ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΑΛΥΚΟΥ

 

 

Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν,
χαροποιήσας τοὺς Μαθητάς, τὴ ἐπαγγελία τοῦ ἁγίου Πνεύματος,
βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας,
ὅτι σὺ εἰ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ λυτρωτὴς τοῦ κόσμου

Δεσποτική εἰκόνα τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ,
πού βρίσκεται στό Ζωγραφίτικο κελλί τῆς Ἀναλήψεως στίς Καρυές τοῦ Ἁγίου Ὄρους

Πρόκειται γιά μία ἀπό τίς καλλιτεχνικότερες εἰκόνες τοῦ ἐργαστηρίου τοῦ ἱερομονάχου Παρθενίου τοῦ Σκούρτου τοῦ ἐξ Ἀγράφων. Στό κάτω μέρος εἰκονίζεται ἡ Θεοτόκος ἐν μέσῳ τῶν Ἀποστόλων, ἐνῶ στό πάνω μέρος τῆς ἐντυπωσιακῆς σύνθεσης εἰκονίζεται ὁ ἀναληφθείς Κύριος ἐντός ἡμικυκλικῆς δόξας, καθήμενος ἐπί χερουβίμ. Τήν δόξα περιβάλλουν νεφέλες ἐνῶ γύρω ἀπό αὐτήν πλῆθος ἀγγέλων, ἐκ τῶν ὁποίων οἱ περισσότεροι κρατοῦν ἕνα μουσικό ὄργανο, ἀναγγέλουν μέ πανηγυρικό τρόπο τό γεγονός. Κάτω ἀπό τό χορό τῶν ἀγγέλων, στά ἀριστερά καί δεξιά τῆς σύνθεσης, εἰκονίζονται οἱ προφήτες Δαβίδ καί Ζαχαρίας, πού εἶχαν προαναγγείλει τό γεγονός.
Τό πολύ ἐντυπωσιακό εἶναι ὅτι ἡ εἰκόνα συνυπάρχει στό ἴδιο τέμπλο μέ τίς εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ Παντοκράτορος καί τῆς Θεοτόκου Ὁδηγητρίας, οἱ ὁποῖες θά πρέπει νά ἀποδοθοῦν στό ἐργαστήριο τοῦ ἱερομονάχου Διονυσίου τοῦ ἐκ Φουρνᾶ. δεσποτική εἰκόνα Ἀναλήψεως τοῦ Σωτῆρος.

 

 

ΕΑΝ   ΘΕΛΕΤΕ

ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ

ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ

 

 

DEE S, TYCHONE THAUMATURGO 

EPISCOPO AMATHUNTIS IN CYPRO INSULA

(ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΟΥ
ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ)

Αγιος Τυχωνας

LEBEN UND WUNDER DES HEILIGEN TYCHON 

- ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΤΥΧΩΝΟΣ

ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

(σελίδες 111 - 158 )

Άγιος Τύχων ο Θαυματουργός επίσκοπος

Γεννήθηκε στην Αμαθούντα της Κύπρου, τη σημερινή Παλαιά Λεμεσό κατά τον τέταρτο αιώνα μ.Χ.

Οι γονείς του, ευλαβείς κι ενάρετοι έσπευσαν απ' την πρώτη στιγμή, να αφιερώσουν το παιδί τους στον Θεό. Πόθος τους ευσεβής να το δουν κάποια μέρα στην υπηρεσία του Κυρίου.

Ευλογημένος πόθος! Και για την πραγμάτωσή του με ζήλο και προσοχή φρόντισαν από νωρίς να φυτέψουν στην εύπλαστη ψυχή του και τα κατάλληλα σπέρματα της αγωγής.

Οδηγός τους και στο σημείο αυτό τα θεόπνευστα λόγια του μεγάλου Αποστόλου και Παιδαγωγού, του θείου Παύλου.

Οι γονείς «εκτρέφετε τα τέκνα υμών εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου».

Και πράγματι. Με παιδαγωγία και συμβουλές σύμφωνα με το θέλημα του Θεού μεγάλωσαν τον μονάκριβο βλαστό τους οι καλοί και θεοφώτιστοι γονείς. Μέσα στην ψυχή του έσπειραν απ' αυτή τη βρεφική ηλικία τα ευλογημένα σπέρματα της ευσέβειας. Κι η σπορά ρίζωσε και στον καιρό έδωκε τους ανάλογους καρπούς.

Παιδάκι ακόμη ο Τύχων πριν πάει στο σχολείο με προθυμία υπηρετούσε στο πατρικό αρτοποιείο. Βοηθούσε τον πατέρα. Μετακινούσε διάφορα ελαφριά αντικείμενα. Έπαιρνε κι έφερνε θελήματα στο σπίτι. Αναλάμβανε καθήκοντα στην πώληση του ψωμιού. Και γενικά υπάκουος πάντα χωρίς θόρυβο και φωνές έκανε γρήγορα και με προθυμία ό,τι του παρήγγελλαν.

Μια μέρα που ο Τύχων στεκόταν μοναχός στην πόρτα του μαγαζιού, ένα παιδάκι συνομήλικο Και γνωστό του, κίτρινο κι αδύνατο απ' τον υποσιτισμό, τον πλησίασε, στάθηκε ντροπαλά μπροστά του και με τρεμουλιαστή φωνή του είπε:

— Τύχων, πεινώ... Δύο μέρες τώρα τ' αδέλφια μου κι εγώ δεν έχουμε ψωμί. Η μανούλα μας δεν έχει δουλειά. Χρήματα δεν έχουμε ν' αγοράσουμε...

— Έλα, τον διέκοψε ο Τύχων, Και τον τράβηξε μέσα. Και αφού πήρε δύο ψωμιά φρεσκοψημένα και ζεστά, τα έβαλε στα χέρια του φτωχού παιδιού και του είπε:

— Πάρε τα γρήγορα στο σπίτι. Δικά σου είναι. Δεν θέλω χρήματα.

Από φτωχούς δεν παίρνουμε χρήματα. Και να ξανάρθεις. Να 'ρχεσαι τακτικά χωρίς στενοχώρια Και ντροπή. Το παιδί μόλις μπόρεσε να πει ένα ευχαριστώ, ενώ δύο δάκρυα καυτά κυλούσαν απ' τα μάτια του.

Απ' την ημέρα εκείνη ο Τύχων συνήθισε να δίνει στους πεινασμένους τα πατρικά ψωμιά χωρίς χρήματα. Πονόψυχος όπως ήταν, ένοιωθε μια χαρά, μια αγαλλίαση σαν του δινόταν η ευκαιρία να κάμει το καλό. Στο παιδικό μυαλό του κυκλοφορούσε πάντα ο λόγος, που του τόνισε κάποια μέρα η μανούλα του.

- Παιδί μου. Πίσω από τον κάθε φτωχό Και πονεμένο βρίσκεται αυτός ο ίδιος ο Χριστός μας! Ό,τι δίνουμε στον φτωχό, το προσφέρουμε σ' Αυτόν τον Σωτήρα και Λυτρωτή μας! Στον Θεό μας! «Ο ελεών πτωχόν δανείζει Θεώ», μας βεβαιώνει ο ίδιος ο Κύριος μας.

Κάποτε έμαθε κι ο πατέρας την πράξη του καλού παιδιού. Στενοχωρημένος κάλεσε κοντά του τον Τύχωνα και τον παρατήρησε με αυστηρά λόγια:

- Εσύ, παιδί μου, έτσι που πάς θα μας αδειάσεις το μαγαζί. Όταν δίνουμε σ' όλους τους φτωχούς ψωμιά δωρεάν, που θα βρούμε τα χρήματα για να αντικαταστήσουμε το σιτάρι που ξοδεύουμε; Τι θα γίνουμε αύριο χωρίς χρήματα, χωρίς δουλειά; Πώς θα ζήσουμε;

Στα δικαιολογημένα αυτά εκ πρώτης όψεως ερωτήματα του πατέρα το πιστό παιδί με την απονήρευτη καρδιά έσπευσε ν' απαντήσει:

- Πατέρα, είπε. Συ Και η μητέρα δεν μ' έχετε διδάξει, πως ο κάθε φτωχός είναι κι ένας αδελφός του Χριστού; Κι ακόμη, πως ότι δίνουμε σ' αυτούς, το δίνουμε, μάλλον το δανείζουμε στον ίδιο τον Χριστό μας, που θα μας το επιστρέψει κάποια μέρα, όχι στην ποσότητα που του δώσαμε, αλλά εκατόν φορές πιο πολύ; Λέγει ψέματα ο Χριστός;

Στη φυσική αυτή απορία του παιδιού, στενοχωρημένος ο πατέρας, πήρε τον Τύχωνα από το χέρι και τον οδήγησε στη σιταποθήκη.

— Θεέ μου! ΤΙ είναι αυτό, ψιθύρισε ο πατέρας με βαθιά έκπληξη.

Το θαύμα είχε γίνει. Η σιταποθήκη που ήταν νωρίτερα σχεδόν αδειανή τώρα είχε γεμίσει. Ο Παντοδύναμος Θεός έκαμε το θαύμα του.

 Και τούτο γίνεται πάντα σε όσους εμπιστεύονται σ' Αυτόν με την αφέλεια και την απλότητα των παιδιών.

Όταν ο Τύχων μεγάλωσε, άρχισε να σπουδάζει και τα ιερά παπαδικά γράμματα. Η επίδοσή του σ' αυτά παρουσιαζόταν εξαιρετική. Επιμελής και προσεκτικός όπως ήταν, κατόρθωσε με τον καιρό ν' αποκτήσει μόρφωση ζηλευτή κι αξιόλογη. Πιο πολύ μελετούσε την Αγία Γραφή. Μέσα σ' αυτήν η αγνή ψυχή του δοκίμαζε μια γοητεία. Η πίστη κι η αρετή γενικά των ιερών προσωπικοτήτων τον συγκινούσε βαθύτατα Και τούδινε ένα γνώμονα ζωής και ενεργείας. Συγχρόνως ανέπτυσσε στην καρδιά του και τον έρωτα, τον θείο έρωτα προς τον Νυμφίο της Εκκλησίας Χριστό.

Τα χρόνια περνούσαν. Ο Τύχων είχε διαβεί πια το κατώφλι της εφηβικής ηλικίας. Μα κι οι αρετές του μαζί με την ένθεη πολιτεία του μεγάλωναν καθημερινά. Στο μεταξύ του είχε ανατεθεί από την Εκκλησία και το έργο του Αναγνώστη. Και το εκτελούσε με πολλή προσοχή και ταπείνωση και ζήλο. Με την κρυστάλλινη φωνή του διάβαζε τα σχετικά ιερά αναγνώσματα και ζωντάνευε το νόημα και το περιεχόμενο τους. Οι πιστοί οραματίζονταν στο πρόσωπο του τον μελλοντικό πνευματικό τους αρχηγό και προσεύχονταν.

Εκείνο τον καιρό πέθανε κι ο πατέρας του. Ο στοργικός νέος, αφού επετέλεσε γι' αυτόν τα συνιστώμενα από την Εκκλησία καθήκοντα, φρόντισε να πωλήσει αμέσως ό,τι κληρονόμησε και να μοιράσει τα χρήματα στους φτωχούς. Έτσι, ελεύθερος πια από τις κοσμικές φροντίδες κι υποχρεώσεις έσπευσε να θέσει ολοκληρωτικά τον εαυτό του κάτω από τον ιερό ζυγό του Χριστού και να χειροτονηθεί διάκονος και πρεσβύτερος. Η χειροτονία έγινε από τον επίσκοπο της Αμαθούντος Μνημόνιο, που είχε πολύ εκτιμήσει την αρετή Και τον ζήλο του νέου. Σ' αυτόν μάλιστα ανέθεσε και τη φροντίδα του κηρύγματος.

Από τη στιγμή αυτή αρχίζει για τον Άγιο ένας αγώνας συστηματικός κι ασταμάτητος με στόχο τη φύλαξη και ενίσχυση των πιστών, αλλά και τη διαφώτιση και διδασκαλία των Ιουδαίων και των ειδωλολατρών. Το κήρυγμά του ζωντανό και θεόπνευστο, ενισχυμένο κι απ' το δικό του υπόδειγμα αρετής κι ένα μεγάλο αριθμό θαυμάτων, στηρίζει και εγκαρδιώνει τους χριστιανούς. Ελκύει τους καλόπιστους Ιουδαίους. Και κλονίζει συθέμελα της ειδωλολατρίας τα θεμέλια. Πλήθος προσηλύτων προσέρχεται καθημερινά στον φλογερό διδάσκαλο και ζητά να πληροφορηθεί από αυτόν περισσότερα για τη νέα πίστη. Κι ο Άγιος πρόθυμος πάντα κι ακούραστος διδάσκει και διαφωτίζει και προετοιμάζει και οδηγεί στο Θείο Βάπτισμα. Και το έργο αυτό της αλιείας και σωτηρίας ψυχών δεν το περιορίζει μονάχα στην πόλη που μένει, αλλά το επεκτείνει σ' ολόκληρη την επισκοπική περιοχή. Γι' αυτό κι όταν ο πνευματικός ποιμένας Μνημόνιος πέθανε όλος ο λαός στον Τύχωνα στράφηκε και μ' ένα στόμα τον ανέδειξε πρόεδρο της επισκοπής Αμαθούντος.

Από τη νέα του θέση ο Ιερός Πατήρ συνεχίζει με μεγαλύτερο ακόμη ζήλο και ευχέρεια τα ποιμαντορικά καθήκοντα του. Τα λόγια του Αποστόλου «ποιμάνατε το εν υμίν ποίμνιον του θεού, επισκοπούντες μη αναγκαστώς, αλλ' εκουσίως, μηδέ αισχροκερδώς, αλλά προθύμως, μηδ' ως κατακυριεύοντες των κλήρων, αλλά τύποι γινόμενοι του ποιμνίου» (Α' Πέτρ. ε', 2-3) ήταν γι' αυτόν οδηγός.

Σαν καλός ποιμήν ο άγιος επίσκοπος φρόντιζε πάντα να προβάλλει στους χριστιανούς και σε όσους κατοικούσαν την επαρχία του τον εαυτό του ζωντανό υπόδειγμα των όσων κήρυττε. Υπόδειγμα καλοσύνης, αγάπης, ανεξικακίας, αρετής. Σαν καλός γεωργός ανέλαβε με ζήλο και ενθουσιασμό ένθεο τη διακονία του. Πόνος και πόθος και παλμός κι αγώνας του να γνωρίσουν όλοι τον δρόμο της σωτηρίας. Οργάνωσε πληρέστερα το κήρυγμα, την έμπρακτη εκδήλωση της αγάπης, τη διοίκηση της Εκκλησίας. ο ίδιος με τη δύναμη του λόγου του συγκλόνιζε κυριολεκτικά τις καρδιές των πιστών. Και με την οργάνωση της φιλανθρωπίας και το άδολο ενδιαφέρον για τους πάσχοντες αδελφούς αγωνιζόταν να ξαναζωντανέψει την πρώτη χριστιανική κοινωνία, στην οποία, όπως τονίζει ο ευαγγελιστής «του πλήθους των πιστευσάντων ην η καρδία και η ψυχή μία» δηλαδή όλοι οι πιστοί αποτελούσαν μιαν αρμονική και πνευματική κοινωνία.

Εκείνο όμως που περισσότερο απορρόφησε την προσοχή του ήταν ο εκχριστιανισμός του ειδωλολατρικού κόσμου, που κατά ένα μεγάλο μέρος συνέχιζε ακόμη να μένει προσκολλημένος σαν στρείδι στην πλάνη και τα είδωλά του. Και στο σημείο αυτό ο φλογερός Ιεράρχης επέδειξε αγωνιστική διάθεση ζηλευτή.

Κάποια μέρα μιμούμενος κι αυτός το παράδειγμα του Κυρίου με κίνδυνο της ζωής του μπήκε σ' ένα ειδωλολατρικό ναό μ' ένα φραγγέλιο στο χέρι κι έδιωξε απ' εκεί την ιέρεια της Αρτέμιδος τη Μιαρανάθουσα, η οποία τόλμησε να τον εξυβρίσει. Με παρρησία άρχισε να την ελέγχει για την τυφλή εμμονή της στην ασέβεια και την ειδωλολατρία. Το θάρρος του Αγίου κι η αρετή που απέπνεε η όλη του προσωπικότης προκάλεσαν τέτοια εντύπωση στην ιέρεια, που το θαύμα έγινε.

Η Μιαρανάθουσα με σεβασμό και φόβο ζήτησε από τον επίσκοπο να την διαφωτίσει λεπτομερέστερο για τη νέα θρησκεία. Κι ο Άγιος το έκαμε. Στο τέλος η Ιέρεια πίστεψε. Με συντριβή ψυχής ομολόγησε τον Κύριο Ιησού Χριστό Θεό αληθινό και δέχτηκε το Βάπτισμα. Έτσι γίνηκε χριστιανή και πήρε το όνομα Ευήθεια.

Λίγες μέρες πιο ύστερα από το περιστατικό αυτό οι ειδωλολάτρες είχαν μεγάλη γιορτή. Άνδρες και γυναίκες βάδιζαν στον δρόμο και χόρευαν και τραγουδούσαν πίσω από το είδωλο της Αφροδίτης, που το κρατούσαν ιερείς της θεάς. Κάποια στιγμή η πομπή πέρασε απ' έξω από τον Ιερό ναό των χριστιανών.

Ο άγιος Τύχων, που βρισκόταν εκεί την ώρα εκείνη, βγήκε έξω με τον ιερό κλήρο και τον λαό και βλέποντας την ειδωλολατρική πομπή με ιερή αγανάκτηση φώναξε: «Σταματήστε! Σταματήστε». Κι άρχισε να τους μιλά. Τα λόγια του, λόγια αληθινής αγάπης και παρρησίας συγκίνησαν τα πλήθη που μόνα τους έσπευσαν να σπάσουν το είδωλο της ψεύτικης θεάς τους και να ασπασθούν οι πιο πολλοί τη θρησκεία του Εσταυρωμένου και να βαπτιστούν.

Τη νίκη του Σταυρού φθόνησε ο άρχοντας του σκότους και θέλησε να δηλητηριάσει τη χαρά των πιστών. Δύο από τους Έλληνες ειδωλολάτρες ο Καλύκιος κι η Κλεοπάτρα σαν είδαν τόσους δικούς τους να απαρνούνται την προγονική θρησκεία για ν' ασπασθούν κάποια άλλη, έτρεξαν και κατήγγειλαν τον Άγιο στον άρχοντα του τόπου.

«Ο άνθρωπος αυτός», του είπαν, «σκανδαλίζει τον λαό μας. Προχθές με τα λόγια του παρέσυρε ένα πλήθος απ' τους δικούς μας, που στο τέλος τον πίστεψαν. Σύντριψαν το είδωλο της μεγάλης θεάς μας και τον ακολούθησαν. Λοιδόρησαν τα σεβάσματά μας κι έγιναν οπαδοί κάποιου καινούργιου Θεού που τον σταύρωσαν οι ομοεθνείς του".

Σε λίγο ο Άγιος οδηγήθηκε μπροστά στον άρχοντα. Στα λόγια των κατηγόρων του πρόβαλε με θάρρος και επιχειρηματολογία ατράνταχτη το ψευδός της ειδωλολατρίας και κάλεσε όλους να αποδεχθούν τη νέα πίστη, αν θέλουν να σωθούν. Το τέλος της απολογίας του υπήρξε συγκινητικό. Ένας μεγάλος αριθμός μετανόησε, εγκατέλειψε τη θρησκεία των ειδώλων και προσχώρησε στην πίστη του Χριστού.

Περίοδος αναγεννητική, φωτεινή, ευλογημένη υπήρξε η όλη περίοδος της αρχιερατείας του Αμαθούντος Τύχωνος.

Ένας αγώνας εντατικός και συνεχής για τη δόξα του Χριστού και τη σωτηρία του ποιμνίου του ήταν ολόκληρη η ζωή του.

Όταν έφτασε ο καιρός ν' αφήσει ο Άγιος τον πρόσκαιρο τούτο κόσμο, πήγε σ' ένα χωράφι της επισκοπής του τη μέρα που το θέριζαν. Εκεί σαν μιλούσε με τους εργάτες του και τους έδινε σοφές συμβουλές και ευλογίες μια φωνή από τον Ουρανό ακούστηκε απ' όλους να λέει:

— Τύχων! δούλε αγαθέ και πιστέ! Εργάτα αγαπημένε! Στα λίγα που σούδωσα υπήρξες πιστός. Θα σε εγκαταστήσω σε πολλά. Καιρός να ξεκουραστείς. Η χαρά του Ουρανού σε περιμένει. Ετοιμάσου τώρα γι' αυτή.

Ύστερα από τρεις μέρες ο Άγιος αρρώστησε. Αφού κάλεσε κοντά του τη μητέρα του, που ζούσε ακόμη, κι ένα μέρος από τον κλήρο και τον λαό του, μίλησε σ' αυτούς για τη μέλλουσα ζωή, τους παρηγόρησε, τους συνέστησε να μένουν πιστοί μέχρι θανάτου στον Κύριο, κι ύψωσε τα μάτια και τα χέρια στον Ουρανό κι είπε: «Κύριε, εις χείρας Σου παρατίθημι το πνεύμα μου».

Η αγία ψυχή του πέταξε με μιας κοντά σ' Εκείνο που αγάπησε μ' όλη τη φλόγα της καρδιάς του.

Το άκουσμα του θανάτου του Μεγάλου Ιεράρχη συνεκίνησε βαθιά τα πλήθη των χριστιανών της Αγίας Νήσου. Αρχιερείς και ιερείς και κόσμος πολύς προσέτρεξε να προσκυνήσει το σκήνωμα του και να πάρει την ευλογία Του. Το άγιο λείψανο του κηδεύτηκε μ' ευλάβεια και τοποθετήθηκε στο αριστερό κλίτος της εκκλησίας. Τα πολλά θαύματα που έκανε όταν ήταν στη ζωή, συνεχίστηκαν και την ημέρα της κηδείας του κι αργότερα ως τα σήμερα.

Ένα θαύμα παράδοξο είναι και τούτο:

Όταν ο Άγιος ζούσε, μερικοί εργάτες φύτευαν σ' ένα χωράφι αμπέλι. Κάποια στιγμή ένας απ' αυτούς πέταξε σαν άχρηστα μερικά ξερά κλήματα. Ένα τέτοιο ξερό κλήμα πήρε κι ο Άγιος κι αφού προσευχήθηκε και παρακάλεσε τον Θεό να του δώσει βλάστηση και ζωή, πλούσια καρποφορία, γλυκούς και πρώιμους καρπούς, το φύτεψε επικαλούμενος το όνομα της Αγίας Τριάδος. Και ω του θαύματος! Το ξερό εκείνο κλήμα ρίζωσε με μιας, έβγαλε φύλλα, άνθησε κι έκαμε σταφύλια ώριμα και γλυκά.

Από τότε κάθε χρόνο το θαύμα επαναλαμβάνεται.

Την ημέρα της μνήμης του Αγίου, στις 16 Ιουνίου, το κλήμα θα παρουσιάσει σταφύλια ώριμα και γλυκά, τα οποία προσφέρονται σαν ευλογία στους πιστούς. Όσοι βλέπουν και γεύονται το σταφύλι αυτό, νοιώθουν μιαν ευεξία σωματική και μια γαλήνη απέραντη στην ψυχή.

Εκεί στην Αμαθούντα προς τιμή του Μεγάλου Επισκόπου έχει ανεγερθεί ένας Ιερός Ναός μέσα στον όποιο η αγάπη των Κυπρίων εναπόθεσε αργότερα με τιμές τα αγία λείψανα του, που ως τα σήμερα εξακολουθούν να είναι ιατρείο άμισθο ποικίλων νοσημάτων και παθών.

Тихон еп. Амафунтский, свт. (16 июня)

Менологий  13 - 16 июня; Византия. Греция; XIV в.; 

памятник: Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion); 10 x 13 см.; местонахождение: Англия. Оксфорд. Бодлеанская Библиотека 

(Bodleian Librry)

Άγιος Τύχων ο Θαυματουργός επίσκοπος

Βυζαντινό Μηνολόγιο τού Ιουνίου (13 - 16)  τού 14ου αιώνα μ.Χ.

 και ευρίσκεται στην Βιβλιοθήκη Bodleian στην Οξφόρδη. Αγγλία

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφαγισθέντος 

Τῆς ἐρήμου πολίτης καὶ ἐν σώματι ἄγγελος, καὶ θαυματουργὸς ἀνεδείχθης, θεοφόρε Τύχων Πατὴρ ἡμῶν· νηστείᾳ ἀγρυπνίᾳ προσευχῇ, οὐράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τοὺς νοσοῦντας, καὶ τὰς ψυχὰς τῶν πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον  

Ήχος γ', θείας Πίστεως.

Θείας έτυχες, ιερατείας, νεύσει κρείττονι εκλελεγμένος, ως θεράπων της Τριάδος επάξιος- συ γαρ των έργων εκλάμπων ταις χάρισι, την Εκκλησίαν εστήριξας θαύμασι. Τύχων Όσιε, Χριστών τον θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Минологий-Июнь (свт. Тихон и прп. Ипатий). 
Фреска церкви Благовещения. Грачаница. Косово. Сербия. Около 1318 г.

. Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους περίπου 1318 μ.Χ στον   Ι.Ν.  Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. 
Γκρατσάνιτσα. Κοσσυφοπέδιο. Σερβία.

Κοντάκιον

Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον 

Ἐν ἀσκήσει Ἅγιε, θεοφιλεῖ διαπρέψας, Παρακλήτου δύναμιν, ἐξ ὕψους καθυπεδέξω, ξόανα, καθαιρεῖν πλάνης, λαοὺς δε σώζειν, δαίμονας, ἀποδιώκειν, νόσους ἰᾶσθαι· διὰ τοῦτο σε τιμῶμεν, ὡς Θεοῦ φίλον, Τύχων μακάριε.

КРАТКОЕ ЖИТИЕ СВЯТИТЕЛЯ ТИХОНА, ЕПИСКОПА АМАФУНТСКОГО

Свя­ти­тель Ти­хон, епи­скоп Ама­фунт­ский, ро­дил­ся в го­ро­де Ама­фун­те на ост­ро­ве Кипр. Ро­ди­те­ли вос­пи­та­ли сы­на в хри­сти­ан­ском бла­го­че­стии, обу­чи­ли чте­нию свя­щен­ных книг. Со­хра­ни­лись из­ве­стия, что дар чу­до­тво­ре­ния про­явил­ся у свя­то­го Ти­хо­на еще в юно­ше­ском воз­расте. Его отец был вла­дель­цем хле­бо­пе­кар­ни и по­сы­лал сы­на про­да­вать хле­бы. Свя­той от­рок бед­ня­кам раз­да­вал хле­бы да­ром. Узнав об этом, отец раз­гне­вал­ся, но сын от­ве­тил, что чи­тал в свя­тых кни­гах, что «да­ю­щий Бо­гу сто­ри­цею при­и­мет». «Я же, – го­во­рил юно­ша, – даю Бо­гу хле­бы взай­мы» и пред­ло­жил от­цу пой­ти ту­да, где хра­ни­лись за­па­сы зер­на. Отец с изум­ле­ни­ем уви­дел, что хра­ни­ли­ще, быв­шее пу­стым, пе­ре­пол­не­но пше­ни­цей. С тех пор отец не пре­пят­ство­вал от­ро­ку раз­да­вать ни­щим хлеб....

ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΥΧΩΝΑ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ AMAPHUNTUM

Ο Άγιος Τύχων Επίσκοπος Amaphuntum, γεννήθηκε στην Amafunte στο νησί της Κύπρος. Οι γονείς έθεσε το γιο τους στη χριστιανική ευσέβεια, διδάσκονται ανάγνωση ιερών βιβλίων. Διατήρησε την είδηση ​​ότι το δώρο των θαυμάτων που εκδηλώνεται σε ακόμα Αγίου Τύχωνα στην εφηβεία. Ο πατέρας του ήταν ο ιδιοκτήτης του αρτοποιείου, και έστειλε το γιο του να πουλήσει το ψωμί. Ιερά φτωχό νεαρό άνδρα μοιράζουν ψωμί για το τιποτένιο. Την άκουσε αυτό, ο πατέρας του ήταν θυμωμένος, αλλά ο γιος απάντησε ότι είχε διαβάσει τα ιερά βιβλία ότι «ο Θεός δίνει συλλάβει στο εκατονταπλάσιο.» «Εγώ, – ο νεαρός άνδρας είπε – δίνω τον Θεό δανείζεται ψωμί» και πρότεινε τον πατέρα του στο σημείο όπου το σιτάρι ήταν αποθηκευμένα αποθέματα. Ο πατέρας ήταν έκπληξη για να δείτε ότι το κατάστημα πρώην άδειο ξεχειλίζει το σιτάρι. Από τότε, ο πατέρας μου δεν είχε αφήσει ο νεαρός μοιράζουν ψωμί στους φτωχούς.

Ένας κηπουρός πέταξε έξω από το αμπέλι, κομμένα ξερά κλαδιά. Αγίου Τύχωνα τους συγκέντρωσε, φύτεψε στον κήπο του και ζήτησε από τον Κύριο να αυτοί οι κλάδοι που ξεκίνησε και έδωσε θεραπευτική οφέλη για την υγεία ανθρώπων. Ο Θεός έκανε ιερό από την πίστη της νεολαίας. Τα υποκαταστήματα ξεκίνησαν, ο καρπός από αυτούς είχαν μια ιδιαίτερη, πολύ ευχάριστη γεύση και χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της ζωής του αγίου και μετά το θάνατό του στο κρασί για το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.

Ευσεβείς πήρε το αγόρι στην εκκλησία κλήρου, βάλτε έναν αναγνώστη, και στη συνέχεια Επίσκοπος Amaphuntum Μέμνονα τον χειροτόνησε διάκονο στο. Μετά το θάνατο του επισκόπου Μέμνονα Αγίου Τύχωνα ως γενικό αίτημα εξελέγη επίσκοπος στην Amaphuntum. Η χειροτονία οδηγήθηκε από τον Άγιο Επιφάνιο, τον Επίσκοπο της Κύπρος († 403? Μνήμη της 12ης Μαΐου).

Αγίου Τύχωνα εργαστεί σκληρά για να εξαλείψουν τα απομεινάρια του παγανισμού σε Κύπρος, κατέστρεψε ναούς και είδωλα που φυτεύτηκαν την χριστιανική πίστη. Ο άγιος ήταν ελεήμων, οι πόρτες του σπιτιού του ήταν ανοικτή σε όλους, άκουγε με αγάπη και υπηρέτησε τα αιτήματα του όλους όσους ήρθαν σ «αυτόν. Δεν φοβάται τις απειλές και βασανιστήρια, που σταθερά και άφοβα ομολόγησε την πίστη του στους Εθνικούς.

Στην υπηρεσία του Αγίου Τύχωνα δήλωσε ότι προέβλεπε τη στιγμή του θανάτου του, η οποία ακολουθείται στην 425 χρόνων.

Όνομα του Αγίου Τύχωνα Amaphuntum απολαμβάνουν βαθιά ευλάβεια στη Ρωσία. Προς τιμήν του Αγίου ναούς στη Μόσχα, Νίζνι Νόβγκοροντ, Καζάν και άλλες πόλεις. Αλλά το πιο σεβαστό άγιος στην επισκοπή Voronezh, όπου η διαδοχή ήταν τρεις αρχιερέα tezoimenityh ιεράρχης Amaphuntum: Αγίου Τύχωνα Ι (Sokolov) († 1783, η κόρη 13 του Αυγούστου), Τύχων II (Jakubowski, μέχρι το 1785) και Τύχων III (Malinin μέχρι το 1788 έτος).

ΠΛΗΡΗΣ ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΥΧΩΝΑ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ AMAPHUNTUM

Άγιος Τύχων γεννήθηκε στο νησί της Κύπρος στην πόλη Amafunte [1] από ευσεβείς γονείς – Χριστιανοί. Από πολύ μικρή ηλικία οι γονείς του μεγάλωσε στη χριστιανική ευσέβεια, είχε μάθει στην ανάγνωση τους από τα ιερά βιβλία, για τα οποία είχε εισαχθεί προς τους κληρικούς της εκκλησίας και απονεμήθηκε τη θέση του αναγνώστη εκκλησίας. Για την καθαρότητα της ζωής του, είχε κάνει μια άγιος τότε Μέμνονα, Επίσκοπος Amaphuntum, διάκονος. Όταν πέθανε, ο Επίσκοπος Μέμνων, με κοινή επιθυμία Amaphuntum Χριστιανοί εξελέγη στη θέση του, και του Αγίου Τύχωνα χειροτονήθηκε άγιο Επιφάνιο, Αρχιεπίσκοπο Κύπρος [2] .

Ενώ για το νησί της η Κύπρος ήταν ακόμη πολλά από τα έθνη, για να κρατήσει την αρχαία ειδωλολατρία.

Άγιος Τύχων του Χριστού podyal το μεγάλο έργο, στροφή μακριά από τις παγανιστικές κατοίκους Amafunta σφάλματα και οδηγώντας τους σε γνώση του Χριστού, του Θεού? σε αυτό το μεγάλο έργο του Θεού για να τον ευημερούν, διότι, από τη δύναμη των μεγάλων λεκτική ποιμνίου του διαβόλου istorgnuv, ο άγιος τον οδήγησε στο φράχτη της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, μετατρέποντας κατσίκες στο πρόβατα του Χριστού. Αγίου Τύχων κατέστρεψε επίσης γύρω από τα είδωλα Amafunta και ναοί των ειδώλων, ως το σπίτι των δαιμόνων, είχε ξεριζώσει και γκρεμίσουμε. Δικαστές ευλαβικά ανατεθεί από το κοπάδι του Κυρίου, ο Άγιος Τύχων πέθανε σε μεγάλη ηλικία. Για πολλά θαύματα του τους πραγματοποιείται όχι μόνο στη ζωή αλλά και στο θάνατο, Αγίου Τύχωνα που ονομάζεται «Θαύμα των εργαζομένων».

Από τα πολλά θαύματα του Αγίου Τύχωνα επέζησε ως τις μέρες μας, μόνο ένα μύθο σχετικά με δύο περιπτώσεις θαυματουργές δυνάμεις του [3] . Το πρώτο θαύμα το γεγονός ότι το ιερό Τύχων ακόμα στην εφηβεία, ήταν η ακόλουθη. Ο πατέρας του Αγίου Τύχωνα, η οικογένειά του που περιέχει το συκώτι και την πώληση των σιτηρών, έστειλε το γιο του να πουλήσει το ψωμί. Αγίου Τύχωνα διανέμεται επίσης ψωμί στους φτωχούς δωρεάν. Ο πατέρας του, έχοντας μάθει για αυτό, ήταν περίλυπος και θυμωμένος με το γιο του άρχισε να τον επιπλήξει για αυτό. Ευσεβείς ίδια νεαρός άνδρας είπε αυτό στον πατέρα του:

– Γιατί είσαι λυπημένος, ο πατέρας μου, σαν κάτι χαθεί; Έδωσα τα καρβέλια να δανείζουν στον Θεό, και στα ιερά βιβλία λένε: «. Ο Θεός δίνει, συλλάβει ένα εκατονταπλάσιο» – Αν δεν πιστεύετε ό, τι ειπώθηκε εκεί, ας πάμε στο στάβλο, και εκεί θα δείτε και μόνοι σας πόσο ο Θεός πληρώνει το χρέος του προς τους πιστωτές.

Έχοντας πει αυτό, πήγε με τον πατέρα του στον αχυρώνα, και όταν ήθελαν να ανοίξει την πόρτα, είδαν ότι ο χώρος που ήταν άδειο, τα πάντα είναι γεμάτη από καθαρό σιτάρι. Βλέποντας αυτό το θαύμα, ο πατέρας του Αγίου Τύχωνα πολύ έκπληκτος και να πέσει κάτω στα γόνατά τους και προσκύνησαν τον Θεό, που δίνει Τον ευχαριστώ? από την εποχή εκείνη έπαψε να είναι θυμωμένος με το γιο του και να τον αφήσει να δίνουν ψωμί στους φτωχούς, όπως ο ίδιος επιθυμούσε.

Ένα άλλο θαύμα που ιερή Τύχων, είχε ως εξής:

Σε ένα αμπέλι κηπουροί obrezyvaya ξερά κλαδιά από τα αμπέλια, τα πέταξε μακριά σαν άχρηστη. Αγίου Τύχωνα συγκεντρώθηκαν επίσης αυτά τα υποκαταστήματα, φύτεψε στον κήπο του. Προσγείωση, προσευχήθηκε στον Κύριο που έχει δώσει στα υποκαταστήματα των σταφυλιών από τα ακόλουθα τέσσερα χαρακτηριστικά: πρώτον, ξερά κλαδιά άρχισε στο έδαφος, να ριζώσει και να αναπτυχθούν? δεύτερον, να σταφυλιών μούρα υποκατάστημα αφθονούσαν? τρίτον, για να τα μούρα ήταν γλυκό και καλό για την υγεία σας? τέταρτον, στα σταφύλια όλα μάλλον να συμβαδίσει και να ωριμάσει. Όταν το πρωί του Αγίου Τύχωνα βγήκε στον κήπο, είδα ότι η προσευχή του ακούστηκε: ξερά κλαδιά άρχισε στο έδαφος και αφήστε τα νεφρά? και όταν αυτό το καλοκαίρι άρχισε να αυξάνεται, είναι αρκετά ασυνήθιστο και αφύσικο αποδείχθηκε ότι είναι πολύ εύφορο, και σε μια εποχή που άλλοι αμπελώνες ωριμάσει φρούτα και τα μούρα στους αμπελώνες του Αγίου Τύχωνα ήταν αρκετά ώριμη, ευχάριστη γεύση και είναι πολύ ευεργετική για την υγεία.

Αυτά τα σταφύλια δεν είναι μόνο στη ζωή του Αγίου Τύχων είχαν τέτοια θαυματουργές δυνάμεις, αλλά και από το θάνατο του του ήταν εύφορη και ετήσια φρούτων αυτών ωριμάζουν νωρίτερα από ό, τι σε άλλα αμπέλια, έτσι ώστε στις 16 Ιουνίου – την ημέρα της γιορτής του Αγίου Τύχωνα – σε κατάθλιψη κρασί από αυτό σταφύλια ήταν sovershaemo tTainstvo η λειτουργία της Ευχαριστίας. Ήδη δύο θαύματα δυνατόν τώρα να δούμε ότι ο άγιος Τύχων ήταν ένα θαύμα εργαζόμενος και ένας πολύ καλός υπηρέτης του Θεού. Στην υπηρεσία του Αγίου Τύχωνα αφηγείται την ιστορία, εκτός από το ότι ήξερε από πριν, προφητικά και είπαν άλλοι για το χρόνο του θανάτου του [4] .

Για τέτοια, η ιερότητα αυτού του θαύματος εργαζόμενος Τύχων είναι στον Θεό μας, η δόξα, τώρα και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν [5] .

σημειώσεις

[1] Amafunt – τώρα η πόλη Limisso στο νησί της Κύπρος.

[2] Η Άγια Θεοφάνεια – Αρχιεπίσκοπος του νησιού Κύπρος – πέθανε το 403 από τον R. Χρ?. Αυτό άγιος δοκάρια δύναμη της θείας διδασκαλίας σοφία και το χάρισμα των θαυμάτων και προφητείες. – Η μνήμη της 12ης Μαΐου του.

[3] Για περισσότερες λεπτομέρειες (όπως γράφει Αγίου Δημητρίου του Ροστόφ) του βίο και τα θαύματα του Αγίου .. Τύχων να μην έχουν διασωθεί, για την περίσταση πριν από πολλά χρόνια, και Μωαμεθανοί επιδρομές φορές πολλές εκκλησίες ήταν άδειο, έτσι ώστε ακόμα και η εκκλησία αρχεία σκότωσαν.

[4] Song 7, Art. 2 και 8, το τραγούδι, την τέχνη. 1.

[5] Αγίου Τύχωνα έζησε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Έλληνα Αυτοκράτορα Αρκάδιο (395-408 gg.), Και ο γιος του Θεοδοσίου.