ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΑΛΥΚΟΥ

Απόδοση τής Εορτής
Των Εισοδίων τής  Υπεραγίας Θεοτόκου

Τα Εισόδια τής Θεοτόκου.

 Τοιχογραφία στο Καθολικό τής Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου. Άγιον Όρος

Ἀρχιεπισκόπου  Κύπρου  κ.κ.  Χρυσοστόμου  Β΄

Εἶναι  γνωστό  ἀπό  τήν  Ἱερή  Παράδοση  τῆς  Ἐκκλησίας  μας,  ὅτι  ἡ  Ὑπεραγία  Θεοτόκος,  ἀφοῦ  συμπλήρωσε  τό  τρίτο  ἔτος  τῆς  ἡλικίας  της,  ὁδηγήθηκε  ἀπό  τούς  ἁγίους  γονεῖς  της,  τόν  Ἰωακείμ  καί  τήν  Ἄννα,  «ἀποπληροῦσα  πατρῴαν  ἐπαγγελίαν»,  στό  Ναό  τῶν  Ἱεροσολύμων.

Ἐκεῖ,  συνοδευόμενη  ἀπό  λαμπαδηφοροῦσες  παρθένες,  παραδόθηκε  «ὡς  τριετίζουσα  δάμαλις»  στόν  ἱερέα  Ζαχαρία,  τόν  πατέρα  τοῦ  Τιμίου  Προδρόμου,  ὡς  ἀφιέρωμα  εὐγνωμοσύνης  στό Θεό.

Στό  Ναό  παρέμεινε  ἡ  Θεοτόκος  μέχρι  τήν  ἡλικία  τῶν  δεκαπέντε  ἐτῶν  καί,  κατά  τόν  Ἅγιο  Γρηγόριο  τόν  Παλαμᾶ,  «ἄγγελος  ἔφερεν (σέ αὕτήν τροφήν),  ἀφοῦ  ἔζη  μίαν  ζωήν,  ὡσάν  εἰς  τόν  Παράδεισον…  μίαν  ζωήν  ἀφρόντιστον,  ἀπερίσπαστον,  λύπης  ἀμέτοχον,  ἀνωτέραν  τῶν  παθῶν  καί  ὑψηλοτέραν  πάσης  ὀδυνηρᾶς  ἡδονῆς·  ἔζη  μόνῳ  τῷ  Θεῷ·  ἐβλέπετο  ἀπό  μόνον  τόν  Θεόν…  καί  εἰς  τόν  Θεόν  μόνον  ἦτο  ἀφιερωμένη».

Ἔτσι,  «…ἐξ  ἁπαλῶν  ὀνύχων  ἡνώθη  μέ  τόν  Θεόν  διά  τῆς  ἱερᾶς  ἡσυχίας.  Ἐπειδή  μοναχή  αὐτή  ἀπό  ὅλους  ἀπό  τόσον  μικρόν  παιδίον  ὑπέρ  φύσιν  ἡσύχασε, καί  μοναχή  αὐτή  τόν  Θεάνθρωπον  Λόγον  ἀπειράνδρως  ἐκυοφόρησεν»  (Μετάφραση  Ἁγ.  Νικοδήμου  τοῦ  Ἁγιορείτου).

Ἡ  εἴσοδος,  λοιπόν,  τῆς  Κυρίας  Θεοτόκου  στό  νομικό  Ναό,  ἑορτάζεται  ἀπό  τήν  Ἁγία  μας  Ἐκκλησία  ὡς  τά  Εἰσόδια  τῆς  Θεοτόκου,  τά  ὁποῖα  προέβλεψε  ὁ  προφητάναξ  Δαβίδ,  λέγοντας:  «Ἀπενεχθήσονται  τῷ  Βασιλεῖ  παρθένοι  ὀπίσω  αὐτῆς,  αἱ  πλησίον  αὐτῆς  ἀπενεχθήσονταί  σοι·  ἀπενεχθήσονται  ἐν  εὐφροσύνῃ  καί  ἀγαλλιάσει,  ἀχθήσονται  εἰς  ναόν  Βασιλέως»  (Ψαλμ.  μδ΄,  15  16).

Τά  Εἰσόδια  τῆς  Θεοτόκου  στό  Ναό  τῶν  Ἱεροσολύμων,  μᾶς  δίνουν  τήν  ἀφορμή  νά  ἐπισημάνουμε  κάποια  ἄλλα  «εἰσόδια»  σέ  κάποιους  ἄλλους  «ναούς»,  τά  ὁποῖα  ἀλληλοδιαδόχως  συνέβαλαν  καί  συμβάλλουν  στήν  πραγματοποίηση  τοῦ  σκοποῦ  τῆς  ζωῆς  μας,  δηλαδή  τόν  ἁγιασμό  καί  τήν  ἐν  Χριστῷ  σωτηρία  μας.

Ἡ  λέξη  ναός  προέρχεται  ἀπό  τό  ἀρχαῖο  ρῆμα «ναίω»,  πού  σημαίνει  κατοικῶ.  Ἑπομένως,  ναός  σημαίνει  κατοικία.

Πρίν  τά  Εἰσόδια  τῆς  Παναγίας  μας  στό  νομικό  Ναό,  προηγήθηκαν  τά  εἰσόδια  τοῦ  Θεοῦ  σ’  αὐτόν,  κατά  τόν  λόγο  Του  στό  Λευϊτικό:  «Καί  θήσω  τήν  σκηνήν  μου  (κατοικίαν) ἐν  ὑμῖν, καί οὐ βδελύξεται ἡ ψυχή μου ὑμᾶς,  καί  ἐμπεριπατήσω  ἐν  ὑμῖν·  καί  ἔσομαι  ὑμῶν  Θεός, καί  ὑμεῖς  ἔσεσθέ  μοι  λαός»  (κεφ. κστ΄, 11  12).

«Ἀλήθεια, εἶναι  δυνατόν  νά  κατοικήσει  ὁ  Θεός  μαζί  μέ  τούς  ἀνθρώπους  στή  γῆ;  Ἐάν  ὁ  οὐρανός  καί  ὁ  οὐρανός  τοῦ  οὐρανοῦ  δέν  σοῦ  ἀρκοῦν (ὡς  κατοικία),  πῶς  εἶναι  δυνατόν  νά  σοῦ  ἀρκεῖ  αὐτός  ὁ  οἶκος  πού  οἰκοδόμησα  “ἐν  τῷ  ὀνόματί  σου”;»,  ἀναρωτήθηκε  ὁ  βασιλιάς  Σολομών  τήν  ὥρα  πού  ἐγκαινίαζε  τό  μεγαλοπρεπῆ  Ναό  στά  Ἱεροσόλυμα.  Καί  συνέχισε, προσευχόμενος:

«(Σέ  παρακαλῶ)  νά  προσέξεις  τή  δέησή  μου,  Κύριε,  Θεέ  τοῦ  Ἰσραήλ,  ὥστε  νά  εἶναι  (συνεχῶς)  οἱ  ὀφθαλμοί  σου  στραμμένοι  σ’  αὐτόν  τόν  οἶκο,  μέρα  καί  νύχτα,  στόν  τόπο  πού  εἶπες  ὅτι  θά  εἶναι  τό  ὄνομά  σου  ἐκεῖ»  (Βασιλ. Γ΄ η΄, 27  29).

«Καί  εἶπε  ὁ  Κύριος  πρός  αὐτόν  (τόν  Σολομῶντα)·  ἄκουσα  τή  φωνή  τῆς  προσευχῆς  σου…  καί  ἁγίασα  τόν  οἶκο  τοῦτον,  πού  οἰκοδόμησες,  γιά  νά  θέσω  τό  ὄνομά  μου  ἐκεῖ…  καί  νά  εἶναι  (συνεχῶς)  ἐκεῖ  (στραμμένοι)  οἱ  ὀφθαλμοί  μου  καί  ἡ  καρδία  μου…»  (Βασιλ. Γ΄ θ΄, 2  3).

Ἐδῶ  πρέπει  νά  διευκρινίσουμε  πώς  λέγοντας  ὁ  Θεός  ὅτι  θά  εἶναι  διαρκῶς  τό  ὄνομά  Του,  οἱ  ὀφθαλμοί  Του  καί  ἡ  καρδία  Του  στό  Ναό,  δέν  ἐννοοῦσε  ὅτι  θά  ἦταν  οὐσιωδῶς  παρών  σ’  αὐτόν,  ἀλλά  ὅτι  θά  ἦταν  παρών  μέ  τή  Θεία  Χάρη  Του,  δηλαδή  τίς  ἄκτιστες  Θεῖες  Ἐνέργειές  Του.

Σέ  αὐτό,  λοιπόν,  τό  Ναό,  τό  Ἱερό  Κατοικητήριο  τοῦ  Θεοῦ,  εἰσόδευσε  ἡ  Κυρία  Θεοτόκος.  Γιατί;  Διότι  ὁ  Ναός  προεικόνιζε  τήν  Παναγία  μας,  στήν  ὁποία  εἰσόδευσε  καί  κατοίκησε  ὁ  Υἱός  καί  Λόγος  τοῦ  Θεοῦ,  στό  πρόσωπο  τοῦ  Ὁποίου  ἑνώθηκαν  «ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀχωρίστως καί ἀδιαιρέτως»  ἡ  Θεία  Φύση  (Οὐσία)  καί  ἡ  ἀνθρώπινη  φύση  (οὐσία).

Ἡ  Παναγία  μας,  λοιπόν,  ἀπ’  τήν  ὁποία  δανείστηκε  τήν  ἀνθρώπινη  φύση  ὁ  Θεάνθρωπος,  δέχθηκε  μέσα  της  οὐσιωδῶς  τόν  Ἴδιο  τό  Θεό,  γι’  αὐτό  καί  «ἐδείχθη  Πλατυτέρα  τῶν  οὐρανῶν  βαστάσασα  τόν  Κτίστην».  Γι’  αὐτό  καί  ἀναδείχθηκε «ὁ  καθαρώτατος  ναός  τοῦ  Σωτῆρος,  ἡ  πολυτίμητος  παστάς  καί  παρθένος,  τό  ἱερόν  θησαύρισμα  τῆς  δόξης  τοῦ  Θεοῦ…»,  ὅπως  λέει  τό  Κοντάκιο  τῆς  ἑορτῆς  τῶν  Εἰσοδίων.

Ναός  Θεοῦ,  ὅμως,  δέν  ἀναδείχθηκε  μόνο  ἡ  Θεοτόκος.  Ὁ  Ἴδιος  ὁ  Θεάνθρωπος  Κύριος  ἀποκαλεῖ  τόν  Ἑαυτό  Του  ναό,  λέγοντας  πρός  τούς  Ἰουδαίους:  «Λύσατε  τόν  ναόν  τοῦτον,  καί  ἐν  τρισίν  ἡμέραις  ἐγερῶ  αὐτόν…  Ἐκεῖνος  δέ  ἔλεγε  περί  τοῦ  ναοῦ  τοῦ  σώματος  αὐτοῦ»  (Ἰωάν. β΄, 19  21).  Καί  εἶναι  ναός  ὁ  Κύριος  διότι  «ἐν  αὐτῷ  κατοικεῖ  πᾶν  τό  πλήρωμα  τῆς  Θεότητος  σωματικῶς»  (Κολ. β΄, 9).

Παραλλήλως,  ὅμως,  γίνεται  μέ  τρόπο  ἀκατάληπτο, ἀλλά  καί  πραγματικό,  καί  δικός  μας  ναός  ὡς  Κεφαλή  τοῦ  Σώματος  τῆς  Ἐκκλησίας,  στήν  Ὁποία  μᾶς  καλεῖ  νά  εἰσοδεύσουμε  καί  νά  κατοικήσουμε  μέ  τό  Ἅγιο  Βάπτισμα.  Ἔτσι, τό  Βάπτισμά  μας  εἶναι  τά  προσωπικά  μας  Εἰσόδια  στό  Ναό  Ἰησοῦ  Χριστό,  ἐντός  τοῦ  Ὁποίου  συντελεῖται  «σύν  πᾶσι  τοῖς  ἁγίοις»  τό  μυστήριο  τῆς  σωτηρίας  μας.  Μέσα  στήν  Ἐκκλησία  ὁ  πεπτωκώς  καί  ἀρρωστημένος  ἄνθρωπος  θεραπεύεται,  φωτίζεται  καί  ἁγιάζεται.

Ἡ  ἀλληλουχία,  ὅμως,  τῶν  εἰσοδίων  συνεχίζεται  μέ  τρόπο  μυστικό,  ἀσύλληπτο,  ἀλλά  καί  πάλι  πραγματικό.  Μέσα  στό  Σῶμα  τῆς  Ἐκκλησίας  γινόμαστε  καί  ἐμεῖς  ναοί–κατοικητήρια  τοῦ  Θεοῦ,  ἀφοῦ,  ὅπως  ὁ  Ἴδιος  μᾶς  λέει,  εἰσοδεύει  ἐντός  μας.  Πῶς  ἐπιτυγχάνεται  αὐτό;

Μέ  δύο  τρόπους  κυρίως:

Πρῶτα,  μέ  τήν  ἀγάπη  πρός  τό  Θεό,  πού  ἀποδεικνύεται  μέ  τήν  τήρηση  τῶν  ἐντολῶν  Του.  «Ἐάν  τις  ἀγαπᾷ  με  (λέει  ὁ  Κύριος),  τόν  λόγον  μου  τηρήσει,  καί  ὁ  Πατήρ  μου  ἀγαπήσει  αὐτόν,  καί  πρός  αὐτόν  ἐλευσόμεθα  καί  μονήν  (τόπο  διαμονῆς)  παρ’  αὐτῷ  ποιήσομεν»  (Ἰωάν. ιδ΄, 23).

Ἔπειτα,  εἰσέρχεται  μέσα  μας  ὁ  Κύριος  μέ  τό  μυστήριο  τῆς  Θείας  Εὐχαριστίας,  καθιστώντας  μας  ναούς  Του.  Λέει  χαρακτηριστικά  ἕνα  ἀπό  τά  τροπάρια  τῆς  ἀκολουθίας  τῆς  Θείας  Μεταλήψεως:  «Τάς  ἀνομίας  μου  πάριδε  Κύριε,  ὁ  ἐκ  Παρθένου  τεχθείς,  καί  τήν  καρδίαν  μου  καθάρισον,  ναόν  αὐτήν  ποιῶν  τοῦ  ἀχράντου  Σου  Σώματος  καί  Αἵματος».

Ἄλλωστε,  καί  ὁ  θεῖος  Παῦλος  μᾶς  τονίζει:  «Ὁ  γάρ  ναός  τοῦ  Θεοῦ  ἅγιός  ἐστιν,  οἵτινές  ἐστε  ὑμεῖς»  (Α΄ Κορ. γ΄, 17),  πρᾶγμα  πού  ἐπαναλαμβάνει  καί  σ’ ἄλλες  περιπτώσεις.

Ἐδῶ  γεννᾶται  τό  εὔλογο  ἐρώτημα:  Γιατί  ὅλα  αὐτά  τά  ἀλλεπάλληλα  εἰσόδια;  Ἀσφαλῶς,  γιά  νά  μᾶς  προετοιμάσουν,  ὥστε  νά  κάνουμε  τά  τελευταῖα  καί  σπουδαιότερα  εἰσόδιά  μας  στή  μόνιμη  κατοικία  μας,  τήν  ἄνω  Ἱερουσαλήμ,  ὅπου  κατά  τόν  Ἅγιο  Ἰωάννη  τόν  Θεολόγο  «καί  ναόν  οὐκ  εἶδον  ἐν  αὐτῇ·  ὁ  γάρ  Κύριος  ὁ  Θεός  ὁ  Παντοκράτωρ  ναός  αὐτῆς  ἐστι,  καί  τό  ἀρνίον»  (Ἀποκ. κα΄, 22).

Εὔχομαι  νά  ἀξιωθοῦμε  ὅλοι,  μέ  τίς  πρεσβεῖες  τῆς  Κυρίας  Θεοτόκου,  νά  ἀκούσουμε  «τόν  ἐξ  αὐτῆς  τεχθέντα»  νά  μᾶς  καλεῖ  τήν  ἡμέρα  τῆς  Κρίσεως  μέ  τόν  χαρμόσυνο  λόγο  Του:  «Εὖ,  δοῦλε  ἀγαθέ  καί  πιστέ!…  εἴσελθε  εἰς  τήν  χαράν  τοῦ  Κυρίου  σου»  (Ματθ. κε΄, 23).  Γένοιτο!

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ἦχος δ’.

Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ, τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν, Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις.

Κοντάκιον

Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς.

Ὁ καθαρώτατος ναὸς τοῦ Σωτῆρος, ἡ πολυτίμητος παστὰς καὶ Παρθένος, τὸ Ἱερὸν θησαύρισμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, σήμερον εἰσάγεται, ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, τὴν χάριν συνεισάγουσα, τὴν ἐν Πνεύματι θείῳ· ἣν ἀνυμνοῦσιν Ἄγγελοι Θεοῦ· Αὕτη ὑπάρχει σκηνὴ ἐπουράνιος.

Δ Ι Α Β Α Σ Τ Ε

ΜΑΡΤΥΡΙΟΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ

 ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 

Συμεών τοῦ Μεταφραστοῦ

(σελίδες 276 - 301 )

ΜΑΡΤΥΡΙΟΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑΣ

 J. VITEAU

( σελίδες 6 - 65 )

Η Αγία Μεγαλομάρτυς Αικατερίνη

Αγία Αικατερίνη - 
Εικόνα τού τέλους 15ου - αρχές 16ου αιώνα μ.Χ. - 

στην Ιερά Mονή Σίμωνος Πέτρας, Άγιον Όρος

Екатерина Александрийская, вмч

Икона Македония; XIV в.

Музей византийского и христианского искусств 
(Byzantine and Christian Museum, Athens)

 Η Αγία Αικατερίνη ἡ Μεγαλομάρτυς.

Εικόνα τού 14ου αιώνα μ.Χ. από την Μακεδονία 

Τώρα ευρίσκεται στο  Μουσείο Βυζαντινών και Χριστιανικών Τεχνών 

(Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, Αθήνα).

Αἰκατερῖνα, καὶ σοφὴ καὶ παρθένος· Ἐκ δὲ ξίφους, καὶ Μάρτυς, ὦ καλὰ τρία! Εἰκάδι πέμπτῃ ἄορ κατέπεφνεν ῥήτορα Κούρην. ΔΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ

Βιογραφία Η Αγία Αικατερίνη καταγόταν από οικογένεια ευγενών της Αλεξάνδρειας, «θυγάτηρ βασιλίσκου τινός ονομαζομένου Kώνστου», και μαρτύρησε στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. (304 μ.Χ.) Ήταν ευφυέστατη και φιλομαθής. Ήδη σε ηλικία δέκα οκτώ χρονών κατείχε τις γνώσεις της ελληνικής, ρωμαικής και λατινικής φιλολογίας και φιλοσοφίας, δηλαδή γνώριζε τα έργα του Oμήρου, του λατίνου ποιητή Bιργίλιου, του Aσκληπιού, του Iπποκράτη και Γαληνού των ιατρών, του Aριστοτέλη και του Πλάτωνα, του Φιλιστίωνα και του Eυσέβιου των φιλοσόφων, του Iαννή και Iαμβρή των μεγάλων μάγων, του Διονυσίου και της Σιβύλλης και άλλων. Ήταν όμως και άρτια καταρτισμένη στα δόγματα της χριστιανικής πίστης.  святой Екатерины Александрийской со сценами жития.  Икона 13 век. Монастырь святой Екатерины на Синае  Η Αγία Αικατερίνη ἡ Μεγαλομάρτυς με σκηνές από την ζωή της . Εικόνα τού 13ου αιώνα μ.Χ.  στην ΙεράΜονή Αγίας Αικατερίνης Σινα. Αίγυπτος Αγία Αικατερίνη ἡ Μεγαλομάρτυς . Εικόνα τού 17ου αιώνα μ.Χ. στην Κρήτη   έργο τού αγιογράφου Ιερεμίου Παλλαδά (Πουλαδά) Αγία Αικατερίνη ἡ Μεγαλομάρτυς . Εικόνα τού 17ου αιώνα μ.Χ. στην Κρήτη   έργο τού αγιογράφου Χριστόδουλου Καλέργη (1670 - 1742) Ζωγράφου τής Κρητικής Σχολής, Icon of St. Catherine at Saint Catherine's Monastery,  Mount Sinai, Egypt  Η Αγία Αικατερίνη ἡ Μεγαλομάρτυς με σκηνές από την ζωή της . Εικόνα στην ΙεράΜονή Αγίας Αικατερίνης Σινα. Αίγυπτος Иконы из монастыря св. Екатерины (Синай) Όταν επί Μαξεντίου (υιός του Mαξιμιανού) διεξαγόταν διωγμός εναντίον των χριστιανών, η Αικατερίνη δε φοβήθηκε, αλλά με παρρησία διέδιδε πώς ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος Αληθινός Θεός. Για το λόγο αυτό συνελήφθη από τον έπαρχο της περιοχής, ο οποίος προσπάθησε με συζητήσεις να την πείσει να αρνηθεί την πίστη της. Όταν ο έπαρχος διαπίστωσε την ανωτερότητά των λόγων της Αικατερίνης, συγκάλεσε δημόσια συζήτηση με τους πιο άξιους ρήτορες της Αλεξάνδρειας, τους οποίους όμως η Αικατερίνη αποστόμωσε. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κάποιοι από τους συνομιλητές της Αικατερίνης πείσθηκαν για τους λόγους της και ασπάστηκαν την Χριστιανική Πίστη. Μπροστά σε αυτή την κατάληξη, ο έπαρχος διέταξε να τη βασανίσουν σκληρά με την ελπίδα πώς η αγία θα λύγιζε και θα αρνιόταν τον Χριστό. Όμως η Αικατερίνη έμεινε ακλόνητη στην πίστη της. Τελικά αποκεφαλίσθηκε, ύστερα από διαταγή του έπαρχου.  Святая великомученица Екатерина Александрийская.  Миниатюра Минология Василия II.  Константинополь. 985 г. Ватиканская библиотека. Рим. Άγία Αικατερίνη ἡ Μεγαλομάρτυς .   Μικρογραφία (Μινιατούρα) τού έτους 985 μ.Χ. στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β '.   Κωνσταντινούπολη. Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη Екатерина Александрийская, вмц Менологий на 21- 24 ноября Византия. Греция; XIV в.; памятник:  Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion);  10 x 13 см.;  местонахождение: Англия. Оксфорд.  Бодлеанская Библиотека  Άγία Αικατερίνη ἡ Μεγαλομάρτυς .   Μηνολόγιο 21 - 24 Νοεμβρίου Βυζαντινή Μηνολόγιο  τού 14ου αιώνα μ.Χ.  Τώρα ευρίσκεται στην  Αγγλία. Οξφόρδη.  Bodleian Βιβλιοθήκη (Bodleian Library) Ιερά Λείψανα:  Τα Ιερά Λείψανα της Αγίας βρίσκονται αδιάφθορα στην Ιερά Μονή Σινά. Η μαρμάρινη Λάρνακα στην οποία φυλάσσεται σήμερα το τίμιο λείψανο της Αγίας Αικατερίνης ευρίσκεται στη Νότια πλευρά του Αγίου Βήματος του Καθολικού. Είναι έργο που συνέθεσε ο λιθουργός και Σκευοφύλακας της Μονής Προκοπίος, αξιοποιώντας παλαιοχριστιανικά θωράκια. Στο χώρο του Αγίου Βήματος φυλάσσονται άλλες δύο Λάρνακες οι οποίες έχουν δωριθεί στη Μονή από τη Ρωσία. Όλοι οι προσκυνητές έχουν τη δυνατότητα να προσκυνήσουν τα τίμια λείψανα της Αγίας μετά το πέρας των ακολουθιών Η κάρα και το αριστερό χέρι της Αγίας Αικατερίνης στην Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης Σινά. Απότμημα λειψάνου της Αγίας Αικατερίνης στην Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης Σινά. Δάκτυλος της Αγίας βρίσκεται στη Συλλογή των Ανακτόρων του Μπάκινγχαμ Λονδίνου. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας βρίσκονται στη Μονή Χιλανδαρίου Αγίου Όρους, στον ομώνυμο Ναό Ν. Λιοσίων Αττικής, στη Μονή Κύκκου Κύπρου και στη Λαύρα Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ'. Ἡ ἀμνάς σου Ἰησοῦ, κράζει μεγάλη τῇ φωνῇ. Σὲ Νυμφίε μου ποθῶ, καὶ σὲ ζητοῦσα ἀθλῶ, καὶ συσταυροῦμαι καὶ συνθάπτομαι τῷ βαπτισμῷ σου· καὶ πάσχω διὰ σέ, ὡς βασιλεύσω σὺν σοί, καὶ θνήσκω ὑπὲρ σοῦ, ἵνα καὶ ζήσω ἐν σοί· ἀλλ᾽ ὡς θυσίαν ἄμωμον προσδέχου τὴν μετὰ πόθου τυθεῖσάν σοι. Αὐτῆς πρεσβείαις, ὡς ἐλεήμων, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Ἕτερον Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Τὴν πανεύφημον νύμφην Χριστοῦ ὑμνήσωμεν, Αἰκατερίναν τὴν θείαν καὶ πολιοῦχον Σινᾶ, τὴν βοήθειαν ἡμῶν καὶ ἀντίληψιν· ὅτι ἐφίμωσε λαμπρῶς, τοὺς κομψοὺς τῶν ἀσεβῶν, τοῦ Πνεύματος τῇ δυνάμει, καὶ νῦν ὡς Μάρτυς στεφθεῖσα, αἰτεῖται πᾶσι τὸ μέγα ἔλεος.  Екатерина (слева) Мозаика. Греция (Хосиос Лукас). Начало XI в. Η Αγία Μεγαλομάρτυς Αικατερίνη. Μωσαϊκό στις αρχές του 11ου αιώνα μ.Χ .  στην Ιερά Μονή Οσίου Λουκά). Великомученица Екатерина (слева) и мученица Ирина Македонская.  Фреска, XIV век. Церковь святителя Николая Орфанос (Салоники) Αγία Αικατερίνη ἡ Μεγαλομάρτυς (αριστερά) και Αγία Ειρήνη Τοιχογραφία (Fresco) τού 14ου αιώνα μ.Χ. στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Ορφανού. Θεσσαλονίκη Κοντάκιον Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον. Τὴν σοφίαν ἄνωθεν, κομισαμένη τοῦ λόγου, τῶν ῥητόρων ἤλεγξας, τὰς φληναφίας εὐτόνως· κάλλεσι, τῆς παρθενίας ὡραϊσμένη, αἵμασι, τῆς μαρτυρίας πεποικιλμένη· διὰ τοῦτό σε ὡς νύμφην, Αἰκατερίνα Χριστὸς προσήκατο. Ἕτερον Κοντάκιον Ἦχος β'. Τὰ ἄνω ζητῶν. Χορείαν σεπτήν, ἐνθέως φιλομάρτυρες, ἐγείρατε νῦν, γεραίροντες τὴν πάνσοφον, Αἰκατερίναν· αὕτη γάρ, ἐν σταδίῳ τὸν Χριστὸν ἐκήρυξε, καὶ τὸν ὄφιν ἐπάτησε, ῥητόρων τὴν γνῶσιν καταπτύσασα. ( από τά αριστερά πρός τά δεξιά) Οι Αγίες Αίκατερίνη, Βαρβάρα, Ευφημία. Μαρίνα, Θέκλα, Χριστίνα. Αμφίγραπτη εικόνα (44Χ25,5 ἑκ) τού τρίτου τετάρτου τού 17ου αιώνα την Ιερά Μονή Παντοκράτορος Άγιον Όρος Κάθισμα Ἦχος α'. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ. Μολοῦσα εὐθαρσῶς, πρὸς ἀγῶνας τρισμάκαρ, ἀνδρείως τὸν Χριστόν, ὡμολόγησας Μάρτυς, καὶ τύραννον ἤλεγξας, δυσσεβῆ καὶ παράφρονα, καὶ κατῄσχυνας, ῥητορευόντων τὰ στίφη, καὶ ἀνέδραμες, εἰς οὐρανίους σκηνώσεις· διὸ σε δοξάζομεν. Ἕτερον Κάθισμα Ἦχος δ'. Κατεπλάγη Ἰωσὴφ. Ἡ παρθένος καὶ σεμνή, Αἰκατερῖνα ἡ σοφή, τῇ δυνάμει τοῦ Χριστοῦ, ἐπιρρωσθεῖσα ἀληθῶς, ἀγαλλομένη εἰσέρχεται ἐν σταδίῳ, καὶ τύραννον ὠμόν, καταβαλοῦσα στερρῶς, καὶ πᾶσαν τὴν πληθύν, τῶν δυσσεβούντων ἐχθρῶν, μετ' εὐφροσύνης ἔψαλλεν, ἀκαταπαύστως μεγάλῃ φωνῇ· Χριστέ μου δόξα, Σωτὴρ καὶ ῥύστα, σὺ οὖν δέξαι τὸ πνεῦμά μου. Ἕτερον Κάθισμα Ἦχος πλ. δ'. Τὸ προσταχθὲν μυστικῶς. Ἀλεξανδρέων ἡ λαμπρὰ καὶ θεία πόλις, ἐπὶ τῇ μνήμῃ σου σεμνὴ πανηγυρίζει, καὶ γεραίρει τοὺς ἄθλους σου Αἰκατερῖνα οὓς ἔτλης γενναιοφρόνως ὑπὲρ Χριστοῦ· καὶ μέγα βρενθυομένη σοι ἐκβοᾷ· Ὦ Παρθένε πολύαθλε, εἰς οὐρανίους σκηνάς, συνοῦσα νῦν τῷ Κτίστῃ σου, χαῖρε Μάρτυς πανθαύμαστε. Ἕτερον Κάθισμα Ἦχος πλ. δ'. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον. Τὴν σοφίαν τὴν ὄντως ἐξ Οὐρανοῦ, διὰ στόματος Μάρτυς τοῦ Μιχαήλ, λαβοῦσα πανεύφημε, καὶ ἐν ἄθλοις ἀήττητε, τῇ μὲν σοφίᾳ τῇ ἔξω, τοὺς Ῥήτορας ἔπτηξας, τῇ δὲ σοφίᾳ τῇ θείᾳ, τὴν πλάνην ἐμείωσας· ὅθεν καθορῶν σου, τὸν ἀγῶνα ὁ Κτίστης, παρέστη ἐνισχύων σε. Δεῦρο λέγων ἀνάβηθι· οἱ θησαυροὶ γὰρ σε μένουσι· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου. Ὁ Οἶκος Τὴν ἐκ Θεοῦ σοφίαν λαβοῦσα παιδόθεν ἡ Μάρτυς, καὶ τὴν ἔξω καλῶς σοφίαν πᾶσαν μεμάθηκε, γνοῦσα δὲ ἐκ ταύτης τὴν τῶν στοιχείων κίνησίν τε καὶ ποίησιν κατὰ λόγον, καὶ τὸν αὐτὰ ἐξ ἀρχῆς διὰ λόγου ποιήσαντα, αὐτῷ τὴν εὐχαριστίαν ἐν νυκτὶ καὶ ἡμέρᾳ προσέφερε· τὰ δὲ εἴδωλα καθεῖλε, καὶ τοὺς ταῦτα ἀφρόνως λατρεύοντας, Ῥητόρων τὴν γνῶσιν καταπτύσασα. Μεγαλυνάριον Νύμφη τοῦ Σωτῆρος πανευκλεής, αἴγλῃ παρθενίας,καὶ σοφίας τῇ καλλονῇ, καὶ μαρτύρων ἄθλοις, λαμπρῶς πεποικιλμένη,Αἰκατερίνα ὤφθης ὡς καλλιπάρθενος.