ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΑΛΥΚΟΥ

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.»
Τί σημαίνουν τά λόγια τοῦ Χριστοῦ, 
ἔως πότε πρός ὑμᾶς ἔσομαι; ἔως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;

Τέταρτη Κυριακή των Νηστειών, ο πολύς και δοξαστικός Ευαγγελιστής Μάρκος μας παραθέτει ένα επεισόδιο θεραπείας ενός νέου, πού μας εισάγει στην ατμόσφαιρα της νίκης του Χριστού πάνω στον διάβολο.

Είναι τα προοίμια του Σταυρού και της Ανάστασης.Προϊούσης της μεγάλης τεσσαρακοστής, η Εκκλησία μας εισάγει στην μεγάλη αλήθεια της κατάλυσης του Θανάτου.Όλη η σαρακοστή με τα χαρακτηριστικά ευαγγελικά αναγνώσματα από το δεύτερο ευαγγέλιο, μας προδιαθέτει και μας μυεί στο μυστήριο της εξουσίας του Σταυρού και της Ανάστασης. Έχουμε μια πρώτη αναμέτρηση εδώ. Ο Χριστός ενώπιον του δαιμονιζομένου νέου, αναμετράται με τον σατανά, όχι ως ίσος προς ίσον, αλλά ως παντοδύναμος θεός προς πνεύμα ακάθαρτον και δουλικόν , πού πιστεύει και φρίσσει.

Η εικόνα μιλάει από μόνη της. Ο άνθρωπος αδύναμος και μακρυά από τον Θεό, γίνεται υποχείριο του σατανά. Το παιδί αυτό, εικονίζει την προ και κατά Χριστόν ανθρωπότητα πού ξέπεσε και έγινε δούλη στην σατανική εξουσία.Ο Χριστός όμως με την καταλυτική και σωτηριώδη παρουσία Του, ανασύρει την πεσούσα φύση μας από τον δαιμονισμό, τον θάνατο, τον ζόφο της αγνωσίας του Θεού και την εισάγει πάλιν εις τον παράδεισον.

Στην ορθόδοξη ερμηνεία του θαύματος, δεν μας ενδιαφέρει πρώτιστα, η φιλολογική διαμάχη και ο εξορθολογισμός του εν λόγω περιστατικού. Αν δηλαδή ο νέος ήταν κατειλημμένος από δαιμόνιο, όπως θέλει ο Μάρκος ή επιληπτικός σεληνιαζόμενος, όπως παραθέτει ο Ματθαίος.

Το περιστατικό είναι δυνατό και κραυγαλέο. Είναι η εξουσία του δαίμονα πάνω στον πεσόντα άνθρωπο και η τελική νίκη του Χριστού, πού προαυγάζει τα του σταυρού τρόπαια.Είναι πνευματική η εικόνα, κατηχητική, μυσταγωγική στην σωτηριολογία μας. Εύκολα ο βασανισμένος άνθρωπος κάθε εποχής, αυτός πού μαστίζεται από τον δαιμονισμό των παθών και της απελπισίας ταυτίζεται με τον νέο του περιστατικού. Εύκολα στους αφρούς και τους σπασμούς του διαβλέπει την δική του κόλαση, την δική του αγωνία να δεί την Αλήθεια και να βρεί τον θεό, τυρρανούμενος όμως κάτω από την φρικτή εξουσία του σατανά, στον οποίο ελεύθερα παραδόθηκε ως υποχείριο. Από αυτήν την αγωνία έρχεται ο πάλαι Πλάστης και νυν ελευθερωτής να τον λυτρώσει και να δηλώσει δυναμικά την παρουσία, την παντοδυναμία Του, την τελική και οριστική Του νίκη πάνω σε όλες τις βασανιστικές και θανατερές πραγματικότητες πού δυναστεύουν το γένος μας.

Η μεγάλη Τεσσαρακοστή οδεύει προς το τέλος της. Μετά την απελευθέρωση του δαιμονισμένου, ο Χριστός θα προαγγείλει στους μαθητές Του, το Πάθος και την Ανάσταση Του. Θα τους καλέσει σε συμπόρευση, συσταύρωση και συνανάσταση, θα μιλήσει για ποτήριο μαρτυρίου και βάπτισμα θανάτου. Θα θέσει καθαρά , χωρίς ωραιοποιήσεις και στρογγυλέματα, την πορεία του αληθινού μαθητή. Ο κόσμος θα απορρίψει τον Χριστό και θα θελήσει να θανατώσει και να εξαφανίσει την Εκκλησία, τον λόγο και το έργο της.

Όμως πίσω από το ποτήριο του θανάτου , τις διώξεις και την φρικτή αποδοκιμασία, θα λάμψει η ανάσταση και η συμβασιλεία. Η από πριν νίκη του Χριστού. Αυτή θα φανεί στα προοίμια της δόξας Του, όταν θα αναστήσει από τους νεκρούς τον Λάζαρο. Ο θάνατος λοιπόν ουκέτι κυριεύει. Η μαρτυρική του Εκκλησία πού θα ζήσει τις αποκαλυπτικές και φρικτές μέρες του μαρτυρίου, πορεύεται μαζί Του, από πριν νικήτρια και δοξασμένη στην αιώνια νίκη και χαρά.

ππκ 9-4-2016 – Πηγή: http://proskynitis.blogspot.gr/

Εἰς τὸν Στίχον, τὸ Ἀναστάσιμον Στιχηρόν. 
Ἦχος πλ. δ΄ 
Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ 

Ἀνῆλθες ἐπὶ Σταυροῦ Ἰησοῦ, ὁ καταβὰς ἐξ οὐρανοῦ, ἦλθες ἐπὶ θάνατον, ἡ ζωὴ ἡ ἀθάνατος, πρὸς τοὺς ἐν σκότει, τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν· πρὸς τοὺς πεσόντας, ἡ πάντων Ἀνάστασις, ὁ φωτισμός, καὶ ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, δόξα σοι. 

Στίχ. Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ. 
Καὶ Στιχηρὰ τῆς Θεοτόκου. 

Χαῖρε Θεοτόκε πάνσεμνε. Χαῖρε πηγὴ τὴν ζωήν, τοῖς πιστοῖς ἡ πηγάζουσα. Χαῖρε πάντων Δέσποινα, καὶ Κυρία τῆς κτίσεως, εὐλογημένη, Χαῖρε Πανάμωμε, δεδοξασμένη, χαῖρε Πανάχραντε. Χαῖρε παλάτιον. Χαῖρε θεῖον σκήνωμα. Χαῖρε Ἁγνή. Χαῖρε Μητροπάρθενε. Χαῖρε Θεόνυμφε. 

Στίχ. Ἄκουσον, θύγατερ, καὶ ἴδε, καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου, καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου καὶ τοῦ οἴκου τοῦ Πατρός σου. 

Χαῖρε Θεομῆτορ ἄχραντε. Χαῖρε πιστῶν ἡ ἐλπίς. Χαῖρε κόσμου καθάρσιον. Χαῖρε πάσης θλίψεως, ῥυομένη τοὺς δούλους σου, ἡ τῶν ἀνθρώπων, χαῖρε παράκλησις, ἡ ζωηφόρος, χαῖρε ἀντίληψις. Χαῖρε προπύργιον, τῶν προσκαλουμένων σε. Χαῖρε Θεοῦ, θεῖον ἐνδιαίτημα καὶ ὄρος ἅγιον.

Στίχ. Τὸ πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ. 

Χαῖρε Θεοτόκε Δέσποινα. Χαῖρε ἡ μόνη ἐλπίς, τῶν βροτῶν καὶ ἀντίληψις. Χαῖρε καταφύγιον, καὶ λυχνία ἀείφωτος, ἠγλαϊσμένον, χαῖρε λαμπάδιον, ἡγιασμένον, χαῖρε παλάτιον. Χαῖρε Παράδεισε. Χαῖρε θεῖον σκήνωμα. Χαῖρε πηγή, βρύουσα τὰ νάματα, τοῖς προσιοῦσί σοι. 

Θεοτοκίον, Ἦχος πλ. δ΄ 

Ὃν οὐρανὸς οὐκ ἐχώρησε, Παρθένε Θεοτόκε, ἐν γαστρί σου ἀστενοχωρήτως ἐχωρήθη, καὶ ἔμεινας ἁγνή, ἀρρήτῳ λόγῳ, μηδὲν τῆς παρθένίας λυμανθείσης. Σὺ γὰρ μόνη γέγονας ἐν γυναιξί, καὶ Μήτηρ καὶ Παρθένος, καὶ σὺ μόνη Πάναγνε, ἐγαλούχησας Υἱὸν ζωοδότην, καὶ ἀγκάλαις σου ἐβάστασας, τὸ ἀνύστακτον ὄμμα, ἀλλ' οὐ διέλιπε τοῦ κόλπου του Πατρικοῦ, ὡς προϋπῆρχε πρὸ τῶν αἰώνων, ἀλλ' ἄνω ὅλως, Θεὸς μετὰ Ἀγγέλων, καὶ κάτω ὅλως, ἐκ σοῦ μετὰ ἀνθρώπων, καὶ πανταχοῦ ἀνερμηνεύτως. Αὐτὸν ἱκέτευε, Δέσποινα Παναγία, τοῦ σωθῆναι τοὺς ὀρθοδόξως, ὁμολογοῦντάς σε Θεοτόκον ἁγνήν. 

Βίος τοῦ ἀββᾶ Ἰωάννου τοῦ ἡγουμένου τοῦ ἁγίου ὄρους Σινᾶ
(σελίδες 596 - 612)

Ο Άγιος Ιωάννης συγγραφέας της Κλίμακος

Преподобный Иоанн. Тзортзи (Зорзис) Фука. 

Фреска. Афон (Дионисиат). 1547 г.

Άγιος Ιωάννης. Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1547 μ.Χ. ἀπό τόν 

 Τζώρτζη (Ζώρζης) Fuca. στην Ιερά Μονή Διονυσίου Άγιον Όρος

Άγιος Ιωάννης συγγραφέας της Κλίμακος - 

17ος αι. μ.Χ. - Mονή Διονυσίου, Άγιον Όρος

Ἐπὶ κλίμαξι κλίμακας πυκνῶς, Πάτερ, Τὰς σὰς ἀρετὰς θείς, ἔφθασας πόλου μέχρι. Χαῖρεν Ἰωάννης τριακοστῇ ἐξαναλύων.

Βιογραφία Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακας πιθανότατα το 523 μ.Χ. στη Συρία. Ήταν γιος πλούσιας και ευσεβούς οικογένειας. Σε νεαρή ηλικία, παρακολούθησε ανώτερο κύκλο μορφώσεως, ώστε να διακρίνεται ανάμεσα στους συνομήλικούς του. Εκείνος όμως, ενδιαφερόταν περισσότερο για την προσευχή, τις θεολογικές μελέτες, την συγγραφική εργασία και την άσκηση. Преподобный Иоанн. Фреска. Кипр, монастырь Неофита. 1197 г. Αγιος Ιωάννης. Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1197 μ.Χ.  στην Ιερά Μονή Αγίου Νεοφύτου τού Εγκλείστου. Πάφος Κύπρος  Святой Преподобный Иоанн Лествичник.  Фреска церкви Честного Креста в Пелендри, Кипр. Άγιος Ιωάννης συγγραφέας της Κλίμακος Τοιχογραφία (Fresco)  στον Ιερό Ναό  τού Τιμίου Σταυρού στο Πελέντρι τἠς Κύπρου. Святой Преподобный Иоанн Лествичник.  Фреска храма Святителя Николая "Тис Стегис"  близ Какопетрии, Кипр. Άγιος Ιωάννης συγγραφέας της Κλίμακος Τοιχογραφία (Fresco)  στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου τής Στέγης Κακοπετριά τἠς Κύπρου. Преподобный Иоанн Лествичник. Монастырь св. Екатерины на Синае, конец XIV — начало XV в. Άγιος Ιωάννης. Εικόνα τού τέλους του 14ου - αρχές τού 15ου αιώνα μ.Χ. στην Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Σινά Cвятой Преподобный Иоанн Лествичник.  Фреска монастыря Грачаница, Косово, Сербия. Около 1320 года. Άγιος Ιωάννης συγγραφέας της Κλίμακος Τοιχογραφία (Fresco) περίπου τού 1320 μ.Χ. στην Ιερά Μονή Γρατσάνιτσας. Κοσσυφοπέδιο. Σερβία Святой Преподобный Иоанн Лествичник.  Фреска монастыря Высокие Дечаны, Косово, Сербия. Около 1350 года. Άγιος Ιωάννης συγγραφέας της Κλίμακος Τοιχογραφία (Fresco) περίπου τού 1350 μ.Χ. στην Ιερά Μονή Βισόκι Ντέτσανι Κοσσυφοπέδιο. Σερβία  Πήγε στο Όρος Σινά, κοντά στον φημισμένο αναχωρητή Μαρτύριο, ο οποίος καθοδήγησε πνευματικά τον νεαρό Ιωάννη. Μετά από τέσσερα χρόνια άσκησης, εκάρη μοναχός ενώ η φήμη των αρετών και της σοφίας του είχε ευρύτερα διαδοθεί. Γι' αυτό πολλοί μοναχοί και λαϊκοί, αλλά και αξιωματούχοι έρχονταν στη Μονή για να ζητήσουν τη συμβουλή του. Είχε και το χάρισμα της θαυματουργίας. Λόγω της διαβίωσής του στην Ιερά Μονή Σινά ονομάζεται και Σιναΐτης. Μετά το θάνατο του ηγούμενου της Μονής και κατόπιν απαιτήσεως των αδελφών δέχθηκε να γίνει Ηγούμενος της ιεράς Μονής Σινά για μερικά χρόνια. Η νοσταλγία, όμως, της ερημικής ζωής, έκανε τον Ιωάννη να αποσυρθεί πάλι στην έρημο και να αφοσιωθεί πάλι στις μελέτες του. Peştera Sfântului Ioan Scărarul Σπήλαιο του Αγίου Ιωάννη του Σιναΐτη  Εκοιμήθη εν ειρήνη περί το 606 μ.Χ. και άφησε δύο σπουδαιότατα συγγράμματα, την «Κλίμακα» και τον «Λόγον προς τον Ποιμένα». Небесная лествица преподобного Иоанна Лествичника. Происходит из монастыря великомученицы Екатерины на Синае. Конец XII в.\ Όραμα του Αγίου Ιωάννη της Κλίμακος. Εικόνα τού τέλους του 12ου αιώνα μ.Χ. στην Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης  Σινά.  Лествица райская. Икона, монастырь Святой Екатерины Όραμα του Αγίου Ιωάννη της Κλίμακος. Εικόνα στην Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης  Σινά.  Άγιος Ιωάννης συγγραφέας της Κλίμακος - Έργο του Εμμανουήλ Τζάνε Μπουνιαλή, 1663 μ.Χ. Икона Видение преподобного Иоанна Лествичника. Середина XVI — начало XVII веков Εικόνα όραμα του Αγίου Ιωάννη της Κλίμακος.  μέσον τού 16ου - αρχές του 17ου αιώνα μ.Χ. Видение преподобного Иоанна Лествичника. Древнерусская миниатюра начала XVI века Όραμα του Αγίου Ιωάννη της Κλίμακος. Παλαιά ρωσικά μικρογραφία αρχές του 16ου αιώνα μ.Χ. The Ladder of Divine Ascent of St. John Climacus,  Museum of Russian Icons, ca. 1650 Όραμα του Αγίου Ιωάννη της Κλίμακος.  Εικόνα τού ἐτους 1650 μ.Χ. στο Μουσείο Ρωσικών Εικόνων. ΗΠΑ Η «Κλίμακα» περιλαμβάνει τριάντα λόγους περί αρετής, όπου ο καθένας λόγος περιλαμβάνει και μια αρετή, ξεκινώντας από τις πιο πρακτικές και ανεβαίνοντας σαν σκαλοπάτια κατέληξε στις θεωρητικά υψηλές. Στη πνευματική ζωή έχουμε βαθμίδες χαμηλές και υψηλές, καταστάσεις κατώτερες και ανώτερες. Γι' αυτό και το σύγγραμμα ονομάζεται Κλίμακα των αρετών. Στο έργο του αυτό ο συγγραφέας παρουσιάζει συστηματικά τις ιδέες του για την κοινοβιακή κυρίως, αλλά και για την ερημική ζωή, ταξινομώντας αυτές κατά τρόπο που δείχνει πορεία προς την ηθική τελείωση. Είναι γραμμένο σε κομψή ελληνική γλώσσα, καλοδουλεμένη με χάρη και μελωδικότητα. Έχει διαύγεια, γλαφυρότητα, παραστατικότητα και παρουσιάζει πλούτο εκφράσεως, καλαισθησία και ευγένεια. Στη διακόσμηση του λόγου με εικόνες και παρομοιώσεις ο ιερός συγγραφέας είναι απαράμιλλος. Πάσης φύσεως σχήματα λόγου αναδύονται καθώς και ωραίες και επιτυχημένες προσωποποιήσεις. Από την αρχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής το σύγγραμμά του διαβάζεται σε όλα τα ορθόδοξα μοναστήρια. Επειδή είναι παγκόσμιο κειμήλιο αναλύσεως όλων των παθών και των αρετών, η Εκκλησία τιμά ιδιαίτερα σε αυτή τη πνευματική περίοδο τον συγγραφέα άγιο Ιωάννη της Κλίμακας και το προτείνει για ανάγνωσμα. Η μνήμη του εορτάζεται στις 30 Μαρτίου και την Δ΄ Κυριακή των Νηστειών της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Иоанн Лествичник, прп. (30 марта) Менологий  29- 31 марта;  Византия. Греция; XIV в.; памятник: Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion); 10 x 13 см.; местонахождение: Англия. Оксфорд. Бодлеанская Библиотека (Bodleian Library) Ο Άγιος Ιωάννης συγγραφέας της Κλίμακος Βυζαντινό Μηνολόγιο τού Μαρτίου (29 - 31)  τού 14ου αιώνα μ.Χ. και ευρίσκεται Αγγλία. Βιβλιοθήκη Bodleian στην Οξφόρδη. Αγγλία Μερικοί λόγοι του, από την Κλίμακα: 1) Η ταπεινοφροσύνη είναι ουράνιος ανεμοστρόβιλος που μπορεί να ανεβάσει την ψυχή από την άβυσσο της αμαρτίας στα ύψη του ουρανού. 2) Μητέρα της πηγής είναι η άβυσσος των υδάτων πηγή δε της διακρίσεως η ταπείνωσις Ιερά Λείψανα:  Μέρος της Κάρας του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Μεγ. Μετεώρου. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Παν. Δαμάστας Φθιώτιδος και Παν. Τουρλιανής Μυκόνου.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ἦχος γ'. Θείας πίστεως. Θεῖον κλίμακα, ὑποστηρίξας, τὴν τῶν λόγων σου, μέθοδον πάσι, Μοναστῶν ὑφηγητὴς ἀναδέδειξαι, ἐκ πρακτικῆς Ἰωάννη καθάρσεως, πρὸς θεωρίας ἀνάγων τὴν ἔλαμψιν. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος. Преподобные Ефрем Сирин и Иоанн Лествичник. Ферапонтов монастырь. Иконописец Дионисий. XV век Αγιοι Εφραίμ ο Σύρος και Ιωάννης ο Σιναΐτης. Τοιχογραφία (Fresco) τού 15ου αιώνα μ.Χ. στην Ιερά Μονή  Ferapontov Ρωσία από τον αγιογράφο Διονύσιο.  Sfinţii Doctoctori fără de arginţi Cosma şi Damian, Sfântul Cuvios Ioan Scărarul şi Sfântul Cuvios Anastasie Sinaitul ¨Αγιοι  Ανάργυροι Κοσμάς καί Δαμιανός, καί Άγιοι Ἰωάννης και Αναστάσιος Σιναϊτες  Преподобные Иоанн Лествичник, Иоанн Дамаскин, Арсений. Икона (таблетка). Новгород. Конец XV в. Άγιοι Ιωάννης Σιναΐτης, Ιωάννης Δαμασκηνός, Άρσένιος. Εικόνα τού τέλους τού 15ου αιώνα  στο Μουσείο Νόβγκοροντ. Ρωσία Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ήχος πλ. δ'. Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαῖς, τῆς ἐρήμου τό ἄγονον ἐγεώργησας· καί τοῖς ἐκ βάθους στεναγμοῖς, εἰς ἑκατόν τούς πόνους ἐκαρποφόρησας· καί γέγονας φωστήρ τῇ οἰκουμένῃ, λάμπων τοῖς θαύμασιν, Ἰωάννη, Πατήρ ἡμῶν ὅσιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν. Κοντάκιον Ἦχος α'. Χορὸς Ἀγγελικός Καρπούς ἀειθαλεῖς, ἐκ τῆς βίβλου προσφέρων, διδάγματα σοφέ, καθηδύνεις καρδίας, τῶν τούτοις μετά νήψεως, προσεχόντων μακάριε· Κλίμαξ γάρ ἐστι, ψυχὰς ἀνάγουσα γῆθεν, πρὸς οὐράνιον, καί διαμένουσαν δόξαν, τῶν πίστει τιμῶντων σε. Ο Άγιος Καλλιόπιος Καλλιόπιος ἔμπαλιν παγεὶς ξύλῳ, Τὸν ὀρθίως παγέντα δοξάζει Λόγον. Ζωὴν Καλλιόπιος ἀγήρω ἑβδόμῃ εὗρεν. Βιογραφία Ο Άγιος Καλλιόπιος καταγόταν από την Πέργη της Παμφυλίας και έζησε στο χρόνια του μεγάλου διώκτου της Ορθοδοξίας Διοκλητιανού. Σε πολύ μικρή ηλικία έμεινε ορφανός από πατέρα η ενάρετη όμως μητέρα του Θεόκλεια τον μεγάλωσε και τον γαλούχησε με τα αθάνατα ρήματα της χριστιανικής πίστης. Έτσι στην περίοδο των διωγμών ο νεαρός Καλλιόπιος όχι μόνο δε φοβήθηκε αλλά αντιθέτως εμψύχωνε και παρηγορούσε τους ολιγόψυχους. Όταν έφθασε στην περιοχή ο έπαρχος Μάξιμος και άρχισε να βασανίζει και να σκοτώνει πολλούς χριστιανούς ο Καλλιόπιος χωρίς κανένα δισταγμό αλλά με την τόλμη και παρρησία που τον διέκριναν παρουσιάσθηκε αυτοβούλως στον έπαρχο να τον προειδοποιήσει ότι θα λογοδοτήσει στο Θεό για τα εγκλήματά τα οποία διαπράττει εναντίον πιστών ανθρώπων. Έξαλλος ο έπαρχος διέταξε να τον συλλάβουν, να τον βασανίσουν και να τον κλείσουν στη φυλακή. Όταν μετά από λίγες ημέρες τον οδήγησαν και πάλι μπροστά στον έπαρχο και ο Καλλιόπιος παρά τις κακουχίες και τα βασανιστήρια με στεντόρεια φωνή ομολόγησε με θάρρος την πίστη του ο έπαρχος διέταξε την θανάτωσή του. Μαρτύρησε με σταυρικό θάνατο κατά σύμπτωση την Μεγάλη Παρασκευή και έλαβε κατ' αυτό το τρόπο το αμαράντινο στεφάνι του μαρτυρίου. Η δε μητέρα του Θεόκλεια - κατά την παράδοση - αφού αγκάλιασε το σώμα του γιου της, επί τόπου ξεψύχησε και αυτή. Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Ἐκβλαστήσας ὡς ρόδον Μάρτυς ἀμάραντον, ἀθλητικῶς κατευφραίνεις τὴν Ἐκκλησίαν Χριστοῦ, τὴ εὐπνοία τῶν λαμπρῶν κατορθωμάτων σου, οὐ γὰρ παθῶν ζωοποιῶν, ἀνεδείχθης κοινωνός, νομίμως ἀνδραγαθήσας, ὦ Καλλιόπιε μάκαρ, ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ Σωτῆρος ἠμῶν. Ο Όσιος Γεώργιος επίσκοπος Μυτιλήνης Преподобного Георгия Митиленского Фреска Около 1350 года.. Церковь Христа Пантократора.монастыря Высокие Дечаны, Косово, Сербия. Около Άγιος  Γεώργιος  Μυτιλήνης. Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους περίπου 1350 μ.Χ. στην  Εκκλησία του Χριστού Παντοκράτορα τής Ιεράς Μονής Βισόκι Ντετσάνι, Κοσσυφοπέδιο, Σερβία.  Ἐχει Μυτιλήνη σε καὶ τεθνηκότα, Ὡς ζῶντα, Γεώργιε, προστάτην μέγαν. Βιογραφία Ο Όσιος Γεώργιος έζησε στα χρόνια των εικονομάχων και ανατράφηκε με μεγάλη ευσέβεια, και από νεαρή ηλικία διακρίθηκε για τη μεγάλη του ταπεινοφροσύνη και ελεημοσύνη. Τα καλά του λοιπόν έργα, τον ανέδειξαν πνευματικό λύχνο. Και η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, που ακολουθεί τα λόγια του Ιδρυτή της, έβαλε τον πνευματικό αυτό λύχνο επάνω στη λυχνία, που στην περίσταση αυτή υπήρξε η επισκοπή της Μυτιλήνης. Την εκλογή του δικαιωσε, κατά τον πιο λαμπρό τρόπο. Όλες οι κινήσεις, φιλανθρωπική, φωτιστική και διδακτική, τον είχαν επί κεφαλής. Ο ίδιος κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες, για να στηρίξει το φρόνημα της Ορθοδοξίας και να κερδίσει τους αποπλανηθέντες της επισκοπής του από την εικονομαχία. Οι αγώνες του στέφθηκαν από επιτυχία και όταν πέθανε το 821 μ.Χ., το ποίμνιο του τον τίμησε μέσα σε βαθύ πένθος. Επί Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Μεθοδίου (842 - 847 μ.Χ.), μετά την αποκατάσταση της Ορθοδοξίας, έγινε η ανακομιδή πολλών ιερών λειψάνων Αγίων που πέθαναν στην εξορία, όπως του Θεοφύλακτου Νικομηδείας, του Θεοδώρου του Στουδίτου και του Νικηφόρου Κωνσταντινουπόλεως. Τότε, και συγκεκριμένα κατά τα έτη 846 - 847 μ.Χ., ανεκομίσθηκε στη Μυτιλήνη με πολλές τιμές και το τίμιο σκήνωμα του Αγίου Γεωργίου. Να πως περιγράφεται στο Βίο του το γεγονός αυτό: «Πάντες οἱ τῆς νήσου Μυτιλήνης οἰκήτορες, ἅμα πρεσβυτέροις καὶ παντὶ τῷ κλήρῳ παρεγένοντο ἔνθα κατέκειτο τὸ σῶμα τοῦ ὁσίου πατρὸς ἠμῶν καὶ ὁμολογητοὺ Γεωργίου, καὶ δι’ ὅλης τῆς νυκτὸς ἀγρυπνήσαντες, τὴ ἐπιούση ἡμέρα λαβόντες τὸ σῶμα μετὰ ψαλμῶν καὶ ὕμνων ἀπεκόμισαν αὐτὸ εἰς τὴν ἰδὶαν νῆσον καὶ κατέθεικαν αὐτὸ μετὰ καὶ τῶν λοιπῶν πατέρων, δόξαν ἀναπέμποντες τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι». Ευλαβής παράδοση, που διασώθηκε μέχρι τις ημέρες μας, θεωρεί ως τόπο ταφής του Αγίου τη θέση «Τρία Κυπαρίσσια» (Σαρή Μπαμπά), κοντά στο παρεκκλήσι του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.  Κατά τον 18ο αιώνα μ.Χ. εσώζετο και τιμόταν στη Μυτιλήνη η χείρα του Αγίου. Αυτή είναι η δεξιά χείρα που σώζεται σήμερα στο Σκαλοχώρι και φέρει επιγραφή «Ἅγιος Γιόργις». Δεν είναι γνωστό τι απέγιναν με το πέρασμα του χρόνου τα λείψανα του Αγίου, είναι όμως γνωστό, ότι το χέρι του Αγίου παρέμεινε στη Μυτιλήνη και εγκωμιάζεται στην ακολουθία του σαν θαυματουργό, όπως βλέπομε στις παρακάτω φράσεις: «Πηγήν ανεξάντλητον η ση ποίμνη των ιάσεων την ιεράν κεκτημένη σου χείρα...». «Τους πλουτούντας, μάκαρ, χείρα την σην, την σεπτήν και θείαν και τιμώντας πανευλαβώς». «Εορτάζει σήμερον η Εκκλησία την σεπτήν σου κοίμησιν, αρχιεράρχα του Χριστού σημειοφόρε Γεώργιε, σου προσκυνούσα την χείρα την πάνσεπτον». Η μνήμη του επαναλαμβάνεται και την 1η Φεβρουαρίου, μαζί μ' αυτή των αδελφών του, του Συμεών του νέου στυλίτη και του Δαβίδ του μοναχού. Ἀπολυτίκιον Ἦχος γ’. Θείας πίστεως. Θείου Πνεύματος, καρποφορήσας, ὡς θεόφυτος λειμὼν τὴν χάριν, Ἱεράρχα τῶν ἀρρήτων Γεώργιε, τᾶς τῶν ψυχῶν ἐγεώργησας αὔλακας, ὡς ἐπιπνοίας ἄθλου γεώργιον. Πάτερ Ὅσιε Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος. Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Κανόνα πίστεως, καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον, ἀνέδειξε σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ Ἱεράρχα Γεώργιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Ο Όσιος Γεράσιμος ο Βυζάντιος Βίον βιώσας ὡς ἀσώματος Πάτερ, Κλῆρον λέληφας τὴν Ἀσωμάτων πόλιν. Εἰς Οὔλυμπον ἄειρε θεοῖο πόθος Γεράσιμον. Βιογραφία Ο Όσιος Γεράσιμος, ο διδάσκαλος, καταγόταν από ευσεβές γένος. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, στα λεγόμενα Υψωμάθεια, από γονείς ευσεβείς. Συναναστράφηκε στην πατρίδα του με σοφούς άνδρες, ήλθε στην Πάτμο, όπου μαθήτευσε κοντά στον πιο σοφό δάσκαλο του Γένους, τον Όσιο Μακάριο τον Καλογερά, στην περιώνυμη Πατμιάδα Σχολή και ανέλαβε την καθοδήγησή της μετά την οσιακή κοίμηση του Οσίου Μακαρίου. Αφού απομακρύνθηκε από τις βιοτικές μέριμνες, έγινε μοναχός στη βασιλική και πατριαρχική Μονή του Ευαγγελιστού και Θεολόγου Ιωάννου στην Πάτμο, στην οποία και χειροτονήθηκε ιερέας. Πολιτεύθηκε με όσιο και καλό τρόπο, υπήρξε άριστος παιδαγωγός των νέων και φώτισε τους πάντες. Αφού αρρώστησε από λιθίαση, αναχώρησε για τη Σμύρνη προς θεραπεία της αρρώστιας του. Επειδή δεν πέτυχε τον σκοπό του, πήγε στην Κρήτη, όπου κοιμήθηκε οσιακώς το έτος 1770 μ.Χ. και τάφηκε στην Ιερά Μονή της Παναγίας Τριάδος, την επονομαζόμενη των Τζαγκαρόλων. Μόλις έμαθαν οι μοναχοί στην Πάτμο την κοίμηση του Οσίου κατέφθασαν με πλοίο στην Κρήτη, ζητώντας το τίμιο λείψανό του. Όταν αρνήθηκαν οι Πατέρες της Μονής της Αγίας Τριάδος να αποδώσουν τον πολύτιμο θησαυρό «ὃν ἀπέστειλεν αὐτοὶς ὁ Θεός» έγινε αγρυπνία και κατά την διάρκεια του χερουβικού Ύμνου εκόπη αυτομάτως το ιερό δεξί χέρι του Οσίου, το οποίο έλαβαν και μετέφεραν οι μοναχοί στην Πάτμο, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα, αναβλύζοντας τις δωρεές της χάριτος σε όσους προσέρχονται σε αυτή με πίστη. Το χαριτόβρυτο λείψανο του Οσίου που φυλασσόταν κάτω από την αγία Τράπεζα του Καθολικού της σεβασμίας Μονής των Τζαγκαρόλων, μαζί με το λείψανο του οσίου πατρός ημών Ακακίου, που έζησε οσιακώς στη Μονή και τελειώθηκε ο βίος του σε αυτήν, παραδόθηκε στη φωτιά από μιαρούς Αγαρηνούς που επέδραμαν εναντίον της Ιεράς Μονής το έτος 1821 μ.Χ. και την έκαψαν.  Ιερά Λείψανα:  Η Κάρα του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Τσαγκαρόλων Χανίων. Η δεξιά του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου Πάτμου. Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ'. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ. Ἀσκητικῶν διατελῶν ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ διαλάμψας ἐν σοφίᾳ τῶν λόγων, πρὸς ἀπαθείας ἔφθασας ἀκρώρειαν, φαίνων ὥσπερ ἥλιος ἐν τοῖς πέρασι μάκαρ, πάντας τοὺς τιμῶντάς σε καταυγάζων θεόφρον, τῆς οὐρανίου δεῖξον χαρμονῆς, μετόχους Πάτερ Γεράσιμε Ὅσιε. Κοντάκιον Ἦχος δ'. Ἐπεφάνης σήμερον. Γερασίμου σήμερον, τὴν θείαν μνήμην, ἐκτελοῦντες ἄσμασιν, ἀναβοήσωμεν πιστοί, Χριστὲ ὁ μόνος Θεὸς ἡμῶν, τοῦ Σοῦ Ὁσίου λιταῖς ἡμᾶς οἴκτειρον. Ὁ Οἶκος Λόγε Θεοῦ, ὁ δι᾿ ἡμᾶς σαρκὶ φανεὶς ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ τὰ ἄῤῥητα καὶ φρικτὰ ὑπὲρ ἡμῶν τελέσας, χάριν τε τοῖς σοῖς δωρησάμενος ἱκέταις, βίον ἐν γῇ ἀγγελικὸν θαυμαστῶς διανύειν, καὶ λάμψεσιν αὐτοὺς κατακοσμήσας τεράτων φοβερούς τε τῶ ὄντι, τοῖς δαίμοσιν ἀναδειξάμενος. Ὁ αὐτὸς καὶ νῦν, τὸν σὸν θεράποντα Γεράσιμον τὸν ἀεισέβαστον θεϊκῶς ἐνισχῦσας, πᾶσαν τὴν ἰσχὺν καταβαλεῖν τοῦ βροτοκτόνου, καὶ ὡς ἥλιον τοῖς ἐνθέοις ἀγωνίσμασι διαλάμψαι οὗ τὴν ἐτήσιον ἐκτελοῦντες πανήγυριν, καταύγασον καὶ ἡμᾶς, τῶ φωτὶ τῆς σῆς ἐπιγνώσεως, κραυγάζοντάς σοι Οἰκτίρμον· Τοῦ Σοῦ Ὁσίου λιταῖς ἡμᾶς οἴκτειρον.