, τὴν πανέορτον μνήμην Σου», αλλά και (Πρώτο Στιχηρό του Εσπερινού): «Δεῦτε φιλομάρτυρες, Ἰωαννίνων τὸ γέννημα, καὶ σεμνόν παιδαγώγημα, ἀξίως τιμήσωμεν, Ἰωάννην πάντες. τὸ κλέος Μαρτύρων, Χριστοῦ τὸν Νέον Ἀθλητήν, ὁμολογίας κρατῆρα πλήθοντα, τὸν πάντας προσκαλούμενον, μεθ’ ὑψηλοῦ τοῦ κηρύγματος. δεῦτε πάντες καὶ πίετε μαρτυρίου ποτήριον». Και επικαλούμαστε την βοήθειάν του, με γνώση της διδασκαλίας της Εκκλησίας και γνωρίζοντας βιωματικά την πίστη μας οι φιλόχριστοι χριστιανοί, βέβαιοι για την αγιότητά του και έχοντας συνείδηση ότι ζώντες και κεκοιμημένοι αποτελούμε ένα Σώμα Χριστού:(Δοξαστικό Στιχηρών Εσπερινού): «Δεῦτε φίλαθλοι, τῶν Ἀθλητῶν τὸ καύχημα, Ἰωάννην τὸν θεῖον ὕμνοις τιμήσωμεν. οὗτος γὰρ τῇ πυρᾷ ἐναπλωθείς καὶ στεῤῥῶς ἐγκαρτερήσας τῇ τοῦ ξίφους ἐκτομῇ, τῷ Θεῷ τὸ πνεῦμα παρέδωκε, καὶ διαμένον στέφος ἐκληρώσατο. ὅθεν δυσωπεῖ ὁ πολύαθλος, τοῦ ῥυσθῆναι κινδύνων, τοὺς ἐν πίστει καὶ πόθῳ, τελοῦντας τὴν μνήμην αὐτοῦ» και ζητούμε να πρεσβεύει «Χριστώ τω Θεώ» γι’ εμάς (Απολυτίκιο του Αγίου): «Μέγα καύχημα Ἰωαννίνων, μέγα στήριγμα τῆς Κωνσταντίνου, μέγα κλέος σὺ τούτων τῶν πόλεων. τῆς μὲν γὰρ γόνος σεπτός ἐχρημάτισας. τὴν δὲ τοῖς σοῖς ἐπορφύρωσας αἵμασιν. ἀλλά πρέσβευε, Χριστῷ τῷ Θεῷ μακάριε, τοῦ περιέπειν αὐτῶν τὴν εὐσέβειαν». Βλέπουμε πως εκεί στην Βασιλεύουσα προβάλλουν και τον τόπο που τον γεννά αλλά τιμούν και τον τόπο όπου μαρτυρεί (Κάθισμα μετά τον Πολυέλεον): «Μέγα ὄνομα, τῇ σῇ πατρίδι, προεξένησαν οἱ σοὶ ἀγῶνες, Ἀθλοφόρων κοινόν ἐγκαλλώπισμα. οὐκ ἀφανής οὖσα γὰρ οὐδέ πρότερον, νῦν διὰ σὲ ἐπιπλέον πεφήμισται, ὦ Μακάριε. διὸ εὐχαρίστως ἤθροισται, ἐπιτελέσαι σου τὰ νῦν μνημόσυνα». Μπορεί οι άπιστοι άλλως να νομίζουν, όμως οι πιστοί είμαστε βέβαιοι για την αγιότητά του και το δηλώνουμε, δοξάζοντάς τον (Κάθισμα μετά την Γ' Ωδή): «Κατεπλάγησαν τὰ σὰ, ἄπιστοι πάντες καὶ πιστοί καὶ ἐνόμισαν αὐτὰ, καθάπερ ἀστεῖά τινα, τὰ ἐπί σοὶ γεγονότα ὦ Ἰωάννη. νέον ἀφειδεῖν τῆς νεότητος. βίῳ ἀνταλλάττεσθαι θάνατον. καὶ μαρτυροῦσι ταῦτα οἱ ὁρῶντες, ἀντίπαλοι καὶ ἡμέτεροι. διὸ ἡμεῖς σε, ὑμνολογοῦντες, τὸν Σωτῆρα δοξάζομεν». Και γίνεται η πίστη βεβαιότητα και σιγουριά και ελπίδα αστείρευτη, υποστηριζόμενη και από τα θαύματα που ακολουθούν, όπως αναγράφεται στο συναξάρι του, αφού κατά τον Απόστολο Παύλο «έστιν ουν πίστις ελπιζομένων υπόστασις πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων» δηλαδή είναι η πίστη βεβαιότητα γι’ αυτά που δεν βλέπουμε και σιγουριά γι’ αυτά που ελπίζουμε. Όπως ακριβώς έκαναν και οι άγιοί μας και στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Άγιος Ιωάννης ο Νεομάρτυς (Εξαποστειλάριο): «Τῶν Ἀθλητῶν τὸ κλέος ὁ Ἰωάννης, ᾠδαῖς ἐναρμονίοις ἀνευφημείσθω. οὗτος γὰρ ἠλόγησε τοῦ σώματος, καθά φθείρεσθαι μέλλοντος. πολλάς βασάνους ἐνέγκας, διά Χριστοῦ τὴν ἀγάπην». Εκφράζουμε λοιπόν την χαρά μας οι χριστιανοί με ωδές πνευματικές και ύμνους προς (Δοξαστικό των Αίνων): «Τὸν ἀριστέα Χριστοῦ, τὸν κλεινόν Ἀθλοφόρον, ὑμνήσωμεν ἅπαντες Ἰωάννην τὸν πανεύφημον, ὅστις ἐξέλαμψε φαιδρῶς διά τοῦ μαρτυρίου τῷ θείῳ ἀναφλεγόμενος ἔρωτι. Χαῖρε οὖν πόλις Ἰωαννίνων ἐπί τοιούτῳ βλαστῷ ἐγκαυχωμένη, ὅστις σε τοῖς τῶν αἱμάτων αὑτοῦ ῥείθροις ἐπορφύρωσε καὶ ἐυφροσύνης πνευματικῆς τὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα ἐνεπλήρωσε, πρεσβεῦον διηνεκῶς ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν». Οι ευσεβείς χριστιανοί πολύ σύντομα από το χρόνο του μαρτυρίου του, όπως συνέβη και με άλλους αγίους, παράδειγμα ο Άγιος Γεώργιος ο Νεομάρτυς, τον τιμούν ως άγιο, τον αγιογραφούν όπως στη Μονή Φιλανθρωπινών στο Νησί (16ος αι.), τον Ναό Αγίου Αθανασίου στο Προσγόλι (17ος αι.), στη Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου στη Βελλά (18ος αι. ) κ.α. και συντάσσουν το συναξάρι του σχεδόν αμέσως, όπως ο Ιουστίνος ο Δεκαδίων μαζί με την ακολουθία του, περίπου το 1543, δηλαδή 17 χρόνια μετά το μαρτύριό του. Στη συνέχεια επανεκδίδουν την ακολουθία ο πρωτόπαπας του Ναυπλίου Νικόλαος ο Μαλαξός, ο μέγας ρήτωρ της Εκκλησίας Αντώνιος και άλλοι το 1719, το 1738, το 1792, το 1819, το 1865 (ακολουθία δημοσιευμένη στο Ανθολόγιον της Βενετίας εκ του τυπογραφείου του Φοίνικος) και το 1870 η χειρόγραφη ακολουθία του, στην οποία στηριχθήκαμε να γράψουμε όλα αυτά, «Ποιηθεῖσα παρά τοῦ Σοφωτάτου Κυρίου Ἰουστίνου τοῦ Δεκαδίωνος, αἰτήσει δὲ τῶν φιλοχρίστων εὐσεβῶν Χριστιανῶν. Ἀντιγραφθεῖσα ὑπό τοῦ ἀναξίου Ἱερομονάχου Ἀγαθαγγέλου Γεωργιάδου Ἰωαννίτου. Διά τὴν Ἱεράν ἐκκλησίαν τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου Σούβλιασις (σ.σ. σημερινός Άγιος Βλάσιος Θεσπρωτίας)».
Βλέπετε στους δύσκολους καιρούς που περνούσε το γένος μας τα μόνα στηρίγματά του υπήρξαν οι άγιοί του και στη συγκεκριμένη περίπτωση οι νεομάρτυρες, οι οποίοι κατά πρόνοιαν Θεού, διαφύλαξαν το γένος μας από τους αλλοφύλλους, αλλοθρήσκους και αλλοδόξους. Κάτι τέτοιο συνέβη στην περιοχή αυτή της Θεσπρωτίας, όπου οι εξομώσεις, οι εξισλαμισμοί, ήταν συχνοί. Το 1968 δε, προνοία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ιωαννίνων κυρίου Σεραφείμ, μετέπειτα Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, εκδίδεται νέα ακολουθία, ποιηθείσα υπό Γερασίμου Μοναχού Μικραγιαννανίτου, Υμνογράφου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, του εκ Βορείου Ηπείρου.
Κοινή διαπίστωση είναι πως στην εποχή μας φαίνεται να κυριαρχεί ένα πνεύμα ατομικιστικό, η φιλαυτία, ο εγωισμός. Τα πρότυπα που προβάλλονται ή ο τρόπος ζωής που μοιάζει να κυριαρχεί, καλλιεργεί συγκεκριμένες νοοτροπίες και διαμορφώνει συγκεκριμένους τύπους ανθρώπων, ευάλωτους σε κάθε πειρασμική συμπεριφορά που απεργάζονται, για το συμφέρον τους, άνθρωποι χωρίς φόβο Θεού, σύμφωνα με τις επιταγές του «άρχοντος του αιώνος τούτου» ή «το πνεύμα της απωλείας». Η Εκκλησία μας, η τροφός του Γένους των χριστιανών σε όλες τις εποχές, απέναντι σε αυτή την κατάσταση, υπομονετικά, χωρίς να γίνεται κόσμος, καλεί τον κόσμο να γίνει Εκκλησία, να ενταχθεί ενεργά-βιωματικά στο Σώμα της και να στηριχτεί στα αιώνια πρότυπά της, τους αγίους της. Αγίους, όπως ο Νεομάρτυς Ιωάννης ο εξ Ιωαννίνων, τον οποίο απόψε τιμούμε, ώστε να αντιμετωπίσουμε οι χριστιανοί εκ του ασφαλούς και θεοπρεπώς, με αγωνιστικότητα, γενναιότητα και ελπίδα, τις κάθε είδους τρικυμίες της ζωής μας, πλέοντας στο απάνεμο λιμάνι Της με οδηγό τον Χριστό.  Βίοι των ΑγίωνΟ βίος του Αγίου Μάρτυρα Ιωάννη του Νέου
Μνήμη 18 Απριλίου
Η γενέτειρα του ευλογημένου Ιωάννη ήταν η πόλη των Ιωαννίνων 2628 στην ελληνική περιοχή, που ονομάζεται Ήπειρος 2629 . Μόλις αυτή η πόλη ήταν ο τόπος της μόνιμης κατοικίας του Έλληνα βασιλιά Πύρρου 2630 . Οι γονείς του Αγίου Ιωάννη ήταν ευσεβείς χριστιανοί. Αριστερά μετά το θάνατό τους στα μικρά τους χρόνια ως ορφανό, ο Ιωάννης ήρθε στην Κωνσταντινούπολη, με σκοπό να εξάγει στον εαυτό του τα απαραίτητα μέσα για τη ζωή. Είχε εδώ, όπως και άλλους τεχνίτες και εμπόρους, μια θέση στη δημόσια πλατεία και έτσι διατηρούσε τον εαυτό του με το σκάφος του, έχοντας την αφθονία σε όλα τα απαραίτητα. Ο Θεόςτον βοήθησε σε όλες του τις υποθέσεις, επειδή είχε διεξαγάγει μια ενάρετη ζωή και υπακούει αυστηρά το νόμο του Θεού. Οι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης, που ονομαζόταν «Ήπειρος», ήταν από την Ήπειρο.
Εκείνη την εποχή, η Κωνσταντινούπολη ήταν ήδη υπό την κυριαρχία των μουσουλμάνων 2631 , που διακηρύσσουν τη μωαμεθανική πίστη. Πολλοί από τους χριστιανούς, που μπήκαν στον πειρασμό από την κακία του Μωάμεθ, απέφυγαν τον Μωαμεθανισμό. Ειδικότερα, υπήρχαν πολλοί τεχνίτες και έμποροι που προηγουμένως ομολόγησαν τη χριστιανική πίστη, αλλά μετατράπηκαν αργότερα στον Μωαμεθανισμό.
Ένας αληθινός χριστιανός, ευλογημένος Ιωάννης, έπρεπε να ζει μεταξύ αυτών και αυτών των ανθρώπων. Από όλες τις πλευρές, οι γείτονές του στο εμπόριο ήταν οι αποστάτες που απέρριψαν τον Χριστό και εντάχθηκαν στους Μοχάμεντς. John συχνά ανοιχτά πυγμάχησε μαζί τους, να τους εκθέτουν σε αποστασία, καθώς ο νεαρός ήταν έξυπνο, τολμηρό στην ομιλία, μιλώντας την αλήθεια χωρίς φόβο. Για όλα αυτά, οι γείτονες του Ιωάννη άρχισαν να τον μισούν. Ήταν επίσης δυσαρεστημένοι με το γεγονός ότι είδαν την ευημερία στις εμπορικές υποθέσεις του αγίου. Από John γίνεται όλο και πιο επιτυχημένες στον τομέα του εμπορίου, οι άλλοι έμποροι και τεχνίτες άρχισαν να τον ζηλεύω και άρχισαν να σχεδιάζουν πώς να αξιοποιήσει τις κατηγορίες εναντίον του για να τον καταστρέψει. Ευλογημένος ο Ιωάννης είδε επίσης τη φαντασία εναντίον τερτίπια του, δεν φοβόμαστε τους, αλλά ακόμη περισσότερο, με όλη την ψυχή μου, λαχταρούσε να υποφέρουν για την αλήθεια του Χριστού.
Και έχοντας περάσει μία ημέρα, την Μεγάλη Παρασκευή στο 2632 για να πνευματικό πατέρα του - Κωνσταντινούπολη Πρωτοπρεσβύτερος, εξομολογήθηκε σ 'αυτόν τις αμαρτίες του, και τον ενημέρωσε την εχθρότητα κατηγορούν τον ίδιο και ζήτησε από το θάνατό του, οι γείτονες, έδωσε επίσης την επιθυμία τους να υποφέρουν για τον Χριστό και ζητάμε πνευματικός πατέρας των χρήσιμων συμβουλών και παρηγοριά του. Βλέποντας τα νεαρά χρόνια του αγίου, ο πρωτότοπος δεν τον συμβούλεψε να παραδοθεί σε βασανισμό, λέγοντάς του:
- Παιδί, το πρώτο διερευνήσει προσεκτικά, αν δεν σας ενέπνευσε με αυτή την σκέψη του διαβόλου: για τον διάβολο πολλούς ανθρώπους ενθουσιασμένοι με το μαρτύριο, που σκοπεύουν να τους φέρει στην ντροπή του κόσμου, αφού δεν ήταν σε θέση να μετακινήσετε την αγωνία και έπεσε μακριά από την πίστη.
Ο Άγιος Ιωάννης του απάντησε:
«Ελπίζω για τον Χριστό μου και πιστεύω ακράδαντα ότι δεν θα με δώσει να επικρίνω τους εχθρούς μου, αλλά θα με ενισχύσει με τη δύναμή Του, ώστε να ξεπεράσω τη δύναμη του εχθρού».
- Παιδί, - είπε αυτό πρεσβύτερος - ο λόγος του Θεού λέει, «το πνεύμα είναι πρόθυμο, αλλά η σάρκα είναι αδύνατη» ( Ματθαίος 26:41. ). Το έργο που πηγαίνετε απαιτεί πολλή προετοιμασία, απαιτεί συνεχή νηστεία και προσευχές. και θέλεις καθαρίσει τα κατορθώματα της νηστείας και προσευχής από κάθε αμαρτία, τότε ο ίδιος ο Θεός θα σας πει τι πρέπει να κάνετε για να σας, ο Θεός κατοικεί συνήθως στην καθαρή καρδιά. Έτσι, αγαπημένη, να λάβει σοβαρά υπόψη τους εαυτούς σας, και να πάει στην ειρήνη, και θα προσεύχονται στον Θεό ότι θα έχει κρατήσει από όλους τους εχθρούς σας δει και αόρατο, - από τους ανθρώπους και δαίμονες, και να σας δώσει τη νίκη πάνω τους.
Τούτου λεχθέντος, ο Protopresbyter απέρριψε τον νεαρό με ειρήνη.
Την επόμενη μέρα το πρωί, ο ευλογημένος Ιωάννης με ένα φωτεινό πρόσωπο και ένα χαρούμενο πνεύμα ήρθε στον πνευματικό του πατέρα και του είπε:
"Ειλικρινός πατέρας!" Την τελευταία νύχτα είδα τον εαυτό μου σε ένα όνειρο στέκεται στη μέση του τις φλόγες, και δεν καίει, αλλά το γέλιο και η θριαμβευτική, όπως και οι τρεις νεαροί άνδρες στη Βαβυλωνιακή φούρνο ( Dan.3: 100 ). Ελπίζω λοιπόν ότι η επιχείρηση που επινοώ με τη βοήθεια του Παντοδύναμου θα φτάσει σε ένα ευτυχισμένο τέλος. Σας παρακαλώ, ειλικρινής πατέρας: υποστηρίξτε με τις προσευχές σας!
Ο πνευματικός πατέρας του το είπε:
- Ο Θεός να σας ενδυναμώνει, παιδί, ο Θεός πάνω στον έλατο λύκο - εννοώ ένα αόρατο φίδι - και μπορεί να σας παραχωρήσει να στεφθείτε με στέμμα ενός μάρτυρος
Ενισχυμένη από πολλές και άλλες στοργικές ομιλίες του νεαρού άνδρα για το κατόρθωμα του, ο Πρωτότοπος τον απείλησε, υποσχόμενος να προσευχηθεί γι 'αυτόν στον Θεό.
Όταν ο ευλογημένος Ιωάννης ήρθε στην αγορά στο κατάστημά του, τότε οι μισητοί του, έχοντας συντάξει το σχέδιο του θανάτου του εκ των προτέρων, άρχισαν να μιλάνε μεταξύ τους:
- Αυτός ο άνθρωπος δεν είναι ο ίδιος που απέρριψε ανοιχτά τον Χριστό στο Trikke 2633 . γιατί κρατά τον εαυτό του εδώ ως αληθινό Χριστιανό;
Αφού άκουσε αυτά τα λόγια, ο νεαρός κοίταξε απειλητικά τους ομιλητές και τους ρώτησε:
"Μιλάτε για μένα, ή, ίσως, για κάποιον άλλο;"
"Σχετικά με εσάς," απάντησαν, "και όχι για κανέναν άλλον, και δεν λέμε την αλήθεια;"
«Δεν είμαι ποτέ και ποτέ δεν θα είμαι,» απάντησε ο άγιος, «ότι πρέπει να αρνηθώ Χριστό τον Θεό μου, στο Τρίκκα ή σε οποιοδήποτε άλλο μέρος». Ζω και πάντα θα ζήσω για τον Χριστό, Θεέ μου, και είμαι έτοιμος να πεθάνω πάντα γι 'Αυτόν.
Φτάνοντας στην οργή αυτών των λέξεων του αγίου, τους εχθρούς του γρήγορα έσπευσαν να τον, κατά κάποιον τρόπο, έτοιμοι τώρα να τον σκοτώσει, και αμέσως τον τράβηξε προς το βήμα της κρίσης. Ο ιερός νέος περπάτησε βιαστικά, λάμπει το πρόσωπό του, σαν να πηγαίνει σε μια γιορτή. Όταν ο άγιος ήρθε ενώπιον του δικαστηρίου, οι εχθροί του εμφανίστηκαν εδώ ως συκοφαντές, μάρτυρες και άγιοι του αγίου. Τον κατηγόρησε μόνο ότι ήταν στη Θεσσαλία πόλης Τρίκκης και αν ανοιχτά απέρριψε τον Χριστό και δέχθηκε την πίστη Μωαμεθανοί, και όταν ήρθαν στην Κωνσταντινούπολη, προσποιούμενοι και πάλι ότι είναι Χριστιανός και Μωαμεθανοί βλασφημεί. Από την ανάκριση, οι εχθροί του ιερού χάλυβα κυρίως για να δείξει επίπλαστη και υποκριτική συμπόνια γι 'αυτόν, σαν να τον συμπονώντας, και άρχισε να τον επιπλήττει απαλά για να αποκηρύξει τον Χριστό.Στη συνέχεια, βλέποντας ότι στέκεται σταθερά στην χριστιανική πίστη, άρχισαν να τον φοβίσει για να αποκηρύξει τις απειλές Χριστιανισμό, αλλά δεν πέτυχε τίποτα και με αυτό τον τρόπο να γίνει ανελέητα τον χτύπησαν, στη συνέχεια, να τον ρίχνει στη φυλακή, με σκοπό να τον κρατήσει εδώ για όσο διάστημα Μην αποφασίζετε τι να κάνετε με αυτό περαιτέρω.
Την επόμενη μέρα, το πρωί, αφού οδήγησε τον άγιο από το μπουντρούμι, οι κακοί δικαστές του άρχισαν να τον ρωτούν: αποφάσισε να παραιτηθεί από τον Χριστό και να δεχθεί την πίστη τους. Αλλά όταν είδε ότι εξακολουθεί να διακηρύσσει ανελέητα τον Χριστιανισμό , άρχισαν και πάλι να τον νικήσουν χωρίς έλεος με παχιά μπαστούνια. Ο άγιος, σαν μια σταθερή αμαρτία, σιωπηλά υπέστη τους ξυλοδαρμούς που προκάλεσε, σαν να μην τον νίκησαν, αλλά κάποιος άλλος.Αυτός μόνο προσευχόταν σιωπηλά στον Θεό, λέγοντας:
"Δεν θα παραιτηθώ από την πίστη μου για τίποτα στον κόσμο. Δεν θα είμαι ποτέ μαζί μου, ώστε να πιστεύω με διαφορετικό τρόπο και όχι ως χριστιανός. ποτέ δεν θα γοητευθώ με χάδια ή θα νικήθω από το μαρτύριο. Κάνε με με ό, τι θέλεις, έτσι ώστε σύντομα να προχωρήσω από αυτή τη σύντομη ζωή στην αιώνια ζωή. Ως υπηρέτης του Χριστού, ακολουθώ τον Χριστό και πεθαίνω για τον Χριστό, για να μπορώ να ζήσω μαζί Του για πάντα.
Οι άδικοι δικαστές διέταξαν τον άγιο να μεταφερθεί ξανά στη φυλακή. Δεν οδήγησαν πλέον τον μάρτυρα, αλλά τραβήχτηκαν στο έδαφος, τον έσπασαν από τα μαλλιά, χτύπησαν τα μάγουλά του και ποδιούσαν τα πόδια του. Τελικά, ήταν και πάλι δεμένος.
Την επόμενη μέρα ο άγιος ήρθε ξανά στο δικαστήριο, αλλά όπως συνέχισε με τόλμη να λέει το ίδιο πράγμα όπως και πριν, ξυλοκοπήθηκε και πάλι χωρίς έλεος.Την εποχή που τον χτύπησαν, ο μάρτυρας τραγουδούσε χαρούμενα ένα τραγούδι εκκλησίας: «Ο Χριστός ανέστη από τους νεκρούς! " 2634 , και ούτω καθεξής, γιατί ήταν τότε οι ημέρες του Πάσχα. Όλο το σώμα του αγίου τραυματίστηκε με πληγές και η γη γύρω από αυτόν ήταν χρωματισμένη με αίμα. Εν τω μεταξύ, ο άγιος μάρτυρας δεν υπέφερε με το σώμα του, αλλά κατά τη διάρκεια του μαρτύρου, τότε τραγουδούσε, κατόπιν γύρισε στους βασανιστές του με τις λέξεις:
- κτύπησε, κτύπησε μου, από όλη τη δύναμή σας, χτύπησε και πώς μπορείτε να αυξήσετε την ήττα: ακόμα ποτέ δεν θα είναι σε θέση να μου αποσπάσει από τον Χριστό μου, και η τέχνη να γίνει αδελφή ψυχή μου.
Μετά από αυτό, ντροπή, βασανιστές και πάλι ρίχνονται σε ένα μάρτυρα στη φυλακή, και εκεί τον βασάνισαν για αρκετές ημέρες από την πείνα και τη δίψα, και στη συνέχεια και πάλι τον πήρε από τη φυλακή και να δει ότι, παρ 'όλα τα βάσανα, δεν αλλάζει την πίστη του Χριστού, καταδίκασε τον για να καεί.
Όταν St., αλυσοδεμένοι με σιδερένιες αλυσίδες, οδηγήθηκε στο θάνατο, «ως αρνίον επί σφαγήν» ( Ησαΐας 53: 7 ), ότι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού οι βασανιστές τον χτύπησαν με τα χέρια του, χτύπησε στο πρόσωπο και προσέβαλε τον προσβλητικές λέξεις, αλλά μερικά από τα πρώην εδώ εξέφρασαν τα συλλυπητήρια σε αυτόν και του ζήτησαν να μην καταστρέψει τη νεολαία του. Αλλά ο Χριστός, ο μάρτυρας, πέθανε με θριαμβευτικό θάνατο , σαν να προετοιμαζόταν να λάβει μεγάλη τιμητική διάκριση.
Τέλος, ο Άγιος Ιωάννης έφτασε στον τόπο όπου οι βασανιστές διέθεταν μεγάλη πυρκαγιά. Ο άγιος, χωρίς να περιμένει να πέσει στη φωτιά, εισήλθε με θάρρος στον εαυτό του και στάθηκε στην ίδια τη φλόγα. Στη συνέχεια, οι ταραχοί, που κατέλαβαν το τέλος της αλυσίδας με την οποία ο Άγιος Ιωάννης περιορίστηκε, τον έσυραν από τις φλόγες. Ο Άγιος Μάρτυρας είπε στους βασανιστές:
"Γιατί δεν με αφήνεις να καίνε φλόγες;" Γιατί με εμποδίζετε να γίνω θυσία αποδεκτή από τον Χριστό;
Στη συνέχεια, ο δικαστής, αν και γνώριζαν ότι ο θάνατος από πυρκαγιά, πολύ οδυνηρή, αλλά ο ίδιος ο άγιος ήταν πρόθυμοι να με τέτοιο θάνατο, στη συνέχεια άλλαξε το μυαλό του και καταδίκασε τον άγιο μέχρι θανάτου από την καύση, και με αποκεφαλισμό με ένα σπαθί. Διάταξαν τον εκτελεστή να κόψει το κεφάλι της ανίκητης νεολαίας και στη συνέχεια να ρίξει το κομμένο κεφάλι μαζί με το σώμα στη φωτιά. Έτσι, το ιερό νέα μάρτυρας του Χριστού, ο Ιωάννης epirota vospriyal για την δέκατη όγδοη ημέρα του μήνα Απριλίου 2635 το στεφάνι του μαρτυρίου.
Παρά το γεγονός ότι το σώμα του αγίου καίγεται στο πάτωμα, οι πιστοί βρήκαν μερικά κομμάτια των οστών του που επέζησαν από τη φωτιά. τους πήραν με ευλάβεια και τους κράτησαν μαζί τους, δοξάζοντας τον Χριστό τον Θεό μας, επαίνους με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα για όλους. Αμήν.
* * *
2628
Η πόλη των Ιωαννίνων ή των Ιωαννίνων ήταν στην Ήπειρο, ανάμεσα στο Τρίκκα της Θεσσαλονίκης και την Αμβράκα Ηπείρου, στα νότια.
2629
Η Ήπειρος είναι το ανατολικό τμήμα της βόρειας Ελλάδας, που εκτείνεται από τα βουνά Akroeruan μέχρι τον Αμβρόκανο του Ιονίου.
2630
Ο Πύρρος, ο βασιλιάς της Ηπείρου από το 295 έως το 272 π.Χ. Αυτός ο βασιλιάς είναι γνωστός για τους πολέμους του κατά της Ρώμης και της Σπάρτης.
2631
Η Κωνσταντινούπολη καταλήφθηκε από μουσουλμάνους το 1453.
2632
Ήταν το 1500.
2633
Το Τρίκκα είναι μια πόλη στη Θεσσαλία, μια περιοχή στα βορειοανατολικά της Ελλάδας.
2634
Troparion του Αγίου Πάσχα
2635
Ο θάνατος του ιερού μαρτύρου ακολούθησε το 1526.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου