ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΑΛΥΚΟΥ

 

ΕΑΝ   ΘΕΛΕΤΕ

ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ

ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ

ΜΑΡΤΥΡΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΕΠΙΜΑΧΟΥ 

Συμεών τοῦ Μεταφραστοῦ

(σελίδες 1319 - 1326 )

Ο Άγιος Μάρτυς

Επίμαχος ο Αιγύπτιος

Свв. Епимах и Климент. 

Фреска церкви Благовещения. 

Грачаница. Косово. Сербия. Около 1318

Άγιοι Ἐπίμαχος καί Κλήμης. 

Τοιχογραφία (Fresco) περίπου τού έτους 1318 μ.Χ. 

στην Ιερό Ναό τού Ευαγγελισμού τής Θεοτόκου. 

στην Ιερά Μονή Γκρατσάνιτσα. Κοσσυφοπέδιο. Σερβία. 

(Ермоген еп. Акрагантийский и Епимах Новый, мч. 

Северо-восточный купол. Южная сторона, Балканы. Сербия.

 Монастырь Грачаница, XIV в)

Ερμογενής Επίσκοπος Ακραγαντίνων και Νέος Επιμαχός (;:)

Τοιχογραφία (Fresco) τού 14ου αιώνα μ.Χ. 

στον βορειοανατολικό θόλο, στην νότια πλευρά,

στην Ιερά Μονή Γκρατσάνιτσα. Κοσσυφοπέδιο. Σερβία. 

Οὐ δειλὸς Ἐπίμαχος ὤφθη πρὸς ξίφος, Ἀπροσμάχητον σύμμαχον Θεὸν φέρων.

Βιογραφία Ο Άγιος Επίμαχος καταγόταν από την πόλη Πηλούσιο της Αιγύπτου και έζησε την εποχή που ο διοικητής της Αλεξάνδρειας Απελλιανός καταδίωκε τους Χριστιανούς. Ο Άγιος Επίμαχος μοίρασε τα υπάρχοντα του στους φτωχούς και κατέφυγε στην έρημο, όπου έκανε άσκηση στην τελειότερη πνευματική ζωή. Αλλά όταν άρχισε ο διωγμός των Χριστιανών, αποφάσισε να πάει στην Αλεξάνδρεια, για να συμμετέχει από κοντά στη σκληρή και φλογερή πάλη. Святой мученик Епимах Россия.  начало ХIХ в. Дерево, масло. Μάρτυς Ἐπίμαχος.  Ἐλαιογραφία στίς ἀρχές τοῦ 19ου αιώνα μ.Χ.  στην Ρωσία Εκεί, κατηγορήθηκε στον διοικητή ως Χριστιανός και συνελήφθη. Ο Απελλιανός τον διέταξε να θυσιάσει στα είδωλα. Όταν ο Άγιος αρνήθηκε διέταξε να τον βασανίσουν. Συγκεκριμένα διέταξε να του σχίσουν τις σάρκες. Την ώρα που οι δήμιοι καταξέσκιζαν τις σάρκες του, ένα κομμάτι αποσπάστηκε από το δέρμα του και έσταξε αίμα στο τυφλό μάτι μίας γυναίκας, η οποία τον συμπονούσε. Τότε ευθύς η γυναίκα απόχτησε φως από το τυφλό της μάτι.  Μετά από αυτό το θαύμα ο Άγιος Επίμαχος υπέκυψε στα βασανιστήρια και παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο. Το λείψανο του παρέλαβαν ευσεβείς χριστιανοί και το έθαψαν με μεγάλη ευλάβεια. Мучение св. Епимаха.   Фреска. 1547 г.  Афон (Дионисиат). Тзортзи (Зорзис) Фука.  Μαρτύριο Αγίου Επιμάχου Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1547 μ.Χ.  στην Ιερά Μονή  Διονυσίου Αγίου Όρους  έργο τού αγιογράφου Τζώρζη (Ζὠρζη) Φουκά.  Мучение св. Епимаха.   Миниатюра Минология Василия II. Константинополь. 985 г. Ватиканская библиотека. Рим. Μαρτύριο Αγίου Μάρτυρος Επιμάχου  Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β '. 985 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη.  Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη  Мучение св. Епимаха.  Менологий на 28-31 октября Византия. Греция; XIV в.; памятник:  Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion);  10 x 13 см.;  местонахождение: Англия. Оксфорд.  Бодлеанская Библиотека  Μαρτύριο Αγίου Μάρτυρος Επιμάχου Μηνολόγιο 28 -31 Οκτωβρίου Βυζαντινή Μηνολόγιο  τού 14ου αιώνα μ.Χ.  Τώρα ευρίσκεται στην  Αγγλία. Οξφόρδη.  Bodleian Βιβλιοθήκη (Bodleian Library) Ανακομιδή των Ιερών λειψάνων του Αγίου Επιμάχου Κομίζεταί σοι ὄλβος, ὀλβία Πόλις, Ἐπιμάχου τὸ σῶμα τοῦ τρισολβίου. Τα ιερά λείψανα του Αγίου Επιμάχου μετεκομίσθησαν στην Κωνσταντινούπολη από την Αλεξάνδρεια. ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ (μετάφραση Google)   Άγιος Δημήτριος του Ροστόφ  Βίοι των Αγίων epubpdf Μνήμη του Αγίου Μάρτυρα Επιμάχου Η μνήμη του τιμάται στις 31 Οκτωβρίου Ο Άγιος Μάρτυρας Επίμαχος, γιος ευσεβών Χριστιανών, γεννήθηκε στην Αίγυπτο. Από την πρώιμη νεότητά του, αγαπούσε τον Θεό με όλη του την ψυχή και είχε την καλή πρόθεση να Τον υπηρετεί μόνο. ​​Μιμούμενος τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή, πήγε στην έρημο και παρέμεινε για πολύ καιρό στο όρος Πηλούσιο . Δεν είχε οδηγό ανάμεσα στους αγίους πατέρες, αλλά το ίδιο το Άγιο Πνεύμα ήταν ο μέντοράς του σε αυτή την αυστηρή, μοναχική ζωή. Η αγάπη για τον Θεό τον στήριξε και τον ενίσχυσε σε αυτόν τον δύσκολο αγώνα. Γιατί μόνο η αγάπη για τον Θεό μπορεί να διδάξει στον άνθρωπο την αρετή πάνω απ' όλα. Αυτή ώθησε τους αγίους αποστόλους να εγκαταλείψουν τα πάντα και να ακολουθήσουν τον Κύριο, ο οποίος δεν κατείχε γήινα πλούτη. Ενέπνευσε επίσης τους σεβάσμιους πατέρες, οι οποίοι «περιπλανήθηκαν μέσα από ερήμους και βουνά, μέσα από σπήλαια και κοιλάδες της γης» ( Εβρ. 11:38 ). Συγκινημένοι από αυτή την αγάπη, οι μάρτυρες, άνδρες και γυναίκες, υπέφεραν με θάρρος για τον Χριστό, κραυγάζοντας: «Σε αγαπώ, Νυμφίο μου, και ζητώντας Σε, υποφέρω». Αυτή η αγάπη δίδαξε τον Άγιο Επίμαχο να υπομένει τους αγώνες και τους κόπους της ερήμου, να υπομένει κάθε είδους συμφορές από αόρατους εχθρούς, να ζει άγια εν Θεώ και να είναι έτοιμος να πεθάνει γι' Αυτόν. Έχοντας ζήσει στην ερημική του μοναξιά για πολλά χρόνια, ο Άγιος Επίμαχος έμαθε ότι οι Χριστιανοί στην Αλεξάνδρεια υπέφεραν από σοβαρούς διωγμούς. Μερικοί από τους οπαδούς του Χριστού, φοβούμενοι τρομερά βασανιστήρια, κρύβονταν στα βουνά και τις ερήμους, ενώ άλλοι απομακρύνονταν από την πίστη. Φλεγόμενος από ζήλο για τον Θεό, ο άγιος ερημίτης άφησε την έρημό του και ταξίδεψε στην Αλεξάνδρεια, επιθυμώντας να σφραγίσει την ομολογία του Χριστού με το αίμα του, να υποφέρει για τον Κύριο και έτσι να ενισχύσει τους αδύναμους. Φτάνοντας στην Αλεξάνδρεια, είδε τα σκληρά βασανιστήρια που οι ασεβείς ειδωλολάτρες επέβαλαν στους πιστούς. Με βαθιά θλίψη, παρατήρησε ότι η δαιμονική ασέβεια είχε αυξηθεί πολύ και πολλοί Χριστιανοί δίσταζαν. Οι ειδωλολάτρες βεβήλωσαν ακόμη και τον ναό του Κυρίου. Βλέποντας αυτό, ο άγιος μπήκε με τόλμη στον ειδωλολατρικό ναό. Ένα μεγάλο πλήθος βρισκόταν εκεί εκείνη την ώρα, γιορτάζοντας μια ειδωλολατρική γιορτή. Ο ευλογημένος Επίμαχος, παρουσία όλων, έριξε με τόλμη τα είδωλα στο έδαφος και τα συνέτριψε. Οι ειδωλολάτρες τον συνέλαβαν αμέσως και τον έφεραν στον κυβερνήτη, τον Απελλάνο. Βλέποντας τον κυβερνήτη να κάθεται να δικάζει και να καταδικάζει τους Χριστιανούς σε βασανιστήρια, ο άγιος έτρεξε με θάρρος προς το μέρος του για να χτυπήσει τον άθεο. Ο Απελλάνος δεν θα είχε γλιτώσει από τα χέρια του Αγίου Επιμάχου, αν οι γύρω του δεν είχαν συγκρατήσει τον άγιο: τέτοιο ζήλο για τον Κύριο Θεό είχε επιδείξει ο ασκητής. Ο ηγεμόνας εξεπλάγη από το θράσος ενός άνδρα ντυμένου με κουρέλια. Διέταξε να τον οδηγήσουν στη φυλακή και να τον κρατήσουν εκεί μέχρι να αποφασίσει τι βασανιστήρια θα του επιβάλει. Εκείνη την εποχή, πλήθος πιστών ήταν φυλακισμένο στη φυλακή, φυλακισμένοι επειδή ομολόγησαν το μεγάλο όνομα του Χριστού. Ο Επίμαχος τους ενθάρρυνε όλους να υπομείνουν το μαρτύριο. Οι προτροπές του ενθάρρυναν και ενέπνευσαν τους πιστούς, έτσι ώστε κανείς τους δεν φοβήθηκε ούτε έπεσε από την πίστη, αλλά όλοι έχυσαν με χαρά το αίμα τους για τον αληθινό Θεό, και μετά από διάφορα σκληρά βασανιστήρια, όλοι παρέδωσαν τις ψυχές τους στον Κύριο. Τέλος, ο Άγιος Επίμαχος υποβλήθηκε σε σκληρά βασανιστήρια όχι μόνο επειδή πίστεψε στον Χριστό και παραβίασε την εορτή τους, αλλά και επειδή σήκωσε το χέρι του εναντίον του ίδιου του ηγεμόνα, σκοπεύοντας να τον σκοτώσει. Πρώτα, κρέμασαν τον άγιο και άρχισαν να τον ξύνουν με σιδερένια νύχια, έπειτα άρχισαν να τον πετροβολούν, συνθλίβοντας τα κόκαλά του, και μέσα στο μαρτύριο του φώναξε: «Αν ο Κύριός μου Ιησούς Χριστός σταυρώθηκε για μένα, τρυπήθηκε με δόρυ και δόθηκε να πιω ξίδι, δεν πρέπει κι εγώ να συμμετάσχω στα παθήματά Του; Θέλω να με υποβάλετε σε ακόμη μεγαλύτερα βασανιστήρια από αυτά: να με χαστουκίσετε, να με φτύσετε, να μου βάλετε ένα αγκάθινο στεφάνι στο κεφάλι, να μου δώσετε ένα καλάμι στο χέρι, να γεμίσετε όλο μου το σώμα με χολή, να με καλύψετε με πληγές, να με σταυρώσετε και να με τρυπήσετε με δόρυ. Ό,τι υπέφερε ο Κύριός μου, θέλω να το υποφέρω κι εγώ». Πολλοί άνθρωποι στέκονταν τριγύρω και παρακολουθούσαν το μαρτύριο του Αγίου Επιμάχου. Ανάμεσα στο πλήθος ήταν και μια γυναίκα που έβλεπε μόνο με το ένα μάτι, γιατί είχε καταρράκτη στο άλλο. Βλέποντας τα παθήματα του αγίου, έκλαψε. Εκείνη τη στιγμή, μια σταγόνα από το αίμα του αγίου μάρτυρα ξεχύθηκε και έπεσε στο πονεμένο μάτι της. Το μάτι της γιατρεύτηκε αμέσως, έτσι ώστε να μπορεί να βλέπει με αυτό όπως και με το άλλο της μάτι. Σε αυτή τη θαυματουργή θεραπεία, η γυναίκα φώναξε: – Μέγας ο Θεός, τον οποίον ομολογεί αυτός ο πάσχων. Τότε οι βασανιστές αποκεφάλισαν τον μάρτυρα του Χριστού, και ο Άγιος Επίμαχος παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο, για τον οποίο υπέφερε τόσο θαρραλέα 7024 .

Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης. Ὡς γενναῖος ὁπλίτης τοῦ Σωτῆρος Ἐπίμαχε, τῷ ἐχθρῷ στερρῶς συνεπλάκης, συμμαχίᾳ τῆς πίστεως, καὶ τοῦτον ἐτροπώσω Ἀθλητά, βασάνους πολυτρόπους ὑποστάς· διὰ τοῦτο ὡς τοῦ Λόγου σε κοινωνόν, τιμῶμεν ἀνακράζοντες· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.   Κάθισμα  Δόξα... Τοῦ Μάρτυρος Ἦχος δ' Ταχὺ προκατάλαβε  Ταῖς θείαις λαμπρότησι καλλωπιζόμενος, τὸ σκότος ἐμείωσας, τῆς ἀθεΐας σοφέ, ἀθλήσας δι' αἵματος· ὅθεν τὴν παναγίαν, καὶ φωσφόρον σου μνήμην, πίστει ἐπιτελοῦντες, ἐξαιτούμεθα πάντες, λαβεῖν θεῖον ἔλεος, Μάρτυς Ἐπίμαχε.   Святые Апостол Стахий, Мученик Епимах и Апостол Аристовул Минея - Октябрь (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии. Άγιοι Απόστολος Στάχυς, Μάρτυς Επίμαχος, Απόστολος Αριστόβουλος Μηναῖο - Οκτώβριος (τεμάχιο). Εἰκονίδιο στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰώνα μ.Χ. στήνἘκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσεῖο τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μόσχας . Κοντάκιον Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον. Αὐτοκλήτως ὥρμησας, πρὸς εὐσεβείας τοὺς ἄθλους, ἀκβοῶν Ἐπίμαχε, τοῖς παρανόμοις ἀνδρείως· Πάρειμι, ὑπεραθλῆσαι τῆς ἀληθείας, ξόανα, ἐκμυστηρίσαι τῆς ἀπωλείας· καὶ τμηθεὶς τὸν σὸν αὐχένα, δικαιοσύνης στέφανον εἰληφας. Μεγαλυνάριον Μάχην συγκροτήσας περιφανῆ, Ἐπίμαχε μάκαρ, ἐναντίον τῶν δυσμενῶν, θείᾳ δυναστείᾳ λαμπρὸν τρόπαιον ἦρας· διὸ τῶν σῶν καμάτων, δρέπεις τὰ ἔπαθλα. Άγιοι Στάχυς, Απελλής, Αμπλίας , Ουρβανός, Νάρκισσος και Αριστόβουλος οι Απόστολοι από τους Εβδομήκοντα Eις τον Στάχυν. Στάχυς δρεπάνῳ τῆς τελετῆς, ὡς στάχυς, Ἐκ τοῦ παρόντος ἐκθερίζεται βίου.   Eις τον Aπελλήν, Aμπλίαν, Oυρβανόν και Nάρκισσον. Ἡ τετράχορδος τῶν Ἀποστόλων λύρα, Σιγᾷ στερήσει πνευμάτων ὡς κολλάβων. Eις τον Aριστόβουλον. Ψυχάς, Ἀριστόβουλος, ἀγρεύσας λόγῳ, Xριστῷ πρόσεισι, μισθὸν αἰτῶν τῆς ἄγρας. Πρώτῃ ἐν τριακοστῇ Ἀπόστολοι ἓξ τέλος εὗρον. Βιογραφία Οι Άγιοι Στάχυς, Απελλής, Αμπλίας, Ουρβανός, Νάρκισσος και Αριστόβουλος άνηκαν στους εβδομήκοντα Αποστόλους του Κυρίου και όλοι τους υπήρξαν «Χριστοῦ εὐωδία τῷ Θεῷ ἐν τοῖς σωζομένοις» (Β' προς Κορινθίους, Β' 15). Δηλαδή ευωδιά Χριστού, ευχάριστη στο Θεό, και ευωδία μεταξύ των σωζόμενων πυύ άκουγαν απ' αυτούς το σωτήριο μήνυμα του Ευαγγελίου. Ο Άγιος Στάχυς έγινε πρώτος επίσκοπος Βυζαντίου, και αφού διάνυσε 16 χρόνια στο αποστολικό κήρυγμα, ειρηνικά αναπαύθηκε εν Κυρίω. Святой Апостол от Семидесяти Апеллий.  Фреска. До 1418 года  церкви Святой Троицы в монастыре Манасия (Ресава), Сербия Άγιος Απόστολος των Εβδομήκοντα Απελλής Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους περίπου 1418 μ.Χ. .   στόν Ιερό Ναό τής Αγίας Τριάδας  τής Ιεράς Μονής Μανασίας (Resava), Σερβία  ( Σερβική Manastir Manasija ), επίσης γνωστή ως μοναστήρι Resava,  είναι ένα σερβικό ορθόδοξο μοναστήρι που ιδρύθηκε από τον Δεσπότη Στέφαν Λαζαρέβιτς μεταξύ 1407 και 1418 κοντά στο Δεσποτόβατς και στη συνέχεια οχυρώθηκε (τείχη με 11 πύργους). Ο Άγιος Απελλής έγινε επίσκοπος Ηράκλειας και πολλούς έφερε στη χριστιανική πίστη. Ο Άγιος Αμπλίας έγινε επίσκοπος Οδυσσουπόλεως και ο Ουρβανός, επίσκοπος Μακεδονίας. Επειδή και οι δύο γκρέμιζαν τα είδωλα, θανατώθηκαν μαρτυρικά. Ο Άγιος Νάρκισσος χειροτονήθηκε επίσκοπος Αθηνών. Η αλήθεια, όμως, του Ευαγγελίου, την οποία δίδασκε με ζήλο, εξήγειρε τους ειδωλολάτρες, με αποτέλεσμα να τον βασανίσουν και να παραδώσει την ψυχή του μαρτυρικά. Ο Άγιος Αριστόβουλος, και αυτός υπήρξε επίσκοπος και πέθανε ειρηνικά, κηρύττοντας μέχρι τέλους της ζωής του το Χριστό. (Για τον Άγιο Αριστόβουλο βλέπε σχετικά και την 15η Μαρτίου). Мученичество Апостолов от 70 , Амплия, Урвана и других Миниатюра Минология Василия II. Константинополь. 985 г. Ватиканская библиотека. Рим.  Μαρτύριο Αγίων Αποστόλων από τους Εβδομήκοντα Αμπλία, Ουρβανού, Νάρκισσου  Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνλόγιο τοῦ Βασίλειος Β '. 985 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη.  Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη  Мученичество Святых Апостолов от 70 Стахия, Амплия и Урвана. Фреска Около 1350 года. монастыря Высокие Дечаны, Косово, Сербия  Μαρτύριο Αγίων Αποστόλων από τους Εβδομήκοντα Αμπλία, Ουρβανού, Νάρκισσου Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους περίπου 1350 μ.Χ.  στην Ιερά Μονή Βισόκι Ντέτσανι. Κοσσυφοπέδιο. Σερβία. Ἀπολυτίκιον Ἦχος γ’. Ἀπόστολοι Ἅγιοι, πρεσβεύσατε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ, ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.   Ἕτερον Ἀπολυτίκιον  Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Τὴν κιθάραν τοῦ Πνεύματος τὴν ἑξάχορδον, τὴν μελῳδήσασαν κόσμῳ τὰς ὑπὲρ νοῦν δωρεάς, ὡς ἐκφάντορας Χριστοῦ ἀνευφημήσωμεν, Στάχυν Ἀμπλίαν Ἀπελλῆν σὺν Ναρκίσσῳ Οὐρβανόν, καὶ Ἀριστόβουλον ἅμα· ὡς γὰρ Ἀπόστολοι θεῖοι, χάριν αἰτοῦνται ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.   Κάθισμα Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ. Εἰς ἅπασαν τὴν γῆν, ὁ σοφὸς ὑμῶν φθόγγος, ἐξῆλθεν ἀληθῶς, τοῦ Κυρίου αὐτόπται, Ἀπόστολοι ἔνδοξοι, Οὐρβανὲ σὺν Ἀμπλίᾳ τε, Ἀριστόβουλε, καὶ Ἀπελλῆ σὺν Ναρκίσσῳ, μετὰ Στάχυος, ὑπὲρ ὑμῶν τὸν Σωτῆρα, ἀπαύστως πρεσβεύσατε.. Минея - Октябрь (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии. Μηναῖο - Οκτώβριος (τεμάχιο). Εἰκονίδιο στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰώνα μ.Χ. στήνἘκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσεῖο τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μόσχας . Ап. Амплий. Миниатюра. Афон (Иверский м-рь). Конец XV в. C 1913 года в Российской Публичной (ныне Национальной) библиотеке в Санкт-Петербурге. Ап. Наркисс. Миниатюра. Афон (Иверский м-рь). Конец XV в. C 1913 года в Российской Публичной (ныне Национальной) библиотеке в Санкт-Петербурге. Ап. Аристовул. Миниатюра. Афон (Иверский м-рь). Конец XV в. C 1913 года в Российской Публичной (ныне Национальной) библиотеке в Санкт-Петербурге. Ап. Апеллий. Миниатюра. Афон (Иверский м-рь). Конец XV в. C 1913 года в Российской Публичной (ныне Национальной) библиотеке в Санкт-Петербурге. Κοντάκιον Ἦχος πλ. δ’. Ὡς ἀπαρχὰς τῆς φύσεως. Ὡς ἱερὰ κειμήλια, τοῦ Παναγίου Πνεύματος, καὶ τοῦ Ἡλίου τῆς δόξης αὐγάσματα, χρεωστικῶς ὑμνήσωμεν, τοὺς σοφοὺς Ἀποστόλους, Ἀπελλῆν Οὐρβανόν τε καὶ Ἀριστόβουλον, Ἀμπλίαν Νάρκισσον καὶ Στάχυν, οὓς ἡ χάρις συνήγαγε τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.   Ἕτερον Κοντάκιον Ἦχος β’. Τοῖς τῶv αἱμάτων σου. Εἰς τὰ τοῦ κόσμου δραμόντες πληρώματα, θεογνωσίας τὸν λόγον ἐσπείρατε, καὶ στάχυν πολύχουν δρεψάμενοι, Βασιλεῖ τῶν ἁπάντων προσήξατε, Ἀπόστολοι Χριστοῦ παναοίδιμοι.   Ὁ Οἶκος Τῶν Ἀποστόλων τὴν μνήμην πάντες, ὡς σωτηρίας ἡμέραν εὐφημήσωμεν νῦν, καὶ εὐσεβῶς μακαρίσωμεν. Αὕτη γὰρ πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ ὥς περ ἥλιος λάμπει, φωτὸς ἀκτῖσι πᾶσαν ἀχλὺν ἐκδιώκουσα, καὶ καταλάμπουσα τοὺς πόθῳ ταύτην ἐκτελοῦντας, καὶ πίστει γεραίροντας· διὸ προθύμως συνδράμωμεν, ἀνυμνοῦντες αὐτοὺς καὶ κραυγάζοντες· Ἐκ τῶν κινδύνων ῥύσασθε ἡμᾶς, Ἀπόστολοι Κυρίου παναοίδιμοι.   Ἐξαποστειλάριον Ἦχος β' Γυναῖκες ἀκουτίσθητε  Στάχυς, Ἀμπλίας, Νάρκισσος, καὶ Ἀπελλῆς ὁ ἔνδοξος, καὶ Ἀριστόβουλος θεῖος, καὶ Οὐρβανὸς οἱ φωστῆρες, νῦν παρ' ἡμῶν κατὰ χρέος, φαιδρῶς ἀνευφημείσθωσαν, ὡς τοῦ Χριστοῦ Ἀπόστολοι, ὑπὲρ ἡμῶν πρεσβεύοντες, τῶν πόθῳ ἐπιτελούντων, τὴν ἱερὰν αὐτῶν Μνήμην.   Μεγαλυνάριον Δῆμος Ἀποστόλων θεοφεγγής, Νάρκισσος Ἀμπλίας, Ἀριστόβουλος Οὐρβανός, Ἀπελλῆς καὶ Στάχυς, ἀνέτειλαν ὡς ἄστρα· δεῦτε οὖν καὶ θαλφθῶμεν, τούτων τῇ χάριτι.