ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΑΛΥΚΟΥ

Δ Ι Α Β Α Σ Τ Ε

ΜΑΡΤΥΡΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ 
ΚΟΡΝΗΛΙΟΥ ΤΟΥ ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΥ
Συμεών τοῦ Μεταφραστοῦ

( σελίδες 1293 - 1312)


DE S. CORNELIO CENTURIONE

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ Ο ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΣ

Άγιος Κορνήλιος ο Εκατόνταρχος

Ζωῆς ἀπίστου Κορνήλιον ἐξάγεις, Πιστῶν ἀπαρχὴν τῶν ἐθνῶν Χριστέ μου.

Βιογραφία Για τον Άγιο Κορνήλιο αναφέρουν οι Πράξεις των Αποστόλων (Ι, 1-13). Ήταν θεοσεβούμενος Ρωμαίος Εκατόνταρχος. Άγγελος Κυρίου του υπέδειξε να συναντήσει τον Απόστολο Πέτρο. Святой Апостол Пётр в доме Корнилия Сотника. Фреска XI века в Софийском соборе в Киеве. Ο Άγιος Απόστολος Πέτρος στο σπίτι τού Κορνήλιου τού Εκατοντάρχου.  Τοιχογραφία (Fresco) τού 11ου αιώνα μ.Χ.  στον Καθεδρικό Ιερό Ναό τής Αγίας Σοφίας στο Κίεβο. Ουκρανία Ο Κορνήλιος μεταστράφηκε στο Χριστιανισμό και δίδαξε την διδασκαλία του Χριστού στην Φοινίκη, την Κύπρο, την Αντιόχεια και την Έφεσο. Εξελέγη Επίσκοπος Σκήψης της Μυσίας. Ο ιεραποστολικός του ζήλος απέφερε πλούσιους καρπούς και πολλοί ήσαν οι ειδωλολάτρες που πίστεψαν στο Ευαγγέλιο. Κάποιοι κατήγγειλαν τον Κορνήλιο στον Έπαρχο Δημήτριο, ο οποίος τον συνέλαβε και τον οδήγησε σε ειδωλολατρικό ναό ενώπιον πλήθους, προκειμένου να θυσιάσει στα είδωλα.  Ο Κορνήλιος όχι μόνο έμεινε αμετακίνητος στην πίστη του αλλά κατάφερε με την ομολογία του να κάνει να πιστέψουν στη διδασκαλία του Ευαγγελίου η σύζυγος και ο υιός του Επάρχου. Είπε μάλιστα στο Δημήτριο ότι η οικογένειά του δεν θα πάθει κανένα κακό. Ο Έπαρχος κατάλαβε λίγο αργότερα το νόημα των λόγων αυτών, όταν έγινε μεγάλος σεισμός που ισοπέδωσε το ναό και η σύζυγος με τον υιό του βγήκαν ανέπαφοι από τα ερείπια. Разрушение языческого храма Корнилием .  Миниатюра Минология Василия II. Константинополь. 985 г. Ватиканская библиотека. Рим. Η καταστροφή του ειδωλολατρικού ναού από τον Κορνήλιο. Μινιατούρα στο Μηνολόγιο τού Βασίλειου Β. Κωνσταντινούπολη. 985μ.Χ.  (Βιβλιοθήκη τού Βατικανού. Ρώμη).    Σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση, χειροτονήθηκε Επίσκοπος τής πόλεως Σκήψης της Μυσίας από τον Απόστολο Πέτρο, εκεί όπου έγινε  και το διάσημο θαύμα της καταστροφής ενός ειδωλολατρικό ναό, όπου οι κάτοικοι ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό. Σύμφωνα με τη ζωή του ο Άγιος Κορνήλιος πέθανε σε βαθύ γήρας και τάφηκε δίπλα στην καταστραμμένο ειδωλολατρικό ναό τους. Минея - Сентябрь  (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в.  Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии. Μηναίο - Σεπτέμβριος (τεμάχιο). Εικονίδιο. Russ. Αρχές τού 17ου αιώνα,  στήν Εκκλησία  καί τό Αρχαιολογίκό Γραφείο τής Θεολογικής Ακαδημίας της Μόσχας.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ. Δικαιοσύνης διαπρέπων τοῖς ἔργοις, τὸν φωτισμὸν τῆς εὐσεβείας ἐδέξω καὶ ἀποστόλων σύμπονος ἐδείχθης ἀληθῶς· τούτοις κοινωνήσας γάρ, δι' ἐνθέων καμάτων τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκωσιν ἀνέκραξας πᾶσι· μεθ' ὧν δυσώπει σῴζεσθαι ἡμᾶς τοὺς σὲ τιμῶντας, παμμάκαρ Κορνήλιε.

Η βάπτιση του αγίου Κορνήλιου από τον απ. Πέτρο. Σκηνή από την περίφημη "Κολυμβήθρα του αγίου Βαρθολομαίου" (Βέλγιο). 

Η ορειχάλκινη κολυμβήθρα του Αγίου Βαρθολομαίου.
Ένα από τα επτά θαύματα του Βελγίου, αν και είναι πιθανόν,
τουλάχιστον με την τελευταία θεωρία των μελετητών της,

να την έχουν φτιάξει Έλληνες στη Ρώμη τον 10ο αιώνα.


ΔΙΑΒΑΣΤΕ
Είναι η ορειχάλκινη κολυμβήθρα του Αγίου Βαρθολομαίου, ένα από τα επτά θαύματα του Βελγίου, βυζαντινή;

Οι Πράξεις των Αποστόλων, κεφ. 10

῾Ο Πέτρος καὶ ὁ Κορνήλιος

Ι´\ΑΝΗΡ δέ τις ἐν Καισαρείᾳ ὀνόματι Κορνήλιος, ἑκατοντάρχης ἐκ σπείρης τῆς καλουμένης ᾿Ιταλικῆς, 2 εὐσεβὴς καὶ φοβούμενος τὸν Θεὸν σὺν παντὶ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ, ποιῶν τε ἐλεημοσύνας πολλὰς τῷ λαῷ καὶ δεόμενος τοῦ Θεοῦ διὰ παντός, 3 εἶδεν ἐν ὁράματι φανερῶς ὡσεὶ ὥραν ἐνάτην τῆς ἡμέρας ἄγγελον τοῦ Θεοῦ εἰσελθόντα πρὸς αὐτὸν καὶ εἰπόντα αὐτῷ· Κορνήλιε. 4 ὁ δὲ ἀτενίσας αὐτῷ καὶ ἔμφοβος γενόμενος εἶπε· τί ἐστι, κύριε; εἶπε δὲ αὐτῷ· αἱ προσευχαί σου καὶ αἱ ἐλεημοσύναι σου ἀνέβησαν εἰς μνημόσυνον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. 5 καὶ νῦν πέμψον εἰς ᾿Ιόππην ἄνδρας καὶ μετάπεμψαι Σίμωνα τὸν ἐπικαλούμενον Πέτρον· 6 οὗτος ξενίζεται παρά τινι Σίμωνι βυρσεῖ, ᾧ ἐστιν οἰκία παρὰ θάλασσαν. 7 ὡς δὲ ἀπῆλθεν ὁ ἄγγελος ὁ λαλῶν τῷ Κορνηλίῳ, φωνήσας δύο τῶν οἰκετῶν αὐτοῦ καὶ στρατιώτην εὐσεβῆ τῶν προσκαρτερούντων αὐτῷ, 8 καὶ ἐξηγησάμενος αὐτοῖς ἅπαντα, ἀπέστειλεν αὐτοὺς εἰς τὴν ᾿Ιόππην. 9 Τῇ δὲ ἐπαύριον ὁδοιπορούντων ἐκείνων καὶ τῇ πόλει ἐγγιζόντων ἀνέβη Πέτρος ἐπὶ τὸ δῶμα προσεύξασθαι περὶ ὥραν ἕκτην. 10 ἐγένετο δὲ πρόσπεινος καὶ ἤθελε γεύσασθαι· παρασκευαζόντων δὲ ἐκείνων ἐπέπεσεν ἐπ᾿ αὐτὸν ἔκστασις, 11 καὶ θεωρεῖ τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγμένον καὶ καταβαῖνον ἐπ᾿ αὐτὸν σκεῦός τι ὡς ὀθόνην μεγάλην, τέσσαρσιν ἀρχαῖς δεδεμένον καὶ καθιέμενον ἐπὶ τῆς γῆς, 12 ἐν ᾧ ὑπῆρχε πάντα τὰ τετράποδα τῆς γῆς καὶ τὰ θηρία καὶ τὰ ἑρπετὰ καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ. 13 καὶ ἐγένετο φωνὴ πρὸς αὐτόν· ἀναστάς, Πέτρε, θῦσον καὶ φάγε. 14 ὁ δὲ Πέτρος εἶπε· μηδαμῶς, Κύριε· ὅτι οὐδέποτε ἔφαγον πᾶν κοινὸν ἢ ἀκάθαρτον. 15 καὶ φωνὴ πάλιν ἐκ δευτέρου πρὸς αὐτόν· ἃ ὁ Θεὸς ἐκαθάρισε σὺ μὴ κοίνου. 16 τοῦτο δὲ ἐγένετο ἐπὶ τρίς, καὶ πάλιν ἀνελήφθη τὸ σκεῦος εἰς τὸν οὐρανόν. 17 ῾Ως δὲ ἐν ἑαυτῷ διηπόρει ὁ Πέτρος τί ἂν εἴη τὸ ὅραμα ὃ εἶδε, καὶ ἰδοὺ οἱ ἄνδρες οἱ ἀπεσταλμένοι ἀπὸ τοῦ Κορνηλίου διερωτήσαντες τὴν οἰκίαν Σίμωνος ἐπέστησαν ἐπὶ τὸν πυλῶνα, 18 καὶ φωνήσαντες ἐπυνθάνοντο εἰ Σίμων ὁ ἐπικαλούμενος Πέτρος ἐνθάδε ξενίζεται. 19 τοῦ δὲ Πέτρου διενθυμουμένου περὶ τοῦ ὁράματος εἶπεν αὐτῷ τὸ Πνεῦμα· ἰδοὺ ἄνδρες τρεῖς ζητοῦσί σε· 20 ἀλλὰ ἀναστὰς κατάβηθι καὶ πορεύου σὺν αὐτοῖς μηδὲν διακρινόμενος, διότι ἐγὼ ἀπέσταλκα αὐτούς.
21 καταβὰς δὲ Πέτρος πρὸς τοὺς ἄνδρας εἶπεν· ἰδοὺ ἐγώ εἰμι ὃν ζητεῖτε· τίς ἡ αἰτία δι᾿ ἣν πάρεστε; 22 οἱ δὲ εἶπον· Κορνήλιος ἑκατοντάρχης, ἀνὴρ δίκαιος καὶ φοβούμενος τὸν Θεόν, μαρτυρούμενός τε ὑπὸ ὅλου τοῦ ἔθνους τῶν ᾿Ιουδαίων, ἐχρηματίσθη ὑπὸ ἀγγέλου ἁγίου μεταπέμψασθαί σε εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ ἀκοῦσαι ρήματα παρὰ σοῦ.
23 εἰσκαλεσάμενος οὖν αὐτοὺς ἐξένισε. Τῇ δὲ ἐπαύριον ἀναστὰς ἐξῆλθε σὺν αὐτοῖς, καί τινες τῶν ἀδελφῶν τῶν ἀπὸ τῆς ᾿Ιόππης συνῆλθον αὐτῷ, 24 καὶ τῇ ἐπαύριον εἰσῆλθον εἰς τὴν Καισάρειαν. ὁ δὲ Κορνήλιος ἦν προσδοκῶν αὐτοὺς συγκαλεσάμενος τοὺς συγγενεῖς αὐτοῦ καὶ τοὺς ἀναγκαίους φίλους. 25 ῾Ως δὲ ἐγένετο τοῦ εἰσελθεῖν τὸν Πέτρον, συναντήσας αὐτῷ ὁ Κορνήλιος πεσὼν ἐπὶ τοὺς πόδας προσεκύνησεν. 26 ὁ δὲ Πέτρος αὐτὸν ἤγειρε λέγων· ἀνάστηθι· κἀγὼ αὐτὸς ἄνθρωπός εἰμι. 27 καὶ συνομιλῶν αὐτῷ εἰσῆλθε, καὶ εὑρίσκει συνεληλυθότας πολλούς,
28 ἔφη τε πρὸς αὐτούς· ὑμεῖς ἐπίστασθε ὡς ἀθέμιτόν ἐστιν ἀνδρὶ ᾿Ιουδαίῳ κολλᾶσθαι ἢ προσέρχεσθαι ἀλλοφύλῳ· καὶ ἐμοὶ ὁ Θεὸς ἔδειξε μηδένα κοινὸν ἢ ἀκάθαρτον λέγειν ἄνθρωπον· 29 διὸ καὶ ἀναντιρρήτως ἦλθον μεταπεμφθείς. πυνθάνομαι οὖν τίνι λόγῳ μετεπέμψασθέ με; 30 καὶ ὁ Κορνήλιος ἔφη· ἀπὸ τετάρτης ἡμέρας μέχρι ταύτης τῆς ὥρας ἤμην νηστεύων, καὶ τὴν ἐνάτην ὥραν προσευχόμενος ἐν τῷ οἴκῳ μου· καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ἔστη ἐνώπιόν μου ἐν ἐσθῆτι λαμπρᾷ, 31 καί φησι· Κορνήλιε, εἰσηκούσθη σου ἡ προσευχὴ καὶ αἱ ἐλεημοσύναι σου ἐμνήσθησαν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. 32 πέμψον οὖν εἰς ᾿Ιόππην καὶ μετακάλεσαι Σίμωνα ὃς ἐπικαλεῖται Πέτρος· οὗτος ξενίζεται ἐν οἰκίᾳ Σίμωνος βυρσέως παρὰ θάλασσαν· ὃς παραγενόμενος λαλήσει σοι.
33 ἐξαυτῆς οὖν ἔπεμψα πρός σε, σύ τε καλῶς ἐποίησας παραγενόμενος. νῦν οὖν πάντες ἡμεῖς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ πάρεσμεν ἀκοῦσαι πάντα τὰ προστεταγμένα σοι ὑπὸ τοῦ Θεοῦ.

῾Ομιλία τοῦ Πέτρου

34 ᾿Ανοίξας δὲ Πέτρος τὸ στόμα αὐτοῦ εἶπεν· ἐπ᾿ ἀληθείας καταλαμβάνομαι ὅτι οὐκ ἔστι προσωπολήπτης ὁ Θεός,
35 ἀλλ᾿ ἐν παντὶ ἔθνει ὁ φοβούμενος αὐτὸν καὶ ἐργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτὸς αὐτῷ ἐστι. 36 τὸν λόγον ὃν ἀπέστειλε τοῖς υἱοῖς ᾿Ισραὴλ εὐαγγελιζόμενος εἰρήνην διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ· οὗτός ἐστι πάντων Κύριος· 37 ὑμεῖς οἴδατε τὸ γενόμενον ρῆμα καθ᾿ ὅλης τῆς ᾿Ιουδαίας, ἀρξάμενον ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας μετὰ τὸ βάπτισμα ὃ ἐκήρυξεν ᾿Ιωάννης, 38 ᾿Ιησοῦν τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ, ὡς ἔχρισεν αὐτὸν ὁ Θεὸς Πνεύματι ῾Αγίῳ καὶ δυνάμει, ὃς διῆλθεν εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος πάντας τοὺς καταδυναστευομένους ὑπὸ τοῦ διαβόλου, ὅτι ὁ Θεὸς ἦν μετ᾿ αὐτοῦ· 39 καὶ ἡμεῖς ἐσμεν μάρτυρες πάντων ὧν ἐποίησεν ἔν τε τῇ χώρᾳ τῶν ᾿Ιουδαίων καὶ ἐν ῾Ιερουσαλήμ· ὃν καὶ ἀνεῖλον κρεμάσαντες ἐπὶ ξύλου. 40 τοῦτον ὁ Θεὸς ἤγειρε τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ καὶ ἔδωκεν αὐτὸν ἐμφανῆ γενέσθαι, 41 οὐ παντὶ τῷ λαῷ, ἀλλὰ μάρτυσι τοῖς προκεχειροτονημένοις ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, ἡμῖν, οἵτινες συνεφάγομεν καὶ συνεπίομεν αὐτῶ μετὰ τὸ ἀναστῆναι αὐτὸν ἐκ νεκρῶν· 42 καὶ παρήγγειλεν ἡμῖν κηρῦξαι τῷ λαῷ καὶ διαμαρτύρασθαι ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ ὡρισμένος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ κριτὴς ζώντων καὶ νεκρῶν.
43 τούτῳ πάντες οἱ προφῆται μαρτυροῦσιν, ἄφεσιν ἁμαρτιῶν λαβεῖν διὰ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ πάντα τὸν πιστεύοντα εἰς αὐτόν.

᾿Εθνικοὶ λαμβάνουν τὸ ῞Αγιον Πνεῦμα καὶ βαπτίζονται

44 ῎Ετι λαλοῦντος τοῦ Πέτρου τὰ ρήματα ταῦτα ἐπέπεσε τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον ἐπὶ πάντας τοὺς ἀκούοντας τὸν λόγον. 45 καὶ ἐξέστησαν οἱ ἐκ περιτομῆς πιστοὶ ὅσοι συνῆλθον τῷ Πέτρῳ, ὅτι καὶ ἐπὶ τὰ ἔθνη ἡ δωρεὰ τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ἐκκέχυται· 46 ἤκουον γὰρ αὐτῶν λαλούντων γλώσσαις καὶ μεγαλυνόντων τὸν Θεόν. 47 τότε ἀπεκρίθη ὁ Πέτρος· μήτι τὸ ὕδωρ κωλῦσαι δύναταί τις τοῦ μὴ βαπτισθῆναι τούτους, οἵτινες τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον ἔλαβον καθὼς καὶ ἡμεῖς;

48 προσέταξέ τε αὐτοὺς βαπτισθῆναι ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου. τότε ἠρώτησαν αὐτὸν ἐπιμεῖναι ἡμέρας τινάς.

Φώτης Κόντογλου - Ὁ Ἑκατόνταρχος Κορνήλιος. Καθαρὴ Καρδιά, Ταπεινὸ Φρόνημα

(ἀπὸ τὸ Ἀσάλευτο Θεμέλιο, Ἀκρίτας 1996)

Στὶς 13 Σεπτεμβρίου, είναι ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Κορνηλίου τοῦ Ἑκατοντάρχου. 

Ὁ Κορνήλιος στάθηκε ὁ πρῶτος ἐθνικὸς ποὺ βαφτίσθηκε καὶ γίνηκε χριστιανός, ἐνῶ πρωτύτερα ἤτανε βαφτισμένοι πολλὲς χιλιάδες Ἑβραῖοι. Ἐπειδὴ οἱ ἀπόστολοι εἴχανε ἀκόμα τὴν ἰδέα πὼς μονάχα οἱ Ἰουδαῖοι ἤτανε προσκαλεσμένοι ἀπὸ τὸν Χριστὸ γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς τους, μὲ ὅλο ποὺ εἶχε παραγγείλει πρὶν νὰ ἀναληφθεῖ, νὰ πᾶνε καὶ νὰ διδάξουνε ὅλα τὰ ἔθνη: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη». Αὐτὸ δείχνει πόσο κολλημένος εἶναι ὁ ἄνθρωπος σὲ ὅ,τι ἔμαθε, ἀφοῦ κ᾿ οἱ μαθητάδες τοῦ Χριστοῦ οἱ ἴδιοι, ἐπειδὴ ἤτανε δασκαλεμένοι ἀπὸ τὸ μωσαϊκὸ νόμο νὰ πιστεύουνε πὼς μονάχα οἱ Ἰουδαῖοι εἶναι προορισμένοι ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ σωθοῦνε, δὲν μπορούσανε νὰ καταλάβουνε πὼς γινότανε νὰ σωθοῦνε κ᾿ οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, οἱ εἰδωλολάτρες, «τὰ ἔθνη». Καὶ περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀποστόλους τὸ πίστευε ὁ Πέτρος, ποὺ ἤτανε τόσο φανατικὸς Ἑβραῖος, ὥστε νὰ θαρρεῖ πὼς δὲν μποροῦσε νὰ σωθεῖ ἄνθρωπος, ἂς γινότανε καὶ χριστιανός, χωρὶς τὴν περιτομὴ ποὺ κάνανε οἱ Ἑβραῖοι. Αὐτὲς τὶς ἰδέες εἶχε ἀκόμα ὁ ἀθῶος ἅγιος Πέτρος, καθὼς κι᾿ οἱ ἄλλοι ἅγιοι ἀπόστολοι, γιὰ τοῦτο ἔλεγε κι᾿ ὁ Χριστὸς στὸ μυστικὸ Δεῖπνο: «Ἔτι πολλὰ ἔχω λέγειν ὑμῖν, ἀλλ᾿ οὐ δύνασθε βαστάζειν ἄρτι». Ἀλλὰ ἦρθε ἡ μέρα νὰ ἀνοίξουνε τὰ μάτια τοῦ Πέτρου στὴν ἀλήθεια, γιὰ νὰ καταλάβει πὼς ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, κι᾿ ὄχι μονάχα γιὰ τοὺς Ἰουδαίους. Καὶ νὰ πῶς ἔγινε:

Ὕστερα ἀπὸ τὴν Πεντηκοστή, οἱ ἀπόστολοι ἀφοῦ φωτισθήκανε ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, σκορπίσανε, ὁ καθένας ὅπου τὸν ἔστειλε ἡ μυστικὴ προσταγή. Ὁ Πέτρος, ἀφοῦ πῆγε σὲ διάφορα μέρη τῆς Παλαιστίνης, κατέβηκε στὴ Γιάφα ποὺ τὴ λέγανε ἑλληνικὰ Ἰόππη, γιὰ νὰ κηρύξει τὸ Εὐαγγέλιο. Ἡ Γιάφα εἶναι μιὰ πολιτεία χτισμένη στὸ παραθαλάσσιο, παμπάλαια, ἀφοῦ λένε πὼς χτίσθηκε πρὶν ἀπὸ τὸν κατακλυσμό. Ἐκειπέρα λοιπὸν ζοῦσε μία κόρη καλὴ καὶ προκομμένη ποὺ τὴ λέγανε Ταβιθᾶ, δηλ. Ζαρκάδι, καὶ ποὺ τὴν ἀγαπούσανε ὅλοι γιὰ τὰ κεντήματα ποὺ ἔκανε καὶ γιὰ τὴ φρονιμάδα της. Μὰ ἀρρώστησε καὶ πέθανε. Οἱ λίγοι χριστιανοί, ποὺ ἤτανε στὴ Γιάφα, στείλανε καὶ παρακαλέσανε τὸν Πέτρο νὰ πάγει στὸ σπίτι τῆς Ταβιθᾶς. Καὶ κεῖνος πῆγε, καὶ πιάσανε καὶ κλαίγανε οἱ χῆρες ποὺ εἴχανε μαζευθεῖ στὸ σπίτι της καὶ τοῦ δείχνανε τὰ ἐργόχειρα ποὺ εἶχε κεντημένα ἡ Ταβιθᾶ. Κι᾿ ὁ Πέτρος τοὺς εἶπε νὰ βγοῦνε ἔξω καὶ γονάτισε καὶ προσευχήθηκε, κ᾿ ἡ Ταβιθᾶ ἄνοιξε τὰ μάτια της καὶ ἀνακάθισε στὸ κρεββάτι καὶ κοίταζε τὸν Πέτρο. Καὶ κεῖνος φώναξε τὶς χῆρες καὶ τοὺς χριστιανοὺς καὶ τὴν παράδωσε ζωντανὴ κ᾿ ὕστερα πῆγε στὸ σπίτι ποὺ τὸν φιλοξενούσανε. Αὐτὸ τὸ σπίτι ἤτανε κάποιου Σίμωνα ταμπάκη, χτισμένο κοντὰ στὸ παραθαλάσσιο.

Μιὰ μέρα, ὁ Πέτρος ἀνέβηκε ἀπάνω στὸ δῶμα γιὰ νὰ προσευχηθεῖ κοντὰ τὸ μεσημέρι. Καὶ σὰν νὰ πεινοῦσε λιγάκι κ᾿ ἤθελε νὰ φάγει. Κ᾿ ἐκεῖ ποὺ τοῦ ἑτοιμάζανε κάτι νὰ φάγει, ἔπεσε σὲ ἔκσταση («ἐπέπεσεν ἐπ᾿ αὐτὸν ἔκστασις»), καὶ βλέπει τὸν οὐρανὸ ἀνοιχτὸν κι᾿ ἀπὸ πάνω του κάποιο πρᾶγμα σὰν σεντόνι μεγάλο δεμένο ἀπὸ τὶς τέσσερες ἄκρες, νὰ κατεβαίνει στὴ γῆ· καὶ μέσα σ᾿ αὐτὸ τὸ σεντόνι ἤτανε ὅλα τὰ τετράποδα καὶ τὰ θηρία καὶ τὰ σερπετὰ τῆς γῆς καὶ τὰ πουλιὰ τ᾿ οὐρανοῦ. Κι᾿ ἄκουσε μία φωνὴ νὰ τοῦ λέγει: «Σήκω, Πέτρε, κᾶνε τὸ σταυρό σου καὶ φάγε». Κι᾿ ὁ Πέτρος ἀποκρίθηκε: «Ὄχι, κύριε, δὲν κάνω τέτοιο πρᾶγμα, γιατὶ ποτὲς δὲν ἔφαγα τίποτα ἀπὸ ὅσα εἶναι ἀπαγορευμένα καὶ ἀκάθαρτα». Κι᾿ ἄκουσε πάλι γιὰ δεύτερη φορὰ τὴν ἴδια φωνὴ νὰ τοῦ λέγει: «Αὐτὰ ποὺ καθάρισε ὁ Θεός, ἐσὺ μὴν τάχεις γιὰ βρωμισμένα». Κι᾿ αὐτὸ γίνηκε τρεῖς φορές, δηλαδὴ τρεῖς φορὲς κατέβηκε ἐκεῖνο τὸ σεντόνι καὶ πάλι ἀνέβηκε στὸν οὐρανὸ καὶ χάθηκε. Κι᾿ ὁ Πέτρος σὰν ἦρθε στὸν ἑαυτό του, ἀποροῦσε κι᾿ ἔλεγε μέσα στὸ νοῦ του, τί σημασία νὰ εἶχε τάχα τὸ σημεῖο ποὺ εἶδε. Καὶ δὲν μποροῦσε νὰ τὸ καταλάβει.

Τώρα ἂς πᾶμε σὲ μίαν ἄλλη πολιτεία, στὴν Καισάρεια τῆς Παλαιστίνης, ποὺ βρισκότανε στὰ βορινὰ τῆς Γιάφας, καὶ κείνη παραθαλάσσια, στὰ ριζὰ τοῦ βουνοῦ Ἑρμῶν. Ἐκεῖνον τὸν καιρὸ ἤτανε ἐπίσημη πολιτεία, κ᾿ εἴχανε ἐκειπέρα τὸ στρατόπεδό τους οἱ Ῥωμαῖοι· λιγοστοὶ Ἑβραῖοι τὴν κατοικούσανε. Ζοῦσε λοιπὸν σ᾿ αὐτὸ τὸ μέρος ἕνας Ῥωμαῖος ἀξιωματικὸς ποὺ τὸν λέγανε Κορνήλιο, ἑκατόνταρχος τῆς σπείρας τῆς λεγόμενης Ἰταλικῆς, ἄνθρωπος εὐσεβὴς καὶ φοβούμενος τὸ Θεό, μαζὶ μ᾿ ὅλο τὸ σπίτι του. Κ᾿ ἔκανε πολλὲς ἐλεημοσύνες στὸ λαό, καὶ προσευχότανε στὸ Θεὸ κάθε ὥρα. Βλέπεις ὁ καλὸς ὁ ἄνθρωπος πὼς βγαίνει σ᾿ ὅποιο μέρος κι᾿ ἂν εἶναι! Ὁ Κορνήλιος δὲν εἶχε ψεύτικη πίστη στὸ Θεό, ἀλλὰ εἰλικρινῆ καὶ γι᾿ αὐτὸ θάτανε καὶ ταπεινός, καὶ ζητοῦσε τὸν ἀληθινὸ Θεὸ μὲ πόνο ψυχῆς, μὲ ὅλο ποὺ εἶχε μάθει ἀπὸ τοὺς γονιοὺς τοῦ νάχει γιὰ θεοὺς τὰ ψεύτικα τὰ εἴδωλα. Μέσα σὲ χιλιάδες Ρωμαίους ποὺ καθόντανε στὴν Παλαιστίνη, ἕνας μονάχα, ὁ μακάριος ὁ Κορνήλιος εἶχε καθαρὴ καρδιὰ καὶ ταπεινὸ φρόνημα, γι᾿ αὐτὸ καὶ πίστευε ἀληθινὰ στὸ Θεὸ ποὺ δὲν τὸν γνώριζε, καὶ τὰ ἔργα τοῦ ἤτανε καὶ κεῖνα καλὰ καὶ κρυφὰ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, πλὴν φανερὰ στὸ Θεό. Γι᾿ αὐτὸ ὁ Θεὸς τὸν εἶδε ἀνάμεσα στοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. Γιὰ τοὺς τέτοιους καθαρόψυχους, ποὺ λατρεύουνε τὸ Θεὸ ἀπὸ τὴν καρδιά τους καὶ ποὺ τὸν γυρεύουνε χωρὶς νάχουνε ἀκούσει τίποτα γιὰ δαῦτον, εἶπε ὁ Ἡσαΐας: «ὅτι οἷς οὐκ ἀνηγγέλη περὶ αὐτοῦ, ὄψονται, καὶ οἱ οὐκ ἀκηκόασι, συνήσουσι» (Ἡσ. νβ´, 15). Μιὰ μέρα ἐκεῖ ποὺ ἔκανε τὴν προσευχή του ὁ Κορνήλιος κατὰ τὶς ἐννιὰ ὧρες τῆς μέρας, εἶδε σὲ ὅραμα, ἀλλὰ φανερά, ἕναν ἄγγελο νὰ μπαίνει στὸ μέρος ποὺ προσευχότανε καὶ νὰ τοῦ λέγει «Κορνήλιε!». Κι᾿ ὁ Κορνήλιος γύρισε καὶ τὸν κοίταξε καὶ φοβήθηκε, καὶ τοῦ εἶπε «Τί ὁρίζεις, Κύριε;» Κι᾿ ὁ ἄγγελος τοῦ εἶπε: «Οἱ προσευχές σου κ᾿ οἱ ἐλεημοσύνες σου ἀνεβήκανε σὲ μνημόσυνο μπροστὰ στὸ Θεό. Καὶ τώρα στεῖλε στὴ Γιάφα κάποιους ἀνθρώπους νὰ προσκαλέσουνε τὸν Σίμωνα ποὺ τὸν λένε Πέτρο· αὐτὸς εἶναι φιλοξενούμενος στὸ σπίτι ἑνὸς Σίμωνα ταμπάκη («οὗτος ξενίζεται παρὰ τινι Σίμωνι βυρσεῖ») ποῦναι τὸ σπίτι τοῦ κοντὰ στὴ θάλασσα». Καὶ χάθηκε ὁ ἄγγελος. Καὶ παρευθὺς ὁ Κορνήλιος φώναξε δυὸ ἀπὸ τοὺς ὑπηρέτες τοῦ κ᾿ ἕνα στρατιώτη εὐσεβῆ ἀπὸ κείνους ποὺ εἶχε στὴν ὑπηρεσία του, κι᾿ ἀφοῦ τοὺς ἐξήγησε ὅλα ὅσα εἶδε κι᾿ ἄκουσε, τοὺς ἔστειλε στὴ Γιάφα.

Τὴν ἄλλη μέρα πρὶν ἀπὸ τὸ μεσημέρι σιμώσανε στὴ Γιάφα καὶ πιάσανε καὶ ρωτούσανε ποὺ εἶναι τὸ σπίτι τοῦ ταμπάκη ποὺ κάθεται ὁ Πέτρος. Κείνη τὴν ἴδια ὥρα βρισκότανε ὁ Πέτρος ἀπάνω στὸ δῶμα τοῦ σπιτιοῦ κ᾿ εἶδε τὸ σεντόνι νὰ κατεβαίνει ἀπὸ τὸν οὐρανό, καὶ σὰν χάθηκε ἀπὸ τὰ μάτια του, συλλογιζότανε τί νάθελε νὰ τοῦ πεῖ ὁ Θεὸς μ᾿ αὐτὸ τὸ ὅραμα, καὶ δὲν μποροῦσε νὰ καταλάβει. Ἐκεῖ ποὺ καθότανε συλλογισμένος, φτάξανε ἀπ᾿ ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι κ᾿ οἱ ἀποστελάμενοι τοῦ Κορνήλιου, ρωτώντας ποὺ εἶναι τὸ σπίτι. Καὶ σὰν τοὺς τὸ δείξανε, πήγανε στὴν αὐλόπορτα («ἐπέστησαν ἐπὶ τὸν πυλώνα») καὶ φωνάξανε «Ἐδῶ κάθεται ὁ Σίμωνας ὁ Πέτρος;» Καὶ τότε ὁ Πέτρος ποὺ συλλογιζότανε τὸ σεντόνι ποὺ εἶδε, μονομιᾶς σὰν νὰ τοῦ εἶπε μία φωνή, τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο: «Νά, σὲ ζητᾶνε τρεῖς ἄνθρωποι· μὴν πεῖς πὼς εἶναι ἀλλόθρησκοι καὶ τοὺς διώξεις, ἀλλὰ νὰ ἀκούσεις τί θὰ σοῦ ποῦνε καὶ νὰ κάνεις ὅ,τι σου ζητήσουνε· γιατὶ ἐγὼ τοὺς ἔστειλα σὲ σένα. Γιὰ τοῦτο νὰ σηκωθεῖς καὶ νὰ κατεβεῖς ἀπὸ τὸ δῶμα καὶ νὰ πᾶς μαζί τους». Τότε μονομιᾶς ὁ Πέτρος κατάλαβε τί νόημα εἶχε τὸ σεντόνι ποὺ εἶδε, καὶ πὼς ἡ φωνὴ ποὺ τοῦ εἶπε νὰ φάγει καὶ νὰ πιεῖ ἀπ᾿ ὅλα τὰ ζωντανὰ ποὺ ἤτανε μέσα στὸ σεντόνι, ἤθελε νὰ τοῦ δώσει νὰ καταλάβει πὼς γιὰ τὸ Θεὸ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ποὺ ζοῦνε στὸν κόσμο ἤτανε καθαρισμένοι καὶ προσκαλεσμένοι στὴ σωτηρία τοῦ Εὐαγγελίου, κι᾿ ὄχι μονάχα οἱ Ἰουδαῖοι, ὅπως νόμιζε ὁ Πέτρος κατὰ τὸ μωσαϊκὸ νόμο. Ἂν δὲν ἔβλεπε αὐτὸ τὸ σημεῖο καὶ δὲν τοῦ τὸ ἐξηγοῦσε τὸ ἅγιο Πνεῦμα, δὲν θὰ πήγαινε στὸν εἰδωλολάτρη τὸν Κορνήλιο.

Κατέβηκε λοιπὸν κι᾿ εἶπε στοὺς τρεῖς ἀνθρώπους ποὺ χτυπούσανε στὴν πόρτα: «Ἐγὼ εἶμαι αὐτὸς ποὺ ζητᾶτε· γιὰ ποιὰ αἰτία ἤρθατε;» Καὶ κεῖνοι τοῦ εἴπανε: «Ὁ Κορνήλιος ὁ ἑκατόνταρχος, ἄνθρωπος δίκαιος καὶ φοβούμενος τὸ Θεό, ποὺ τὸν γνωρίζει ὅλο τὸ γένος τῶν Ἰουδαίων, εἶδε ἕναν ἄγγελο καὶ τοῦ παράγγειλε νὰ στείλει νὰ σὲ προσκαλέσει στὸ σπίτι του καὶ νὰ ἀκούσει λόγια του Θεοῦ ἀπὸ ἐσένα». Κι᾿ ὁ Πέτρος τοὺς εἶπε νὰ κοπιάσουνε μέσα καὶ τοὺς φιλοξένησε. Τὴν ἄλλη μέρα τὸ πρωὶ σηκώθηκε καὶ τράβηξε γιὰ τὴν Καισάρεια μαζὶ μὲ τοὺς τρεῖς Ρωμαίους καὶ πήγανε μαζί τους καὶ κάποιοι χριστιανοὶ ποὺ ἤτανε ἀπὸ τὴ Γιάφα, καὶ τὴν ἄλλη μέρα μπήκανε στὴν Καισάρεια. Κι᾿ ὁ Κορνήλιος τοὺς περίμενε μὲ πόθο, ἔχοντας μαζεμένους στὸ σπίτι τοῦ τοὺς συγγενεῖς του καὶ τοὺς πιὸ καλοὺς φίλους του. Καὶ κεῖ ποὺ ἔμπαινε ὁ Πέτρος στὸ σπίτι, ἔδραμε ὁ Κορνήλιος κ᾿ ἔπεσε στὰ ποδάρια του καὶ τὸν προσκύνησε. Κι᾿ ὁ Πέτρος τὸν σήκωσε λέγοντάς του: «Σήκω ἀπάνω· κ᾿ ἐγὼ εἶμαι ἄνθρωπος σὰν καὶ σένα». Καὶ κουβεντιάζοντας μαζί του, ἐμπῆκε μέσα κ᾿ ἧβρε μαζευμένους τοὺς συγγενεῖς καὶ τοὺς φίλους του ἑκατόνταρχου. Καὶ τοὺς εἶπε: «Ἐσεῖς γνωρίζετε πὼς εἶναι ἄνομο γιὰ κάθε Ἰουδαῖο νὰ συναναστρέφεται μὲ ἀλλόφυλο καὶ νὰ πηγαίνει στὸ σπίτι του, ἀλλὰ ὁ Θεός μου ἔδειξε νὰ μὴ λέγω ἀκάθαρτον κανέναν ἄνθρωπο. Γιὰ τοῦτο ἦρθα, χωρὶς νὰ φέρω κανένα ἀντιμίλημα στοὺς ἀνθρώπους ποὺ στείλατε νὰ μὲ φωνάξουνε. Λοιπὸν σᾶς ρωτῶ, γιὰ ποιὰ αἰτία μὲ φωνάξατε νἄρθω;» Τότες ὁ Κορνήλιος εἶπε: «Ἀπὸ τέσσερες μέρες νήστευα· καὶ στὶς ἐννιὰ ὧρες τῆς μέρας, ἔκανα τὴν προσευχή μου στὸ σπίτι μου. Καὶ νά, στάθηκε μπροστά μου ἕνας ἄνθρωπος μὲ λαμπερὸ φόρεμα, καὶ μοῦ λέγει: «Κορνήλιε, εἰσακούσθηκε ἡ προσευχή σου καὶ οἱ ἐλεημοσύνες σου βρήκανε θύμηση μπροστὰ στὸ Θεὸ· στεῖλε λοιπὸν στὴ Γιάφα καὶ προσκάλεσε τὸν Σίμωνα ποὺ τὸν λένε Πέτρο· αὐτὸς εἶναι μουσαφίρης στὸ σπίτι τοῦ Σίμωνα τοῦ ταμπάκη κοντὰ στὴ θάλασσα. Σὰν ἔρθει αὐτός, θὰ σοῦ μιλήσει». Κάνοντας λοιπὸν τὴν παραγγελία του, ἔστειλα καὶ σὲ προσκάλεσα, κ᾿ ἐσὺ καλὰ ἔκανες καὶ κόπιασες στὸ φτωχικό μας. Καὶ τώρα εἴμαστε ἐδῶ ὅλοι ἐμεῖς μπροστὰ στὸ Θεό, γιὰ νὰ ἀκούσουμε ὅλα ὅσα σὲ πρόσταξε ὁ Θεὸς νὰ μᾶς πεῖς». Κι᾿ ὁ Πέτρος ἄνοιξε τὸ στόμα τοῦ κ᾿ εἶπε: «Ἀληθινά, καταλαβαίνω πὼς δὲν κοιτάζει ὁ Θεὸς τὸν ἕναν ἄνθρωπο διαφορετικὰ ἀπὸ τὸν ἄλλον, ἀλλὰ σὲ κάθε ἔθνος, ὅποιος τὸν φοβᾶται καὶ κάνει τὸ θέλημά του, τὸν δέχεται στὴν ἀγκαλιά του. Γι᾿ αὐτό, εἶναι γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ὁ λόγος ποὺ ἔστειλε στοὺς Ἰσραηλίτες, δίνοντας τὸ εὐαγγέλιο (τὴν καλὴ τὴν εἴδηση) μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ἐμεῖς γνωρίζουμε τὸ λόγο ποὺ κηρύχθηκε σ᾿ ὅλη τὴν Ἰουδαία ἀρχίζοντας ἀπὸ τὴ Γαλιλαία, ὕστερα ἀπὸ τὸ βάφτισμα ποὺ κήρυξε ὁ Ἰωάννης, στ᾿ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ ἀπὸ τὴ Ναζαρέτ, ποὺ τὸν ἔχρισε ὁ Θεὸς μὲ Πνεῦμα ἅγιο καὶ μὲ δύναμη, καὶ ποὺ γύριζε εὐεργετώντας καὶ γιατρεύοντας ὅλους ὅσους καταδυνάστευε ὁ διάβολος, γιατὶ ὁ Θεὸς ἤτανε μαζί του. Κ᾿ ἐμεῖς εἴμαστε μάρτυρες σὲ ὅσα ἔκανε στὴν Ἰουδαία καὶ στὴν Ἱερουσαλήμ. Αὐτὸν τὸν Ἰησοῦ τὸν θανατώσανε κρεμάζοντάς τον στὸ ξύλο, μὰ ὁ Θεὸς τὸν ἀνάστησε τὴν τρίτη μέρα καὶ τὸν φανέρωσε ὄχι σ᾿ ὅλο τὸ λαό, ἀλλὰ σὲ κάποιους μάρτυρες ποὺ ἤτανε ἀπὸ πρὶν χειροτονημένοι ἀπὸ τὸ Θεό, σ᾿ ἐμᾶς, ποὺ καὶ φάγαμε μαζί του καὶ ἤπιαμε μαζί του ὕστερα ἀπὸ τὴν ἀνάστασή του ἀπὸ τοὺς νεκρούς. Καὶ μᾶς παράγγειλε νὰ κηρύξουμε στὸ λαὸ καὶ νὰ βεβαιώσουμε πὼς αὐτὸς εἶναι ὁ διορισμένος ἀπὸ τὸ Θεὸ κριτὴς ζωντανῶν καὶ πεθαμένων. Γι᾿ αὐτὸν μαρτυροῦνε ὅλοι οἱ Προφῆτες πὼς θὰ λάβει στὄνομά του συγχώρεση ἁμαρτιῶν τοῦ κάθε ἕνας ποὺ θὰ πιστέψει σ᾿ αὐτόν».

ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ

святитель Димитрий Ростовский

Жития святых

◄ Житие 779 Житие 780 Житие 781 ►

Житие священномученика Корнилия Сотника

Память 13 сентября

Вскоре после страданий Господа нашего Иисуса Христа и по воскресении и вознесении Его на небеса, в Кесарии Палестинской поселился сотник, по имени Корнилий, родом из Италии Фракийской5769. Он хотя и пребывал во тьме неверия, однако уже совершал дела света и, оставаясь еллином, был подобен христианину. Христа не знал он, но делами милосердия бессознательно почитал Его. Живя посреди развращенного мира, он был добродетелен, как свидетельствует о нем святой Лука в Деяниях: «В Кесарии был некоторый муж, именем Корнилий, сотник из полка, называемого Италийским»5770 (Деян.10:1). Бог не презрел таковых его добродетелей и благоволил просветить его светом веры и привести к познанию истины, дабы добрые дела его не покрывались мраком неверия........

Άγιος Δημήτριος Ροστόφ

Ζωές των Αγίων 

Η ζωή του Ιερομάρτυρος Κορνήλιο τού Εκατοντάρχου 

Μνήμη 13 Σεπτεμβρίου

Λίγο μετά το πόνο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και μετά την ανάστασή του και την ανάληψη στον ουρανό, ένας εκατόνταρχος, ονομάστηκε Κορνήλιος, αρχικά από την Ιταλία του Θρακικού 5769 , εγκαταστάθηκε στην Καισάρεια τον Παλαιστίνιο. Αν και βρισκόταν στο σκοτάδι της απιστίας, έκανε ήδη τα έργα φωτός και, παραμένοντας Έλληνας, ήταν σαν χριστιανός. Δεν γνώριζε τον Χριστό, αλλά τον λατρεύει ασυνείδητα με τα έργα φιλανθρωπίας. Ζώντας μέσα σε έναν διεφθαρμένο κόσμο, ήταν ενάρετος, όπως τον μαρτυρεί ο Άγιος Λουκάς στις Πράξεις: «Υπήρχε κάποιος άνθρωπος στην Καισάρεια, ο Κορνήλιος, ένας εκατόνιος από ένα σύνταγμα που ονομάζεται ιταλός» 5770 ( Πράξεις 10 : 1 ). Ο Θεός δεν περιφρονούσε εκείνους των αρετών του και ήταν ευτυχής να τον φωτίσει με το φως της πίστης και να οδηγήσει στη γνώση της αλήθειας, έτσι ώστε οι καλές του πράξεις να μην καλύπτονται από το σκοτάδι της απιστίας. 

Μόλις προσευχόταν στον Θεό στο σπίτι του, αυτός ο φόβος του Θεού σύζυγος, είδε έναν άγγελο του Θεού που του είπε ότι οι προσευχές και οι φιλανθρωπίες του έγιναν αποδεκτές από τον Θεό. Ο άγγελος τον διέταξε να στείλει 5771 στον Σιμόν, που ονομάστηκε Πέτρος, στην Ιόππα και να εκπληρώσει όσα του είπε. Αμέσως έστειλε με μια έκκληση να καλέσει τον Πέτρο. Ενώ ο απεσταλμένος Κορνήλιος πήγαινε στην Ιωπά, ο Πέτρος ανέβηκε στην κορυφή του σπιτιού την έκτη ώρα της ημέρας 5772 για να προσευχηθεί. Ένιωθε πεινασμένος αυτή τη στιγμή και μπροστά του ήταν ένα όραμα που τον ενέπνευσε να μην αποφεύγει να πάει σε έναν άπειρο, γιατί οι Εβραίοι δεν έκαναν υποτροφία με τους Εθνικούς και τους αποτρόπαιζαν. Το όραμα που εμφανίστηκε στον Πέτρο ήταν έτσι. Το σκάφος κατεβαίνει τρεις φορές από τον ουρανό, σαν ένα μεγάλο καμβά που συνδέεται σε τέσσερις γωνίες, και μια φωνή διέταξε τον Πέτρο να σφαγιάσει και να φάει τα ζώα, τα ζώα, τα ερπετά και τα πουλιά που βρίσκονταν στο σκάφος. Όταν ο Πέτρος αρνήθηκε και είπε ότι δεν είχε φάει ποτέ κάτι ακάθαρτο, η φωνή του πάλι του είπε από τον ουρανό: 

«Αυτό που ο Θεός έχει καθαρίσει, μην παραδεχτείτε ότι είναι ακάθαρτος». 

Αυτό το όραμα ήταν ένα σημάδι της έκκλησης του Κορνήλιου και άλλων Εθνών. Ο πείνας του Πέτρου σημάδεψε την πείνα που περιγράφηκε από τον προφήτη Αμών - «όχι η πείνα του ψωμιού, ούτε η δίψα για νερό, αλλά η δίψα για την ακοή των λόγων του Κυρίου» 5773 (Αμ. 8:11). Μια τέτοια πείνα ήταν στο σπίτι του Κορνήλιου και όλων των εθνικών: καθώς ο Πέτρος θέλησε το άρτο που ήταν απαραίτητο για το σώμα, έτσι ήταν ψωμί για την ψυχή. Το πλοίο, δεμένο σε τέσσερις άκρες, σήμανε την Εκκλησία του Χριστού, επιβεβαιωμένη στην πίστη από τους τέσσερις Ευαγγελιστές. Τα διάφορα ακάθαρτα ζώα, τα θηρία, τα αναρριχητικά και τα πτηνά που ήταν στο σκάφος αντιπροσώπευαν τους ειδωλολάτρες, οι οποίοι με τις χαμηλές γήινες επιθυμίες τους ήταν σαν τετράποδα ζώα, κοιτάζοντας με το πνευματικό τους μάτι μόνο στη γη, χωρίς να γνωρίζουν τις σκέψεις του ουράνιου και δεν είναι σε θέση να ψάξουν πάνω από το γήινο. ήταν θηρία με τη φρίκη τους και με δηλητηριώδη κακία - δηλητηριώδη ερπετά. από περήφανη αλαζονεία ήταν σαν τα πτηνά που αιωρούνται πολύ. Τους τάχθηκαν να σφαγιάσουν και να φάνε, δηλαδή με το αιχμηρό σπαθί του λόγου του Θεού, να σκοτώσουν τα αρχαία ειδωλολατρικά ζώα της λαγνείας και των βάναυστων τελωνείων και να τα κάνουν «ζωντανή θυσία, άγια, αποδεκτή από τον Θεό» ( Ρωμ. 12 : 1 ). Η τριπλή σύγκλιση του σκάφους σήμανε την τριπλή βύθιση του βαπτίσματος. Και όταν μια φωνή από τον ουρανό διακήρυξε ότι ήταν καθαρισμένες από τον Θεό, αυτό σήμαινε ότι ο Χριστός έχυσε το αίμα Του πλένοντας την αμαρτωλή βρωμιά, όχι μόνο για τους Ισραηλίτες, αλλά και για τους Εθνικούς. 

Όταν ο Πέτρος σκεφτόταν αυτό το όραμα και ήταν αμηχανία, ο απεσταλμένος Κορνήλιος πλησίασε στο σπίτι του και ρώτησε γι «αυτόν. Το Πνεύμα του Θεού του είπε να πάει μαζί τους χωρίς δισταγμό, έτσι ώστε να μπορούν να προστεθούν στην Εκκλησία του Χριστού οι πρώτοι ειδωλολάτρες: μετά από αυτόν άλλοι ειδωλολάτρες έπρεπε να πάνε στον Χριστό. Όταν ο Πέτρος εισήλθε στο σπίτι, ο Κορνήλιος, περιτριγυρισμένος από όλους τους συγγενείς και τους φίλους του, τον δέχτηκε με τιμή και, αφού πέθανε στα πόδια του Πέτρου, τον προσκύνησε. Τότε ο Πέτρος τον σήκωσε και είπε: 

«Γνωρίζετε ότι δεν είναι κατάλληλο για έναν Εβραίο να εισέλθει σε αλλοδαπούς και να έχει κοινωνία μαζί τους. Ωστόσο, ο Θεός μου αποκάλυψε ότι κανένα άτομο δεν πρέπει να ονομάζεται κακό ή ακάθαρτο. Γι «αυτό ήρθα σε σας χωρίς δισταγμό, και τώρα ρωτώ γιατί με τηλεφώνησε σε σας; 

Ο Κορνήλιος του είπε λεπτομερώς πώς είδε τον άγγελο και τι άκουγε από αυτόν και του ζήτησε να τον διδάξει πώς να επιτύχει τη σωτηρία. Αλλά ο Πέτρος, ανοίγοντας το στόμα του, άρχισε να του κηρύττει για τον Ιησού Χριστό, ότι ήταν Θεός στη σάρκα, ότι ζούσε στη γη με ανθρώπους, διδάχτηκε και καθοδηγούσε τους στο μονοπάτι που οδηγούσε στη Βασιλεία των Ουρανών και δημιούργησε πολλά σημάδια και θαύματα, θεραπεύοντας όλες τις ασθένειες και αναστήνοντας νεκρή λέξη. Τότε ο Πέτρος μίλησε για το πώς ο Χριστός υπέφερε και πέθανε οικειοθελώς και στη συνέχεια αναστήθηκε για να απελευθερώσει τον άνθρωπο από τα βάσανα και τον ανέστησε από τον θάνατο, δίνοντάς του αιώνια ζωή - ότι θα κρίνει τους ζωντανούς και τους νεκρούς, ότι όλοι οι προφήτες το μαρτυρούν, και ότι όλοι όσοι πιστεύουν στο όνομά Του θα λάβουν την άφεση των αμαρτιών. Όταν ο Πέτρος μίλησε αυτό, το Άγιο Πνεύμα, εμπνέοντας τα λόγια του στις καρδιές εκείνων που άκουσαν, τους οδήγησε στην πίστη και ο Κορνήλιος βαφτίστηκε με όλο το σπίτι του. Ήταν ο πρώτος από τους Εθνικούς που πίστευε στον Κύριό μας Ιησού Χριστό και, αφού έλαβε το βάπτισμα, άφησε τα πάντα και πήγε μετά τον Πέτρο, ο οποίος τον έκανε επίσκοπο. Περνώντας μέσα από διάφορες χώρες με τον Πέτρο και άλλους ιεροκήρυκες, δούλεψε με ζήλο, κηρύττοντας τον Χριστό. Όταν ο Πέτρος, μαζί με τον Τιμόθεο και τον Κορνήλιο, ήταν στην πόλη της Εφέσου, γνώριζαν ότι η ειδωλολατρία ήταν ιδιαίτερα ισχυρή στην πόλη του Σκεπτικού 5774 και σκέφτηκαν ποιοι από αυτούς πήγαν εκεί για κήρυγμα . Χτύπησαν παρτίδες που έπεσαν στον Κορνήλιο και ο ίδιος, καλώντας τη βοήθεια του Θεού, πήγε βιαστικά σε αυτή την πόλη. Ζούσε ένας πρίγκιπας, ο Δημήτρης, ένας φιλόσοφος που μελετούσε την ελληνική σοφία, που μισούσε τη χριστιανική πίστη, λάτρευε τους θεούς των παγανιστών και κυρίως του Απόλλωνα και του Δία. Μόλις έμαθε την άφιξή του στην πόλη Κορνήλιο, ο πρίγκιπας τον έστειλε αμέσως και του ρώτησε: «Από πού ήρθε και γιατί ήρθε εδώ;» 

Ο Κορνήλιος απάντησε: 

«Είμαι ο δούλος του Ζωντανού Θεού, ήρθα εδώ όπως σας έστειλε να σας καλέσω από το βαθύ σκοτάδι της άγνοιας, να ασβέστη το φως της αλήθειας και να ρίξω μια καθαρή ακτίνα γνώσης στην ψυχή σας. 

Το ίδιο, χωρίς να καταλάβει τίποτα από τα λόγια του Κορνήλιου, έγινε θυμωμένος και είπε με μανία: 

«Σ «ρωτάω ένα πράγμα, και μου μιλάς για κάτι άλλο». Ορκίζομαι από τους θεούς, αν δεν απαντήσετε σε κάθε ερώτησή μου, τότε δεν θα χαρώ το γηρατειό σας και δεν θα ντρέπομαι για τις γκρίζες τρίχες σας. Λοιπόν, πείτε μου: ποιος υπηρετείτε και γιατί ήρθατε εδώ; 

Ο Κορνήλιος είπε: 

«Αν θέλετε να μάθετε για την υπηρεσία μου, τότε μάθετε ότι είμαι εκατόνταυρος. όταν άκουσα για σας ότι εσείς και η σύζυγός σας και όλοι οι κάτοικοι της περιοχής σας έπεσε σε μεγάλο λάθος, τότε ήρθες για να σας σώσω από τη δαιμονική αυταπάτη, να καθοδηγήσετε το αληθινό μονοπάτι και να συμφιλιώσετε με τον Ένας Ζωντανό Θεό που έκανε τον ουρανό και τη γη και όλα είναι. 

Σ «αυτό το Δημήτριο είπε: 

«Βλέπω ότι είσαι κατάθλιψη από τα γηρατειά, και σε φαντάζομαι για τα προχωρημένα σου χρόνια. σταματάει να λέει ψέματα? Ελάτε στους θεούς μας και τους λατρεύετε. Αν δεν θέλετε να το κάνετε αυτό, τότε ξέρετε ότι θα σας βάλω σε θλιβερό μαρτύριο και όχι θεό, αλλά οι θεοί μου θα σας παραδώσουν από τα χέρια μου. 

«Ο Θεός μου», απάντησε ο Κορνήλιος, «δεν μπορεί μόνο να με κρατήσει ασφαλές και απαλλαγμένο από κάθε κακό και να με παραδώσει από τα χέρια των ανθρώπων, αλλά και να καταστρέψω τους θεούς σου και να συντρίψω τις χαραγμένες εικόνες τους στη σκόνη και ελπίζεις απελπιστικά να τους φέρεις να τον ξέρεις». Δεν θα κλίνω ποτέ τους δαίμονες και τις εικόνες χωρίς ψυχές τους. Διότι γράφεται: «Οι θεοί που δεν δημιούργησαν τον ουρανό και τη γη θα εξαφανιστούν» ( Ιερεμία 10 : 11 ). Και πάλι: «Εγκαινιάζετε τον Κύριο τον Θεό σας και τον υπηρετείτε μόνο» ( Ματθαίος 4:10 ). Ήρθα εδώ για να σας μετατρέψω σε μετάνοια και [ότι] απελευθερώθηκαν από την παγίδα του διαβόλου, που τους έβαλε με το θέλημά του « ( 2 Τιμόθεο 2:26 ). 

Ο πρίγκιπας είπε τότε: 

«Ορκίστηκα από τους θεούς μου ότι δεν θα σας αποζημιώσω, αλλά θα φέρω το θλιβερό θρήνος αν δεν προσφέρετε θυσίες στους θεούς». 

«Ποιοι θεοί σκοπεύετε να θυσιάσετε;» Ερωτηθείς ο Κορνήλιος. 

Και ο πρίγκιπας είπε: 

«Φέρτε τη θυσία στον Απόλλωνα και τον Δία.» 

Ο Κορνήλιος είπε τότε: 

«Δείξε μου τους θεούς σου». 

Ο πρίγκιπας ήταν ευχαριστημένος, σκέφτοντας ότι θέλησε να υποκύψει, και τον οδήγησε στο ναό του Diya. 

Πίσω από αυτούς ήρθε ο λαός, θέλοντας να δούμε πώς ο Κορνήλιος θα λάτρευε είδωλα. Όταν έφτασαν στο ναό, όλα πήγαν εκεί - ο πρίγκιπας και ο Κορνήλιος και άλλοι, ανάμεσα στους οποίους ήταν η σύζυγος του πρίγκιπα, ο Evanfius και ο γιος του, το όνομά του από τον πατέρα του Δημητριάδη. Μπαίνοντας στον ναό του ειδώλου, ο Κορνήλιος γύρισε το πρόσωπό του στα ανατολικά του 5775 και, παραπονώντας τα γόνατά του στο έδαφος, προσευχόταν έτσι: 

«Θεέ, μια καταπληκτική γη και στρέφοντας τα βουνά σε αβύσσες στη θάλασσα!» Έχεις σπάσει τον Βαάλ με το χέρι του Δανιήλ, το φίδι πέταξε και αφού έκλεισε το στόμα των λιονταριών, κράτησες τον δούλο σου χωρίς βλάβη ( Δαν. 14 ). Και τώρα ρίχνετε τα είδωλα αυτά και τους αφήνετε να ξέρουν Τους ισχυρούς σας μυς! 

Προσεύνοντας έτσι, ο άγιος έφυγε από το ναό. Μαζί με αυτόν ήρθε ο πρίγκηπας Δημήτριος και όλοι οι άνθρωποι συγκεντρώθηκαν εδώ. Ο Evanfia παρέμεινε με το Δημητριάν μέσα στον ναό. Και ξαφνικά, άρχισε ξαφνικά ένας σεισμός, ο ναός με είδωλα έπεσε και οι θεοί που περίμεναν οι παγανιστές σπάστηκαν στη σκόνη, η σύζυγος του πρίγκιπα και ο γιός της μπλοκαρίστηκαν από τους πεσμένους τοίχους. Ολόκληρος ο λαός τρομοκρατήθηκε, βλέποντας την πτώση του ναού, ο πρίγκιπας δεν γνώριζε ότι η σύζυγός του και ο γιος του ήταν καλυμμένοι με τοίχους. 

Χαίροντας με τη δύναμη του ζωντανού Θεού, ο Κορνήλιος είπε στον πρίγκιπα: 

«Πού είσαι τώρα, πρίγκιπας, οι μεγάλοι σου θεοί;» 

Το ίδιο, γεμάτο με μανία, είπε: 

«Πείτε μας, μάγος, με ποια ξόρκια ρυθμίσατε την πτώση του ναού και τους θεούς μας;» 

Και άρχισε να συμβουλεύει τους ξαδέλφους του, πώς να καταστρέψει τον Κορνήλιο. 

Η μέρα ήταν ήδη μειωμένη προς το βράδυ και άρχισε να έρχεται ο ήλιος, γιατί δεν υπήρχε χρόνος για τον βασανισμό του Κορνήλιου. Ο πρίγκιπας τον διέταξε να δεσμεύσει τα χέρια και τα πόδια του, και σε μια τέτοια κατάσταση να τον κρεμάσει στη φυλακή, έτσι ώστε να κρεμάσει όλη τη νύχτα μέχρι το πρωί. Το πρωί ο πρίγκιπας ήθελε να τον βασανίσει σκληρά και να τον σκοτώσει. Όταν ο άγιος μεταφέρθηκε στη φυλακή και εκεί, με εντολή του ταλαιπωρητή, κρεμάστηκε με δεσμευμένα χέρια και πόδια, ένας από τους δούλους του, ονομάστηκε Ταλέφων, έτρεξε στον πρίγκιπα και είπε: 

- Κύριε! η ερωμένη μου και ο μοναδικός σας γιος πέθαναν σε ένα ναό που έπληξε τον σεισμό. 

Ο πρίγκηπας Δημήτριος, ακούγοντας αυτό, έριξε τα ρούχα του 5776 και έκαιγε πικρά. Φώναξε μαζί του και τους πρεσβυτέρους της πόλης, ενώ άλλοι τον παρηγορούσαν. Αλλά ποιος θα μπορούσε να τον παρηγορήσει σε τέτοια θλίψη που αισθάνθηκε στην καρδιά του στις ειδήσεις για τον ξαφνικό θάνατο της συζύγου και του γιου του; 

Τότε ο πρίγκιπας είπε στους συνεργάτες του: 

«Πήγαινε και διάσπαρτα τις πέτρες του νεκρού ναού, βρες τα οστά της αγαπημένης μου συζύγου και του αγαπημένου μου γιου και τα φέρτε σε μένα». 

Λέγοντας αυτό, πάλι έκαιγε πικρά. Εκείνη την εποχή ο αρχηγός των ιερέων Βαρβάτ βγήκε βιαστικά σε αυτόν και είπε: 

«Άκουσα τις φωνές της συζύγου και του γιου σου, οι οποίοι από τη μέση των πεσόντων τοίχων αναφώνησαν:» Μεγάλος είναι ο χριστιανικός Θεός: Αυτός μας έσωσε ζωντανούς από τον τρομερό θάνατο από το χέρι του δούλου του Κορνήλιου. Ζητήστε από αυτόν τον άγιο άνθρωπο να μας βγάλει από εδώ και ότι δεν θα χάσουμε εδώ. Γιατί βλέπουμε τα θαυμαστά θαύματα του Θεού του και ακούμε τις φωνές αγγέλων που τραγουδούν: «Δόξα στον Θεό στο ύψιστο και ειρήνη στη γη, καλή θέληση προς τους ανθρώπους» ( Λουκάς 2:14 ). 

Ακούγοντας αυτό από τη Βαρβάτα, ο πρίγκιπας έτρεξε γρήγορα με όλους τους συνεργάτες του στον δούλο του Θεού στη φυλακή και τον βρήκε ελεύθερο-περπατώντας εκεί: ένας άγγελος του Κυρίου τον άφηνε από τη δουλεία. Και ο πρίγκιπας έπεσε στα πόδια του Κορνήλιου, λέγοντας: 

«Μεγάλη, Κορνήλιος, ο Θεός σου, που κρατά τον σύζυγό μου και το γιο μου σε ένα νεκρό ναό». Σας προσεύχομαι, σκλάβος του Θεού, να έρθετε και να τον οδηγήσετε από εκεί: εγώ, με όλους τους συνεργάτες μου, πιστέψτε με τον Χριστό τον Σταυρωμένο, τον οποίο κηρύττετε. 

Ο Άγιος Κορνήλιος πήγε μαζί τους στο ναό του παγιδευμένου είδωλου και, ανυψώνοντας τα μάτια του στον ουρανό, είπε: 

«Κύριε Θεό της δύναμης, που » κοιτάζει τη γη και τρέμει « ( Ψαλμός 103 : 32 ), στο πρόσωπό σας λιώνουν τα βουνά και στεγνώνουν τις άβυσες! Ακούστε, Κύριε, τις προσευχές των φυλακισμένων, απομακρύνετε από τα ερείπια του Έβαν και μην απομακρύνετε τα πρόσωπα του γιου της, αλλά λάβετε υπόψη τους για χάρη του όνομά σας. 

Όταν προσευχόταν έτσι, ξαφνικά άνοιξε ένα μέρος όπου ο Εβάνιος και ο γιος του φυλακίστηκαν μεταξύ των πεσόντων τοίχων και οι δύο εξήλθαν χωρίς αλλοιώσεις, δοξάζοντας τον Θεό. Όλοι όσοι ήταν εκεί και είδαν αυτό το θαυματουργό θαύμα αναφώνησαν: 

«Μεγάλος είναι ο χριστιανικός Θεός!» 

Ο Δημήτριος βαφτίστηκε με τη γυναίκα του, γιο και με όλο το σπίτι του. Δύο εκατόν εβδομήντα επτά άλλοι πολίτες βαφτίστηκαν μαζί του. Ο Άγιος Κορνήλιος έζησε εδώ και πολύ καιρό στην πόλη αυτή, εξαλείφοντας τα αγκάθια της απιστίας από τις καρδιές των ανθρώπων και διαλύοντας τους σπόρους της ευσέβειας. Σύντομα γύρισε προς τον Χριστό όλη την πόλη και ένας σεβαστός σύζυγος, που ονομάστηκε Eunomius, έβαλε εκεί πρεσβύτερο. Έχοντας ζήσει σε πολύ μεγάλη ηλικία και πλησίασε το θάνατο που είχε μάθει εκ των προτέρων, προσευχόταν σοβαρά, ετοιμάζοντας τον εαυτό του για τον Κύριο. Συγκεντρώνοντας στον εαυτό του όλους εκείνους τους οποίους μετασχημάτισε από τον παγανισμό στον Χριστιανισμό , τους δίδαξε να παραμένουν στην πίστη και να αγαπούν και να εξασκούν σε όλες τις αρετές, επιτυγχάνοντας την εκπλήρωση των εντολών του Κυρίου. Μετά από πολλές διαλέξεις, άκουσε μια φωνή από τον ουρανό: 

«Κορνήλιο!» πηγαίνετε σε με, γιατί «το στέμμα της δικαιοσύνης» είναι έτοιμο για σας ( 2 Τιμόθεο 4 : 8 ). 

Ακούγοντας αυτό, ο Κορνήλιος άρχισε αμέσως να προσεύχεται και, γονατιστή, είπε: 

«Κύριε Θεό μας!» Μου επέτρεψες να κρατήσω πίστη, να εκτελέσω ένα κατόρθωμα και να νικήσω τους συνεταιρισμούς. Σας ευχαριστώ για όλα! Αλλά εγώ σας ζητώ, Κύριε, από το ιερό ύψος σας στους δούλους σας, και να τους υποχωρήσετε. επιβεβαιώστε τους με πίστη, ενισχύστε τις πράξεις, βοηθήστε τους στην εκπλήρωση των ιερών εντολών σας, έτσι ώστε να δοξάζουν συνεχώς το ιερό σας όνομα σήμερα και για πάντα και πάντα. 

Και όταν ο καθένας είπε: «Αμήν», έδωσε το πνεύμα του με χαρά στα χέρια του Κυρίου, που τον κάλεσε στον ουρανό. 

Ο πρίγκηπας Δημήτρης και η σύζυγός του, ο Ευαφία, γιος του Δημητρίου 5777 , πρεσβύτερος του Εινομιού και όλων των πιστών, φώναξαν για πολύ καιρό πάνω στον πατέρα και τον δάσκαλό τους. φωτίζοντας κεριά και τραγουδώντας τραγούδια κηδεία, έθαψαν το σώμα του με τιμή κοντά στον πεσμένο ναό του Ντιβιέ. Και κάθε μέρα, οι πιστοί, που έρχονταν στον τάφο του, θυμιάστηκαν και προσευχόταν και από τον τάφο των άρρωστων του δόθηκαν πολλές θεραπείες. 

Πέρασαν πολλά χρόνια και όλοι οι συγχρόνοι των γεγονότων που περιγράφηκαν αναχώρησαν στον Κύριο. Οι επόμενες γενιές έμειναν άγνωστες στον τόπο όπου θάφτηκαν τα λείψανα του Αγίου Κορνήλιου, γιατί γύρω από τον τάφο του μεγάλωναν αγκάθια και πυκνό θάμνο και κανένας δεν γνώριζε τον πολύτιμο θησαυρό που φυλάσσεται εκεί. Μια μέρα έγινε ο επίσκοπος της πόλης της Τρωάς, 5778 , ο Σιλουάνου. Ο Άγιος Κορνήλιος του φάνηκε τη νύχτα σε ένα όνειρο και είπε: 

- Για πολύ καιρό μένω εδώ, και κανείς δεν με έχει επισκεφτεί. 

Ο επίσκοπος, ξυπνημένος από τον ύπνο, ήταν έκπληκτος σε αυτό που είδε και αναρωτιόταν ποιος τον είχε φανεί. Την επόμενη νύχτα ο άγιος φάνηκε ξανά σε αυτόν και είπε: 

«Είμαι εκατόν εκατό Κορνήλιο, τα λείψανα μου βρίσκονται σε ένα αγκάθι θάμνο, που αυξάνεται κοντά στο μέρος όπου κάποτε στέκεται ο ναός του Diya». Μπορείτε να χτίσετε μια εκκλησία για μένα κοντά στον τόπο που ανήκε στο Δημήτρη. τότε ο τόπος ονομάζεται Pandohium 5779 και πολλά σώματα πιστών και άγιων αδελφών είναι θαμμένα πάνω του. 

Το επόμενο πρωί ο επίσκοπος είπε για το όραμά του προς τον κληρικό του και πήγε με όλους σε εκείνη τη χαλίκη, την οποία ο άγιος τον έδειξε σε ένα όραμα. Προσεύχνοντας, άρχισαν να σκάβουν τη γη και σύντομα βρήκαν την κιβωτό που περιείχε τα λείψανα του Αγίου Κορνήλιου ολόκληρα και άφθαρτα από τα οποία έβγαινε ένα εξαιρετικό άρωμα και όλοι ήταν πολύ ευχαριστημένοι με την απόκτηση ενός τέτοιου μεγάλου θησαυρού. Ο επίσκοπος παρέμεινε σε δυσκολία σχετικά με την εκκλησία, την οποία του διέταξε να χτίσει έναν άγιο, επειδή δεν είχε τα χρήματα που χρειάζονταν για την οικοδόμηση μιας εκκλησίας. Ωστόσο, ακόμη και σε αυτό το θέμα, ο Άγιος Κορνήλιος δεν δίστασε να βοηθήσει τον επίσκοπο. Την επόμενη νύχτα εμφανίστηκε σε έναν ευσεβή και πολύ πλούσιο άνθρωπο, που ονομάστηκε Eugene, και τον διέταξε να δώσει στον επίσκοπο Siluanu τόσα χρήματα που θα χρειαζόταν για να χτίσει μια εκκλησία. Ο Ευγένιος ανέφερε επίσης το όραμά του στον επίσκοπο και του έδωσε ό, τι χρειαζόταν, μετά την οποία η εκκλησία χτίστηκε και διακοσμήθηκε με κάθε λαμπρότητα. Όταν ήλθε η ώρα για τη μεταφορά των έντιμων κειμηλίων από το βράχο στην νεοϊδρυθείσα εκκλησία, πολλοί πιστοί συγκεντρώθηκαν μαζί με τους επίσκοπους Siluan και Eugene, κρατώντας στα χέρια τους τα κεριά που είχαν ριχτεί. Ο επισκόπος με τον κλήρο άρχισε να τραγουδάει «Τρισαγιών», καθώς η κιβωτός ξαφνικά σηκώθηκε και μεταφέρθηκε με αόρατα χέρια στην εκκλησία. από τους ανθρώπους κανείς δεν τόλμησε να τον αγγίξει. Βλέποντας ότι η κιβωτός κινείται από μόνη της, όλοι ήταν έκπληκτοι και τρομοκρατημένοι, και με ένα στόμα κροταλισμένο: 

- Άγιος, Άγιος, Άγιος, Κύριος των δυνάμεων, που μας δείχνει δύναμη και θαύματα μέσα από τον σκλάβο του Κορνήλιου! 

Συνέβη εκεί εκείνη την εποχή και πολλοί απίστοιχοι, που, βλέποντας αυτό το θαύμα, πίστευαν στον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Όταν έφτασαν όλοι στην εκκλησία και μπήκαν σε αυτό, στάθηκαν εκατέρωθεν, θέλοντας να δουν πώς θα κινούνται η κιβωτό με λείψανα και πού θα είναι. Κινούσε ευθεία στο βωμό, στη δεξιά πλευρά. Ο επίσκοπος ήθελε να το τοποθετήσει στο εσωτερικό του βωμού, αλλά κανείς δεν μπορούσε να μετακινήσει την κιβωτό από τον τόπο όπου έγινε ο ίδιος. Και πολλά θαύματα έγιναν εκείνη την εποχή και στη συνέχεια από τα ιερά και θαυμαστά λείψανα του αγίου του Θεού. Μετά το θάνατο του επίσκοπου Σιλουάν, ο τόπος του έλαβε ο Φιλόστοργος, ο οποίος έπεισε έναν εικονιστή με την ονομασία Encratia να ζωγραφίσει ολόκληρη την εκκλησία με ιερές εικόνες και κυρίως να φροντίσει να γράψει την εικόνα του ίδιου του Αγίου Κορνήλιου. Ο εικονογράφος, αφού άρχισε να ζωγραφίζει την εικόνα του Αγίου Κορνήλιου, δεν μπόρεσε να απεικονίσει το πρόσωπό του και αρκετές φορές πλύθηκε ό, τι έγραψε στην εικόνα, αισθάνθηκε ότι δεν μπορούσε να γράψει το πρόσωπο του αγίου πολύ ευγενικά. Ο Enkratii έχασε την ψυχραιμία του - προφέγοντας βλάσφημα λόγια εναντίον του αγίου, τον άφησε με την εικόνα και, σκοπεύοντας να γράψει κάτι άλλο στο τείχος της εκκλησίας, ανέβηκε στη σκάλα, αλλά γλίστρησε έπεσε κάτω και έτσι μελανιασμένος που έμοιαζε σαν νεκρός. Όσοι ήταν στην εκκλησία τον πήραν, τον πήραν στο σπίτι και έβαζαν σε ένα κρεβάτι μόλις ζωντανό και ανίκανοι να μιλήσουν ακόμα και μια λέξη. Γύρω από το στόμα του ήταν ορατά σκουλήκια, από τα οποία μερικοί σέρνουν, άλλοι έσκαψαν από το στόμα του. Αυτή ήταν μια τιμωρία γι «αυτόν που τόλμησε να εκφωνήσει βιασύνη εναντίον του αγίου με τα χείλη του. Ωστόσο, όπως ο ίδιος ο Κύριος, έτσι οι ιεροί υπηρέτες Του δεν είναι θυμωμένοι στο τέλος και δεν είναι πάντα αγανακτισμένοι.Για το πρωί αυτός που έφερε τη γυναίκα και το γιο του να ζήσουν Δημήτριο των κατεστραμμένων τοίχων, και ήρθε Enkratiyu και τον πήρε από το χέρι σηκωμένο να κομοδίνο του, σαν από τον ύπνο, και έγινε αόρατος. Enkraty ακριβώς αισθάνονται υγιείς, έσπευσε στην εκκλησία του Αγίου και έπεσε στην εύλογη κιβωτό, η οποία στηριζόταν θεραπευτική δύναμη του Κορνήλιου, με δάκρυα ζήτησε συγχώρεση για αδικίες του και ευχαρίστησε τον άγιο για το γεγονός ότι είχε έλεος σε αυτόν και θεραπεύτηκε από την ασθένεια όταν ήταν ήταν κοντά στο θάνατο. Διπλό όφελος που λαμβάνει ο άγιος φαινόμενο ζωγράφος: είχε θεραπευτεί από την ασθένεια και να μάθετε τι ήταν το πρόσωπο ενός αγίου. Μετά από αυτό ζωγράφισε την εικόνα του Αγίου Cornelius, όπως είδε το φαινόμενο, και δόξασαν το Θεό του Χριστού, με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα δοξάζεται για πάντα. Αμήν. 

5769 Περιοχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στο βόρειο-ανατολικά της Μακεδονίας. Επί του παρόντος Θράκης με την επωνυμία της Ρουμανίας.

5770 Καισάρεια - η μεγαλύτερη πόλη στην Παλαιστίνη, στη Μεσόγειο Θάλασσα, όπου έμεινε τα ρωμαϊκά εισαγγελέων. Σπείρα Πλάγια - σύνταγμα, που αποτελείται από φυσικές Ρωμαίους.

5771 Ιόππη (μετάφραση από τα εβραϊκά σημαίνει: μια όμορφη, υπερυψωμένη θέση) - η αρχαία φοινικική πόλη, με την κατάκτηση της γης της επαγγελίας κληρονόμησε την φυλή του Δαν, που βρίσκεται στη Μεσόγειο Θάλασσα σε ένα λόφο στις νότιες πεδιάδες της άνθη Σαρόν, σε 12 ώρες από την Ιερουσαλήμ. Αυτή η πόλη ήταν πάντα ένα πολύ σημαντικό λιμάνι και εμπορία υπερήφανοι? τώρα - Γιάφα.

5772 Οι Εβραίοι συνταξιοδοτήθηκαν συνήθως για να προσευχηθούν στο πάνω δωμάτιο, τοποθετημένοι στην οροφή του σπιτιού (το γένος του μεζανιού μας). Ο Πέτρος παρέμεινε στην κορυφή κάτω από τον ανοιχτό ουρανό. Η έκτη ώρα αντιστοιχεί στη δωδέκατη ημέρα. 

5773 Ie. την επιθυμία να ακούσουμε το αληθινό δόγμα του Θεού και τη σωτηρία. 

5774 Η πόλη στη δυτική Μικρά Ασία της Μυσσίας. 

5775 Οι αρχαίοι Χριστιανοί προσεύχονταν, στρέφοντας προς τα ανατολικά, από όπου ανάγεται ο ήλιος, που ήταν το σύμβολο του Ήλιου της Αλήθειας - του Χριστού. 

5776 Οι αρχαίοι έσκαψαν τα ρούχα τους ως ένδειξη θλίψης. 

5777 Και οι τρεις υπέφεραν για τον Χριστό και κατατάσσονται ως άγιοι. η μνήμη τους γιορτάζεται στις 11 Σεπτεμβρίου. 

5778 Troas - μια περιοχή της αρχαίας πόλης της Τροίας, στη δυτική Μικρά Ασία της Μυσσίας. Ο επίσκοπος του Troas Siluan πέθανε το 425. 

5779 Ελληνική ονομασία για το ξενώνα.