ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ
ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ
ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ

 

 

DE S. AEMILIANO

MARTYRE DOROSTORI IN MYSIA SIVE BULGARIA

 

 

MARTYRIUM S. AEMILIANI

(ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ)

Άγιος Μάρτυς Αιμιλιανός

Ο άγιος Αιμιλιανός. Φορητή εικόνα της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου. Προσεφέρθη ως δώρον κατά την κουράν του Μοναχού Αιμιλιανού από τον Ηγούμενον της Μονης Σιμωνόπετρας Αρχ. Ελισαίον. Αγιογραφήθηκε εις την Ι. Μ. Ορμυλίας. Ο Γέροντας Εφραίμ ονόμασε Αιμιλιανόν τον νέον μοναχόν προς τιμήν του Προηγουμένου της Μονής Σιμωνόπετρας π. Αιμιλιανού.

Αἰμιλιανὸς εἰς πυρὰν βεβλημένος,

Χριστῷ παραστάς, τέρπεται σὺν Ἀγγέλοις.

Ὀγδοάτῃ δεκάτῃ φλογὶ Αἰμιλιανὸς ἐβλήθη.

---

Aιμιλιανός ανθράκων βληθείς μέσον.

Oν Hσαΐας είδεν άνθρακα βλέπει.

Oγδοάτη δεκάτη καύσαν πυρί Aιμιλιανόν.

Βιογραφία

Ο Άγιος Αιμιλιανός γεννήθηκε στο Δορόστολο της Θρακικής Μοισίας, τότε που αυτοκράτορας ήταν ο Ιουλιανός ο Παραβάτης.

Ήταν δούλος σε ένα σκληρό και φανατικό ειδωλολάτρη (άλλες πηγές αναφέρουν ότι ήταν γιος τοπικού αξιωματικού ονόματι Σαββατιανού), που όταν έμαθε ότι ο Αιμιλιανός πίστευε στο Χριστό, εξοργίστηκε τόσο πολύ, ώστε αφού τον έβρισε με τα πιο χυδαία λόγια, έπειτα τον μαστίγωσε ανελέητα. Βέβαια, του επεσήμανε ότι, αν συνεχίσει να είναι χριστιανός, θα πάθαινε πολύ χειρότερα. Αλλά οι τιμωρίες και οι απειλές, αντί να κάμψουν το φρόνημα του Αιμιλιανού, φούντωσαν περισσότερο τη φλόγα της πίστης του στο Χριστό. Μάλιστα την επόμενη μέρα πήγε σε ειδωλολατρικό ναό, οπού με σφυρί συνέτριψε όλα τα αγάλματα που ήταν μέσα στο χώρο αυτό. Εξοργισμένοι οι ειδωλολάτρες ιερείς, τον συνέλαβαν και τον παρέδωσαν να δικαστεί.

Όταν πληροφορήθηκε το γεγονός αυτό ο κύριος του Αιμιλιανού, αμέσως έτρεξε στο κριτήριο, όπου, αφού έβρισε τον Αιμιλιανό για την πράξη του, έπειτα διέταξε να αρνηθεί χωρίς αντίρρηση το Χριστό. Ο Αιμιλιανός χαμογελώντας απάντησε στον κύριο του: «Μπορείς να διατάξεις ότι θέλεις, θα σε υπακούσω, αλλά η πίστη μου είναι εκτός των δικαιωμάτων σου. Ως προς αυτήν ένα και μόνο Κύριο αναγνωρίζω, τον Ιησού Χριστό. Αυτός είναι ο μέγας και παντοτινός μου Κύριος, που εξουσιάζει το σώμα και την ψυχή μου, και ποτέ δε θα τον αρνηθώ». Ο ειδωλολάτρης άρχοντας με μίσος χαστούκισε τον Αιμιλιανό.

Έπειτα, αφού τον βασάνισαν, τον έριξαν στη φωτιά, το δε λείψανο του Αγίου, κήδεψε μεγαλοπρεπώς η γυναίκα του άρχοντα ειδωλολάτρη, που ήταν κρυπτοχριστιανή.

Мучение св. Емилиана. 

 Фреска. 1547 г.

 Афон (Дионисиат).

Тзортзи (Зорзис) Фука.

Μαρτύριο Αγίου Αιμιλιανού. 

Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1547 μ.Χ. 

στην Ιερά Μονή Διονυσίου Άγιον Όρος

έργο τού αγιογράφου Τζώρτζη (Ζώρζη) Fuca 

Емилиан Доростольский, мч. (18 июля)

Менологий 18 - 21 июля

Византия. Греция; XIV в.; памятник: 

Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion); 10 x 13 см.; 

местонахождение: Англия. Оксфорд. Бодлеанская Библиотека 

(Bodleian Library)

Άγιος Μάρτυς Αιμιλιανός

Μηνολόγιο 18 - 21, Ιουλίου. 

Βυζαντινή Μηνολόγιο  τού 14ου αιώνα μ.Χ. 

Τώρα ευρίσκεται στην  Αγγλία. Οξφόρδη. 

Bodleian Βιβλιοθήκη (Bodleian Library)

Ο Αγιος Αιμιλιανός τιμάται ιδιαιτέρως απο την Ορθόδοξη Εκκλησία της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας και τεμάχια των ιερών λειψάνων του θησαυρίζονται στο Μητροπολιτικό Ναό στη πόλη Σίλιστρα (Δορόστολο) και στον Ι.Ν. Εισοδίων Θεοτόκου στο Βουκουρέστι.Αφιερωμένο επίσης στον Αγιο Αιμιλιανό Μάρτυρα του Δοροστόλου, είναι και το γυναικείο Μοναστήρι CIOLPANI στη πόλη Buhusi,Bacau County της Ρουμανίας.


На 18.07.2012г. бе извършено тържествено освещаване на параклис „Св. Емилиан Доростолски” в с. Йорданово от Негово Високопреосвещенство Доростолския митрополит Амвросий. Датата на освещаването е избрана по повод на 1650 годишнината от смъртта на Св. мъченик Емилиан Доростолски, роден и живял в гр. Доростол (днешна Силистра), починал на 18 юли 362г. Параклисът, носещ името на светеца, е изграден в сградата на неработещото вече селско училище.
На събитието в с. Йорданово присъстваха председателя на Общински съвет-Силистра, д-р Мария Димитрова, директор дирекция „Обща администрация“ при Община Силистра, Мирослава Червенкова, общински съветници.
След светата Литургия, водена от протосингела на епархията, отец Добри Чаков, председателят на Общински съвет- Силистра отправи поздравления към Негово Високопреосвещенство Доростолски митрополит Амвросий, присъстващите Божи служители, кмета и жителите на с. Йорданово и гости от други населени места.
Д-р Димитрова отправи пожелания от името на местната власт към обединените от християнската вяра да се събират заедно на всички празници и ги поздрави за силата, съхранила вярата им в Бог и църквата в тези трудни времена и обединила усилията им за изграждането на християнския параклис.

Σε 18.07.2012g. Διεπράχθη επίσημη αφιέρωση του παρεκκλησίου "St. Αιμιλιανού Dorostolski "στο. Yordanovo από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Αμβροσίου Dorostol. Η ημερομηνία της αφοσίωσης εξελέγη με την ευκαιρία του 1650 επέτειο από το θάνατο του Αγίου Μάρτυρος Αιμιλιανού Dorostolski γεννήθηκε και έζησε στην πόλη. Dorostol (σύγχρονη Σιλίστρα), πέθανε στις 18 του Ιούλη 362 γρ. Το παρεκκλήσι, το όνομά του από τον άγιο, χτίστηκε το κτίριο ήδη Broken σχολείο του χωριού.
Η εκδήλωση στο. Yordanovo συμμετείχαν ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Σιλίστρα, Δρ Μαρία Ivanova, Διευθυντής της "Γενική Διοίκηση" στο Σιλίστρα, Miroslava CHervenkova, δημοτικούς συμβούλους.
Μετά τη Θεία Λειτουργία, με επικεφαλής τον βοηθός της μητρόπολης, Πατέρα Καλή Chakov, ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου-Σιλίστρα επεκταθεί χαιρετισμούς προς τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Αμβροσίου Dorostolski, φοιτούν υπηρέτες του Θεού, ο δήμαρχος και οι κάτοικοι του χωριού. Yordanovo και επισκέπτες από άλλες πόλεις.
Ο Δρ Ντιμίτροβα ευχήθηκε εκ μέρους των τοπικών αρχών να Ηνωμένες χριστιανική πίστη για να συγκεντρώσει όλες τις γιορτές και τους συνεχάρη για την εξουσία κράτησαν την πίστη τους στον Θεό και την εκκλησία σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς και ενωμένοι προσπάθειές τους να οικοδομήσουν μια χριστιανική εκκλησία.

Ι Ε Ρ Α   Λ Ε Ι Ψ Α Ν Α

В нашем храме имеется ковчег с частицами мощей:

ученика Емилиана Доростольского

Приход храма в честь Успения Божией Матери

г. Братска Иркутской области Братской Епархии

Русской Православной Церкви (Московский Патриархат)

Απότμημα λειψάνων τοῦ Αγίου Αιμιλιανού

στόν Ιερό Ναό Κοιμήσεως τής Θεοτόκου

Bratsk, Irkutsk περιοχή, Bratsk Επισκοπή

Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία (Πατριαρχείο Μόσχας)

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς προσφορὰ καὶ ὁλοκάρπωμα θεῖον, διὰ πυρὸς προσενέχθεις τῷ Δεσπότῃ, τοὶς ὄμβροις τῶν χαρίτων σου εὐφραίνεις νῦν ἠμᾶς, πῦρ γὰρ τὸ οὐράνιον, τὴ ψυχὴ περιφερών, ὥσπερ αὔραν ἔφερες, τὴν κατάφλεξιν Μάρτυς. Ἀλλὰ μὴ παύση πάντοτε φρουρείν, τοὺς σὲ τιμώντας, Αἰμιλιανὲ ἔνδοξε.

Κάθισμα
Ἦχος γ'
Θείας πίστεως 
Πυρπολούμενος, τῷ θείῳ ζήλῳ, πῦρ ὁμόδουλον, οὐκ ἐπτοήθης, ἀλλ ὑπελθὼν ἀπτοήτῳ θελήματι, τὴν ἀναφθεῖσαν πυρὰν ὡλοκαύτωσαι, καὶ τῷ Δεσπότῃ, ὡς θῦμα προσήνεξαι, Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κανών α', ᾨδὴ θ'
Ἦχος δ'
Εὔα μὲν τῷ τῆς παρακοῆς 
Ἰδεῖν ἐφιέμενος, Θεοῦ τὴν ἄρρητον, εὐφροσύνην καὶ τερπνότητα, πάντων τερπνῶν τῶν ἐν τῷ βίῳ, ἡδέως κατεφρόνησας Ἔνδοξε, καὶ χαίρων τὸ μαρτύριον ἤνυσας· ὅθεν σε πόθῳ μακαρίζομεν.

Ὡς θῦμα ὀπτώμενος πυρὶ πανεύφημε, τοῦ τυθέντος ὥσπερ πρόβατον, θείᾳ τραπέζῃ προσηνέχθης, ὀσμῇ πνευματικῇ συντηρούμενος, καί, δόξης ἀληθοῦς ἀξιούμενος· ὅθεν σε πάντες μακαρίζομεν.

Σήμερον ἡ μνήμη σου ἡμῖν ἐξέλαμψεν, Ἀθλοφόρε ὑπὲρ ἥλιον, πᾶσαν εὐφραίνουσα καρδίαν, πιστῶν τὰς διανοίας φωτίζουσα, καὶ σκότος νοσημάτων διώκουσα, ἣν ἐπαξίως μακαρίζομεν.

Ἡ τῶν πρωτοτόκων ἐκλεκτὴ ὁμήγυρις, συμπολίτην σε ἐκτήσατο, μάρτυρες πάντες σὺν αὐτοῖς σε, χορεύοντα ὁρῶντες ἀγάλλονται, μεθ' ὧν τῶν μεμνημένων σου μέμνησο, Μεγαλομάρτυς μεγαλώνυμε.

 

Минея - Июль (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии.

Μηναίο - Ιούλιος (τεμάχιο). Εικονίδιο. Russ. Αρχές του 17ου αιὠνα στήν. Εκκλησία και το Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεολογικής Ακαδημίας της Μόσχας.

ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

КРАТКОЕ ЖИТИЕ МУЧЕНИКА ЕМИЛИАНА ДОРОСТОЛЬСКОГО

Свя­той Еми­ли­ан был ра­бом мест­но­го гра­до­на­чаль­ни­ка и тай­ным хри­сти­а­ни­ном. Воз­му­щен­ный же­сто­ким ука­зом, свя­той Еми­ли­ан про­ник в язы­че­ское ка­пи­ще, раз­бил мо­лот­ком из­ва­я­ния идо­лов, опро­ки­нул ал­та­ри и све­тиль­ни­ки и вы­шел, ни­кем не за­ме­чен­ный. Вско­ре языч­ни­ки об­на­ру­жи­ли, что ка­пи­ще раз­гром­ле­но. Разъ­ярен­ная тол­па ста­ла из­би­вать од­но­го кре­стья­ни­на, слу­чай­но про­хо­див­ше­го ми­мо. То­гда свя­той Еми­ли­ан гром­ко крик­нул, чтобы не тро­га­ли невин­но­го че­ло­ве­ка, и ска­зал, что сам ка­пи­ще раз­ру­шил. Его схва­ти­ли и по­влек­ли к су­дье Ка­пи­то­ли­ну. По при­ка­зу са­нов­ни­ка свя­то­го Еми­ли­а­на дол­го и бес­по­щад­но би­ли, а за­тем осу­ди­ли на со­жже­ние...

ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΥ ΕΚ ΔΟΡΟΣΤΟΛΟΥ

Αγίου Αιμιλιανού ήταν ένας σκλάβος του τοπικού δημάρχου και ένα μυστικό Χριστιανός. Εξόργισε σκληρή απόφαση, του Αγίου Αιμιλιανού διεισδύσει στο ειδωλολατρικό ναό, αγάλματα έσπασαν με ένα σφυρί είδωλα ανέτρεψε βωμοί και οι λαμπτήρες και βγήκε έξω απαρατήρητη. Σύντομα οι ειδωλολάτρες ανακάλυψαν ότι ναό συνθλίβονται. Το εξαγριωμένο πλήθος άρχισε να νικήσει έναν αγρότη, ανέμελα περνούσε. Στη συνέχεια, του Αγίου Αιμιλιανού φώναξε να μην αγγίξετε ένα αθώο πρόσωπο, και είπε ότι κατέστρεψε το ναό. Συνελήφθη και σύρθηκε ενώπιον δικαστή Capitolina. Με διάταξη του αξιωματούχου του Αγίου Αιμιλιανού μακρά και ανελέητα ξυλοδαρμό, και στη συνέχεια καταδικάστηκε να καεί. Ρίχνεται στη φωτιά, δεν είχε πεθάνει, αλλά οι φλόγες σφραγίσει πολλές στέκεται γύρω από τους Εθνικούς. Φωτιά έσβησε, του Αγίου Αιμιλιανού καθορίζουν στις ακόμα-σιγοκαίει κάρβουνα και με την προσευχή έδωσε το πνεύμα του στον Κύριο († 363). Αργότερα, στην εκκλησία της Κωνσταντινούπολης χτίστηκε προς τιμήν του αγίου Μάρτυρος Αιμιλιανού, όπου και πραγματοποίησε ιερών λειψάνων του.

ΠΛΗΡΗΣ ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΥ ΕΚ ΔΟΡΟΣΤΟΛΟΥ

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας των ασεβών αποστάτη Ιουλιανό [1] ανατράφηκε από μια βάναυση δίωξη των χριστιανών, η οποία, σαν ανεμοστρόβιλος ή τη θύελλα σύγχυση ολόκληρο τον κόσμο. Καθ «όλη τη βασιλεία της Ρώμης, σε όλες τις επαρχίες και πόλεις στάλθηκαν εντολές ότι οι Χριστιανοί, από ό, τι φυλή και οι άνθρωποι ανήκουν, και τα δύο φύλα και όλες τις ηλικίες, χωρίς έλεος δόθηκαν σε διαφορετικές αλεύρια και απάνθρωπο θάνατο. Έτσι άδικο διαταγές να bogonenavistny τον βασιλιά έσπασε τους κανόνες και τους νόμους της βάφονται ολόκληρη ανελέητα χυθεί αίμα Χριστιανών Ανατολής και Δύσης, απίστευτα με θυμό και μίσος εναντίον του Χριστού και των υπαλλήλων του.Μεταξύ άλλων μορφών σκληρής ηγεμόνα, ο οποίος έστειλε σε διαφορετικές περιοχές της πόλης και τα βασανιστήρια των χριστιανών, διόρισε στην πόλη Dorostol, σε Misia, άσπλαχνος καταπιεστή για λογαριασμό της Capitolina, καταστροφέας των ανθρώπων, και ο υπουργός των ειδώλων? έφτασαν στην πόλη που ονομάζεται, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο ειδωλολατρικό ναό, μια θυσία στους δαίμονες και υποκλίθηκε άψυχο είδωλα. Στη συνέχεια, την επόμενη μέρα πήγε στο δικαστήριο, ο πρώην στην πλατεία, κάθισε σε ένα υψηλό θρόνο, με υπερηφάνεια και απειλητικά στον φόβο και Χριστιανοί, κήρυξε βασιλική εντολή, άρχισε προσεκτικά να ρωτήσω αν τους αντιπάλους των θεών της πόλης, δεν αναφέρει αν υπάρχει κάποιος χριστιανός; Πολίτες με όρκο δήλωσε ότι είχε στην πόλη δεν υπάρχει τέτοια, αλλά ότι όλοι λατρεύουν τους θεούς και θυσίες για να τους καθημερινά. Ακούγοντας αυτό, ο ηγεμόνας Capitolina πολύ ευχαριστημένος και κάλεσε όλους τους διάσημους ανθρώπους για δείπνο, λέγοντας:

– Επειδή βλέπω ότι έχετε σοβαρά τιμήσουν τους θεούς των πατέρων μας, ότι έχουμε σήμερα μαζί για να φάτε, να πιείτε και να διασκεδάσετε.

Ήταν σε αυτή την πόλη ένα μυστικό Χριστιανός ονομάζεται Αιμιλιανού, έναν υπηρέτη του μια σεβαστή επιβλητική όψη, Τζεντίλε. Είναι κατά τη διάρκεια της γιορτής με τους αρχηγούς του ηγεμόνα, την κατάσχεση η κατάλληλη στιγμή ήρθε ένα (κανείς δεν είδε) στο ναό των ειδώλων και να φέρει το σφυρί σιδήρου, και άρχισε να χτυπάει τα είδωλα? Τους έσπασε σε κομμάτια, και ανέτρεψε βωμούς τους, διάσπαρτα το θύμα, και έσπασε σε κομμάτια τα μεγάλα φώτα, τα οποία ήταν τα είδωλα και κατέστρεψαν τα πάντα, ως ένας γενναίος στρατιώτης, αριστερά, χαρά και θρίαμβο στο ντους. Μετά πήγε στο σπίτι ενός από των εθνών? βλέπουμε ότι τα πάντα είναι ερειπωμένο, ήταν τρομοκρατημένος και έσπευσε να πει ότι η Εισαγγελία και να δειπνήσουν μαζί του τους υπηκόους. Αμέσως όλοι τρόμαξαν, ηγεμόνα ήταν έξαλλος και διέταξε να μάθετε ποιος το έκανε? αποστέλλονται έσπευσε και σύντομα είδα κάποια χωρικός, ο οποίος περπατούσε παρελθόν τους ναούς του τομέα? Τον άρπαξε και τον έσυραν στον Εισαγγελέα, και τον χτύπησαν ως κακοποιός? και πολλοί άνθρωποι με τους ιερείς τους ακολούθησαν, και όλοι μιλούσαν για την ντροπή των θεών τους, και εξοργίστηκε. Μακάριοι Αιμιλιανού ίδια, βλέποντας αυτό, σκέφτηκα να τον εαυτό μου σε:

– Αν έχω κρύψει το τέχνασμα, τι θα μπορώ να επωφεληθούν από αυτό; Είμαι απλά περισσότερα προβλήματα συνείδησή μου, ή επειδή σκότωσε έναν αθώο άνθρωπο, και θα είμαι ένας δολοφόνος του Θεού.

Σκεπτόμενος έτσι, στράφηκε προς εκείνους που οδήγησε και χτύπησαν χωρικός, και προσπάθησε να τους σταματήσει, να φωνάζει δυνατά:

– Εκκίνηση ενός αθώου ανθρώπου, πάρε με, εγώ συνθλίβονται και σφραγίζεται κατά άκαρδη θεούς σου!

Εκείνοι αφήνοντας χωρικός, κατελήφθη με τη μανία του Αγίου Αιμιλιανού και τον έφερε στον Εισαγγελέα με ξυλοδαρμούς και ύβρεις. Ηγεμόνα, κάθεται στο συνήθη τόπο του δικαστηρίου ενώπιον όλων των ανθρώπων, και βλέποντας τον μειώνεται σε Αιμιλιανού, ζήτησε από τους πολίτες:

– Ποιος είναι;

Πολίτες απάντησε:

– Αυτό κακοποιός καταστείλει τους θεούς και ποδοπατούνται θύμα.

Ηγεμόνα, που ξεχειλίζουν από θυμό, ζήτησε από τους πολίτες με μια επίπληξη:

– Και είπατε νωρίτερα ότι στην πόλη σας, δεν υπάρχει εχθρός των θεών? Εδώ βρίσκονται τέτοιο οφείλεται σε αμέλεια σας? για το συγκεκριμένο κρασί που κάνετε στο βασιλικό θησαυροφυλάκιο λίτρο χρυσού [2] .

Τούτου λεχθέντος πολίτες, στράφηκε προς Emilianu και θυμωμένα άρχισαν να τον ρωτήσω:

– Πείτε μας, πονηρά, πώς μπορείτε να καλέσετε!

Ο γενναίος στρατιώτης του Χριστού απάντησε:

– Είμαι Χριστιανός.

Ηγεμόνα, πιο θυμωμένος, είπε:

– Το όνομά σας να μας πείτε, άσχημο άνδρα!

Μάρτυρας απάντησε:

– Οι γονείς μου μου τηλεφώνησε Emilianom, ο Χριστός είναι ο αληθινός Θεός μου επέτρεψε να ονομάζεται χριστιανός.

Ηγεμόνας ρώτησε:

– Πες, ένας κακός άνθρωπος, ο οποίος δίδαξε να βάλει μια τέτοια προσβολή για τους αθάνατους θεούς;

Υπηρέτης του Χριστού απάντησε:

– Ο Θεός και η ψυχή μου με διέταξε να καταστρέψει τα άψυχα είδωλα, που ονομάζεται από τους θεούς, έτσι ώστε ο καθένας μπορούσε να δει ότι – άψυχα, κωφάλαλους, δεν με πειράζει, αλλά είναι η πέτρα και το ξύλο, το οποίο δεν αισθάνεται? Να ξέρετε ότι ο αληθινός Θεός που δημιούργησε τα πάντα, δεν είχα προκαλέσει αδίκημα, αλλά προσβεβλημένος ψεύτικους θεούς σας που δεν έχουν κάνει τίποτα, αλλά έχετε κάνει, και εγώ τους έριξε στο έδαφος, έτσι ώστε να χαθεί για πάντα!

Ηγεμόνας είπε το εξής:

– Μπορείτε έσπασε ένας από τους θεούς ή κάποιος άλλος ήταν μαζί σου;

Υπεύθυνος ιερή:

– Ένα, είμαι χρησιμοποιώντας τον Χριστό μου σκούπισε τη σκόνη από τα είδωλά σας, και να ποδοπατούνται θύμα και λάμπες τους? και κανείς δεν θα μπορούσε να πάρει εκδίκηση για μένα για το αδίκημα, ακόμη και ο ίδιος δεν μπορούσε να ξεφύγει από τα χέρια μου, όπως είναι ανίσχυροι, αναίσθητος. Είναι έτσι, και μπορείτε να τους κάνουν, και όλοι όσοι εμπιστεύονται σε αυτά.

Ηγεμών με μανία διέταξε να γδύνομαι ο υπηρέτης του Χριστού, για να τον νικήσει. Όταν απομακρύνονται από τα ενδύματα του μάρτυρα, Ηγεμόνα του είπε:

– Πείτε μας, καταραμένο, που σας δίδαξε να σπάσει τους θεούς;

Υπεύθυνος ιερή:

– Σας έχω πει πριν, και εξακολουθούν να λένε, ότι δεν είναι άλλος από τον μόνο Θεό και την ψυχή μου με διέταξε να το κάνει.

Στη συνέχεια ηγεμόνας διέταξε τους υπηρέτες του:

– Το γυμνό και να χτυπήσει σκληρότερα, έτσι ώστε ήξερε ότι η οργή του δεν θα τον βοηθήσει και να τον ελευθερώσει από ένα από τα χέρια μου!

Και άρχισαν να τον χτυπούν με αυστηρότητα.

Όταν τόσο πολύ έχει ήδη ηττηθεί μαρτύρησε, ότι η γη είναι βάφονται με το αίμα του, ηγεμόνα ζήτησε από τον άγιο:

– Πες μου, καταραμένο, που σας δίδαξε να το κάνετε αυτό κακία;

Μάρτυρας έχει αναρτηθεί μεταξύ τους ξυλοδαρμούς:

– Σου είπα ότι ήμουν διέταξε να το κάνει, ο Θεός και η ψυχή μου, και ακόμα δεν με πιστεύετε? και δεν κάνω κακό, και την καλοσύνη, γιατί ντροπιάσει τον διάβολο, και δόξασαν τον Θεό.

Ηγεμόνας είπε στους δούλους του:

– Στρέψτε πάνω και χτύπησε στο στομάχι και το στήθος: είναι περήφανος, ανυπάκουος πρόσωπο νόμους του βασιλιά!

Για μεγάλο χρονικό διάστημα ξυλοκοπήθηκε αλύπητα μάρτυρα? ηγεμόνας τότε διέταξε να σταματήσει χτυπάει το άγιο και τον ρώτησε:

– Είσαι ένας δούλος ή ελεύθερος;

– Είμαι ένας σκλάβος με το δήμαρχο, – απάντησε ο Άγιος.

Τότε ηγεμόνα ήταν θυμωμένος με τον δήμαρχο, ιδιοκτήτη Αιμιλιανού, για το τι μας επιφυλάσσει σε μια τέτοια σκλάβος, ο εχθρός των θεών και την εντολή του επαναστατική βασιλιά, τον καταδίκασε να καταβάλει πρόστιμο στο βασιλικό θησαυροφυλάκιο σε ασήμι λίτρων και μάρτυρας καταδικάστηκε να καεί. Αμέσως δούλος και πολλοί άνθρωποι άρπαξε το άγιο και οδήγησε έξω από την πόλη? Στη συνέχεια, στις όχθες του ποταμού Δούναβη, τη διάδοση τεράστια φωτιά, τον έριξε ένα μάρτυρα.Φλόγες της φωτιάς που περιβάλλεται τον άγιο, αλλά δεν τον αφορούν? Στη συνέχεια χυθεί πάνω στην μακρινή απόσταση, και έκαψαν όλους τους άπιστους, στους οποίους μόνο έφτασε, και άλλα πολλά καμένης, και άλλοι μετά βίας διέφυγε. Εκείνοι που ήταν μεταξύ των ανθρώπων των μυστικών Χριστιανοί δεν έχουν λάβει καμία ζημιά από τη φωτιά, αλλά τις φλόγες και ήρθε σε αυτούς. Ιερά ήταν στην πυρκαγιά, που αντιμετωπίζει ανατολικά, προστατεύοντας το σταυρό και την ευλογία του Θεού.Και προσευχόμαστε όσο ήθελε, είπε:

– Κύριο Ιησού Χριστό, λαμβάνει το πνεύμα μου [3] !

Με αυτό κάθισε και αναπαύθηκε εν Κυρίω, όταν η φωτιά έχει σβήσει. Το σώμα του δεν ήταν καθόλου ζημιές από πυρκαγιά, ακόμα και μια τρίχα υπέγραψε. Και αυτοί οι άνθρωποι που ήταν μυστικό Χριστιανοί, πήγε με τη σύζυγό ηγεμόνα του, επίσης κρυφά φανερά χριστιανικής πίστης, της είπε τα πάντα για την ιερή και την έπεισε να παρακαλέσω τον σύζυγό της να θάψει το σώμα του μάρτυρα, ως εκ θαύματος ανέγγιχτη από τη φωτιά. Έπεισε το σύζυγό της, και επέτρεψε ελεύθερα να πάρει το σώμα του αγίου? και πήρε πιστοί, πέπλο πληγή του με αρώματα και το έθαψαν με την τιμή σε ένα μέρος που λέγεται Giozidina απέχουν τρεις επιδιώξεις της πόλης [4] . Να υποφέρει για Μάρτυρος Αιμιλιανού δέκατο όγδοο του Χριστού του Ιουλίου, Παρασκευή, από Capitolina ηγεμόνα, κατά τη βασιλεία των Ρωμαίων και των Ελλήνων της Ιουλιανός ο Παραβάτης, και πάνω από εμάς – ο Κύριος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, με τον ως τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα που αποδίδουμε τιμή και δόξα, τώρα και στο απέραντο ποτέ. Αμήν.

σημειώσεις

[1] Ιουλιανός ο Παραβάτης βασίλεψε από το 361 έως το 363

[2] λίτρων – ένα μέτρο του βάρους ίση με 72 καρούλι? σε ασήμι ήταν αξίας περίπου 40 π., σε χρυσό μέχρι 500 σ.

[3] Ο θάνατος του Αγίου Μάρτυρος Αιμιλιανού ακολουθείται σε 363

[4] Στη συνέχεια, στην Κωνσταντινούπολη χτίστηκε μια εκκλησία προς τιμήν του αγίου Μάρτυρος Αιμιλιανού, τα οποία μεταφέρθηκαν τα λείψανα του μάρτυρα. Χωριό στην Κωνσταντινούπολη, όπου χτίστηκε ο ναός, που ονομάζεται Ravda (από την ελληνική λέξη ράβδο – .. Ότι ο Μωυσής έφερε υπό τον Μέγα στην Κωνσταντινούπολη και τοποθετήθηκε στην εκκλησία της Παναγίας αυτοκράτορα Κωνσταντίνου, κοντά στον δρόμο ήταν Αιμιλιανού ναού).

 

ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ
ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ
ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ

 

Ιερό Προσκύνημα Αγίας Μαρίνας Αλυκού

 

 

Η ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΣ

ΜΑΡΙΝΑΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ

 

 

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΝΗΓΥΡΕΩΣ

 

ΤΕΤΑΡΤΗ  16 ΙΟΥΛΙΟΥ

19.00 ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

21.00 ΛΙΤΑΝΕΥΣΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΙΚΟΝΟΣ

 

ΠΕΜΠΤΗ 17 ΙΟΥΛΙΟΥ

7.00 π.μ.   ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΤΓΙΑ

ΙΕΡΟΥΡΓΟΥΝΤΟΣ

ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΟΑΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

κ.κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ  

 

19.00 ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΜΑΡΙΝΑΝ

 

20.30 - 01.00 ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ

 

 Το χρονικό της ανέγερσης του Ιερού Προσκυνήματος της

 Αγίας Μαρίνας Αλυκού Κορωπίου είναι αξιοπερίεργο και θαυμαστό.

Ο τρόπος με τον οποίο άρχισε η προσπάθεια της οικοδομής του Ιερού Ναού θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως " θαύμα" . Και πράγματι διαβάζοντας κάποιος τις παρακάτω σειρές θα καταλάβει τι εννοούμε λέγοντας "θαύμα" . Πρόκειται για μία ολοφάνερη θεία οικονομία των πραγμάτων. Άλλωστε το "θαύμα"  δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η παρέμβαση του Θεού στην ιστορία των ανθρώπων. Την θεϊκή αυτή παρέμβαση καταδεικνύει το χρονικό και τα γεγονότα της ανέγερσης του Ιερού Ναού της Αγιας Μαρίνας. Παραθέτουμε, λοιπόν την ιστορία , που έχει ως εξής:

            Ήταν Σεπτέμβριος του 1924, εποχή κυνηγιού. Ο Γεώργιος Παπαμιχάλης βρισκόταν στην περιοχή του Aλυκού Κορωπίου, που είχε μεγάλο κτήμα. Αυτό το κτήμα άρχιζε από την θάλασσα και έφθανε μέχρι τα μισά του βουνού, ήταν δε προικώο της συζύγου του, το γένος Ντούνη.

              Στην κάτω πλευρά τού κτήματός του, προς το μέρος της θάλασσας, υπήρχε ένα μικρό πέτρινο σπιτάκι όπου έμεναν το διάστημα που καλλιεργούσε τα κτήματα όλης της περιοχής. Μια μέρα μετά το κυνήγι έψηνε στο τζάκι, που υπήρχε στο πέτρινο σπιτάκι, τα πουλιά που είχε πιάσει περιμένοντας τον γιο του, που θα ερχόταν με το κάρο από το Κορωπί να πάρει άμμο από την θάλασσα γιατί έχτιζε ένα καινούργιο σπίτι.’Εξω από την πόρτα κοιμόταν αμέριμνο ένα άγριο κυνηγόσκυλο που το είχε πάντα μαζί του.                   

               Όπως ήταν σκυμμένος πάνω στο τζάκι κατάλαβε ότι κάποιος είχε σταθεί στην πόρτα γιατί σκοτείνιασε το φως του σπιτιού.Γύρισε το κεφάλι του να δει ποιός ήταν και βρέθηκε μπροστά στη θέα μιας παράξενης επισκέπτριας. Ήταν μία νεαρή κοπέλα ντυμένη με ξεσκισμένα και κουρελιασμένα μαύρα  ρούχα, και σε όλο της το κορμί υπήρχαν πληγές από καψίματα. Το άγριο κυνηγόσκυλο δεν κουνήθηκε καθόλου από τη θέση του, ούτε γάβγισε, ούτε επιτέθη-κε, σαν να μην έβλεπε τίποτα.                                   

             Απορημένος ο Γεώργιος Παπαμιχάλης, επειδή αυτή την εποχή δεν κυκλοφορούσε κανείς στην περιοχή εκτός από μερικούς αγρότες, την κάλεσε να περάσει  μέσα λέγοντάς της: "Μην φοβάσαι, πέρασε. Είμαι παντρεμένος, έχω παιδιά, μην ανησυχείς" .Η κοπέλα μπήκε μέσα και ο κυρ-Γιώργης της έβαλε ένα σακκάκι  σε ένα πέτρινο πεζούλι για να καθίσει.  "Πώς βρέθηκες μόνη σε αυτή την ερημιά, από πού ήρθες και γιατί είσαι σε αυτά τα χάλια, ποιός σε έκανε έτσι;", ρώτησε ο καλοκάγαθος χωριάτης και η κοπέλα του απάντησε: "Ο ηγεμών με έκανε έτσι. Κι εγώ είχα σπίτι εδώ, αλλά μου το χάλασαν". Ο κυρ-Γιώργης δεν κατάλαβε ποιός ήταν αυτός ο "Ηγεμών" και με ποιό δικαίωμα μπορούσε να την βασανίσει έτσι, δεν μίλησε όμως, γιατί την θεώρησε άρρωστη. Έκοψε μία φέτα ψωμί, έβαλε πάνω ένα ψημένο πουλάκι και της το πρόσφερε, εκείνη το πήρε απλώνοντας  τό χέρι της. 
                Εκείνη ακριβώς τη στιγμή,ακούστηκε ο θόρυβος από τις ρόδες του κάρου. Είχε έρθει ο γιός του, να φορτώσουν την άμμο."Κάθισε να φας το ψωμί σου με την ησυχία σου",είπε στην κοπέλα ο κυρ-Γιωργης, "θα πάω να ξεζέψω το άλογο από το κάρο, γιατί είναι μικρό το παιδί μου και δεν μπορεί μόνο του και θα γυρίσω γρήγορα". Πράγματι βγήκε έξω, ξέζεψε το άλογο και είπε στο παιδί του να το ταϊσει με σανό, γιατί ο ίδιος έπρεπε να μπει στο σπίτι, επειδή είχε έρθει μία κοπέλα "τρελή",όπως την είπε, και ανησυχούσε μην του κλέψει κάτι. Γυρίζοντας στο  σπίτι δεν βλέπει την κοπέλα, το ψωμί με το πουλάκι άθικτο πάνω στο πεζούλι και το σκυλί να εξακολουθεί να κοιμάται σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Βγήκε έξω και ρωτάει το παιδί του αν είδε την κοπέλα να φεύγει . "Όχι βέβαια", του λέει εκείνο , "και για ποιά κοπέλα μου λες συνέχεια εδώ στην ερημιά;". Τότε ο κυρ-Γιώργης άρχισε να ψάχνει παντού, στην παραλία, στα βράχια, μη τυχόν η κοπέλα είχε πέσει στην θάλασσα. ’Εφθασε μέχρι τους αγρότες, αλλά δεν βρήκε την κοπέλα.

            Πέρασε αρκετός καιρός απο τότε χωρίς να ακουστεί κάτι για καμιά κοπέλα που είχε χαθεί και την αναζητούσαν.Ο κυρ-Γιώργης όμως δεν μπορούσε να ξεχάσει την αγνή μορφή εκείνης της ταλαιπωρημένης κοπέλας.Η εικόνα της είχε χαραχτεί στη μνήμη του. 

              Το κτήμα αυτό του κυρ-Γιώργη συνόρευε με ένα άλλο μεγάλο κτήμα, που δυτικά έφθανε μέχρι το ποτάμι Ξερέας, οι εκβολές του οποίου έφταναν μέχρι την περιοχή του Αλυκού. Επειδή το χειμώνα το ποτάμι ξεχείλιζε και χαλούσε τα σπαρτά, οι ιδιοκτήτες του άλλου κτήμα-τος, πήγαιναν στο κτήμα του κυρ-Γιώργη, που είχε σε ένα σημείο ένα λοφάκι από πέτρες, και μάζευαν μερικές και έχτιζαν ξερόλιθους, εμποδίζοντας έτσι το νερό του ποταμιού να πλημμυρί-σει και να καταστρέψει τα σπαρτά τους. Σε αυτό το σημείο ο κυρ-Γιώργης όταν καλλιεργούσε το κτήμα του, είχε βρεί μια μεγάλη μαρμάρινη κολώνα στην οποία ήταν γραμμένο το εξής: "ΓΕΙΣΙΑΣ ΟΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΑΝΕΘΗΚΕ".Του έκανε εντύπωση η κολώνα και για πολύ καιρό την είχε σκεπασμένη και φυλαγμένη σε ένα σημείο του σπιτιού του. 

            Ερχόμαστε τώρα σε ένα άλλο πρόσωπο, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Λεγόταν Κολιό-Αγάπης και ήταν ένας ηλικιωμένος ενάρετος και αγνός άνθρωπος, που διέμενε στο Μαρκόπουλο Μεσογείων. Ο γέροντας αυτός ισχυριζόταν πως συνομι-λούσε με την Υπεραγία Θεοτόκο και την Αγία Μαρίνα, ακουγε μόνο τις φωνές τους, χωρίς να τις βλέπει.        

            Μια ημέρα ξεκίνησε πεζός για την περιοχή Αλυκού, για να εκτελέσει μια ενουράνια εντολή που είχε λάβει, όπως ισχυριζόταν. Περπάτησε για πολλή ώρα σε τραχείς δρό-μους ολομόναχος με συντροφιά μόνο το γεροντικό του μπαστούνι. Έφτασε με κόπο στον Αλυκό και εκεί συνάντησε  τρεις αδελφούς την ώρα που έπαιρναν πέτρες από το κτήμα του κυρ-Γιώργη και έφραζαν την άκρη του ποταμιού.

               Τους χαιρέτησε και τους ανήγγειλε πως ήταν απεσταλμένος από την Αγία Μαρίνα. Τους είπε : "επιστρέψτε τις πέτρες στο χωράφι που ανήκουν, γιατί εκεί υπήρχε παλιότε-ρα Ιερός Ναός της Αγίας Μαρίνας και επιθυμία της Αγίας Μαρίνας ειναι να ξαναχτιστεί νέος Ιερός Ναός της μέ εκείνες τις πέτρες πού πήρατε, γιατί είναι τα απομεινάρια του παλαιού Ναού της, που θα χρησίμευσουν ως πρώτα υλικά για την ανέργεση της νέας Εκκλησίας της".Τα τρία αδέλφια τον θεώρησαν τρελό, τον περιγέλασαν και στο άκουσμα της απειλής ότι θα πάθουν κακό, αν δεν επιστρέψουν τις πέτρες, τον άρπαξαν και τον έδιωξαν βιαίως.

             Για την ιστορία αναφέρουμε πως ο πρώτος αδελφός μετά από λίγο κρεμάστηκε σε μια ελιά και αυτοκτόνησε, ο δεύτερος έπεσε σε βαθύ πηγάδι και πνίγηκε και ο τρίτος είχε περιέλθει σε μια κατάσταση μελαγχολίας, ώσπου κάποια στιγμή φωτίστηκε και πήγε και μάζεψε όλες τις πέτρες και τίς επέστρεψε ολες πίσω στο κτήμα του κυρ-Γιώργη. Αργότερα μάλιστα, που χτίστηκε ο Ναός δώρισε ένα χωράφι στο Ιερό Προσκύνημα κι έζησε υγιής μέχρι τα βαθιά του γεράματα. 

               Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, εμφανίστηκε πάλι ο  γέροντας Κόλιο-Αγάπης από το Μαρκόπουλο Μεσογείων και διασχίζοντας τον κεντρικό δρόμο του Κορωπίου προει-δοποιούσε τους κατοίκους: "ασφαλίστε τα σιτάρια σας, γιατί σε δέκα μέρες θά γίνει τριήμε-ρος κατακλυσμός, θα ερθει καταστροφική βροχή, που θα παρασύρει τα πάντα". Οι κάτοικοι του Κορωπιού τον κορόιδεψαν και άρχιζαν να τον πειράζουν, φυσικά δεν πίστεψαν τίποτα, γιατί ήταν καλοκαίρι.

              Μετά απο δέκα μέρες πράγματι ηλθε ο κατακλυσμός, καταστροφική βροχή που διήρκησε τρία μερόνυχτα και κατέστρεψε τα πάντα. Όταν σταμάτησε η βροχή, περπατώντας στα νερά, εμφανίστηκε ο Κολιό-Αγάπης λέγοντας "Είδατε που είστε άπιστοι και δεν με ακούσατε;".Εκείνη την στιγμή περνούσε από το σπίτι του κυρ-Γιώργη. Του έριξε μια μεγάλη σανίδα και τον βοήθησε να περάσει προς το μέρος του, και τον ρώτησε ο κυρ-Γιώργης: "Εσύ είσαι λοιπόν ο Κολιό-Αγάπης, που ισχυρίζεσαι πως ακούς την Παναγία και την Αγία Μαρίνα; Άκουσε τι μου συνέβη. Εκεί που είδες τους τρεις αδελφούς να παίρνουν τις πέτρες και τους παρήγγειλες να τις επιστρέψουν στο χωράφι που ανήκουν, αυτό το χωράφι είναι δικό μου" ,  και του αφηγήθηκε όλη την ιστορία όπως του είχε συμβεί με την κοπέλα, τό Σεπτέμβριο τού 1924. Ο Κολιό-Αγάπης εντυπωσιάστηκε και του είπε ότι, αν του εμφανιστεί η Αγία Μαρίνα εκ νέου, θα την ρωτήσει γι' αυτήν την ιστορία.

              Την επόμενη μέρα,πριν φέξει ακόμη, ο Κολιό Αγάπης φτάνει στο σπίτι του κυρ-Γιώργη και χτυπώντας την πόρτα με μανία φώναζε να του ανοίξει. Ο κυρ-Γιώργης γεμάτος αγωνία του ανοίγει και τον βάζει στο σπίτι ρωτώντας τον τι έχει να του πει τόσο σημαντικό. Ο Κολιό Αγάπης του είπε: "πράγματι η κοπέλα που σου είχε παρουσιασθεί στο πέτρινο σπιτάκι σου, τόν Σεπτέμβρη του 1924, ήταν η ίδια η Αγία Μαρίνα  και  ενώ εσύ νόμιζες ότι η κοπέλα είχε φύγει από το σπιτάκι, απλά ούτε εσύ οὐτε το παιδί σου δεν την βλέπατε γιατί  εσύ κυρ- Γιώργη είχες ξεστομίσει κάτι κακό για αυτήν". Ο κυρ-Γιώργης τού είπε: "εγώ ουδέποτε μιλάω άσχημα ούτε και βλαστημάω". Ο Κολιό-Αγάπης όμως επέμενε ότι ο κυρ-Γιώργης είχε ξεστομίσει κάτι βλάσφημο. Ο κυρ-Γιώργης άρχισε νά μονολογεί λέξη προς λέξη τι είχε πει τότε και όταν έφτασε στην φράση "είναι μια τρελή κοπέλα", όπως είχε περιγράψει στο γιο του, σταμάτησε.

         "Την είπα τρελή", ομολόγησε. "Το γνωρίζω", τοῦ απάντησε ο Κολιό-Αγάπης, "αλλά δεν πειράζει. Η Αγία Μαρίνα μου εμφανίστηκε και μου είπε να σου μεταφέρω ότι εσύ θα πρωτοστατήσεις για  να ξαναχτιστεί ο νέος Ιερός Ναός της.Το ένα κλίτος, προς τη θάλασ-σα (το νότιο δηλαδή) θα αφιερωθεί στον Άγιο Νικόλαο, και το άλλο (το βόρειο) θα αφιερω-θεί στην Τιμία Ζώνη της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Παναγιάς μας. Η περιοχή θα ξαναγίνει πολιτεία και θα φτιαχτεί παραθαλάσσιος μεγάλος κεντρικός δρόμος από όπου θα έρχονται χιλιάδες προσκυνητές". Όπως πράγματι συμβαίνει σήμερα.

            Από εκείνη την στιγμή, ο κυρ- Γιώργης έθεσε σκοπό της ζωής του να ανεγείρει την Εκκλησία της Αγίας Μαρίνας. Εκείνη την εποχή ήταν πολύ δύσκολο ως ιδιώτης να βγάλει άδεια ανεγέρσεως Ιερού Ναού. Ρώτησε λοιπόν έναν ανηψιό του αρχαιολόγο, ονόματι Νικόλαο Κοτζιά, ο οποίος και τον συμβούλεψε να έρθει σε επαφή και να συνεργαστεί με κάποιο Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, για να καταφέρει να βγάλει άδεια.

            Εν τω μεταξύ μεσολάβησε ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος και σταμάτησαν τα πάντα. Ο κυρ- Γιώργης όμως δεν μπορούσε να ησυχάσει. Έπρεπε να εκπληρώσει την ιερή του επιθυμία. Μετά το πέρας του πολέμου ξεκινάει από την αρχή να δρομολογεί την κατάσταση.

           Έρχεται σε επαφή με τον  Επαγγελματικό Σύλλογο Κορωπίου, στον οποίο παραχωρεί δωρητήριο συμβόλαιο οικοπέδου, που αναφέρεται στην ανέγερση του Ιερού Ναού Αγίας Μαρίνας. Ο Σύλλογος καταφέρνει και εκδίδει άδεια ανεγέρσεως Ιερού Ναού και ξεκινάει το κτίσιμο της Εκκλησίας με την ενεργή προσφορά όλων των κατοίκων.Ο καθένας προσέφερε ό,τι μπορούσε, άλλος χρήματα, άλλος υλικά, άλλος προσωπική εργασία κ.τ.λ. Η επιθυμία της Αγίας  Μαρίνας είχε πραγματοποιηθεί.

     Η Εκκλησία εγκαινιάστηκε το 1947 από τον μακαριστό Μητροπολίτη Αττικής και Μεγαρίδος Ιάκωβο (Βαβανάτσο). Αργότερα γύρω στο 1954-55, έγινε η παραλιακή Λεωφόρος Αθηνών - Σουνίου, η οποία περνάει ακριβώς μπροστά από την Εκκλησία και είναι μέχρι σήμερα ο κεντρικός δρόμος προσέλευσης χιλιάδων προσκυνητών, μέ τήν πάροδο δέ τού χρόνου η περιοχή αναβαθμίστηκε και αρχίσε να κατοικείται ολοένα και από περισσότερους κατοίκους, καί ἐτσι επαληθευτηκαν τα προφητικά  λόγια του Κολιό-Αγάπη από τό Μαρκόπουλο Μεσογείων.

            Το 1964, έγινε νέο δωρητήριο από το ζεύγος Γεωργίου και Σταματίνας Παπαμιχάλη προς την Ιερά Μητρόπολη Αττικής καί Μεγαρίδος, επειδή το πρώτο δωρητήριο δεν ήταν νομότυπο, επιδή έπρεπε να υπάρχει απόφαση δικαστηρίου που να δίνει την άδεια, πράγμα το οποίο έγινε.Το δωρητήριο ανανεώθηκε εκ νέου, από τα τέσσερα παιδιά του ζεύγους Παπαμιχάλη, το οποίο πλέον δεν υπήρχε στη ζωή, όταν χρειάστηκε να ανεγερθεί ο μεγάλος και περικαλλής Ναός.

            Το 1974, με την αλλάγη των ορίων των Μητροπόλεων, το Ιερό Προσκύνημα της Αγίας Μαρίνας περιήλθε στην διοικητική και πνευματική δικαιοδοσία της νεοσυσταθείσης Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικής. Με την προσωπική μέριμνα και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του πρώτου Ποιμενάρχη της Ιεράς Μητροπόλεως, Σεβασμιωτάτου  Μητροπολίτου κ Αγαθονίκου (Φιλιππότη), το Ιερό Προσκύνημα ανεγέρθηκε καί στις 23 Ιουνίου του 1985 εγκαινιάσθηκε ο νέος μεγάλος Ιερός Ναός από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Αγαθόνικο, όπως επίσης και ένα εξωτερικό υπόγειο παρεκκλήσιο αφιερωμένο στους Αγίους Κυπριανό και Ιουστίνη.