ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΑΛΥΚΟΥ

Άγγελος που καλύπτει τούς Αγίους Τρείς Παίδες  με τα φτερά του, 

Μωσαϊκό τού 12ου αιώνα μ.Χ. στη Μονή Οσίου Λουκά.

ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΕΓΑΝ ΠΡΟΦΗΤΗΝ ΔΑΝΙΗΛ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΠΑΙΔΑΣ ΑΝΑΝΙΑΝ, ΑΖΑΡΙΑΝ, ΜΙΣΑΗΛ 

Συμεών τοῦ Μεταφραστοῦ

(σελίδες 371 - 404 )

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΟΥς ΜΑΡΤΥΥΡΑΣ ΑΝΑΝΙΑΝ, ΑΖΑΡΙΑΝ, ΜΙΣΑΗΛ 

Ευσταθίου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης

( σελίδες 289 - 302 )

Προφήτης Δανιήλ και οι Άγιοι Τρεις Παίδες Ανανίας, Αζαρίας και Μισαήλ

Οι Άγιοι Τρεις Παίδες μέσα στο καμίνι και ο Προφήτης Δανιήλ στον λάκκο των λεόντων

 (Δαν. κεφ. 3 και 6) - 18ος αι. μ.Χ. - Πρωτάτο, Άγιον Όρος

«Три отрока в пещи огненной». 

Клеймо двери в жертвенник из церкви с. Семеновского Московской обл. Нач. XVII в. (ЦМиАР)

Ανανίας, Αζαρίας και Μισαήλ.. 

"Ο Σεδράχ." τού 17ου αιώνα μ.Χ.

 Σφραγίδα πόρτα στο βωμό του ναού. Semenovski περιοχή τής Μόσχας. 

Ангел, покрывающий отроков своими крыльями,

фреска в Каппадокии, XII век. Лики повреждены в эпоху иконоборчества

Άγγελος που καλύπτει τούς Αγίους Τρείς Παίδες  με τα φτερά του

Τοιχογραφία (Fresco) τού  12ου αιώνα μ.Χ.  στην Καππαδοκία, Xαιώνα. 

Прор. Даниил. 

 Фреска 1546 год. церкви свт. Николая. Монастырь Ставроникита. Афон. 

Феофан Критский и Симеон.

Προφήτης Δανιήλ .

Τοιχογραφία  (Fresco) τού έτους 1546 μ.Χ.

στο Παρεκκλήσιο τού Αγίου Νικολάου.  

τής Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα. Αγίου Όρους

έργο τών  αγιογράφων  Θεοφάνη τού Κρητός και  τού Συμεών

Пророк Даниил. 

. Фреска Начало XIV в церкви Успения Богородицы в Протате. Афон. 

Мануил Панселин.

Προφήτης Δανιήλ. 

 Τοιχογραφία (Fresco)  στις αρχές τού 14ου αιώνα μ.Χ. 

στον Ιερό Ναό τής Κοιμήσεως τής Θεοτόκου στο Πρωτάτο. Άγιον Όρος

έργο τού αγιογράφου Μανουήλ Πανσέληνο 

Прор. Даниил. 

Фреска.. 1552 год. Афон (М-рь св. Павла). 

Προφήτης Δανιήλ. 

Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1552 μ.Χ.. 

στην Ιερά  Μονή Αγίου Παύλου. 

Άγιον Όρος

Eις τον Δανιήλ. Ὕπαρ, Θεέ, βλέπει σε νῦν ἐπὶ θρόνου, Τμηθεὶς Δανιήλ, οὐκ ὄναρ καθὼς πάλαι. Eις τους τρεις Παίδας. Εἰ μὴ θανεῖν τρεῖς Παῖδες ἤρων ἐκτόπως, Ὡς τοῦ πυρὸς πρίν, ἦρχον ἂν καὶ τοῦ ξίφους. Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ Δανιὴλ τάμον, ὃς βλέπει μέλλον.

Βιογραφία Ο προφήτης Δανιήλ είναι ένας από τους τέσσερις μεγάλους προφήτες και έζησε στα τέλη του 7ου με τις αρχές 6ου π.Χ. αιώνα. Ανήκε στη φυλή του Ιούδα, ήταν από βασιλικό γένος και γεννήθηκε στην Άνω Βηθαρά. Прор. Даниил.  Икона. Византия. 1300 - 1320 годы. 41 х 19. Монастырь Ватопед (Афон). Προφήτης Δανιήλ.   Εικόνα Βυζαντινή τού έτους. 1300 - 1320  μ.Χ.  στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου. Άγιον Όρος Прор. Даниил во рву львинном.  Икона. Новгород. XVI в. 158 х 83. Новгородский историко-архитектурный музей-заповедник. Ο Προφήτης Δανιήλ στο κρησφύγετο του λιονταριού.  Εικόνα τού 16ου αιώνα μ.Χ..  στο Ιστορικό και Αρχιτεκτονικό Μουσείο-Πάρκο. Νόβγκοροντ Ρωσία "Похвала Богородице" (фрагмент).  Икона. Вологда. Конец XVI в. 109,2 х 86,8. Вологодский областной краеведческий музей. Προφήτης Δανιήλ "Ύμνος της Θεοτόκου» (κομμάτι).  Εικόνα τού τέλους τού 16ου αιώνα μ.Χ.  στο Κρατικό Ιστορικό - Αρχιετεκτονικό Μουσείο Vologda. Ρωσία Прор. Даниил (фрагмент иконы пророческого ряда). 1497 г. 67 х 179. Из пророческого ряда Успенского собора Кирилло-Белозерского монастыря. ГТГ. Москва. Προφήτης Δανιήλ (λεπτομέρεια της εικόνας του προφητικού σειράς) τού έτους 1497 μ.Χ. από την προφητικό αριθμό από τον Καθεδρικό Ναό τής Κοιμήσεως τής Μονής Ferapontov. Κύριλλωφ - Belozersky Μουσείο. Ρωσία Прор. Даниил (фрагмент иконы пророческого ряда). 1502 г. 62 х 101,5. Из пророческого ряда Ферапонтова монастыря. Кирилло-Белозерский музей (КБИАХМЗ). Προφήτης Δανιήλ (λεπτομέρεια της εικόνας του προφητικού σειράς). τού έτους 1502 μ.Χ.  Από την προφητικό αριθμό από τον Καθεδρικό Ναό τής Γεννήσεως τής Μονής Ferapontov. Κύριλλωφ - Belozersky Μουσείο. Ρωσία Το μοναστήρι Ferapontov Belozersky Γεννήσεως - πρώην Ορθόδοξο μοναστήρι στην περιοχή Kirillov της περιοχής Vologda . Για 400 χρόνια το μοναστήρι ήταν ένα από τα πιο σημαντικά πολιτιστικά, θρησκευτικά και εκπαιδευτικά κέντρα της Λευκής Λίμνης άκρη . Εδώ σώζεται η μοναδική καθαρότητα και την ασφάλεια του συνόλου της αρχιτεκτονικής και των τοιχογραφιών του προ-Πέτρου φορές. Συνεδρία της UNESCO που πραγματοποιήθηκαν το 2000, το μοναστήρι στον κατάλογο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς . Τα κτίρια του πρώην μοναστήρι λειτουργεί ένα μουσείο και αυλή Vologda Αρχιεπισκοπή επισκόπου Νήπιο ακόμα, οδηγήθηκε μαζί με τους γονείς του αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα. Με την πρόνοια του Ναβουχοδονόσορα, ο Δανιήλ (που ο αυτοκράτορας μετονόμασε Βαλτάσαρ) με τους τρεις Εβραίους νεαρούς, Ανανία, Αζαρία και Μισαήλ, σπούδασαν στην αυτοκρατορική αυλή. Επειδή η απόδοσή τους στις σπουδές ήταν άριστη, όταν ενηλικιώθηκαν ο βασιλιάς τους έδωσε μεγάλη θέση στο κράτος. Μάλιστα ο Δανιήλ είχε το χάρισα να ερμηνεύει όνειρα και αργότερα προφήτευσε και τον ερχομό του Υιού του ανθρώπου. Κάποτε όμως ο Ναβουχοδονόσωρ, έκανε δική του χρυσή εικόνα και απαίτησε απ' όλους τους αξιωματούχους και το λαό να την προσκυνήσουν. Ο Δανιήλ έλειπε σε αποστολή. Ήταν όμως οι τρεις παίδες, που δεν προσκύνησαν την εικόνα. Αμέσως καταγγέλθηκαν στο βασιλιά. Αυτός τους είπε ότι, αν πράγματι δεν προσκύνησαν, τους περιμένει το καμίνι της φωτιάς. Τότε οι τρεις παίδες απάντησαν: «Άκου βασιλιά, ο ουράνιος Θεός, τον οποίο εμείς λατρεύουμε, είναι τόσο δυνατός, που μπορεί να μας βγάλει σώους και αβλαβείς από το καμίνι της φωτιάς και να μας σώσει από τα χέρια σου. Αλλά και αν ακόμα δεν το κάνει, να ξέρεις ότι τους θεούς σου δε λατρεύουμε και την εικόνα σου δεν προσκυνάμε». Миниатюра 985 г. Минология Василия II. Константинополь. Ватиканская библиотека. Рим. Άθιλησις τών Τριών Παίδων.   Μικρογραφία (Μινιατούρα) τού έτους  985 μ.Χ.  στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β '. 985 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη.  Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη Πράγματι, όταν τους έριξαν στη φωτιά, οι τρεις παίδες βγήκαν σώοι και αβλαβείς. Το ίδιο συνέβη αργότερα και με το Δανιήλ, όταν ο Δαρείος τον έριξε στο λάκκο των λεόντων, επειδή έκανε την προσευχή του, ενώ ο βασιλιάς είχε διατάξει για 30 μέρες να μη κάνει κανείς ιδιαίτερη προσευχή. Βλέποντας το θαύμα ο Δαρείος, κράτησε το Δανιήλ στην αυλή του, όπου παρέμεινε και πέθανε σε βαθιά γεράματα, πιθανότατα, στα Σούσα. Миниатюра 985 г. Минология Василия II. Константинополь. Ватиканская библиотека. Рим. Προφήτης Δανιήλ.   Μικρογραφία (Μινιατούρα) τού έτους  985 μ.Χ.  στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β '. 985 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη.  Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη Даниил пророк  и три отрока Византийских Анания, Азария, Мисаил (17 декабря) Менологий на 14 - 17 декабря Византия. Греция; XIV в.; памятник:  Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion);  10 x 13 см.;  местонахождение: Англия. Оксфорд.  Бодлеанская Библиотека  Προφήτης Δανιήλ  και οι Άγιοι Τρεις Παίδες Ανανίας, Αζαρίας και Μισαήλ Μηνολόγιο 14 - 17 Δεκεμβρίου Βυζαντινή Μηνολόγιο  τού 14ου αιώνα μ.Χ.  Τώρα ευρίσκεται στην  Αγγλία. Οξφόρδη.  Bodleian Βιβλιοθήκη (Bodleian Library)

Ἀπολυτίκιον Ἦχος β’. Μεγάλα τὰ τῆς πίστεως κατορθώματα! ἐν τῇ πηγῇ τῆς φλογός, ὡς ἐπὶ ὕδατος ἀναπαύσεως, οἱ ἅγιοι τρεῖς παῖδες ἠγάλλοντο· καὶ ὁ Προφήτης Δανιήλ, λεόντωv ποιμήv, ὡς προβάτων ἐδείκνυτο. Ταῖς αὐτῶν ἰκεσίαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Κοντάκιον Ἦχος γ’ Ἡ Παρθένος σήμερον. Καθαρθεῖσα Πνεύματι, ἡ καθαρά σου καρδία, προφητείας γέγονε, φαεινοτάτης δοχεῖον· βλέπεις γὰρ ὡς ἐνεστῶτα τὰ μακρὰν ὄντα, λέοντας, ἀποφιμοῖς δὲ βληθείς ἐν λάκκῳ· διὰ τοῦτό σε τιμῶμεν, Προφῆτα Μάκαρ, Δανιὴλ Ἔνδοξε. Ἕτερον Κοντάκιον Ἦχος πλ. β’ . Αὐτόμελον. Χειρόγραφον εἰκόνα μὴ σεβασθέντες, ἀλλ᾽ ἀγράφῳ οὐσίᾳ θωρακισθέvτες, τρισμακάριοι ἐν τῷ σκάμματι, τοῦ πυρὸς ἐδοξάσθητε· ἐν μέσῳ δὲ φλογός, ἀvυποστάτου ἱστάμεvοι, Θεὸν ἐπεκαλεῖσθε· Τάχυνοv ὦ οἰκτίρμωv, καὶ σπεῦσον ὡς ἐλεήμωv, εἰς τὴv βοήθειαν ἡμῶv, ὅτι δύνασαι βουλόμενος. Минея - Декабрь (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии. Μηναῖο - Δεκέμβριος (τεμάχιο). Εἰκονίδιο στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰώνα μ.Χ. στήνἘκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσεῖο τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μόσχας . Κάθισμα Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον. Προφητείας τὴν χάριν πεπλουτηκώς, τῆς Παρθένου τὸν Τόκον σκιαγραφεῖς, καὶ λύεις ὀνείρατα, τῶν κρατούντων σαφέστατα, ἐμβληθεὶς δὲ λάκκῳ, ὡς Μάρτυς ἐδίδαξας, παραδόξως Μάκαρ, νηστεύειν τοὺς λέοντας· ὅθεν καταστρέψας, τῶν ἀθέων τὸ σέβας, τὸν δράκοντα ἔκτεινας, ἀριστεύσας λαμπρότατα, Δανιὴλ Ἀξιάγαστε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου. Ὁ Οἶκος Ἐκτεινόν σου τὴν χεῖρα, ἧς πάλαι ἔλαβον πεῖραν Αἰγύπτιοι πολεμοῦντες, καὶ Ἑβραῖοι πολεμούμενοι, μὴ καταλίπῃς ἡμᾶς, καὶ καταπίῃ ἡμᾶς θάνατος, ὁ διψῶν ἡμᾶς, καὶ Σατᾶν ὁ μισῶν ἡμᾶς, ἀλλ' ἔγγισον ἡμῖν, καὶ φεῖσαι τῶν ψυχῶν ἡμῶν, ὡς ἐφείσω ποτὲ τῶν Παίδων σου, τῶν ἐν Βαβυλῶνι ἀπαύστως ἀνυμνούντων σε, καὶ βληθέντων ὑπὲρ σοῦ εἰς τὴν κάμινον, καὶ ἐκ ταύτης κραυγαζόντων σοι. Τάχυνον ὁ οἰκτίρμων, καὶ σπεῦσον ὡς ἐλεήμων, εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν, ὅτι δύνασαι βουλόμενος. Ο Άγιος Διονύσιος ο Νέος, ο Ζακυνθινός Αρχιεπίσκοπος Αιγίνης Άγιος Διονύσιος ο Νέος, ο Ζακυνθινός Αρχιεπίσκοπος Αιγίνης. Φορητή εικόνα στο Ναό Αγίου Νικολάου στην Εξωχώρα Ζακύνθου, έργο ιερέως Πέτρου Βόσσου, 1786 μ.Χ. Λιπὼν τὰ τῆς γῆς, νῦν κατοικεῖ ἐν πόλῳ, κλέος Ζακύνθου Διονύσιος νέος. Ἔχει μὲν ἡ γῆ σῶμα Διονυσίου Νέου, Πόλος δὲ τοῦδε τὴν ψυχὴν φέρει. Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ θάνεν, Διονύσιος ὁ κλεινός. Βιογραφία Ο Άγιος Διονύσιος γεννήθηκε το 1547 μ.Χ. στο χωριό Αιγιαλός της Ζακύνθου. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Δραγανίγος ή Γραδενίγος Σιγούρος (ή Σηκούρο). Η οικογενειά του ήταν εύπορη και κατείχε μεγάλη έκταση γης, ενώ οι γονείς του συμμετέχοντας στους πολέμους των Βενετών κατά των Τούρκων απέκτησαν και αριστοκρατικό ιδίωμα. Ο πατέρας του λεγόταν Μώκιος και η μητέρα του Παυλίνα, ενώ είχε άλλα δύο αδέλφια τον Κωνσταντίνο και τη Σιγούρα. Σύμφωνα με τοπικές παραδόσεις της Ζακύνθου, που δεν επιβεβαιώνονται ιστορικά, ο Άγιος είχε για ανάδοχο τον Άγιο Γεράσιμο (βλέπε 16 Αυγούστου και 20 Οκτωβρίου). Ο Άγιος Διονύσιος, ανατράφηκε με τα διδάγματα του Ευαγγελίου. Έτσι γρήγορα διακρίθηκε στα γράμματα και την αρετή. Νωρίς, μόλις ενηλικιώθηκε, ασχολήθηκε με τη διδασκαλία του θείου λόγου, φροντίζοντας συγχρόνως να συντρέχει στην ανακούφιση των φτωχών. Κατόπιν έγινε μοναχός στη βασιλική Μονή των Στροφάδων, παίρνοντας το όνομα Δανιήλ, όπου ασκήθηκε στην αγρυπνία, την εγκράτεια και τη μελέτη των Γραφών. Αργότερα ο Διονύσιος, θα χριστεί ιερέας παρά τις αρχικές του επιφυλάξεις λόγω της βαριάς ευθύνης της ιεροσύνης, από τον επίσκοπο Κεφαληνίας και Ζακύνθου, Θεόφιλο. Έπειτα, το 1577 μ.Χ., πήγε στην Αθήνα, για να βρει καράβι προκειμένου να ταξιδέψει στα Ιεροσόλυμα. Αλλά ο τότε αρχιερέας των Αθηνών, Νικάνορας, άκουσε κάποια Κυριακή το λαμπρό του κήρυγμα και μετά από πολλές παρακλήσεις τον έκανε επίσκοπο Αιγίνης, με την επίσημη κατόπιν έγκριση της Εκκλησίας Κωνσταντινούπολης, δίνοντας του το όνομα Διονύσιος. Τα ποιμαντικά του καθήκοντα, επιτέλεσε άγρυπνα και άοκνα. Αναδείχτηκε διδάσκαλος, πατέρας και παιδαγωγός του ποιμνίου του. Η φήμη του είχε διαδοθεί παντού, αλλά αυτός παρέμενε απλός και ταπεινός. Ασθένησε όμως από τους πολλούς κόπους και παραιτήθηκε. Γύρισε στη Ζάκυνθο, όπου μέχρι το 1579 μ.Χ. ήταν προσωρινός επίσκοπος. Μετά αποσύρθηκε στη Μονή της Θεοτόκου της Αναφωνητρίας, όπου ασκήτευε και με αγάπη κήρυττε και βοηθούσε τους κατοίκους του νησιού. Οι οικογένειες Σιγούρου και Μονδίνου από διασωθέντα έγγραφα που ανάγονται στα αρχεία της Βενετίας, φαίνεται να είχαν θανάσιμο μίσος. Συμπλοκές μεταξύ των δυο οικογενειών συνέβαιναν διαρκώς. Σε μια από αυτές ο αδελφός του Αγίου, Κωνσταντίνος, δολοφονήθηκε. Στην προσπάθεια όμως να διαφύγει ο δολοφονός του Κωνσταντίνου αναζήτησε καταφύγιο στο μοναστήρι που βρισκόταν ο Άγιος, χωρίς όμως να γνωρίζει τη συγγένεια. Όταν ο δολοφόνος έφτασε στη Μονή, ερωτήθη από τον Διονύσιο, που ήταν ο ηγούμενος της Μονής, γιατί ζητεί καταφύγιο, αφού κανονικά δεν επιτρέπετο να εισέλθει. Ο ίδιος απάντησε πως τον κυνηγούσαν οι Σιγούροι, ενώ μετά από διαρκείς ερωτήσεις ομολόγησε πως δολοφόνησε τον Κωνσταντίνο Σιγούρο. Ο Διονύσιος παρά τη θλίψη του, όχι μόνο έκρυψε τον δολοφόνο αλλά και τον φυγάδευσε. Έτσι με αυτόν τρόπο κατάφερε να αποτρέψει ένα ακόμα έγκλημα και ταυτόχρονα να δώσει τη δυνατότητα μετανοίας στον δολοφόνο, παρά την πικρία για το χαμό του αδελφού του, δίνοντας ένα παράδειγμα συγχωρητικότητας και υψηλής εφαρμογής των Χριστιανικών ιδεωδών. Για τον λόγο μάλιστα αυτό ονομάστηκε και «Άγιος της Συγνώμης». Ο Διονύσιος πέθανε σε βαθιά γεράματα, 17 Δεκεμβρίου 1622 μ.Χ. Τάφηκε στη Μονή Στροφάδων και κατά την εκταφή το λείψανό του βγήκε ευωδιαστό και αδιάφθορο. Η αγιότητά του αναγνωρίσθηκε από το οικουμενικό πατριαρχείο το 1703 μ.Χ., αλλά στο νησί ένεκα του βίου του, αλλά και του λειψάνου του ετιμάτο ως άγιος αρκετά νωρίτερα. Στις 24 Αύγούστου του 1717 μ.Χ. μετεκομίσθη το Σεπτό Σκήνωμά του στη Ζάκυνθο για να προστατευθεί από τους πειρατές. Αρχικά φυλάχτηκε στον Ιερό Ναό του Μετοχίου της Ι. Μονής, στο προάστιο Καλλιτέρος. Το 1764 μ.Χ. εναποτέθηκε οριστικά στην ομώνυμη Ιερά Μονή του, που έχτισαν oί Μοναχοί των Στροφάδων. Από τότε το Σεπτό Σκήνωμά του αποτελεί μέχρι σήμερα πόλο έλξεως χιλιάδων προσκυνητών και πηγή συνεχών ιάσεων και θαυμάτων. Η ανακήρυξη του Αγίου Διονυσίου σαν Προστάτη της Ζακύνθου, αντί της Παναγίας της Σκοπιώτισσας και του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, έγινε από την Κοινότητα Ζακύνθου ύστερ’ από το έτος 1758 μ.Χ. και πριν από το 1763 μ.Χ., όταν η Βενετσιάνικη Γερουσία ενέκρινε απόφαση του Προβλεπτή Ζακύνθου Φραγκίσκου Μανωλέσου, για την αναγνώριση σαν επίσημης ημέρας της 17ης Δεκεμβρίου κάθε χρόνου. Ως τότε, η επέτειος της Κοιμήσεως του Αγίου Διονυσίου (17 Δεκεμβρίου), θεσπισμένη από τη Συνοδική Έκθεση του 1703 μ.Χ., γιορταζόταν ανεπίσημα, με τη λιτανεία στην πόλη του ιερού Λειψάνου και πανηγύρι. Επίσης, ορίσθηκε να γιορτάζεται επίσημα και η 24η Αυγούστου, επέτειος της μετακομιδής του ιερού Λειψάνου από τα Στροφάδια στη Ζάκυνθο, με πανηγύρι και λιτανεία του Πολιούχου στην πόλη. Ιερά Λείψανα:  Το Λείψανο του Αγίου βρίσκεται αδιάφθορο στην ομώνυμη Μονή Ζακύνθου. Απότμημα τής δεξιάς χειρός του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους. Μέρος χειρός του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Παναχράντου Άνδρου. Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος. Τῆς Ζακύνθου τὸv γόνον καὶ Αἰγίvης τὸν πρόεδρον, τὸv φρουρὸν μονῆς τὼv Στροφάδωv, Διοvύσιοv ἅπαντες, τιμήσωμεv συμφώνως οἱ πιστοί, βοῶντες πρὸς αὐτὸν εἰλικριvῶς· Tαῖς λιταῖς τοὺς τὴv σὴν μνήμην ἐπιτελοῦντας σῶσον καὶ βοῶντάς σοι· Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ· δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι· δόξα τῷ δωρησαμένῳ σε ἡμῖv, πρέσβυν ἀκοίμητον. Κοντάκιον Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον. Ἑορτάζει σήμερον, τῶν Ζακυνθίων ἡ πόλις, ἑορτὴν χαρμόσυνον, σὺν τῇ μονῇ τῶν Στροφάδων, Αἴγιναν, τὴν ἐν Κυκλάσι προσκαλουμένη, ᾄσμασιν, ἀξιοχρέως συνευφημῆσαι, καὶ φαιδρῶς πανηγυρίσαι, τὸ κοινὸν κλέος, νῦν Διονύσιον. Κάθισμα Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ. Ἀγάπης τῷ δεσμῷ, συντεθεὶς θεοφόρε, διέλυσας τρανῶς, τὴν κακίαν τῆς ἔχθρας· φονέα γὰρ συγγόνου σου, πεφευγότα τῇ σκέπῃ σου, μὴ εἰδότα σε, τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ εἶναι, δίκης ἔσωσας, ἐπικειμένου θανάτου, καὶ σῶον ἀπέστειλας. Ὁ Οἶκος Σιγησάτωσαν, ἤδη σιγησάτωσαν οἱ μέχρι δεῦρο σφαλερῶς λέγοντες, μὴ εἶναι τῇ θεοσώστῳ Ζακύνθῳ τὸν οἰκεῖον προστάτην, καὶ πρὸς Θεὸν πρέσβυν θερμότατον, καθὰ καὶ ἐν πολλαῖς τῶν ἐπισήμων πόλεων καὶ χωρῶν ὀρθοδόξων. Ἔνεστι γὰρ καὶ μάλα καλῶς ὁ σεπτὸς ἐν Ἱεράρχαις Διονύσιος, ὁ θαυμαστὸς Αἰγίνης πρόεδρος, ταύτης δὲ γόνος εὐκλεὴς καὶ θρέμμα ἀξιέπαινον. Οὐκέτι λοιπὸν ζηλοῖ Ζάκυνθος ἡ εὐδαίμων Κεφαλληνίαν καὶ Κέρκυραν, τὰς φίλας γείτονας, διὰ τὸ αὐτὰς μέγα σεμνύνεσθαι ἐπὶ τοῖς θείοις καὶ ἱεροῖς λειψάνοις Γερασίμου τε καὶ Σπυρίδωνος, ἀλλοδαποῖς τυγχάνουσιν, ἀλλ' ἐκείνας μὲν προσφιλῶς συγκαλεῖται πρὸς φαιδρὰν πανήγυριν τοῦ ἰδίου αὐτόχθονος, ὥσπερ δὴ καὶ προσφόρως τὴν ἐν Κυκλάσι προσφωνεῖ Αἴγιναν, σὺν τῇ πανσέπτῳ τῶν Στροφάδων Μονῇ, τῇ τὸ θεῖον καὶ ἱερὸν αὐτοῦ σκῆνος εὐτυχῶς θησαυρισάσῃ, τοῦ ἀξίως εὐφημῆσαι καὶ φαιδρῶς πανηγυρίσαι, τὸ κοινὸν κλέος, νῦν Διονύσιον. Μεγαλυνάριον Ήκεν εκ Στροφάδων ως θησαυρός, τη πόλει Ζακύνθου, το Σον Λείψανον το σεπτόν, και καταπλουτίζει, θαυμάτων ενεργείας, των ευσεβών τα στίφη, ω Διονύσιε.