ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΑΛΥΚΟΥ

 

ΕΑΝ   ΘΕΛΕΤΕ

ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ

ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ

ΣΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΥΠΕΡΑΓΝΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΜΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 

 Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ

 

 

Λόγος στὴ ἑορτὴ τῆς Ὑπεραγίας Δέσποινάς μας Θεοτόκου

 ὅταν ὁδηγήθηκε ἀπὸ τοὺς γονεῖς της στὸν Ναὸ 

 Θεοφυλάκτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀχρίδος

 

 

Ἐγκώμιον στην Ὑπεραγία Θεοτόκο 

 Ἁγίου Πρόκλου Πατριάρχου Κων/πόλεως

 

 

Λόγος στά Εἰσόδια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

Ἁγίου Πρόκλου Πατριάρχου Κων/πόλεως

Τα Εισόδια της  Υπεραγίας Θεοτόκου

Εισόδια τής Θεοτόκου 

Ιερός Ναός  Ζωοδόχου Πηγής, Λαρίσης 

(www.panagialarisis.gr)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολις, Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2016

ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΝΑΟΝ

1. Τήν 21η τοῦ μηνός Νοεμβρίου, ἀδελφοί χριστιανοί, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν Εἴσοδο στόν Ναό τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Μετά τήν Γέννηση τῆς Παναγίας μας πού ἑορτάσαμε στίς 8 Σεπτεμβρίου, ἔχουμε τώρα στήν δεύτερη θεομητορική ἑορτή, τά Εἰσόδιά Της στόν Ναό. Εἶναι μεγάλη ἡ ἑορτή αὐτή. Δέν λέγεται μέν γι᾽ αὐτήν στήν Καινή Διαθήκη, ἀλλά ἡ Ἁγία Γραφή συμπληρώνεται ἀπό τήν Ἱερή μας Παράδοση. Ἤ, γιά νά τό πῶ καλύτερα, ἡ πρώτη καί μεγάλη πηγή τῆς πίστης μας εἶναι ἡ Ἱερή Παράδοση. Ἡ Ἁγία Γραφή, ἡ Καινή Διαθήκη, εἶναι τό γραπτό μέρος τῆς Ἱερῆς Παράδοσης. Ἡ ἑορτή, λοιπόν τῶν Εἰσοδίων τῆς Παναγίας μας στόν Ναό ἀναφέρεται ἀπό τήν Ἱερή μας Παράδοση καί ἔχουμε λόγους καί ὁμιλίες καί ὕμνους τῶν ἁγίων Πατέρων μας, πού ἀναφέρονται στήν γιορτή αὐτή.

2. Στό σημερινό μου κήρυγμα, ἀδελφοί, θά σᾶς πῶ ὀλίγα ἀπό μία ὁμιλία τοῦ σοφωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Βουλγαρίας Θεοφυλάκτου, ὁμιλία ἀναφερομένη στήν ἑορτή τῶν Εἰσοδίων στόν Ναό τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Εἶναι πολύ καλός ἑρμηνευτής τῆς Ἁγίας Γραφῆς ὁ Θεοφύλακτος, γιατί ἔχει μελετήσει τόν μέγαν, τόν καλύτερο ἑρμηνευτή τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, καί τόν μεταδίδει μέ ἁπλότητα στά Ἑρμηνευτικά του συγγράμματα.

Στήν ἀρχή τῆς ὁμιλίας του ὁ Θεοφύλακτος λέγει ὅτι δέν εἶναι καθόλου εὔκολο νά ὁμιλήσει γιά τήν Θεοτόκο. Καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός παρουσιάζει κάπου τήν Ἴδια τήν Παναγία νά λέγει στόν καθένα μας: «Μή ἐρεύνα τά βάθη τῆς θεοτοκολογίας μου»! Ἀφοῦ ἡ ἁγιωσύνη τῆς Παναγίας εἶναι ἀνώτερη ἀπό ὅλη τήν κτίση, δέν θά βρεθεῖ κανένα κτίσμα, οὔτε καί ἄγγελοι, γιά νά ὑμνήσουν ἐπάξια τήν Παναγία: «Ἧς γάρ ἡ ἁγιωσύνη τήν κτίσιν πᾶσαν ἐκβέβηκεν, οὐκ ἄν λόγος κτίσματος ταύτην ἀξίως ὑμνῆσαι δύναιτο»! Ἀλλά στήν συνέχεια ὁ σοφός πατήρ λέγει ὅτι δέν μποροῦμε νά ἀντιπαρέλθουμε «ἀλόγως», χωρίς ὁμιλία, δηλαδή, «τήν τοῦ Λόγου Μητέρα» καί τήν «κατά λόγον ζωῆς» πρόξενο σέ μᾶς! Γι᾽ αὐτό λοιπόν καί στήν συνέχεια ξεχύνεται σέ ὕμνο πρός τήν Θεοτόκο ὁ ἑρμηνευτής Θεοφύλακτος. Εἶπα ὅτι ὀλίγα μόνο ἀπό τήν ὁμιλία του θά σᾶς ἀναφέρω, ἀδελφοί χριστιανοί, καί παρακαλῶ πολύ νά τά προσέξετε.

(α) Κατά πρῶτον ὁ ὁμιλητής ἀρχίζει ἀπό τήν πτώση. Γιατί γιά νά δοῦμε πόσο ψηλά μᾶς ἀνέβασε ὁ Θεός, πρέπει νά δοῦμε πόσο χαμηλά μᾶς κατέβασε ἡ ἁμαρτία, ἡ πτώση μας. Καί τήν πτώση μας ὁ Θεοφύλακτος τήν παριστάνει σάν ἕνα λίθο, πού ἀποκόπηκε ἀπό ἕνα βράχο καί στό κατρακύλισμά του ὅλο καί ἔσπαγε σέ μικρότερα κομμάτια! Ὡραία εἰκόνα αὐτή γιά τήν πτώση τοῦ ἀνθρώπινου γένους. Ἀποκοπήκαμε πραγματικά ἀπό τόν Θεό καί γι᾽ αὐτό κομματιαστήκαμε καί πέσαμε σέ γκρεμούς καί ρέματα. Καί γιά τήν πτώση μας πάλι ἀναφέρει μιά ἄλλη εἰκόνα ὁ Θεοφύλακτος. Τήν εἰκόνα ὅμως αὐτή τήν δανείζεται ἀπό τόν προφήτη Ἠσαΐα. Σ᾽ αὐτήν ὁ προφήτης παριστάνει τήν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων σάν ἕνα ἀνθρώπινο σῶμα, τό ὁποῖο ἀπό τό κεφάλι μέχρι τά πόδια εἶναι καταπληγιασμένο (βλ. Ἠσ. 1,6) καί δέν ξέρει κανείς πῶς νά τό θεραπεύσει. Ὁ Θεός ὅμως ξέρει!

(β) Ὁ ποιητής Θεός, ἀγαπητοί μου, ὁ Θεός πού εἶναι ἀγάπη, καί μετά τήν πτώση δέν ἐγκατέλειψε τό ποιηθέν πλάσμα Του καί προνόησε γιά τήν ἀνόρθωσή του. Τό πῶς προνόησε τό γράφει ἡ Παλαιά Διαθήκη. Μέ ποικίλλους τρόπους ὁ Θεός φρόντισε γιά μᾶς. Ὅπως λέγει ὁ Θεοφύλακτος, «οὔκουν ἀπρονοήτους ἡμᾶς ὁ Κτίστης κατέλιπεν· ἀλλά καί ὁμιλίαις καί ἐπιφανείαις συνετίζων καί συμβιβάζων καί ἐνυπνίοις σοφίζων καί παντοίως εὐεργετῶν καί νόμον διδούς εἰς βοήθειαν»! Ἀλλά, χριστιανοί μου, μέ τήν ἁμαρτία χάλασε ἡ φύση μας. Μπῆκε ὁ θάνατος σ᾽ αὐτήν. Καί λοιπόν, ὅπως λέει ὁ Θεοφύλακτος, «φύσεως ἦν ἀνάγκη τούς τικτομένους καί φθείρεσθαι». Γι᾽ αὐτό καί εἴχαμε ἀνάγκη ἀπό ἕνα ἄλλο τρόπο θεραπείας, τρόπο πού νά ἐπαναφέρει τήν φύση μας στήν πρώτη της ροπή. Ἕνα τρόπο πού νά ἁγιάσει καί τήν γέννησή μας καί νά σταματήσει τό ἰσχυρό ρεῦμα τοῦ θανάτου. Ὅπως τό λέγει ὁ ἑρμηνευτής Θεοφύλακτος, «ἔδει ἁγιασθῆναι καί τήν γέννησιν καί στῆναι τόν τοῦ θανάτου χειμάρρουν διά τῆς κοιλάδος τῆς τῶν ἁμαρτωλῶν γεννήσεως ρέοντα, τῷ μεγάλῳ τῆς ἁγιωσύνης ἀνακοπέντα ἐρύματι». Ὁ τρόπος αὐτός ἦταν ἡ σάρκωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ἡ γέννησή Του ἀπό γυναίκα. Ἀλλά ἔπρεπε νά γεννηθεῖ πρῶτα αὐτή ἡ γυναίκα, γιά νά ὑπηρετήσει στόν τόκο αὐτό. Καί γεννήθηκε ἀπό τούς γονεῖς Ἰωακείμ καί Ἄννα, ἀπό τήν βασιλική φυλή τοῦ Ἰούδα καταγωμένους. Ἡ γέννησή Της ἦταν θαυμαστή, γιατί ἡ Ἄννα ἦταν στείρα. Συμβαίνει στόν Θεό, λέγει ὁ Θεοφύλακτος στήν ὁμιλία του αὐτή, «στούς δυνατώτερους νά δίνει τά βαρύτερα, ὥστε καί αὐτοί νά ἀμείβωνται λαμπρότερα καί νά γίνονται παράκληση καί δίδαγμα γιά τούς μετά ἀπό αὐτούς»! Ἔτσι, λοιπόν, ὁ Ἰωακείμ καί ἡ Ἄννα γιά νά ἀποκτήσουν τέκνο κατέφυγαν σέ προσευχή πρός τόν Θεό, «τόν ποιητήν τῆς κτίσεως, τόν ἀπ᾽ ἀρχῆς δόντα τόν πληθυσμόν καί τήν αὔξησιν», καί ἀπό τήν προσ­ευχή τους αὐτή ζωοποιήθηκε ἡ νενεκρωμένη μήτρα τῆς Ἄννας καί ἐγεννήθη θυγάτριον, ἡ Παναγία!

(γ) Κατά πρῶτον θέλω νά σᾶς πῶ, χριστιανοί μου, ὅτι, ὅπως τό εἴπαμε παραπάνω, ἡ Παναγία γεννήθηκε κατά φυσικό τρόπο, ἀπό πατέρα καί μητέρα. Καί παρέμεινε ἐννέα μῆνες στήν κοιλία τῆς μητέρας της Ἄννας, ὅπως συμβαίνει κανονικά μέ ὅλους τούς ἀνθρώπους. Ὅπως λέγει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως ἅγιος Ταράσιος, ἀντικρούοντας τούς αἱρετικούς, «ἡ γάρ Παρθένος καί θεόπαις Μαρία τέλειον τόν χρόνον τῶν ἐννέα μηνῶν ἐν τῇ τῆς Ἄννης κοιλίᾳ ἐξετέλεσεν, ὡς ἡ φύσις ἡ ἀνθρωπίνη δηλοῖ». Γιατί πρέπει νά φανεῖ ὅτι ἡ Παναγία εἶναι κανονική γυναίκα, ὅτι εἶχε κανονικό ἀνθρώπινο σῶμα, καί ὄχι, ὅπως τό λέγουν οἱ Καθολικοί, ὅτι εἶχε ἕνα αἰθέριο τρόπον τινά σῶμα. Γιατί, ἄν ἡ Παναγία δέν εἶχε πραγματικό ἀνθρώπινο σῶμα, τότε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, πού σαρκώθηκε σ᾽ Αὐτήν, δέν ἔλαβε πραγματική ἀνθρώπινη φύση καί ἄρα δέν τήν ἔσωσε, γιατί «τό ἀπρόσληπτον, ἀθεράπευτον», λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ θεολόγος. Ἡ Παναγία, λοιπόν, εἶναι κανονική ἄνθρωπος. Ἀλλά πρέπει νά ποῦμε ὅτι ἡ γέννησή Της δέν ἦταν ἀπό σαρκική ὄρεξη, ἀλλά κατ᾽ ἐπιταγήν Θεοῦ, γι᾽ αὐτό καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός τό σπέρμα Ἰωακείμ, ἀπό τό ὁποῖο ἔγινε ἡ Παναγία, τό ὀνομάζει «πανάμωμον σπέρμα»! Καί τό μυστήριο τοῦ γάμου σ᾽ αὐτό ἀποβλέπει, χριστιανοί μου. Σκοπεύει τά πτωτικά νά τά κάνει παραδείσια. Πτωτική εἶναι ἡ ὄρεξη τοῦ γάμου, γιατί ἔχει σαρκικότητα. Ἄν δέν ἁμάρταναν οἱ πρωτόπλαστοι, θά πολλαπλασιάζονταν μέν, ἀλλά κατά παρθενικό τρόπο, πού θά ὑπεδείκνυε ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά χωρίς σαρκικότητα. Καί στήν περίπτωσή μας βλέπουμε ὅτι ἡ γέννηση τῆς Παναγίας ἔγινε χωρίς καθόλου σαρκικότητα καί γι᾽ αὐτό τό σπέρμα τοῦ Ἰωακείμ καλεῖται «πανάμωμον» σπέρμα!

3. Οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς Ἰωακείμ καί Ἄννα ἀφιέρωσαν τήν θεόπαιδα Μαριάμ στόν Θεό, ὡς ἀνταπόδομα πρός Αὐτόν γιά τήν θαυμαστή γέννησή Της. Τήν πρόσφεραν σέ ἡλικία τριῶν ἐτῶν στόν Ναό. «Δῶρον δωροῦνται Θεοῦ τό θεόσδοτον αὐτοῖς ἀγαθόν», λέγει ὁ Θεοφύλακτος. Αὐτό ἑορτάζουμε σήμερα, ἀδελφοί χριστιανοί. Τά εἰσόδια τῆς Θεοτόκου! Ἔτσι ἔπρεπε νά γίνει! Ὁ Ναός Θεοτόκος, ὁ καθαρώτατος Ναός, νά πάει στόν Ναό! «Ὁ καθαρώτατος Ναός τοῦ Σωτῆρος... σήμερον εἰσάγεται ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου»! Καί ἐκπληρώνεται ἐδῶ τό ψαλμικόν, ὅτι«ἐπιλανθάνεται ἡ Παῖς τοῦ οἴκου τοῦ πατρικοῦ, τῷ βασιλεῖ δέ προσάγεται τοῦ κάλλους αὐτῆς ἐπιθυμήσαντι» (βλ. Ψαλμ. 44,11.12)! Καί βέβαια ἡ προσαγωγή καί ἀφιέρωση τῆς Παναγίας στόν Ναό δέν ἦταν ἁπλῆ, ἀλλά ἔγινε μέ λαμπρή πομπή καί δόξα, ὅπως λέγει ὁ Θεοφύλακτος. Μαζί μέ τούς γονεῖς ἦταν τό «συγγενικόν» καί τό «γειτονικόν» καί «ὅσον κατά φιλίας δεσμόν». «Συνέχαιρον πατέρες περί τόν πατέρα» Ἰωακείμ, «μητέρες περί τήν μητέρα» Ἄννα «καί κόραι καί νεάνιδες λαμπαδηφόροι». Καί ἀκόμη, ὅπως λέγει ὁ Θεοφύλακτος, «πᾶσα ἐξηχεῖτο Ἰεροσόλυμα τήν καινήν ταύτην πομπήν θεώμενοι»! Μεγαλοπρεπέστατον θέαμα, λοιπόν. Ἀλλά ἐδῶ πολύ σύντομα θέλω νά θίξω δύο θέματα καί τελειώνω τόν ταπεινόν μου λόγον:

(α) Πῶς ὁ ἀρχιερεύς δέχθηκε μίαν νεάνιδα στόν Ναό καί τήν τοποθέτησε μάλιστα στά Ἅγια τῶν Ἁγίων; Αὐτό δέν ἐπιτρεπόταν ἀπό τόν Νόμον, γιατί στόν τόπο αὐτό δέν ἐπιτρεπόταν νά εἰσέλθουν οὔτε οἱ ἱερεῖς παρά μόνο ὁ Ἀρχιερεύς καί αὐτός μιά φορά μόνο τόν χρόνο. Σ᾽ αὐτό ἀπαντᾶμε μαζί μέ τόν Θεοφύλακτο ὅτι ὁ ἀρχιερεύς εἶδε κατά φώτιση Θεοῦ τίς λάμπουσες ἀρετές καί τήν μελλοντική δόξα τῆς τριετοῦς Παιδός, ἐρώτησε δέ καί ποιό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀπό τά θεῖα μέταλλα, τήν «δήλωση» καί τήν «ἀλήθεια», καί, ὅπως λέγει, λοιπόν, ὁ Θεοφύλακτος, «χωρίς φόβο καί χωρίς συστολή ἐτόλμησε νά ὑπερβεῖ τόν νόμον, νά διαβεῖ τόν γνόφον τοῦ γράμματος καί νά φέρει τό ἀφιέρωμα στά Ἅγια τῶν Ἁγίων καί νά τό ἀποθέσει εκεῖ»! «Ὦ καινόν μέν πρᾶγμα, καινόν δέ ἄκουσμα! Θῆλυ Παιδίον τοῖς τοῦ Θεοῦ ἀδύτοις καί ἀθεάτοις ἐνδιαιτώμενον»! 

(β) Τό δεύτερον θέμα, σχετικό μέ τήν ἑορτή, εἶναι τό πῶς ζοῦσε ἡ Παναγία ἐκεῖ. Τί ἔτρωγε; Ἡ Παναγία εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων ζοῦσε ἕνα παραδείσιο βίο, ὅπως ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα πρίν ἀπό τήν πτώση τους. Ὁ ἄγγελός Της, ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ, τῆς ἔφερε μία οὐράνιο τροφή, γιά τήν ὁποία δέν ξέρουμε ποιά ἦταν, σάν τό «Μάννα» ἐκεῖνο πού ἔτρωγαν οἱ Ἰσραηλῖτες στήν ἔρημο. Ἐκεῖ ἡ Παναγία ἄκουε ἀπό τίς κάθε Σάββατο ἀκουόμενες διδασκαλίες τῶν Νομοδιδασκάλων γιά τήν πτώση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καί προσευχόταν γιά τήν ἀνόρθωσή του, γιά τήν σωτηρία του. Τό λέγουμε αὐτό στό Θεοτοκίον «Σέ τήν μεσιτεύσασαν τήν σωτηρίαν τοῦ γένους ἡμῶν...». Ναί! Ὅταν ἡ Παναγία βρισκόταν στόν Ναό, ἀπό τριῶν ἕως δεκαπέντε ἐτῶν, προσευχόταν γιά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Καί τώρα τό ἴδιο κάνει ἡ Παναγία μας. Προσ­εύχεται γιά μᾶς ἡ «ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητος Θεοτόκος». Σῶσε μας, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, διά πρεσβειῶν τῆς παναχράντου Σου Μητρός, ΑΜΗΝ. 

Μέ πολλές εὐχες,

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ’.
Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ, τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν, Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις.

Κοντάκιον

Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς.

Ὁ καθαρώτατος ναὸς τοῦ Σωτῆρος, ἡ πολυτίμητος παστὰς καὶ Παρθένος, τὸ Ἱερὸν θησαύρισμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, σήμερον εἰσάγεται, ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, τὴν χάριν συνεισάγουσα, τὴν ἐν Πνεύματι θείῳ· ἣν ἀνυμνοῦσιν Ἄγγελοι Θεοῦ· Αὕτη ὑπάρχει σκηνὴ ἐπουράνιος.

ΕΑΝ   ΘΕΛΕΤΕ

ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ

ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ

ΜΑΡΤΥΡΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ 

ΚΑΙ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΠΕΤΡΟΥ 

F. COMBEFIS

(σελίδες 189 - 230 )

ΜΑΡΤΥΡΙΟΝ ΑΓΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ 
 J. VITEAU
(σελίδες  69 -85 )

Ο Άγιος Ιερομάρτυρας  Πέτρος Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας

 Видение сщмч. Петру. 
Фреска. 1547 г.
Афон (Дионисиат). 
Тзортзи (Зорзис) Фука. 

Το όραμα τού Αγίου Ιερομάρτυρος Πέτρου Αλεξανδρείας

Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1547 μ.Χ. 

στην Ιερά Μονή  Διονυσίου Αγίου Όρους, 

έργο τού αγιογράφου Τζώρτζη (Ζώρζη) Φουκά

Видение Святого Петра Александрийского. 
Фреска  Греция. 1527 год. 
монастыря Святого Николая Анапавсаса в Метеорах,
Иконописец Феофан Критский.
Όραμα του Αγίου Πέτρου της Αλεξάνδρειας.
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1527 μ.Χ. 
στήν Ιερἀ Μονή Αγίου Νικολάου Αναπαυσά στα Μετέωρα,
έργο τού αγιογράφου Θεοφάνη τού Κρητός.

Ἄρρηκτος ἦν τὴν πίστιν ὁ τμηθεὶς Πέτρος, Ὃς εἶδε Χριστοῦ τὴν στολὴν ἐρρηγμένην.

Βιογραφία Ο Άγιος Πέτρος συνδύαζε θερμότατο ζήλο και ανώτερη λαμπρή μόρφωση. Και γρήγορα κατέλαβε σπουδαία θέση στην εκκλησία της Αιγύπτου, αφού διαδέχτηκε τον αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας Θεωνά. «Όραμα του Αγίου Πέτρου Αλεξανδρείας» Εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου  Άλατρο Λευκάδας Видение Святого Петра, Архиепископа Александрийского.  Фреска  XIV век. церкви Св. Димитрия (Митрополии) в Мистре, Греция. «Όραμα του Αγίου Πέτρου Αλεξανδρείας» στόν Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου (Μητρόπολη) στο Μυστρά. Η παράσταση του οράματος του Πέτρου Αλεξανδρείας στο Ιερό Βήμα  του καθολικού της Ι.Μ. Παμμεγίστων Ταξιαρχών Κάτω Πεδινών Ζαγορίου, 18ος  αιώνας μ.Χ. (Γεωργίου Δ. Παπαδημητρόπουλου, Με τους Αγίους μας-Συναξαριστής Νοεμβρίου, εκδ. Αποστ. Διακονία, σ.215-216) «Όραμα του Αγίου Πέτρου Αλεξανδρείας» Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου Γορίτσας, 19ος αιώνας μ.Χ. Άγιος Πέτρος Ιερομάρτυρας, Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας. Τοιχογραφία στήν Ιερά Μονή Αγίου Δημητρίου Αυγού Αργολίδας   Видение Святого Петра Александрийского.  Фреска 1535 - 1545 годы. церкви Преображения Господня в монастыре Зрзе, Македония. Иконописец Онуфрий. Όραμα Αγίου Πέτρου Αλεξανδρείας. Τοιχογραφία (fresco) μεταξύ τών ετών 1535 - 1545 μ.Χ. στόν Ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως του Κυρίου στο μοναστήρι Zrze, Σκόπια.  Αγιογράφος Ονουφριος Видение Святого Петра Александрийского.  Фреска  До 1418 года. церкви Святой Троицы в монастыре Манасия (Ресава), Сербия.  Όραμα Αγίου Πέτρου Αλεξανδρείας.  Τοιχογραφία (Fresco) μέχρι το 1418 μ.Χ  στόν Ι. Ναό της Αγίας Τριάδας στήν Ι. Μονή  της Μανασίας (Ρεσάβα), Σερβία.  Видение св. Петра Александрийского  Спаса Эммануила в разодранном хитоне   XIV Патриархия. Церковь св. Николая. Алтарь   Печская  Косово. Сербия Το όραμα τού Αγίου Ιερομάρτυρος Πέτρου Αλεξανδρείας με τον Σωτήρα Χριστό Εμμανουήλ στο σκισμένο χιτώνα Τοιχογραφία (Fresco) τού 14ου αιώνα μ.Χ   στο Ιερό Παρεκκλήσι τού Αγίου Νικολάου(Αγία Τράπεζα)  στην Πατριαρχική Ιερά Μονή  Πέτς . Κοσσυφοπέδιο Σερβία H Πέγια ή Πετς -ή Ιπέκιο όπως εμφανίζεται η πόλη σε παλιότερες ελληνικές εκκλησιαστικές πηγές- (αλβανικά: (αόρ.) Pejë/ (οριστ.) Peja, σερβικά: (λατ.) Peć/ (κυριλ.) Пећ) είναι πόλη του Κοσσυφοπεδίου, 70 χλμ δυτικά της πρωτεύουσας Πρίστινα και λίγα χιλιόμετρα από τα σύνορα του Μαυροβουνίου. Είναι κτισμένη στους πρόποδες των Καταραμένων Ορέων (αλβ.: Bjeshkët e Nemuna, σερβ.: Prokletije) και διασχίζεται από τον ποταμό Μπίστριτσα (Bistrica). Το Πατριαρχικό Μοναστήρι Pechy (Πατριαρχείο Μονής Πατς, Πατριάρχη Pežka της Σερβίας ) είναι ένα σερβικό ορθόδοξο μοναστήρι που βρίσκεται στην αυτόνομη περιοχή του Κοσσυφοπεδίου - κοντά στην πόλη Pec στην είσοδο του φαραγγιού Rugovskoye .ιδρύθηκε από τον Άγιο Αρσένιο της Σερβίας, ο οποίος ανέστησε σε αυτό την εκκλησία των Αγίων Αποστόλων. Στον 14ο αιώνα, γύρω από το ξενοδοχείο χτίστηκαν εκκλησίες της Παναγίας της Οδηγήτριας και του Αγίου Δημητρίου. Οι τοιχογραφίες του  щмч. Петр.  Фреска 1318 год. Благовещенской церкви  монастыря Грачаница. Сербия (Косово). Άγιος Ιερομάρτυς Πέτρος Αλεξανδρείας Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1318 μ.Χ.  στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού τής Θεοτόκου στην Ιερά Μονή  Γρατσάνιτσα. Κοσσυφοπέδιο Σερβία Видение Петра Александрийского.  Часовня Пресвятой Богородицы. Южная стена; XIV в.;   Монастырь Грачаница.Косово. Сербия. Το όραμα τού Αγίου Ιερομάρτυρος Πέτρου Αλεξανδρείας Τοιχογραφία (Fresco) τού 14ου αιώνα μ.Χ   στο Ιερό Παρεκκλήσι τἠς Παναγίας (νότιος τοίχος)  στην Ιερά Μονή  Γρατσάνιτσα. Κοσσυφοπέδιο Σερβία Сщмч. Петр.  Фреска  около 1395 г. церкви св. Николая. Рамача.Сербия. Άγιος Ιερομάρτυς Πέτρος Αλεξανδρείας Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1395 μ.Χ.  στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου στο χωριό Ραμάτς Σερβία κοντά στην Ιερά Μονή  Μονή Ραμάτς (Manastir Ramaća). (Κοντά στο χωριό Ramach υπάρχει ένα μοναστήρι με το ίδιο όνομα. Η μοναστική εκκλησία έχει ορθογώνιο σχήμα, ο πύργος της εκκλησίας είναι οκταγωνικός στο εξωτερικό και γύρω από το εσωτερικό. Ο ναός είναι χτισμένος από μεγάλες τετράγωνες πέτρινες πλάκες. Τα τείχη μέσα είναι ζωγραφισμένα από μακεδόνες κυρίους, οι οποίοι έφυγαν εδώ από τους Τούρκους τον 14ο αιώνα. Η μονή διατηρεί αρχαίες τοιχογραφίες. Το 1955 δόθηκε στο μοναστήρι το καθεστώς ενός αντικειμένου ιστορικής αξίας) Видение Петра Александрийского.  Фреска  1295 Церковь Богоматери Перивлепты, Охрид 1295. Το όραμα τού Αγίου Ιερομάρτυρος Πέτρου Αλεξανδρείας Τοιχογραφία (Fresco) τούέτους 1295 μ.Χ    στον Ιερό Ναό τἠς Παναγίας Περιβλέπτου στην Αχρίδα (Οχρίδα). Σκόπια  Священномученик Пётр, Архиепископ Александрийский.  Фреска 1316 - 1318 годы.   церкви Св. Георгия в Старо Нагоричино,  Иконописцы Михаил Астрапа и Евтихий. Άγιος Ιερομάρτυς Πέτρος Αλεξανδρείας Τοιχογραφία (Fresco) μεταξή τών ετών 1316-1318 μ.Χ   στήν Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου στο Στάρο Ναγκορίτσινο. Σκόπια, έργο τών αγιογράφων Μιχαήλ Αστραπά και Ευτύχιου. Петра Александрийского Фреска 1199 год.  в церкви Спаса на Нередице под Новгородом. XII век Άγιος Ιερομάρτυς Πέτρος Αλεξανδρείας Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1199 μ.Χ   στον Ιερό Ναό τού Σωτήρο στη Νεραντίστσα (είναι ο Ιερός Ναός τής Μεταμορφώσεως τού Κυρίου , που ευρίσκεται 1,5 χλμ. νότια του Veliki Novgorod στη δεξιά όχθη του πρώην στρώματος του Μικρού Βολκοβέτσε , σε ένα μικρό λόφο κοντά στο Rurik Gorodische.  Veliky Novgorod, Novgorod Oblast, Ρωσία ). Видение свт. Петра, патриарха Александрийского.  Фреска . 1390-1391 гг. в нартексе ц. Св. Троицы Святитель Петр Александрийский Άγιος Ιερομάρτυς Πέτρος Αλεξανδρείας Видение Святого Петра, Архиепископа Александрийского. Фреска . Конец XIII века. церкви Панагии Олимпиотиссы в Элассоне, Греция Όραμα του Αγίου Πέτρου, Aρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας. Τοιχογραφία (Fresco) τού τέλους τού 13ου αιώνα μ.Χ. στόν Ιερό Ναό Παναγίας Ολυμπιώτισσας στήν Ελασσόνα Το έτος 306 μ.Χ. προήδρευσε σε Σύνοδο πού καταδίκασε και καθήρεσε τον επίσκοπο Λυκοπόλεως Μελέτιο. Αλλά αυτός για να εκδικηθεί τον Πέτρο τον κατάγγειλε στον αυτοκράτορα Μαξιμιανό Γαλέριο, όταν αυτός κήρυξε διωγμό κατά των χριστιανών. Τότε ο ευσεβής αρχιεπίσκοπος, έδειξε τη μεγάλη και λαμπρή διαγωγή του. Προκειμένου να συλληφθεί από τον έπαρχο Αλεξανδρείας, κάλεσε τους πιο άξιους πρεσβυτέρους της αρχιεπισκοπής του, τον Αχιλλά και τον Αλέξανδρο. Τους ανήγγειλε ότι έφτασε το τέλος του και όρισε διαδόχους του. Κατόπιν, για να μη αντιληφθεί τη σύλληψη του ο χριστιανικός λαός, που ήταν συγκεντρωμένος μπροστά στην πόρτα του, βγήκε και παραδόθηκε στους στρατιώτες από μια τρύπα, που ανοίχτηκε στο πίσω μέρος του σπιτιού του. Έπειτα τον πήγαν κρυφά στον τόπο της θανατικής εκτέλεσης, όπου τον αποκεφάλι-σαν τον Νοέμβριο του 311 μ.Χ. αφού ποίμανε την Εκκλησία της Αλεξάνδρειας 12 χρόνια. Видение сщмч. Петру. Миниатюра Минология Василия II. Константинополь. 985 г. Ватиканская библиотека. Рим. Η Άθληση καί τό όραμα τού Άγιου Ιερομάρτυρα Πέτρου Αλεξανδρείας Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β '. 985 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη.  Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη Климент Римский, мученичество Петра патриарха Александрийского;  Фреска . Нартекс14 в.  Монастырь Высокие Дечаны.Сербия. Косово. Η Άθληση τού Άγιου Ιερομάρτυρα Πέτρου Αλεξανδρείας Τοιχογραφία (Fresco) τού 14ου αιώνα μ.Χ.  στην Ιερά Μονή  Βισόκι Ντέτσανι. Κοσσυφοπέδιο Σερβία Климент папа Римский, сщмч., Петр патриарх Александрийский, сщмч. Менологий на 21- 24 ноября Византия. Греция; XIV в.; памятник:  Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion);  10 x 13 см.; местонахождение: Англия. Оксфорд.  Бодлеанская Библиотека  Η Άθληση τού Άγιου Ιερομάρτυρα Πέτρου Αλεξανδρείας Μηνολόγιο 21 - 24 Νοεμβρίου Βυζαντινή Μηνολόγιο τού 14ου αιώνα μ.Χ.  Τώρα ευρίσκεται στην Αγγλία. Οξφόρδη.  Bodleian Βιβλιοθήκη (Bodleian Library) Από κάποιο σύγγραμμα του «περὶ θεότητας» διασώθηκαν μερικά κομμάτια. Σώζονται επίσης Κανόνες από τη συγγραφή του «περὶ Μετανοίας», που έγραψε όταν οδηγούσε στην επιστροφή χριστιανούς, που κατά τους διωγμούς δεν μπόρεσαν να μείνουν σταθεροί στην πίστη. Επίσης η ευσεβής οξυδέρκεια του Πέτρου, είχε διακρίνει τις αιρετικές τάσεις του νεαρού τότε διακόνου Αρείου και τον αφόρισε. Αλλά ύστερα τον δέχτηκε πάλι, αφού δήλωσε μετάνοια και ζήτησε δημόσια συγνώμη. Ιερά Λείψανα Τμήμα της Κάρας του Αγίου ευρίσκεται  στήν Ιερά Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους  Τμήμα της Κάρας του Αγίου φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κλειστών, στην Φυλή της Αττικής. Η λειψανοθήκη του, 1744, κλειστή. πηγη: http://greekorthodoxreligioustourism.blogspot.com/ Τμήμα της Κάρας του Αγίου φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κλειστών, στην Φυλή της Αττικής. πηγη: http://greekorthodoxreligioustourism.blogspot.com/ Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στη Λαύρα Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως. Ἀπολυτίκιον Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα. Tῆς θείας γνώσεως εὔσημοι σάλπιγγες καὶ τῶν τῆς πίστεως θεσμῶν ἐκφάντωρες ἱερομάρτυρες Χριστοῦ ἐδείχθητε τοῖς ἐν κόσμῳ, Κλήμη παναοίδιμε, τῆς ζωῆς κλῆμα εὔκαρπον καὶ Πέτρε θεόσοφε, εὐσεβῶν πέτρα ἄρρηκτε· διὸ ὡς τῶν ἀρρήτων ἐπόπται, ῥύσασθαι πάσης ἡμᾶς βλάβης. Κοντάκιον Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον. Ὀρθοδόξοις δόγμασι, τὴν Ἐκκλησίαν φαιδρύνας, ὑπὲρ ταύτης ἤθλησας, Θεομακάριστε Πέτρε, Ἄρειον τὸν ἀποστάτην καταδιώξας, ὅθεν σου τὴν παναγίαν μνήμην τελοῦντες, Ὀρθοδόξως ἐκβοῶμεν, Χαίροις ὢ Πέτρε, ἡ πέτρα τῆς πίστεως. Ἕτερον Κοντάκιον Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον. Ἐκκλησίας ἄσειστοι, καὶ θεῖοι πύργοι, εὐσεβείας ἔνθεοι, στῦλοι ὡς ὄντες κραταιοί, Κλήμη σὺν Πέτρω πανεύφημοι, ὑμῶν πρεσβείαις, φρουρεῖτε τοὺς ἅπαντας. Минея - Июль (фрагмент изображения 1 Вселенского собора. Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии. Μηναῖο - Ιούλιος (τεμάχιο εικόνα Α Οικουμενικής Συνόδου). Εἰκονίδιο στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰώνα μ.Χ. στήνἘκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσεῖο τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μόσχας . Ὁ Οἶκος Ἀπεριτρέπτῳ καὶ στερρᾷ σεπτῇ ὁμολογίᾳ οἱ λάμψαντες ἐν κόσμῳ, καὶ φαίνοντες ἀρρήτως, σήμερον χαίρουσι καλῶς, Κλήμης, τὸ ὡραῖον ὄντως κλῆμα τοῦ Χριστοῦ, τὸ τρέφον κόσμον βότρυσι τοῖς τῆς θεογνωσίας, Πέτρος τε, ἡ ἑδραία καὶ ἄθραυστος πέτρα τῶν δογμάτων τοῦ Σωτῆρος. Ἀμφότεροι τῆς θείας χάριτος οἱ λατρευταί, καὶ μύσται τῆς ἀρρήτου σοφίας, καὶ τῆς σεπτῆς Ἐκκλησίας οἱ προστάται οἱ θερμοί, οἱ βοηθοῦντες τοῖς κάμνουσι παντοίοις δεινοῖς, καὶ σῴζοντες τοὺς βοῶντας· Ὑμῶν πρεσβείαις, φρουρεῖτε τοὺς ἅπαντας.