ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ Β. ΣΤΕΡΓΙΟΥΛΗ
ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΩΑΝΝΟΥ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Συμεών τοῦ Μεταφραστοῦ
( σελίδες 1045 - 1210 )
Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων του Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως
ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΩΑΝΝΟΥ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Συμεών τοῦ Μεταφραστοῦ
( σελίδες 1045 - 1210 )
Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων του Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως
Νεκρὸς καθίζῃ, ὦ Ἰωάννη, θρόνῳ,
Ἀλλ᾿ ἐν Θεῷ ζῶν, πᾶσιν Εἰρήνη, λέγεις. Ἄπνουν ἑβδομάτῃ κόμισαν δέμας εἰκάδι χρυσοῦν.
| |||||||||||||||
Βιογραφία
Ο μεγάλος αυτός πατέρας και διδάσκαλος της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας γεννήθηκε στην Αντιόχεια το 347 μ.Χ.(κατά άλλους το 354 μ.Χ.). Πατέρας του ήταν ο στρατηγός Σεκούνδος και μητέρα του η Ανθούσα. Γρήγορα έμεινε ορφανός από πατέρα, και η μητέρα του - χήρα τότε 20 ετών - τον ανέθρεψε και τον μόρφωσε κατά τον καλύτερο χριστιανικό τρόπο. Ήταν ευφυέστατο μυαλό και σπούδασε πολλές επιστήμες στην Αντιόχεια - κοντά στον τότε διάσημο ρήτορα Λιβάνια - αλλά και στην Αθήνα, μαζί με τον αγαπημένο του φίλο Μέγα Βασίλειο (βλέπε 1 Ιανουαρίου). Όταν αποπεράτωσε τις σπουδές του, επανήλθε στην Αντιόχεια και αποσύρθηκε στην έρημο για πέντε χρόνια, όπου ασκήτευε προσευχόμενος και μελετώντας τις Άγιες Γραφές. Ασθένησε όμως και επέστρεψε στην Αντιόχεια, οπού χειροτονήθηκε διάκονος - το 381 μ.Χ., σε ηλικία 34 ετών - από τον Αρχιεπίσκοπο Αντιοχείας Μελέτιο. Αργότερα δε από τον διάδοχο του Μελετίου Φλαβιανό πρεσβύτερος σε ηλικία 40 ετών. 
Иоанн Златоуст, свт.; Греция; XVI в.; мастер: Феофан Критский; местонахождение: Греция. Афон, монастырь Ставроник
Άγιος ιωάννης Χρυσόστομος. Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1546 μ.Χ.
από τον Θεοφάνη τον Κρήτα και τον Συμεών
στο Παρεκκλήσιο τού Αγίου Νικολάου τής Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα. Αγίου Όρους
Служба отцов (фрагмент) Фреска. Сербия (Студеница). 1209 г.
Άγιος Ιωάννης. Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1208 - 1209 μ.Χ. στον Καθεδρικό Ναό τής Παναγίας. Στουντένιτσα. Σερβία.
Κατά την Ιερατική του διακονία ανέπτυξε όλα τα ψυχικά του χαρίσματα, πύρινο θείο ζήλο και πρωτοφανή ευγλωττία στα κηρύγματα του. Έσειε και συγκλόνιζε τα πλήθη της Αντιόχειας και συγκινούσε τις ψυχές τους βαθύτατα. Η φήμη του αυτή έφτασε μέχρι τη βασιλεύουσα και έτσι, την 15η Δεκεμβρίου 397 μΧ., με κοινή ψήφο βασιλιά Αρκαδίου και Κλήρου, έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης, κάτι που ο ίδιος δεν επεδίωξε ποτέ. Και από την θέση αυτή ο Ιερός Χρυσόστομος, εκτός άλλων, υπήρξε αυστηρός ασκητής και δεινός ερμηνευτής της Αγίας Γραφής, όπως φαίνεται από τα πολλά συγγράμματα του (διασώθηκαν 804, περίπου, ομιλίες του). Έργο επίσης του Χρυσοστόμου είναι και η Θεία Λειτουργία, που τελούμε σχεδόν κάθε Κυριακή, με λίγες μόνο, από τότε μετατροπές.
Ο ιερός Χρυσόστομος κατά τη διάρκεια της πατριαρχείας του υπήρξε αδυσώπητος ελεγκτής κάθε παρανομίας και κακίας. Αυτό όμως έγινε αιτία να δημιουργήσει φοβερούς εχθρούς, και μάλιστα αυτήν την αυτοκράτειρα Ευδοξία, επειδή ήλεγχε τις παρανομίες της. Αυτή μάλιστα, σε συνεργασία με τον τότε Πατριάρχη Αλεξαδρείας Θεόφιλο (ενός μοχθηρού και ασεβούς ανθρώπου), συγκάλεσε σύνοδο (παράνομη) από 36 επισκόπους (όλοι τους πνευματικά ύποπτοι και δυσαρεστημένοι από τον άγιο) στο χωριό Δρυς της Χαλκηδόνας και πέτυχε την καθαίρεση και εξορία του Αγίου σ' ένα χωριό της Βιθυνίας. 
Свт. Иоанн Златоуст отправляется в изгнание.
Миниатюра Минология Василия II.
Константинополь. 985
г. Ватиканская библиотека. Рим.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος πηγαίνει στην εξορία
Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β '. 985 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη.
Η απόφαση αυτή όμως, τόσο εξερέθισε τα πλήθη, ώστε αναγκάστηκε αυτή η ίδια η Ευδοξία να τον ανακαλέσει από την εξορία και να τον αποκαταστήσει στο θρόνο με άλλη συνοδική αθωωτική απόφαση (402 μ.Χ.). Αλλά λίγο αργότερα, η ασεβής αυτή αυτοκράτειρα, κατάφερε και πάλι να εξορίσει τον Άγιο (20 Ιουνίου 404 μ.Χ.) στην Κουκουσό της Αρμενίας και από κει στα Κόμανα, όπου μετά από πολλές κακουχίες και άλλες ταλαιπωρίες πέθανε το 407 μ.Χ. Ο Μ. Ι. Γαλανός στον Συναξαριστή του, μεταξύ των άλλων, αναφέρει για τον Ιερό Χρυσόστομο, ότι υπήρξε και αναγνωρίζεται ως ο πιο άριστος και δημοφιλής διδάσκαλος της Χριστιανικής Εκκλησίας. Κανένας δεν εξήγησε όπως αυτός, με τόσο πλούτο και τόση σαφήνεια τα νοήματα των θείων Γραφών, ούτε δε υπήρξε εφάμιλλός του στην ετοιμολογία, την απλότητα, αλλά και στη φλόγα και τη δύναμη της ρητορείας. Υπήρξε ρήτορας θαυμαστός, λογοτέχνης απαράμιλλος, βαθύτατος και διεισδυτικότατος, ψυχολόγος και καταπληκτικός κοινωνιολόγος με αίσθημα χριστιανικής ισότητας, χωρίς προνομιούχους, με καθολική αδελφότητα. Ανήκει σ' αυτούς που φαίνονται «ὡς φωστῆρες ἐν κόσμῳ» (Προς Φιλιππησίους, 6' 15.). Δηλαδή σαν φωτεινά αστέρια μέσα στον κόσμο. 
Перенесение мощей Иоанна Златоуста
в Константинополь в храм святых Апостолов
Ἐπιστροφή τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Αγίου Ιωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
στον Ἱερό ναό Ἁγίων Ἀποστόλων στήν Κωνσταντινούπολη
Να σημειώσουμε εδώ, ότι ο ιερός Χρυσόστομος κοιμήθηκε την 14η Σεπτεμβρίου, αλλά λόγω εορτής της υψώσεως του Τιμίου Σταυρού μετατέθηκε η εορτή της μνήμης του την 13η Νοεμβρίου. Κοιμήθηκε από εξάντληση στις 14 Σεπτεμβρίου του 407 μ.Χ. κατά τη διάρκεια της τρίτης του εξορίας από την αυτοκράτειρα Ευδοξία και τάφηκε στα Κόμανα του Πόντου. Το σεπτό λείψανό του περίμενε επί τριάντα έτη, θαμμένο στον τόπο της εξορίας και του μαρτυρίου του. Όταν όμως το 434 μ.Χ. πατριάρχης εξελέγη ο μαθητής του Άγιος Πρόκλος (βλέπε 20 Νοεμβρίου), παρεκάλεσε τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο να ενεργήσει τα δέοντα, ώστε το λείψανο του μεγάλου αυτού πατέρα της Εκκλησίας να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη. Και πράγματι, τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 27 Ιανουαρίου του 438 μ.Χ. έγινε η Ανακομιδή των Ιεωρών Λειψάνων του Αγίου.  
Иоанн Златоуст. Миниатюра Минология Василия II.
Константинополь. 985
г. Ватиканская библиотека. Рим.
Ανακομιδή Λειψάνων Αγίου Ιωάννου τού Χρυσοστόμου .
Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β '. 985 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη.
Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη
 
Перенесение мощей Иоанна Златоуста (27 января)
Менологий 26-29 января; Византия. Греция; XIV в.; памятник: Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion); 10 x 13 см.; местонахождение: Англия. Оксфорд. Бодлеанская Библиотека (Bodleian Library)
Ανακομιδή Λειψάνων Αγίου Ιωάννου τού Χρυσοστόμου .
Βυζαντινό Μηνολόγιο τού Ιανουάριου (26 - 29) τού 14ου αιώνα μ.Χ. και ευρίσκεται Αγγλία. Βιβλιοθήκη Bodleian στην Οξφόρδη. Αγγλία
Η βιβλιοθήκη Μπόντλιαν είναι η βασική βιβλιοθήκη για έρευνα στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, μια από τις παλαιότερες στην Ευρώπη και δεύτερη σε μέγεθος στο Ηνωμένο Βασίλειο
Η μεταφορά των ιερών λειψάνων από τα Κόμανα συνοδεύτηκε από μια επιστολή - διαταγή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β’, υιού του Αρκαδίου και της Ευδοξίας, η οποία έγραφε: «Ἐπιστολὴ τοῦ βασιλέως Θεοδοσίου. Εἰς τὸν οἰκουμενικὸν Πατριάρχην καὶ Διδάσκαλον καὶ πνευματικὸν Πατέρα Ἰωάννην τὸν Χρυσόστομον, τὴν προσκύνησιν προσφέρω ἐγὼ ὁ βασιλεὺς Θεοδόσιος. Ἡμεῖς, Πάτερ τίμιε, νομίζοντες, πῶς εἶναι τὸ σῶμά σου νεκρόν, καθὼς εἶναι καὶ τὰ ἄλλα σώματα τῶν ἀποθανόντων, ἠθελήσαμεν να μεταφέρωμεν αὐτὸ ἁπλῶς εἰς ἡμᾶς. Διὰ τοῦτο καὶ τοῦ ποθουμένου δικαίως ὑστερήθημεν. Ἀλλὰ σύ, Πάτερ τιμιώτατε, συγχώρησον εἰς ἡμᾶς, ὀποῦ μετανοοῦμεν. Σὺ γὰρ ἐδίδαξες εἰς ὅλους τὴν μετάνοιαν. Καὶ δὸς τὸν ἑαυτόν σου, ὣς πατὴρ φιλοπαῖς, εἰς ἡμᾶς τοὺς φιλοπάτορας υἱούς σου, καὶ τοὺς σὲ ποθούντας εὔφρανον διὰ τῆς παρουσίας σου». Αυτή την επιστολή του αυτοκράτορα την πήγαν στον Άγιο και την τοποθέτησαν πάνω στην λάρνακά του. Τότε ο Άγιος έδωσε τον εαυτό του στους απεσταλμένους του αυτοκράτορα και έτσι αυτοί μετέφεραν την λάρνακα που περιείχε το άγιο λείψανο στην Κωνσταντινούπολη, χωρίς να κοπιάσουν καθόλου. Η υποδοχή των ιερών λειψάνων του Αγίου υπήρξε παλλαϊκή. Σύσσωμος λαός, κλήρος και μοναχοί, με επικεφαλής τον αυτοκράτορα, τους αυλικούς, τη σύγκλητο και όλους τους άρχοντες, υποδέχθηκαν και προσκύνησαν με σεβασμό τα λείψανά του. Με πολύ ευλάβεια μετέφεραν αρχικά τη λάρνακα στο ναό του Αποστόλου Θωμά, στα Αμαντίου, έπειτα δε στο ναό της Αγίας Ειρήνης. Εκεί έβαλαν το άγιο λείψανο πάνω στο σύνθρονο και άπαντες εβόησαν: «Ἀπόλαβε τὸν θρόνον σου, Ἅγιε». Στη συνέχεια η λάρνακα τοποθετήθηκε σε αυτοκρατορική άμαξα και μεταφέρθηκε στο περιώνυμο ναό των Αγίων Αποστόλων. Εκεί έβαλαν το άγιο λείψανο πάνω στην ιερή καθέδρα και έγινε το θαύμα: ο Άγιος επεφώνησε προς τον λαό το «Εἰρήνη πάσι». Έπειτα το εναπέθεσαν μέσα στο Άγιο Βήμα, κάτω από την Αγία Τράπεζα. Η Σύναξη του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου ετελείτο στο πάνσεπτο ναό των Αγίων Αποστόλων. Ιερά λείψανα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου αφιέρωσε διά χρυσοβούλλου στη Μονή Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους ο αυτοκράτορας Ιωάννης Τσιμισκής (969 - 976 μ.Χ.) και τεμάχιο της αριστεράς χειρός ο Ανδρόνικος ο Παλαιολόγος (1282 - 1328 μ.Χ.), διά χρυσοβούλλου, τον Ιούλιο του έτους 1284 μ.Χ., στη Μονή Φιλοθέου του Αγίου Όρους. Επίσης, τμήματα του ιερού λειψάνου φυλάσσονται στις μονές Βατοπαιδίου, Ιβήρων, Αγίου Διονυσίου και Δοχειαρίου. 
| |||||||||||||||
Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα) Ἦχος πλ. δ’. Ἡ τοῦ στόματός σου καθάπερ πυρσός ἐκλάμψασα χάρις, τήν οἰκουμένην ἐφώτισεν, ἀφιλαργυρίας τῷ κόσμῳ θησαυρούς ἐναπέθετο, τό ὕψος ἡμῖν τῆς ταπεινοφροσύνης ὑπέδειξεν. Ἀλλά σοῖς λόγοις παιδεύων, Πάτερ, Ἰωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τῷ Λόγῳ Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν. Κοντάκιον Ἦχος α’. Χορός Ἄγγελικός. Εὐφράνθη μυστικῶς, ἡ σεπτή Ἐκκλησία, τῇ Ἀνακομιδῇ, τοῦ σεπτοῦ σου Λειψάνου· καί τοῦτο κατακρύψασα, ὡς χρυσίον πολύτιμον, τοῖς ὑμνοῦσί σε, ἀδιαλείπτως παρέχει, ταῖς πρεσβείαις σου, τῶν ἰαμάτων τήν χάριν, Ἰωάννη Χρυσόστομε. Κάθισμα Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον. Τὴν σοφίαν ἐξ ὕψους καταμαθών, καὶ τὴν χάριν τῶν λόγων παρὰ Θεοῦ, τοῖς πᾶσιν ἐξέλαμψας, ὡς χρυσὸς ἐν καμίνῳ, καὶ τὴν Ἁγίαν Τριάδα, Μονάδα ἐκήρυξας, τήν φιλάργυρον πλάνην, τοξεύσας τοῖς λόγοις σου∙ ὅθεν καὶ πρὸς ζῆλον, βασιλίδα ἐλέγξας, ἀδίκως τῆς ποίμνης σου, ἀπελάθης Μακάριε, Ἰωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε Χριστῷ τῶ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθω, τὴν ἁγίαν μνήμην σου. Ὁ Οἶκος Ἡ λαμπάς, ἡ τῶν ἔργων μου στυγνὴ πέφυκεν, Ἰωάννη Χρυσόστομε, καὶ δειλιῶ πρὸς ὑπάντησιν τοῦ ἱεροῦ σου σκήνους∙ ἀλλ᾿ αὐτὸς με ὁδήγησον, καὶ τὰς τρίβους μου εὔθυνον, μετανοίας παρέχων μοι καιρὸν πανάγιε, ὡς αὐτῆς κήρυξ ἔνθεος, καὶ τῶν παθῶν μου τῶν πολυτρόπων κατεύνασον ζάλην∙ καὶ παγίδων τοῦ Βελίαρ ἀφαρπάσας με, εἰς τέλος σῶσόν με, ὅπως ὑμνῶ σου ἀξίως τὴν θείαν ἐπάνοδον, ὡς πρὶν καὶ τὴν κοίμησιν τολμήσας ἐδόξασα, Ἰωάννη Χρυσοστομε. 
Χριστιανός καί Σταυρός
Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Χριστιανός σημαίνει μικρός Χριστός κι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Ἐσταυρωμένος, ἄρα χριστιανός εἶναι ὁ ἄνθρωπος τοῦ σταυροῦ. Γι᾿ αὐτό εἶναι ἀνάρμοστο καί ξένο στόν χριστιανό νά ἀναζητᾶ τίς εὐκολίες καί τήν ἀνάπαυση. Ὁ Κύριός σου καρφώθηκε στό σταυρό κι ἐσύ ἐπιζητᾶς τήν ἄνεση καί ζῆς μέ πολυτέλεια;
Ἄν ἀγαπᾶς τόν Κύριό σου, πέθανε ὅπως Ἐκεῖνος. Σταύρωνε τόν ἑαυτό σου, ἔστω κι ἄν δέν σέ σταυρώνει κανείς. Καί σταυρός εἶναι ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῆς κακίας καί τῆς ζήλειας σου. Σταυρώνεις τό «ἐγώ» σου, ὅταν ἀρνεῖσαι νά ἱκανοποιήσεις τίς κακές ἐπιθυμίες σου. Κρεμᾶς τόν ἑαυτό σου στό σταυρό, ὅταν ἀφήνεις τόν Θεό νά κατευθύνει τή ζωή σου χωρίς τίς δικές σου λογικές παρεμβάσεις. Πεθαίνεις σάν τόν Κύριό σου, ὅταν ὑποτάσσεσαι στό θέλημά του χωρίς τά ἀτέλειωτα «γιατί».
Ὁ Κύριος ζήτησε καί ζητᾶ νά τόν ἀκολουθήσουν ὅσοι εἶναι ἀποφασισμένοι νά σηκώσουν τό σταυρό τους, ὅσοι εἶναι ἕτοιμοι νά πεθάνουν, νά ἀρνηθοῦν τίς ἀπολαύσεις καί τήν τρυφή. Διότι ὅποιος ἀγαπᾶ τήν ἀσφάλεια καί τίς ἡδονές τῆς παρούσης ζωῆς εἶναι ἐχθρός τοῦ σταυροῦ, αὐτοῦ τοῦ σταυροῦ πού ὁ χριστιανός ἀγαπᾶ καί σηκώνει μέ ὑπομονή γιά χάρη τοῦ Ἐσταυρωμένου του Κυρίου!…
Εἰς Φιλιππησίους 13· ΕΠΕ 22,8-10
 
ΑΠΟ ΤΟ ΡΟΥΜΑΝΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Aducerea moaştelor Sfîntului Ierarh Ioan Gură de Aur,
Patriarhul Constantinopolului
(27 ianuarie)
(Traducere din greceşte)
Iarăşi praznic strălucit şi pricinuitor de bucurie, iarăşi sărbătoare mult luminoasă a cuprins Biserica noastră, care pierde iarna mîhnirii şi gerul păcatului; iarăşi prăznuim pomenirea dascălului şi a părintelui celui cu gura de aur, a cărui vestire, ca şi a fericiţilor apostoli, a străbătut cu adevărat toate marginile lumii, şi a umplut toate cetăţile; ba chiar toate ţările s-au săturat de graiurile lui cele preastrălucite şi aurite. Iată a sosit privighetoarea cea mult glăsuitoare, prevestind taina cea mare a Învierii celei de obşte, ca pe dumnezeiasca primăvară; iar prin tăcerea lui de puţină vreme arată înnoirea cea nemărginită a vîrstei celei după Hristos şi a tinereţilor celor duhovniceşti.
A venit iarăşi gura de aur, care, după puţină tăcere, grăieşte acum cu adevărat cuvinte mai dulci decît fagurele de miere, mai scumpe decît pietrele cele nepreţuite şi cu adevărat mai trebuincioase decît aurul. Limba care grăia cîndva măririle darului, fiind lovită de duh ca de un arcuş, şi ca pana scriitorului ce scrie iscusit, şi pe Dumnezeu cel întrupat îl vesteşte nouă. Iată marele stîlp al Bisericii, turnul bunei credinţe, cel neclătinat, şi luminătorul cel ne-stins, care a fost prigonit mulţi ani pentru Hristos, şi ascuns pentru pizma vrăjmaşilor, acum s-a arătat, după 30 de ani şi a strălucit mai mult decît soarele cel simţit.
Acum iarăşi a venit după îndelungate şi amare izgoniri, sau mai bine să le zic dulci; căci pentru Hristos le-a pătimit. A venit iarăşi la turma sa, după strălucita moarte şi a intrat în cetate cu cinste şi cu dreptate, de la care cu nedreptate a fost izgonit mai înainte.
Dar să povestim de la început după rînduială, istoria întoarcerii, ca mai mult să vă bucuraţi şi să vă veseliţi. Şi să arătăm cine au fost pricinuitorii prin care s-a făcut aducerea sfintelor moaşte ale Hrisostomului, cum şi cînd s-a făcut. Căci despre petrecerea lui cea minunată, cum şi despre ispitele ce a pătimit în acea nedreaptă izgonire, am scris deplin în ziua a treisprezecea a lunii noiembrie, şi ajung acelea să înţeleagă fiecare cum era minunatul Hrisostom în fapta cea bună.
După fericita lui moarte, dumnezeiescul lui suflet s-a dus în ceruri, bucurîndu-se, iar mult pătimitorul şi mucenicescul lui trup a fost îngropat în Comane, de cei împreună călători cu dînsul, adică de ucenicii şi prietenii lui; care împreună au călătorit cu dînsul în izgonire, care ca nişte recunoscători şi mulţumitori către dascălul lor, nu s-au lenevit, ci s-au dus la Roma, unde era episcop într-acea vreme Sfîntul Inocenţiu (401-417), iar împărat Onoriu (395-423), fratele lui Arcadie (395-408), cărora le-au povestit de la început toate muncile şi nedreptăţile ce le-a pătimit Sfîntul Ioan de la împărăteasa Eudoxia şi de la episcopii cei nesfinţiţi. Aceia au dat mulţime de aur la doi bărbaţi netrebnici ca să ucidă pe cel numit "gură de aur" şi decît aurul mai cinstit.
Dar Dumnezeu, ca un drept judecător, n-a lăsat a se săvîrşi o ucidere ca aceasta nedreaptă. Asemenea le-a povestit şi cîte semne s-au întîmplat în împărăteasca cetate după izgonirea cea nedreaptă a sfîntului, adică cutremurul cel mare, care a surpat palatul cel împărătesc şi mai toată cetatea; înfricoşata grindină ce a căzut acolo şi a făcut atîta pagubă şi pierzare cetăţii; apoi a spus despre statuia de argint a nelegiuitei Eudoxia, care s-a sfărîmat, cum şi despre dumnezeiescul foc, care a ieşit din scaunul sfîntului şi a vătămat biserica; şi cum de acolo focul s-a întors prin minune asupra palatului împărătesc şi pînă la trei ceasuri din zi a ars de tot casa aceea mare şi prea frumoasă. Atunci tot poporul s-a mîhnit şi a strigat, zicînd: "Cu dreptate este a se prăpădi toată cetatea, de vreme ce a fost izgonit acela, care o cîrmuia şi o păzea".
Pe lîngă acestea, au povestit încă şi reaua pătimire, luările în batjocură, chinurile care le-au pricinuit acei ucigaşi şi fără de omenie ostaşi care l-au dus în surghiun, unde l-a primit tot Răsăritul, ca pe un înger al lui Dumnezeu. Apoi au povestit cum i s-au arătat lui cu minune, slăviţii Apostoli Petru şi Ioan, precum şi toate celelalte care au urmat în surghiun, pînă la fericita lui adormire.
Acestea auzindu-le romanii s-au întristat, dar apoi s-au bucurat. S-au întristat zic, că acei ostaşi răi şi fără de omenie au pricinuit sfîntului atîtea chinuri, răutăţi, ocări şi batjocuri, de care toată lumea s-a îngrozit, dar s-au şi bucurat că sfîntul, în toate acele chinuri grele şi cumplite, a rămas neplecat şi neclintit; şi a ieşit biruitor strălucit şi neînfrînt. Iar mai vîrtos papa şi împăratul cu totul s-au aprins de dumnezeiasca rîvnă şi au scris amîndoi scrisori, cu multă asprime, mustrînd nelegiuirea lui Arcadie.
Apoi, papa i-a trimis o înfricoşată afurisenie, zicînd astfel: "Sîngele dreptului Ioan strigă către Dumnezeu asupra ta, împărate Arcadie, precum de demult sîngele lui Abel a strigat asupra lui Cain, ucigătorul de frate; căci în vremea de pace ai ridicat prigoană asupra Bisericii, izgonind pe păstorul şi arhiereul ei cel adevărat, cu care împreună chiar pe Hristos Dumnezeu, vai! L-ai izgonit şi ai vîndut turma lui Hristos năimiţilor arhierei, şi nu adevăraţilor păstori!
Dar eu nu mă întristez pentru Sfîntul Ioan, căci fericitul şi de trei ori fericitul Ioan, pentru isprăvile lui cele mari şi pentru nenumăratele chinuri, pe care nu pe bună dreptate le-a răbdat, a luat moştenire în împărăţia lui Dumnezeu, cu apostolii şi cu mucenicii; ci mă mîhnesc pentru pierzarea ta, căci, pentru ca să faci voia unei femei rele şi nebune, ai lipsit lumea de învăţăturile cele cu miere curgătoare şi de viaţă făcătoare ale lui Ioan de trei ori fericitul.
Pentru aceasta şi eu preaumilitul, căruia mi s-a încredinţat scaunul Romei, te canonisesc pe tine şi pe femeia ta şi vă îndepărtez de la Sfînta Împărtăşire a dumnezeieştilor Taine ale lui Hristos. Şi care va îndrăzni a vă împărtăşi pe voi, să fie caterisit şi neiertat; iar dacă voi veţi sili pe cineva ca să vă împărtăşească, defăimînd această apostolească poruncă şi aşezămînt, să fiţi ca vameşii şi ca păgînii cu adunarea necredincioşilor şi să stea păcatul vostru înainte, iar în ziua dreptei judecăţi să vă luaţi pedeapsa cea cuviincioasă; căci nici una din cele ce sînt ale voastre, nu vor putea să vă ajute, nici averile voastre, nici slava, nici stăpînirea şi nici însăşi vrednicia împărătească.
Iar pe Arsachie (404-405), pe care l-aţi pus pe scaunul Sfîntului Ioan, pe acesta îl caterisim împreună cu toţi aceia care s-au împărtăşit cu dînsul. Căci în chip prea nelegiuit a luat vrednicia arhieriei, el nevrednicul. Iar pe Teofil, nu numai îl caterisim, ci îl şi afurisim, să fie anatematizat şi străin de Hristos. Acestea, precum le legăm noi pe pămînt, să fie legate şi în ceruri, precum se zice în Sfînta Evanghelie".
Acestea a scris sfinţitul Inocenţiu. Iar împăratul Onorie a scris şi el altă scrisoare, zicînd astfel: "Frate Arcadie, nu ştiu ce lucrare potrivnică şi drăcească te-a plecat să te încredinţezi unei femei rele şi răzvrătite, care te-a îndemnat să faci nişte lucruri ca acestea, pe care nici un alt împărat creştin dreptcredincios nu le-a făcut niciodată; şi pentru care te osîndesc şi te prihănesc toţi preacuvioşii episcopi cei de aici, că ai scos pe marele arhiereu al lui Dumnezeu, fără judecată, fără socoteală şi fără rînduială, din scaunul lui, şi l-ai omorît cu chinurile pe care i le-au dat robii tăi cei răi, în nedreptul surghiun, unde l-ai trimis.
Apoi pe arhiereii şi slujitorii pe care ţi i-a trimis de aici Biserica romanilor, pentru cinstea ta, spre întărirea şi adeverirea dreptei judecăţi, atîta i-ai defăimat, încît i-ai şi închis în temniţă, le-ai luat banii ce aveau de cheltuială, încît ei se primejduiau să moară şi de foame. N-ai băgat în seamă cît de puţin poruncile apostoleşti, ci pe cei cuvioşi şi sfinţi, cu necinste i-ai scos din scaunele lor, şi cu nedreptate i-ai osîndit, în depărtate surghiuniri şi în grele munci, iar pe cei nevrednici i-ai hirotonisit; deci, sîrguieşte-te frate, nu cu cuvintele, ci cu lucrurile a cinsti pe Dumnezeu şi pe oameni prin îndreptarea greşelilor tale; ştiind că rugăciunile preoţilor întăresc şi îndreptează împărăţia noastră".
Arcadie, primind scrisorile şi înţelegînd puterea cuvintelor lor, s-a rănit foarte mult de săgeţile certării şi ale canonisirii; iar somnul cel adînc al trîndăviei, care era asupra lui, scuturîndu-l, căci se deşteaptă sufletele cele trîndave de certările cele mai aspre, întîi a pedepsit pe acei care au făcut rău arhiereilor romani, pe unii i-a bătut, iar pe alţii i-a omorît şi a spînzurat pe lemne trupurile lor. Iar pe rudeniile Eudoxiei, care au ajutat la scoaterea sfîntului din scaun, i-a scos din dregătorii şi le-a luat toate averile.
Încă nici spre a sa femeie nu s-a milostivit nicidecum, ci cu mîinile sale a bătut-o fără milă şi a închis-o într-o casă de desfrînare şi de necinste, poruncind ca nimeni să nu meargă la dînsa să o cerceteze şi să i se facă vreo mîngîiere, astfel că dînsa, din nemăsurată mîhnire şi ruşine, a căzut în boală grea. Apoi, prinzînd pe Mina, Teotechi şi pe Ishirion, nepoţii lui Teofil, pe Severian al Gabalilor şi pe Archie al Beriei, - care se întîmplaseră a fi într-acea vreme acolo în cetate, i-a legat şi i-a trimis cu mare defăimare la papa Inocenţiu, scriindu-i şi o scrisoare cu multă smerenie pentru dezvinovăţirea lui, zicînd unele ca acestea:
"Eu, o! arhiereule al lui Dumnezeu, nimic n-am ştiut din cele cîte s-au lucrat contra arhiereilor trimişi de la voi. Şi după ce m-am înştiinţat, am omorît pe aceia care i-au nedreptăţit pe ei. Nici de scoaterea marelui Ioan n-am fost vinovat, ci ticăloşii episcopi, care arătînd nişte canoane oarecum bisericeşti, au primit păcatul asupra necuratelor lor suflete şi, crezînd lor, am dat acea nedreaptă hotărîre, pentru care aceia mai mult decît noi sînt vinovaţi. Deci, trimit cuvioşiei tale pe răul Acachie, pe Severian şi pe rudeniile răului Teofil şi îi voi scrie şi lui ca şi acela să vină cu sila acolo, cît mai degrabă, cînd îi vei pedepsi după măsura celor îndrăznite şi lucrate de dînşii; iar pe noi ne iartă, prin părinteasca ta iubire de oameni ce ai asupra noastră şi să nu ne mai lipseşti de sfinţita împărtăşire a Preacuratelor şi de viaţă făcătoarelor Taine. Căci şi pe Eudoxia cu necinste am pedepsit-o şi greu am bătut-o, din care cauză a căzut în grele boli şi zace la pat. Deci, nu ne pedepsi mai mult, cinstite părinte, că nici Stăpînul nu osîndeşte de două ori pentru un păcat; mai ales cînd ne pocăim din toată inima noastră; se cuvine dar, după nemărginita milostivire a lui Dumnezeu, să ne ierţi şi cuvioşia ta".
Apoi a scris şi fratelui său Onorie, deosebit, ca să mijlocească pe lîngă papa şi să-i trimită iertare.
Deci, primind papa scrisorile lui Arcadie, s-a veselit foarte mult pentru smerenia împăratului şi a scris către preacinstitul Proclu, ucenicul Sfîntului Ioan Gură de Aur, care era atunci episcop al Cizicului, să meargă la Constantinopol, ca să dezlege pe împăraţi de afurisenie şi să-i împărtăşească cu dumnezeieştile Taine; apoi, să ţină loc de patriarh, ca un epitrop, pînă ce va cerceta despre Atic cu de-amănuntul. A scris deosebit iarăşi şi către Arcadie, înştiinţîndu-l că a primit pocăinţa lui şi că îi va mijloci iertăciune; apoi să poruncească să scrie numele Sfîntului Ioan în sfinţitele table, şi să trimită pe Teofil la Tesalonic, unde avea de gînd să meargă şi papa, pentru oarecare pricină.
Nişte porunci ca acestea primindu-le împăratul şi avînd dorinţă ca să împlinească fără lipsă toate cîte a scris papa, îndată a scris o înfricoşată scrisoare lui Teofil, zicînd aşa: "Toate marginile lumii le-ai tulburat, cel ce eşti decît toţi oamenii mai cumplit; tu, vicleanule, ai luat de la sine-ţi stăpînire satanicească şi n-ai băgat în seamă nici legile bisericeşti, nici stăpînirea împărătească, de care nu vei scăpa tu, necuvioase; deci, scoală-te îndată, fără de nici o pricinuire de boală trupească şi purcede la Tesalonic, ca să te judece episcopul Romei".
Teofil, primind scrisoarea împărătească şi văzînd poruncile cele înfricoşate ale stăpînitorului, s-a cutremurat foarte. Dar n-a putut să meargă acolo unde i-a scris, căci Dumnezeu a trimis celui cumplit o boală foarte cumplită, chinuindu-se de împietrirea udului; şi mărturisea fapta cea rea pe care a făcut-o sfinţitului pătimitor Ioan Hrisostom, pentru care cu dreptate se pedepsea cel nedrept, pînă cînd cel rău şi nelegiuit şi-a dat sufletul. Şi nu numai atît, ci şi alţii care s-au unit la surghiunirea Sfîntului Ioan, chinuindu-se în multe feluri de boale trimise de la Dumnezeu şi cumplit muncindu-se, rău au murit; iar mai vîrtos ticăloasa Eudoxia a căzut în boala sîngelui, chinuindu-se cumplit, încît a cunoscut, nemernica, că pătimea pentru cele lucrate de dînsa asupra Sfîntului Ioan. Pentru aceea, chemîndu-l cu glas jalnic, a dat înapoi via văduvei şi celelalte, pe care cu nedreptate le luase; şi în astfel de chinuri a murit.
Dar nici după moarte n-a rămas fără pedeapsă, căci îi sălta mormîntul şi se clătina, făcînd spaimă neasemănată celor ce priveau. Care clătinare şi cutremur a ţinut 33 de ani, pînă cînd s-au adus din surghiun sfintele moaşte ale sfîntului. Şi a lăsat Eudoxia patru fete şi anume: Pulcheria, Fulchia, Arcadia şi Maria, cum şi un fiu, cu numele Teodosie. Arcadie trăind la împărăţie 14 ani, s-a săvîrşit cînd era de opt ani Teodosie cel Mic. Iar surorile lui nu s-au măritat şi Pulcheria ocîrmuia împărăţia, pînă cînd a venit tînărul în vîrsta cea legiuită.
Deci, făcîndu-se împărat Teodosie cel Tînăr (408-450), în Constantinopol era arhiepiscop Sfîntul Proclu (434-446), ucenicul Sfîntului Hrisostom, care a îndemnat pe împărat şi i-a dat multe sfătuiri duhovniceşti, ca să trimită oameni cucernici în Comane şi să aducă sfintele moaşte ale Sfîntului Ioan Gură de Aur, părintele său cel duhovnicesc, spre mîngîierea cetăţii, şi pentru ca să înceteze şi cutremurarea mormîntului, căci pînă atunci mormîntul Eudoxiei încă tremura.
Ascultînd împăratul Teodosie sfătuirea cea folositoare a patriarhului, a trimis oameni îndemînatici şi cucernici, pentru acest lucru, care nu în puţine zile ajungînd în Comane şi sosind la biserica Sfîntului Mucenic Vasilisc, au întrebat pe locuitorii cei de acolo ca să le arate mormîntul sfîntului şi să ia moaştele. Iar ei auzind că se lipsesc de o vistierie nepreţuită ca aceasta peste măsură s-au întristat şi s-au amărît; însă n-au îndrăznit a se împotrivi poruncii împărăteşti, ci i-au dus la mormîntul fericitului.
Apoi, ridicînd piatra, ca să scoată afară, toate sfintele moaşte, au stat nemişcate, o! minune, şi n-au putut atîţia oameni să le mişte din loc. De aceea s-au întors trimişii la împărat, propovăduind în toată cetatea această minune. După aceea, împăratul şi toţi cei mai cucernici ai cetăţii au făcut mai întîi rugăciuni de obşte către Domnul ca să-i învrednicească, ca un milostiv, de cel dorit.
Iarăşi a trimis apoi împăratul cu multă evlavie pe aceiaşi soli, ca să aducă pe sfîntul; către care a scris şi o rugăciune în chip de epistolă într-acest fel: "Către dascălul cel a toată lumea şi patriarhul Ioan Hrisostom, scrie împăratul Teodosie. Eu socotind, nu din necredinţă, ci din nepedepsirea şi neluarea aminte a mea că cinstitele moaşte se află ca şi trupurile celorlalţi oameni, neîmpărtăşite de dumnezeiescul dar, am trimis să le aducă cum s-ar întîmpla, fără cuviinciosa evlavie; pentru aceasta, cu dreptate n-am dobîndit aceea, pentru ce m-am sîrguit. Deci, acum iarăşi scriu către sfinţenia ta, ca şi cum ai fi viu, această rugăciune, cerînd să ne ierţi pentru necunoştinţa cea mai dinainte şi să binevoieşti a veni cu pace într-ale tale, ca să te primească cu multă dorire şi osîrdie fiii tăi, căci dorim foarte mult iertarea păcatelor prin rugăciunile tale cele bine primite".
Deci, luînd trimişii cartea cea de rugăciune, au plecat la drum. Ajungînd la locul unde erau moaştele sfîntului, au făcut precum le-a poruncit împăratul şi prăvălind piatra de pe mormînt, au văzut iarăşi o altă minune: adică a ieşit din mormînt o lumină negrăită cu multă strălucire şi o bună mireasmă neasemănată, în care sfîntul nu se arăta ca un mort, ci strălucit la faţă, plin de veselie. Apoi, îndată s-a dat de bunăvoie şi fără de împiedicare l-au ridicat. Atunci s-au făcut multe minuni către cei ce l-au sărutat cu credinţă, iar mai ales era acolo un om şchiop, în mijlocul mulţimii celei adunate, care cu multă osteneală făcînd loc, a apropiat de picioarele lui haina sfîntului şi îndată s-a tămăduit.
Punînd sfintele moaşte în sicriul poleit cu aur, pe care îl aduseseră, au pornit la drum cu sîrguinţă; petrecîndu-l cu cîntare de psalmi, cu făclii şi cu tămîieri, iar cînd era să se apropie de o cetate sau de vreun sat, ieşea spre întîmpinare tot poporul; şi astfel îl petrecea fiecare cetate, spre cealaltă, pînă ce au ajuns la Calcedon. Auzindu-se în cetatea împărătească de venirea sfintelor moaşte, toţi au alergat, tineri şi bătrîni, cu multă dorire, ca să-l întîmpine precum se cădea. Şi s-a umplut toată marea de corăbii, încît se părea ca un pămînt uscat. Deci, a mers şi patriarhul Proclu cu împăratul, avînd osebită corabie, împodobită şi plină de aromate binemirositoare pentru mult pătimitoarele şi mult cinstitele moaşte.
Atunci s-a făcut furtună mare şi toate caiacele şi luntrele s-au risipit, unele la un loc, altele în alt loc, precum le mîna vîntul; numai corabia aceea pe care o aveau pregătită pentru sfintele moaşte, n-a putut vîntul s-o zbuciume, nici s-o abată într-altă parte, ci alerga împotriva valurilor, ca şi cum ar fi fost însufleţită şi cu simţire; şi o! minune, că alergînd spre pămînt, s-a dus la via văduvei şi a stat acolo aşteptînd sfintele moaşte. Zic despre văduva aceea, pentru care părintele văduvelor şi părtinitorul sărmanilor cel prea cald, a băut paharul umilinţei, care pe aceia care îl beau, îi face părtaşi ai fericirii celei cereşti.
Vezi, o! omule, cum pietrele şi lemnele sprijină şi ajută păstorului celui cuvîntător? Vezi cum chiar cele nesimţitoare şi necuvîntătoare prihănesc fapta cea necuvîntătoare şi nedreaptă a celor cuvîntători, care au făcut-o asupra celui drept? Dar acestea s-au întîmplat astfel cu dumnezeiască şi negrăită iconomie; că iată iarăşi s-a făcut linişte adîncă în mare, că iarăşi s-a umplut marea de corăbii şi de caiace, ca şi mai înainte. Iar cînd aceia care aduceau cinstitele moaşte au ajuns la locul unde era via văduvei, corabia cea împotmolită şi pregătită pentru sfîntul, a plecat de la sine, în chip minunat, şi chema în chip negrăit sfintele moaşte. Mare eşti Doamne şi minunate sînt lucrurile Tale!
Apoi, punînd cinstitele moaşte în corabia cea pregătită, împăratul avea dorire a merge la palatul împărătesc, dar precum se vede, n-a voit Sfîntul Hrisostom, fiindcă Helespontul cel repede curgea împotriva lor. De aceea s-au dus la biserica Sfîntului Apostol Toma, care se numeşte Amantiu, precum a iconomisit dumnezeiasca pronie. Deci, intrînd în biserică sfintele moaşte, împăratul şi-a luat de pe cap coroana cea împărătească, pentru smerenie şi, închinîndu-se, a sărutat frumoasele şi evangheliceştile picioare ale marelui Ioan şi le-a udat, ca şi păcătoasa pe ale lui Hristos, cu prea fierbinţi lacrimi, cu plîngeri din inimă şi cu tînguiri; apoi cerea milă şi iertare pentru maica sa, zicînd astfel:
"Iartă, o! sfinte al lui Dumnezeu, fărădelegea care te-a nedreptăţit, milostiveşte-te spre dînsa, o! preamilostivule; şi precum cînd ai trăit tu, ai împrăştiat şi ai izgonit departe de fiii tăi patima pomenirii de rău, cu toată puterea, astfel şi acum, urmînd pilda nepomenirii de rău, iartă fărădelegea maicii mele; şi ca semn că te-ai milostivit spre dînsa şi ai iertat-o, fă să înceteze tremurarea mormîntului".
Astfel s-a rugat binecredinciosul şi preacucernicul împărat Teodosie. Iar cuviosul i-a ascultat rugăciunea lui, şi ca o vistierie şi dascăl al milostivirii s-a milostivit spre cea nemilostivă şi a oprit cutremurul mormîntului ei. Deci, au făcut priveghere de toată noaptea în biserica aceea, preamărind pe Domnul şi pe sfîntul Lui.
Apoi l-au dus în biserica cea mare pe sfîntul, în dumnezeiescul scaun, au făcut şi acolo asemenea doxologie, ca şi mai înainte; apoi au pus în careta împărătească cinstitele şi sfintele moaşte şi s-a suit în caretă şi patriarhul Proclu. Iar împăratul, clericii, tot sfinţitul sobor şi toată suita mergeau înainte cu lumînări şi cu tămîieri. Iar toată cheltuiala a făcut-o împăratul cu neasemănată dărnicie, dînd la toată mulţimea făclii cu îndestulare. Şi era adunată toată cetatea, încît umplea toate drumurile, uliţele, casele, fiind ca albinele mulţime nenumărată. Iar aerul, de mulţimea aromatelor, tămîierilor şi a mirurilor ce se vărsau, era atît de bine mirositor, încît se arăta ca un rai. Şi atîta cinste i-au făcut, încît, precum spun alţii, altă dată nu s-a făcut altui om, nici vreunui împărat, nici vreunui patriarh sau altuia dintre sfinţi.
Deci, cu astfel de cinste l-au dus la sfînta biserică a Sfinţilor Apostoli, ca pe un alt apostol al lui Hristos, împăratul mergînd înainte, preoţii lăudîndu-l şi boierii binecuvîntîndu-l, iar popoare nenumărate închinîndu-se, şi bucurie aducînd la toată lumea. Şi nu numai oamenii, ci şi rîndurile sfinţilor şi cetele îngerilor socotesc că s-au adunat şi împreună au petrecut cinstitele moaşte ale aceluia care era de o rîvnă şi de un cuget cu dînşii. Iar cînd au aşezat pe sfîntul în scaunul cel arhieresc, toţi au strigat cu mare glas către bunul păstor, zicînd: "Ia-ţi scaunul tău, sfinte".
Atunci, nepomenitorul de rău Ioan, deschizîndu-şi gura cea de aur izvorîtoare şi mişcîndu-se buzele cele de miere curgătoare, o! minunile Tale, Hristoase, Împărate, a strigat: "Pace tuturor, dragoste şi milă să fie la tot poporul şi Eudoxiei iertare!". Cine a văzut, sau cine a auzit din veac o minune mai înfricoşată ca aceasta? Trup mort după 33 de ani, care avea dezlegate organele, să sloboadă glas desluşit şi bine grăitor! Cu adevărat, drepţii în veci sînt vii, deşi cei fără de minte socotesc ieşirea lor pedepsire.
Acest mîntuitor glas, care ca din cer a ieşit din gura cea de foc purtătoare şi cu totul aurită, a unit Biserica, care era dezbinată mai înainte; pe cei rău credincioşi i-a povăţuit la credinţa cea dreaptă, pe cei binecredincioşi, mai întemeiaţi i-a făcut, iar pe cei ce vrăjmăşeau şi urau pe sfîntul, în dragoste negrăită i-a prefăcut. Şi ca să zic pe scurt, pe toţi i-a adunat şi într-o glăsuire şi unire i-a adus. Apoi, au pogorît sfintele lui moaşte şi le-au pus în mijlocul bisericii, ca să le sărute tot poporul, spre sfinţirea sufletelor lor. Şi atîta se înghesuiau şi se călcau unii pe alţii, şi o! minune, că nimeni nu s-a vătămat din acea înghesuire; căci cum ar fi fost cu dreptate să se vatăme, cei ce se înghesuiau pentru credinţa către sfîntul?
După ce au săvîrşit cîntarea de laudă, împăratul şi patriarhul au ridicat pe sfîntul, l-au dus în Sfînta Sfintelor şi l-au pus în părţile de-a dreapta, în 27 ale lunii ianuarie. După aşezarea cinstitului trup, au adus nişte oameni cucernici pe un bolnav, care avea mîinile şi picioarele veştejite, care nicidecum nu se mişca; că atît de subţiri şi de neputincioase erau, încît se vedeau ca nişte trestii, fiind numai pielea şi oasele; şi îndată ce s-a apropiat de mormînt, mai înainte de a ruga pe sfîntul, s-a tămăduit minunat şi umbla fără împiedicare şi cu mîinile lucra.
Această veste a străbătut în toată cetatea, numai într-o zi, şi se adunau toţi bolnavii şi îşi luau sănătatea cea dorită, slăvind pe Dumnezeu; apoi, mulţumind sfîntului, se întorceau bucurîndu-se. Şi nu numai atunci, ci şi pînă astăzi, toţi care se apropie de mormîntul lui cu credinţă, de orice boală ar avea, cu sufletul sau cu trupul, îndată capătă dorita vindecare.
Astfel preamăreşte Dumnezeu pe robii Săi şi aici în lumea aceasta şi în ceea ce va să fie îi face moştenitori ai Împărăţiei Sale. Pe care, facă-se ca noi toţi s-o dobîndim întru Hristos, Domnul nostru, Căruia se cuvine slava în vecii vecilor. Amin.
Πάλι pricinuitor λαμπρή γιορτή της χαράς, και πάλι πιο λαμπρό εορτασμό περιλαμβάνονται Εκκλησία μας, η οποία έχασε mîhnirii χειμώνα και παγετό αμαρτία? και πάλι εορτάζουμε τη μνήμη του δασκάλου και της μητρικής χρυσό στόμα, του οποίου η διακήρυξη ότι η ευλογημένη αποστόλους και έχει σάρωσε πραγματικά όλες τις άκρες του κόσμου, και γέμισε όλες τις πόλεις? Πράγματι, όλες οι χώρες έχουν βαρεθεί τις vernaculars του preastrălucite και χρυσό. Εδώ ήρθε η μεγάλη glăsuitoare αηδόνι, προαναγγέλλοντας το μεγάλο μυστήριο της Αναστάσεως της κοινότητας, ως θεία άνοιξη? και με τη σιωπή του, μόλις πρόσφατα δείχνει απεριόριστη ανανέωση της ηλικίας των Νέων για τον Χριστό και την πνευματική.
Ήρθε πάλι ο Χρυσόστομος, ο οποίος, μετά από μια μικρή σιωπή τώρα μιλάει αληθινά λόγια γλυκύτερα από βάζο με μέλι, πιο ακριβά από τα πολύτιμους λίθους και αλήθεια χρειάζομαι από το χρυσό. Μόλις μίλησε η γλώσσα των αυξήσεων δώρο να χτυπηθεί από ένα τόξο αυτό το πνεύμα, και ως συγγραφέας μέχρι να γράψετε επιδέξιος και διακηρύττει ο Θεός ενσαρκωμένος εννέα. Εδώ είναι το μεγάλο πυλώνα της Εκκλησίας, Πύργος της καλής πίστης, την ακλόνητη και διαφωτιστής σε εμάς off, ο οποίος διώχθηκε για πολλά χρόνια για τον Χριστό και την κρυφή τους εχθρούς φθόνο, εμφανίζεται τώρα, μετά από 30 χρόνια και έλαμψε περισσότερο από τον ήλιο η τσόχα.
Τώρα και πάλι ήρθε μετά από μακρά και πικρή εξορία, ή καλύτερα να πω γλυκό? Για τον Χριστό έχει υποστεί. Ήρθε και πάλι στο ποίμνιό του, μετά το θάνατο λαμπρή και μπήκαν στην πόλη με την τιμή και τη δικαιοσύνη, το οποίο αδίκως εξορίστηκε πριν.
Αλλά για να πω από την αρχή, μετά την παραγγελία, να επιστρέψει την ιστορία, τόσο περισσότερο μπορείτε να απολαύσετε και να χαίρονται. Και να δείξει ποιος ήταν pricinuitorii η οποία έγινε φέρνοντας τα ιερά λείψανα του Χρυσοστόμου, πώς και πότε είχε γίνει. Για περίπου το μέρος ένδοξη, πώς και πειρασμούς που έχει υποστεί κατά την άδικη εξορία, έγραψα πλήρως από την δέκατη τρίτη ημέρα του Νοεμβρίου, και να φτάσει αυτά που ήταν υπέροχο να καταλάβουν ο ένας τον Χρυσόστομο στην καλή πράξη.
Χαρούμενος μετά το θάνατό του, θεϊκή ψυχή του πάρθηκε στον ουρανό, απολαμβάνοντας το και από τον πόνο και το σώμα mucenicescul του θάφτηκε σε Coman εκείνους που ταξιδεύουν μαζί του, ότι οι μαθητές και οι φίλοι? ο οποίος ταξίδεψε μαζί του στην εξορία, ευγνώμων και ευγνώμων που, όπως ο δάσκαλός τους, δεν ήταν τεμπέληδες, αλλά πήγε στη Ρώμη, όπου ήταν επίσκοπος σε αυτό το διάστημα Αγίου Ιννοκεντίου (401-417) και ο βασιλιάς Ονώριος (395-423), ο αδελφός του Αρκάδιος (395-408), ο οποίος τους είπε από την αρχή όλες τις εργασίες και τις αδικίες που υπέστησαν από την αυτοκράτειρα Ευδοξία Αγίου Ιωάννη και τους επισκόπους της unsanctified. Αυτοί που έδωσαν τα μέρη του χρυσού σε δύο άνδρες για να σκοτώσουν τα καθάρματα που ονομάζεται "χρυσό στόμα" και πιο ειλικρινής από το χρυσό.
Αλλά ο Θεός, ως δικαστής, δεν επιτρέπεται να διαπράξει φόνο άδικο. Και, επίσης, τους είπε πως πολλά σημάδια έχουν συμβεί στη βασιλική πόλη μετά εκτοπισμοί το ιερό άδικο, ότι ο μεγάλος σεισμός, που έχει σπάσει κάτω από το βασιλικό παλάτι και όλη την πόλη? η τρομερή χαλάζι που έπεσε εκεί και κάνει τόσο μεγάλη ζημιά και καταστροφή της πόλης? Στη συνέχεια είπε για κακούς ασημένιο άγαλμα του Ευδοξία, η οποία είχε σπάσει, πώς για θεϊκή φωτιά που πήρε από την καρέκλα και να βλάψουν τον ιερό ναό? και πως δεν υπήρχε φωτιά ως εκ θαύματος γύρισε το παλάτι και έως τρεις ώρες την ημέρα έκαψε όλη την μεγάλη και πολύ όμορφο σπίτι. Και όλοι οι άνθρωποι ήταν θλιμμένοι και φώναξε, λέγοντας: «Με τη δικαιοσύνη είναι να καταστρέψει όλη την πόλη, δεδομένου ότι εκδιώχθηκε, ένα χάρακα και ένα φυλασσόμενο".
Εκτός από αυτά, είπαν ακόμα κακό πάθος, δηλώσεις χλευαστικά, τα βασανιστήρια που υπέστησαν αυτά τα δολοφόνων χωρίς ανθρωπιά στρατιώτες που είχαν πάει στην εξορία, όπου έλαβε όλη την Ανατολή, ως άγγελος του Θεού. Στη συνέχεια είπε πως έδειξε θαύμα slăviţii του Πέτρου και του Ιωάννη και όλοι οι άλλοι που ακολούθησαν στην εξορία μέχρι χαρούμενος ύπνο του.
Αυτά άκουσε τους οι Ρωμαίοι ήταν λυπημένος, αλλά στη συνέχεια απολαύσαμε. Μπορούν θλιμμένοι λένε ότι οι στρατιώτες κακό και χωρίς ανθρωπιά έχουν προκαλέσει το ιερό τόσα βάσανα, την κακία, την ντροπή και τον εμπαιγμό, ότι όλοι ήταν τρομοκρατημένοι, αλλά ήταν επίσης ευτυχής ιερών σε όλα αυτά τα βάσανα βαρύ και τρομερό, παρέμεινε un -bending και αταλάντευτη? και το θρίαμβο λαμπρή και ανίκητος. Και αργότερα ο πάπας και ο βασιλιάς όλων των αρετών άναψαν από τη θεία ζήλο και έγραψε δύο επιστολές προς τον επιπλήξει αυστηρά ανομία της Αρκαδίας.
Στη συνέχεια, ο Πάπας έστειλε μια φοβερή κατάρα, λέγοντας: «Το δικαίωμα του αίματος Τζον φωνάζει στο Θεό για σας, O βασιλιάς Αρκάδιος, όπως παλιά το αίμα του Άβελ φώναξε για τον Κάιν, τον θανάσιμο αδελφός, για το χρονικό διάστημα της ειρήνης έθεσαν διώξεις για και τηνη Εκκλησία, που έδιωξαν τον βοσκό και το αληθινό ιερέα, ο οποίος μαζί με τον Χριστό, ακόμη και το Θεό, αλίμονο! Μπορείτε εξόρισε και θα πωλούνται ποίμνιο του Χριστού năimiţilor επισκόπους και ποιμένες δεν είναι αλήθεια!
Αλλά δεν είμαι λυπημένος για το Saint John, για την ευλογημένη και ευλογημένος τρεις φορές John, για την πανίσχυρη πράξεις του και αμέτρητα βασανιστήρια, το οποίο δικαίως έχει υπομείνει, πήρε κληρονομίαν εν τη βασιλεία του Θεού, οι Απόστολοι με μάρτυρες? αλλά εγώ θρηνούν για την καταστροφή σας, γιατί για μια γυναίκα για να κάνει το θέλημα του κακού και ανόητο δόγματα του ελεύθερου κόσμου και της ζωής που ρέει με μέλι maker του Ιωάννη τρεις φορές ευλογημένο.
Γι 'αυτό και εγώ preaumilitul, την οποία είχε ανατεθεί η έδρα της Ρώμης, εγώ Canonis εσάς και τη σύζυγό σας και Θεία Κοινωνία σας περάσει από τα Θεία Μυστήρια του Χριστού. Και ποιος θα τολμήσει να μοιραστούν σας, να καθαιρεθεί και ασυγχώρητη? και αν θελετε να υποχρεώσει κάποιον να μοιραστεί δυσφημιστικό σας αυτή την αποστολική εντολή και επιχειρηματικές σπίτι για να είναι σαν τους τελώνες και τους άπιστους συναρμολόγηση σελίδα και να σταθεί αμαρτία σου πριν και την ημέρα των δικαίων απόφαση να αναλάβει την αξιοπρεπή ποινή? γιατί κανένας από αυτούς δεν είναι δικά σας, δεν θα σας βοηθήσει, ούτε τον πλούτο σας, ούτε δόξα, ούτε αρχές, ούτε η ίδια η βασιλική αξιοπρέπεια.
Και Arsache (404-405), που βάζετε στην καρέκλα του Αγίου Ιωάννη, που τον καθαίρεσε μαζί με όλους εκείνους που έχουν μοιραστεί μαζί του. Για το τσιπ πολύ πονηρό πήρε αξία ιεροσύνη, ο ανάξιος. Και ο Θεόφιλος, όχι μόνο τον καθαιρεθεί, αλλά γαμώτο και να αναθεμάτισε και ξένων Χριστού. Αυτά, όπως μας δένουν στη γη που πρέπει να δεσμεύεται στον ουρανό, όπως λέει το Ευαγγέλιο. "
Έγραψαν Αθώος Γκρέις. Και ο αυτοκράτορας Ονώριος έγραψε επίσης μια άλλη επιστολή, λέγοντας έτσι: «Αδελφέ Αρκάδιο, δεν ξέρω τι δουλειά αντίθετος και διαβολική που πήγε να δεσμευτεί ένα κακό γυναίκες και επαναστατική, που σας έχει καλέσει να κάνουμε τα πράγματα όπως αυτό, η κανένας άλλος χριστιανός αυτοκράτορας αληθινός πιστός δεν έχει κάνει ποτέ, και θα καταδικάσουν και να σας κατηγορήσει όλα preacuvioşii επισκόπων γύρω από εδώ, σας έφερε μεγάλη ιεράρχη του Θεού, χωρίς δίκη, χωρίς αναμέτρησης και χωρίς σειρά τα πράγματα από την έδρα του και τον σκότωσε με πόνους από τους οποίους έχουν δοθεί οι υπηρέτες σου πονηρό, άδικη εξορία όπου στείλατε.
Τότε οι αρχιερείς και οι υπουργοί που τους έστειλα εδώ Εκκλησία Ρωμαίοι, για την τιμή σας, για την ενίσχυση και την επιβεβαίωση της δίκαιης κρίσης, τόσο πολύ που έχω συκοφαντούν, ότι εσύ έχεις, και στο μπουντρούμι, που πήραν τα χρήματα που είχαν δαπανών , ότι βρίσκονται σε κίνδυνο να πεθάνουν από την πείνα. Μπορείτε δοθεί προσοχή στο πόσο λίγο εντολές αποστολική, αλλά ο ευσεβής και ιερά, με ανεντιμότητα έχετε απομακρυνθεί από τις θέσεις τους, και η αδικία έχετε καταδικαστεί σε απομακρυσμένες εξορία και τη σκληρή δουλειά, και η ανάξια και -Θα χειροτονήθηκε? Έτσι sîrguieşte αδελφό σου, όχι με λόγια, αλλά με τα πράγματα να τιμήσει τον Θεό και τον άνθρωπο, επισημαίνοντας τα λάθη σας? γνωρίζοντας ότι οι προσευχές των ιερέων και δικαιολογεί την ενίσχυση της βασιλείας μας. "
Αρκάδιος, λαμβάνει γράμματα και να κατανοήσουν τη δύναμη των λέξεων τους, ήταν κακό σε μεγάλο βαθμό από τα βέλη της διόρθωσης και canonisirii? και τον ύπνο σε βάθη της απραξίας που ήταν πάνω του, τον τρόμο, γιατί ήταν έξυπνος ψυχές των ραστώνη διδασκαλίας σκληρότερες, πρώτη τιμωρηθούν όσοι έκαναν κακό τοξότης των Ρωμαίων, μερικά ρυθμό και άλλοι σκοτώθηκαν ξύλο και απαγχονίστηκε το σώμα τους. Και Eudoxiei συγγενείς, οι οποίοι βοήθησαν στην απομάκρυνση του καθίσματος Αγίων και απογειώθηκε από τους διοικητές και πήραν όλα τα υπάρχοντά τους.
Ακόμα δεν έχουμε στη γυναίκα του, κανένα έλεος σε όλα, αλλά με τα χέρια του τη χτυπούσε ανελέητα και την κλείδωσε σε ένα σπίτι της λαγνείας και της ανεντιμότητας, διατάζοντας ότι κανείς δεν πάει μαζί της για να ερευνήσει και εγώ κάνει καμία παρηγοριά, έτσι DINS των ανυπολόγιστη θλίψη και ντροπή έπεσε σε σοβαρή ασθένεια. Τότε πιάσει Μίνα, Teotechi και τα εγγόνια Ishirion Θεόφιλος, ο Severian της Gabala και ο Archie μπύρα - που είχε συμβεί να είναι σε αυτό το διάστημα υπάρχει στην πόλη, αυτός τους δεσμεύονται και τους έστειλε με μεγάλη δυσφήμιση Πάπας Ιννοκέντιος , γράφοντας ένα γράμμα με μεγάλη ταπεινότητα για την ενοχή σ 'αυτόν, λέγοντας μερικά από αυτά:
«Το κάνω! Ιερέας του Θεού, τίποτα δεν ήξερα από αυτούς πόσοι εργάζονται εναντίον τους αρχιερείς που αποστέλλονται από εσάς. Και μετά είχα προειδοποιήσει, σκότωσα αυτούς που τις έχουν αδικήσει. Δεν αφαίρεση του μεγάλου John ήμουν ένοχος, αλλά καθάρματα επισκόπους, δείχνοντας κανόνια κάπως εκκλησία έλαβε την αμαρτία επάνω ψυχές necuratelor τους και την πίστη τους, έδωσα ότι άδικη απόφαση, για την οποία εκείνοι πάνω από εμάς είναι ένοχοι. Έτσι, , στείλτε σεβάσμια σου κακό Ακάκιο, το Severian και τη συγγένειά του κακού Θεόφιλο και θα γράψω και οι όμοιοί του ότι για να έρθει με τη βία εκεί, παρά με, όταν θα σας τιμωρήσει μέτρο τόλμη και εργάστηκε dînşii? και νέες συγχωρήσει μας μέσω γονικής αγαπάς τους ανθρώπους που έχετε για μας και δεν θα χάσετε το αγιασμένο επιμερισμού πιο αγνά και τη ζωή făcătoarelor Μυστήρια. για και Ευδοξία με ανεντιμότητα εγώ την τιμωρία και εγώ μετά βίας της να χτυπάει, έτσι ώστε η έπεσε σε σοβαρές ασθένειες, ξαπλωμένη στο κρεβάτι Επομένως, μην μας τιμωρήσει πιο ειλικρινής γονέα, ότι δεν άρχοντα εκεί δύο φορές για να καταδικάσουν την αμαρτία.? ειδικά όταν μετανοήσουμε με όλη την καρδιά μας? σωστά, αλλά, άπειρο έλεος του Θεού, μας και ευλάβεια σας συγχωρήσει. "
Στη συνέχεια έγραψε ο αδελφός του Ονώριος, ιδιαίτερα, να παρέμβει στο πλαίσιο του πάπα να τον στείλει συγχώρεση.
Έτσι, λαμβάνει επιστολές του Πάπα Αρκάδιο, χάρηκαν πολύ για βασιλιά ταπεινότητα και γράφτηκε από σεβάσμια Πρόκλο, μαθητής του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ο οποίος ήταν τότε επίσκοπος Κυζίκου, για να πάει στην Κωνσταντινούπολη, για να διαλευκάνουν τους βασιλιάδες της κατάρα και να τα μοιραστείτε με τα θεία μυστήρια? Στη συνέχεια λαμβάνει χώρα πατριάρχη, ως διαχειριστής, μέχρι περίπου Atic θα ερευνήσει διεξοδικά. Έγραψε πάλι και ιδιαίτερα από τον Αρκάδιο, τον ενημέρωνε ότι είχε λάβει τη μετάνοια και τη μεσιτεία θα iertăciune του? Στη συνέχεια εντολή να γράψει το όνομα του Αγίου Ιωάννη στο sfinţitele τραπέζι, και να στείλετε Θεόφιλος στη Θεσσαλονίκη, όπου σκόπευε να πάει και Πάπα, για κάποιο λόγο.
Μερικά διατάγματα παραλαβής τους βασιλιά και έχοντας την επιθυμία να εκπληρώσει χωρίς να λείπουν όλες καθένα έγραψε ο Πάπας, έγραψε αμέσως μια φοβερή επιστολή προς τον Θεόφιλο, λέγοντας το εξής: "Όλα τα άκρα του κόσμου που ταραγμένη, που είναι πάνω απ 'όλα περισσότερους ανθρώπους φοβερή? σας, Vicleanu, που πήρε ως δεδομένο κατοχή σας satanicească και δεν έχουν καταβάλει καμία προσοχή σε κάθε νόμο εκκλησία, χωρίς κανόνα ένα βασίλειο, το οποίο δεν θα σας ξεφύγει, ασεβής? Ως εκ τούτου, προκύπτουν αμέσως, χωρίς καμία πρόκληση σωματικών ασθενειών και προχωρεί στη Θεσσαλονίκη, ως επίσκοπος της Ρώμης κρίνετε. "
Θεόφιλος, που λαμβάνουν βασιλική επιστολή και είδα τις τρομερές εντολές του ηγεμόνα, ήταν πολύ κλονιστεί. Αλλά ήμουν σε θέση να πάει εκεί όπου έγραψα, ο Θεός έστειλε τον πολύ τρομερή φοβερή ασθένεια, που αγωνίζονται για την udului σκληρότητα? και ομολόγησε ότι το κακό πράξη έκανε pătimitor Αιδεσιμότατος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο οποίος ήταν τιμωρείται με την άδικη δεξιά μέχρι το κακό και ασεβείς και έδωσε το φάντασμα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και άλλοι, οι οποίοι έχουν ενταχθεί στην εξορία του Αγίου Ιωάννη, που αγωνίζονται με πολλούς τρόπους αδυναμίες που αποστέλλονται από τον Θεό και τον εαυτό τους φοβερή δουλειά, το κακό νεκρό? Μάιος αρετές και Ευδοξία σκύλα έπεσε ασθένεια του αίματος, αγωνίζεται τρομερά, που ήξερε, σκύλα, που υπέφερε για όσους εργάστηκαν από αυτόν για του Αγίου Ιωάννη. Ως εκ τούτου, καλώντας τον με το παράπονο φωνή, έδωσε πίσω μέσω χήρα και άλλοι, ότι η αδικία είχε πάρει? και τέτοια βάσανα πέθανε.
Αλλά ακόμα και μετά το θάνατο δεν έμεινε ατιμώρητη για τον τάφο του και άλμα παραπαίουν, καθιστώντας φρίκη σε αντίθεση με τους θεατές. Τίναγμα και τρέμουλο που πήρε 33 χρόνια έως ότου έφεραν τα ιερά λείψανα της εξορίας. Ευδοξία και άφησε τέσσερις κόρες και συγκεκριμένα: Πουλχερία Fulchia, Αρκαδία και η Μαρία, καθώς και ένα γιο, το όνομα του Θεοδοσίου. Αρκαδία ζουν στο βασίλειο 14, διεπράχθη όταν ήταν οκτώ έτη Θεοδόσιο το Μικρό. Και οι αδελφές του δεν ήταν παντρεμένοι και Πουλχερία ocîrmuia βασίλειο, μέχρι ο νεαρός άνδρας ήρθε στη νόμιμη ηλικία.
Έτσι, γίνονται αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο Νεότερος (408-450), η Κωνσταντινούπολη ήταν αρχιεπίσκοπος του Αγίου Πρόκλου (434-446), ένας μαθητής του Αγίου Χρυσοστόμου, ο οποίος κάλεσε τον βασιλιά και του έδωσε πολλές πνευματικές συμβουλές, για να στείλετε ευσεβείς άνδρες σε Κομάνων και να φέρει τα λείψανα του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, ο πατέρας του την πνευματική παρηγοριά στην πόλη, καθώς και για την ανακίνηση για να σταματήσει και ο τάφος, ο τάφος Eudoxiei για μέχρι ακόμα ανακίνηση.
Ακούγοντας αυτοκράτορας Θεοδόσιος συμβουλεύει την χρήσιμη πατριάρχη, έστειλε άνδρες επιδέξιος και ευσεβή, γι 'αυτό, δεν είναι σε λίγες μέρες φθάνοντας το Coman και φτάνουν στην εκκλησία του Αγίου Μάρτυρος Βασιλίσκου, ζήτησε από τους κατοίκους των ανθρώπων εκεί για να τους δείξει τον τάφο του αγίου και λαμβάνουν κειμήλια. Και άκουσαν ότι το ταμείο λείπει ένα ανεκτίμητο όπως ήταν εξαιρετικά θλιμμένοι και ήταν πικρή? Αλλά τόλμησαν να αντισταθούν αυτοκρατορική εντολή, αλλά πήγαν στον τάφο του οσίου.
Στη συνέχεια, η άρση πέτρες, να ρίχνει όλα τα κειμήλια, στάθηκε ακίνητος αυτό! θαύμα, και τόσοι πολλοί άνθρωποι δεν μπορούσαν να μετακινηθούν από τον τόπο. Ως εκ τούτου, οι αγγελιοφόροι επέστρεψαν στον βασιλιά, διακηρύσσοντας σε ολόκληρη την πόλη αυτό το θαύμα. Στη συνέχεια, ο βασιλιάς και όλα τα πιο κατανυκτική της πόλης ήταν οι πρώτες κοινοτικές προσευχές του Κυρίου για να τους αξίζει, Ο πανάγαθος, αυτό που θέλετε.
Πάλι έστειλε ο βασιλιάς με μεγάλη αφοσίωση στις ίδιες αγγελιοφόροι να φέρουν τον άγιο? στην οποία έγραψε μια προσευχή με τη μορφή μιας επιστολής με αυτόν τον τρόπο: ". Για το δάσκαλο στην παγκόσμια πατριάρχης Ιωάννης ο Χρυσόστομος γράφει ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος σκέφτομαι, δεν απιστίας αλλά ατιμωρησίας και της αποτυχίας να λάβει σοβαρά υπόψη μου που σεβάσμια κειμήλια είναι σαν τα σώματα των άλλων ανθρώπων, δεν συμμερίζονται θεία αλλά έστειλε για να τους φέρει όπως θα συνέβαινε χωρίς ευλαβικά ευλάβεια? γι 'αυτό, δικαίως ως εκ τούτου, έχει αποκτηθεί, τι μπορώ sîrguit Μέχρι τώρα πάλι. γράψτε αγιότητα σας, σαν να είσαι ζωντανός, αυτή η προσευχή, ζητώντας να συγχωρήσει την άγνοια της προκαταβολής και seemeth έρχονται με την ειρήνη στη δική σας, ότι θα λάβετε με μεγάλη επιθυμία και osîrdie γιους, για επιθυμούμε πολλή συγχώρεση των αμαρτιών μέσω προσευχών σας την καλή υποδοχή ».
Έτσι, λαμβάνοντας τα απεσταλμένους του βιβλίου προσευχής, πήγαν στο δρόμο. Φτάνοντας στον τόπο όπου ήταν λείψανα, είχε ως πρόσταξε ο βασιλιάς και επανέρχεται την πέτρα από τον τάφο, είδαν και πάλι ένα άλλο θαύμα: που βγήκαν από τον τάφο ένα άφατο φως με μεγάλη λαμπρότητα και άρωμα σε αντίθεση με το ιερό δεν μοιάζει με ένα νεκρό άνδρα, αλλά λάμπει μπροστά χαρούμενη. Στη συνέχεια, μόλις του δόθηκε οικειοθελώς και χωρίς να γλιστρήσουν τον επάνω. Τότε υπήρχαν πολλά θαύματα σε όσους τον φίλησε στην πίστη, και ιδιαίτερα υπήρχε ένας άνθρωπος που έμεινε ανάπηρος, το πλήθος που συγκεντρώθηκαν ότι με πολλή προσπάθεια αντί να κάνει, πιο κοντά στα πόδια του τα ρούχα ιερό και αμέσως θεραπεύτηκε .
Κάνοντας κειμήλια στο φέρετρο με το χρυσό, που είχαν φέρει, που ξεκίνησε με επιμέλεια? Περάστε με το τραγούδι των ψαλμών και δάδες και tămîieri και ήταν έτοιμος να προσεγγίσει μια πόλη ή οποιοδήποτε χωριό, βγήκε να τον συναντήσει όλοι οι άνθρωποι? και έτσι πέρασε κάθε πόλη στην άλλη, μέχρι που ήρθε Χαλκηδόνας. Ακρόαση τον εαυτό του στη βασιλική πόλη των ιερών λειψάνων που έρχονται, όλοι έτρεξαν, μικρούς και μεγάλους, με μεγάλη επιθυμία, να τον χαιρετήσει, όπως ήταν τοποθέτηση. Και γέμισε όλα τα μεγάλα πλοία, που έμοιαζε σαν μια ξηρά. Έτσι, πήγε και τον Πατριάρχη Πρόκλο βασιλιά, με το πράγμα βάρκα πιο κοσμούσαν και γεμίζουν με αρωματικά μπαχαρικά για pătimitoarele και πολύ πιο σεβάσμια λείψανα.
Στη συνέχεια έκαναν μεγάλη καταιγίδα και όλες οι καγιάκ και luntrele διασκορπίστηκαν, μερικά σε ένα μέρος, άλλοι αλλού, καθώς το χέρι τον άνεμο? μόνο πλοίο που είχε ετοιμάσει για τα ιερά λείψανα, που θα μπορούσε να έχει μια θυελλώδη άνεμο, ούτε ήταν ένα αδέσποτο σε άλλους, αλλά τρέχει με τα κύματα, όπως ήταν κινουμένων σχεδίων και το συναίσθημα? και! θαύμα που τρέχει στη γη, πήγε στη ζωή της χήρας και στάθηκε εκεί κειμήλια περιμένει. Χήρα πω ότι, για τη μητρική χήρες και η άπορους părtinitorul πάρα πολύ καυτό για να πιει το ποτήρι της ταπείνωσης ότι όσοι το πίνουν, τους κάνει μέτοχοι της ουράνιας ευδαιμονίας.
Δείτε το! ο άνθρωπος, πώς οι πέτρες και τα στηρίγματα του ξύλου και βοηθά βοσκός τα λόγια; Δείτε πώς ακόμη και η δίκαιη πράξη η παράλογη και χαζή χαζή και άδικο για αυτά τα λόγια, τα οποία έκαναν για τους δίκαιους; Αλλά αυτό συνέβη τόσο με άφατη θεία και διαχείριση? ιδού πάλι έγινε αθόρυβα βαθιά μέσα στη θάλασσα, ότι και πάλι ήταν γεμάτη θάλασσα των σκαφών και καγιάκ, όπως και πριν. Και όταν αυτοί που έφερναν τα σεβάσμια λείψανα έφτασαν στον τόπο μέσω χήρα, που κολλήσει το πλοίο και προετοιμασμένη για το ιερό, πήγεαπό μόνη της, θαυμάσια, και να καλέσει σε τσιπ απερίγραπτα ιερά κειμήλια. Κυρίου είναι μεγάλη και θαυμαστά τα έργα σου!
Στη συνέχεια, βάζοντας τα σεβάσμια λείψανα του πλοίου έτοιμος, εύχομαι ο βασιλιάς έπρεπε να πάει στο βασιλικό παλάτι, αλλά όπως μπορείτε να δείτε, θα ήθελα Αγίου Χρυσοστόμου, για Helespontul η γρήγορη ροή εναντίον τους. Ως εκ τούτου, πήγαν στην εκκλησία του Αποστόλου Θωμά, ο οποίος καλείται Amantiu ως θεία πρόνοια iconomisit. Έτσι, πηγαίνει σε εκκλησιαστικά κειμήλια βασιλιάς πήρε το κεφάλι το στέμμα του βασιλείου, την ταπεινότητα και διασχίζοντας τον εαυτό του, φίλησε τα όμορφα και evangheliceştile πόδια του μεγάλου John τους ποτίζονται, όπως η αμαρτία του Χριστού με πολύ ζεστό δάκρυα των καταγγελιών από την καρδιά και με το πένθος? Στη συνέχεια ζήτησε έλεος και συγχώρεση για τη μητέρα του, λέγοντας έτσι:
«Είναι Συγχωρήστε! Παράβαση Αγίας του Θεού που έχει αδικηθεί έλεος για τον εαυτό σας απέναντί του αυτό! Ελεήμων, και όπως όταν ζούσε εσύ hast διάσπαρτα και σας οδήγησε μακριά από τα παιδιά σας το πάθος ανάμνηση κακή όλους δύναμη, έτσι και τώρα, ακολουθώντας το παράδειγμα των nepomenirii άρρωστος, συγχωρεί ανομία της μητέρας μου, και ως ένα σημάδι ότι έχετε έλεος για τον ίδιο και συγχώρησε τον τάφο της κάνει για να σταματήσει να τρέμει. "
Έτσι, ζητήθηκε Binecredinciosul και Αιδεσιμότατος αυτοκράτορα Θεοδόσιο. Ευσεβείς και άκουσα την προσευχή του, και ως δάσκαλος των ιδίων και του ελέους ήταν έλεος στην άσπλαχνος και σταμάτησε σεισμό τάφο της. Έτσι έκαναν όλη τη νύχτα αγρυπνία στην εν λόγω εκκλησία, επαινώντας τον Κύριο και τους αγίους Του.
Στη συνέχεια, πήγαν στο μεγάλο ιερό ναό, τη θεία του καθίσματος, ενώ υπήρχαν επίσης δοξολογία, όπως και πριν? στη συνέχεια, τοποθετήστε την θαλάσσια χελώνα και τα σεβάσμια βασιλικά κειμήλια και ήταν επάνω στο φορείο και Πατριάρχη Πρόκλο. Και ο βασιλιάς, κληρικοί, όλα-Ιερά Σύνοδο και όλο το τρένο πήγε μπροστά με κεριά και tămîieri. Και όλα τα έξοδα του βασιλιά έκανε με ανόμοια γενναιοδωρία, δίνοντας ολόκληρο το πλήθος με πυρσούς επάρκεια. Και όλη η πόλη συγκεντρώθηκαν, που γέμισε όλους τους δρόμους, τους δρόμους, τα σπίτια, τις μυριάδες μέλισσες. Και ο αέρας, τα αρωματικά πλήθος, tămîierilor και αλοιφές που ο Υδροχόος ήταν τόσο αρωματικά, ότι έμοιαζε με παράδεισο. Και το έκαναν τόσο πολύ την τιμή, ότι, όπως άλλοι λένε, μια άλλη ημερομηνία δεν έχει άλλο άτομο, ούτε οποιαδήποτε βασιλιά ή οποιοδήποτε ιερό πατριάρχης ή τον άλλο τρόπο.
Έτσι, με τέτοια τιμή τον πήρε στον ιερό ναό των Αγίων Αποστόλων, ως άλλος απόστολος του Χριστού, ο βασιλιάς με τα πόδια πριν οι ιερείς τον έπαινο και ευγενείς τον ευλόγησε, και τα έθνη αμέτρητες διασχίζουν τον εαυτό του, και τη χαρά φέρνοντας σε όλους. Και όχι μόνο τους ανθρώπους αλλά και μεταξύ των αγίων και των αγγέλων διαιρέσεις εκτιμούν ότι συγκεντρώθηκαν και μαζί πέρασε τα σεβάσμια λείψανα ενός άνδρα ο οποίος ήταν ζηλιάρης και ένα μυαλό μαζί τους. Και όταν κάθισε στην καρέκλα στο ιερό επίσκοπος, ο καθένας φώναξε με δυνατή φωνή ο ποιμήν ο καλός, λέγοντας: "Πάρτε τη θέση σας, άγια".
Στη συνέχεια nepomenitorul κακή John, ανοίγοντας το στόμα του και να κινείται το χρυσό izvorîtoare στα χείλη το μέλι που ρέει! θαύματα σου, Χριστέ, ο βασιλιάς, φώναξε: «Ειρήνη σε όλους την αγάπη και συμπόνια για όλους τους ανθρώπους και Eudoxiei συγχώρεση." Ποιος είδε ή που ποτέ ακούσει για ένα θαύμα ότι πιο τρομακτικό; Νεκρό σώμα μετά από 33 χρόνια που έχουν αποσυνδεδεμένη φορείς να εκφράσουν με σαφήνεια και καλά χάνει λέει! Πραγματικά, πάντα δίκαιος είναι ζωντανός ακόμα κι εκείνους που δεν έχουν δόντια μετράνε από την τιμωρία τους.
Αυτό σωτήρας φωνή μιλώντας από τον ουρανό που βγήκε από το στόμα της φωτιάς και εντελώς χρυσοφόρων, ενωμένη εκκλησία, η οποία ήταν χωρισμένη πριν? οι πιστοί κακή πίστη τον οδήγησε προς τα δεξιά, στο binecredincioşi πιο γειωμένο έκανα, και εκείνοι που μισούσε τους εχθρούς και άγια αγάπη και γύρισε ανείπωτη τους. Και να πω με λίγα λόγια, όλα αυτά μαζί σε μια ένωση Glasu και τους έφερε. Στη συνέχεια, έφερε κάτω ιερών λειψάνων του και τα βάζουμε στη μέση της εκκλησίας, ώστε να φιλήσει όλους τους ανθρώπους, για τον αγιασμό των ψυχών τους. Και τόσο πολύ γεμάτο και ποδοπάτησαν ο ένας τον άλλο, και! θαύμα που κανείς δεν ήταν κακό σε αυτό το συνωστισμό? Για τέτοια ήταν σωστό να βλάψει εκείνους που συνωστίζονταν στην αγία πίστη;
Μόλις έχετε διαπράξει βασιλιά Δόξα και μεγάλωσε στο ιερό πατριάρχη, που τον οδήγησε στην Άγια των Αγίων και τον έβαλε στα σωστά μέρη, το 27 του Ιανουαρίου. Μετά την τοποθέτηση έντιμη σώμα, ευσεβείς άνδρες έφερε ένα άρρωστο ο οποίος είχε μαραμένα τα χέρια και τα πόδια, που δεν κινούνται καθόλου? ότι τόσο λεπτή και ανίσχυροι ήταν μερικά καλάμια που είχαν δει ως μόνο το δέρμα και τα οστά? και μόλις πλησίασε τον τάφο για να προσευχηθούν πριν τον άγιο, είχε επουλωθεί όμορφα και τα πόδια χωρίς να γλιστρήσουν και τα χέρια εργασίας.
Αυτή η είδηση έχει ταξιδέψει γύρω από την πόλη, μόνο μία ημέρα, και συγκέντρωσε όλους τους ασθενείς και πήραν επιθυμητό για την υγεία τους, δοξάζοντας τον Θεό? Στη συνέχεια, ευχαριστώντας τον άγιο, απολαμβάνοντας την επιστροφή του. Και όχι μόνο τότε, αλλά και σε αυτήν την ημέρα, όλα πλησιάζει τον τάφο της πίστης, της απολύτως ασθένεια που είχε, την ψυχή ή το σώμα, αμέσως γίνεται η επιθυμητή θεραπεία.
Έτσι, δοξάζουν τον Θεό και τους υπηρέτες Του εδώ σε αυτόν τον κόσμο και τι θα τους κάνει κληρονόμοι της Βασιλείας Του. Η οποία, ας είναι ότι όλοι έχουν συμφέρον στον Χριστό, τον Κύριό μας, στους οποίους οφείλεται η δόξα στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
| |||||||||||||||
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου