Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2020




ΑΠΟ ΤΟ ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΜΑΣ



ΕΑΝ   ΘΕΛΕΤΕ
ΕΠΙΣΚΕΘΦΕΙΤΕ
ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ 
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ


Ἡ Αὐτοεκτίμηση ποὺ βλάπτει τὴ ψυχὴ 
Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου




Ο Άγιος Μελέτιος Αρχιεπίσκοπος Αντιοχείας









Τὰς χεῖρας αἴρων Μελέτιος Κυρίῳ,
Ταῖς χερσί σου τίθημι τὴν ψυχήν, λέγει.
Δωδεκάτῃ Μελέτιος ἔδυ χθόνα πουλυβότειραν.





Βιογραφία

Ο Άγιος Μελέτιος γεννήθηκε περί το 310 μ.Χ. στην Μελιτηνή της Μικράς Αρμενίας. Η μαρτυρία περί της πρώτης εμφανίσεώς του στο προσκήνιο της ιστορίας, λίγο μετά το έτος 357 μ.Χ., τον καταδεικνύει ως αντίπαλο των αιρετικών Ομοιουσιανών και οπαδό του Επισκόπου Καισαρείας της Παλαιστίνης Ακακίου, ο οποίος δια Συνόδου, το έτος 358 μ.Χ., εκλέγει τον Άγιο Μελέτιο ως Επίσκοπο Σεβαστείας. Λόγω όμως της σφοδράς αντιδράσεως των οπαδών του προηγουμένου Επισκόπου Σεβαστείας Ευσταθίου, παραιτείται και μεταβαίνει στη Βέροια της Συρίας.





Свт. Мелетий. 
 Фреска. 1547 г. Афон (Дионисиат).
Тзортзи (Зорзис) Фука.
 Άγιος Μελέτίος. 
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1547 μ.Χ.  
στην Ιερά Μονή  Διονυσίου Αγίου Όρους
έργο τού αγιογράφου Τζώρτζη (Ζώρζη) Φουκά



 Το 360 μ.Χ. εκλέγεται Πατριάρχης Αντιοχείας, μετατεθέντος του Πατριάρχου Ευδοξίου στον πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως. Όταν ο Άγιος έφθασε στην Αντιόχεια, όλοι οι πιστοί βγήκαν στους δρόμους, για να τον υποδεχθούν και να λάβουν την ευλογία του. Στη νέα του όμως έδρα ο άγιος Μελέτιος παρέμεινε ένα μόνο μήνα, αφού οι αιρετικοί Αρειανοί έπεισαν τον αυτοκράτορα Κωνστάντιο (337 - 361 μ.Χ.) να τον εξορίσει στην Αρμενία και να εκλέξει στη θέση του τον παλαιό συνεργάτη του Αρείου Ευζώιο. 



Святитель Мелетий, Архиепископ Антиохийский.
 Фреска  Ок. 1320 г.
монастыря Грачаница, Косово, Сербия. 
St. Meletius (Sveti Meletije). 
Frescoes painted most likely b/n 1318 and 1321.
Monastery of Gračanica
Άγιος Μελέτιος. 
Τοιχογραφία (Fresco) μεταξύ τών ετών 1318 - 1321 μ.Χ. 
στην Ιερά Μονή Γρατσάνιτσα, Κοσσυφοπέδιο. Σερβία






Святитель Мелетий, Архиепископ Антиохийский. 
Фреска  1316 - 1318 годы.
церкви Св. Георгия в Старо Нагоричино 
Иконописцы Михаил Астрапа и Евтихий.
Άγιος Μελέτιος. 
Τοιχογραφία (Fresco) μεταξύ τών ετών 1316 - 1318 μ.Χ. 
στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Στάρο Ναγκορίτσινο. Σκόπια
έργο τών αγιογράφων Μιχαήλ Αστραπά καί Ευτύχιου






Τα ορθόδοξα φρονήματα του Αγίου, ως και η εξορία του και η αντικατάστασή του, συνετέλεσαν στη δημιουργία μεγάλης παρατάξεως των οπαδών του, που ονομάσθηκαν «Μελετιανοί». Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος εξαίρει τα αποτελέσματα της επιδράσεως του αγίου Μελετίου στους πιστούς της Αντιόχειας σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα. Και αναφέρει χαρακτηριστικά ότι ο άγιος Μελέτιος εθεμελίωσε τόσο και ενέβαλε τέτοιο ζήλο για την πίστη στους Χριστιανούς, ώστε, παρά τις αιρετικές δοξασίες και τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν αργότερα, η διδασκαλία του παρέμεινε άσειστη. Επίσης, ο ιερός Χρυσόστομος διηγείται το ακόλουθο επεισόδιο, το οποίο συνέβη κατά την απομάκρυνση του Αγίου από την Αντιόχεια: ο διοικητής της πόλεως οδηγούσε έξω από την Αντιόχεια με άμαξα τον Άγιο, για να τον θέσει στον δρόμο της εξορίας. Τα πλήθη των ορθοδόξων το επληροφορήθηκαν και αμέσως έτρεξαν, για να ζητήσουν την ευχή του. Στη θέα όμως του διοικητού τόσο πολύ αγανάκτησαν για την άδικη εξορία του Αγίου, ώστε άρχισαν να λιθοβολούν τον αντιπρόσωπο του αυτοκράτορος. Και τότε ο Άγιος Μελέτιος, επειδή δεν μπορούσε να εμποδίσει με λόγια την παραφορά του λαού, εσηκώθηκε και επροστάτευσε με το σώμα του το διώκτη του.










Η εξορία του Αγίου ετερματίσθηκε στις αρχές του έτους 362 μ.Χ. δια του διατάγματος του νέου αυτοκράτορος Ιουλιανού του Παραβάτου (361 - 363 μ.Χ.) περί θρησκευτικής ελευθερίας όλων των υπηκόων. Ο Άγιος εξορίσθηκε και πάλι την άνοιξη του 365 μ.Χ. και το 371 μ.Χ. από τον αυτοκράτορα Ουάλη (364 - 378 μ.Χ.) στην περιοχή Γήτασα της Αρμενίας, κοντά στα σύνορα της Καππαδοκίας, και είχε συχνή επαφή και επικοινωνία με τον Μέγα Βασίλειο. Επανήλθε στην Αντιόχεια το έτος 379 μ.Χ. Αμέσως συνεκάλεσε Σύνοδο, η οποία ομολογούσε την πίστη στις αποφάσεις της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου και κατεδίκασε όλες τις αιρέσεις.

Όταν ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο Μέγας (379 - 395 μ.Χ.) συνεκάλεσε στην Κωνσταντινούπολη το 381 μ.Χ. τη Β΄ Οικουμενική Σύνοδο, ο Άγιος Μελέτιος εκλήθηκε να λάβει μέρος στη Σύνοδο και μάλιστα ως πρόεδρος αυτής. Δυστυχώς, ο Άγιος εκοιμήθηκε λόγω ασθενείας, πριν ολοκληρωθούν οι εργασίες της Συνόδου. Στην κηδεία συμμετείχε και ο αυτοκράτορας, τον δε επικήδειο εξεφώνησε ο Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης (βλέπε 10 Ιανουαρίου), ο οποίος ομίλησε για τον απορφανισμό της Εκκλησίας της Αντιοχείας, της Συνόδου και ολόκληρης της Ανατολής, για την γλυκύτητα και την υπομονή του Αγίου Μελετίου, ως και για τους διωγμούς τους οποίους υπέστη.

Το ιερό λείψανό του μεταφέρθηκε αργότερα με μεγάλη πομπή στην Αντιόχεια και εναπετέθη στον τάφο του Αγίου Μάρτυρος Βαβύλα, Επισκόπου Αντιοχείας (βλέπε 4 Σεπτεμβρίου), στον ομώνυμο ναό.








Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος γ’. Θείας Πίστεως.
Νόμον ἔνθεον, ἐμμελετήσας, τὴν οὐράνιον, γνῶσιν ἐκλάμπεις, τὴ Ἐκκλησία Ἱεράρχα Μελέτιε, τὴν γὰρ Τριάδα κηρύττων ὁμότιμον, αἱρετικῶν διαλύεις τᾶς φάλαγγας. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’
Κανόνα πίστεως, καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον, ἀνέδειξε σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ Ἱεράρχα Μελέτιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Минея - Февраль (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии.
Μηναῖο - Φεβρουάριος (τεμάχιο). Εἰκονίδιο στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰώνα μ.Χ. στήνἘκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσεῖο τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μόσχας .



Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τοὶς τῶν αἱμάτων σου ρείθροις.
Ὀρθοδοξίας τοὶς τρόποις κοσμούμενος, τῆς Ἐκκλησίας προστάτης καὶ πρόβολος, ἐδείχθης παμμάκαρ Μελέτιε, καταπυρσεύων τὰ πέρατα δόγμασι, λαμπτὴρ Ἐκκλησίας φαεινότατε.


Ἕτερον Κοντάκιον
Ἦχος πλ. β’. Τήν σωματικήν σου παρουσίαν
Τήν πνευματικήν σου παῤῥησίαν δεδοικώς ὁ ἀποστάτης, φεύγει Μακεδόνιος· τήν πρεσβευτικήν δέ λειτουργίαν ἐκπληροῦντές σου οἱ δούλοι, πόθῳ σοί προστρέχομεν, τῶν Ἀγγέλων ἐφάμμιλε Μελέτιε, ἡ πύρινος ῥομφαία Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ἡ πάντας τούς ἀθέους κατασφάττουσα, ὑμνοῦμέν σε τόν φωστῆρα, τόν φωτίσαντα τά πάντα.







ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ

(μετάφραση Google) 

Άγιος Δημήτριος Ροστόφ

Βίοι των αγίων


Ζωή 149  ►

Ο Βίος τού Αγίου Μελετίου, αρχιεπίσκοπου της Αντιόχειας

Μνήμη 12 Φεβρουαρίου
Ο Άγιος Μελετίου ήταν πρώτος Επίσκοπος του Σεβαστή στην Αρμενία το 1330 , αλλά στη συνέχεια ανέβηκε στο θρόνο του Αρχιεπισκόπου στην Αντιόχεια.Αρχιεπίσκοπος Αντιοχείας Evdoksya 1331 , ένας οπαδός της Αριάν λάθος, μπαίνει στον πειρασμό από τον πλούτο της έδρας της Κωνσταντινούπολης, ήθελε να πάει εκεί, όπως γίνεται πριν ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως zlochestivy αιρετικός Μακεδόνιος 1332 καθαιρέθηκε, και το βασίλειο της Κωνσταντίας το 1333 , ο γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου,η εκκλησία της Κωνσταντινούπολης ήταν άφθονη σε πολλούς θησαυρούς και ήταν πολύ πλουσιότερη από την Αντιόχεια και άλλες εκκλησίες. Επομένως ο Ευδοξίος, παραμένοντας στον θρόνο της Αντιόχειας, άρχισε να αναζητά το θρόνο της Κωνσταντινούπολης. Αφού έμαθε για τις δολοπλοκίες του αρχιεπισκόπου του, οι κάτοικοι της Αντιόχειας προσβεβλημένος σε μεγάλο βαθμό από την Ευδοξία, δυσφορούν αυτόν γιατί περιφρονεί την εκκλησία του, και ως εκ τούτου, τον έδιωξαν. Έχοντας πάει στην Κωνσταντινούπολη, ο Eudoxius έλαβε το θρόνο εκεί το 1334 . και οι κάτοικοι της Αντιόχειας, έχοντας συγκεντρώσει το συμβούλιο, προσφέρθηκαν συλλογικά για να επιλέξουν την Ευδοξία. Σε αυτόν τον καθεδρικό ναό, οι περισσότεροι από τους παρόντες ήταν Άριοι, οι οποίοι ήταν τότε σε μεγάλη δύναμη. Ο αριθμός των Ορθοδόξων ήταν μικρός. Εξάλλου, ήταν απεχθές και ονομάζεται Ευσταθίων, μετά το όνομα του Αγίου Ευστάτσε, ο οποίος, όταν ήταν αρχιεπίσκοπος της Αντιόχειας, υπέστη εξόριστη για την ορθόδοξη πίστη. Στα χείλη όλων όσων παρευρίσκονται κατά το συμβούλιο ήταν το όνομα του Αγίου Μελετίου, όλοι ήθελαν να τον έχουν στο αρχιεπισκόπου, αλλά είναι ιδιαίτερα επιθυμητό ότι οι Αρειανοί, επειδή τον θεωρούσαν ως σύμμαχός τους και εξέφρασε την ελπίδα ότι ο ίδιος και evstafian επιρρεπείς σε σοφιστείες τους και όλα Αντιοχείας διδάσκουν Arian σφάλμα. Έτσι, στον καθεδρικό ναό, με τη γενική φωνή του Μελετίου, εκλέχτηκε στο τμήμα του αρχιεπίσκοπου. συνοδική απόφαση υπογράφεται από όλα επιβεβαίωσαν τα χέρια τους και το έδωσε στη διατήρηση της πρώην στον Καθεδρικό Ναό της του ιερού Ευσέβιος, επίσκοπος της Σαμόσατα, ο σύζυγός Ορθόδοξοι. Τότε έστειλαν το αίτημά τους στον Άγιο Μελέτη μαζί με το βασιλικό καταστατικό και με μεγάλη τιμή σε μια μεγάλη συγκέντρωση ανθρώπων τον έφεραν στην Αντιόχεια. άφιξη στην πόλη του άγιος άνθρωπος, ο Επίσκοπος Θεοδώρητος του 1335 περιγράφει ως εξής: «Όταν ο μεγάλος Μελετίου ονομάζεται βασιλιάς πλησίασε την Αντιόχεια, πήγε να συναντήσει όλους όσους φορούσαν έναν ιερέα, κληρικούς και όλους τους πολίτες: υπήρχαν Εβραίοι και μη-πιστοί, όλοι θέλουμε ένα πράγμα - για να δείτε την πιο ένδοξη Μελετία.
Ο Θεοδωρίτης περιγράφει αυτό το γεγονός. Έτσι, ο Άγιος Μελετίου ενεχυρίστηκε στην Αρχιεπισκοπή της Αντιόχειας, επειδή ήταν άνθρωπος άξιος, σοφός και γεμάτος αγιότητα. Ο Άγιος Επιφάνιος, ο οποίος έζησε ταυτόχρονα,μαρτυρεί γι 'αυτόν . Εκρηγνυόμενος με τις επαίνους του, γράφει γι 'αυτόν ως εξής: "Με μεγάλο σεβασμό έχουμε αυτόν τον σύζυγο (τον Άγιο Μελέτιο), καλή δόξα είναι παντού γύρω του. στη ζωή του είναι σταθερή, ειλικρινής, τα έθιμά του είναι έντιμα. οι άνθρωποι τον αγαπούν για την άψογη ζωή. ο καθένας είναι πολύ έκπληκτος από αυτόν. "
Έτσι μιλάει για τον Μελέτιο του Αγίου Επιφάνιου. Πόσο τον αγάπησαν οι άνθρωποι, είναι σαφές από το γεγονός ότι με την αφοσίωσή του όλοι προσπάθησαν να τον προσκαλέσουν στο σπίτι του, επιθυμώντας ότι η άφιξη του αγίου θα του έδινε μια ευλογία.
Έχοντας εισέλθει στον θρόνο της Αντιόχειας, ο Άγιος Μελετίου άρχισε να διδάσκει ειλικρινά στους ανθρώπους της ενάρετης ζωής, των καλών ηθών, προετοιμάζοντας στην καρδιά τους τον δρόμο τους προς την αληθινή ορθοδοξία.γιατί ο άγιος πίστευε ότι με μεγάλη επιτυχία θα μπορούσε να αγκαλιάσει τους σπόρους της Ορθοδοξίας στις ψυχές του ποιμνίου του, αν διορθώσει πρώτα τα κακά όνειρα των ανθρώπων, ρίχνοντας τα αγκάθιά τους και τα αγκάθια από το καρδιά του καρπού. Τότε ο Μελετίου διόρισε διάκονο και τον μεγάλο Βασίλη, οοποίος ήρθε στην Ιερουσαλήμ από την Αντιόχεια. Ένας άλλος διάσημος άνθρωπος της εποχής, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος εκείνη την εποχή ήταν ακόμα μικρό παιδί. πήρε το βάπτισμα από το ιερό, ήταν ανάμεσα στους ανθρώπους που συναντήθηκαν με τον Μελέτιο και κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αντιόχεια του Βασιλείου, πέρασε από μια διδασκαλία βιβλίων. στη συνέχεια, με την αξιέπαινη λέξη του στον Άγιο Μελετίου, περιέγραψε την αποβολή του από την Εκκλησία τριάντα ημερών, στην οποία υποβλήθηκε ο ιερός αιρετικός. Συνέβη έτσι. Όλοι οι άνθρωποι ήθελαν να ξέρουν ακριβώς ποια ομολογία κατέχει ο νέος αρχιεπίσκοπός τους. Όταν ρωτήθηκε σχετικά με αυτό το Μελέτιος, ο ίδιος απηύθυνε έκκληση προς τους ανθρώπους στην εκκλησία για να κηρύξει το λόγο του Θεού, που δόξασε την Ορθόδοξη πίστη, που εγκρίθηκε κατά την πρώτη Οικουμενική Σύνοδο, ο πρώην στη Νίκαια, ομολογώντας ότι είναι ο Υιός του Θεού soprisnosuschen, soestestvenen, ίση με το Θεό Πατέρα, ότι δεν έχει δημιουργηθεί, ότι είναι ο Δημιουργός όλου του πλάσματος. Έτσι ο άγιος είπε στους ανθρώπους του Βελέγκας. ο Αρχιδιάκον της Εκκλησίας της Αντιοχείας, ο οποίος μοιράστηκε τις κακές διδασκαλίες του Αρείου, πλησίασε τον αρχιεπίσκοπό του και με το χέρι του έκλεισε με τόλμη το στόμα του αγίου, ώστε να μην μπορεί ούτε να διεκδικήσει την αληθινή πίστη ούτε να διδάξει την Ορθοδοξία. Αν και το χέρι του αρχκιδακονίου εμπόδισε τη Μελέτυ να μιλήσει, έβαλε το χέρι του στον λαό, πιο ξεκάθαρα από την Αγία Τριάδα που φαινόταν στη γλώσσα του: πρώτα έδειξε τρία δάχτυλα, απεικονίζοντας έτσι τα τρία πρόσωπα του Θεϊκού. λυγίζοντας δύο, άφησε ένα, δείχνοντας τη Θεότητα, έτσι ώστε να είναι ένα στα τρία Άτομα.Βλέποντας αυτό, ο αρχκιδώκης, αφήνοντας το στόμα του αγίου, τον έπιασε από το χέρι, που τόσο σαφώς αντιπροσώπευε την Τριάδα. Freed, ο άγιος έγινε ομολογούν γλώσσας και να δοξάσουν το One Τριάδα, προέτρεψε οι άνθρωποι άκουσαν τον σταθερά και επίμονα κρατήστε γρήγορα το επάγγελμα, το οποίο εγκρίθηκε από το Συμβούλιο της Νίκαιας: κανείς - είπε - οι οποίοι απορρίπτουν τα δόγματα τουΣυμβουλίου της Νίκαιας, αξίζει να απέχει πολύ από την αλήθεια. Και έτσι συνεχίστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα ονομάζεται αρχιδιάκονος ή τη σιωπή η ιεράρχης, δεν τον δίνει, να το πω έτσι, ή να κρατήσει το χέρι του, αφήνοντας τα δάχτυλά της για να εκπροσωπεί την Αγία Τριάδα, και το στόμα του αγίου, τα δάχτυλα του λαού του κήρυξε σαφώς ορθόδοξη πίστη. Τότε οι Ορθόδοξοι, που ονομάζονταν αιρετικοί "Ευσταθιοί", χαρούσαν με μεγάλη χαρά, βλέποντας στο θρόνο του αποστολικού τόσο ευσεβή επίσκοπο, και αναφώνησαν με θλίψη, υποστηρίζοντας την αληθινή ομολογία του ποιμένα τους. Οι πρώην Αρειανοί ήταν πολύ λυπημένοι. Εκδίωξαν τον Ιεράρχης του Θεού από την εκκλησία και άρχισαν να τον κατηγόρησαν παντού υποστηρίζοντας ότι ήταν αιρετικός, οπαδός της διδασκαλίας του Σαβελίου 1336 : ενέπνευσαν επίσης τον βασιλιά Κωνσταντίνο να καταδικάσει τον Μελετίου και να τον στείλει στη φυλακή στην Αρμενία. Κατά τη διάρκεια της νύχτας ο άγιος απομακρύνθηκε από την Αντιόχεια και έστειλε στην Αρμενία και στη θέση του εξελέγη ένας ορισμένος Υβέζα, οπαδός του Αρείου, ο οποίος ήταν ακόμα διάκονος κατά την εκλογή του Μελετίου.
Ο Άγιος Ευσέβιος, ο επίσκοπος του Σαμοσατί, βλέποντας ότι στην Εκκλησία της Αντιόχειας υπάρχει ένας τέτοιος ενθουσιασμός από τους αιρετικούς που απέβλεπαν τον αθώο επίσκοπο του Αγίου Μελετίου, το εξέφρασε πολύ λυπηρό.Ανεβάζοντας, έφυγε από την Αντιόχεια, χωρίς να πει κανέναν, και πήγε στην πόλη του. Αφού έμαθε για τη φροντίδα του Ευσεβίου, οι Αρειανοί θυμήθηκε ότι είναι για τη διατήρηση της Αξίας στην αρχιεπισκοπή του Αγίου Μελετίου, έκανε και υπογράφεται από όλα τον καθεδρικό ναό: φοβούνταν μήπως ο άγιος Ευσέβιος δεν τους καταγγείλει ποτέ στο συμβούλιο που οι ίδιοι επέλεξαν ομόφωνα Αρχιεπίσκοπος και έπειτα τον έδιωξαν οι ίδιοι · γι 'αυτό, ικέτησαν τον βασιλιά, που ήταν τότε στην Αντιόχεια, να δοθεί εντολή να στείλει τον Ευσέβιο και να πάρει από αυτόν το πιστοποιητικό.
Ο βασιλιάς έστειλε αμέσως έναν ιππέα μετά τον Ευσέβιο , ώστε να καταλάβει τον επίσκοπο το συντομότερο δυνατό. Όταν ο απεσταλμένος προσπέρασε τονΕυσέβιο και του έδωσε την βασιλική εντολή, ο ιερός επισκόπος απάντησε: «Δεν μπορώ τώρα να δώσω τα γράμματα και θα τα δώσω μόνο όταν όλοι εκείνοι που μου το έχουν εμπιστευθεί ξανασυνέχουν».
Έτσι, ο αγγελιοφόρος επέστρεψε στον βασιλιά, αφού δεν είχε επιτύχει τίποτα.Τότε ο βασιλιάς ήταν πολύ θυμωμένος και αφού έγραψε την επιστολή, τον έστειλε στον Άγιο Ευσέβιο. σε αυτή την επιστολή λέγεται ότι αν ο Ευσέβιος δεν έδωσε την επιστολή, θα αποκοπεί με το δεξί του χέρι. Ο βασιλιάς έγραψε έτσι ώστε να τρομάξει μόνο τον άγιο, αλλά απαγόρευσε στον αγγελιοφόρο να εκτελέσει την απειλή του. Όταν ο βασιλιάς πρεσβευτής ήρθε και πάλι στον ιερό επίσκοπο και του έδωσε ένα τρομερό μήνυμα, ο Ευσέβιος, αφού το διάβασε, απλώνει και τα δύο χέρια με τις λέξεις: "Μπορείτε να αποκόψετε όχι μόνο ένα δεξί χέρι, αλλά και το αριστερό, αλλά δεν θα δώσω γράμματα καταγγέλλει την κακία και την ανομία των Αρειανών ".
Και πάλι έπρεπε να επιστρέψω χωρίς τίποτα. Ακούγοντας την απάντηση ενός τέτοιου αγίου, ο βασιλιάς ήταν πολύ έκπληκτος για το ατρόμητο θάρρος και την αμετάβλητη σταθερότητα του Ευσέβιου και στη συνέχεια μίλησε μπροστά του με πολλούς με μεγάλη έπαινο.
Μετά την ανατροπή του Αγίου Μελετίου από το θρόνο του αρχιεπίσκοπου, οι Ορθόδοξοι χωρίστηκαν από τους Αρειανούς. πήραν για τον εαυτό τους μια εκκλησία, η οποία βρισκόταν έξω από τα τείχη της πόλης σε ένα μέρος που ονομάζεται Paley, και στην εκκλησία εκείνου του πρεσβυτέρου Peacock εκτελούσε υπηρεσίες γι 'αυτούς σύμφωνα με τη διάταξη της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Λίγα χρόνια αργότερα, ο βασιλιάς Κωνσταντίου πέθανε και ο Ιουλιανός ο Απόστολος1337 πήρε τη θέση του . Στην αρχή της βασιλείας του, ο Ιουλιανός υποκριτικά έδειξε τον εαυτό του ευσεβείς, απελευθέρωσε όλους τους εξόριστους επισκόπους και τους διέταξε να επιστρέψουν στους θρόνους τους. Στη συνέχεια, βάσει της βασιλικής εντολής, ο Άγιος Μελετίου επέστρεψε από τη φυλάκισή του στην Αντιόχεια. Βρήκε ότι στην πόλη αυτή η Ορθόδοξη Εκκλησία χωρίστηκε σε δύο μέρη: ορισμένοι περίμεναν το θρόνο του, τον Άγιο Μελετίου, να επιστρέψουν στο θρόνο του αρχιεπίσκοπού τους, ενώ άλλοι, χωρίς να τον περιμένουν, εκλέγησαν ως επίσκοπος τον προαναφερθέντα Πρεσβυτέρη Πάκοκ. οι δε τελευταίοι αποκαλούνταν Παυλλίων και οι πρώτοι Μελεταιοί: ο λόγος για τον διαχωρισμό ήταν και το γεγονός ότι οι Πευκοκοινοί δεν δέχτηκαν εκείνους τους οπαδούς του Αρείου που επέστρεψαν στην Ορθοδοξία μέσω των διδασκαλιών του Αγίου Μελετίου για να επικοινωνήσουν μαζί τους για δύο λόγους: πρώτον, τα άτομα αυτά βαφτίστηκαν από τους Αρειανούς. Δεύτερον, επειδή ο ίδιος ο Μελετίου εκλέχτηκε στην Αρχιεπισκοπή της Αντιόχειας και τους Αρειανούς, οι οποίοι ήταν πιο ορθόδοξοι στον καθεδρικό ναό: και τα δύο μέρη είχαν εξίσου ορθόδοξα δόγματα, Ο λόγος για τη διαίρεση περιγράφονται μόνο περιστάσεις. Όταν επέστρεψε, ο άγιος άρχισε να φροντίζει με ζήλο να επανασυνδέσει το διαιρεμένο κοπάδι του Χριστού. Η περήφανη και ταπεινή καρδιά του αρχιεπίσκοπου δεν αρνήθηκε την επισκοπή του Peacock, αλλά τον αναγνώρισε και εισέβαλε ένα νέο κοπάδι - αυτοί που μετατράπηκαν από τον Αρειανισμό στην Ορθοδοξία, οι οποίοι στη συνέχεια οι παοκέτες δεν δέχτηκαν στην κοινωνία. Όταν ο άδικος Ιουλιανός, έχοντας καθιερωθεί στο θρόνο, σαφώς απορρίφθηκε από τον Χριστό και άρχισε να λατρεύει είδωλα, και πάλι ο Άγιος Μελετίου εκδιώχθηκε από την Αντιόχεια. Σε όλο το τεράστιο βασίλειο του Ιουλιανού, διεξήχθη δίωξη εναντίον των Χριστιανών, η οποία ήταν ιδιαίτερα ισχυρή στην Αντιόχεια. Lawless βασιλιά, πηγαίνει σε ένα χαράτσι με όλα στρατό του στην Περσία, ήρθε στην Αντιόχεια: εδώ φέρνει πολλά για το είδωλο των θυμάτων Απόλλωνα, ο οποίος βρισκόταν σε ένα μέρος που λέγεται Δάφνη: Αυτό το μέρος βρίσκεται στην Predgradie Αντιοχείας: εδώ ήταν που και τη δύναμη του ο άγιος μάρτυρας Babylas με τρία μωρά . Μια μέρα, ο βασιλιάς ρώτησε τον εξαγριωμένο θεό Απόλλωνα, ο οποίος κάποτε έδωσε στους ανθρώπους τις απαντήσεις, θα νικήσει τους Πέρσες; Το είδωλο δεν του απάντησε, γιατί από τη στιγμή που τα λείψανα του Αγίου Βαβυλού μεταφέρθηκαν σε εκείνο τον τόπο, έφυγε από εκεί: από τότε το είδωλο, το οποίο είχε προβλέψει πολύ πριν, έπαψε να δίνει απαντήσεις, επειδή ο δαίμονας προφήτευσε μέσα από το είδωλο. Ο βασιλιάς ήταν λυπημένος που το είδωλο δεν θα έδινε πλέον προβλέψεις: αφού έμαθε από τους ντόπιους ιερείς ότι τα λείψανα της Βαβέλ ήταν η αιτία της σιωπής του είδωλου του Απόλλωνα, διέταξε τους Γαλιλαίους - τους αποκαλούσε χριστιανούς - για να πάρουν αυτά τα κειμήλια από εκεί. Μόλις λήφθηκαν, η φωτιά έπεσε από τον ουρανό του ναού του Απόλλωνα και έκαψε τον ναό μαζί με το είδωλο: ήταν πολύ λυπηρό και αποτρόπαιοι οι άγιοι ιερείς και αποφάσισαν να εκδικηθούν τους χριστιανούς. Γι 'αυτό άρχισαν να μιλάνε ενώπιον του βασιλιά, ότι οι Γαλιλαίοι, από το μίσος, είχαν ανάψει τη νύχτα τον ναό του Απόλλωνα. Τότε ο βασιλιάς ήταν γεμάτος με οργή στους χριστιανούς: διέταξε να τους διώξει και να τους διώξει, ταυτόχρονα ο ιερός Αρχιεπίσκοπος Μελετίου αποβλήθηκε από την πόλη. άλλοι χριστιανοί, έχοντας φύγει εθελοντικά από την Αντιόχεια, έκρυβαν σε μυστικά καταφύγια. Εκείνη την εποχή, οι δύο ιερείς πρεσβύτεροι της Αντιόχειας, οΕυγένιος και ο Μακάριος και ο Άγιος Αρτέμιος, υποβλήθηκαν σε βασανιστήρια .Όταν ο Θεός-μισώντας αυτόν τον βασιλιά Ιουλιανό πέθανε έναν τρομερό θάνατο , ο ευσεβής και Χριστός αγαπώντας Jovian 1338 πήρε το βασιλικό θρόνο . Και πάλι ο Άγιος Μελετίου έγινε ποιμένας και δάσκαλος της Ορθοδοξίας στην Αντιόχεια και ο βασιλιάς Γιώβιος εξέτισε τον μοναχό και αγαπούσε πολύ. Ως εκ τούτου, οι Αρειανοί άρχισαν να φοβούνται τον άγιο. Μερικοί από τους επισκόπους τους άρχισαν να υποκρισιάζουν υποκριτικά την ορθόδοξη ομολογία, θέλοντας να ευχαριστήσουν τον τσάρο και την Αρχιεπισκοπή της Αντιόχειας, Μελετίου.
Την εποχή εκείνη συγκεντρώθηκε ένα τοπικό συμβούλιο στην Αντιόχεια, που συναρμολογήθηκε από τον Άγιο Μελέτη και τον Ευσέβιο της Σαμοσάτας. Σε αυτό, οι Αρειανοί ομολόγησαν τον ίδιο Υιό και τον Πατέρα και αναγνωρίστηκαν ως η σωστή πίστη, που επιβεβαιώθηκαν στο 1ο Οικουμενικό Συμβούλιο στη Νίκαια.αλλά αυτή η ομολογία τους ήταν αναληθής και ψευδής, γιατί όταν πέθανε ο βασιλιάς Jovian λίγο αργότερα και ο Βαλεντσιος 1339 ήρθε στο θρόνο , οι αιρετικοί αποδείκνυαν σαφώς ότι δεν έμειναν πίσω από το κακό τους πνεύμα. έστρεψαν ακόμη και τον βασιλιά μέσω της συζύγου του Domnikia στο λάθος τους. Τότε η ορθόδοξη εκκλησία άρχισε εκ νέου να διώκεται, οι ποιμένες της εκδιώχθηκαν εκ νέου: αυτός ο άγιος βασιλιάς Βαλεντ έζησε πολύ καιρό στην Αντιόχεια, ισχυριζόμενος εκεί και εξαπλώνοντας την αρειανή αίρεση. οδηγημένος από αιρετικούς, απέλασε τον πιο άγιο Αρχιεπίσκοπο Μελετίου. και ήταν εξόριστος άγιος μέχρι τον θάνατο του Valens.
Μετά τον Valens, ο θρησκευτικός βασιλιάς Gratian 1340 ήρθε στο θρόνο . τότε οι ορθόδοξοι ιεράρχες, οι οποίοι κατέλαβαν ελεύθερα τους θρόνους τους, επιστράφηκαν από τη φυλάκιση από τη βασιλική εντολή. Τότε ο Άγιος Μελετίου επέστρεψε στην Αντιόχεια για τρίτη φορά στο θρόνο του, αλλά η διαφωνία μεταξύ των πιστών λόγω δύο επισκόπων - ο Peacock και ο Meletius συνέχισαν: ορισμένοι θεωρούσαν τον επίσκοπο ο ένας τον άλλον, τους άλλους του άλλου, και οι δύο πλευρές ήταν αλλοδαπές ο ένας στον άλλο. ο άγιος έκανε όλες τις προσπάθειές του για να συμβιβάσει αυτούς και άλλους. Στη συνέχεια, ο ευσεβής και χριστιανός βασιλιάς Gratian εξέδωσε διάταγμα για ολόκληρη την επαρχία του, με την οποία όλες οι εκκλησίες πρέπει να ληφθούν από τους Αρειανούς και να επιστρέψουν στους Ορθοδόξους. Με μια τέτοια βασιλική εντολή, έφτασε στην Αντιόχεια ένας ορισμένος πρίγκιπας, που ονομάστηκε Σάρορο. Μπροστά στον βασιλικό απεσταλμένο, ο Άγιος Μελετίου απευθύνθηκε στον επίσκοπο Παύλλι με τα εξής λόγια: « Για κάποιο λόγο , ο Κύριος μου έδωσε εντολή να φροντίσω αυτό το κοπάδι και πήρες μερικούς από αυτούς κάτω από την ηγεσία σου, τα ίδια τα πρόβατα δεν διαφέρουν ο ένας από τον άλλο στη θρησκεία, ας συνενώσουμε το κοπάδι, αδερφό μου, να σταματήσουμε οποιαδήποτε διαμάχη για την υπεροχή, ας τροφοδοτήσουμε τα προφορικά πρόβατα μαζί και μαζί θα τα φροντίσουμε. Εάν η κατοχή ενός αρχαίου θρόνου κάνει μια διαμάχη μεταξύ μας, τότε θα προσπαθήσω να την καταστρέψω: θα βάλω το θείο Ευαγγέλιο σε αυτόν τον θρόνο και θα το κάνουμε αυτό: και οι δύο θα καθίσουν και στις δύο πλευρές του Ευαγγελίου και αν τελειώσω πρώτα τη ζωή μου σταδιοδρομία, θα είσαι μόνος τροφοδοτείτε το ποίμνιο: αν δώσετε πρώτα την ψυχή σας στον Θεό, τότε θα φροντίσω το ποιμένα μου σύμφωνα με τη δύναμή μου ». Προτάθηκε λοιπόν ο Άγιος Μελετίου, ο οποίος διακρίνεται από την εξαιρετική πραότητα, αλλά η Peacock δεν συμφώνησε σε μια τέτοια πρόταση. Τότε ο πρίγκιπας Σαόρ ανακοίνωσε ότι στον βασιλιά, και έλαβε από αυτόν ένα μήνυμα ανταπόκρισης, πήρε την εκκλησία του καθεδρικού ναού μαζί με άλλες εκκλησίες από τους Αρειανούς και το έδωσε στον πιο άγιο Μελέτιο και ο Πάγοκ συνέχισε να ταΐζει τα πρόβατα που είχε πάρει κάποτε από τον Μελέτιο. Έτσι, ο ιερός αρχιεπίσκοπος αποδέχθηκε το θρόνο, στον οποίο εκλέχτηκε ομόφωνα με το συμβιβαστικό διάταγμα. Ζήλια και σοφά, άρχισε να διαχειρίζεται το κοπάδι του με ειρήνη και σιωπή μέχρι τον πιο ευλογημένο θάνατό του. Οι Αρειανοί δεν μπορούσαν πλέον να ανυψωθούν και να καταπνίξουν την καταπίεση της Εκκλησίας του Χριστού και των καλών ποιμένων της. Ειδικότερα, δεν μπορούσαν πλέον να διώξουν τον άγιο Μελετίου, που έλαμπε σαν τον ήλιο, φωτίζοντας την Εκκλησία και εκτοπίζοντας το σκοτάδι των αιρέσεων. Μετά τις διδασκαλίες του, πολλοί από την Αντιόχεια πέτυχαν αρετές και ορθόδοξη πίστη και, όπως και αυτόν, έγιναν τέλειοι φωτισμοί της Εκκλησίας. Αυτό ήταν ο Φλαβιανός 1341 , ο οποίος, μετά τον Μελέτιο, πήρε το θρόνο του, τον Ακάκη, ο οποίος αργότερα έγινε Επίσκοπος Βερίας, ο Διόδωρος της Ταρσού, ο Ελπίδιος, ο Οικουμενικός Μελετίας, ο οποίος αργότερα κατείχε το τμήμα επισκόπου στη Λαοδικία. Ιδιαίτερα γνωστοί είναι ο Άγιος Ιωάννης, που αργότερα ονομάστηκε Χρυσόστομος, ο οποίος χειροτονήθηκε διάκονος του Αγίου Μελετίου και ο φίλος του Ιωσήφ Βασίλη, όχι Καισαρία, αλλά διαφορετικός από τον τελευταίο, αλλά νεότερο, που γεννήθηκε στην Αντιόχεια και μεγάλωσε με τον Άγιο Ιωάννη. Αυτοί και πολλοί άλλοι διακοσμούσαν και φωτίζουν την Εκκλησία του Χριστού μετά , καθένα στη θέση του, σαν κεριά σε ένα κηροπήγιο. Την εποχή εκείνη, στη γη του Sir, όπου βρισκόταν και η Αντιόχεια, ο Άγιος Συμεών 1342 , ο οποίος αργότερα εισήλθε στον πυλώνα, άρχισε αρχικά και δεσμεύτηκε με σιδερένια αλυσίδα σε υψηλό λόφο, όπως περιγράφεται στη ζωή του. Ακούγοντας αυτό, ο ευλογημένος Meletii ήρθε σε αυτόν και, βλέποντας τον σε δεσμούς, είπε: "Ένα άτομο μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του χωρίς αλυσίδες, όχι με σιδερένια αλυσίδα, αλλά με τη θέλησή του και το νου, να δεσμευτεί σε ένα μέρος."
Ακούγοντας αυτά τα λόγια, ο μοναχός Συμεών αποδέχτηκε αυτή τη συμβουλή.απομάκρυνε τα δεσμά και δεσμεύτηκε με την ελεύθερη βούλησή του να είναι εθελοντικός κρατούμενος του Ιησού Χριστού.
Λίγο πριν τον ευλογημένο θάνατο του Αγίου Μελετίου, βασιλεύει ο ευσεβής Θεοδόσιος 1343 , ο οποίος ήταν αρχικά ο διάσημος διοικητής του βασιλιά Gratian και απολαμβάνει μεγάλη τιμή για το θάρρος του, γιατί συχνά κέρδιζε τα βάρβαρα συντάγματα με δόξα. Αυτός ο Θεοδόσιος, πριν από την ένταξή του στο βασιλικό θρόνο, είδε σε ένα όνειρο τον αρχιεπίσκοπο της Αντιόχειας, τον Άγιο Μελετίου.δεν τον είχε ξαναδεί ποτέ, αλλά μόνο τον είχε ακούσει. Σε ένα όνειρο, ο Θεοδόσιος είδε ότι ο Μελετίου είχε στέκεται δίπλα του και έβαλε επάνω του τον βασιλικό μανδύα και το βασιλικό στέμμα. Μετά την αφύπνιση, ο Θεοδοσίου μίλησε για το όραμά του σε ένα από τα νοικοκυριά του και εξέπληξε τι μπορεί να σημαίνει αυτό. λίγο αργότερα, το όραμα εκπληρώθηκε. Ο βασιλιάς Gratian, φροντίζοντας ότι ο ίδιος δεν μπορούσε να ελέγξει την Ανατολή και τη Δύση εξαιτίας της απεραντοσύνης της αυτοκρατορίας και βλέποντας ότι οι βαρβάρες απειλούσαν παντού, επέλεξε ως βοηθός του κυβερνήτη Θεοδοσίου ως έναν ενάρετο, γενναίο και ορθόδοξο σύζυγο για τη διαχείριση του κράτους: το μισό της αυτοκρατορίας, το οποίο ανήκε αρχικά στον βασιλιά Βαλεντ, και ο ίδιος πήρε το δυτικό μέρος. Έχοντας δεχτεί το ανατολικό μισό και έχοντας κατακτήσει τους επιτιθέμενους στη Θράκη, ο Θεοδόσιος έφτασε στην Κωνσταντινούπολη και θέλησε να δει τον Άγιο Μελέτιο, ο οποίος, όπως φαντάστηκε σε ένα όνειρο, τον στέφθηκε βασίλειο. Εκείνη την εποχή, με τη συγκατάθεση των ιερών πατέρων, ορθόδοξων επισκόπων και σύμφωνα με τη βούληση των ευσεβών βασιλιάδων του Gratian και Theodosius, το 2ο Οικουμενικό Συμβούλιο του 1344 άρχισε να συγκεντρώνεται στην Κωνσταντινούπολη στην Κωνσταντινούπολη . Επίσκοποι από όλο τον κόσμο κλήθηκαν με βασιλικές επιστολές σε αυτό το συμβούλιο. Τότε ο άγιος αρχιεπίσκοπος του Αντιόχου Μελετίου έφτασε στην Κωνσταντινούπολη. Ο Τσάρος Θεοδοσίου διέταξε τους Βυζαντινούς και την οικογένειά του, έτσι ώστε κανείς να μην του μιλήσει για τον Άγιο Μελετίου: ο ίδιος ήθελε να τον γνωρίσει, να κρίνει από τον άνθρωπο που είχε δει σε ένα όνειρο και τέλος να βεβαιωθεί ότι ο Μελέτιος ήταν πραγματικά αυτός που τον στέφθηκε στο όραμα της βασιλείας.Όταν ο μεγάλος καθεδρικός ναός των επισκόπων εισήλθε στο βασιλικό δωμάτιο, ο βασιλιάς, κοιτάζοντάς τους, αμέσως είδε και αναγνώρισε τον Άγιο Μελέτη. Άφησε όλα και έρχεται, έπεσε στα πόδια του Μελετίου και άρχισε να φιλάει τα χέρια του, τον Percy, τα μάτια, το στόμα, το κεφάλι του αγίου, σαν ένας σεβαστός γιος να συναντήθηκε με τον πατέρα του, τον οποίο ήθελε από καιρό να δει. Πριν όλος ο βασιλιάς είπε πώς αυτός ο άγιος του φάνηκε σε ένα όραμα, βάζοντας σε τον ένα βασιλικό στέμμα και πορφυρίτη, και του έδωσε προτίμηση σε όλους τους επισκόπους. Σε αυτόν τον καθεδρικό ναό, ο Άγιος Μελετίου έκπληκτος ο καθένας με το ακόλουθο θαυματουργό σημάδι. Όταν Αρειανοί ανορθόδοξες φιλοσοφεί για την Αγία Τριάδα και τις διδασκαλίες zlochestivym του κατεστραμμένο την ευσεβή πίστη, τότε αυτή η θεία του συζύγου, στέκεται, έδειξαν οι άνθρωποι που ζήτησαν τις διδασκαλίες του, τρία δάχτυλα στο ζώδιο των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος: Στη συνέχεια, συνδέστε τα δύο δάχτυλα και κάμψη του ενός, ευλόγησε ανθρώπους Εκείνη την εποχή η φωτιά του έφθασε, όπως η αστραπή, και ο άγιος αναφώνησε δυνατά: «Καταλαβαίνουμε τις Τρεις Υπόστασες και μιλάμε για ένα Όντας».
Έτσι, ο Άγιος Μελετίου έκπληκτος ο καθένας, συγχέεται με τους αιρετικούς και ενισχύει τους Ορθόδοξους στην ορθόδοξη πίστη: επιβεβαίωσε επίσης τον ΆγιοΓρηγόριο τον Θεολόγο στο πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης. Λίγο αργότερα, όταν δεν συνέβη ο καθεδρικός ναός και δεν συγκεντρώθηκαν όλοι οι επισκόποι στην Κωνσταντινούπολη, ο Άγιος Μελετίου άρρωσε λίγο, προκάλεσε ειρηνικά την ψυχή του στον Κύριο το 1345 , βυθίζοντας τον βασιλιά, τους επισκόπους και όλους τους ορθόδοξους ανθρώπους σε έντονη θλίψη. Όλοι τους έθαψαν με τόλμη αυτόν τον ένδοξο αρχάριο και μεταφέρθηκαν στην Αντιόχεια: εδώ το ειλικρινές του σώμα βρισκόταν κοντά στον Άγιο Μάρτυρα Βαβήλα για να προστατεύσει την πόλη προς τη δόξα του Χριστού Θεού μας, με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα να δοξάσει για πάντα. Αμήν.

* * *
1330
Sevastia Armenian - στα βορειοανατολικά της Μικράς Ασίας.
1331
Ο Ευδοξιος κατείχε το πατριαρχικό τμήμα στην Αντιόχεια από το 357 έως το 358.
1332
Η Μακεδονία Ι, ο Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης, κατείχε το πατριαρχικό τμήμα το 341. τότε, ως αιρετικός, ανατράπηκε, αλλά αρκετές φορές κατέλαβε την πατριαρχική δύναμη στα χέρια του μέχρι το 360. Η Μακεδονία διδάσκαλε πονηρά για το Άγιο Πνεύμα ότι ήταν το επίσημο πλάσμα χωρίς συμμετοχή στη Θεία και τη δόξα του Πατέρα και του Υιού.
1333
Ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος βασιλεύει από 337 έως 361
1334
Evdoksy πατριαρχικό στην Κωνσταντινούπολη από 360 έως 370 g.
1335
Ο Θεόδωρος, Επίσκοπος Κύπρου, είναι ένας από τους σημαντικότερους δασκάλους της Εκκλησίας και ο διάσημος ιστορικός της εκκλησίας του 5ου αιώνα.Το παραπάνω γεγονός περιγράφεται από αυτόν στην ιστορία της εκκλησίας του.
1336
Ο Σαβέλιους διδάχθηκε εσφαλμένα για το μυστήριο της Αγίας Τριάδας, υποστηρίζοντας ότι ο Θεός είναι ένα πρόσωπο: ως Πατέρας - Είναι στον ουρανό, ως Υιός - στη γη, όπως το Άγιο Πνεύμα βρίσκεται σε πλάσματα.
1337
Ο Ιουλιανός ο Απόστολος βασίλεψε από 361 σε 363.
1338
Ο Ιωβιανός βασίλεψε από 363 σε 364
1339
Ο Βάλελ βασιλεύει από 364 σε 378
1340
Ο Gratian βασίλευε από 383 σε 392.
1341
Flavian πατριαρχική από 381 έως 404 g.
1342
Φυσικά, ο Άγιος Συμεών, ο πρώτος πυλώνας, του οποίου η μνήμη γιορτάζεται από την Εκκλησία την 1η Σεπτεμβρίου.
1343
Ο Θεόδωρος ο Μεγάλος βασιλεύει το 379 και βασίλευε μέχρι το 395.
1344
Το 381 η αίρεση της Μακεδονίας καταδικάστηκε σε αυτό το συμβούλιο και το Σύμφωνο της Νίκαιας συμπληρώθηκε και συμπληρώθηκε με τα πέντε νέα μέλη του Σύμβολο.
1345
Ο Άγιος Μελέτιος, Πατριάρχης Αντιοχείας, πέθανε το 381 κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Οικουμενικού Συμβουλίου. Ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης , μπροστά στον καθεδρικό ναό, τίμησε τη μνήμη του Αγίου Μελετίου με αξιέπαινη λέξη και ο Άγιος Χρυσόστομος έκανε το ίδιο στην ένταξή του στην ιεροσύνη. Μία συνομιλία διατηρείται από τον Άγιο Μελέτη, ερμηνεύοντας κυρίως την ενότητα του Υιού του Θεού με τον Θεό Πατέρα και μια επιστολή προς τον αυτοκράτορα Ιωβιανό, που εκπροσωπεί την ομολογία του για την Αγία Τριάδα. Τα λείψανα του Αγίου Μελετίου μεταφέρθηκαν από την Κωνσταντινούπολη στην Αντιόχεια.

Posted by on

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης ( Atom )