ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΑΛΥΚΟΥ

ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ

ΤΟΥ  ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ 

Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

ΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΗ  ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Στιχηρὰ, Τριῳδίου 
Ἦχος πλ. δ' 
Νηστεύοντες ἀδελφοὶ σωματικῶς, νηστεύσωμεν καὶ πνευματικῶς, λύσωμεν πάντα σύνδεσμον ἀδικίας, διαρρήξωμεν στραγγαλιάς, βιαίων συναλλαγμάτων· πᾶσαν συγγραφήν ἄδικον διασπάσωμεν, δώσωμεν πεινῶσιν ἄρτον, καὶ πτωχοὺς ἀστέγους εἰσαγάγωμεν εἰς οἴκους, ἵνα λάβωμεν παρὰ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, τὸ μέγα ἔλεος.

Ἦχος πλ. δ' 
Μαρτυρικὸν 
Εἴ τις ἀρετή, καὶ εἴ τις ἔπαινος, πρέπει τοῖς Ἁγίοις· ξίφεσι γὰρ ἔκλιναν τοὺς αὐχένας, διὰ σὲ τὸν κλίναντα οὐρανούς, καὶ καταβάντα, ἐξέχεαν τὸ αἷμα αὐτῶν, διὰ σὲ τὸν κενώσαντα σαυτόν, καὶ μορφὴν δούλου λαβόντα, ἐταπεινώθησαν ἕως θανάτου, τὴν πτωχείαν σου μιμούμενοι ὧν ταῖς εὐχαῖς, κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. 

Εἶτα, προσόμοια τοῦ Κυρίου Ἰωσὴφ 
Ἦχος β' 
Ὡς ὡράθης Χριστὲ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ 
Φεγγοβόλους ὑμᾶς, ὡς ἀστραπὰς εἰς πάντα Κόσμον, Ἰησοῦς ὁ νοητὸς ὄντως ἥλιος ἐξαποστείλας, ἀπεμείωσε ταῖς λαμπρότησι, τοῦ ὑμῶν ἐνθέου κηρύγματος, πλάνης τὸ σκότος, θεόπται Ἀπόστολοι, καὶ ἐφώτισε τοὺς ἐν ζόφῳ, τῆς ἀγνωσίας κεκρατημένους πονηρῶς, ὅνπερ ἐκδυσωπήσατε, καταπέμψαι καὶ ἡμῖν τὸν φωτισμόν, καὶ τὸ μέγα ἔλεος. 

Ἦχος β' 
Ἀρετῶν Ἠλιού, προσεπιβὰς ἅρματι θείῳ, τῇ νηστείᾳ λαμπρυνθεὶς ἀνεφέρετο, ἐπὶ τὸ ὕψος τὸ οὐράνιον. Τοῦτον ζήλωσον, ταπεινὴ ψυχή μου καὶ νήστευσον, πάσης κακίας, καὶ φθόνου καὶ ἔριδος, καὶ τρυφῆς ἀπορρεούσης, καὶ ἐνηδόνου, ὅπως ὀδύνην χαλεπὴν ἐκφύγῃς, διαιωνίζουσαν, τῆς γεέννης ἐκβοῶσα τῷ Χριστῷ. Κύριε δόξα σοι. 

Ἕτερον τοῦ Κυρίου Θεοδώρου 
Ἦχος πλ. α' 
Ὅσιε Πάτερ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ 
Ἀπόστολοι θεῖοι, τοῦ Κόσμου θερμότατοι πρεσβευταί, καὶ τῶν ὀρθοδόξων προασπισταί, ἔχοντες παρρησίας τὸ κράτος, πρὸς Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν, ὑπὲρ ἡμῶν αἰτήσασθε, δεόμεθα πανσεβάσμιοι, ἵνα τῶν Νηστειῶν, τὸν ἀγαθὸν καιρόν, εὐμαρῶς ποιησώμεθα, καὶ τῆς ὁμοουσίου Τριάδος, τὴν χάριν δεξώμεθα. Μεγαλοκήρυκες ἔνδοξοι, εὔχεσθε ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν. 

ΕΑΝ   ΘΕΛΕΤΕ

ΕΠΙΣΚΕΘΦΕΙΤΕ

ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ

Ἡ ἀφύπνιση τῆς καρδιᾶς μὲ τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ 

 Ἀρχιμ. Ζαχαρία Ζάχαρου

Άγιος Οσιομάρτυς Κόνων ο Ίσαυρος

Ἥκεις πρὸς αὐτὸν τὸν Θεόν, Θεὸς θέσει, Εἰς γῆν ἀφείς σου τὴν κόνιν, Κόνων Πάτερ. Πέμπτῃ καρτερόφρων ψυχὴν ὁ Κόνων ἀφέηκεν.

Βιογραφία Ο Άγιος Κόνων γεννήθηκε περί τα τέλη του 1ου αιώνα μ.Χ. στη Βαδινή, χωριό της Ισαυρίας της Μικράς Ασίας και έζησε στους Αποστολικούς χρόνους. Οι γονείς του, Νέστωρ και Νάδα ήταν αρχικά ειδωλολάτρες. Σε νεαρή ηλικία έγινε Χριστιανός και όταν οι γονείς του τον πίεσαν να νυμφευθεί, συμφώνησε με τη σύζυγό του να ζουν ως αδελφοί αφιερωμένοι στον Θεό. Στο Συναξάρι αναφέρεται, ότι τον Άγιο καθοδηγούσε ο Αρχιστράτηγος Μιχαήλ, ο οποίος και τον βάπτισε, του δίδαξε το Όνομα της Αγίας Τριάδος, μετέδωσε τα Θεία Μυστήρια σε αυτόν, μέχρι τέλους της ζωής του, του συμπαραστεκόταν και του χορήγησε μάλιστα και τη χάρη των παράδοξων θαυμάτων. Ο Άγιος Κόνων οδήγησε στην Χριστιανική πίστη και τους γονείς του, ο δε πατέρας του Νέστωρ μαρτύρησε για τον Χριστό. Αλλά και τους Έλληνες, που αντιστέκονταν σε αυτόν και έλεγαν ότι δεν υπάρχει άλλος Θεός εκτός των ειδώλων, τους έπεισε και τους προετοίμασε να ομολογήσουν με μεγάλη φωνή τον Χριστό και να βαπτισθούν. Με τη χάρη του Θεού, ο Άγιος υπέταξε και τους δαίμονες και άλλοι μεν με εντολή του προστάτευαν τους αγρούς, άλλοι δε εγκλείστηκαν σε πιθάρια. Όμως οι ειδωλολάτρες συμπολίτες του αντιμετώπιζαν με μεγάλη δυσαρέσκεια την ιεραποστολική δραστηριότητά του και την επιρροή που ασκούσε πάνω στους Εθνικούς. Κάποια μέρα ο Άγιος επισκέφθηκε έναν ειδωλολατρικό ναό, όπου προσευχήθηκε θερμά στον Κύριο. Αποτέλεσμα ήταν να γίνουν κομμάτια όλα τα είδωλα του ναού. Για τον λόγο αυτό συνελήφθη από τον άρχοντα Μάγνο και βασανίσθηκε. Святой мученик Конон Исаврийский Фреска. 1547 г. Афон (Дионисиат).  Тзортзи (Зорзис) Фука. Άγιος Οσιομάρτυς Κόνων ο Ίσαυρος  Τοιχογραφία (fresco) τού έτους 1547 μ.Χ. στἠν Ιερά Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους έργο τού αγιογράφου Τζώρτζη (ζώρζη) Φουκά   Όταν αφέθη ελεύθερος, οι Χριστιανοί τον περιέθαλψαν και τον περιέβαλαν με το σεβασμό τους. Μετά από δύο χρόνια, ο Άγιος Κόνων κοιμήθηκε με ειρήνη παραδίδοντας την αγία του ψυχή στον Θεό. Ίσως στο όνομα του Αγίου Κόνωνος να υπήρχε ναός, ο οποίος έκειτο πέραν της Κωνσταντινουπόλεως και αναφέρεται ως μονή κατά τα χρόνια της βασιλείας του αυτοκράτορα Ιουστινιανού Α' (527 - 565 μ.Χ.). ΙΕΡΑ ΛΕΙΨΑΝΑ мощейСвятой мученик Конон Исаврийский  Сретенский женский монастырь  Республика Бурятия, Прибайкальский район, село Батурино «Сретенский женский монастырь» Απότμημα Ιερού λειψάνου τού Αγίου Κόνωνος τού Ισάυρου (κάτω αριστερά) στήν Ιερά Μονή Σρετένσκι Δημοκρατία του Buryatia, Pribaikalsky District, το χωριό Baturino "Sretensky Convent" Κατά τα χρόνια της εικονομαχίας χριστιανοί μετέφεραν στην Πάφο την αγία Κάρα του οσιομάρτυρος, που φυλάσσεται μέχρι σήμερα στην Ιερά Μονή της Χρυσορροϊατίσσης μέσα σε κομψή σιντεφένια θήκη. Святой мученик Конон Исаврийский(5 марта) Менологий  5 - 8 марта;  Византия. Греция; XIV в.; памятник: Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion); 10 x 13 см.; местонахождение: Англия. Оксфорд. Бодлеанская Библиотека (Bodleian Library) Άγιος Οσιομάρτυς Κόνων ο Ίσαυρος  Βυζαντινό Μηνολόγιο τού Μαρτίου (5 - 8)  τού 14ου αιώνα μ.Χ. και ευρίσκεται Αγγλία. Βιβλιοθήκη Bodleian στην Οξφόρδη. Αγγλία

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε. Τὴν χάριν τοῦ Πνεύματος, ἐνδεδυμένος σοφέ, τὸ κράτος διέλυσας, τῆς ἀσεβείας στερρῶς. Ἐκλάμπων τοὶς θαύμασιν ὅθεν πεφοινιγμένος, ταὶς ροαὶς τῶν αἱμάτων. Κόνων Ὁσιομάρτυς, τὸν Δεσπότην δοξάζεις, τὸν παρέχοντα ἠμὶν διὰ σοῦ, χάριν καὶ ἔλεος. Κοντάκιον Ἦχος δ’ . Ὁ ὑψωθείς. Ἀγγελικῆς ἀξιωθείς ὀπτασίας, τήν ἐν Χριστῷ μεμυσταγώγησαι πίστιν, καί τῶν θαυμάτων εἴληφας τήν δύναμιν σοφέ· ὅθεν καθυπέταξας, τήν ὀφρύν τῶν δαιμόνων, καί τῆς πλάνης ἔσβεσας, ἐναθλήσας τήν φλόγα. Ὁσιομάρτυς Κόνων Ἀθλητά, ἐξευμενίζου ἡμῖν τόν Φιλάνθρωπον. Κάθισμα Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ. Ἐκ βρέφους τῷ Θεῷ, κολληθεὶς Θεοφόρε, τοῦ Πνεύματος σεπτόν, ἀνεδείχθης δοχεῖον, καὶ τὰ πονηρότατα, καθυπέταξας πνεύματα, ἐναθλήσας δέ, ἐμεγαλύνθης ἀξίως· ὅθεν ἅπαντες, τὴν παναγίαν σου μνήμην, πιστῶς ἑορτάζομεν. Μεγαλυνάριον Βίον καθαρώτατον γεωργών, χαίρων προσελάβου, ως βασίλειον στολισμόν, άθλησιν την θείαν, οσιομάρτυς Κόνων, ανθ' ων διπλούν εδέξω, θεόθεν στέφανον. ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ (μετάφραση Gooogle) Άγίου Δημητρίου Ροστόφ Βίοι των Αγίων Ο βίος καί τό μαρτύριο του αγίου μάρτυρος Κονόνος Ισαύρου Μνήμη 5 Μαρτίου Ο Άγιος Απόστολος των Γλωσσών 1728 Ο Παύλος, κατά τη διάρκεια ενός από τα ευαγγελιστικά του ταξίδια του 1729 , φωτίζει τους κατοίκους της πόλης Ισαύρια με το 1730 φως της αληθινής πίστης στον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Την ίδια στιγμή στο χωριό Bethany, που βρίσκεται σε 18 στάδια του 1731από την πόλη της Isauria, ζούσε ένας άνθρωπος που ονομάστηκε Νέστορ με τη σύζυγό του Νάντια. Είχαν έναν γιο Κόνον. Όταν το παιδί μεγάλωσε, οι γονείς του αποφάσισαν να τον παντρευτούν και να τον προσήγαγαν σε μια όμορφη κοπέλα Άννα. Αλλά ακόμη και προτού εμφανιστεί ο Κονών με τη μορφή ενός φωτεινού συζύγου, του ιερού Αρχάγγελου Μιχαήλ. Κόνωνα με τη διδασκαλία την αληθινή πίστη, ο Αρχάγγελος οδήγησε στον ποταμό Κόνων, τον βάπτισε στο όνομα της Αγίας Τριάδος, κοινωνία των θείων μυστηρίων, και στη συνέχεια, το φθινόπωρο του το σταυρό του, έγινε αόρατη. Από εκείνη την εποχή, το αγόρι ήταν γεμάτο με το Άγιο Πνεύμα και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ παρέμεινε πάντα μαζί του αόρατα. Την ημέρα του γάμου, ο γαμπρός και η νύφη, με μια γενική ευθυμία, μεταφέρθηκαν στο νυφικό θάλαμο. Εδώ ο Κόνον κάλυψε ένα αναμμένο κερί με ένα πλοίο και ζήτησε από το κορίτσι: "Τι είναι καλύτερο από το σκοτάδι ή το φως;" Η κοπέλα απάντησε: "Το φως, βέβαια, είναι καλύτερο από το σκοτάδι". Τότε ο Άγιος Κόνων άνοιξε τα στόματά του γεμάτα Θεία Χάρη και άρχισε να πείθει τη νύφη να κρατήσει την παρθενία και την αγνότητα της ζωής και να πιστέψει στον Χριστό, τον Αληθινό Θεό. "Είναι," είπε, "το φως δεν τρεμοπαίζει, και η σαρκική ζωή και η παγανισμένη πονηρή πίστη είναι το σκοτάδι. Καμαριέρας είχε μια καλή καρδιά, έτσι ώστε οι σπόροι του Λόγου του Θεού έπεσε στο καλό χώμα, και η νύφη θα συμφωνήσουν σύντομα σε όλα με τον αρραβωνιαστικό της. Πίστευε στον Χριστό και υποσχέθηκε να διατηρήσει την παρθενία της για πάντα. Έτσι, αυτό το ιερό ζευγάρι έζησε στην παρθένα καθαρότητα, όπως ο αδελφός και η αδελφή, ή μάλλον, σαν δύο άγγελοι του Θεού, όπως ο Σεραφείμ καίει η αγάπη για τον Θεό και παρακαλώντας να τον One. Χρειάστηκε λίγο περισσότερο χρόνο, και ευλογημένος Κόνων κατόρθωσε να πείσει τους γονείς του να εγκαταλείψουν την ειδωλολατρία και να στραφούμε προς τον Χριστό. Κόνων βάφτισε ο πατέρας, η μητέρα του και η νύφη, και όλα αυτά, να αναθέσει και να διδάξει τους αγίους Κόνωνα, παρακαλώ τον Θεό. Ο πατέρας Κόνων, ευλογημένη Νέστορα χορηγήθηκε και το μαρτύριο, να τεθούν σε θάνατο για την έκθεση ειδωλολάτρες των λαθών τους. Λίγο καιρό αργότερα, και η μητέρα του αγίου, ευλογημένη με τον κόσμο Nada αναχώρησε για τον Κύριο, και μετά από αυτούς η Παναγία η Άννα obruchennitsa Κόνωνα, κινήθηκε προς το παλάτι του άφθαρτο ουράνιο Νυμφίο Χριστό. Όλος ο ιερός τους Κόνων προκάλεσε μια ειλικρινή ταφή σε ένα μέρος. Αφέθηκε μόνος του, ο Κόνον εξακολούθησε να ζει για τον Θεό, ασκώντας στο Μπογκομισύγια, σκοτώνοντας το σώμα του με προσευχές νηστείας, εργασίας και νύχτας. Για τα κατορθώματά του, του απονεμήθηκε η χάρη του Αγίου Πνεύματος, το οποίο, όπως ένας θησαυρός, έμεινε σε αυτόν για μεγάλο χρονικό διάστημα και αποκαλύφθηκε ήδη κατά την εποχή του Αγίου Κόνωνα. Ήταν έτσι. Στη χώρα αυτή, σε έρημο τόπο, στα αδιαπέραστα βουνά υπήρχε μια σπηλιά, τρομερή και σκοτεινή. Στο σπήλαιο υπήρχε ο ναός του ειδώλου, όπου βρισκόταν το τεράστιο πέτρινο είδωλο του αμαρτωλού θεού Απόλλων 1732 , ο οποίος ιδιαίτερα λατρευόταν στη χώρα των Ισαυρών. Οι Ισαύροι είχαν ένα έθιμο να συγκεντρωθούν εκεί κάθε χρόνο την ημέρα της γιορτής του Απόλλωνα για τη θυσία και τον εορτασμό της γιορτής των θεών. Όταν ήρθε η ημέρα αυτής της γιορτής και όλοι οι κάτοικοι της πόλης συγκεντρώθηκαν για να πάνε στον ναό στο σπήλαιο, ο Άγιος Κόνων, ο οποίος κινήθηκε από το Πνεύμα του Θεού, ήρθε στην πόλη. Βλέποντας πολλούς ένοπλους ανθρώπους, σε άλογα και στρατιώτες ποδιών, σαν να προετοιμαζόταν για μάχη, τους φώναξε με μια δυνατή φωνή: "Άνθρωποι της Isauria, περιμένετε λίγο, θέλω να σας πω μια λέξη." Γιατί είσαι οπλισμένος; Μήπως ο εχθρός σου επιτέθηκε ξαφνικά στον εχθρό και σου έκανε να πολεμήσεις; Οι άνθρωποι απάντησαν στο Conon: "Όχι, αλλά θα κάνουμε μια θυσία στο θεό Απόλλωνα και θα τον κάνουμε εορτασμό". Άγιος, ο Κόνον τους ρώτησε πάλι: "Θέλω να μάθω από εσάς ποιος είναι αυτός ο Απόλλωνας και ποια είναι η δύναμή του;" Οι άνθρωποι απάντησαν: "Είναι ο δημιουργός μας, θα μας δώσει όλες τις ευλογίες. ενίσχυσε επίσης τους πατέρες μας, από τους οποίους δεχθήκαμε επίσης το έθιμο του να τον γιορτάσουμε. Τότε ο άγιος, γελώντας σε αυτούς, τους πρόσφερε μια τέτοια ερώτηση: - Έχετε ακούσει ποτέ μια φωνή ή μια λέξη από το θεό σας; Απάντησαν: - Όχι! Αλλά οι πατέρες μας μας έδωσαν να πιστεύουμε σε αυτό. Ο Άγιος Κόνων το είπε: - Οι πατέρες σας, όπως και τα χαζιά ζώα, οι ίδιοι ήταν σε μια αυταπάτη, μη γνωρίζοντας τον Αληθινό Θεό. διότι αν τον γνώριζαν, δεν θα έδιναν τέτοια λατρεία σε ένα κωφό, χαζή και βρώμικο είδωλο. Δώσε μου δύναμη πάνω στο θεό σου και θα σου δείξω ποιον λατρεύεις, ποιος είναι ο Θεός σου. Αν το κάνω με βαφή, μπορεί να πλύνει; Αν το σπάσω με σιδερένιο σφυρί, θα είναι και πάλι ασφαλές; αν τον αφήσω να φάει, θα τεντώσει το χέρι του για να πάρει φαγητό και να αρχίσει να τρώει; Πόσο καιρό θα είσαι τρελός; Ακούστε με, γιατί είμαι από την πόλη σας, αλλά ξένη στις υποθέσεις σας. αφήσει την ειδωλολατρία, και εγώ θα σας διδάξει πώς πρέπει κανείς να διαβάσει τον αληθινό Θεό και τη λατρεία στα υψηλότερα κατοικεί μεταξύ. Αυτό είναι ο Θεός αόρατη αλλά όλα-seeing, ο Δημιουργός του ουρανού και της γης και της θάλασσας και τα πάντα σε αυτά, ο βασιλιάς ισχυρή και παντοδύναμη τη διάσωση τους υπηρέτες του, και κατέστρεψε τους εχθρούς του, εκείνους που λατρεύουν τα είδωλα, και θυσιάζουν θυσιάζουν σε δαίμονες. Ο Θεός δεν απαιτεί θυσίες αίματος, αλλά θέλει για να έρθει σ 'Αυτόν Τον γνωρίζουμε, χωρίς κακία και πονηρία και πιστεύουν ότι είναι ο αληθινός Θεός, ο Πατέρας του μονογενούς Υιού Του, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, δεν πρέπει να διαχωριστεί από τον πατέρα του, ο οποίος μέσα από αυτόν μπορεί να δημιουργηθεί για πάντα? το αιώνιο Πνεύμα του Αγίου Πατέρα από τον Πατέρα βασιλεύει μαζί τους. Αυτά τα πράγματα τα τρία πρόσωπα που είναι κατ 'ουσίαν ο Θεός είναι ένας, έβαλαν φωτιά τη φωτιά του μίσους Του ειδωλολάτρες, αλλά αγαπάει όσους αγαπούν τον? έλεός Του δεν έχει όρια, επειδή είναι φιλεύσπλαχνος σε όλες τις ελπίδες πάνω του και να τον καλέσει στην πίστη. Οι άνθρωποι ήρθαν να τον ενθουσιασμό αυτών των ομιλιών άγιος, και η μέση του ήταν εκεί πολύς θόρυβος: κάποιοι έσπευσαν να τον άγιο να τον σκοτώσει, άλλοι τους πραγματοποιήθηκε χωρίς να αυξηθεί στα χέρια του, επειδή ήθελε να ακούσει από οτιδήποτε άλλο. Όταν ο ενθουσιασμός υποχώρησε κάπως, μερικοί από τους ανθρώπους ζήτησαν από τον άγιο: "Πώς μπορείτε να μας πείσετε ότι υπάρχει ένας Θεός πάνω από τον θεό μας Απόλλωνα, τον οποίο τιμούμε περισσότερο από όλους τους άλλους θεούς? δείξτε μας κάποιο σημάδι από τον Θεό σας, ώστε να πιστεύουμε σε Αυτόν Ο Άγιος Κόνων, αφού άκουσε ότι ζήτησαν σημάδια, έβαλε την εμπιστοσύνη του στο Θεό και είπε στον λαό: "Υπάρχουν πολλοί από εσάς με άλογο και πολλοί πεζοπόροι, νέοι και ισχυροί νέοι." Ας πάνε όλα το σπήλαιο του Απόλλωνα, στον τόπο της συνάντησης σας, είστε μπροστά, και εγώ, ως γέρος, θα σας ακολουθήσει, και θα δώσει σε κάθε άλλη τη λέξη ότι ένας από εμάς θα έρθει πριν ότι ο Θεός είναι μεγάλη και αληθινή, και Αυτός αρμόζει πιστεύουν . Εάν μερικοί από σας είναι έφιππος, άλλοι, ισχυροί και νέοι, περπατούν μπροστά μου παλιό και αδύναμο στο σώμα και φτάνουν μπροστά μου τον Απόλλωνιο ναό, τότε ο Θεός σου είναι πραγματικά ο Θεός . Εάν εγώ, ο γέρος, περπατήσω πιο γρήγορα σε εσένα, τότε ο Θεός μου είναι μεγαλύτερος από τον θεό σου και θα πρέπει να πιστέψεις σ 'Αυτόν. Ο καθένας ενέκρινε την ομιλία του και συμφώνησε με την προτεινόμενη συνθήκη, λέγοντας μεταξύ τους: - Αυτός ο γέρος δεν μπορεί να πάει εκεί σε τέσσερις μέρες: το μονοπάτι είναι μακριά και άβολο, καθώς εκτείνεται ανάμεσα στα ψηλά βουνά και τις βαθιές κοιλάδες που καλύπτονται με πυκνούς θάμνους. Μετά από όλα είμαστε έσπευσαν να το σπήλαιο - που να στηρίζεται στα άλογα τους, από την άλλη - στα πόδια τους - και του Αγίου Κόνωνα τους ακολούθησαν, κινείται με δυσκολία. Στο δρόμο, ο ίδιος διακαώς προσευχήθηκε στο Θεό, και αμέσως ενώπιον του το Άγιο Αρχάγγελο Μιχαήλ, και τον πήρε σε μια στιγμή που υπέστη στον τόπο όπου ο καθένας ήθελε να. Οι άνθρωποι, επίσης, σπεύδουν με άλογο και με τα πόδια Αρχαγγέλου αόρατη δύναμη έχει οδηγήσει σε σύγχυση, και περιπλανήθηκε στα βουνά και Debra, τόσο οι άνδρες όσο και τα άλογα έπεσε από τα ύψη του βουνού και έσπασε, και όλη την ημέρα και όλη τη νύχτα, δεν θα μπορούσαν να πάρουν στα σπήλαια του Απόλλωνα και δεν ήταν καν Είναι σίγουροι ότι ακολουθούν το μονοπάτι; Το πρωί, απροσδόκητα, βγήκαν για να συναντήσουν τον Άγιο Κόνωνα. Βλέποντάς τον, οι άνθρωποι ήταν πολύ έκπληκτοι. Ο άγιος, γελώντας σε αυτούς, ρώτησε: "Γιατί δεν θα μπορούσατε να έρθετε νωρίτερα;" Περίμενα πολύ για εσάς και αποφάσισα να σας συναντήσω. Άνθρωποι, εξαντλημένοι, είπαν στον άγιο ό, τι συνέβη σε αυτούς και τον παρακαλούσαν να τους δείξει το δρόμο για τον Απόλλωνα ναό. Τότε ο ιερός Κόνων προχώρησε από αυτούς και, οδηγώντας τους στο σπήλαιο, τους είπε: - Εδώ, εκπλήρωσα την κατάστασή μου και ήρθα εδώ μπροστά σου. Τώρα πρέπει να αναγνωρίσετε ότι ο Θεός μου είναι μεγάλος και να πιστέψετε σε αυτόν και να βάλετε τον θεό σας στα χέρια μου και θα τον αποπληρώσω για αυτό που σας έχει δελεάσει μέχρι τώρα. Αλλά φώναξαν στον άγιο: "Όχι, μην βάζετε ευθύνη στο θεό μας και μην τον εκδικείτε: πρέπει να κατηγορήσουμε τον εαυτό μας για την επιβράδυνση του ερχομού: χάσαμε τον δρόμο και συνεπώς δεν μπορούσαμε να εκπληρώσουμε το συμφωνηθέν. Μια τέτοια απάντηση εξόργισε τον άγιο και τους είπε: «Αν ακόμα δεν πιστεύεις στον Θεό μου, αλλά συνεχίζεις να πιστεύεις στο είδωλό σου, θα εκπληρώσεις αυτό που θα σου πει ο ίδιος;" Όλοι απάντησαν: "Αν ακούσουμε πραγματικά τη φωνή του Θεού μας, θα εκπληρώσουμε αμέσως τον λόγο του, γιατί χωρίς αμφιβολία πιστεύουμε σε αυτόν". Και πάλι έκαναν μια συμφωνία με τους αγίους και έδωσαν τη λέξη σκληρότερη από την πρώτη που θα πίστευαν όλα όσα θα έλεγε ο θεός τους. Τότε ο άγιος, που στέκονταν μπροστά στο σπήλαιο, όπου ήταν ο ναός του Απόλλωνα, φώναξε στο είδωλο με μια δυνατή φωνή: - Ιδολίδα! Σας λέω: έτσι λέει ο Κύριος μου Ιησούς Χριστός , βγαίνετε από το ναό και έρχεστε εδώ για μένα. Και αμέσως το άψυχο είδωλο, σαν ζωντανός, ταλαντεύτηκε, έπεσε από τη θέση του και, έτρεξε στη γη, έλασε στον άγιο και, ανέβηκε από τη γη, στάθηκε μπροστά του. Όλο το πλήθος του λαού ήρθε σε μια φοβερή τρομοκρατία και έφυγε με δυνατές κραυγές. Ο Άγιος Κόνων έτρεφε με το χέρι του, τον έπεισε να μην φοβάται και δεν τα σταμάτησε. Μετά από να τους καθησυχάσει, γύρισε και πάλι στο είδωλο και όλοι άρχισαν να παρακολουθούν προσεκτικά τι άλλο θα συνέβαινε. Και ο άγιος άρχισε να ρωτάει το είδωλο: - Πες μας, άψυχο είδωλο, που είναι ο Αληθινός Θεός, είσαι εσύ, ή είναι ο Κύριός μου Ιησούς Χριστός τον οποίο κήρυξα; Αμέσως το πέτρινο είδωλο απλώνει τα χέρια του στον ουρανό με τρόμο και λέει με δυνατή φωνή: "Ο μόνος αληθινός Θεός, ο Χριστός που σας κήρυξε." Λέγοντας αυτό, το είδωλο έπεσε και κατέρρευσε. Βλέποντας αυτό το θαύμα, όλοι οι άνθρωποι αναφώνησαν: - Ο ένας είναι ο αληθινός Θεός, ο Θεός του Κόνωνα: κατέκτησε. Και το πλήθος των ανθρώπων πίστευε στον Χριστό και, έχοντας σπάσει τα είδωλα, δέχτηκε το ιερό βάπτισμα. Μερικοί από τους άγριους παρέμειναν στην προηγούμενη δυσπιστία και θρηνούσαν πολύ για το θάνατο του είδωλου του Απόλλωνα. Αλλά αργότερα, βλέποντας πολλά διαφορετικά θαύματα που εκτελούσε ο άγιος Κόνων, πίστευαν στον Χριστό και τους άλλους παγανιστές της γης. Στην ίδια χώρα του Ισραήλ, σε μια άλλη σπηλιά, που βρισκόταν επίσης σε έρημο τόπο, κατοικούσε ένας τρομερός δαίμονας. Ο ίδιος, σαν πολεμιστής ή ληστής, επιτέθηκε σε ανθρώπους και ζώα που περνούσαν και τα σκότωναν. Οι Ισαυριανοί του έφεραν πολλές θυσίες, ζητώντας του να μην τους βλάψει ή να τους σκοτώσει, αλλά οι λόγοι τους δεν τους έφεραν κανένα όφελος, αλλά εξυπηρετούσαν ακόμη περισσότερο το θάνατο. Στη συνέχεια συγκεντρώθηκαν πολλοί άνθρωποι, πιστοί και ειδωλολάτρες, και όλοι μπήκαν στον ιερό Κόνωνα και προσευχόταν θερμά γι 'αυτόν να οδηγούν τον δαίμονα από τη χώρα τους. Οι πιστοί προσευχήθηκαν, μη αμφισβητώντας με κανέναν τρόπο τη δύναμη του Χριστού, η οποία προωθεί το ιερό Κόνον. - οι Εθνικοί είχαν δοκιμάσει με δόλιο τρόπο το ιερό Κόνον, γιατί οι ίδιοι νόμιζαν ότι δεν μπορούσε να βγάλει έναν άγριο δαίμονα, αλλά αντίθετα ο δαίμονας θα τον σκότωσε. Χορηγώντας τις παραδόσεις των Ισαυρών, ο Άγιος Κόνων ξεκίνησε, συνοδευόμενος από πλήθος ανθρώπων. Πλησίασε το ίδιο το σπήλαιο, όπου έζησε ο δαίμονας, ο λαός άρχισε να τρέμει σε απόσταση. Στρέφοντας το πρόσωπό του στο σπήλαιο, το ιερό όνομα του Χριστού, διέταξε το ακάθαρτο πνεύμα να φύγει από το σπήλαιο, εν όψει ολόκληρου του λαού. Ο διάβολος από μέσα φώναξε στον άγιο, ζητώντας του να τον αφήσει να βγει έξω αόρατα, ώστε οι άνθρωποι να μην βλέπουν την άσχημη εικόνα του. Αλλά ο άγιος τον απειλούσε να εμφανιστεί μπροστά σε όλους. Τότε ο δαίμονας μπροστά από όλους τους ανθρώπους έφυγε από τη σπηλιά, με τη μορφή μιας φοβερής γυναίκας. Ο άγιος, απαγορεύοντας στον δαίμονα να βλάψει κανέναν, τον έστειλε στην κόλαση το 1733 . Αμέσως ο δαίμονας έγινε αόρατος και όλος ο κόσμος αναφώνησε: - Μεγάλος είναι ο Θεός του Κόνωνα! Πολλοί Εθνικοί πίστευαν στον Χριστό. Και ο Άγιος Κόνων, έχοντας μάλλον διδάξει τον λαό πίστη στον Αληθινό Θεό, επέστρεψε στην πόλη. Οι άνθρωποι τον συνοδεύουν με χαρούμενο τραγούδι. ο ίδιος ο άγιος άρχισε να τραγουδά, και οι άνθρωποι τραγουδούσαν μαζί, δοξάζοντας τον Χριστό του Αληθινού Θεού. Ο Άγιος Κόνων, που επέστρεψε, εγκαταστάθηκε στο χωριό του, στο σπίτι του πατέρα του, εκτελώντας θαύματα, θεραπεύοντας κάθε είδους ασθένειες με πίστη που έρχονταν σ 'αυτόν και απέβλεπε τους δαίμονες, πάνω στους οποίους του δόθηκε εξουσία από τον Θεό. Ένας από τους ευγενέστερους κατοίκους της Isauria λήφθηκε από κλέφτες, οι οποίοι έβγαλαν πολύ χρυσάφι από αυτόν. Πολλοί κατηγορήθηκαν σε αυτή την κλοπή και αφοσιωμένοι στα βασανιστήρια: οι αθώοι κρατήθηκαν σε αλυσίδες και σε μπουντρούμια, αλλά δεν υπήρχε χρυσός. Τότε ο κλεμμένος και συγγενείς του αθώου συκοφαντηθέντος και φυλακισμένου στη φυλακή, ήρθε στον Άγιο Κόνωνα και, προσευχόμενος στα πόδια του αγίου, ζήτησε από τον Θεό να βοηθήσει να βρει τον κλεμμένο χρυσό. Ο άγιος, εκφράζοντας τη λύπη του για τους συκοφαντίες και τους θύτες αθώους, συμφώνησε να εκπληρώσει το αίτημα των πολιτών. Πήγε στην πόλη. Εδώ, στέκεται στην πλατεία, σήκωσε τα χέρια του στον ουρανό και προσευχόταν προσεκτικά προς τον Θεό, μέχρις ότου ο Θεός αποκάλυψε σε αυτόν τον κρυμμένο χρυσό. Έχοντας πάρει πολλούς ανθρώπους, ο άγιος Κόνων πήγε μαζί τους για την πόλη και, μετά από μια μεγάλη απόσταση στην έρημο, πλησίασε μια πέτρα. Κάτω από την πέτρα, ο χρυσός κρύφτηκε από κλέφτες. Ο Άγιος Κόνων είπε στους ανθρώπους που ήρθαν μαζί του να πάρει το χρυσό και να τον πάει στην πόλη. Ολόκληρος ο λαός των Ισαυρίων ήταν πολύ έκπληκτος και δοξάσει τον Θεό. Όταν ο κλεμμένος χρυσός ήθελε να μάθει ποιοι ήταν οι κλέφτες και ρώτησε για αυτό το Κόνον, ο άγιος απάντησε: - Πάρτε το χρυσό σας, και να είστε ευχαριστημένοι με το γεγονός ότι σας επιστρέφεται χωρίς προκαταλήψεις, μαρασμός στη φυλακή, δωρεάν. Το έπραξε. Οι φήμες σχετικά με αυτό το θαύμα έλαβε χώρα σε όλη τη χώρα, πολλοί έχουν στραφεί στο Θεό, και μέρα με τη μέρα μεγάλωσε και πολλαπλασιάζεται του Χριστού Εκκλησίας . Μετά από λίγο καιρό, ο Άγιος Κόνων, παραμένοντας σιωπηλός στο σπίτι του, είδε πολλούς διάβολους, που τον επιτέθηκαν. Όλοι οι δαίμονες που έζησαν στο νησί και εκδιώχθηκαν από τους ανθρώπους και από τα είδωλα των ναών, οπλισμένοι εναντίον του αγίου. Βλέποντας τους δαίμονες, το ιερό όνομα του Ιησού τους δεσμεύει, έτσι ώστε να μην μπορούν να κινηθούν. Τότε οι δαίμονες άρχισαν να προσεύχονται στον Κόνον ότι δεν θα τους έστειλε στην άβυσσο, αλλά θα τους έλεγαν να κάνουν ό, τι θέλει. Ιερά, απαγορεύοντας τους από το να κάνουν κακό στους ανθρώπους, τους έστειλε σε διαφορετικές θέσεις εργασίας: ένα διέταξε να σκάψουν σε κήπους έδαφος και τραβήξτε λεπτό γρασίδι, βάτος, τσουκνίδες, άλλους τομείς άροτρο και σπείρουν τους, ένα άλλο για να φυλάνε τους καρπούς της που τα κοπάδια τους και την προστασία τους από τα ζώα, που μπορεί να κόψει το ξύλο και να φέρει νερό, και να κάνει όλα τα είδη της εργασίας. Δαίμονες, ως σκλάβοι και αιχμάλωτοι ευλογημένη Κόνωνα εφ 'όσον ο ίδιος ικανοποιημένος, εκπληρώνοντας με επιμέλεια κάθε εργασία πάνω τους, όσον αφορά τα συνδεόμενα ανίκητη δύναμη του Θεού, που υποδουλώθηκαν αγίου Θεού. Συνέβη ότι το βράδυ οι ληστές επιτέθηκαν στο σπίτι του αγίου, ελπίζοντας να βρει μια πλούσια λεία για αυτόν, επειδή ήταν διάσημος σε όλη αυτή τη χώρα. Έχοντας συνδέσει τον άγιο, οι ληστές ήθελαν να τον αναγκάσουν να υποδείξει τον τόπο όπου ο χρυσός ήταν κρυμμένος από αυτόν. Είχαν ήδη αρχίσει να τον βασανίζουν, όταν ξαφνικά, κατά την εντολή του Θεού, εμφανίστηκαν υπηρέτες των ιερών δαίμων, κατέλαβαν τους ληστές και τους χτύπησαν ανελέητα. Στη συνέχεια έβαλαν φωτιά στο φούρνο και άρχισαν να καίγουν το σώμα τους και ο άγιος απελευθερώθηκε από τη δουλεία. Ο άγιος, έχοντας έλεος για τους ληστές, απαγόρευσε τους δαίμονες, και σταμάτησαν να βασανίζουν τους ληστές που ήταν σχεδόν ζωντανοί. Στην προσευχή του αγίου, οι ληστές ήρθαν στα αισθήματά τους και οι ευλογημένοι τους απελευθέρωσαν στον κόσμο, δίνοντάς τους την εντολή να εγκαταλείψουν τις ληστείες τους. Οι δαίμονες όχι μόνο απελευθέρωσαν τον ιερό Κόνωνα από τους ληστές, αλλά με το θέλημα του Θεού φυλάσσονταν ακόμη και την τιμή του ονόματός του. Διότι εάν κάποιο από τα άπιστοι isavryan τόλμησε βλασφημίας Κόνωνα, μία φορά σε αυτές τις αόρατες δαίμονες επιτέθηκαν και χτύπησαν, οπότε όνομα Κόνωνα για όλους έγινε αντικείμενο σεβασμού και φόβου. Μόλις δύο ειδωλολάτρες θυμούνται τον Κόνον και άρχισαν να τον κατηγορούν με κακά λόγια. Αμέσως τους επιτέθηκαν από τους δαίμονες, τους χτύπησαν, τους έσυραν από τα μαλλιά και έριξαν τους προσβεβλημένους στα πόδια του αγίου. Μετά από αυτό, όλοι οι απίστοιχοι είχαν τον φόβο του Κόνον τόσο ισχυροί που δεν τολμούσαν να σκεφτούν τίποτα κακό για τον Άγιο Κόνωνα. Μια μέρα ένας άνθρωπος μπήκε στον κήπο του Konon, με σκοπό να κλέψει μήλα. Αλλά οι αόρατοι φύλακες τον κατάφεραν, τον χτύπησαν και, μαζί με τον γάιδαρο και μια τσάντα γεμάτη φρούτα, οδήγησαν στον άγιο. Ο άγιος του έδωσε εντολή και, αφού διέταξε να μην κλέβουμε πια, αφήστε την ειρήνη. Μία φτωχή χήρα, τη στιγμή της συγκομιδής, ήρθε στο πεδίο και πήγε μετά τους θηλυκούς, παραλαμβάνοντας τα εναπομείναντα αυτιά. Στα χέρια της ήταν ένα μικρό παιδί της. Ξαφνικά ένας λύκος βγήκε από το δάσος, άρπαξε το παιδί από τα χέρια της μητέρας και τον έφερε στην έρημο. Οι άνθρωποι κυνηγούσαν μετά από αυτόν, αλλά για να πιάσει τον λύκο και να απελευθερώσει το παιδί από το στόμα του δεν μπορούσε. Μια ανήσυχη γυναίκα ήρθε στο ιερό θαύμα του Κονόν, φώναξε και, πέφτοντας στα πόδια του, του είπε τη θλίψη της. Αμέσως διέταξε τους αόρατους σκλάβους του και σε μια στιγμή άρπαξαν τον λύκο που κρατούσε το παιδί στα δόντια και το έβαλαν μπροστά στους αγίους. Ο Άγιος επέστρεψε τη μητέρα του γιου της ζωντανή και αβλαβή και διέταξε τον λύκο να πάει στη θέση του. Όμως, όλοι οι δαίμονες δεν δεσμεύονταν από τη λέξη του αγίου. και εδώ μερικοί από αυτούς άρχισαν να επιβάλλουν στους κατοίκους αυτής της χώρας διάφορες ασθένειες, και κυρίως καρκίνο. Ο άγιος, έχοντας καταλάβει τα άγρια ​​δαιμόνια, προσευχόταν στον Θεό και αμέσως έλαβε την εξουσία πάνω σ 'αυτούς τους δαίμονες. Μετά τη συλλογή τους όλους, τους επέπληξε, και μία οδήγησε στην έρημο, άλλοι έστειλε στην άβυσσο, και άλλα σχετικά και κατέληξε στο συμπέρασμα τριάντα κασσίτερου συμπληρώθηκε πήλινα αγγεία, και, θυμόμαστε σημάδι τους του σταυρού, θαμμένο στο έδαφος κάτω από το σπίτι. Εκείνη την εποχή ήρθε ο διωγμός των χριστιανών και στο Esavri ήρθε με βασιλικό διάταγμα του κυβερνήτη, που ονομάστηκε Magdon. Ο κυβερνήτης πρώτα απ 'όλα βασανίστηκε μέχρι θανάτου του Αγίου Ονείσιου στο χωριό Usorove. Τότε ο Άγιος Κόνωνας ελήφθη. Υποβλήθηκε σε πολλά σκληρά βασανιστήρια, αναγκάζοντάς τον να θυσιάσει σε είδωλα. Isavryane να ακούω ότι ο κυβερνήτης έδωσε δελεαστική Αγίου Κόνωνα, έρχονται σε μια ποικιλία από όπλα και πήγε στο χωριό Usorovu να σκοτώσει τον κυβερνήτη. Αφού μάθαιναν την πρόθεσή τους, ο κυβερνήτης με τους υπηρέτες του βρισκόταν σε άλογα και έφυγε από τα σύνορα της χώρας. Οι Ισαυριανοί κυνηγούσαν μετά από αυτόν, αλλά δεν μπορούσαν να τον καλύψουν. Αφού βρήκε τον ιερό μάρτυρα Κόνωνα δεσμευμένο και καλυμμένο με πληγές σε όλο το σώμα του και αιματημένο, τον απελευθέρωσαν και φώναξαν γι 'αυτόν. Σκούπισμα το αίμα του, που αλείφεται το σώμα τους με αυτό, θέλουν να πάρουν τον αγιασμό του αίματος των αγίων, και με στοργή φίλησε έλκη αυτά που λαμβάνονται για τον Χριστό. Αγίου Μάρτυρος θρηνούν σε μεγάλο βαθμό και άρρωστη ψυχή, ότι δεν επιτρέπεται να υποφέρουν μέχρι το τέλος, γιατί ήταν πρόθυμοι να πεθάνουν στην αγωνία για τον Χριστό του. Μετά από αυτό, ο πιστός πήρε τον άγιο στο σπίτι του πατέρα του, στο χωριό της Βηθανίας, και έβαλε όλες τις ανησυχίες για να θεραπεύσει τις πληγές του. Δύο χρόνια μετά την ταλαιπωρία, ο Άγιος Κόνων επανήλθε στον Θεό. Οι κάτοικοι ολόκληρης της χώρας των Ισαυρών συγκεντρώθηκαν και έκλαψαν για το ιερό. Τον έθαψαν με τους ευλογημένους γονείς του και με την άγια νύφη του, που μέχρι το τέλος της ζωής του διατήρησε το παρθένο παρθένο του. Μετά την ταφή του Αγίου Κόνωνα, οι Ισαύροι σχεδίαζαν να μετατρέψουν το σπίτι του μάρτυρα σε εκκλησία. Όταν άρχισαν να σκάβουν το έδαφος για το ίδρυμα, βρήκαν στη γη τριάντα πήλινα αγγεία, στα οποία το ιερό Κόνον κατέληξε σε δαίμονες. Μη γνωρίζοντας τι είναι στα σκάφη αυτά, αλλά υποθέτοντας ότι το χρυσό ή το ασήμι που είναι κρυμμένο σ 'αυτά, όσοι το βρήκαν χαρούσε και έσπασαν ένα σκάφος. Αμέσως οι δαίμονες προέκυψαν από αυτόν με τη μορφή παχιάς και άσπρου καπνού και, αφού αιμορραγούσαν τον αέρα, παρήγαγαν ένα φοβερό ανεμοστρόβιλο. Όλοι οι άνθρωποι ήταν τρομοκρατημένοι - κάποιοι έπεσαν από φόβο και κάποιοι έφυγαν από εκεί. Οι δαίμονες πέταξαν στον αέρα και, κάνοντας ένα μεγάλο θόρυβο, κάλεσαν ο ένας τον άλλο με τα ονόματά τους. Όλα στον οικισμό ήρθε σε έντονη τρόμου, έτσι ώστε κανείς δεν τόλμησε να τη δύση του ηλίου, από το σπίτι σας, γιατί το βράδυ ήταν πολλοί δαίμονες φαντάσματα και φοβισμένος των ανθρώπων και των ζώων, - ότι κατά τη στιγμή που επετράπη από το Θεό στην τιμωρία άπληστος άνθρωποι θα περιμένατε να βρείτε στα πλοία θησαυρός. Σύμφωνα με τις προσευχές του Αγίου Κόνωνα, εκδηλώθηκαν δαιμονικές εμφανίσεις. Τα άλλα είκοσι εννέα πλοία, τα οποία περιείχαν δαίμονες, θάφτηκαν κάτω από την εκκλησία του Αγίου Κόνωνα. ιερά προσευχές του, αλλά πάντα να τηρούν και αβλαβής από τους δαίμονες, επαινώντας τον Πατέρα και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, ένας Θεός το Trinity, για πάντα. Αμήν. 1728 Αγίου Παύλου κατανοητό από το όνομα «Απόστολος των γλωσσών» για το κήρυγμα μεγάλα έργα του, κατά την οποία πραγματοποιείται το ευαγγέλιο από τα βάθη της Ασίας στη Ρώμη, και ακόμη, δεν υπάρχει παράδοση, την Ισπανία και τη Βρετανία. 1729 Μετά τη μετατροπή του από διώκτης των Χριστιανών στις ανιδιοτελείς οπαδούς του Χριστού, ο άγιος Απόστολος Παύλος πέρασε όλη του τη ζωή στην ιεραποστολική προσπάθεια. Το πρώτο ταξίδι του στο κήρυγμα ου Ευαγγέλιο του Αποστόλου ξεκίνησε από την Αντιόχεια, όπου και Βαρνάβα κλήθηκαν στη μεγάλη υπόθεση του Ευαγγελίου του Αγίου Πνεύματος ( Πράξεις 13:. 1-3 ) και πήραν μαζί τους John Mark, οι απόστολοι, που επισκέπτονται Κύπρος, ήρθε στη Μικρά Ασία και εδώ στην Αντιόχεια της Πισιδίας, στο Ικόνιο και Λυκαονίας, Λύστρα και τη Δέρβη, πόλεις πολλών φωτισμένων διδασκαλίες του Χριστού, που υποβάλλονται σε συνεχή διωγμό από τους Ιουδαίους ( Πράξεις 13 :. 4-14: 28 ). Το δεύτερο ταξίδι του Αγίου Αρ. Ο Paul ανέλαβε μαζί με την εξουσία μετά την Αποστολική Συμβουλίου ('51) στην Ιερουσαλήμ ( Πράξεις 15 ): επισκεφθείτε την εκκλησία, με βάση μια παλαιότερη. Παύλος κήρυξε επιτυχία στη Μακεδονία και την Ελλάδα, ίδρυσε την περίφημη εκκλησία στους Φιλίππους, τη Θεσσαλονίκη, Βέροια, την Αθήνα και την Κόρινθο? στο τελευταίο έμεινε για ένα και ενάμιση χρόνο. ( Πράξεις 15: 36-18: 28 ). Το τρίτο ταξίδι του Αποστόλου άρχισε και πάλι στην Αντιόχεια και πάλι διοργανώνονται από την επίσκεψη εκκλησία του, ο απόστολος έφτασε στην Έφεσο, όπου κήρυξε για περισσότερο από 2 χρόνια? Στη συνέχεια πέρασε πάλι μέσω της Μακεδονίας και της Ελλάδας και επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ. Εκεί συνελήφθη και μετά από δύο χρόνια δεινοπαθούν υπό κράτηση στην Καισάρεια, στάλθηκε στη Ρώμη, όπου έζησε για δύο χρόνια, και ανεμπόδιστα κήρυξε τη βασιλεία του Θεού ( Πράξεις 18: 1-22: 30 ). Ο θρύλος λέει ότι ο Απόστολος, δικαιολογείται ενώπιον του δικαστηρίου του Καίσαρα, και πάλι πήγε στο τέταρτο ταξίδι στο κήρυγμα του Ευαγγελίου, φθάνοντας τα σύνορα της Δύσης (Ευσέβιος και ο Κλήμης της Ρώμης ) και στις δευτερεύουσες ομολόγων στη Ρώμη, μαρτύρησε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Νέρωνα. 1730 Ισαυρία - ένα μικρό κρυφό περιοχή στα βουνά της αρχαίας Μικράς Ασίας, που συνορεύει στα ανατολικά της Λυκαονίας, προς τα βόρεια με ένα μέρος της Φρυγίας, στα δυτικά με Πισιδίας, και στα νότια του ορεινού Κιλικίας. 1731 Η σκηνή είναι ένα αρχαίο μέτρο περίπου 80 ή λίγο περισσότερο από ένα σαζέν. 1732 Απόλλων - θεός των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων λάτρευαν το θεό του φωτός, ειδικά το φως του ήλιου, και την πνευματική φώτιση, την ποίηση, τη μουσική, - ένα θεό προφήτης, θεραπευτής των ασθενειών και η κηδεμόνας της αστικής τάξης. 1733 Η Γένεννα είναι η ελληνική αναπαραγωγή της εβραϊκής λέξης, που σημαίνει: η κοιλάδα του Χέννομ ή οι «γιοι του Χέννο». Κάτω από αυτή την κοιλάδα, φυσικά, υπάρχει ένας βαθύς στενός λαιμός, όπου οι Εβραίοι θυσίαζαν κάποτε τα παιδιά τους στον Μολόχ ( 4 Βασιλέων 24:10 · Ιερεμία 7:11). Σε μεταγενέστερες εποχές χρησίμευε ως χώρος υγειονομικής ταφής για όλα τα είδη λυμάτων και για την καταστροφή του τελευταίου διατηρούσε συνεχώς μια φωτιά: επομένως η κοιλάδα του Hinnom έγινε το σύμβολο του τόπου του αιώνιου μαρτύρου. Με αυτή την έννοια, με την έννοια της κόλασης, η λέξη gehenna χρησιμοποιείται στην Καινή Διαθήκη ( Ματθαίος 5: 24-40, 10:28, 18: 9, 23:15 , Λουκάς 9:43, 45 , Λουκάς 12: 5 · Ιωάννης 3: 6 ). Άγιος Γεώργιος ο Νεομάρτυρας εκ Ραψάνης Βιογραφία Ο Άγιος Νεομάρτυς Γεώργιος ανήκε σε ανώτερη κοινωνικά και οικονομικά οικογένεια της Ραψάνης. Ο πατέρας του ονομαζόταν Χατζηλάσκαρης και ήταν υιός του Αναστασίου Ψάλτου. Δεν είναι γνωστό όμως αν το Ψάλτου είναι επώνυμο ή ιδιότητα του Αναστασίου. Η μητέρα του Νεομάρτυρα είχε το όνομα Σμαράγδα και ήταν θυγατέρα του Θεόδωρου Σακελλαρίδου. Σε κωνικό πώμα παλαιάς - πριν το 1900 - αργυρής λειψανοθήκης, η οποία αντικατέστησε ακόμη παλαιότερη πρόχειρη και απλή κατασκευή, είναι χαραγμένα με κεφαλαία γράμματα ακριβώς τα εξής: «Ο ΕΝΔΟΞΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΘΛΗΣΑΣ ΕΝ ΤΥΡΝΑΒΩ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΤΟΣ 1818 ΕΠΙ ΒΑΛΗ ΠΑΣΙΑ ΥΙΟΥ ΑΛΗ ΠΑΣΙΑ ΗΤΟΝ ΥΙΟΣ ΧΑΤΖΗ ΛΑΣΚΑΡΕΩΣ ΥΙΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΕΙΟΥ ΨΑΛΤΟΥ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΣ ΣΜΑΡΑΓΔΑΣ ΘΥΓΑΤΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΟΥ». Δεν είναι γνωστό αν είχε ή πόσα αδέλφια είχε ο Νεομάρτυς. Όμως η παράδοση ομόφωνα παρουσιάζει τον Γεώργιο να συνδέεται συγγενικά με το λογιότατο κληρικό της Ραψάνης «παπά κυρ Χριστόδουλον» Καραζήση, που ήταν οικονόμος. Ένα πωλητήριο έγγραφο του 1852 μ.Χ., το οποίο βρέθηκε μαζί με άλλα έγγραφα στην παλαιά βιβλιοθήκη που φυλασσόταν στην παλαιά και αρχοντική οικία Καραβασίλη, είναι αρκετά διαφωτιστικό. Σε αυτό παρουσιάζεται «ὁ ἐλάχιστος ἱερεὺς καὶ οἰκονόμος (Χριστόδουλος) υἱὸς Χατζηβασιλείου Καραζήση καὶ Κερασίνης θυγατρὸς παπὰ Ἀθανασίου Γεροπασχάλη» να πωλεί «πρὸς ἀνεψιὸν αὐτοῦ Βασίλειον Χαδούλη Γογούρα» κτήματα, τα οποία στο εξής «ὑπάρχουσιν… ἰδιοκτησίαι τοῦ ρηθέντος ἀνεψιοῦ αὐτοῦ Βασιλείου ἀναπόσπαστοι τὲ καὶ ἀναφαίρετοι παρὰ παντὸς ἑτέρου κληρονόμου αὐτοῦ καὶ τῆς μακαρίτιδος συζύγου αὐτοῦ Μαρίας Α. Χατζηλασκάρεως…». Από αυτό συνεπάγεται το συμπέρασμα ότι ο Νεομάρτυς είχε τουλάχιστον μία αδελφή, τη Μαρία, τον δε παπά κυρ Χριστόδουλο Καραζήση, γαμπρό από την αδελφή του. Αξίζει να υπογραμμισθεί ότι την εξ αγχιστείας αυτή συγγένεια συμπλήρωσε η πνευματική, γιατί ο Χριστόδουλος υπήρξε διδάσκαλος του Γεωργίου. Μόνο δεν γνωρίζουμε ακριβώς ποια υπήρξε πρώτη ή εάν η μία συγγένεια προκάλεσε την άλλη. Ο Γεώργιος παρουσιάζεται από την παράδοση ως τρόφιμος και απόφοιτος της ανωτέρου επιπέδου Σχολής Ραψάνης, στην οποία χρημάτισε διδάσκαλος και ο κυρ Χριστόδουλος Καραζήσης. Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, η ορεινή κωμόπολη της Ραψάνης άκμαζε οικονομικά τον 18ο μ.Χ. αιώνα, όπως και ο Τύρναβος και τα Αμπελάκια. Είχε βιομηχανία, έκανε εξαγωγή εξαίρετου κρασιού και αποτελούσε πόλο έλξεως για τα γύρω χωριά του κάτω Ολύμπου. Ενώ λοιπόν υπήρχαν οι οικονομικές προϋποθέσεις, ο λογιότατος και ιδιαίτερα δραστήριος Επίσκοπος Πλαταμώνος και Λυκοστομίου Διονύσιος, ο οποίος θεμελίωσε και προστάτευσε και τη σπουδαία Σχολή στα Αμπελάκια, προέβη στην ίδρυση και της εν λόγω Σχολής στη Ραψάνη το έτος 1767 μ.Χ. Ονομαστό υπήρξε το πνευματικό αυτό Ίδρυμα. Στην ακμή του συγκρινόταν με τις Σχολές των Μηλέων, της Ζαγοράς, των Αμπελακίων, του Τυρνάβου κ.α. Σε αυτή μαθήτευσαν και ο Βασίλειος ο Ραψανιώτης, ένας από τους άριστους μαθητές στην Αθωνιάδα Ακαδημία (1753 - 1758 μ.Χ.) του Ευγενίου Βούλγαρη και ο Ιωνάς Σπερμιώτης, ένας από τους διακεκριμένους δασκάλους εκείνης της εποχής και περιζήτητος γι' αυτό στη Μακεδονία και στη Θεσσαλία και άλλοι. Κατά την Επανάσταση και λίγο πριν από αυτή, σταμάτησε να λειτουργεί η Σχολή και επαναλειτούργησε το 1830 μ.Χ. Με το δεδομένο ότι ο Νεομάρτυς άθλησε το 1818 μ.Χ., θα πρέπει να συμπεράνουμε με ασφάλεια ότι αποφοίτησε από τη Σχολή το 1815 - 16 μ.Χ. Αφού αποφοίτησε ο Γεώργιος από τη Σχολή, ασκούσε στην γενέτειρά του το επάγγελμα του γραμματοδιδασκάλου με ζήλο ένθεο και νεανικό σφρίγος, εμπνέοντας τους νεαρούς μαθητές του και δημιουργώντας στις αδιαμόρφωτες ψυχές τους ζωηρά ιερά και εθνικά βιώματα. Αναφέραμε πριν ότι η Ραψάνη αποτελούσε πόλο έλξεως για τα χωριά του κάτω Ολύμπου. Αυτό συνέβαινε για πολλές δεκαετίες μέχρι και τις αρχές του 20ου μ.Χ. αιώνα. Και βέβαια όχι μόνο για την υλική ευπορία και την εμπορική και βιομηχανική της κίνηση, αλλά και για την πνευματική της άνθηση και καλλιέργεια των γραμμάτων, όπως ελέχθη. Αποτελούσε αφορμή καυχήσεως για ένα γονέα να αποστέλλει για σπουδές τον υιό του στη Ραψάνη. Την εποχή εκείνη, για την οποία κάνουμε λόγο, τα παραποτάμια χωριά της περιοχής κατοικούνταν ως επί το πλείστον από Οθωμανούς, που συναλλάσσονταν, μέχρι και συνδέονταν ακόμη σε περιορισμένη βέβαια κλίμακα, με Έλληνες Χριστιανούς. Ένας από τους Οθωμανούς, κάτοικος της κωμοπόλεως Δερελί (Γόννοι) και οικογενειάρχης, επιθυμώντας ο υιός του να τύχει αξιόλογης παιδείας, τον απέστειλε οικότροφο σε φίλο του που διέμενε στη Ραψάνη. Άρχισε έτσι το τουρκόπουλο να παρακολουθεί και να μαθαίνει τα στοιχειώδη γράμματα μαζί με τα ελληνόπουλα, στα πόδια του γραμματοδιδάσκαλου Γεωργίου. Ο μικρός Αγαρηνός προσαρμόστηκε σύντομα στο κλίμα του σχολείου και συναγωνιζόταν τους συμμαθητές του, ενθαρρυνόμενος και από τον διδάσκαλό του, ίσως τυγχάνοντας από εκείνον και ιδιαίτερης φροντίδας. Με το δεδομένο ότι αιώνες πριν η Ελληνική παιδεία με δυσκολία διαχωριζόταν από τη χριστιανική κατήχηση, ο μικρός αλλοεθνής, συγχρόνως προς την ελληνική εκπαίδευση, λίγο - λίγο αλλά σταθερά επηρεαζόταν από τη χριστιανική πίστη και ζωή. Σε αυτό ασφαλώς και αποφασιστικά συνέβαλε και η προσωπικότητα του δασκάλου του. Συνέβαλε όμως και η γοητεία των εκκλησιαστικών Ακολουθιών, τις οποίες ως αυτοπρόβλητος κατηχούμενος παρακολουθούσε. Αλλά η σημειούμενη αλλαγή του μικρού Αγαρηνού, στα φρονήματα, τις πεποιθήσεις και τα ήθη, δεν ήταν δυνατόν να μείνει απαρατήρητη. Αρχικά στο οικογενειακό του περιβάλλον, κάθε φορά που μετέβαινε για διακοπές στο Δερελί, και στη συνέχεια στο συγγενικό και ευρύτερο κύκλο γινόταν αισθητή η μεταβολή, κάτι που δημιουργούσε ανησυχίες και ερέθιζε τους Οθωμανούς. Αλλά η πρόκληση έγινε μεγαλύτερη και η δυσφορία των Αγαρηνών αφόρητη, όταν με τον καιρό ο μικρός και αυθόρμητος προσήλυτος όχι μόνο εκφραζόταν με εκτίμηση για τα ιερά των Ρωμιών, αλλά και, αντιδιαστέλλοντας αυτά προς τα αντίστοιχα των ομοεθνών του, υποτιμούσε τα ιερά των Μωαμεθανών και τα περιφρονούσε. Όπως ήταν επόμενο, όσοι εξοργίσθηκαν αναζήτησαν τον ένοχο της «προσβολής». Τον εντόπισαν στο σχολείο της Ραψάνης. Τον έσυραν δέσμιο για τα περαιτέρω στον Τύρναβο, όπου από το 1811 μ.Χ. είχε έδρα του ο διορισμένος Σατράπης της Θεσσαλίας, Βελή Πασάς, υιός του Αλή Πασά του Τεπελενλή, αφού η Υψηλή Πύλη τον μετέθεσε εκεί από την Πελοπόννησο. Η κατηγορία εναντίων του κατηγορουμένου ήταν συγκεκριμένη, σαφής και, σύμφωνα με όσα ίσχυαν στους Οθωμανούς, βαρύτατη: απόπειρα εκχριστιανισμού μουσουλμανόπαιδος. Αυτό και μόνο, ανεξάρτητα του αποτελέσματος της προσπάθειας, συνεπαγόταν ανελέητη καταδίκη σε μαρτυρικό θάνατο. Στον Τύρναβο είχε την έδρα του Στρατοδικείο. Δεν είναι, εν τούτοις, γνωστό αν τον Γεώργιο τον δίκασε στρατοδίκης, προσωπικά ο Βελή Πασάς, κάποιος άλλος μουλάς (δικαστής) ή δικαστήριο με πολυμελή σύνθεση, όπως και στην περίπτωση του Γεδεών, που μαρτύρησε το ίδιο έτος στον Τύρναβο. Γνωστό είναι ότι η διαδικασία ήταν σύντομη και τελεσίδικη. Η απόφαση δεν ήταν η προβλεπόμενη και η συνηθισμένη σε παρόμοιες αφορμές: εκτέλεση διά βασανισμού. Συγκεκριμένα ο Νεομάρτυς Γεώργιος αποκεφαλίσθηκε, αφού προηγουμένως υπέστη πολλά και ποικίλα οδυνηρότατα μαρτύρια. Τον έκλεισαν σε πυρακτωμένο λουτρό, γυμνό από το κεφάλι μέχρι τα πόδια. Τον τρύπησαν με σιδερένια νύχια. Του κάρφωσαν τα πόδια σε πέταλα. Τον διαπόμπευσαν σε όλο τον Τύρναβο. Τον κάρφωσαν σε τετράγωνο στύλο ίσο στο ύψος με τον Μάρτυρα και αφού τον περιτύλιξαν με σχοινιά βουτηγμένα στην πίσσα, στη νάφθα (ακάθαρτο πετρέλαιο) και σε άλλα ελαιώδη και οινοπνευματώδη υγρά, τον παρέδωσαν στη φωτιά. Όμως με τη Χάρη του Θεού, προς ενίσχυση του Αγίου, ο Μάρτυρας δεν έπαθε τίποτα. Στις ιστορήσεις των εικόνων παρουσιάζονται συμπληρωματικά και άλλες σκηνές βασανισμών. Στραγγαλισμοί, εξαρθρώσεις, κτυπήματα με το σπαθί, μέχρι και τοποθέτηση πυρακτωμένου σιδερένιου στεφανιού πάνω στο γυμνό σώμα του Νεομάρτυρος. Στις ιστορήσεις των εικόνων, επίσης, παρουσιάζεται ο αθλητής της πίστεως Γεώργιος, έχοντας το κεφάλι στους ώμους, να μεταφέρεται προς ενταφιασμό, παρουσία κάποιου ιερέα ονόματι Δημητρίου που θυμιάζει και ο οποίος είχε προσκληθεί και διαταχθεί ειδικά για το λόγο αυτό. Σύμφωνα με άλλη παράδοση ο Νεομάρτυς αποκεφαλίζεται προτού προλάβει να πεθάνει από τα μαρτύρια που ήδη είχαν γίνει. Σε αυτό συνηγορεί και το γεγονός ότι μεταξύ των ιερών λειψάνων του Αγίου δεν υπάρχει η αγία του κάρα, αφού εξαφανίσθηκε από τους Αγαρηνούς. Το έτος της αθλήσεως του Νεομάρτυρα Γεωργίου είναι το 1818 μ.Χ. Τότε ο Άγιος βρισκόταν στο εικοστό, τουλάχιστον, έτος της ηλικίας του. Από τα υπάρχοντα στοιχεία υποδηλώνεται ότι η αρχή του μαρτυρίου έγινε σε κάποιο διοικητικό κτίριο στον Τύρναβο. Ίσως, όπως και του Οσιομάρτυρα Γεδεών, «εἰς τὸ τοῦ Ἡγεμόνος Παλάτιον». Ακολούθως και «ἐπειδὴ τοὶς ἀνωτέρω βασάνοις οὐκ ἐνέδωκε (ὁ Γεώργιος), δι’ ἐπιταγῆς τοῦ Βαλῆ πασιᾶ, δι’ ὤλου τοῦ Τυρνάβου πομπευθεῖς καὶ τοῦ ποταμοῦ (Τιταρησίου) περαιωθεῖς…», οδηγήθηκε στη δεύτερη και σκληρότερη φάση των βασανιστηρίων του. Γι' αυτό και ήταν άλλοι δήμιοι εκεί, ο Αγά Σεβράνι και κάποιος Φράγκος. Από τα παλαιότατα χρόνια μέχρι και σήμερα, από τη μεριά του Τιταρησίου (ή Σαλαμπριά αποκαλούμενου) ποταμού, υπήρχαν στρατώνες. Εκεί λοιπόν και κοντά στη μακρά γέφυρα, άθλησε και ενταφιάσθηκε ο Νεομάρτυς Γεώργιος. Η άποψη αυτή ενισχύεται και από το λόγο ότι και στις δύο ιστορήσεις στις άγιες εικόνες, στα πόδια του Αγίου εικονίζεται η εν λόγω γέφυρα. Την πρώτη ήδη εκείνη νύχτα είδαν οι Τούρκοι σκοποί των στρατώνων «οὐρανομήκη» στήλη φωτός, που σημάδευε τον τάφο του Νεομάρτυρα. Την επόμενη ενημέρωσαν γι' αυτό τους προϊσταμένους τους. Εκείνοι και με τα ίδια τα μάτια τους διαπίστωσαν την φωτοφάνεια και κατά την δεύτερη νύχτα και ανέφεραν σχετικά την επόμενη στον Βελή πασά, τον οποίο και προκαλούσαν, εάν επιθυμούσε, να διαπιστώσει και προσωπικά το εξαίσιο φαινόμενο. Εκείνος ο υπερφίαλος, αφού απαξίωσε να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο γεγονός, διέταξε να προσκληθούν το συντομότερο στη Ραψάνη οι συγγενείς του Νεομάρτυρα, να ξεθάψουν και να παραλάβουν το ιερό σκήνωμά του, πράγμα το οποίο και έγινε. Μετά από λίγο καιρό, με πολλή ευλάβεια και κατάνυξη, τα άγια λείψανα μετακομίσθηκαν από το κοιμητήριο της Ραψάνης, το οποίο ήταν στο χώρο γύρω από το ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στην ευρύχωρη αρχοντική οικία Καραζήση που βρισκόταν κοντά. Εκεί βρίσκονται μέχρι σήμερα θησαυρισμένα σε ειδικά γι' αυτό τον σκοπό αφιερωμένο δωμάτιο, το οποίο φωτίζεται από άσβεστο καντήλι με ιλαρό φως και είναι προσιτό σε κάθε ευλαβή προσκυνητή. Πραγματικά, εφαρμόστηκαν πλήρως και οι λόγοι του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, τους οποίους έγραψε στο Νέο Μαρτυρολόγιο και τους απηύθυνε προς τους Νεομάρτυρες: «Τὰ τίμια λείψανά σας θέλει δοξάσει (ὁ Θεός) ἐδῶ κάτω εἰς τὴν γῆν ἢ μὲ τὴν ἐπιφάνεια τοῦ Φωτός του ἢ καὶ μὲ ἄλλα σημεῖα καὶ θαύματα, καθὼς ἤθελε κρίνει ἡ θεία δικαιοσύνη Του, ἢ τὸ ὀλιγώτερον ὀλιγώτερον θέλει τὰ τιμήση μὲ τὴν παρὰ τῶν Χριστιανῶν προσκύνησιν καὶ εὐλάβειαν…» Ἀπολυτίκιον Ήχος α'. Της Ραψάνης τόν γόνον καί θερμόν αντιλήπτορα, και νεοφανή στρατιώτην, του των όλων δεσπόζοντος, Γεώργιον τον Νέον αθλητήν, τιμήσωμεν εν ύμνοις οι πιστοί· πάσαν χάριν γαρ παρέχει παρά Θεώ, τοις προς αυτόν κραυγάζουσι· δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου, πάσιν ιάματα.