Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ Α Ν Ε Σ Τ Η
Α Λ Η Θ Ω Σ Α Ν Ε Σ Τ Η Ο Κ Υ Ρ Ι Ο Σ Μ Α Σ
Δ Ι Α Β Α Σ Τ Ε
Κυριακή τῶν Μυροφόρων
(Ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
Αποδοση τής Εορτής
Των Αγίων Μυροφόρων γυναικών,
έτι δε Ιωσήφ του εξ Αριμαθαίας
και του νυκτερινού μαθητού Νικοδήμου
Σὲ τὸν ἀναβαλλόμενον τὸ φῶς ὥσπερ ἱμάτιον,
καθελὼν Ἰωσὴφ ἀπὸ τοῦ ξύλου σὺν Νικοδήμῳ,
καὶ θεωρήσας νεκρόν, γυμνόν, ἄταφον,
εὐσυμπάθητον θρῆνον ἀναλαβών, ὀδυρόμενος ἔλεγεν·
Οἴμοι γλυκύτατε Ἰησοῦ·
ὃν πρὸ μικροῦ ὁ ἥλιος ἐν Σταυρῷ κρεμάμενον θεασάμενος, ζόφῳ περιεβάλλετο,
καὶ ἡ γῆ τῷ φόβῳ ἐκυμαίνετο,
καὶ διερήγνυτο τοῦ ναοῦ τὸ καταπέτασμα·
ἀλλ' ἰδοὺ νῦν βλέπω σε δι' ἐμὲ ἑκουσίως ὑπελθόντα θάνατον.
Πῶς σε κηδεύσω Θεέ μου; ἢ πῶς σινδόσιν εἰλήσω;
ποίαις χερσὶ δὲ προσψαύσω τὸ σὸν ἀκήρατον σῶμα;
ἢ ποῖα ᾄσματα μέλψω τῇ σῇ ἐξόδῳ, Οἰκτίρμον;
Μεγαλύνω τὰ πάθη σου ὑμνολογῶ καὶ τὴν ταφήν σου,
σὺν τῇ ἀναστάσει, κραυγάζων· Κύριε δόξα σοι.
Μετάφραση
Εσένα, που το φως φοράς σαν ιμάτιο, όταν κατέβασε από τον Σταυρό ο Ιωσήφ μαζί με τον Νικόδημο και (σε) αντίκρισε νεκρό, γυμνό, άταφο, άρχισε ευσυμπάθητο θρήνο και έλεγε οδυρόμενος: "Αλίμονο γλυκύτατε Ιησού, που, πριν λίγο, επειδή (σε) είδε ο ήλιος να κρέμεσαι στον Σταυρό, τυλίχθηκε με σκοτάδι και η γη από τον φόβο εσείετο και σκιζόταν το καταπέτασμα του ναού. Αλλά, να, τώρα σε βλέπω για μένα να έχεις υποστεί με την θέλησή σου θάνατο. Πως θα σε κηδεύσω Θεέ μου; και πως θα σε τυλίξω με σεντόνια; Με ποια χέρια θα πιάσω το πάναγνό σου σώμα; και ποια τραγούδια θα ψάλλω στην κηδεία σου Οικτίρμονα; Δοξάζω τα πάθη σου, υμνολογώ και την ταφή σου μαζί με την ανάσταση και κραυγάζω: Κύριε δόξα σοι."
Τον ήλιον κρύψαντα τας ιδίας ακτίνας
και το καταπέτασμα του ναού διαρραγέν
τω του Σωτήρος θανάτω, ο Ιωσήφ θεασάμενος
προσήλθε των Πιλάτω και καθικετεύει λέγων:
«Δός μοι τούτον τον ξένον,
Τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσω.
Δος μοι τούτον τον ξένον,
ον ομόφυλοι, μισούντες θανατούσιν ως ξένον.
Δος μοι τούτον τον ξένον,
ον ξενίζομαι βλέπειν του θανάτου τον ξένον.
Δος μοι τούτον τον ξένον,
όστις οίδε ξενίζειν τους πτωχούς και τους ξένους.
Δος μοι τούτον τον ξένον,
Ον Εβραίοι τω φθόνω απεξένωσαν κόσμω.
Δος μοι τούτον τον ξένον,
ίνα κρύψω εν τάφω, ος ως ξένος ουκ έχει την κεφαλήν πού κλίνη.
Δος μοι τούτον τον ξένον,
ον η μήτηρ ορώσα νεκρωθέντα εβόα:
Ω Υιέ και Θεέ μου, ει και τα σπλάχνα τριτρώσκομαι
και καρδίαν σπαράττομαι νεκρόν σε καθορώσα
αλλά τη ση αναστάσει θαρρούσα μεγαλύνω».
Και τούτοις τοις λόγοις δυσωπών τον Πιλάτον
ο ευσχήμων λαμβάνει του Σωτήρος το σώμα,
ο και φόβω εν σινδόνι ενειλήσας και σμύρνη,
κατέθετο εν τάφω τον παρέχοντα πάσι
ζωήν αιώνοιν και το μέγα έλεος.
Μετάφραση
και το καταπέτασμα του ναού που διερράγη,
λόγω του θανάτου του Σωτήρος,
ο Ιωσήφ όταν (τα) είδε, προσήλθε στον Πιλάτο και θερμά ικετεύει λέγοντας:
Δώσε μου τούτο τον ξένο, που από βρέφος σαν ξένος φιλοξενήθηκε στον κόσμο.
Δώσε μου τούτο τον ξένο, που οι ομόφυλοι από μίσος τον θανατώνουν σαν ξένο.
Δώσε μου τούτο τον ξένο, που παραξενεύομαι να βλέπω του θανάτου το (παρά)ξενο.
Δώσε μου τούτο τον ξένο, που ήξερε να φιλοξενεί τους πτωχούς και τους ξένους.
Δώσε μου τούτο τον ξένο, που οι Εβραίοι από φθόνο τον απεξένωσαν από τον κόσμο.
Δώσε μου τούτο τον ξένο, για να κρύψω σε τάφο, που σαν ξένος δεν είχε που να γείρει το κεφάλι. Δώσε μου τούτο τον ξένο, που βλέποντάς τον νεκρό η Μητέρα φώναζε: Ω, Υιέ μου και Θεέ μου, αν και στα σπλάχνα πληγώνομαι και στην καρδιά σπαράζω που σε βλέπω νεκρό, αλλά αναθαρρώντας από την ανάστασή σου, δοξάζω.
Και με τούτα τα λόγια ικετεύοντας τον Πιλάτο ο άρχοντας λαμβάνει του Σωτήρος το σώμα, που και με φόβο το τύλιξε σε σεντόνι και σε σμύρνα και το έβαλε σε τάφο, αυτόν που παρέχει σε όλους ζωή αιώνια και το μεγάλο έλεος.
Aπόσπασμα
από τον Λόγο στην Θεόσωμη Ταφή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστου
Αγίου Επιφανίου Επίσκοπου Κωνσταντίας και Αρχιεπίσκοπου Κύπρου
–Όταν βράδιασε, ήλθε ένας πλούσιος άνθρωπος που το όνομά του ήταν Ιωσήφ. Αυτός τόλμησε και παρουσιάστηκε μπροστά στον Πιλάτο, και του ζήτησε το σώμα του Ιησού. Παρουσιάστηκε ένας θνητός μπροστά σε έναν θνητό ζητώντας να λάβει τον Θεό. Ζητά τον Θεό των θνητών. Ο πηλός μπροστά στον πηλό, ζητά να λάβει τον πλάστη των όλων. Το χορτάρι, ζητά από το χορτάρι την ουράνια φωτιά. Η τιποτένια σταγόνα, παίρνει από την τιποτένια σταγόνα τον απύθμενο ωκεανό. Ποιος είδε, ποιος ποτέ άκουσε αυτό το απίστευτο; Ένας άνθρωπος να χαρίζει σε άλλον άνθρωπο τον δημιουργό των ανθρώπων. Ένας άνομος άρχοντας σ’ έναν άνθρωπο του νόμου υπόσχεται να χαρίσει τον νομοθέτη. Ένας άκριτος κριτής τον Κριτή των κριτών επιτρέπει να τον θάψουν ως κατάδικο.
Όταν βράδιασε, ήλθε ένας πλούσιος άνθρωπος που το όνομά του ήταν Ιωσήφ. Πραγματικά πλούσιος, αφού πήρε ολόκληρη τη σύνθετη υπόσταση του Κυρίου.
Αληθινά πλούσιος, αφού έλαβε από τον Πιλάτο τη διπλή ουσία του Χριστού.
Πλούσιος διότι αξιώθηκε να πάρει τον πολύτιμο μαργαρίτη.
Πραγματικά πλούσιος γιατί κράτησε το βαλάντιο που ήταν γεμάτο με τον θησαυρό της θεότητος.
Πώς να μην είναι πλούσιος αυτός που απέκτησε τη ζωή και τη σωτηρία του κόσμου; Πώς να μην είναι πλούσιος ο Ιωσήφ, αφού δέχτηκε για δώρο Αυτόν που τρέφει και είναι Δεσπότης όλων; Όταν βράδιασε. Επομένως είχε δύσει πια στον Άδη ο ήλιος της δικαιοσύνης. Γι’ αυτό ήλθε ένας πλούσιος άνθρωπος που το όνομά του ήταν Ιωσήφ από την Αριμαθαία που κρυβόταν γιατί φοβόταν τους Ιουδαίους.
………………………………………………………………………………..
Αλλά τι του λέει; Ένα τιποτένιο αίτημα, και για όλους μικρό, άρχοντα μου ήλθα να σου ζητήσω. Ένα πολύ μικρό αίτημα. Το εξής:
Δος μου να θάψω το νεκρό σώμα εκείνου που καταδικάστηκε από εσένα, του Ιησού του Ναζωραίου, του Ιησού του φτωχού, του Ιησού του αστέγου, του Ιησού που κρέμεται —στον Σταυρό— γυμνός και περιφρονημένος, του Ιησού του γιου του ξυλουργού, του Ιησού του δέσμιου, που έμενε στο ύπαιθρο, του ξένου, του αγνώριστου μεταξύ των ξένων, του περιφρονημένου, και κοντά σε όλα και κρεμασμένου στον Σταυρό.
Δος μου αυτόν τον ξένο, γιατί τι σε ωφελεί το σώμα αυτού του ξένου;
Δος μου αυτόν τον ξένο, γιατί ήλθε εδώ από μακρινή χώρα για να σώσει τον άνθρωπο που αποξενώθηκε από τον Θεό. Γιατί κατέβηκε στη σκοτεινή γη για να ανεβάσει τον ξένο.
Δος μου αυτόν τον ξένο, γιατί αυτός είναι ο μόνος -πραγματικά- ξένος.
Δος μου αυτόν τον ξένο του Οποίου τη χώρα αγνοούμε εμείς οι ξενιτεμένοι. Δος μου αυτόν τον ξένο του Οποίου τον Πατέρα αγνοούμε εμείς οι ξένοι. Δος μου αυτόν τον ξένο του Οποίου τον τόπο και τη γέννηση και τον τρόπο — της ζωής Του— αγνοούμε εμείς οι ξένοι.
Δος μου αυτόν τον ξένο που έζησε ζωή και βίο ξενιτεμένου στα ξένα. Δος μου αυτόν τον ξένο Ναζωραίο του Οποίου τη γέννηση και τον τρόπο αγνοούμε εμείς οι ξένοι.
Δος μου αυτόν που με τη θέληση Του είναι ξένος και εδώ δεν έχει πού να γείρει το κεφάλι.
Δος μου αυτόν τον ξένο, που σαν ξένος σε ξένη χώρα, άστεγος γεννήθηκε στη φάτνη.
Δος μου αυτόν τον ξένο που απ’ αυτήν ακόμη τη φάτνη έφυγε ως ξένος από τον Ηρώδη.
Δος μου αυτόν τον ξένο, που απ’ τα σπάργανα Του ακόμη ξενητεύθηκε στην Αίγυπτο, και δεν είχε πόλη, ούτε χωριό, ούτε σπίτι ούτε τόπο να μείνει, ούτε συγγενή, αλλά σε ξένη χώρα Αυτός είναι ξένος.
Δος μου, άρχοντα μου αυτόν τον γυμνό που κρέμεται στο ξύλο —του Σταυρού— να τον σκεπάσω, γιατί Αυτός σκέπασε τη γύμνωση της φύσεως μου.
Δος μου αυτόν τον νεκρό που είναι μαζί και Θεός, να σκεπάσω Αυτόν που κάλυψε τις δικές μου ανομίες. Δος μου, άρχοντα μου τον νεκρό που έθαψε μέσα στον Ιορδάνη τη δική μου αμαρτία. Για έναν νεκρό σε παρακαλώ, που αδικήθηκε από όλους, που πουλήθηκε από φίλο, που προδόθηκε από μαθητή, που διώχθηκε από τους αδελφούς του, που ραπίσθηκε από δούλο. Για έναν νεκρό σε θερμοπαρακαλώ, ο Οποίος καταδικάστηκε από αυτούς που ο Ίδιος ελευθέρωσε από τη δουλεία, ο οποίος ποτίσθηκε με ξύδι, τραυματίσθηκε απ’ αυτούς που θεράπευσε, που εγκαταλείφθηκε από τους μαθητές Του και στερήθηκε την ίδια τη Μητέρα Του. Για τον νεκρό, άρχοντα μου, σε ικετεύω, Αυτόν τον άστεγο που κρέμεται στο ξύλο -του Σταυρού—.
Διότι επάνω στη γη δεν έχει να Του συμπαρασταθεί ούτε πατέρας, ούτε φίλος, ούτε μαθητής, ούτε συγγενής, ούτε κανένας να Τον θάψει, αλλά είναι μόνος, μονογενής Υιός του μόνου —Πατέρα—, Θεός στον κόσμο και κανένας άλλος….
(παρακάτω)
σέ μεταφράσεις από τό google
ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ
КРАТКИЕ ЖИТИЯ МУЧЕНИКОВ ПЕТРА, ДИОНИСИЯ, АНДРЕЯ, ПАВЛА, МУЧЕНИЦЫ ХРИСТИНЫ И ИНЫХ
ΑΠΟ ΤΟ ΡΟΥΜΑΝΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Viaţa Sfântului Mucenic Dionisie
Le 18 mai, nous célébrons la mémoire des Saints et glorieux Martyrs PIERRE, DENISE, CHRISTINE, ANDRE et PAUL (1)
 Σεπτοὶ Ἀθληταί, ὑπὲρ σεπτῆς Τριάδος, Ὑπὲρ τὸ ζῆν εἵλοντο θανεῖν ἐμφρόνως. Ὀγδοάς, Ἀθλοφόρων ἐκ γαίης εἰς πόλιν ἤρθη.        Eις τον Πέτρον. Bληθείς ο Πέτρος των τροχαντήρων μέσον, Ζωής παρήκε τους τροχούς της αστάτου. Eις τον Παύλον, Διονύσιον, και Aνδρέαν. Tρεις συντρίβουσι πίστεως στερρούς λίθους, Παύλον Διονύσιον Aνδρέαν λίθοις. Eις τον Hράκλειον. Eίς άθλος Hράκλειε σος προς το ξίφος, Άθλους καλύπτει τους όλους Hρακλέους. Eις τον Παυλίνον και Bενέδιμον. Oρών με Bενέδιμε τον σον Παυλίνον, Tμηθέντα συντμήθητι φησί Παυλίνος. Eις την Xριστίναν. Xριστώ παρέστης ηγλαϊσμένη όλη, Aίμασι τοις σοις παρθενική Xριστίνα. Oγδοάς αθλοφόρων εκ γαίης εις πόλον ήρθη. |
Βιογραφία
Όλοι αυτοί οι Άγιοι μαρτύρησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Δεκίου (249-251 μ.Χ.). Ο Πέτρος ήταν από τη Λάμψακο, και όταν τον έφεραν μπροστά στον άρχοντα να θυσιάσει στην Αφροδίτη, αυτός ομολόγησε με παρρησία το Χριστό. Τότε, συνέτριψαν όλο το σώμα του με αλυσίδες και ξύλα, και έτσι παρέδωσε το πνεύμα του στο Θεό. Ο Παύλος και ο Ανδρέας ήταν από τη Μεσοποταμία, στρατιώτες του Δεκίου. Όταν πήγαν στην Αθήνα, έγιναν στρατιώτες Χριστού, και μαζί με το Διονύσιο και τη Χριστίνα, όλοι μαζί λιθοβολήθηκαν. Οι δε Ηράκλειος, Παυλΐνος και Βενέδημος, ήταν από την Αθήνα. Εκεί, έδιναν σκληρό αγώνα κατά της πλάνης των ειδώλων και των φιλοσόφων που πολεμούσαν τη χριστιανική θρησκεία. Αφού, λοιπόν, τους έπιασαν και τους βασάνισαν, τελικά τους αποκεφάλισαν.  |
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ὃ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τῶν ἀθλοφόρων τὸν ὀκτάριθμον δῆμον, μαρτυρικοὶς ἐγκωμιάσωμεν ὕμνοις, Παυλῖνον Διονύσιον καὶ Πέτρον ὁμοῦ, Ἀνδρέαν καὶ Βενέδιμον, τὸν θεόφρονα Παῦλον, Ἡράκλειον τὸν ἔνδοξον, καὶ Χριστίναν τὴν θείαν οὗτοι καὶ γὰρ πρεσβεύουσιν ἀεί, ὑπὲρ τοῦ κόσμου. Χριστῷ τῷ θεῷ ἠμῶν.
Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Διαφόρων πόλεων ἐξωρμημένοι, οὐρανίου πόλεως, πολῖται ὢφθητε σεπτοί, χορόν λαμπρόν συγκροτήσαντες Μάρτυρες θεῖοι, Τριάδος ὑπέρμαχοι.  ΠΛΗΡΗΣ ΒΙΟΣ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΠΕΤΡΟΥ, ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, ΑΝΔΡΕΑΣ, ΠΑΥΛΟΣ, ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Κατά τη διάρκεια του διωγμού των Χριστιανών φθάσει στα έθνη, πιστούς πολεμιστές του Χριστού πίστευαν ζωή τους για τον Κύριό τους, έτσι ώστε ολόκληρο το σύμπαν ensanguine μαρτύριο. Αυτή τη στιγμή η απόφαση αυτή ελήφθη καθώς οι ειδωλολάτρες και Χριστιανικό Peter, ένας όμορφος νεαρός άνδρας, ισχυρή όσο το σώμα και το πνεύμα όσο? οδηγήθηκε στη Λάμψακο, μια πόλη Ελλησποντική.Όταν ο Πέτρος έφερε για ανάκριση στον Εισαγγελέα Opitiminu, ο ηγεμόνας τον ρώτησε:
– Είσαι Χριστιανός;
– Ναι, είμαι Χριστιανός – απάντησε ο Πέτρος. Ηγεμόνας είπε:
– Εννοείς στα μάτια των διαταγμάτων της ανίκητος βασιλιάδες μας? φέρει τη θυσία του μεγάλου μας θεάς Αφροδίτης.
Ο νεαρός απάντησε:
– Είμαι έκπληκτος σας, ηγεμόνα, Πώς μπορείτε να αποφασίσετε να με πείσει να προσκυνήσουν το κακό και λάγνες γυναίκα τον εαυτό της επιτρέπει να κάνει τέτοια δυσάρεστα πράγματα, ότι είναι ντροπή να πω; Έχετε ακολουθήσει πλέον και να τιμωρήσει με νόμο εκείνους που επιτρέπουν στον εαυτό τους να κάνουν αυτά τα πράγματα, τι αποδίδουν θεά Αφροδίτη σας; Αλλά αν νομίζετε ότι πόρνη θεά σας, πώς μπορώ να υποταχθεί και θυσία στο άθλιο bludodeytse; Όχι, θα πρέπει να λατρεύουν τον αληθινό και ζωντανό Θεό, τον βασιλιά των αιώνων, τον Χριστό τον Κύριό μου? Ένωσε την προσευχή αρμόζει προσφορά θυσία δοξολογίας και στοργή.
Ακρόαση αυτά τα λόγια, ηγεμόνας διέταξε τους στρατιώτες να δεσμεύσει το αγόρι με τους τροχούς και δάκρυ το σώμα του με ξύλινα και σιδερένια εργαλεία, σύνθλιψη οστά του. Αλλά ο υπηρέτης του Θεού, ο Πέτρος, πώς ήταν σκληρά βασανιστήρια, όπως εγκρίθηκε από το πιο σταθερή και πιο σταθερή, με την ελπίδα να βοηθήσει τον Κύριο Ιησού Χριστό, posmeevayas igemonovu τρέλα. Τότε ο Πέτρος σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό και προσευχήθηκε όπως αυτό:
– Σας ευχαριστώ, Κύριε Ιησού Χριστέ, για ό, τι μου έδωσε ένα φρούριο και σκληρότητα στη μέση της βάσανα? παραχωρώ μου το θάρρος να ολοκληρώσει τον άθλο του και να νικήσει τον εχθρό των ασεβών.
Συνειδητοποιώντας ότι βάσανα τίποτα δεν θα μπορούσε να γίνει για να είναι νέος γενναίος Πέτρου, Ηγεμόνα διέταξε να κόψει το κεφάλι του με το σπαθί.
Παράλληλα, συνελήφθη και φυλακίστηκε και ο Διονύσιος, φανερά και τη χριστιανική πίστη. Όταν ο ηγεμόνας της Λαμψάκου επρόκειτο να πάει στην Τρωάδα, – μια πόλη που βρίσκεται κοντά στην περιοχή Ελλησποντική που του δόθηκε ήταν δύο στρατιώτες, ένας Χριστιανός, προήλθε από τη Μεσοποταμία [1] , για λογαριασμό του Ανδρέα και Παύλο? με τους δόθηκε μια χριστιανική και ο Nick που προστακτικώς και φώναξε αδιάκοπα:
– Είμαι Χριστιανός!
Ηγεμόνα, Nikomaha δει, να ακούσει όλους ispovedovshego ο ίδιος Χριστιανός, Andrew και Paul ρώτησε:
– Τι λες;
Απάντησαν:
– Και είμαστε Χριστιανοί.
Τότε ηγεμόνα Nikomaha είπε:
– Φέρτε μια θυσία στους θεούς σύμφωνα με τις διαταγές του βασιλιά.
Νικόμαχος δημοσιεύτηκε:
– Δεν ξέρετε ότι οι χριστιανοί δεν φέρνουν τα θύματα σε δαίμονες;
Και αμέσως διέταξε τους στρατιώτες να εκθέσει ηγεμόνα Nikomaha, κρεμάστε το στη muchilischnom δέντρο και δάκρυ σώμα του με σιδερένια εργαλεία.
Όταν Νικόμαχος ήταν ήδη όχι μακριά από το θάνατό του, και να έχουν λίγη υπομονή αριστερά γι «αυτόν να λάβει το στέμμα του μαρτυρίου (το οποίο ήταν, όπως ήταν ήδη στο χέρι του), ξαφνικά στέρησε τον εαυτό της αυτό το λαμπρό στέμμα. Αφήνοντας μια καλή ομολογία, απαρνήθηκε τον Χριστό και φώναξε δυνατά:
– Δεν έχω πάει ποτέ Χριστιανός! Συμφωνώ να θυσιάσει στους θεούς.
Και αμέσως οι στρατιώτες σταμάτησαν το μαρτύριό του, και τον πήρε από το muchilischnogo δέντρο.
Όταν αυτό το καταραμένο αποστάτης θυσιαστεί στα είδωλα και να τους λατρεύουν, τότε δέχθηκε επίθεση από ένα δαίμονα και τον χτύπησε στο έδαφος, έτσι ώστε Νικόμαχος άρχισε να οργιστεί με μανία, δαγκώνει τη γλώσσα τους και να εκπέμπουν μια αιματηρή αφρό όσο αφήσει έξω μια καταδικασμένη ψυχή.
Ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, ένα κορίτσι, που είχε δεκαέξι χρονών και ονομάζεται Χριστίνα, στέκεται μεταξύ των ανθρώπων στράφηκε προς το δαιμονισμένο Nikomaha και του είπε:
– Σχετικά με καταράστηκε και πεθαίνουν οι άνθρωποι! Εδώ μπορείτε για μία ώρα φλερτάρει μόνο Me Now αιώνια και ανείπωτη μαρτύριο.
Την άκουσε αυτό, ηγεμόνα διέταξε να πάρει την κόρη, και να ορίσετε έμπροσθεν του βήματος? Στη συνέχεια ρώτησα:
– Είσαι Χριστιανός;
Το κορίτσι απάντησε:
– Ναι, είμαι Χριστιανός, και τώρα κλαίω και θλίβομαι για το θάνατο του προσώπου καταραμένοι? η οποία δεν ήθελε να κινηθεί malovremennogo μαρτύριο, ώστε να μπορώ να βρω τον εαυτό μου αιώνια ανάπαυση.
Ηγεμόνας της είπε:
– Ότι έχει λάβει τώρα την ειρήνη, ως θυσία στους θεούς? αλλά για να σας, οι Χριστιανοί, δεν τον διασύρθηκε, μεγάλη θεά μας Diana, και η Αφροδίτη ήταν στην ευχάριστη θέση να το πάρετε από εδώ.Αλλά θέλω να, και έφερε μια θυσία για τις θεές που αν δεν θέλετε να βεβηλωθεί και έκαψαν στη φωτιά.
Ο Άγιος απάντησε σε αυτό:
– Θεέ μου για μένα πιο σημαντικό από ό, τι, οπότε δεν φοβάμαι τις απειλές σας. Έχω εμπιστοσύνη στο Θεό μου και πιστεύω ότι θα με προστατεύσει και να μου δώσει την υπομονή τους χώρους.
Στη συνέχεια ηγεμόνας διέταξε να της καταβάλει τους δύο άνδρες, πόρνους, έτσι ώστε να βεβηλώθηκε και της μόλυναν. Ο Ανδρέας και ο Παύλος διέταξε επίσης να τον βάλουν στη φυλακή στο γραφείο, όπου ήταν ο Διονύσιος.
Εν τω μεταξύ, οι δύο νεαροί άνδρες ξεδιάντροπη, λαμβάνοντας μια αγνή και άγια παρθένο, λαμβάνονται της με βιασύνη στο σπίτι του, με σκοπό να την ντροπή? αλλά μόλις την έφερε στο σπίτι του, σαρκικό πόθο τους ξεθωριάσει και δεν θα μπορούσε να έχει μέχρι τα μεσάνυχτα για να το βεβηλώσει. Τη νύχτα κοντά Χριστίνα ήταν ένα φωτεινό νεαρός άνδρας, oblistavshy φως για όλο το σπίτι. Οι νεαροί άνδρες από το φόβο εκείνων που έπεσαν στο έδαφος σαν νεκροί? που έρχονται για τον εαυτό του, κάθισαν στα πόδια του Αγίου Christine, παρακαλώντας την να προσευχηθούν γι «αυτούς στο Θεό το δικό τους τρόπο, έτσι ώστε δεν ήρθαν σε κάποιο τιμωρία από το Θεό. Εκείνη, η άρση τους από το έδαφος, τους είπε:
– Μην φοβάστε, επιτρέψτε μου να σας πω ότι ο νεαρός άνδρας τον οποίο έχετε δει, υπάρχει ένας άγγελος που μου έστειλε ο Χριστός, ο Θεός μου, να διατηρήσει την παρθενιά μου, πάντα έτοιμοι να σκοτώσουν όποιον μου αγγίζει.
Έτσι, το ιερό κορίτσι κατοικία Χριστίνα καθαρό, είναι πνευματικά δικαιώματα ο ίδιος ο Θεός.
Το επόμενο πρωί, οι πολίτες της πόλης, που διεγείρεται από τους ιερείς των ειδώλων ήρθε στην Εισαγγελία και απαίτησε ο ίδιος να δώσει τους Χριστιανούς που βρίσκονταν στη φυλακή, στα χέρια τους. Ηγεμόνα έφερε έξω από τη φυλακή, Διονυσίου, Ανδρέα και Παύλο, και τους είπε:
– Θα πρέπει να θυσιάσει με τη μεγάλη θεά Diana.
Αλλά οι άγιοι απάντησε:
– Δεν ξέρουμε Diana, ούτε οποιοδήποτε άλλο δαίμονα μεταξύ εκείνων τους οποίους εκτιμώ?γνωρίζουμε και σεβόμαστε μόνο ο Θεός μας, τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Οι άνθρωποι, στο άκουσμα αυτής της απάντησης από τους μάρτυρες, και πάλι με δυνατή φωνή άρχισε να απαιτήσει από τον ηγεμόνα να τους φέρει στα χέρια εκείνων των Χριστιανών που βλασφημεί τους θεούς τους. Ηγεμόνας διέταξε να νικήσει τους μάρτυρες, και στη συνέχεια είπαν να τους δώσουμε στους ανθρώπους. Στη συνέχεια, το πλήθος, έδεσε ένα σχοινί στα πόδια των αγίων, τους οδήγησε να τα δυνατά κλικ της πόλης, προτίθεται να πέτρινα τους με πέτρες εδώ.
Όταν ήταν λιθοβολούνται οι άγιοι μάρτυρες, Αγία Χριστίνα, έχοντας μάθει γι «αυτό, με βιασύνη έτρεξε στον τόπο και στη συνέχεια, ακουμπά με δάκρυα στα σώματα των αγίων, λιθοβολούνται, δήλωσε:
– Θέλω να πεθάνω μαζί σου στο έδαφος, για να ζήσει μαζί σας στον ουρανό!
Εν τω μεταξύ, ο Εισαγγελέας είχε ακούσει ότι ένα κορίτσι Χριστιανός, έβαλε στη βεβήλωση των δύο ανδρών που είχαν απελευθερωθεί από τα χέρια τους με κάποιο τρόπο λαμπερό νεολαίας? έτρεξε μακριά από το σπίτι ως ένας νεαρός άνδρας, ήρθε στον τόπο του λιθοβολισμού των χριστιανών και επέμενε στο σώμα τους. Μαθαίνοντας αυτό, ηγεμόνα διέταξε να προδώσει τον θάνατό της από τον αποκεφαλισμό με το σπαθί.
Έτσι, όλοι αυτοί οι άγιοι Μάρτυρες, να αγωνιστούμε εναντίον του διαβόλου, τον κόσμο και το Opitimina ηγεμόνα, την τιμή να είναι οι νικητές των εχθρών τους, με τη βοήθεια του Χριστού, ο Θεός μας, και ο Peter θανατώθηκε μετά την πολλαπλή μαρτύριο, Διονύσιος, ο Andrew και Paul ήταν λιθοβολούνται, ιερό είναι το κορίτσι Χριστίνα ήταν αποκεφαλίστηκε από το σπαθί. Όλα αυτά συνέβησαν στην πόλη της Λαμψάκου, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Δεκίου [2] .
Οι άγιοι μάρτυρες – Ηράκλειος, Παυλίνος και wends ήταν πολίτες της Αθήνας. Κήρυξαν στην Αθήνα με μεγάλη τόλμη για τον Χριστό και προέτρεψε όλες οι ασεβείς αφήσει τη ματαιοδοξία, την ειδωλολατρία τους, και να βαφτιστεί στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Κατά τη διάρκεια της κήρυγμά του, που ελήφθησαν και υπέβαλε προς εξέταση στην κυβερνήτη της πόλης των Αθηνών.Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, που ομολόγησε τον αληθινό Θεό, τον Δημιουργό του όλα τα πλάσματα, που ονομάζεται επίσης και αναίσθητη είδωλα της πέτρας και του ξύλου, το προϊόν του ανθρώπινα χέρια. Για ομολογώντας το όνομα του Χριστού αυτά τα ιερά μάρτυρες μεταφέρθηκαν σε διάφορα βασανιστήρια και τελικά με τους μαθητές του ρίχτηκαν στο καμίνι της φωτιάς, και στη συνέχεια πέθανε [3] . Για τον άθλο του πήραν άφθαρτο κορώνες από τον Χριστό τον Θεό μας, στους οποίους αποδίδουμε δόξα στους αιώνες. Αμήν.
σημειώσεις
[1] Μεσοποταμία – βραχώδεις και αμμώδεις χώρας, που βρίσκεται μεταξύ των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη, και εκτείνεται από τα βόρεια της Αρμενίας στον Περσικό Κόλπο στο νότο.
[2] Δεκίου βασίλεψε από το 249 έως το 251 g
[3] Έτος θανάτου των αγίων μαρτύρων – Ηράκλειος, Παυλίνος και Venedima άγνωστη. Πιθανώς, αυτή ακολουθείται στην IV. ή V σε.
Le 18 mai, nous célébrons la mémoire des Saints et glorieux Martyrs PIERRE, DENISE, CHRISTINE, ANDRE et PAUL (1)
dupa Sinaxarul parintelui Macarie de la Manastirea Simonos-Petras din Muntele Athos.
Στις 18 Μαΐου, γιορτάζουμε την μνήμη των Αγίων και Μαρτύρων ένδοξη PIERRE, DENISE, CHRISTINE και ANDRE PAUL (1)
Κατά τη στιγμή της δίωξης του Δεκίου, Pierre, ένας νεαρός Χριστιανός της Λαμψάκου (Ελλησπόντου) γενναιόδωρη καρδιά και φλογερή πίστη, συνελήφθη και ενώπιον του Διοικητή Abidos (2). Όπως κάλεσε τη θυσία στην Αφροδίτη, ο Πέτρος είπε προσβεβλημένος ότι ποτέ δεν θα ήθελαν μια χυδαία πόρνη, επειδή η λατρεία και τον έπαινο πρέπει να απευθύνονται στο ένα αληθινό Θεό. Σε αυτά τα λόγια ο δικαστής είχε παρατείνει ένα τροχό και δέστε με κορδόνι. κομμάτια ξύλου είχαν τοποθετηθεί γύρω από όλα, έτσι ώστε στην κίνηση του τροχού, έπρεπε να προσβάλλουν τα μέλη της Ιεράς και να σπάσουν τα κόκαλά του. Πιο σκληρή βασανιστήρια ήταν πιο αθλητής του Χριστού έδειξε θάρρος και, με ένα χαμόγελο από οίκτο για τους διώκτες του, έδωσε χάρη στον Χριστό ο οποίος του έδωσε τέτοια αντοχή. Βλέποντας τον εαυτό του ηττήθηκε από την υπομονή του Μάρτυρα, ο Διοικητής, τέλος, το αποκεφάλισε. Στη συνέχεια πήγε στην Τρωάδα, που συνοδεύεται από μια λαμπρή συνοδεία (3). Τον έφερε τρεις Χριστιανοί: Ανδρέας, Παύλος και Ηθικά. Ηθικά ομολόγησε δυνατά Χριστιανός με αλόγιστες ασφάλιση, αλλά δεν μπόρεσε να αντισταθεί βασανιστήρια και αρνήθηκε. Μόλις είχε θυσίασε ότι τα φύλλα από τον Θεό, έγινε το θήραμα του δαίμονα και έκανε μια εξαγριωμένη επίθεση, έδωσε την ψυχή του παταγωδώς. Ste DeniseDans βοήθεια, ένα κορίτσι δεκαέξι, Denise, στη συνέχεια, αναφώνησε: "Αχ φουκαράς! πώς για μια ώρα από τη ζωή θα μπορούσε να σας προσελκύσει για να σας τα étemelles φράσεις που κανείς δεν μπορεί να περιγράψει; «Μόλις συλληφθούν και να οδηγηθούν ενώπιον του Διοικητή, που κήρυξε χριστιανική και (4), που δείχνει άκαμπτη πριν από τις απειλές, που παραδόθηκε στα χέρια των δύο debauched. Ενώ για πολλές ώρες αυτές demiers προσπαθεί να ξεπεράσει τη σεμνότητα, ο φύλακας άγγελος του παρθένου εμφανίστηκε ως περίλαμπρη ον που πάτωμα η ξεδιάντροπη τρόμο, και ρίχνοντας τον εαυτό του στα πόδια του αγίου, που την παρακάλεσε να μεσολαβήσει για αυτούς. Το πρωί, το πλήθος που είχε συγκεντρωθεί έξω από το παλάτι και ενθουσιασμένοι από τους ιερείς της Άρτεμης, υποστήριξε δυνατά ότι θα πρέπει να τον παραδώσει Ανδρέα και Παύλο. Όταν αρνήθηκε να θυσιάσει στη θεά, που ξυλοκοπήθηκαν με ράβδους, και στη συνέχεια παραδίδονται στους ανθρώπους να λιθοβολούνται. Ειδοποιηθεί από την αναταραχή, Denise δραπέτευσε από τη φυλακή, έσπευσε στον τόπο της εκτέλεσης και έριξε τον εαυτό της με δάκρυα στα μάτια για τα οποία λήγει σώματα των μαρτύρων, λέγοντας: «Για να ζήσουμε μαζί σας στον ουρανό, θα θέλω να πεθάνω μαζί σου στη γη! "Torn δύναμη τους συντρόφους του, με απόφαση του τυράννου που δεν εκπληρώνει το τάμα του, είχε ληφθεί σε άλλο μέρος για να αποκεφαλιστεί.
1). Το Συναξάρι δίνοντας μια ατελή έκδοση και μη ικανοποιητική Πάθος των Μαρτύρων, συνοψίζουμε εδώ οι Λατινική Πράξεις του Πέτρου, Ανδρέα, ο Παύλος και ο Denise. Αυτή η ομάδα των Μαρτύρων τιμάται από το μαρτυρολόγιο Συριακά (IV 's.) Και Hieronymian μαρτυρολόγιο, 15 Μαΐου.
2). Δεκίου ή Dacnos στο Συναξάρι? Optimus, ο ανθύπατος της Ασίας στις λατινικές πράξεις.
3. Στο Συναξάριον, ο Παύλος και ο Andrew είναι στρατιώτες, καταγωγής Μεσοποταμία, οι οποίοι ταξιδεύουν στην Αθήνα με το Διοικητή και είναι υπό την επιτήρηση του νεαρή και όμορφη παρθένα Κριστίν. Γοητευμένος από την ομορφιά της, που ήθελαν να της κάνουν κατάχρηση, αλλά, εν τέλει, έφερε στην πίστη από τις προτροπές του Αγίου. Είχαν αμέσως καταδικάστηκε σε λιθοβολισμό, και η Christine αποκεφαλίστηκε, αφού έσπευσαν να το σώμα τους.
4). Εξ ου και η σύγχυση των ονομάτων, μεταξύ Denise και η Christine στο Συναξάρι.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου