ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ
ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
SS. SERGII ET BACCHII Analecta Bollandiana
Μαρτύριον τῶν Ἁγίων Σεργίου καί Βάκχου
(σελίδες 375 - 395 )
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1546 μ.Χ. στο Παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολάου τής Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα. Αγίου Όρους από τον Θεοφάνη τον Κρήτα και τον Συμεών.
Καὶ πρὸς ξίφος, Σέργιε, πῦρ σὴ καρδία.
Σέργιον ἑβδομάτῃ ξίφος ἔκτανε, νεῦρα δὲ Βάκχον.
Мчч. Сергий и Вакх. Икона. Константинополь. VI в. Происходит из монастыря Святой Екатерины на Синае. Привезены еп. Порфирием (Успенским) в музей КДА. Музей Варвары и Богдана Ханенко. Киев.
Άγιοι Σέργιος και Βάκχος. Εικονίδιο. Κωνσταντινούπολη. VI αιώνα. Προέρχεται από το μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά. Προσφέρεται από τον επίσκοπο. Πορφυρίτης (Κοιμήσεως) στο Μουσείο της μιας οδού Το Μουσείο Bogdan και Varvara Khanenko της Δυτικής και Ανατολικής Τέχνης Κίεβο. Ουκρανία
Фреска 1316 - 1318 годы. церкви Св. Георгия в Старо Нагоричино,.
Иконописцы Михаил Астрапа и Евтихий.
Άγιοι Σέργιος καί Βάκχος.
Τοιχογραφία (Fresco) μεταξύ τών ετών 1316 - 1318 μ.Χ.
υπό των Μιχαήλ καί Ευτύχιον Αστραπά
στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργἰου στο χωριό Stari Nagorichane Σκόπια
(χωριό και διοικητικό αρχηγείο του ίδιου δήμου , στην περιοχή Koziachia
κοντά στην πόλη Kumanovo) .
Икона из Савво-Вишерского монастыря, XIII — начало XIV века
(Киевский национальный музей русского искусства)
Εικόνα τού τἐλος 13ου - αρχές του 14ου αιώνα μ.Χ.
από τη Μονή Σάββα-Vishersky (Savvino-Vishersky, Savvin Vishersky) , Νοβγκόρντ.
( Τώρα ευρίσκεται στο Κίεβο στό Εθνικό Μουσείο Ρωσικής Τέχνης)
Όταν έμαθε ότι οι δύο επίλεκτοι στρατιώτες του ήταν χριστιανοί, δεν ήθελε με κανένα τρόπο να το πιστέψει. Για να πεισθεί λοιπόν χειροπιαστά, οργάνωσε τελετές με θυσίες σε ειδωλολατρικό ναό και κάλεσε να παραστούν σ' αυτές οι Σέργιος και Βάκχος. Οι δύο χριστιανοί στρατιώτες αρνήθηκαν και ομολόγησαν το Χριστό με θαρραλέο φρόνημα.
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1547 μ.Χ. στην Ιερά Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους από τόν Τζώρτζη (Ζώρζη) Φουκά
Το 547 μ.Χ. ο Αυτοκράτορας Ιουστινιανός ανήγειρε στην Κωνσταντινούπολη λαμπρό ναό προς τιμήν των Αγίων Μαρτύρων Σεργίου και Βάκχου, τον επονομαζόμενο «Μικρή Αγία Σοφία», όπου και κατέθεσε τα Ιερά Λείψανά τους.
Στη Δύση πολλές πόλεις διεκδικούν Λείψανα των Μαρτύρων με πρώτη την Βενετία, όπου Λείψανα αποδιδόμενα σ’ αυτούς φυλάσσονται στο Ναό του Αγίου Πέτρου στο Καστέλλο. Τα Λείψανα αυτά έγιναν αντικείμενο αναγνωρίσεως το 1991 μ.Χ.
Στην Παβία, στη Μονή των Βενεδικτίνων του Αγίου Φίλικος, φυλάσσονται Λείψανα των δύο Μαρτύρων, δωρεά του Αυτοκράτορα Όθωνα Β’. Τα Λείψανα αυτά περιλαμβάνονται στα κειμήλια που έφερε μαζί της στη Δύση η σύζυγός του Βυζαντινή Πριγκίπισσα Θεοφανώ και για τον λόγο αυτό δεν υπάρχουν αμφιβολίες σχετικά με την γνησιότητά τους.
Σύμφωνα με μια άλλη παράδοση το 1152 μ.Χ., κατά την διάρκεια των Σταυροφοριών, ο Κόμης Γοφρέδος ο Ανδεγαβός μετέφερε Λείψανα των Μαρτύρων από την Συρία στα εδάφη του.
Λείψανα των δύο Μαρτύρων φυλάσσονται ακόμη και στο Ναό του Αγίου Μαρτίνου στο Heiligenstadt, όπως μαρτυρεί βούλα του Πάπα Παύλου Β’, του έτους 1469 μ.Χ. Τα Λείψανα αυτά κατά τους Βολλανδιστές μετεφέρθηκαν τον 13ο ή 14ο αιώνα μ.Χ. από την Συρία.
Λείψανα των Μαρτύρων φυλάσσονται ακόμη και στη Μονή του Wiessenburg της Βοημίας, απ’ όπου το 1354 μ.Χ. ο Αυτοκράτορας Κάρολος Δ’ δώρισε μέρος τους στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Βίτου Πράγας.
Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Βάκχου βρίσκονται στη Μονή Βατοπεδίου Αγίου Όρους.
Η Κάρα του Αγίου Βάκχου βρίσκεται στη Μονή Κούρτεα Άρτζες Ρουμανίας.
Η Κάρα του Αγίου Σέργιου βρίσκεται στη Μονή Κούρτεα Άρτζες Ρουμανίας.
 ROMANIA - CURTEA DE ARGES MONASTERY The Monastery has been established in the 15th century during the reign of Neagoe Basarab. There is also a coffin with the relics of the Saints "Sergy et Bachi M.M.". ΡΟΥΜΑΝΙΑ - Curtea de ARGES ΜΟΝΗ Η Μονή έχει καθιερωθεί το 15ο αιώνα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Neagoe Basarab. Υπάρχει επίσης ένα φέρετρο με τα λείψανα των αγίων "Σεργίου και Βάκχου".    Τα άγια λείψανα της Ρωσικής Μονής Αλεξανδρο-Νιέφσκι Νοβο-Τίχβινσκι Κατάλογος με τα λείψανα της πολυλειψανοθήκης. . . . Μεγαλομάρτυρων Σεργίου καί Βάκχου Η Ιερά Γυνακεία Μονή Αλεξανδρο-Νιέφσκι Νοβο-Τίχβινσκι (Александро-Невский Ново-Тихвинский монастырь) βρίσκεται στην Αικατερινούπολη, γνωστότερη στην Ελλάδα ως Αικατερίνμπουργκ, στα Ουράλια της Ρωσίας. Η Αικατερίνμπουργκ είναι περισσότερο γνωστή για την εκτέλεση του τσάρου Νικολάου Β' της Ρωσίας και της οικογένειάς του από τους Μπολσεβίκους που έγινε σε ένα σπίτι της πόλης τον Ιούλιο του 1918.    Sfinţii Mari Mucenici Serghie şi Vah vor fi sărbătoriţi şi anul acesta în mod deosebit la Catedrala mitropolitană ”Sfântul Mare Mucenic Dimitrie, Izvorâtorul de Mir” din Craiova, unde se află spre cinstire şi închinare o parte din sfintele lor moaşte. . Αγίων Σεργίου και Βάκχου Μεγάλη Μαρτύρων θα εορταστεί φέτος ιδίως στο Μητροπολιτικό Καθεδρικό Ναό «Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλήτου" στην Κραϊόβα, όπου είναι να τιμήσει και τη λατρεία μέρος των ιερών λειψάνων τους. |
(construction finished in 1585, iconography from 1698)
fresco of Saint Martyr Bacchus in a window opening
ΡΟΥΜΑΝΙΑ - Ταργκοβίστε - STS Σεργίου και Βάκχου ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΕΣ "Κοιμήσεως της Θεοτόκου" Εκκλησία στην Παλιά Royal Court σε Ταργκοβίστε
(Κατασκευή ολοκληρώθηκε το 1585, εικονογραφία από 1698)
τοιχογραφία του Αγίου Μάρτυρος Βάκχου σε ένα άνοιγμα παραθύρου
Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Τὸν νοῦν πρὸς ἐχθροὺς ἀνδρείως παρατάξαντες, τὴν πᾶσαν αὐτῶv ἀπάτην κατελύσατε, καὶ τὴν νίκην ἄνωθεv, εἰληφότες Μάρτυρες πανεύφημοι, ὁμοφρόνως ἐκράζετε. Καλὸν καὶ τερπνὸν τὸ συνεῖναι Χριστῷ.
Ὁ Οἶκος
Ἐν οὐρανοῖς Χριστέ, κατοικοῦντες, Σέργιός τε καὶ Βάκχος, καὶ τοῦ θείου φωτὸς τοῦ παρὰ σοῦ ἐμφορούμενοι, ἐμὲ τὸν ἐν σκότει τῆς ἀγνωσίας πορευόμενον, προφθάσειαν διὰ τάχους, καὶ τῶν παθῶν ἀφαρπάσειαν, μόνε ἀθάνατε, στολὴν μοι τῆς ἀφθαρσίας καταπέμποντες· ὅπως λευχειμονῶν, τὴν φωτοφόρον αὐτῶν ἑορτὴν ἀνυμνῶ, καὶ κραυγάζω σοι Κύριε· Καλὸν καὶ τερπνὸν τὸ συνεῖναι Χριστῷ.
Ἐξαποστειλάριον τῶν Ἁγίων Μαρτύρων
Ἦχος β'
Τοῖς Μαθηταῖς
Ἀδελφικῇ συνδούμενοι, τῇ στοργῇ καὶ τῇ πίστει, οἱ ἀθλοφόροι Μάρτυρες, Σέργιος ὁ θεόφρων, καὶ Βάκχος ὁ ἀοίδιμος, σὲ Χριστὲ δυσωποῦσιν, εἰρήνην σὴν δωρήσασθαι, κόσμῳ καὶ τοῖς ἐν κόσμῳ, καὶ Βασιλεῖ, κατ' ἐχθρῶν βαρβάρων τρόπαια νίκης, ἡμῖν πταισμάτων ἄφεσιν, καὶ ψυχῶν σωτηρίαν.
Εἰς τοὺς Αἴνους, ἱστῶμεν Στίχους δ' καὶ ψάλλομεν τὰ παρόντα τρία ἰδιόμελα, δευτεροῦντες τὸ πρῶτον.
Στιχηρὰ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων
Ἦχος α'
Γερμανοῦ
Δαυϊτικῶς ἀνεβόων, Σέργιος καὶ Βάκχος οἱ Μάρτυρες. Ἰδοὺ δὴ τὶ καλόν, ἢ τὶ τερπνόν, ἀλλ' ἢ τὸ κατοικεῖν Ἀδελφοὺς ἐπὶ τὸ αὐτό, οὐ δεσμούμενοι φύσεως σχέσει, ἀλλὰ πίστεως τρόπῳ. Ὅθεν οἱ Ἅγιοι, τὸν ἐχθρὸν κατεπάτησαν, καὶ τὸν σταυρὸν ἀράμενοι, τῷ Χριστῷ ἠκολούθησαν, καὶ πρεσβεύουσι τῷ Βασιλεῖ καὶ Θεῷ, δωρηθῆναι ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.
Ἦχος γ'
Εἰ τὶ καλόν, εἰ τὶ τερπνόν, ἡ αὐτάδελφος γνώμη τῶν Μαρτύρων σου Κύριε· οὓς γὰρ ἡ φύσις σαρκικοὺς ἀδελφοὺς οὐκ ἐγνώρισε, τούτους ἡ πίστις ἀδελφὰ φρονεῖν μέχρις αἵματος κατηνάγκασεν, ὁ Θεός, ταῖς εὐχαῖς αὐτῶν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Ἦχος δ'
Ἀνατολίου
Προφητικῶς τοῖς Ἁγίοις συνελθόντες, τὸν ὕμνον βοήσωμεν· Ἰδοὺ δὴ τὶ καλον, ἢ τὶ τερπνόν, ἀλλ' ἢ τὸ κατοικεῖν ἀδελφοὺς ἐπὶ τὸ αὐτό, οὐ φύσεως ἀκολουθίᾳ, ἀλλά, πίστεως ἑνώσει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· τὰ γὰρ φθαρτὰ βδελυξάμενοι πάντα, ἦραν τὸν σταυρὸν ἐπ' ὤμων, καὶ ἠκολούθησαν τῷ Χριστῷ, Σέργιος καὶ Βάκχος οἱ γενναῖοι Μάρτυρες, καὶ παρρησίαν ἐν οὐρανοῖς κεκτημένοι, πρεσβεύουσιν αὐτῷ ὑπὲρ ἡμῶν, τοῦ καταπεμφθῆναι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Δοξαστικὸν
Ἦχος δ'
Ὑποδησάμενος Σέργιος, ἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ Εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης, τὰ τῶν ἣλων ὑποδήματα, τῷ αἵματι τῷ τῶν ποδῶν ἀπορρέοντι, τὸν ὄφιν τὸν ἐπιτηροῦντα τὴν πτέρναν ἡμῶν ἐξετύφλωσε, καὶ τὸν τοῦ μαρτυρίου στέφανον ἐκομίσατο. Διὸ εὐχαῖς αὐτοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, καθήλωσον ἐκ τοῦ φόβου σου τὰς σάρκας ἡμῶν, καὶ ἡμᾶς ἐλέησον.
ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ
(μετάφρταση Google)
Τα βάσανα των αγίων μαρτύρων Σεργίου και Βάκχου,
Εορτάζεται στις 7 Οκτωβρίου
Οι άγιοι μάρτυρες Σέργιος και Βάκχος, Ρωμαίοι στην καταγωγή, ήταν διακεκριμένοι αξιωματούχοι και οι κορυφαίοι ευγενείς στην αυλή του αυτοκράτορα Μαξιμιανού. Ο αυτοκράτορας τους αγαπούσε και τους σεβόταν πολύ για τις συνετές συμβουλές τους στις συναντήσεις, την ανδρεία τους στον πόλεμο και την πιστότητά τους στην υπηρεσία. Σπάνια μπορούσε κανείς να πλησιάσει τον αυτοκράτορα με ένα αίτημα άλλο παρά μέσω αυτών των πιο έμπιστων συμβούλων: είχαν τέτοια εύνοια από αυτόν όσο κανείς άλλος. Ωστόσο, ο Σέργιος και ο Βάκχος δεν ζήτησαν εύνοια τόσο από τον επίγειο αυτοκράτορα όσο από τον Ουράνιο Βασιλιά: γιατί πίστευαν στον Κύριό μας Ιησού Χριστό, προσπαθούσαν να Τον ευχαριστήσουν με τη ζωή τους και Τον υπηρετούσαν με ζήλο. Αλλά από φόβο για τον αυτοκράτορα, έκρυψαν την πίστη τους στον Χριστό για ένα διάστημα, γιατί ο Μαξιμιανός φέρθηκε στους Χριστιανούς με άπειρο μίσος και ανεξέλεγκτη οργή. Ωστόσο, το φως της χριστιανικής πίστης δεν έμεινε κρυμμένο μέσα τους για πολύ και σύντομα αποκαλύφθηκε καθαρά σε όλους.
Κάποιοι, ζηλεύοντας την υψηλή τους θέση και την αγάπη του βασιλιά προς αυτούς, και θέλοντας να προκαλέσουν το μίσος και την οργή του βασιλιά, του ανέφεραν ότι ο Σέργιος και ο Βάκχος ήταν Χριστιανοί και ότι αποκηρύσσουν τη λατρεία των ειδώλων. Ο Μαξιμιανός δεν ήθελε να πιστέψει ότι οι άνθρωποι που ευνοούνταν τόσο πολύ από αυτόν διαφωνούσαν μαζί του στη λατρεία των θεών - και ντρεπόταν να τους αμφισβητήσει ή να τους αντιμετωπίσει γι' αυτό χωρίς να είναι ακόμη σίγουρος. Ωστόσο, αποφάσισε να τους δοκιμάσει με τον ακόλουθο τρόπο.
Μια μέρα, όρισε μια γιορτή προς τιμήν των θεών του και ξεκίνησε με όλους τους πρίγκιπες και τους αξιωματούχους του, τους πολεμιστές και τους υπηρέτες του, περιτριγυρισμένους από όλη τη βασιλική του μεγαλοπρέπεια, προς τον ναό του αρχηγού θεού, του Δία , για να του προσφέρει μια επίσημη θυσία. Παρακολουθούσε προσεκτικά αν οι αγαπημένοι του ευγενείς, ο Σέργιος και ο Βάκχος, θα έμπαιναν μαζί του στον ειδωλολατρικό ναό. Αλλά όταν ο βασιλιάς μπήκε στον ναό, οι υπηρέτες του Χριστού έμειναν έξω και δεν τον συνόδευσαν στον άθλιο ειδωλολατρικό ναό. Στέκοντας μακριά, προσευχήθηκαν στον αληθινό Θεό, ζητώντας Του να φωτίσει τα τυφλά μάτια εκείνου του ασεβούς λαού και να δοξάσει το Πανάγιο Όνομά Του μέσω αυτών. Ο βασιλιάς, βλέποντας ότι ο Σέργιος και ο Βάκχος δεν είχαν συμμετάσχει στη γιορτή μαζί του, έστειλε υπηρέτες για να τους συλλάβουν και να τους φέρουν με τη βία στον ναό.
Όταν οι άγιοι οδηγήθηκαν σε αυτή την ασεβή σύναξη, ο Μαξιμιανός διέταξε να προσκυνήσουν μαζί του τα είδωλα, να προσφέρουν θυσίες και να λάβουν μέρος στις προσφορές που γίνονταν στα είδωλα.
Αλλά ο Σέργιος και ο Βάκχος δεν ήθελαν να εκπληρώσουν αυτή τη βασιλική εντολή.
«Έχουμε», είπαν, «έναν Θεό στον ουρανό, έναν Θεό που δεν είναι ψεύτικος και αναίσθητος, όπως τα είδωλά σας είναι αναίσθητα, αλλά ο Αληθινός και Ζωντανός, που περιέχει ολόκληρο τον κόσμο στη δύναμή Του, και Αυτόν λατρεύουμε».
Και άρχισαν να καταγγέλλουν τον βασιλιά για την κακή του πίστη, ότι απέδιδε την τιμή που οφειλόταν στον Ένα Θεό σε είδωλα - τους τυφλούς, τους κωφούς και τους άλαλους.
Τότε ο βασιλιάς, εξοργισμένος, διέταξε να τους αφαιρεθούν όλα τα διακριτικά του υψηλού τους βαθμού: οι στρατιωτικές τους ζώνες, τα χρυσά τους τόρκ, τα δαχτυλίδια τους και όλα τα ρούχα τους. Για να τους χλευάσει, διέταξε να ντυθούν με γυναικεία εσώρουχα και να τους βάλουν σιδερένιους κρίκους γύρω από τον λαιμό. Με αυτή τη μορφή, οι άγιοι οδηγήθηκαν στην πόλη - έτσι ώστε τέτοιοι επιφανείς και διακεκριμένοι Ρωμαίοι ευγενείς να χλευαστούν και να γελοιοποιηθούν από ολόκληρο τον λαό για τη λατρεία τους στον Ένα Αληθινό Θεό και τη δυσφήμιση ψεύτικων ειδωλολατρικών θεών - ή, ακόμα καλύτερα, από τους ίδιους τους δαίμονες, στους οποίους αυτοί οι υπηρέτες του Θεού, έχοντας ήδη προσφέρει τους εαυτούς τους ως θυσίες στον Χριστό, αρνήθηκαν να προσφέρουν θυσία.
Μετά την ολοκλήρωση των ασεβών θυσιών, ο Μαξιμιανός επέστρεψε στο δωμάτιό του και, λυπούμενος τον Σέργιο και τον Βάκχο, επειδή τους αγαπούσε πολύ, τους κάλεσε κοντά του και είπε:
«Αγαπητοί και πιστοί μου φίλοι! Γιατί σχεδιάσατε να ατιμάσετε τους θεούς μας και να λυπήσετε τον βασιλιά σας, που είναι τόσο ελεήμων και φιλάνθρωπος απέναντί σας; Γιατί φέρατε τέτοια ατιμία πάνω σας; Αν και σας αγαπώ πολύ, δεν μπορώ να ανεχτώ την προσβολή των θεών μου και πρέπει να σας υποβάλλω σε βασανιστήρια, ακόμη και ενάντια στη θέλησή μου. Γι' αυτό, σας παρακαλώ, φίλοι μου, αφήστε αυτόν τον Υιό του Τέκτο , τον οποίο οι Εβραίοι κρέμασαν στο σταυρό μαζί με τους εγκληματίες ως κακοποιό, και μην παρασύρεστε από χριστιανικούς μύθους και μαγείες. Επιστρέψτε στους μεγάλους μας θεούς, και θα σας δείξω ακόμη μεγαλύτερη τιμή και ακόμη μεγαλύτερη εύνοια, και θα απολαύσετε την αγάπη μου και, άρρηκτα μαζί μου, όλες τις ευλογίες του βασιλείου μου.»
Αλλά ο Σέργιος και ο Βάκχος, μη θέλοντας να εγκαταλείψουν την αγάπη του Θεού για χάρη της αγάπης του βασιλιά και να απαρνηθούν τις αιώνιες ευλογίες για χάρη των εγκόσμιων, δεν υπάκουσαν στον βασιλιά. Γεμάτοι με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, άρχισαν με τόλμη και πειστικότητα να αποδεικνύουν στον βασιλιά την πλήρη αδυναμία των ψεύτικων θεών του, ομολογώντας του με τόλμη τη δύναμη και τη θεότητα του Ιησού Χριστού και συμβουλεύοντας τον βασιλιά να διακρίνει μόνος του αυτή την ουράνια αλήθεια. Ο ασεβής βασιλιάς, του οποίου η καρδιά ήταν σκληρή και το μυαλό του τυφλό, δεν δέχτηκε τις καλές συμβουλές τους και, αντίθετα, εξοργίστηκε με ακόμη μεγαλύτερο θυμό και οργή. Από αγάπη γι' αυτούς, μη θέλοντας να τους υποβάλει ο ίδιος σε βασανιστήρια, τους έστειλε στον ανατολικό κυβερνήτη, τον Αντίοχο . Αυτός ο άνθρωπος ήταν ένας σκληρός διώκτης και βασανιστής των Χριστιανών. Είχε φτάσει στο αξίωμα του κυβερνήτη μέσω της μεσολάβησης του Σεργίου και του Βάκχου στον βασιλιά και στη συνέχεια στάλθηκε στην Ανατολή. Οι άγιοι στάλθηκαν τώρα σε αυτόν τον ηγεμόνα.
Ο Τσάρος νόμιζε ότι θα τρομοκρατούνταν από τη σκληρότητά του, φήμες για την οποία είχαν διαδοθεί σε όλη την αυτοκρατορία, και ταυτόχρονα θα ντρέπονταν που βρίσκονταν στην εξουσία κάποιου που προηγουμένως ήταν πρακτικά σκλάβος τους, και έτσι, από φόβο και ντροπή, θα απαρνούνταν τον Χριστό. Αλλά ακόμα κι αν αυτό δεν είχε συμβεί, ο Τσάρος θα προτιμούσε ούτως ή άλλως να μαρτυρήσουν σε κάποιο μακρινό μέρος παρά μπροστά στα μάτια του.
Έτσι, οι άγιοι οδηγήθηκαν έξω από τη Ρώμη αλυσοδεμένοι. Μετά από μια ολόκληρη μέρα ταξιδιού, οι στρατιώτες που τους συνόδευαν σταμάτησαν για τη νύχτα σε ένα πανδοχείο. Εδώ, τα μεσάνυχτα, ενώ οι στρατιώτες που τους οδηγούσαν κοιμόντουσαν βαθιά, ο Σέργιος και ο Βάκχος σηκώθηκαν για να προσευχηθούν και άρχισαν να ζητούν από τον Θεό τη δύναμη να υπομείνουν με θάρρος όλα τα βάσανα που τους περίμεναν.
Ενώ προσεύχονταν, ένας Άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε σε αυτούς, φωτίζοντάς τους με ουράνιο φως και ενισχύοντάς τους με τα ακόλουθα λόγια:
– Πάρτε θάρρος, δούλοι του Χριστού, και σαν καλοί πολεμιστές οπλιστείτε ενάντια στον διάβολο: σύντομα θα τον νικήσετε.
Μετά από αυτά τα λόγια ο Άγγελος έγινε αόρατος.
Ο Σέργιος και ο Βάκχος, γεμάτοι απερίγραπτη χαρά, άρχισαν να στέλνουν ύμνους στον Κύριο, ο οποίος είχε καταδεχτεί να επισκεφτεί τους δούλους Του με μια τόσο αγγελική εμφάνιση.
Καθ' όλη τη διάρκεια του μακρινού ταξιδιού τους προς την Ανατολή, οι άγιοι μάρτυρες αφιέρωναν τον χρόνο τους στην προσευχή και την ψαλμωδία, οπλιζόμενοι έτσι ακόμη περισσότερο ενάντια στα αόρατα πνεύματα του κακού. Αφού πέρασαν από πολλές πόλεις και χωριά, έφτασαν τελικά στην ανατολική πόλη Βαρβάλισσα , όπου διέμενε εκείνη την εποχή ο ηγεμόνας Αντίοχος. Οι στρατιώτες του παρέδωσαν τους αιχμαλώτους, μαζί με το βασιλικό διάταγμα, το οποίο έγραφε τα εξής:
«Μαξίμαν, Αιώνιε Αυτοκράτορα, προς τον Αντίοχο, Ηγεμόνα των Ανατολικών Χωρών. Χαίρε! Οι θεοί μας δεν επιτρέπουν σε κανέναν άνθρωπο, και ιδιαίτερα στους υπερασπιστές και υπηρέτες του βασιλείου μας, να είναι ασεβής και να μην συμμετέχει σε θυσίες προς τιμήν τους. Γι' αυτό, καταδικάσαμε τον Σέργιο και τον Βάκχο και, ως οπαδοί της ασεβούς χριστιανικής πίστης, τους θεωρήσαμε άξιους της θανατικής ποινής. Αλλά επειδή είναι ανάξιοι τιμωρίας από τον ίδιο τον Αυτοκράτορα, τους στείλαμε σε εσάς. Αν μετανοήσουν, ακούστε μας και προσφέρετε θυσία στους θεούς, τότε δείξτε τους επιείκεια και απελευθερώστε τους από τα βασανιστήρια που τους έχουν οριστεί να υποφέρουν. Επιπλέον, υποσχεθείτε ότι κι εμείς θα είμαστε ελεήμονες απέναντί τους, και ότι ο καθένας τους θα ανακτήσει την προηγούμενη αξιοπρέπειά του και θα κερδίσει από εμάς μεγαλύτερη εύνοια από πριν. Αν αρνηθούν να υπακούσουν και παραμείνουν στην προηγούμενη ασεβή πίστη τους, τότε υποβάλετέ τους στα βασανιστήρια που τους αξίζουν και καταδικάστε τους σε θάνατο με αποκεφαλισμό. Με την ελπίδα μακροζωίας, να είστε καλά.»
Αφού διάβασε το αυτοκρατορικό διάταγμα, ο Αντίοχος διέταξε να κρατηθούν ο Σέργιος και ο Βάκχος μέχρι το πρωί. Το πρωί, μπαίνοντας στο πραιτώριο , κάθισε στο βήμα και, βάζοντας τους αγίους μάρτυρες μπροστά του, άρχισε να τους απευθύνεται:
«Πατέρες και ευεργέτες μου, που αποκτήσατε αυτό το αξίωμα για μένα, οι δημιουργοί της τωρινής μου δόξας—πώς έχει αλλάξει η θέση σας! Τώρα κάθομαι ενώπιόν σας ως δικαστής, ενώ εσείς, δεμένοι κρατούμενοι, στέκεστε ενώπιόν μου—εσείς, στους οποίους προηγουμένως στεκόμουν ως υπηρέτης. Σας παρακαλώ, μην επιβάλλετε τέτοιο κακό στον εαυτό σας. Υπακούστε στον βασιλιά και προσφέρετε θυσία στους θεούς, και θα ανακτήσετε το προηγούμενο αξίωμά σας και θα τιμηθείτε με δόξα. Αν δεν το κάνετε αυτό, τότε εγώ, ακόμη και ενάντια στη θέλησή μου, θα αναγκαστώ με βασανιστήρια να σας αναγκάσω να εκπληρώσετε αυτή τη βασιλική εντολή· γιατί εσείς οι ίδιοι ακούσατε τι μου διατάζει ο βασιλιάς στην επιστολή του. Γι' αυτό, κύριοί μου, να είστε ελεήμονες προς τους εαυτούς σας, αλλά και προς εμένα, γιατί δεν θα ήθελα καθόλου να είμαι σκληρός βασανιστής προς εσάς, τους ευεργέτες μου.»
Οι άγιοι του απάντησαν:
– Μάταια θέλεις να μας εξαπατήσεις με τον λόγο σου· διότι όσοι ζητούν την ουράνια ζωή, και την τιμή και την ατιμία, και τη ζωή και τον θάνατο, είναι απολύτως αδιάφοροι: «Για μένα το να ζω είναι ο Χριστός, και το να πεθαίνω είναι κέρδος» ( Φιλ. 1:21 ).
Ο Σέργιος και ο Βάκχος μίλησαν πολύ περισσότερο, επιπλήττοντας και καταγγέλλοντας την ειδωλολατρία και την ασέβεια των ασεβών. Μετά από αυτό, ο Αντίοχος, εξοργισμένος, διέταξε να φυλακιστεί ο Άγιος Σέργιος και να γδυθεί ο Βάκχος, να ξαπλωθεί στο έδαφος και να ξυλοκοπηθεί ανελέητα. Ο άγιος ξυλοκοπήθηκε σε όλο του το σώμα για τόσο πολύ καιρό που ακόμη και οι υπηρέτες που τον χτυπούσαν, εξαντλημένοι από την κούραση, έπαιρναν σειρά. Από αυτά τα χτυπήματα, το σώμα του αγίου μάρτυρα φαινόταν να πέφτει από τα κόκαλά του και το αίμα του έτρεχε σαν νερό. Μέσα σε τέτοια βασανιστήρια, ο Άγιος Βάκχος παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια του Κυρίου. Ο Αντίοχος διέταξε να μεταφερθεί το σώμα του παθόντος του Χριστού έξω από την πόλη και να πεταχτεί κάπου μακριά για να το καταβροχθίσουν άγρια θηρία και πουλιά. Αλλά ο Κύριος διατήρησε τα κόκαλά του: μερικοί από τους Χριστιανούς, που κρύβονταν από φόβο για τους ειδωλολάτρες έξω από την πόλη, σε σπηλιές και χαράδρες, βγήκαν από τα καταφύγιά τους τη νύχτα, πήραν το σώμα του αγίου και το έθαψαν με τιμές σε μια από αυτές τις σπηλιές στις οποίες κρύβονταν οι ίδιοι.
Ο Σέργιος, καθισμένος στη φυλακή και ακούγοντας για τον θάνατο του φίλου του, λυπήθηκε πολύ και θρηνούσε για πολύ καιρό για τον χωρισμό του από αυτόν.
«Αλίμονό μου, αδελφέ μου Βάκχε», επαναλάμβανε επανειλημμένα, «τώρα εσύ κι εγώ δεν μπορούμε πλέον να ψάλλουμε: «Πόσο καλό και πόσο ευχάριστο είναι να ζουν μαζί αδελφοί!» ( Ψαλμός 132:1 ): με άφησες μόνο.»
Ενώ ο Άγιος Σέργιος θρηνούσε έτσι, την επόμενη κιόλας νύχτα ο Άγιος Βάκχος εμφανίστηκε σε όνειρο, με αγγελικό πρόσωπο και άμφια που έλαμπαν από ουράνιο φως. Άρχισε να τον παρηγορεί, διακηρύσσοντας την ανταμοιβή που είχε προετοιμαστεί γι' αυτούς στον ουρανό, και τον ενίσχυσε για το μαρτύριό του που θα επρόκειτο να λάβει μεγάλο έλεος και παρρησία από τον Κύριο Χριστό. Μετά από αυτή την εμφάνιση, ο Σέργιος γέμισε χαρά και, με χαρούμενη καρδιά, άρχισε να ψάλλει ύμνους στον Κύριο.
Σύντομα ο ηγεμόνας, ξεκινώντας για μια άλλη πόλη που ονομάζεται Σούρα 6403 , διέταξε να φέρουν μαζί του τον Σέργιο. Εκεί, καθισμένος στο βήμα της κρίσης, άρχισε να μιλάει στον άγιο:
«Ένας ασεβής άνθρωπος ονόματι Βάκχος αρνήθηκε να θυσιάσει στους θεούς και συμφώνησε να πεθάνει με βίαιο θάνατο αντί να τους τιμήσει—και έτσι δέχτηκε μια τιμωρία που να ταιριάζει στις πράξεις του. Αλλά εσύ, Σέργιο, γιατί παρασύρεσαι από αυτή την άθεη διδασκαλία και υποβάλλεις τον εαυτό σου σε μια τόσο μεγάλη ατυχία; Ευεργέτη μου, μην υποβάλλεις τον εαυτό σου σε βασανιστήρια! Ντρέπομαι για την προηγούμενη καλοσύνη σου προς εμένα και την τάξη σου: άλλωστε, εσύ στέκεσαι ενώπιόν μου ως καταδικασμένος, και εγώ, καθισμένος εδώ, σε κρίνω. Κάποτε ένας ασήμαντος άνθρωπος, τώρα, χάρη στη μεσολάβησή σου προς τον βασιλιά, έχω ανυψωθεί σε μεγάλη τάξη και τώρα είμαι πάνω από εσένα. Αλλά εσύ, που ζήτησες από τον βασιλιά τόσα πολλά καλά για τόσους πολλούς, τώρα επιθυμείς το κακό σου». Σε παρακαλώ, άκουσε τη συμβουλή μου, εκπλήρωσε τη βασιλική εντολή, κάνε μια θυσία στους θεούς, και θα ανυψωθείς στην προηγούμενη τάξη σου και θα σου απονεμηθεί η προηγούμενη δόξα σου.
Ο Άγιος Σέργιος του απάντησε:
«Η προσωρινή τιμή και η δόξα είναι μάταιες, αλλά μετά την προσωρινή ατίμωση έρχεται η αιώνια δόξα. Για μένα, αυτή η επίγεια ατίμωση δεν είναι τίποτα, και δεν επιδιώκω καμία προσωρινή δόξα, γιατί ελπίζω να κριθώ άξιος αληθινής και αιώνιας τιμής σε ουράνια δόξα από τον Σωτήρα μου. Θυμάστε τις προηγούμενες ευεργεσίες μου προς εσάς - ότι μεσολάβησα στον επίγειο βασιλιά για μια τόσο υψηλή θέση για εσάς. Αλλά τώρα σας λέω, ακούστε με, και, αφού μάθετε την αλήθεια, απαρνηθείτε τους ψεύτικους θεούς σας και λατρέψτε μαζί μου τον Ουράνιο Θεό και Βασιλιά των Αιώνων, και υπόσχομαι να μεσολαβήσω σε Αυτόν για ακόμη μεγαλύτερες ευλογίες για εσάς από ό,τι έκανα με τον Μαξιμιανό.»
Τότε ο Αντίοχος, πεπεισμένος ότι δεν μπορούσε να τον απομακρύνει από τον Χριστό και να τον αναγκάσει να υποταχθεί στο βασιλικό θέλημα, είπε:
«Με αναγκάζεις, Σέργιο, να ξεχάσω όλες τις καλές σου πράξεις και να σε υποβάλω σε σκληρά βασανιστήρια».
Ο Σέργιος απάντησε:
– Κάνε ό,τι θέλεις: Έχω βοηθό μου τον Χριστό, ο οποίος είπε κάποτε: μη φοβάστε εκείνους που σκοτώνουν το σώμα, αλλά δεν μπορούν να σκοτώσουν την ψυχή· έτσι τώρα έχεις εξουσία πάνω στο σώμα μου να το βασανίζεις, αλλά πάνω στην ψυχή μου δεν έχεις εξουσία ούτε εσύ ούτε ο πατέρας σου, ο Σατανάς.
Μετά από αυτό, ο Αντίοχος, θυμωμένος, είπε:
«Βλέπω ότι η υπομονή μου σε κάνει ακόμα πιο θρασεία», είπε και διέταξε να τον υποδήσουν με σιδερένιες μπότες με μακριά, αιχμηρά καρφιά στις σόλες, τα οποία τρυπούσαν τα πόδια του αγίου. Φορώντας τέτοια υποδήματα, ο Αντίοχος διέταξε να οδηγήσουν τον Σέργιο μπροστά από το άρμα του, ενώ ο ίδιος κατευθύνθηκε στην πόλη Τετραπύργιο , από όπου επρόκειτο να ταξιδέψει στην πόλη Ροζάφα .
Ενώ υπέμεινε τέτοια βάσανα, ο άγιος έψαλλε στην πορεία: «Ελπίστηκα σταθερά στον Κύριο, και Αυτός έσκυψε προς εμένα και άκουσε την κραυγή μου· με ανέβασε από το τρομερό λάκκο, από τον λασπώδη βάλτο, και έβαλε τα πόδια μου πάνω σε βράχο, και στερέωσε τα βήματά μου» ( Ψαλμός 39:2-3 ).
Όταν έφτασαν στην πόλη Τετραπύργιο, είκοσι μίλια από τη Σούρα, ο μάρτυρας οδηγήθηκε στη φυλακή. Στο δρόμο για εκεί, έψαλλε: «Και ο φίλος μου, στον οποίο εμπιστεύτηκα, που έφαγε το ψωμί μου, σήκωσε την πτέρνα του εναντίον μου. Αλλά εσύ, Κύριε, ελέησέ με και ανύψωσέ με, και θα τους ανταποδώσω» ( Ψαλμός 40:10-11 ).
Εκείνο το βράδυ στη φυλακή, ενώ ο μάρτυρας προσευχόταν, ένας Άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε σε αυτόν και θεράπευσε τις πληγές του. Την επόμενη μέρα, ο Αντίοχος διέταξε να φέρουν τον Άγιο Σέργιο έξω από τη φυλακή, νομίζοντας ότι πονούσε πολύ για να κινηθεί. Βλέποντας από μακριά ότι περπατούσε σαν ένας απόλυτα υγιής άνθρωπος, χωρίς καν να κουτσαίνει, ο βασανιστής τρομοκρατήθηκε και είπε:
«Αυτός ο άνθρωπος είναι πραγματικά μάγος, γιατί πώς μπορεί κανείς να περπατήσει χωρίς να κουτσαίνει μετά από τέτοιο μαρτύριο; Κι όμως είναι σαν να μην έχει υποφέρει ποτέ από πόνο στο πόδι.»
Μετά από αυτό, ο Αντίοχος διέταξε να φορέσουν τον μάρτυρα τις ίδιες μπότες και τον οδήγησαν πριν από αυτόν στη Ροζάφα, σε απόσταση 70 σταδίων από την πόλη Σούρα. Εκεί, ανεβαίνοντας στο βήμα της κρίσης, ο Αντίοχος άρχισε να αναγκάζει τον Άγιο Σέργιο να λατρεύει τα είδωλα. Αλλά δεν μπόρεσε να τον αποτρέψει από την ομολογία του για τον Χριστό και καταδίκασε τον μάρτυρα σε θάνατο. Όταν ο άγιος οδηγήθηκε έξω από την πόλη, στον τόπο της εκτέλεσης, ζήτησε χρόνο για προσευχή. Ενώ προσευχόταν, άκουσε μια φωνή από τον ουρανό να τον καλεί στα ουράνια βασίλεια και, σκύβοντας με χαρά το κεφάλι του κάτω από το σπαθί, πέθανε. Το σώμα του θάφτηκε από τους Χριστιανούς στον ίδιο τόπο.
Λίγο αργότερα, Χριστιανοί στην πόλη Σούρα συνωμότησαν να πάρουν κρυφά το σώμα του αγίου από τη Ροζάφα και να το μεταφέρουν στην πόλη τους. Καθώς πλησίαζαν τον τάφο τη νύχτα, μια πύρινη στήλη εμφανίστηκε από το φέρετρο, που έφτανε μέχρι τον ουρανό. Μερικοί από τους στρατιώτες που ζούσαν στη Ροζάφα, βλέποντας την πύρινη στήλη να φωτίζει ολόκληρη την πόλη τους τα μεσάνυχτα, πήγαν οπλισμένοι στο σημείο και βρήκαν τους πολίτες της Σούρα να έχουν κυριευτεί από τρόμο στη θέα αυτού του πύρινου φαινομένου. Σύντομα, η θαυματουργή στήλη εξαφανίστηκε. Στη συνέχεια, οι πολίτες της Σούρα συνειδητοποίησαν ότι ο Άγιος Σέργιος δεν ήθελε να εγκαταλείψει τον τόπο όπου είχε χύσει το αίμα του και είχε θυσιάσει τη ζωή του για τον Χριστό. Προς τιμήν του μάρτυρα, ανήγειραν έναν θαυμαστό πέτρινο τάφο σε εκείνο το σημείο. Μετά την εξάπλωση του Χριστιανισμού, χτίστηκε στην πόλη Ροζάφα μια εκκλησία αφιερωμένη στον άγιο μάρτυρα Σέργιο. Δεκαπέντε επίσκοποι από τις γύρω πόλεις συγκεντρώθηκαν και μετέφεραν επίσημα τα άφθαρτα και ευώδη λείψανα του αγίου μάρτυρα στη νεόκτιστη εκκλησία, ορίζοντας ότι η μνήμη του θα εορτάζεται στις 7 Οκτωβρίου, την ημέρα του θανάτου του. Και στα δύο μέρη — στην εκκλησία, κοντά στα λείψανα του μάρτυρα Σεργίου, και όπου πέθανε και τάφηκε — πολλοί δαιμονισμένοι και άρρωστοι έλαβαν θεραπεία από τις ασθένειές τους .
Αξίζει να σημειωθεί ότι κάθε χρόνο, ανήμερα της εορτής του αγίου, άγρια ζώα, σαν να τηρούσαν κάποιον νόμο, εμφανίζονταν από τις γύρω ερήμους και συγκεντρώνονταν στο σημείο όπου είχε αρχικά ταφεί ο άγιος μάρτυρας. Εκείνη την εποχή, η άγρια διάθεσή τους έδινε τη θέση της στην πραότητα των αρνιών: δεν επιτίθεντο ούτε σε ανθρώπους ούτε σε ζώα, αλλά, περικυκλώνοντας ήρεμα τον ιερό τόπο, επέστρεφαν στις ερήμους τους. Ο Θεός δόξασε τόσο πολύ τον άγιό Του που ενέπνευσε όχι μόνο τους ανθρώπους αλλά και τα ζώα να γιορτάζουν τη μνήμη του.
Διά των προσευχών του Αγίου Σεργίου, είθε ο Κύριος να δαμάσει την οργή των εχθρών μας, όπως κάποτε δάμασε την αγριότητα αυτών των άγριων θηρίων, προς δόξαν Αυτού αιώνιων. Αμήν.
* * *
Σημειώσεις
Στην πρωτότυπη αγιογραφία, ο Σέργιος ονομάζεται «primicar», δηλαδή ο πρώτος διοικητής του «συντάγματος των ευγενών», το οποίο αποτελούνταν από τους συμμάχους (που ονομάζονταν ευγενείς) των Ρωμαίων, και ο Βάκχος ονομάζεται «secondotorius», δηλαδή ο δεύτερος διοικητής αυτού του συντάγματος.
Ο Δίας, ή Δίας, είναι ένας ελληνορωμαϊκός θεός, που λατρεύεται από τους ειδωλολάτρες ως ο κυρίαρχος του ουρανού και της γης, ο πατέρας όλων, θεών και ανθρώπων.
Δηλαδή, τον Ιησού Χριστό, τον οποίο οι Εβραίοι της εποχής Του αποκαλούσαν «Υιό του Τέκτονα» ( Ματθαίος 13:55 ), θεωρώντας Τον γιο του Ιωσήφ, του αρραβωνιασμένου της Παναγίας, ο οποίος ήταν ξυλουργός ("τέκτων" στα ελληνικά σημαίνει ξυλουργός, οικοδόμος). Αυτός ο τίτλος υιοθετήθηκε αργότερα από τους Ρωμαίους ειδωλολάτρες, οι οποίοι τον εφάρμοσαν στον Χριστό ως εμπαιγμό και χλευασμό του Βασιλιά των Χριστιανών.
Δηλαδή, στον ηγεμόνα των ανατολικών, ασιατικών επαρχιών της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Η Βαρβάλισσο είναι μια πόλη στη Μεσοποταμία, στη δυτική όχθη του ποταμού Ευφράτη.
Το πραιτώριο ήταν η ανώτατη δικαστική έδρα στις κεντρικές πόλεις των ρωμαϊκών επαρχιών, όπου οι υποθέσεις εκδικάζονταν από τους κυβερνήτες των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, δηλαδή τους ηγεμόνες ή τους κυβερνήτες διαφόρων επαρχιών.
Η Σούρα είναι μια πόλη στη δυτική όχθη του Ευφράτη.
Το Τετραπύργιο είναι μια πόλη ανάμεσα στη Σούρα και τη Ροζάφα κοντά στον Ευφράτη.
Το Ροζάφ ή Ρεζάφ, που αργότερα μετονομάστηκε από το διάσημο μοναστήρι που ιδρύθηκε εκεί προς τιμήν του αγίου μάρτυρα Σεργίου της Σεργιούπολης, είναι μια πόλη που βρίσκεται 6 βέρστια από τη Σούρα.
Η μνήμη των αγίων μαρτύρων Σεργίου και Βάκχου τιμάται ιδιαίτερα σε όλη την Ανατολή από την αρχαιότητα και πολλοί έκαναν ευσεβείς περιηγήσεις προς τα λείψανά τους. Ένας ετήσιος εορτασμός του μάρτυρα Σεργίου είναι γνωστός από τις αρχές του 5ου αιώνα. Τον ίδιο αιώνα, ο Επίσκοπος Αλέξανδρος της Ιεράπολης έχτισε μια μεγαλοπρεπή εκκλησία προς τιμήν αυτών των μαρτύρων. Τα σεβάσμια, άφθαρτα κεφάλια τους φυλάσσονταν για κάποιο χρονικό διάστημα στην Κωνσταντινούπολη, όπου τα έβλεπαν Ρώσοι προσκυνητές: ο μοναχός Αντώνιος (1200) και ο Στέφανος του Νόβγκοροντ (περίπου 1350). Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ιουστινιανός ο Μέγας (527–565) οχύρωσε την πόλη Ροζάφα, όπου μαρτύρησε ο Άγιος Σέργιος και όπου βρίσκονταν τα λείψανά του, και στις αρχές της βασιλείας του, έχτισε μια μεγαλοπρεπή εκκλησία κοντά στο παλάτι του στην Κωνσταντινούπολη αφιερωμένη στους Αγίους Σέργιο και Βάκχο για τη σωτηρία του από τη φυλακή πριν από την άνοδό του. Όταν ο Πέρσης αυτοκράτορας Χοσρόης (532–579) πλησίασε τη Ροζάφα, η οποία τώρα μετονομάστηκε σε Σεργιοπόλεως, οι λίγοι κάτοικοι που είχαν οχυρωθεί στην πόλη του παρέδωσαν όλα τα πολύτιμα αντικείμενά τους, ικετεύοντάς τον να σώσει την πόλη, εκτός από τα λείψανα του αγίου μάρτυρα Σεργίου, τα οποία αναπαύονταν σε μια ορθογώνια, ασημένια λειψανοθήκη. Μόλις το έμαθε αυτό, ο Χοσρόης οδήγησε ολόκληρο τον στρατό του προς την πόλη, αλλά ένας αμέτρητος αριθμός πολεμιστών, οπλισμένοι με ασπίδες και έτοιμοι να αμυνθούν, εμφανίστηκε στα τείχη. Ο Χοσρόης, συνειδητοποιώντας ότι αυτό το θαύμα τελούνταν από τον μάρτυρα, αποχώρησε από την πόλη, τρομοκρατημένος. Ο διάσημος Φράγκος χρονικογράφος του έκτου αιώνα Γρηγόριος της Τουρ γράφει ότι στην εποχή του, αυτός ο άγιος τιμούνταν ιδιαίτερα στη Δύση για τα πολλά θαύματα και τα οφέλη που προσέφερε σε όσους προσέρχονταν σε αυτόν με πίστη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου