ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ LEGEND των αγίων και των μαρτύρων Nazário Celso

Δ Ι Α Β Α Σ Τ Ε 

ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ ΑΘΛΗΣΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΕΝΔΟΞΩΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΝΑΖΑΡΙΟΥ, ΓΕΡΒΑΣΙΟΥ, ΠΡΟΤΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΚΕΛΣΟΥ 
Συμεών τοῦ Μεταφραστοῦ 
(σελίδες 895 - 906 )






STORIA DELLA LEGGENDA DEI SANTI MARTIRI NAZARIO E CELSO 
Daniele Cagnin
(βλέπε την μετάφραση google παρακάτω )

Οι Άγιοι Μάρτυρες Ναζάριος, Προτάσιος, Γερβάσιος και Κέλσιος

Τὸν Ναζάριον καὶ συνάθλους τρεῖς ἅμα, Θεῷ προσῆξε Ναζαρηνῷ τὸ ξίφος. Σὺν τρισὶ Ναζάριος τμήθη δεκάτῃ γε τετάρτῃ. Βιογραφία Οι γονείς του Ναζαρίου (Αφρικανός και Περπετούα) λέγεται ότι υπήρξαν μαθητές του Αποστόλου Πέτρου, ο όποιος τους είλκυσε στη χριστιανική πίστη και τους βάπτισε. Ο γιος τους έμεινε ορφανός σε νεαρή ηλικία, μέσα σε μία διεφθαρμένη κοινωνία. Минея - Октябрь (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии. Μηναίο - Οκτώβριος (τεμάχιο). Εικονίδιο στις αρχές τού 17ου αιώνα μ.Χ. στην Εκκλησία και το  Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεολογικής Ακαδημίας της Μόσχας. Мч. Назарий, Гервасий. Миниатюра. Афон (Иверский м-рь). Конец XV в. C 1913 года в Российской Публичной (ныне Национальной) библиотеке в Санкт-Петербурге. Μάρτυρες Ναζάριος καί Γερβάσιος. Μικρογραφία (Μινιατούρα) τού τέλους του 15ου αιώνα μ.Χ. Μονή Valdaisky Iversky Svyatoozersky Bogoroditsky, Νόβγκοροντ. Τώρα ευρίσκεται στο ρωσικό Δημόσιο (σήμερα Εθνική) Βιβλιοθήκη στην Αγία Πετρούπολη.  Мч. Протасий и Келсий. Миниатюра. Афон (Иверский м-рь). Конец XV в. C 1913 года в Российской Публичной (ныне Национальной) библиотеке в Санкт-Петербурге. Μάρτυρες Προτάσιος καί Κέλσιος. Μικρογραφία (Μινιατούρα) τού τέλους του 15ου αιώνα μ.Χ. Μονή Valdaisky Iversky Svyatoozersky Bogoroditsky, Νόβγκοροντ. Τώρα ευρίσκεται στο ρωσικό Δημόσιο (σήμερα Εθνική) Βιβλιοθήκη στην Αγία Πετρούπολη.

Мч. Назарий. Миниатюра. Афон (Иверский м-рь). Конец XV в. C 1913 года в Российской Публичной (ныне Национальной) библиотеке в Санкт-Петербурге. Μάρτυς Ναζάριος. Μικρογραφία (Μινιατούρα) τού τέλους του 15ου αιώνα μ.Χ. Μονή Valdaisky Iversky Svyatoozersky Bogoroditsky, Νόβγκοροντ. Τώρα ευρίσκεται στο ρωσικό Δημόσιο (σήμερα Εθνική) Βιβλιοθήκη στην Αγία Πετρούπολη.  Αλλά ο Ναζάριος είχε κληρονομήσει τις αρετές των γονέων του. Έμεινε αγνός και άμεμπτος, σύμφωνα με τη συμβουλή του πνευματικού του πατέρα Αποστόλου Πέτρου, που λέει: «Τὰς ψυχὰς ὑμῶν ἡγνικότες ἐν τῇ ὑπακοῇ τῆς ἀληθείας» (Α' επιστολή Πέτρου, α' 22). Οφείλετε, λέει ο Απόστολος Πέτρος, να κάνετε αγνές και καθαρές τις ψυχές σας από κάθε ακάθαρτο πάθος και επιθυμία και κλίση, με την υπακοή σας στην αλήθεια του Ευαγγελίου. Και ο Ναζάριος όχι μόνο έμεινε αγνός μέσα στο διεφθαρμένο κοινωνικό του περιβάλλον, αλλά όταν έγινε 20 χρονών διαμοίρασε τα υπάρχοντα του στους φτωχούς και άρχισε περιοδείες, κηρύττοντας το Ευαγγέλιο με πολλή καρποφορία. Мч. Гервасий. Мозаика храма Сан Витале. Равенна. VI в. Μάρτυς Γερβάσιος. Ψηφιδωτό τού 6ου αιώνα μ.Χ. στην Βασιλική τού Αγίου Βιτάλε, Ραβέννα  Ιταλία Όταν πήγε στα Μεδιόλανα, συνάντησε δύο ευσεβείς άνδρες, τον Προτάσιο και τον Γερβάσιο. Εκεί, και οι τρεις μαζί δια του θείου λόγου πέτυχαν πολλές κατακτήσεις. Όχι μόνο από τον όχλο, αλλά και από τις ανώτερες κοινωνικές τάξεις. Κατόπιν ο Ναζάριος πήγε στη Γαλλία, όπου με το δίχτυ του λόγου είχε πολλές επιτυχίες. Μεταξύ αυτών που πίστεψαν, ήταν και μια νεαρή ψυχή, ο Κέλσιος. Мч. Келсий. Фреска. Церковь Христа Пантократора. Дечани. Косово. Сербия. Около 1350 года. Μάρτυς Κέλσιος.Τοιχογραφία (Fresco_)  περίπου τοῦ 1350 μ.Χ.  στην Εκκλησία του Χριστού Παντοκράτορα. Ντέτσανι στο Κοσσυφοπέδιο. Σερβία.  Όταν ο Ναζάριος επέστρεψε στα Μεδιόλανα, τον συνέλαβαν. Προηγουμένως είχαν συλλάβει και τους Προτάσιο και Γερβάσιο. Ο έπαρχος Αννουλίνος, όταν είδε ότι δεν άλλαζαν την πίστη τους, όλους, μαζί με το νεαρό Κέλσιο, τους αποκεφάλισε. Мучение свв. Назария Гервасия, Протасия и Келсия. Фреска. Церковь Христа Пантократора. Дечани. Косово. Сербия. Около 1350 года. Μαρτύριο των Αγίων Ναζαρίου, Γερβασίου, Προτασίου καί Κελσίου  Τοιχογραφία (Fresco_)  περίπου τοῦ 1350 μ.Χ.  στην Εκκλησία του Χριστού Παντοκράτορα. Ντέτσανι στο Κοσσυφοπέδιο. Σερβία.  Мучение свв. Назария Гервасия, Протасия и Келсия. Тзортзи (Зорзис) Фука. Фреска. Афон (Дионисиат). 1547 г. Μαρτύριο των Αγίων Ναζαρίου, Γερβασίου, Προτασίου καί Κελσίου. Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1547 μ.Χ. στην Ιερά Μονή  Διονυσίου Αγίου Όρους από τον Γεώργιο Φουκά.  Мчч. Назарий Гервасий, Протасий и Келсий. Миниатюра Минология Василия II. Константинополь. 985 г. Ватиканская библиотека. Рим. Μαρτύριο των Αγίων Ναζαρίου, Γερβασίου, Προτασίου καί Κελσίου.Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β '. 985 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη. Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη Urna con il corpo di S. Celso. Santuario di Santa Maria dei miracoli e San Celso Milano Λάρνακα που περιέχει το σώμα του Αγίου Κέλσου στό Ιερό τῆς Ἁγίας Μαρίας τῶν Θαυμάτων καί τοῦ Ἁγίου Κέλσου στό Μιλάνο Ιταλία  Il sarcofago (sec. IV) che ha contenuto S. Celso fino al 1935 Η σαρκοφάγος τοῦ 6ου αιώνα που περιείχε τό σῶμα τοῦ Ἁγίου Κέλσου έως το 1935 μ.Χ. Crypt of bishop Ambrose and two marthyrs, Saints Gervase and Protase. Basilica of Sant'Ambrogio, Milan. (bodies aren't totally sharp because they are behind a bad quality sheet glass) Κρύπτη του επισκόπου Ἀμβροσίου και τῶν δύο Ἁγίων Μαρτύρων Γερβασίου καί Προτασίου στήν Βασιλική τοῦ Ἁγίου Ἀμβροσίου, Μιλάνο. (Φορείς που δεν είναι απόλυτα ευκρινείς, επειδή είναι πίσω από ένα κακής ποιότητας φύλλο γυαλιού) E' a tre navate, molto imponente ed interessante. Quest'area un tempo era il cimitero 'pagano' e dal IV secolo divenne anche cimitero cristiano. Sant'Ambrogio era molto legato a questo sacro luogo e vi fece tumulare la sorella Marcellina, le cui spoglie vennero riportate alla luce durante scavi del 1722 e traslate nella navata destra attuale. Nel 386 d.C. Ambrogio prelevò i resti dei SS. Martiri Gervasio e Protasio e li fece tumulare sotto l'altare della chiesa che costruì, in un sacello adorno di marmi che doveva essere suo; quando morì nel 397, scelse di occupare un'altra tomba ma nel IX secolo il vescovo Angilberto fece fare una ricognizione e, riconosciuti i tre resti, li fece riunire in un unico sarcofago, ponendolo sopra alle precedenti sepolture. Questo stesso sarcofago fu rimesso in luce nel 1864 in occasione di scavi sotto l'altare maggiore. Da allora i devoti vengono a venerare presso la cripta della basilica le spoglie dei tre santi. Per le ragioni sopra dette, questa chiesa era nota come Basilica Martyrium. Ε »με τρία κλίτη, πολύ εντυπωσιακό και ενδιαφέρον. Αυτή η περιοχή ήταν κάποτε το «ειδωλολατρικό νεκροταφείο» και το τέταρτο αιώνα έγινε επίσης ένα χριστιανικό νεκροταφείο. Ambrose ήταν πολύ δεμένοι με αυτόν τον ιερό τόπο, και σας έκανε να θάψει την αδελφή του Marcellina, του οποίου τα λείψανα ήρθαν στο φως κατά τις ανασκαφές του 1722 και μεταφράστηκε στην τρέχουσα δεξιό κλίτος. Το 386 μ.Χ. Ambrose απέσυρε τα ερείπια των SS. Μαρτύρων Gervasio και Protasio και έκανε θάβουν τους κάτω από την Αγία Τράπεζα της εκκλησίας που έχτισε, σε ένα μικρό παρεκκλήσι διακοσμημένο με μάρμαρο που ήταν να του? όταν πέθανε το 397, επέλεξε να καταλάβει άλλο τάφο, αλλά τον ένατο αιώνα ο επίσκοπος Angilberto έκανα μια έρευνα και να αναγνωρίσει τα τρία απομεινάρια, τους έκανε να συγκεντρώσει σε ένα φέρετρο, τοποθετώντας το πάνω από τις προηγούμενες ταφές. Αυτή η ίδια η σαρκοφάγος έφερε στο φως το 1864 κατά τις ανασκαφές κάτω από το κύριο βωμό. Από τότε, οι πιστοί έρχονται να προσκυνήσουν στη βασιλική κρύπτη τα ερείπια των τριών αγίων. Για τους λόγους που εξηγήθηκαν παραπάνω, αυτή η εκκλησία ήταν γνωστή ως η Βασιλική Μαρτυρίου.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε. Τετράριθμον σύνταγμα, τῶν Ἀθλητῶν τοῦ Χριστοῦ, Λαζάριον μέλψωμεν, σὺν Γερβασίω ὁμού, Προτάσιον Κέλσιον οὗτοι γὰρ τὴν Τριάδα, ἀνεκήρυξαν πάσι, λύσαντες δι' ἀγώνων, τὴν πολύθεον πλάνην. Αὐτῶν Χριστὲ ἰκεσίαις, πάντας ἐλέησαν. Κοντάκιον Ἦχος α’. Χορός, Ἀγγελικὸς. Μαρτύρωv τοῦ Xριστοῦ, τὴv τετράριθμον δόξαv, ὑμνήσωμεν πιστοί, εὐφημίαις ἀσμάτωv, Ναζάριοv Προτάσιον, καὶ Γερβάσιον Κέλσιον, οὗτοι ἤθλησαν μέχρι τομῆς καὶ θανάτου, οὗτοι στέφαvον, τῆς ἀφθαρσίας λαβόντες, αἰτοῦσι σωθῆναι ἡμᾶς. Κάθισμα Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ. Τεσσάρων Ἱερῶν, ἀθλησάντων Μαρτύρων, τὴν θείαν καὶ σεπτήν, ἑορτάζομεν μνήμην, τρυφῶντες τὰ θαύματα, καθ' ἑκάστην ὡς νάματα, ἅπερ βρύουσιν, ἐκ τῶν τιμίων λειψάνων, ἀποπαύοντες, τὰς τῶν πιστῶν ἀσθενείας, δυνάμει τοῦ Πνεύματος. Ὁ Οἶκος Τῶν Ἀθλοφόρων τὴν ἄθλησιν, τὰ παλαίσματα, καὶ τὸν ἔνδοξον θάνατον, δεῦτε φιλέορτοι ἅπαντες, ὕμνοις ἐγκωμίων καὶ ᾠδαῖς εὐφημήσωμεν τὴν τετράριθμον φάλαγγα, τὸν σοφὸν Προτάσιον, σὺν τούτῳ Γερβάσιον, καὶ τὸν θεῖον Ναζάριον, ἅμα Κελσίῳ τῷ θεηγόρῳ καὶ νέῳ πεφηνότι· ὅτι πᾶσαν τῶν Ἑλλήνων ἀπετέφρωσαν μανίαν, καθομολογοῦντες τὸν Χριστόν, Θεὸν μέγαν, πρὸ αἰώνων βασιλεύοντα σὺν Πατρὶ καὶ Πνεύματι, νῦν δὲ μετὰ θάνατον, αἰτοῦσι σωθῆναι ἡμᾶς. ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ LEGEND των αγίων και των μαρτύρων Nazário Celso Daniele Cagnin "Η παράδοση που σχετίζονται με την Αγίων Nazario και Celso Έχει σημασία γιατί αποκαλύπτει την προέλευση του Χριστιανισμού στη Λιγουρία» Καρδινάλιος Giuseppe Siri Αρχιεπίσκοπος της Γένοβας (2, Φεβρουαρίου του 1967) Το Saints Nazario και Celso, ποιοι είναι αυτοί; Το ζήτημα της «Manzoni", θα μπορούσε να οδηγήσει στη συσκευή αναπαραγωγής, το ίδιο "συναισθηματική αντίδραση» που ήταν η εφημέριου του Μνήστορος. Για να προστρέχουν σε βοήθεια εκείνων που δεν γνωρίζουν τα «ιστορικά γεγονότα» αυτών των ιεραποστόλων της χριστιανικής πίστης, θα παρέχει ένα «ορισμό της εγκυκλοπαίδειας", η οποία εκπονήθηκε για την περίσταση: το Saints Nazario και Celso, οι μάρτυρες του πρώτου αιώνα της Χριστιανικής Εκκλησίας , ήταν οι «Σπορεία της νέας θρησκείας» στη Γένοβα, "ξεκινώντας" από την περιοχή Foce (!). Αυτή η σύντομη εξήγηση δόθηκε από «ανατίναξη από την καρέκλα" Ο προσεκτικός αναγνώστης, ο οποίος θα αναρωτιούνται με ποιο τρόπο έκανε αυτό το «ιστορικό γεγονός». Παρά τον εαυτό μου έχω να αλλάξετε το μέγεθος του δήλωση που έκανε νωρίτερα, λέγοντας ότι η ιστορική αφήγηση για το Saints Nazario και Celso οφείλεται σε ένα είδος μύθου (πράγματα που πρέπει να διαβάσει), ότι ο ιστορικός έχει πολύ μικρή: η προέλευση των ειδήσεων (που δεν ανήκουν στην υποτιθέμενη περίοδος που αναφέρεται) είναι πολύ πίσω στις ζωές των μαρτύρων. Προσπαθούμε, όμως, για την ανοικοδόμηση μέσα από τις "ιστορικές πηγές" έχουμε στη διάθεσή μας, η εγγραφή και τα γεγονότα που οδήγησαν στην "coapostoli" δύο σε «Foce μας». Σύντομα βιογραφικά ανασυγκρότηση Το κείμενο παλαιότερο στη διάθεσή μας, που αναπτύχθηκε σε τοπικό επίπεδο, είναι το δέκατο τρίτο αιώνα γραμμένο από τον Jacopo da Voragine: Nazario γεννήθηκε στη Ρώμη από 2Αφρικής (ίσως η "αφρικανική εθνικότητα» και εβραϊκή πίστη 3) και Περπέτουα (ασπάσθηκε τον χριστιανισμό) , ήταν ένας μαθητής του Αγίου Πέτρου και έλαβε την βάπτιση από το μέλλον του Πάπα Lino 4. Αποστέλλονται ως ιεραπόστολος στη βόρεια Ιταλία (συμπεριλαμβανομένων Μιλάνο και Piacenza) πήγε τόσο μακριά ώστε να Προβηγκία (όπου συνάντησε έναν νεαρό άνδρα της μόλις εννέα πέντε χρόνια που δόθηκε το όνομα του Κέλσου). Επέστρεψε στη Ρώμη κατά τη διάρκεια του διωγμού του αυτοκράτορα Νέρωνα, δεν αποδέχεται την ειδωλολατρική πίστη επιβιβάστηκε σε πλοίο, μαζί με το σύντροφο Celso, και στη συνέχεια να ριχτούν στη θάλασσα. Τα δύο, όμως, γλίτωσε το θάνατο εξαιτίας μιας καταιγίδας: μετά Ευαγγελισθέντες Genovese έδαφος για κάποιο χρονικό διάστημα που μετακόμισε στο Μιλάνο όπου βρήκε μαρτυρικό θάνατο. Η παραπάνω ιστορία (την "ρεπόρτερ επίσκοπος" γνέφει με τις προηγούμενες ιστορίες, αλλά χωρίς να κατονομάζει 6: μερικά κείμενα πιθανότατα χάθηκαν στο χρόνο), θα μπορούσε να πάρει πιο κοντά στην ιστορική αλήθεια, αλλά τα οποία έχουν μεταποιηθεί σε μεταγενέστερη ημερομηνία, "φαίνεται" σαν ένα "επανεξέταση" βασίζεται σε μια πολιτιστική βάση, μεσαιωνική ευδιάκριτα (όπως αναφέρθηκε από τους κριτικούς), γεγονός που αντανακλά την εποχή του συγγραφέα και όχι του πρωταγωνιστή του επεισοδίου. Η ημερομηνία του μαρτυρίου Η πρώτη νέα σχετικά με Nazario και Celso παρέχονται από βιογράφος του Αγίου Αμβροσίου, Paulinus της Nola (πρώτη δεκαετία του πέμπτου αιώνα), οι οποίοι ανέφεραν ότι ήταν ο επίσκοπος του Μιλάνου για να ανακαλύψετε τον τόπο της ταφής, το 395 (ή 396 ή 397 ), μέσω ενός «θεία αποκάλυψη», σε μια περιοχή έξω από το Porta Romana στο χρονικό διάστημα περίπου ενός αιώνα (μέχρι τον έκτο αιώνα) άρχισε να παίρνει μορφή με συγκεκριμένο τρόπο την ιστορία 7 - θρύλος του μαρτυρίου, η οποία συνέβη σε ποια χρονιά ; Δεν υπάρχει καμία σαφής ημερομηνία έχει δηλώσει ότι η "απόφαση" έγινε από τον κυβερνήτη anolino 8: η προαναφερθείσα Paulinus της Nola μας λέει ότι ο «χρόνος του του εξακολουθεί να αγνοήσει" μαρτυρίου (καθίστε εδώ όταν passus usque στο hodiernum μη scire possit ). Για «την ιστορία» θα αναφέρει τις διάφορες ημερομηνίες που αναφέρονται ανάλυσή τους με τη σειρά: -πολλά από κριτικοί 9 διαβουλεύσεις οδηγούνται να θεωρούν ότι το μαρτύριο έλαβε χώρα την προτελευταία ή την τελευταία χρονιά του αυτοκράτορα Νέρωνα, στη συνέχεια, μεταξύ του έτους 67 και το έτος 68. -Από Τα Χρονικά του Ιουστινιάνη 10 μαθαίνουμε ότι το έτος 78 εισηγμένες: σε αυτή την περίπτωση "ο διώκτης αυτοκράτορας" θα πρέπει να είναι ο Βεσπασιανός, αλλά είναι εισηγμένες Nero είναι προφανές ότι πρόκειται για μια χρονολογική σφάλμα (οι διορθώσεις παράδοση σ 'αυτό » έτος θανάτου Lino Πάπα). Οι χρονολογικές ανακρίβειες τόνισε μπορούσε να αναχθούν στη σύγκριση μεταξύ του υπολογισμού του χρόνου που ονομάζεται Χριστιανός ή χυδαία (που θεσπίστηκε με το Μονακό Διονύσιος ονομάζεται η Μικρή ή Αμελητέα, στο έκτο αιώνα), και η προηγούμενη χρήση στο ρωμαϊκό κόσμο. -is ονομάζεται το έτος 304 11, στη συνέχεια, κάτω από τον αυτοκράτορα Διοκλητιανού, ίσως το πιο αιματηρές διώξεις. Μπορούμε να θεωρήσουμε την ημερομηνία που αναφέρεται μικρό αξιοπιστία ως σχετικά κοντά στο χρόνο του «ανακάλυψη» δεν μπορεί να καταλάβει πώς σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα κατόρθωσε να χάσει την "προφορική παράδοση". Για να κατανοήσουμε σε βάθος τον τρόπο την ημερομηνία, έχετε την κλήση στο μυαλό τα διάφορα γεγονότα που επηρέασαν τον τέταρτο αιώνα ο Χριστιανισμός της εποχής εκείνης συντάχθηκε: από την έναρξη των διωγμών αιώνα θα στραφούν σε "νόμιμες θρησκεία» (Διάταγμα των Μεδιολάνων το 313) , τότε έχουμε τη σειρά των οικουμενικών Συνόδων (με την «ενεργό συμμετοχή» του αυτοκράτορα) ώστε να γίνει «κρατική θρησκεία» με το Διάταγμα της Θεσσαλονίκης κατά το έτος 380? είναι από αυτή τη στιγμή ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας (συμπεριλαμβανομένου του Αγίου Ambrose), βρίσκονται σε ανάγκη του να πρέπει να οργανώσουν νέα "διοικητική δομή», συμπεριλαμβανομένης της λατρείας των αγίων: η μνήμη του μαρτυρίου πλησιέστερο στο χρόνο ήταν να Διοκλητιανό . -Η Τελευταία δυνατότητα έχει "αναλάβει" σε μια περίοδο μεταξύ 161 και 12 169(αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος) μια ενδιάμεση ημερομηνία; καθήκον Ε »να αναρωτηθούμε, ως αποτέλεσμα αυτών των χρονολογική ασυνέπειες, και κυρίως στην αβεβαιότητα των ιστορικών έχουμε στη διάθεσή μας τα δεδομένα, η οποία ώθησε τη ζήτηση για την προσκύνηση των στοιχείων αυτών, ίσως θρυλικό 13 (ή εφευρέθηκε); Πρώτα πρέπει να σταθώ σε "τόπο" πραγματική ή υποτιθέμενη ταφή: ήταν το κέντρο της λατρείας των μαρτύρων, των οποίων στήθηκαν μνημεία διαφόρων τύπων, από την απλή πέτρινο μνημείο με την πολυτελή Ιερό (οικονομική ανάγκη;). Στους τάφους αυτούς οι πιστοί συνέρρεαν, προσκύνησε τα ιερά λείψανα, που απευθύνεται προσευχές, τραγουδούσαν τραγούδια και ύμνους. Ένας δεύτερος λόγος οφείλεται σε μια πιο ανθρώπινη πλευρά, «ο μάρτυρας των πιστών περίμεναν όχι μόνο πνευματικές χάρες, αλλά και γήινα χάρες και τις θαυματουργές επεμβάσεις: ήταν ο μεσολαβητής με τον Θεό είναι αυτοί από τους άλλους, καθώς και ο πολιούχος της κοινότητας »14. Το Bishops Milanesi »τους επισκέπτες της πόλης της Γένοβας" Για να κατανοήσουν καλύτερα πώς ήταν δυνατόν να «αναπτύξει» τη λατρεία αυτών των μαρτύρων στην πόλη μας είναι σωστό να καλέσει στο μυαλό τις ιταλικές γεγονότα, αλλά ως επί το πλείστον Γενουάτες μεταξύ του έκτου και του έβδομου αιώνα. Μετά τον πόλεμο Ελλήνων - Gothic χερσονήσου μας κυριαρχείται από τους Βυζαντινούς αυτοκράτορες και παραμένει έτσι μέχρι την κατάκτηση Lombard των 568 Γένοβα διαφεύγει απασχόλησης που παραμένουν υπό τη δικαιοδοσία της Ανατολικής Αυτοκρατορίας μέχρι το 650. Κατά την περίοδο αυτή η πόλη μας φιλοξένησε τα Milanese επίσκοποι έφυγαν από την κυριαρχία Lombard, η οποία φανερά μια αιρετική θρησκεία: Αρειανισμού. Είναι πολύ πιθανό ότι κατά τη διάρκεια αυτής της «επαφής» η παράδοση της λατρείας της Nazario και Celso (που ήδη ζουν στο Μιλάνο για πάνω από έναν αιώνα) έχει προσαρμοστεί για να "τοπικές ανάγκες» 15. Η «προσγείωση στο στόμα" (prope Ripa Maris στο αντικαταστάτης que dicitur Albario) Αν η "Νέα" διαβάσει μέχρι τώρα δεν έχουν πρόθυμοι για τον παίκτη, ο οποίος θα πρέπει να αναρωτιούνται αν υπάρχει μια ιστορική αλήθεια των γεγονότων, κατά πάσα πιθανότητα θα αυξήσει την απογοήτευση γιατί με τα επόμενα «δεδομένα» που caleremo κατά τη σύλληψη του μύθου, αλλά και για έρθει στη διάσωση όσων επέλεξαν αυτή την ανάγνωση, θα τα δοκιμάσετε περίεργος μιλάει μόνο του «Foce μας». Είχαμε αφήσει δύο αγίους μας ξεκίνησε (από Ostia) για να ρίχνονται στη θάλασσα: χάρη στη θεία άρχισε να περπατήσει στο νερό, αλλά εν τω μεταξύ ότι εξαπέλυσε μια καταιγίδα που τρομοκράτησε τους ναυτικούς, ο οποίος ζήτησε βοήθεια από Nazario. Η σκόνη εγκαταστάθηκαν αμέσως και το πλοίο έφτασε σε μια θέση κοντά στη Γένοβα.  Αλλά ποια είναι η προσγείωση "Genovese θέση»; Για να έχουμε μια πλήρη και ακριβή εικόνα είναι καλή για να δείτε τα Γενουάτες πηγές. Από το πιο αρχαίο κείμενο, του δέκατου τρίτου αιώνα, μαθαίνουμε ότι η περιοχή προσγείωσης πρέπει να τοποθετηθεί κάτω από ένα μίλι από τη Γένοβα, στο χώρο του ξενοδοχείου ab Urbe Ianuae να passus θηρία sexcentos 16, σε ένα χώρο που η λαϊκή παράδοση καλείται να Sanctos Peregrinos 17? στο συμπέρασμα ο συγγραφέας εν λόγω, πιθανώς θεωρεί να είναι σε θέση να εντοπίσει την προσγείωση κοντά στην περιοχή που ονομάζεται η "Μαρίνα", istum αντικαταστάτης Illum credimus τους έτσι ubi est εκκλησία Sancti Nazarij της Albario 18. Η quattrocentista Στέλλα (βλέπε σημείωση 13), εφιστά την είδηση της άφιξης των αγίων απευθείας από Jacopo de Voragine (βλέπε παραπάνω αναφορές) και έχει ως εξής:«αντικαταστάτης διαφήμιση για passus θηρία secentos να Urbem Genuensem [...] EüM αντικαταστάτης Fuissé creditur UBI Sancti Nazarij de Albario βασιλική est τρόπο. " Ο χρονικογράφος του δέκατου έκτου αιώνα, της Δημοκρατίας της Γένοβας, Agostino Ιουστινιάνη, προσφέρει τη δική του «αρχική έκδοση» του με έμφαση στην δημοφιλή αφοσίωση που υπάρχει σε ένα παρεκκλήσι κοντά στο αρχαίο λιμάνι της Archi: «ο τόπος όπου έφτασαν πριν από τους αγίους, σύμφωνα με ορισμένους και να κλείσει την πόρτα των τόξων, όπου χρησιμοποιείται για να είναι ένα παρεκκλήσι που διορίζονται για να Sanctos Peregrinos, και αυτό ακόμα δεν υπάρχει κάποια divotione, σύμφωνα με κάποιο άλλο μέρος, και αυτό όπου κατασκευασμένη η εκκλησία S. Nazario στο Villa d'Albaro. »19 Με την χρονικογράφος του δέκατου έβδομου αιώνα, ο Αυγουστίνος Schiaffino, έχουμε για πρώτη φορά η παραπομπή του στόματος, τα νέα είναι, είπε, από μια πολύ αρχαία περγαμηνή (Μνημείο Ecclesiae Cathedralis Genuensis): «ο τόπος όπου προσγειώθηκε με αυτά τα ιερά σκεύη Γένοβα ήταν 600 λίγα βήματα μακριά από την πόλη προς το μέρος της Ανατολής, ακριβώς εκεί όπου ο ποταμός κυλούσε σε Bisagno Θάλασσα »20. Μετά τις παρατηρήσεις που εκπονήθηκε για τη συλλογιστική του Ιουστινιάνη εμβάθυνση το λιμάνι της περιοχής Arcs, "και κλείστε την πόρτα των εν λόγω μοντέλων πόλης Καμάρες είχε ένα μικρό ρητορική κτίριο στο ίδιο μέρος όπου οι τους Αγίους αυτά ήταν το πρώτο ξενώνα[ξενοδοχείο ή το βράδυ καταφύγιο ], πριν εισέλθει στην πόλη (όπως πιστεύεται από την αρχαία παράδοση), μετά την προσγειώθηκε στο αναφέρθηκε παραλία, η οποία Ορατόριο που στέκεται ακόμα ή ώρα που ο Επίσκοπος Ιουστινιάνη έγραψε Χρονικά του, η οποία ήταν περίπου 1530 [συνέχεια, μετά από διακόσια χρόνια αυτό το ιερό κτίριο δεν υπάρχει πλέον], ή λίγο περισσότερο, υπάρχουν αναφορές ότι εξακολουθεί να προσκυνήσουν αυτούς τους αγίους, και ο οποίος κλήθηκε να Sanctos Peregrinos? όπως αυτή με το όνομα των αγίων »21. Η περίτεχνη δέκατο όγδοο αιώνα από dell'Accinelli μας, που εξ ολοκλήρου από το Star, ως εξής: «αντικαταστάτης διαφήμιση για passus θηρία 600 iuxta Urbem Genuam» 22. Το τελευταίο απόσπασμα, η σύγχρονη εποχή, είναι από Domenico Cambiaso, ο οποίος ανέλυσε με επιφανειακό τρόπο, η Συνθήκη του Ιουστινιάνη, "μπερδεύει" το θεμέλιο της αρχαίας ρητορικής του λιμένα του Arcs με την εκκλησία Albaro: "AD είναι SANCTOS Peregrinos να αναφέρουν μόνο στο λιμάνι του Arcs, που ιδρύθηκε το 987 »23. Μετά λίστα όλες αυτές οι θέσεις παραμένουν πολλές αμφιβολίες. Για να προσπαθήσει να "σκορπίσει τις σκιές της μάθησης", ας εξετάσουμε και πάλι το κείμενο του Ιουστινιάνη, ο οποίος δηλώνει ότι Γένοβα ήταν η πρώτη ή μία από τις πρώτες πόλεις στην Ιταλία, οι οποίοι μετατρέπονται σε Χριστιανισμό και όταν η πρώτη μαζική εορτάστηκε " κοινή γνώμη ότι αυτή είναι η πρώτη εκκλησία στο τι δημοσίως γιόρτασε την Μαζικής όχι μόνο στους Γενοβέζους Επισκοπή αλλά και σε όλη την Ιταλία. »24 Όσον αφορά το αίτημα δεν υποστηρίζεται από το "ιστορικά στοιχεία", ένα είδος «μαρτυρία» μπορεί να είναι η προέλευση του ονόματος Albaro, "το όνομα ακουγόταν προφητεία του ευτυχές γεγονός το οποίο λέει ότι συνέβη εδώ, όταν με το κήρυγμα παράδοση των πρώτων ευαγγελιστές Nazario και Celso εμφανίστηκε για Γένοβα αυγή του χριστιανισμού; »25. Ένα ιστορικό σχολιασμό 26 Από τα παραπάνω θα πρέπει να σημειωθεί ότι η παλαιότερη διάδοση του χριστιανισμού έγινε κατά μήκος των διαδρομών του μεγάλου Μεσογείου και να χρησιμοποιηθούν τα ρωμαϊκών δρόμων συναλλαγές. Υπό το φως αυτού του επιχειρήματος χάνει την αξιοπιστία την υπόθεση ενός Γενουατών λιμάνι ιερό αντικείμενο της παρούσας μελέτης, επειδή κατά τη διάρκεια της ηλικίας του Νέρωνα θα πρέπει μάλλον να υποθέσουμε ότι ο δρόμος προς Μιλάνο ήταν για να περάσει για την προξενική δρόμους (Flaminia και Εμίλια), ενώ τα μονοπάτια της Γένοβας και την Τυρρηνική είναι πιο πιθανή στην εποχή του Θεοδοσίου. Όλες αυτές οι παραδόσεις και τις μνήμες, επομένως, μας επιτρέπει μόνο να επιβεβαιώσει το γεγονός ότι η χριστιανική κοινότητα στη Γένοβα ιδρύθηκε στην αρχαιότητα, ίσως και πριν από την περίοδο στην οποία μαρτυρείται από την αρχαιολογία. Παραμένει αβέβαιο ο τρόπος αυτής της πρώτης αποστολικό: ότι «ναυτική» ή «επίγεια»; Δεν είναι αδιανόητο ότι και οι δύο οδοί έχουν εκτελέσει τα καθήκοντά τους στον τομέα αυτό, με τη σύγκλιση των επιρροών που ευνόησαν την πρόωρη σχηματισμό της κοινότητας των πιστών. συμπεράσματα Είναι ωραίο να σκεφτούμε, όμως, τα πράγματα έχουν πάει πραγματικά, και μια μικρή "για την αίσθηση" πατριωτικό Φώκαιας ", που υποστηρίζεται από την προαναφερθείσα λαϊκή παράδοση ότι στην ιστορία αυτής της περιοχής μπορεί να είχε πολλές« πρωτιές »: να γνωρίζουν αυτό το" πολιτιστικό αποσκευές «μας επιτρέπει να κατανοήσουμε κάποιες πτυχές της νεωτερικότητας, πρώτα απ 'όλα τα τοπωνύμια αλλά δραστηριοποιείται επίσης στο« καθήκον της μνήμης. " Δεν μας ενδιαφέρει σε μια σχολαστική τρόπο γνωρίζοντας τα μακρινά γεγονότα του παρελθόντος, εμείς οι άνδρες της χιλιετίας, αρκετούς αιώνες, αλλά αναλύοντας τις «παλιές ημέρες» μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα πώς αναπτύσσονται καθημερινή μας ζωή. περιέργεια Στην ιστορία της Εκκλησίας έχει βιώσει ένα άλλο άγιο όνομά Nazario: αυτή είναι η San Nazario Επίσκοπος Giustinopoli, ο οποίος έζησε μεταξύ του V και VI αιώνα. Το 1379, κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Chioggia μεταξύ της Δημοκρατίας της Βενετίας και το Superb Δημοκρατίας της Γένοβας, οι Γενουάτες λεηλάτησαν τις Ίστρια πόλεις (η οποία εν τω μεταξύ είχε πάρει το όνομα του Koper), κλέβει τα λείψανα του Αγίου Nazario και του Αγίου Αλεξάνδρου? μετά από περίπου σαράντα χρόνια, το 1422, ο Αρχιεπίσκοπος της Γένοβας επέστρεψε τα πολύτιμα ιερά λείψανα στη δικαιωματική θέση της. Η ιστορία που μόλις περιγράψαμε σίγουρα παραπλάνησε τον συντάκτη ενός άρθρου που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Λιγουρία - Μηνιαίο περιοδικό της επικαιρότητας και του πολιτισμού το 1991 (που αναφέρεται επίσης στο δίκτυο υπολογιστών), η οποία αποδίδει την αφιέρωση του ναού που αναλύω αυτό το ιερό επίσκοπος : απλώστε ένα μέσο επικοινωνίας το οποίο το WEB, όχι σε βάθος ειδήσεις και μη επαληθευμένες από τις αρχικές ιστορικές πηγές, είναι μια πράξη «αντιεπαγγελματική». Πάντα με την ίδια ελάχιστη μνεία του άρθρου γίνεται με τους Σαρακηνούς (βλέπε επόμενο κεφάλαιο) που υπέστη η πόλη μας για άλλη μια φορά αναφέρω την περίοδο αναφοράς (XII αιώνα) είναι εσφαλμένη, το περιστατικό πραγματοποιήθηκε κατά πάσα πιθανότητα στις είκοσι χρόνια μεταξύ του 920 και 940. Ένα πιο περίεργο ειδήσεις: ο καθεδρικός ναός του Trivento (Molise), αφιερωμένο στους Αγίους Nazario και Celso είναι μια εικονογραφική αναπαραγωγή απεικονίζει την προσγείωση των δύο μαρτύρων στη Γένοβα. Θα ήθελα να ολοκληρώσω αυτό το κεφάλαιο με τα λόγια του μια επιγραφή στο Παλάτι των Δόγηδων: Structori Genuae Multum debere fateniur, sed συν PALMIFERIS, εδώ docuere FIDEM. Trad. Στη Γένοβα κατασκευαστές οφείλουν πολλά αναγνώριση, αλλά περισσότερο για ναPalmiferi (όσοι φέρουν την παλάμη) που «δίδαξε» την πίστη. Σημειώσεις 1) Jacobus de Voragine, Χρονικά του κράτους Ianunensis στην Πηγές για την Ιστορία της Ιταλίας, Ρώμη 1941. 2) Αυτό το όνομα εμφανίζεται σε δύο του Κώδικα Χ αιώνα, το παλαιότερο μπορείτε να διαβάσετε 'Beatus Igitur genitus extitit να patre ραντεβού της Αφρικής. " Σε άλλο κείμενο, που αναφέρθηκαν από τις σύγχρονες Bollandists, έχουμε τα εξής: «Nazarius genitus ραντεβού patre Αφρικής»? Βλ ΠΙΣΤΟΣ SAVIO, θρύλος των SS. Nazario και Celso, Μιλάνο 1890, σ. 7. 3) Είναι σε έναν κωδικό δέκατο αιώνα. 4) "Quod dicitur cum Antem Lino Πάπα baptizatum προσκήνιο, intelligitur papa tunc quod non erat, sed quod eratFUTURUS". Βλ ΠΙΣΤΟΣ SAVIO, θρύλος των SS. Nazario και Celso, σ. 9 (2). 5) Η ηλικία του αγοριού είναι πολύ αντιθέσεις: κυμαίνεται από τρία χρόνια κατ 'ανώτατο όριο των είκοσι (περίπου στην ηλικία των προσλήψεων στα όπλα). 6) «... για μη ipsum Declarata Πλίνιος, το Aliter ονομάζεται" Βλ GIORGIO ΣΤΕΛΛΑ, Ιστορία της Γένοβας, το 1405 κώδικα. 7) Στις αρχές του έκτου αιώνα (ίσως σε 521) ο Επίσκοπος της Παβίας Ennodius συνθέτει ένα "ποίημα" στην Αγία Nazario. 8) Έχουμε νέα για κάποιο anolino, ανθύπατος της Καρχηδόνας, της Αφρικής διώκτης των Χριστιανών στην εποχή του Διοκλητιανού (μεταξύ τρίτου και του τέταρτου αιώνα). 9) Jacopo da Voragine, Peter Puriello, Αυγουστίνος Schiaffino, Peter Paganetti. 10) AGOSTINO Ιουστινιάνη, Χρονικά της Δημοκρατίας, γ. 46-52, Tomo Ι CF PETER Bizzarri, Annals Genovesi. Paul Novella αναφέρει το έτος 76, προέρχεται από ένα αρχαίο χειρόγραφο που φυλάσσεται στην εκκλησία του San Francesco di Albaro (CF PAUL NOVELLA, Απομνημονεύματα των Αγίων Nazario και Celso και την εκκλησία τους σε Albaro, στις θρησκευτικές εβδομάδα, Γένοβα 1931, σελ. 363-365). 11) ARTURO Ferretto, η προέλευση και η ανάπτυξη του Χριστιανισμού στη Λιγουρία, σ. 193-200, στα Πρακτικά της Εθνικής Ιστορίας της κοινωνίας Ligure. 12) idem. 13) «Πριν από την ευλογημένη ημέρα [312 - 325] σίγουρα [Genova] είχε ένα Επίσκοπος [στο βόρειο τμήμα της επισκοπής χτίστηκε τον τρίτο αιώνα και άκμασε κατά το τέταρτο αιώνα]? Ωστόσο, ο πρώτος Επίσκοπος Γενουάτες που ξέρω έχουν ονομαστεί με το γράψιμο ήταν σε καλή ημέρα. Και αν διαβάσετε στη ζωή του S. Nazario αυτά τα πράγματα που προσγειώθηκε σε ένα λιμάνι για ένα ταξίδι περίπου έξι εκατό βήματα, Γενουάτες ήταν στην πόλη, αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι αυτή η πόλη ήταν Γένοβα, γιατί η ζωή του S. Nazario συντάχθηκε και αναδιάρθρωση καιρό μετά [περίπου έναν αιώνα αργότερα] η διάρκεια ζωής της Ευλογημένος Valentino και άλλων ιεραρχών Genovesi. Έτσι, ο συνθέτης αυτής της ζωής, ίσως ονομάστηκε η πόλη της Γένοβας, επειδή η πόλη δεν υπάρχει κατά το χρόνο της Nazario Ευλογημένος [αυτός ο ισχυρισμός είναι ανακριβής], αλλά επειδή υπάρχουν κατά το χρόνο έγραψε το ιερό μνήμες Nazario ". Βλ Γ ΣΤΕΛΛΑ,Ιστορία της Γένοβας. BUGATTI GAETANO, παλιές αναμνήσεις - κριτική γύρω από τα λείψανα και η λατρεία του San Celso, Μιλάνο 1782. 14) SALVATORE Pricoco, από το Συμβούλιο της Νίκαιας για τον Μέγα, στο Χριστιανισμό Gregory - Προέλευση και διανομή σε όλες τις μορφές της, σ. 81. 15) «πιστοποίησε ότι ένα από τα πρώτα Γενουάτες εκκλησίες, η παλαιοχριστιανική περίοδο (αιώνα VI ή VII), είναι το ένα δικαίωμα στους Αγίους Nazario και Celso, την κρύπτη κάτω από την σημερινή εκκλησία της Παναγίας της Χάριτος στο Μόλο. Βλ AGOSTINO Schiaffino, Εκκλησιαστική Χρονικά της Λιγουρίας, Βιβλίο Ι, c.46 -56, χειρόγραφο XVII αιώνα. 16) J. de Voragine, Χρονικό, σ. 69. 17) idem. 18) Ibid. 19) Α Ιουστινιάνη, Annals, γ. 46-52. 20) Α Schiaffino, Annals, γ. 46-56. 21) Ομοίως 22) FRANCESCO ΜΑΡΙΑ Accinelli, Λιγουρία Sacra, Τόμος Ι, c. 4-8. 23) DOMENICO Cambiaso, Το Εκκλησιαστικό έτος και οι Γιορτές των Αγίων στη Γένοβα, στις Πράξεις Ligure Κοινωνία της Εθνικής Ιστορίας, Vol. XLVII, Γένοβα το 1917. 24) Α Ιουστινιάνη, Annals, γ. 46-52. 25) ΛΑΖΑΡΟΥ DE SIMONI, Οι Εκκλησίες της Γένοβας, Γένοβα 1948, σ. 129. 26) Teofilo OSSIAN DE NEGRI, Ιστορία της Γένοβας, Γένοβα 1967, σ. 105. ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΙΩΝΑ ΠΕΡΙΟΔΟΣ του μαρτυρίου ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ ΤΟΠΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Jacopo de Voragine XIII 68 μ.Χ. 600 βήματα από τη Γένοβα Οι εκθέσεις που παίρνει τις ειδήσεις από τις προηγούμενες γραφές, αλλά εγώ δεν αναφέρω πηγές. Γιώργος Στέλλα XV 68 μ.Χ. 600 βήματα από τη Γένοβα Αντλεί τις ειδήσεις απευθείας από την Varagine. Agostino Ιουστινιάνη XVI 78 μ.Χ. Arches πόρτα Και «η αριστεία χρονικογράφος par, αλλά κάποιες ανακρίβειες κάνουν να χάσει την αξιοπιστία του. Αυγουστίνος Schiaffino XVII 68 μ.Χ. 600 βήματα από τη Γένοβα κοντά Foce Bisagno Εκτελεί μια προσεκτική έρευνα, διαβούλευση με ιστορικές πηγές της εποχής του. Giacomo Giscardi XVIII που δεν αναφέρονται Marina di Albaro Η μελέτη του πρέπει να αναφέρεται μόνο στην περιγραφή του ναού. Francesco Maria Accinelli XVIII 68 μ.Χ. που δεν κατονομάζονται Συνοψίζει το μύθο. Peter Paganetti XVIII 68 μ.Χ. που δεν κατονομάζονται Παίρνει τα νέα από Giscardi. Nicholas PERASSO XVIII 78 μ.Χ. Marina di Albaro Μάλλον παίρνει τις ειδήσεις από Bollandisti μοναχούς. Federico Alizieri XIX περίπου 70 μ.Χ. Albaro Το βάθος του είναι σε σχέση με το ιερό περιγραφή κτιρίου. Domenico Cambiaso XX 70 μ.Χ. Arches πόρτα Εφιστά την είδηση απευθείας από Ιουστινιάνη. Paul Novella XX 76 μ.Χ. Albaro Ε »πρέπει να θεωρείται μεγάλος εραστής της τοπικής ιστορίας. Lazzaro De Simoni XX 70 μ.Χ. Albaro Λίγο possibilist. Giulio Miscosi XX 70 μ.Χ. Albaro Εφιστά την είδηση απευθείας από Ιουστινιάνη. βιβλιογραφία Acta Sanctorum, από τους Πατέρες Bollandists, Αμβέρσα 1643 (σε ηλεκτρονική μορφή) Bizzarri PIETRO, "Χρονικά Genovesi" BELGRANO ΘΩΜΑΣ LUIGI, "Genovese και εικονογράφηση Cartario Γραμματεία του Αρχιεπισκόπου, στην δρα Εταιρείας Ligure di Storia Patria », Τόμος ΙΙ, της Γένοβας το 1870. BUGATTI GAETANO, "Old Μνήμες - κριτική γύρω από τα λείψανα και η λατρεία του San Celso", Μιλάνο 1782. (Σε ψηφιακή μορφή) Jacopo da Voragine, "Chronaca κράτους Januensis», έκδοση του Γ Meloni, Ρώμη 1941. DE NEGRI Teofilo OSSIAN, «Ιστορία της Γένοβας» Genova 1967. D'Oria Jacopo, "Χρονικά" Ferretto ARTURO, «Η προέλευση και την ανάπτυξη του Χριστιανισμού στη Λιγουρία, σε πράξεις Ligure Ιστορία Κοινωνία Patria », Τόμος XXXIX, Γένοβα το 1907. GAGGERO AGOSTINO GIUSEPPE, "Nazario και Celso πρόδρομοι της πίστης στη Λιγουρία", της Γένοβας το 1967. MISCOSI GIULIO, "Περιοχή της αρχαίας Genova" Γένοβα 1967. Pricoco SALVATORE, «Από το Συμβούλιο της Νίκαιας τον Γρηγόριο τον Μέγα" στο χριστιανισμό. SAVIO πιστούς, "Legend των SS. Nazario και Celso ", Μιλάνο 1887. ΣΤΕΛΛΑ GIORGIO, "Annales Genuenses", χειρόγραφο XV αιώνα. ΑΜΠΕΛΩΝΑΣ Raimondo AMEDEO, «ιστορική εικόνα, καλλιτεχνική και επιγραφικές"Γένοβα 1864.