ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΑΛΥΚΟΥ

Δ Ι Α Β Α Σ Τ Ε

Ανάλυση της θεολογίας της εικόνας 

της Υπαπαντής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Παλαιὸς Μητροπολιτικὸς Ναὸς Ἁγίου Μηνᾶ.

Ἡ Ὑπαπαντὴ (Ἐργο Γεωργίου Καστροφυλάκου 1746)

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ἦχος α’.

Χαῖρε Κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε, ἐκ σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἠμῶν, φωτίζων τοὺς ἐν σκότει. Εὐφραίνου καὶ σὺ Πρεσβῦτα δίκαιε, δεξάμενος ἐν ἀγκάλαις τὸν ἐλευθερωτὴν τῶν ψυχῶν ἠμῶν, χαριζόμενον ἠμὶν καὶ τὴν Ἀνάστασιν.

Κοντάκιον

Ἦχος α’.

Ὁ μήτραν παρθενικὴν ἁγιάσας τῷ τόκῳ σου, καὶ χεῖρας τοῦ Συμεὼν εὐλογήσας ὡς ἔπρεπε, προφθάσας καὶ νῦν ἔσωσας ἠμᾶς Χριστὲ ὁ Θεός. Ἀλλ' εἰρήνευσον ἐν πολέμοις τὸ πολίτευμα, καὶ κραταίωσον Βασιλεῖς οὖς ἠγάπησας, ὁ μόνος φιλάνθρωπος.

Δ Ι Α Β Α Σ Τ Ε

ΜΑΡΤΥΡΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΟΥ

 H. DELEHAYE Les legendes grecques des saints militaires

(σελίδες 151 - 

Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Θεόδωρος ο Στρατηλάτης

Св. Феодор Стратилат. Мануил Панселин.

 Фреска церкви Успения Богородицы в Протате. Афон. Начало XIV в

Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης. Τοιχογραφία (Fresco) τολυ 14 αιώνα μ.Χ. άπό τον Μανουήλ Πανσέληνο στον Ιερό Ναό τής Κοιμήσεως της Θεοτόκου στό Πρωτάτο. Καρυές Άγιο Όρος

Ὢν Θεόδωρος ἀξίαν Στρατηλάτης,
Ὑπῆρξε τμηθεὶς τοῦ Θεοῦ Στρατηλάτης.
Ὄμβριμον ὀγδοάτῃ Θεοδώρου αὐχένα κόψαν.

«Ο άγιος Θεόδωρος έζησε κατά τους χρόνους του βασιλιά Λικίνιου (τις πρώτες δεκαετίες του 3ου μ.Χ. αιώνα). Καταγόταν από τα Ευχάϊτα, αλλά κατοικούσε στην Ηράκλεια του Πόντου. Υπερείχε από τους περισσοτέρους ως προς το κάλλος της ψυχής του, το μέγεθος του σώματος και τη δύναμη των λόγων. Όλοι, γι’ αυτό, προσπαθούσαν να αποκτήσουν τη φιλία του. Για τον ίδιο λόγο και ο Λικίνιος ήθελε πάρα πολύ να τον συναντήσει, μολονότι είχε ακούσει  ότι είναι χριστιανός και βδελύσσεται τους λεγόμενους θεούς. Έστειλε λοιπόν από τη Νικομήδεια μερικούς, του ιδίου αξιώματος με τον Θεόδωρο, και τους πρόσταξε να του φέρουν τον μάρτυρα με ευγενικό τρόπο. Όταν αυτοί επέστρεψαν λέγοντας ότι ο μακάριος Θεόδωρος έφερε ως αντίρρηση ότι πρέπει ο βασιλιάς μάλλον να έλθει μαζί με τους μεγαλύτερους από αυτόν θεούς, αμέσως ο βασιλιάς ήλθε στην Ηράκλεια.

Вмч. Феодор. Фреска. Церковь Христа Пантократора. Дечани.

 Сербия (Косово). Около 1350 года.

Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης. Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους

περίπου 1350 μ.Χ. στην Εκκλησία του Χριστού Παντοκράτορα.

 Μονή Βισόκι Ντέτσανι. Κοσσυφοπέδιο. Σερβία.

Ο άγιος Θεόδωρος, ο οποίος προθυμοποιήθηκε να συναντήσει τον Λικίνιο μετά από νυκτερινό όραμα που του έστειλε ο Θεός, όταν πληροφορήθηκε ότι ο βασιλιάς πλησιάζει, ανέβηκε σε άλογο, τον συνάντησε και τον τίμησε όπως έπρεπε. Ο βασιλιάς τότε του έδωσε το δεξί του χέρι και χαιρέτισε τον Θεόδωρο πολύ θερμά. Εισήλθε έπειτα στην πόλη κι αφού κάθισε σε υψηλό βήμα, προέτρεπε τον μακάριο Θεόδωρο να προσφέρει στους δικούς του θεούς θυσία. Ο άγιος  ζήτησε να πάρει στο σπίτι του τα αγάλματα των επισημοτέρων θεών, να προσφέρει εκεί πρώτα τις προσευχές του, και έπειτα πάλι δημόσια να προσφέρει στους θεούς αυτούς σπονδές. Ο βασιλιάς συμφώνησε κι έδωσε εντολή  να του δοθούν τα χρυσά και τα αργυρά αγάλματα, ο άγιος τα έλαβε και κατά το μέσο της νύκτας τα συνέτριψε, τα έκανε μικρά κομμάτια και τα έδωσε στους ενδεείς και τους πένητες.

Вмч. Феодор. Феофан Критский и Симеон. Фреска церкви свт. Николая. Монастырь Ставроникита. Афон. 1546 год. 

Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης.Τοιχογραφία  (Fresco) τού έτους 1546 μ.Χ.

 από τον  Θεοφάνη τον Κρήτα και  τον Συμεών στο Παρεκκλήσιο τού Αγίου Νικολάου

 τής Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα. Αγίου Όρους

Την επομένη ημέρα, όταν ο Μαξέντιος ο Κομενταρήσιος είπε ότι είδε την κεφαλή της μεγάλης θεάς Αφροδίτης να περιφέρεται από κάποιον πτωχό, ο Λικίνιος διέταξε και αμέσως ο άγιος συνελήφθη από τη φρουρά του Λικινίου. Και πρώτα μεν τον ξέντυσαν, τον κράτησαν τεντωμένο τέσσερις, και τον κτύπησαν με μαστίγια από νεύρα βοδιών: επτακόσιες πληγές στην πλάτη, πενήντα στην κοιλιά, όπως και κτυπήματα με μολύβδινες σφαίρες στον αυχένα. Έπειτα τον έξυσαν μέχρι αίματος, τον κατέφλεξαν με λαμπάδες, και έτριψαν με όστρακα τις πρησμένες και καμμένες πληγές, οπότε τον έριξαν στη φυλακή, ασφαλίζοντας τα πόδια του σε ξύλινη μέγγενη.

Вмч. Феодор. Тзортзи (Зорзис) Фука. Фреска. Афон (Дионисиат). 1547 г.

Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης. Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1547 μ.Χ.  

από τον Γεώργιο Φουκά στην Ιερά Μονή  Διονυσίου Αγίου Όρους

Έμεινε χωρίς φαγητό και νερό στη φυλακή επί επτά ημέρες. Τον έβγαλαν πάλι και κάρφωσαν τα χέρια και τα πόδια του σε σταυρό, κι εκεί του πέρασαν περόνη από το κάτω μέρος του σώματος, που έφθασε μέχρι τα έγκατά του. Γύρω του στέκονταν και παιδιά, που τόξευαν τον άγιο στο πρόσωπο και τα μάτια, ενώ από τις βολές των βελών που κτυπούσαν τα μάτια, έπεσαν κάτω οι κόρες των οφθαλμών του. Άλλοι δε, έκοψαν τα γεννητικά του όργανα, κάνοντας εγκάρσιες τομές σ’ αυτά. Πέρασε τη νύκτα πάνω στο σταυρό και νόμισε ο Λικίνιος ότι είχε ήδη πεθάνει. Αλλά απατήθηκε. Διότι άγγελος Κυρίου τον έλυσε από τα δεσμά και έγινε ολόκληρος υγιής, και έψαλλε και ευλογούσε τον Θεό.

Свв. Феодор Стратилат и Димитрий. Икона. Византия. XIII век. 

64,2 х 50,2. Монастырь св. Екатерины на Синае (Египет).

Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης και Άγιος Δημήτριος. Εικόνα.Βυζαντινή τού. 13ου αιώνα μ.Χ.

στην Ιερά Μονή τής Αγίας Αικατερίνης στο Σινά (Αίγυπτος).

.

Вмч. Феодор Стратилат с житием. Икона. Новгород.

 Конец XV века. 180 х 135. 

Новгородский историко-архитектурный музей-заповедни

Μεγαλομάρτυς. Θεόδωρος Στρατηλάτης με τη ζωή του

. Εικόνα τού τέλους τού 15ου αιώνα μ.Χ.. 

στο Ιστορικό και Αρχιτεκτονικό Μουσείο Νόβγκοροντ. Ρωσία 

.

Το ξημέρωμα, απέστειλε ο Λικίνιος να σηκώσουν το σώμα του Μάρτυρα και να το ρίξουν στη θάλασσα. Όταν όμως έφθασαν οι απεσταλμένοι και είδαν τον άγιο να είναι ακόμη ζωντανός και όλος υγιής, πίστεψαν στον Χριστό, άνδρες περίπου ογδόντα πέντε στον αριθμό. Και μετά από αυτούς, άλλοι τριακόσιοι στρατιώτες, στους οποίους ηγείτο ο ανθύπατος Κέστης, που στάλθηκαν για να φονεύσουν τους πρώτους, και αυτοί πίστεψαν στον Χριστό. Όταν είδε ο Λικίνιος την πόλη αναστατωμένη, διέταξε να κοπεί η κεφαλή του αγίου. Στάθηκαν όμως τότε πάμπολλα πλήθη χριστιανών και εμπόδιζαν τους στρατιώτες. Μόλις λοιπόν ο άγιος τους ησύχασε και προσευχήθηκε στον Χριστό, του έκοψαν το κεφάλι και πήρε τέλος ο δρόμος του μαρτυρίου. Μετατέθηκε δε από την Ηράκλεια στα Ευχάϊτα, στο γονικό οίκημά του, καθώς ο μάρτυς είχε δώσει τις κατάλληλες εντολές από πριν στον γραμματέα του Αύγαρο. Ο Αύγαρος, που ήταν μαζί με τον άγιο καθ’ όλη τη διάρκεια του μαρτυρίου του, έγραψε το μαρτυρολόγιο του αγίου κατά πλάτος, δηλαδή και τις ερωτήσεις που του έθεσαν και τις απαντήσεις που έδωσε και τα ποικίλα είδη των βασανιστηρίων που πέρασε, και τις εκ Θεού φανερώσεις και βοήθειες».

Ο πυρπολημένος από θείο πόθο νους του αγίου Θεοδώρου αποτελεί το κλειδί που ερμηνεύει την καρτερία του στα τόσα βασανιστήρια που υπέστη, όπως βεβαίως και τη δύναμή του να υπερβεί πρώτα όλες τις προσφορές του ίδιου του βασιλιά. Απαιτείται να έχει κάποιος ολοκληρωτικά στραμμένο τον νου του στον Θεό, να φλέγεται από την αγάπη Εκείνου, για να μπορεί να περιφρονεί τη φιλία ενός βασιλιά, και μάλιστα με τέτοιες εξουσίες την εποχή εκείνη, και να καταφρονεί τα μαρτύρια που τσακίζουν το σώμα του ανθρώπου. Κι αυτό είναι το διαρκώς ζητούμενο από την Εκκλησία για τον πιστό άνθρωπο: όχι απλώς να τον περιορίσει με κάποιες εντολές και κανόνες – αυτό αποτελεί εξιουδαϊσμό της πνευματικής της ζωής – αλλά να τον προσανατολίσει στην αγάπη προς τον Θεό, την πρώτη και μεγάλη εντολή που έχει δώσει ο Θεός στον άνθρωπο. «Με πυρπολημένο τον νου από τον θείο πόθο, με γενναιότητα και μεγάλη τόλμη  προχώρησες στον θάνατο της φωτιάς» («τω γαρ θείω πόθω τον νουν πυρπολούμενος, του εν πυρί θανάτου γενναίως κατετόλμησας»), σημειώνει στο κάθισμα του όρθρου ο υμνογράφος του αγίου. «Ο πόθος σου προς τον Θεό διέγραψε κάθε εμπαθή σχέση με τα γήινα, παμμακάριστε, δηλαδή και την ηδονή της δόξας, τον πλούτο και την τρυφή, και το περιβόητο ύψος της αναγνώρισης από όλους» («Ο προς Θεόν πόθος σου πάσαν ημαύρωσε προσπαθείας ύλην, παμμακάριστε, δόξαν τερπνήν, πλούτον και τρυφήν, και περιφανείας το περιβόητον ύψωμα») (ωδή δ΄ ).

Ο υμνογράφος του αγίου Θεοδώρου Νικόλαος προβάλλει την ομορφιά του και το παράστημά του: ο άγιος Θεόδωρος ήταν «ωραίος νέος, με σπάνια ομορφιά, διακρινόμενος για το κάλλος της ψυχής και του σώματος». Αλλά η ομορφιά του ανθρώπου, κατά τον υμνογράφο, κάτι που βλέπουμε στους αγίους μας σαν τον σημερινό, έγκειται κατεξοχήν στην ομορφιά της ψυχής. «Η ομορφιά των αρετών τον έκανε ωραίο, κυρίως όμως στολιζόταν από τα στίγματα των μαρτύρων». («Νεανίας ωραίος, πανευπρεπής δέδειξαι, κάλλει καταλλήλως εμπρέπων, ψυχής και σώματος, ωραϊζόμενος των αρετών ευμορφία, και μαρτύρων στίγματι καλλωπιζόμενος» (ωδή γ΄). Πράγματι, για την πίστη μας, η ομορφιά του σώματος είναι ένα αγαθό, το οποίο όμως επειδή είναι φθαρτό δεν έχει πρωτεύουσα σημασία. Έρχονται τα γηρατειά κι αυτό που αποτελεί συνήθως καύχημα για τον έχοντα το αγαθό τούτο, εξαφανίζεται. Χωρίς να λάβουμε υπόψη πιθανούς τραυματισμούς, αρρώστιες που αλλοιώνουν τον άνθρωπο, ή και τον αφανίζοντα τα πάντα θάνατο. Η αληθινή ομορφιά έγκειται, όπως λέει για τον άγιο ο υμνογράφος, στην απόκτηση των αρετών. Όταν η ανθρώπινη ψυχή ντύνεται τις αρετές, όταν η χάρη του Θεού επισκιάζει τον άνθρωπο, τότε και ο πιο άσχημος εξωτερικά θεωρούμενος άνθρωπος αποκτά μία γλυκύτητα και μία «επιφάνεια» που γοητεύει και μαγνητίζει τους πάντες. «Καρδίας ευφραινομένης, πρόσωπον θάλλει» ακούμε να λέει επ’ αυτού ο λόγος του Θεού. Στον άγιο Θεόδωρο βεβαίως συνυπήρχαν και τα δύο στοιχεία: και το κάλλος του σώματος και το κάλλος της ψυχής. Για τον άγιο όμως η προτεραιότητα ήταν δεδομένη: το κάλλος της ψυχής. Και μάλιστα όχι μόνο με τις αρετές, αλλά κυρίως με τα βάσανα που υπέστη. Κι αυτό διότι προφανώς τον έβαζαν στα χνάρια του κατ’ εξοχήν «ωραίου κάλλει παρά πάντας ανθρώπους» Ιησού Χριστού.

Св. Феодор Стратилат . Миниатюра Минология Василия II. 

Константинополь. 985 г. Ватиканская библиотека. Рим.

Άγιος Μεγαλομάρτυς Θεοδωρος ο Στρατηλάτης .  Μικρογραφία (Μινιατούρα) 

στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β '. 985 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη. 

Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη

Με το μαρτύριο του αγίου Θεοδώρου όμως έχουμε και ένα είδος  επιβεβαίωσης της αναστάσεως των σωμάτων που θα φέρει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου. Θέλουμε να πούμε ότι ο Κύριος δίνοντας τη χάρη Του δι’ αγγέλου να αποκαταστήσει το διαμελισμένο από τα βασανιστήρια σώμα του αγίου, να το ξανακάνει υγιές καθ’ ολοκληρίαν όπως ήτανε, πριν από την αποτομή της κεφαλής του, μας δίνει με μεγάλη ενάργεια μία εικόνα της εκ νέου δημιουργίας των σωμάτων που θα πραγματοποιήσει. Διότι υπάρχουν χριστιανοί οι οποίοι διερωτώνται: μα πώς τα διαλυμένα σώματα από τον θάνατο ή τα πυρπολημένα από τη φωτιά ή τα φαγωμένα από θηρία θα αναστηθούν; Και η απάντηση βεβαίως είναι απλή: ο Θεός θα προβεί σε μία νέα δημιουργία τους. Αυτός που «εξ ουκ όντων» δημιούργησε τα πάντα, ο Ίδιος και πάλι θα δημιουργήσει τα φθαρμένα και διαλυμένα. Κι εδώ ακριβώς, στο μαρτύριο του αγίου Θεοδώρου, παίρνουμε μία εικόνα αυτής της μελλοντικής δημιουργίας: με μία απλή ενέργειά Του, και μάλιστα δι’ αγγέλου Του, το σώμα αποκαθίσταται. «Φάνηκες νικητής, ολοκληρωτικά άρτιος, μετά τη σταύρωση και την κάθε άλλη αποκοπή των μελών σου  και  νέκρωση, συ που νίκησες τον κόσμο. Διότι ο Χριστός με το χέρι του αγγέλου σαν αρχηγός της ζωής, σου ξανάδωσε ζωή» («Νικηφόρος ωράθης, άρτιος ολόκληρος μετά την σταύρωσιν και την άλλην πάσαν  των μελών συγκοπήν τε και νέκρωσιν, ο νικήσας κόσμον∙ σε γαρ Χριστός χειρί αγγέλου, ως ζωής αρχηγός, ανεζώωσεν» (ωδή ε΄).

Αναρτήθηκε από παπα Γιώργης Δορμπαράκης

Από τόν Ἱερό Ναό Αγίου Θεοδώρου Καρπασίας Κύπρου

Κάρα Αγίου Θεοδώρου Στρατηλάτη -

Βρίσκεται στον παλαιό Καθεδρικό Ιερό  Ναό του Αγίου Θεοδώρου στις Σέρρες. Απότμημα  Τιμίας Κάρας Αγίου Θεοδώρου Στρατηλάτη

Κάρα Αγίου Θεοδώρου Στρατηλάτη -

Βρίσκεται στον παλαιό Καθεδρικό Ιερό  Ναό του Αγίου Θεοδώρου στις Σέρρες.

Απότμημα  Τιμίας Κάρας Αγίου Θεοδώρου Στρατηλάτη

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΙΒΗΡΩΝ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ.  Αποτμήματα  Ιερών  Λειψάνων

 του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Στρατηλάτου

και του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος (επάνω αριστερά).

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΙΒΗΡΩΝ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ.  Αποτμήματα  Ιερών  Λειψάνων

του Αγίου Ερμολάου, της Αγίας Παρασκευής, του Αγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις, του Αγίου Γρηγορίου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του Παλαμά, του Αγίου Γρηγορίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως του Ε', του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, του Αγίου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους, του Αγίου Μάρτυρος Μάμαντος, του Αγίου Παντελεήμονος του Ιαματικού, των Αγίων Πέντε Μαρτύρων Ευστρατίου, Αυξεντίου, Μαρδαρίου, Ευγενίου και Ορέστου, του Αγίου Οσιομάρτυρος Ιακώβου του Ιβηροσκητιώτου, του Αγίου Χαραλάμπους, του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτου, του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, του Αγίου Ευσταθίου, του Αγίου Γεωργίου του Νέου, της Αγίας Βαρβάρας, της Αγίας Παρασκευής, του Αγίου Πατρικίου, του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου κ.ά.

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΙΒΗΡΩΝ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ.  Αποτμήματα  Ιερών  Λειψάνων

 του Αγίου Ιερομάρτυρος Βασιλέως Επισκόπου Αμασείας, του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, του Αγίου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους, του Αγίου Μάρτυρος Μάμαντος, του Αγίου Παντελεήμονος του Ιαματικού, των Αγίων Πέντε Μαρτύρων Ευστρατίου, Αυξεντίου, Μαρδαρίου, Ευγενίου και Ορέστου, του Αγίου Βαρβάρου, του Αγίου Προκοπίου, του Αγίου Μιχαήλ Συνάδων, του Αγίου Παντελεήμονος, του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτου, του Αγίου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους, εκ των Αγίων Δισμυρίων κ.ά.

Η χείρ του Αγ. Θεοδώρου Στρατηλάτου καί η χείρ του Αγ. Θεοδώρου Τήρωνος

στήν Ιερά  Μονή Μεγάλου Σπηλαίου  Καλάβρυτα

Απότμημα λειψανου Αγίου Θοδώρου Στρατηλάτου 

στον Ιερό Ναό Αγίου Ευσταθίου Νέας Ιωνίας

Απότμημα λειψάνου τού Αγίου Θεοδώρου Στρατηλάτου

στο Κέντρο Αγιολογικών Μελετών "Όσιος Συμεών ο Μεταφραστής".

Μoaștele sfântului Teodor Stratilat in Biserica Sfanta Vineri București, Ρουμανία

Απότμημα Ιερών Λειψάνων τού Αγίου Θεοδώρου τού Στρατηλάτου 

στην Ενορία τής Αγίας Παρασκευής στο Βουκουρέστι Ρουμανίας 

Частица св. мощей великомученика Феодора Стратилата и св. муч. Феодора Тирона 

в Серапионовой палатке Свято-Троицкой Сергиевой Лавры

Αποτμήματα Ιερών Λειψάνων τού Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Στρατηλάτου και τού Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Τήρωνος

 στην Ιερά Μονής τής Αγίας Τριάδας Εκκλησία του Αγίου Σεργίου του Ραντονέζ στην Ρωσία, περιφέρεια τής Μόσχας, Σεργκιέφ Ποσάντ

Св. мощи вмч. Феодора Стратилата

Константино-Еленинский женский монастырь — православный женский монастырь Санкт-Петербургской епархии Русской православной церкви, расположенный в посёлке Ленинское Выборгского района Ленинградской области.

Απότμημα Ιερών Λειψάνων τού Αγίου Θεοδώρου τού Στρατηλάτου 

στην Ιερά Μονή Κωνσταντίνου και Ελένης τής μητρόπολης τής Αγίας Πετρούπολης τής Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας , που βρίσκεται στο χωριό του Λένιν Βίμποργκ της περιοχής του Λένινγκραντ  Ρωσία.

Святыня храма великомученика Пантелеимона. Мощи святых: Прокопия, Димитрия Солунского, Леонтия, Петра, Гермогена, Неофита, Феодора Стратилата, Конона, Пантелеимона, Лонгина Сотника, царевича Димитрия, Кирика, Иакова, Георгия, Меркурия, Иакова Персянина, Никиты, Макария, Феодора Тирона, Арефы, Евстрафия, Мардария, Ореста и других

Βρυξέλλες: Βέλγιο. Ενορία του Αγίου Παντελεήμονα, ή "η εκκλησία ορφανοτροφείο". Ιερά Λείψανα των αγίων: Προκοπίου, Δημήτριος, Leonty, ο Πέτρος, ο Ερμογένης, Νεοφώτιστος, Θεόδωρος Στρατηλάτης, Κόνωνα, Παντελεήμονος, του Αγίου Λογγίνου, Τσάρεβιτς Δημήτρη, Kirik, James, ο Γιώργος, ο Ερμής, Ιάκωβος ο Πέρσης, Νικήτα, Μακάριο, ο Θεόδωρος του Tyrone, Aref Evstrafiya , Mardary, Ορέστης και άλλα

Περισσότερες πληροφορίες γιά τά λείψανα του Αγίου μπορειτε νά διαβάσετε στο βιβλίο: ΙΕΡΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΣΤΗΝ ΒΕΝΕΤΙΑ του Επισκόπου Φαναρίου κ. Αγαθαγγέλου σ.σ. 184 - 190 ΤΑ ΙΕΡΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ  La chiesa di San Salvador Βενετία - cappella di San Teodoro  Από το 13 αιώνα φυλάσσονται στην Βενετία, στην Εκκλησία San Salvador. Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Θεόδωρος είναι ένας από τους Προστάτες της Βενετίας μαζί με τον Απόστολο Μάρκο και τον Νικόλαο Αρχιεπίσκοπο Μύρων της Λυκείας τον Θαυματουργό. Η λειψανοθήκη με τα ιερά λείψανα  συνήθως είναι κλειστή. Η  ιστορία της μεταφοράς των ιερών λειψάνων του Αγίου Θεοδώρου στη Βενετία εχει ὠς εξης: το 1257  δύο καπετάνιοι του βενετσιάνικου στόλου Τζάκομο Νταντόλο και Μάρκο Νταντόλο εισέβαλε στη Μεσημβρία (σήμερα το βουλγαρικό Νεσέμπρ), όπου τα λείψανα του Αγίου φιλοξενούντο στον Ιερό Ναό Αγίας Σοφίας και τα μετέφερε στη λατινοκρατούμενη Κωνσταντινούπολη. Μετά από δέκα χρόνια, κατά τα οποία τα λείψανα παρέμειναν στην Κωνσταντινούπολη στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου, το 1267 ο συγγενής του Τζακόμο Μάρκο Νταντόλο μετέφερε τα λείψανα στην Βενετία και τα τοποθέτησε στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Κυρίου San Salvador. Εξαιτίας πολλών θαυμάτων εκ των αγίων λειψάνων αμέσως συστάθηκε η αδελφότητα του Αγίου Θεοδώρου, η οποία υπάρχει μέχρι σήμερα. Από τόν Ἱερό Ναό Αγίου Θεοδώρου Καρπασίας Κύπρου

Τοιχογραφία εικόνα του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτη, Μοναστήρι Zemen , Βουλγαρία 11ο αιώνα;

Από τόν Ἱερό Ναό Αγίου Θεοδώρου Καρπασίας Κύπρου

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Στρατολογία ἀληθεῖ Ἀθλοφόρε, τοῦ οὐρανίου στρατηγὸς βασιλέως, περικαλλὴς γεγένησαι Θεόδωρε, ὄπλοις γὰρ τῆς πίστεως, παρετάξω ἐμφρόνως, καὶ κατεξωλόθρευσας, τῶν δαιμόνων τὰ στίφη, καὶ νικηφόρος ὤφθης Ἀθλητής, ὅθεν σὲ πίστει, ἀεὶ μακαρίζαμεν.

Κοντάκιον

Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.

Ἀνδρεία ψυχῆς, τὴν πίστιν ὀπλισάμενος, καὶ ρῆμα Θεοῦ, ὡς λόγχην χειρισάμενος, τὸν ἐχθρὸν κατέτρωσας τῶν Μαρτύρων κλέος Θεόδωρε, σὺν αὐτοὶς Χριστῷ τῷ Θεῷ, πρεσβεύων μὴ παύση ὑπὲρ πάντων ἠμῶν.

Μουσείο εκκλησιαστικής τέχνης Ιεράς Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου . Εικόνα φορητή αυγοτέμπορα του δεύτερου τέταρτο του 15ου αι μ.Χ.

. Μέρος της εικόνας έχει απωλεσθεί. Το κεντρικό της μέρος συντηρείται σε καλή κατάσταση. Ο Άγιος εικονίζεται όρθιος κατά μέτωπο. Επάνω του παρουσιάζεται το χέρι του Θεού να τον ευλογεί. Φορά τη χαρακτηριστική στρατιωτική στολή της εποχής του (αλυσιδωτό χιτώνα, μεταλλικό θώρακα, περισκελίδες και κόκκινο μανδύα στους ώμους). Στο αριστερό του χέρι κρατάει ασπίδα, ενώ στο δεξί, μολονότι υπάρχουν φθορές, εικάζεται ότι κρατούσε δόρυ, κατά το γνωστό μοτίβο αναπαραστάσεων των στρατιωτικών Αγίων. Η τεχνοτροπία της εικόνας παρουσιάζει έντονες ομοιότητες με άλλες αγιογραφίες του διάσημου κρητικού αγιογράφου Αγγέλου και εικάζεται ότι είναι δικό του έργο. Η εικόνα κοσμούσε τον πρόναο της Μονής Στροφάδων.