ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΑΛΥΚΟΥ

ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ

 μέ  τίς Κοινές Ὑπουργικές Ἀποφάσεις 2867/Υ1 - ΦΕΚ 872/Β/16-3-2020
καί ΔΙα/ΓΠ.οικ. 21285/2020 - ΦΕΚ 1082/Β/29-3-2020

ΜΑΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΘΗΚΕ Η ΤΕΛΕΣΗ

ΘΕΙΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΜΕΧΡΙ ΝΕΩΤΕΡΑΣ 

Η ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ 

ΑΣ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΣ

Μέ τις εὐχές μου καί τίς προσευχές μου γιά ὄλους σας

Πατήρ Νεκτάριος  

ΕΑΝ   ΘΕΛΕΤΕ

ΕΠΙΣΚΕΘΦΕΙΤΕ

ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ

Ὁ Χριστὸς προσκαλεῖ τὴν ἁμαρτωλὴ ψυχή. Ἅγιος Τύχων Ζαγκόρσκ

Ο Άγιος Καλλιόπιος Καλλιόπιος ἔμπαλιν παγεὶς ξύλῳ, Τὸν ὀρθίως παγέντα δοξάζει Λόγον. Ζωὴν Καλλιόπιος ἀγήρω ἑβδόμῃ εὗρεν. Βιογραφία Ο Άγιος Καλλιόπιος καταγόταν από την Πέργη της Παμφυλίας και έζησε στο χρόνια του μεγάλου διώκτου της Ορθοδοξίας Διοκλητιανού. Σε πολύ μικρή ηλικία έμεινε ορφανός από πατέρα η ενάρετη όμως μητέρα του Θεόκλεια τον μεγάλωσε και τον γαλούχησε με τα αθάνατα ρήματα της χριστιανικής πίστης. Έτσι στην περίοδο των διωγμών ο νεαρός Καλλιόπιος όχι μόνο δε φοβήθηκε αλλά αντιθέτως εμψύχωνε και παρηγορούσε τους ολιγόψυχους. Όταν έφθασε στην περιοχή ο έπαρχος Μάξιμος και άρχισε να βασανίζει και να σκοτώνει πολλούς χριστιανούς ο Καλλιόπιος χωρίς κανένα δισταγμό αλλά με την τόλμη και παρρησία που τον διέκριναν παρουσιάσθηκε αυτοβούλως στον έπαρχο να τον προειδοποιήσει ότι θα λογοδοτήσει στο Θεό για τα εγκλήματά τα οποία διαπράττει εναντίον πιστών ανθρώπων. Έξαλλος ο έπαρχος διέταξε να τον συλλάβουν, να τον βασανίσουν και να τον κλείσουν στη φυλακή. Όταν μετά από λίγες ημέρες τον οδήγησαν και πάλι μπροστά στον έπαρχο και ο Καλλιόπιος παρά τις κακουχίες και τα βασανιστήρια με στεντόρεια φωνή ομολόγησε με θάρρος την πίστη του ο έπαρχος διέταξε την θανάτωσή του.  Каллиопий Помпеопольский, мч. и его мать Феоклия (7 апреля) Менологий 4 - 7 апреля;; Византия. Греция; XIV в.; памятник: Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion); 10 x 13 см.; местонахождение: Англия. Оксфорд. Бодлеанская Библиотека (Bodleian Library) Ο Άγιος Καλλιόπιος Βυζαντινό Μηνολόγιο τού Μαρτίου (29 - 31) τού 14ου αιώνα μ.Χ. και ευρίσκεται Αγγλία. Βιβλιοθήκη Bodleian στην Οξφόρδη. Αγγλία Μαρτύρησε με σταυρικό θάνατο κατά σύμπτωση την Μεγάλη Παρασκευή και έλαβε κατ' αυτό το τρόπο το αμαράντινο στεφάνι του μαρτυρίου. Η δε μητέρα του Θεόκλεια - κατά την παράδοση - αφού αγκάλιασε το σώμα του γιου της, επί τόπου ξεψύχησε και αυτή. Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Ἐκβλαστήσας ὡς ρόδον Μάρτυς ἀμάραντον, ἀθλητικῶς κατευφραίνεις τὴν Ἐκκλησίαν Χριστοῦ, τὴ εὐπνοία τῶν λαμπρῶν κατορθωμάτων σου, οὐ γὰρ παθῶν ζωοποιῶν, ἀνεδείχθης κοινωνός, νομίμως ἀνδραγαθήσας, ὦ Καλλιόπιε μάκαρ, ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ Σωτῆρος ἠμῶν. Άγιου Δημήτριου Ροστόφ Βίοι των αγίων ◄   Ζωή 313Life 315  ► Τα μαρτύτια του αγίου μάρτυρα Καλλιόπιου Μνήμη 7 Απριλίου Στην Παμφυλιανή Πέργα 2455 ζούσε μια ευσεβής και φοβισμένη στο Θεό γυναίκα Θεόκλειος. τόσο η ίδια όσο και η οικογένειά της έτρωγαν με το φόβο του Θεού. οδηγώντας μια ενάρετη ζωή, ο Theoclia διέθεσε γενναιόδωρη ελεημοσύνη. Είναι παντρεμένος με έναν επίτιμο άνδρα που ήρθε από τη γερουσιαστή και πατρίκιο 2456 , ο άνθρωπος Theoclia για πολλά χρόνια δεν γεννούσε παιδιά. Με προσεκτικές προσευχές, ζητώντας από τον Θεό την άδεια για την υπογονιμότητά της, αυτή, μετά από πολύ καιρό μετά το γάμο της, κατάλαβε. Αυτή τη στιγμή, ο σύζυγός της πέθανε, αφήνοντάς της τον κληρονόμο μιας μεγάλης περιουσίας. Έχοντας γεννήσει έναν γιο, τον ονόμασε Καλλιόπιο 2457. Διδάσκοντάς του τις επιστήμες, ο Theoklia προσπάθησε κυρίως να τον εμπνεύσει με το φόβο του Θεού και να τον διδάξει τη σοφία της Θείας Γραφής. Εκείνη την εποχή, η λατρεία των ειδώλων ήταν πολύ διαδεδομένη, η αλήθεια κρυβόταν από ψέματα και οι περισσότεροι λατρεύονταν και θυσίαζαν άσχημα είδωλα. Οι συνεχείς σύντροφοι της ζωής του Αγ. Η Καλλιόπια ήταν η προσευχή και η νηστεία.Όταν ο δικαστής ενημερώθηκε για την ιερή νεολαία ότι ήταν χριστιανός, η μητέρα του, η ευλογημένη Θεόκλια, έδωσε στον γιο του αρκετά χρήματα, ρούχα, καθώς και αποστολή ορισμένων υπηρετών μαζί του, τον έστειλε σε πλοίο σε άλλη χώρα για να αποφύγει μια άδικη καταδίκη. Έτσι, ο ευλογημένος Καλλιόπιος ταξίδεψε με το Πομπηίαπελ της Κιλικίας το 2458 .Βλέποντας εδώ ότι ο ηλίθιος ηγέτης Μαξίμ έκανε θυσίες, τραγουδώντας και χορεύοντας προς τιμήν των κακών ειδών, ο ιερός νέος έκπληκτος και ρώτησε κάποιον: «Ποιος είναι ο λόγος για την εκβιασμό σας;» «Σήμερα είναι μια γιορτή προς τιμήν των θεών μας», του απάντησαν: «Ελάτε και ελάτε στη γιορτή μας». «Είμαι Χριστιανός», είπε ο άγιος, «και στη νηστεία περνώ τις διακοπές προς τιμήν του Χριστού μου και είναι άσεμνο το γεγονός ότι τα χείλη που επαινούν τον Χριστό λαμβάνουν τις μολυσμένες θυσίες των πονηρών θεών. Αυτά τα λόγια του αγίου έφτασαν στα αυτιά του διοικητή Μαξίμ, και ο τελευταίος, με φλογερό θυμό, διέταξε τον νεαρό άνδρα να τον καταλάβει και να τον εισάγει για ανάκριση. - Ποιο είναι το όνομά σου; - ζήτησε ο στρατιωτικός ηγέτης sv. Τον Καλλιόπιο όταν τέθηκε υπό δίκη. «Είμαι Χριστιανός», απάντησε ο άγιος, «και το όνομά μου είναι ο Καλλιόπης». "Τώρα που ολόκληρο το σύμπαν", είπε ο στρατιωτικός ηγέτης, "έχει μια γιορτή με την ευκαιρία της γιορτής των θεών, γιατί είσαι μόνος που δεν θέλεις να μοιραστώ μαζί μας τις διακοπές με κάποιο σφάλμα;" "Εδώ είσαι," απάντησε ο Άγιος Καλλιόπιοςς, "και η ουσία είναι αυτοί που περπατούν στο σκοτάδι και την αποπλάνηση, αφού άφησες τον ζωντανό Θεό, τον δημιουργό του ουρανού και της γης, που δημιούργησε τα πάντα με το λόγο Του και λατρεύει το έργο ανθρώπινων χεριών. ραγισμένη πέτρα. "Η νεολαία σου σε κάνει να είναι ανυπόφορη", διαδήλωσε ο στρατιωτικός διοικητής, "θέτοντας τον εαυτό σας σε κίνδυνο να βιώσει σημαντικό μαρτύριο!" Πείτε μας, από ποια χώρα είστε και τι είδους; «Είμαι από την Παμφιλιάνικη Πέργια», απάντησε ο άγιος, «από συγκινητικό και πατριωτικό είδος, αλλά αυτό που μου είναι πιο αξιέπαινο είναι ότι είμαι Χριστιανός. - Έχετε γονείς; Ρώτησε ο διοικητής. "Ναι, έχω μια μητέρα", απάντησε ο άγιος, "και ο πατέρας μου πέθανε πριν από πολύ καιρό." "Ορκίζομαι από τον μεγάλο ήλιο και όλες τις θεότητες", απάντησε ο στρατιωτικός ηγέτης, "ότι αν λατρεύεις τους θεούς, τότε θα παντρευτώ τη μοναδική κόρη που έχω για σένα". «Αν ήθελα να παντρευτώ», απάντησε ο άγιος, «θα μπορούσα να πάρω την κόρη σου για τον εαυτό μου και να την φέρουν στην κατοχή της μητέρας μου». Αλλά ξέρετε ότι υποσχέθηκα στο Θεό τον Χριστό μου, που με δημιούργησε στην εικόνα Του, να παρατηρήσω αυτό το θνητό σώμα με καθαρή παρθενία και να το παρουσιάσω άψογο πριν τη δίκαιη κρίση Του.Κάνε όπως θέλεις, αλλά είμαι Χριστιανός. «Κακό και κακό», φώναξε ο στρατιωτικός ηγέτης, «πιθανώς σκέφτεστε με αυτές τις ομιλίες να προκαλέσετε οργή σε μένα έτσι ώστε να σας σκοτώσω το συντομότερο δυνατόν». Γνωρίστε λοιπόν ότι θα σας βασανίσω για μεγάλο χρονικό διάστημα, συνθλίβοντας το σώμα σας σε κομμάτια, και το υπόλοιπο θα παραδώσω στη φωτιά για καύση. «Όσο περισσότερο,» απάντησε ο άγιος, «θα υπάρξει το μαρτύριο μου, τόσο περισσότερο θα είναι το στέμμα του φωτός μέσα μου από τον Χριστό για τα βάσανα μου». Εξάλλου, η Γραφή λέει επίσης ότι κανείς δεν θα στεφανωθεί αν δεν βασανιστεί από το νόμο ( 2 Τιμ. 2: 5 ). "Βάλτε το έξω", ο στρατιωτικός ηγέτης στράφηκε στους εκτελεστές, "και σπάστε όλα τα οστά με ράβδους κασσίτερου!" Κατά τη διάρκεια των ξυλοδαρμών, ο Άγιος Καλλιόπιος είπε: «Σας ευχαριστώ, Χριστό, ότι με κάνατε άξια της δόξας του ονόματός σας». "Θυσία στους θεούς", συνέχισε ο στρατιωτικός διοικητής, "για να δεις την πατρίδα σου και να μην χάσεις την περιουσία σου". Βλέπεις πόσο σκληρά βασανίζεις! «Σκέφτομαι τη γλυκύτητα της μελλοντικής ειρήνης που μου είχε υποσχεθεί ο Χριστός και δεν αισθάνομαι βασανιστήρια», είπε ο άγιος. - Και παρόλο που είμαι σήμερα σε ξένη χώρα, ξέρω ακόμα ότι "η γη του Κυρίου και αυτό που το γεμίζει" ( Ψαλμοί 23: 1 ). Και εδώ βλέπω τη μητέρα μου και την πατρίδα μου. Η μητέρα μου είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού και η Πατρίδα είναι Ουράνιο Ιεροσόλυμα, σύμφωνα με το λόγο των Αποστόλων."Η κατοικία μας βρίσκεται στον ουρανό" ( Φιλ. 3:20 ). Αν μου θυμίζει τη σαρκική μητέρα μου, τότε υπάρχει μια θεία φωνή που δηλώνει: «Αυτός που αγαπά τον πατέρα ή τη μητέρα μου περισσότερο από Μένα δεν είναι άξιος από Μένα» ( Ματθαίος 10:37 ). Δεν δημιουργώ μια πληθώρα πλούτου σε τίποτα και θεωρώ καλύτερα να υποφέρω με τον σταυρωμένο Χριστό παρά να έχουμε τη βραχυπρόθεσμη ικανοποίηση ενός τρελού κόσμου με αμαρτία. "Δεδομένου ότι έχει ήδη βρεθεί," είπε ο στρατιωτικός ηγέτης στους υπηρέτες, "στη συνέχεια, γυρίστε το και το χτύπησε στο στομάχι με ωμές φλέβες, λέγοντας:" Wicked, μην απαντήσετε είτε αυτό ή αυτό, αλλά - στην ερώτηση! " - Έχασα τις ευλογίες του ουρανού και πιο άγρια ​​από ένα θηρίο, ένας τρελός! - είπε ο ιερός μάρτυρας στον στρατιωτικό ηγέτη: - Σας λέω τα λόγια της αλήθειας και εσείς, έχοντας τυφλωμένα μάτια ψυχής και κλειστά αυτιά για να μην ακούσετε τα λόγια του Κυρίου, βασανίζοντάς μου αδίκως, σκοτώνοντας μου σαν ληστή! "Βάλτε το", ο βασιλιάς διέταξε στη συνέχεια στους εκτελεστές, "ένας ταλαιπωρημένος τροχός με αιχμηρούς αδένες και κάνει ισχυρή πυρκαγιά κάτω από αυτό και σφιχτά, τουλάχιστον ακόμα και πριν σπάσει τις αρθρώσεις, απλώνει την Καλλιόπια στο τιμόνι, με τη μορφή αυτή να την συνδέει με τον τροχό και να την γυρίσει να πεθάνει, κομμένο από σίδερο και αναφλέγεται από τη φωτιά. Όταν άρχισαν να βασανίζουν τον ιερό νεολαίας με αυτόν τον τρόπο, φώναξε στον Κύριο με μεγάλη ταλαιπωρία λέγοντας: "Ελάτε, ο Χριστός μου, για να βοηθήσετε τον δούλο σας, ώστε το άγιο όνομά σας να δοξαστεί πρώτα μέσα μου, έτσι ώστε όλοι να γνωρίζουν ότι όσοι εμπιστεύονται σε σας δεν θα πρέπει να ντρέπονται για πάντα ». Και αμέσως ο Άγγελος του Κυρίου εμφανίστηκε, σβήσε τη φωτιά, σταμάτησε τον τροχό και τον κατέστησε ακίνητο και οι εκτελεστές δεν μπορούσαν να το γυρίσουν. Το νεαρό σώμα του μάρτυρα αιμορραγούσε στο τιμόνι και τα οστά ήταν ορατά μέσα από τις βαθιές πληγές, αφού ο τροχός είχε ξυράφια με διπλό άκρο. Ο στρατιωτικός ηγέτης διέταξε τον μάρτυρα να αποσυνδεθεί και να απομακρυνθεί από τον τροχό. Ένα θέαμα της ταλαιπωρίας άγγιξε όλους όσοι παρακολουθούσαν και ο λαός φώναξε, λέγοντας: "O άδικος δικαστής! Και τι νεαρός πεθαίνει σκληρά! " «Δεν σου είπα,» είπε ο στρατιωτικός ηγέτης στον άγιο, «ότι η νεολαία σου σε κάνει διαρκείς, εκθέτοντάς σου σε σκληρό βάσανο μέσα από αυτό;» «Ένα σκυλόκλειστο σκύλο», απάντησε ο άγιος, «πραγματικά νομίζετε ότι φοβόμουν το μαρτύριο σας;» «Εσύ, ένας καταραμένος», παρατήρησε ο στρατιωτικός ηγέτης, «με προσβάλει για να σε καταστρέψω σύντομα, αλλά αυτό δεν θα συμβεί».Ελάτε λοιπόν να κάνετε μια θυσία στους θεούς για να αποφύγετε ακόμα πιο σκληρή ταλαιπωρία! «Ελπίζω», απάντησε ο ιερός μάρτυρας, «στον Χριστό μου, και δεν μπορείτε να μολύνετε την ομολογία του Θεού μέσα μου». Το σώμα μου αφέθηκε σε σας: τον βασανίζετε, όπως θέλετε, για αυτή την εκδίκηση από τον Θεό την Ημέρα της Τελευταίας Αποφάσεως, "διότι με τι μέτρο μετράτε, μετράτε με αυτό το μέτρο" ( Ματθαίος 7: 2 ). Ο διοικητής διέταξε τους εκτελεστές για τον Άγιο Καλλιόπιος, "να τον φυλάξει στο εσωτερικό μπουντρούμι, να μην τον φροντίσει και να μην επιτρέψει σε κανένα από τους χριστιανούς κοντά του να έρθουν σε αυτόν, έτσι ώστε κάποιος να μην τον δοξάσει για την υπομονή του". . Οι εκτελεστές έδεσαν αμέσως τον ιερό πάσχοντα και τον έριξαν στην εσωτερική φυλακή. Η ευλογημένη Θεοκλιά, έχοντας μάθει για τέτοια βάσανα για τον Χριστό, ο μοναδικός της γιος, ο άγιος Καλλιόπης, έγραψε μια διαθήκη σχετικά με το σπίτι της και όλα τα υπάρχοντά της: απελευθέρωσε τους σκλάβους και τους δούλους της, που αριθμούσαν διακόσια πενήντα άτομα και διέδωσαν στους φτωχούς όλα τα χρυσά και ασήμι και πολύτιμες ρόμπες είχε. Παρ 'όλα αυτά, έδωσε το υπόλοιπο της περιουσίας και τα ακίνητά της, τα χωριά, τα χωράφια, τους αμπελώνες στην ιερή εκκλησία και, έχοντας εγκαταλείψει την πατρίδα της, πήγε στην Κιλικία στο γιο της, ο οποίος υποφέρει για τον Χριστό. Αφού κατέβαλε τα χρήματα στους φύλακες της φυλακής, μπήκε στο εσωτερικό μπουντρούμι και όταν είδε τον γιο της, έπεσε κάτω και υποκλίθηκε σε τον και σκούπισε το πύον των κρανίων του. Ο Άγιος Καλλιόπης, γεμάτος εντελώς σιδήρου και πρησμένος από αμέτρητες πληγές, δεν μπορούσε να σταθεί μπροστά στη μητέρα του και μόνο του είπε: "Έκανα καλά ότι εσείς, η μητέρα μου και η μαρτυρία του πόνου μου για τον Χριστό, έρχονται!" Η Θεόκλια, βλέποντας το σώμα του γιου της που υπέφερε από τραύματα, του είπε: "Ευλογημένος και ευλογημένος είναι ο καρπός της μήτρας μου, γιατί σας εισήγαγα ως Άννα Σαμουήλ ως ιερό σκεύος για τον Θεό και πώς η Σάρα Ισαάκ σας παρείχε με τον Χριστό ως ευοίωνο θυσία!" Όλη εκείνη τη νύχτα, η μητέρα ήταν στη φυλακή, καθισμένος στα πόδια του γιου της, τραγουδώντας και επαινώντας τον Θεό μαζί του. Τα μεσάνυχτα ένα λαμπρό φως έλαμψε στο μπουντρούμι και ακούστηκε μια φωνή: - Είστε οι άγιοι πιστοί του Χριστού, οι καταστροφείς των ειδώλων, που άφησαν την πατρίδα και την περιουσία για να υποφέρουν από τον Χριστό! Με την προσέγγιση του πρωινού, ο πολέμαρχος Μαξίμ, αφού κάθισε στο γήπεδο, έφερε τον φυλακισμένο για την ανάκριση του ιερού μαρτύρου Καλλιόπη. Κάνοντάς τον πριν από τον εαυτό του, ρώτησε: - Έχετε εγκαταλείψει την τρέλα σας και συμφωνείτε να εκπληρώσετε την αυτοκρατορική εντολή και να προσκυνήσετε στους θεούς για να σώσει τη ζωή σας; ή, αντίθετα, θέλετε να χάσετε με πείσμα, όπως και ο δάσκαλός σας ο Χριστός; «Είμαι έκπληκτος», απάντησε ο άγιος, «για τη ντροπή σου!» Ακούσατε την ίδια απάντηση πολλές φορές: Είμαι Χριστιανός και θα πεθάνω για τον Χριστό. πάλι τώρα με ρωτάς το ίδιο πράγμα και μην ντρέπεσαι να πάρεις όπλα ενάντια στην αλήθεια. Επιθυμώ θερμά να υποφέρω σαν τον Κύριο Χριστό μου και να προσπαθώ να πεθάνω ανιδιοτελώς γι 'Αυτόν! Αφού ακούσει αυτό και συνειδητοποιώντας την αδιαπέραστη πρόθεση του μάρτυρα και βεβαιώνοντας την αδιαπέραστη πνευματική του δύναμη, ο στρατιωτικός διοικητής του διέταξε να σταυρωθεί όπως ο Χριστός στο σταυρό. Τότε υπήρχαν τα τεράστια, όταν λαμβάνει χώρα η μνήμη του ιερού μυστηρίου του δείπνου του Χριστού. Η Αγία Θεοκλιά, βλέποντας τον γιο της να οδηγεί, έδωσε στους στρατιώτες πέντε χρυσά νομίσματα, ικετεύοντας τους να σταλούν την Καλλιόπια όχι σαν τον Χριστό, αλλά ανάποδα. Το έκανε αυτό από την ταπεινοφροσύνη, θεωρώντας ότι είναι ένα ανάξο πράγμα για τον γιο της με τη μορφή μιας σταύρωσης να είναι σαν τον Κύριό του Χριστό. Έτσι ο Άγιος Καλλιόπης σταυρώθηκε για τον Χριστό ανάποδα, στο δείπνο του Δ 'Σωτήρα. Στη μεγάλη πτέρνα, την τρίτη ώρα της ημέρας, έβαλε το πνεύμα του στα χέρια του Θεού, στην κάθοδο της Θείας φωνής από τον ουρανό, "εισέρχεται στον συμπολίτη του Χριστού και συνιδιοκτήτης των αγίων" 2459 . Όταν το νεκρό σώμα του Αγίου Καλλιόπιου απομακρύνθηκε από το σταυρό, η ευλογημένη μητέρα του, δοξάζοντας τον Χριστό, αγκάλιασε τον γιο της από το λαιμό και αμέσως προκάλεσε την ψυχή της. Οι αδελφοί Χριστιανοί που έφθασαν έλαβαν τα σώματα και των δύο και τα έθαψαν σε ένα τόπο τιμής σε έναν τάφο, δοξάζοντας τον Πατέρα και τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα. Αμήν. * * * 2455 Παμφύλια - στην αρχαιότητα, μέρος της μικρασιατικής ακτής, που περικλείεται από τη Λυσία και την Κιλικία και βρίσκεται κατά μήκος της Θάλασσας της Παμφίλης (σημερινός κόλπος της Αδαλιάς). Η διανομή των ιστορικών μωρών της Μικράς Ασίας, της Παμφυλίας, διαδοχικά κάτω από την περσική, μακεδονική και συριακή κυριαρχία, έγινε μέρος του περσικού βασιλείου και το 120 π.Χ. έγινε η ρωμαϊκή επαρχία. Ο πληθυσμός, που αποτελούσε μείγμα ιθαγενών με αλλοδαπούς Κιλίκους και Έλληνες, έθιμα και έθιμα, έμοιαζε με τους Κιλίκους και διαπραγματεύεται σε μεγάλο αριθμό με ληστεία στη θάλασσα. Οι σημαντικότερες πόλεις αυτής της ορεινής χώρας είναι, ως επί το πλείστον, γεμάτες με το σύστημα των Ταύρων: Αταλία (Αντάλι), Σάιντ (Εσκι-Αντάλι), Κίμπιρα, Ασπέιντ, Πέργια, Σολίων. 2456 Οι πατριώτες στη Ρώμη ήταν πρόσωπα ευγενικής γέννησης.γερουσιαστής - ένας υπάλληλος που αντικατέστησε την υψηλότερη επίσημη θέση στο κράτος. 2457 Ο Καλλιόπης είναι μια ελληνική λέξη και μεταφράζεται στα ρωσικά σημαίνει όμορφη, με καλή εμφάνιση. 2458 Cilicia - Μικρά Ασία. 2459 Ο άγιος μάρτυρας Καλλιόπης πέθανε στις 7 Απριλίου 304, την Παρασκευή, στην πόλη Pilpeocola στο Cilician (στη Μικρά Ασία). Ο Όσιος Γεώργιος επίσκοπος Μυτιλήνης Преподобного Георгия Митиленского Фреска Около 1350 года..  Церковь Христа Пантократора.монастыря Высокие Дечаны,  Косово, Сербия.  Άγιος  Γεώργιος  Μυτιλήνης. Τ οιχογραφία (Fresco) τού έτους περίπου 1350 μ.Χ.  στην  Εκκλησία του Χριστού Παντοκράτορα  τής Ιεράς Μονής Βισόκι Ντετσάνι, Κοσσυφοπέδιο, Σερβία.  Ἐχει Μυτιλήνη σε καὶ τεθνηκότα, Ὡς ζῶντα, Γεώργιε, προστάτην μέγαν. Βιογραφία Ο Όσιος Γεώργιος έζησε στα χρόνια των εικονομάχων και ανατράφηκε με μεγάλη ευσέβεια, και από νεαρή ηλικία διακρίθηκε για τη μεγάλη του ταπεινοφροσύνη και ελεημοσύνη. Τα καλά του λοιπόν έργα, τον ανέδειξαν πνευματικό λύχνο. Και η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, που ακολουθεί τα λόγια του Ιδρυτή της, έβαλε τον πνευματικό αυτό λύχνο επάνω στη λυχνία, που στην περίσταση αυτή υπήρξε η επισκοπή της Μυτιλήνης. Την εκλογή του δικαιωσε, κατά τον πιο λαμπρό τρόπο. Όλες οι κινήσεις, φιλανθρωπική, φωτιστική και διδακτική, τον είχαν επί κεφαλής. Ο ίδιος κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες, για να στηρίξει το φρόνημα της Ορθοδοξίας και να κερδίσει τους αποπλανηθέντες της επισκοπής του από την εικονομαχία. Οι αγώνες του στέφθηκαν από επιτυχία και όταν πέθανε το 821 μ.Χ., το ποίμνιο του τον τίμησε μέσα σε βαθύ πένθος. Επί Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Μεθοδίου (842 - 847 μ.Χ.), μετά την αποκατάσταση της Ορθοδοξίας, έγινε η ανακομιδή πολλών ιερών λειψάνων Αγίων που πέθαναν στην εξορία, όπως του Θεοφύλακτου Νικομηδείας, του Θεοδώρου του Στουδίτου και του Νικηφόρου Κωνσταντινουπόλεως. Τότε, και συγκεκριμένα κατά τα έτη 846 - 847 μ.Χ., ανεκομίσθηκε στη Μυτιλήνη με πολλές τιμές και το τίμιο σκήνωμα του Αγίου Γεωργίου. Να πως περιγράφεται στο Βίο του το γεγονός αυτό: «Πάντες οἱ τῆς νήσου Μυτιλήνης οἰκήτορες, ἅμα πρεσβυτέροις καὶ παντὶ τῷ κλήρῳ παρεγένοντο ἔνθα κατέκειτο τὸ σῶμα τοῦ ὁσίου πατρὸς ἠμῶν καὶ ὁμολογητοὺ Γεωργίου, καὶ δι’ ὅλης τῆς νυκτὸς ἀγρυπνήσαντες, τὴ ἐπιούση ἡμέρα λαβόντες τὸ σῶμα μετὰ ψαλμῶν καὶ ὕμνων ἀπεκόμισαν αὐτὸ εἰς τὴν ἰδὶαν νῆσον καὶ κατέθεικαν αὐτὸ μετὰ καὶ τῶν λοιπῶν πατέρων, δόξαν ἀναπέμποντες τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι». Ευλαβής παράδοση, που διασώθηκε μέχρι τις ημέρες μας, θεωρεί ως τόπο ταφής του Αγίου τη θέση «Τρία Κυπαρίσσια» (Σαρή Μπαμπά), κοντά στο παρεκκλήσι του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.  Κατά τον 18ο αιώνα μ.Χ. εσώζετο και τιμόταν στη Μυτιλήνη η χείρα του Αγίου. Αυτή είναι η δεξιά χείρα που σώζεται σήμερα στο Σκαλοχώρι και φέρει επιγραφή «Ἅγιος Γιόργις».www.lesvosnews.net/ Δεν είναι γνωστό τι απέγιναν με το πέρασμα του χρόνου τα λείψανα του Αγίου, είναι όμως γνωστό, ότι το χέρι του Αγίου παρέμεινε στη Μυτιλήνη και εγκωμιάζεται στην ακολουθία του σαν θαυματουργό, όπως βλέπομε στις παρακάτω φράσεις: «Πηγήν ανεξάντλητον η ση ποίμνη των ιάσεων την ιεράν κεκτημένη σου χείρα...». «Τους πλουτούντας, μάκαρ, χείρα την σην, την σεπτήν και θείαν και τιμώντας πανευλαβώς». «Εορτάζει σήμερον η Εκκλησία την σεπτήν σου κοίμησιν, αρχιεράρχα του Χριστού σημειοφόρε Γεώργιε, σου προσκυνούσα την χείρα την πάνσεπτον». Η μνήμη του επαναλαμβάνεται και την 1η Φεβρουαρίου, μαζί μ' αυτή των αδελφών του, του Συμεών του νέου στυλίτη και του Δαβίδ του μοναχού. Ἀπολυτίκιον Ἦχος γ’. Θείας πίστεως. Θείου Πνεύματος, καρποφορήσας, ὡς θεόφυτος λειμὼν τὴν χάριν, Ἱεράρχα τῶν ἀρρήτων Γεώργιε, τᾶς τῶν ψυχῶν ἐγεώργησας αὔλακας, ὡς ἐπιπνοίας ἄθλου γεώργιον. Πάτερ Ὅσιε Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος. Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Κανόνα πίστεως, καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον, ἀνέδειξε σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ Ἱεράρχα Γεώργιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Ο Όσιος Γεράσιμος ο Βυζάντιος Βίον βιώσας ὡς ἀσώματος Πάτερ, Κλῆρον λέληφας τὴν Ἀσωμάτων πόλιν. Εἰς Οὔλυμπον ἄειρε θεοῖο πόθος Γεράσιμον. Βιογραφία Ο Όσιος Γεράσιμος, ο διδάσκαλος, καταγόταν από ευσεβές γένος. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, στα λεγόμενα Υψωμάθεια, από γονείς ευσεβείς. Συναναστράφηκε στην πατρίδα του με σοφούς άνδρες, ήλθε στην Πάτμο, όπου μαθήτευσε κοντά στον πιο σοφό δάσκαλο του Γένους, τον Όσιο Μακάριο τον Καλογερά, στην περιώνυμη Πατμιάδα Σχολή και ανέλαβε την καθοδήγησή της μετά την οσιακή κοίμηση του Οσίου Μακαρίου. Αφού απομακρύνθηκε από τις βιοτικές μέριμνες, έγινε μοναχός στη βασιλική και πατριαρχική Μονή του Ευαγγελιστού και Θεολόγου Ιωάννου στην Πάτμο, στην οποία και χειροτονήθηκε ιερέας. Πολιτεύθηκε με όσιο και καλό τρόπο, υπήρξε άριστος παιδαγωγός των νέων και φώτισε τους πάντες. Αφού αρρώστησε από λιθίαση, αναχώρησε για τη Σμύρνη προς θεραπεία της αρρώστιας του. Επειδή δεν πέτυχε τον σκοπό του, πήγε στην Κρήτη, όπου κοιμήθηκε οσιακώς το έτος 1770 μ.Χ. και τάφηκε στην Ιερά Μονή της Παναγίας Τριάδος, την επονομαζόμενη των Τζαγκαρόλων. Μόλις έμαθαν οι μοναχοί στην Πάτμο την κοίμηση του Οσίου κατέφθασαν με πλοίο στην Κρήτη, ζητώντας το τίμιο λείψανό του. Όταν αρνήθηκαν οι Πατέρες της Μονής της Αγίας Τριάδος να αποδώσουν τον πολύτιμο θησαυρό «ὃν ἀπέστειλεν αὐτοὶς ὁ Θεός» έγινε αγρυπνία και κατά την διάρκεια του χερουβικού Ύμνου εκόπη αυτομάτως το ιερό δεξί χέρι του Οσίου, το οποίο έλαβαν και μετέφεραν οι μοναχοί στην Πάτμο, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα, αναβλύζοντας τις δωρεές της χάριτος σε όσους προσέρχονται σε αυτή με πίστη. Το χαριτόβρυτο λείψανο του Οσίου που φυλασσόταν κάτω από την αγία Τράπεζα του Καθολικού της σεβασμίας Μονής των Τζαγκαρόλων, μαζί με το λείψανο του οσίου πατρός ημών Ακακίου, που έζησε οσιακώς στη Μονή και τελειώθηκε ο βίος του σε αυτήν, παραδόθηκε στη φωτιά από μιαρούς Αγαρηνούς που επέδραμαν εναντίον της Ιεράς Μονής το έτος 1821 μ.Χ. και την έκαψαν.  Ιερά Λείψανα:  Η Κάρα του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Τσαγκαρόλων Χανίων. Η δεξιά του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου Πάτμου. Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ'. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ. Ἀσκητικῶν διατελῶν ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ διαλάμψας ἐν σοφίᾳ τῶν λόγων, πρὸς ἀπαθείας ἔφθασας ἀκρώρειαν, φαίνων ὥσπερ ἥλιος ἐν τοῖς πέρασι μάκαρ, πάντας τοὺς τιμῶντάς σε καταυγάζων θεόφρον, τῆς οὐρανίου δεῖξον χαρμονῆς, μετόχους Πάτερ Γεράσιμε Ὅσιε. Κοντάκιον Ἦχος δ'. Ἐπεφάνης σήμερον. Γερασίμου σήμερον, τὴν θείαν μνήμην, ἐκτελοῦντες ἄσμασιν, ἀναβοήσωμεν πιστοί, Χριστὲ ὁ μόνος Θεὸς ἡμῶν, τοῦ Σοῦ Ὁσίου λιταῖς ἡμᾶς οἴκτειρον. Ὁ Οἶκος Λόγε Θεοῦ, ὁ δι᾿ ἡμᾶς σαρκὶ φανεὶς ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ τὰ ἄῤῥητα καὶ φρικτὰ ὑπὲρ ἡμῶν τελέσας, χάριν τε τοῖς σοῖς δωρησάμενος ἱκέταις, βίον ἐν γῇ ἀγγελικὸν θαυμαστῶς διανύειν, καὶ λάμψεσιν αὐτοὺς κατακοσμήσας τεράτων φοβερούς τε τῶ ὄντι, τοῖς δαίμοσιν ἀναδειξάμενος. Ὁ αὐτὸς καὶ νῦν, τὸν σὸν θεράποντα Γεράσιμον τὸν ἀεισέβαστον θεϊκῶς ἐνισχῦσας, πᾶσαν τὴν ἰσχὺν καταβαλεῖν τοῦ βροτοκτόνου, καὶ ὡς ἥλιον τοῖς ἐνθέοις ἀγωνίσμασι διαλάμψαι οὗ τὴν ἐτήσιον ἐκτελοῦντες πανήγυριν, καταύγασον καὶ ἡμᾶς, τῶ φωτὶ τῆς σῆς ἐπιγνώσεως, κραυγάζοντάς σοι Οἰκτίρμον· Τοῦ Σοῦ Ὁσίου λιταῖς ἡμᾶς οἴκτειρον.