που έφεραν οι μικρασιάτες από απέναντι στη Μυτιλήνη....
...βρίσκεται στο ομώνυμο παρεκκλήσιο
στο πάρκο του Αγίου Ευδοκίμου στη Μυτιλήνη)
Τὸν θεῖον Εὐδόκιμον, ᾧ βίος γέλως, Τὸ θεῖον εὐδόκησεν ἐκστῆναι βίου. Δέχνυται Εὐδόκιμον πρώτῃ τάφος ἐν τριακοστῇ. | |||
Βιογραφία Ο Όσιος Ευδόκιμος γεννήθηκε στη Καππαδοκία και έδρασε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Θεόφιλου (829 - 842 μ.Χ.). Οι γονείς του Βασίλειος και Ευδοκία ήταν άνθρωποι πλούσιοι και ευσεβείς. Η ορθόδοξη οικογένειά του τον ανέθρεψε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου και γρήγορα ο Ευδόκιμος διακρίθηκε για το ήθος και τις αρετές του. Ο ηθικός βίος του και η φιλάνθρωπη δράση του εκτιμήθηκαν από τον αυτοκράτορα Θεόφιλο, ο οποίος τον διόρισε στρατοπεδάρχη της Καππαδοκίας αρχικά και αργότερα όλης της αυτοκρατορίας. Κατά την τέλεση των καθηκόντων του ο Ευδόκιμος ήταν πάντα δίκαιος και ταπεινόφρων, ενώ δεν σταμάτησε στιγμή να επιδίδεται στο φιλάνθρωπο έργο του. Праведный Евдоким Каппадокиянин Фреска конца XIII века в монастыре Протат на Афоне. Иконописец Мануил Панселин. Άγιος Ευδόκιμος ο Καππαδόκης Τοιχογραφία (Fresco) τού τέλους του 13ου αιώνα μ.Χ. στον Ιερό ναό Κοιμήσεως τής Θεοτόκου στο Πρωτάτο. Καρυές. Άγιον Όρος. έργο τού αγιογράφου Μανουήλ Πανσέληνου. Ενώ βρισκόταν στο 33ο έτος της ηλικίας του ο Ευδόκιμος προσβλήθηκε από βαριά σωματική ασθένεια. Όταν παρέδωσε το πνεύμα του στο Κύριο, η χριστιανική κοινότητα βυθίστηκε σε θλίψη και ενταφίασε το τίμιο σώμα του ευλαβώς. Κατά την Ανακομιδή το Ιερό Λείψανο του Οσίου Ευδοκίμου βρέθηκε «φαιδρόν καί ἀνθηρόν, χαριέστατον μέ ὅλους τούς χαρακτῆρας, μέ τά ἐνδύματα ἀνέπαφα» και μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, την 6η Ιουλίου 831 μ.Χ. Δεν είναι γνωστό πότε και κάτω από ποιες συνθήκες το Λείψανο διαλύθηκε.
| |||
Ἀπολυτίκιον
Κοντάκιον Св. Евдоким. Фреска 1546 год. церкви свт. Николая. Монастырь Ставроникита. Афон. Феофан Критский и Симеон. Άγιος Ευδόκιμος ο Καππαδόκης Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1546 μ.Χ. στο Παρεκκλήσιο τού Αγίου Νικολάου τής Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα. Αγίου Όρους έργο τών αγιογράφων Θεοφάνη τού Κρητός και τού Συμεών Святой Праведный Евдоким Каппадокиянин. Фреска монастыря Григориат на Святой Горе Афон. Άγιος Ευδόκιμος ο Καππαδόκης Τοιχογραφία (Fresco) τής Ιεράς Μονής Γρηγορίου. Αγίου Όρους Святой Праведный Евдоким Каппадокиянин. . Фреска.1527 г. Метеоры (Николай Анапафса). Феофан Критский Άγιος Ευδόκιμος ο Καππαδόκης Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1527 μ.Χ. στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Αναπαυσά στα Μετέωρα έργο τού αγιογράφου Θεοφάνη τού Κρητός Κάθισμα Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ. Εὐδοκιμήσας ἀγαθαῖς ἐργασίαις, ἐδοκιμάσθης ὡς χρυσὸς ἐν καμίνῳ, τοῖς πειρασμοῖς Εὐδόκιμε ἀοίδιμε· ὅθεν μετὰ θάνατον, ἀναβλύζεις πλουσίως, θαύματα ὡς νάματα, καὶ νοσήματα παύεις, ὑπὲρ ἡμῶν ἀεὶ ἐκδυσωπῶν, ὅπως πταισμάτων συγχώρησιν λάβωμεν. Святой Праведный Евдоким Каппадокиянин. Frescă din veacul al XIV- lea de la Mănăstirea Decani din Kosovo, Serbia Άγιος Ευδόκιμος ο Καππαδόκης Τοιχογραφία (fresco) τοῦ 14ου αἰώνα μ.Χ. στήν Ἱερά Μονή Βισόκι Ντέτσανι στό Κόσσοβο (Κοσσυφοπέδιο) Σερβία Святой Праведный Евдоким Каппадокиянин. Фреска . 1314 год. церкви Святых Иоакима и Анны в Студенице, Сербия Άγιος Ευδόκιμος ο Καππαδόκης Τοιχογραφία (fresco) τοῦ έτους 1314 μ.Χ. στον Ιερό Ναό τών Αγίων Ιωακείμ και Άννα τής Ιεράς Μονής Στουντένιτσα. Σερβία. Святой Праведный Евдоким Каппадокиянин. Фреска 1316 - 1318 годы церкви Св. Георгия в Старо Нагоричино,. Иконописцы Михаил Астрапа и Евтихий. Άγιος Ευδόκιμος ο Καππαδόκης. Τοιχογραφία (Fresco) μεταξὐ τῶν ετών 1316 - 1318 μ.Χ. στην Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο Staro Ναγκορίτσανε (Staro Ναγκορίτσανε, Staro Nagoričino) που είναι ένα χωριό τού κράτους τών Σκοπίων , στο βόρειο τμήμα της χώρας., από τους Αγιογράφους Μιχαήλ Αστραπά και τον Ευτύχιο Евдоким Каппадокиянин, прав. и Иулитта Кесарийская (Каппадокийская), мц. (31 июля) Менологий 30 июля - 1 августа Византия. Греция; XIV в.; памятник: Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion); 10 x 13 см.; местонахождение: Англия. Оксфорд. Бодлеанская Библиотека (Bodleian Library) Астрапа и Евтихий. Άγιος Ευδόκιμος ο Καππαδόκης. Μηνολόγιο 30 Ιουλίου - 1 Αυγούστου Βυζαντινή Μηνολόγιο τού 14ου αιώνα μ.Χ. Τώρα ευρίσκεται στην Αγγλία. Οξφόρδη. Bodleian Βιβλιοθήκη (Bodleian Library) Μεγαλυνάριον Εὐδόκιμος πέφηνας τῷ Θεῷ, ἐν δικαιοσύνῃ, τὸν σὸν βίον διαδραμών· ὃ λαθὼν γὰρ ἔσχες, ἐγνώσθη μετὰ τέλος, Εὐδόκιμε θεόφρον, πρὸς θείαν αἴνεσιν. Минея - Июль (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии. Μηναίο - Ιούλιος (τεμάχιο). Εικονίδιο. Russ. Αρχές τοῦ 17ου αιώνα στήν Εκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεολογικής Ακαδημίας της Μόσχας. Св. Евдоким.. Миниатюра. Афон (Иверский м-рь). Конец XV в. C 1913 года в Российской Публичной (ныне Национальной) библиотеке в Санкт-Петербурге. Άγιος Ευδόκιμος. Μικρογραφία. Όρος (Iver μοναστήρι). Το τέλος του 15ου αιώνα στο ρωσικό Δημόσιο (σήμερα Εθνική) Βιβλιοθήκη στην Αγία Πετρούπολη. Ο Άγιος Ευδόκιμος, ο θαυμαστός, έζησε κατά τους χρόνους του βασιλιά Θεοφίλου του Εικονομάχου (829-842 μ.Χ.) και καταγόταν από την Καππαδοκία. Ο πατέρας του Βασίλειος και η μητέρα του Ευδοκία ήταν ευσεβείς Χριστιανοί και τον ανέθρεψαν «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου». Είχαν πολλά πλούτη και ήταν ένδοξοι και περιφανείς, διότι ο πατέρας του έφερε το αξίωμα του πατρικίου. Ο Ευδόκιμος, αν και καταγόταν από τόσο ξακουστό γένος, δοξαζόταν περισσότερο και θαυμαζόταν για τις αρετές του και τα χαρίσματά του. Παρά το γεγονός ότι ήταν νέος ένδοξος και αξιωματούχος, από γονείς ευγενείς μέσα στην κοινωνία, ωστόσο διαβιούσε ζωή ενάρετη και με άκρα σωφροσύνη, αντιτασσόμενος στα κελεύσματα του πονηρού. Όσον αφορά τη μόρφωσή του, ο ίδιος ευλογημένος από το Θεό, καταγινόταν αδιαλείπτως στην ανάγνωση των θείων Γραφών και ευφραινόταν η τρισόλβια ψυχή του, ακολουθώντας το: «ὡς γλυκέα τῷ λάρυγγί μου τὰ λόγια σου Κύριε, ὑπὲρ μέλι καὶ κηρίον ἐν τῷ στόματί μου». Η κύρια απασχόλησή του ήταν να πηγαίνει στους ιερούς Ναούς, να ακούει τις ιερές ακολουθίες και τα θεία λόγια. Ιδιαίτερα και μετά φόβου αγωνιζόταν να γίνει «Ναός καθαρός Θεού ζώντος», όπως λέει και ο Απόστολος των Εθνών Παύλος. Πολλές φορές τον παρακινούσαν οι συνομήλικοί του να πηγαίνουν σε διασκεδάσεις και απολαυστικές διατριβές, αλλά ο αοίδιμος Άγιος Ευδόκιμος μόνη ευχαρίστηση και τρυφή είχε τη μελέτη των ψυχωφελών βιβλίων. Η σωφροσύνη και η καθαρότητα, η τιμιότερη όλων των άλλων αρετών, η οποία κάνει ισάγγελο τον άνθρωπο χαρακτήριζαν τον Ευδόκιμο, τόσο που μπορούσε να λέει ότι: «Ποτὲ δὲν ἠκολούθησεν ἡ καρδία μου εἰς τὸν ὀφθαλμόν μου». Το σπουδαιότερο είναι ότι αποφάσισε ο πάνσεμνος να μη βλέπει γυναικείο πρόσωπο καθόλου, όσο θα βρισκόταν στην παρούσα ζωή. Έτσι εκτός της μητέρας του, άλλη γυναίκα ή παρθένα ούτε κοίταξε στο πρόσωπο, ούτε μίλησε. Ήταν επίσης ελεήμων, τόσο ώστε να τρέφεται η ψυχή του από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ακόμα και αυτά που είχε ανάγκη για να ζήσει, τα χάριζε στους φτωχούς. Όχι μόνο χρήματα, αλλά και ό,τι άλλο χρειάζονταν. Βοηθούσε τόσο πολύ τους ενδεείς, ώστε και αν ακόμη ήταν ανάγκη να πουληθεί ως σκλάβος ο ίδιος για να ελευθερωθεί άλλος, θα το έπραττε με χαρά. Διότι ήξερε ο μακάριος ότι ο καρπός της αγάπης είναι η ελεημοσύνη. Για αυτό ήθελε και έγινε αληθινός πατέρας των ορφανών, κυβερνήτης των χηρών, ενδυμασία των γυμνών, χορτασμός των πεινασμένων, παρηγοριά των λυπημένων. Λόγω των αρετών του αξιώθηκε να τιμηθεί από το βασιλιά Θεόφιλο με το αξίωμα του «Κανδιδάτου». Διορίστηκε στρατοπεδάρχης της Καππαδοκίας και έπειτα των Χουρσιανών. Όμως ως φρόνιμος οικονόμος δε μεταχειριζόταν τη θέση του για να αποκομίσει τιμή και δόξα. Αντίθετα ήταν ταπεινός, όλη δε η επιμέλεια η φροντίδα του ήταν στο να κυβερνά μικρούς και μεγάλους με οσιότητα και δικαιοσύνη, για αυτό και αποκλήθηκε δίκαιος. Και ήταν έτοιμος να θυσιάζει και την ψυχή του για τον υπήκοό του. Ο Άγιος Ευδόκιμος υπήρξε τέλειος Χριστιανός. Άνθρωπος της ορθής πίστης και της θυσίας. Στην αγάπη του πλησίον αμίμητος, για την οποία απέφευγε τον εγωισμό και την καταλαλιά. Ο ίδιος φυλασσόταν από την κατάκριση και εμπόδιζε και τους άλλους να κατακρίνουν και να λυπούν τον πλησίον. Δίδασκε ακόμη ότι ο καθένας πρέπει να μάθει περισσότερο να ακούει, παρά να μιλά. Με την άψογη αυτή διαγωγή του χρημάτισε σκεύος εκλογής και δάσκαλος και με λόγια και με έργα. Τύπος και παράδειγμα και ζώσα εικόνα σε εκείνους, οι οποίοι τον συναναστρέφονταν, μέχρι το τέλος της παρούσας ζωής. Κοιμήθηκε οσιακά στην Καππαδοκία, αφού έζησε τριάντα τρία χρόνια, νέος στην ηλικία, αλλά πρεσβύτατος στη σύνεση και τη γνώση. Όταν γνώρισε το τέλος του ο δίκαιος Ευδόκιμος δεν ταράχτηκε, γιατί όλη του η ζωή ήταν μια μελέτη θανάτου. Αυτό που τον λυπούσε ήταν ότι η μητέρα του ήταν μακριά και δε θα βρισκόταν κοντά του στην αναχώρησή του για τους ουρανούς. Όταν πλησίασε η τελευταία ώρα ήρθαν πολλοί άνθρωποι να τον επισκεφθούν, αφού τους μίλησε για τη μνήμη και το μυστήριο του θανάτου, τους όρκισε στο Θεό να τον ενταφιάσουν με τα ίδια ενδύματα, που φορούσε. Κατόπιν έκανε νεύμα και αφού βγήκαν όλοι έξω, άρχισε να προσεύχεται προς το Θεό, λέγοντας: «Κύριε ὁ Θεός μου, καθὼς δὲν ἠθέλησα ἔτι ζῶν νὰ φανῆ ἡ πολιτεία μου, οὕτω παρακαλῶ καὶ ἡ τελευτή μου νὰ γίνη χωρὶς καμμίαν χάριν, οὔτε νὰ θαρρήση τίς, ὅτι σοι εὐηρέστησα». Έπειτα λέγοντας το «εἰς χεῖρας σου παραδίδω Κύριε τὸ πνεῦμα» ανήλθε η ψυχή του στους ουρανούς το έτος 829 μ.Χ. Οι γονείς του λυπήθηκαν όταν έμαθαν για την κοίμηση του Αγίου, ωστόσο παρηγορούνταν με τα θαύματα που έκανε. Η μητέρα του φλεγόμενη από το πάθος της φιλοτεκνίας, δεν υπολόγισε το μακρινό ταξίδι, ούτε συλλογίστηκε τους κόπους και τους κινδύνους της οδοιπορίας, αλλά κίνησε με μεγάλη προθυμία και πήγε στον τάφο του αγιοτάτου παιδιού της. Βλέποντας εκεί το πλήθος που προσερχόταν με ευλάβεια και τα θαύματα που γίνονταν από το ιερό εκείνο μνήμα, όπου δαιμονιζόμενοι και από άλλα πάθη πάσχοντες θεραπεύονταν ταχύτατα, έπεσε και αγκάλιασε τον τάφο του γιου της με δάκρυα στα μάτια. Συγκλονισμένη συνέπλεξε το θρήνο για την απώλεια μαζί με τον έπαινο για το Άγιο παιδί της. Όταν σήκωσαν την πλάκα από το μνήμα και έβγαλαν έξω τη λάρνακα, όπου κειτόταν το ιερό λείψανο, δεκαοχτώ μήνες μετά την κοίμηση του Αγίου, φάνηκε το θαύμα. Το λείψανο δεν είχε υποστεί καμία αλλοίωση ή μεταβολή. Το πρόσωπο ήταν άφθαρτο και δεν είχε επέλθει σήψη σε κάποιο μέρος του σώματός του. Αντίθετα το πρόσωπο ήταν φαιδρό, χαριέστατο με όλους τους χαρακτήρες αμετάβλητους. Ακόμα και τα ενδύματά του είχαν παραμείνει αναλλοίωτα και άφθαρτα. Επιπλέον το σώμα και τα ενδύματα ανέδιδαν μια θαυμάσια ευωδία. Εκείνη τη στιγμή βρισκόταν στο σημείο ένας Ιερομόναχος, με το όνομα Ιωσήφ, ο οποίος έλαβε το ιερό λείψανο για να το σηκώσει όρθιο. Μόλις το αγκάλιασε στάθηκε όρθιο, σαν να ήταν ζωντανό. Εκείνος από το φόβο του έπεσε μπροστά στα πόδια του Αγίου και τον παρακαλούσε, σαν να ήταν εν ζωή να αφήσει να πάρουν τα ενδύματά του για ευλογία. Έτσι άρχισε πρώτα και αφαίρεσε το χιτώνα και του φόρεσε άλλον. Έπειτα έβγαλε από τα πόδια του εκείνα, που φορούσε, με τόση ευκολία, ώστε φαινόταν σαν να βοηθούσε και ο ίδιος ο Άγιος σε αυτό. Ύστερα, αφού έντυσε το ιερό σκήνωμα κανονικά, το τοποθέτησε με σεβασμό δοξάζοντας με τους παρευρεθέντες το Θεό «τὸν δοξάζοντα τοὺς Αὐτὸν ἀντιδοξάζοντας». Μόλις φανερώθηκε το άφθαρτο σώμα του Αγίου Ευδοκίμου έφριξαν οι δαίμονες και έφευγαν «ὡς ὑπὸ ἀστραπῆς διωκόμενοι», καθώς το είδαν «ἐν δόξῃ ἁγιότητος ἀπαστράπτον». Η μητέρα του Αγίου θέλησε να μεταφέρει το ιερό λείψανο στην Κωνσταντινούπολη, όμως οι εντόπιοι δεν το επέτρεψαν. Μετά από καιρό ο Ιερομόναχος Ιωσήφ έκλεψε το θησαυρό, χωρίς να τον πάρουν είδηση οι εντόπιοι. Ωστόσο φανερώθηκε από το μύρο που έσταζε και τα θαύματα που γίνονταν καθοδόν. Θαυματουργώντας ο αοίδιμος Άγιος αποδόθηκε στους γονείς του ως δώρο πολύτιμο. Και η θεοφιλής μητέρα του με πολύ πόθο έφτιαξε αργυρή θήκη για το ιερό λείψανο, το οποίο κατέθεσε στον περικαλλή Ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου στην Κωνσταντινούπολη, που είχε κτίσει νωρίτερα και όπου έγινε η μετακομιδή την 6η Ιουλίου. Και εκεί γίνονταν καθημερινά πολλά θαύματα. Τόση μεγάλη χάρη έλαβε ο Άγιος Ευδόκιμος από το Θεό για την υπερβολική δικαιοσύνη και ελεημοσύνη του. Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του την 31η Ιουλίου. Πηγή υλικού Βίοι Αγίων, Ο Άγιος Ευδόκιμος, Έκδοση Ορθοδόξου Ιδρύματος «Απ. Βαρνάβας» КРАТКОЕ ЖИТИЕ ПРАВЕДНОГО ЕВДОКИМА КАППАДОКИЯНИНАПраведный Евдоким, уроженец Каппадокии (Малая Азия), жил в IХ веке в царствование императора Феофила (829–842). Он был сыном благочестивых христиан Василия и Евдокии, знатных родом и известных императору. Праведная жизнь святого Евдокима целиком была направлена на угождение Богу и помощь ближним. Дав обет безбрачия и целомудрия, он избегал разговоров с женщинами и не смотрел на них; только со своей матерью, которую глубоко чтил, он вел душеполезные беседы.... ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΕΥΔΟΚΙΜΟΥ KAPPADOKIYANINAΔίκαιος Yevdokim, που γεννήθηκε στην Καππαδοκία (Μικρά Ασία), έζησε τον ένατο αιώνα, κατά τη βασιλεία του αυτοκράτορα Θεόφιλου (829-842). Ήταν ο γιος του ευσεβών χριστιανών Βασίλη και της Ευδοκίας, ευγενή από τη γέννηση και το περίφημο αυτοκράτορας. Ο δίκαιος ζωή του αγίου Ευδοκίμου επικεντρώνεται εξ ολοκλήρου παρακαλώντας το Θεό και βοηθώντας τους άλλους. Έχοντας δώσει όρκο αγαμίας και της αγνότητας, απέφυγε συζήτηση με τις γυναίκες και δεν τα βλέπω? Μόνο με τη μητέρα του, ο οποίος είναι βαθιά σεβαστός, ήταν εποικοδομητικό συνομιλία. Για μια ενάρετη ζωή ο αυτοκράτορας διόρισε Αγίου Ευδοκίμου χάρακα περιοχή Harsianskoy. Στην εκπλήρωση των καθηκόντων του ως υπουργός του Θεού, ένας δίκαιος Yevdokim διαχειρίζονται τους ανθρώπους και θα τους κρίνει δίκαια και με ταπεινότητα, τη φροντίδα για τους φτωχούς, ορφανά και χήρες, ήταν ένας υπερασπιστής της προσβεβλημένος. Προσωπική χριστιανική κατορθώματα που κουβαλούσε στο μυστικό, ήταν γνωστά μόνο στον Θεό. άψογη Yevdokim ζωή του ευχαριστούσε τον Θεό, και ο Κύριος τον κάλεσε σε 33 ετών. Ξαπλωμένος στο νεκροκρέβατό του, ο άγιος Yevdokim κληροδότησε να θέσει τον εαυτό του σε ένα φέρετρο με τα ρούχα στα οποία θα βρει το θάνατο. Στη συνέχεια βάζουμε όλα έξω από το δωμάτιο και ζήτησε από τον Κύριο στην προσευχή, μέχρι το τέλος του κανείς δεν είδε, κανείς δεν είδε μυστικό κατορθώματά του κατά τη διάρκεια της ζωής του. Επιτρέπονται τον έθαψαν, όπως ο ίδιος τους διέταξε. Αμέσως μετά το θάνατο των δικαίων Ευδοκίμου από τον τάφο των θαυμάτων του άρχισε να συμβεί, πολλοί από τους αρρώστους είχαν επουλωθεί, η φήμη του τα υπέροχα θεραπείες αυξάνεται. Μετά από 18 μήνες από την Κωνσταντινούπολη, όπου, μετά το θάνατο του αγίου μεταφέρθηκε στους γονείς του, η μητέρα του ήρθε να προσκυνήσουν τα λείψανα του Αγίου Ευδοκίμου. Διέταξε να αφαιρέσει την πέτρα, σκάβουν τη γη, για να ανοίξει το φέρετρο, και ο καθένας είδε το πρόσωπο ενός αγίου, φωτεινό ως ένα ζωντανό, δεν είναι ανέγγιχτη από τη φθορά. Μεγάλη άρωμα ήρθε από αυτόν.Το φέρετρο με τα λείψανα μεταφέρονται από το έδαφος επάνω. Άγιος ντυμένος με νέα ρούχα. Η μητέρα ήθελε να πάρει τα λείψανα του γιου της στην Κωνσταντινούπολη, αλλά harsianskie κάτοικοι δεν επιτρέπεται να πάρει ακριβό για αυτούς ιερό. Αλλά μετά από λίγο Ιερομόναχος Ιωσήφ, ο οποίος έζησε και υπηρέτησε στον τάφο του αγίου, αλλά πήρε τα λείψανα του αγίου στην Κωνσταντινούπολη Ευδοκίμου. Εκεί τοποθετήθηκαν σε ασημένια λάρνακα στην εκκλησία της Παναγίας, χτισμένη δίκαιοι γονείς. ΠΛΗΡΗΣ ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΕΥΔΟΚΙΜΟΥ KAPPADOKIYANINAΟ άγιος δίκαιος Ευδοκίμ γεννήθηκε στην Καππαδοκία το 4938 , γιος των ευσεβών γονέων του Βασιλείου και της Ευδοκίας. Επί Θεοφίλου 4939 υπηρέτησε στο στρατό και διακρίθηκε από ενάρετη ζωή, τηρώντας επιμελώς όλες τις εντολές του Θεού και παραμένοντας στη νηστεία και την εγκράτεια, καθώς και στην προσευχή και στη μετάνοια για τις αμαρτίες. Ασχολούμενος με επιμέλεια με την ανάγνωση και τη μελέτη θείων βιβλίων, έδινε γενναιόδωρη ελεημοσύνη σε φτωχούς, φτωχούς, ορφανά και χήρες, έκανε καλό σε εκκλησίες και μοναστήρια και, δείχνοντας άφθονο έλεος σε όλους, διαφύλαξε άψογα την παρθενική του αγνότητα. Ήταν τόσο αγνός που ποτέ δεν επέτρεψε στον εαυτό του να μιλήσει σε γυναίκες ή να τις κοιτάξει. Δεν επέτρεπε ούτε σε γυναίκες να τον επισκεφτούν, εκτός από τη μητέρα του, την οποία σεβόταν ως γιο και με την οποία μιλούσε. Σε όλες τις κουβέντες, κρατούσε τον εαυτό του από άσκοπες κουβέντες και άσκοπες κουβέντες, προτιμώντας τη σιωπή από την πολυλογία. απέφευγε εκείνους που τους αρέσει να μιλάνε άπραγοι και ανόητοι. ψέματα, συκοφαντίες και κάθε καταδίκη, όχι μόνο να πει, αλλά ούτε να ήθελε να ακούσει, στολίζοντας την ψυχή του με κάθε είδους αρετές. Ανάμεσα στις κουβέντες, τη σύγχυση και τη φασαρία του κόσμου, μπορούσε κανείς να τον κοιτάξει σαν κρίνο ανάμεσα σε αγκάθια ή χρυσάφι στη φωτιά, καθόλου ταλαιπωρημένο από κοσμικούς πειρασμούς και παθιασμένες επιθυμίες. Για τις αρετές του ήταν αγαπητός και σεβαστός από όλους και ήταν γνωστός και στον βασιλιά, ο οποίος τον έκανε αρχηγό του συντάγματος της Καππαδοκίας και τον έστειλε στη χώρα του Τσαρσιάν το 4940 για να κυβερνήσει τον λαό. Χρησιμοποιώντας τη δύναμή του κυβέρνησε με καλοσύνη και πλήρη δικαιοσύνη, ώστε στη ζωή του να είναι δίκαιος και ενώπιον του Θεού και ενώπιον των ανθρώπων. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ή να μιλήσει για τις κρυφές ενάρετες πράξεις του, παρά μόνο ο παντογνώστης Θεός, που δοκιμάζει τις καρδιές και τις σκέψεις μας, στον οποίο αυτός ο ευλογημένος και δίκαιος άνθρωπος εργάστηκε με όλη του την καρδιά και την ψυχή και, αφού Τον ευαρέστησε πλήρως, αναπαύθηκε εν ειρήνη. νεαρά χρόνια: ήταν μόλις 33 ετών από τη γέννησή του. Η Γραφή εκπληρώθηκε πάνω του: «Έχοντας επιτύχει την τελειότητα σε σύντομο χρονικό διάστημα, συμπλήρωσε πολλά χρόνια. γιατί η ψυχή του ήταν ευάρεστη στον Κύριο» ( Σοφ. 4:13–14 ). Παρόλο που δεν στάθηκε στα γκρίζα μαλλιά του γήρατος, ξεπέρασε πολλούς πρεσβυτέρους στην τελειότητα μιας ενάρετης ζωής, γιατί το θεοσεβούμενο γήρας δεν μετριέται με τον αριθμό των χρόνων: τα ευσεβή γκρίζα μαλλιά είναι σοφία, και το γήρας είναι το καθαρή ζωή ενός ενάρετου συζύγου. Αν κάποιος φτάσει σε μια τέτοια ηλικία, δεν χρειάζεται να μείνει για πολλά χρόνια σε έναν μάταιο και ασήμαντο κόσμο, και επιθυμεί «να χωριστεί και να είναι με τον Χριστό» ( Φιλ. 1:23 ).). Έχοντας φτάσει σε τέτοια ηλικία, ο Άγιος Ευδοκίμ πέθανε, αν και ήταν νέος σε χρόνια. Ευαρέστησε τον Θεό, και ο Θεός τον αγάπησε, γι' αυτό τον πήραν από τους αμαρτωλούς και τον συνέλαβαν, για να μην διαστρεβλώσει το μυαλό του η κακία και η κολακεία να παραπλανήσει την ψυχή του (πρβλ. Σολ. 4:1-20) Πώς επήλθε ο θάνατός του, περίπου Αυτό αναφέρθηκε από τους παρευρισκόμενους μαζί της. Όταν αυτός, ξαπλωμένος στο άρρωστο κρεβάτι του, πλησίασε την ώρα του θανάτου, κάλεσε το σπιτικό του και τους κληροδότησε με όρκο ότι, μετά την αναχώρηση της ψυχής του, δεν θα εξετάσουν ούτε θα πλύνουν το σώμα του και θα τον έθαβαν στο ίδιο ρούχα και εκείνες τις μπότες που ήταν πάνω του, και έτσι τον έβαζαν στο φέρετρο. Έπειτα, διατάζοντας όλους να βγουν έξω και να κλείσουν τις πόρτες, έκανε μια προσευχή, την οποία κάποιοι άκουσαν από την πόρτα. Στην προσευχή του ζήτησε να μην είναι ορατός ο θάνατός του, όπως και η ζωή του, που περιείχε μυστικά κατορθώματα, δεν ήταν γνωστή σε κανέναν. Αφού ευχαρίστησε τον Θεό για όλα, είπε τελικά: «Στα χέρια Σου, Κύριε, παραθέτω το πνεύμα μου » και άφησε το σώμα και πήγε στον Κύριο. Η οικογένειά του τον έθαψε όπως τους είχε κληροδοτήσει. Ο Κύριος, θέλοντας να δοξάσει τον άγιο Του και να δείξει μετά τον θάνατό του τι αγιότητα ήταν η ζωή του, έδωσε στα δοξασμένα λείψανά του θαυματουργή χάρη, μέσω της οποίας γινόταν η θεραπεία των πάσης φύσεως ασθενειών. Πρώτα απ' όλα, κάποιος άνθρωπος ονόματι Ηλίας, που είχε μέσα του ακάθαρτο πνεύμα και υπέφερε πολύ από αυτό, λίγο καιρό μετά την ανάπαυση και την ταφή του Αγίου Ευδοκίμ, καταδιωκόμενος και βασανισμένος από δαίμονα, ήρθε στον τάφο των δικαίων. άνδρας. Μόλις τα πόδια του άγγιξαν το φέρετρο, αμέσως, σαν καμένο από φωτιά, το ακάθαρτο πνεύμα φώναξε δυνατά και, ρίχνοντας τον άνθρωπο στο φέρετρο, βγήκε από αυτό και τράπηκε σε φυγή, οδηγημένο από τις προσευχές του δικαίου. Οι άνθρωποι, βλέποντας αυτό, άρχισαν να φέρνουν και να φέρνουν τους αρρώστους τους και να τους ξαπλώνουν σε εκείνο το φέρετρο. και όλοι έλαβαν γρήγορη θεραπεία. Γι' αυτό τιμήθηκε ο Άγιος Ευδοκίμ φτιάχνοντας τάφο και ανάβοντας λύχνο. Η φήμη των θαυμάτων του απλώθηκε παντού, και πολλοί άρχισαν να συρρέουν κοντά του. Όσοι έπασχαν από διάφορες ασθένειες λάμβαναν θεραπεία, είτε με αλείφωμα με λάδι από λυχνάρι είτε με εφαρμογή χώματος που είχε αφαιρεθεί από τον τάφο στα πονεμένα σημεία. Μια γυναίκα έφερε το παιδί της, του οποίου τα χέρια ήταν χαλαρά, ακίνητο, σαν νεκρό. Μόλις άλειψε τα χέρια του παιδιού της με λάδι από το ιερό καντήλι, αμέσως γιατρεύτηκε και άρχισε να εργάζεται σωστά με τα χέρια της. Παρομοίως, ένας άλλος νεαρός φέρθηκε, εξασθενημένος από τα πόδια του, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να περπατήσει ή να σταθεί. όταν άλειψαν τα νεκρά του πόδια με το ίδιο λάδι από το λυχνάρι, το αγόρι συνήλθε αμέσως και άρχισε να περπατάει και να πηδά δοξάζοντας τον Θεό. Μια γυναίκα, που είχε μια οδυνηρή πληγή στο σώμα της, ήρθε και, παίρνοντας χώμα από τον τάφο του αγίου, την ανακάτεψε με νερό ή καλύτερα με δάκρυα και την έβαλε στην πληγή σαν επουλωτικό γύψο και την ίδια μέρα θεραπεύτηκε πλήρως. Η φήμη των θαυμάτων του Αγίου Ευδοκίμ έφτασε στην Κωνσταντινούπολη, όπου ζούσαν ακόμη οι γονείς του, που είχαν μετακομίσει εδώ από την Καππαδοκία. Η μητέρα του από το Βυζάντιο ήρθε στη χώρα των Χαρσίων και, βλέποντας το φέρετρο του γιου της και μια μεγάλη συγκέντρωση ανθρώπων που συρρέουν για να λάβουν θεραπεία, έπεσε στο φέρετρο και, αγκαλιάζοντάς τον, είπε με δάκρυα: - Ω, αγαπητό μου παιδί! Το φως των ματιών μου! Από πού αντλείτε αυτή τη μεγάλη θαυματουργή δύναμη; Από πού προέρχεται τέτοια θεραπευτική χάρη; Πραγματικά αυτό σας δόθηκε από τον Θεό για τα μυστικά ενάρετα έργα σας με τα οποία ευχαριστήσατε τον Κύριό σας! Ευλογημένη είμαι ανάμεσα στις μητέρες, που τιμήθηκα να είμαι γονιός τέτοιου υιού, και δεν θρηνώ πλέον για σένα, ως νεκρό γιο, αλλά προσφέρω πνευματικά τραγούδια, ως φίλος του Θεού, ζώντας με τον Θεό. Έχοντας πει άλλα λόγια με δάκρυα χαράς, η μητέρα διέταξε να αφαιρέσουν την πέτρα, να σκάψουν τη γη και να ανοίξουν το ιερό. Όταν έγινε αυτό, είδαν το σώμα του αγίου, καθόλου φθαρμένο, το πρόσωπό του λαμπερό σαν ζωντανό και τα χείλη του στη φυσική τους ομορφιά. αν και ο άγιος ήταν 18 μήνες στο χώμα, ωστόσο, δεν άλλαξε καθόλου, ήταν σαν να ζούσε, μόνο κοιμόταν. μια μεγάλη ευωδία αναβλύχθηκε από αυτόν, και σήκωσαν τη λειψανοθήκη με τα λείψανα από το έδαφος. Όταν η μητέρα ήθελε να ντύσει τον γιο της με καινούργια ρούχα, ένας ξένος μοναχός, ονόματι Ιωσήφ, ένας ενάρετος σύζυγος, στο βαθμό του πρεσβύτερου, έτυχε να είναι εκεί. σήκωσε το σώμα του αγίου από το ιερό, σαν ζωντανό - τα χέρια και τα πόδια του λύγισαν ελεύθερα. ο μοναχός έβγαλε τα προηγούμενα ρούχα και τις μπότες του αγίου από τα πόδια του χωρίς καμία δυσκολία, γιατί τα ίδια τα χέρια μπορούσαν να γδυθούν και τα πόδια μπορούσαν να αφαιρεθούν. Έχοντας ντυθεί το σώμα με καινούργια ρούχα, το έβαλαν και πάλι διακοσμητικά στη λάρνακα. Η μητέρα θέλησε να πάρει το θαυματουργό σώμα του αγαπημένου της γιου και να το πάρει μαζί της στο Βυζάντιο. «Αυτό το αστέρι», είπε, «έλαμπε από την κοιλιά μου, ας επιστρέψει σε μένα, στο σπίτι μου!» Αλλά οι κάτοικοι εκείνης της χώρας συγκεντρώθηκαν και δεν της έδωσαν το σώμα, λέγοντας τα εξής: «Αν και αυτό το αστέρι αναδύθηκε από τα σπλάχνα σου, η δύση του έγινε ανάμεσά μας και έλαμψε πάλι με θαύματα πιο καθαρά». Αν και από σένα φύτρωσε αυτό το καλό κλήμα, μας έφερε γλυκούς καρπούς θεραπευτικής χάρης. Αν ο Θεός ήθελε τα θαυματουργά λείψανα του αγίου να βρίσκονταν σε άλλο μέρος, τότε δεν θα μπορούσε να είχε επιστρέψει ζωντανός εκεί από όπου ήρθε σε μας;! Ω, καλή μάνα! Μην αντιστέκεσαι στα πεπρωμένα του Θεού και μη μας ζηλεύεις στο δώρο μας. Σου φτάνει η δόξα που γέννησες έναν τέτοιο άγιο! Σε τέτοια λόγια, η μητέρα σώπασε και, αφού πέρασε αρκετές μέρες στο φέρετρο του γιου της, αποχαιρέτησε όλους και επέστρεψε στο σπίτι. Ο προαναφερόμενος ιερομόναχος Ιωσήφ έγινε ο φύλακας των λειψάνων του αγίου και έμεινε μαζί του για λίγο, αλλά στη συνέχεια, βρίσκοντας κατάλληλη ώρα, πήρε κρυφά τη νύχτα τα λείψανα του δικαίου και έφυγε μαζί τους για την Κωνσταντινούπολη. Και στην πορεία γίνονταν θαύματα: όπως το κλεμμένο μύρο, αν και κρυμμένο, δεν μπορούσε να κρυφτεί λόγω της έντονης ευωδίας, έτσι και τα λείψανα του Αγίου Ευδοκίμου, κρυφά ληφθέντα, δεν μπορούσαν να κρυφτούν λόγω της χάρης της θεραπείας που προέρχεται από τους: αν στο δρόμο όπου συναντούσε κάποιος άρρωστος, έλαβε θεραπεία. Μια δαιμονισμένη γυναίκα πλησίασε το δοξασμένο ιερό και ο δαίμονας φώναξε μέσα της, καταγγέλλοντας τον φερόμενο δίκαιο και μιλώντας βλασφημία εναντίον του, αλλά αμέσως χτυπημένος από μια αόρατη δύναμη, εγκατέλειψε τη γυναίκα και έφυγε από κοντά της. Η ηγουμένη της μονής Μαντίνης είχε μια ασθένεια και ένα μεγάλο έλκος σε ένα κρυφό σημείο του σώματος. δεν μπορούσε να συνέλθει από αυτό και υπέφερε πολύ. Αφού συνάντησε τα λείψανα της αγίας, άγγιξε την ιερή λειψανοθήκη, προσκύνησε το σώμα του αγίου και ψιθυριστά του είπε, σαν ζωντανή, για την ασθένειά της και αμέσως έλαβε θεραπεία. Ο Ιωσήφ έφερε στο Βυζάντιο τα τίμια λείψανα του Αγίου Ευδοκίμου και τα έδωσε στους γονείς του. Χάρηκαν ανέκφραστα, και όχι μόνο αυτοί, αλλά και ολόκληρη η πόλη χάρηκαν πολύ για την προσαγωγή των θαυματουργών λειψάνων 4941 . Σύντομα οι γονείς έντυσαν με ασήμι τον άγιο γιο τους και τον τοποθέτησαν στον ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου, που είχαν κτίσει, δοξάζοντας και ευχαριστώντας τον Θεό, τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, το δοξασμένο στην Τριάδα, στο οποίο ας είναι δόξα. από μας τώρα και πάντα και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν. σημειώσεις 4939 Θεόφιλος - Βυζαντινός αυτοκράτορας 829–842. 4940 Χάρσια περιοχή στη Μικρά Ασία στο δυτικό τμήμα της Καππαδοκίας. 4941 Με βάση τα στοιχεία των ελληνικών προλόγων, εικάζεται ότι ο θάνατος του Αγ. Το Ευδόκιμα έγινε στις 31 Ιουλίου και η μεταφορά των λειψάνων στις 6 Ιουλίου. Ο Ρώσος προσκυνητής μας Αντώνιος, που βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη το 1200, λέει: «Στην κολόνα στο πλάι της Θεομητορικής Μονής βρίσκεται ο νέος Ευδοκίμ σε ένα ασημένιο φέρετρο, φαινομενικά ζωντανός». Βίος του Αγ. Ευδόκιμα, από το ελληνικό πρωτότυπο, εκδ. Λοπάρεφ το 1893. |
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου