ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ
ΕΠΙΣΚΕΘΦΕΙΤΕ
ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
(σελίδες 883 - 896)
(σελίδες 120 - 132)
Святитель Павел Исповедник,
Патриарх Константинопольский.
Фреска. 1547 г.
.Афон (Дионисиат).
Тзортзи (Зорзис) Фука
Άγιος Παύλος. Α' ο Ομολογητής Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1547 μ.Χ.
στην Ιερά Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους
έργο τού αγιογράφου Τζώρτζη (Ζώρζη) Φουκά
Τὴν εἰς φάρυγγα Παῦλος αὐχῶν ἀγχόνην,
Λύει φάρυγξι ῥευμάτων τὴν ἀγχόνην. Οὕνεκα ὡμολογεῖ Παῦλος Θεόν, ἄγχεται ἕκτῃ. | |||
Βιογραφία
Ο Άγιος Παύλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. και υπήρξε γραμματέας του αγιοτάτου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Αλεξάνδρου (βλέπε 30 Αυγούστου). Όταν απεβίωσε ο Αλέξανδρος, το 377 μ.Χ., ο Παύλος εξελέγχθηκε Πατριάρχης. Ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος, όταν το πληροφορήθηκε δυσανασχέτησε, μία και ήταν οπαδός της αίρεσης των Αρειανών. Όταν ο Κωνστάντιος επέστρεψε από την Αντιόχεια στην Κωνσταντινούπολη, απομάκρυνε από τον πατριαρχικό θρόνο τον Παύλο και ανακήρυξε αυθαίρετα Πατριάρχη, τον αρειανόφρονα Νικομήδειας Ευσέβιο. Τότε ο Άγιος Παύλος πήγε στη Ρώμη. Εκεί βρήκε τον Μέγα Αθανάσιο (βλέπε 18 Ιανουαρίου), τον οποίο είχε απομακρύνει από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας ο Κωνστάντιος. 
Святитель Павел Исповедник,
Патриарх Константинопольский.
Византийская фреска.
Άγιος Παύλος Α' ο Ομολογητής
Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης
Βυζαντινή τοιχογραφία ( Fresco)
Святитель Павел Исповедник,
Патриарх Константинопольский. Фреска XIV в. храма св. Николая Орфанос. Салоники.
Άγιος Παύλος Α' ο Ομολογητής
Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης Τοιχογραφία τού 14ου αιώνα μ.Χ. στόν Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Ορφανού ατην Θεσσαλονίκη.  Патриарх Константинопольский. Византийская фреска. Άγιος Παύλος Α' ο Ομολογητής Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης Βυζαντινή τοιχογραφία ( Fresco)  Патриарх Константинопольский. Фреска Около 1295 года. церкви Богородицы Перивлепты в Охриде, Иконописцы Михаил Астрапа и Евтихий. Άγιος Παύλος Α' ο Ομολογητής Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους περἰπου 1295 μ.Χ. στον Ιερό Ναό τήν Παναγίας τής Περιβλέπτου Οχρίδα (Αχρίδα) Σκόπια έργο τών αγιογράφων Μιχαήλ Αστραπά καί Ευτύχιου 
Святителя Павла Исповедника,
Патриарха Константинопольского. Фреска Около 1350 года. монастыря Высокие Дечаны, Косово, Сербия.
Άγιος Παύλος Α' ο Ομολογητής
Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους περἰπου 1350 μ.Χ. στην Ιερά Μονή Βισόκι Ντέτσανι. Κοσσυφοπέδιο. Σερβία Πληροφορηθείς τα γεγονότα, ο αυτοκράτορας Κώνστας, έστειλε γράμμα στον αδελφό του τον Κωνστάντιο, διαμαρτυρόμενος για τη στάση του. Έτσι ο Παύλος και ο Αθανάσιος επανήλθαν στο αξίωμά τους. Δυστυχώς μετά από λίγο καιρό ο Κώνστας πέθανε. Έτσι ο Κωνστάντιος διέταξε, από την Αντιόχεια που ήταν, να απομακρύνουν τον Παύλο από τον Πατριαρχικό θρόνο. Μάλιστα τον εξόρισε στην Κουκουσό της Αρμενίας. Μία μέρα που τελούσε την Θεία Λειτουργία όρμησαν καταπάνω του Αρειανοί και τον έπνιξαν με το ίδιο του το ωμοφόριο. Έτσι ο Άγιος ετελείωσε και παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο. 
Мучение Святитель Павел Исповедник,
Патриарх Константинопольский. Фреска. 1547 г. .Афон (Дионисиат). Тзортзи (Зорзис) Фука Μαρτύριο Αγίου Παύλου Α' τού Ομολογητή Αρχιεπίσκοπου Κωνσταντινούπολης Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1547 μ.Χ. στην Ιερά Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους έργο τού αγιογράφου Τζώρτζη (Ζώρζη) Φουκά  Патриарха Константинопольского. Фреска Около 1350 года. монастыря Высокие Дечаны, Косово, Сербия.
Μαρτύριο Αγίου Παύλου Α' τού Ομολογητή
Αρχιεπίσκοπου Κωνσταντινούπολης Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους περἰπου 1350 μ.Χ. στην Ιερά Μονή Βισόκι Ντέτσανι. Κοσσυφοπέδιο. Σερβία 
Мучение Святитель Павел Исповедник,
Патриарх Константинопольский. Миниатюра Минология Василия II. Константинополь. 985 г. Ватиканская библиотека. Рим.
Μαρτύριο Αγίου Παύλου Α' τού Ομολογητή
Αρχιεπίσκοπου Κωνσταντινούπολης Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β '. 985 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη. Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη  
Мучение Святитель Павел Исповедник,
Патриарх Константинопольский.
Менологий на 5 - 8 ноября
Византия. Греция; XIV в.; памятник:
Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion);
10 x 13 см.; местонахождение: Англия. Оксфорд.
Бодлеанская Библиотека
Μαρτύριο Αγίου Παύλου Α' τού Ομολογητή
Αρχιεπίσκοπου Κωνσταντινούπολης
Μηνολόγιο 5 - 8 Νοεμβρίου
Βυζαντινή Μηνολόγιο τού 14ου αιώνα μ.Χ.
Τώρα ευρίσκεται στην Αγγλία. Οξφόρδη.
Bodleian Βιβλιοθήκη (Bodleian Library)
 Το 385 μ.Χ., το αδιάφθορο Λείψανο του Αγίου Παύλου, μετακομίσθηκε στην Κωνσταντινούπολη κατά την βασιλεία του Μεγάλου Θεοδοσίου. Αρχικά κατατέθηκε στο Ναό της Αγίας Ειρήνης και έπειτα σε ναό προς τιμή του. Το Λείψανο μεταφέρθηκε στη Βενετία το 1226 μ.Χ. και κατατέθηκε στη γυναικεία Μονή του Αγίου Λορέντζου, όπου φυλάσσονταν και τα Λείψανα του Όσιου Βαρβάρου του Μυροβλύτου και της Αγίας Κανδίδης. Άγνωστο κάτω από ποιες συνθήκες το Λείψανο χάθηκε, για να βρεθεί το 1493 μ.Χ. Κατά την αναγνώριση του 1686 μ.Χ. ο Βολλανδιστής C. Jannik διαπίστωσε και περιέγραψε την ακεραιότητα του Λειψάνου.
| |||
 Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα) Ἦχος γ’. Αὐτόμελον. Θείας πίστεως ὁμολογία, ἄλλον Παῦλόν σε τῇ Ἐκκλησίᾳ, ζηλωτὴν ἐν ἱερεῦσιν ἀνέδειξε· συνεκβοᾷ σοι καὶ Ἄβελ πρὸς Κύριον, καὶ Ζαχαρίου τὸ αἷμα τὸ δίκαιον. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος. Κοντάκιον Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν. Ἀστράψας ἐν γῇ, ὡς ἄστρον οὐρανόφωτον, τὴν καθολικήν, φωτίζεις Ἐκκλησίαν νῦν, ὑπὲρ ἧς καὶ ἤθλησας, τὴν ψυχήν σου Παῦλε προθέμενος, καὶ ὡς Ζαχαρίου καὶ Ἀβελ τρανῶς, βοᾷ σου τὸ αἷμα πρὸς Κύριον. 
Минея - Ноябрь (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии.
Μηναῖο
- Νοέμβριος (τεμάχιο). Εἰκονίδιο στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰώνα μ.Χ.
στήνἘκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσεῖο τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς
Μόσχας .
Κάθισμα Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν. Ὡς τοῦ σκεύους ὑπάρχων τῆς ἐκλογῆς, καὶ ὁμώνυμος Πάτερ καὶ μιμητής, κινδύνους ὑπέμεινας, καὶ διωγμοὺς ὑπὲρ πίστεως, καὶ ὡς αὐτὸς τὴν Ῥώμην, κατέλαβες Ὅσιε, πανταχοῦ κηρύσσων, Τριάδος τὸ ὁμότιμον· ὅθεν καὶ τὸν δρόμον, ἐν Ἀρμενίᾳ τελέσας, ἀξίως ἀπείληφας, ἐκ Κυρίου τὸν στέφανον, καταισχύνας τὸν Ἄρειον· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου. Ὁ Οἶκος Ὁμολογίας στύλος ὑπάρχεις, καὶ ὁμώνυμος Παύλου τοῦ φωστῆρος τῆς γῆς, ὁμότροπός τε καὶ σύναθλος, τὰ στίγματα τοῦ Ἰησοῦ βαστάζων ἐν τῷ σώματι, Παῦλε ἰερομύστα· καὶ ἐν αὐτοὶς ἐντρυφῶν, καὶ καυχώμενος πάντοτε, ἐνώπιον βασιλέων κακοδόξων ὤφθης ἱστάμενος, καὶ μὴ πτοούμενος, μᾶλλον δὲ δυναμούμενος. Ὅθεν τρανώτερον βοᾷ σου τὸ αἷμα πρὸς Κύριον.   
ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ
(μετάφραση Google)
Βίοι των αγίωνΟ βίος του Αγίου Παύλου ο Ομολογητής, Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως
Μνήμη 6 Νοεμβρίου
Κατά την βασιλεία του αυτοκράτορα Κωνστάντιου 7129 , του γιου του Μεγάλου Κωνσταντίνου, οι Χριστιανοί διώκονταν από τους αιρετικούς, τους Αρειανούς , των οποίων η πλευρά κρατήθηκε από τον ίδιο τον αυτοκράτορα, ο οποίος είχε επίσης έντονη θέληση για την Αρειανή αίρεση. Στην
Εκκλησία, υπήρχαν τότε μεγάλη σύγχυση και αποδιοργάνωση, καθώς λίγο
είχε ήδη σχηματιστεί την υποστήριξη των μεγάλων πρωταθλητών της
ορθοδοξίας, ιερά Αθανασίου,Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας, τη μεγαλύτερη υπερασπιστής της ορθοδοξίας, απομακρύνθηκε από το θρόνο του, και του Αγίου Αλεξάνδρου,Κωνσταντινούπολη πατριάρχη, είχαν ήδη πεθάνει .
Όταν ο άγιος Αλέξανδρος πέθανε, εκείνοι που περιβάλλουν το θάνατό του,
"Σε ποιον μας αφήνετε, τα πνευματικά σας παιδιά, πατέρα;" Ποιος μας αφήνει έναν ποιμένα αντί του εαυτού σου; Ποιος θα εξουσιάζοντας εξίσου την εκκλησία του Χριστού;
Τους έδειξε δύο αξιοπρεπείς άνδρες, είναι ένας γέροντας Παύλος, ένας ντόπιος της Θεσσαλονίκης 7130 ,
διάκονος και τη Μακεδονία, αλλά, την ίδια στιγμή, πρόσθεσε, ότι αν
θέλουν να είναι πάστορας για να διδάξει και να έχουν μια καλή ζωή, θα
πρέπει ο ίδιος εκλεγεί ο Παύλος? αν θέλουν να έχουν ένα ευπαθές πρόσωπο ως βοσκός, που διακρίνεται από εξωτερική μορφή, τότε αφήνουν την πΓΔΜ εκλεγμένη. Μετά από αυτό, ο αξέχαστος πατριάρχης πέθανε. Στο
πρώτο, μετά τη διάλυσή του, το συμβούλιο, σε μια συνάντηση για το ποιο
από τα δύο να επιβάλει στον πατριαρχικό θρόνο, τον Παύλο ή τη Μακεδονία,
υπήρξε μια διαμάχη μεταξύ των Ορθοδόξων και των Αρειανών, που ήταν πολύ
στον καθεδρικό ναό.Οι Ορθόδοξοι ήθελαν τον Παύλο, οι Αριανοί έσκυψαν περισσότερο προς τη Μακεδονία. Ωστόσο,
ο ορθόδοξος κέρδισε το πάνω χέρι και εξελέγη στο πατριαρχείο στην
εκκλησία της Αγίας Ειρήνης - Αγίου Παύλου και εισήλθε στο πατριαρχικό
θρόνο, άρχισε να τροφοδοτεί το κοπάδι που του παραδόθηκε με τιμή.
Κατά
τη διάρκεια της εκλογής και αφιερώματος του Αγίου Παύλου, ο
αυτοκράτορας Κωνστάντιος δεν ήταν στην Κωνσταντινούπολη - ήταν στην
Αντιόχεια 7131 . Εξαιτίας αυτού, δεν τάχθηκε προς τον νέο πατριάρχη.Επιστρέφοντας
από την Αντιόχεια στην Κωνσταντινούπολη, ο αυτοκράτορας έδειξε προφανή
δυσαρέσκεια εναντίον του πατριάρχη ότι ανέβηκε στον πατριαρχικό θρόνο,
ενάντια στη βούληση του βασιλιά. Προσαρμοσμένη
Αρειανοί, ο αυτοκράτορας συγκάλεσε συμβούλιο, το οποίο είναι εντελώς
λάθος καθαιρέθηκε από το θρόνο του Αγίου Παύλου, αθώα, καθαρή καρδιά,
πολύ χρήσιμο για την Εκκλησία του Χριστού, για τη σοφία και τη ζωή του,
ήταν το αληθινό φως του κόσμου 7132 και έλαμψε στην Εκκλησία, όπως το αστέρι το πρωί μεταξύ των νεφών. Ο αυτοκράτορας έθεσε τον επίσκοπο Νικομήδειας Ευσέβιο στον τόπο του κατεστραμμένου Παύλου και έφυγε ξανά στην Αντιόχεια. Ευσέβιος μολυνθεί με την αίρεση του Αρειανισμού, άρχισε να συγχέουμε την Εκκλησία αιρετική
διδασκαλία του και προσπάθησε πολύ σκληρά για να αφαιρέσει από το
Σύμβολο της Πίστεως τις λέξεις: γεννηθέντα, δεν έκανε, ομοούσια, αφού
δεν αναγνωρίζουν ότι ο Υιός του Θεού είναι Θεός στο σύνολό της είναι ίση με το Θεό Πατέρα. Εν
τω μεταξύ, ο πεπλατυσμένος Παύλος πήγε στη Ρώμη, όπου βρήκε τον άγιο
Αθανασίου και πολλούς άλλους επισκόπους που εκδιώχθηκαν από τον Ευσέβιο
και έζησαν μαζί τους. Αλλά
ο Ευσέβιος, μη θέλοντας τον Αθανάσιο και τον Παύλο να ηρεμήσουν από τις
διώξεις στη Ρώμη, έστειλε μήνυμα στον Ιούλιο, τον Πάπα της Ρώμης 7133 , γεμάτο συκοφαντίες εναντίον τους . Ο
Πάπας έδωσε το μήνυμα της μη πίστης και ενημέρωσε τον Αθανάσιο και τον
Παύλο και τους άλλους επισκόπους να επιστρέψει στην υπηρεσία του, και
θέλοντας να τους βοηθήσει, έγραψε τις ανατολικές επισκόπους, ότι θα
μπορούσαν να λάβουν οι επιστρέφοντες στην αγάπη και να μην τους αφήσουμε
να πάρει πρώην θέσεις τους.
Έτσι,
οι επισκόποι, οι οποίοι ανατράπηκαν από τους άμβωνας, επέστρεψαν στην
δική τους εκκλησία και έστειλαν σε αυτούς που ανατράπηκαν τα μηνύματα
του Πάπα Ιούλιο από τη Ρώμη.
Αλλά
οι εχθροί της Ορθοδοξίας, αφού έλαβαν το μήνυμα, προσπάθησαν και πάλι
να βρουν το καλύτερο για να καλύψουν την αλήθεια με ψέματα και να
συλλάβουν ένα συμβούλιο στην Αντιόχεια και ο Πάπας Τζούλια προσπάθησε να
απαντήσει με ένα ειδικό μήνυμα. Ωστόσο, ο ίδιος ο Ευσέβιος πέθανε χωρίς να περιμένει τον καθεδρικό ναό. Οι
ορθόδοξοι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης έλαβαν με ευγνωμοσύνη τον
Παύλο και τον εγκατέστησαν στον θρόνο του αρχιεπίσκοπου, αλλά οι
Αρειανοί συγκεντρώθηκαν σε άλλη εκκλησία και επέλεξαν τη Μακεδονία που
πέρασε στην πλευρά τους ως επίσκοπος. Από εδώ ήλθε η μεγάλη σύγχυση στην Κωνσταντινούπολη και πολλοί, στις συγκρούσεις των δύο πλευρών, υπέστησαν και σκοτώθηκαν. Η
φήμη αυτή έφτασε στον αυτοκράτορα Κωνστάντιου, ο οποίος ήταν στην
Αντιόχεια, και έστειλε έναν διοικητή του Ερμογένους με στρατό στην
Κωνσταντινούπολη, διατάσσοντάς τον να απελάσει τον Παύλο από την
εκκλησία της Κωνσταντινούπολης. Φτάνοντας,
ο Ερμούγενης άρχισε να αναγκάζει τους ανθρώπους να εξορκίσουν τον αθώο
του Αγίου Παύλου και έτσι προκάλεσε μια ισχυρή εξέγερση στην πόλη, καθώς
οι άνθρωποι αρνούνταν αποφασιστικά να εκπληρώσουν την επιθυμία του
αυτοκράτορα. Ο
Έρμονγκες ήθελε να χρησιμοποιήσει στρατιωτική δύναμη για το σκοπό, αλλά
ο όχλος έσπευσε βίαια στο σπίτι του και τον έκαψε, και ο ίδιος ο
Γερμανός εξήχθη και σκότωσε.
Ο
αυτοκράτορας Κωνστάντιος πληροφορήθηκε τη δολοφονία του Ερμογένη,
βιαστικά ήρθε από την Αντιόχεια στην Κωνσταντινούπολη, ανέτρεψε και
αποβλήθηκε ο Παύλος και πολύ θυμωμένος με τους κατοίκους της υιοθεσίας,
παρά για τον εαυτό του, ο Παύλος και για ανατρεπτικές και τη δολοφονία
του Ερμογένη. Για όλα αυτά, ο αυτοκράτορας στερούσε την πόλη από τις μισές ευνοϊκές παροχές που του προσέφερε ο Κωνσταντίνος Μέγας , δηλαδή μείωσε στο μισό το ποσό του ψωμιού που δόθηκε καθημερινά στους φτωχούς από τους αυτοκρατορικούς σιταποθήκες. Στη συνέχεια, εγκρίνοντας τη Μακεδονία ως πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης, ο Κωνστάντιος επέστρεψε στην Αντιόχεια. Ο
Άγιος Παύλος αποσύρθηκε πάλι προς τα δυτικά και, ερχόμενος στον Πάπα
Ιούλιο, του είπε, όπως και ο αυτοκράτορας της Ρώμης, Constant 7134, για όλα όσα είχαν συμβεί. Σταθερή,
ο αδελφός της Κωνσταντίας, και ο Πάπας έγραψε ένα μήνυμα στο Constance,
καλώντας τον να αναλάβει ο Paul το δικαίωμα του πιστού, και παρέδωσε το
μήνυμα στον Παύλο, ο οποίος πήγε για δεύτερη φορά από τη Ρώμη στην
Κωνσταντινούπολη, όπου η Ορθόδοξη και πάλι συνάντησε και τον δέχτηκαν με
χαρά? το
μήνυμα του Κωνσταντίνου και του Πάπα Ιουλίου, έστειλε έναν ευγενή
μεγαλοπρεπή στην Αντιόχεια προς τον αυτοκράτορα Κωνστάντια. Όμως ο Κωνστάντιος κατανόησε αυτές τις επιστολές ως αυταπάτες και δεν δέχτηκε τον Παύλο. Αντίθετα,
ο αυτοκράτορας έγινε ακόμη πιο θυμωμένος μαζί του για τη δεύτερη
επιστροφή του, χωρίς τη συγκατάθεση του αυτοκράτορα, στην επισκοπή, και
σύντομα έστειλε στην Κωνσταντινούπολη, ο αρχηγός της περιοχής, ο
Φίλιππος, τον διέταξε να απομακρύνει και να απαλλαγεί από τον Παύλο και
να οικοδομήσει τη Μακεδονία. Ο
Φίλιππος, φοβούμενος τη λαϊκή εξέγερση και το γεγονός ότι η μοίρα του
Ερμογένους τον βλάπτει, αποφάσισε να υποβαθμίσει κρυφά τον Παύλο από τον
επισκοπικό θρόνο. Για
το σκοπό αυτό, ο ίδιος, χωρίς να δηλώσει σε κανέναν την αυτοκρατορική
τάξη, έφτασε μία φορά σε ειδικό δικαστήριο στην ακτή όπου συγκεντρώθηκε
αφιέρωμα, αποκαλούμενο "Zeuxipp".Εδώ
ο Φίλιππος είπε ότι είχε έρθει να πάρει φόρο, αλλά εν τω μεταξύ έστειλε
στον Παύλο μια επίτιμη πρόσκληση να εμφανιστεί σε μια μυστική συνάντηση
σαν να ήταν για ένα δημόσιο θέμα. Ο Παύλος, με την ευσπλαχνία του, πήγε χωρίς δισταγμό. Ο
Φίλιππος, φοβούμενος ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων που ήρθαν μαζί με τον
άγιο, δεν έκανε τίποτα μαζί του μπροστά σε όλους, αλλά τον πήρε από το
χέρι και μίλησε μαζί του και τον πήγε στην αυλή. Εκεί
διέταξε να ανοίξει την πίσω πύλη προς τη θάλασσα και αφού έφερε τον
άγιο σε αυτούς, του ανακοίνωσε τη βούληση του αυτοκράτορα, τον έβαλε σε
ένα προετοιμασμένο πλοίο και έτσι ο άγιος, με όλες τις προφυλάξεις,
στάλθηκε σε εξορία. Του
είπαν να ζήσει στην πατρίδα του, στην πόλη Soluni, με άδεια να
επισκεφθεί όλες τις γύρω πόλεις, αλλά με την απαγόρευση να επισκεφτεί
τις ανατολικές επαρχίες.
Μετά
την απέλαση του Αγίου Παύλου, ο αρχηγός της περιοχής ξεκίνησε
πανηγυρικά μαζί με τη Μακεδονία σε ένα άρμα, συνοδευόμενο από πολυάριθμα
στρατεύματα στο ναό. Με
την εκμάθηση αυτού, οι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης ήρθαν σε μεγάλη
ενθουσιασμό, και τόσο οι ορθόδοξοι και οι αρειανοί έσπευσαν βιαστικά στο
ναό, προσπαθώντας να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλον και να πάρουν ένα
μέρος εκεί μάλλον. Ο Φίλιππος, που έφτασε στο ναό, λόγω της εξαιρετικής συρροής των ανθρώπων, δεν μπόρεσε να μπει μέσα. Στη
συνέχεια, έδιωξε τη Μακεδονία από το άρμα και οι πολεμιστές τον έδιωξαν
με τη βία, αλλά οι συσσωρευμένες μπροστινές σειρές δεν είχαν την
ευκαιρία να απομακρυνθούν από την πολυσύχναστη κατάσταση. Τότε
οι στρατιώτες ήταν έξαλλος και άρχισε να λειτουργεί το όπλο, ανοίγοντας
την εκκλησία ο τρόπος με τον επικεφαλής του τομέα και της Μακεδονίας,
που σκότωσε 3.150 ανθρώπους - ένα μέρος από τα όπλα των στρατιωτών,
μέρος της υπερ-συνωστισμού, και όλα αυτά εξαιτίας της Μακεδονίας, ο
οποίος κάθεται στον πατριαρχικό θρόνο, σύμφωνα με την επιθυμία του
βασιλιά και χάρη στη στρατιωτική δύναμη, αλλά σε αντίθεση με τους
κανονισμούς της εκκλησίας. Στη μνήμη του έρχονται δήθεν τον κόσμο εκκλησία, ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος έχτισε μια εκκλησία στο
όνομα της Αγίας Σοφίας (. Σοφία του Θεού, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας
Τριάδος, ο Υιός του Θεού) Και προς αντιστάθμιση odnoyu obscheyu φράχτη
με δημιουργήθηκαν από τον Κωνσταντίνο τον Μέγα Εκκλησία Ειρήνη, - (όχι μάρτυρας, και η ειρήνη του Χριστού) 7135 .
Αφού έζησε για αρκετό καιρό στη Θεσσαλονίκη, ο Άγιος Παύλος πήγε από εκεί στην Κόρινθο 7136 , και από εκεί στη Ρώμη. Εκεί
ανακάλυψε και πάλι τον άγιο Αθανάσιο, τον είπε για όλες τις
κακομεταφορές του και οι δύο μαζί ανέφεραν για τη μοίρα τους στον
αυτοκράτορα Κωνσταντίνο. Ο
αυτοκράτορας ήταν πολύ θυμωμένος με τον αδελφό του και του έγραψε να
στείλει τρεις επισκόπους από την ανατολή, οι οποίοι έπρεπε να αναφέρουν
την ανατροπή του Αθανασίου και του Παύλου και παράλληλα να φέρουν γραπτή
δήλωση του επαγγέλματος της πίστης.Μετά
τη λήψη του μηνύματος, ο Κωνστάντιος, ακόμα στην Αντιόχεια, φοβισμένη
bratnina την οργή και τον έστειλε τέσσερις επισκόπους: Νάρκισσος
Κιλικίας, Θεόδωρος Θρακικό, Maris της Χαλκηδόνας και Mark Sirskogo 7137 . Αυτοί
οι επίσκοποι, έχοντας έρθει στη Ρώμη, στον αυτοκράτορα, δεν τολμούσαν
να συναντήσουν μια συνέντευξη και έναν διαγωνισμό με τον Αθανάσιο και
τον Παύλο, έκρυψαν την πραγματική αιρετική πίστη τους, την οποία
εξέθεσαν στην Αντιόχεια, και, κάνοντας μια άλλη παρουσίαση, το παρέδωσαν
στον αυτοκράτορα.Η παρουσίαση ήταν η εξής:
«Πιστεύουμε
στο Θεό Πατέρα Παντοδύναμος Δημιουργός και ο Δημιουργός των πάντων, από
τους οποίους όλα τα πράγματα που λαμβάνονται είναι στον ουρανό και στη
γη, και στον μονογενή του Υιό Του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, προ πάντων
των αιώνων εκ του Πατρός, Θεός από το Θεό, Φως από το Φως, μέσω του
οποίου όλα αυτό συνέβη στον ουρανό και στη γη ορατά και αόρατα, το
αληθινό Λόγο και τη Σοφία, και Power, και τη ζωή ,
και το αληθινό φως τις τελευταίες ημέρες, για χάρη μας έγινε άνθρωπος
και γεννήθηκε από την αγία παρθένο, σταυρώθηκε και πέθανε, και θάφτηκε,
και αναστήθηκε από τους νεκρούς την τρίτη ημέρα και ανέβηκε στον ουρανό,
και κάθισε για
το δεξί χέρι του Πατέρα και για εκείνον που έρχεται στα τέλη του αιώνα
για να κρίνει τους ζωντανούς και τους νεκρούς και να δώσει σε όλους τη
δουλειά τους και η Βασιλεία Του δεν θα σταματήσει και θα παραμείνει για
πάντα. Πιστεύουμε
στο Άγιο Πνεύμα, το οποίο είναι ο Παρηγορητής, και τον οποίο ο Κύριος
υποσχέθηκε στους Αποστόλους και τους έστειλε μετά την άνοδό Του στον
ουρανό, με τον οποίο οι πιστοί σε Αυτού που είναι πιστοί και αληθινοί
πιστοί είναι αγιασμένοι. Αλλά
εκείνοι που λένε ότι ο Υιός είναι διαφορετικού όντος και όχι του Θεού
Πατρός και ότι υπήρξε μια εποχή που δεν ήταν, η Αγία Αποστολική Εκκλησία
δεν δέχεται τέτοια ».
Έχοντας δώσει αυτή τη δήλωση πίστης στον αυτοκράτορα και σε πολλούς άλλους, οι επισκόποι έφυγαν από τη Ρώμη. Μετά
από τρία χρόνια, οι ανατολικοί επισκόποι συγκεντρώθηκαν ξανά στον
καθεδρικό ναό, έκαναν διαφορετική δήλωση πίστης και το έστειλαν στους
ιερείς της Ιταλίας. Όμως
ο τελευταίος, λόγω της λέξης και της διάρκειας της νέας παρουσίασης,
δεν το δέχτηκε, ικανοποιώντας πλήρως την ομολογία της πίστης που
ανέφεραν οι ιερείς πατέρες του Συμβουλίου της Νίκαιας. Ως
εκ τούτου, μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής εκκλησίες έχουν σημαντικές
διαφωνίες και παρεξηγήσεις, έτσι ώστε τόσο ο αυτοκράτορας κάλεσε τους
επισκόπους του καθεδρικού ναού στο Σαρδικής να εξετάσει το επάγγελμα της
πίστης και την τελική επίλυση της υπόθεσης του Αθανασίου και του Αγίου
Παύλου. Ο καθεδρικός ναός συγκέντρωσε στη Σαρκίκο 7138 περισσότερους από τριακόσια δυτικούς επισκόπους και μόνο εβδομήντα έξι - ανατολικά. Μολυσμένα
Αρειανισμού και ταυτόχρονα φοβούνται να εισέλθουν σε ένα διαγωνισμό με
τέτοιο πρωταθλητές της ορθοδοξίας, όπως Αθανασίου και Παύλου, και ως εκ
τούτου, επιθυμούν να τους αφαιρέσει από τον καθεδρικό ναό, οι ανατολικοί
επίσκοποι αρνήθηκαν να ενταχθούν στην καθολική συνέντευξη με τη Δυτική
μέχρι να διώκουν Αθανασίου και Παύλου από ανάμεσά τους. Τότε ο Επίσκοπος του Sredetsky, 7139 Protogen, ο Rev. Kudrovy, και άλλοι είπαν ανατολικά:
-
Συγκεντρώσαμε εδώ μόνο για συλλογιστική - όχι μόνο για την ενότητα του
Υιού προς τον Πατέρα, αλλά και για την περίπτωση του Αθανάσιου και του
Παύλου.
Ακούγοντας
αυτό, οι ανατολικοί επίσκοποι διαχωρίζονται από την Δυτική αριστερά
Σαρδικής, και στο δρόμο της επιστροφής, φθάνοντας στην πόλη της
Φιλιππούπολης, στη Μακεδονία, 7140 ,
ανήλθαν σε δική υπάρχει ξεχωριστή πονηρά καθεδρικό ναό, το οποίο
θέσπισε ότι ο Υιός δεν είχε ομολογήσει ομοούσιο με τον Πατέρα και
ανοιχτά πρόδωσε το δόγμα της ομοουσιότητα αναιμία. Δηλώνουν αυτό το αιρετικό διάταγμα σε ειδικές επιστολές σύμφωνα με τις επισκοπές τους.
Όταν
οι ειδήσεις έφτασαν στους πατέρες του καθεδρικού ναού της Σαρδηνίας
καταδίκασαν πρώτα όσους είχαν πέσει στην αίρεση μέσω της λανθασμένης
διδασκαλίας του Υιού του Θεού και στη συνέχεια έριξαν τους
κατηγορούμενους Αθανάσιο και Παύλο από τις τάξεις. τότε
αναγνώρισαν την πλήρη ορθότητα του συμβόλου της πίστης που καταρτίσθηκε
στη Νίκαια και αναθέτουν σε όλους όσους δεν δήλωνε ότι ο Υιός ήταν ένας
στον Πατέρα. Ο
αυτοκράτορας Constant, από την πλευρά του, έγραψε στον αδελφό
Κωνσταντί, που τον παρότρυνε να επιστρέψει τον Αφαναίη και τον Παύλο
στους επισκοπικούς θρόνους τους, και έστειλε αμέσως τον Παύλο στην
Κωνσταντινούπολη, στέλνοντας δύο επισκόπους και στέλνοντάς τον στην
Κωνσταντία, στην οποία έγραφε:
"Ο Αθανάσιος είναι ακόμα μαζί μου και σας στέλνω τον Παύλο, έτσι ώστε το κράτος σας να του δώσει εντολή να πάρει πάλι το θρόνο. Ζητώ
το ίδιο για τον Αθανάσιο, διότι έμαθα ότι και οι δύο εκδιώχθηκαν για
την ευσέβειά τους και συκοφαντήθηκαν "... Έχουν προστεθεί σταθερά και
κάτι πιο δραματικό, δηλαδή ότι, σε περίπτωση διαφωνίας ενός αδελφού, ο
Κωνστάντ, ο ίδιος θα στραφεί προσωπικά εναντίον του με στρατιωτική
δύναμη και, τουλάχιστον ενάντια στην επιθυμία του Κωνσταντίνου, θα
επιστρέψει τον Αθανάσιο και τον Παύλο στην εκκλησία τους.
Φτάνοντας στον αυτοκράτορα Κωνστάντια, ο Άγιος Παύλος του έδωσε το γράμμα Constant. Φοβούμενος από την απειλή του αδελφού του, ο Κωνστάντιος απέκλεισε τη Μακεδονία και ανέβασε τον Παύλο στον πατριαρχικό θρόνο. με τον ίδιο τρόπο, κάλεσε τον Αθανάσιο στην επιστολή του και τον έστειλε στην Αλεξάνδρεια για το πατριαρχείο. Μεγάλη
ήταν η χαρά των Ορθοδόξων για τους ποιμένες τους και για αρκετό καιρό
ζούσαν σε έναν βαθύ κόσμο, παρηγορημένοι από τις διδασκαλίες των μεγάλων
εμπνευσμένων οικουμενικών δασκάλων. Ο
Αθανάσιος στην Αλεξάνδρεια και ο Παύλος στην Κωνσταντινούπολη ήταν οι
λαμπτήρες της ευσέβειας για ολόκληρο τον κόσμο, διασκορπίζοντας το
σκοτάδι του Αρειανισμού. Αλλά εδώ ο στρατιωτικός διοικητής Constantius Magentius και οι συνεργοί του σκότωσαν τον αυτοκράτορα ενώ ήταν σε κυνήγι. Μόλις
ο υπερασπιστής της Ορθοδοξίας, ο ευσεβής βασιλιάς της Ρώμης, ο
Κωνσταντίνος, δεν εξαφανίστηκαν, οι Αρειανοί έβαλαν αμέσως το κεφάλι
τους και ανέστησαν διώξεις των Ορθοδόξων. Πρώτα
απ 'όλα, επαναστάτησαν ενάντια στους πρωταθλητές της παγκόσμιας
Ορθοδοξίας: ο ίδιος ο Αθανάσιος αποσύρθηκε από τον θρόνο, που προσπαθούν
να ξεφύγουν από τους Αρειανούς, ο οποίος ζήτησε από το θάνατό του, και ο
μακάριος Παύλος στάλθηκε στη φυλακή το Kukuzy στην Αρμενία, 7141 , και περικλείεται σε ένα ξεχωριστό καλύβα. Εδώ, όταν κάποτε υπηρετούσε τη Θεία Λειτουργία, οι Αρειανοί του επιτέθηκαν και τον στραγγαλίζουν με ένα ομόφορο.
Έτσι,
η πΓΔΜ έγινε πάλι ο πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης και προκάλεσε πολύ
περισσότερο κακό στην Εκκλησία του Θεού, διώκοντας και εξολοθρεύοντας
τους Ορθοδόξους. Έχοντας
ισχυρή υποστήριξη στο πρόσωπο της μητρόπολης Φίλιππος, ανέτρεψε πολλούς
ορθόδοξους επισκόπους και τους αντικατέστησε με τους Αρειανούς και,
υποβάλλοντάς τους σε διάφορα βασανιστήρια, σκότωσε πολλούς ανθρώπους που
δεν ήθελαν να έχουν εκκλησιαστική κοινωνία μαζί του και δεν έχανε τις
γυναίκες. Σύμφωνα
με την παραγγελία του, ένα - σχισμένο από τις θηλές των μαστών, άλλοι
pried στόμα σίδηρο χύνεται δια της βίας Αριάν κοινωνία, η τρίτη μύτες
και τα αυτιά κόψει και άλλα επώνυμα φωτιά - με λίγα λόγια, το αίμα έρεε
ορθόδοξη αδυσώπητα. Τη συγκεκριμένη εποχή, οι Αριανοί αποκεφαλίστηκαν με το σπαθί δύο κληρικών, του Μαρτσιάν και του Μαρτιρίου , οι οποίοι ήταν συμβολαιογράφοι του ευλογημένου Παύλου και υποστηρικτές της Ορθοδοξίας. Τα βάσανα της Μακεδονίας επεκτάθηκαν ακόμη και στην Παφλαγονία 7142 . Έχοντας
μάθει ότι υπάρχουν πολλοί ορθόδοξοι, εκεί έστειλε τρία ένοπλα
στρατεύματα εκεί στρατιωτών, ώστε να αναγκάσουν τους Ορθόδοξους να
ενωθούν με τους Αρειανούς με ένα σπαθί. Οι κάτοικοι της πόλης Μαντίνα 7143 ,
ακούγοντας για τα πλησιέστερα στρατεύματα, πήραν μαζί τους ποιος το
τσεκούρι, ο οποίος - ο δρεπάνιος και ποιος - και μόνο τα πασσάλια,
συγκεντρώθηκαν και πήγαν ενάντια στην πλησιάζοντας. υπήρξε μια εσωτερική μάχη στην οποία πολλοί άνθρωποι έπεφταν και στις δύο πλευρές. Αυτή η αιματοχυσία ήταν και πάλι ένοχη για κανέναν εκτός από τη Μακεδονία.
Τέλος,
η Μακεδονία, χωρίς εντολές από τον αυτοκράτορα, προσπάθησε να σκάψει
από το έδαφος και να μεταφέρει σε άλλο τόπο τα λείψανα του ΑγίουΚωνσταντίνου . Τότε
ολόκληρη η Εκκλησία, όπως λέει κάποιος, χύθηκε αίμα ως αποτέλεσμα της
εμφύλιας σύγκρουσης μεταξύ των Ορθοδόξων και των Αρειανών.Ο
αυτοκράτορας ήταν πολύ δυσαρεστημένος από αυτό για τη Μακεδονία και τον
έπαρχο Φίλιππο και οι δύο από αυτούς, με την επιμονή της Κωνσταντίας,
στερήθηκαν - ο πρώτος πατριαρχικός θρόνος και ο δεύτερος - η μητρόπολη. Παρ
'όλα αυτά, η αίρεση του Αρείου και της Μακεδονίας εξακολουθεί να
υφίσταται και σπαράσσεται από την εκκλησία για σαράντα χρόνια - μέχρι
την εποχή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου 7144 , η οποία καλείται, τελικά, στον καθεδρικό ναό της Κωνσταντινούπολης, καταδίκασε τελικά την αίρεση 7145 . Μετά
από αυτό, ο ευσεβής αυτοκράτορας με μεγάλη τιμητική διάκριση μεταβίβασε
από την Κούκουζ στην Κωνσταντινούπολη τα λείψανα του αγίου εξομοιωτή
του Χριστού Παύλου, δίνοντας δόξα στον Πατέρα και στον Υιό και στο Άγιο
Πνεύμα.
* * *
7130
Solun - ρωσική έκδοση του ελληνικού ονόματος της πόλης της Θεσσαλονίκης, σύμφωνα με τη σύγχρονη προφορά της Θεσσαλονίκης. Αυτή
η πόλη, αρχικά ονομαζόμενη Feria, βρίσκεται στην ευρωπαϊκή Τουρκία στο
βόρειο άκρο του κόλπου της Θεσσαλονίκης (Μεσόγειος Θάλασσα). Η χριστιανική πίστη κηρύχθηκε εδώ για πρώτη φορά από τον ιερό Απόστολο Παύλο Χ. - Βλ. 1 Θεσσαλ.1: 1). Ο
Άγιος Απόστολος Παύλος έγραψε δύο επιστολές στους κατοίκους του Suny,
οι οποίοι ερμηνεύονται από διερμηνείς για πρώτη φορά τη γραφή αυτού του
αποστόλου.
7131
Εδώ,
βέβαια, η Αντιόχεια είναι Συρία, μια φορά την υπέροχη πρωτεύουσα του
συριακού κράτους, και τώρα η φτωχή πόλη της Ασιατικής Τουρκίας.
7136
Η Κόρινθος είναι μια από τις πιο διάσημες πόλεις της αρχαίας Ελλάδας. που βρίσκεται στην Πελοπόννησο (νότια άκρη της Βαλκανικής Χερσονήσου) στον κόλπο της Κορίνθου. στην
αρχαιότητα, ήταν διάσημη για τη διαφώτιση και το εκτεταμένο εμπόριο,
αλλά μαζί - και την ευκολία των τακτικών των κατοίκων. Ο Χριστιανισμός φυτεύτηκε εδώ για πρώτη φορά από τον ιερό Απόστολο Παύλο και τον Απόλλωνα, δύο εκτεταμένα γράμματα προς τους Κορινθιακούς χριστιανούς.Επί του παρόντος, αυτή η αρχαία πόλη ανήκει στο ελληνικό βασίλειο, που ονομάζεται Κούροντο.
7137
Η Κιλικία είναι μια νοτιοανατολική περιοχή της Μικράς Ασίας. Θράκη - Βυζαντινή επαρχία στη νοτιοανατολική γωνία της Βαλκανικής Χερσονήσου. τώρα η τουρκική πρόνοια - Ρουμελγιά, Χαλκηδόν
- μια πόλη στην ακτή της Μικρής Ασίας του Κόλπου του Βοσπόρου εναντίον
της Κωνσταντινούπολης, διάσημη στην ιστορία της εκκλησίας για την 4η
Οικουμενική Σύνοδο που ήταν σε αυτήν.Συρία - μια επαρχία στα βορειοανατολικά της Παλαιστίνης.
7140
Η
Φιλιππόπολη της Μακεδονίας ή των Φιλίππων είναι μια πόλη που ονομάστηκε
για τον Φίλιππο, βασιλιά της Μακεδονίας, πατέρα του Μεγάλου
Αλεξάνδρου. (στο μισό του 4ου αιώνα π.Χ.). Η πΓΔΜ - το ισχυρό κράτος και αργότερα η επαρχία της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Ο Άγιος Απόστολος Παύλος (συνοδευόμενος από τον Λουκά Χριστιανισμό ,
σηματοδότησε την αρχή της Φιλιππικής εκκλησίας, η οποία ήταν γνωστή
στην αρχαιότητα και επανειλημμένα επισκέφθηκε αυτήν την πόλη ( Πράξεις 16: 12-40 ).
7141
Η Αρμενία είναι επαρχία της Ρωμαϊκής-Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, που βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα της Μικράς Ασίας. Μέχρι το 70 π.Χ. η Αρμενία ήταν μέρος του ποντικού βασιλείου και στη συνέχεια κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους.
7142
Το Paflohony είναι μια αρχαία περιοχή της Μικράς Ασίας, στο μεσαίο τμήμα της νότιας ακτής της Μαύρης Θάλασσας. Μέχρι
το 64 π.Χ., ανήκε στο βασίλειο της Καππαδοκίας και από τότε πέρασε στη
ρωμαϊκή επαρχία της Βιθυνίας, το Πόντο, και στη συνέχεια έγινε μέρος της
Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
7144
Εδώ, βεβαίως, ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο Μέγας, ο οποίος βασιλεύει από 379 έως 395 χρόνια. από R.H.
7145
Υπάρχουν
σίγουρα ήταν με τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο Β 'Οικουμενικής Συνόδου (381)
στην Κωνσταντινούπολη, η οποία καταδίκασε τον Αρειανισμό και ό, τι
απορρέει από την αίρεση - κυρίως αίρεση Μακεδονίας, πονηρία που
διδάσκονται για το Άγιο Πνεύμα.
| |||
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου