ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΑΛΥΚΟΥ

 

Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ   Α Ν Ε Σ Τ Η

Φορητή Εἰκόνα ἀπό τόν Ἱ. Ναό Ἁγίας Τριάδος στά Καυσοκαλύβια Ἁγίου Ὄρους

Α Λ Η Θ Ω Σ  Α Ν Ε Σ Τ Η  Ο  Κ Υ Ρ Ι Ο Σ  Μ Α Σ

 

 

ΕΑΝ   ΘΕΛΕΤΕ

ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ

ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ

 

 

Ἀπιστία καὶ θεία συγκατάβαση 

π.Βασίλειος Ι. Καλλιακμάνης

 

ΕΑΝ   ΘΕΛΕΤΕ

ΕΠΙΣΚΕΘΦΕΙΤΕ

ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ

ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ 

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΓΕΝΟΜΕΝΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

(σελίδες CLXXXV - CCXI )

(σελίδες  CCXI - CCXIII)

(σελίδες CCXIII - CCXLVI) 

ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ 

ΛΟΓΟΣ ΚΑ΄ Εἰς τόν μέγαν Ἀθανάσιον ἐπίσκοπον Ἀλεξανδρείας

(σελίδες 1081 - 1128 )

Η Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων του Αγίου Αθανασίου

Ἀθανάσιε, ποῦ κομίζῃ; μὴ πάλιν
Καὶ νεκρὸν ἐξόριστον ἐκπέμπουσί σε;
Δευτερίῃ νέκυς Ἀθανασίου ἐξέδυ τύμβου.

Εκοιμήθη εν ειρήνη το 373 μ.Χ.

(Успение Афанасия Великого. Миниатюра из "Григория Богослова 16 слов", 3-я четв. XI в.)

Κοίμηση τού Αγίου Αθανασίου. Μικρογραφία (Μινιατούρα) τού τρίτου τετάρτου τού 11ου αιώνα μ.Χ.  από τόν «16ο Λόγο του Γρηγορίου του Θεολόγου".

Ιερά Λείψανα:  Μέρος της παλάμης του Αγίου Αθανασίου βρίσκεται στο Προσκύνημα Αγ. Νεκταρίου Καμαρίζης Λαυρίου. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Αθανασίου βρίσκονται στις Μονές Ιβήρων, Ζωγράφου και Εσφιγμένου Αγίου Όρους,, Προυσού Ευρυτανίας και Αγάθωνος Φθιώτιδος. Αποτμἠματα τὠν Ιερὠν Λειψάνων τὠν Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου ευρίσκονται στην Ιερά Μονή Μεγἀλου Σπηλαίου Καλαβρύτων.  Απότμημα Λειψάνου  στον Ιερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου, τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλεως στόν Εὔοσμο Θεσσαλονίκης. Ковчег с частицей мощей святителя Афанасия Александрийского  Кирилло-Афанасиевский мужской монастырь Епархиальный мужской монастырь Λειψανοθήκη με απότμημα τών λειψάνων του Αγίου Αθανασίου στήν Ιερά Μονή Κύριλλου και Αθανασίου στο Γιαροσλάβλ πού είναι πόλη της Ρωσίας και διοικητικό κέντρο της Περιφέρειας Γιαροσλάβλ.  Η λάρνακα του Αγίου Αθανασίου (όπου υπάρχουν τα λείψανά του) κάτω από τον καθεδρικό ναό τών Κοπτών του Αγίου Μάρκου, Κάιρο. Αίγυπτος Από έρευνα, προέκυψε ότι την 15.5.1973 ο Πάπας Παύλος ο 6ος δώρισε στον Πατριάρχη των Κοπτών της Αιγύπτου, Σενούντα τον 3ο, τμήμα από τα λείψανα τής Βενετίας, τα οποία ο τελευταίος εναπέθεσε στο νέο καθεδρικό ναό των Κοπτών στο Κάϊρο της Αιγύπτου (βλ. φωτο) επ’ ονόματι του Αγίου Μάρκου (Johnsanidopoulos.com/2010/05/incorrupt-relics-of-saint-athanasios.html). Φωτογραφία (άνω)  από την παράδοση του τμήματος των λειψάνων του Αγίου Αθανασίου το 1973 στο Σενούντα. Κάτω δύο φωτογραφίες με την  ίδια λειψανοθήκη  το 1973 και το 2013. (мощи святителя Афанасия Великого покоятся в раке в Церкви св. Захарии в Венеции) (Τα λείψανα του Αγίου Αθανασίου του Μεγάλου θαμμένα  στον Ρωμαιοκαθολικό Ναό.  Αγίου Ζαχαρία στη Βενετία)  Στη Βενετία,  στον Ρωμαιοκαθολικό Ναό τού Αγίου Ζαχαρίου έχει εντοπισθεί η ύπαρξη λειψάνων τού Αγίου Αθανασίου. Φαίνονται εντοιχισμένα στα δεξιά του ναού σε μεγαλόπτερη μαρμάρινη παράσταση (βλ. φωτο) με την  λατινική  επιγραφή: Corpus S(ancti) Athanasii Patr. Alex. Conf. Eccl. Doctoris, όπερ σημαίνει:  Το σώμα του Αγίου Αθανασίου Πατριάρχου Αλεξανδρείας, ομολογητού και εκκλησιαστικού διδασκάλου. Ακριβώς από κάτω είναι τα ιερά λείψανα του Αγίου Ζαχαρίου, πατρός του Τιμίου Προδρόμου. Σύμφωνα με το βίο του, ο Άγιος Αθανάσιος ετελεύτησε την 2α Μαΐου του 373 μ.Χ, στην έδρα του στην Αλεξάνδρεια  όπου και ετάφη. Εορτάζεται βέβαια και την 18η Ιανουαρίου μαζί με τον Άγιο Κύριλλο, επίσης Πατριάρχη Αλεξανδρείας. Ωστόσο, τα ιερά του λείψανα διακομίσθηκαν (σε άγνωστο χρόνο) από τους βυζαντινούς αυτοκράτορες στην Κωνσταντινούπολη και απετέθησαν στο Ναό της του Θεού Αγίας Σοφίας.  (http://www.sevencouncils.com/an-orthodox-journey/feast-of-the-translation-of-the-relics-of-st-athanasius.) Το λείψανο τοῦ αγ. Αθανασίου  μεταφέθηκε στη Βενετία από την Πόλη το 1455, μετά την Άλωση από τους Τούρκους (1453), από τον Βενετό πλοιοκτήτη Δομήνικο Zottarello, ως λείψανο του αγ. Αθανασίου του Μεγάλου αρχιεπ. Αλεξανδρείας και ὡς τέτοιο τιμάται μέχρι σήμερα από τους Βενετούς. Το 1705 η Κάρα του λειψάνου καταστράφηκε από πυρκαγιά και αντικαταστάθηκε από επιχρυσωμένη κεφαλή. Το 1807 το Λείψανο μεταφέρθηκε στη Μονή του αγ.Ζαχαρία. (http://churchsynaxarion.blogspot.gr/2009/05/3-1-2.html) Έκτοτε τα αφαιρεθέντα λείψανα  φυλάσσονται στο ναό του Αγίου Ζαχαρίου στη Βενετία. Η εικόνα-λειψανοθήκη "Света Богородица Осеновица" αποθησαυρίζεται στον Καθολικό Ναό της Ιεράς Μονής του Αγίου Ιωάννου της Ρίλας στη Βουλγαρία. Η εικόνα πιστεύεται ότι είναι θαυματουργή και μάλιστα κατά τον Μεσαίωνα λιτανευόταν σε διάφορα μέρη της βαλκανικής χερσονήσου για αποτροπή, αλλά και θεραπεία λοιμωδών νόσων, καθώς και άλλων ασθενειών. Η εικόνα-λειψανοθήκη είναι το κύριο προσκυνηματικό αντικείμενο της Ιεράς Μονής της Ρίλας. Έχει διαστάσεις 52Χ30 εκ και φέρει στο κέντρο μία μικρή εικόνα της Θεοτόκου που κρατά στο αριστερό της χέρι τον μικρό Ιησού. Η εικόνα ακολουθεί τον τύπο της Παναγίας Οδηγήτριας. Επιγραφή μάλιστα στο πάνω μέρος της εικόνας σημειώνει ΟΔΗΓΗΤΡΙΑ. Περιμετρικά της μικρής αυτής εικόνας σε 32 ξεχωριστά διάχωρα ενσωματώθηκαν λείψανα αγίων, των οποίων τα ονόματα είναι γραμμένα σε ασημένια ελάσματα. Η υπερπολύτιμη εξωτερική διακόσμηση της εικόνας με πολύτιμους λίθους έχει χαθεί. Η εικόνα ενσωματώνει λείψανα των: Τέταρτη σειρά: Αγίου Αθανασίου Αλεξανδρείας, Αγίου Γρηγορίου Α΄του Μεγάλου, Αγίου Αποστόλου και Ιερομάρτυρος Συμεώνος και Αγίου Ιερομάρτυρος Αντύπα, Επισκόπου Περγάμου. Δ Ι Α Β Α Σ Τ Ε ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΙΕΡΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΚΑΘ΄ ΗΜΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ" ΤΟΥ ΘΕΟΦ. ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ Κ. ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΥ ( σελίδες 83 - 89 ) "... ότι το βενετσιανικο λειψανο τού Αγίου Αθανασίου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τού Αγίου Αθανασίου τού Μεγάλου Πατριάρχου Αλεξανδρείας ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟ ΣΚΗΝΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΝΩΝΥΜΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΟΥ ΕΞΕΛΕΓΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΤΙΣ 14.10.1289 μ.Χ.

Βιογραφία

Ο Μέγας Αθανάσιος γεννήθηκε το 295 μ.Χ. από φτωχούς αλλά ενάρετους γονείς, γεγονός που του στέρησε τη δυνατότητα για ανώτερες σπουδές. Όμως ο πανάγαθος Θεός τον προίκισε με πλούσια πνευματικά προσόντα. Λαμβάνει τη στοιχειώδη εκπαίδευση και στη συνέχεια μελετά μόνος του για να φθάσει σε υψηλότατα επίπεδα γνώσης και σοφίας.


Από πολύ νέος έδειξε την κλίση του προς την Εκκλησία. 25 ετών χειροτονείται διάκονος από τον πατριάρχη Αλεξανδρείας Αλέξανδρο, τον οποίο ακολουθεί στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο το 325 μ.Χ., στη Νίκαια της Βιθυνίας. Αναδεικνύεται πρωτεργάτης στην καταδίκη της αιρετικής διδασκαλίας του Αρείου.

Свт. Афанасий.

 Феофан Критский и Симеон. Фреска церкви свт. Николая. Монастырь Ставроникита. Афон. 1546 год.

Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας.

Τοιχογραφία  (Fresco) τού έτους 1546 μ.Χ.

 από τον  Θεοφάνη τον Κρήτα και  τον Συμεών

 στο Παρεκκλήσιο τού Αγίου Νικολάου τής Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα. Αγίου Όρους

Святитель Афанасий Великий, Архиепископ Александрийский. 

Фреска 1477 год.

церкви Святых Константина и Елены в Охриде

Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας.

Τοιχογραφία  (Fresco) τού έτους 1477 μ.Χ.

 στόν Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου καί Ελένης

στήν Οχρίδα (Αχρίδα). Σκόπια

Святитель Афанасий Великий, Архиепископ Александрийский. 

Фреска  1316 - 1318 годы.

 церкви Св. Георгия в Старо Нагоричино

Иконописцы Михаил Астрапа и Евтихий.

Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας.

Τοιχογραφία  (Fresco) μεταξύ τών ετών 1316- 1318 μ.Χ.

 στόν Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου

στο Στάρο Ναγκορίτσινο. Σκόπια

Святитель Афанасий Великий, Архиепископ Александрийский. 

Фреска XIV век.

Лесновского монастыря, 

Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας, Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας

Τοιχογραφία τού 14ου αιώνα μ.Χ.

στην Ιερά Μονή Λεσνόφσκι. Σκόπια

Святитель Афанасий Великий, Архиепископ Александрийский. 

Фреска XVI век 

монастыря Святого Неофита близ города Пафос, Кипр. 

Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας, Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας

Τοιχογραφία τού 16ου αιώνα μ.Χ.

στην Ιερά Μονή Αγίου Νεοφύτου

στην Πάφο. Κύπρος

Святитель Афанасий Великий, Архиепископ Александрийский.

 Фреска  XIII век.

церкви Святой Троицы в монастыре Сопочаны, Сербия. 

Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας, Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας

Τοιχογραφία τού 13ου αιώνα μ.Χ.

στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος

τής Ιεράς Μονής Σοποτσάνι

που ευρίσκεται κοντά στην πόλη Novi Pazar (νότια της Σερβίας).

Свт. Афанасий. 

Фреска. Cербия ( Στου. 1209 г.

Άγιος Αθανάσιος. 

Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1209 μ.Χ. 

στην Ιερά Μονή Στουντένιτσας. Σερβία 

: St. Athanasius of Alexandria. Church of Holy Apostles (built c. 1250 

frescoes c. 1260).  from the Serbian Patriarchate in Peć

Άγιος Αθανάσιος Αλεξανδρείας.

 Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1260 μ.Χ. 

στόν Ιερό Ναό τών Αγίων Αποστόλων 

στην Μονή Πατριαρχείο Πεκίου στημ πολή Pec (Πέγια ή Πετσ) . Κοσσυφοπέδιο Σερβία

Святитель Афанасий Великий, Архиепископ Александрийский. 

Фреска собора Христа Спасителя в Цаленджихе, Грузия.

Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας, Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας

Τοιχογραφία τού Καθεδρικού Ιερού Ναού τού Χριστού Σωτήρος 

στην Τσαλαντζίικα της Γεωργίας.

Святитель Афанасий Великий, Архиепископ Александрийский.

 Икона. Византийский музей в Кастории, Греция.

Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας, Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας

Εικόνα στο Βυζαντινό Μουσείο Καστοριάς 

Свт. Афанасий. Икона. Русь. XVI в.

Άγιος Αθανάσιος. Ρωσική Εικόνα τού 16ου αιώνα μ.Χ.

Святитель Афанасий Великий, Архиепископ Александрийский, и Преподобный Антоний Новый, Веррийский. 

Икона. Византийский музей в Салониках.

Ο Άγιος Αθανάσιος Πατριάρχης Αλεξανδρείας

με τόν ¨Οσιο Αντώνιο τον Νέο,τής Βεροίας

Εικόνα  στο Βυζαντινό Μουσείο στη Θεσσαλονίκη.

Το 328 μ.Χ. και σε ηλικία 33 ετών εκλέγεται πανηγυρικά πατριάρχης Αλεξανδρείας. Από τη θέση αυτή αντιμετωπίζει ένα φοβερό πόλεμο εκ μέρους των αιρετικών οπαδών του Αρείου. Όμως ο άγιος, χάρη στην μεγάλη πνευματικότητά του και τη ζέουσα πίστη στο Θεό, κατορθώνει να βγει νικητής απ’ όλες αυτές τις δοκιμασίες ακόμη και από τις πέντε εξορίες που του επιβλήθηκαν, καθώς ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Β΄ ήταν οπαδός του Αρειανισμού. Εκοιμήθη εν ειρήνη το 373 μ.Χ.

Святитель Афанасий Великий, Александрийский, патриарх;

Византия; XI в.; памятник: Императорский менологий cod. Walters 521 на январь; местонахождение: США. Балтимор. WAM (Walters Art Museum)

Ο Άγιος Αθανάσιος Πατριάρχης Αλεξανδρείας

Αυτοκρατορικό Μηνολόγιο ( μηνός Ιανουαρίου) τού 11ου αιώνα μ.Χ.

 το οποίο είναι μια βυζαντινή συλλογή βιογραφιών αγίων. 

 Imperial Cod. Walters 521  WAM (Μουσείο Τέχνης Walters) ΗΠΑ. Βαλτιμόρη.

Свт. Афанасий. 

Фреска. Cербия ( Στου. 1209 г.

Άγιος Αθανάσιος. 

Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1209 μ.Χ. 

στην Ιερά Μονή Στουντένιτσας. Σερβία 

St. Athanasius of Alexandria. 

Church of Holy Apostles (built c. 1250 

frescoes c. 1260).  from the Serbian Patriarchate in Peć

Άγιος Αθανάσιος Αλεξανδρείας.

 Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1260 μ.Χ. 

στόν Ιερό Ναό τών Αγίων Αποστόλων τής  Πατριαρχικής Ιεράς Μονής Πεκίου 

στην πολή Pec (Πέγια ή Πετσ) . Κοσσυφοπέδιο Σερβία

СВЯТИТЕЛЬ АФАНАСИЙ ВЕЛИКИЙ

Церковь Симеона Богоприимца

 в Зверине монастыре в Новгороде

Άγιος Αθανάσιος Αλεξανδρείας.

Τοιχογραφία (Fresco) 

στον Ιερό Ναό τού Συμεών τού Θεοδόχου

 τής Ιεράς Μονής Ζβερίν-Πορόβσκι 

στο Βελίκι Νόβγκοροντ. Ρωσία

Свт. Афанасий. 

Икона. Русь. XVI в.

Άγιος Αθανάσιος. 

Ρωσική Εικόνα τού 16ου αιώνα μ.Χ.

Афанасий Великий, свт. (2 мая)

Менологий  1 - 3 мая; Византия. Греция; XIV в.; памятник: Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion); 10 x 13 см.; местонахождение: Англия. Оксфорд. Бодлеанская Библиотека 

(Bodleian Librry)

Άγιος Αθανάσιος Αλεξανδρείας.

Βυζαντινό Μηνολόγιο τού Μαίου (1 - 3)  τού 14ου αιώνα μ.Χ. και ευρίσκεται Αγγλία. 

Βιβλιοθήκη Bodleian στην Οξφόρδη. Αγγλία

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Στύλος γέγονας ὀρθοδοξίας, θείοις δόγμασιν ὑποστηρίζων, τὴν Ἐκκλησίαν Ἱεράρχα Ἀθανάσιε· τῷ γὰρ Πατρὶ τὸν Ὑιόν ὁμοούσιον, ἀνακηρύξας κατᾑσχυνας Ἄρείον· Πάτερ Ὅσιε, Χριστόν τὸν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν, τό μέγα ἔλεος.

Минея - Январь (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии.

Άγιος Αθανάσιος

Μηναῖο - Ιανουάριος (τεμάχιο). Εἰκονίδιο στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰώνα μ.Χ. στήνἘκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσεῖο τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μόσχας .

Κοντάκιον

Ἦχος β' Τοῖς τῶν αἱμάτων σου ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ 
Ὀρθοδοξίας φυτεύσας τὰ δόγματα, κακοδοξίας ἀκάνθας ἐξέτεμες, καὶ τὸν τῆς πίστεως σπόρον ἐπλήθυνας, τῇ ἐπομβρίᾳ τοῦ Πνεύματος Ὅσιε· διὸ εὐφημοῦμεν τὴν μνήμην σου.

 Ὁ Οἶκος 
Ἀθανασίου τὴν πανέορτον μνήμην, ἐν ᾠδαῖς οἱ πιστοὶ ἀνευφημήσωμεν σήμερον· οὗτος γὰρ Ἄρειον τὸν πλάνον, καὶ Εὐνόμιον ἅμα σὺν Σαβελλίῳ, τοῖς τῆς ἀληθείας κατέβαλε δόγμασι, πυρὶ τῷ αἰωνίῳ παραδοὺς αὐτοὺς κατακαίεσθαι, ὡς βλασφημήσαντας ἄδικα κατὰ τῆς τοῦ Σωτῆρος σαρκώσεως, ἣν πάντες Προφῆται προκατήγγειλαν· διὸ εὐφημοῦμεν τὴν μνήμην αὐτοῦ. 

Ἀπόστιχα τοῦ Ἁγίου.
Ἦχος πλ. α'
Χαίροις ἀσκητικῶν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Χαίροις τῶν ἀρετῶν ὁ κανών, ὁ ὑπὲρ πίστεως ἀθλήσας στερρότατα, καὶ λύσας τὴν τοῦ Ἀρείου, κακοδοξίαν νευραῖς, τῶν σεπτῶν σου λόγων Ἀθανάσιε, τρανῶς ἐκδιδάσκων, μιᾶς Θεότητος δύναμιν, ὁριζομένην, ἐν τρισὶν ὑποστάσεσι, παρ' ἧς ἅπαντα, νοητὰ καὶ φαινόμενα, μόνην δι' ἀγαθότητα, παρήχθη πρὸς γένεσιν, καὶ σαφηνίζων τῆς θείας, δημιουργίας τὰ δύσληπτα, Χριστὸν καταπέμψαι, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δυσώπει τὸ μέγα ἔλεος. 

Στίχ.Τὸ στόμα μου λαλήσει σοφίαν καὶ ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν

Χαίροις Πατριαρχῶν ἡ κρηπίς, σάλπιγξ ἡ εὔηχος, ὁ νοῦς ὁ περίβλεπτος, ἡ γλῶσσα ἡ ὀξυτάτη, ὁ διαυγὴς ὀφθαλμός, τῶν ὀρθῶν δογμάτων ἡ σαφήνεια, ποιμὴν ἀληθέστατος, ὁ λαμπτὴρ ὁ φανότατος, πέλεκυς κόπτων, ὕλην πᾶσαν αἱρέσεων, καταφλέγων τε, τῷ πυρὶ τῷ τοῦ Πνεύματος, στῦλος ὁ ἀπερίτρεπτος, ὁ πύργος ὁ ἄσειστος, ὁ τῆς Τριάδος κηρύξας, τὴν ὑπερούσιον δύναμιν, τρανῶς, ἣν δυσώπει, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δοθῆναι τὸ μέγα ἔλεος. 

Στίχ. Οἱ Ἱερεῖς σου Κύριε ἐνδύσονται δικαιοσύνην καὶ οἱ ὅσιοί σου ἀγαλλιάσονται

Χαίροις ἀτελευτήτου ζωῆς, ἐπωνυμίᾳ ἀληθῶς κλεϊζόμενος· τρυγών τε ὡραιοτάτη, σὺν νεοττοῖς ἱεροῖς, καὶ τῷ ὁμοζύγῳ ἐκπετάσασα, ἐκ γῆς πρὸς οὐράνια, ἔνθα νέφος εὐφραίνεται, σεπτῶν Μαρτύρων, ἔνθα φῶς τὸ ἀνέσπερον, ὅπου ἄπαυστος, εὐφροσύνη γνωρίζεται, τάγματα ἐπουράνια, Ἁγίων λαμπρότητες, ὅπου ὁ ἦχος ὁ θεῖος, ἑορταζόντων ἀκούεται, Χριστὸς ἔνθα πέλει, ὁ δωρούμενος τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος. 

ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ

(μετάφραση Google)

Άγιου Δημήτριου του Ροστόφ

Βίοι τών αγίων

Ο βίος του ιερού πατέρα μας Αθανασίου , 

Αρχιεπισκόπου Αλεξάνδρειας

Μνήμη 18 Ιανουαρίου

Ο Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας , αυτή η ζωντανή και αθάνατη εικόνα της αρετής και της θεϊκής ζωής, γεννήθηκε στη διάσημη πρωτεύουσα της Αιγύπτου, την Αλεξάνδρεια ⁶⁵⁸ . Οι γονείς του ήταν Χριστιανοί - ευσεβείς και ενάρετοι άνθρωποι. Ακόμα και στις μέρες της εφηβείας του Αθανασίου, το ακόλουθο περιστατικό απεικόνισε το μελλοντικό του μεγάλο ιερό έργο.

Κάποτε ο Αθανάσιος έπαιξε με τους συναδέλφους του στην παραλία. Τα παιδιά μίμησαν ό, τι είδαν στην εκκλησία, απεικονίζοντας στο παιχνίδι τους τον κλήρο του Θεού και τις εκκλησιαστικές τελετές. Επέλεξαν τον Αθανάσιο ως επίσκοπο. Κάλεσε: μερικοί - πρεσβύτεροι, άλλοι - διάκονοι. Αυτά τα τελευταία τον οδήγησαν σε άλλα παιδιά - ειδωλολάτρες, που δεν είχαν ακόμη βαφτιστεί. Ο Αθανάσιος τους βάφτισε με θαλασσινό νερό, προφέροντας τις λέξεις που καθιερώθηκαν για το μυστήριο του ιερού βαπτίσματος, όπως είχε ακούσει από τον ιερέα στην εκκλησία. πρόσθεσε σε αυτή τη διδασκαλία, ανάλογα με την παιδική του ηλικία. Ταυτόχρονα, ο πατριάρχης της Αλεξάνδρειας ήταν ο Άγιος Αλέξανδρος ⁶⁵⁹ . Έβλεπε κατά λάθος από τα παράθυρα του σπιτιού του, που βρισκόταν σε υπερυψωμένο μέρος, όχι μακριά από τη θάλασσα, στην παραλία και βλέποντας ένα παιδικό παιχνίδι, παρακολούθησε με έκπληξη το βάπτισμα του Αθανασίου. Αμέσως, διέταξε να τα φέρουν όλα τα παιδιά. Ερώτηση των παιδιών λεπτομερώς, ο πατριάρχης προσπάθησε να ανακαλύψει ποιος ακριβώς βαπτίστηκε, πώς τους ρώτησε πριν από το βάπτισμα και τι απάντησαν, και ανακάλυψαν ότι στο παιχνίδι τους έκαναν τα πάντα σύμφωνα με τον χάρτη της εκκλησίας.Μετά από συνεννόηση με τον κλήρο του, αναγνώρισε το βάπτισμα των ειδωλολατρικών παιδιών από τον Αθανάσιο ως αληθινό και ολοκλήρωσε το χρίσματά του, στη συνέχεια κάλεσε τους γονείς των παιδιών που ενεργούν ως πρεσβύτεροι και τους συμβούλεψε να τους εκπαιδεύσει για την ιεροσύνη.Οι γονείς του Αθανασίου, αποκαλώντας τους, ο Άγιος Αλέξανδρος διέταξε να τον εκπαιδεύσει στην ευσέβεια και στη διδασκαλία βιβλίων και στη συνέχεια, όταν ωριμάσει, τον φέρνει και τον αφιερώσει στον Θεό και στην ιερή Εκκλησία.

Όταν ο Αθανάσιος σπούδασε αρκετά την επιστήμη και έλαβε ευρεία ψυχική εκπαίδευση ⁶⁶⁰ , οι γονείς του τον έφεραν στον ιερό πατριάρχη Αλέξανδρο και, όπως η Άννα - Σαμουήλ ( 1 Σαμουήλ 1 ), τον αφιέρωσε ως δώρο στον Θεό. Λίγο αργότερα, ο πατριάρχης τον διόρισε κληρικό και χειροτονήθηκε το ⁶⁶¹ στο διάκονο της Αλεξανδρινής εκκλησίας . Το πώς πολεμούσε θαρραλέα σε αιρετικούς σε αυτό το βαθμό από τη νεολαία του, και αυτό που υπέστη από αυτούς, είναι αδύνατο να μετρηθεί. αλλά δεν μπορεί κανείς να σιωπήσει για μερικά από τα πιο αξιοσημείωτα κατορθώματα και πράξεις του. Εκείνη την εποχή, ο κακός Άρειος διέδωσε την τρελή αίρεσή του και, με το κακό δόγμα του, ταλαντεύτηκε ολόκληρη την Εκκλησία . Παρόλο που είχε ήδη καταραστεί στο πρώτο Οικουμενικό Συμβούλιο των Αγίων Πατέρων στη Νίκαια ⁶⁶² , αφομοιώθηκε από τηνΕκκλησία του Χριστού και καταδικάστηκε σε φυλάκιση, ωστόσο, ο πεταμένος και μόλις ζωντανός, δεν σταμάτησε τον αγώνα του ενάντια στην Ορθοδοξία. Άρχισε να ενεργεί μέσω των μαθητών του και των ομοϊδεάτων του, διαδίδοντας παντού το δηλητήριο της αίρεσής του. Έχοντας τον εαυτό του το βασιλιά πολλών μεσολαβητών, ειδικά τον Eusebius, τον Επίσκοπο της Νικομήδειας ⁶⁶³ με άλλους επισκόπους που διατηρούν την ίδια αίρεση, ο Arius μέσω αυτών ζήτησε από τον Μέγα Κωνσταντίνο να ελευθερωθεί από τη φυλακή και να επιτραπεί να επιστρέψει στην Αλεξάνδρεια. Ο Eusebius έπεισε ύπουλα τον τσάρο ότι ο Arius δεν εισάγει καμία διδασκαλία αντίθετη με την Ορθοδοξία και δεν κηρύττει κάτι που δεν συμφωνεί με τη διδασκαλία της Εκκλησίας, αλλά λόγω του φθόνου υποφέρει από την πονηρία των επισκόπων και ότι μεταξύ τους υπάρχει μια διαμάχη όχι για την πίστη, αλλά μόνο λόγω κενών, αφηρημένων λέξεων ⁶⁶⁴ . Ο βασιλιάς, με την ευγένεια και την καλοσύνη του, χωρίς υποψίες αιρετικής πονηρίας και προδοσίας, πίστευε ψευδείς διαβεβαιώσεις και διέταξε να σταματήσει το επιχείρημα και όχι να διαφωνεί με λόγια, ώστε να μην υπάρχει διαφωνία μεταξύ των εκκλησιών. Χωρίς να διερευνήσει καθόλου τα πράγματα, αυτός, με το έλεός του, επέτρεψε στην Aria να επιστρέψει στην Αλεξάνδρεια. Και αυτή η πονηρή αιρετική, σε μια γενική καταστροφή της εκκλησίας, επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια. Αυτή η περίσταση ήταν πολύ δύσκολη και λυπηρή για τους Ορθόδοξους, ειδικά για τον Άγιο Αθανάσιο, ως πολεμιστής του Χριστού και σταθερός υπερασπιστής των αληθινών παραδόσεων της Ορθοδοξίας. Εκείνη την εποχή είχε ήδη απονεμηθεί η κατάταξη του αρχιδιάκου. Αυτός ο πολεμιστής του Χριστού διώκει έναν αιρετικό που, όπως ένας λύκος, εισέβαλε στην Εκκλησία του Χριστού, αποκαλύπτοντας την κακή συμπεριφορά του τόσο με τα γραπτά του όσο και με το κήρυγμα του.Ταυτόχρονα, ο Αθανάσιος παρότρυνε επίσης τον Αρχιεπίσκοπο Αλεξάνδρου Αλεξάνδρου να γράψει ένα μήνυμα στον Τσάρο και ο ίδιος έγραψε μαζί του, αποκαλύπτοντας την απλότητα με την οποία ο Τσάρος, πιστεύοντας την εξαπάτηση και τους αιρετικούς μύθους, δέχεται τώρα την Άρια, η οποία έχει απομακρυνθεί από την Ορθόδοξη Εκκλησία, που απορρίφθηκε από τον ίδιο τον Θεό και όλους ιερές πατέρες, και του επιτρέπει να σοκάρει το πατρικό καταστατικό. Αλλά ο βασιλιάς, όπως πρότεινε ο Ευσέβιος, τους απάντησε με ακόμη πιο έντονο μήνυμα, απειλώντας τους, αν δεν ήταν σιωπηλοί, με έκρηξη από αξιοπρέπεια. Έτσι, ένας ευσεβής και ευγενικός βασιλιάς το έκανε όχι για να ικανοποιήσει τον θυμό του, και όχι επειδή θα ήταν διατεθειμένος στον Αριανισμό, αλλά, έχοντας ζήλια, αν και όχι εύλογα, ότι δεν θα υπήρχε διαφωνία μεταξύ των εκκλησιών. Με την ευγενική του καρδιά, αγαπώντας τον κόσμο, ο Τσάρος αναζήτησε ειρήνη όπου δεν μπορεί να είναι καθόλου: γιατί πώς μπορεί η αίρεση να ζήσει ειρηνικά με τηνΟρθοδοξία ;

Λίγο μετά από αυτό, η Αγιότητά του Αλέξανδρος σταμάτησε. Ο Αθανάσιος εξελέγη ομόφωνα από όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς ως διάδοχό του στον άμβωνα της Αλεξάνδρειας, ως αγγείο που αξίζει έναν τέτοιο κόσμο ⁶⁶⁵ . Τότε τα μυστικά πίσσα - οι Αριανοί ήταν σιωπηλοί για λίγο, δεν μπήκαν σε έναν ανοιχτό αγώνα με τον Αθανάσιο. αλλά μετά, με δαιμονική υποκίνηση, ανακάλυψαν την πονηριά τους και ανακάλυψαν ξεκάθαρα το δηλητήριο της φωλιάς μέσα στο θυμό τους, αφού ο Άγιος Αθανάσιος δεν δέχτηκε τον άσεκτο Άρειο στην εκκλησία, αν και ο τελευταίος είχε βασιλική τάξη γι 'αυτό. Οι Αριανοί παντού άρχισαν να υποκινούν αθώα εχθρότητα και να εξαπλώνουν κακές συκοφαντίες, προσπαθώντας να διασφαλίσουν ότι κάποιος που είναι άξιος των παραδεισένων χωριών όχι μόνο απομακρύνθηκε από τον επίγειο ιερό θρόνο, αλλά επίσης εκδιώχθηκε από την πόλη. Αλλά ο Αθανάσιος παρέμεινε ακλόνητος, τραγουδώντας με τον Ντέιβιντ: «Αν το σύνταγμα πάρει όπλαεναντίον μου, η καρδιά μου δεν θα φοβηθεί » ( Ψαλμός 26: 3 ).

Ηγέτης του ύπουλου σχεδίου ήταν ο Eusebius, ο οποίος έφερε μόνο το όνομα της ευσέβειας ⁶⁶⁶ , αλλά στην πραγματικότητα ήταν ένα σκάφος της κακίας. Εκμεταλλευόμενος την καλοσύνη του βασιλιά με τους ομοϊδεάτες του και υποθέτοντας ότι ο χρόνος ήταν πλέον κατάλληλος γι 'αυτόν, ενθουσίασε τον καθένα για να αποβάλει τον Αθανάσιο από το θρόνο. Ο Ευσέβιος πίστευε ότι αν εκτόπιζε τον Αθανάσιο, τότε θα ξεπεράσει εύκολα άλλους Ορθόδοξους Χριστιανούς και θα επιβεβαιώσει την Aryan διδασκαλία.Άρχισε να εξαπλώνεται στους δίκαιους άδικους και ψευδείς σχολιασμούς, τους οποίους οι αιρετικοί φαινόταν αξιόπιστοι. Για να το κάνει αυτό, προσέλαβε για τα χρήματά του οπαδός του Meletius ⁶⁶⁷ Ision, εξελιγμένος στην αρωματοποιία του Eudomon και τον θυμό Kallinik. Οι κατηγορίες εναντίον του Αθανασίου ήταν οι εξής: 1) ότι ανάγκαζε τους Αιγύπτιους να πληρώσουν φόρους για ιερατικά άμφια, λευκά ρούχα, κουρτίνες και υφάσματα βωμών και άλλα εκκλησιαστικά σκεύη. 2) σαν να είναι εχθρικός προς τον τσάρο και περιφρονεί τις τσαρικές συνταγές. 3) σαν να ήταν φιλικός και έστειλε σε έναν από τους φίλους του για να σώσει ένα κουτί γεμάτο χρυσό. Σε αυτό προστέθηκε η κατηγορία για τον ψεύτικο ιερέα Ishir⁶⁶⁸ , ο οποίος ήταν έξυπνος, πονηρός και πονηρός στην κακία του. Έχοντας αφιερώσει το όνομα ενός πρεσβυτέρου χωρίς συνηθισμένη μύηση, διέπραξε τόσες κακές, παράνομες και ποινικές υποθέσεις που του άξιζε όχι μόνο την έκρηξη και τη βλάβη, αλλά και τη βαριά τιμωρία. Έχοντας μάθει τα πάντα για τον Iskhir, ευλογημένο τον Αθανάσιο, πάντα προσεκτικό και προσεκτικό στην επίλυση τέτοιων ζητημάτων, έστειλε ⁶⁶⁹ πρεσβύτερους Μακάρι στη Μαρέοτα για να ερευνήσει τα πάντα για τις παράνομες πράξεις των Ισιρόφ.Ο Ισκίρ, φοβούμενος την ανάκριση και την έκθεση, έφυγε από εκεί και, οδηγώντας στη Νικομήδεια, άρχισε να συκοφαντεί τον Αθανάσιο ενώπιον του Ευσέβιου. Ο Eusebius και οι συνεργοί του αποδέχτηκαν τον Ishir, αυτόν τον αποστάτη του Θεού και τον παραβάτη των ιερών κανόνων, ως αληθινό ιερέα, και τον αντιμετώπισαν με σεβασμό: γιατί είναι φυσικό να αγαπάς κάποιον σαν κακία ή αρετή. Η Σάμη, από το έντονο μίσος που έκαιγε με θυμό στον Αθανασίου, γνώρισαν με μεγάλη χαρά τον Ίσιρ. Ενθάρρυναν την αίσθηση και την αλαζονεία του και υποσχέθηκαν να τον τιμήσουν με την επισκοπική αξιοπρέπεια, αν θα μπορούσε να χτίσει οποιαδήποτε επιφύλαξη και συκοφαντία στους δίκαιους. Ο Iskhir, που είναι πονηρός και επιδέξιος σε τέτοια θέματα, εντατικοποιήθηκε με την κατηγορία κατηγοριών εναντίον αθώου Αθανασίου. Είπε ότι, με εντολή του Αθανασίου, ο Πρεσβύτερος Μακάριος, αφού εισέβαλε στη ληστεία της εκκλησίας , τον έσυρε από το θρόνο με μεγάλη οργή, ανέτρεψε το θρόνο, έσπασε το κύπελλο με τα Θεία Μυστήρια και έκαψε τα ιερά βιβλία. Αποδεχόμενοι αυτή τη συκοφαντία του Ishir ως αλήθεια και την προσθήκη σε άλλες τελετές, οι εχθροί του Αθανασίου προχώρησαν στον Βασιλιά Κωνσταντίνο στον Άγιο Αθανάσιο.Συγκεκριμένα, προσπάθησαν να ξυπνήσουν τον θυμό του βασιλιά, κατηγορώντας τον Αθανάσιο ότι δεν προσέχει τις γραπτές οδηγίες του τσάρου και ότι δεν άκουσε την εντολή του τσάρου, χωρίς να πάρει τον Άρειο σε εκκλησιαστική υποτροφία. Επιπλέον, η ευδαιμονία κατηγορήθηκε επίσης για κάποιο είδος νεκρού χεριού, ότι ο Αθανάσιος, σαν να το έκανε, έκανε θαυματουργά θαύματα και γοητείες (οι ίδιοι, ήταν πραγματικά καταραμένοι και προφανείς μάγοι). αυτό το χέρι, σαν να ανήκε σε έναν συγκεκριμένο κληρικό Αρσενί, και κόπηκε σύμφωνα με τις τεχνικές του Αθανασίου.

Ο βασιλιάς, αφού εξέτασε την υπόθεση, ήταν μπερδεμένος: γνώριζε καλά την αρετή του Αθανασίου, και ταυτόχρονα, οι κατηγορίες που του άσκησαν εναντίον του φαινόταν λίγο πολύ πιθανές για αυτόν. Ως εκ τούτου, επέλεξε το μεσαίο μονοπάτι: χωρίς να καταδικάσει τον Αθανάσιο, την ίδια στιγμή δεν αρνήθηκε να διερευνήσει την υπόθεσή του. Δεδομένου ότι η γιορτή της ανανέωσης της Εκκλησίας της Αναστάσεως του Χριστού ήταν εκείνη την εποχή, και επίσκοποι του ⁶⁷⁰ ήρθαν εδώ από όλες τις χώρες , ο βασιλιάς, εκμεταλλευόμενος αυτήν την ευκαιρία, διέταξε τους επίσκοπους να συγκεντρωθούν στο Ελαστικό ⁶⁷¹ για να διερευνήσουν διεξοδικά τις κατηγορίες εναντίον του Μεγάλου Αθανασίου , καθώς και να εξετάσουν Οι υποθέσεις του Άριους, όπως πραγματικά ισχυρίζεται ο ίδιος, διδάσκει σύμφωνα με τις διδασκαλίες της ιερής πίστης και συμμορφώνεται με τις αληθινές ορθόδοξες παραδόσεις: εάν εκδιώκεται από φθόνο, τότε πρέπει να γίνει δεκτός ξανά από τον κλήρο και τον καθεδρικό ναό, και να προσκολληθεί ως ένα από τα μέλη του η Εκκλησία Αν πιστεύει ότι είναι αντίθετο με τις διδασκαλίες της και διδάσκει άσχημα, τότε αφήστε τον να κριθεί από τους ιερούς νόμους και να αποδεχτεί μια αξιόλογη εκτέλεση σύμφωνα με τις πράξεις του. Στην περίπτωση της Αρσενίας, ο βασιλιάς διέταξε να διεξαχθεί πρώτη έρευνα, ώστε αν ο Αθανάσιος κριθεί ένοχος, να καταδικαστεί, σύμφωνα με τους νόμους. Για μια αξιόπιστη μελέτη αυτού του θέματος, ο Κωνσταντίνος έστειλε έναν από τους οικιακούς του, το όνομα Αρχέλαος, μαζί με τον Φοίνικα πρίγκιπα Κανένα. Όταν αυτοί οι τελευταίοι ήρθαν στην Τύρο (ο Αθανάσιος ήταν εκεί εκείνη την εποχή, περιμένοντας την αποκάλυψη συκοφαντικής εναντίον του για το νεκρό χέρι και τη μαγεία), ανέβαλαν την έρευνα έως ότου οι αναμενόμενοι συκοφαντίες που ισχυρίστηκαν ότι η ανομία του Αθανασίου (κόβοντας το χέρι του Αρσενίου) προήλθε από την Αλεξάνδρεια και μαγεία) είδαν με τα μάτια τους. Αυτή η αναβολή της έρευνας έγινε στα μάτια του Θεού, καθώς έδειξε σαφώς το τέλος του θέματος. Για τον Θεό, από ψηλά παρατηρώντας τον καθένα και ελευθερώνοντας τον δράστη από εκείνους που τον προσβάλλουν, συνέχισε το χρόνο ώστε ο ίδιος ο Αρσένι να έρθει στην Τύρο. Ο Αρσένι ήταν ένας από τους κληρικούς της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας, ανάγνωση ανά θέση.έχοντας διαπράξει ένα μεγάλο έγκλημα, έπρεπε να υποβληθεί σε σκληρή δίκη και σκληρή τιμωρία. Φοβάται από αυτό, έφυγε και έκρυψε για μεγάλο χρονικό διάστημα - κανείς δεν ξέρει πού. Οι ύπουλοι αντίπαλοι του Αθανασίου, εξειδικευμένοι στις ίντριγκες και καθόλου περίμεναν ότι ο Αρσένι δεν θα έβγαινε ποτέ από φόβο και ντροπή για την αμαρτία που διέπραξε, έγραψε με τόλμη ότι υπήρχε ένα νεκρό χέρι του Αρσένι και διέδωσε τη φήμη παντού ότι ο Αθανάσιος διέπραξε αυτό το φρικτό έγκλημα.Όταν η φήμη ότι ο Αθανάσιος δικάστηκε για να περικόψει το χέρι του Arseny εξαπλώθηκε σε όλες τις χώρες, αυτή η φήμη έφτασε ακόμη και στον Arseny, ο οποίος κρυβόταν σε άγνωστα μέρη. Συλλυπητήρια για τον πατέρα και τον ευεργέτη του και θρηνώντας για την καρδιά του ότι η αλήθεια κατακτηθεί παράνομα με ψέματα, ήρθε κρυφά στην Τύρο και εμφανίστηκε στον ίδιο τον Αθανάσιο, πέφτοντας στα ειλικρινά του πόδια. Ο ευλογημένος Αθανάσιος, χαίροντας την άφιξη του Αρσένι, τον διέταξε να μην εμφανιστεί σε κανέναν πριν από τη δίκη.

Ήταν το τριακοστό έτος της βασιλείας του Κωνσταντίνου ⁶⁷² , όταν οι επίσκοποι ⁶⁷³ συγκεντρώθηκαν από διαφορετικές πόλεις της Τύρου . Ο Πρεσβύτερος Μακάριος έφερε τους πολεμιστές. Ανάμεσά τους ήταν το voivode, που ήθελε να διεξαγάγει μια δίκη μαζί με τους επισκόπους, καθώς και μερικές από τις άλλες κοσμικές αρχές. και οι συκοφαντίες εμφανίστηκαν και η δίκη ξεκίνησε. Τότε κλήθηκε ο Αθανάσιος. Αρχικά κατηγορήθηκε ψεύτικα για τα άμφια της εκκλησίας και το πέπλο, καθώς και για την επιθυμία. αλλά αμέσως αποκαλύφθηκε το ψέμα αυτής της συκοφαντίας και η κακία των συκοφαντών έγινε ξεκάθαρη σε όλους.

Εν τω μεταξύ, το κακόβουλο μίσος των αντιπάλων Αθανάσιος δεν εξημέρωσε. ακόμα δεν ήταν γεμάτοι ψευδείς συκοφαντίες εναντίον του Αθανασίου, αλλά εφαρμόστηκαν σε μια μηχανολογία - άλλη, σε ένα ψέμα - ακόμα νέα. Οι κακοί αιρετικοί δωροδοκούσαν μια ντροπιαστική γυναίκα για να συκοφαντήσει τον Αθανάσιο σαν να ήταν, μαζί της, κατά της θέλησής της, είχε διαπράξει ανομία μαζί της.

Όταν ξεκίνησε η δίκη, οι δικαστές κάθισαν στις θέσεις τους και εμφανίστηκαν οι συκοφαντίες, και αυτή η γυναίκα εισήχθη. Με κραυγή, παραπονέθηκε για τον Αθανάσιο, τον οποίο δεν είχε δει ποτέ, και δεν ήξερε καν πώς έμοιαζε.

«Για χάρη του Θεού, τον πήγα στο σπίτι μου», είπε για τον Αθανάσιο, «ως αξιοσέβαστος και ιερός άντρας, εύχομαι σε μένα και στο σπίτι μου ευλογίες». Και αντίθετα, υπέφερα από αυτό. Με την έναρξη των μεσάνυχτων, όταν κοιμόμουν στο κρεβάτι, ήρθε σε μένα. και με κακοποίησε βίαια, γιατί κανείς δεν με ελευθέρωσε από τα χέρια του, γιατί όλοι στο σπίτι κοιμήθηκαν σε βαθύ ύπνο.

Ενώ η ξεδιάντροπη συκοφαντία τόσο πολύ και συκοφαντία με δάκρυα, ο φίλος Αθανάσιος, ο πρεσβύτερος Τιμόθεος, στεμένος μαζί του έξω από την πόρτα και άκουσε τη συκοφαντία που αναφέρθηκε, ήταν αγανακτισμένος στο πνεύμα και, ξαφνικά μπήκε στο δικαστήριο, στάθηκε βιαστικά μπροστά στα μάτια αυτής της συκοφαντίας, σαν να ήταν Ο ίδιος ο Αθανάσιος Της τολμούσε με τόλμη τις ακόλουθες λέξεις:

«Έχω διαπράξει βία εναντίον σου, γυναίκα, τη νύχτα, όπως λες;» Είμαι εγώ

Η γυναίκα, με ακόμη μεγαλύτερη ντροπή, φώναξε στους δικαστές:

- Αυτός ο άντρας είναι ο κακοποιός και ο κακοποιός μου ενάντια στην καθαρότητα μου. αυτός, και όχι κάποιος άλλος, που μένει μαζί μου, γιατί η καλή μου πράξη μου έδωσε κακοποίηση.

Όταν άκουσαν αυτό, οι δικαστές γέλασαν, αλλά οι αντίπαλοι του Αθανασίου ήταν πολύ ντροπιασμένοι, γιατί τα ψέματά τους είχαν αποκαλυφθεί. Όλοι εξεπλάγησαν με μια τέτοια απρόσεκτη συκοφαντία και αναγνώρισαν τον Αθανάσιο ως εντελώς αθώο από την αμαρτία που του επιβλήθηκε. Αλλά οι αντίπαλοι του Αθανασίου άρχισαν να κατηγορούν τον ιερό άνθρωπο για μαγεία και τη δολοφονία του Αρσενίου, έφεραν μπροστά στα μάτια τους ένα είδος τρομερού νεκρού χεριού και, κουνώντας το ντροπιαστικά στον άγιο, αναφώνησε:

- Αυτό το χέρι σου φωνάζει σιωπηλά, Αθανάσιος, αυτό το χέρι σε καταδικάζει. σε αιχμαλωτίζει και σε κρατά σφιχτά, ώστε να μην ξεφύγεις από την κρίση. δεν θα μπορέσετε να ξεφύγετε από τις μαρτυρίες της είτε με ομιλίες, είτε με πονηριά, είτε με οποιοδήποτε είδος ιδιοτροπίας. Όλοι γνωρίζουν τον Arseny, ο οποίος άδικος και χωρίς έλεος σε έκοψε από αυτό το χέρι. Λοιπόν, πείτε μας, τελικά, γιατί το χρειάζεστε και για ποιο σκοπό το κόψατε;

Ο Αθανάσιος τους άκουσε υπομονετικά, μιμώντας τον Χριστό τον Κύριό του, ο οποίος κάποτε καταδικάστηκε από τους Εβραίους και ταυτόχρονα δεν τσακίστηκε, δεν φώναξε, αλλά «σαν πρόβατο για τη σφαγή της γνώσης» (Ησαΐας 53: 7 ). στην αρχή ήταν σιωπηλός, και μετά, απαντώντας στην κατηγορία, είπε με ευγενικά:

- Υπάρχει κάποιος ανάμεσά σας που να γνωρίζει καλά την Arseny;Υπάρχει επίσης κάποιος που θα παραδεχόταν με βεβαιότητα αν αυτό είναι πραγματικά το χέρι του;

Όταν πολλοί σηκώθηκαν από τις θέσεις τους, ισχυριζόμενοι ότι γνωρίζουν καλά τον ίδιο τον Άρσενυ και το χέρι του, ο Αθανάσιος άνοιξε αμέσως την κουρτίνα πίσω από την οποία στάθηκε ο Αρσένι και του διέταξε να σταθεί στη μέση της συνάντησης. Και ο Arseny έγινε στη μέση του δικαστηρίου ζωντανός και καλά, με τα δύο χέρια άθικτα. Ευλογημένος, κοιτάζοντας με θυμό τους συκοφαντίες, είπε:

- Δεν είναι αυτό το Arseny; Δεν είναι αυτό του οποίου το χέρι, όπως λέτε, είναι κομμένο; Δεν είναι αυτό που γνωρίζουν όλοι οι Αλεξάνδρεοι;

Και, αφού διέταξε τον Arseny να επεκτείνει πρώτα το δεξί και το αριστερό του χέρι, φώναξε δυνατά, σαν να επικαλούσε αυτούς που απέχουν από την αλήθεια:

- Εδώ, άντρες και Άρσενυ! δείτε τα χέρια του, τα οποία δεν είχαν αποκοπεί καθόλου! Δείξτε σας το Arseny σας, εάν έχετε, και πείτε σε ποιον ανήκει το κομμένο χέρι, το οποίο καταδικάζει εσείς εσείς ότι διαπράξατε αυτό το έγκλημα.

Όταν η δίκη διεξήχθη με αυτόν τον τρόπο, ένα μήνυμα ήρθε από τον βασιλιά προς το συμβούλιο καταγγέλλοντας έντονα τους συκοφαντίες, ενώ ο Αθανάσιος διέταξε να απαλλαγεί από άδικη κατηγορία και τον καλούσε ευγενικά στον βασιλιά. Συνέβη με αυτόν τον τρόπο. Δύο πρεσβύτεροι της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας, ο Άπης και ο Μακάριος (όχι αυτός που είχε προσαχθεί στη δίκη αλλά συνδέθηκε με το ίδιο όνομα), που ήρθαν στη Νικομήδεια, είπε στον βασιλιά, όλα για τον Αθανάσιο, για το πώς οι εχθροί έκαναν ψευδείς κατηγορίες εναντίον του ιερού συζύγου και έκαναν άδικη συνάντηση. Ο βασιλιάς, έχοντας καταλάβει την αλήθεια και το συκοφαντικό φθόνο, έγραψε ένα μήνυμα στους επισκόπους στο δικαστήριο της Τύρου ότι όταν διαβάστηκε στη δίκη, οι οπαδοί του Eusebius ξεπεράστηκαν από φόβο και δεν ήξεραν τι να κάνουν. Ωστόσο, προκλημένοι από μεγάλο φθόνο, δεν σταμάτησαν τη φρενίτιδα, δεν περιορίστηκαν στο γεγονός ότι είχαν ήδη ηττηθεί και ντροπιασθεί μια φορά και, στρέφοντας σε άλλες ψευδείς κατηγορίες, συκοφαντούσαν τον Μακάρι, ο οποίος είχε προσαχθεί στο δικαστήριο. Ο Ίσιρ εμφανίστηκε ως ψεύτικος κατηγορούμενος, και οι οπαδοί του Ευσέβιου, τους οποίους ο Αθανάσιος είχε απορρίψει προηγουμένως ως ψεύτικος και άξιος πίστης, ήταν ψεύτικοι μάρτυρες. Ο Αθανάσιος ήθελε να διερευνηθεί αξιόπιστα για τον Ishir, αν ήταν πραγματικά αληθινός ιερέας, και μόνο τότε υποσχέθηκε να απαντήσει σχετικά με τις κατηγορίες που του άσκησαν εναντίον του. Οι κριτές δεν συμφώνησαν σε αυτό και συνέχισαν να δοκιμάζουν τον Μακάριο. Αφού οι συκοφαντίες είχαν εξαντλήσει όλη τη συκοφαντία τους, η ακρόαση αναβλήθηκε επειδή ήταν απαραίτητο να διεξαχθεί έρευνα στο ίδιο μέρος όπου, σαν ο Μακάριος να είχε ρίξει το βωμό, δηλαδή στους Μαρεότ.Βλέποντας ότι για αυτό στάλθηκαν στους Μαρεότ, τους ίδιους τους διαπραγματευτές που είχε απορριφθεί από τον ίδιο από την αρχή, όπως οι ψεύτες, ο Αθανάσιος, που δεν υπέμειναν την αδικία που διαπράχθηκε, χωρίς να σταματήσουν να αναφωνούν:

- Η αλήθεια έχει ξεθωριάσει, η αλήθεια έχει παραβιαστεί, η δικαιοσύνη έχει χαθεί, οι δικαστές έχουν χάσει τη νομική έρευνα και προσεκτική εξέταση των υποθέσεων! Είναι νόμιμο ότι εκείνοι που επιθυμούν να δικαιολογήσουν κρατούνται σε δουλεία, και το δικαστήριο όλης της υπόθεσης θα ανατεθεί σε συκοφαντίες και εχθρούς, και ότι οι ίδιοι οι διαπραγματευτές κρίνουν αυτόν που έχει συκοφαντηθεί.

Έτσι, ο Μεγάλος Άγιος Αθανάσιος, κατά την ακρόαση όλων, φώναξε για αυτό και κατέθεσε σε ολόκληρο τον καθεδρικό ναό. Βλέποντας ότι δεν θα είχε επιτυχία, λόγω του αυξανόμενου αριθμού εχθρών και ζηλότυπων ανθρώπων, πήγε κρυφά στον βασιλιά. Και αμέσως ο καθεδρικός ναός, ή, καλύτερα να πούμε, ο έξυπνος οικοδεσπότης, καταδίκασε τον απουσία του Αθανασίου. Στο τέλος της άδικης διερεύνησης της προαναφερθείσας υπόθεσης στους Μαρεώτες, που πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με τη βούληση και την επιθυμία των εχθρών του Αγίου Αθανασίου, οι ίδιοι οι δικαστές, άξιοι της ανατροπής, αποφάσισαν ότι ο Αθανάσιος θα έπρεπε τελικά να ανατραπεί. Στη συνέχεια, πήγαν στην Ιερουσαλήμ, όπου οι ίδιοι οι άνθρωποι που προσχώρησαν προφορικά μόνο στην ευσέβεια και στο πρώην Συμβούλιο της Νίκαιας δέχτηκαν την εκκλησιαστική υποτροφία της θεάς Aria, υπέγραψαν υποδήματα το δόγμα του ουσιαστικού Υιού του Θεού με τον Θεό Πατέρα. Αλλά εκείνοι που, με καρδιά και στόμα, περιείχαν την Ορθόδοξη πίστη, προσεκτικά εξετάζοντας τα λόγια και τις ομιλίες του Άρη και τις εξέτασαν προσεκτικά, αναγνώρισαν την αποπλάνηση που κρύβεται κάτω από το κάλυμμα πολλών λέξεων και ομιλιών και, τον πιάνοντας σαν αλεπού, τον εξέθεσαν ως εχθρό της αλήθειας . Αυτή τη στιγμή ήρθε ένα άλλο μήνυμα από τον βασιλιά (ο Αθανάσιος δεν είχε φτάσει ακόμη στον βασιλιά), διατάχοντας τον Αθανάσιο και όλους τους διαπραγματευτές και τους δικαστές του να εμφανιστούν αμέσως σε αυτόν. Αυτό προκάλεσε μεγάλο φόβο μεταξύ των μελών του συμβουλίου, για τους εχθρούς του Αθανασίου, οι οποίοι είχαν διενεργήσει παράνομη δίκη, φοβούσαν ότι η αδικία τους δεν θα εκτίθεται. Επομένως, πολλοί από αυτούς διασκορπίστηκαν στις χώρες τους. Ο Eusebius και ο Theognius, επίσκοπος της Νίκαιας ⁶⁷⁴ , και μερικοί άλλοι, αφού κατάφεραν να βρουν κάποια εύλογα πρόσχημα, προκειμένου να επιβραδυνθούν στην Τύρο, παρέμειναν εδώ για πολύ καιρό, και ο βασιλιάς απαντήθηκε με γράμματα. Εν τω μεταξύ, ο Αθανάσιος, έχοντας έρθει στο τσάρο στη Νικομήδεια, δικαιολόγησε τον εαυτό του από την κατηγορία που του επιβλήθηκε για πόθο. Και ενώ οι οπαδοί του Ευσέβιου ήταν αργοί και δεν βιαζόταν να εμφανιστούν στον βασιλιά, ο τελευταίος έστειλε τον Αθανάσιο στον άμβωνα της Αλεξάνδρειας με το μήνυμά του, στο οποίο μαρτυρούν την αβάσιμη και αδικία όλων των συκοφαντιών.

Όταν, λοιπόν, ο Άγιος Αθανάσιος κατόρθωσε την καρέκλα του, και ο Αριάς βρισκόταν στην Αλεξάνδρεια, οι Αριανοί έκαναν μεγάλη αμηχανία και φήμη μεταξύ των ανθρώπων. Ευλογημένος Αθανάσιος, που δεν μπόρεσε να δει ότι ο Άρης αγανακτιστεί και διστάζει όχι μόνο την Αλεξάνδρεια, αλλά και ολόκληρη την Αίγυπτο, έγραψε γραπτώς στον τσάρο για όλα αυτά, προτρέποντάς του να τιμωρήσει τον άθεο μαχητή και τους επαναστάτες. Σε απάντηση σε αυτό, μια εντολή του βασιλιά ήρθε αμέσως στην Αλεξάνδρεια για να υποβάλει την Aria στη βασιλική αυλή. Στο δρόμο προς τον βασιλιά από την Αλεξάνδρεια, ο Arius, αφού έφτασε στην Καισάρεια, συνάντησε τους ομοϊδεάτες του: Eusebius, επίσκοπος της Nicomedia, Theognius of Nicene and Mary, επίσκοπος της Χαλκηδόνας ⁶⁷⁵ · Μετά από διαβούλευση μαζί, έκαναν νέες συκοφαντίες εναντίον του Αθανασίου, ούτε φοβούνται τον Θεό, ούτε σώζουν έναν αθώο σύζυγο, αλλά έχοντας μια επιθυμία - να καλύψουν την αλήθεια με ένα ψέμα, όπως λέει ο θεϊκός Ησαΐας : «διαπράττουν κακό και γεννούν το κακό», εκείνοι που είπαν: «επειδή το ψέμα έχουμε καταφύγει για τον εαυτό μας και θα καλυφθούμε με εξαπάτηση » ( Ησαΐας 59: 4, 28, 15 ). ^{676 Οι} αθέμιτοι αιρετικοί κατέβαλαν μια τέτοια προσπάθεια να εκθέσουν τον Ευλογημένο Αθανάσιο από τον πατριαρχικό θρόνο του και να καταλάβουν την εξουσία επί των Ορθόδοξων. Ήρθαν λοιπόν στο βασιλιά - τον Άρη, θέλοντας να κάνουν δικαιολογίες, και ο Ευσέβιος και οι συνεργοί του - να συνεισφέρουν στην άδικη αιτία του, και να δώσουν ανοιχτά ψευδείς μάρτυρες ενάντια στην αλήθεια και τον Αθανάσιο. Όταν εμφανίστηκαν ενώπιον του βασιλιά, ρωτήθηκαν αμέσως για τον καθεδρικό ναό της Τύρου, για το τι είχαν εντοπίσει και για το ποια δικαστική απόφαση είχε εκδοθεί για τον Αθανάσιο. Απάντησαν στον βασιλιά:

- Ο βασιλιάς! Δεν θρηνούμε ιδιαίτερα για τα λάθη του Αθανασίου, αλλά μας απασχολεί η θλίψη και η ζήλια για τον βωμό, τον οποίο κατέστρεψε, και για το δισκοπότηρο με τον Άγιο. Τα μυστικά που συνθλίβει και συνθλίβει, καθώς και το γεγονός ότι είχε απαγορεύσει και απαγόρευσε να στείλει σιτάρι ^{677, που} συνήθως έστειλε στην Κωνσταντινούπολη από την Αλεξάνδρεια : μας λυπάται ιδιαίτερα, βλάπτει τις ψυχές μας. Μάρτυρες τέτοιων θηριωδών ήταν επίσκοποι: Αδαμάντιος, Ανούβιον, Αρβεστίν και Πέτρος ⁶⁷⁸ . Καταδικασμένος από αυτούς για όλα αυτά, ο Αθανάσιος δραπέτευσε από τη δίκη, που του άξιζε δίκαια στις υποθέσεις του, αλλά δεν μπορούσε να αποφύγει την ανατροπή, αλλά ανατράπηκε ομόφωνα από ολόκληρο το συμβούλιο επειδή τόλμησε σε τέτοιες παράνομες υποθέσεις.

Ακούγοντας αυτές τις ομιλίες, ο βασιλιάς ήταν αρχικά σιωπηλός, ντροπιασμένος στην ψυχή του. Τότε, επειδή δεν μπόρεσε να σταματήσει τους διαπραγματευτές, διέταξε να σταλούν προσωρινά οι δίκαιοι στον Γαλατ⁶⁷⁹ , όχι επειδή πίστευε στη συκοφαντία ή ξεπεράστηκε από θυμό, αλλά για την ειρήνη της Εκκλησίας (όπως μαρτυρούν άνθρωποι που έχουν αναγνωρίσει αξιόπιστα τη βασιλική πρόθεση). Ο βασιλιάς είδε πόσους επίσκοπους επαναστάτησαν εναντίον του Αθανασίου και πόσο μεγάλη σύγχυση δημιουργήθηκε μεταξύ του λαού της Αλεξάνδρειας και της Αιγύπτου. Και έτσι, θέλοντας να ηρεμήσει μια τέτοια καταιγίδα, να σταματήσει η φήμη και να θεραπεύσει τις ασθένειες τόσων πολλών επισκόπων. Διέταξε τον ιερό σύζυγο να εγκαταλείψει προσωρινά την πόλη του ⁶⁸⁰ .

Μετά από αυτό, ο ίδιος ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος, στο 31ο έτος της βασιλείας του, πέθανε, εξήντα πέντε ετών. Πέθανε, άφησε τους κληρονόμους του βασιλείου του τρεις γιους: τον Κωνσταντίνο, την Κωνσταντίνη και την Κωνσταντία, μεταξύ των οποίων, κατά βούληση, και διαίρεσε το βασίλειο, διορίζοντας τον μεγαλύτερο γιο του Κωνσταντίνο το μεγαλύτερο μέρος του βασιλείου. Όμως, καθώς στο θάνατο του Μεγάλου Κωνσταντίνου δεν υπήρχε κανένας από τους γιους του, παρέδωσε τη θέλησή του σε έναν πρεσβευτή ⁶⁸¹ , ο οποίος ήταν μυστικός οπαδός του Άριους.Κρυφά κρυφά μέσα του μια αίρεση, αυτός ο πρεσβύτερος έκρυψε επίσης τη βασιλική βούληση. όταν πολλοί τον ρώτησαν αν ο βασιλιάς, πεθαμένος, έκανε διαθήκη, δεν είπε τίποτα γι 'αυτό. Ως μυστικοί συνεργάτες σε αυτό το θέμα, είχε μερικούς από τους βασιλικούς ευνούχους. Ενώ ο μεγαλύτερος γιος Κωνσταντίνος καθυστέρησε να έρθει στον νεκρό πατέρα του, ο Κωνσταντίνος έσπευσε να φύγει από την Αντιόχεια το συντομότερο δυνατό και ήρθε πρώτα απ 'όλα. Ο προαναφερόμενος πρεσβύτερος κληροδότησε κρυφά τη μαρτυρία του πατέρα του και, με ευγνωμοσύνη, δεν ζήτησε από τον εαυτό του καμία ανταμοιβή, εκτός από το ότι πήγε στο πλάι των Αριανών και τους βοήθησε. ήθελε τον Κωνσταντίνο, αντί να ευχαριστήσει τον αθάνατο Τσάρο Χριστό, για το επίγειο βασίλειό του, να τον αναγνωρίσει τρελά όχι ως Θεό και Κύριο όλων και όχι ως Δημιουργός, αλλά ως πλάσμα! Ο προαναφερόμενος Eusebius και όλοι οι συνεργοί του συνέβαλαν σε αυτό, χαίροντας που ήρθε η ώρα για αυτούς. ήλπιζαν να διαδώσουν και να ενισχύσουν τη αιρετική διδασκαλία του Άριου μόνο σε περίπτωση που ο νέος βασιλιάς θα εγκρίνει τον ορισμό της φυλάκισης του Αθανασίου, όπως δικαιολογείται και απολύτως νόμιμα. Εκείνη την εποχή, έπεισαν το ⁶⁸² για την αίρεση και την ομοφωνία μαζί τους στα βασιλικά δωμάτια , και μέσω αυτού η ασθένεια του αιριακού αιρετικού διείσδυσε άλλους ευνούχους ⁶⁸³ , οι οποίοι από τη φύση τους είναι πολύ επιρρεπείς στην αντίληψη και στη διάδοση οποιουδήποτε άλλου κακό. Στη συνέχεια, η γυναίκα του βασιλιά, αφού σταδιακά μετατράπηκε σε βλασφημικές ομιλίες, η ίδια μολύνθηκε με το ίδιο αιρετικό δηλητήριο.

Τελικά, ο ίδιος ο βασιλιάς, παραπλανημένος από τις ψευδείς πεποιθήσεις του Αριανού, επαναστάτησε εναντίον του Χριστού, του Κυρίου και του Κυρίου του, έτσι ώστε να του εκπληρώθηκαν τα λόγια του Θείου Ιερεμία:«οι βοσκοί έχουν πέσει από μένα» ( Ιερ. 2: 8 ). ⁶⁸⁴ Και ο Κωνστάντιος διέταξε δημοσίως να επιβεβαιωθεί το ψευδές δόγμα του Αριανού, και ότι όλοι οι επίσκοποι φιλοσοφούν όπως έκανε, και διέταξε τον προκλητικό να πείσει από απειλές.

Στη μέση αυτής της μεγάλης καταιγίδας και της σύγχυσης, οι ακόλουθοι αρχιπόστολοι ήταν οι πραγματικοί πιλότοι για τις εκκλησίες: Maxim of Jerusalem ⁶⁸⁵ , Alexander of Constantinople και Athanasius of Alexandria(για τους οποίους μιλάμε), οι οποίοι, αν και φυλακίστηκε, δεν άφησαν το τιμόνι της Εκκλησίας, επιβεβαιώνοντας την Ορθοδοξία με τον λόγο και τις επιστολές του . Ο Eusebius της Nicomedia, με τους ομοϊδεάτες του, διέδωσε το αιρετικό ψευδές δόγμα του με όλη του τη δύναμη, δημιουργώντας έναν αγώνα ενάντια στους Ορθόδοξους και καταπιέζοντας την Εκκλησία τουΧριστού. Συγκεκριμένα, οπλισμένοι εναντίον της μετά τον φοβερό θάνατο της Aria. Ο πονηρός και προδοτικός Eusebius με μεγάλη τιμή έφερε την Aria στην Κωνσταντινούπολη για τη μεγάλη αποπλάνηση και τον πειρασμό των πιστών, γιατί τότε δεν υπήρχε κανείς εκεί που να αντιτάχθηκε στην Aria μετά από ένωση πολλών αρχών, αφού ο Αθανάσιος φυλακίστηκε. Αλλά ο Θεός, με σύνεση από ψηλά τακτοποιώντας τα πάντα, κατέστρεψε τα σχέδιά τους, σταματώντας την κακία και τη ζωή του Άρη. Και με δύναμη που η γλώσσα του κατά τη διάρκεια της ζωής του έστρεψε βλασφημικά λόγια στην Ορθοδοξία, με την ίδια και ακόμη πιο έντονη έκρηξη της μήτρας του, τα εσωτερικά του έπεσαν και, κατάρα, βυθισμένα στο αίμα του σε ακάθαρτα μέρη ⁶⁸⁶ . Έτσι, πραγματοποιήθηκε μια άξια δίκη πάνω σε μια ανεξέλεγκτη γλώσσα και ένα κακό αγγείο που ποτίζονταν από το νευρικό πύον των αιρετικών, που ήταν ο Άριους!

Μετά από αυτό, ο αιρεσιάρχης κατέστρεψε την ψυχή και το σώμα του με τόσο τρομερό τρόπο, ο Eusebius και οι συμπατριώτες του ανέλαβαν όλο τους το έργο της υπεράσπισης και της διάδοσης της αίρεσης και ντρέπονταν παντού, ενώ είχαν ζήλο βοηθούς των ευνούχων, σαν τα χέρια τους.Προσπάθησαν ιδιαίτερα να μπλοκάρουν το στόμα του Αθανασίου, ο οποίος ήταν στην εξορία, ώστε να μην διαδώσει τα μηνύματά του για την υπεράσπιση της Ορθοδοξίας. Όμως η Θεία Πρόβινδος έλεγε την καρδιά του μεγαλύτερου γιου του Μεγάλου Κωνσταντίνου , που ονομάστηκε επίσης Κωνσταντίνος ⁶⁸⁷ , ο οποίος ήταν ο πρώτος μεταξύ των αδελφών για χρόνια και γεννήτρια. Αυτό το τελευταίο απελευθέρωσε τον Άγιο Αθανάσιο από τη φυλακή και τον έστειλε με το μήνυμά του στην Αλεξάνδρεια, στον άμβωνα.Σε αυτό το μήνυμα γράφτηκε: «Ο νικητής είναι ο Κωνσταντίνος της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας και οι άνθρωποι θέλουν να χαίρονται. Νομίζω ότι δεν υπάρχει κανείς ανάμεσα σας που να μην ξέρει τι συνέβη πρόσφατα στον μεγάλο ιεροκήρυκα της Ορθοδοξίας και στον δάσκαλο του νόμου του Θεού - τον Αθανάσιο. πώς δημιουργήθηκε ένας κοινός αγώνας εναντίον του από τους εχθρούς της αλήθειας, και ότι του είπε να μείνει μαζί μου στον Γαλατ για να μπορέσει να αποφύγει για κάποιο διάστημα τις καταστροφές που τον απειλούσαν · αλλά δεν καταδικάστηκε σε μόνιμη εξορία. Τον συμπεριφέραμε με προσοχή, προσέχοντας ότι δεν του συνέβη απρόβλεπτο πρόβλημα, αν και ήταν πραγματικά υπομονετικός όπως κανένας άλλος.φλεγόμενος από ζήλια σύμφωνα με τον Θεό, μπορεί εύκολα να αντέξει οποιοδήποτε βάρος. Ο πατέρας μας Κωνσταντίνος σύντομα ήθελε να τον επιστρέψει στον πατριαρχικό θρόνο, αλλά, αφού πέθανε και δεν είχε χρόνο να εκπληρώσει τις προθέσεις του γι 'αυτόν, άφησε αυτό το θέμα σε μένα, τον κληρονόμο του, κληροδοτώντας την τελευταία εντολή σε αυτόν τον άντρα. Επομένως, σας διατάζουμε να το αποδεχτείτε τώρα με κάθε τιμή και επίσημη υποδοχή. "

Με αυτό το βασιλικό μήνυμα, ο Άγιος Αθανάσιος έφτασε στην Αλεξάνδρεια και όλοι οι Ορθόδοξοι τον χαιρέτησαν με χαρά ⁶⁸⁸ . Και εκείνοι που κρατούσαν την αίρεση της Αριανής άρχισαν να οργανώνουν μεταξύ τους κακόβουλες συγκεντρώσεις και ανέκαμψαν ξανά δίωξη εναντίον του αγίου και προκάλεσαν σύγχυση μεταξύ των ανθρώπων. εφευρέθηκαν διάφοροι λόγοι για συκοφαντία του αγίου: σαν να είχε επιστρέψει στον πατριαρχικό θρόνο χωρίς ανάλογο δικαστήριο και μπήκε στην εκκλησία ^{689 με} δική του ελεύθερη βούληση . Τον κατηγόρησαν επίσης ότι ήταν η αιτία διαφόρων αναταραχών, δολοφονιών και εξόριστων, και έθεσαν εναντίον του άλλες, παλιές και νέες κατηγορίες. Ταυτόχρονα, οι άνθρωποι που μολύνθηκαν έντονα από την αίρεση του Αριανού επαναστάτησαν εναντίον του Αγίου Αθανασίου. κάποτε ένα πλήθος ανθρώπων περιβάλλει τον άγιο, τον επιπλήττει με προσβλητικά λόγια και σηκώνει τα χέρια τους για να τα σκίσει και να τον σκοτώσει. Ο Αθανάσιος μόλις κατάφερε να ξεφύγει και να βγει από την πόλη με μυστικούς τρόπους. Εν τω μεταξύ, οι Αριανοί επίσκοποι, στέλνοντας μηνύματα παντού, δήλωσαν ότι ο Αθανάσιος, νόμιμα, με συνήθη απόφαση, εκτέθηκε, χωρίς απόφαση, κατέλαβε ξανά το θρόνο της Αλεξάνδρειας. την ίδια στιγμή, αποκάλυψαν τη βία που φέρεται να συνοδεύει την επιστροφή του στην Αλεξάνδρεια. Έτσι, εμπόδισαν για αυτόν την πρόσβαση σε όλες τις χώρες σε πόλεις και εκκλησίες. Εν τω μεταξύ, πέθανε ο Κωνσταντίνος, ο προστάτης άγιος του Afanasyev: σκοτώθηκε στην Ακουίλα από ⁶⁹⁰ στρατιώτες . Οι εχθροί του Αθανασίου επωφελήθηκαν από αυτό και προκάλεσαν τέτοιο θυμό στον τσάρο του Κωνσταντίνου, ο οποίος τους προστάτευε, ότι υποσχέθηκε περιουσία και τιμή σε εκείνους που θα δηλώνουν πού ήταν ο Αθανάσιος, αν ήταν ζωντανός, ή θα του έφερναν τον επικεφαλής του δολοφονημένου αρχιποστή. Ο Αθανάσιος έκρυψε για μεγάλο χρονικό διάστημα σε ένα βαθύ, χωρίς νερό και ξηρό χαντάκι ενός παραμελημένου πηγαδιού, και κανείς δεν το γνώριζε, εκτός από τον εραστή που τον τάιζε, τον φρουρούσε σε αυτό το μέρος ⁶⁹¹ . Τότε, όταν κάποιοι άρχισαν να μαντέψουν την παρουσία του Αθανασίου εδώ, γιατί παντού τον έψαχνε προσεκτικά και τον ρωτούσε, και ήδη ήθελε να τον συλλάβει ένα πρωί, αυτός, καθοδηγούμενος από τη Θεία Πρόνοια, άφησε την τάφρο τη νύχτα και μετακόμισε σε άλλο μέρος. Φοβούμενος ότι θα τον βρουν και θα τον συλλάβουν εκεί, αποσύρθηκε από τις ανατολικές χώρες στα σύνορα της δυτικής αυτοκρατορίας.

Εκείνη την εποχή, στα δυτικά, μετά το θάνατο του Κωνσταντίνου Β ', βασιλεύτηκε ο νεότερος από τους γιους του Μεγάλου Κωνσταντίνου, οι Κωνσταντίνοι. Αφού έφτασε στην Ευρώπη, ο Ευλογημένος Αθανάσιος πήγε στη Ρώμη και, αφού εμφανίστηκε στον Πάπα Ιούλιο του ⁶⁹² και στον ίδιο τον Τσάρο Κωνσταντίνο, τους είπε όλα για τον εαυτό του λεπτομερώς. Εν τω μεταξύ, στην Αντιόχεια υπήρχε συμβούλιο ανατολικών επισκόπων που συγκεντρώθηκαν για να αφιερώσουν την εκκλησία ⁶⁹³ , την οποία άρχισε να χτίζει ο Μέγας Κωνσταντίνος , και ο γιος του Κωνσταντίνος τελείωσε. Για αυτό, όλοι οι ανατολικοί επίσκοποι συγκεντρώθηκαν εκεί, μεταξύ των οποίων υπήρχαν πολλοί Αριανοί. Αυτοί οι τελευταίοι, χρησιμοποιώντας την προστασία του βασιλιά, συγκέντρωσαν έναν παράνομο καθεδρικό ναό και ξανά δήλωσαν ότι ο Άγιος Αθανάσιος, ο οποίος τότε ήταν στη Δύση, ανατράπηκε, γράφοντας συκοφαντία εναντίον του Αθανασίου σε μια επιστολή προς τον Πάπα, ωθώντας ακόμη και τον Πάπα να τον αναγνωρίσει ότι είχε εκτοπιστεί. Στην Αλεξάνδρεια, στον πατριαρχικό θρόνο, εξέλεξαν για πρώτη φορά τον Eusebius της Emesse ⁶⁹⁴ , ο οποίος διακρίθηκε από την ευγλωττία, αλλά αρνήθηκε, γνωρίζοντας πόσο βαθιά τιμούσαν οι Αλεξάνδριοι τον αρχιπόστολό τους Αθανάσιο. Στη συνέχεια, έβαλαν στον Αλεξανδρινό πατριαρχικό θρόνο έναν συγκεκριμένο Γρηγόριο, που είναι κάτοικος της Καππαδοκίας ⁶⁹⁵ . αλλά δεν είχε χρόνο να φτάσει στην Αλεξάνδρεια, όταν ο Αθανάσιος ήρθε ήδη από τη Ρώμη. Αυτό συνέβη ως εξής.

Ο Πάπας Ιούλιος, αφού εξέτασε προσεκτικά τις συκοφαντίες που διαπράχθηκαν εναντίον του Αθανασίου, τους αναγνώρισε ψευδείς, και ως εκ τούτου τον άφησε και πάλι στον Αλεξάνδρειο άμβωνα μαζί με το μήνυμά του, στο οποίο, με απειλές, εξέθεσε απότομα εκείνους που τόλμησαν να τον ανατρέψουν. Ο άγιος δέχθηκε με μεγάλη χαρά τους Ορθόδοξους Αλεξάνδριους. Όμως, οι αντίπαλοί του, μαθαίνοντας για αυτό (ο επικεφαλής τους, ο Eusebius της Nicomedia, είχε ήδη πεθάνει ⁶⁹⁶ εκείνη την εποχή ), ήταν πολύ ντροπιασμένοι και αμέσως ώθησαν τον τσάρο να στείλει ένα στρατό στην Αλεξάνδρεια με τον Γρηγόριο για να τον ανεβάσει στον πατριαρχικό θρόνο. Και έτσι ο βασιλιάς έστειλε μαζί με τον αιρετικό Γρηγόριο, τους αιρετικούς που εκλέχτηκαν στον πατριαρχικό θρόνο, τον κυβερνήτη, ονομαζόμενο Σύριο, με πολλούς ένοπλους στρατιώτες, που τον διέταξαν να σκοτώσει τον Αθανάσιο και να ανεβάσει τον Γρηγόριο στον αρχιεπισκοπικό άμβωνα. Κάποτε, την παραμονή μιας γιορτής, όταν πραγματοποιήθηκε ολονύκτια επαγρύπνηση στην Εκκλησία του Καθεδρικού ναού της Αλεξάνδρειας, και όλοι οι Ορθόδοξοι προσευχήθηκαν στην εκκλησία με τον πάστορά τους Αθανάσιο και τραγούδησαν ύμνους της εκκλησίας, η Συρία ξαφνικά ξέσπασε με ένοπλους στρατιώτες. Πηγαίνοντας στην εκκλησία , αναζήτησε μόνο τον Αθανάσιο να τον σκοτώσει. Όμως ο Άγιος, καλυμμένος από την πρόνοια του Θεού, έφυγε κρυφά από την εκκλησία, περιτριγυρισμένος από τον λαό, και αφού το βράδυ το σκοτάδι είχε έρθει εκείνη τη στιγμή, πέρασε απαρατήρητο εν μέσω γενικής σύγχυσης και πλήθους ανθρώπων, αποφεύγοντας έτσι το θάνατο, σαν ένα ψάρι από τη μέση δίκτυο, μετά το οποίο επέστρεψε στη Ρώμη. Μετά από αυτό, ο κακός Γρηγόριος πήρε, ως αρπακτικό, το θρόνο της Αλεξάνδρειας.Υπήρχε μεγάλη ενθουσιασμό μεταξύ των ανθρώπων, έτσι ώστε οι αντάρτες έβαλαν φωτιά ακόμη και σε έναν ναό, που ονομάζεται Dionisiev.

Ο Άγιος Αθανάσιος έμεινε στη Ρώμη για τρία χρόνια, απολαμβάνοντας τον βαθύ σεβασμό του Τσάρου Κωνσταντίνου και του Πάπα Ιούλιο. Είχε εκεί έναν φίλο του Αγίου Παύλου , Αρχιεπισκόπου της Κωνσταντινούπολης, που επίσης εκδιώχθηκε από κακούς αιρετικούς από το θρόνο του. Τέλος, με κοινή συμφωνία και των δύο βασιλιάδων: Κωνσταντίας και Κωνσταντίνου,συγκλήθηκε συμβούλιο ανατολικών και δυτικών επισκόπων στο Σαρδίκ ⁶⁹⁷σχετικά με το ζήτημα της πρακτικής της πίστης, καθώς και στην περίπτωση του Αθανασίου και του Παύλου ⁶⁹⁸ . Ανάμεσά τους υπήρχαν περισσότερες από τριακόσιες δυτικές, και λίγο περισσότερες από εβδομήντα ανατολικές, μεταξύ των οποίων ήταν ο προαναφερθείς Ishir, εκείνη την εποχή ήδη ο επίσκοπος Mareota ⁶⁹⁹ . Οι ⁷⁰⁰ επίσκοποι που ήρθαν από τις ασιατικές εκκλησίες δεν ήθελαν καν να δουν τους Δυτικούς μέχρι να απομακρύνουν τον Παύλο και τον Αθανάσιο από τον καθεδρικό ναό. Οι δυτικοί επίσκοποι δεν ήθελαν καν να το ακούσουν. Στη συνέχεια, οι ανατολικοί επίσκοποι ξεκίνησαν για το ταξίδι επιστροφής και, αφού έφτασαν στην Θρακική πόλη της Φιλιππόπολης ⁷⁰¹ , δημιούργησαν τον δικό τους καθεδρικό ναό εκεί, ή, μάλλον, μια παράνομη συνέλευση και οι συνάδελφοι αναθεματοποιήθηκαν ανοιχτά. έστειλαν αυτόν τον ανόμοιο ορισμό γραπτώς σε όλες τις εκκλησίες που εξαρτώνται από αυτές. Μόλις το μάθουν αυτό, οι Άγιοι Πατέρες, συγκεντρώθηκαν στο Σάρντικ, πρώτα απ 'όλα, αναθεμάτισαν αυτήν τη βλασφημική συνάθροιση αιρετική και την κακή τους εξομολόγηση ⁷⁰² . Στη συνέχεια, έριξαν τους Αθανασιακούς συκοφαντίες από τους ιεραρχικούς βαθμούς που κατείχαν και, αφού ενέκριναν τον ορισμό της πίστης που καταρτίστηκε στη Νίκαια, ομολόγησαν με σαφήνεια και ακρίβεια τον Υιό του Θεού ως ουσιώδη με τον Θεό Πατέρα.

Μετά από όλα αυτά, ο δυτικός βασιλιάς των Κωνσταντινών, σε μια επιστολή προς τον αδελφό του Κωνσταντίνο για τον Παύλο και τον Αθανασίο, τον παρακάλεσε να τους επιτρέψει να επιστρέψουν στους θρόνους τους. Όταν ο τελευταίος ανέβαλε την επιστροφή τους, ο Τσάρος Κωνσταντίνος του έγραψε ξανά με πιο έντονο τρόπο. «Αν εσύ», έγραψε, «μην με ακούσεις εθελοντικά, τότε, χωρίς τη συγκατάθεσή σου, θα βάλω καθένα από αυτά στο θρόνο του, γιατί τότε θα πάω εναντίον σου με ένοπλη δύναμη». Φοβισμένος από την απειλή του αδελφού του, ο Κωνσταντίνος δέχτηκε τον Παύλο, ο οποίος είχε προηγουμένως, και με τιμή στάλθηκε στο θρόνο του. Στη συνέχεια, μέσω ενός μηνύματος γραμμένου στο πνεύμα της ευγένειας, κάλεσε τον Άγιο Αθανάσιο από τη Ρώμη και, αφού μίλησε μαζί του, είδε ότι αυτός ο άντρας ήταν πολύ σοφός και εμπνευσμένος.Θαυμάζοντας τη μεγάλη σοφία του Αθανασίου, ο Κωνσταντίνος του έδειξε μεγάλη τιμή και τον επέστρεψε λαμπρά στον πατριαρχικό θρόνο. έγραψε στον λαό της Αλεξάνδρειας και σε όλους τους επίσκοπους και πρίγκιπες που βρίσκονταν στην Αίγυπτο, τον Αύγουστο του ⁷⁰³ Νεστόριο, και στουςηγεμόνες που ήταν στη Θηβίδα και τη Λιβύη ⁷⁰⁴ , ότι θα δεχόταν τον Αθανάσιο με μεγάλη τιμή και σεβασμό. Εξοπλισμένος με το προαναφερθέν βασιλικό μήνυμα, ο ευλογημένος πέρασε από τη Συρία και την Παλαιστίνη και επισκέφθηκε την Ιερή Πόλη της Ιερουσαλήμ, όπου τον δέχτηκε με αγάπη από την Αυτού Αγία Μαξίμο ο Ομολογητής . Είπαν ο ένας στον άλλο για τις καταστροφές και τις ατυχίες τους που υπέφεραν για τον Χριστό.Έχοντας συγκαλέσει τους ανατολικούς επισκόπους, οι οποίοι προηγουμένως, λόγω του φόβου των Αριανών, είχαν δώσει τη συγκατάθεσή τους για την ανατροπή, ο Αθανάσιος τους οδήγησε σε ομοφωνία και συντροφιά μαζί του - και του έδωσαν αξιόλογη τιμή. Τους συγχώρεσε με χαρά την αμαρτία τους εναντίον του. Αυτή ήταν η τρίτη επιστροφή του Αγίου Αθανασίου στον πατριαρχικό θρόνο μετά τις τρεις εξόριστές του ⁷⁰⁵ . Και τώρα, μετά από αμέτρητες δουλειές, θλίψεις και ασθένειες, τελικά ξεκουράστηκε λίγο και σκέφτηκε να περάσει τον υπόλοιπο χρόνο για ανακούφιση από αυτούς και ειρήνη. Εν τω μεταξύ, πλησίαζαν νέες αναταραχές και βάναυσες καταστροφές. Αυτή τη στιγμή, ο κακός Μαγνήσιος, ο διοικητής των ρωμαϊκών δυνάμεων, συνωμότησε με τους ομοϊδεάτες του, σκότωσε τον Κωνσταντίνο, τον κυρίαρχο του ⁷⁰⁶ . Στη συνέχεια, οι Αριανοί σήκωσαν τα κεφάλια τους και ανέπτυξαν έναν σκληρό αγώνα ενάντια στην Εκκλησία του Χριστού. Ενάντια στον Αθανάσιο, η συκοφαντία και οι διώξεις άρχισαν ξανά, και όλα τα προηγούμενα κακά επανήλθαν. Και πάλι βασιλικές εντολές και απειλές εμφανίστηκαν εναντίον του Αθανασίου, και πάλι ο Αθανάσιος έπρεπε να βιώσει πτήση και φόβους, και πάλι άρχισαν να τον ψάχνουν σε όλη τη χώρα και σε όλη τη θάλασσα. Ο βασιλιάς έστειλε τον Καππαδόκα Γεώργιο ⁷⁰⁷ στην Αλεξάνδρεια για να καταλάβει τον πατριαρχικό θρόνο , ο οποίος, αφού έφτασε στην Αλεξάνδρεια, συγκλόνισε την Αίγυπτο, συγκλόνισε την Παλαιστίνη και μπερδεύει ολόκληρη την Ανατολή.Εκτοξεύτηκαν και πάλι από τους θρόνους τους: ο Άγιος Μαξίμ από τον άμβωνα της Ιερουσαλήμ, ο Άγιος Παύλος από την Κωνσταντινούπολη. Και αυτό που συνέβη εκείνη την εποχή στην Αλεξάνδρεια ⁷⁰⁸ , ο ίδιος ο Άγιος Αθανάσιος λέει τα εξής: «Και πάλι, μερικοί, που επιδιώκουν να μας σκοτώσουν», αφηγείται ο Άγιος Αθανάσιος, «ήρθε στην Αλεξάνδρεια και συνέβησαν καταστροφές, οι πιο σκληρές από τις πρώτες. Οι πολεμιστές ξαφνικά περιβάλλουν την εκκλησία , και αντί για προσευχές, ακούστηκαν κραυγές, θαυμαστικά και σύγχυση. όλα αυτά συνέβησαν στο ιερό δέκατο τέταρτο. Έχοντας καταλάβει τον πατριαρχικό θρόνο, ο Γιώργος της Καππαδοκίας, που εκλέχθηκε από τους Μακεδόνες και τους Αριανούς, αύξησε ακόμη περισσότερο το κακό. Μετά την εβδομάδα του Πάσχα, τα κορίτσια κλειδώθηκαν, οι επίσκοποι οδηγήθηκαν μακριά από τους δεσμευμένους πολεμιστές, τα σπίτια των ορφανών και των χήρων λεηλατήθηκαν και η πόλη λεηλατήθηκε εντελώς. Οι Χριστιανοί εγκατέλειψαν την πόλη τη νύχτα, τα σπίτια σφραγίστηκαν. οι κληρικοί ήταν στη φτώχεια για τους αδελφούς τους. Όλα αυτά ήταν πραγματικά εξαιρετικά καταστροφικά, αλλά ένα ασύγκριτα μεγαλύτερο κακό ακολούθησε αμέσως μετά. Μετά την ιερή Πεντηκοστή, οι άνθρωποι νηστεύτηκαν και συγκεντρώθηκαν για να προσευχηθούν στον τάφο του ιερού ιερού μαρτύρου Πέτρου , γιατί όλοι μισούσαν τον Γιώργο και απέφυγαν να επικοινωνήσουν μαζί του. Μόλις το μάθει αυτό, ο ύπουλος Γεώργιος ξύπνησε εναντίον τους τον στρωματοποιημένο ⁷⁰⁹ Σεμπαστιάν, κρατώντας την αίρεση των Μανιχαίων. Ο Σεμπαστιάν, με πολλούς πολεμιστές οπλισμένους με ξίφη, τόξα και βέλη, έσπασε στην ίδια την εκκλησία και επιτέθηκε στους ανθρώπους εκεί, αλλά βρήκαν λίγους λάτρεις, καθώς οι περισσότεροι από αυτούς έφυγαν λόγω των τελευταίων χρόνων. Σε όσους ήταν στην εκκλησία, ο Σεμπαστιάν υπέστη σκληρή θλίψη. Διέταξε να ανάψει μια τεράστια φωτιά και, τοποθετώντας τις κοπέλες κοντά στη φωτιά, τους ανάγκασε να ασκήσουν την Αριακή αίρεση. Αλλά όταν ο Σεμπαστιάν δεν μπόρεσε να τους αναγκάσει να το κάνουν αυτό, επειδή είδε ότι δεν έδωσαν προσοχή ούτε σε φωτιά ούτε σε απειλές, τους έβαλε γυμνά και τους διέταξε να ξυλοκοπήσουν χωρίς έλεος, τα πρόσωπά τους κόπηκαν τόσο άσχημα που, μετά για πολύ καιρό, οι συγγενείς δεν μπορούσαν να τους αναγνωρίσουν. Ωστόσο, σαράντα άνδρες πρόδωσαν νέο μαρτύριο: οι βασανιστές τους υπέβαλαν τρομερή μάστιγα με τα άκαμπτα και τραχιά κλαδιά του πρόσφατα τεμαχισμένου φοίνικα και έσπασαν τους ώμους τους, οπότε μερικοί έπρεπε να κόψουν το σώμα τους αρκετές φορές επειδή οι βελόνες είχαν βαθιά ώθηση τον? Άλλοι, που δεν υπέφεραν από πόνο, πέθαναν από έλκη. Έστειλε όλες εκείνες τις παρθένες που βασανίστηκαν με ιδιαίτερη σκληρότητα σε φυλάκιση στο μεγάλο Oasim ⁷¹⁰ , και ούτε οι Ορθόδοξοι ούτε οι νεκροί του επέτρεψαν να πάρουν τα πτώματα, αλλά οι στρατιώτες τα έκρυψαν σε ένα μέρος άφοβα, πιστεύοντας ότι αυτός ο τρόπος θα παρέμενε άγνωστος σε κανέναν. σκληρότητα έτσι το έκαναν, τρελό και καταστραφεί από νόημα. Οι Ορθόδοξοι, ωστόσο, χαίρονται για τους μάρτυρες τους για τη σταθερή ομολογία τους για την Ορθόδοξη πίστη, αλλά ταυτόχρονα λυγίστηκαν για τα σώματα στα οποία ήταν - κανείς δεν ξέρει πού. Και μέσω αυτού, η κακία και η σκληρότητα των βασανιστών εκτέθηκαν ακόμη περισσότερο. Στη συνέχεια, οι επίσκοποι απεστάλησαν στην εξορία από την Αίγυπτο και τη Λιβύη: Αμμώνιος, Μαίν , Γαΐος , Φίλο, Ερμιός , Παγώνι, Ψινόσερ, Λανάμον, Αγάθων, Αγάμπα, Μάρκος και άλλοι Αμμώνιος και Μάρκος, Δράκωνος, Άδελφος, Αθηνόδωρος και πρεσβύτεροι Hierax και Dioskoros ; οι βασανιστές τους καταπιέζουν τόσο σκληρά που μερικοί πέθαναν στην πορεία, ενώ άλλοι πέθαναν σε χώρους περιορισμού. Για αιώνια φυλάκιση, οι Αριανοί καταδίκασαν περισσότερους από τριάντα επισκόπους. γιατί η κακία τους, όπως ο Αχαάβ ⁷¹¹ , ήταν τόσο δυνατή που αν ήταν δυνατόν, θα ήταν έτοιμοι να αποβάλουν και να καταστρέψουν την αλήθεια από το πρόσωπο ολόκληρης της γης. "

Εν τω μεταξύ, ο Βασιλιάς Κωνστάντιος, μετά το θάνατο του αδελφού του, του Βασιλιά Κωνσταντίνου, νικώντας το Μαγνήσιο, άρχισε να κατέχει ανατολικά και δυτικά το ⁷¹² . Τόσο στα ανατολικά όσο και στα δυτικά, άρχισε να διαδίδει την Αριακή αίρεση, πείθοντας τους Δυτικούς επισκόπους με κάθε είδους τρόπο: τόσο μέσω του φόβου, όσο και μέσω χαϊδεμάτων, δώρων και διαφόρων πειρασμών - έτσι ώστε να συμφωνήσουν στο Άριο δόγμα και να αποδεχτούν την αίρεση τους. Για το σκοπό αυτό, διέταξε να χτιστεί ένας καθεδρικός ναός στην ιταλική πόλη Mediolan ⁷¹³ - να ανατρέψει τον Αθανάσιο: πίστευε ότι ο Αριανισμός θα καθιερώθηκε μόνο όταν ο Αθανάσιος ανατράπηκε εντελώς και εξοντώθηκε μεταξύ των ζωντανών. Εμφανίστηκε τότε ένας πολύ ομοιόμορφος βασιλιάς, κάποιοι δέχτηκαν τον Αριανισμό λόγω φόβου, άλλοι - προσελκύονταν από βασιλικές τιμές. εκείνοι που ήταν σταθεροί στην Ορθοδοξία απέκλιναν από αυτό το παράνομο συμβούλιο ⁷¹⁴ . Αυτά ήταν: Eusebius, Επίσκοπος Vercellina, Dionysius of Mediolana, Rodan Tolosansky, Peacock of Trivirinsky και Lucifor of Kalaritan ⁷¹⁵ ; δεν υπέγραψαν την απόφαση για την ανατροπή του Αθανασίου, θεωρώντας την ανατροπή ως απόρριψη της σωστής πίστης και αλήθειας. Ως αποτέλεσμα, εξορίστηκαν στο Arimin ⁷¹⁶ . οι άλλοι επίσκοποι που είχαν συγκεντρωθεί στο Μεδιόλανο καταδίκασαν την ανατροπή του Αθανασίου. Εδώ είναι απαραίτητο να πούμε πώς ο Ευσέβιος και ο Διονύσιος δεν υπέγραψαν τον ορισμό αυτού του παράνομου συμβουλίου. Όταν οι Αριανοί επίσκοποι συγκεντρώθηκαν στο Mediolan και, χωρίς να περιμένουν άλλοι επίσκοποι, οι Ορθόδοξοι, δημιούργησαν τον καθεδρικό ναό και υπέγραψαν τα ονόματά τους με την απόφαση για την ανατροπή του Αθανασίου, ο Dionysius Mediolansky, που ανέβηκε πρόσφατα στη θέση του επίσκοπου και ήταν ακόμη νέος, πείστηκε από τους επισκόπους των Αρίων να υπογράψουν την απόφαση: ήταν ντροπιασμένος για τόσους ευγενείς και πολλούς υπηρετικούς επισκόπους, και, ενάντια στη θέλησή του, υπέγραψε το όνομά του μαζί τους. Μετά από αυτό, ο ορθόδοξος επίσκοπος Eusebius της Vercellina, σεβάσμιος για χρόνια, ήρθε στο Mediolan (όταν αυτό το παράνομο συμβούλιο είχε ήδη τελειώσει με την υπογραφή ονομάτων) και ρώτησε τον Διονύσιο για το τι συνέβαινε στο συμβούλιο. Ο Διονύσιος, μιλώντας για την παράνομη δίκη επί του Αγίου Αθανασίου, ομολόγησε την αμαρτία του με μεγάλη λύπη και μετάνοια, καθώς παραπλανήθηκε και υπέγραψε τη συγκατάθεσή του για την ανατροπή του Αθανασίου. Και ο ευτυχισμένος Ευσέβιος τον επιπλήττει γι 'αυτό, ως πατέρας του γιου του: γιατί ο Διονύσιος είχε στον εαυτό του τον Ευσέβιο σαν έναν πνευματικό πατέρα, εν μέρει για χάρη της μεγάλης ηλικίας του, εν μέρει για τον λόγο ότι ήταν επίσκοπος για πολλά χρόνια. την ίδια στιγμή, και στη θέση του, ο Επίσκοπος Βερσελλίνης στάθηκε πάνω από το Mediolansky ⁷¹⁷ . Βλέποντας την εγκάρδια μετάνοια του Διονύσιο, ο Ευσέβιος δεν τον διέταξε να θρηνήσει: «Ξέρω», είπε, «τι πρέπει να κάνω ώστε το όνομά σας να διαγραφεί από τη μέση τους». Και συνέβη το ακόλουθο.

Οι Άριοι επίσκοποι, μαθαίνοντας για τον ερχομό του Ευσέβιου, τον κάλεσαν στην εκκλησία τους και, δείχνοντάς του την καταδίκη του Αθανασίου που συνέθεσαν να ανατρέψουν με την υπογραφή των ονομάτων τους, ήθελαν να υπογράψει το όνομά του κάτω από τον ορισμό. Ο Eusebius, προσποιούμενος ότι συμφωνεί με το συμβούλιο τους, και, σαν να θέλει να υπογράψει, πήρε το χάρτη και άρχισε να διαβάζει τα ονόματα των επισκόπων που υπέγραψαν. Φτάνοντας στο όνομα του Διονύσιο, - σαν να προσβεβλημένος, αναφώνησε:

"Πού θα υπογράψω το όνομά μου;" κοντά στο Dionisiev; Σε καμία περίπτωση! Ο Διονύσιος πάνω μου δεν είναι! Λέτε ότι ο Υιός του Θεού δεν μπορεί να είναι ίσος με τον Θεό Πατέρα: γιατί προτιμάτε τον γιο μου από εμένα;

Και ο πρεσβύτερος αρνήθηκε να υπογράψει, έως ότου το όνομα του Διονύσου διαγράφηκε από ψηλότερο μέρος. Οι επίσκοποι του Aryan, ζητώντας αρκετά την υπογραφή του Eusebius και θέλοντας να τον καθησυχάσουν, διέταξαν να διαγραφεί το όνομα του Dionysius. Ο Διονύσιος με το χέρι του διέγραψε την υπογραφή του από το χάρτη, σαν να έδινε την υψηλότερη θέση στον παλαιότερο επίσκοπο Eusebius του Vercellin, και τον εαυτό του, σαν να ήθελε να εγγραφεί σε αυτό. Όταν το όνομα του Διονύσου σιδερώθηκε, έτσι ώστε να μην υπάρχουν ίχνη από τα γράμματα, ο ευλογημένος Ευσέβιος έπαψε να προσποιείται ότι συμφωνεί με τον Καθεδρικό Ναό των Αριανών και διακηρύσσει σαφώς την αλήθεια, κοροϊδεύοντας τους Αριανούς.

«Ούτε θα λερωθώ από τις ανομίες σου», είπε, «Δεν θα επιτρέψω στον γιο μου Διονύσιο να συμμετέχει στην κακία σου, γιατί είναι παράνομο να υπογράψεις παράνομη καταδίκη να ανατρέψεις έναν αθώο επίσκοπο - αυτό απαγορεύεται από τους νόμους και τους κανόνες της εκκλησίας του Θεού. Ας είναι γνωστό σε όλους ότι ο Ευσέβιος και ο Διονύσιος δεν θα υπογράφουν πλέον την καταδίκη σας, γεμάτη κακία και ανομία. Ευχαριστώ στον Θεό, ο οποίος παρέδωσε τον Διονύσιο από συνενοχή μαζί σας και μας δίδαξε πώς να διαγράψουμε το όνομά του από το περιβάλλον των ονομάτων σας, το οποίο υπογράφηκε παράνομα.

Οι Αριανοί, βλέποντας τους εαυτούς τους να γελοιοποιούνται από τον Eusebius και τον Dionysius, σήκωσαν τα χέρια τους για να τους προκαλέσουν βία, και έχοντας τους προσβάλει με πολλές κατάρες, τους έστειλαν και οι δύο στη φυλακή, ο καθένας ξεχωριστά, και καταπίεζαν τόσο τον ευλογημένο Eusebius στη φυλακή που υπέφερε και πέθανε. Ακούγοντας γι 'αυτό και μαθαίνοντας ότι οι στρατιώτες της επισκοπής, με αυτοκρατορική διοίκηση, πηγαίνουν να τον καταλάβουν, ο Άγιος Αθανάσιος, επιθετικός από κάποιο θείο φαινόμενο, εγκατέλειψε την επισκοπή τα μεσάνυχτα και κρύφτηκε μπροστά σε μια ενάρετη κοπέλα που ήταν αφιερωμένη στον Θεό και έζησε σαν αληθινός σκλάβος Του Χριστού.Κρύφτηκε από αυτήν μέχρι το θάνατο του Τσάρου Κωνσταντίνου, και κανείς δεν ήξερε τίποτα γι 'αυτόν, εκτός από τον Θεό και τη μόνη κοπέλα, που ο ίδιος τον υπηρετούσε και του έφερε βιβλία από άλλους που απαιτούσε.κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί, ο Αθανάσιος έγραψε πολλά έργα κατά των αιρετικών ⁷¹⁸ .

Εν τω μεταξύ, ο Αλεξανδρινός λαός έψαχνε τον βοσκό τους, τον Άγιο Αθανάσιο, παρακάμπτοντας παντού για αυτό το σκοπό. όλοι τον πένιωσαν πάρα πολύ και με τόση ζήλο τον έψαχναν ώστε όλοι ήταν έτοιμοι να δώσουν τη ζωή του με χαρά για να τον βρουν - και η Ιερή Εκκλησία ήτανκαταθλιπτική από μια βαθιά θλίψη. Ωστόσο, η αίρεση της Arieva εντατικοποιήθηκε όχι μόνο στα ανατολικά, αλλά και στα δυτικά. Με αυτοκρατορική διοίκηση, στην Ιταλία και σε ολόκληρη τη Δύση, εκείνοι οι επίσκοποι που δεν συμφώνησαν να υπογράψουν τους «ξένους», την αιρετική διδασκαλία ότι ο Υιός του Θεού - ένα πλάσμα εκτός από τον Πατέρα - εκτοπίστηκε από τους θρόνους τους. Εκείνη την εποχή, ο Άγιος Λιβύριος, ο Πάπας, ο οποίος ήταν ο διάδοχος του Ευλογημένου Ιούλιο, ο κληρονόμος του Αγίου Συλβέστερ, εκδιώχθηκε από τον Ρωμαϊκό θρόνο για την Ορθοδοξία του. στη θέση του, επιλέχθηκε από τους αιρετικούς, το όνομα Felix ⁷¹⁹ .Μετά από παντού η ιερή εκκλησία καταπιέστηκε και διώχθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα, πλησίασε ο θάνατος του Τσάρου Κωνσταντίου. Βρίσκεται ανάμεσα στην Καππαδοκία και την Κιλικία, σε ένα μέρος που ονομάζεται «Mopsian springs», έχασε τόσο το βασίλειό του όσο και τη ζωή του εκεί ⁷²⁰ .Ομοίως, διοριζόμενος από τους αιρετικούς ως ψεύτικος επίσκοπος της Αλεξάνδρειας, υπέστη την κρίση του Θεού, «και οι πονηροί θα χαθούν με θόρυβο», αφού σκοτώθηκαν από τον ελληνικό λαό, ο οποίος εξεγέρθηκε εξαιτίας ενός τόπου στην Αλεξάνδρεια που ανήκε σε αυτόν, τον οποίο ο Γιώργος ήθελε να αφαιρέσει ⁷²¹ .

Με το θάνατο του Κωνσταντίνου, ο Ιουλιανός ⁷²² μπήκε στον βασιλικό θρόνο , ο οποίος άρχισε να καταστρέφει τους χάρτες και τους νόμους του Κωνσταντίνου και επέστρεψε όλους από την εξορία. Ο Αθανάσιος ανακάλυψε επίσης αυτό, αλλά φοβόταν ότι οι Αριανοί δεν θα προσελκύσουν τον Τζούλιαν στην κακία τους (τότε δεν είχε ανακαλυφθεί ακόμη η αποστασία του Ιουλιανού και η πλήρης παραίτηση του από τον Χριστό).Ωστόσο, ο Άγιος Αθανάσιος, στη μέση της νύχτας, έφυγε από το σπίτι της υπηρέτριας, όπου κρυβόταν, και εμφανίστηκε στη μέση της Αλεξανδρινής εκκλησίας. Ποιος είναι σε θέση να απεικονίσει τη χαρά που κατακλύζει όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς - πώς συγκεντρώθηκαν από παντού για να τον δουν, πόσο ευχαρίστηση τον κληρικούς και τους πολίτες και όλους τους ανθρώπους τον κοίταξαν και τον αγκαλιάζουν με αγάπη ;! Η άφιξή του προκάλεσε θάρρος στους Ορθόδοξους, και αμέσως έδιωξαν τους Αριανούς από την Αλεξάνδρεια, ενώ η πόλη και οι ίδιοι ανατέθηκαν στον Αθανάσιο, τον πάστορα και τον δάσκαλό του.

Εν τω μεταξύ, ο παράνομος Τζούλιαν, πρώην μυστικός ειδωλολατρικός, έχει πλέον δείξει ξεκάθαρα την απόρριψή του. Έχοντας εγκατασταθεί στο βασίλειο, αρνήθηκε τον Χριστό μπροστά σε όλους και βλάσφησε το βαφτισμένο του όνομα, υποκλίθηκε στα είδωλα, ανέστησε τα ιερά παντού και διέταξε να κάνει άθλιες θυσίες στους κακούς θεούς: βωμοί ανεγέρθηκαν παντού, άρωμα και καπνός εξαπλώθηκαν, τα ζώα σφαγιάστηκαν και το αίμα τους ρίχτηκε. Καταδικασμένος από τους μεγάλους πυλώνες και τους δασκάλους της εκκλησίας, ο Τζούλιαν έστησε μια σκληρή δίωξη εναντίον τηςΕκκλησίας , και στην αρχή της δίωξης οπλισμένος εναντίον του Αγίου Αθανασίου. Όταν ο βασιλιάς συμβουλεύτηκε τους ομοϊδεάτες του και τους σοφούς μάγους του και ρώτησε επίσης μάγους και μάγους πώς να καταστρέψει τον Χριστιανισμό από το πρόσωπο του σύμπαντος, όλοι πίστευαν ότι θα έπρεπε να καταστρέψει το πρόσωπο της γης και να καταστρέψει τον Αθανάσιο. Έθεσαν το σκεπτικό ως εξής: "εάν το θεμέλιο καταρριφθεί, τότε θα είναι εύκολο να καταστρέψουμε χωριστά τα άλλα μέρη της χριστιανικής πίστης." Και πάλι, καταρτίστηκε η παράνομη δίκη του Αθανασίου, και πάλι ένας στρατός στάλθηκε στην Αλεξάνδρεια και η πόλη ήταν και πάλι σε αναταραχή. Η εκκλησία περιβαλλόταν και κλονίστηκε από τα χέρια των οπλισμένων στρατιωτών, αλλά μόνο ο Αθανάσιος ζητήθηκε να τον σκοτώσει. Αυτός, όπως και πριν, καλυμμένος από την πρόνοια του Θεού, έχοντας περάσει ανάμεσα στο πλήθος, απέφυγε τα χέρια εκείνων που τον έψαχναν, και τη νύχτα έφτασε στον ποταμό Νείλο. Όταν ο Άγιος ανέβηκε σε ένα πλοίο με σκοπό να ταξιδέψει στη Θήβαιντ, εκείνοι που τον αγαπούσαν πιάστηκαν μαζί του και είπαν με δάκρυα:

«Πού μας αφήνεις ξανά, πατέρα;» Ποιος μας αφήνεις σαν πρόβατα χωρίς βοσκό;

Ο άγιος απάντησε:

- Μην κλαις, παιδιά, γιατί αυτή η εξέγερση, η οποία είναι τώρα ορατή, σύντομα θα τελειώσει.

Έχοντας πει αυτό, έπλευσε στο δρόμο του. Εν τω μεταξύ, ακολουθήθηκε βιαστικά από έναν στρατιωτικό ηγέτη, τον οποίο ο βασανιστής ⁷²³ διέταξε να σκοτώσει αμέσως τον Αθανάσιο, μόλις τον προσπέρασε. Όταν ένας από αυτούς με τον Αθανάσιο από μακριά παρατήρησε τον κυβερνήτη που έπλεε μετά το πλοίο και τους είχε ήδη προσπεράσει και τον αναγνώρισε καλά, άρχισε να προτρέπει τους κωπηλάτες του βιαστικά να ξεφύγουν από τους διώκτες του. Αλλά ο Άγιος Αθανάσιος, έχοντας λίγο χρόνο, και βλέποντας καθαρά τι ήταν μαζί του, διέταξε τους κωπηλάτες να στείλουν ξανά το πλοίο στην Αλεξάνδρεια. Όταν το αμφισβήτησαν και φοβόταν να εκπληρώσουν την εντολή του Αθανασίου, τους διέταξε να παντρευτούν. Στη συνέχεια, γυρίζοντας το πλοίο προς τα δεξιά, έπλευαν απευθείας στην Αλεξάνδρεια για να συναντήσουν τους διώκτες. όταν τους πλησίαζαν, τα μάτια των βαρβάρων σκοτεινιάστηκαν σαν μια ομίχλη, έτσι ώστε να βλέπεις - δεν είδαν - και να κολυμπήσουν. Ο Αθανάσιος τους ρώτησε:

- Ποιος ψάχνετε;

Απάντησαν:

- Ψάχνουμε τον Αθανάσιο: τον έχετε δει πού;

«Κολυμπάει», απάντησε ο Αθανάσιος, «λίγο μπροστά σου, σαν να τρέχεις από κάποιους διωγμούς: βιάσου, και τότε σύντομα θα τον πιάσεις».

Έτσι ο άγιος δραπέτευσε από τα χέρια των δολοφόνων. Αφού έφτασε στην Αλεξάνδρεια, μπήκε στην πόλη και όλοι οι πιστοί χαίρονταν στην επιστροφή του. Ωστόσο, έκρυψε μέχρι το θάνατο του Ιουλιανού ⁷²⁴ . Όταν ο πονηρός βασιλιάς πέθανε λίγο αργότερα, ο Γιοβιανός, πρώην ευσεβής Χριστιανός, ανέβηκε στο βασιλικό θρόνο. Και πάλι ο Αθανάσιος ανέβηκε άφοβα στο θρόνο του, οδηγώντας με ασφάλεια την εκκλησία. Αλλά ο Γιοβιανός δεν βασιλεύει για πολύ - μόνο επτά μήνες ⁷²⁵ - και πέθανε στη Γαλατία. Η προσχώρηση στο θρόνο ήταν ο Valens ⁷²⁶ , μολυσμένος με αίρεση Arian. Και πάλι η καταστροφή έπληξε την Εκκλησία . Ο πονηρός βασιλιάς, έχοντας πάρει την εξουσία, δεν ενδιαφερόταν για μια κοινή ειρήνη, όχι για νίκες εναντίον εχθρών, αλλά άρχισε να προσπαθεί ξανά, σαν να εξαπλωθεί και να εδραιωθεί ο Αριανισμός. Ορθόδοξοι επίσκοποι που παραιτήθηκαν από την αίρεσή του, αποχώρησαν από τα τμήματα τους.Έτσι, απέλασε κυρίως τον Άγιο Μελέτιο, Αρχιεπίσκοπο Αντιόχειας ⁷²⁷ .Όταν αυτός ο εσωτερικός αγώνας, συνθλίβοντας την Εκκλησία του Χριστούπαντού , έφτασε στην Αλεξάνδρεια και, με εντολή της επισκοπής, οι στρατιώτες έπρεπε να πάρουν την κράτηση του Αγίου Αθανασίου, ο ευλογημένος έφυγε κρυφά από την πόλη και, κρυμμένος σε μια οικογενειακή κρύπτη, έμεινε εκεί για τέσσερις μήνες, - και κανείς δεν ήξερε πού ήταν.Τότε όλη η Αλεξάνδρεια, πένθος και θρήνος για τον Άγιο Αθανάσιο, έθεσε μια μεγάλη εξέγερση, ανησυχημένη από τους βασιλιάδες με τόσες μεγάλες και τόσες θλίψεις. Οι Αλεξανδρινοί ήθελαν ήδη να απομακρυνθούν από τον Βαλεντίν και ετοίμασαν όπλα για εξέγερση.

Μαθαίνοντας για αυτό, ο βασιλιάς, φοβούμενος την πτώση τους, και το θάρρος, και ο εσωτερικός πόλεμος, επέτρεψε στον Αθανάσιο, αν και αντίθετα με την επιθυμία, να ελέγξει άφοβα την Εκκλησία της Αλεξάνδρειας. Έτσι, ο Αθανάσιος, ένας ηλικιωμένος πολεμιστής του Χριστού, μετά από μακρά προσπάθεια και πολλά κατορθώματα για την Ορθοδοξία, πριν από το θάνατό του, έχοντας ζήσει για λίγο ειρήνη και ειρήνη στον άμβωνα του, στηρίχθηκε στον Κύριο ⁷²⁸ και ένωσε τους πατέρες, τους πατριάρχες, τους προφήτες, τους αποστόλους, τους μάρτυρες και στους εξομολογητές, όπως τους οποίους δούλεψε στη γη. Ήταν επισκοπή για σαράντα επτά χρόνια, ^729, και ως διάδοχος του Αλεξάνδρεου άμβωνα έφυγε από τον Πέτρο ⁷³⁰ , τον ευλογημένο φίλο του, συμμετέχοντα σε όλες τις ατυχίες του. Ο ίδιος έπαψε να λαμβάνει λαμπρές κορώνες και να ανταμείβει απερίγραπτες ευλογίες από τον Χριστό τον Κύριό του, σε αυτόν με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, δόξα και δύναμη, τιμή και λατρεία, τώρα και πάντα, και για πάντα και πάντα. Αμήν.

* * *

⁶⁵⁸ 

Ο Άγιος Αθανάσιος της Αλεξάνδρειας γεννήθηκε γύρω στο 297, λίγο πριν από τη βάναυση δίωξη του Διοκλητιανού εναντίον Χριστιανών, για τον οποίο, ωστόσο, δεν είχε προσωπικές αναμνήσεις.

⁶⁵⁹ 

Ο Άγιος Αλέξανδρος, επίσκοπος της Αλεξάνδρειας, ένθερμος υπερασπιστής της Ορθοδοξίας εναντίον των Αριανών, κυβέρνησε την Εκκλησία της Αλεξάνδρειας από το 312–326.

⁶⁶⁰ 

Η Αλεξάνδρεια, η γενέτειρα του Αθανασίου, του έδωσε πολλά μέσα για να εκπαιδεύσει το μυαλό του και απέκτησε ποικίλες πληροφορίες: σπούδασε νόμο, εξοικειώθηκε με τα έργα των ειδωλολατρικών σοφών και ποιητών της Ελλάδας, με μια λέξη, σύμφωνα με την έκφραση του βιογράφου Αγίου Αθανασίου, μελέτησε τον «κύκλο των επιστημών», δηλαδή, με την έννοια των Αλεξανδρινών μελετητών · αλλά πήρε λίγο χρόνο για αυτό, όπως αποδεικνύεται από τον St. Γρηγόριος ο Θεολόγος . Η κύρια προσοχή δόθηκε στη μελέτη της γραφής, υπό την καθοδήγηση έμπειρων συμβούλων. και ο Άγιος Αθανάσιος μελέτησε όλα τα βιβλία των Παλαιών και Νέων Διαθηκών, όπως και τα άλλα δεν μελετούσαν ένα. Όπως μπορεί να υποτεθεί ένα από τα πρώτα έργα του Αγίου Αθανασίου, ήταν οι δάσκαλοι του σχολείου ανακοινώσεων στην Αλεξάνδρεια. Η ψυχική εκπαίδευση του Αθανασίου ολοκληρώθηκε στην ασκητική κοινωνία, την οποία αγαπούσε και με την οποία προσπάθησε να γνωρίσει. επανειλημμένα είδε την προετοιμασία. Ο Αντώνιος ο Μέγας , και ο ίδιος ο Αθανάσιος θεωρήθηκε μια αυστηρή ζωή μεταξύ των ασκητών.

⁶⁶¹ 

Είναι γνωστό ότι ο Αθανάσιος, που ήταν λίγο περισσότερο από ένα αγόρι, πήρε τη θέση του ως αγαπημένο μέλος στο σπίτι του Αγίου. Η Αλεξάνδρα έζησε μαζί του «σαν γιος με τον πατέρα του» και έτσι πέρασε αρκετά γόνιμα χρόνια στο κέντρο της εκκλησιαστικής δραστηριότητας, κάτω από τη στέγη του αρχιερέα, του οποίου η εξουσία αναγνωρίστηκε από περισσότερους από εκατό επίσκοπους της Αιγύπτου, της Λιβύης και της Πεντάπολης. Ο Αθανάσιος έγινε, όπως ήταν, βοηθός και γραμματέας εσωτερικών σε γραπτές σχέσεις για εκκλησιαστικά θέματα. Ο Άγιος Αθανάσιος χειροτονήθηκε διάκονος το 319. Ήδη αυτή τη στιγμή ο Αθανάσιος γνωστοποίησε ειδικά τα έργα του: «Ενάντια στους Εθνικούς» και «Στην Ενσάρκωση του Θεού του Λόγου». Αυτά ήταν τα πρώτα του έργα, γραμμένα νωρίς. αλλά έδωσαν το δικαίωμα να ελπίζουν πολλά από αυτόν.

⁶⁶² 

Το 1ο Οικουμενικό Συμβούλιο στη Νίκαια (πόλη στη Βιθυνία, βορειοδυτική Μικρά Ασία) πραγματοποιήθηκε σε 325 χρόνια. Η αίρεση του Αλεξάνδριου πρεσβευτή Άριους, ο οποίος δίδαξε ότι ο Υιός του Θεού δεν γεννήθηκε για πάντα από την ύπαρξη του Θεού Πατέρα, αλλά δημιουργήθηκε από αυτόν από την έλλειψη χρόνου, δεν του καταδικάστηκε και δεν καταδικάστηκε. Αυτή η αίρεση περιείχε κρυφά μια αποφασιστική άρνηση της Θεότητας του Ιησού Χριστού και της λύτρωσής μας από αυτόν, εν συντομία - την ανατροπή όλου του Χριστιανισμού. Όταν αποκαλύφθηκε η κακία της Αριάς, ο Αθανάσιος συμμετείχε στον αγώνα του Αγίου. Ο Αλέξανδρος, Αρχιεπίσκοπος Αλεξάνδρειας, με τον Άριους και τους ίδιους Αριείς υποκίνησαν εναντίον του. Αυτό ήταν πριν από το οικουμενικό συμβούλιο. και στο Συμβούλιο της Νικαίας ο Άγιος Αθανάσιος, ο οποίος τότε ήταν στην αξιοπρέπεια του αρχιδιάκου της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας και συνόδευσε τον Άγιο. Ο Αλέξανδρος στον καθεδρικό ναό, αρνήθηκε θριαμβευτικά την Aria, στην άνεση των πατέρων του καθεδρικού ναού.

⁶⁶³ 

Ο Eusebius, Επίσκοπος της Nicomedia, ήταν φίλος και υποστηρικτής του Arius και τον προστάτευε. Στο 1ο Οικουμενικό Συμβούλιο, υπερασπίστηκε τον Άρειο και παρόλο που συμφώνησε να υπογράψει το Σύμβολο της Πίστης που καταρτίστηκε στον καθεδρικό ναό, δεν συμφώνησε να αφομοιώσει τον Άρη από την Εκκλησία, για την οποία, καθώς και για τις σχέσεις με τον απαλλαγμένο αιρετόρχη, ο ίδιος εξόρισε. Όμως, χάρη στην προστασία της Κωνσταντίας, η αδερφή του αυτοκράτορα, ο Ευσέβιος επέστρεψε από την εξορία και, έχοντας καταλάβει ξανά τον άμβωνα, άρχισε να ενεργεί ενάντια στους Ορθόδοξους.

⁶⁶⁴ 

Στο 1ο Οικουμενικό Συμβούλιο, οι υποστηρικτές της έλλειψης σκέψης, για την έλλειψη αλήθειας από την πλευρά τους, σκέφτηκαν να βοηθήσουν τον εαυτό τους με την εξαπάτηση, προσφέροντας σε άλλα μέλη του Συμβουλίου ένα τέτοιο δόγμα στο οποίο η ασάφεια των εκφράσεων για τον Υιό του Θεού έθεσε σε θέση την επανερμηνεία των Αριανών. Αλλά sv. οι πατέρες, ομολογώντας τον Υιό του Θεού «από την ουσία του Πατέρα» στους γεννημένους και «τον ουσιαστικό Πατέρα», περιέλαβαν αυτές τις εκφράσεις στο σύμβολό τους, και επιβεβαίωσαν έτσι την αρχαία πίστη «στον αληθινό Θεό από τον αληθινό Θεό». Αυτό το σύμβολο υπογράφηκε από όλα τα μέλη του καθεδρικού ναού, ακόμη και από την Αριανή πλευρά, αλλά απείρως.Ταυτόχρονα, διάβασαν τον ελληνικό όρο που εκφράζει τα ουσιώδη λόγια του Υιού του Θεού «ομούσιο» ως «omiusios» - ένα ουσιαστικό, ή τουλάχιστον κατανοητό με την τελευταία έννοια. Ο Eusebius ήθελε να παρουσιάσει στον τσάρο μια υπόθεση έτσι ώστε μεταξύ των Ορθοδόξων και των Αριανών να υπάρχει μόνο μια παρανόηση και διαφωνίες λόγω μιας διαφορετικής κατανόησης των όρων και των εκφράσεων του συμβόλου, και όχι λόγω της ουσίας της πίστης, και ότι ο Arius συμφωνεί απολύτως με το σύμβολο του Συμβουλίου της Νικενίας.

⁶⁶⁵ 

Ο θάνατος του Αγίου Η Αλεξάνδρα της Αλεξάνδρειας ακολούθησε πέντε μήνες αργότερα μετά την επιστροφή του από το 1ο Οικουμενικό Συμβούλιο.Ο Αθανάσιος δεν ήταν στην Αλεξάνδρεια εκείνη την εποχή. Αφήνοντας το κοπάδι του, ο πρεσβύτερος που πέθανε κοίταξε τριγύρω με μια ματιά που θα την εμπιστευόταν. "Αθανάσιος, Αθανάσιος!" - φώναξε ο Αλέξανδρος, - νομίζεις να φύγεις. Όχι! δεν θα φύγεις. " Πράγματι, ο Αθανάσιος δεν διέφυγε από την παρτίδα που του είχε προκύψει από ψηλά. Προεκλεγμένος από τον αποχωρημένο βοσκό και την επιθυμία του κοπαδιού, μόλις εμφανίστηκε στην Αλεξάνδρεια, οι άνθρωποι άρχισαν αδιάκοπα να απαιτούν από τους συγκεντρωμένους επισκόπους να χειροτονήσουν τον Αθανάσιο στον επίσκοπο, και δεν ηρεμήθηκε μέχρι να λάβει αυτό που ήθελε, αν και αντίθετα με τη θέληση του ίδιου του Αθανασίου.

⁶⁶⁶ 

Eusebius από τα ελληνικά. σημαίνει: ευσεβής.

⁶⁶⁷ 

Ο Μελέτιος, Επίσκοπος Λυκοπόλσκι (στη Θηβαΐδα), επαναστάτησε ενάντια στην επιστροφή στην εκκλησία εκείνων που είχαν αρνηθεί τη δίωξη της για τον Διοκλητιανό. Ο Άγιος Πέτρος , Αρχιεπίσκοπος της Αλεξάνδρειας, πιο υποδεχόμενος τους πεσμένους, ως ο ανώτατος αρχιεπίσκοπος όλης της Αιγύπτου, τον αφομοίωσε από την Εκκλησία. Όμως ο Μελέτιος, με ομόφωνους επισκόπους σε αυτόν, εκμεταλλεύτηκε τα δικαιώματα του αρχηγού περιφερειακού επισκόπου και δεν αναγνώρισε την εξουσία των διαδόχων του Αγίου. Πέτρα. Στο 1ο Οικουμενικό Συμβούλιο καταδικάστηκε η διάσπαση του Μελέτιου, αλλά οι επίσκοποι των Μελετών υπήρχαν μέχρι τα μέσα του πέμπτου αιώνα. Το 326, ο Μελέτιος και οι συνεργάτες του εμπόδισαν την εκλογή του Αγίου Αθανασίου στον άμβωνα της Αλεξάνδρειας, και όταν οι εκλογές αυτές διεξήχθησαν κατά της θέλησής τους, άρχισαν να διαλύουν ότι ο Αθανάσιος εκλέχθηκε παράνομα, από έξι ή επτά επισκόπους, κρυφά από τους άλλους. Οι Μεληνοί ήταν λοιπόν αντίπαλοι του Αθανασίου, μαζί με τους Αριανούς, του οποίου κατείχαν.

⁶⁶⁸ 

Ο Ίσιρ δεν ήταν ιερέας. Είναι αλήθεια ότι τον χειροτονήθηκε σε αυτήν την αξιοπρέπεια, ακόμη και υπό τον Άγιο. Ο Alexander, Kolluf, θαυμάζει αυθαίρετα τα επισκοπικά του δικαιώματα. αλλά στο Συμβούλιο της Αλεξάνδρειας το 324, αυτός ο Κολλούφ ανατέθηκε ως απατεώνας και όλοι όσοι διορίστηκαν από αυτόν δεν αναγνωρίστηκαν ως αφιερωμένοι.

⁶⁶⁹ 

Η περιοχή των Μαρεών βρισκόταν στη βορειοδυτική Αίγυπτο, νότια της Αλεξάνδρειας, κατά μήκος της ακτής του κόλπου, και κυβερνήθηκε εκκλησιαστικά από τον επίσκοπο της Αλεξάνδρειας.

⁶⁷⁰ 

Οι επίσκοποι συγκεντρώθηκαν στην Ιερουσαλήμ για το πανηγύρι του αγιασμού από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μέγα της υπέροχης Εκκλησίας της Αναστάσεως του Χριστού, πάνω από τον τόπο ταφής του Σώματος του Σωτήρα και την Ανάστασή Του. Ο ναός αφιερώθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 335.

⁶⁷¹ 

Η πόλη της Τύρου βρισκόταν στην ανατολική ακτή της Μεσογείου.Ήταν μια από τις αρχαιότερες, οχυρωμένες και όμορφες παραθαλάσσιες πόλεις της Φοινικιάς και μαζί με την πρωτεύουσα.

⁶⁷² 

Εδώ, η εποχή της βασιλείας του Μεγάλου Κωνσταντίνου δεν θεωρείται από την αρχή της μονοκρατίας του, αλλά από την αρχή της βασιλείας του (από το 306–324 κυβέρνησε το δυτικό μισό της αυτοκρατορίας και από το 324–337 ολόκληρη την αυτοκρατορία).

⁶⁷³ 

Ο καθεδρικός ναός στην Τύρο πραγματοποιήθηκε το 335, υπό την επίβλεψη του αυτοκρατορικού αξιωματούχου Διονύσου. Όλοι οι επίσκοποι ήρθαν στον καθεδρικό ναό με εξήντα άτομα. Ο Άγιος Αθανάσιος έφτασε με 48 επίσκοπους της Αιγύπτου. Επίσκοποι επιφανών θρόνων ήταν παρόντες: Antioch - Flacillus, Jerusalem - Maxim, Alexander Solunsky. Ο Άγιος Αθανάσιος, κατά την άφιξή του, ήθελε να πάρει ένα μέρος που του ανήκε βάσει της αξίας του άμβωνα του, αλλά διοικήθηκε από τον πρόεδρο του καθεδρικού ναού, τον Ευσέβιο, επίσκοπο της Καισάρειας (γνωστός ιστορικός της εκκλησίας, υποστηρικτής των Αριανών), να παραμείνει ως κατηγορούμενος. Οι συναντήσεις του καθεδρικού ναού διεξήχθησαν μεροληπτικές, υπέρ του Άριου και των συνεργατών του και εις βάρος του Αγίου Αθανασίου.

⁶⁷⁴ 

Ο Θεόγιος, Επίσκοπος της Νίκαιας, μαζί με τον Ευγένιο της Νικομήδειας, δέχτηκε για πρώτη φορά τις διδασκαλίες του Άριους, τον υποστήριξε στο 1ο Οικουμενικό Συμβούλιο, μετά το οποίο, παρόλο που υπέγραψε το Ορθόδοξο Κρήτη, ο Αινείς εξορίστηκε για σχέσεις με τον Άρη, κατά την επιστροφή του, Κλήθηκε από τον σύνδεσμο. Προφανώς, παραιτήθηκε από το ψεύτικο δόγμα, αλλά προστάτευε κρυφά τους Αριανούς.

⁶⁷⁵ 

Ο Μάριος, επίσκοπος της Χαλκηδόνας, όπως ο Θεόγιος της Νίκαιας και πολλοί άλλοι, μοιράστηκαν τις διδασκαλίες του Αρίου, κατηγόρησε τον Αθανάσιο στο Συμβούλιο της Τύρου, και ήταν μεταξύ των ερευνητών στην υπόθεση Μαρέοτ, μαζί με τον Θεόγγιο και άλλους ομοϊδεάτες Αριάς.

⁶⁷⁶ 

Ο Προφήτης συζητά εδώ εκείνα των οποίων οι αμαρτίες τις χωρίζουν από τον Θεό. Όπως και αυτοί οι αμαρτωλοί, οι κατηγορητές του Αθανάσιου ενήργησαν, καλύπτοντας την αλήθεια με ένα ψέμα.

⁶⁷⁷ 

Από την αρχαιότητα, η Αίγυπτος, διάσημη για τη γονιμότητά της, έστειλε στη Ρώμη μέσω της Αλεξάνδρειας έναν στόλο φορτωμένο με ψωμί για διανομή σε άτομα που έχουν ανάγκη. Όταν ο Μέγας Κωνσταντίνοςίδρυσε τη νέα πρωτεύουσα στο Βυζάντιο το 330, το οποίο πήρε το όνομά του από την Κωνσταντινούπολη, καθώς και από την Κωνσταντινούπολη, τότε, φροντίζοντας να ενισχύσει τον πληθυσμό και τα μέσα διατήρησής του, άλλαξε τον σκοπό αυτού του στόλου: το έλεος της διανομής ψωμιού παραχωρήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Το συνολικό ψωμί διανεμήθηκε σε 80.000 μέτρα. Οι εχθροί του Αθανασίου, λοιπόν, βασίζονταν στην αποκάλυψη μιας νέας συκοφαντίας, υποκινώντας την οργή του βασιλιά, προκαλώντας ταυτόχρονα την αγανάκτηση του λαού στην πρωτεύουσα. Ο όχλος, δυσαρεστημένος με τον Αθανάσιο, θα μπορούσε να προκαλέσει εξέγερση και κατά τη διάρκεια αυτής, όπως ήλπιζαν οι εχθρικοί επίσκοποι του Αθανάσιου, να σκοτώσουν τον Άγιο. σύζυγος. «Πώς μπορώ να το κάνω αυτό (σταματήστε τη μεταφορά σιταριού)», ο Αθανάσιος αντιτάχθηκε στη νέα συκοφαντία. Είμαι ιδιώτης και φτωχός; » Ο Ευγένιος της Νικομήδειας απάντησε: «Όχι, ο Αθανάσιος είναι ένας ισχυρός, πλούσιος άνθρωπος. θα το πάρει! "

⁶⁷⁸ 

Όλα αυτά ήταν Αριανιστικοί επίσκοποι, υποστηρικτές του Eusebius της Nicomedia.

⁶⁷⁹ 

Gaul - σημερινή Γαλλία.

⁶⁸⁰ 

Ο Άγιος Αθανάσιος στάλθηκε στην πόλη της Τρέβα - τώρα Τρίερ - την πολυσύχναστη, ανθισμένη κύρια πόλη της βορειοανατολικής περιοχής της αρχαίας Γαλατίας (η λεγόμενη Belgica). Εδώ ο ίδιος ο Μέγας Κωνσταντίνοςέζησε συχνά όταν ήταν ιδιοκτήτης του δυτικού μισού της αυτοκρατορίας.Τώρα υπήρχε μια παραμονή του Κωνσταντίνου, του μεγαλύτερου γιου του αυτοκράτορα, ο οποίος το 335 έγινε κυβερνήτης της Γαλατίας, της Ισπανίας και της Βρετανίας. Ο επίσκοπος Τρίερ εκείνη την εποχή ήταν ο Μαξιμίνος, υπερασπιστής της Ορθοδοξίας. Με αγάπη και σεβασμό, δέχτηκε τον Αθανάσιο, ο οποίος αμοιβαία παρέμεινε προσκολλημένος σε αυτόν. Και ο Κωνσταντίνος ο νεότερος, σεβόμενος τον άγιο, προσπάθησε να ανακουφίσει τη θλίψη της εξορίας. Ο Άγιος Αθανάσιος έμεινε στην Τρίερ για δύο χρόνια και τέσσερις μήνες.

⁶⁸¹ 

Ο Αριανός πρεσβευτής Ευδοκία, αυτός που είχε ισχυρή επιρροή στην Κωνσταντία, η αδερφή του αυτοκράτορα του Μεγάλου Κωνσταντίνου , στην επιστροφή του Άριους και των ομοϊδεάτων του από την εξορία.

⁶⁸² 

Preposit - ο αρχηγός του βασιλικού δικαστηρίου και ευνούχοι. Το πληρεξούσιο Constance απολάμβανε ιδιαίτερα ο ευνούχος Eusebius, ο Arian.

⁶⁸³ 

Οι ευνούχοι κλήθηκαν στην αρχαιότητα τα πρόσωπα που υπηρέτησαν στα βασιλικά δικαστήρια ως φύλακας στις ξαπλώστρες των βασίλισσες και τις πριγκίπισσες. Ως επί το πλείστον, οι ευνούχοι ήταν ευνούχοι. Στο βυζαντινό δικαστήριο, η θέση των ευνούχων ήταν πολύ αξιοπρεπή.Αντιπροσώπευαν τους ευγενείς των ευγενών γενικά, και είχαν μεγάλη επιρροή στους άρχοντες και τη διοίκηση της χώρας. Ο Μέγας Κωνσταντίνοςάρχισε να τους διορίζει σε χαμηλότερες θέσεις και έτσι περιορίζει την επιρροή τους. αλλά υπό την Κωνσταντία, οι ευνούχοι απέκτησαν μεγάλη σημασία στο δικαστήριο.

⁶⁸⁴ 

Αναλυτικά, αυτός ο στίχος έχει ως εξής: Οι ιερείς δεν είπαν, «Πού είναι ο Κύριος;» Και οι δάσκαλοι του νόμου δεν με γνώριζαν, και οι βοσκοί έφυγαν από μένα, και οι προφήτες προφήτευαν στο όνομα του Βάαλ και πήγαν στο μονοπάτι εκείνων που δεν βοηθούν. Εδώ, εκ μέρους του Κυρίου, ο προφήτης Ιερεμίας εκθέτει τους ιερείς, τους ηγέτες και τους προφήτες του Ισραήλ, που έχουν ξεχάσει τα έλεος του Θεού και έχουν απομακρυνθεί από Αυτόν. Ο ζωγράφος του Αγίου Αθανασίου της Αλεξάνδρειας παραπέμπει αυτά τα λόγια στον Κωνσταντίνο και στους Αριανιστικούς επισκόπους που έχουν απομακρυνθεί από την αληθινή πίστη στον Χριστό Θεό.

⁶⁸⁵ 

Ο Άγιος Μάξιμ Γ΄, ο πατριάρχης της Ιερουσαλήμ, κατέλαβε τον άμβωνα από το 333 έως το 350. Υποφέρει για το όνομα του Χριστού και ήταν εξομολογητής. Όταν οι Αριανοί ζήτησαν από τους Ορθόδοξους επίσκοπους στον καθεδρικό ναό του Τιρ να υπογράψουν μια παράνομη ποινή στον Αθανάσιο, τότε ο Παφνούτιος, επίσκοπος της πόλης της Ταϊλάνδης, στην Άνω Θηβαΐδα, ο εξομολογητής, που υπέστη κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Μαξιμιάνου Β, πήρε το χέρι του Μαξίμ, τον οδήγησε από τη συνάντηση και είπε: Είναι άσεμνο για εμάς ομολογητές να συμμετέχουμε σε ένα τέτοιο συμβούλιο. " - Μνήμη του Αγίου Ο Μάξιμος γιορτάζεται στην Ελληνική Εκκλησία στις 17 Νοεμβρίου.

⁶⁸⁶ 

Οι ιστορικοί της Ελληνικής Εκκλησίας του 5ου αιώνα Σωκράτης και Σωζόμενος περιγράφουν τον θάνατο του Άρη με αυτόν τον τρόπο. Ένα μοιραίο πρωί, όταν, σύμφωνα με τη διαταγή του αυτοκράτορα του Μεγάλου Κωνσταντίνου , ο Άρειος επρόκειτο να γίνει δεκτός σε εκκλησιαστική υποτροφία, αυτός, αλαζονικός των πιο συνηθισμένων και διαφόρων κενών παρατηρήσεων, ήταν στο δρόμο του προς την εκκλησία , περιτριγυρισμένος από ομοϊδεάτες Ευσηβούς και ένα περίεργο, ενθουσιασμένο πλήθος. Αλλά ξαφνικά αιχμαλωτίστηκε από μια ξαφνική επίθεση πόνου στο στομάχι του και πήγε στην τουαλέτα πίσω από την πλατεία Κωνσταντίνου. Λίγο αργότερα, πέθανε μαζί του, και τα έντερά του βγήκαν με κόπρανα, με πρόπτωση των εντέρων, του ήπατος και του σπλήνα και μια άφθονη έκχυση αίματος, οπότε πέθανε σχεδόν αμέσως. Εν τω μεταξύ, τα άτομα που τον συνόδευαν τον περίμεναν για αρκετό καιρό. Τελικά, πηγαίνοντας σε αυτόν, με σκοπό να τον καλέσουν, χτυπήθηκαν από ένα φοβερό θέαμα. Η Aria (τότε άνω των 80 ετών) είχε μια έκρηξη μήτρας, και βρισκόταν κολυμπώντας στο αίμα του και παρουσίασε ένα τρομακτικό θέαμα. Αυτός ο φοβερός θάνατος της Αριάς την έκανε ακούσια να συγκριθεί με το θάνατο του Ιούδα του προδότη. Έκανε μια βαθιά αποθάρρυνση στις τάξεις των υποστηρικτών του και, φυσικά, έγινε δεκτή από τους Ορθόδοξους ως την υψηλότερη ποινή για ολόκληρη την επιχείρησή του. Και όντως, αν ο θάνατος της Aria ήταν ακόμη φυσικός, εν πάση περιπτώσει, ήταν ένας φοβερός ξαφνικός θάνατος και δεν μπορεί κανείς να αποτύχει να δει την υψηλότερη κρίση του Θεού.

⁶⁸⁷ 

Κωνσταντίνος Β '- ο μεγαλύτερος γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου .κατά τη διάρκεια της διαίρεσης της αυτοκρατορίας, ως αυτοκράτορας, ανέλαβε τον έλεγχο του Γαλατίου και του δυτικού τμήματος της βόρειας Αφρικής.

⁶⁸⁸ 

Αυτό ήταν στο τέλος του έτους 338.

⁶⁸⁹ 

Οι εχθροί του Αθανασίου υπαινίσσονται το γεγονός ότι με το διάταγμα του καθεδρικού ναού της Τύρου εκτέθηκε και τώρα καταλαμβάνει τον άμβωνα με εντολή κοσμικών αρχών, αντίθετα με τους κανόνες της εκκλησίας.

⁶⁹⁰ 

Aquileia - στην αρχαιότητα, μια μεγάλη και σημαντική πόλη στην Άνω ή Βόρεια Ιταλία, βόρεια της Αδριατικής Θάλασσας. - Εδώ, τον Μάρτιο του 340, έγινε μια ενδοκεντρική μάχη μεταξύ του Κωνσταντίνου και του Κωνσταντίνου, στην οποία σκοτώθηκε ο πρώτος και ο Κωνσταντίνος έγινε ο κυβερνήτης ολόκληρης της Δύσης.

⁶⁹¹ 

Στο κρυμμένο καταφύγιο του, ο Άγιος Αθανάσιος έγραψε μια έντονη έκκληση στους επισκόπους όλων των εκκλησιών, όπου απεικόνιζε όλες τις φρικαλεότητες της ανομίας που διαπράχθηκαν μπροστά στα μάτια του, και ικέτευσε να δώσει βοήθεια στην ένδοξη εκκλησία της Αλεξάνδρειας, καταπατημένη από αιρετικούς. Αλλά οι ευσεβείς βοσκοί μπορούσαν μόνο να κλαίνε και να ζητήσουν βοήθεια από ψηλά: υπήρχε τόση σύγχυση από τις σαρωτικές ορδές των Αριανών στην Αλεξάνδρεια και δεν υπήρχε κανείς να ζητήσει βοήθεια, καθώς η προθυμία των αιρετικών απολάμβανε την πλήρη προστασία του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου.

⁶⁹² 

Ο Άγιος Ιούλιος - ο Πάπας, ένας ενθουσιώδης υπερασπιστής της Ορθοδοξίας από τους Αριανούς, ο πολιούχος του Αθανασίου, κατέλαβε το θρόνο από το 337–352.

⁶⁹³ 

Η λεγόμενη Χρυσή Εκκλησία, υπέροχα τοποθετημένη από τον Μέγα Κωνσταντίνο και ξαναχτίστηκε από τον Κωνσταντίνο. Εδώ πραγματοποιήθηκε το Συμβούλιο της Αντιόχειας τον Ιανουάριο του 341.Μέχρι ενενήντα επίσκοποι παρακολούθησαν τον καθεδρικό ναό. Οι πατέρες του καθεδρικού ναού απέρριψαν το σύμβολο του Οικουμενικού Συμβουλίου, και ταυτόχρονα, από απόσταση, διαφωνώντας μεταξύ τους, τρία από τα δικά τους σύμβολα (ημι-Αριανός), και έπειτα ένα άλλο - το τέταρτο, και δεν ήθελαν να συμπεριλάβουν σε καμία από τις εκφράσεις που καθόριζαν σαφώς την Ορθοδοξία: ουσιώδης. Αφού αποφάσισαν με τον δικό τους τρόπο το έργο της πίστης, αργότερα στράφηκαν στις υποθέσεις της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας.

⁶⁹⁴ 

Ο Eusebius of Eames ήταν διάσημος για την εκπαίδευσή του. σπούδασε στην Αλεξάνδρεια και στη συνέχεια απόEusebius της Καισάρειας .Ονομάζεται Emessky από την πόλη (η Emessa είναι μια πόλη στη Συρία, νότια της Αντιόχειας), στην οποία ήταν επίσκοπος. Ήταν ο αγαπημένος του Constance, τον οποίο συνόδευε σε εκστρατείες.

⁶⁹⁵ 

Ο Γρηγόριος Καππαδοκίας (Καππαδοκία - η ανατολική περιοχή της Μικράς Ασίας) εκπαιδεύτηκε στην Αλεξάνδρεια και κάποτε χρησιμοποιούσε την τοποθεσία του Αγ. Αθανάσιος. Ο Γκρέγκορι ήταν άντρας αγενής και βίαιης φύσης.

⁶⁹⁶ 

Ο Eusebius της Nicomedia πέθανε το 342.

⁶⁹⁷ 

Η Σαρδίκα βρισκόταν στα σύνορα των κατοχών και των δύο αδελφών: Constance και Constant, στην Illyria - τώρα η Σόφια είναι η πρωτεύουσα της σημερινής Βουλγαρίας.

⁶⁹⁸ 

Ο Κωνσταντίνος συμφώνησε να συγκαλέσει συμβούλιο, υπακούοντας στο αίτημα του ορθόδοξου αδελφού του, τον οποίο ζήτησαν οι ανατολικοί επίσκοποι, και ο οποίος, σεβόμενος βαθιά τον Άγιο Αθανάσιο, ήθελε να δικαιολογήσει. Ο καθεδρικός ναός πραγματοποιήθηκε το 344. 1) ενέκρινε το σύμβολο της Νικενίας, 2) αφού εξέτασε την υπόθεση, αθώωσε τον Αθανάσιο και 3) δήλωσε ότι οι ηγέτες του Αριανισμού απολύθηκαν, απαγόρευσε στους Ορθόδοξους να επικοινωνήσουν μαζί τους και υπέβαλε τον καταδικασμένο σε ανάθεμα.

⁶⁹⁹ 

Ο Ishir έγινε επίσκοπος από τους Αριανούς.

⁷⁰⁰ 

Ασιάτης, δηλαδή ανατολική; Από αυτά, τα κύρια ήταν ο Θεόδωρος του Ηρακλείου, ο Νάρκισσος της Νερόπολης, ο Μενόφαντ της Εφέσου, ο Στέφανος της Αντιόχειας, το Ακάκι της Καισάρειας και ο Γιώργος της Λαοδίκειας.

⁷⁰¹ 

Το Philippopolis είναι μια πόλη στη Θράκη, νοτιοανατολικά της Σαρδηνίας. - Την προεδρία του καθεδρικού ναού της Φιλιππόπολης ήταν ο Στέφανος της Αντιόχειας. Αυτός ο καθεδρικός ναός καταδίκασε και πάλι τον Αθανάσιο, τον Παύλο της Κωνσταντινούπολης, τον Ρωμαίο Ιούλιο, τους Πρωτογενείς της Σαρδηνίας και άλλους Ορθόδοξους επισκόπους. Ο Κωνσταντίνος υποστήριξε την απόφαση του Καθεδρικού Ναού της Φιλιππόπολης και ο Αθανάσιος, μαζί με άλλους διωγμένους, θα παραμείνει στην εξορία. - Αποσύρθηκε στη Νάις, στη Ντάσια.

⁷⁰² 

Ο καθεδρικός ναός της Φιλιππόπολης συνέθεσε ένα νέο σύμβολο, περισσότερο Arian από τα σύμβολα του καθεδρικού ναού της Αντιόχειας.

⁷⁰³ 

Ο Αύγουστος είναι ο κυβερνήτης του τσάρου στη ρωμαϊκή επαρχία.

⁷⁰⁴ 

Thebaid - η νότια περιοχή της Αιγύπτου · Η Λιβύη βρίσκεται στα βόρεια της Αφρικής, δυτικά της Αιγύπτου.

⁷⁰⁵ 

Αυτό ήταν το έτος 348.

⁷⁰⁶ 

Το μαγνήσιο εξεγέρθηκε ενάντια στον Κωνσταντίνο του στρατού του, ο οποίος τον ανέτρεψε από το θρόνο. Ο Constant έφυγε, αλλά σκοτώθηκε στο δρόμο από το μαγνήσιο. Αυτό ήταν στις αρχές του 350.

⁷⁰⁷ 

Αυτός ο Γιώργος ήταν άντρας χωρίς εκπαίδευση, αγενής φύσης και αρχικά ήταν προμηθευτής κρέατος για το στρατό. Ο Γιώργος ήταν ψεύτικος επίσκοπος για περίπου τέσσερα χρόνια (357–361) και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου προκάλεσε πολλές θλίψεις και καταπιέσεις όχι μόνο στην εκκλησία της Αλεξάνδρειας και στον ορθόδοξο πληθυσμό, αλλά και στους ειδωλολάτρες.

⁷⁰⁸ 

Ήταν απουσία του Αθανασίου.

⁷⁰⁹ 

Στρατιωτικό - διοικητής, κυβερνήτης.

⁷¹⁰ 

Το Oasim, ή η μεγάλη Λιβυκή Όαση, βρίσκεται δυτικά της ερήμου Thebaid, στο ανατολικό τμήμα της σημερινής Σαχάρας, μια αρχαία ελληνική αποικία που χρησίμευε συχνά ως τόπος εξορίας.

⁷¹¹ 

Ο Αχαάβ είναι ο όγδοος βασιλιάς του Ισραήλ, με την επιμονή της συζύγου του Ιεζάβελ, μιας κακής, πεινασμένης δύναμης και κακίας γυναίκας, η οποία διαδίδει ειδωλολατρία στους Ισραηλίτες και διώκει θυμωμένα τους υπηρέτες του αληθινού Θεού.

⁷¹² 

Για τρεισήμισι χρόνια, μετά το θάνατο του Κωνσταντίνου, ο Μαγνησίας κατείχε τον τίτλο του Καίσαρα στα δυτικά. Ο Κωνσταντίνος διέσχισε τους οπαδούς του, με τον Μαγνήσιο να τελειώνει τη ζωή του με αυτοκτονία.Ολόκληρη η αυτοκρατορία, μετά από αυτό, ενώθηκε υπό την ηγεσία της Κωνσταντίας, μέχρι το θάνατό του, που ακολούθησε το 361.

⁷¹³ 

Το Mediolan είναι μια αρχαία πόλη, η λεγόμενη. Cisalpine Gaul ή σημερινή βόρεια Ιταλία, - το κέντρο της ευημερίας των επιστημών και των τεχνών. τώρα - Μιλάνο - η κύρια ακμάζουσα πόλη της ιταλικής περιοχής της Λομβαρδίας, με μεγάλο πληθυσμό.

⁷¹⁴ 

Ο καθεδρικός ναός συγκλήθηκε κατόπιν αιτήματος του Πάπα, St.Λιβερία, διάδοχος του Julius, το έτος 355. Στον καθεδρικό ναό παρακολούθησαν έως και 300 δυτικοί επίσκοποι. Οι Αριανοί απαίτησαν την καταδίκη του Αθανασίου σε αυτόν, αλλά οι Δυτικοί επέμειναν στην αρχική υπογραφή του συμβόλου της Νικενίας. Τότε ο Κωνστάντιος, ακούγοντας από την επόμενη αίθουσα όλη τη λογική των πατέρων του καθεδρικού ναού, μπήκε στην αίθουσα συσκέψεων με ένα σπαθί στα χέρια του και είπε ότι ο ίδιος κατηγόρησε τον Αθανασίου. Εκείνοι που αρνήθηκαν να υπογράψουν την καταδίκη του Αθανασίου απειλήθηκαν με εξορία, οπότε ορισμένοι εγγράφηκαν και αυτοί που διαφωνούν εξόριστοι.

⁷¹⁵ 

Το Vercelli είναι μια πόλη στη βορειοδυτική Ιταλία. Tolosa - στον ποταμό. Garonne, στη νότια Γαλλία · Trier (γνωστός και ως Treva ή Trivirium) - στον ποταμό. Moselle, στην ανατολική Γαλλία, Calaria - στο νησί της Σαρδηνίας (στη Μεσόγειο Θάλασσα).

⁷¹⁶ 

Ο Arimin, τώρα Ρίμινι, η παλαιότερη ανθισμένη πόλη της Ούμπρια, στη βορειοανατολική Ιταλία, στις ακτές της Αδριατικής.

⁷¹⁷ 

Δηλαδή, το Επισκοπικό Τμήμα του Βερκέλλου θεωρήθηκε ιεραρχικά υψηλότερο από το Mediolan.

⁷¹⁸ 

Ο Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας ήταν ένας από τους πιο διάσημους συγγραφείς της αρχαίας Εκκλησίας. Διακρίθηκε από τη βαθιά γνώση της γραφής και του θεολογικού ταλέντου. Εφόσον πέρασε όλη του τη ζωή στον αγώνα ενάντια στους Αριανούς, τα γραπτά του φέρουν το αποτύπωμα αυτού του αγώνα και στρέφονται κυρίως εναντίον των Αριανών. Το πιο σημαντικό από τα γραπτά του Αγίου Αθανασίου είναι τα εξής: 1) τέσσερις λέξεις εναντίον των Αριανών, όπου ο Αθανάσιος αμφισβητεί πλήρως όλες τις αντιρρήσεις τους, 2) μια επιστολή προς τον Επικότητο, Επίσκοπο Κορίνθου - για τη θεϊκή και ανθρώπινη φύση στον Ιησού Χριστό, 3) τέσσερα γράμματα στον Άγιο Σεράπιον, στον επίσκοπο του Tmuit, στον οποίο αποδεικνύει τη Θεότητα του Αγίου Πνεύματος και την ισότητά του με τον Πατέρα και τον Υιό εναντίον των Μακεδόνων, ο οποίος δίδαξε ότι το Άγιο Πνεύμα είναι ένα επίσημο πλάσμα που δεν συμμετέχει στη Θεότητα και τη δόξα του Πατέρα και του Υιού, 4) ένα μήνυμα σχετικά με τους ορισμούς του Συμβουλίου της Νίκαιας προστασία του ουσιώδους, 5) βιβλίου του Αγίου Πνεύματος. Σε πολλά από τα γραπτά του, ο Άγιος Αθανάσιος περιέγραψε τις ταραχές και τις υποθέσεις των Αριανών, συνοδεύοντας τις περιγραφές με σχόλια υπέρ της αλήθειας του Χριστού. για παράδειγμα, είναι η ιστορία του για τους Αριανούς, γραμμένη στους μοναχούς. Ένα υψηλό παράδειγμα της ποιμαντικής συγγνώμης (προστασία) είναι το γράμμα του Αγίου Αθανασίου προς τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο. Επιπλέον, είναι γνωστά τα γραπτά του Αγίου Αθανασίου που σχετίζονται με την εξήγηση των Αγίων Γραφών. από αυτά, πρώτα απ 'όλα, το Πασχαλινό γράμμα του Αγίου Αθανασίου, το οποίο είναι πολύ σημαντικό στο ότι απαριθμεί τα βιβλία των Παλαιών και Νέων Διαθηκών, το γράμμα στον Μαρκελίνιο για τους ψαλμούς, είναι αξιοσημείωτο. Υπήρχαν επίσης σύντομα αποσπάσματα των ερμηνειών του στα βιβλία του Ιώβ και του Τραγουδιού των Τραγουδιών, στα Ευαγγέλια του Ματθαίου και του Λουκά. Ανάμεσα στα ηθικά γραπτά είναι το μήνυμά του προς την Αμμούνα, εναντίον εκείνων που καταδικάζουν το γάμο, και το μήνυμα προς τον Ρουφινιανό σχετικά με τον τρόπο αποδοχής αιρετικών στην Εκκλησία . Ένα από τα πιο διδακτικά γραπτά του Αγίου Αθανασίου είναι η ζωή του Αντωνίου του Μεγάλου . Ο Άγιος Χρυσόστομος συμβουλεύει τον καθένα να διαβάσει τη ζωή του Αντωνίου, ανεξάρτητα από το τι κατάσταση μπορεί να είναι.

⁷¹⁹ 

Ο Άγιος Συλβέστερ διευθύνει την εκκλησία από το 314-335 (τον εορτάζει στις 2 Ιανουαρίου, ο Άγιος Μάρκος (336) ήταν ο άμεσος διάδοχος, και μετά από αυτόν ο Άγιος Ιούλιος (337–362), ο προστάτης Αθανάσιος και ένας αυστηρός ζήλος για την Ορθοδοξία, και τελικά ο Άγιος Ήπαρς (352–366) Ο Φελίξ Β΄ κατέλαβε τον άμβωνα μετά την απομάκρυνση από τον αυτοκράτορα της Λιβερίας (355–356) και ταυτόχρονα μαζί του - γιατί ονομάζεται διαφορετικά αντι-μπαμπά.

⁷²⁰ 

Στο νοτιοανατολικό τμήμα της Μικράς Ασίας. Ο Κωνσταντίνος πέθανε, επιστρέφοντας από τα ανατολικά, μετά τον αγώνα με τον περσικό βασιλιά Σάπορ, 3 Νοεμβρίου 361.

⁷²¹ 

Αυτό ήταν τον Δεκέμβριο του 361.

⁷²² 

Ο Ιουλιανός ο Αποστάτης, ανιψιός του Μεγάλου Κωνσταντίνου .

⁷²³ 

Δηλαδή Ο αυτοκράτορας Τζούλιαν.

⁷²⁴ 

Ο Τζούλιαν σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια μιας μάχης με τους Πέρσες στις 26 Ιουνίου 363.

⁷²⁵ 

Ο Γιοβίνιαν πέθανε στις 17 Φεβρουαρίου 364.

⁷²⁶ 

Μετά το θάνατο του Γιοβιανού, στις 26 Φεβρουαρίου, ο στρατός τον εξέλεξε τον διάδοχο του Βαλεντίνου, ο οποίος ένα μήνα αργότερα έδωσε το ανατολικό μισό της αυτοκρατορίας στον αδερφό του, Βαλεντίν, έναν ενθουσιώδη Αριανό. Ο Valens βασιλεύει από το 364–378.

⁷²⁷ 

Ο Μελέτιος, ο πατριάρχης της Αντιόχειας, κατείχε το τμήμα από το 358–381. Ήταν υπερασπιστής της Ορθοδοξίας, για τον οποίο, σύμφωνα με τις τεχνικές των Αριανών, απομακρύνθηκε αρκετές φορές από το τμήμα.

⁷²⁸ 

Ο Μέγας Άγιος Αθανάσιος πέθανε στις 2 Μαΐου 373.

⁷²⁹ 

Από αυτά, πέρασε περισσότερα από 20 χρόνια στην εξορία.

⁷³⁰ 

Ο Πέτρος Β΄, Πατριάρχης της Αλεξάνδρειας, κυβέρνησε την Εκκλησία από το 373–380.