Τών Αγίων καί Θεοφόρων Πατέρων
τής Δ' Οικουμενικής Συνόδου (451 μ.Χ.)
στήν Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας - Άγιον Όρος,
Πόλου νοητοῦ ἀστέρες σελασφόροι,
Ἀκτῖσιν ὑμῶν φωτίσατέ μοι φρένας. |
Την Κυριακή μεταξύ της 13ης έως 19ης Ιουλίου εορτάζεται η μνήμη της Δ' Οικουμενικής Συνόδου που έγινε στη Χαλκηδόνα κατά των Μονοφυσιτών το έτος 451 μ.Χ. Άλλες πηγές αναφέρουν, ότι η μνήμη είναι βασικώς των Αγίων Πατέρων της Δ' Οικουμενικής Συνόδου και σε κάποια φάση γιορτάστηκαν και των άλλων Συνόδων, δηλαδή των: α) των 318 Αγίων Πατέρων της Α' Συνόδου, που έγινε στη Νίκαια κατά των Αρειανών το έτος 325 μ.Χ
β) των 150 Αγίων Πατέρων της Β' Συνόδου, που έγινε στην Κωνσταντινούπολη κατά των Πνευματομάχων το έτος 381 μ.Χ.,
γ) των 200 Αγίων Πατέρων της Γ' Συνόδου, που έγινε στην Έφεσο κατά του Νεστορίου το έτος 431 μ.Χ.,
δ) των 630 Αγίων Πατέρων της Δ' Συνόδου, που έγινε στη Χαλκηδόνα κατά των Μονοφυσιτών το έτος 451 μ.Χ.,
ε) των 165 Αγίων Πατέρων της Ε' Συνόδου κατά του Ωριγένη και των οπαδών του, το έτος 553 μ.Χ.,
στ) των 170 Αγίων Πατέρων της ΣΤ' Συνόδου, που έγινε στην Κωνσταντινούπολη κατά των Μονοθελητών το έτος 680 μ.Χ. και
ζ) των 367 Αγίων Πατέρων της Ζ' Συνόδου, που έγινε στη Νίκαια κατά των εικονομάχων το έτος 781 μ.Χ.
|
ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ
ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ
ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
σημειώσεις
ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΒΙΟΝ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΜΑΚΡΙΝΗΣ
ΑΔΕΛΦΗΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
(σελίδες 960 - 1000)
DE S. MACRINA VIRGINE
IN CAPPADOCIA
ΕΙΣ ΤΟΝ ΒΙΟΝ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΜΑΚΡΙΝΗΣ
ΑΔΕΛΦΗΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
(σελίδες 960 - 1000)
DE S. MACRINA VIRGINE
IN CAPPADOCIA
Οσία Μακρίνα αδελφή του Μεγάλου Βασιλείου
Mικρόν τι μικρόν μακρύνουσα Mακρίνα,
Kόσμου σεαυτήν ήγγισας τω Kυρίω.
Φρονοῦσ' ἀδελφὰ τοῖς ἀδελφοὶς Μακρῖνα,
Τούτοις ἀδελφὰ συγκατοικεῖς καὶ πόλον.
Τῇ δ' ἐνάτῃ δεκάτῃ Μακρῖναν νόες ἔνθεν ἄειραν.
Βιογραφία
Η Αγία Μακρίνα, που ο Θεός την είχε προικίσει με πολλά πνευματικά και σωματικά χαρίσματα, ήταν η μεγαλύτερη αδελφή του Μεγάλου Βασιλείου και του Γρηγορίου Νύσσης. Ανατράφηκε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου, από την ευσεβέστατη μητέρα της Εμμέλεια. Όταν μεγάλωσε, αφοσιώθηκε στην αγαθοεργία και στην ανατροφή των αδελφών της, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη μετέπειτα πνευματική τους πορεία. Η Μακρινά ήταν μνηστευμένη, αλλά ο μνηστήρας της πέθανε. Τότε, μαζί με τη μητέρα της, αποσύρθηκε σε γυναικεία μονή στον Πόντο, κοντά στον ποταμό Ίρη. Εκεί κοντά μόναζε και ο αδελφός της Μέγας Βασίλειος. Στη μονή πέρασε τη ζωή της με τη μελέτη των Γραφών, την προσευχή, και προπάντων με αγαθοεργίες. Διότι πάντα είχε στο μυαλό της το λόγο του Θεού, που προτρέπει στους ανθρώπους, «ἀγαθοεργείν, πλουτεὶν ἐν ἔργοις καλοίς, εὐμεταδότους εἶναι, κοινωνικούς, ἀποθησαυρίζοντας ἑαυτοὺς θεμέλιον καλὸν εἰς τὸ μέλλον, ἶνα ἐπιλάβωνται τῆς αἰωνίου ζωῆς». ( Α' προς Τιμόθεον, στ' 18,19). Δηλαδή, να αγαθοεργούν, να γίνονται πλούσιοι σε καλά έργα, να δίνουν πρόθυμα και σε άλλους τα αγαθά τους, να είναι απλοί και καταδεκτικοί, και έτσι να αποταμιεύουν για τον εαυτό τους στέρεο θεμέλιο στο μέλλον, για να αποκτήσουν την αιώνια ζωή. Μ' αυτόν τον τρόπο και η Αγία Μακρινά έζησε και τελείωσε τη ζωή της. 
Менологий 18 - 21 июля
Византия. Греция; XIV в.; памятник:
Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion); 10 x 13 см.;
местонахождение: Англия. Оксфорд. Бодлеанская Библиотека
(Bodleian Library)
Άγιος Μάρτυς Αιμιλιανός
Μηνολόγιο 18 - 21, Ιουλίου.
Βυζαντινή Μηνολόγιο τού 14ου αιώνα μ.Χ.
Τώρα ευρίσκεται στην Αγγλία. Οξφόρδη.
Bodleian Βιβλιοθήκη (Bodleian Library)
Ιερά Λείψανα:
| ||
Ἀπολυτίκιον Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Σοφίας ἔρωτι, τὸν νοῦν πτερώσασα, κόσμου εὐπάθειαν, ἔμφρονως ἔλιπες, καὶ ἐνδιαίτημα τερπνὸν ἔγενου θείας ἀγάπης· σὺ γὰρ δι' ἀσκήσεως, καὶ ἠθῶν τελειότητας, νύμφη ἔχρηματισας, τοῦ Σωτῆρος περίδοξος· ὦ πρέσβευε ὑπὲρ τῶν βοώντων χαίροις Μακρίνα θεοφόρε.
 Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. δ’.
Ἐν σοὶ Μῆτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ᾽ εἰκόνα· λαβοῦσα γὰρ τὸν σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καὶ πράττουσα ἐδίδασκες, ὑπερορᾷν μὲν σαρκός, παρέρχεται γάρ· ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτoυ· διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὁσία Μακρίνα τὸ πνεῦμά σου.
| ||
Η οσία Μακρίνα έζησε τον 4ο αιώνα μ. Χ. και ήταν αδελφή του Μ. Βασιλείου και του αγίου Γρηγορίου Νύσσης. Ο δεύτερος συνέγραψε τον βίο της, τον οποίο αξίζει να μελετήσουμε όλοι, επειδή έχουμε πολλά να ωφεληθούμε. Ήταν η πρώτη στην σειρά από τα δέκα παιδιά των γονέων της και απετέλεσε πρότυπο και στήριγμα για τα μικρότερα αδέλφια της. Την αρραβώνιασε ο πατέρας της, αλλά πριν γίνει ο γάμος ο αρραβωνιαστικός της εγκατέλειψε ξαφνικά τα γήινα. Τότε η αγία εθεώρησε σωστό να αφιερωθή στον Θεό και «η απόφασή της ήταν σταθερότερη από την ηλικία της».
Ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης την αποκαλεί μεγάλη, όχι γιατί ήταν η μεγαλύτερη στην ηλικία, αλλά επειδή ήταν μεγάλο πνευματικό ανάστημα. Ήταν όντως μεγάλη σε όλα• στην ταπείνωση, την αγάπη, την διάκριση, την σωφροσύνη, την ανδρεία. Γι’ αυτό και ανεδείχθη διδάσκαλος και πνευματικός οδηγός των αδελφών της, αλλά και της ίδιας της μητέρας της, της αγίας Εμμέλειας, η οποία στο τέλος του επιγείου βίου της έγινε μοναχή στο Μοναστήρι που ήταν ηγουμένη η οσία Μακρίνα.
Минея - Июль (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии. Μηναίο - Ιούλιος (τεμάχιο). Εικονίδιο. Russ. Αρχές 17ου αιώνα στην Εκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεολογικής Ακαδημίας της Μόσχας.
Ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης περιγράφει παραστατικά την συνομιλία που είχε μαζί της λίγο πριν εκείνη αναχωρήση από την παρούσα πρόσκαιρη ζωή και ενώ βρισκόταν άρρωστη στο στρώμα, καθώς και τα γεγονότα που ακολούθησαν μετά την έξοδό της. Δηλαδή, το κλάμα του ιδίου και των μοναχών, που ήταν γεμάτο πόνο και θλίψη, αλλά και ελπίδα ζωής αιωνίου.
Прп. Макрина. Икона. Греция. XX в.
Σεβάσμια. Μακρίνα. Εικονίδιο. Ελλάδα. ΧΧ αιώνα.
Ο βίος και η πολιτεία της οσίας μας δίνουν την αφορμή να τονίσουμε τα ακόλουθα:
Πρώτον. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε η οσία Μακρίνα την ασθένειά της, τις τελευταίες στιγμές της επίγειας ζωής της και τον επικείμενο θάνατο, δείχνουν την μεγάλη αξία της Ορθοδόξου πίστεως, η οποία είναι τρόπος ζωής. Είναι ο τρόπος ζωής των αγίων, αλλά και όλων εκείνων που επιθυμούν και αγωνίζονται να επιτύχουν τον προσωπικό τους αγιασμό.
Όταν ο άνθρωπος είναι άρρωστος και μάλιστα όταν βρίσκεται κοντά στο τέλος του επιγείου βίου του, τότε αποκαλύπτεται ο εσωτερικός του κόσμος και βγαίνουν στην επιφάνεια όλα εκείνα τα οποία είχε επιμελώς κλεισμένα και αφανέρωτα. Και εάν μεν έχει εσωτερική καθαρότητα και αυτά που έκρυβε είναι οι αρετές του, που δεν τις φανέρωνε από ταπείνωση, τότε τις τελευταίες στιγμές πριν την έξοδό του θα είναι ήρεμος, ειρηνικός και γαλήνιος και θα φύγη προσευχόμενος. Εάν όμως έχει περάσει την επίγεια ζωή του χωρίς μετάνοια και κυριαρχείται από τα πάθη, τότε μπροστά στον επικείμενο θάνατο θα είναι φοβισμένος, θλιμμένος, ταραγμένος και αντί να προσεύχεται και να ετοιμάζεται για το μεγάλο ταξίδι, θα ασχολείται και θα μιλά για πράγματα που έχουν σχέση με τον παρόντα αιώνα «τον απατεώνα», ήτοι με τα πάθη και την αμαρτία, διότι «εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα».
Άγιος Γρηγόριος Νύσσης
Οι άνθρωποι του Θεού εγκαταλείπουν τα εγκόσμια προσευχόμενοι και προετοιμασμένοι κατάλληλα με εξομολόγηση και θεία Κοινωνία και κυρίως με την ελπίδα της αιωνίου θείας ζωής. Η αγία Μακρίνα, τις τελευταίες στιγμές του επιγείου βίου της ήταν ήρεμη, προσευχόταν και η όψη της ήταν τόσο φωτεινή που έμοιαζε με άγγελο. «Με υψηλό φρόνημα φιλοσοφεί για όσα την αφορούσαν στη ζωή αυτή από την αρχή ως την τελευταία της αναπνοή... και έλεγα πως θα ήταν κάποιος άγγελος που κατ’ οικονομία είχε πάρει ανθρώπινη μορφή... και έκανε γνωστή σε όλους την διάθεσή της με την βιασύνη της προς τον ποθητό της, για να φθάση το γρηγορότερο κοντά Του ελευθερωμένη από τα δεσμά του σώματος... κι αφού σταμάτησε να μιλά σε μας, μιλούσε πια προσευχομένη στον Θεό... Η προσευχή της ήταν τέτοια, ώστε να μην αμφιβάλλομε ότι και προς τον Θεό απευθυνόταν και ότι εκείνος την άκουε» (Άγιος Γρηγόριος Νύσσης).
Δεύτερον. Όπως ανεφέρθηκε πιο πάνω, ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης είχε συνομιλία με την αδελφή του αγία Μακρίνα, που αναφερόταν κυρίως στο μυστήριο του θανάτου, της αναστάσεως και της αιωνίου ζωής. Πριν αρχίση όμως αυτή η συνομιλία, ο άγιος Γρηγόριος της ανέφερε «τα βάσανα που περνούσε, πρώτα που ο βασιλιάς Ουάλης τον κατεδίωκε για την πίστη του και έπειτα που η σύγχυση των Εκκλησιών τον καλούσε σε άθλους και σε κόπους» και τότε εκείνη τον έβαλε στην θέση του, κατά το κοινώς λεγόμενο, λέγοντάς του ότι δεν πρέπει να παραπονήται, αλλά να ευγνωμονή τον Θεό για την Χάρη και τα χαρίσματα που του έδωσε και κατέληξε με τα εξής: «Ούτε καταλαβαίνεις την αιτία τόσο μεγάλων αγαθών, ότι είναι οι ευχές των γονέων μας που σε ανεβάζουν τόσο ψηλά, ενώ από τον εαυτό σου δεν έχεις καμιά η λίγη ικανότητα;».
Η Αγία οικογένεια του Μ.Βασιλείου
Πράγματι, οι ευχές των γονέων είναι κάτι το πολύ σημαντικό και διαδραματίζουν σπουδαίο ρόλο στην εξέλιξη της ζωής του κάθε ανθρώπου. Σε μια «ευχή» του μυστηρίου του γάμου τονίζεται το γεγονός αυτό και συγκεκριμένα λέγεται ότι «ευχαί γονέων στηρίζουσι θεμέλια οίκων». Βέβαια, αυτό γίνεται κυρίως όταν οι γονείς είναι σωστοί και αληθινοί, επειδή γονείς στην πραγματικότητα δεν είναι εκείνοι που απλώς γεννούν βιολογικά, αφού αυτό το κάνουν και τα άλογα ζώα, αλλά αληθινοί γονείς είναι όσοι αναγεννούν τα παιδιά τους, με την έννοια ότι τα ανατρέφουν «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» και φροντίζουν για την πνευματική τους αναγέννηση, η οποία επιτυγχάνεται με την ενσωμάτωσή τους στην Εκκλησία και την οικείωση του τρόπου ζωής που Αυτή προσφέρει. Αυτών των γονέων η ευχή έχει άλλη βαρύτητα και γίνεται πρόξενος μεγάλης Χάριτος και πλουσίων δωρεών και ευλογιών από τον δωρεοδότη Κύριο.
Η οσία Μακρίνα ανεδείχθη άγιο τέκνο αγίων γονέων, φωτεινός οδοδείκτης και αληθινό πρότυπο για όλους εκείνους που ποθούν τον προσωπικό τους αγιασμό και εκζητούν ταπεινά τις πρεσβείες της.
πηγή: http://imverias.blogspot.gr/
Η μνήμη της Οσίας Μακρίνας (αδελφή του Μεγάλου Βασιλείου) εορτάζεται στο ομώνυμο μοναστήρι –ησυχαστήριο στην περιοχή Αναβάλλου Κυβερίου Αργολίδος ,ένα μοναστήρι στα σύνορα Αργολίδος Αρκαδίας (Κυνουρία). Στο παραλιακό δρόμο που οδηγεί στο Αστρος Κυνουρίας βρίσκεται το Γυναικείο μοναστήρι της Αγίας Μακρίνας, άρχισε να χτίζεται το 1971,σε χώρο της μητροπόλεως Αργολίδος, όπου βρίσκονταν οι παιδικές κατασκηνώσεις της μητροπόλεως. Το καθολικό της μονής εγκαινιάστηκε στις 19 Ιουλίου 1993, ημέρα που εορτάζει η οσία Μακρίνα. Στο εντυπωσιακό αυτό συγκρότημα μονάζουν δώδεκα μοναχές με ηγουμένη τη γερόντισσα Μακρίνα.
ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ
КРАТКОЕ ЖИТИЕ ПРЕПОДОБНОЙ МАКРИНЫ КАППАДОКИЙСКОЙ, СЕСТРЫ СВЯТИТЕЛЯ ВАСИЛИЯ ВЕЛИКОГО
Преподобная Макрина, сестра святителей Василия Великого и Григория Нисского, родилась в Каппадокии в начале IV века. Ее мать, Емилия, видела во сне Ангела, назвавшего еще не родившуюся Феклой в честь святой первомученицы Феклы. Святая Емилия исполнила волю Божию и назвала дочь Феклой. Другие же родственники именовали девочку Макриной в честь бабушки, пострадавшей во время гонения на христиан при императоре Максимиане Галерии....
ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΚΡΙΝΑ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ, ΑΔΕΡΦΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ
Μοναχή Μακρίνα, αδερφή των Αγίων Βασιλείου του Μεγάλου και Γρηγορίου Νύσσης , γεννήθηκε στην Καππαδοκία στις αρχές του αιώνα IV. Η μητέρα της, Εμίλια, είδε σε ένα όνειρο ένας άγγελος που ονομάζεται δεν έχει ακόμη γεννηθεί Θέκλα προς τιμήν της Αγίας Θέκλας pervomuchenitsy. Αγία Αιμιλία πραγματοποιείται το θέλημα του Θεού και κάλεσε την κόρη Θέκλας. Άλλες συγγενείς του κοριτσιού που ονομάζεται Μακρίνα προς τιμήν της γιαγιάς της, υπέστη κατά τη διάρκεια του διωγμού των Χριστιανών στο πλαίσιο του αυτοκράτορα Μαξιμιανού Γαλερίου.
Επίσης οικογένεια Μακρίνα είχε εννιά παιδιά. Στ Emilia εαυτό οδήγησε την ανατροφή και την εκπαίδευση των μεγαλύτερης κόρης της, της είχε διδάξει για να διαβάσει και να γράψει σχετικά με τα ιερά βιβλία και τους Ψαλμούς του Δαυίδ, επιλέγοντας εκείνα τα παραδείγματα των ιερών βιβλίων που οικοδομείται στη δικαιοσύνη και ο Θεός-παρακαλώντας ζωής. Αγία Αιμιλία έχει διδάξει την κόρη της να πηγαίνουν στην εκκλησία υπηρεσίες και προσευχές για να κάνετε το σπίτι. Μακρίνα είχε διδάξει ως σωστή καθαριότητας και διάφορα χειροτεχνήματα. Ποτέ δεν παρέμεινε αδρανής και δεν έλαβε μέρος σε παιχνίδια και τη διασκέδαση των παιδιών.
Μακρίνα Kogda μεγάλωσε, οι γονείς της αρραβωνιάστηκε με μια ευσεβής νεαρός άνδρας, αλλά πέθανε λίγο μετά τον γαμπρό. Πολλοί νέοι άνθρωποι ήθελαν να την παντρευτεί, αλλά όλοι αρνήθηκαν Μακρίνα, παρθένο επιλογή ζωής και δεν θέλουν να αλλάξετε τη μνήμη του αποθανόντος συζύγου.Μοναχή Μακρίνα έζησε στο σπίτι των γονιών τους, βοηθώντας τους να εκτελούν οικιακές εργασίες, μαζί με τις υπηρέτριες ως πρωτότοκος που ακολουθούνται προσεκτικά την ανατροφή και την εκπαίδευση των νεότερων αδελφών. Μετά το θάνατο του πατέρα του έγινε το στήριγμα της οικογένειας.
Όταν όλα τα παιδιά έχουν μεγαλώσει και φύγει από το σπίτι, Αγ Μακρίνα έπεισε τη μητέρα της, Αγίου Emilia, να αφήσει τον κόσμο, για να ορίσετε τους σκλάβους δωρεάν, και να αποσυρθεί σε ένα μοναστήρι. Μερικές από τις υπηρέτριες των σκλάβων ακολούθησαν το παράδειγμά τους.Λαμβάνοντας μοναστικούς όρκους, έζησαν μαζί ως μια οικογένεια, προσευχήθηκε μαζί, εργάστηκαν μαζί, όλοι είχαν από κοινού, δεν διαφέρουν μεταξύ τους στον τρόπο ζωής.
Μετά το θάνατο της μητέρας της, η αγία Μακρίνα οδήγησε τις αδελφές της μονής. Απόλαυσε το βαθύ σεβασμό όλων εκείνων που την ήξερε. Η αυστηρότητα του εαυτού και αυτο-ελέγχου σε όλα ήταν εγγενείς άγιος σε όλη τη ζωή. Κοιμήθηκε στα διοικητικά συμβούλια και δεν είχε καμία περιουσία. Αγία Μακρίνα τιμήθηκε με το χάρισμα των θαυμάτων. Σε μία περίπτωση (αφήγηση από τις αδελφές της Μονής του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης Αγία Μακρίνα μετά τον θάνατο) όταν επουλωθεί μια κοπέλα που έχει ένα αγκάθι στα πλευρά, φιλώντας το άρρωστο μάτι. Μέσα από τις προσευχές του αγίου, στην κατοικία της, κατά το χρόνο της πείνας που λείπει δεν είναι το σιτάρι που απαιτείται για να τροφοδοτήσει τις αδελφές.
Ιερά Μακρίνα πέθανε το 380 χρόνια, μέχρι την τελευταία του πνοή σηκώνετε προσευχές ευχαριστίας προς τον Θεό για να πάρει μακριά από αυτό καθ «όλη ευλογίες της ζωής της. Αιδεσιμότατος θαμμένα στον ίδιο τάφο με τους γονείς του.
ΠΛΗΡΗΣ ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΚΡΙΝΑ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ, ΑΔΕΡΦΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ
Αγία Μακρίνα γεννήθηκε στην Καππαδοκία της βασιλείας του Μεγάλου Κωνσταντίνου [1] . Οι γονείς της ήταν ο Βασίλειος και Εμίλια? ήταν το πρώτο τους παιδί και ήταν η μεγαλύτερη αδερφή του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου [2] , ο Γρηγόριος Νύσσης [3] και οι άλλοι αδελφοί και αδελφές. Σε όλες τις ειλικρινείς γονείς είχαν δέκα παιδιά: τέσσερις γιους και έξι κόρες. Αυτή η πρώτη κόρη του πριν από τη γέννηση της αποκάλυψης του Θεού της, η πρώην μητέρα σε ένα όνειρο, δόθηκε το όνομα Θέκλα: δηλαδή, λίγο πριν από τη στιγμή της γέννησης η μητέρα είχε αποκοιμηθεί, και είδα σε ένα όνειρο ότι δεν έχει ακόμη γεννηθεί το παιδί στην αγκαλιά της. Και πήγα κι αν μερικά φωτεινά και ειλικρινής σύζυγος, κοίταξε ευγενικά το παιδί τρεις φορές και τον κάλεσε Θέκλα, να τους αφήσουμε να γνωρίζουν ότι αυτό το παιδί θα είναι μιμητές αγνή ζωή pervomuchenitsy Αγία Θέκλα [4] και freestyle μάρτυρας χωρίς αιματοχυσία.
Ξυπνάτε μετά από αυτό το όραμα, Emilie γέννησε αυτό το παιδί και τον ονόμασε Θέκλας? αλλά η εσωτερική και η οικογένεια ήθελε καλύτερη καλέσετε Μακρίνα της, εξ ονόματος της γιαγιάς της από την πλευρά του πατέρα του, του Αγίου Μακρίνα, ο οποίος κατά τη βασιλεία του Maximilian Gallery [5],υποβάλλονται μαζί με το σύζυγό της δίωξης της για τον Χριστό και τα επτά χρόνια περιπλάνησης στην έρημο, που υποφέρουν ακραία ανάγκη, δεν έχει ακόμη να σταματήσει η δίωξη. Έτσι, η διπλή ονομασία ήταν το νεογέννητο: Θέκλα από την αποκάλυψη, Μακρίνα σαν γεγονός? και όχι μάταια: κληρονόμησε την ευσεβή ζωή των δύο αυτών ugodnits Θεό, ακριβώς όπως ήταν, απίστευτα στην φλογερή καρδιά του αγάπη για το Θεό. Η συνήθεια των καλώντας Μακρίνα της τόσο περιχαρακωμένη μεταξύ των ανθρώπων που κάποιοι από αυτούς δεν ήξερε το όνομά της, και όλοι την αποκάλεσε την άλλη: πιστεύουμε ότι στο πλαίσιο των δύο αυτών ονομάτων που είναι γραμμένα στον ουρανό στο βιβλίο της ζωής, αυτό νύφη του Χριστού.
Η κοπέλα ήταν τρέφεται, και όταν το παιδί άρχισε να έρχεται με την ηλικία, η μητέρα άρχισε να την εκπαιδεύσει και να διδάξει παιδεία, δεν ξεκινάμε με ειδωλολατρικές μύθους (όπως έκανε το συνηθισμένο άλλες μητέρα) και όχι από τα έργα των ποιητών, στην οποία πολλά που είναι ανάξιο της καθαρής κοριτσίστικο αυτί? επέλεξε από το βιβλίο της Σοφίας [6] , και από την Ψαλμούς του Δαυίδ ή από άλλα βιβλία της Αγίας Γραφής κατάλληλο στίχους, και ότι αυτές που περιέχονται σε αυτά, ή προσευχή και τον έπαινο του Θεού, ή τα χρηστά ήθη. Το κορίτσι σπούδασε με επιτυχία, ήταν σε θέση να? και ήταν συνεχώς μαζί της στα χείλη του βιβλίου λέξη και προσευχή τραγούδι σε οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας: αν πήρε από το κρεβάτι, ή λαμβάνονται για κάθε επιχείρηση, να καθίσει σε δείπνο ή να σηκωθεί από το τραπέζι, μεσημέρι και βράδυ, δεν είχε περάσει χωρίς τραγούδι ψαλμούς και όταν πάτε για ύπνο, έκανε την καθιερωμένη προσευχή. Διδάχτηκε από τη μητέρα και κεντήματα της, περίεργο κορίτσι, και αυτή δεν επιτρέπεται να περνούν το χρόνο τους στην αδράνεια και παιχνίδια για παιδιά, αλλά συνεχώς ασχολούνται ή διαβάζοντας βιβλία ή κεντήματα.
Όταν η κόρη ήταν δώδεκα χρονών, ήταν τόσο όμορφο που δεν ήταν ένα τέτοιο κορίτσι σε όλη τη χώρα? ακόμη και οι καλλιτέχνες να αναδείξουν την ομορφιά του προσώπου? τόσοι πολλοί πλούσιοι και διάσημοι άνθρωποι ανησυχούν για την ερώτηση του πατέρα της, το καθένα θέλει να παντρευτεί το γιο της.
Ο πατέρας του Μακρίνα, ως συνετό πρόσωπο, που επιλέγονται από το σύνολο του νεαρού άνδρα, διακρίθηκε μεταξύ άλλων, όχι μόνο της ευγενούς γέννησης, αλλά και το μυαλό και Dobronravov, και τον ευαγγελίζεται την όμορφη κόρη του Μακρίνα? αλλά ανέβαλε το γάμο μέχρι το κορίτσι μεγαλώνει και φτάνει στην ηλικία γάμου. Το αγόρι είναι σε αναμονή και με επιτυχία που ασχολούνται με τις επιστήμες? αλλά ο Θεός, τη διευθέτηση όλα σε σοφία, κατά την απόλυτη διακριτική της ευχέρεια να θέσει τέρμα στην επίγεια ζωή του και τον μετέφερε στην αιώνια ζωή. Στη συνέχεια, η Παναγία σε νέους χρόνια διέφερε λόγω των ηλικιωμένων γυναικών σταθερά αποφάσισε για κανέναν να μην παντρευτεί, αλλά να διατηρηθεί η καθαρότητα της παρθενίας στο τέλος της ζωής του. Πολλοί νέοι άνδρες παρακάλεσε Μακρίνα να παντρευτούν, και οι γονείς και οι συγγενείς προσπάθησε να την πείσει να συνάψουν γάμο? αλλά δεν είναι λογικό για την ηλικία του, αν και δεν είναι νέοι, αλλά μάλλον η ηλικιωμένη γυναίκα, κατά την κρίση και την κρίση τους, απάντησε:
– Δεν είναι καλό κορίτσι, αρραβωνιασμένη με έναν γαμπρό, να παντρευτεί μια άλλη, παραβιάζουν παράνομα ένα τέλειο δέσμευση? γιατί στο φυσικό γάμο του νόμου θα πρέπει να είναι ένα, όπως μια γέννηση και ένα θάνατο, και ένα για τον οποίο αρραβωνιάστηκε και οι οποίοι καλούνται νεκρός, δεν έχει πεθάνει, – πιστεύω με την ελπίδα της ανάστασης – και ζωντανός και μόλις πάει μακριά σε άλλη χώρα για ένα συνολικό χρόνο ανάσταση? δεν είναι μικρό αμαρτία και ντροπή η σύζυγος, αν αφήνει κάπου σύζυγός σας δεν θα διατηρήσει την πιστότητα, και να συνδεθούν με τους άλλους.
Έτσι, λογικό κορίτσι απάντησε Μακρίνα όποιον μίλησε μαζί της για το γάμο και την συμβούλευσε να παντρευτούν, και να διατηρείται ο ίδιος σε άψογη παρθενιά? ήταν συνεχώς τη μητέρα της, σαν άγρυπνοι φρουρός της ζωής της, και έχει υπηρετήσει επιμελώς, ταπεινά, χωρίς ντροπή, και οι εργασίες που εκτελούνται από τους σκλάβους, αλλά όλα πήγαν μαζί τους, όπως ήταν, ένας από τους σκλάβους. Ειδικά όταν ο πατέρας της πήγε στον Κύριο, άρχισε να χήρα μητέρα αμείλικτη υπάλληλος και παρηγορητής σε όλες τις λύπες και τις θλίψεις της? που επιμελώς έψαξε για όλο το σπίτι, και το υπόλοιπο από τους αδελφούς και τις αδελφές τους, ως πρεσβύτερος, ήταν ένας δάσκαλος και μέντορας, σαν μια δεύτερη μητέρα, ειδικότερα, το τελευταίο αδελφός Πέτρος, ο οποίος γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του θανάτου του πατέρα του, όταν ήρθε στον κόσμο από τη μήτρα της μητέρας του, Ο πατέρας αποσύρθηκε από τον κόσμο? η τελευταία μόνη της είναι ιερή Μακρίνα αδελφός διδάξει παιδεία, έθεσε σύνεση και Dobronravov του, τον δίδαξε μια αγνή ζωή, και ήταν τότε ο άγιος, δεν είναι το λιγότερο των αγίων του Θεού.
Όταν ο αδελφός της ο Βασίλειος, ο οποίος γεννήθηκε το όνομά της, επέστρεψε στο σπίτι μετά από πολλά χρόνια σπουδών σε διαφορετικές χώρες και έγινε στα νιάτα τους να είναι περήφανοι για την εκμάθησή του, Αγία Μακρίνα απαλή και θεόπνευστη ομιλίες του τον οδήγησε σύντομα σε τέτοια ταπεινότητα ότι σύντομα περιφρονούσε όλες τις κοσμικές και επέλεξε δήλωση μοναστική ζωή. Αυτή η αλήθεια υπηρέτης του Χριστού, και ένα άλλο αδελφό, που ονομάζεται Nevkratiya, ακόμα νέος, εποικοδομητικό συνομιλίες του στράφηκε προς την αγάπη του Θεού και καθαρή ζωή: αφήνοντας τα πάντα Nevkraty πήγε στην έρημο, όπου, την εξυπηρέτηση των ηλικιωμένων Ερημίτες, τελείωσε τη ζωή του στα νεαρά ακόμη και χρόνια.
Με νουθεσία των συνετών παρθένων και η μητέρα της, ευλογημένη Emilie, διατάσσοντας τις υπόλοιπες κόρες στο γάμο, και αφήστε το αρσενικό και θηλυκό τους δούλους του, αφήνοντας τη φροντίδα και την επιμέλεια της τη φασαρία του κόσμου και πήγε στο μοναστήρι, έτσι ώστε και οι δύο – μητέρα και κόρη – χάλυβα η νύφη του Χριστού, αναλαμβάνοντας την μοναστική τρόπο. Μερικοί από τους σκλάβους και ήθελε μαζί τους να παραιτηθούν από τον κόσμο και να πάει στο μοναστήρι, και το μόνο που είχε στο κοινό, ένα κύτταρο, ένα τραπέζι, ένα ένδυμα? όλα τα απαραίτητα για τη ζωή υπήρξαν εξίσου? υπηρετούσαν τον Κύριο ομοθυμαδόν, με ταπεινοφροσύνη, πραότητα και αγάπη, και δεν έχουν καμία θυμό, δεν ζήλια, δεν μίσος ή περιφρόνηση, τίποτα που δεν θα ήταν ευχάριστο να τον Θεό: ήταν αρκετά ξένα προς τις κοσμικές επιθυμίες και ματαιοδοξία. φήμη τους ήταν ότι κανείς δεν ήξερε, τον πλούτο στη φτώχεια, η αποχή των τροφίμων? τίναξε από όλο τον γήινο σώμα, όπως σκόνη, τραγούδησαν ύμνους και να διαβάσετε τα βιβλία μέρα και νύχτα. Μια σταθερά ήταν επιχείρησή τους και ξεκούραση από την εργασία – ενατένιση του Θεού και την προσευχή, και η φροντίδα και εργάζεται για τις ανάγκες του σώματος νόμιζαν ασήμαντη τέχνες, και όχι στην επιχείρηση.
Ποια γλώσσα μπορεί να πει τα ευσεβή ζωή ρέει στο postnicheskih εκμεταλλεύεται, με την οποία παρομοίασε με τους αγγέλους; ότι ήταν το είδος του εμποδίου μεταξύ των αγγέλων και των ανθρώπων, ξεπερνώντας σωματικές τους ανθρώπους και ίσες με τους αγγέλους της καθαρότητας και της αποχής? δεν έχουν καταφέρει να συμβαδίσει με τους αγγέλους μόνο στο ότι ήταν ασώματο, και είχαν ένα σώμα. Αν κάποιος, και να τους σε σύγκριση με τους αγγέλους δεν θα έχουν κάνει ένα λάθος? πραγματικά ντυμένοι το σώμα, που μιμούνταν το άυλο, να είναι μαζί τους στον ουρανό με τον Θεό-αγάπης της καρδιάς. μια τέτοια ζωή δεν πραγματοποιούνται λίγο χρόνο, αλλά στο πολύ γηρατειά και το θάνατο.
Όταν ο Αιδεσιμότατος Emilie ήδη σε προχωρημένη χρόνια ήταν κοντά στην ευλογημένη κοίμηση του και εξασθενημένο σώμα, ήρθε στο τελευταίο γιο της του Πέτρου της, ο οποίος πραγματοποίησε την ευσεβή ζωή, και μαζί με την Αγία Μακρίνα φροντίδα για τη μητέρα κατά τη διάρκεια της ασθένειάς της.Την ίδια χωρισμό από το σώμα της στο κομοδίνο του θανάτου και στις δύο πλευρές κάθισαν τα παιδιά της, Μακρίνα και ο Πέτρος, και κάλεσαν τα ονόματα των άλλων αδελφούς και τις αδελφές, όλα είναι σαν ένα θησαυρό, άφησε την ευλογία της μητέρας του. Στη συνέχεια, με το ένα χέρι Μακρίνα, και από την άλλη στον Πέτρο, είπε, στρέφονται προς τον Κύριο:
– Εσένα, Κύριε, να δώσει τις απαρχή και η δεκάτη του καρπού του σώματός μου: τα απαρχή – αυτή την πρωτότοκη κόρη – η δεκάτη – το τελευταίο γιο! Είσαι στην Παλαιά Διαθήκη που διέταξε να φέρει τα απαρχή της [7] και την δεκάτη των φρούτων [8] : Μπορείτε αφήστε τους να είναι ευνοϊκή θύματος και ας κατέβει σε αυτούς ιερό σας!
Με αυτό, που πρόδωσε ιερή ψυχή της στα χέρια του Θεού. Και θάφτηκε με τιμή στα παιδιά τη μητέρα της, έβαλε το σώμα της στο φέρετρο του πατέρα του, όταν τα λείψανα του συζύγου της: έτσι διέταξε πριν από το θάνατό του. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, στη συνέχεια, τοποθετήστε Ο Μέγας Βασίλειος ήταν αρχιεπίσκοπος της Καισαρείας της Καππαδοκίας, και αφιερωμένο στους πρεσβύτερους του αδελφού του Γρηγορίου (Νύσσης αποκαλείται), και με κάλεσε στο άλλο αδελφό του, τον Πέτρο, και τον κατετάγη στα εκκλησία κλήρου? Κατόπιν αυτού, η Αγία Μακρίνα χαρούμενος στην καρδιά του. Εννέα χρόνια αργότερα, πάλι ακούσει για του Αγίου Βασιλείου, πέθανε στον Κύριο, και πικρά θρηνούν, θλιμμένοι όχι τόσο πολύ για το θάνατο του αδελφού του, όπως ότι σβήνει φωτιστικό της Εκκλησίας και έπεσε ένα πυλώνα της ευσέβειας. Στη συνέχεια πλησίασε την υποχώρηση του Θεού και το πιο ιερό Μακρίνα? σχετικά με τη δίκαιη κοίμησή της του Αγίου Γρηγορίου, Επισκόπου Νύσσης, αδελφός της, έγραψε το εξής.
Εννέα μήνες αργότερα, [9] , μετά το θάνατο του Βασιλείου συγκάλεσε συμβούλιο των επισκόπων στην Αντιόχεια, που ήταν, και εγώ (λέει ο Γρηγόρης)? Μετά από τον καθεδρικό ναό, ήμουν έτοιμος να επισκεφθεί και να δει την αδελφή μας Μακρίνα? για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν έχουμε δει, – εμπόδισε πολλά δεινά και βάσανα που ήμουν εκτεθειμένη, διώκονται Αρειανοί παντού. Έτσι, πήγα να της όταν έχω ταξιδέψει πολύ και πλησίαζε στον προορισμό του, την ημέρα πριν από την άφιξή μου στην αδελφή μου, τη νύχτα σε ένα όνειρο που είχα το εξής όραμα. Μου φάνηκε ότι φοράω στα χέρια της εξουσίας μαρτύριο, από τις οποίες προέρχονται οι ακτίνες του φωτός, όπως το φως από έναν καθρέφτη, που βρίσκεται από τον ήλιο, έτσι ώστε τα μάτια μου δεν θα μπορούσε να εξετάσει το φωτεινό λάμψη. Το όραμα αυτό επαναλήφθηκε τρεις φορές μέσα σε μία νύχτα, και δεν μπορούσα να τον καταλάβω? αλλά στην καρδιά μου είχα κάποιο είδος της θλίψης, και βγήκα στο δρόμο, περιμένοντας με κάποιο τρόπο να έρθει να περάσει αυτό το όνειρο. Όταν ήμουν κοντά στον τόπο όπου ο Μακάριος Μακρίνα πραγματοποιήθηκε Αγγελικό και ουράνια ζωή, και όταν πολλοί ήρθε να με συναντήσει στο δρόμο και σεβασμό με χαιρέτησε, ρώτησα έναν από τους φίλους της αδερφής μου Μακρίνα: Μου είπαν ότι ήταν σοβαρά άρρωστος. Έτρεξα, λυπήθηκε στην καρδιά? που φθάνουν στο μοναστήρι, πήγα πρώτα στην εκκλησία, όπου όλες οι μοναχές μας περίμεναν. Μετά από προσευχές και ευλογίες είδα ότι μεταξύ των μοναχές δεν έχουν ηγουμένη τους, η αδελφή μου Μακρίνα, και ήμουν σκληρά για την καρδιά. Πήγα στο κελί της και βρήκε πολύ άρρωστος, ξαπλωμένη στο κρεβάτι, και στο έδαφος, σε έναν πίνακα που καλύπτεται με κουρέλια? ξύλινο κεφαλάρι ήταν επίσης καλυμμένο με κουρέλια. Όταν με είδε που εισέρχονται στην πόρτα, εκείνη έσκυψε και έπεσε στα χέρια του: δεν μπορούσε να σηκωθεί, αλλά πώς θα μπορούσε να υποκύψει στο κρεβάτι, μου έδωσε ένα νεύμα, μου πήρε γρήγορα, βάλτε στον ίδιο τόπο και με δάκρυα φίλησε . Και άπλωσε τα χέρια της στο Θεό και είπε:
– Σας ευχαριστώ, Κύριε ο Θεός μου, για το τι είσαι και αυτό μου έδωσε μια ευλογία, η επιθυμία μου εκπληρώνονται, έστειλε τον υπηρέτη του να επισκεφθεί τον δούλον σου.
Στη συνέχεια, άρχισε να μου μιλήσει, κρύβοντας την ασθένειά της δεν ήθελε να θρηνήσει την ψυχή μου, έτσι περιστασιακά moaned ασθενώς, προσπαθεί με κάποιο τρόπο να κρατήσει συχνούς αναστεναγμούς, και μας κοίταξε με ένα ήρεμο πρόσωπο. Οδηγώντας σοβαρή ομιλία του, υπενθύμισε ο Βασίλειος ο Μέγας? Ήμουν λυπημένος ταυτόχρονα στο ντους, και εγώ δεν θα μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυα. Εκείνη, βλέποντας πικρά δάκρυα μου αμέσως σταμάτησε να μιλάει για το Βασίλη και την αρχή μιας άλλης? άρχισαν να μιλούν για το θαυμαστό Πρόνοια του Θεού και τη φροντίδα του για τον επόμενο αιώνα, το ερώτημα γιατί δημιουργήθηκε ο άνθρωπος, και πώς έγινε θνητός, τόσο μέσα από το χρόνο του θανάτου γίνεται αιώνια ζωή – και το άλλο θεόπνευστο λόγο είχε να μας δώσει μια μεγάλη χάρη, και ψυχή τη χαρά του: ήταν γεμάτη με το Άγιο Πνεύμα: σαν να ήταν από μια πηγή της χάρης έρεε από το στόμα της, και ολόκληρο το μυαλό της ήταν απασχολημένος ουράνια. Όταν ολοκληρωθεί η συνομιλία, μου είπε:
– Ήρθε η ώρα να σας, ο πατέρας, να χαλαρώσουν λίγο από το μακρύ ταξίδι και να υποστηρίξει το σώμα με την τροφή.
Αν και δεν ήθελα να την αφήσω και να σταματήσει μια ωραία κουβέντα με τον οποίο μπορώ πραγματικά να βρει ανάπαυση για την ψυχή σας, αλλά εγώ δεν τολμούν να την παρακούσει, ακριβώς έτσι ήθελε? και άφησα. Είχαμε ετοιμάσει ένα μέρος για να χαλαρώσετε στο εγγύς κήπος είναι πολύ όμορφη, κάτω από τα δέντρα, αλλά τίποτα δεν ήμουν χαρούμενος? Η καρδιά μου πονούσε? Είδα ότι η αδελφή μου είναι κοντά στο θάνατο, και περίμενε ως εκπληρώσει το όνειρό μου, ότι – ήξερα – είχε αρχίσει να τρέχει, και εγώ ο ίδιος μίλησε: τη δύναμη του μαρτυρίου – μια αδελφή Μακρίνα, ο οποίος, μάλιστα, εξαντλώντας τον εαυτό του για τόσα πολλά χρόνια postnicheskimi πράξεις για την αγάπη του Θεού, σκότωσε το σώμα του, σαν μάρτυρας, και αρκετά νεκροί για την αμαρτία? ακτίνες φωτός που προέρχονται από τα κειμήλια, σήμαινε την χάρη του Αγίου Πνεύματος, ο οποίος κατοικεί σε αυτό.
Μεταξύ θλιβερή σκέψεις μου για το ευλογημένο να μάθουν αυτό το πνεύμα, έστειλα να μου πει ότι η ασθένεια της μειώνεται, και έχει γίνει ευκολότερη. Αυτό το έκανε, ότι δεν θα πρέπει να είναι λυπημένος και δεν χάνουν την ελπίδα για την ανάκαμψη της? αλλά αυτό μου παρηγοριά, λέγοντας αλληγορικά δεν είναι για τη φυσική, αλλά η ψυχική υγεία του: τότε, ευτυχής των καλών νέων, αποδέχθηκε το φαγητό και λίγο ύπνο. Για άλλη μια φορά, ήρθα σε αυτήν, και άρχισε πάλι εποικοδομητική συζήτηση, να θυμόμαστε πάντα τα αγαθά της και ολόκληρη η οικογένειά μας καθίστανται? και έφερα πάνω από την βαθιά ευγνωμοσύνη προς τον Θεό. Άκουσα και να απολαμβάνουν τα λόγια της, σκέφτεται για τον εαυτό μου, αν αυτή η ημέρα ήταν αυθεντική να το απολαύσετε περισσότερο ομιλίες! Ημέρα είχε ήδη παρουσιάσει προς το βράδυ, και έχουμε ζητήσει χρόνο για την υπηρεσία το βράδυ στην εκκλησία.Άρρωστος ας πάμε, και άρχισε να προσεύχεται στο Θεό.
Την επόμενη μέρα, όταν έρχομαι σε αυτό (είπε ο άγιος Γρηγόριος), είδα ότι είχε πεθάνει, είδα ότι όλη η σωματική δύναμη της απέτυχε, και είμαι πολύ λυπημένος. Κατάλαβε τη θλίψη μου και άρχισε να με παρηγορεί διαφορετικές θεόπνευστα λόγια και εποικοδομητική ιστορίες, και αυτή ήταν γεμάτη από πνευματική χαρά: δεν υπήρχε ο φόβος του θανάτου, ή ακόμα και οποιαδήποτε αμηχανία, αλλά μόνο μία ελπίδα στο Θεό. Μέχρι το μεσημέρι θα είναι ακόμη πιο εξαντληθεί, σταμάτησε να μιλήσει μαζί μας, και άρχισαν να συνομιλούν με τον Θεό στην προσευχή, αυξάνοντας τα χέρια του σε αυτόν.Προσευχήθηκε με χαμηλή φωνή, ώστε να μπορούμε μετά βίας ακούγεται. Στην προσευχή ήταν οι ακόλουθες λέξεις:
– Εσύ, Κύριε, μακριά από εμάς ο φόβος του θανάτου, που είναι τοποθετημένα με τέτοιο τρόπο ώστε το τέλος αυτής της χρονικής ζωής θα είναι για μας η αρχή της αιώνιας ζωής καλύτερα. Μπορείτε να στηρίζεται σε σώμα μας τον ύπνο του θανάτου και πάλι σύντομα μετά από την τελευταία σωλήνα.Είστε θνητό σώμα μας, που δημιουργήθηκε από τα χέρια σας, να αναθέσει στο έδαφος σαν θησαυρό? και ότι θα της δώσει, και πάλι, θα επιδιώξει μαζί της, μετατρέποντας το θνητό και το αθάνατο, και neblagolepnoe υπέροχα. Μας λύτρωσε από την κατάρα της αμαρτίας, που σκούπισε το κεφάλι του φιδιού [10] και από το στόμα του απορροφηθεί πρόσωπο. Έχετε σπάσει τις πύλες της κόλασης και κατέλαβαν την εξουσία του ενός που κυβέρνησε για το θάνατο άνοιξε το δρόμο για την ανάσταση? Δώσατε ένα σημάδι που σου φοβούνται, σου Τιμίου Σταυρού, για την έγκριση και να σώσει τις ζωές μας. Αιώνιο Θεό, τον οποίο έχω παραδοθεί από τη μήτρα της μητέρας μου, που με όλη τη δύναμη της ψυχής, και ερωτεύτηκα με τη νεολαία τους οποίους δίνω σώμα και την ψυχή μου!Μου αναγγέλλει έναν άγγελο του φωτός, έτσι με πήρε στον τόπο φωτεινό και δροσερό, όπου υπάρχει νερό το υπόλοιπο [11] και το στήθος της [12] των Πατέρων! Μπορείτε διαγραφεί κάποια όπλα φωτιά, σταμάτησε την είσοδο στον παράδεισο με τον κλέφτη σταυρώθηκε μαζί σου και να αναθέσει στον εαυτό μου να το έλεός σου, να με θυμάσαι, σου δούλη, εν τη βασιλεία σου: μετά από όλα, είμαι ίδιοι σταυρώθηκε μαζί με σας, το κάρφωμα του πόνου το σώμα σου του, και πάντα το τραγούδι εντολές σας. Επιτρέψτε μου να μην πάρει την τρομερή άβυσσο σου εκλεκτούς και αφήστε το ζηλιάρης, δεν θα με σταματήσει στο δρόμο, ας μην τα μάτια σου για να τις αμαρτίες μου, που από τη φυσική μας αδυναμία διέπραξα εναντίον σου, είτε από τη λέξη, ή πράξη, ή στη σκέψη! Συγχώρεσέ με, για έχεις δύναμη να συγχωρήσει τις αμαρτίες! Κανονίστε με την ψυχή μου, έτσι ώστε να απελευθερωθεί από το σώμα, εμφανίστηκε σε σένα άψογο χωρίς αμαρτία και μόλυνση? την αφήσει να είναι σαν θυμίαμα ενώπιόν Σου.
Με αυτά τα λόγια, το ευλογημένο σταυρό πάνω από τα μάτια, το στόμα, την καρδιά του, και με την προσευχή έδωσε τη ζωή του στα χέρια του Θεού [13] . Φαινόταν να κοιμάται συνηθισμένο ύπνο: τα μάτια κλειστά, το στόμα κλειστό, με τα δύο χέρια βρίσκονται πάνω στο στήθος του, ολόκληρο το σώμα τόσο καλά ντυμένος, που δεν απαιτεί καμία ανθρώπινη ενδυμάτων χέρι. Την κοίταξα, και έκλαψε πικρά? Επίσης μοναχές που, μέχρι τότε που πραγματοποιήθηκε τα δάκρυά, φοβούμενοι προβλήματα κλάμα πνευματική μητέρα του, και κρυμμένη μέσα στενοχώρια του, όταν είδαν ότι δεν ανέπνεε, αμέσως φώναξε δυνατά και έκλαψε πικρά. Με δυσκολία θα μπορούσε να τους πείσει να σταματήσει να κλαίει και να ξεκινήσετε το συνηθισμένο τραγούδι και την προσευχή.
Τότε τους ζήτησα να βγούμε από αυτή την εν συντομία δωμάτιο και μείναμε στο θανόντα με λίγους άνδρες, οι οποίοι ήταν πιο κοντά σε αυτήν κατά τη διάρκεια της ζωής του και υπηρέτησε αυτό? μεταξύ των οποίων ήταν ένα ονομάζεται Vestiana. Ήρθε από μια συγκλητική οικογένεια, παντρεμένος, αλλά όχι για πολύ ζούσε με τον σύζυγό της, όπως ο ίδιος σύντομα μετακόμισε από αυτή τη ζωή, και αυτή μια χήρα, δεν ήθελε να μπει σε ένα άλλο γάμο, αλλά, περιφρονώντας τη φήμη, τον πλούτο, την ομορφιά και την απόλαυση του κόσμου, πέρασε ευλογία να Μακρίνα, που βρέθηκαν σε αυτό ένα απαλό θεματοφύλακας της χηρείας της, και έμεινε μαζί της για πολλά χρόνια, με επιτυχία προσπαθεί να μοναστική ζωή. Είπα αυτό Vestiane:
– Πρέπει τώρα να κάνει αυτό το νεκρό κοριτσίστικη σώμα σε καθαρά ρούχα.
Vestiana απευθύνεται επίσης μια ερώτηση στην άλλη μοναχή, οι λαμπτήρες:
– Πώς να διαθέσει πνευματική μητέρα μας κηδεία τους;
Οι λαμπτήρες και με δάκρυα, μου είπε:
– Ο θάνατος του στολισμένη καθαρή ζωή μας αιδεσιμότατος Μητέρα και σωματική διακόσμηση, όπως και στην ζωή της εποχής του, ποτέ δεν απαίτησε, καθώς και για την ταφή του δεν είναι έτοιμη.Εδώ καυστική λινάτσα των μαλλιών, εδώ είναι ένα απλό ράσο, ότι άθλιο ρόμπα και το κεφάλι κάλυμμα, αυτό είναι κακό σανδάλια – αυτό είναι όλο τον πλούτο της, και τίποτα δεν είναι πουθενά κρυμμένο ή στο πορτ-μπαγκάζ ή στο σκευοφυλάκιο, το ένα είχε ένα σκευοφυλάκιο και ένα θησαυρό – μια ουράνια κατοικία, να θέσει όλα τα δικά τους, και για τον λόγο δεν άφησε τίποτα.
Τότε εγώ (λέει ο Άγιος Γρηγόριος) είπε τις καλόγριες:
– Έχω μαζί μου νέα ενδυμασία μου, που έχω ετοιμάσει τον εαυτό μου για την ταφή? Μήπως θέλετε να είναι, αν το κάνουμε θα βάλω ρόμπα μου;
Οι μοναχές μου απάντησε:
– Αν ήταν ζωντανός, και – δεν θα απορριφθεί το δώρο σας, επειδή είναι σεβαστός και σας αγαπούσε, αγαπητό ως άγιος, αγαπούσε, τους συγγενείς, και μάλιστα των αντίστροφη αδελφή δεν είναι κάποιου άλλου.
Στη συνέχεια έστειλα για ASIC ταφή ενδυμασία και είπε Vestiane τους λαμπτήρες και να θέσει την νεκρή γυναίκα σε αυτό.
Vestiana, βάζοντας τιμήσει το σώμα του Αγία Μακρίνα, της σήκωσε από το λαιμό του σταυρού σιδήρου και του δακτυλίου, επίσης, σίδηρο, κατά την οποία απεικονίζεται ένα σταυρό και μου είπε:
– Αυτή είναι μια διακόσμηση στο λαιμό έφερε τη νύφη του Χριστού!
Τότε πήρα το δαχτυλίδι του, και έδωσε Vestiane σταυρό. Ωστόσο, μου είπε:
– Μέρος Καλωσορίσατε που επιλέξατε, ο πατέρας? το ότι ο δακτύλιος είναι ένα σωματίδιο του δέντρου Ζωοδόχου του Τιμίου Σταυρού του Κυρίου.
Τότε μου είπε κάποτε:
– Εδώ είναι μια άλλη ματιά στο πατέρα, ένα θαυμάσιο πράγμα!
Και, ανοίγοντας ένα μικρό στήθος του νεκρού, που μου έδειξε ένα σημάδι στο σώμα του πρώην φορά την πληγή και μου είπε ότι είχε ακούσει από της στο πρόσωπο:
– Πότε θα γίνει η ευλογημένη ζούσε με τη μητέρα του, έγινε μέσα της σε αυτό το σημείο και μια οδυνηρή ανίατη Vered? ήταν απαραίτητο να το κόψει, γιατί ήταν απαραίτητο να καταφύγει στη βοήθεια των ειδικευμένων ιατρών? Αλλιώς έπρεπε να διασκορπίσει σε όλο το σώμα, για να αγγίξει την καρδιά και να προκαλέσει το θάνατο. Η μητέρα της ζήτησε να δείξει τους γιατρούς Vered και να λαμβάνουν ιατρική περίθαλψη από αυτούς, λέγοντας ότι η ιατρική τέχνη δίνεται από τον Θεό για να θεραπεύσει τους ανθρώπους. Ήταν επίσης πολύ δύσκολο να δώσει έναν άνδρα κοιτάζοντας γυμνό στήθος του και να αφήσει αφής της και αποφάσισε να υπομείνει καλύτερα έντονο πόνο, ακόμα και θάνατο, οι γιατροί φαίνεται Sanchez. Ένα βράδυ, υπηρέτησε, ως συνήθως, τα χέρια της μητέρας τους, πήγε στο δωμάτιο προσευχής, και σκάσε, έμεινε εκεί όλη τη νύχτα στην προσευχή, να κάνει μετάνοιες και το πότισμα όλη τη γη των δακρύων, ζητώντας τη θεραπεία από τον ίδιο τον Θεό, την αληθινή Ιατρού της ψυχής και του σώματος. Στη συνέχεια, λαμβάνοντας μια χούφτα χώμα εμποτισμένο με δάκρυα της, θα τεθεί σε ευαίσθητο σημείο. Την επόμενη μέρα η μητέρα θρηνήσουν γι «αυτήν, και πάλι ρώτησε με σεβασμό να επιτρέψει στους γιατρούς για τη θεραπεία Vered σας. Εκείνη απάντησε:
– Θα προτιμούσα να είναι, η μητέρα, αν μου βάλετε το χέρι του Vered και βγάζει μία εξαιρετική αυτό.
Και όταν η μητέρα του, έβαλε το χέρι του κάτω από το φόρεμά της, και βαφτίστηκε, ένιωσε το ευαίσθητο σημείο, βρήκε Vereda: η δύναμη του Θεού που ανακτώνται, και η πληγή, και ο πόνος είχε εξαφανιστεί, αφήνοντας μόνο ένα μικρό σημάδι στο χώρο της Vereda σε ανάμνηση του θαύματος του Θεού. Έτσι λέω Vestiana και ο άγιος Γρηγόριος έγραψε. Περιέγραψε λεπτομερώς, αλλά και την ταφή του, ας πούμε το ίδιο και για λόγους συντομίας, μόνο τα ακόλουθα. Αγία Μακρίνα νεκρική πρόσωπο ήταν τόσο όμορφη που ο ίδιος έλαμψε μερικά θαυμάσια ακτίνες. Στην κηδεία της συνέρρεαν πολλοί άνθρωποι, κανείς δεν λέγεται, αλλά ο Θεός που συγκεντρώθηκαν. Όλα παρούσα έκλαψε δυνατά? οι άνθρωποι από πολύ κοντά, προσπαθώντας να αγγίξει τον καρκίνο με τα λείψανα ενός αγίου, και ως αποτέλεσμα της σφίξιμο δύσκολα θα μπορούσε να τους φέρει στον τάφο. Βάζουμε στον τάφο των γονιών της, κοντά στα λείψανα της μητέρας της, κι έτσι διέταξε ότι αντί να αναπαύονται τα σώματα εκείνων των οποίων οι ζωές έχουν περάσει μαζί. Από τα θαύματα του της St. Gregory, ο αδελφός και napisatel ζει της, αναφέρει μόνο ένας τρόπος η μοναχή στη διάρκεια της ζωής του, είχε καταθέσει μια θεραπεία μία κοπέλα, τυφλός από το ένα μάτι (Είχε ένα καταρράκτη), φιλώντας ένα κορίτσι στο άρρωστο μάτι από φιλώντας το ιερό στόμα της walleye εξαφανίστηκε, και τα μάτια άρχισε να βλέπει καλά. Από την άλλη θαύματα που ο ίδιος ο άγιος Γρηγόριος λέει:
– Πολλά άλλα πράγματα που έχω ακούσει που έζησε με μοναχές της, ο οποίος γνώριζε καλά για τις υποθέσεις της, έγραψα σε αυτή την ιστορία, επειδή πολλοί άνθρωποι, όταν τους λένε να πιστεύουν μόνο εκείνες τις περιπτώσεις, που οι ίδιοι μπορεί να κάνει, μάλλον ότι πάνω τους δυνάμεις δεν εμπιστεύονται και πιστεύουν στο ψέμα. Γι «αυτό και δεν πρόκειται να μιλήσουμε για το πώς κατά τη διάρκεια ενός λιμού δεν έχει εξαντληθεί σίτου που παραδίδονται τα χέρια της στους απόρους, και το ψωμί, έδωσε στους πεινασμένους – και άλλες σημαντικές θαύματα της για γρήγορη επούλωση των παθήσεων του δαίμονες εξορία του προφητικού πρόγνωση, της προβλέψεις για το μέλλον. Ενώ όλα αυτά ήταν πραγματικά, όλα αυτά είναι αλήθεια, αλλά εγώ θα το περάσει πάνω στη σιωπή, έτσι ώστε να μην είναι απιστία μου ένοχοι της αμαρτίας, αδύναμοι άνθρωποι, οι οποίοι, είναι αφιερωμένο στη σάρκα τους, δεν γνωρίζουν τον Θεό, όπως η πίστη δίνει τα δώρα του, έχει λίγη πίστη δίνει λιγότερα δώρα και πιο πιστούς δώσει περισσότερα.
Έχουμε την ίδια πίστη στην παντοδυναμία του Θεού, τη δόξα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, τώρα και πάντα και πάντα και ποτέ, αμήν.
σημειώσεις
[1], βασίλεψε από το 306 έως το 337
[2] Η μνήμη του εορτάζεται την 1η και 30 Ιανουαρίου.
[3] Η μνήμη του – στις 10 Ιανουαρίου.
[4] Η μνήμη του – στις 24 Σεπτεμβρίου.
[5] Maxim Γαλερίου αποκλειστεί το ανατολικό μισό της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 305 έως το 311
[6] Το βιβλίο της Σοφίας – το βιβλικό βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης? Ανήκει στο μη κανονικά. Το περιεχόμενό του είναι η εξύμνηση της Σοφίας του Θεού.
[7] η απαρχή – οι πρώτοι καρποί της συγκομιδής, το πρώτο ψημένο ψωμί από το νέο σιτάρι, μαλλί από το πρώτο πρόβατο, κλπ.? Όλα αυτά φέρνει στη σκηνή της Παλαιάς Διαθήκης για τη συντήρηση των υπουργών του – ιερείς και Λευίτες ( Ex 23: 19 ? Αριθμοί 15: 19-21. ). Αριθμός πρώτους καρπούς δεν καθορίζεται στο νόμο του Μωυσή, αλλά πιστεύεται ότι ήταν τουλάχιστον το δέκατο έκτο τιμήν όλων των εκτάσεων.
[8] Η δεκάτη, δηλαδή δέκατο. Αυτό το όνομα στην Παλαιά Διαθήκη ( Γένεση 14 :. 20 ) δηλώνει προσφέροντας ένα δώρο στο Θεό ένα δέκατο των χωματουργικών εργασιών, Stud, κ.λπ. Δέκατα ήταν υπέρ της οι Λευίτες δεν είχαν εκμεταλλεύσεις γης και ως εκ τούτου στην ανάγκη των μέσων διαβίωσης. Το ένα δέκατο των δέκατα τους οι Λευίτες, με τη σειρά τους, έχουν κάνει τη διατήρηση του υψηλού ιερέα ( Num 18 :. 21-32 ).
[9] του Συμβουλίου πραγματοποιήθηκε στο 341, και συγκλήθηκε με αφορμή τη χειροτονία του ναού, που έχουν δεσμευθεί από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο (306-337 gg.), Αλλά dokonchennogo ήδη υπό τον γιο του Κωνστάντιο. Στο Συμβούλιο της 25ης κανόνων σχετικά με την εκκλησία της κυβέρνησης που απαρτιζόταν.
[10] Δηλαδή, Devil (κθ. Γεν 3 :. 15 ).
[11] ένα σχήμα λόγου. Όσο για τον ταξιδιώτη, το περπάτημα στην άμμο καυτή έρημο, το νερό είναι ένα πολύτιμο ποτό, μειώνοντας τη δύναμή της, και για τον ταξιδιώτη στο Βασίλειο των Ουρανών στα αρχοντικά του ουρανού άφατο καλό το δικό τους.
[12] Lono – το στήθος. Μεταφορική έκφραση (κθ. Λκ 16 :. 23 ).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου